Азбука веры » Біблія » Да карынфян 1-е пасланне » гл.3-4

Да карынфян 1-е пасланне, Главы 3-4

Толкования

Толкования главы

3:1

см.:Еф.4:14;

3:2

см.:1Пет.2:2;

3:3

3:4

см.:1Кор.1:12;

3:5

см.:Рим.12:6;

3:6

см.:Мк.16:20;Деян.19:1;

3:7

3:8

3:9

см.:Ис.5:1;Ис.61:3;

3:10

3:11

см.:Ис.28:16;Еф.2:22;

3:12

3:13

см.:Ис.48:10;1Пет.1:7;

3:14

3:15

3:16

см.:Ин.14:23;Рим.8:9;1Кор.6:19;2Кор.6:16;Гал.4:6;Евр.3:6;

3:17

3:18

см.:Ис.5:21;

3:19

см.:Иов.5:13;

3:20

см.:Пс.93:11;

3:21

3:22

3:23

Глава 4

4:1

см.:2Кор.6:4;

4:2

см.:Мф.24:45;Лк.12:42;

4:3

4:4

см.:Исх.34:7;Иов.9:2;Деян.23:1;

4:5

см.:Мф.7:1;Мф.25:21;Рим.2:1;

4:6

см.:Притч.3:7;Рим.12:3;

4:7

см.:Ин.3:27;

4:8

4:9

см.:Пс.43:23;Рим.8:36;2Кор.4:11;

4:10

4:11

4:12

см.:Мф.5:44;Лк.23:34;Деян.7:60;Деян.20:34;1Фес.2:9;2Фес.3:8;

4:13

4:14

4:15

см.:Гал.4:19;Флм.1:10;

4:16

4:17

4:18

4:19

см.:Деян.18:21;Иак.4:15;

4:20

см.:1Кор.2:4;

4:21

см.:2Кор.13:10;

Белорусский

Языки

І я, браты, не мог гаварыць з вамі, як з духоўнымі, а толькі як з плоцкімі, як з немаўлятамі ў Хрысце.

Я карміў вас малаком, а не цвёрдаю ежаю, бо вы яшчэ не маглі есці яе, ды і цяпер не можаце,

таму што вы яшчэ плоцкія. Бо калі паміж вамі зайздрасць, і спрэчкі, і разлады, то ці ж не плоцкія вы і ці не паводле чалавечага разумення жывяце́?

Бо калі адзін кажа: “я Паўлаў”, а другі: “я Апалосаў”, — то ці ж не плоцкія вы?

Бо хто такі Павел? хто такі Апалос? Яны толькі служыцелі, праз якіх вы ўверавалі, і кожны, як яму даў Гасподзь.

Я насадзіў, Апалос паліваў, але ўзрасціў Бог;

так што ні той, хто са́дзіць, не мае значэння, ні той, хто палівае, а толькі Бог, Які ўзрошчвае.

Той, хто са́дзіць, і той, хто палівае, — складаюць адно, але кожны атрымае сваю плату ў адпаведнасці са сваёй працай.

Бо мы суработнікі ў Бога; а вы — Божая ніва, Божая пабудова.

Я па благадаці, дадзенай мне Богам, як мудры дойлід, заклаў падмурак, а іншы будуе на ім; аднак кожны няхай глядзіць, як будуе.

Бо ніхто не можа закласці іншага падмурку, акрамя закладзенага, якім ёсць Іісус Хрыстос.

І хто я́к на гэтым падмурку будуе — з золата, серабра, каштоўных камянёў, дрэва, сена, саломы, —

справа кожнага вы́явіцца; бо дзень пакажа, таму што ў агні адкрываецца, і агонь вы́прабуе справу кожнага, якая яна.

У каго збудаванне, якое ён узвёў, вы́стаіць, той атрымае плату;

у каго збудаванне згарыць, той панясе страту; сам жа будзе ўратаваны, але так, як бы з агню.

Хіба не ведаеце, што вы — храм Божы, і Дух Божы жыве ў вас?

