Пасля́ гэ́тага пачу́ў я нíбы го́лас гу́чны вялíкага мно́ства людзе́й на не́бе, якія каза́лі: алілу́ія! спасе́нне, і сла́ва, і го́нар, і сíла Госпаду Богу нашаму!

Таму што íсцінныя і пра́ведныя суды́ Яго; бо Ён асудзíў ту́ю блуднíцу вялíкую, якая разбэ́сціла зямлю́ блу́дам сваім, і спагна́ў Ён за кроў рабо́ў Сваіх ад рукí яе.

І другí раз прамо́вілі яны: алілу́ія! І дым ад яе ўздыма́ўся на ве́кі вяко́ў.

І два́ццаць чаты́ры ста́рцы і чаты́ры жывёлы ўпа́лі і пакланíліся Богу, Які сядзíць на прасто́ле, і каза́лі: амíнь! алілу́ія!

І ад прасто́ла разда́ўся го́лас, які каза́ў: хвалíце Бога нашага, усе рабы́ Яго і тыя, што бая́цца Яго, малы́я і вялíкія.

І пачу́ў я нíбы го́лас вялікага мно́ства людзе́й, і нíбы шум вод многіх, і нíбы гук грамо́ў мо́цных, якія гавары́лі: алілу́ія! бо стаў ца́рстваваць Гасподзь Бог Уседзяржы́цель.

Узра́дуемся, і ўзвесялíмся, і ўзнясём сла́ву Яму; бо наста́ла вясе́лле А́гнца і жо́нка Яго падрыхтава́ла сябе.

І да́дзена ёй было́ апрану́цца ў вісо́н чы́сты і све́тлы; вісо́н жа — гэта пра́веднасць святы́х.

І сказа́ў мне А́нгел: напішы́: «блажэ́нныя тыя, хто паклíканы на вясе́льную вячэ́ру А́гнца». І ка́жа мне: гэта íсцінныя сло́вы Бога.

І ўпаў я да ног яго, каб пакланíцца яму. Але ён сказаў мне: глядзí, не рабí гэтага; я такі ж раб, як ты і браты́ твае, што ма́юць све́дчанне Іісу́сава; Богу пакланíся, бо све́дчанне Іісу́сава — дух праро́цтва.

І ўба́чыў я не́ба раскры́тае, і вось конь бе́лы, і Той, Хто сядзíць на ім, Ве́рны і Ісцінны, і Ён пра́ведна су́дзіць і вядзе́ вайну.

Во́чы ж Яго — як по́лымя во́гненнае, і на галаве́ ў Яго мно́ства дыядэ́м; Ён ма́е імя́ напíсанае, якога ніхто не ве́дае, а толькі Ён Сам.

І апра́нуты Ён у адзе́нне акрыва́ўленае. І называ́ецца Ён íмем «Слова Божае».

І во́інствы нябе́сныя ру́халіся ўслед за Ім на ко́нях бе́лых, апра́нутыя ў вісо́н бе́лы і чы́сты.

І з ву́снаў Яго выхо́дзіць меч во́стры, каб ім паразíць наро́ды. І Ён па́свіць іх жазло́м жале́зным; і то́пча Ён выціска́льню віна́ я́расці і гне́ву Бога Уседзяржы́целя.

І ма́е Ён на адзе́нні і на сцягне́ Сваім імя́ напíсанае: «Цар над цара́мі і Улада́р над уладара́мі».

І ўба́чыў я аднаго́ А́нгела, які стая́ў на со́нцы; і ён усклíкнуў гу́чным го́ласам, ка́жучы ўсім пту́шкам, што ляце́лі высо́ка ў не́бе: ляцíце, збіра́йцеся на вялíкую вячэ́ру Божую,

каб з’е́сці це́лы царо́ў, і це́лы тысячанача́льнікаў, і це́лы мо́цных, і це́лы ко́ней і тых, што сядзя́ць на іх, і це́лы ўсіх свабо́дных і рабо́ў, і малы́х і вялíкіх.

