Азбука веры » Biblia » Księga Psalmów » Псалом 103

Псалом 103

Толкования

Толкования главы

см.:Пс.102:1:22;

см.:Быт.1:3:6:8;

см.:Быт.1:7;

см.:Евр.1:7;

103:5

103:6

103:7

см.:Иов.37:5;

103:8

103:9

см.:Иов.38:10-11;

103:10

см.:Пс.73:15;Втор.11:11;Иов.5:10;

103:11

103:12

103:13

103:14

см.:Пс.146:8;

103:15

см.:Суд.9:13;Сир.40:20;

103:16

103:17

103:18

103:19

103:20

см.:Быт.1:16;

103:21

см.:Пс.146:9;Ис.31:4;

103:22

см.:Иов.37:8;

103:23

см.:Пс.32:5;Пс.91:6;

см.:Сир.43:27;

см.:Иов.40:20;

см.:Пс.144:15;

см.:Притч.6:8;

см.:Иов.12:10;Дан.5:23;

103:30

см.:Иов.33:4;

103:31

103:32

см.:Пс.143:5;

103:33

см.:Пс.33:2;

103:34

103:35

см.:Пс.102:1;

Польский (Biblia Tysiąclecia)

Языки

^104:1 Błogosław, duszo moja, Pana! O Boże mój, Panie, jesteś bardzo wielki! Odziany we wspaniałość i majestat,

^104:2 światłem okryty jak płaszczem. Rozpostarłeś niebo jak namiot,

^104:3 wzniosłeś swe komnaty nad wodami. Za rydwan masz obłoki, przechadzasz się na skrzydłach wiatru.

^104:4 Jako swych posłów używasz wichry, jako sługi - ogień i płomienie.

^104:5 Umocniłeś ziemię w jej podstawach: na wieki wieków się nie zachwieje.

^104:6 Jak szatą okryłeś ją Wielką Otchłanią, stanęły wody ponad górami.

^104:7 Musiały uciekać wobec Twej groźby, na głos Twego grzmotu popadły w przerażenie.

^104:8 Wzniosły się na góry, opadły na doliny, na miejsce, któreś im naznaczył.

^104:9 Zakreśliłeś granicę, której nie przekraczają, nigdy nie wrócą, by zalać ziemię.

^104:10 Ty zdroje kierujesz do strumieni, co pośród gór się sączą:

^104:11 poją one wszelkie zwierzęta polne, [tam] dzikie osły gaszą swe pragnienie;

^104:12 nad nimi mieszka ptactwo powietrzne, spomiędzy gałęzi głos swój wydaje.

^104:13 Z Twoich komnat nawadniasz góry, aby owocem Twych dzieł nasycić ziemię.

^104:14 Każesz rosnąć trawie dla bydła i roślinom, by człowiekowi służyły, aby z roli dobywał chleb

^104:15 i wino, co rozwesela serce ludzkie, by rozpogadzać twarze oliwą, by serce ludzkie chleb krzepił.

^104:16 Drzewa Pana mają wody do syta, cedry Libanu, które zasadził.

^104:17 Tam ptactwo zakłada gniazda, na cyprysach są domy bocianów.

^104:18 Wysokie góry dla kozic, a skały są kryjówką dla borsuków.

^104:19 Tyś stworzył księżyc, aby czas wskazywał; słońce poznało swój zachód.

^104:20 Mrok sprowadzasz i noc nastaje, w niej krąży wszelki zwierz leśny.

^104:21 Lwiątka ryczą za łupem, domagają się żeru od Boga.

^104:22 Gdy słońce wzejdzie, wracają i kładą się w swych legowiskach.

^104:23 Człowiek wychodzi do swojej pracy, do trudu swojego aż do wieczora.

^104:24 Jak liczne są dzieła Twoje, Panie! Ty wszystko mądrze uczyniłeś: ziemia jest pełna Twych stworzeń.

^104:25 Oto morze wielkie, długie i szerokie, a w nim jest bez liku żyjątek i zwierząt wielkich i małych.

^104:26 Tamtędy wędrują okręty, i Lewiatan, którego stworzyłeś na to, aby w nim igrał.

^104:27 Wszystko to czeka na Ciebie, byś dał im pokarm w swym czasie.

^104:28 Gdy im udzielasz, zbierają; gdy rękę swą otwierasz, sycą się dobrami.

^104:29 Gdy skryjesz swe oblicze, wpadają w niepokój; gdy im oddech odbierasz, marnieją i powracają do swojego prochu.

^104:30 Stwarzasz je, gdy ślesz swego Ducha i odnawiasz oblicze ziemi.

^104:31 Niech chwała Pana trwa na wieki: niech Pan się raduje z dzieł swoich.

^104:32 Na ziemię patrzy, a ona drży; dotyka gór, a one dymią.

^104:33 Póki mego życia, chcę śpiewać Panu i grać mojemu Bogu, póki mi życia starczy.

^104:34 Niech miła Mu będzie pieśń moja, będę radował się w Panu.

^104:35 Niech znikną z ziemi grzesznicy i niech już nie będzie występnych! Błogosław, duszo moja, Pana! Alleluja.