ΤΩ ΣΑΒΒΑΤΩ ΕΣΠΕΡΑΣ. ΕΝ ΤΩ ΜΙΚΡΩ ΕΣΠΕΡΙΝΩ

Στιχηρά Αναστάσιμα τής Οκτωήχου

Ήχος πλ. δ'

Εσπερινόν ύμνον, καί λογικήν λατρείαν, σοί Χριστέ προσφέρομεν, ότι ηυδόκησας, τού ελεήσαι ημάς, διά τής Αναστάσεως. (Δίς)

Κύριε, Κύριε, μή απορρίψης ημάς από τού προσώπου σου, αλλά ευδόκησον, τού ελεήσαι ημάς, διά τής Αναστάσεως.

Χαίρε Σιών αγία, Μήτηρ τών Εκκλησιών, Θεού κατοικητήριον, σύ γάρ εδέξω πρώτη, άφεσιν αμαρτιών, διά της, Αναστάσεως.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον Δογματικόν

Ήχος πλ. δ'

Πώς σε μακαρίσωμεν Θεοτόκε; πώς δέ ανυμνήσωμεν Υπερευλογημένη, τό ακατάληπτον μυστήριον τής κυοφορίας σου. Τών αιώνων γάρ ο ποιητής, καί τής ημετέρας δημιουργός φύσεως, τήν ιδίαν εικόνα οικτείρας, καθήκεν εαυτόν εις κένωσιν, τήν ανεξιχνίαστον, ο ών εν τοίς αϋλοις κόλποις τού Πατρός, εν μήτρα σου Αγνή κατεσκήνωσε, καί σάρξ ατρέπτως εγένετο εκ σού Απειρόγαμε, μείνας μέν, όπερ υπήρχε, φύσει Θεός. Διό αυτόν προσκυνούμεν Θεόν τέλειον, καί άνθρωπον τέλειον, τόναυτόν εν εκατέρα μορφή, εκατέρα γάρ φύσις, εστίν εν αυτώ αληθώς, διπλά δέ πάντα κηρύττομεν, τά φυσικά αυτού ιδιώματα, κατά τήν διπλόην τών ουσιών, δύο σέβοντες τάς ενεργείας, καί τά θελήματα. Ομοούσιος γάρ ών τώ Θεώ καί Πατρί, αυτεξουσίως θέλει καί ενεργεί ως Θεός, ομοούσιος δέ ών καί ημίν, αυτεξουσίως θέλει καί ενεργεί ως άνθρωπος. Αυτόν ικέτευε, σεμνή Παμμακάριστε, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Απόστικα

Ώ τού παραδόξου θαύματος

Ανήλθες επί σταυρού Ιησού, ο καταβάς εξ ουρανού, ήλθες επί θάνατον, η ζωή η αθάνατος, πρός τούς εν σκότει, τό φώς τό αληθινόν, πρός τούς πεσόντας, η πάντων Ανάστασις, ο φωτισμός, καί ο Σωτήρ ημών, δόξα σοι.

Στίχ. Μνησθήσομαι τού ονόματός σου εν πάση γενεά καί γενεά.

Χαίρε Θεοτόκε πάνσεμνε. Χαίρε πηγή τήν ζωήν, τοίς πιστοίς η πηγάζουσα. Χαίρε πάντων Δέσποινα, καί Κυρία τής κτίσεως, ευλογημένη, Χαίρε Πανάμωμε, δεδοξασμένη, χαίρε Πανάχραντε. Χαίρε παλάτιον. Χαίρε θείον σκήνωμα. Χαίρε Αγνή. Χαίρε Μητροπάρθενε. Χαίρε Θεόνυμφε.

Στιχ. Άκουσον, θύγατερ, καί ίδε, καί κλίνον τό ούς σου, καί επιλάθου τού λαού σου καί τού οίκου τού Πατρός σου.

Χαίρε Θεομήτορ άχραντε. Χαίρε πιστών η ελπίς. Χαίρε κόσμου καθάρσιον. Χαίρε πάσης θλίψεως, ρυομένη τούς δούλους σου, η τών ανθρώπων, χαίρε παράκλησις, η ζωηφόρος, χαίρε αντίληψις. Χαίρε προπύργιον, τών προσκαλουμένων σε. Χαίρε Θεού, θείον ενδιαίτημα καί όρος άγιον.

Στιχ. Τό πρόσωπόν σου λιτανεύσουσιν οι πλούσιοι τού λαού.

Χαίρε Θεοτόκε Δέσποινα. Χαίρε η μόνη ελπίς, τών βροτών καί αντίληψις. Χαίρε καταφύγιον, καί λυχνία αείφωτος, ηγλαϊσμένον, χαίρε λαμπάδιον, ηγιασμένον, χαίρε παλάτιον. Χαίρε Παράδεισε. Χαίρε θείον σκήνωμα. Χαίρε πηγή, βρύουσα τά νάματα, τοίς προσιούσί σοι.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον Δογματικόν

Όν ουρανός ουκ εχώρησε, Παρθένε Θεοτόκε, εν γαστρί σου αστενοχωρήτως εχωρήθη, καί έμεινας αγνή, αρρήτω λόγω, μηδέν τής παρθένίας λυμανθείσης. Σύ γάρ μόνη γέγονας εν γυναιξί, καί Μήτηρ καί Παρθένος, καί σύ μόνη Πάναγνε, εγαλούχησας Υιόν ζωοδότην, καί αγκάλαις σου εβάστασας, τό ανύστακτον όμμα, αλλ' ου διέλιπε τού κόλπου του Πατρικού, ως προϋπήρχε πρό τών αιώνων, αλλ' άνω όλως, Θεός μετά Αγγέλων, καί κάτω όλως, εκ σού μετά ανθρώπων, καί πανταχού ανερμηνεύτως. Αυτόν ικέτευε, Δέσποινα Παναγία, τού σωθήναι τούς ορθοδόξως, ομολογούντάς σε Θεοτόκον αγνήν.

Απολυτίκιον Ήχος πλ. δ'

Εξ ύψους κατήλθες ο εύσπλαγχνος, ταφήν καταδέξω τριήμερον, ίνα ημάς ελευθερώσης τών παθών, Η ζωή καί η Ανάστασις ημών, Κύριε δόξα σοι.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Ο δι' ημάς γεννηθείς εκ Παρθένου, καί σταύρωσιν υπομείνας αγαθέ, ο θανάτω τόν θάνατον σκυλεύσας, καί Έγερσιν δείξας ως Θεός, μή παρίδης ούς έπλασας τή χειρί σου, δείξον τήν φιλανθρωπίαν σου ελεήμον, δέξαι τήν τεκούσάν σε Θεοτόκον πρεσβεύουσαν υπέρ ημών καί σώσον Σωτήρ ημών, λαόν απεγνωσμένον.

ΕΝ ΤΩ ΜΕΓΑΛΩ ΕΣΠΕΡΙΝΩ

Στιχηρά

Ήχος πλ. δ'

Εσπερινόν ύμνον, καί λογικήν λατρείαν, σοί Χριστέ προσφέρομεν, ότι ηυδόκησας, τού ελεήσαι ημάς, διά τής Αναστάσεως.

εμέ υπομενούσι δίκαιοι, έως ου ανταποδώς μοι.

Κύριε, Κύριε, μή απορρίψης ημάς από τού προσώπου σου, αλλά ευδόκησον, τού ελεήσαι ημάς, διά τής Αναστάσεως.

εκ βαθέων εκέκραξά σοι, Κύριε, Κύριε εισάκουσον τής φωνής μου.

Χαίρε Σιών αγία, Μήτηρ τών Εκκλησιών, Θεού κατοικητήριον, σύ γάρ εδέξω πρώτη, άφεσιν αμαρτιών, διά της, Αναστάσεως.

γενηθήτω τά ώτά σου προσέχοντα εις τήν φωνήν τής δεήσεώς μου.

Ο εκ Θεού Πατρός Λόγος, πρό τών αιώνων γεννηθείς, επ' εσχάτων δέ τών χρόνων, ο αυτός εκ τής Απειρογάμου σαρκωθείς, βουλήσει σταύρωσιν θανάτου υπέμεινε, καί τόν πάλαι νεκρωθέντα άνθρωπον έσωσε, διά τής εαυτού Αναστάσεως.

εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Τήν εκ νεκρών σου Ανάστασιν, δοξολογούμεν Χριστέ, δι' ής ηλευθέρωσας Αδαμιαίον γένος, εκ τής τού Άδου τυραννίδος, καί εδωρήσω τώ κόσμω ως Θεός, ζωήν αιώνιον, καί τό μέγα έλεος.

ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Δόξα σοι Χριστέ Σωτήρ, Υιέ, Θεού μονογενές, ο προσπαγείς εν τώ σταυρώ, καί αναστάς εκ τάφου τριήμερος.

από φυλακής πρωίας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωίας, ελπισάτω Ισραηλ επί τόν Κύριον.

Σέ δοξάζομεν Κύριε, τόν εκουσίως δι' ημάς, Σταυρόν υπομείναντα, καί σέ προσκυνούμεν, παντοδύναμε Σωτήρ, μή απορρίψης ημάς από τού προσώπου σου, αλλ' επάκουσον καί σώσον ημάς, διά τής Αναστάσεώς σου Φιλάνθρωπε.

ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος καί πολλή παρ' αυτώ λύτρωσις' καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραηλ εκ πασών τών ανομιών αυτού.

αινείτε τόν κύριον πάντα τά έθνη επαινέσατε αυτόν πάντες οι λαοί.

ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Θεοτοκίον

Ο Βασιλεύς τών ουρανών, διά φιλανθρωπίαν, επί τής γής ώφθη, καί τοίς ανθρώποις συνανεστράφη. εκ Παρθένου γάρ αγνής, σάρκα προσλαβόμενος καί εκ ταύτης προελθών μετά τής προσλήψεως, είς εστιν Υιός, διπλούς τήν φύσιν, αλλ' ου τήν υπόστασιν, διό τέλειον αυτόν Θεόν, καί τέλειον άνθρωπον, αληθώς κηρύττοντες, ομολογούμεν Χριστόν τόν Θεόν ημών, όν ικέτευε Μήτηρ ανύμφευτε, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Απόστικα

Ήχος πλ. δ'

Ανήλθες επί σταυρού Ιησού, ο καταβάς εξ ουρανού, ήλθες επί θάνατον, η ζωή η αθάνατος, πρός τούς εν σκότει, τό φώς τό αληθινόν, πρός τούς πεσόντας, η πάντων Ανάστασις, ο φωτισμός, καί ο Σωτήρ ημών, δόξα σοι.

Ο Κύριος εβασίλευσεν, ευπρέπειαν ενεδύσατο, ενεδύσατο Κύριος δύναμιν καί περιεζώσατο.

Χριστόν δοξολογήσωμεν, τόν αναστάντα εκ νεκρών, ψυχήν καί σώμα γάρ αναλαβών, τώ πάθει απ' αλλήλων διέτεμε, τής αχράντου μέν ψυχής εν Άδη κατελθούσης, όν καί εσκύλευσε, τάφω δέ διαφθοράν ουκ οιδε τό άγιον σώμα, τού Λυτρωτού τών ψυχών ημών.

καί γάρ εστερέωσεν τήν οικουμένην, ήτις ου σαλευθήσεται.

Ψαλμοίς καί ύμνοις δοξολογούμεν Χριστέ, τήν εκ νεκρών σου Ανάστασιν, δι' ής ημάς ηλευθέρωσας, τής τυραννίδος τού Άδου, καί ως Θεός εδωρήσω, ζωήν αιώνιον, και τό μέγα έλεος.

τώ οίκω σου πρέπει αγίασμα, Κύριε εις μακρότητα ημερών.

Ω Δέσποτα τών απάντων, ακατάληπτε Ποιητά ουρανού καί γής, διά Σταυρού παθών, εμοί απάθειαν επήγασας, ταφήν δέ καταδεξάμενος, καί αναστάς εν δόξη, συνανέστησας τόν Αδάμ χειρί παντοδυνάμω, Δόξα τή σή τριημέρω Εγέρσει, δι' ής δεδώρησαι ημίν, τήν αιώνιον ζωήν, καί ιλασμόν αμαρτιών, ως μόνος εύσπλαγχνος.

Θεοτοκίον

Ανύμφευτε Παρθένε, η τόν Θεόν αφράστως συλλαβούσα σαρκί, Μήτηρ Θεού τού υψίστου, σών οίκετών παρακλήσεις δέχου Πανάμωμε, η πάσι χορηγούσα καθαρισμόν τών πταισμάτων, νύν τάς ημών ικεσίας προσδεχομένη, δυσώπει σωθήναι πάντας ημάς.

Απολυτίκιον Ήχος πλ. δ'

Εξ ύψους κατήλθες ο εύσπλαγχνος, ταφήν καταδέξω τριήμερον, ίνα ημάς ελευθερώσης τών παθών, Η ζωή καί η Ανάστασις ημών, Κύριε δόξα σοι.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Ο δι' ημάς γεννηθείς εκ Παρθένου, καί σταύρωσιν υπομείνας αγαθέ, ο θανάτω τόν θάνατον σκυλεύσας, καί Έγερσιν δείξας ως Θεός, μή παρίδης ούς έπλασας τή χειρί σου, δείξον τήν φιλανθρωπίαν σου ελεήμον, δέξαι τήν τεκούσάν σε Θεοτόκον πρεσβεύουσαν υπέρ ημών καί σώσον Σωτήρ ημών, λαόν απεγνωσμένον.

ΕΝ ΤΩ ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΩ

Κανών Τριαδικός Μητροφάνους, ού η Ακροστιχίς

Τριάς Μονάς, σώσόν με τόν σόν οικέτην

Ωδή α' Ήχος πλ. δ'

Αρματηλάτην Φαραώ εβύθισε

Τώ τρισηλίω Βασιλεί καί πρύτανι, καί προμηθεί τού παντός, καί αγαθώ μόνω, φυσικώς υπάρχοντι, καί ενιαίαν έχοντι, τής θεότητος δόξαν, Θεώ Μονάρχη προσπίπτομεν, ύμνον τόν τρισάγιον άδοντες.

Ρήσεις τάς θείας, καί χρησμούς τούς άνωθεν, μεμυημένοι σαφώς, θεαρχικήν φύσιν, ενικήν δοξάζομεν, αϊδιον συνάναρχον, εν τρισί τοίς προσώποις, Πατρί Υιώ καί τώ Πνεύματι, δημιουργικήν, παντοδύναμον.

Ιερομύστης Αβραάμ γενόμενος, ιεροτύπως τό πρίν, τόν Ποιητήν πάντων καί Θεόν καί Κύριον, τρισί μέν υποστάσεσιν, υπεδέξατο χαίρων, τών δέ τριών υποστάσεων, κράτος ενιαίον εγνώρισεν.

Θεοτοκίον

Απειρογάμως τόν Χριστόν εκύησας, τόν καθ' ημάς δι' ημάς, ειληφότα φύσιν, Πάναγνε καί άτρεπτον, κατ' άμφω διαμείναντα, όν δυσώπει απαύστως, αμαρτιών μοι δωρήσασθαι, καί τών πειρασμών απολύτρωσιν.

Ωδή γ' Ο στερεώσας κατ' αρχάς

Σέ τόν απρόσιτον Θεόν, καί Βασιλέα τής δόξης, επί θρόνου Ησαϊας κατείδεν, υψηλού καί Χερουβείμ, καί Σεραφείμ δοξάζοντα, ακαταπαύστοις ύμνοις, μοναδικόν τρισυπόστατον.

Μόνον πατρόθεν ως εκ Νού, γεγεννημένον τόν Λόγον, καί τό Πνεύμα προελθόν απορρήτως, καταλλήλοις λογισμοίς, καί γραφικοίς διδάγμασι, κατειληφότες ένα, Θεόν τρισήλιον σέβομεν.

Ο ών αγέννητος Πατήρ, καί τής ιδίας ουσίας, τό απαύγασμα γεννήσας αρρεύστως, τόν Υιόν φώς εκ φωτός, εκπορευτώς προβάλλεται, συμφυές φώς τό Πνεύμα, τό παντουργόν καί ομότιμον.

Θεοτοκίον

Ναός εδείχθης καθαρός, Παρθενομήτορ Μαρία, τού τά πάντα πανσθενώς καί πανσόφως, υποστήσαντος Χριστού, καί τάξαντος καί φέροντος, όν εξιλέωσαί μοι, ταίς μητρικαίς σου δεήσεσι.

Κάθισμα

Τό προσταχθέν μυστικώς

Τής τρισηλίου καί σεπτής τελεταρχίας, τάς δυναστείας οι πιστοί νύν ευφημούμεν, ότι νεύματι μόνω τό πάν συνέστησε, τάς άνω χοροστασίας Αγγελικάς, τάς κάτω Ιεραρχίας Εκκλησιών, τού κραυγάζειν τό Άγιος, Άγιος, Άγιος, εί, Θεέ Υπεράγαθε, δόξα, ύμνος τώ κράτει σου.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον, όμοιον

Τόν αναλλοίωτον Θεόν η τετοκυία, αλλοιουμένην εις αεί τή αμαρτία, ταίς προσβολαίς τού δολίου καί τή ραθυμία, στερέωσον τήν καρδίαν μου Αγαθή, πρεσβείαις ταίς μητρικαίς σου, όπως καγώ, ευχαρίστως κραυγάζω σοι, Θεογεννήτορ Μαριάμ, ελέησον τήν ποίμνην σου, ήν εκτήσω Πανάμωμε.

