Ахап Наботко: «Жєзємзарыњды мага бер, ал жерге мен жашылча љстєрљм, анткени ал менин єйємљ жакын. Анын ордуна мен сага андан да жакшы жєзємзар берем. Эгер кааласањ, канча турса, ошончо кємєш берем», – деди.

Бирок Набот Ахапка: «Ата-бабаларымдын мурасын сага берєєдљн Тењирим мени сактасын!» – деди.

Ахап изрейелдик Наботтун «Ата-бабаларымдын мурасын сага бербейм» деген сљзєнљ кљњєлє чљгєп, санаага батып, єйєнљ келди да, тљшљгєнљ тескери карап жатып алды, тамак ичкен жок.

Анын єстєнљ аялы Изебел кирип: «Эмнеге мынча кљњєлєњ чљктє? Эмнеге тамак ичпей койдуњ?» – деди.

Ал ага мындай деди: «Изрейелдик Наботко: “Жєзємзарыњды кємєшкљ бер, кааласањ, анын ордуна башка жєзємзар берем”, – десем, ал мага: “Жєзємзарымды сага бербейм”, – деди».

Ошондо аялы Изебел ага: «Сен ушундай кылсањ, Ысрайылда эмне деген падышачылык болот? Тур, тамак ич, кайгырба, мен сага изрейелдик Наботтун жєзємзарын алып берем», – деди.

Анан ал Ахаптын атынан каттарды жазып, аларга анын мљљрєн басты да, ал каттарды Набот менен бир шаарда жашаган аксакалдарга жана атактуу кишилерге жиберди.

Ал каттарга мындай деп жазды: «Орозо жарыя кылып, Наботту элдин алдына отургузгула.

Ал эми анын мањдайына жєзє кара эки кишини отургузгула. “Сен Кудайга жана падышага акарат келтирдињ” деп, алар ага жалаа жабышсын. Анан аны алып чыгып, таш барањга алып љлтєргєлљ».

Анын шаарында жашаган эркектер: аксакалдар, атактуу кишилер Изебел жиберген каттарда кандай жазылса, ошондой кылышты.

Орозо жарыя кылып, Наботту элдин алдына отургузушту.

Анан жєзє кара эки киши чыгып, анын мањдайына отурду. Ал жаман адамдар элдин алдында ага: «Набот Кудайга жана падышага акарат келтирди», – деп жалаа жабышты. Ошентип, аны шаардын сыртына алып чыгып, таш барањга алып љлтєрєштє.

Наботту таш барањга алып љлтєрєшкљнєн Изебелге айттырып жиберишти.

Изебел Наботту таш барањга алып љлтєрєшкљнєн укканда, Ахапка: «Тур, барып, изрейелдик Наботтун кємєшкљ бергиси келбеген жєзємзарын ээле, анткени Набот жок, ал љлдє», – деди.

Ахап Наботтун љлгљнєн укканда, ордунан турду да, анын жєзємзарын ээлеп алганы жљнљдє.

Ошондо тишпилик Илияска Тењирден сљз болду:

«Тур, барып, Самариядагы Ысрайыл падышасы Ахапка жолук. Ал азыр Наботтун жєзємзарын ээлеп алганы келди.

Ага мындай дегин: Тењир мындай дейт: “Љлтєргљнєњ аз келгенсип, эми мурасын ээлеп алгыњ барбы?” Дагы мындай де: Тењир мындай дейт: “Наботтун канын иттер кайсы жерде жалашса, сенин каныњды да ошол жерде жалашат”».

Ахап Илияска: «Душманым, мени таптыњ!» – деди. Илияс мындай деди: «Таптым, анткени сен Тењирге жакпаган иштерди кылууга дитињди бердињ.

Тењир мындай дейт: “Мен сага каран тєн тєшєрљм, артыња тукум калтырбай, жер єстєнљн шыпырып таштайм, Ахаптын эркек аттууларынын баарын, камактагыларын да, Ысрайылда калгандарын да жок кылам.

Акарат келтирип, Мени каардантканыњ єчєн, Ысрайылды кєнљљгљ батыргандыгыњ єчєн, Небат уулу Жаробамдын тукумун жана Акиянын уулу Баашанын тукумун кандай кылсам, сенин тукумуњду да ошондой кылам”.

Тењир Изебел жљнєндљ да: “Изрейел дубалынын сыртында Изебелди иттер жейт”, – деди.

Шаарда Ахаптын тукумунан ким љлсљ, аны иттер жейт. Ал эми талаада кимиси љлсљ, аны асман куштары чокуп жейт.

Аялы Изебелдин сљзєнљ кирип, Тењирге жакпаган иштерди кылган Ахаптай адам мурун болгон эмес.

Ал Ысрайыл уулдарынын алдынан Тењир кууп чыккан аморлуктардай болуп жасалма кудайларды ээрчип, љтљ ыпылас иштерди кылды».

Ахап ушул сљздєн баарын укканда, кийимин айрып, зумбал жамынып, орозо кармап, зумбалчан жатып, кайгылуу жєрдє.

Ошондо тишпилик Илияска Тењирден сљз болду, Тењир мындай деди:

«Менин алдымда Ахаптын моюн сунганын кљрдєњбє? Менин алдымда моюн сунганы єчєн Мен ага кљзє тирєєсєндљ каран тєн тєшєрбљйм. Анын тукумуна баласынын убагында каран тєн тєшєрљм».