Cum comperisset Mardochaeus omnia, quae acciderant, scidit vestimenta sua et indutus est sacco spargens cinerem capiti. Et in platea mediae civitatis voce magna et amara clamabat

usque ad fores palatii gradiens; non enim erat licitum indutum sacco aulam regis intrare.

In omnibus quoque provinciis, quocumque edictum et dogma regis pervenerat, planctus ingens erat apud Iudaeos, ieiunium, ululatus et fletus, sacco et cinere multis pro strato utentibus.

Ingressae sunt autem puellae Esther et eunuchi nuntiaveruntque ei. Quod audiens consternata est valde et misit vestem, ut, ablato sacco, induerent eum; quam accipere noluit.

Accitoque Athach eunucho, quem rex ministrum ei dederat, praecepit ei, ut iret ad Mardochaeum et disceret ab eo cur hoc faceret.

Egressusque Athach ivit ad Mardochaeum stantem in platea civitatis ante ostium palatii.

Qui indicavit ei omnia, quae ei acciderant, quantum Aman promisisset, ut in thesauros regis pro Iudaeorum nece inferret argentum.

Exemplar quoque edicti, quod pendebat in Susan ad perdendum eos, dedit ei, ut reginae ostenderet et moneret eam, ut intraret ad regem et deprecaretur eum et rogaret pro populo suo. 8a "Memor, inquit, dierum humilitatis tuae, quando nutrita sis in manu mea, quia Aman secundus a rege locutus est contra nos in mortem. Et tu, invoca Dominum et loquere regi pro nobis et libera nos de morte".

Regressus Athach nuntiavit Esther omnia, quae Mardochaeus dixerat.

Quae respondit ei et iussit, ut diceret Mardochaeo:

"Omnes servi regis et cunctae, quae sub dicione eius sunt, norunt provinciae, quod cuique sive viro sive mulieri, qui non vocatus interius atrium regis intraverit, una lex sit, ut statim interficiatur, nisi forte rex auream virgam ad eum tetenderit, ut possit vivere; ego autem triginta iam diebus non sum vocata ad regem".

Quod cum audisset Mardochaeus,

rursum mandavit Esther dicens: "Ne putes quod animam tuam tantum liberes, quia in domo regis es, prae cunctis Iudaeis.

Si enim nunc silueris, aliunde Iudaeis liberatio et salvatio exsurget, et tu et domus patris tui peribitis; et quis novit utrum idcirco ad regnum veneris, ut in tali tempore parareris?".

Rursumque Esther haec Mardochaeo verba mandavit:

"Vade et congrega omnes Iudaeos, qui in Susan reperiuntur; et ieiunate pro me. Non comedatis et non bibatis tribus diebus et tribus noctibus, et ego cum ancillis meis similiter ieiunabo; et tunc ingrediar ad regem contra legem faciens; si pereo, pereo".

Dominus omnium es,
nec est qui resistat maiestati tuae. Esther quoque regina confugit ad Dominum pavens periculum mortis, quod imminebat. Ego audivi ex libris maiorum meorum, Domine,
quoniam tu Ananiam, Azariam et Misael de camino ignis liberasti. Tu nosti
quoniam a die translationis meae
non sum laetata, Domine,
nisi in te solo. Tu scis, Domine, quia libenter adorarem
plantas pedum Aman pro salute Israel; Cumque deposuisset vestes gloriae, suscepit indumenta luctus et pro unguentis superbiae implevit caput suum cinere et corpus suum humiliavit ieiuniis valde. Ego audivi ex libris maiorum meorum, Domine,
quoniam tu Daniel de lacu leonum eruisti. Tu scis, Deus,
quoniam, ex quo vestimentum hoc super caput meum est,
exsecror illud tamquam pannum menstruatae
et non indui illud in die bona. hoc autem non feci,
ne gloriam hominis ponerem super gloriam Dei mei,
et alium non adorabo nisi te, Domine, Deus meus. Et cecidit super terram cum ancillis suis a mane usque ad vesperam et dixit: Ego audivi ex libris maiorum meorum, Domine,
quoniam tu Ezechiae, regi Iudaeorum,
morte damnato et oranti pro vita misertus es
et donasti ei vitae annos quindecim. Et nunc subveni orphanae mihi
et verbum concinnum da in os meum in conspectu leonis
et gratam me fac coram eo
et converte cor eius in odium oppugnantis nos,
in perditionem eius et eorum, qui consentiunt ei. Ivit itaque Mardochaeus et fecit omnia, quae ei Esther mandaverat. Et non facio ea in arrogantia
neque in gloriae cupiditate, Domine.
Appare, Domine; manifestare, Domine! "Deus Abraham et Deus Isaac et Deus Iacob, benedictus es.
Suffraga mihi soli
et non habenti defensorem praeter te, Domine, Ego audivi ex libris maiorum meorum, Domine,
quoniam tu Annae petenti in desiderio animae
filii generationem donasti. Nos autem libera de manu inimicorum nostrorum;
converte luctum nostrum in laetitiam
et dolores nostros in sanitatem. Mardochaeus autem scidit vestimenta sua et substravit cilicium et cecidit super faciem suam in terram, et seniores populi, a mane usque ad vesperam Et nunc, Domine rex, Deus Abraham et Deus Isaac et Deus Iacob,
parce populo tuo,
quia volunt nos inimici nostri perdere
et delere hereditatem tuam. quoniam periculum in manu mea est. Ego audivi ex libris maiorum meorum, Domine,
quoniam tu omnes complacentes tibi liberas, Domine,
usque in finem. Surgentes autem supra partem tuam, Deus,
fac in exemplum. et dixit:
"Deus Abraham et Deus Isaac et Deus Iacob, benedictus es. Ne despicias partem tuam,
quam redemisti tibi de terra Aegypti. Ego audivi ex libris maiorum meorum, Domine,
quoniam tu Noe in aqua diluvii conservasti. Et nunc adiuva me solitariam
et neminem habentem nisi te,
Domine, Deus meus. Appare, Domine; manifestare, Domine!". Domine, Domine, rex omnipotens,
in dicione enim tua cuncta sunt posita,
et non est qui possit tuae resistere voluntati,
si decreveris salvare Israel. Exaudi deprecationem meam
et propitius esto sorti tuae;
et converte luctum nostrum in gaudium,
ut viventes laudemus nomen tuum, Domine,
et ne claudas ora te canentium". Ego audivi ex libris maiorum meorum, Domine,
quoniam tu Abrahae in trecentis et decem octo viris
novem reges tradidisti. Tu nosti
quoniam abominata est ancilla tua concubitum incircumcisorum. Tu enim fecisti caelum et terram
et quidquid mirabile caeli ambitu continetur; Omnis quoque Israel ex totis viribus clamavit ad Dominum, eo quod eis certa mors impenderet. Ego audivi ex libris maiorum meorum, Domine,
quoniam tu Ionam de ventre ceti liberasti. Deus, tu nosti
quoniam non manducavi de mensa exsecrationum
et vinum libationum eorum non bibi.

