Omnes gentes congregentur simul, et colligantur nationes: quis in eis annuntiabit istud et priora audire nos faciet? Dent testes suos et iustificentur et audiant et dicant: "Vere".

Vos testes mei, dicit Dominus, et servus meus, quem elegi, ut sciatis et credatis mihi et intellegatis quia ego ipse sum; ante me non est formatus Deus et post me non erit.

Ego, ego sum Dominus, et non est absque me salvator.

Ego, annuntiavi et salvavi; auditum feci, et non fuit in vobis alienus; et vos testes mei, dicit Dominus, et ego Deus,

iam ab initio ego ipse. Et non est qui de manu mea eruat; operabor, et quis avertet illud?».

Haec dicit Dominus, redemptor vester, Sanctus Israel: «Propter vos misi in Babylonem et detraxi fugitivos universos et Chaldaeos in navibus suis gloriantes.

Ego Dominus, Sanctus vester, creans Israel, rex vester».

Haec dicit Dominus, qui dedit in mari viam et in aquis torrentibus semitam;

qui eduxit quadrigam et equum, agmen et robustum; simul iacuerunt nec resurgent, contriti sunt quasi linum et exstincti sunt.

«Ne memineritis priorum et antiqua ne intueamini:

ecce ego facio nova, et nunc orientur: nonne cognoscitis ea? Utique ponam in deserto viam et in invio flumina.

Glorificabit me bestia agri, dracones et struthiones, quia dedi in deserto aquas, flumina in invio, ut darem potum populo meo, electo meo.

Populum istum formavi mihi; laudem meam narrabunt.

Non me invocasti, Iacob; immo taedio mei affectus es, Israel.

Non obtulisti mihi agnos holocausti tui et victimis tuis non glorificasti me; non te gravavi in oblatione nec laborem tibi praebui in ture.

Non emisti mihi argento calamum et adipe victimarum tuarum non inebriasti me; verumtamen servire me fecisti in peccatis tuis, praebuisti mihi laborem in iniquitatibus tuis.

Ego, ego sum ipse, qui deleo iniquitates tuas propter me et peccatorum tuorum non recordabor.

Memorem me redde, iudicium agamus simul: narra, ut iustificeris.

Pater tuus primus peccavit, et interpretes tui praevaricati sunt in me;

et contaminavi principes sanctuarii, dedi ad internecionem Iacob et Israel in opprobrium».

Audite me, insulae, et attendite, populi de longe; Dominus ab utero vocavit me, de ventre matris meae recordatus est nominis mei;

et posuit os meum quasi gladium acutum, in umbra manus suae protexit me et posuit me sicut sagittam electam, in pharetra sua abscondit me

et dixit mihi: «Servus meus es tu, Israel, in quo gloriabor».

Et ego dixi: «In vacuum laboravi, sine causa et vane fortitudinem meam consumpsi; verumtamen iudicium meum cum Domino, et merces mea cum Deo meo».

Et nunc dicit Dominus, qui formavit me ex utero servum sibi, ut reducerem Iacob ad eum, et Israel ei congregaretur; et glorificatus sum in oculis Domini, et Deus meus factus est fortitudo mea.

Et dixit: «Parum est ut sis mihi servus ad suscitandas tribus Iacob et reliquias Israel reducendas: dabo te in lucem gentium, ut sit salus mea usque ad extremum terrae».

Haec dicit Dominus, redemptor Israel, Sanctus eius, ad contemptum in anima, ad abominatum in gente, ad servum dominorum: «Reges videbunt et consurgent, principes quoque et adorabunt, propter Dominum, quia fidelis est, Sanctum Israel, qui elegit te».

Haec dicit Dominus: «In tempore beneplaciti exaudivi te et in die salutis auxiliatus sum tui; et servavi te et dedi te in foedus populi, ut suscitares terram et distribueres hereditates dissipatas;

ut diceres his, qui vincti sunt: "Exite", et his, qui in tenebris: "Revelamini". Super vias pascentur, et in omnibus collibus decalvatis pascua eorum;

non esurient neque sitient, et non percutiet eos aestus vel sol, quia miserator eorum reget eos et ad fontes aquarum adducet eos.

Et ponam omnes montes meos in viam, et semitae meae exaltabuntur.

Ecce isti de longe venient, et ecce illi ab aquilone et mari, et isti de terra Sinim».

Laudate, caeli, et exsulta, terra; iubilate, montes, laudem, quia consolatur Dominus populum suum et pauperum suorum miseretur.

Et dixit Sion: «Dereliquit me Dominus, et Dominus oblitus est mei».

Numquid oblivisci potest mulier infantem suum, ut non misereatur filio uteri sui? Et si illa oblita fuerit, ego tamen non obliviscar tui.

Ecce in manibus meis descripsi te; muri tui coram me semper.

Festinant structores tui; destruentes te et dissipantes a te exibunt.

Leva in circuitu oculos tuos et vide: omnes isti congregati sunt, venerunt tibi. «Vivo ego, dicit Dominus, quia omnibus his velut ornamento vestieris et circumdabis tibi eos quasi sponsa».

Quia ruinae tuae et solitudines tuae et terra eversa: nunc angusta eris prae habitatoribus; et longe erunt, qui devorabant te.

Adhuc dicent in auribus tuis filii orbitatis tuae: «Angustus est mihi locus; fac spatium mihi, ut habitem».

Et dices in corde tuo: «Quis genuit mihi istos? Ego orbata et non pariens, transmigrata et captiva; et istos quis enutrivit? Ecce ego relicta eram sola; et isti ubi erant?».

Haec dicit Dominus Deus: «Ecce levabo ad gentes manum meam et ad populos exaltabo signum meum; et afferent filios tuos in ulnis, et filiae tuae super umeros portabuntur.

Et erunt reges nutricii tui, et reginae nutrices tuae; vultu in terram demisso adorabunt te et pulverem pedum tuorum lingent. Et scies quia ego Dominus: non confundentur, qui sperant in me».

Numquid tolletur a forti praeda, aut, quod captum fuerit, a robusto salvari poterit?

Quia haec dicit Dominus: «Equidem et captivus a forti tolletur, et, quod ablatum fuerit a robusto, salvabitur; cum his, qui contendebant tecum, ego contendam et filios tuos ego salvabo.

Et cibabo hostes tuos carnibus suis, et quasi musto sanguine suo inebriabuntur; et sciet omnis caro quia ego Dominus salvator tuus, et redemptor tuus Fortis Iacob».