І А́нгелу Сарды́йскай Царквы́ напішы́: так ка́жа Той, Хто ма́е сем ду́хаў Божых і сем зо́рак: «ве́даю твае спра́вы; ты носіш імя́, нíбы жывы́, але ты мёртвы.

Абудзíся і ўмацо́ўвай тое, што застало́ся і гато́ва паме́рці; бо Я не знайшо́ў у цябе спраў, даскана́лых перад Богам Маім.

Згада́й, што́ ты прыня́ў і чуў, і захо́ўвай і пака́йся. Калі ж не абу́дзішся, то Я прыйду́ да цябе, як зло́дзей, і ты не будзеш ве́даць, у якую гадзíну прыйду́ да цябе.

Але ёсць у цябе ў Сарды́се не́калькі чалаве́к, якія не апага́нілі адзе́ння свайго і будуць хадзíць са Мною ў бе́лым, бо яны дасто́йныя.

Перамо́жца апра́нецца ў бе́лае адзе́нне; і Я не вы́краслю íмені яго з кнíгі жыцця́ і вы́знаю імя́ яго перад Айцом Маім і перад А́нгеламі Яго.

Хто ма́е ву́ха, няха́й чу́е, што Дух ка́жа Цэ́рквам».

І А́нгелу Філадэльфíйскай Царквы́ напішы́: так ка́жа Святы́, Ѕсцінны, Які ма́е ключ Давíдаў, Ён адчыня́е — і ніхто не зачы́ніць, Ён зачыня́е — і ніхто не адчы́ніць:

«ве́даю твае спра́вы; вось, я зрабíў, каб пе́рад табою дзве́ры былí адчы́нены, і ніхто не мо́жа зачынíць іх; бо хоць у цябе ма́ла сíлы, але ты захава́ў сло́ва Маё і не адро́кся ад íмені Майго.

Вось, Я даю́ з сатанíнскага збо́рышча тых, якія ка́жуць пра сябе, што яны Іудзе́і, але імі не з’яўля́юцца, а хлу́сяць, — вось, Я зраблю, што яны пры́йдуць і пакло́няцца ў но́гі табе, і зразуме́юць, што Я ўзлюбíў цябе.

Пако́лькі ты захава́ў Мой нака́з быць сто́йкім, то і Я захава́ю цябе ў гадзíну выпрабава́ння, якая пры́йдзе на ўвесь свет, каб вы́прабаваць тых, хто жыве́ на зямлí.

Вось, прыйду́ ху́тка; трыма́й тое, што ма́еш, каб ніхто не забра́ў вянца́ твайго.

Перамо́жцу зраблю́ стаўпо́м у хра́ме Бога Майго, і ён ужо не вы́йдзе адту́ль; і напішу́ на ім імя́ Бога Майго, і імя́ го́рада Бога Майго, новага Іерусалíма, які сыхо́дзіць з не́ба ад Бога Майго, і імя́ Маё но́вае.

Хто ма́е ву́ха, няха́й чу́е, што́ Дух ка́жа Цэ́рквам».

І А́нгелу Лаадыкíйскай Царквы́ напішы́: так ка́жа Амíнь, све́дка ве́рны і íсцінны, пача́так стварэ́ння Божага:

«ве́даю твае́ спра́вы; ты ні хало́дны, ні гара́чы; о, калі б ты быў хало́дным альбо́ гара́чым!

Але пако́лькі ты цёплы, а не гара́чы і не хало́дны, то вы́вергну цябе з ву́снаў Маіх.

Бо ты ка́жаш: я бага́ты, разбагаце́ў і ні ў чым не ма́ю патрэ́бы; а не ве́даеш, што ты няшча́сны, і жа́лю ва́рты, і ўбо́гі, і сляпы́, і го́лы.

Ра́ю табе купíць у Мяне зо́лата, ачы́шчанае агнём, каб ты разбагаце́ў, і бе́лае адзе́нне, каб ты апрану́ўся і не ба́чны быў со́рам го́лага це́ла твайго; і ма́ззю пама́ж во́чы твае, каб ба́чыць.

Каго Я люблю́, тых выкрыва́ю і кара́ю. Дык вось, будзь руплíвы і пака́йся.

