Дљљт Рамадагы Найоттон качып кетти да, Жонатанга келип мындай деди: «Мен эмне кылдым, айыбым кайсы, мени љлтєргєдљй, атањдын алдында кандай кєнљљм бар?»

Жонатан ага мындай деди: «Жок, сен љлбљйсєњ. Атам мага айтпай, кичине да, чоњ да иш кылбайт. Атам бул ишти менден эмнеге жашырмак эле? Мындай болбойт».

Дљљт мындай деп ант берди: «Сенин алдыњда ырайым тапканымды атањ жакшы билет, ошондуктан ал љзєнчљ: “Бул жљнєндљ Жонатан билбесин, себеби капа болот”, – деп ойлосо керек. Бирок Тењир тирєє, сенин жаныњ аман! Мени менен љлємдєн ортосунда бир эле кадам бар».

Жонатан Дљљткљ: «Мен сен єчєн каалаганыњдын баарын кылам», – деди.

Дљљт Жонатанга мындай деди: «Эртењ ай жањырган кєн, мен падыша менен дасторкондо бирге отурушум керек, бирок сен мени коё бер, мен бєрсєгєнє кечке чейин талаада жашына турайын.

Эгер атањ мен жљнєндљ сураса, “Дљљт менден суранып, љзєнєн Бейт-Лехем шаарына барып келгени кетти. Ал жакта анын бардык туугандары жыл сайын чалынуучу курмандык чалышат экен” де.

Эгер ал буга: “Жакшы”, – десе, анда сенин кулуња тынчтык. Эгерде ал ачууланса, анда анын жамандык кылууну чечип койгонун бил.

Сен болсо кулуња ырайым кыл, анткени сен кулуњ менен Тењирдин алдында келишим тєзгљнсєњ. Эгер менде кєнљљ болсо, анда мени љзєњ љлтєр. Мени атања алып барып эмне кыласыњ?»

Жонатан: «Эч качан мындай болбойт, атамдын сага жамандык кыларын анык билсем, ал жљнєндљ сага кантип айтпай коёюн», – деди.

Дљљт Жонатанга: «Эгер атањ сага каарданып жооп берсе, мага ким кабарлайт?» – деди.

Жонатан Дљљткљ: «Жєр, талаага чыгалы», – деди. Экљљ талаага чыгышты.

Жонатан Дљљткљ мындай деди: «Ысрайылдын Кудай-Тењири тирєє! Мен эртењ ушул убакта, же бєрсєгєнє атамдан оюн билем. Эгерде анын сага болгон ниети жакшы болсо, анда мен сага кантип киши жибербей коёюн, кантип айтпай коёюн.

Эгер мен мындай кылбасам, Тењир Жонатанга эмне кылам десе, ошону кылсын, андан да жаман кылсын. Эгер атам сага жамандык кылууну ойлоп жаткан болсо, сага билдирем, сени коё берем, ошондо тынчтык менен кете бересињ. Тењир менин атам менен болгондой эле, сени менен да болсун!

Эгер мен тирєє болсом, сен да мени Тењирдин ырайымынан ажыратпа.

Эгер мен љлєп калсам, Тењир сенин душмандарыњдын баарын жер бетинен жок кылганда да, менин тукумумду ырайымыњдан эч качан ажыратпа».

Жонатан ушинтип Дљљттєн тукуму менен келишим тєздє. Ал: «Тењир Дљљттєн душмандарынын жазасын берсин!» – деди.

Жонатан Дљљттє жакшы кљргљндєктљн, дагы ант берди, анткени аны жанындай жакшы кљрчє.

Жонатан Дљљткљ мындай деди: «Эртењ, жањырган ай кєнє, сени сурашат, анткени сенин ордуњ бош болот.

Ошондуктан єчєнчє кєнє мурда жашынган жериње тєш да, Азел ташынын жанында кєтєп отур.

Бутага жаа тарткандай, мен ошол жакка єч жаа тартам.

Анан жаш уланды: “Барып, жебелерди таап кел”, – деп жљнљтљм. Эгер мен уланга: “Жебелер сенин артыњда, аларды ал”, – десем, анда мага келе бер, анткени сага тынчтык, Тењир тирєє, эч коркунуч жок.

