цяпер жа, спазна́ўшы Бога, а лепш сказаць, спазна́ныя Богам, навошта вы вярта́ецеся зноў да сла́бых і нікчэмных стыхій, у якіх хочаце зноў, як раней, стаць рабамí

Вы зважа́еце на дні, месяцы, поры і гады.

Баюся за вас, ці не ма́рна я працаваў для вас.

Прашу вас, браты, будзьце, як я, таму што і я, як вы. Вы нічым не пакрыўдзілі мяне:

вы ведаеце, што я ў немачы плоці дабраве́сціў вам першы раз,

але вы да спакушэння майго ў плоці маёй не аднесліся з пага́рдай і не пагрэбавалі, а прынялí мяне як Ангела Божага, як Хрыста Іісуса.

Якімі ж вы былі блажэннымі! Сведчу пра вас, што, калі б можна было, вы б вочы свае вырвалі і аддалí мне.

Дык што, няўжо я стаў ворагам вашым, гаворачы вам праўду́

Ру́пяцца пра вас не на дабро, а хочуць вас адасо́біць, каб вы ру́піліся пра іх.

Добра б ру́піцца пра добрае заўсёды, а не толькі тады, калі я прысу́тны сярод вас.

Дзеткі мае́, якіх я зноў у пакутах нараджа́ю, пакуль вобраз Хрыста не вы́явіцца ў вас!

Хацеў бы я цяпер быць у вас і па-іншаму ве́сці размову, бо я ў недаўме́нні адносна вас.

Скажыце мне вы, якія хочаце быць пад законам: хіба вы не слухаеце закона́

Бо напісана: «Аўраам меў двух сыноў, аднаго ад рабыні, а другога ад свабоднай».

Але той, што ад рабыні, нарадзіўся па плоці, а той, што ад свабоднай, — паводле абяцання.

Тут ёсць іншасказа́нне. Гэта два запаветы: адзін ад гары Сінай, які нараджае для рабства, гэта Агар,

бо Агар азначае гару Сінай у Аравіі і адпавяда́е цяперашняму Іерусаліму, бо ён з дзе́цьмі сваімі ў рабстве;

а вышні Іерусалім свабодны: ён — маці ўсім нам.

Бо напісана: «узвесяліся, няплодная, якая не нараджа́ла; усклікні і вы́гукні, ты, якая не паку́тавала ў родах; бо намнога больш дзяцей у пакінутай, чым у той, якая ма́е мужа».

Мы, браты, — дзеці абяцання, як Ісаак.

Але як тады народжаны па плоці гнаў народжанага па духу, гэтак і цяпер.

Што ж кажа Пісанне́ «Выгані рабыню і сына яе, бо сын рабыні не будзе спадкае́мцам разам з сынам свабоднай».

Дык вось, браты, мы дзеці не рабыні, а свабоднай.

Дык стойце ж у свабодзе, дзеля якой Хрыстос вы́зваліў нас, і не аддавайце сябе зноў у ярмо рабства.

Вось, я, Павел, кажу вам: калі вы будзеце абрэ́звацца, то не будзе вам ніякае карысці ад Хрыста.

Яшчэ све́дчу кожнаму чалавеку, які абрэ́зваецца, што ён павінен вы́канаць увесь закон.

Вы, якія апра́ўдваеце сябе законам, засталíся без Хрыста, адпа́лі ад благадаці,

а мы духам з надзеяй чакаем праведнасці ад веры.

Бо ў Хрысце Іісусе не мае сілы ні абрэ́занне, ні неабрэ́занне, а вера, якая дзейнічае праз любоў.

Вы беглі {Апостал параўноўвае хрысціянскае жыццё са спартыўным бегам дзеля атрымання ўзнагароды. } добра: хто спыніў вас, каб вы не скараліся ісціне́

Гэтае ўздзеянне не ад Таго, Хто закліка́е вас.

Мала́я закваска ўсё цеста заквашвае.

адносна вас я ўпэўнены ў Госпадзе, што вы не будзеце думаць інакш; а той, хто сее смуту сярод вас, панясе асуджэнне, хто б ён ні быў.

Я ж, браты, калі б усё яшчэ прапаведаваў абрэзанне, то за што б мяне гналі яшчэ́ тады б знікла спакуса крыжа.

Няхай аско́пяць сябе тыя, што сеюць смуту сярод вас!

Вы ж да свабоды заклíканы, браты, каб толькі свабода тая не была́ дагаджа́ннем плоці; а вы любоўю служы́це адзін аднаму.

Бо ўвесь закон у адным выслоўі змяшчаецца: «любі бліжняга твайго, як самога сябе».

Калі ж вы адзін аднаго кусаеце і з’ядаеце, то глядзіце, каб адзін адным не былі вы знíшчаны.

Я кажу: жывіце паводле духу, і вы не будзеце выконваць пажа́днасцей плоці;

бо плоць жадае таго, што супраціўнае духу, а дух — таго, што супраціўнае плоці: яны адно аднаму супрацьстая́ць, каб вы не тое рабілі, чаго хацелі б.

Калі ж вы духам кіруецеся, то вы не пад законам.

Учынкі плоці вядомы, вось яны: пралюбадзе́йства, блуд, нечыстата́, разбэ́шчанасць,

ідаласлужэнне, чарадзейства, варожасць, сваркі, за́йздрасць, гнеў, зва́ды, раздоры, спакусы, ерасі,

нянавісць, забойствы, п́янства, бясчынствы і таму падобнае; папярэджваю вас, як і раней папярэджваў, што тыя, хто робіць так, Царства Божага не ўнаследуюць.

Плод жа духу: любоў, радасць, мір, доўгацярплівасць, добрасць, міласэрнасць, вера,

лагоднасць, устры́манасць. На такіх няма закону.

Тыя ж, якія належаць Хрысту, распялі цела са страсцямі і пажаднасцямі.

Калі мы жывём духам, то паводле духу і ўчынкі рабіць павінны.

Не будзем ганарыцца сабою, адзін аднаго раздражня́ць, адзін аднаму зайздросціць.