Πρὸς Κορινθίους Β΄, Глава 7

ταύτας οὖν ἔχον­τες τὰς ἐπαγγελίας ἀγαπητοί καθαρίσωμεν ἑαυτοὺς ἀπο­̀ παν­τὸς μολυσμοῦ σαρκὸς καὶ πνεύ­μα­τος ἐπι­τελοῦν­τες ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ θεοῦ

χωρήσατε ἡμᾶς οὐδένα ἠδικήσαμεν οὐδένα ἐφθείραμεν οὐδένα ἐπλεονεκτήσαμεν

προ­̀ς κατα­́κρισιν οὐ λέγω προ­είρηκα γὰρ ὅτι ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν ἐστε εἰς τὸ συν­αποθανεῖν καὶ συζῆν

πολλή μοι παρρησία προ­̀ς ὑμᾶς πολλή μοι καύχησις ὑπὲρ ὑμῶν πεπλή­ρωμαι τῇ παρα­κλήσει ὑπερπερισ­σεύ­ομαι τῇ χαρᾷ ἐπι­̀ πάσῃ τῇ θλίψει ἡμῶν

καὶ γὰρ ἐλθόν­των ἡμῶν εἰς Μακεδονίαν οὐδεμίαν ἔσχηκεν ἄνεσιν ἡ σὰρξ ἡμῶν ἀλλ᾿ ἐν παν­τὶ θλιβόμενοι ἔξωθεν μάχαι ἔσωθεν φόβοι

ἀλλ᾿ ὁ παρα­καλῶν τοὺς ταπεινοὺς παρεκάλεσεν ἡμᾶς ὁ θεὸς ἐν τῇ παρουσίᾳ Τίτου

οὐ μόνον δὲ ἐν τῇ παρουσίᾳ αὐτοῦ ἀλλὰ καὶ ἐν τῇ παρα­κλήσει ᾗ παρεκλήθη ἐφ᾿ ὑμῖν ἀναγγέλλων ἡμῖν τὴν ὑμῶν ἐπι­πόθησιν τὸν ὑμῶν ὀδυρμόν τὸν ὑμῶν ζῆλον ὑπὲρ ἐμοῦ ὥστε με μᾶλλον χαρῆναι

ὅτι εἰ καὶ ἐλύπησα ὑμᾶς ἐν τῇ ἐπι­στολῇ οὐ μεταμέλομαι εἰ καὶ μετεμελόμην βλέπω γὰρ ὅτι ἡ ἐπι­στολὴ ἐκείνη εἰ καὶ προ­̀ς ὥραν ἐλύπησεν ὑμᾶς

νῦν χαίρω οὐχ ὅτι ἐλυπήθητε ἀλλ᾿ ὅτι ἐλυπήθητε εἰς μετάνοιαν ἐλυπήθητε γὰρ κατα­̀ θεόν ἵνα ἐν μηδενὶ ζημιωθῆτε ἐξ ἡμῶν

ἡ γὰρ κατα­̀ θεὸν λύπη μετάνοιαν εἰς σωτηρίαν ἀμεταμέλητον ἐργάζεται ἡ δὲ τοῦ κόσμου λύπη θάνατον κατεργάζεται

ἰδοὺ γὰρ αὐτὸ τοῦτο τὸ κατα­̀ θεὸν λυπηθῆναι πόσην κατειργάσατο ὑμῖν σπουδήν ἀλλὰ ἀπο­λογίαν ἀλλὰ ἀγανάκτησιν ἀλλὰ φόβον ἀλλὰ ἐπι­πόθησιν ἀλλὰ ζῆλον ἀλλὰ ἐκδίκησιν ἐν παν­τὶ συν­εστήσατε ἑαυτοὺς ἁγνοὺς εἶναι τῷ πράγματι

ἄρα εἰ καὶ ἔγραψα ὑμῖν οὐχ ἕνεκεν τοῦ ἀδικήσαν­τος οὐδὲ ἕνεκεν τοῦ ἀδικηθέν­τος ἀλλ᾿ ἕνεκεν τοῦ φανερωθῆναι τὴν σπουδὴν ὑμῶν τὴν ὑπὲρ ἡμῶν προ­̀ς ὑμᾶς ἐνώπιον τοῦ θεοῦ

δια­̀ τοῦτο παρα­κεκλήμεθα ἐπι­̀ δὲ τῇ παρα­κλήσει ἡμῶν περισ­σοτέρως μᾶλλον ἐχάρημεν ἐπι­̀ τῇ χαρᾷ Τίτου ὅτι ἀναπέπαυται τὸ πνεῦμα αὐτοῦ ἀπο­̀ πάν­των ὑμῶν

ὅτι εἴ τι αὐτῷ ὑπὲρ ὑμῶν κεκαύχημαι οὐ κατῃσχύνθην ἀλλ᾿ ὡς πάν­τα ἐν ἀληθείᾳ ἐλαλήσαμεν ὑμῖν οὕτως καὶ ἡ καύχησις ἡμῶν ἡ ἐπι­̀ Τίτου ἀλήθεια ἐγενήθη

καὶ τὰ σπλάγχνα αὐτοῦ περισ­σοτέρως εἰς ὑμᾶς ἐστιν ἀναμιμνῃσκο­μέ­νου τὴν πάν­των ὑμῶν ὑπακοήν ὡς μετὰ φόβου καὶ τρόμου ἐδέξασθε αὐτόν

χαίρω ὅτι ἐν παν­τὶ θαρρῶ ἐν ὑμῖν