Ωδή δ' Σύ μου ισχύς, Κύριε

Ανατολή, επιφανείσα θεότητος, τοίς εν σκότει, πάσαν διεσκέδασε, τήν αφεγγή νύκτα τών παθών, καί δικαιοσύνης, τόν Ήλιον εξανέτειλεν, απλούν μέν κατ' ουσίαν, τριλαμπή δέ προσώποις, όν υμνούμεν αεί καί δοξάζομεν.

Σεραφικοίς, στόμασι τόν ανυμνούμενον, τοίς πηλίνοις, χείλεσι δοξάζομεν, μοναδικόν, καί τριαδικόν, Κύριον τής δόξης, τή φύσει καί υποστάσεσι, βοώντες. Ώ Παντάναξ, τοίς σοίς δούλοις παράσχου, τών ποικίλων πταισμάτων συγχώρησιν.

Συνεκτική, πάντων τών όντων αόρατε, πανοικτίρμον, εύσπλαγχνε φιλάνθρωπε, Τριάς σεπτή καί θεαρχική, μή μου επιλάθη, τού σού οικέτου τό σύνολον, μηδέ διασκεδάσης ήν διέθου σοις δούλοις, διαθήκην δι' άφατον έλεος.

Θεοτοκίον

Ωραίαν σέ, Πάναγνε μόνην ευράμενος, εξ αιώνος, Λόγος ο προάναρχος, τήν Ιακώβ Κόρη καλλονήν, καί εν σοί σκηνώσας, δι' ευσπλαγχνίαν ανέπλασε, τήν φύσιν τών ανθρώπων, όν δυσώπει απαύστως, από πάσης ρυσθήναί με θλίψεως.

Ωδή ε' Ίνα τί με απώσω

Συναϊδια τρία, πρόσωπα δοξάζομεν, ενα δέ Κύριον, σέ τήν θείαν φύσιν, διαιρούντες απλώς καί συνάπτοντες, καί πιστώς βοώμεν, θεαρχική Τριάς αγία, τούς σούς δούλους εκ θλίψεως λύτρωσαι.

Ολοφύρομαι σφόδρα, διά τήν ασθένειαν τής διανοίας μου, πώς μή θέλων πάσχω, τήν αβούλητον όντως αλλοίωσιν, διά τούτο κράζω. Ζωαρχική Τριάς αγία, τών καλων εν τή στάσει με σύνταξον.

Νυσταγμώ βαρυνθέντα, τώ τής αμαρτίας, με καί συνωθούμενον, πρός θανάτου ύπνον, ως φιλάνθρωπος καί υπεράγαθος, καί παντελεήμων, θεαρχική Τριάς αγία, κατοικτείρησον καί διανάστησον.

Θεοτοκίον

Μητροπάρθενε Κόρη, πάναγνε, πανάμωμε, Θεοχαρίτωτε, ταίς σαίς ικεσίαις, τόν Υιόν καί Θεόν σου καί Κύριον, εξιλέωσαί μοι, καί τών παθών καί τών πταισμάτων, τόν σόν δούλον εκλύτρωσαι τάχιον.

Ωδή ς' Ιλάσθητί μοι Σωτήρ

Επουρανίων Νοών, ταξιαρχίας μιμούμενοι, μοναρχική τού παντός, Τριάς υπερούσιε, τρισαγίοις άσμασι, σέ δοξολογούμεν, τοίς πηλίνοις ημών στόμασι.

Τόν κατ' εικόνα τήν σήν, τόν άνθρωπον διαπλάσαντα, καί εξ ουκ όντων τό πάν, σοφώς υποστήσαντα, Θεόν τρισυπόστατον, προσκυνώ καί σέβω, καί υμνώ καί μεγαλύνω σε.

Ο παντοκράτωρ Θεός, καί μόνος απεριόριστος, ενοίκησον εν εμοί, δι' άφατον έλεος, τρισήλιε Δέσποτα, καί καταύγασόν με, καί συνέτισον ως εύσπλαγχνος.

Θεοτοκίον

Ναός εδείχθης Θεού, τού αχωρήτου Πανάχραντε, ναόν καμέ τής αυτού, δείξον θείας χάριτος, Παναγία Δέσποινα, ταίς σαίς ικεσίαις, καί συντήρησον αλώβητον.

Καθίσματα

Τό προσταχθέν

Πατέρα άναρχον πιστοί, Υιόν συνάναρχον, καί Πνεύμα θείον, αληθώς υμνολογούμεν, ασυγχύτως, ατρέπτως, καί αναλλοιώτως, Τριάδα απλήν αγίαν καί συμφυή, βοώντες σύν τοίς Αγγέλοις. Άγιος εί, Πάτερ Υιέ σύν τώ Πνεύματι, τώ παναγίω καί σεπτώ, ελέησον ούς έπλασας, κατ' εικόνα σου Δέσποτα.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον, όμοιον

Ευχαριστούμέν σοι αεί Θεοτόκε, καί μεγαλύνομεν Αγνή καί προσκυνούμεν, ανυμνούντες τόν τόκον σου κεχαριτωμένη, βοώντες ακαταπαύστως. Σώσον ημάς, Παρθένε παντελεήμον ως αγαθή, καί δαιμόνων εξάρπασον, λογοθεσίου φοβερού, εν ώρα τής ετάσεως, μή αισχυνθώμεν οι δούλοί σου.

Ωδή ζ' Θεού συγκατάβασιν

Σοφία αρρήτω σου, καί τώ πελάγει τής αγαθότητος, δωρεάν τόν σόν δούλον, ηλεημένον ανάδειξόν με καί νύν, καθάπερ πάλαι, καί ρύσαι κακώσεως, Τριάς Μονάς ο Θεός, αμαρτιών καί παθών. Δίς

Ο νούς ο αγέννητος, Πατήρ καί Λόγος ο γεννηθείς, εξ αυτού, καί τό Πνεύμα τό θείον, ακαταλήπτως εκπορευτόν πεφυκός, Θεέ Μονάρχα τρισήλιε, ψάλλω σοι. Ευλογητός ο Θεός, ο τών πατέρων ημών.

Θεοτοκίον

Νενέκρωμαι Πάναγνε, τής αμαρτίας πιών τό φάρμακον, καί προστρέχω σοι πίστει, τή τετοκυία τόν αρχηγόν τής ζωής, ταίς σαίς πρεσβείαις, τόν δούλόν σου ζώωσον, καί πειρασμών καί παθών, λύτρωσαι μόνη Αγνή.

Ωδή η' Επταπλασίως κάμινον

Ο φώς υπάρχων άδυτον, τριλαμπές καί τρισήλιον, καί μοναρχικόν, μονοκρατές, απλούστατον, Θεός ακατάληπτος, καί μονοκράτωρ Κύριος, νύν τήν σκοτεινήν, καί ζοφεράν μου καρδίαν, καταύγασον καί δείξον, φωταυγή καί φωσφόρον, υμνείν σε καί δοξάζειν, εις πάντας τούς αιώνας.

Ιερωτάταις πτέρυξι, Σεραφείμ οι θειότατοι, πρόσωπα καί πόδας, ευλαβώς καλύπτουσι, τήν δόξαν μή φέροντες, τού αμηχάνου κάλλους σου, αγαθαρχική, θεαρχική Μοναρχία, Τριάς υπεραγία, πλήν ημείς ανυμνείν σε, τολμώμεν καί δοξάζειν, πιστώς εις τούς αιώνας.

Κυριαρχίαν άναρχον, πανσθενή καί πανάγαθον, τελεταρχικήν, αγαθουργόν αόριστον, αιτίαν αναίτιον, ποιητικήν αϊδιον, προνοητικήν, καί σωστικήν τών απάντων, Μονάδα κατ' ουσίαν, καί Τριάδα προσώποις, δοξάζω σε Θεέ μου, πιστώς εις τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Επί τής γής ανέτειλεν, ο ανέσπερος Ήλιος, διά τής εκ σού παρθενικής γεννήσεως, πανάχραντε Δέσποινα, καί τούς βροτούς απήλλαξε, τής ειδωλικής, καί ζοφεράς σκοτομήνης, διό καί νύν με μάλλον, τής αυτού θεαρχίας, καταύγασον ταίς αίγλαις, καί φρούρει τόν σόν δούλον.

Ωδή θ' Εξέστη επί τούτω ο ουρανός

Τήν πάντων Βασιλίδα καί παντουργόν, υπεράρχιον φύσιν, υπέρχρονον, ζωαρχικήν, εύσπλαγχνον, φιλάνθρωπον, αγαθήν, εναρχικήν Τριάδα σε, νύν δοξολογούντες αμαρτιών, συγχώρησιν αιτούμεν, τώ κόσμω τήν ειρήνην, καί Εκκλησίας τήν ομόνοιαν. Δίς

Η μία κυριότης καί τριλαμπής, ενική θεαρχία τρισήλιε, τούς υμνητάς, πρόσδεξαι τούς σούς αγαθοπρεπώς, καί τών πταισμάτων λύτρωσαι, καί τών πειρασμών καί τών δυσχερών, καί θάττον τήν ειρήνην, παράσχου φιλανθρώπως, ταίς Εκκλησίαις καί τήν ένωσιν.

Θεοτοκίον

Νηδύν Χριστέ Σωτήρ μου παρθενικήν, ενοικήσας εφάνης τώ κόσμω σου, θεανδρικώς, άτρεπτος ασύγχυτος αληθώς, καί καθυπέσχου πάντοτε, μετά τών σών δούλων είναι σαφώς, διό τής σέ τεκούσης, πρεσβείαις τήν ειρήνην, πάση τή ποίμνη σου πρυτάνευσον.

Η Υπακοή Ήχος πλ. δ'

Αι Μυροφόροι τού Ζωοδότου επιστάσαι τώ μνήματι, τόν Δεσπότην εζήτουν, εν νεκροίς τόν αθάνατον, καί χαράς ευαγγέλια, εκ τού, Αγγέλου δεξάμεναι, τοίς Αποστόλοις εμήνυον. Ότι ανέστη Χριστός ο Θεός, παρέχων τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

ΕΝ ΤΩ ΟΡΘΡΩ

Απολυτίκιον Ήχος πλ. δ'

Εξ ύψους κατήλθες ο εύσπλαγχνος, ταφήν καταδέξω τριήμερον, ίνα ημάς ελευθερώσης τών παθών, Η ζωή καί η Ανάστασις ημών, Κύριε δόξα σοι.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Ο δι' ημάς γεννηθείς εκ Παρθένου, καί σταύρωσιν υπομείνας αγαθέ, ο θανάτω τόν θάνατον σκυλεύσας, καί Έγερσιν δείξας ως Θεός, μή παρίδης ούς έπλασας τή χειρί σου, δείξον τήν φιλανθρωπίαν σου ελεήμον, δέξαι τήν τεκούσάν σε Θεοτόκον πρεσβεύουσαν υπέρ ημών καί σώσον Σωτήρ ημών, λαόν απεγνωσμένον.

Καθίσματα Ήχος πλ. δ'

Ανέστης εκ νεκρών, η ζωή τών απάντων, καί Άγγελος φωτός, ταίς Γυναιξίν εβόα, Παύσασθε τών δακρύων, τοίς Αποστόλοις ευαγγελίσασθε, κράξατε ανυμνούσαι, Ότι ανέστη Χριστός ο Κύριος, ο ευδοκήσας σώσαι ως Θεός, τό γένος τών ανθρώπων.

Δόξα... Τήν σοφίαν καί Λόγον

Αναστάς εκ τού τάφου ως αληθώς, ταίς οσίαις προσέταξας Γυναιξί, κηρύξαι τήν Έγερσιν, Αποστόλοις ως γέγραπται, καί δρομαίος ο Πέτρος, επέστη τώ μνήματι, καί τό φώς εν τώ τάφω, ορών κατεπλήττετο, όθεν καί κατείδε, τά οθόνια μόνα, χωρίς τού θείου σώματος, εν αυτώ κατακείμενα, καί πιστεύσας εβόησε, Δόξα σοι Χριστέ ο Θεός, ότι σώζεις άπαντας Σωτήρ ημών, τού Πατρός γάρ υπάρχεις απαύγασμα.

Καί νύν... Θεοτοκίον, όμοιον

Τήν ουράνιον πύλην καί κιβωτόν, τό πανάγιον όρος τήν φωταυγή, νεφέλην υμνήσωμεν, τήν ουράνιον κλίμακα, τόν λογικόν Παράδεισον, τής Εύας τήν λύτρωσιν, τής οικουμένης πάσης, τό μέγα κειμήλιον, ότι σωτηρία, εν αυτή διεπράχθη τώ κόσμω καί άφεσις τών αρχαίων εγκλημάτων, διά τούτο βοώμεν αυτή. Πρέσβευε τώ σώ Υιώ καί Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοις ευσεβώς προσκυνούσι, τόν πανάγιον Τόκον σου.

Άνθρωποι τό μνήμά σου, Σωτήρ εσφραγίσαντο, Άγγελος τόν λίθον, εκτής θύρας απεκύλισε. Γυναίκες εθεάσαντο, εγηγερμένον εκ νεκρών, καί αύται ευηγγελίσαντο τοίς Μαθηταίς σου εν Σιών, Ότι ανέστης η ζωή τών απάντων, καί διελύθη τά δεσμά τού θανάτου. Κύριε δόξα σοι.

Δόξα...

Τά μύρα τής ταφής, αι Γυναίκες κομίσασαι, φωνής Αγγελικής, εκ τού τάφου ήκουον, Παύσασθε τών δακρύων, καί αντί λύπης χαράν κομίσασθε, κράξατε ανυμνούσαι, ότι ανέστη Χριστός ο Κύριος, ο ευδοκήσας σώσαι ως Θεός, τό γένος τών ανθρώπων.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Επί σοί χαίρει, Κεχαριτωμένη, πάσα η κτίσις, Αγγέλων τό σύστημα, καί ανθρώπων τό γένος, ηγιασμένε ναέ, καί Παράδεισε λογικέ, παρθενικόν καύχημα, εξ ής Θεός εσαρκώθη, καί παιδίον γέγονεν, ο πρό αιώνων υπάρχων Θεός ημών, τήν γάρ σήν μήτραν, θρόνον εποίησε, καί τήν σήν γαστέρα, πλατυτέραν ουρανών απειργάσατο. Επί σοί χαίρει Κεχαριτωμένη, πάσα η κτίσις, δόξα σοι.

Η Υπακοή Ήχος πλ. δ'

Αι Μυροφόροι τού Ζωοδότου επιστάσαι τώ μνήματι, τόν Δεσπότην εζήτουν, εν νεκροίς τόν αθάνατον, καί χαράς ευαγγέλια, εκ τού, Αγγέλου δεξάμεναι, τοίς Αποστόλοις εμήνυον. Ότι ανέστη Χριστός ο Θεός, παρέχων τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

Οι Αναβαθμοί Αντίφωνον Α'

Εκ νεότητός μου ο εχθρός με πειράζει, ταίς ηδοναίς φλέγει με, εγώ δέ πεποιθώς, εν σοί Κύριε τροπούμαι τούτον.

Οι μισούντες Σιών, γενηθήτωσαν δή, πρίν εκσπασθήναι ως χόρτος, συγκόψει γάρ Χριστός, αυχένας αυτών, τομή βασάνων.

Δόξα... Καί νύν...

Αγίω Πνεύματι, τό ζήν τά πάντα, φώς εκ φωτός, Θεός μέγας, σύν Πατρί υμνούμεν αυτό καί τώ Λόγω.

Αντίφωνον Β'

Η καρδία μου τώ φόβω σου σκεπέσθω, ταπεινοφρονούσα, μή υψωθείσα αποπέση, εκ σού Πανοικτίρμον.

Επί τόν Κύριον ο εσχηκώς ελπίδα, ου δείσει τότε, ότε πυρί τά πάντα κρινεί καί κολάσει.

Δόξα... Καί νύν...

Αγίω Πνεύματι, πάς τις θείος βλέπει καί προλέγει, τερατουργεί ύψιστα, εν τρισίν ένα Θεόν μέλπων, ει γάρ καί τριλαμπεί, μοναρχεί τό θείον.

Αντίφωνον Γ'

Εκέκραξά σοι Κύριε, πρόσχες, κλίνόν μοι τό ούς σου βοώντι, καί κάθαρον πρίν άρης με, από τών ενθένδε.

Επί τήν μητέρα αυτού γήν, δύνων πάς αύθις αναλύσει, τού λαβείν βασάνους, ή γέρα τών βεβιωμένων.

Δόξα... Καί νύν...

Αγίω Πνεύματι, θεολογία μονάς τρισαγία ο Πατήρ γάρ άναρχος, εξ ού έφυ ο Υιός αχρόνως, καί τό Πνεύμα σύμμορφον, σύνθρονον, εκ Πατρός συνεκλάμψαν.

Αντίφωνον Δ'

Ιδού δή τί καλόν, ή τί τερπνόν, αλλ' ή τό κατοικείν αδελφούς άμα; εν τούτω γάρ Κύριος, επηγγείλατο ζωήν αιωνίαν.

Τού ενδύματος αυτού, ο τά κρίνα τού αγρού κοσμών, κελεύει μή δείν φροντίζειν.

Δόξα... Καί νύν...

Αγίω Πνεύματι, ενοειδεί αιτία, πάντα έχεται ειρηνοβραβεύτως. Θεός τούτο γάρ εστι, Πατρί τε καί Υιώ, ομοούσιον κυρίως.

Προκείμενον

Βασιλεύσει Κύριος εις τόν αιώνα, ο Θεός σου Σιών, εις γενεάν καί γενεάν.

Στίχ. Αίνει η ψυχή μου τόν Κύριον.

Κανών Αναστάσιμος

Ωδή α' Ήχος πλ. δ'

Ο Ειρμός

Αρματηλάτην Φαραώ εβύθισε, τερατουργούσά ποτε, Μωσαϊκή ράβδος, σταυροτύπως πλήξασα, καί διελούσα θάλασσαν, Ισραήλ δέ φυγάδα, πεζόν οδίτην διέσωσεν άσμα τώ, Θεώ αναμέλποντα.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Τήν παντοδύναμον Χριστού θεότητα, πώς μή θαυμάσωμεν, εκ μέν παθών πάσι, τοίς πιστοίς απάθειαν, καί αφθαρσίαν βλύζουσαν, εκ πλευράς δέ αγίας, πηγήν αθάνατον στάζουσαν, καί ζωήν εκ τάφου αϊδιον.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ως ευπρεπής ταίς Γυναιξίν ο Άγγελος, νύν εμπεφάνισται, καί τηλαυγή φέρων, τής εμφύτου σύμβολα, αϋλου καθαρότητος, τή μορφή δέ μηνύων, τό φέγγος τής Αναστάσεως, κράζει. Εξηγέρθη ο Κύριος.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Δεδοξασμένα περί σού λελάληνται, εν γενεαίς γενεών, η τόν Θεόν Λόγον, εν γαστρί χωρήσασα, αγνή δέ διαμείνασα, Θεοτόκε Παρθένε, διό σε πάντες γεραίρομεν, τήν μετά Θεόν προστασίαν ημών.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Υγράν διοδεύσας ωσεί ξηράν, καί τήν Αιγυπτίαν, μοχθηρίαν διαφυγών, ο Ισραηλίτης ανεβόα, τώ Λυτρωτή καί Θεώ ημών άσωμεν.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Επήρθησαν πύλαι οδυνηραί, καί έφριξαν άδου, καθορώντες οι πυλωροί, εν τοίς κατωτάτοις τόν εν ύψει, τής τών απάντων επέκεινα φύσεως.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Εξέστησαν τάξεις Αγγελικαί, Ορώσαι εν θρόνω, ιδρυμένην τώ Πατρικώ, τήν έκπτωτον φύσιν τών ανθρώπων, τήν καθειργμένην, εν τοίς κατωτάτοις τής γής.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τάξεις σε Αγγέλων καί τών βροτών, ανύμφευτε Μήτερ, ευφημούσιν ανελλιπώς, τόν κτίστην γάρ τούτων ώσπερ βρέφος, εν ταίς αγκάλαις σου εβάστασας.

Κανών τής Υπεραγίας Θεοτόκου Κατά Αλφάβητον

Ο Ειρμός

Άσωμεν τώ Κυρίω, τώ διαγαγόντι τόν λαόν αυτού, εν Ερυθρά θαλάσση, ότι μόνος ενδόξως δεδόξασται.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Άχραντε Θεοτόκε, η σεσαρκωμένον τόν αϊδιον, καί υπέρθεον Λόγον, υπέρ φύσιν τεκούσα υμνούμέν σε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Βότρυν σε ζωηφόρον, τόν τής παγκοσμίου αποστάζοντα, γλυκασμόν σωτηρίας, η Παρθένος Χριστέ απεκύησε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Γένος Αδαμιαίον, πρός τήν υπέρ νούν μακαριότητα, διά σού ανηγμένον, Θεοτόκε αξίως δοξάζει σε.

Ωδή γ'

Ο Ειρμός

Ο στερεώσας κατ' αρχάς, τούς ουρανούς εν συνέσει, καί τήν γήν επί υδάτων εδράσας, εν τή πέτρα με Χριστέ, τών εντολών σου στήριξον, ότι ουκ έστι πλήν σου, άγιος μόνε Φιλάνθρωπε.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Κατακριθέντα τόν Αδάμ, τή γεύσει τής αμαρτίας, τής σαρκός σου τό σωτήριον πάθος, εδικαίωσε Χριστέ, αυτός γάρ ουχ υπεύθυνος, τή τού θανάτου πείρα, πέφηνας ο αναμάρτητος.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Τής Αναστάσεως τό φώς, εξέλαμψε τοίς εν σκότει, τού θανάτου καί σκιά καθημένοις, ο Θεός μου Ιησούς, καί τή αυτού θεότητι, τόν ισχυρόν δεσμεύσας, τούτου τά σκεύη διήρπασε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τών Χερουβείμ καί Σεραφείμ, εδείχθης υψηλοτέρα, Θεοτόκε, σύ γάρ μόνη εδέξω, τόν αχώρητον Θεόν, εν σή γαστρί αμόλυντε, διό πιστοί σε πάντες, ύμνοις αεί μακαρίζομεν.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Ουρανίας αψίδος οροφουργέ Κύριε, καί τής Εκκλησίας δομήτορ, σύ με στερέωσον, εν τή αγάπη τή σή, τών εφετών η ακρότης, τών Πιστών τό στήριγμα, μόνε φιλάνθρωπε.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Απειθήσαντα πρώην, τή εντολή Κύριε, τού πεποιηκότος με όντως, σύ απεξένωσας, όν μορφωσάμενος, υπακοήν τε παιδεύσας, σεαυτώ οικείωσας διά σταυρώσεως.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ο σοφία τά πάντα, προεγνωκώς Κύριε, καί τή σή συνέσει, συμπήξας τά υποχθόνια, ουκ απηξίωσας, συγκαταβάσει σου Λόγε, τού Θεού αναστήσαι τόν κατ' εικόνα σου.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ενοικήσας Παρθένω, σωματικώς Κύριε, ώφθης τοίς ανθρώποις, ως έπρεπε θεαθήναί σε, ήν καί ανέδειξας, ως αληθώς Θεοτόκον, καί πιστών βοήθειαν, μόνε Φιλάνθρωπε.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Σύ εί τό στερέωμα, τών προστρεχόντων σοι Κύριε, σύ εί τό φώς, τών εσκοτισμένων, καί υμνεί σε τό πνεύμά μου.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Δός ημίν βοήθειαν, ταίς ικεσίαις σου Πάναγνε, τάς προσβολάς, αποκρουομένη, τών δεινών περιστάσεων.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εύας τής προμήτορος, σύ επανόρθωσις γέγονας, τόν αρχηγόν, τής ζωής τώ κόσμω, Θεοτόκε κυήσασα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ζώσον δυναστείαν με, η αληθώς Θεόν Πάναγνε, τήν τού Πατρός, εν σαρκί τεκούσα, ενυπόστατον δύναμιν.

Ωδή δ'

Ο Ειρμός

Σύ μου ισχύς, Κύριε, σύ μου καί δύναμις, σύ Θεός μου, σύ μου αγαλλίαμα, ο Πατρικούς κόλπους μή λιπών, καί τήν ημετέραν, πτωχείαν επισκεψάμενος, διό σύν τώ Προφήτη, Αββακούμ σοι κραυγάζω. Τή δυνάμει σου δόξα Φιλάνθρωπε.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Σύ δυσμενή, όντα με λίαν ηγάπησας, σύ κενώσει, ξένη καταβέβηκας, επί τής γής, εύσπλαγχνε Σωτήρ, τής εσχατιάς μου, τήν ύβριν μή ανηνάμενος, καί μείνας εν τώ ύψει, τής αφράστου σου δόξης, τόν πρίν ητιμωμένον εδόξασας.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Τίς καθορών, Δέσποτα νύν ουκ εξίσταται, διά πάθους, θάνατον λυόμενον, διά Σταυρού, φεύγουσαν φθοράν, καί διά θανάτου, τόν άδην πλούτου κενούμενον, τής θείας δυναστείας, σού τού Εσταυρωμένου, τό εξαίσιον έργον φιλάνθρωπε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σύ τών πιστών, καύχημα πέλεις Ανύμφευτε, σύ προστάτις, σύ καί καταφύγιον, Χριστιανών, τείχος καί λιμήν, πρός γάρ τόν Υιόν σου, εντεύξεις φέρεις Πανάμωμε, καί σώζεις εκ κινδύνων, τούς εν πίστει καί πόθω, Θεοτόκον αγνήν σε γινώσκοντας.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Εισακήκοα Κύριε, τής οικονομίας σου τό μυστήριον, κατενόησα τά έργα σου, καί εδόξασά σου τήν θεότητα.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Τώ Σταυρώ σε προσήλωσαν, οι τών παρανόμων παίδες Φιλάνθρωπε, δι' ού έσωσας ως εύσπλαγχνος, τούς δοξάζοντάς σου τά παθήματα.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Αναστάς εκ τού μνήματος, πάντας συνανέστησας τούς εν άδη νεκρούς, καί εφώτισας ως εύσπλαγχνος, τούς δοξάζοντάς σου τήν Ανάστασιν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τόν Θεόν όν εκύησας, άχραντε Μαρία, τούτον δυσώπησον, τοίς ικέταις σου δωρήσασθαι, τών πλημμελημάτων τήν συγχώρησιν.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η τόν στάχυν βλαστήσασα, τόν ζωοποιόν ανήροτος άρουρα, τόν παρέχοντα τώ κόσμω ζωήν, Θεοτόκε σώζε τούς υμνούντάς σε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Θεοτόκον σε Πάναγνε, οι πεφωτισμένοι πάντες γινώσκομεν, τόν γάρ Ήλιον εκύησας, τής δικαιοσύνης αειπάρθενε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ιλασμόν ημίν δώρησαι, τών αγνοημάτων ως αναμάρτητος, καί ειρήνευσον τόν κόσμον σου, ο Θεός πρεσβείαις τής τεκούσης σε.

Ωδή ε'

Ο Ειρμός

Ίνα τί με απώσω, από τού προσώπου σου, τό φώς τό άδυτον, καί εκάλυψέ με, τό αλλότριον σκότος τόν δείλαιον, αλλ' επίστρεψόν με, καί, πρός τό φώς τών εντολών σου, τάς οδούς μου κατεύθυνον δέομαι.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Περιθέσθαι ηνέσχου, χλαίναν πρό τού πάθους σου, Σώτερ παιζόμενος, τήν τού πρωτοπλάστου, περιστέλλων ασχήμονα γύμνωσιν, καί γυμνός παγήναι, εν τώ Σταυρώ απαμφιάζων, τόν χιτώνα Χριστέ τής νεκρώσεως.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Εκ χοός τού θανάτου, σύ τήν πεπτωκυίάν μου ανωκοδόμησας, αναστάς ουσίαν, καί αγήρω Χριστέ κατεσκεύασας, αναδείξας πάλιν, βασιλικήν ώσπερ εικόνα, αφθαρσίας φωτί απαστράπτουσαν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μητρικήν παρρησίαν, τήν πρός τόν Υιόν σου κεκτημένη Πάναγνε, συγγενούς προνοίας, τής ημών μή παρίδης δεόμεθα, ότι σέ καί μόνην, Χριστιανοί πρός τόν Δεσπότην, ιλασμόν ευμενή προβαλλόμεθα.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Φώτισον ημάς, τοίς προστάγμασι σου Κύριε, καί τώ βραχίονί σου τώ υψηλώ, τήν σήν ειρήνην, παράσχου ημίν Φιλάνθρωπε.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Οδήγησον ημάς, τή δυνάμει τού Σταυρού σου Χριστέ, δι' αυτού γάρ σοί προσπίπτομεν, τήν σήν ειρήνην, παράσχου ημίν Φιλάνθρωπε.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Κυβέρνησον ημών, τήν ζωήν νύν ο Θεός ημών, τών υμνούντων σου τήν Έγερσιν, καί τήν ειρήνην παράσχου ημίν Φιλάνθρωπε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Δυσώπησον Αγνή, τόν Υιόν σου καί Θεόν ημών, απειρόγαμε Μαρία σεμνή, τού καταπέμψαι ημίν, τοίς πιστοίς τό μέγα έλεος.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Ορθρίζοντες βοώμέν σοι Κύριε, Σώσον ημάς, σύ γάρ εί Θεός ημών, εκτός σου άλλον ουκ οίδαμεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Κατεύνασον τόν άστατον κλύδωνα, τών παθών μου, η Θεόν κυήσασα τόν Κυβερνήτην καί Κύριον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Λατρεύουσι τώ τόκω σου άχραντε, Θεοτόκε, Αγγέλων τά τάγματα, καί τών βροτών τά συστήματα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μαρία Θεοτόκε ανύμφευτε, τάς ελπίδας, τών εχθρών ματαίωσον, καί τούς υμνούντάς σε εύφρανον.

Ωδή ς'

Ο Ειρμός

Ιλάσθητί μοι Σωτήρ, πολλαί γάρ αι ανομίαι μου, καί εκ βυθού τών κακών, ανάγαγε δέομαι, πρός σέ γάρ εβόησα, καί επάκουσόν μου, ο Θεός τής σωτηρίας μου.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Διά ξύλου κραταιώς, καθείλέ με ο αρχέκακος, αυτός δέ αναρτηθείς Χριστέ κραταιότερον, Σταυρώ καταβέβληκας, δειγματίσας τούτον, τόν πεσόντα δέ ανέστησας.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Σύ ώκτειρας τήν Σιών, εξανατείλας τού μνήματος, καινήν αντί παλαιάς, τελέσας ως εύσπλαγχνος, τώ θείω σου αίματι, καί νύν βασιλεύεις, εν αυτή εις τούς αιώνας Χριστέ.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ρυσθείημεν τών δεινών, πταισμάτων ταίς ικεσίαις σου, Θεογεννήτορ αγνή, καί τύχοιμεν Πάναγνε, τής θείας ελλάμψεως, τού εκ σού αφράστως, σαρκωθέντος Υιού τού Θεού.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Τήν δέησιν εκχεώ πρός Κύριον, καί αυτώ απαγγελώ μου τάς θλίψεις, ότι κακών, η ψυχή μου επλήσθη, καί η ζωή μου τώ άδη προσήγγισε, καί δέομαι ως Ιωνάς. Εκ φθοράς ο Θεός με ανάγαγε.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Παλάμας εν τώ Σταυρώ εξήπλωσας, ιατρεύων ακρατώς τήν ταθείσαν, εν τή Εδέμ, χείρα τού πρωτοπλάστου, καί πικρού ξύλου χολής αντεγεύσω Χριστέ, καί έσωσας ως δυνατός, τούς δοξάζοντάς σου τά παθήματα.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Θανάτου ο Λυτρωτής εγεύσατο, τήν αρχαίαν τε απόφασιν όπως, καί τής φθοράς, τό βασίλειον λύση, καί τοίς εν άδη φοιτήσας ανέστησε, καί έσωσεν ως δυνατός, τούς υμνούντας αυτού τήν Ανάστασιν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μή παύση υπέρ ημών πρεσβεύουσα, Παναγία Θεοτόκε Παρθένε, ότι πιστών, στήριγμα σύ υπάρχεις, καί τή ελπίδι τή σή κραταιούμεθα, καί πόθω σέ καί τόν εκ σού, σαρκωθέντα αφράστως δοξάζομεν.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Χιτώνά μοι παράσχου φωτεινόν, ο αναβαλλόμενος φώς ως ιμάτιον, πολυέλεε Χριστέ ο Θεός ημών.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ναόν σε τού Θεού καί κιβωτόν, καί παστάδα έμψυχον, καί πύλην ουράνιον, Θεοτόκε οι πιστοί καταγγέλλομεν, οάνων καταλύτης ως Θεός, γεγονώς ο Τόκος σου, Μαρία Θεόνυμφε, προσκυνείται σύν Πατρί καί τώ Πνεύματι.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο Λόγος τού Θεού σέ τοίς βροτοίς, Θεοτόκε έδειξεν ουράνιον κλίμακα, διά σού γάρ πρός ημάς καταβέβηκε.

Κοντάκιον Ήχος Πλ. δ'

Ως απαρχάς τής φύσεως

Εξαναστάς τού μνήματος, τούς τεθνεώτας ήγειρας, καί τόν Αδάμ ανέστησας, καί η Εύα χορεύει εν τή σή Αναστάσει, καί κόσμου τά πέρατα πανηγυρίζουσι, τή εκ νεκρών Εγέρσει σου Πολυέλεε.

Ο Οίκος

Τά τού, Άδου σκυλεύσας βασίλεια, καί νεκρούς αναστήσας Μακρόθυμε, Γυναιξί Μυροφόροις συνήντησας, αντί λύπης, χαράν κομισάμενος, καί Αποστόλοις σου εμήνυσας τά τής νίκης σύμβολα. Σωτήρ μου ζωοδότα, καί τήν κτίσιν εφώτισας φιλάνθρωπε, διά τούτο καί κόσμος συγχαίρει, τή εκ νεκρών Εγέρσει σου πολυέλεε.

Ωδή ζ'

Ο Ειρμός

Θεού συγκατάβασιν τό πύρ ηδέσθη εν Βαβυλώνί ποτε, διά τούτο οι Παίδες εν τή καμίνω αγαλλομένω ποδί ως εν λειμώνι χορεύοντες έψαλλον. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Η ένδοξος κένωσις ο θείος πλούτος, τής σής πτωχείας Χριστέ καταπλήττει Αγγέλους, Σταυρώ Ορώντάς σε καθηλούμενον, διά τό σώσαι, τούς πίστει κραυγάζοντας. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Τή θεία καθόδω σου, φωτός επλήσθη τά καταχθόνια, καί τό σκότος ηλάθη, τό πρίν διώκον, όθεν ανέστησαν, οι απ' αιώνος δεσμώται κραυγάζοντες. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Τριαδικόν

Στίχ. Αγία Τριάς ο Θεός ελέησον καί σώσον ημάς.

Απάντων μέν Κύριον, ενός δέ μόνου μονογενούς Υιού, ορθοδόξως Πατέρα, θεολογούντές σε καταγγέλλομεν, καί έν ειδότες, σού εκπορευόμενον, Πνεύμα ευθές, συμφυές καί συναϊδιον.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Οι εκ τής Ιουδαίας, καταντήσαντες Παίδες εν Βαβυλώνί ποτε, τή πίστει τής Τριάδος, τήν φλόγα τής καμίνου κατεπάτησαν ψάλλοντες. Ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Σωτηρίαν ειργάσω, μέσον τής οικουμένης προφητικώς ο Θεός, υψωθείς γάρ εν ξύλω, πάντας ανεκαλέσω, τούς εν πίστει κραυγάζοντας, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Αναστάς εκ τού τάφου, ως εξ ύπνου Οικτίρμον, πάντας ερρύσω φθοράς, η κτίσις δέ πιστούται, διά τών Αποστόλων, κηρυττόντων τήν έγερσιν. Ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ισουργός τώ τεκόντι, ισοδύναμος Λόγος καί συναϊδιος, εν μήτρα τής Παρθένου Πατρός τή ευδοκία πλαστουργείται καί Πνεύματος. Ο τών Πατέρων ημών Θεός ευλογητός εί.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Παρθενικής εκ νηδύος, σαρκωθείς επεφάνης, εις σωτηρίαν ημών, διό σου τήν Μητέρα, ειδότες Θεοτόκον ευχαρίστως κραυγάζομεν, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ράβδος έφυς Παρθένε, Ιεσσαί εκ τής ρίζης, η Παμμακάριστος, καρπόν ανθηφορούσα, σωτήριον τοίς πίστει, τώ Υιώ σου κραυγάζουσιν, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σοφίας έμπλησον πάντας, καί δυνάμεως θείας, η ενυπόστατος, σοφία τού Υψίστου, διά τής Θεοτόκου, τούς εν πίστει σοι ψάλλοντας, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Ωδή η'

Ο Ειρμός

Επταπλασίως κάμινον, των Χαλδαίων ο τύραννος, τοίς θεοσεβέσιν, εμμανώς εξέκαυσε, δυνάμει δέ κρείττονι, περισωθέντας τούτους ιδών, τόν δημιουργόν καί λυτρωτήν ανεβόα, οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Τής Ιησού θεότητος, η υπέρθεος δύναμις, εν τοίς καθ' ημάς, θεοπρεπώς εξέλαμψε, σαρκί γάρ γευσάμενος, υπέρ παντός θανάτου Σταυρού, έλυσε τού άδου τήν ισχύν, όν απαύστως, οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ο σταυρωθείς εγήγερται, ο μεγάλαυχος πέπτωκεν, ο καταπεσών, καί συντριβείς ανώρθωται, φθορά εξωστράκισται, καί αφθαρσία ήνθησεν, υπό τής ζωής γάρ, τό θνητόν κατεπόθη, οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Τριαδικόν

Στίχ. Αγία Τριάς ο Θεός ελέησον καί σώσον ημάς.

Τρισσοφαή θεότητα, ενιαίαν εκλάμπουσαν, αίγλην εκ μιάς, τρισυποστάτου φύσεως, Γεννήτορα άναρχον, ομοφυά τε Λόγον Πατρός, καί συμβασιλεύον, ομοούσιον Πνεύμα, οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Νικηταί τυράννου, καί φλογός τή χάριτί σου γεγονότες, οι τών εντολών σου, σφόδρα αντεχόμενοι, Παίδες εβόων, Ευλογείτε πάντα, τά έργα τόν Κύριον, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Τόν επί τού ξύλου, χείρά μοι εκτείναντα τώ γυμνωθέντι, καί καλούμενόν με, τή αυτού ευσχήμονι θάλψαι γυμνώσει, ευλογείτε πάντα τά έργα τόν Κύριον, καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Τόν εκ κατωτάτου, άδου με υψώσαντα τόν πεπτωκότα, καί τή υψιθρόνω, δόξη τού Γεννήτορος τετιμηκότα, ευλογείτε πάντα τά έργα τόν Κύριον, καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τού Αδάμ Παρθένε, τού παραπεσόντος μέν ώφθης Θυγάτηρ, τού Θεού δέ Μήτηρ, τού ανακαινίσαντός μου τήν ουσίαν, όν υμνούμεν πάντα τά έργα ως Κύριον, καί υπερυψούμεν εις πάντας τούς αιώνας.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Τόν Βασιλέα τών ουρανών όν υμνούσι, στρατιαί τών Αγγέλων, υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τών εναντίων τάς θελκτικάς καί φλογώδεις, καθ' ημών κατάσβεσον βολίδας, όπως σε υμνώμεν, Αγνή εις τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Υπερφυώς τόν Δημιουργόν καί Σωτήρα, Θεόν Λόγον τέτοκας Παρθένε, όθεν σε υμνούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φωτιστικήν σε καί χρυσαυγή τό σκηνώσαν, εν σοί φώς απρόσιτον Παρθένε, έδειξε λαμπάδα, εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ'

Ο Ειρμός

Εξέστη επί τούτω ο ουρανός, καί τής γής κατεπλάγη τά πέρατα, ότι Θεός, ώφθη τοίς ανθρώποις σωματικώς, καί η γαστήρ σου γέγονεν, ευρυχωροτέρα τών ουρανών, διό σε Θεοτόκε, Αγγέλων καί ανθρώπων, ταξιαρχίαι μεγαλύνουσι.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Τή θεία καί ανάρχω φύσει απλούς, πεφυκώς συνετέθης προσλήψει σαρκός, εν σεαυτώ, ταύτην υποστήσας Λόγε Θεού, καί πεπονθώς ως άνθρωπος, έμεινας εκτός πάθους ως Θεός, διό σε εν ουσίαις, δυσίν αδιαιρέτως, καί ασυγχύτως μεγαλύνομεν.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Πατέρα κατ' ουσίαν τήν θεϊκήν, ως δέ φύσει γενόμενος άνθρωπος, έφης Θεόν, Ύψιστε τοίς δούλοις συγκατιών εξαναστάς τού μνήματος, χάριτι Πατέρα τών γηγενών, τιθείς τόν κατά φύσιν, Θεόν τε καί Δεσπότην, μεθ' ού σε πάντες μεγαλύνομεν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ωράθης ώ Παρθένε Μήτηρ Θεού, υπέρ φύσιν τεκούσα εν σώματι, τόν αγαθόν, Λόγον εκ καρδίας τής εαυτού, όν ο Πατήρ ηρεύξατο, πάντων πρό αιώνων ώς Αγαθός, όν νύν καί τών σωμάτων, επέκεινα νοούμεν, ει καί τό σώμα περιβέβληται.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Έφριξε πάσα ακοή, τήν απόρρητον Θεού συγκατάβασιν, όπως ο Ύψιστος, εκών κατήλθε, μέχρι καί σώματος, παρθενικής από γαστρός, γενόμενος άνθρωπος, διό τήν άχραντον, Θεοτόκον οι πιστοί μεγαλύνομεν.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Θεού σε φύσει τόν Υιόν, συλληφθέντα εν γαστρί επιστάμεθα, τής Θεομήτορος, καί γεγονότα δι' ημάς άνθρωπον, καί επαρθέντα εν Σταυρώ, τή φύσει μέν πάσχοντα τής ανθρωπότητος, απαθή δέ ως Θεόν διαμείναντα.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Λέλυται σκότος αμειδές, εκ τού άδου γάρ ανέτειλεν Ήλιος, δικαιοσύνης Χριστός, τής γής φωτίζων πάντα τά πέρατα, λάμπων θεότητος φωτί, ουράνιος άνθρωπος, Θεός επίγειος, όν εν φύσεσι διτταίς μεγαλύνομεν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Έντεινε καί κατευοδού, καί βασίλευε Υιέ Θεομήτορος, Ισμαηλίτην λαόν, καθυποτάττων τόν πολεμούντα ημάς, φιλευσεβούντι Βασιλεί, ως όπλον ανίκητον, επαγομένω σοι, σύν τή λόγχη τόν Σταυρόν χαριζόμενος.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Κυρίως Θεοτόκον, σέ ομολογούμεν, οι διά σού σεσωσμένοι Παρθένε αγνή, σύν Ασωμάτοις χορείαις, σέ μεγαλύνοντες.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Χαράς καί ευφροσύνης, πλήρης σου η μνήμη, τοίς προσιούσιν ιάματα βρύουσα, καί ευσεβώς Θεοτόκον σε καταγγέλλουσι.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ψαλμοίς σεανυμνούμεν, Κεχαριτωμένη, καί ασιγήτως τό, Χαίρε προσάγομεν, σύ γάρ επήγασας πάσι τήν αγαλλίασιν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ωραίος Θεοτόκε, έφυ ο καρπός σου, ουχί φθοράς τοίς μετέχουσι πρόξενος, αλλά ζωής τοίς εν πίστει σε μεγαλύνουσι.

Αίνοι Ήχος πλ. δ'

1. τού ποιήσαι εν αυτοίς κρίμα έγγραπτον. Δόξα αύτη έσται πάσι τοίς οσίοις αυτού.

-- Κύριε, ει καί κριτηρίω παρέστης, υπό Πιλάτου κρινόμενος, αλλ' ουκ απελείφθης τού θρόνου, τώ Πατρί συγκαθεζόμενος, καί αναστάς εκ νεκρών, τόν κόσμον ηλευθέρωσας, εκ τής δουλείας τού αλλοτρίου, ως οικτίρμων καί Φιλάνθρωπος.

2. Αινείτε τόν Θεόν εν τοίς Αγίοις αυτού, αινείτε αυτόν εν στερεώματι τής δυνάμεως αυτού.

-- Κύριε, ει καί ως νεκρόν εν μνημείω, Ιουδαίοι σε κατέθεντο, αλλ' ως Βασιλέα υπνούντα, στρατιώταί σε εφύλαττον, καί ως ζωής θησαυρόν, σφραγίδι εσφραγίσαντο, αλλά ανέστης καί παρέσχες, αφθαρσίαν ταίς ψυχαίς ημών.

3. Αινείτε αυτόν επί ταίς δυναστείαις αυτού, αινείτε αυτόν κατά τό πλήθος τής μεγαλωσύνης αυτού.

-- Κύριε, όπλον κατά τού διαβόλου, τόν Σταυρόν σου ημίν δέδωκας, φρίττει γάρ καί τρέμει, μή φέρων καθοράν αυτού τήν δύναμιν, ότι νεκρούς ανιστά καί θάνατον κατήργησε, διά τούτο προσκυνούμεν, τήν Ταφήν σου καί τήν Έγερσιν.

4. Αινείτε αυτόν εν ήχω, σάλπιγγος, αινείτε αυτόν εν ψαλτηρίω καί κιθάρα.

-- Ο Άγγελός σου Κύριε, ο τήν Ανάστασιν κηρύξας, τούς μέν φύλακας εφόβησε, τά δέ Γύναια εφώνησε λέγων. Τί ζητείτε τόν ζώντα μετά τών νεκρών, ανέστη Θεός ών, καί τή οικουμένη ζωήν εδωρήσατο.

5. Αινείτε αυτόν εν τυμπάνω καί χορώ, αινείτε αυτόν εν χορδαίς καί οργάνω,

-- Έπαθες διά σταυρού, ο απαθής τή θεότητι, ταφήν κατεδέξω τριήμερον, ίνα ημάς ελευθερώσης τής δουλείας τού εχθρού, καί αθανατίσας, ζωοποιήσης ημάς Χριστέ ο Θεός, διά τής Αναστάσεώς σου φιλάνθρωπε.

6. Αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις ευήχοις, αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις αλαλαγμού. Πάσα πνοή αινεσάτω τόν Κύριον.

-- Προσκυνώ καί δοξάζω, καί ανυμνώ Χριστέ, τήν σήν εκ τάφου Ανάστασιν, δι' ής ηλευθέρωσας ημάς, εκ τών τού Άδου αλύτων δεσμών, καί εδωρήσω τώ κόσμω ως Θεός ζωήν αιώνιον, καί τό μέγα έλεος.

7. Ανάστηθι, Κύριε, ο Θεός μου, υψωθήτω η χείρ σου, μή επιλάθη τών πενήτων σου εις τέλος.

-- Τό ζωοδόχον σου μνήμα, φρουρούντες παράνομοι, σύν τή κουστωδία εσφραγίσαντο τούτο, σύ δέ ως αθάνατος Θεός καί παντοδύναμος, ανέστης τριήμερος.

8. Εξομολογήσομαί σοι, Κύριε, εν όλη καρδία μου, διηγήσομαι πάντα τά θαυμάσιά σου.

-- Πορευθέντος σου εν πύλαις Άδου Κύριε, καί ταύτας συντρίψαντος, ο αιχμάλωτος ούτως εβόα, Τίς εστιν ούτος, ότι ου καταδικάζεται εν τοίς κατωτάτοις τής γής, αλλά καί ως σκηνήν κατέλυσε τού θανάτου τό δεσμωτήριον; εδεξάμην αυτόν ως θνητόν, καί τρέφω ως Θεόν. Παντοδύναμε Σωτήρ ελέησον ημάς.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται.

Μνήσθητι ημών, Χριστέ Σωτήρ τού κόσμου, ώσπερ τού Ληστού, εμνήσθης επί ξύλου, καί καταξίωσον πάντας μόνε Οικτίρμον, τής ουρανίου βασιλείας σου.

Μακάριοι οι καθαροί τή καρδία ότι αυ τοί τόν Θεόν όψονται.

Άκουε Αδάμ, καί χαίρε σύν τή Εύα, ότι ο γυμνώσας, πρίν τούς αμφοτέρους, καί δι' απάτης λαβών υμάς αιχμαλώτους, εν τώ Σταυρώ Χριστού κατήργηται.

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Ξύλω προσπαγείς, Σωτήρ ημών βουλήσει, ξύλου τόν Αδάμ, κατάρας ελυτρώσω, αποδιδούς ως Οικτίρμων τό κατ' εικόνα, καί Παραδείσου τήν κατοίκησιν.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Σήμερον Χριστός, ανέστη εκ τού τάφου, πάσι τοίς πιστοίς, παρέχων αφθαρσίαν, καί τήν χαράν εγκαινίζει ταίς Μυροφόροις, μετά τό πάθος καί τήν Έγερσιν.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Χαίρετε σοφαί, γυναίκες Μυροφόροι, πρώται τήν Χριστού, Ανάστασιν ιδούσαι, καί τοίς αυτού απαγγείλασαι Αποστόλοις, παντός τού κόσμου τήν ανάκλησιν.

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Φίλοι τού Χριστού, Απόστολοι φανέντες, σύνθρονοι αυτού, εσόμενοι τή δόξη, εν παρρησία αυτώ ημάς παραστήναι, ως Μαθηταί αυτού πρεσβεύσατε.

Δόξα...

Άναρχε Τριάς, αμέριστε Ουσία, σύνθρονε Μονάς, ομότιμε τή δόξη, η υπεράρχιος φύσις καί Βασιλεία, σώζε τούς πίστει ανυμνούντάς σε.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Χαίρε τού Θεού, ευρύχωρον χωρίον. Χαίρε κιβωτέ, τής Νέας Διαθήκης. Χαίρε η έγχρυσος στάμνος, εξ ής τό Μάννα, πάσιν εδόθη τό ουράνιον.

Ήχος πλ. δ'

Ώ τού παραδόξου θαύματος

Στίχ. α'. Εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Ώ πώς διάγω αμέριμνος, τόν τής ζωής μου καιρόν, μετεώρως παρέρχομαι, μή εις νούν βαλλόμενος, τάς πολλάς αμαρτίας μου, μή τού θανάτου, τήν φοβεράν απειλήν, καί τής ετάσεως, τό αδέκαστον! ώ τίς με ρύσεται, πυρός αιωνίζοντος, ειμή Θεέ, μόνε υπεράγαθε, σύ οικτειρήσης με;

Στίχ. β'. Ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Οίμοι ψυχή μου ταλαίπωρε, πόσα θρηνήσεις εκεί, ενθυμούσα τάς πράξεις σου, όταν εις αιώνιον, βασιλείαν οι δίκαιοι, καλώνται σύ δέ, εις πύρ αιώνιον, κατακριθήση, διά τάς πράξεις σου! Στέναξον δάκρυσον, απεντεύθεν πρόσδραμε, τώ λυτρωτή, Χριστώ καί απόνιψαι, τάς αμαρτίας σου.

Στίχ. γ'. Από φυλακής πρωϊας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωϊας ελπισάτω Ισραήλ επί τόν Κύριον.

Έως καιρός σοι ενέστηκεν, ο τής παρούσης ζωής, ώ ψυχή μετανόησον, καί ενταύθα πόνησον, διά τάς αμαρτίας σου, ίνα εκείσε, εύρης ανάπαυσιν, καί αιωνίου, ρυσθής κολάσεως, Κύριε Κύριε, αγαθέ καί εύσπλαγχνε, τών εκλεκτών, μοίρας με αξίωσον, γενέσθαι μέτοχον.

Έτερα Προσόμοια τών Ασωμάτων

Κύριε, ει καί κριτηρίω παρέστης

Στίχ. δ'. Ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος, καί πολλή παρ' αυτώ, λύτρωσις. καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραήλ έκ πασών τών ανομιών αυτού.

Κύριε, σέ τών Ασωμάτων οι δήμοι, ακαταπαύστως δοξάζουσι, τώ σώ ενηδόμενοι κάλλει, καί τή αφράστω ωραιότητι, καί τρισηλίω αυγή, πλουσίως αυγαζόμενοι, ών ταίς πρεσβείαις καί προστασίαις, σώσον Σωτήρ τάς ψυχάς ημών.

Στίχ. ε'. Αινείτε τόν Κύριον πάντα τά έθνη, επαινέσατε αυτόν, πάντες οι λαοί.

Κύριε, τάς παναρμονίους χορείας, σύ τών Αγγέλων υπέστησας, τώ παντοδυνάμω σου Λόγω, καί τώ αγίω σου Πνεύματι, αμεταπτώτοις αυγαίς, τάς ελλάμψεις χαριζόμενος, ών ταίς πρεσβείαις καί προστασίαις, σώσον Σωτήρ τάς ψυχάς ημών.

Στίχ. ς'. Ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού Κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Κύριε, σέ τά Σεραφείμ ανυμνούσι, καί Εξουσίαι καί Άγγελοι, Αρχαί Κυριότητες θρόνοι, καί Δυνάμεις καί Αρχάγγελοι, καί Χερουβείμ τά φρικτά, τόν αίνόν σοι προσάγουσιν, ών ταίς πρεσβείαις καί προστασίαις, σώσον Σωτήρ τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Ώ τού παραδόξου θαύματος

Χαίρε δαιμόνων αφάνισις, χαίρε Θυγάτηρ Αδάμ, αληθώς η ανθήσασα, άνθος τό αμάραντον, χαίρε δόξα τών δούλων σου, δεινών η λύσις, χαίρε Πανάμωμε, τό δώρον χαίρε, παρά Θεού δωρηθέν, κόσμω διάσωσμα, τών παρακαλούντων σε, χαίρε Σεμνή, χαίρε δόξα Δέσποινα, τών δοξαζόντων σε.

Απόστιχα Κατανυκτικά

Σέ τόν Βασιλέα καί Δεσπότην, Άγγελοι απαύστως ανυμνούσιν, εγώ δέ σοι προσπίπτω, ως ο Τελώνης κράζων, ο Θεός ιλάσθητί μοι, καί σώσόν με.

Στίχ. Α'. Πρός σέ ήρα τούς οφθαλμούς μου, τόν κατοικούντα εν τώ ουρανώ. Ιδού, ως οφθαλμοί δούλων εις χείρας τών κυρίων αυτών, ως οφθαλμοί παιδίσκης εις χείρας τής κυρίας αυτής, ούτως οι οφθαλμοί ημών πρός Κύριον τόν Θεόν ημών, έως ού οικτιρήσαι ημάς.

Αθάνατος υπάρχουσα ψυχή μου, τοίς κύμασι τού βίου μή καλύπτου, ανάνηψον βοώσα, πρός τόν σόν ευεργέτην, ο Θεός ιλάσθητί μοι, καί σώσόν με.

Μαρτυρικόν

Στίχ. Β'. Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, ότι επί πολύ επλήσθημεν εξουδενώσεως, επί πλείον επλ ήσθη η ψυχή ημών, τό όνειδος τοίς ευθηνούσι, καί η εξουδένωσις τοίς υπερηφάνοις.

Μάρτυρες Κυρίου, πάντα τόπον αγιάζετε, καί πάσαν νόσον θεραπεύετε, καί νύν πρεσβεύσατε, ρυσθήναι τών παγίδων τού εχθρού, τάς ψυχάς ημών δεόμεθα.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Ώ τού παραδόξου θαύματος

Χαίρε παλάτιον έμψυχον, περιστερά λογική, χαίρε πόλις τού Κτίστου σου, χαίρε καταφύγιον, τών πιστών καί προπύργιον, η προστασία, τών πεποιθότων εν σοί, καί σωτηρία, καί απολύτρωσις, χαίρε η γέφυρα, πάντας η μετάγουσα, πρός ουρανόν. χαίρε παντευλόγητε, αγία Δέσποινα.

Μετά τήν α' Στιχολογίαν Καθίσματα

Κατανυκτικά, Δεσποτικά

Ήχος πλ. δ'

Όμματι ευσπλάγχνω Κύριε, ίδε τήν εμήν ταπείνωσιν, ότι κατά μικρόν η ζωή μου δαπανάται, καί εξ έργων εμοί ουχ υπάρχει σωτηρία, διά τούτο δέομαι. Όμματι ευσπλάγχνω Κύριε, ίδε τήν εμήν ταπείνωσιν, καί σώσόν με.

Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Τήν ημέραν εκείνην, τήν φοβεράν, εννοούσα ψυχή μου, γρηγόρησον, ανάπτουσα, λαμπάδα σου, εν ελαίω φαιδρύνουσα, ου γάρ οίδας πότε, πρός σέ επελεύσεται, η φωνή η λέγουσα. Ιδού ο Νυμφίος σου. Βλέπε ούν ψυχή μου, μή νυστάξης καί μείνης, έξωθεν κρούουσα, ως αι πέντε Παρθένοι, αλλ' αγρύπνως καρτέρησον, ίνα υπαντήσης Χριστώ τώ Θεώ, εν ελαίω πίονι, καί δώη σοι, τόν νυμφώνα τόν θείον τής δόξης αυτού.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον, όμοιον

Ο τών όλων Δεσπότης, καί Ποιητής, εξ αχράντου σου μήτρας, σάρκα λαβών, προστάτιν σε έδειξε, τών ανθρώπων Πανάμωμε, διά τούτο πάντες, πρός σέ καταφεύγομεν, ιλασμόν πταισμάτων, αιτούμενοι Δέσποινα, καί αιωνιζούσης, λυτρωθήναι βασάνου, καί πάσης κολάσεως, τής εκείσε δεόμεθα, ίνα πίστει βοώμέν σοι. Πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, τού δοθήναι πάσι Κόρη άφεσιν, τοίς πιστώς προσιούσι τή σκέπη σου.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Καθίσματα Κατανυκτικά

Ως τού Κριτού παρόντος, μερίμνησον ψυχή, καί τής φρικτής ημέρας, τήν ώραν εννοού, η γάρ κρίσις ανίλεώς εστι, τοίς μή πράξασιν έλεος, διό πρό τέλους βόησον. Φείσαί μου Σωτήρ, μόνος γάρ υπάρχεις φιλάνθρωπος.

Ως η πόρνη σοι προσπίπτω, ίνα λάβω τήν άφεσιν, καί αντί μύρου, τά δάκρυα εκ καρδίας, προσφέρω σοι Χριστέ ο Θεός, ίνα ως εκείνην οικτειρήσης με Σωτήρ, καί παράσχης ιλασμόν αμαρτιών, ως αυτή γάρ κραυγάζω σοι. Λύτρωσαί με τού βορβόρου τών έργων μου.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Τό προσταχθέν μυστικώς λαβών

Θεοχαρίτωτε αγνή, ευλογημένη, τόν διά σπλάγχνα οικτιρμών, εκ σού τεχθέντα, σύν ταίς άνω Δυνάμεσι, καί τοίς Αρχαγγέλοις, καί πάσι τοίς Ασωμάτοις, υπέρ ημών, δυσώπει ακαταπαύστως, δούναι ημίν, πρό τού τέλους διόρθωσιν, καί ιλασμόν αμαρτιών, καί βίου επανόρθωσιν, όπως εύρωμεν έλεος.

Μετα τήν γ' Στιχολογίαν έτερα

Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Έως πότε ψυχή μου, ζής αμελώς; έως πότε ραθύμως, διατελείς; τού ύπνου εξεγέρθητι, ραθυμίας ταλαίπωρε, καί κατά νούν λαβούσα, τάς πράξεις σου στέναξον, καί τού δικαίου φρίξον, Κριτού τήν απόφασιν. Τί απολογήση, εν εκείνη τή ώρα; ή πώς τής μελλούσης, λυτρωθήση φλογώσεως, αδιόρθωτος μένουσα; Βόησον πρό τέλους τώ Κριτή, τών πταισμάτων δός μοι Σώτερ άφεσιν, σύ γάρ μόνος υπάρχεις μακρόθυμος.

Μαρτυρικόν

Φωτί ουρανίω καταλάμπεται, σήμερον αύτη η σκηνή, εν αυτή γάρ στρατιαί, Αγγέλων αγάλλονται, σύν αυταίς καί Δικαίων, χοροί ευφραίνονται, επί τή μνήμη τών Αθλοφόρων. Αυτών ταίς παρακλήσεσι, κατάπεμψον τώ κόσμω σου, τήν ειρήνην Χριστέ, καί τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Τό προσταχθέν μυστικώς, λαβών εν γνώσει, εν τή σκηνή τού Ιωσήφ, σπουδή επέστη, ο Ασώματος λέγων, τή απειρογάμω, ο κλίνας τή καταβάσει, τούς ουρανούς, χωρείται αναλλοιώτως, όλος εν σοί, όν καί λαβόντα δούβλέπων εν μητρα σου, λου μορφήν, εξίσταμαι κραυγάζων σοι. Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.

Κανών Κατανυκτικός, ού η Ακροστιχίς

Ρύσαι πυρός με τής γεέννης Χριστέ μου, τόν Ιωσήφ

Ωδή α' Ήχος πλ. δ'

Ο Ειρμός

Υγράν διοδεύσας ωσεί ξηράν, καί τήν Αιγυπτίαν, μοχθηρίαν διαφυγών, ο Ισραηλίτης ανεβόα, τώ Λυτρωτή καί Θεώ ημών άσωμεν.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ρύσαί με γεέννης ήν εμαυτώ, δι' έργων ατόπων, προεξένησα Λυτρωτά, καί τής σής αγάπης άναψόν μου, εν διανοία τό πύρ τό μακάριον.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Υπέκυψα πάθεσι σκοτισθείς, καί άλογος ώφθην, λόγω Κύριε τιμηθείς, ανάνηψιν δίδου τή ψυχή μου, καί οίς επίστασαι κρίμασι σώσόν με.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Στρεβλούμενοι σώμα τοίς αικισμοίς, εδήλουν τής γνώμης, τό ορθόν τε καί ακλινές, καί τήν πρός τόν κτίσαντα αγάπην, στεφανηφόροι πανεύφημοι Μάρτυρες.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Αιμάτων συρρεύσαντες ποταμοί, σωμάτων αγίων, τών ενδόξων σου Αθλητών, ειδωλομανίας τάς ακάνθας, τή σή δυνάμει Οικτίρμον απέρρηξαν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ίασαι νοσούντά με χαλεπώς, τής θανατηφόρου, ασθενείας τών σαρκικών, Αγνή ψυχικών τε παθημάτων, όπως εν πίστει αεί μακαρίζω σε.

Κανών τών Ασωμάτων ού η Ακροστιχίς

Κατά Αλφάβητον. Ποίημα Θεοφάνους

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Αγίων Αγγέλων ως αρχηγοί, καί τής θεοπτίας, απολαύοντες τηλαυγώς, τόν αγαθοδότην καί Σωτήρα, υπέρ ημών καθικετεύσατε.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Βιαίοις κρατούμενοι πειρασμοίς, υμίν ως προστάταις, νύν προσφεύγομεν οι πιστοί, Αρχάγγελοι θείοι τόν Δεσπότην, νύν εκτενώς εκδυσωπήσατε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Γενού μοι Παρθένε καταφυγή, λιμήν τε καί τείχος, καί προστάτις η τόν Θεόν, εν σαρκί τεκούσα Θεομήτορ, τόν λυτρωτήν καί πανοικτίρμονα.

Ωδή γ'

Ο Ειρμός

Ουρανίας αψίδος, οροφουργέ Κύριε, καί τής Εκκλησίας δομήτορ, σύ με στερέωσον, εν τή αγάπη τή σή, τών εφετών η ακρότης, τών πιστών τό στήριγμα, μόνε φιλάνθρωπε.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ποίοις βλέψω σε τότε, Χριστέ Σωτήρ όμμασι, μίαν εντολήν επί γής σου, μή εργασάμενος; πώς τώ αστέκτω σου, παρασταθήσομαι θρόνω, λόγον τών αμέτρων μου, κακών ποιούμενος;

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Υφαπλώσας αγκάλας, σών οικτιρμών δέξαι με, Άσωτον ως πρίν εφ' ομοίοις, τρόποις δουλεύσαντα, ατίμοις πάθεσι, καί από σού μακρυνθέντα, Ιησού φιλάνθρωπε καί υπεράγαθε.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ριζωθέντες εν πέτρα, τής τού Θεού γνώσεως, Μάρτυρες Χριστού αθλοφόροι, ξίφει τής πίστεως, εξερριζώσατε, τής αγνωσίας ακάνθας, καί καρπούς αθλήσεως, εγεωργήσατε.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι ακράδαντοι πύργοι, τής αληθούς πίστεως, τά περιφανή Εκκλησίας, εγκαλλωπίσματα, οι ωραιότατοι, καί εθελόθυτοι άρνες, τού Χριστού οι Μάρτυρες, ανευφημείσθωσαν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σέ φρουρόν Παναγία, εν πειρασμοίς κέκτημαι, σέ μετά Θεόν προστασίαν, έχω ακοίμητον, σέ ρυομένην με, εν τή ημέρα τής δίκης, πάσης κατακρίσεως, εύροιμι Πάναγνε.

Κανών τών Ασωμάτων

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Δωρεαίς πολυτρόποις, Αγγελικής τάξεως, οία Ταξιάρχαι, δεικνύμενοι, Αρχιστράτηγοι, κατακοσμούμενοι, τάς τού Χριστού Εκκλησίας, ασφαλώς τηρήσατε, ταίς προστασίαις υμών.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ευδοκίας εν όπλω, τό τών πιστών πλήρωμα, τής ορθοδοξίας τώ κάλλει, νύν στεφανούμενοι, εκ περιστάσεως, ως ευκλεείς παραστάται, τού Θεού λυτρώσασθε, θείοι Αρχάγγελοι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ζωής τής ακηράτου, θεία σκηνή γέγονας, μόνη εξ αιώνος φανείσα, Παρθενομήτορ αγνή, όθεν καί δέομαι. Τόν εν σκιά τού θανάτου, πρός ζωήν οδήγησον, νύν με πρεσβείαις σου.

Ωδή δ'

Ο Ειρμός

Εξ όρους κατασκίου, Λόγε ο Προφήτης, τής μόνης Θεοτόκου, μέλλοντος σαρκούσθαι, θεοπτικώς κατενόησε, καί εν φόβω, εδοξολόγει σου τήν δύναμιν.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Μέγιστος αγών, ψυχής χωριζομένης, τρόμος φοβερός, Κριτού καθεζομένου, καί κρινομένων ανθρώπων, ημαρτηκότων, οίμοι! τί πράξω ο κατάκριτος;

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Έχων μολυσμών, ανάπλεων καρδίαν καί αμαρτιών, δυσβάστακτα φορτία, τοίς οικτιρμοίς σου προστρέχω, μή με παρίδης, αλλά οικτείρησόν με δέομαι.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τίμιος υμών, ο θάνατος εδείχθη, έναντι Θεού, γενναίοι Αθλοφόροι, ου γάρ ηρνήσασθε τούτον, πόνοις μυρίοις, καί αικισμοίς περικυκλούμενοι.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ήλγησεν εχθρός, τώ άλγει τών Μαρτύρων, πέπτωκεν αυτού, οφρύς επαιρομένη, καί μεγαλύνεται τούτων ο στεφοδότης, μέλεσι θείοις δοξαζόμενος.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σέ τό καθαρόν, δοχείον τού Δεσπότου, πίστει δυσωπώ, καθάρισόν με πάσης, Θεογεννήτορ κηλίδος, καί οίκον δείξον, τού καθαρού καί θείου Πνεύματος.

Κανών τών Ασωμάτων

Ο Ειρμός

Εισακήκοα Κύριε, τής οικονομίας σου τό μυστήριον, κατενόησα τά έργα σου, καί εδόξασά σου τήν θεότητα.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ηδυάς η πρωτεύουσα, τής τών Αρχαγγέλων νύν ομηγύρεως, τούς προστρέχοντας τή σκέπη υμών, εκ παντός κινδύνου διασώσατε.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Θεωροί τής λαμπρότητος, τής θεαρχικής καί αγαθοδότιδος, Αρχιστράτηγοι πανένδοξοι, νύν τήν ποίμνην υμών εκλυτρώσασθε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ιερώς σε δοξάζουσι, τά τών Ασωμάτων θεία στρατεύματα, Θεομήτορ πανσεβάσμιε, τόν γάρ Κτίστην τούτων απεκύησας.

Ωδή ε'

Ο Ειρμός

Φώτισον ημάς, τοίς προστάγμασι σου Κύριε, καί τώ βραχίονί σου τώ υψηλώ, τήν σήν ειρήνην, παράσχου ημίν Φιλάνθρωπε.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Γνώμη πονηρά, παρεπίκρανά σε Κύριε, εργαζόμενος τά άτοπα, αλλ' οίκτειρόν με, επιστρέφοντα καί σώσόν με.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Έχων λογισμόν, τών κακών μή ανανεύοντα, αναισθητώ ο ασυνείδητος, τήν πώρωσίν μου, Ιησού λύσον καί σώσόν με.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Έθετο υμάς, ώσπερ λίθους εναυγάζοντας, θεογνωσίαν θείοι Μάρτυρες, ο Φωτοδότης, καί τής πλάνης σκότος λύοντας.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νόμοις πονηροίς, νόμους θείους αντεθήκατε, καί Θεόν ανακηρύττοντες, θανατωθήναι, δι' αυτόν προεθυμήθητε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νέκρωσον Αγνή, τών παθών μου τά κινήματα, η νεκρώσασα τώ τόκω σου, τήν ζώσαν Κόρη, αμαρτίαν τού προπάτορος.

Κανών τών Ασωμάτων

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Κύκλω τού Θεού, παρεστώτες Αρχιστράτηγοι, καί ταίς εκείθεν πηγαζούσας αυγαίς, λελαμπρυσμένοι, τήν ποίμνην υμών φρουρήσατε.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Λύτρωσιν ημίν, δωρηθήναι ικετεύσατε, τόν Δεσπότην καί Θεόν ημών, ως παραστάται, τής πάντων απολυτρώσεως.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μύρον μυστικώς, ονομάζομέν σε Πάναγνε, ως γεννήσασαν Θεόν εν σαρκί, τόν τά ευώδη, αναβρύοντα χαρίσματα.

Ωδή ς'

Ο Ειρμός

Τόν Ιωνάν, εν τώ κήτει Κύριε, μονώτατον κατώκησας, εμέ δέ τόν πεπεδημένον, εν άρκυσι τού εχθρού, ως εκ φθοράς, εκείνον διάσωσον.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ηλιακόν, φώς τής μετανοίας μοι, ανάτειλον υπάρχοντι, εν σκότει τών αμαρτημάτων, Χριστέ φωτός χορηγέ, ίνα υμνώ, τήν σήν αγαθότητα.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Σού τό φρικτόν, βήμα φρίττω πάντοτε, κακών δέ ουκ αφίσταμαι, δουλεύων, φαύλη συνηθεία, διόρθωσόν με Χριστέ, ίνα υμνώ, τήν σήν αγαθότητα.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Χοροί σεπτών, Μαρτύρων ενήθλησαν, καί πλήθος ετροπώσαντο δαιμόνων, καί χοροίς Αγγέλων, συνήφθησαν εν χαρά. Τούτων ευχαίς, σώσον ημάς Κύριε.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ρώμη τή σή, δυνατούς απέδειξας, τούς Μάρτυράς σου Κύριε, καί πάσαν δύναμιν καθείλον, τού παλαιού πτερνιστού. Τούτων ευχαίς, σώσον ημάς Κύριε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ίνα φωναίς, ευχαρίστοις πάντοτε, Πανάμωμε δοξάζω σε, ψυχής μου δίωξον τό σκότος, καί μετανοίας φωτί, τά φοβερά, λύσόν μου εγκλήματα.

Κανών τών Ασωμάτων

Ο Ειρμός

Τήν δέησιν εκχεώ πρός Κύριον, καί αυτώ απαγγελώ μου τάς θλίψεις, ότι κακών, η ψυχή μου επλήσθη, καί η ζωή μου τώ άδη προσήγγισε, καί δέομαι ως Ιωνάς. Εκ φθοράς ο Θεός με ανάγαγε.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νύν θρόνω τώ φοβερώ παρίστασθαι, ακλινώς αξιωθέντες θεόπται, καί ταίς αυγαίς, τής αγίας Τριάδος, εμφορηθήναι υμίν τούς προστρέχοντας, πρεσβεύσατε εκ πειρασμών, καί παθών λυτρωθήναι Αρχάγγελοι.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ξενίας δεσποτικής δεήθητε, τούς υμάς μελωδικώς ανυμνούντας, επιτυχείν, και χαράς αϊδίου, αξιωθήναι καί θείας λαμπροτητος, Αρχάγγελοι θεοειδείς, Μιχαήλ Γαβριήλ τε πανένδοξοι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο έμψυχος τού Δεσπότου θάλαμος, ο λαμπραίς τής Παρθενίας ακτίσι, φωτοειδώς, ώσπερ κρίνον εκλάμπων τής ακανθώδους εν μέσω συγχύσεως, η πάναγνος καί ευπρεπής, Θεοτόκος Παρθένος δοξάζεται.

Ωδή ζ

Ο Ειρμός

Οι εκ τής Ιουδαίας, καταντήσαντες Παίδες εν Βαβυλώνί ποτε, τή πίστει τής Τριάδος, τήν φλόγα τής καμίνου κατεπάτησαν ψάλλοντες. Ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Στεναγμόν μοι παράσχου, ως ποτέ τώ Τελώνη, καί ως τήν Πόρνην Χριστέ, δάκρυσιν αποπλύνας, τά έλκη τών κακών μου, καί βοώντά με οίκτειρον, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Τόν λησταίς ψυχοφθόροις, Σώτερ περιπεσόντα, καί πληγωθέντα δεινώς, ιάτρευσον ελαίω, γνησίας μετανοίας, καί κατάνυξον ψάλλοντα, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ενεκρώθητε κόσμω, καί νεκρόν ζωηφόρον, Χριστόν γενόμενον, ηρνήσασθε ουδόλως, γενναίοι Αθλοφόροι, εναθλούντες καί ψάλλοντες. Ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Μίαν φύσιν Τριάδος, εν τρισί χαρακτήρσιν ομολογούντες σοφοί, πολύθεον απάτην, ειδώλων Αθλοφόροι, διελύσατε ψάλλοντες, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο Θεού Θεός Λόγος, εν γαστρί σου σκηνώσας Θεοχαρίτωτε, απάντων προστασίαν, τών καταπονουμένων, καί βοώντων δεικνύει σε, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Κανών τών Ασωμάτων

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Πολυποίκιλον χάριν, Αρχιστράτηγοι θείοι, υμίν δεδώρηται, ο πάντων Ευεργέτης, ού νύν τήν Εκκλησίαν, διασώσατε ψάλλουσαν, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ρώμη τού παντεπόπτου, δυναμούμενοι πάντα, τής γής τά πέρατα, τρανώς περισκοπείτε, καί πάντας τούς εν πίστει, περισώζετε ψάλλοντας. Ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σωτηρίας λιμένα Θεοτόκε Παρθένε, σέ νύν κατέχοντες, τού βίου τούς κινδύνους, εκφεύγομεν καί ζάλας, τώ Υιώ σου κραυγάζοντες. Ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Ωδή η'

Ο Ειρμός

Τόν εν όρει, αγίω δοξασθέντα, καί εν βάτω, πυρί τό τής Παρθένου, τώ Μωϋσή μυστήριον γνωρίσαντα, Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Υπαχθέντα, σαρκός φιληδονίαις, καί σού Λόγε, άφρονως μακρυνθέντα, ομοιωθέντα πάσί τε τοίς κτήνεσι, Σώτερ μή παρίδης, αλλά πρό τού τέλους, επίστρεψον καί σώσον.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Τών πταισμάτων, αφίσταμαι ουδόλως, καί βοώ σοι, τό Ήμαρτον ο τάλας επιστροφήν ουδέποτε ποιούμενος. Κύριε οικτίρμον, τήν πεπωρωμένην, κατάνυξον ψυχήν μου.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι γενναίοι, Κυρίου Αθλοφόροι, τών αιμάτων, τοίς ρείθροις βαπτισθέντες, δευτέροις ρύποις ου κατεμολύνθησαν, όθεν στεφηφόροι, μετά τών Αγγέλων, χορεύουσιν άπαυστως.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νευρωθέντες, ελπίσι τών μελλόντων, τών βασάνων τόν όγκον οι γενναίοι, τής ευσεβείας Μάρτυρες υπήνεγκαν, καί τελειωθέντες, θρόνω τού Δεσπότου, παρίστανται απαύστως.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ισταμένων, βεβαίωσις υπάρχεις, καί πεσόντων, ανόρθωσις Παρθένε, διό καταπτωθέντα με ανάστησον, ίνα σε δοξάζω, τήν Κεχαριτωμένην, εις πάντας τούς αιώνας.

Κανών τών Ασωμάτων

Ο Ειρμός

Τόν Βασιλέα τών ουρανών όν υμνούσι, στρατιαί τών Αγγέλων, υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τούς παραστάτας και υμνωδούς, τής αφράστου, και αρρήτου σου δόξης προσδέχου, σέ νύν δυσωπούντας, Χριστέ εις τούς αιώνας.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Υπέρ ημών μόνε Αγαθέ, δυσωπούσας, στρατιάς τών Αγγέλων προσδέχου, σέ τών ανυμνούντων, Χριστέ εις τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φαεινοτάταις σου αστραπαίς, Θεομήτορ, τούς πιστώς μελωδούντας φαιδρύνοις, καί σέ ανυμνούντας, εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ'

Ο Ειρμός

Έφριξε πάσα ακοή, τήν απόρρητον Θεού συγκατάβασιν, όπως ο Ύψιστος, εκών κατήλθε, μέχρι καί σώματος, παρθενικής από γαστρός, γενόμενος άνθρωπος, διό τήν άχραντον, Θεοτόκον οι πιστοί μεγαλύνομεν.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ως πάλαι Πόρνην εν κλαυθμώ, προσπεσούσάν σοι Χριστέ εκαθάρισας, ως εδικαίωσας, Τελώνην Λόγε, μόνον στενάξαντα, ως προσεδέξω Μανασσήν, ως Δαυϊδ ηλέησας, μετανοήσαντα, ούτω δέξαι με, καί σώσον φιλάνθρωπε.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Στέναξον δάκρυσον ψυχή, τών προτέρων σου σφαλμάτων απόστηθι, καί τώ γινώσκοντι, τά κρύφιά σου φανερώς πρόσπεσον, καί αναβόησον θερμώς. Ήμαρτόν σοι Κύριε, σώσόν με οίκτειρον, έχων σπλάγχνα οικτιρμών Πολυέλεε.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ήθλησαν οι θεοειδείς, Αθλοφόροι επί γής καρτερώτατα, καί τήν ασάλευτον, νύν Βασιλείαν, κλήρον ειλήφασι, καί Παραδείσου τής τρυφής, μετέχουσι χαίροντες. Αυτών πρεσβείαις Χριστέ, σού τής δόξης κοινωνούς ημάς ποίησον.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Φωστήρες τήν ανατολήν, τήν ανέσπερον φωτίσαντες ώφθητε, καί τήν εσπέραν σοφοί, τής αθεϊας απεμειώσατε καί δαδουχίαις ιεραίς, πάντας καταυγάζετε, τούς τήν φωσφόρον υμών, Αθλοφόροι εορτήν μεγαλύνοντας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φώτισον πύλη τού φωτός, τής καρδίας μου τά όμματα δέομαι, άπερ ημαύρωσε, τής αμαρτίας σκότος βαθύτατον, καί μετανοίας μοι αυγήν, κατάπεμψον Δέσποινα, καί αιωνίου πυρός, μεσιτείαις σου αεί ελευθέρωσον.

Κανών τών Ασωμάτων

Ο Ειρμός

Κυρίως Θεοτόκον, σέ ομολογούμεν, οι διά σού σεσωσμένοι Παρθένε αγνή, σύν Ασωμάτοις χορείαις, σέ μεγαλύνοντες.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Χορείαις Ασωμάτων, νύν τήν Εκκλησίαν, δι' αρετής μιμουμένην ανάδειξον, περιτειχίζων Αγγέλοις, Χριστέ τήν ποίμνην σου.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ψυχών τήν σωτηρίαν, Άγγελοι προστάται, παρά Θεού δυσωπούντες δωρήσασθε, τοίς προσιούσι τή σκέπη, υμών πανένδοξοι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ως όρθρος τοίς εν σκότει, καί πεπλανημένοις, δικαιοσύνης Παρθένε τόν Ήλιον, εν ταίς αγκάλαις κρατούσα, Χριστόν ανέτειλας.

Απόστιχα τών Αίνων, Κατανυκτικά

Όταν λάβω κατά νούν, τά πλήθη τών πεπραγμένων μοι δεινών, καί εις έννοιαν έλθω, τής φοβεράς εκείνης ετάσεως, τρόμω συνεχόμενος, πρός σέ καταφεύγω τόν φιλάνθρωπον Θεόν. Διό μή με παρίδης ικετεύω σε, μόνε αναμάρτητε, δώρησαι κατάνυξιν τή ταπεινή μου ψυχή, πρό τελευτής καί σώσόν με.

Στίχ. α'. Ενεπλήσθημεν τό πρωϊ τού ελέους σου, Κύριε, καί ηγαλλιασάμεθα καί ηυφράνθημεν έν πάσαις ταίς ημέραις ημών. Ευφρανθείημεν, ανθών ημερών εταπείνωσας ημάς, ετών, ών είδομεν κακά, καί ίδε επί τούς δούλους σου καί επί τά έργα σου, καί οδήγησον τούς υιούς αυτών.

Δάκρυά μοι δός ο Θεός, ως ποτέ τή γυναικί τή αμαρτωλώ, καί αξίωσόν με βρέχειν τούς πόδας σου, τούς εμέ εκ τής οδού τής πλάνης ελευθερώσαντας, καί μύρον ευωδίας σοι προσφέρειν, βίον καθαρόν, εν μετανοία μοι κτισθέντα, ίνα ακούσω καγώ τής ευκταίας σου φωνής. Η πίστις σου σέσωκέ σε, πορεύου εις ειρήνην.

Μαρτυρικόν

Στίχ. β'. Καί έστω η λαμπρότης Κυρίου τού Θεού ημών εφ' ημάς, καί τά έργα τών χειρών ημών κατεύθυνον εφ' ημάς, καί τό έργον τών χειρών ημών κατεύθυνον.

Τί υμάς καλέσωμεν Άγιοι; Χερουβείμ; ότι υμίν επανεπαύσατο Χριστός, Σεραφείμ; ότι απαύστως εδοξάσατε αυτόν, Αγγέλους; τό γάρ σώμα απεστράφητε, Δυνάμεις; ενεργείτε εν τοις θαύμασι. Πολλά υμών τά ονόματα καί μείζονα τά χαρίσματα. Πρεσβεύσατε, του σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Τά ουράνια υμνεί σε, Κεχαριτωμένη Μήτηρ ανύμφευτε, καί ημείς δοξολογούμεν, τήν ανεξιχνίαστόν σου γέννησιν, Θεοτόκε πρέσβευε, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Μνήσθητι ημών, Χριστέ Σωτήρ τού κόσμου, ώσπερ τού Ληστού, εμνήσθης επί ξύλου, καί καταξίωσον πάντας μόνε Οικτίρμον, τής ουρανίου Βασιλείας σου.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Ίασαι Χριστέ, τά πάθη τής ψυχής μου, μόνε ιατρέ, ψυχών τε καί σωμάτων, καί κατανύξεως ρείθροις με αποπλύνας, όλον καθάρισον ως Ευσπλαγχνος.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Θρόνον τής σεπτής, κυκλούντες θεαρχίας, θρόνοι, Χερουβείμ, Αρχαί καί Εξουσίαι, καί αι λοιπαί Ασωμάτων Ταξιαρχίαι, ιερωτάτως αναλάμπουσι.

Μαρτυρικόν

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Ζέσει τής Χριστού, πυρούμενοι αγάπης, άφλεκτοι πυρός, διέμειναν εν μέσω, οι Αθληταί πυρπολήσαντες τάς ακάνθας, τής δυσσεβείας, θεία χάριτι.

Δόξα...

Ώ Τριάς απλή, Μονάς αρχικωτάτη, λύτρωσαι πυρός, σούς δούλους τού ασβέστου, ταίς ικεσίαις τών θείων σου Ασωμάτων, καί Βασιλείας καταξίωσον.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τόμον σέ ποτε, προείδεν Ησαϊας, ώ τού Πατρός, δακτύλω κατεεν γράφη, θεοχαρίτωτε, Λόγος ανερμηνεύτως, βίβλω ζωής εγκαταγράφων ημάς.

Ήχος πλ. δ'

Ώ τού παραδόξου θαύματος

Στίχ. α'. Εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Τίνι ψυχή εξωμοίωσαι, εν ραθυμία πολλή, τήν ζωήν σου εξάγουσα, ύπνω βαθυτάτω τε, χαλεπής καταπτώσεως, βαρυνομένη; Δράμε καί πρόφθασον, καί τώ τά πάντα, ειδότι πρόσπεσον, κλαύσον καί αίτησαι, καιρόν μετανοίας σοι, πρίν τού πυρός, τού ασβέστου τάλαινα, γένη υπέκκαυμα.

