Деяния апостолов, глава 16 (Деян.16) на киргизском языке - Новый Завет

Пабыл аны љзє менен ала кетєєнє каалады. Ошондуктан аны ал жактагы жєйєттљр єчєн сєннљткљ отургузду. Анткени анын атасы эллин экендигин бардыгы билишчє.

Алар шаарларды кыдырып, Ыйсага ишенгендерге Иерусалимдеги элчилер жана Жыйын башчылары тарабынан берилген кљрсљтмљлљрдє аткаруу керектигин айтып жєрєштє.

Жыйындагылардын ишеними бекемделип, сан жагынан кєндљн-кєнгљ кљбљйєп жатты.

Ыйык Рух тарабынан Асияда Жакшы Кабар таратууга жол берилбегендиктен, алар Фригияны жана Галатия љлкљсєн аралап љтєп,

Мусия дубанына жакын келишти да, ал жерден Битиния дубанына кетєєгљ аракет кылышты. Бирок Рух буга жол берген жок.

Ошондуктан Мусиянын жанынан љтєп, алар Троас шаарына келишти.

Тєн ичинде Пабыл бир кљрєнєш кљрдє: кљрєнєштљ македониялык бир киши андан: «Македонияга келип, бизге жардам бер», – деп љтєндє.

Пабыл ушул кљрєнєштє кљргљндљн кийин, Тењир бизди Македонияда Жакшы Кабар айтууга чакырып жатат деген тыянак чыгардык да, дароо эле ошол жакка барууга аракет кыла баштадык.

Ошентип, биз Троастан кемеге тєшєп, тєз эле Самофрак аралына, эртеси кєнє Неапол шаарына келдик.

Неаполдон Филипиге келдик. Бул Македониянын биринчи бљлєгє болуп эсептелген, римдиктер жашаган шаар эле. Бул шаарда биз бир нече кєн болдук.

Ишемби кєнє шаардын сыртына чыгып, дарыянын боюна бардык. Адатта, ал жерде жєйєттљр Кудайга сыйынышчу. Ал жерден орун алып отурдук да, чогулган аялдар менен сєйлљшљ баштадык.

Алардын арасында Тиатира шаарынан келген, кочкул кызыл кездеме менен соода кылган Лидия деген аял айтылып жаткан сљздљрдє угуп отурган. Ал Кудайды урматтаган аял эле. Пабылдын айткан сљздљрєн тєшєнєшє єчєн, Тењир анын жєрљгєн ачты.

Ал љзєнєн єй-бєлљсє менен бирге сууга чљмєлдєрєлгљндљн кийин: «Эгерде силер мени Тењирге чыны менен ишенди деп эсептесењер, анда менин єйємљ келип, меникинде жашап тургула», – деп љтєндє. Биз анын љтєнєчєнљ макул болдук.

Бир жолу биз сыйынуу жайына бара жатып, кљзє ачыктык кылдыруучу жини бар бир кєњ кызга жолуктук. Ал кыз кљзє ачыктык кылуу менен љзєнєн кожоюндарына кљп киреше тєшєрчє экен.

Ал Пабылдын жана биздин артыбыздан калбай, мындай деп кыйкырып жєрдє: «Бул адамдар – бардыгынан жогору турган Кудайдын кулдары, булар бизге куткарылуу жолун жарыялап жєрєшљт».

Кыз кљп кєн ушинтип жєрдє. Пабылдын ачуусу келип, артына бурулду да, кыздын ичиндеги жинге: «Ыйса Машайактын атынан буйрук кыламын: кыздын ичинен чык», – деди. Жин ошол замат чыгып кетти.

Кыздын кожоюндары љздљрєнљ киреше тєшпљй каларын билишкенде, Пабыл менен Сыласты кармап алып, аянтка, башкаруучуларга сєйрљп барышты.

Аларды аскер башчыларга алып келишип: «Мына бул жєйєттљр шаарыбызды дєрбљлљњгљ тєшєрєп,

бизге, римдиктерге, кабыл алууга да, аткарууга да болбогон каада-салттарды єгєттљп жєрєшљт», – дешти.

Эл да аларга каршы чыкты. Аскер башчылар болсо кийимдерин сыйрып алып, аларды таяк менен сабоого буйрук беришти.

Аларды катуу сабашкандан кийин, тєрмљгљ тєртєп киргизишти да, тєрмљ сакчысына љтљ сактык менен кайтарууну буйрук кылышты.

Ушундай буйрук алган тєрмљ сакчысы аларды ички тєрмљгљ тєртєп киргизип, буттарына жыгач кишен кийгизип койду.

Тєн ортосу болуп калган убакта Пабыл менен Сылас сыйынып, Кудайды дањктап ырдашты. Туткундар болсо аларга кулак тљшљштє.

Бир маалда катуу жер титирљљ болуп, тєрмљнєн пайдубалы солкулдап кетти. Ошол замат бардык эшиктер ачылып, бардыгынын кишендери бошоп калды.

Тєрмљ сакчысы ойгонуп кетип, тєрмљнєн эшиктеринин ачылып калганын кљргљндљ, туткундарды качып кетти деп ойлоп, кылычын сууруп чыгып, љзєн љзє љлтєрмљкчє болду.

Бирок Пабыл мындай деп кыйкырып жиберди: «Љзєњљ эч кандай жамандык кылба, анткени бардыгыбыз бул жердебиз».

Тєрмљ сакчысы шам сурап алып, тєрмљнєн ичине чуркап кирди да, коркконунан титиреп, Пабыл менен Сыластын алдына келип жыгылды.

Анан аларды сыртка чыгарып: «Мырзаларым! Куткарылыш єчєн эмне кылуум керек?» – деп сурады.

Алар болсо ага: «Тењир Ыйса Машайакка ишен, ошондо љзєњ да, єйєњдљгєлљр да куткарылат», – дешти.

Ошентип, алар ага жана анын єйєндљгєлљрєнєн бардыгына Тењирдин сљзєн айтып беришти.

Ошол эле тєнє тєрмљ сакчысы аларды єйєнљ алып барып, алардын жараларын жууду. Андан кийин ал дароо эле єйєндљгєлљрєнєн бардыгы менен бирге сууга чљмєлдєрєлдє.

Аларды єйєнљ киргизип, алдыларына дасторкон жайды. Ыйсага ишенип калышканы єчєн, ал єйєндљгєлљрє менен бирге аябай кубанды.

Тањ атканда аскер башчылары шаар кызматчылары аркылуу: «Кечээки адамдарды бошоткула», – деп айттырып жиберишти.

Тєрмљ сакчысы бул кабарды Пабылга билдирип: «Аскер башчылары силерди бошотуш єчєн, кишилерди жиберишиптир. Ошондуктан чыккыла да, тынчтык менен кеткиле», – деди.

Бирок Пабыл аларга: «Бизди, римдик атуулдарды, сураксыз эле бєт элдин алдында сабап, тєрмљгљ камашты. Эми бизди жашыруун бошотушмакчыбы? Мындай болбойт, бизди љздљрє келип чыгарышсын», – деди.

Шаар кызматчылары бул сљздљрдє аскер башчыларына айтып барышты. Аскер башчылары эки элчинин римдик атуулдар экендигин угуп коркуп кетишкендиктен,

келип, алардан кечирим сурашты да, аларды тєрмљдљн чыгарып, шаардан кетєєлљрєн љтєнєштє.

Алар болсо тєрмљдљн чыккандан кийин, Лидиянын єйєнљ келишти. Ал жерден бир туугандарга жолугуп, акыл-насаат айтышты, анан жолго чыгышты.

Элчилер, Глава 16