Ошондо Муса менен Ысрайыл уулдары Тењирди мактап, мына бул ырды ырдашты: «Тењирге ырдаймын, анткени Ал дањазаланды, атчан аскерди аты менен кошо дењизге чљктєрдє.

Тењир менин сепилим, мактоо ырым, Ал мени куткарды. Ал менин Кудайым, Аны дањктаймын. Ал – атамдын Кудайы, Аны дањазалаймын.

Тењир – майдан жоокери, Жахаба – Анын ысымы.

Фараондун майдан арабаларын, аскерин дењизге чљктєрдє, тандалган аскер башчылары Кызыл дењизге чљгєп љлєштє.

Аларды суу басып калды, алар суунун тєбєнљ таш чљккљндљй чљгєштє.

Тењир, Сенин оњ колуњ дањкталды. Сенин оњ колуњ душманды талкалады.

Љзєњљ каршы чыккандарды Љзєњдєн дањкыњдын улуулугу менен кыйраттыњ. Сенин каарыњ аларды саман сыяктуу љрттљп жиберди.

Тењир, Сенин демињен дењиз эки жакка тартылды, суу кљтљрєлєп, дубалдай болуп калды, айлампалар дењиздин ортосунда токтоп калды.

Душман: “Сая кууп жетем, олжону бљлєп алам, олжого тунам, кылычымды кынынан сууруп алып, аларды љз колум менен кырам”, – деди.

Сен єйлљгљндљ, аларды дењиз басып калды, коргошун сууга чљккљндљй, алар чоњ сууга чљгєп љлєштє.

Тењир, кудайлардын ичинде Сендей ким бар? Ыйыктыгы менен улуу, мактоого татыктуу, кереметтерди жаратуучу Сендей ким бар?

Сен Љзєњдєн оњ колуњду сунганда, аларды жер жутуп кетти.

Сен Љзєњ куткарган ушул элди ырайымыњ менен жетелеп баратасыњ. Ыйык жайыња Љзєњдєн кєчєњ менен коштоп баратасыњ.

Элдер угуп, титиреп жатышат: Пелиштинин тургундарын коркунуч басты.

Эдом тљрљлљрє дєрбљлљњгљ тєшєштє, Мааптын жол башчылары калтырап коркушту, Канаандын бєт тургундарынын кљњєлє чљктє.

Аларды чоњ коркунуч бассын. Тењир, Љз элињ, Љзєњ жараткан элињ љтєп кеткенче, алар Сенин улуу кєчєњдљн таштай катып калышсын.

Тењирим, Сен Љз элињди Љзєњдєн улуу тооњо, Сен Љзєњ турак жай кылып алган жерге, Эгедерим, Љзєњ жасаган ыйык жерге алып барып жайгаштыр!

Тењир кылымдан кылымга, тєбљлєккљ падышачылык кылат!

Фараондун аттары менен майдан арабалары жана атчан аскерлери дењизге киргенде, Тењир аларды карай дењиз суусун бурду, ал эми Ысрайыл уулдары дењиздин ортосундагы кургак жер менен љтєп кетишти».

Арундун карындашы, пайгамбар аял Мириям, колуна дап алды. Бєт аялдар дап кагып, шаттанып, анын артынан чыгышты.

Ошондо Мириям алардын алдында: «Тењирге ырдагыла. Анткени Ал дањазаланды, атчан аскерди аты менен кошо дењизге чљктєрдє», – деп ырдады.

Муса ысрайылдыктарды Кызыл дењизден алып чыкты. Алар Шур чљлєнљ келишти. Чљлдљ єч кєн жол жєрєштє, ичкенге суу таппай коюшту.

Анан Марага келишти, бирок ал жердин суусун иче албай коюшту, анткени ал суу ачуу болчу. Ошондуктан ал жер Мара деп аталып калган.

Ошондо эл Мусага: «Эмне ичебиз?» – деп наалыды.

Муса Тењирге боздоп кайрылды, ошондо Тењир ага бир жыгачты кљрсљттє. Муса аны сууга ыргытканда, суу таттуу болуп калды. Ошол жерде Кудай элге мыйзамдары менен кљрсљтмљлљрєн берип, ошол жерде элдин ишенимин сынады.

Тењир аларга мындай деди: «Эгерде Кудай-Тењирињди уксањ, Анын алдында Ага жаккан иштерди жасасањ, Анын осуяттары менен мыйзамдарын аткарсањ, анда Мен Мисирдин башына салган илдеттердин бирин да сага жолотпойм, анткени Мен сени айыктыруучу Тењирмин».

Анан Ысрайыл уулдары Эйлим деген жерге келишти. Ал жерде он эки булак, жетимиш курма дарагы бар эле. Алар суулардын боюна станы менен жайланышты.