Dixitque Balaam ad Balac: «Sta paulisper iuxta holocaustum tuum, donec vadam, si forte occurrat mihi Dominus; et, quodcumque imperaverit, loquar tibi». Cumque abiisset in collem nudum,

occurrit illi Deus. Locutusque ad eum Balaam: «Septem, inquit, aras erexi et imposui vitulum et arietem desuper».

Dominus autem posuit verbum in ore eius et ait: «Revertere ad Balac et haec loqueris».

Reversus invenit stantem Balac iuxta holocaustum suum et omnes principes Moabitarum;

assumptaque parabola sua, dixit: «De Aram adduxit me Balac, rex Moabitarum de montibus orientis:»Veni, inquit, et maledic pro me Iacob; propera et detestare Israel!".

Quomodo maledicam, cui non maledixit Deus? Qua ratione detester, quem Dominus non detestatur?

De summis silicibus video eum et de collibus considero illum: populus solus habitabit et inter gentes non reputabitur.

Et quis dinumerare possit pulverem Iacob et quis numeravit arenam Israel? Moriatur anima mea morte iustorum, et fiant novissima mea horum similia».

Dixitque Balac ad Balaam: «Quid est hoc, quod agis? Ut malediceres inimicis meis, vocavi te, et tu e contrario benedicis eis!».

Cui ille respondit: «Num aliud possum loqui, nisi quod iusserit Dominus?».

Dixit ergo Balac: «Veni mecum in alterum locum, unde partem Israel videas et totum videre non possis; inde maledicito ei».

Cumque duxisset eum in campum speculatorum super verticem montis Phasga, aedificavit septem aras imposuitque supra vitulum atque arietem.

Et dixit Balaam ad Balac: «Sta hic iuxta holocaustum tuum, donec ego obvius pergam».

Cui cum Dominus occurrisset posuissetque verbum in ore eius, ait: «Revertere ad Balac et haec loqueris ei».

Reversus invenit eum stantem iuxta holocaustum suum et principes Moabitarum cum eo. Ad quem Balac: «Quid, inquit, locutus est Dominus?».

At ille, assumpta parabola sua, ait: «Surge, Balac, et ausculta; audi, fili Sephor.

Non est Deus quasi homo, ut mentiatur, nec ut filius hominis, ut mutetur. Numquid dixit et non faciet? Locutus est et non implebit?

Ad benedicendum adductus sum, benedictionem prohibere non valeo.

Non conspicitur malum in Iacob, nec videtur calamitas in Israel. Dominus Deus eius cum eo est, et clangor regis in illo.

Deus eduxit illum de Aegypto, sicut cornua bubali est ei.

Non est augurium in Iacob, nec divinatio in Israel. Temporibus suis dicetur Iacob et Israeli quid operatus sit Deus.

Ecce populus ut leaena consurget, et quasi leo erigetur; non accubabit, donec devoret praedam et occisorum sanguinem bibat».

Dixitque Balac ad Balaam: «Nec maledicas ei, nec benedicas!».

Et ille ait: «Nonne dixi tibi quod, quidquid mihi Dominus imperaret, hoc facerem?».

Et ait Balac ad eum: «Veni, et ducam te ad alium locum, si forte placeat Deo, ut inde maledicas ei».

Cumque duxisset eum super verticem montis Phegor, qui respicit solitudinem,

dixit ei Balaam: «Aedifica mihi hic septem aras et para totidem vitulos eiusdemque numeri arietes».

Fecit Balac, ut Balaam dixerat, imposuitque vitulos et arietes per singulas aras.

Cumque vidisset Balaam quod placeret Domino, ut be nediceret Israeli, nequaquam abiit, ut ante perrexerat, ut augurium quaereret; sed dirigens contra desertum vultum suum

et elevans oculos vidit Israel commorantem per tribus suas et, irruente in se spiritu Dei,

assumpta parabola sua, ait: «Dixit Balaam filius Beor, dixit homo, cuius apertus est oculus,

dixit auditor sermonum Dei, qui visionem Omnipotentis intuitus est, qui cadit, et sic aperiuntur oculi eius.

Quam pulchra tabernacula tua, Iacob, et tentoria tua, Israel!

Ut valles dilatantur, ut horti iuxta fluvios irrigui, ut aloe, quam plantavit Dominus, quasi cedri prope aquas.

Fluet aqua de situlis eius, et semen illius erit in aquis multis. Extolletur super Agag rex eius, et elevabitur regnum illius.

Deus eduxit illum de Aegypto, sicut cornua bubali est ei. Devorabit gentes, hostes suos, ossaque eorum confringet et perforabit sagittis.

Accubans dormit ut leo, et quasi leaena, quis suscitare illum audebit? Qui benedixerit tibi, erit et ipse benedictus; qui maledixerit tibi, maledictus erit!».

Iratusque Balac contra Balaam, complosis manibus, ait: «Ad maledicendum inimicis meis vocavi te, quibus iam tertio benedixisti!

Revertere nunc ad locum tuum! Decreveram quidem magnifice honorare te, sed Dominus privavit te honore disposito».

Respondit Balaam ad Balac: «Nonne iam nuntiis tuis, quos misisti ad me, dixi:

Si dederit mihi Balac plenam domum suam argenti et auri, non potero praeterire sermonem Domini, ut vel boni quid vel mali proferam ex corde meo, sed, quidquid Dominus dixerit, hoc loquar?

Et nunc, pergens ad populum meum dabo consilium, quid populus hic populo tuo faciat extremo tempore».

Sumpta igitur parabola sua, rursum ait: «Dixit Balaam filius Beor, dixit homo, cuius apertus est oculus,

dixit auditor sermonum Dei, qui novit doctrinam Altissimi et visiones Omnipotentis videt, qui cadens apertos habet oculos.

Video eum, sed non modo; intueor illum, sed non prope. Oritur stella ex Iacob, et consurgit virga de Israel; et percutit tempora Moab et verticem omnium filiorum Seth.

Et erit Idumaea possessio eius, et hereditas eius Seir, inimicus eius; Israel vero fortiter aget.

De Iacob erit, qui dominetur et perdat reliquias civitatis».

Cumque vidisset Amalec, assumens parabolam suam ait: «Principium gentium Amalec, cuius extrema perdentur».

Vidit quoque Cinaeum et, assumpta parabola sua, ait: «Robustum quidem est habitaculum tuum, et in petra positus nidus tuus.

Erit in combustionem Cain, donec Assur capiat te».

Assumptaque parabola sua, iterum locutus est: «Heu! Quis vivet, quando ista faciet Deus?

Venient naves de Cetthim, superabunt Assyrios vastabuntque Heber; et ad extremum etiam ipsi peribunt». Surrexitque Balaam et reversus est in locum suum; Balac quoque via, qua venerat, rediit.