Азбука веры » Би́блия » Ко евре́ем » гл.3-4

Ко евре́ем, Главы 3-4

Толкования

Толкования главы

3:1

см.:Евр.2:11;

3:2

см.:Чис.12:7;Евр.2:17;

3:3

см.:Агг.2:9;Зах.6:13;

3:4

3:5

3:6

см.:Пс.2:7;1Кор.3:16;Еф.5:23;Кол.1:23;1Тим.3:15;

3:7

3:8

см.:Исх.17:2;Пс.77:19;

3:9

3:10

3:11

см.:Пс.94:7-11;Чис.14:23;Евр.4:11;

3:12

3:13

см.:1Фес.5:11;

3:14

см.:2Пет.1:4;Рим.8:17;Еф.5:30;

3:15

см.:Евр.4:7;

3:16

см.:Чис.14:4:22;

3:17

3:18

3:19

Глава 4

4:1

4:2

см.:1Пет.1:12;

4:3

см.:Евр.3:11;

4:4

см.:Быт.2:2;Исх.20:11;

4:5

см.:Пс.94:11;

4:6

4:7

см.:Евр.3:7-8;

4:8

4:9

см.:Откр.7:14;Откр.14:13;

4:10

4:11

4:12

см.:Ис.49:2;1Пет.1:23;2Кор.10:4;Еф.6:17;Откр.1:16;

4:13

см.:Пс.32:15;Иер.23:24;

4:14

см.:Евр.6:20;

4:15

см.:Ис.53:3:9;Евр.2:17;

4:16

см.:Рим.3:25;Еф.3:2;

Церковнославянский (рус)

[Зач. 307.] Тѣ́мже, бра́тiе свята́я, зва́нiя небе́снаго прича́стницы, разумѣ́йте Посла́нника и Святи́теля исповѣ́данiя на́шего Иису́са Христа́,

вѣ́рна су́ща Сотво́ршему Его́, я́коже и Моисе́й во все́мъ дому́ Его́.

Мно́жайшей бо сла́вѣ Се́й па́че Моисе́а сподо́бися, ели́ко мно́жайшую че́сть и́мать па́че до́му сотвори́вый его́:

вся́къ бо до́мъ созида́ется от нѣ́коего: а сотвори́вый вся́ческая Бо́гъ.

[Зач. 308.] И Моисе́й у́бо вѣ́ренъ бѣ́ во все́мъ дому́ Его́, я́коже слуга́, во свидѣ́телство глаго́латися имѣ́вшымъ:

Христо́съ же я́коже Сы́нъ въ дому́ Свое́мъ: Его́же до́мъ мы́ есмы́, а́ще дерзнове́нiе и похвалу́ упова́нiя да́же до конца́ извѣ́стно удержи́мъ.

Тѣ́мже, я́коже глаго́летъ Ду́хъ Святы́й, дне́сь, а́ще гла́съ Его́ услы́шите,

не ожесточи́те серде́цъ ва́шихъ, я́коже въ прогнѣ́ванiи, во дни́ искуше́нiя въ пусты́ни,

идѣ́же искуси́ша Мя́ отцы́ ва́ши, искуси́ша Мя́ и ви́дѣша дѣла́ Моя́ четы́редесять лѣ́тъ.

Сего́ ра́ди негодова́хъ ро́да того́ и рѣ́хъ: при́сно заблужда́ютъ се́рдцемъ, ті́и же не позна́ша путі́й Мои́хъ:

я́ко кля́хся во гнѣ́вѣ Мое́мъ, а́ще вни́дутъ въ поко́й Мо́й.

[Зач. 309.] Блюди́те, бра́тiе, да не когда́ бу́детъ въ нѣ́коемъ от ва́съ се́рдце лука́во, [испо́лнено] невѣ́рiя, во е́же отступи́ти от Бо́га жи́ва.

Но утѣша́йте себе́ на вся́къ де́нь до́ндеже дне́сь нарица́ется, да не ожесточи́тся нѣ́кто от ва́съ ле́стiю грѣхо́вною:

прича́стницы бо бы́хомъ Христу́, а́ще то́чiю нача́токъ соста́ва да́же до конца́ извѣ́стенъ удержи́мъ:

внегда́ глаго́летъ: дне́сь, а́ще гла́съ Его́ услы́шите, не ожесточи́те серде́цъ ва́шихъ, я́коже въ прогнѣ́ванiи.

Нѣ́цыи бо слы́шавше прогнѣ́ваша, но не вси́ изше́дшiи изъ Еги́пта съ Моисе́омъ.

Ко́ихъ же негодова́ четы́редесять лѣ́тъ? Не согрѣши́вшихъ ли, и́хже ко́сти падо́ша въ пусты́ни?

Кото́рымъ же кля́лся не вни́ти въ поко́ище Его́? Я́вѣ, я́ко проти́вльшымся.

И ви́димъ, я́ко не возмого́ша вни́ти за невѣ́рствiе.