Et factum est die tertio, induta Esther regalibus vestimentis ste tit in atrio domus regiae, quod erat interius contra basilicam regis. At ille sedebat super solium suum in consistorio palatii contra ostium domus.

Cumque regio fulgeret habitu et invocasset omnium rectorem et salvatorem Deum, assumpsit duas famulas Non morieris; non enim pro te, sed pro omnibus haec lex constituta est. et super unam quidem innitebatur, quasi in deliciis; Accede!". altera autem sequebatur dominam defluentia in humum indumenta sustentans. Et elevans auream virgam posuit super collum eius et osculatus est eam et ait: "Loquere mihi". Ipsa autem roseo vultu colore perfusa et gratis ac nitentibus oculis tristem celabat animum et mortis timore contractum. Quae respondit: "Vidi te, domine, quasi angelum Dei, et conturbatum est cor meum prae timore gloriae tuae; Ingressa igitur cuncta per ordinem ostia, stetit in aula interiore contra regem, ubi ille residebat super solium regni sui indutus vestibus regiis auroque fulgens et pretiosis lapidibus; eratque terribilis aspectu, et virga aurea in manu eius. valde enim mirabilis es, domine, et facies tua plena est gratiarum". Cumque elevasset faciem, vidit eam sicut taurus in impetu irae suae et cogitans eam perdere clamavit ambiguus: "Quis ausus est introire in aulam non vocatus?". Et regina corruit et, in pallorem colore mutato, lassa se reclinavit super caput ancillulae, quae antecedebat. Cumque loqueretur, rursus corruit et paene exanimata est. Convertitque Iudaeorum Deus et universae creaturae Dominus spiritum regis in mansuetudinem, et festinus ac metuens exilivit de solio; et sustentans eam ulnis suis, donec rediret ad se, verbis pacificis ei blandiebatur: Rex autem turbabatur, et omnes ministri eius. Et factum est, cum vidisset Esther reginam stantem, placuit oculis eius, et extendit contra eam virgam auream, quam tenebat manu; quae accedens tetigit summitatem virgae eius. "Quid habes, Esther regina, soror mea et consors regni? Ego sum frater tuus, noli metuere.

Dixitque ad eam rex: "Quid vis, Esther regina? Quae est petitio tua? Etiamsi dimidiam partem regni petieris, dabitur tibi".

At illa respondit: "Si regi placet, obsecro, ut venias ad me hodie et Aman tecum ad convivium, quod paravi".

Statimque rex: "Vocate, inquit, cito Aman, ut fiat verbum Esther".
Venerunt itaque rex et Aman ad convivium, quod eis regina paraverat.

Dixitque ei rex, postquam vinum biberat: "Quid petis, ut detur tibi, et pro qua re postulas? Etiamsi dimidiam partem regni mei petieris, impetrabis".

Cui respondit Esther: "Petitio mea et preces:

Si inveni in conspectu regis gratiam, et si regi placet, ut det mihi, quod postulo, et meam impleat petitionem, veniat rex et Aman ad convivium, quod parabo eis, et cras faciam secundum verbum regis".

Egressus est itaque illo die Aman laetus et alacer corde. Cumque vidisset Mardochaeum sedentem in foribus palatii, et non solum non assurrexisse sibi, sed nec motum quidem de loco sessionis suae, indignatus est valde.

Et, dissimulata ira, reversus in domum suam convocavit ad se amicos suos et Zares uxorem suam

et exposuit illis magnitudinem divitiarum suarum filiorumque turbam, et quanta eum gloria super omnes principes et servos suos rex elevasset.

Et post haec ait: "Regina quoque Esther nullum alium vocavit ad convivium cum rege praeter me; apud quam etiam cras cum rege pransurus sum.

Et, cum omnia haec habeam, nihil me habere puto, quamdiu videro Mardochaeum Iudaeum sedentem in foribus regis".

Responderuntque ei Zares uxor eius et ceteri amici: "Iube parari excelsam trabem habentem altitudinis quinquaginta cubitos et dic mane regi, ut appendatur super eam Mardochaeus; et sic ibis cum rege laetus ad convivium". Placuit ei consilium et iussit excelsam parari trabem.