«Мен жєйєтмєн, Киликиянын Тарс шаарында туулгам, бирок Иерусалимде Гамалиелдин кол астында тарбиялангам. Андан ата-бабаларыбыздын мыйзамын тырышчаактык менен єйрљнєп, Кудайга силер сыяктуу эле берилип кызмат кылчумун.

Ыйсанын жолун жолдоочуларды катуу куугунтуктачумун, эркек болобу, аял болобу, байлап, тєрмљгљ камачумун.

Менин бул кылгандарыма башкы ыйык кызмат кылуучу да, аксакалдар кењеши да кєбљ. Мен алардан суранып, Дамаскта жашаган жєйєттљргљ каттарды жаздырып алдым да, ошол жактагы Ыйсага ишенгендерди Иерусалимге кишендеп алып келип, жазага тартыш єчєн, Дамаскка жљнљдєм.

Жолдо мындай окуя болду: чак тєштљ, Дамаскка жакын калганымда, кєтєлбљгљн жерден асмандан бир чоњ жарык тєшєп, айланамды жаркыратты.

Мен жерге жыгылдым. Анан “Шабыл, Шабыл! Эмне єчєн сен Мени кубалап жатасыњ?” деген єндє уктум.

Ошондо мен: “Сен кимсињ, Тењир?” – деп сурадым. Ал мага: “Сен кубалап жаткан назареттик Ыйсамын”, – деп жооп берди.

Менин жанымдагылар болсо ошол жарыкты кљрєп коркуп кетишти, бирок мага Сєйлљгљндєн єнєн угушкан жок.

Ошондо мен: “Тењир! Мен эмне кылышым керек?” – деп сурадым. Тењир болсо мага: “Ордуњан туруп, Дамаскка баргын, сен кыла турган иштердин бардыгы сага ошол жерде айтылат”, – деди.

Ошол жаркыраган жарыктан кљзєм кљрбљй калгандыктан, жанымдагылар мени Дамаскка колумдан жетелеп алып барышты.

Дамасктык жєйєттљр тарабынан жакшы кєбљлљндєрєєгљ ээ болгон, мыйзамды сактап, такыбаа жашаган Анания деген киши жаныма келип:

“Шабыл бир тууган! Кљзєњ кљрсєн!” – деди. Мен ошол замат кљрєп калдым.

Ал болсо мага: “Ата-бабаларыбыздын Кудайы сени Љзєнєн эркин таанып билсин деп, Адилди кљрєп, Анын оозунан сљз уксун деп тандап алды.

Анткени сен укканыњды, кљргљнєњдє бардык адамдардын алдында кєбљлљндєрєп, Анын кєбљсє болосуњ.

Ошондуктан кечиктирбе! Ордуњдан тургун да, Тењир Ыйсанын ысымын чакырып, сууга чљмєлдєрєлгєн, кєнљљлљрєњдљн тазалангын”, – деди.

Мен Иерусалимге кайтып келип, ийбадатканада сыйынып жатканымда, бир кљрєнєш кљрдєм.

Ал кљрєнєштљ мен Аны кљрдєм. Ал мага: “Иерусалимден тезирээк кеткин, анткени бул жерде сенин Мен жљнєндљгє кєбљлљндєрєєњдє кабыл алышпайт”, – деди.

Ошондо мен: “Тењир! Сага ишенгендерди тєрмљгљ камагандыгымды, синагогаларда сабагандыгымды,

Сенин кєбљњ Степанды таш барањга алып жатышканда, ошол жерде туруп алып, аны љлтєрєп жаткандарды колдоп, алардын кийимдерин кайтарып тургандыгымды алар билишет”, – дедим.

Бирок Ал мага: “Баргын, Мен сени алыска, бутпарастарга жиберемин”, – деди».

Алар Пабылды андан ары сєйлљтпљй: «Мындай адамды жер єстєнљн жок кылуу керек! Анткени анын жашоого укугу жок!» – деп кыйкырышты.

Алар кыйкырып, кийимдерин чечип ыргытып, туш-тушка топурак чача башташты.

Мињ башы элдин ага каршы эмнеге мынчалык кыйкырган себебин билєє максатында, аны сабатып суракка алыш єчєн, аскерлер єйєнљ киргизєєгљ буйрук берди.

Анан аны сабоо єчєн, кайыш курлар менен байлап салышты. Ошондо Пабыл жанында турган жєз башыдан: «Силерге Римдин атуулун соттун љкємєсєз эле сабаганга болобу?» – деп сурады.

Жєз башы муну укканда, мињ башыга барып: «Сен эмне кылганы жатасыњ? Бул адам Римдин атуулу экен», – деди.

Ошондо мињ башы Пабылдын жанына келип: «Сен Римдин атуулусуњбу?» – деп сурады. Ал ага: «Ооба», – деп жооп берди.

Анан мињ башы мындай деди: «Римдин атуулу болуш єчєн, мен кљп акча тљлљгљм», – деди. Пабыл болсо: «А мен туулгандан эле Римдин атуулумун», – деди.

Ошондо аны кыйнап суракка алмакчы болуп жаткандар дароо четтеп кетишти. Мињ башы болсо анын Римдин атуулу экендигин билгенде, аны байлаттыргандыгы єчєн коркуп кетти.

Эртеси кєнє мињ башы Пабылды жєйєттљр эмне себептен айыптап жатканын так билєє єчєн, аны кишенден бошотту да, башкы ыйык кызмат кылуучулар менен синедриондун чогулуусун буйруду. Анан Пабылды алардын алдына чыгарды.