І ўба́чыў я зве́ра, і царо́ў зямны́х, і во́йскі іх, сабра́ныя, каб уступíць у бíтву з Тым, Хто сядзíць на канí, і з во́інствам Яго.

І схо́плены быў звер і з ім ілжэпраро́к, што здзяйсня́ў перад ім знаме́нні, якімі ён увёў у зман тых, што прынялí кляймо́ зве́ра і пакланя́ліся выя́ве яго; або́два жывы́мі былí ўкíнуты ў во́зера во́гненнае, што гарэ́ла се́раю.

А аста́тнія былí забíты мячо́м, што выхо́дзіў з ву́снаў Таго, Хто сядзíць на канí; і ўсе пту́шкі нае́ліся це́ламі іх.

І ўба́чыў я А́нгела, які сыхо́дзіў з не́ба і меў ключ ад бе́здані і ланцу́г вялíкі ў руцэ́ сваёй.

І схапíў ён драко́на, зме́я старажы́тнага, які ёсць дыя́вал і сатана́, і звяза́ў яго на ты́сячу гадо́ў,

і ўкíнуў яго ў бе́здань, і замкну́ў яго, і запяча́таў яго зве́рху, каб ён ужо не ўво́дзіў у зман наро́ды, паку́ль не ско́нчыцца ты́сяча гадо́ў; а пасля́ гэтага ён ма́е быць вы́звалены на каро́ткі час.

І ўба́чыў я прасто́лы і тых, што се́лі на іх, і ім да́дзена было́ судзíць, і ўба́чыў ду́шы абезгало́ўленых за све́дчанне Іісуса і за сло́ва Божае, і тых, што не пакланíліся зве́ру і выя́ве яго і не прынялí кляйма́ на лоб свой і на руку́ сваю́. І яны ажылí і ца́рствавалі з Хрыстом ты́сячу гадоў.

Аста́тнія ж паме́рлыя не ажылí, паку́ль не ско́нчыцца ты́сяча гадо́ў. Гэта — ўваскрасе́нне пе́ршае.

Блажэ́нны і святы́ той, хто ма́е ўдзел ва ўваскрасе́нні пе́ршым: над імі смерць друга́я не ма́е ўла́ды, а бу́дуць яны свяшчэ́ннікамі Бога і Хрыста́ і будуць ца́рстваваць з Ім ты́сячу гадо́ў.

І калі ско́нчыцца ты́сяча гадо́ў, то будзе вы́звалены сатана́ з цямнíцы сваёй і вы́йдзе, каб уве́сці ў зман наро́ды на чатыро́х вугла́х зямлí, Го́га і Маго́га, і сабра́ць іх на бíтву; ко́лькасць іх — як пясо́к марскí.

І вы́йшлі яны на абша́ры зямлí і акружы́лі стан святы́х і го́рад узлю́блены.

І ўпаў агонь з не́ба ад Бога і пажэ́р іх.

А дыя́вал, які ўво́дзіў іх у зман, быў укíнуты ў во́зера во́гненнае і се́рнае, дзе звер і лжэпраро́к, і будуць яны му́чыцца дзень і ноч на ве́кі вяко́ў.

І ўба́чыў я вялíкі бе́лы прасто́л і Таго, Хто сядзíць на ім, ад аблíчча Якога ўцяка́ла не́ба і зямля́, і не знайшло́ся ме́сца ім.

І ўба́чыў я мёртвых, малы́х і вялíкіх, што стая́ць перад Богам, і кнíгі былí разго́рнуты; і яшчэ́ адна́ кнíга была́ разго́рнута — кнíга жыцця́; і судзíлі мёртвых згодна з напíсаным у кнíгах, паво́дле ўчы́нкаў іх.

І аддало́ мо́ра мёртвых, якія былí ў ім, і смерць і пе́кла аддалí мёртвых, якія былí ў іх; і судзíлі іх, кожнага паво́дле ўчы́нкаў яго.

І смерць і пе́кла ўкíнуты былí ў во́зера во́гненнае. Гэта — смерць друга́я.

І каго не знайшлí запíсаным у кнíзе жыцця́, той укíнуты быў у во́зера во́гненнае.