Биринчи периште барып, љзєнєн чљйчљгєндљгєсєн жерге тљктє. Ошондо жырткычтын белгисин койдурган, анын бейнесине табынган адамдарга жугуштуу жана жийиркеничтєє ирињдєє жаралар чыкты.

Экинчи периште љзєнєн чљйчљгєндљгєсєн дењизге тљктє. Ошондо дењиз суусу љлгљн адамдын канындай болуп калды, дењиздеги тирєє жандыктын бардыгы љлдє.

Yчєнчє периште љзєнєн чљйчљгєндљгєсєн дарыяларга жана булактарга тљктє. Ошондо алар канга айланды.

Анан мен суулардын периштесинин мындай деп сєйлљгљнєн уктум: «Азыр бар болуп турган, башынан бери эле бар болгон Тењир, Сен адилетсињ жана ыйыксыњ, анткени Сен туура љкєм чыгардыњ.

Алар ыйыктардын жана пайгамбарлардын канын тљгєштє. Ошон єчєн Сен аларга кан ичирдињ, алар ошого татыктуу».

Анан мен курмандык чалынуучу жайдан мындай деп сєйлљгљн єндє уктум: «Ооба, бардыгын кармап туруучу Кудай-Тењир, Сенин љкємдљрєњ туура жана адилет».

Тљртєнчє периште љзєнєн чљйчљгєндљгєсєн кєнгљ тљктє. Ошондо кєнгљ адамдарды от менен кєйгєзєєгљ бийлик берилди.

Адамдар катуу ысыкка кєйєп, ушул алааматтардын єстєнљн бийлиги бар Кудайдын ысымына тил тийгизип жатышты. Алар тобо кылышкан жок, Аны дањкташкан жок.

Бешинчи периште љзєнєн чљйчљгєндљгєсєн жырткычтын тактысына тљктє. Ошондо анын падышачылыгын карањгылык каптады. Адамдар оор азаптан кыйналып, тилдерин тиштешти,

љздљрєнєн тарткан азабы жана жаралары єчєн асмандагы Кудайга тил тийгизип жатышты. Алар љздљрєнєн иштери єчєн љкєнєп тобо кылышкан жок.

Алтынчы периште љзєнєн чљйчљгєндљгєсєн улуу Эфрат дарыясына тљктє. Ошондо кєн чыгыштан келе турган падышаларга жол даяр болуш єчєн, дарыя соолуп калды.

Анан мен ажыдаардын, жырткычтын жана жалган пайгамбардын оозунан курбакага окшогон єч таза эмес рух чыкканын кљрдєм.

Бул рухтар – жышаандарды кљрсљткљн жиндердин рухтары. Алар бєт дєйнљнєн падышаларына барып, аларды бардыгын кармап туруучу Кудайдын улуу кєнєндљ боло турган согушка чогултуп келишет.

«Мен ууру сыяктуу кєтєлбљгљн жерден келем. Сергек жєргљн жана жылањач калып уят болбош єчєн, љзєнєн кийимдерин сактап жєргљн адам бактылуу».

Ал рухтар падышаларды эврейче Армагедон деп аталган жерге чогултушту.

Жетинчи периште љзєнєн чљйчљгєндљгєсєн абага тљктє. Ошондо асмандагы ийбадатканадагы тактыдан «Аткарылды!» деген катуу єн чыкты.

Чагылган чартылдап, кєн кєркєрљп, дабыштар чыгып, катуу жер титирљљ болду. Адамдар жер єстєндљ жашагандан бери мындай катуу жер титирљљ болуп кљргљн эмес. Бул ушунчалык катуу жер титирљљ эле.

Ошондо улуу шаар єч бљлєккљ бљлєндє, бутпарастардын шаарлары кулады. Љзєнєн каары толтурулган шарап чљйчљгєн берєє єчєн, Кудай улуу Бабылды эсине алды.

Ошондо аралдардын баары жок болуп кетти, тоолор да жер менен жексен болду.

Асмандан адамдардын єстєнљ салмагы бир талант болгон мљндєр жаады. Ошондо адамдар мљндєр алааматы єчєн Кудайга тил тийгизишти, анткени мљндєр алааматы аябай оор эле.