Ошол учурда, – дейт Тењир, – Жєйєт падышаларынын сљљктљрєн, анын тљрљлљрєнєн, ыйык кызмат кылуучулардын сљљктљрєн, пайгамбарлардын, Иерусалим тургундарынын сљљктљрєн мєрзљлљрєнљн алып чыгып, ыргытып жиберишет.

Аларды љздљрє жакшы кљргљн, кызмат кылган, артынан жєргљн, издеген, таазим кылган кєн алдында, ай алдында, асман кошуундарынын алдында туш-тушка ыргытышат. Аларды жыйнап да алышпайт, жерге да кљмєшпљйт: алар жер єстєндљгє кыктай болушат.

Бул жаман уруунун ичинен тирєє калгандардын баары Мен аларды кууп жиберген жерлерде љмєрдљн љлємдє артык кљрєп калышат, – дейт Себайот Тењир.

Аларга мындай деп айт: Тењир мындай дейт: “Жыгылгандар турбайт бекен? Жолунан адашкандар кайрылып келбейт бекен?

Эмне єчєн бул эл, Иерусалим, ишенимсиздигинен кайтпай жатат? Алар жалганчылыкка жабышып, кайрылып келгиси келбей жатышат.

Мен кулак салып угуп турдум: алар акыйкаттыкты айтышпайт, эч кимиси жаман иш кылганына љкєнбљйт, эч кимиси: «Мен эмне кылдым?» – дебейт. Майданга атырылып кирген аттай болуп, ар кимиси љз жолуна бурулат.

Асман астында илегилек да љзєнєн белгилєє мезгилдерин билет, бактек да, карлыгач да, каркыра да кайсы мезгилде учуп келерин билет, бирок Менин элим Тењирдин мыйзамдарын билбейт.

Силер: «Биз акылдуубуз, бизде Тењирдин мыйзамы бар», – деп, кантип айтып жатасыњар? Ал эми китеп кљчєргєчтљрдєн колундагы жалган калем аны да жалганга айландырып жатат.

Акылмандар маскара болушту, алар кыйратылып, колго тєшєштє, мына, алар Тењирдин сљзєн четке кагып салышты. Андай болсо алардын акылмандыгы эмнеде?

Ошол єчєн алардын аялдарын башкаларга берем, айдоо жерлерин бљлљк жер ээлерине берем, анткени алардын бардыгы, кичинесинен чоњуна чейин ач кљздєєлєккљ берилип кетишти. Бардыгы, пайгамбардан ыйык кызмат кылуучусуна чейин жалган иштерди кылышат.

Менин элимдин кызынын жараатын «Тынчтык, тынчтык!» – деп, жењил ойлуулук менен дарылап жатышат, бирок тынчтык жок.

Алар жийиркеничтєє иштерди кылгандан уялышабы? Жок, такыр уялышпайт, кызарып да коюшпайт. Ошон єчєн алар кулагандар менен кулашат, жазалаган кєнє алар кулашат, – дейт Тењир.

Аларды акырына чейин терип алам, – дейт Тењир, – жєзєм сабагында бир да жєзєм калбайт, анжыр дарагында бир да анжыр калбайт, жалбырак да кєбєлєп тєшљт, Мен аларга эмне берсем, ошонун баары алынат”».

Биз эмнеге отурабыз? Жыйналгыла, чептєє шаарларга баралы, ошол жерде љлљлє, анткени Кудай-Тењирибиз бизди љлємгљ белгилеп койду. Тењирдин алдында кєнљљгљ батканыбыз єчєн, Ал бизге љт кошулган суу ичирип жатат.

Тынчтык кєтєп жатабыз, бирок эч жакшылык жок, айыгуу мезгилин кєтєп жатабыз, бирок, мына, алдыбызда єрљй учурган коркунучтар.

Дандан анын аттарынын кошкуругу угулуп жатат, анын айгырларынын катуу азынаганынан бєт жер титиреп жатат. Алар келип, жерди жана анын єстєндљгєнєн баарын, шаарды жана анда жашагандардын бардыгын жок кылат.

«Анткени мына, Мен силерге жыландарды, уулуу жыландарды, каптатам, аларды эч ким арбап токтото албайт, алар силерди чагат», – дейт Тењир.

Мен љз кайгымдан качан соороном? Менин жєрљгєм кыйналып турат.

«Мына, алыскы љлкљдљн Љз элимдин кызынын ыйын угуп жатам: “Сиондо Тењир жок бекен? Ал жерде анын Падышасы жок бекен?” Эмне єчєн алар љздљрєнєн эч нерсеге жарабаган, бљтљн жерликтердин буркандары менен Мени каардантышты?»

«Оруп-жыюу маалы љттє, жайкы убак бєттє, бирок биз куткарылган жокпуз».

Мен љз элимдин кызынын кайгы тартып жатканына кайгырып жатам, капалуу жєрљм, мени єрљй учурган коркунуч ээлеп алды.

Гилатта бальзам жок бекен? Ал жерде дарыгер жок бекен? Эмне єчєн менин элимдин кызы айыкпай жатат?