Ишемби кєнє Ыйса синагогада элди окута баштады. Ошондо Аны угуп жаткандардын кљпчєлєгє тањ калып: «Мунун баарын Ал кайдан билет? Ага мындай акылмандыкты ким берген? Мындай кереметтерди Ал кантип жасап жатат?

Бул жыгач уста Ыйса эмеспи? Бул Мариямдын уулу, Жакыптын, Жусуптун, Жєйєттєн жана Шымондун бир тууганы эмеспи? Анын карындаштары бул жерде, биздин арабызда эле жєрєшљт го», – дешти. Ошентип, алар Ыйсаны кабыл алгылары келген жок.

Ыйса болсо аларга: «Пайгамбарды љз жеринде, љзєнєн туугандарынын арасында, љз єйєндљ гана сыйлабайт», – деди.

Ыйса бул жерде кээ бир эле оорулуулардын єстєнљ колун коюп, аларды айыктыргандан башка эч кандай керемет кљрсљткљн жок.

Элдин ишенбестигине тањ калды. Анан тегеректеги айыл-кыштактарды кыдырып, элди окутту.

Анан Ал он эки шакиртин чакырып алып, аларга жиндердин єстєнљн бийлик берди да, эки-экиден кылып жљнљтљ баштады.

Аларга мындай деп осуят кылды: «Жолго таяктан башка эч нерсе албагыла. Баштык да, тамак да, белињерге жез тыйын да тєйєп албагыла».

Бутуњарга сандал кийгиле, эки сыйра кийим албагыла.

Анан дагы мындай деди: «Бир жерге барганыњарда, кайсы єйгљ кирсењер да, ал жерден кеткиче, ошол єйдљ калгыла.

Эгерде кайсы бир жерде силерди кабыл алышпаса, силерди угушпаса, ал жерден чыгып бара жатканда, аларга каршы кєбљлљндєрєє болушу єчєн, бутуњардын чањын кєєп койгула. Силерге чындыкты айтып коёюн, сот кєнєндљ ошол шаарга караганда, Содом менен Аморго жењилирээк болот».

Ошентип, шакирттер жолго чыгышты да, адамдарды тобо кылууга чакыра башташты.

Кљптљгљн жин оорулуулардын ичинен жиндерди кууп чыгарып, кљптљгљн оорулууларга май сыйпап, аларды айыктырып жатышты.

Ыйсанын ысымы белгилєє болуп калгандыктан, падыша Ирод да Ал жљнєндљ угуп: «Бул – чљмєлдєрєєчє Жакан. Ал тирилиптир, ошондуктан кереметтерди кљрсљтєп жатат», – деди.

Кээ бирљљлљр: «Бул – Илияс пайгамбар», – дешсе, дагы бирљљлљр: «Бул деле пайгамбарлардын бири», – дешти.

Ирод болсо бул сљздљрдє угуп: «Бул – мен башын алдырган Жакан, ал тирилиптир», – деди.

Ирод љзєнєн бир тууганы Филиптин аялы Иродияны алып алганда, Жакан:

«Бир тууганыњдын аялын албашыњ керек болчу», – деп айткан. Ошондуктан Ирод киши жиберип, Жаканды карматып, тєрмљгљ отургузуп койгон эле.

Иродия болсо Жаканга ачууланып, аны љлтєргєсє келген, бирок љлтєрљ алган эмес.

Анткени Жакандын адил, ыйык адам экенин билген Ирод андан коркчу, ошондуктан аны коргоп жєрчє. Кљп иштерди анын кењеши боюнча кылып, анын сљзєн кунт коюп угар эле.

Ирод љзєнєн туулган кєнєн белгилљљ єчєн, љзєнєн тљрљлљрє, мињ башылары, Галилея аксакалдары єчєн той љткљрдє. Ошол кєнє Иродия єчєн ыњгайлуу учур келди.

Тойдо Иродиянын кызы бийлеп берди. Бул Иродго жана анын конокторуна жагып калды. Ошондо падыша кызга: «Каалаганыњды сура, сураганыњды берем», – деди.

Анан ага: «Сураганыњды беремин, ал гана эмес, падышачылыгымдын жарымын берем», – деп ант берди.

Кыз барып, энесинен: «Эмнени сурайын?» – деп сурады. «Чљмєлдєрєєчє Жакандын башын сура», – деди энеси.

Кыз ошол замат шашылыш тєрдљ падышага келип: «Мага азыр чљмєлдєрєєчє Жакандын башын идишке салдырып келип бер», – деди.

Буга падыша капа болду. Бирок конокторунун алдында ант берип койгондугу єчєн, кыздын сураганын орундатпай коё алган жок.

Падыша ошол замат љзєнєн жасоолун жиберип, Жакандын башын алып келєєнє буйруду.

