Скрыть
136:2
136:3
136:4
136:6
136:8
137:1 Super flumina Babylonis, illic sedimus et flevimus, cum recordaremur Sion.
137:2 In salicibus in medio eius suspendimus citharas nostras.
137:3 Quia illic rogaverunt nos, qui captivos duxerunt nos, verba cantionum, et, qui affligebant nos, laetitiam: «Cantate nobis de canticis Sion».
137:4 Quomodo cantabimus canticum Domini in terra aliena?
137:5 Si oblitus fuero tui, Ierusalem, oblivioni detur dextera mea;
137:6 adhaereat lingua mea faucibus meis, si non meminero tui, si non praeposuero Ierusalem in capite laetitiae meae.
137:7 Memor esto, Domine, adversus filios Edom diei Ierusalem; qui dicebant: «Exinanite, exinanite usque ad fundamentum in ea».
137:8 Filia Babylonis devastans, beatus, qui retribuet tibi retributionem tuam, quam retribuisti nobis;
137:9 beatus, qui tenebit et allidet parvulos tuos ad petram.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible