Дљљт Тењирге кайрылып: «Бул сансыз аскердин артынан тєшљйєнбє? Аларды кууп жетемби?» – деп сурады. Ага: «Артынан тєш, кууп жетесињ, туткундарды алып каласыњ», – деп айтылды.

Ошондо Дљљт љзє да, жанындагы алты жєз жигити да жљнљдє. Алар Бесор суусуна келишкенде, чарчап-чаалыккандары ошол жерде калышты.

Дљљт тљрт жєз кишиси менен тигилердин артынан тєштє. Эки жєз кишиси токтоп калды, анткени алар Бесор суусун кечип љтљ алышкан жок.

Алар талаадан мисирлик бир кишини таап алып, Дљљткљ алып келишти да, ага нан беришти, ал жеди, ага суу беришти.

Анжыр жемишинин тањгагынан бир бљлєк, эки тањгак мейиз беришти. Ал аны жеп, кєчєнљ кирди, анткени ал єч кєн, єч тєн нан да жебептир, суу да ичпептир.

Дљљт андан: «Сен кимдин кулусуњ? Кайдан болосуњ?» – деп сурады. Ал ага: «Мен мисирликмин, амалыктык бир кишинин кулумун, кожоюнум мени таштап кетти, анткени єч кєндљн бери ооруп жатам.

Биз Керейтинин, Жєйєттєн жана Калептин тєштєк жагынан басып кирдик, Сыклакты болсо љрттљп жибердик», – деп жооп берди.

Дљљт андан: «Ошол сансыз аскерге мени алып барасыњбы?» – деп сурады. Ал ага: «“Сени љлтєрбљйм, кожоюнуњдун колуна салып бербейм”, – деп, Кудай менен ант бер, ошондо мен сени ошол сансыз аскерге алып барам», – деп жооп берди.

Ошентип, ал Дљљттє алып барды. Амалыктыктар бєт љлкљгљ чачырап, Пелишти менен Жєйєт жеринен алган чоњ олжого тунуп, ичип-жеп тойлоп жатышкан экен.

Дљљт аларды ињирден баштап эртеси кєндєн кечине чейин талкалады, тљљ минип качып кеткен тљрт жєз уландан башка эч ким кутулган жок.

Дљљт амалыктыктар алгандын баарын тартып алды. Љзєнєн эки аялын да алып калды.

Амалыктыктар алып кеткендин эч нерсеси: кичинеси да, чоњу да, уулдары да, кыздары да, олжосу да жоголгон жок, Дљљт бардыгын кайра кайтарып алды.

Дљљт алардын бардык майда жана бодо малын алды. Аларды љздљрєнєн малынын алдына салып айдап алып: «Бул – Дљљттєн олжосу», – дешти.

Анан Дљљт љзєнєн артынан жєрљ албай калган эки жєз кишиге келди. Аларды Дљљт Бесор суусунун боюна калтырган эле. Алар Дљљттє жана анын жанындагы кишилерди тосуп чыгышты. Дљљт ал кишилерге келип, алардын ал-жайын сурады.

Ошондо Дљљт менен баргандардын арасындагы жаман, начар кишилер мындай дешти: «Булар биз менен барбагандыгы єчєн, аларга љзєбєз тартып алган олжодон бербейбиз. Ар ким љз аялын, балдарын гана алсын да, кете берсин».

Бирок Дљљт аларга мындай деди: «Бир туугандарым, Тењир бергенден кийин, мындай кылбагыла. Ал бизди сактап, бизге каршы келген сансыз аскерди колубузга салып бербедиби.

Силердин бул сунушуњарды ким укмак эле? Согушка баргандардын єлєшє кандай болсо, арабалардын жанында калгандардын єлєшє да ошондой болушу керек, баарына тењ бљлєнєшє керек», – деди.

Ошол кєндљн баштап, Дљљт муну Ысрайыл элиндеги мыйзам жана милдет катары бекитти, ал ушул кєнгљ чейин сакталып келе жатат.

Анан Дљљт Сыклакка келип, Жєйєттєн аксакалдарына, досторуна: «Бул силерге Тењирдин душмандарынан тартылып алынган олжодон белек», – деп, олжодон жљнљттє.

Ал бейтелдегилерге, тєштєк рамоттогуларга, жатирдегилерге,

аройердегилерге, сипмоттогуларга, эштемоадагыларга,

рахалдагыларга, Жерахмейел жана Кейни шаарларындагыларга,

хормадагыларга, хор-ашандагыларга, атахтагыларга,

хеброндогуларга жана Дљљт љз кишилери менен жєргљн бардык жерлерге жљнљттє.