Калі хто знішчыць храм Божы, таго знішчыць Бог; бо храм Божы святы, і гэты храм — вы.

Няхай ніхто сябе не падманвае: калі хто з вас лíчыць сябе мудрым у веку гэтым, той няхай неразумным стане, каб быць будрым.

Бо мудрасць свету гэтага ёсць неразумнасць перад Богам, як напісана: “ловіць мудрых у хітрасці іх”.

І яшчэ: “Гасподзь ведае разважанні мудрых, што яны марныя”.

Дык вось, няхай ніхто не хва́ліцца людзьмі, бо ўсё ваша:

ці Павел гэта, ці Апалос, ці Кіфа, ці свет, ці жыццё, ці смерць, ці цяперашняе, ці будучае, — усё ваша;

вы ж — Хрыстовы, а Хрыстос — Божы.

Дык вось, няхай людзі лíчаць нас служыцелямі Хрыстовымі і домаўпра́ўнікамі тайнаў Божых;

ад домаўпра́ўнікаў жа патрабу́ецца, каб кожны аказаўся верным.

Для мяне вельмі мала значыць, як су́дзіце пра мяне вы або іншыя людзі; я і сам пра сябе не суджу?.

Бо хоць я нічога за сабою не ведаю, але гэтым не апра́ўдваюся; суддзя ж мне Гасподзь.

Таму не судзíце зусім да часу, пакуль не прыйдзе Гасподзь, Які і асве́тліць скрытае ў цемры, і вы́явіць намеры сэрцаў, і тады кожнаму будзе пахвала ад Бога.

Гэта, браты, я вобразна паказаў на сабе і Апалосе дзеля вас, каб вы навучыліся ад нас не мудрава́ць звыш таго, што напíсана, і каб пыхліва не ўзносілі аднаго перад другім.

Бо хто вылуча́е цябе́ І што́ маеш ты, чаго не атрымаў? А калі атрымаў, то чаго хвалішся, быццам не атры́мліваў?

Вы ўжо насы́ціліся, вы ўжо разбагацелі, без нас вы сталі царава́ць; о, калі б вы сапраўды сталі царава́ць, каб і мы разам з вамі царава́лі!

Бо думаю, што Бог паставіў нас, апосталаў, апошнімі, як бы асу́джанымі на смерць; таму што мы сталі відовішчам для свету, для Ангелаў і для людзей.

Мы неразумныя дзеля Хрыста, а вы разумныя ў Хрысце; мы сла́быя, а вы моцныя; вы ў славе, а мы ў пага́рдзе.

Да цяперашняга часу мы і голад, і смагу церпім, мы і голыя, і пабітыя, і бяздомныя,

і працуем, робячы ўсё сваімі рукамі. Нас абражаюць — мы благаслаўляем; нас гоняць — мы трываем;

нас зневажа́юць — мы суцяша́ем; мы сталі сме́ццем для свету, адкíдамі для ўсіх аж дагэтуль.

Не для таго, каб пасароміць вас, пішу гэта, а як дзяцей маіх узлюбленых настаўляю.

Бо хоць і тысячы настаўнікаў вы маеце ў Хрысце, але айцоў не многа; я нарадзіў вас у Хрысце Іісусе праз дабраве́сце.

Таму прашу вас, будзьце перайма́льнікамі маімі, як я — Хрыста.

Дзеля гэтага я паслаў да вас Цімафея, майго ўзлюбленага і вернага ў Госпадзе сына, які вам нагада́е пра шляхі мае́ ў Хрысце Іісусе, як я ўсюды, у кожнай царкве, вучу.

Паколькі я не іду да вас, то некаторыя з вас заганары́ліся;

але я неўзаба́ве прыйду да вас, калі Госпаду будзе ўгодна, і зведаю не словы ганарліўцаў, а сілу;

бо Царства Божае не ў слове, а ў сіле.

Чаго вы хочаце́ з розгаю мне прыйсці да вас ці з любоўю і духам лагоднасці?