Азбука веры » Biblia » Ezechiela » гл.4

Ezechiela, Rozdział 4

Толкования

Толкования главы

4:1

см.:Иез.20:11;

4:2

4:3

4:4

см.:Втор.4:8;Пс.147:8;

4:5

4:6

4:7

см.:Втор.32:17;

4:8

4:9

4:10

4:11

4:12

см.:Мих.7:8;

4:13

4:14

4:15

см.:Втор.28:49;

4:16

4:17

4:18

4:19

4:20

4:21

4:22

4:23

4:24

4:25

4:26

4:27

см.:Ис.49:14-15;

4:28

4:29

4:30

4:31

см.:Пс.136:7-8;

4:32

4:33

4:34

4:35

см.:Ис.34:14;

4:36

см.:Вар.5:5;

4:37

Польский (Biblia Tysiąclecia)

Языки

Tą mądrością jest księga przykazań Boga i Prawo trwające na wieki. Wszyscy, którzy się go trzymają, żyć będą. Którzy je zaniedbują, pomrą.

Nawróć się, Jakubie, trzymaj się go, chodź w blasku jego światła!

Nie dawaj chwały swojej obcemu ani innemu narodowi twych przywilejów!

Szczęśliwi jesteśmy, o Izraelu, że znamy to, co się Bogu podoba.

Bądź dobrej myśli, narodzie mój, pamiątko Izraela!

Zostaliście zaprzedani poganom, ale nie na zatracenie; dlatego zostaliście wydani nieprzyjaciołom, iż pobudziliście Boga do gniewu.

Rozgniewaliście bowiem Stworzyciela swego ofiarami składanymi złym duchom, a nie Bogu.

Zapomnieliście o waszym Żywicielu, Bogu wiekuistym, zasmuciliście też Jerozolimę, która was wychowała.

Widziała bowiem przychodzący na was gniew Boży i rzekła: <Słuchajcie, sąsiedzi Syjonu, Bóg zasmucił mnie bardzo,

widzę bowiem niewolę moich synów i córek, jaką im zesłał Przedwieczny.

Wyżywiłam ich z radością, a odesłałam z płaczem i smutkiem.

Niech nikt się nie śmieje, żem wdowa i opuszczona przez wielu. Zostałam opuszczona z powodu grzechów dzieci moich, ponieważ wyłamały się spod prawa Bożego.

Nie poznały słusznych rozporządzeń Twoich ani nie kroczyły drogami przykazań Bożych, ani nie weszły na ścieżki wychowania w Twojej sprawiedliwości.

Przyjdźcie, sąsiedzi Syjonu! Przypomnijcie sobie niewolę moich synów i córek, jaką im zesłał Przedwieczny.

Sprowadził na nich naród z daleka, naród bezczelny, obcego języka, który nie uszanował starca ani nie ulitował się nad dzieckiem.

Uprowadził umiłowanych Wdowy i pozbawił córek Opuszczoną.

Ja zaś jak wam mogę pomóc?

Ten, który zesłał na was to zło, wybawi was z rąk nieprzyjaciół.

Idźcie, dzieci, idźcie, ja zaś sama i opuszczona zostać muszę.

Zdjęłam szatę pokoju, a przyoblekłam się w wór mojej modlitwy i wołać będę do Przedwiecznego w czasie dni moich.

Miejcie ufność, dzieci, wołajcie do Boga, a wyrwie was z mocy, z ręki nieprzyjaciół.

Ja zaś z ufnością oddałam Przedwiecznemu wybawienie wasze i rozradował mię Święty miłosierdziem, jakie okaże wam prędko Przedwieczny, wasz Zbawca.

Wysłałam was ze smutkiem i płaczem, a Bóg odda mi was z radością i weselem na wieki.

Jak bowiem teraz sąsiedzi Syjonu widzieli wasze wygnanie, tak oglądać będą wasze zbawienie, sprawione przez Boga, które przyjdzie wam z wielką chwałą i okazałością Przedwiecznego.

Dzieci, cierpliwie znieście gniew, jaki Bóg zesłał na was. Prześladuje cię twój nieprzyjaciel, ale wnet ujrzysz zagładę jego i na karku jego staniesz.

Moje dzieci pieszczone szły drogami przykrymi, zostały uprowadzone jak stado zagrabione przez nieprzyjaciół.

Ufajcie, dzieci, wołajcie do Boga, a Ten, który dopuścił to na was, będzie pamiętał o was.

Jak bowiem błądząc myśleliście o odstąpieniu od Boga, tak teraz, nawróciwszy się, szukajcie Go dziesięciokrotnie.

Albowiem Ten, co zesłał na was to zło, przywiedzie radość wieczną wraz z wybawieniem waszym>.

Nie upadaj na duchu, Jeruzalem, pocieszy cię Ten, który ci nadał imię.

Biada tym, którzy cię skrzywdzili i cieszą się z twego nieszczęścia.

Biada tym miastom, którym służą twe dzieci, biada temu, które przyjęło twych synów.

Jak bowiem cieszyło się twoim zniszczeniem i radowało się twoim upadkiem, tak będzie zasmucone własnym spustoszeniem.

Odbiorę mu radość z wielkiej liczby mieszkańców, a pycha jego przemieni się w smutek.

Albowiem Przedwieczny ześle na nie ogień przez wiele dni i długi czas złe duchy zamieszkiwać je będą.

Jerozolimo, spojrzyj na Wschód i zobacz radość, która ci przychodzi od Pana.

Oto idą synowie twoi, których wysłałaś, idą, zebrani ze wschodu i zachodu na słowo Świętego, ciesząc się chwałą Boga.