Эпрайым тоосундагы Раматайым-Сопим шаарында Элкана аттуу эфраталык адам жашаган. Ал Жерохамдын уулу эле. Жерохам Эйлинин, Эйли Тохунун, Тоху Зуптун уулу болгон.

Элкананын эки аялы болгон: бирљљнєн ысымы – Анна, экинчисинин ысымы – Пенина. Пенинанын балдары бар эле, Аннаныкы болсо жок болчу.

Ал киши Себайот Тењирге табынып, курмандык чалуу єчєн, љз шаарынан жыл сайын Шилого барчу. Ал жерде Тењирдин ыйык кызмат кылуучулары Копни жана Пинехас деген Эйлинин эки уулу болгон.

Элкана курмандык чалган кєндљрє аялы Пенинага жана анын бєт уул-кыздарына курмандык тамактан бљлєп берчє.

Аннага болсо љзгљчљ бљлєгєн берчє, анткени Тењир ага бала бербегенине карабай, аны сєйчє.

Тењир Аннага бала бербегени єчєн, кєндљшє аны дайыма капа кылып, аны наалыганга тєртчє.

Ал жыл сайын Тењирдин єйєнљ барганда, ушундай болчу. Пенина Аннаны ыза кылчу, ал ыйлап, тамак жечє эмес.

Ошондо кєйљљсє Элкана ага: «Анна! Эмнеге ыйлайсыњ, эмне єчєн тамак жебейсињ, эмнеге кайгырасыњ? Мен сен єчєн он уулдан артык эмесминби?» – деди.

Алар Шилодо тамак жеп бєткљндљн кийин, Анна ордунан туруп кетти. Ошол убакта ыйык кызмат кылуучу Эйли ийбадаткананын кире беришинде отургучта отурган.

Аял кайгырып, кљзєнєн жашын кљл кылып ыйлап, Тењирге сыйынды.

Анан мындай деп убада берди: «Себайот Тењир! Эгер Сен Љз кєњєњдєн кайгысына назарыњды салсањ, мени эсиње алып, Љз кєњєњдє унутпасањ, кєњєњљ эркек бала берсењ, анда мен аны љмєрє љткљнчљ Сага берем, башына устара тийбейт».

Ал Тењирдин алдында кљпкљ сыйынды, ошол убакта Эйли анын оозун карап турду.

Анна ичинен сєйлљп жаткан, анын эриндери гана кыймылдап, єнє чыкпагандыктан, Эйли аны мас деп ойлоду.

Эйли ага: «Масыњ качан тарайт? Соолук», – деди.

Анна мындай деп жооп берди: «Жок, мырзам, мен кайгыга малынган аялмын, шарап да, ичкилик да ичкен жокмун, Тењирдин алдында жєрљгємдљгєнє тљгєп жатам.

Кєњєњдє начар аял деп ойлобо, себеби кайгы-капам оор болгондуктан, ушуга чейин сєйлљп жаттым».

Ошондо Эйли: «Тынчтык менен бар, Ысрайылдын Кудайы сураганыњды берсин», – деди.

Аял болсо: «Кєњєњ сенин алдыњда ырайым тапсын!» – деди да, љз жолуна тєштє. Тамак ичти, жєзє мурдагыдай капалуу болбой калды.

Алар эртењ менен эрте туруп, Тењирге табынышты да, Рамадагы єйєнљ кайтып келишти. Элкана аялы Аннага жакындады, Тењир ал аялды эстеди.

Бир нече убакыттан кийин Аннанын боюна бєтєп, уул тљрљдє да: «Аны Тењирден сурап алдым», – деп, ага Шемуел деген ат койду.

Кєйљљсє Элкана бєт єй-бєлљсє менен Тењирге жыл сайын чалынуучу курмандыкты чалуу єчєн жана љз убадасын аткаруу єчєн кетти.

Анна болсо барган жок. Кєйљљсєнљ: «Мен баланы эмчектен чыккандан кийин алып барам, ал Тењирдин алдына барып, ошол жерде тєбљлєккљ калат», – деп айтты.

Кєйљљсє Элкана ага: «Каалаганыњдай болсун. Ал эмчектен чыкканча кала бер, бирок оозуњдан чыккан сљздє Тењир Љзє аткарсын», – деди. Ошентип, аялы єйдљ калды. Уулун эмчектен чыгарганга чейин эмчек сєтєн берип бакты.

Аны эмчектен чыгаргандан кийин, ал єч букачар, бир эйфа ун, бир чанач шарап жана баланы алып, Шилого, Тењирдин єйєнљ келди. Бала болсо жаш эле.

Алар букачарды союшту. Эйлиге баланы алып келишти.

Анан аял: «О мырзам! Љмєрєњ узун болсун, мырзам! Баягыда ушул жерде, сенин жаныњда Тењирге жалынып сыйынган аял менмин.

Мен Кудайга ушул баланы сурап сыйынгам, Тењирим мага сураганымды берди.

Мен аны љмєрє љткљнчљ Тењирге кызмат кылууга берем», – деди. Анан ал Тењирге ошол жерде ийилип таазим кылды.