Азбука веры » Η αγια γραφη » Πρὸς Κορινθίους Α΄ » гл.3

Πρὸς Κορινθίους Α΄, Глава 3

Толкования

Толкования главы

3:1

см.:Еф.4:14;

3:2

см.:1Пет.2:2;

3:3

3:4

см.:1Кор.1:12;

3:5

см.:Рим.12:6;

3:6

см.:Мк.16:20;Деян.19:1;

3:7

3:8

3:9

см.:Ис.5:1;Ис.61:3;

3:10

3:11

см.:Ис.28:16;Еф.2:22;

3:12

3:13

см.:Ис.48:10;1Пет.1:7;

3:14

3:15

3:16

см.:Ин.14:23;Рим.8:9;1Кор.6:19;2Кор.6:16;Гал.4:6;Евр.3:6;

3:17

3:18

см.:Ис.5:21;

3:19

см.:Иов.5:13;

3:20

см.:Пс.93:11;

3:21

3:22

3:23

Греческий [Greek (NT Byz)]

Языки

κἀγώ ἀδελφοί οὐκ ἠδυνήθην λαλῆσαι ὑμῖν ὡς πνευματικοῖς ἀλλ᾿ ὡς σαρκίνοις ὡς νηπίοις ἐν Χριστῷ

γάλα ὑμᾶς ἐπότισα οὐ βρῶμα οὔπω γὰρ ἐδύνασθε ἀλλ᾿ οὐδὲ ἔτι νῦν δύνασθε

ἔτι γὰρ σαρκικοί ἐστε ὅπου γὰρ ἐν ὑμῖν ζῆλος καὶ ἔρις οὐχὶ σαρκικοί ἐστε καὶ κατὰ ἄνθρωπον περιπατεῖτε

ὅταν γὰρ λέγῃ τις ἐγὼ μέν εἰμι Пαύλου ἕτερος δέ ἐγὼ Ἀπολλῶ οὐκ ἄνθρωποί ἐστε

τί οὖν ἐστιν Ἀπολλῶς τί δέ ἐστιν Пαῦλος διάκονοι δι᾿ ὧν ἐπιστεύσατε καὶ ἑκάστῳ ὡς ὁ κύριος ἔδωκεν

ἐγὼ ἐφύτευσα Ἀπολλῶς ἐπότισεν ἀλλὰ ὁ θεὸς ηὔξανεν

ὥστε οὔτε ὁ φυτεύων ἐστίν τι οὔτε ὁ ποτίζων ἀλλ᾿ ὁ αὐξάνων θεός

ὁ φυτεύων δὲ καὶ ὁ ποτίζων ἕν εἰσιν ἕκαστος δὲ τὸν ἴδιον μισθὸν λήμψσεται κατὰ τὸν ἴδιον κόπον

θεοῦ γάρ ἐσμεν συνεργοί θεοῦ γεώργιον θεοῦ οἰκοδομή ἐστε

κατὰ τὴν χάριν τοῦ θεοῦ τὴν δοθεῖσάν μοι ὡς σοφὸς ἀρχιτέκτων θεμέλιον ἔθηκα ἄλλος δὲ ἐποικοδομεῖ ἕκαστος δὲ βλεπέτω πῶς ἐποικοδομεῖ

θεμέλιον γὰρ ἄλλον οὐδεὶς δύναται θεῖναι παρὰ τὸν κείμενον ὅς ἐστιν Ἰησοῦς Χριστός

εἰ δέ τις ἐποικοδομεῖ ἐπὶ τὸν θεμέλιον χρυσόν ἄργυρον λίθους τιμίους ξύλα χόρτον καλάμην

ἑκάστου τὸ ἔργον φανερὸν γενήσεται ἡ γὰρ ἡμέρα δηλώσει ὅτι ἐν πυρὶ ἀποκαλύπτεται καὶ ἑκάστου τὸ ἔργον ὁποῖόν ἐστιν τὸ πῦρ αὐτὸ δοκιμάσει

εἴ τινος τὸ ἔργον μενεῖ ὃ ἐποικοδόμησεν μισθὸν λήμψσεται

εἴ τινος τὸ ἔργον κατακαήσεται ζημιωθήσεται αὐτὸς δὲ σωθήσεται οὕτως δὲ ὡς διὰ πυρός

οὐκ οἴδατε ὅτι ναὸς θεοῦ ἐστε καὶ τὸ πνεῦμα τοῦ θεοῦ οἰκεῖ ἐν ὑμῖν

εἴ τις τὸν ναὸν τοῦ θεοῦ φθείρει φθερεῖ τοῦτον ὁ θεός ὁ γὰρ ναὸς τοῦ θεοῦ ἅγιός ἐστιν οἵτινές ἐστε ὑμεῖς

μηδεὶς ἑαυτὸν ἐξαπατάτω εἴ τις δοκεῖ σοφὸς εἶναι ἐν ὑμῖν ἐν τῷ αἰῶνι τούτῳ μωρὸς γενέσθω ἵνα γένηται σοφός

ἡ γὰρ σοφία τοῦ κόσμου τούτου μωρία παρὰ τῷ θεῷ ἐστιν γέγραπται γάρ ὁ δρασσόμενος τοὺς σοφοὺς ἐν τῇ πανουργίᾳ αὐτῶν

καὶ πάλιν κύριος γινώσκει τοὺς διαλογισμοὺς τῶν σοφῶν ὅτι εἰσὶν μάταιοι

ὥστε μηδεὶς καυχάσθω ἐν ἀνθρώποις πάντα γὰρ ὑμῶν ἐστιν

εἴτε Пαῦλος εἴτε Ἀπολλῶς εἴτε Κηφᾶς εἴτε κόσμος εἴτε ζωὴ εἴτε θάνατος εἴτε ἐνεστῶτα εἴτε μέλλοντα πάντα ὑμῶν

ὑμεῖς δὲ Χριστοῦ Χριστὸς δὲ θεοῦ