Азбука веры » Biblia » Mądrość Syracha » гл.51

Mądrość Syracha, Rozdział 51

Толкования

Толкования главы

Толковая Библия А.П. Лопухина

51:1

51:2

51:3

51:4

51:5

51:6

51:7

51:8

51:9

51:10

51:11

51:12

51:13

51:14

51:15

51:16

51:17

51:18

51:19

51:20

51:21

51:22

51:23

51:24

51:25

51:26

51:27

51:28

51:29

51:30

Польский (Biblia Tysiąclecia)

Языки

Wychwalać Cię będę, Panie, Królu, i wysławiać Ciebie, Boga, Zbawiciela mego. Wychwalać chcę imię Twoje,

ponieważ podporą i pomocnikiem stałeś się dla mnie. Ochroniłeś ciało moje od zguby, od sieci oszczerczego języka i od warg wypowiadających kłamstwo; a wobec przeciwników stałeś się pomocnikiem i wybawiłeś mię,

według wielkości miłosierdzia i Twego imienia, od pokąsania przez tych, co są gotowi mnie połknąć, od ręki szukających mej duszy, z wielu utrapień, jakich doznałem,

od uduszenia w ogniu, który mnie otacza, i z środka ognia, który nie ja zapaliłem,

z głębokich wnętrzności Szeolu, od języka nieczystego i od słowa kłamliwego,

od oszczerstwa języka przewrotnego wobec króla. Dusza moja zbliżyła się aż do śmierci, a życie moje było blisko Szeolu, na dole.

Ze wszystkich stron otoczyli mnie i nie znalazłem wspomożyciela, rozglądałem się za pomocą od ludzi, ale nie przyszła.

Wówczas wspomniałem na miłosierdzie Twoje, Panie, i na dzieła Twoje, te od wieków - że wybawiasz tych, którzy cierpliwie czekają na Ciebie, i wyzwalasz ich z ręki nieprzyjaciół.

Podniosłem z ziemi mój głos błagalny i prosiłem o uwolnienie od śmierci.

Wzywałem Pana: Ojcem moim jesteś i mocarzem, który mnie wyzwoli. Nie opuszczaj w dniach udręki, a w czasie przewagi pysznych - bez pomocy! Wychwalać będę bez przerwy Twoje imię i opiewać je będę w uwielbieniu.

I prośba moja została wysłuchana. Wybawiłeś mnie bowiem z zagłady i wyrwałeś z przygody złowrogiej.

Dlatego będę Cię wielbił i wychwalał, i błogosławił imieniu Pańskiemu.

Będąc jeszcze młodym, zanim zacząłem podróżować, szukałem jawnie mądrości w modlitwie.

U bram świątyni prosiłem o nią i aż do końca szukać jej będę.

Z powodu jej kwiatów, jakby dojrzewającego winogrona, serce me w niej się rozradowało, noga moja wstąpiła na prostą drogę, od młodości mojej idę jej śladami.

Nakłoniłem tylko trochę ucha mego, a już ją otrzymałem i znalazłem dla siebie rozległą wiedzę.

Postąpiłem w niej, a Temu, który mi dał mądrość, chcę oddać cześć.

Postanowiłem bowiem wprowadzić ją w czyn, zapłonąłem gorliwością o dobro i nie doznałem wstydu.

Dusza moja walczyła o nią i z całą starannością usiłowałem zachować Prawo; ręce wyciągałem w górę, a błędy przeciwko niej opłakiwałem.

Skierowałem ku niej moją duszę i znalazłem ją dzięki czystości; z nią od początku zyskałem rozum, dlatego nie będę opuszczony.

Wnętrze moje poruszyło się, aby jej szukać, i był to dla mnie zysk wspaniały.

Dał mi Pan język, jako zapłatę dla mnie, i będę Go nim chwalił.

Zbliżcie się do mnie, wy, którym brak wykształcenia, i zatrzymajcie się w domu nauki.

Na cóż, powiedzcie, pozbawiać się tego, za czym dusze wasze tak bardzo tęsknią?

Otworzyłem usta i mówię: Kupujcie sobie bez pieniędzy.

Włóżcie kark wasz pod jarzmo i niech otrzyma dusza wasza naukę: aby ją znaleźć, nie trzeba szukać daleko.

Patrzcie oczami: mało się natrudziłem, a znalazłem dla siebie wielki odpoczynek.

Za naukę dajcie wielką ilość srebra, a zyskacie z nią bardzo wiele złota.

Niech się raduje dusza wasza w miłosierdziu Pana i nie wstydźcie się Jego chwały!

Wypełnijcie dzieło wasze przed czasem, a da wam nagrodę w porze oznaczonej. Podpis: Mądrość Jezusa, Syna Syracha.