Στίχ. β'. Ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Οίδας Χριστέ τήν ασθένειαν, τής ανθρωπίνης σαρκός, καί τό χαύνον τής φύσεως, επίστασαι Δέσποτα, ώς ποιητής καί Θεός ημών, τόν σάλον κόπασον τής καρδίας μου, διδούς γαλήνην τή ταπεινή μου ψυχή, δίδου διόρθωσιν, τών ατόπων έργων μου, καί τού πυρός, τού ασβέστου ρύσαί με, ως μόνος εύσπλαγχνος.

Στίχ. γ'. Από φυλακής πρωϊας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωϊας ελπισάτω Ισραήλ επί τόν Κύριον.

Όλον τόν βίον ηνάλωσα, καί τήν ζωήν μου αισχρώς, καί ασώτως Φιλάνθρωπε, μή προσχών τό σύνολον, ταίς εκείθεν κολάσεσιν, αλλά Θεέ μου, νύν επιστρέφοντα, δέξαι Σωτήρ μου, ώσπερ τόν Άσωτον, ταίς τού Προδρόμου σου, καί πάντων Αγίων σου, σεπταίς λιταίς, καί τής κυησάσης σε, Χριστέ καί σώσόν με.

Έτερα, τού Προδρόμου, όμοια

Στίχ. δ'. Ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος, καί πολλή παρ' αυτώ, λύτρωσις. καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραήλ έκ πασών τών ανομιών αυτού.

Τής στειρευούσης τό βλάστημα, τό τής αγνείας φυτόν, τών βροτών εγκαλλώπισμα, τού Δεσπότου Πρόδρομε, Ιωάννη πανεύφημε, φύλαξ ο θείος, τής ταπεινής μου ψυχής, τήν σήν πρεσβείαν καί τήν βοήθειαν, δίδου λυτρούμενος, μηχανών τού όφεως, καί πονηράς, τούτου με κακώσεως, καί επιθέσεως.

Στίχ. ε'. Αινείτε τόν Κύριον πάντα τά έθνη, επαινέσατε αυτόν, πάντες οι λαοί.

Ίνα δοξάζω καί σέβωμαι, ίνα τιμώ καί υμνώ, καί γεραίρω εκ πίστεως, σού τό θείον όνομα, τό φαιδρόν χαριτώνυμε, μή αφιστάνου, ποτέ τού δούλου σου, μηδέ χωρίζου μου, θείε Πρόδρομε, αλλά ταίς πτέρυξι, τής σεπτής πρεσβείας σου, διά παντός, σκέπε με καί φύλαττε από παντοίων κακών.

Στίχ. ς'. Ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού Κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Όλος υπάρχεις ηδύτητος, καί γλυκασμού θεϊκού, πεπλησμένος αοίδιμε, καί ευφραίνεις άπαντας, τούς πιστώς προσιόντας σοι, καταγλυκαίνων τά αισθητήρια, τά τής ψυχής τε καί τά τού σώματος, νόσων καί θλίψεων, συμφορών κακώσεων, καί οδυνών, ψυχοφθόρων πάντοτε, ημάς λυτρούμενος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον, όμοιον

Χαίρε Θεοτόκε Δέσποινα, χαίρε Θεού καθαρόν, οικητήριον Άχραντε, χαίρε θείον όχημα, τού Λόγου θεοχώρητε, τό θεότευκτον, χαίρε παλάτιον, θεοπάροχον, χαίρε θησαύρισμα, θάλαμος έμψυχος, Θεού θεία τράπεζα, καί κιβωτέ, καί κατοικητήριον, τού θείου Πνεύματος.

Απόστιχα Κατανυκτικά

Σέ τόν Βασιλέα καί Δεσπότην, Άγγελοι απαύστως ανυμνούσιν, εγώ δέ σοι προσπίπτω, ως ο Τελώνης κράζων. Ο Θεός ιλάσθητί μοι, καί σώσόν με.

Στίχ. Α'. Πρός σέ ήρα τούς οφθαλμούς μου, τόν κατοικούντα εν τώ ουρανώ. Ιδού, ως οφθαλμοί δούλων εις χείρας τών κυρίων αυτών, ως οφθαλμοί παιδίσκης εις χείρας τής κυρίας αυτής, ούτως οι οφθαλμοί ημών πρός Κύριον τόν Θεόν ημών, έως ού οικτιρήσαι ημάς.

Αθάνατος υπάρχουσα ψυχή μου, τοίς κύμασι τού βίου μή καλύπτου, ανάνηψον βοώσα, πρός τόν σόν Ευεργέτην, ο Θεός ιλάσθητί μοι, καί σώσόν με.

Μαρτυρικόν

Στίχ. Β'. Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, ότι επί πολύ επλήσθημεν εξουδενώσεως, επί πλείον επλ ήσθη η ψυχή ημών, τό όνειδος τοίς ευθηνούσι, καί η εξουδένωσις τοίς υπερηφάνοις.

Μάρτυρες Κυρίου, ικετεύσατε τόν Θεόν ημών, καί αιτήσασθε ταίς ψυχαίς ημών, πλήθος οικτιρμών, καί τόν ιλασμόν, τών πολλών παραπτωμάτων δεόμεθα.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Η σκέπη σου Θεοτόκε Παρθένε, ιατρείον υπάρχει πνευματικόν, εν αυτή γάρ καταφεύγοντες, ψυχικών νοσημάτων λυτρούμεθα.

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Κατανυκτικά

Ήχος πλ. δ'

Όμματι ευσπλάγχνω Κύριε, ίδε τήν εμήν ταπείνωσιν, ότι κατά μικρόν η ζωή μου δαπανάται, καί εξ έργων εμοί, ουχ υπάρχει σωτηρία, διά τούτο δέομαι, όμματι ευσπλάγχνω Κύριε, ίδε τήν εμήν ταπείνωσιν, καί σώσόν με.

Ως η Πόρνη προσπίπτω σοι, ίνα λάβω τήν άφεσιν, καί αντί μύρου τά δάκρυα εκ καρδίας, προσφέρω σοι Χριστέ ο Θεός, ίνα ως εκείνην, οικτειρήσης με Σωτήρ, καί παράσχης μοι ιλασμόν αμαρτιών, ως αυτή γάρ κραυγάζω σοι. Λύτρωσαί με τού βορβόρου τών έργων μου.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Τό ασάλευτον στήριγμα, τό τής πίστεως, καί σεβάσμιον δώρημα, τών ψυχών ημών, τήν Θεοτόκον εν ύμνοις μεγαλύνωμεν πιστοί. Χαίρε η τήν πέτραν τής ζωής, εν γαστρί σου χωρήσασα, χαίρε τών περάτων η ελπίς, θλιβομένων αντίληψις, χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Καθίσματα Κατανυκτικά

Ως τού Κριτού παρόντος, μερίμνησον ψυχή, καί τής φρικτής ημέρας, τήν ώραν εννοού, η γάρ κρίσις ανίλεως εστι, τοίς μή πράξασιν έλεος. Διό φείσαί μου Σωτήρ, μόνος γάρ υπάρχεις αναμάρτητος.

Τήν σοφίαν καί Λόγον

Τών φρονίμων Παρθένων, τό ιλαρόν, καί μωρών ασπλαγχνίαν βλέπε ψυχή, πεινώσιν απάρκεσον, καί τούς ξένους εισάγαγε, ευποιϊας ελαίω, τήν λαμπάδα φαιδρύνουσα, καί μή μάτην φρόνει, μικροίς κατορθώμασιν, έλεον γάρ μάλλον, ή θυσίαν λαμβάνει, καί δίδωσι χρηστότητα, τόν μισθόν πολυπλάσιον, ο Δεσπότης ο εύσπλαγχνος, πάσι τοίς σκορπίζουσι, καλώς επί γής τόν πλούτον, παρεχόμενος τόν νυμφώνα, τόν θείον τής δόξης αυτού.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Ανέστης εκ νεκρών

Εις πέλαγος δεινής, εμπεσών αθυμίας, εκ πλήθους πονηρών, καί αθέσμων μου έργων, ήλθον εις απορίαν, καί απογνώσει νυνί συνέχομαι. Δέσποινα Θεοτόκε, αυτή με σώσον τή ευσπλαγχνία σου, αμαρτωλών σύ γάρ εί βοηθός, και κάθαρσις σωτήριος.

Μετά τήν γ' Στιχολογίαν, έτερα

Ανέστης εκ νεκρών

Ψυχή μου αμελώς, τήν ζωήν δαπανώσα, ανάστηθί ποτε, πρός μετάνοιαν βλέψον, κλαύσον πικρώς εκ βάθους, μήπως θρηνήσης εκεί ανόνητα, φρίξον κατανοούσα, τήν τού Δεσπότου δευτέραν έλευσιν, καί πρό τής δίκης δίκασον σαυτήν, καί φεύξη δίκην ένδικον.

Μαρτυρικόν

Φωστήρες νοεροί, ανεδείχθητε άγιοι Μάρτυρες, τήν γάρ αχλύν τής πλάνης, κατηργήσατε διά τής πίστεως, τάς ψυχικάς υμών λαμπάδας εφαιδρύνατε, καί τώ Νυμφίω μετά δόξης συνεισήλθετε, εις τόν ουράνιον νυμφώνα, καί νύν ικετεύσατε, σωθήναι δεόμεθα τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Χαριστήριον αίνον, χρεωστικώς, ως η Χήρα εκείνη, δύο λεπτά, προσφέρω σοι Δέσποινα, υπέρ πασών τών χαρίτων σου, σύ γάρ ώφθης σκέπη, ομού καί βοήθεια πειρασμών καί θλίψεων, αεί με εξαίρουσα. Όθεν ως εκ μέσου, φλογιζούσης καμίνου, ρυσθείς τών θλιβόντων με, εκ καρδίας κραυγάζω σοι, Θεοτόκε βοήθει μοι, πρεσβεύουσα τώ σώ Υιώ καί Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δοθήναί μοι, σέ γάρ έχω ελπίδα ο δούλός σου.

Κανών Κατανυκτικός, ού η Ακροστιχίς

Πλήρωμα Χριστέ τών οδυρμών μου δέχου. Ιωσήφ

Ωδή α' Ήχος πλ. δ'

Ο Ειρμός

Τώ συντρίψαντι πολέμους, εν βραχίονι αυτού, και διαβιβάσαντι τόν Ισραήλ, εν Ερυθρά θαλάσση, άσωμεν αυτώ, ώς Λυτρωτή ημών Θεώ ότι δεδόξασται.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Πλήρωσόν μου τήν καρδίαν, κατανύξεως Χριστέ, όπως εισελεύσωμαι, εν μετανοία εις σκηνώματά σου, καί εξομολόγησιν προσάξω σοι, χρεών με λύουσαν.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Λύσον Λόγε τών κακών με, τών αμέτρων τε δεσμών, ίνα βηματίζω σου εν μετανοία, τάς δικαίας τρίβους, θείαν οδηγούσας εις κατάπαυσιν, τών αιωνίων τερπνών.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ήρθη μέγιστον πρός ύψος, τών Μαρτύρων σου Χριστέ, η μεγαλοπρέπεια πανευπρεπώς, καί γάρ δι' ηθληκότες, τοίς υπερφυέσι σου χαρίσμασιν, εμεγαλύνθησαν.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ραντισμώ θείων αιμάτων, τών αγίων' Αθλητών, αίμα επιβώμιον, τώ δυσμενεί φερόμενον επαύθη, καί καθηγιάσθη τά επίγεια, Πνεύματος χάριτι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μετανοίας μοι Παρθένε, καθυπόδειξον οδούς, καί τής απαγούσης με, πρός αμαρτίαν απόστρεψον τρίβου, ίνα σε υμνώ τήν πολυϋμνητον, καί παμμακάριστον.

Κανών τού Τιμίου Προδρόμου

Ο Ειρμός

Τώ εκτινάξαντι εν θαλάσση.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Πρόδρομε κήρυξ τής μετανοίας, μετανοείν με εκ ψυχής, πάντοτε δυσώπει τόν Δεσπότην καί Κύριον, τόν νούν μου φωταγωγών, καί τήν καρδίαν, τού πίστει σε τιμώντος.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ως τής ερήμου κάλλιστον θρέμμα, Πρόδρομε Μάρτυς τού Χριστού, νύν εν ερημία με παθών αυλιζόμενον, οδήγησον εις οδόν τής σωτηρίας, θεία σου εντεύξει.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Τής τυραννούσης με αμαρτίας, τή μεσιτεία σου σοφέ, Πρόδρομε εν τάχει δυσωπώ ελευθέρωσον, καί θραύσον τήν κατ' εμού εγειρομένην, δαιμόνων καταιγίδα.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σώσόν με αγνή Μήτερ τής αληθείας, κλυδωνιζόμενον δεινώς, υπό τών παθών, καί συνεχώς βυθιζόμενον, καί ίθυνόν με Σεμνή πρός σωτηρίας, τόν εύδιον λιμένα.

Ωδή γ'

Ο Ειρμός

Εστερεώθη, η καρδία μου εν Κυρίω, υψώθη, κέρας μου εν Θεώ μου, επλατύνθη, επ' εχθρούς μου τό στόμα μου, ευφράνθην εν σωτηρίω σου.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ρύπου κακίας, αποπλύνας μου τήν καρδίαν, οφθήναι άμεμπτον εναντίον σου, εν ημέρα φοβερά καταξίωσον, Χριστέ μου ως υπεράγαθος.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ίσχυσε δόλω, θανατώσαί με ο Βελίαρ, τώ κέντρω Λόγε τής αμαρτίας, αλλ' αυτός με, ζωηφόροις ιάτρευσον, φαρμάκοις τής μετανοίας Χριστέ.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Στώμεν ανδρείως, επεφώνουν οι Αθλοφόροι, αθλούντες, μή τις αποστρατεύση, ο Δεσπότης, βοηθός ημίν πάρεστιν, αθλούσι γενναιοτάτω νοϊ.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τούς υπερτίμους, λίθους πάντες τής Εκκλησίας, τούς θείους πύργους τής ευσεβείας, τούς τής πλάνης, καθαιρέτας, εν άσμασι, τιμώμεν πιστοί τούς Μάρτυρας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Κατερραγμένων, επανόρθωσις Θεοτόκε, πτωθέντα, έγειρον εκ βόθρου, τών κακών μου, καί εδραίωσον Δέσποινα εν πέτρα τών τού Θεού εντολών.

Κανών τού Προδρόμου

Ο Ειρμός

Στερέωσον ημών τόν νούν καί τήν καρδίαν, ο τούς ουρανούς τώ λόγω στερεώσας, εις τό υμνείν καί δοξάζειν σε τόν Σωτήρα, καί λυτρωτήν καί πανοικτίρμονα.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Όμβρησον καμοί, σταγόνα μετανοίας, ο εν ποταμώ, τήν άβυσσον βαπτίσας, τής ευσπλαγχνίας τόν Κύριον τών απάντων, Πρόδρομε Μάρτυς αξιάγαστε.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Περιστατικαίς, συγχύσεσι του βίου, πάντοτε τόν νούν, κλονούμενος προσφεύγω, υπό τήν σκέπην σου Πρόδρομε τού Σωτήρος, σπεύσον βοήθησον τώ δούλω σου.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Εν νυκτεριναίς, ευχαίς επικαλούμαι, τόν ημερινόν, λαμπτήρά σε τού κόσμου, θεομακάριστε Πρόδρομε φώτισόν μου, τά τής καρδίας αισθητήρια.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φώτισον αγνή, Παρθένε τήν ψυχήν μου, φώς τό εκ φωτός, τεκούσα Θεοτόκε, καί τής μερίδος με δείξον τών σωζομένων, ίνα υμνώ σε τήν πανύμνητον.

Ωδή δ'

Ο Ειρμός

Ακήκοα Κύριε, τήν ακοήν σου, καί εφοβήθην, ότι αρρήτω βουλή Θεός ών αϊδιος, εκ τής Παρθένου προήλθες σαρκωθείς. Δόξα τή συγκαταβάσει σου Χριστέ, δόξα τή δυνάμει σου.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Επλάνησε γεύσει με, τής αμαρτίας εχθρός ο πλάνος, καί από σού Αγαθέ πόρρω απεμάκρυνε, καί τοίς οδούσι κατάβρωμα αυτού, ειργάσατο μόνε Σωτήρ, σπεύσον εξελέσθαι με.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Τά άδηλα Κύριε, καί κρύφιά μου αυτός γινώσκεις, ημαρτηκότα πολλά τοίς πολλοίς σου οίκτειρον, ως συμπαθής οικτιρμοίς μόνε Σωτήρ, καί μετανοίας μοι καιρόν, δίδου καθαρτήριον.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ως κύμασι Μάρτυρες, περικυκλούμενοι ταίς βασάνοις, τή κυβερνήσει Χριστού, πρός λιμένας ήχθητε, τής ουρανών Βασιλείας, παρ' αυτού, νίκης στεφάνοις αληθώς, κατακλεϊζόμενοι.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νεώσαντες Μάρτυρες, τή ευσεβεία γήν τής καρδίας, ομολογίας αυτή σπόρον κατεβάλετε, καί μαρτυρίου εδρέψασθε σαφώς, εκατοστεύοντα εκ Θεού, άσταχυν Πανεύφημοι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Πανύμνητε Δέσποινα, μεγαλοφώνως αναβοώ σοι, πλήρωσον πάσης χαράς, τήν εμήν διάνοιαν, παρεχομένη μοι πένθος αγαθόν, καί μετανοίας αφορμάς, καί γνώσιν σωτήριον.

