Жаш аялдын атасы аны кљргљндљ, кубаныч менен тосуп алды. Кайын атасы, жаш аялдын атасы, аны кетирбей алып калды. Ал аныкында єч кєн болду. Алар ичип-жеп, ошол жерде тєнљп калышты.

Тљртєнчє кєнє алар эртењ менен эрте турушту, ал туруп, жљнљмљкчє болду. Жаш аялдын атасы кєйљљ баласына: «Бир кесим нан жеп, кубаттанып ал, анан жљнљйсєњљр», – деди.

Алар калып калышты. Экљљ дагы ичип-жешти. Жаш аялдын атасы ага: «Дагы бир тєнгљ калып, кљњєлєњдє ач», – деди.

Ал туруп, жљнљмљкчє болгондо, кайын атасы сурангандыктан, аныкында дагы тєнљп калды.

Бешинчи кєнє ал эртењ менен эрте туруп, кетмей болду. Жаш аялдын атасы: «Нан жеп кубаттанып ал, кєн батканча коё тургула», – деди. Экљљ дагы ичип-жешти.

Ал киши аялы, кулу менен кетєєгљ камынып, ордунан турду. Кайын атасы, жаш аялдын атасы, ага дагы: «Кєн кечтеп кетти, конуп алгыла! Кєн батканы калды, тєнљп кет, кљњєл ач. Эртењ эртерээк туруп, жолго чыккыла», – деди.

Бирок кєйљљ баласы тєнљљгљ макул болбой, жолго чыгып, Жебуска, азыркы Иерусалимге келди. Ал жєк артылган эки эшеги, аялы менен келди.

Алар Жебуска жеткени калганда, кєн батып калган эле. Ошондо малайы мырзасына: «Жебустуктардын ушул шаарына кирип тєнљп кетели», – деди.

Мырзасы малайына: «Жок, башка уруунун шаарына кирбейбиз, алар Ысрайылдын урууларынан эмес, Гибага жетели», – деди.

Анан кулуна: «Гибага же Рамага жетип конобуз», – деди.

Алар Бенжеминдин Гиба шаарына жетишкенде, кєн батты.

Алар Гибага тєнљп алыш єчєн, ошол тарапка бурулушту. Ал шаарга кирип, кљчљгљ отурду, бирок эч ким єйєнљ тєнљп кетєєгљ чакырган жок.

Кечинде бир абышка талаа жумушунан єйєнљ кайтып келе жаткан. Ал Эпрайым тоосунан эле, бирок Гибада жашачу. Гибанын тургундары Бенжемин уулдарынан болчу.

Абышка башын кљтљрєп, шаардын кљчљсєндљ келаткан жолоочуну кљрєп: «Кайда баратасыњ? Кайдан келдињ?» – деп сурады.

Ал абышкага: «Биз Жєйєттєн Бейт-Лехеминен келе жатабыз, азыр љз жериме, Эпрайым тоосуна баратабыз. Жєйєттєн Бейт-Лехемине баргам, азыр Тењир єйєнљ баратам. Эч ким єйєнљ тєнљп кетєєгљ чакырган жок.

Эшектерибиздин саманы да, жеми да бар. Ошондой эле кулдарыњдын: менин, кєњєњдєн, кулумдун жээр наны, ичээр шарабы да бар. Эч нерседен кем эмеспиз», – деп жооп берди.

Абышка ага: «Кам санаба! Сенин кем-карчыњ менин мойнумда болсун. Кљчљгљ тєнљбљсљњ эле болду», – деди.

Анан ал аны љз єйєнљ алып келип, эшектерине жем берип, жайланыштырды. Алар буттарын жуушту, ичип-жешти.

Алар кљњєл ачып жатканда, шаардагы бузулган адамдар єйдє курчап алышып, эшикти каккылап, єйдєн ээсине, абышкага: «Yйєњљ кирген адамды сыртка чыгар, биз ага жакындайбыз», – дешти.

Yйдєн ээси сыртка чыгып, аларга мындай деди: «Жок, туугандарым, жамандык кылбагыла. Бул адам – менин єйємљ келген конок, мындай жийиркеничтєє ишке барбагыла.

Yйємдљ бойго жеткен кызым бар, мунун кєњ аялы бар. Аларды алып чыгайын, аларга эмне кылгыњар келсе, ошону кылгыла, бирок бул кишиге мындай кылбагыла, мындай жийиркеничтєє ишке барбагыла».

Бирок алар аны уккусу келишкен жок. Ошондо кєйљљсє кєњ аялын жетелеп, кљчљгљ чыгарып берди. Алар аны зордуктап, тєнє бою, тањ аткыча кордоп чыгышты. Аны жерге жарык киргенде коё беришти.

Аял тањ атарда келип, мырзасы тєнљгљн єйдєн эшигине жетип жыгылып, тањ аткыча жатты.

Мырзасы эртењ менен туруп, эшикти ачып, жолго чыгыш єчєн сыртка чыкты. Кєњ аялы болсо босогону кучактап, эшиктин алдында жатыптыр.

Ал аялына: «Тур, жљнљйлє», – деди. Бирок жооп болгон жок, себеби ал љлєп калган эле. Ал ордунан туруп, аялды эшекке артып, љз єйєнљ жљнљдє.

Ал љз єйєнљ келип, бычак алып, кєњ аялын кескилеп, он эки мєчљгљ бљлдє да, Ысрайылдын бардык жерине жљнљттє.

Кљргљндљрдєн баары: «Ысрайыл уулдары Мисирден чыккан кєндљн бєгєнкє кєнгљ чейин мындай болгон эмес, мындайды кљргљн да эмеспиз. Буга кљњєл бургула, акылдашып кљрєп, анан айткыла», – дешти.