Жойап Текояга киши жиберип, ал жерден акылдуу аялды алдырып, ага мындай деди: «Кайгырып жаткан аялдай болуп, кара кий, зайтун майын сєйкљнбљ. Кљп кєн аза кєткљн аялдай болуп,

падышага бар да, ага мындай деп айт». Жойап ага эмнени айтуу керек экендигин єйрљттє.

Текоялык аял падышага кирип, жєзтљмљндљп жерге жыгылып, таазим этти да: «Жардам кыл, падыша!» – деди.

«Сага эмне керек?» – деди падыша. Аял: «Мен жесирмин, кєйљљм љлєп калган.

Сенин кєњєњдєн эки уулу бар эле. Алар талаада чатакташа кетип, ажыраткан эч ким жок, бирљљ экинчисин љлтєрєп салды.

Ошондо бардык туугандар кєњєњљ каршы чыгып: “Љз бир тууганын љлтєргљн балањды бизге бер, бир тууганынын жаны єчєн биз аны мурасчы экенине карабай љлтєрљбєз”, – деп жатышат. Эми алар менин калган отумду љчєрєшљт, кєйљљмдєн атын жер єстєнљн љчєрєп, тукумун калтырышпайт», – деди.

Падыша аялга: «Yйєњљ бара бер, мен сен жљнєндљ буйрук берем», – деди.

Бирок текоялык аял падышага: «Мырзам падыша, кєнљљ менде жана менин атамдын тукумунда болсун, ал эми падыша жана анын тактысы кєнљљлєє эмес», – деди.

Падыша: «Сага ким каршы болсо, аны мага алып кел, ал сага мындан ары тийбейт», – деди.

Аял: «Кудай-Тењирињди эсиње ал, падыша, кан куугандар кљбљйєп, уулумду љлтєрєп салышпасын», – деди. Падыша ага: «Тењир тирєє! Уулуњдун бир тал чачы да жерге тєшпљйт», – деди.

Аял: «Кєњєњдєн мырзам падышага дагы бир сљз айтуусуна уруксат эт», – деди.

Ал: «Айт», – деди. Аял мындай деди: «Сен эмне єчєн Кудайдын элине каршы ушундай кылууну ойлодуњ? Падыша ушул сљздє айтуу менен љзєн љзє айыптуу кылды, анткени куугунтукталган кишисин кайрып келбей жатат.

Биз љлљбєз, жерге тљгєлгљндљ, кайра куюп алууга мємкєн эмес болгон суу сыяктуубуз. Бирок Кудай жанды љлємгљ кыюуну каалабайт, четке кагылган адамды да Љзєнљн четке какпоонун жолун ойлойт.

Мен азыр ушул сљздє мырзам падышага айтканы келдим, себеби эл мени коркутуп жатат. Мен, сенин кєњєњ, мындай деп ойлодум: “Падыша менен сєйлљшљйєн, балким, кєњєнєн сљзєнљ макул болор.

Падыша кулак салып, Кудайдын мурасынын ичинен уулум экљљбєздє жок кылгысы келгендердин колунан кєњєн куткарар”.

Мырзам падышанын сљзє мага сооронуч болсун, анткени мырзам падыша Кудайдын периштесиндей эле жаман-жакшыны айырмалай билет. Кудай-Тењирињ сени менен болсун».

Падыша аялга: «Сенден бир нерсе сурайын, менден жашырбагын», – деди. Аял: «Айт, мырзам падыша», – деп жооп берди.

Падыша: «Ушунун баарын сага Жойап айттырып жаткан жокпу?» – деди. Аял мындай деп жооп берди: «Сенин жаныњ жашасын, мырзам падыша. Мырзам падыша айткан сљздљн оњго да, солго да бурулганга болбойт. Чын эле, мага кулуњ Жойап буйруган, кєњєњдєн оозуна ушул сљздєн баарын ошол салган.

Бул ишти башкача жол менен айтууну мага кулуњ Жойап єйрљттє, бирок менин мырзам Кудайдын периштесиндей акылдуу, жер єстєндљ эмне болуп жатканынын баарын билет».

Падыша Жойапка: «Мен сен айткандай кылдым. Барып, менин балам Абышаломду алып кел», – деди.

Ошондо Жойап жєзтљмљндљп жыгылып, таазим кылып, батасын берди да: «Мырзам падыша, кулуњ сенин алдыњда ырайым тапканын, кулунун сљзєн падыша аткарганын азыр билди», – деди.

Жойап туруп, Гешурга барып, Абышаломду Иерусалимге алып келди.

Падыша: «Ал љз єйєнљ кайтсын, бирок менин жєзємдє кљрбљйт», – деди. Абышалом љз єйєнљ кетти, бирок падышанын жєзєн кљргљн жок.

Ысрайылда келишимдєєлєгє менен оозго алынган Абышаломдой эркек жок эле. Ал таманынан башына чейин кемчиликсиз болчу.

Ал чачын алдырганда (ал жыл сайын чачын алдырчу, себеби чачы оор болуп кетчє), салмагы падышачылык љлчљм менен эки жєз шекел болчу.

Абышалом єч уулдуу, Тамар деген бир кыздуу болду. Тамар сулуу аял эле.

Абышалом Иерусалимде эки жыл жашады, бирок падышанын жєзєн кљргљн жок.

Абышалом Жойапты падышага жиберєє єчєн, ага киши жљнљттє, бирок Жойап ага келєєнє каалаган жок. Дагы бир жолу жљнљттє, бирок ал келгиси келген жок.

Ошондо Абышалом љзєнєн кулдарына: «Жойаптын жери менин жеримдин жанында экенин билесињер. Ошол жерде анын арпасы бар эмеспи. Баргыла да, љрттљп жибергиле», – деди. Абышаломдун кулдары Жойаптын жерин љрттљп жиберишти.

Жойап туруп, Абышаломдун єйєнљ келди да, ага: «Эмне єчєн сенин кулдарыњ менин жеримди љрттљп жиберишти?» – деди.

Абышалом Жойапка мындай деди: «Падышага: “Гешурдан эмнеге келдим? Ошол жерде калганым артык эмес беле! Падышанын жєзєн кљргєм келет. Эгерде мен кєнљљлєє болсом, анда мени љлтєрєп сал”, – деп айттырыш єчєн, мен сени чакыртканы киши жибергем».

Жойап падышага барып, ушул сљздљрдє айтып берди. Падыша Абышаломду чакырды. Ал келип, падышанын алдына жєзтљмљндљп жыгылды. Падыша Абышаломдун жєзєнљн сєйдє.