Дљљт элдин єчтљн бир бљлєгєнљ Жойапты, єчтљн бир бљлєгєнљ Жойаптын бир тууганы, Серуянын уулу Абышайды, єчтљн бир бљлєгєнљ гаттык Итайды башчы кылып, элди жљнљттє. Падыша элге: «Силер менен љзєм барам», – деди.

Бирок эл ага: «Барба, эгер биз кача турган болсок, алар буга кљњєл бурушпайт, жарымыбыз љлсљк да, кљњєл бурушпайт. Жалгыз љзєњ он мињибизге тетесињ, ошондуктан бизге шаардан эле жардам берип турганыњ жакшы», – деди.

Падыша аларга: «Силер эмнени жакшы деп эсептесењер, мен ошондой кылам», – деди. Падыша дарбазанын жанында турду, бєт эл жєздљн, мињден болуп чыга баштады.

Падыша Жойапка, Абышайга, Итайга: «Уулум Абышаломду мен єчєн сактагыла», – деп буйрук кылды. Падышанын љз жол башчыларына Абышалом жљнєндљ берген буйругун бардык эл укту.

Эл талаага ысрайылдыктар менен беттешєєгљ чыкты, салгылашуу Эпрайым токоюнда болду.

Ысрайыл эли Дљљттєн кулдарынан жењилди. Ошол кєнє ал жерде чоњ кыйроо болуп, жыйырма мињ адам љлдє.

Согуш бєт љлкљгљ жайылды. Ал кєнє кылыч менен кырылганга караганда, токойдон љлгљндљр кљп болду.

Абышалом Дљљттєн кулдарына жолугуп калды. Ал качыр минип алган эле. Качыр менен чоњ бутактуу эмен жыгачынын астынан љтєп бара жатканда, Абышалом эмендин бутактарына чачынан илинип, асман менен жердин ортосунда асылып калды, астындагы качыры болсо качып кетти.

Муну бирљљ кљрєп, Жойапка: «Мен Абышаломдун эмен дарагына асылып турганын кљрдєм», – деп кабарлады.

Жойап муну кабарлаган кишиге: «Сен аны кљрєп туруп, эмне єчєн ошол жерден љлтєргљн жоксуњ? Мен сага он кємєш шекел жана бир кур берет элем», – деди.

Ал киши Жойапка мындай деп жооп берди: «Мага мињ кємєш шекел берсе да, падышанын уулуна колумду кљтљрбљйт болчумун, анткени падыша бизге угуза сага да, Абышайга да, Итайга да: “Уулум Абышаломду мен єчєн сактагыла”, – деп буйрук кылбады беле.

Эгерде мен љз љмєрємдє тобокелге салып, башкача кылган кєндљ да, бул ишти падыша билбей калмак эмес, љзєњ да мага каршы чыкмаксыњ».

Ошондо Жойап: «Мен сага убакыт коротуп отурбайм», – деп, єч жебени колуна алды да, эмен дарагында илинип турган, жаны чыга элек Абышаломдун жєрљгєнљ кадады.

Жойаптын курал кљтљргљн он уланы Абышаломду тегеректеп алып љлтєрєштє.

Жойап сурнай тартты, Ысрайылды кууган эл артка кайтты, анткени Жойап элди токтотту.

Абышаломду алышты да, аны токойдогу терењ ањга таштап, єстєнљ таш єйєп салышты. Анан ысрайылдыктардын бардыгы чатырларына качып кетишти.

Абышалом тирєє кезинде эле: «Менин атымды љчєрбљй турган уулум жок», – деп, љзєнљ падыша љрљљнєндљ эстелик тургузуп, ошол эстеликке љз ысымын калтырган. Ушул кєнгљ чейин ал «Абышаломдун эстелиги» деп аталат.

Садоктун уулу Акимаас Жойапка: «Мен падышага чуркап барып, аны душмандарынан Тењир Љзє куткарганын кабарлайын», – деди.

Бирок Жойап ага: «Бєгєн сен жакшы кабарчы болбойсуњ. Жакшы кабарды бєгєн эмес, башка кєнє кабарлайсыњ, анткени падышанын уулу љлдє», – деди.

Жойап куштук кишиге мындай деди: «Баргын, кљргљнєњдє падышага билдир». Куштук киши Жойапка таазим этти да, чуркап кетти.

Бирок Садоктун уулу Акимаас кљшљрєп, Жойапка мындай деди: «Эмнеси болсо да, мен да куштук кишинин артынан чуркап барам». Жойап болсо ага: «Уулум, чуркап эмне кыласыњ? Сен жакшы кабар алып барбайсыњ», – деди.

Акимаас: «Мен баары бир чуркап барам», – деди. Ошондо Жойап: «Чурка», – деди. Ошентип, Акимаас тєз жол менен чуркап, куштук кишиден ашып кетти.

Дљљт ошол учурда эки дарбазанын ортосунда отурган. Кєзљтчє дарбазанын дубалынын єстєнљ чыгып, башын кљтљрєп, бирљљнєн чуркап келе жатканын кљрдє.

Ошондо кєзљтчє кыйкырып, падышага кабарлады. Падыша: «Эгер ал жалгыз болсо, анда кабар айтканы келе жатат», – деди. Тиги жакындагандан жакындап келе жатты.

Кєзљтчє чуркап келе жаткан экинчи кишини да кљрдє. Анан кєзљтчє дарбазачыга: «Дагы бир киши чуркап келе жатат», – деп кыйкырды. Падыша: «Бул да кабарчы», – деди.

Кєзљтчє: «Басканына караганда, биринчиси Садоктун уулу Акимаас окшойт», – деди. Падыша: «Ал – жакшы киши, жакшы кабар менен келе жатат», – деди.

Акимаас падышага: «Тынчтык!» – деп кыйкырды. Анан падышага жерге чейин ийилип таазим кылып: «Мырзам падышага кол кљтљргљн адамдарды колуња салып берген Кудай-Тењириње дањк!» – деди.

Ошондо падыша: «Уулум Абышалом аманбы?» – деп сурады. Акимаас: «Падышанын кулу Жойап кулуњду жиберип жатканда, дєрбљлљњ тєшєп жатышканын кљрдєм, бирок мен ал жерде эмне болгонун билбейм», – деп жооп берди.

Падыша: «Мындай туруп тур», – деди. Ал четке туруп турду.

Анан куштук киши да келди. Куштук киши: «Мырзам падышага жакшы кабар! Тењир сага адилеттик кылып, љзєњљ каршы кљтљрєлгљндљрдєн баарынан куткарды», – деди.

Падыша куштук кишиге: «Уулум Абышалом аманбы?» – деп кайрылды. Куштук киши: «Мырзам падыша, сенин душмандарыњ, сага жамандык ойлоп каршы чыккандардын баары уулуњ дуушар болгон нерсеге дуушар болсун!» – деп жооп берди.

Падыша капаланып, дарбазанын єстєндљгє бљлмљсєнљ кетип бара жатып, мындай деп ыйлады: «Оо, уулум Абышалом! Уулум, уулум Абышалом! Оо, Абышалом, сенин ордуња мен љлсљм кана, уулум!»