Вось, Я стаю́ каля́ дзвярэ́й і сту́каю; калі хто пачу́е го́лас Мой і адчы́ніць дзве́ры, то ўвайду́ да яго і бу́ду вячэ́раць з ім, і ён са Мною.

Перамо́жцу дам се́сці са Мною на прасто́ле Маім, як і Я перамо́г і сеў з Айцом Маім на прасто́ле Яго.

Хто ма́е ву́ха, няха́й чуе, што́ Дух ка́жа Цэ́рквам».

І ўба́чыў я, што зняў А́гнец адну з сямí пяча́цяў, і я пачу́ў адну з чатыро́х жывёл, якая гавары́ла нíбы го́ласам гро́му: ідзí і глядзí.

І ўба́чыў я: вось, конь белы, і той, хто сядзíць на ім, ма́е лук, і быў да́дзены яму вяне́ц; і вы́йшаў ён як перамо́жца і каб перамага́ць.

І калі зняў Ён другу́ю пяча́ць, я пачу́ў другу́ю жывёлу, якая гавары́ла: ідзí і глядзí.

І вы́йшаў другі конь, агнíста-чырво́ны; і таму, хто на ім сядзе́ў, да́дзена было́ забра́ць мір з зямлí, і каб адзін аднаго забіва́лі; і быў да́дзены яму меч вялікі.

І калі зняў Ён трэ́цюю пяча́ць, я пачу́ў трэ́цюю жывёлу, якая гавары́ла: ідзí і глядзí. І ўба́чыў я: вось, конь чорны, і той, хто сядзíць на ім, ма́е ва́гі ў руцэ́ сваёй.

І пачу́ў я го́лас сяро́д чатырох жывёл, які каза́ў: хíнікс пшанíцы за дына́рый і тры хíніксы ячме́ню за дына́рый; але́ю ж і віну́ не прычыня́й шко́ды.

І калі зняў Ён чацвёртую пяча́ць, я пачу́ў голас чацвёртай жывёлы, якая гавары́ла: ідзí і глядзí.

І ўба́чыў я: вось, конь сíвы, і сядзíць на ім той, імя́ якому смерць; і пе́кла ішло́ ўслед за ім, і да́дзена была́ яму ўла́да над чвэ́рцю зямлі — забіва́ць мячо́м, і го́ладам, і памо́рам, і звяра́мі зямны́мі.

І калі зняў Ён пя́тую пяча́ць, я ўба́чыў пад ахвя́рнікам ду́шы забíтых за сло́ва Божае і за све́дчанне, якое ме́лі яны.

І закрыча́лі яны гу́чным го́ласам, ка́жучы: даку́ль, Уладару́ святы́ і íсцінны, Ты не су́дзіш і не по́мсціш за кроў нашу жыхара́м зямлі?

І да́дзена было́ кожнаму з іх адзе́нне белае, і ска́зана было́ ім, каб яны спачыва́лі яшчэ́ нядо́ўгі час, паку́ль дапо́ўняць іх лік і сурабо́тнікі іх і браты́ іх, якія бу́дуць забіты, як і яны.

І ўба́чыў я, калі зняў Ён шо́стую пяча́ць: вось, зда́рылася землетрасе́нне вялікае, і со́нца зрабíлася чорным, як валасянíца, і ме́сяц зрабіўся, як кроў.

І зоркі нябе́сныя ўпалі на зямлю́, як смако́ўніца скіда́е няспе́лыя плады́ свае, страсяну́тая мо́цным ве́трам.

І неба знíкла, скруцíўшыся, як суво́й; і кожная гара́ і во́страў зру́шыліся з ме́сцаў сваіх.

І цары́ зямны́я, і вяльмо́жы, і бага́тыя, і тысячанача́льнікі, і магу́тныя, і кожны раб, і кожны свабо́дны схава́ліся ў пячо́рах і ў го́рных ска́лах,

і ка́жуць гара́м і ска́лам: упадзíце на нас і схава́йце нас ад аблíчча Таго, Хто сядзíць на прасто́ле, і ад гне́ву А́гнца;

бо прыйшо́ў вялікі дзень гне́ву Яго, і хто можа ўстая́ць?