Дљљт тоонун чокусунан бир аз ылдый тєшкљндљ, эки эшекке эки жєз нан, жєз тањгак мейиз, жєз тањгак анжыр, бир чанач шарап артып алган Мепибешеттин кулу Сиба жолукту.

Падыша Сибадан: «Буларды эмне кыласыњ?» – деп сурады. Сиба: «Эшектер падышанын єй-бєлљсє мингенге, нан менен жемиштер жаш уландарга, ал эми шарап чљлдљ алсырап калгандарга», – деп жооп берди.

Падыша: «Мырзањдын уулу кайда?» – деп сурады. Сиба падышага мындай деп жооп берди: «Ал Иерусалимде калды. Анткени ал: “Эми Ысрайыл тукуму мага атамдын падышачылыгын кайтарып берет”, – деп айтып жатат».

Ошондо падыша Сибага: «Мепибешеттин эмнеси болсо, ошонун баары сеники болсун», – деди. Сиба таазим этип: «Мырзам падышанын алдында ырайым тапсам экен!» – деп жооп берди.

Дљљт падыша Бакуримге жеткенде, Шабулдун тукумунан Гейранын уулу Шемей деген бир киши чыкты. Ал Дљљттє тилдеп келе жатты.

Ал Дљљткљ, Дљљт падышанын бєт кулдарына таш ыргытып келе жатты. Бардык эр жєрљк кишилер падышанын оњ жана сол жагында эле.

Шемей аны: «Жєзє кара, киши љлтєргєч, жогол, бул жерден кет.

Тењир Шабулдун тукумунун каны єчєн сени жазалап жатат, сен анын ордуна падыша болгонсуњ. Бирок Тењир падышачылыкты уулуњ Абышаломдун колуна берди. Мына, сенин башыња мєшкєл тєштє, анткени сен канкорсуњ», – деп тилдеди.

Ошондо Серуянын уулу Абышай падышага: «Мырзам падышаны мына бул љлгљн ит эмнеге тилдеп жатат? Мен барып, анын башын аламын», – деди.

Падыша мындай деди: «Серуянын уулдары, мен эмне кыла алмак элем да, силер эмне кыла алмак элењер? Мейли, тилдей берсин, анткени Дљљттє тилде деп, ага Тењир буйруган. “Сен эмнеге ушундай кылып жатасыњ?” – деп, ага ким айта алат?»

Дљљт Абышайга жана љз кулдарына дагы мындай деди: «Љзємдљн чыккан уулум мени љлтєргєсє келип жатса, Бенжеминдин уулу андан бетер кылбайбы. Жайына койгула, тилдей берсин, анткени ага Тењир буйруган.

Балким, Тењир басынтылганыма назар салар, ал бєгєн мага тил тийгизгени єчєн Тењир мага жакшылык кылар».

Дљљт љз кишилери менен, љз жолу менен кете берди, Шемей болсо тилдеп, ага таш ыргытып, топурак чачып, тоонун капталында бара жатты.

Падыша жана анын жанындагы алсыраган бєт эл ошол жерге келип эс алды.

Абышалом болсо бєт Ысрайыл эли менен Иерусалимге келди, аны менен Акитопел да келди.

Дљљттєн архилик досу Хушай Абышаломго келип: «Жашасын падыша, жашасын падыша!» – деди.

Абышалом Хушайга: «Досуња кылган жакшылыгыњ ушулбу! Эмнеге досуњ менен кеткен жоксуњ?» – деди.

Хушай Абышаломго мындай деди: «Жок, Тењир жана бул эл, бєт Ысрайыл, кимди тандаса, мен ошону менен болом, ошону менен калам.

Анын уулуна кызмат кылбаганда, кимге кызмат кылам? Сенин атања кандай кызмат кылсам, сага да ошондой кызмат кылам».

Ошондо Абышалом Акитопелге кайрылып: «Эмне кылалы, кењеш бер», – деди.

Акитопел Абышаломго: «Атањдын єй кайтартып койгон кєњ аялдарына кир, ошондо бєт ысрайылдыктар атања жек кљрєндє болуп калганыњды угушат, сени менен болгондор да кєч алат», – деди.

Ошондо Абышалом єчєн єйдєн тљбљсєнљ чатыр тигишти. Бєт ысрайылдыктардын кљзєнчљ Абышалом атасынын кєњ аялдарына кирди.

Ошол учурда Акитопелдин берген кењештери Кудайдын берген кењештериндей эсептелчє. Акитопелдин ар бир кењеши Дљљт єчєн кандай болсо, Абышалом єчєн да ошондой эле.