Эгерде уланга: “Жебелер сенин алдыњда жатат”, – десем, анда сен кете бер, анткени сени Тењир коё берип жатат.

Ал эми экљљбєздєн сєйлљшкљн сљзєбєзгљ, экљљбєздєн ортобузга Тењир тєбљлєккљ кєбљ».

Дљљт талаага жашырынды. Ай жањырып, падыша тамактанганы отурду.

Адаттагыдай эле падыша љз ордуна, дубалдын жанындагы отургучка отурду, Жонатан туруп турду, Абенер Шабулдун жанына отурду, ал эми Дљљттєн орду бош калды.

Ал кєнє Шабул эч нерсе деген жок, анткени ал: «Дљљткљ бир нерсе болуп, таза эмес болсо керек, ал тазалана элек го», – деп ойлоду.

Жањырган айдын экинчи кєнє Дљљттєн орду дагы бош калды. Ошондо Шабул љз уулу Жонатандан: «Эмне єчєн Жышайдын уулу Дљљт кечээ да, бєгєн да тамакка келген жок?» – деп сурады.

Жонатан Шабулга: «Дљљт менден Бейт-Лехемге суранып кетти.

Ал: “Мени коё бер, анткени биздин шаарыбызда бир туугандарыбыз менен курмандык чалмакпыз, мени бир тууганым чакырган. Эгерде мен сенин алдыњда ырайым тапкан болсом, барып, бир туугандарым менен кљрєшєп келейин”, – деген. Ошондуктан ал падышанын тамагына келген жок», – деп жооп берди.

Ошондо Шабул Жонатанга абдан ачууланып: «Оњбогон ээн баш уул! Љзєњдє да, энењди да маскара кылып, Жышайдын уулу менен дос болуп жєргљнєњдє мени билбейт дейсињби?

Анткени жер єстєндљ Жышайдын уулу тирєє турганда, сен да, сенин падышачылыгыњ да туруштук бере албайт. Азыр киши жиберип, аны алып кел, анткени ал љлєшє керек», – деди.

Жонатан атасы Шабулга: «Аны эмнеге љлтєргљнє жатасыњ? Ал эмне кылды?» – деди.

Шабул аны сайып љлтєрєш єчєн, найзасын ыргытты. Ошондо атасынын Дљљттє љлтєрєєнє чечкенине Жонатандын кљзє жетти.

Жонатан аябай ачууланып туруп кетти, ал жањырган айдын экинчи кєнє тамак жеген жок, себеби Дљљт єчєн кайгырды жана атасы аны таарынтып койду.

Эртеси эртењ менен, Дљљткљ айтылган убакта жаш уланды алып, Жонатан талаага чыкты.

Анан ал уланга: «Чурка, мен тарткан жебелерди издеп таап кел», – деди. Улан чуркап жљнљдє, ал жебелерди уландын алды жагына тєшкєдљй кылып атты.

Жонатан аткан жебелер жакка улан чуркап кеткенде, ал анын артынан: «Кара, жебе алды жагыњда жатат», – деп кыйкырды.

Жонатан уландын артынан дагы кыйкырды: «Бол, тез чурка, токтобо». Улан Жонатандын жебелерин чогултуп алып, љз мырзасына келди.

Жаш улан эч нерсе билген жок, Жонатан менен Дљљт гана эмне болгонун билишти.

Анан Жонатан жанындагы уланга куралын берип: «Бар, шаарга алып бар», – деди.

Жаш улан кетти. Дљљт тєштєк тараптан туруп келди да, жєзтљмљндљп жыгылып, єч ирет таазим кылды. Алар бири-бирин љљп, чогуу ыйлашты, Дљљт кљбєрљљк ыйлады.

Анан Жонатан Дљљткљ мындай деди: «Тынчтык менен бара бер. “Тењир экљљбєздєн ортобузда болсун, менин тукумум менен сенин тукумуњдун ортосунда болсун”, – деп, Тењирдин ысымы менен берген антыбыз тєбљлєккљ калсын!»

Дљљт туруп, жљнљп кетти, Жонатан болсо шаарга кайтты.