Жасоол тєрмљгљ барып, Жакандын башын алды да, идишке салып, кызга алып келип берди. Кыз аны энесине алып барып берди.

Муну уккан Жакандын шакирттери келишти да, анын сљљгєн алып, мєрзљгљ коюшту.

Элчилер Ыйсанын жанына чогулуп, Ага баарын: эмне кылышканын, элди эмнеге єйрљтєшкљнєн айтып беришти.

Ыйса аларга: «Љзєњљрчљ бљлєнєп, ээн жерге баргыла да, бир аз эс алып алгыла», – деди. Анткени келген-кеткендер кљп болгондуктан, алардын тамактанууга да убактысы жок эле.

Ошондо алар љздљрєнчљ бљлєнєп, кайык менен ээн жерге кетишти.

Бирок эл алардын кетип бара жатканын кљрєп калды, бул жљнєндљ кљптљр билишти. Шаарлардан жљљ чыккан элдин баары алар бара турган жакты кљздљй чуркап, алардан мурда барып калышты.

Ыйса кайыктан тєшкљндљ, кљп элди кљрєп, аларга боору ооруду. Анткени алар койчусу жок койлордой эле. Ыйса аларга кљп нерсени єйрљтљ баштады.

Бир топ убакыт љткљндљн кийин, Анын шакирттери жанына келип: «Бул ээн талаа экен, кеч да кирип кетти.

Элди тарат, алар тегеректеги айыл-кыштактарга барып, љздљрєнљ нан сатып алышсын, алардын жей турган эч нерсеси жок», – дешти.

Ыйса болсо: «Аларга тамакты силер бергиле», – деп жооп берди. Шакирттери Ыйсага: «Биз, эмне, аларды тамактандыруу єчєн, эки жєз динарийге нан сатып келелиби?» – дешти.

Ыйса аларга: «Силерде канча нан бар? Барып, карагылачы», – деди. Алар билип келип: «Беш нан, эки балык бар экен», – дешти.

Ошондо Ыйса аларга элди топ-топ кылып бљлєп, чљптєн єстєнљ отургузууну буйруду.

Эл жєздљн, элєєдљн болуп, катар-катар отурду.

Ыйса беш нан менен эки балыкты алды да, асманды карап, Кудайга ыраазычылык билдирди. Анан нанды сындырып, элге таратыш єчєн, шакирттерине берди. Эки балыкты да бардыгына бљлєп берди.

Бардыгы тоё жешти.

Артып калган нан менен балыкты чогултканда, он эки себет толду.

Тамактанган эркектердин саны беш мињге жакын эле.

Ошондон кийин Ыйса Љзєнєн шакирттерине: «Кайыкка тєшєп, Менден мурун наркы љйєзгљ, Бетсайида шаарына баргыла», – деп буйруду. Љзє болсо элди таратуу єчєн калып калды.

Элди таратып жибергенден кийин, сыйыныш єчєн тоого кетти.

Кеч киргенде, кайык кљлдєн ортосуна жетип калган эле. Ыйса болсо жээкте жалгыз турду.

Ошондо Ал шакирттеринин кыйынчылык менен сєзєп бара жатышканын кљрдє. Анткени шамал аларга каршы согуп жаткан эле. Болжол менен тєнкє тљртєнчє кєзљт убагында Ыйса кљлдєн єстє менен басып, шакирттерине жакын келди да, алардын жанынан љтєп кетмекчи болду.

Кљлдєн єстєндљ басып келе жаткан Ыйсаны кљргљн шакирттер Аны элес деп ойлоп, кыйкырып жиберишти.

Анткени бардыгы Аны кљрєп, коркуп кетишкен эле. Бирок Ыйса ошол замат аларга: «Коркпогула! Бул Менмин, єрљйєњљр учпасын!» – деди.

Ыйса алардын кайыгына тєшљрє менен, шамал басылды. Шакирттер љздљрєнчљ аябай тањ калышты.

Анткени алар нан менен болгон кереметти тєшєнєшкљн эмес. Себеби алардын жєрљгє таш болуп калган эле.

Алар кљлдєн наркы љйєзєнљ, Генисарет жерине сєзєп љтєп, жээкке токтошту.

Алар кайыктан тєшкљндљ, ал жердин тургундары Ыйсаны дароо таанып,

ошол аймакты аралап чуркап, кабарлап чыгышты. Ошондо Ыйсанын кайсы жерде экенин уккандар оорулууларды тљшљгє менен кљтљрєп келе башташты.

Ал кайсы гана жерге барбасын, айылда болобу, шаарда болобу, кыштакта болобу, оорулууларды ачык жерлерге жаткырып, Андан кийиминин бир четине эле кол тийгизєєгљ уруксат сурап жатышты. Ага колун тийгизгендер айыгып жатты.