Азбука веры » Biblia » Mądrość Syracha » гл.50

Mądrość Syracha, Rozdział 50

Толкования

Толкования главы

Толковая Библия А.П. Лопухина

50:1

см.:2Мак.3:4;

50:2

50:3

50:4

50:5

50:6

50:7

50:8

50:9

50:10

50:11

50:12

см.:Исх.28:4;

50:13

50:14

50:15

50:16

50:17

50:18

см.:Чис.10:10;

50:19

50:20

50:21

50:22

см.:Чис.6:23;

50:23

50:24

см.:Иоил.2:21;

50:25

50:26

см.:3Цар.8:23-24;

50:27

50:28

см.:Ин.4:9;

50:29

Польский (Biblia Tysiąclecia)

Языки

Szymon, syn Oniasza, arcykapłan, za życia swego poprawił dom Pański, a za dni swoich wzmocnił świątynię.

On zbudował mur podwójnie wysoki i wysoką podporę muru świątyni.

Za dni jego został wykuty zbiornik na wodę, sadzawka - której obwód jest jak morze.

On myślał o swoim ludzie, aby go ustrzec przed upadkiem, umocnił przeto miasto na czas oblężenia.

Jakże wspaniale wyglądał, gdy wracał do ludu, przy wyjściu z Domu Zasłony.

Jak gwiazda zaranna pośród chmur, jak księżyc w pełni w dniach świątecznych,

jak słońce świecące na przybytek Najwyższego, jak tęcza wspaniale błyszcząca w chmurach,

jak kwiat róży na wiosnę, jak lilie przy źródle, jak młody las Libanu w dniach letnich,

jak ogień i kadzidło w kadzielnicy, jak naczynie szczerozłote, ozdobione drogimi kamieniami wszelkiego rodzaju,

jak drzewo oliwne, pokryte owocami, jak cyprys wznoszący się do chmur.

Kiedy przywdziewał zaszczytną szatę i brał na siebie wspaniałe ozdoby, kiedy wstępował do ołtarza Pana, napełniał chwałą obręb przybytku;

a kiedy przyjmował z rąk kapłanów części ofiarne, sam stojąc przy ognisku ołtarza, wokół niego stał wieniec braci, jak gałęzie cedrów na Libanie; otaczali go jak pnie palmowe -

wszyscy synowie Aarona w swej chwale. Ofiara Pana była w ich rękach, wobec całego zgromadzenia Izraela -

aż do zakończenia pełnił on służbę Bożą przy ołtarzach, aby uświetnić ofiarę Najwyższego, Wszechmogącego.

Wyciągał rękę nad czarę, ofiarował trochę z krwi winnego grona, wylewał ją na podstawę ołtarza, na przyjemną woń Najwyższemu, Królowi nad wszystkim.

Wtedy odzywali się synowie Aarona i grali na kutych trąbach, grzmieli donośnym głosem na pamiątkę przed Najwyższym.

Cały lud wspólnie spieszył i padał na twarz na ziemię, aby oddać pokłon Panu swojemu, Wszechmogącemu, Najwyższemu Bogu.

Śpiewacy wychwalali Go swoimi głosami i potężnym echem płynęła miła melodia.

Lud prosił Pana Najwyższego w modlitwie przed Miłosiernym, aż się skończyły wspaniałe obrzędy Pana i doprowadzono do końca Jego świętą służbę.

Wtedy on schodząc, wyciągał swe ręce nad całym zgromadzeniem synów Izraela, aby dać swymi wargami błogosławieństwo Pana, i by się radować Jego imieniem.

Po raz drugi lud padał na twarz, by przyjąć błogosławieństwo od Najwyższego.

A teraz błogosławcie Boga całego stworzenia, który wszędzie czyni wielkie rzeczy, który od łona matczynego wywyższa dni nasze, który z nami postępuje według swego miłosierdzia.

Niech nam da radość serca, niech nastanie za dni naszych pokój w Izraelu - po wieczne czasy,

aby miłosierdzie Jego trwało wiernie z nami i by nas wybawił za dni naszych.

Dusza moja nie znosi dwóch narodów, a trzeci nie jest narodem:

mieszkający na górze Samarii, Filistyni, i głupi naród, przebywający w Sychem.

Naukę mądrości i rozumu spisałem w tej księdze, ja Jezus, syn Syracha, syna Eleazara, jerozolimczyk, który mądrość serca mego wylałem jak obfity deszcz.

Szczęśliwy, kto będzie zajmował się tymi rzeczami, a kto włoży je do serca swego, stanie się mądrym,

a jeśli tak postąpi, we wszystkim sobie poradzi, ponieważ światło Pana będzie jego drogowskazem.