[Зач. 310.] Да убои́мся у́бо, да не когда́ оста́влену обѣтова́нiю вни́ти въ поко́й Его́, яви́тся кто́ от ва́съ лиши́вся.

И́бо на́мъ благовѣствова́но е́сть, я́коже и о́нѣмъ: но не по́льзова о́нѣхъ сло́во слу́ха, не растворе́нное вѣ́рою слы́шавшихъ.

Вхо́димъ бо въ поко́й вѣ́ровавшiи, я́коже рече́: я́ко кля́хся во гнѣ́вѣ Мое́мъ, а́ще вни́дутъ въ поко́й Мо́й: а́ще и дѣло́мъ от сложе́нiя мíра бы́вшымъ.

Рече́ бо нѣ́гдѣ о седмѣ́мъ си́це: и почи́ Бо́гъ въ де́нь седмы́й от всѣ́хъ дѣ́лъ Свои́хъ.

И въ се́мъ па́ки: а́ще вни́дутъ въ поко́й Мо́й.

Поне́же у́бо лише́ни нѣ́цыи {остае́тся нѣ́кiимъ} вни́ти въ него́, и и́мже пре́жде благовѣствова́но бѣ́, не внидо́ша за непослуша́нiе:

па́ки нѣ́кiй уставля́етъ де́нь, дне́сь, въ Дави́дѣ глаго́ля, по толи́цѣхъ лѣ́тѣхъ, я́коже пре́жде глаго́лася: дне́сь, а́ще гла́съ Его́ услы́шите, не ожесточи́те серде́цъ ва́шихъ.

А́ще бо бы о́нѣхъ Иису́съ упоко́илъ, не бы́ о инѣ́мъ дни́ глаго́лалъ по си́хъ.

У́бо оста́влено е́сть [и еще́] суббо́тство лю́демъ Бо́жiимъ:

вше́дый бо въ поко́й Его́, и то́й почи́ от дѣ́лъ свои́хъ, я́коже от Свои́хъ Бо́гъ.

Потщи́мся у́бо вни́ти во о́ный поко́й, да не кто́ въ ту́ же при́тчу противле́нiя впаде́тъ.

Жи́во бо сло́во Бо́жiе и дѣ́йственно, и острѣ́йше па́че вся́каго меча́ обою́ду остра́, и проходя́щее да́же до раздѣле́нiя души́ же и ду́ха, члено́въ же и мозго́въ, и суди́телно помышле́ниемъ и мы́слемъ серде́чнымъ.

И нѣ́сть тва́рь неявле́на предъ Ни́мъ, вся́ же нага́ и объявле́на предъ очи́ма Его́, къ Нему́же на́мъ сло́во.

[Зач. 311А.] Иму́ще у́бо Архiере́а вели́ка, проше́дшаго небеса́, Иису́са Сы́на Бо́жiя, да держи́мся исповѣ́данiя.

Не и́мамы бо архiере́а не могу́ща спострада́ти не́мощемъ на́шымъ, но искуше́на по вся́ческимъ по подо́бiю, ра́звѣ грѣха́.

Да приступа́емъ у́бо съ дерзнове́нiемъ къ престо́лу благода́ти, да прiи́мемъ ми́лость и благода́ть обря́щемъ во благовре́менну по́мощь.

Грузинский

Языки

ამიტომ, ძმანო წმიდანო, ზეციური მოწოდების ზიარნო, დაუკვირდით მოციქულსა და ჩვენი აღსარების მღვდელმთავარს, იესო ქრისტეს,

რომელიც თავისი ამომრჩევლის ერთგულია, როგორც მოსე მთელს მის სახლში.

ვინაიდან ის მოსესთან შედარებით მეტი დიდების ღირსია, ისევე, როგორც სახლზე მეტი პატივი აქვს სახლის აღმშენებელს.

ვინაიდან ყოველ სახლს ვინმე აშენებს, ხოლო ყოველივეს აღმშენებელი ღმერთია.

თუ მოსეც ერთგული იყო მთელ მის სახლში, როგორც მსახური, იმის დასამოწმებლად, რაც უნდა თქმულიყო,

ხოლო ქრისტე — როგორც ძე მის სახლში; ჩვენ კი მისი სახლი ვართ, თუ ბოლომდე მტკიცედ შევინახავთ გაბედულებას და სასოების სიამაყეს.

ამიტომაც, როგორც სულიწმიდა ამბობს: „დღეს როცა მოისმენთ მის ხმას,

ნუ გაიქვავებთ გულებს, როგორც უდაბნოში გამოცდის დღეს დრტვინვისას,

სადაც გამომცადეს მე თქვენმა მამებმა და ხედავდნენ ჩემს საქმეებს ორმოც წელიწადს.

ამიტომ განვრისხდი იმ მოდგმაზე და ვთქვი: ‘მუდამ ცდებიან ისინი გულით, ვერ შეიცნეს მათ ჩემი გზა’.

ამიტომ დავიფიცე ჩემი რისხვისას: ‘ვერ შემოვლენ ისინი ჩემს სიმშვიდეში’“.

