Пелишти тљрљлљрє: «Бул кайсы эврейлер?» – деп сурашты. Акиш Пелишти тљрљлљрєнљ: «Эмне, силер мунун Ысрайыл падышасы Шабулдун кулу Дљљт экенин билбейсињерби? Ал бир жылдан ашуун убактан бери менин жанымда, ал келгенден бери мен андан эч кандай жаман нерсе кљргљн жокмун», – деп жооп берди.

Пелишти тљрљлљрє Дљљткљ кыжырданып, Акишке мындай деп айтышты: «Сен бул кишини артка жибер, ал сен дайындаган љз ордунда тынч отурсун. Ал биз менен согушка барбасын, согушта љзєбєзгљ каршы чыкпасын. Ал љз мырзасын мына бул жигиттердин башынан башка эмне менен ыраазы кыла алат?

“Шабул мињди жењди, Дљљт он мињди жењди”, – деп, ушул Дљљт жљнєндљ ырдап-бийлешпеди беле!»

Ошондо Акиш Дљљттє чакырып, ага мындай деди: «Тењир тирєє! Сенин ниетињ ак, аскерлердин арасында мени менен жєргљнєњ мага жакшы болор эле, анткени сен мага келгенден бери мен сенден жаман нерсе байкаган жокмун, бирок сага тљрљлљрдєн кљз карашы жакшы эмес.

Ошондуктан азыр кайра артка кайт, тынчтык менен кете бер. Пелишти тљрљлљрєн кыжырдантпа».

Бирок Дљљт Акишке мындай деди: «Мен эмне кылдым, алдыња келген кєндљн ушул кєнгљ чейин кулуњдан кандай айып таптыњ, эмне єчєн мага мырзам падышанын душмандары менен согушканы барууга болбосун?»

Акиш Дљљткљ мындай деп жооп берди: «Ишен, сен мен єчєн Кудайдын периштесиндей жагымдуусуњ, бирок Пелишти мырзалары: “Ал биз менен согушка барбасын”, – дешти.

Ошондуктан љзєњ да, мырзањдын љзєњ менен кошо келген кулдары да эртењ менен туруп, жарык киргенде жљнљгєлљ».

Эртењ менен Пелишти жерине кайтыш єчєн, Дљљт жана анын кишилери эрте турушту. Пелиштиликтер болсо согушка, Изрейелге кетишти.