Πρὸς Θεσσαλονικεῖς Β΄, Глава 3

τὸ λοιπὸν προ­σεύ­χεσθε ἀδελφοί περὶ ἡμῶν ἵνα ὁ λόγος τοῦ κυρίου τρέχῃ καὶ δοξάζηται καθὼς καὶ προ­̀ς ὑμᾶς

καὶ ἵνα ῥυσθῶμεν ἀπο­̀ τῶν ἀτόπων καὶ πονηρῶν ἀνθρώπων οὐ γὰρ πάν­των ἡ πίστις

πιστὸς δέ ἐστιν ὁ κύριος ὃς στηρίξει ὑμᾶς καὶ φυλάξει ἀπο­̀ τοῦ πονηροῦ

πεποίθαμεν δὲ ἐν κυρίῳ ἐφ᾿ ὑμᾶς ὅτι ἃ παρα­γγέλλομεν καὶ ποιεῖτε καὶ ποιήσετε

ὁ δὲ κύριος κατευθύναι ὑμῶν τὰς καρδίας εἰς τὴν ἀγάπην τοῦ θεοῦ καὶ εἰς τὴν ὑπομονὴν τοῦ Χριστοῦ

παρα­γγέλλομεν δὲ ὑμῖν ἀδελφοί ἐν ὀνόματι τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ στέλλεσθαι ὑμᾶς ἀπο­̀ παν­τὸς ἀδελφοῦ ἀτάκτως περιπατοῦν­τος καὶ μὴ κατα­̀ τὴν παρα­́δοσιν ἣν παρελάβοσαν παρ᾿ ἡμῶν

αὐτοὶ γὰρ οἴδατε πῶς δεῖ μιμεῖσθαι ἡμᾶς ὅτι οὐκ ἠτακτήσαμεν ἐν ὑμῖν

οὐδὲ δωρεὰν ἄρτον ἐφάγομεν παρα­́ τινος ἀλλ᾿ ἐν κόπῳ καὶ μόχθῳ νυκτὸς καὶ ἡμέρας ἐργαζόμενοι προ­̀ς τὸ μὴ ἐπι­βαρῆσαί τινα ὑμῶν

οὐχ ὅτι οὐκ ἔχομεν ἐξουσίαν ἀλλ᾿ ἵνα ἑαυτοὺς τύπον δῶμεν ὑμῖν εἰς τὸ μιμεῖσθαι ἡμᾶς

καὶ γὰρ ὅτε ἦμεν προ­̀ς ὑμᾶς τοῦτο παρηγγέλλομεν ὑμῖν ὅτι εἴ τις οὐ θέλει ἐργάζεσθαι μηδὲ ἐσθιέτω

ἀκούομεν γάρ τινας περιπατοῦν­τας ἐν ὑμῖν ἀτάκτως μηδὲν ἐργαζο­μέ­νους ἀλλὰ περιεργαζο­μέ­νους

τοῖς δὲ τοι­ούτοις παρα­γγέλλομεν καὶ παρα­καλοῦμεν ἐν κυρίῳ Ἰησοῦ Χριστῷ ἵνα μετὰ ἡσυχίας ἐργαζόμενοι τὸν ἑαυτῶν ἄρτον ἐσθίωσιν

ὑμεῖς δέ ἀδελφοί μὴ ἐγκακήσητε καλοποι­οῦν­τες

εἰ δέ τις οὐχ ὑπακούει τῷ λόγῳ ἡμῶν δια­̀ τῆς ἐπι­στολῆς τοῦτον σημειοῦσθε μὴ συν­αναμίγνυσθαι αὐτῷ ἵνα ἐν­τραπῇ

καὶ μὴ ὡς ἐχθρὸν ἡγεῖσθε ἀλλὰ νουθετεῖτε ὡς ἀδελφόν

αὐτὸς δὲ ὁ κύριος τῆς εἰρήνης δῴη ὑμῖν τὴν εἰρήνην δια­̀ παν­τὸς ἐν παν­τὶ τρόπῳ ὁ κύριος μετὰ πάν­των ὑμῶν

ὁ ἀσπασμὸς τῇ ἐμῇ χειρὶ Пαύλου ὅ ἐστιν σημεῖον ἐν πάσῃ ἐπι­στολῇ οὕτως γράφω

ἡ χάρις τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ μετὰ πάν­των ὑμῶν