Πρὸς Τιμόθεον Α΄, Глава 3

πιστὸς ὁ λόγος εἴ τις ἐπι­σκοπῆς ὀρέγεται καλοῦ ἔργου ἐπι­θυμεῖ

δεῖ οὖν τὸν ἐπι­́σκοπον ἀνεπίλημπτον εἶναι μιᾶς γυναικὸς ἄνδρα νηφάλιον σώφρονα κόσμιον φιλόξενον διδακτικόν

μὴ πάροινον μὴ πλή­κτην ἀλλὰ ἐπι­εικῆ ἄμαχον ἀφιλάργυρον

τοῦ ἰδίου οἴκου καλῶς προ­ϊστάμενον τέκνα ἔχον­τα ἐν ὑποταγῇ μετὰ πάσης σεμνότητος

εἰ δέ τις τοῦ ἰδίου οἴκου προ­στῆναι οὐκ οἶδεν πῶς ἐκκλησίας θεοῦ ἐπι­μελή­σε­ται

μὴ νεόφυτον ἵνα μὴ τυφωθεὶς εἰς κρίμα ἐμπέσῃ τοῦ δια­βόλου

δεῖ δὲ καὶ μαρτυρίαν καλὴν ἔχειν ἀπο­̀ τῶν ἔξωθεν ἵνα μὴ εἰς ὀνειδισμὸν ἐμπέσῃ καὶ παγίδα τοῦ δια­βόλου

δια­κόνους ὡσαύτως σεμνούς μὴ διλόγους μὴ οἴνῳ πολλῷ προ­σέχον­τας μὴ αἰσχροκερδεῖς

ἔχον­τας τὸ μυστήριον τῆς πίστεως ἐν καθαρᾷ συν­ειδήσει

καὶ οὗτοι δὲ δοκιμαζέσθωσαν πρῶτον εἶτα δια­κονείτωσαν ἀνέγκλητοι ὄν­τες

γυναῖκας ὡσαύτως σεμνάς μὴ δια­βόλους νηφαλίους πιστὰς ἐν πᾶσιν

δια­́κονοι ἔστωσαν μιᾶς γυναικὸς ἄνδρες τέκνων καλῶς προ­ϊστάμενοι καὶ τῶν ἰδίων οἴκων

οἱ γὰρ καλῶς δια­κονήσαν­τες βαθμὸν ἑαυτοῖς καλὸν περιποι­οῦν­ται καὶ πολλὴν παρρησίαν ἐν πίστει τῇ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ

ταῦτά σοι γράφω ἐλπίζων ἐλθεῖν προ­̀ς σὲ ἐν τάχει

ἐὰν δὲ βραδύνω ἵνα εἰδῇς πῶς δεῖ ἐν οἴκῳ θεοῦ ἀναστρέφεσθαι ἥτις ἐστὶν ἐκκλησία θεοῦ ζῶν­τος στῦλος καὶ ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας

καὶ ὁμολογουμένως μέγα ἐστὶν τὸ τῆς εὐσεβείας μυστήριον ὃς ἐφανερώθη ἐν σαρκί ἐδικαιώθη ἐν πνεύ­ματι ὤφθη ἀγγέλοις ἐκηρύχθη ἐν ἔθνεσιν ἐπι­στεύ­θη ἐν κόσμῳ ἀνελήμφθη ἐν δόξῃ