თვალი გეჭიროთ, ძმებო, რომ ვინმე თქვენგანს არ ჰქონდეს ბოროტი და ურწმუნო გული, რათა არ განუდგეს ცოცხალ ღმერთს.

არამედ შეაგონებდეთ ერთმანეთს ყოველდღე, ვიდრეღა ითქმის „დღესო“, რათა რომელიმე თქვენგანს გული არ გაუქვავდეს ცოდვის საცდურით.

ვინაიდან ქრისტეს თანაზიარნი გავხდით, თუკი რწმენის საწყისს მტკიცედ დავიცავთ ბოლომდე.

ვიდრეღა ითქმის: „დღეს, როცა მოისმენთ მის ხმას, ნუ გაიქვავებთ გულებს, როგორც დრტვინვისას“.

ვინ იყო, რომ მოისმინა და დრტვინვა იწყო? ყველა ხომ იმათგან იყო, ვინც მოსეს მიერ გამოვიდა ეგვიპტიდან?

მაშ, ვიღაზე მრისხანებდა იგი ორმოც წელიწადს? თუ არა ცოდვილებზე, რომელთა ძვლებიც უდაბნოში ჩაიყარა?

ვის დაუფიცა, რომ ვერ შევიდოდნენ მის სიმშვიდეში, თუ არა ურჩებს?

და ჩვენ ვხედავთ, რომ მათ ვერ შეძლეს შესვლა ურწმუნობის გამო.

ამიტომ გვეშინოდეს, რათა, ვიდრე რჩება აღთქმა მის სიმშვიდეში შესასვლელად, ვინმე თქვენგანი არ აღმოჩნდეს დაგვიანებული.

ვინაიდან სახარება ჩვენც გვეუწყა, როგორც მათ. მაგრამ მათთვის სარგებლობა არ მოუტანია მოსმენილ სიტყვას, ვინაიდან არ შეერწყა მსმენელთა რწმენას.

ხოლო სიმშვიდეში შევდივართ ჩვენ, მორწმუნენი, როგორც მან თქვა: „ამიტომ დავიფიცე ჩემი რისხვისას, რომ ვერ შემოვლენ ისინი ჩემს სიმშვიდეში, თუმცა ღვთის საქმენი დასრულდნენ ჯერ კიდევ სოფლის დასაბამიდან“.

ვინაიდან მეშვიდე დღეზე სადღაც ასე უთქვამს: „და დაისვენა ღმერთმა მეშვიდე დღეს ყოველი საქმისაგან“.

და კვლავ იქვე: „ვერ შემოვლენ ჩემს სიმშვიდეში“.

მაშ, რაკი ზოგს შეუძლია მასში შესვლა, ისინი კი, რომელთაც უწინ ეხარათ, ვერ შევიდნენ ურჩობის გამო,—

კვლავ აწესებს გარკვეულ დღეს, — „დღეს,“ ამბობს დავითით, ესოდენ ხანგრძლივი დროის შემდეგ, როგორც ზემოთაა ნათქვამი: „დღეს, როცა მოისმენთ მის ხმას, ნუ გაიქვავებთ გულებს“.

ვინაიდან, იესო ნავეს ძეს რომ მიენიჭებინა მათთვის სიმშვიდე, ამის შემდეგ იგი აღარას იტყოდა სხვა დღეზე.

ამისათვის კიდევ რჩება შაბათის სიმშვიდე ღვთის ხალხისათვის.

ვინაიდან, ვინც მის სიმშვიდეში შევიდა, მან თვითონაც დაისვენა თავისი საქმეებისაგან, როგორც ღმერთმა — თავისისაგან.

მაშ, ვეცადოთ, შევიდეთ იმ სიმშვიდეში, რათა არავინ ჩავარდეს ურჩობაში მათი მაგალითისამებრ.

ვინაიდან ღვთის სიტყვა არის ცოცხალი, მოქმედი და ყოველგვარ ორლესულ მახვილზე უფრო ბასრი, და აღწევს სამშვინველისა და სულის, სახსართა და ტვინთა გაყოფის ადგილამდე, და განიკითხავს გულის აზრებსა და ყოველგვარ ზრახვებს.

არცერთი ქმნილება არ არის დაფარული მისი ხედვისგან, არამედ ყოველივე გაშიშვლებული და ღიაა მის თვალთა წინაშე, ვისაც ვაბარებთ ანგარიშს.

და ახლა, როცა ჩვენ გვყავს დიდი მღვდელმთავარი, რომელმაც გაიარა ზეცა, იესო, ღვთის ძე, მტკიცედ გვეჭიროს აღსარება.

ვინაიდან ისეთი მღვდელმთავარი როდი გვყავს, რომ ვერ შეძლოს თანაგვიგრძნოს ჩვენს უძლურებებში, არამედ ჩვენსავით გამოცდილი ყველაფერში, გარდა ცოდვისა.

აბა, თამამად მივეახლოთ მადლის ტახტს, რომ მივიღოთ წყალობა და ვპოვოთ მადლი დროული შემწეობისათვის.