Κανών τού Προδρόμου

Ο Ειρμός

Εισακήκοα Κύριε, τής οικονομίας σου τό μυστήριον, κατενόησα τά έργα σου, καί εδόξασά σου τήν θεότητα.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Εμαυτόν αποκλαίομαι, βίον αδιόρθωτον έχων Άγιε, σώσον, οίκτειρόν με δέομαι, τόν εν αμαρτίαις, απολλύμενον.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Εν ευχαίς καί δεήσεσιν, εύροιμι συλλήπτορα σέ Μακάριε, τήν ψυχήν μου ενισχύοντα, καί τόν λογισμόν μου, καταυγάζοντα.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Βαπτιζόμενον κλύδωνι, τών αμαρτημάτων καί κινδυνεύοντα, Βαπτιστά Θεού κυβέρνησον, πρός γαλήνην θείας, επιγνώσεως.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ταπεινώσασα σώσόν με, τόν υψηλοφρόνως πολιτευόμενον, η τεκούσα τόν υψώσαντα, τήν ταπεινωθείσαν, φύσιν Πάναγνε.

Ωδή ε'

Ο Ειρμός

Τόν ζόφον τής ψυχής μου, διασκέδασον φωτοδότα Χριστέ ο Θεός, ο τό αρχέγονον σκότος, διώξας τής αβύσσου, καί δώρησαί μοι τό φώς, τών προσταγμάτων σου Λόγε, ίνα ορθρίζων δοξάζω σε.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ο Πόρνην καθαρίσας, τή προστάξει σου Δημιουργέ, τήν εμήν ψυχήν, τής ειδεχθούς αμαρτίας, ως μόνος Ελεήμων, καθάρισον, καί στολαίς εξαστραπτούσαις ωραίαν, απέργασαι δέομαι.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Δεσμών με απολύσας, τών πολλών μου, αμαρτημάτων Χριστέ ο Θεός, ανεμποδίστως βαδίζειν, εύθυνον τάς οδούς σου, όπως λυθείς τής σαρκός, εις καταπαύσεις αγίας, σκηνώσας δοξάζω σε.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Υφάναντες εκ πόνων, εαυτοίς ιμάτιον δόξης οι Μάρτυρες, καί στολισθέντες κοσμίως, τά άνω κατοικούσι, βασίλεια εν χαρά, νίκης στεφάνοις ωραίοις, εγκαλλωπιζόμενοι.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ρεόντων τά εστώτα, αντηλλάξασθε, θεοφρόνως Πανεύφημοι, στενοχωρία γάρ πόνων, ποικίλων συσχεθέντες, πρός πλατυσμόν αληθή, τής ουρανίου Βασιλείας, σοφοί κατηντήσατε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Αγία Θεοτόκε, η τόν άγιον Λόγον αποτεκούσα σαρκί, αναπαυόμενον μόνον, εν πάσι τοίς Αγίοις, αγίασόν μου τόν νούν, ταίς πονηραίς εργασίαις, αεί επιμένοντα.

Κανών τού Προδρόμου

Ο Ειρμός

Ο εκ νυκτός αγνοίας, θεογνωσία φαιδρύνας τά πέρατα, φώτισόν με τώ όρθρω, τής φιλανθρωπίας σου Κύριε.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Εν τή νυκτί τού βίου, περιπλανώμενον ένδοξε Πρόδρομε, λύχνος ών τού Ηλίου, τής δικαιοσύνης καταύγασον.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Περιστατούμενόν με, καί επηρείαις δαιμόνων κλονούμενον, στήριξόν με εν πέτρα, θείων θελημάτων αοίδιμε.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Εν τή μελλούση κρίσει, ηνίκα μέλλω, Κυρίω παρίστασθαι, εύροιμί σε προστάτην, δίκης με φρικτής εξαιρούμενον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ως υπερτέρα απάντων, τών ποιημάτων, υπέρτερον δείξόν με, τού εχθρού τών παγίδων, Μήτηρ τού Θεού αειπάρθενε.

Ωδή ς'

Ο Ειρμός

Ως τόν Προφήτην ερρύσω, εκ βυθού κατωτάτου, Χριστέ ο Θεός, καμέ τών πταισμάτων μου, ρύσαι ως φιλάνθρωπος, καί κυβέρνησον τήν ζωήν μου δέομαι.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Μετανοούντά με δέξαι, ως ποτέ Νινευϊτας, πειθήσαντας, τώ θείω κηρύγματι, Χριστέ τού Προφήτου σου, καί κυβέρνησον, τήν ζωήν μου, δέομαι.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ως ο Τελώνης στενάζω, ως η Πόρνη δακρύω, ως ο Πέτρος βοώ, πολλοίς βυθιζόμενος, Χριστέ πλημμελήμασι. Βοηθείας μοι, χείρα δός καί σώσόν με.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νεοφανείς ως αστέρες, φρυκτωρίαις τών άθλων αυγάζετε, πάντα τόν περίγειον, κόσμον καί διώκετε, πλάνης Μάρτυρες, σκότος τό βαθύτατον.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Μακαριώτατον τέλος, ευρηκότες μακάριοι Μάρτυρες, Θεόν τόν μακάριον, γεραίρετε πάντοτε, ενηδόμενοι, τούτου ταίς λαμπρότησι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η μανναδόχος σε στάμνος, Θεοτόκε ποτέ προεικόνισε. Χριστόν γάρ εβλάστησας, τό μάννα τής γνώσεως, επομβρίζοντα, πάσι τοίς τιμώσί σε.

Κανών τού Προδρόμου

Ο Ειρμός

Χιτώνά μοι παράσχου φωτεινόν, ο αναβαλλόμενος φώς ως ιμάτιον, πολυέλεε Χριστέ ο Θεός ημών.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Τώ κήτει συσχεθείς τών πειρασμών, εκ βάθους καρδίας μου, κραυγάζω σοι Πρόδρομε, οδυνών με χαλεπών, ελευθέρωσον.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Αξίνη μετανοίας αληθούς, τήν ύλην καθάρισον, Σοφέ τής καρδίας μου, καρποφόρον αρεταίς, εργαζόμενος.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ψυχή μου μετανόησον θερμώς, η κρίσις εφέστηκεν, ανάνηψον κράζουσα, Ιησού μου ο Θεός, σύ με οίκτειρον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η μόνη διά λόγου εν σαρκί, τόν Λόγον κυήσασα, ρύσαι δεόμεθα, τών παγίδων τού εχθρού, τάς ψυχάς ημών.

Ωδή ζ

Ο Ειρμός

Ο δι' Αγγέλου Παίδας, εκ πυρός διασώσας, καί τήν βροντώσαν κάμινον, μεταβαλών εις δρόσον, ευλογητός εί Κύριε ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ότι εν ανομίαις, συνελήφθην οικτίρμον, καί γεννηθείς ημάρτηκα υπέρ ανθρώπους πάντας, επιστροφής μοι δός καιρόν, δικαιούντά με.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Υπεραρθείς αφρόνως, ως ο πρίν Φαρισαίος, πτώμα δεινόν κατέπεσα, καί καθορών με χαίρει, ο δυσμενής. Λόγε Θεού, μή παρίδης με.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Δήμος σεπτών Μαρτύρων, στρατός δυσμαχώτατος, παρεμβολή αγία τε, επολιτογραφήθη, εν ουρανοίς επί γής, αριστεύσασα.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Εθελουσίως πάθος, υπελθόντες γενναίοι, αθανασίας πρόξενον, ρείθρα τών ιαμάτων, αναπηγάζετε βροτών, πάθη παύοντες.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Υπέρ αιτίαν τίκτεις, τού παντός τόν αίτιον, υπερβολή χρηστότητος βροτόν γεγενημένον, όθεν συμφώνως σε Αγνή, μακαρίζομεν.

Κανών τού Προδρόμου

Ο Ειρμός

Ο εν αρχή τήν γήν.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ο τάς οδούς, Κυρίου ετοιμάσας, τάς πρός Θεόν, κατεύθυνόν μου τρίβους, ίνα κραυγάζω. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Κήρυξ φωτός, φώτισον τήν ψυχήν μου, καί τού δεινού, απάλλαξόν με σκότους, καί τής γεέννης τής φλογιζούσης, τόν προσφεύγοντα εις σέ, αδιστάκτω ψυχή.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Στείρας βλαστός, κατάκαρπος υπάρχων, τήν τής εμής καρδίας ακαρπίαν, εύκαρπον δείξον ταίς σαίς πρεσβείαις, μεταποιούμενος σοφέ, Βαπτιστά τού Χριστού.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η εκλεκτή, Αμνάς τού Θεού Λόγου, τοίς εκλεκτοίς, προβάτοις με εν ώρα, φοβερωτάτη καταριθμήσαι, ικέτευε τόν εκ σού, σαρκωθέντα Θεόν.

Ωδή η'

Ο Ειρμός

Ο στεγάζων εν ύδασι, τά υπερώα Χριστέ, ο τιθείς θαλάσση όριον ψάμμον, καί συνέχων τό πάν, σέ υμνεί ήλιος, σέ δοξάζει σελήνη, σοί προσφέρει, ύμνον πάσα η κτίσις, ως Δημιουργώ, καί Κτίστη εις τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Χείρας πάσας εμόλυνας, ακαθαρσία ψυχή, καί πώς ταύτας αίρεις επί τό ύψος, ομιλούσα Θεώ; Πόδας ηχρείωσας, επί έργα βαδίζοντας αισχύνης, σπεύσον πορευθήναι διά μετανοίας, εις τρίβους σωτηρίας.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ουκ ενέμεινα Κύριε, ταίς εντολαίς σού ποτε, ουκ εποίησά σου ημέραν μίαν, θέλημα Αγαθέ, ποίοις, ούν όμμασιν ατενίσω σοι, ποιουμένω κρίσιν την δικαίαν, καί τούς υπευθύνους, εκπέμποντι εις κρίσιν.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Υφαπτούσας εσβέσατε, πολυθεϊας σοφοί, Αθληταί καμίνους καθάπερ ύδωρ, εκκενούντες πολύ, τά υμών αίματα, τά αδίκως χυθέντα δι' αγάπην, τού πεποιηκότος, όθεν τόν χειμάρρουν, τρυφής κληρονομείτε.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Υπερέβητε Άγιοι, τής ταπεινώσεως, τό γεώδες σώμα, καί τάς βασάνους, ώσπερ πάσχοντος, άλλου ηνέγκατε εκτεμνόμενοι, χείράς τε καί πόδας, όθεν υπερτέρας, νύν καταξιούσθε, ζωής εις τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Κυματούμενον σάλω με, τής αμαρτίας Αγνή, τή σή μεσιτεία, πρός σωτηρίου, μετανοίας βοώ, ίθυνον Δέσποινα, παγγαλήνους λιμένας, όπως βλέψω, φώς σωτηρίας εσκοτισμένος, αεί τή ραθυμία.

Κανών τού Προδρόμου

Ο Ειρμός

Τόν άναρχον Βασιλέα τής δόξης, όν φρίττουσι στρατιαί τών Αγγέλων, υμνείτε ιερείς, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Τόν αίροντα, αμαρτίας τού κόσμου, Αμνόν Θεού, όν υπέδειξας πάσι, δυσώπει Βαπτιστά, τά πάθη μου νεκρώσαι, καί σώσαι τήν ψυχήν μου.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Εμάκρυνας, φυγαδεύων Προφήτα, ηυλίσθης δέ εν ερήμω αβάτω, διό σε δυσωπώ, τά πάθη τής ψυχής μου, ερήμωσον εν τάχει.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ελάφρυνον, τόν κλοιόν τής ψυχής μου, πολέμησον τούς εμέ πολεμούντας, Κυρίου Βαπτιστά, καί άτρωτρόν με δείξον, τής τούτων κακουργίας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η άμπελος, η τόν βότρυν τεκούσα, τόν πέπειρον κατανύξεως πόμα, ποτίζουσά με νύν, ανάστειλον τήν μέθην, Παρθένε τών κακών μου.

Ωδή θ'

Ο Ειρμός

Ευλογητός ο Κύριος, ο Θεός τού Ισραήλ, ο εγείρας κέρας σωτηρίας ημίν, εν οίκω Δαυϊδ τού παιδός αυτού, εν οίς επεσκέψατο ημάς, Ανατολή εξ ύψους, καί κατεύθυνεν ημάς, εις οδόν ειρήνης.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ίνα καγώ σωζόμενος, ευχαρίστως σε Χριστέ, μεγαλύνω, βλέψον εις εμέ, τόν πολλάς πληγάς επί νώτου δεξάμενον, καί ίασαι, οίνον επ' αυτάς, καί έλαιον προχέων, τά της σής γνωρίσματα, Σώτερ ευσπλαγχνίας.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ως τόν Ληστήν ευγνώμονα, αναπέμψαντα φωνήν, ελυτρώσω φόνων καί μυρίων κακών, ως ώκτειρας Πόρνην δακρύσασαν, ως Πέτρον τόν μέγαν μαθητήν, καί Δαυϊδ τόν Προφήτην, καί εμέ ελέησον, τόν απεγνωσμένον.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Συμμορφωθέντες πάθεσι, τού παθόντος δι' ημάς, Αθλοφόροι τούτω συνδοξάζεσθε, νύν Θεούμενοι θείαις μεθέξεσι, καί λάμποντες υπέρ τάς αυγάς, τού αισθητού ηλίου, καί καταφωτίζοντες, πάντων τάς καρδίας.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Η αρετή εξέλαμψε, τών αγίων Αθλητών, πάσα πόλις, τούτους θησαυρούς αληθώς, ασύλους πλουτεί διά πίστεως, αστράπτοντας χάριν δαψιλή, θαυμάτων παραδόξων, ούς υμνολογήσωμεν, ως κοινούς προστάτας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φωτιστικαίς Πανάμωμε, αστραπαίς τού εκ τής σής, προελθόντος, μήτρας Υιού καί Θεού, τούς πίστει υμνούντάς σε φαίδρυνον, καί σκότους ημάς τού αφεγγούς, καί τής αιωνιζούσης, εξελού κολάσεως, τή σή μεσιτεία.

Κανών τού Προδρόμου

Ο Ειρμός

Τόν προδηλωθέντα εν όρει τώ νομοθέτη, εν πυρί καί βάτω τόκον, τόν τής Αειπαρθένου, εις ημών τών πιστών σωτηρίαν, ύμνοις ασιγήτοις μεγαλύνομεν.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Μέλλων τώ φρικτώ σου, παρίστασθαι Λόγε θρόνω, καί τών πράξεων τών εμών, εισπράττεσθαι ευθύνας, ποίαν εύρω απολογίαν ο τάλας; Κύριε Θεέ μου, τότε φείσαί μου.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Η φωνή τού Λόγου, κατεύθυνον τάς φωνάς μου πρός Θεόν σοφέ Βαπτιστά, καί ρύσαί με κακίας, τών δαιμόνων, καί επηρείας ανθρώπων, ίνα κατά χρέος μακαρίζω σε.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Θρέψον με Χριστού, εντολών τροφή αθανάτω, πότισόν με πόμα ζωής, Βαπτιστά καί Προφήτα, καί παράστησον τώ Θεώ σεσωσμένον, τόν υπό τήν σκέπην σου προστρέχοντα.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Δέσποινα Παρθένε, αγνή καί δεδοξασμένη, μετά τού Προδρόμου τόν σόν Υιόν καί Βασιλέα, καθικέτευε από πάσης ανάγκης, σώσαι τούς πιστώς σε μακαρίζοντας.

Απόστιχα τών Αίνων, Κατανυκτικά

Όταν λάβω κατά νούν, τά πλήθη τών πεπραγμένων μοι δεινών, καί εις έννοιαν έλθω, τής φοβεράς εκείνης ετάσεως, τρόμω συνεχόμενος, πρός σέ καταφεύγω, τόν φιλάνθρωπον Θεόν. Διό μή με παρίδης, ικετεύω σε, μόνε αναμάρτητε, δώρησαι κατάνυξιν, τή ταπεινή μου ψυχή, πρό τελευτής, καί σώσόν με.

Στίχ. α'. Ενεπλήσθημεν τό πρωϊ τού ελέους σου, Κύριε, καί ηγαλλιασάμεθα καί ηυφράνθημεν έν πάσαις ταίς ημέραις ημών. Ευφρανθείημεν, ανθών ημερών εταπείνωσας ημάς, ετών, ών είδομεν κακά, καί ίδε επί τούς δούλους σου καί επί τά έργα σου, καί οδήγησον τούς υιούς αυτών.

Δάκρυά μοι δός ο Θεός, ώς ποτε τή γυναικί τή αμαρτωλώ, καί αξίωσόν με βρέχειν τούς πόδας σου, τούς εμέ εκ τής οδού, τής πλάνης ελευθερώσαντας, καί μύρον ευωδίας σοι προσφέρειν, βίον καθαρόν, ενμετανοία μοι κτισθέντα, ίνα ακούσω καγώ τής ευκταίας σου φωνής. Η πίστις σου σέσωκέ σε, πορεύου εις ειρήνην.

Μαρτυρικόν

Στίχ. β'. Καί έστω η λαμπρότης Κυρίου τού Θεού ημών εφ' ημάς, καί τά έργα τών χειρών ημών κατεύθυνον εφ' ημάς, καί τό έργον τών χειρών ημών κατεύθυνον.

Μεγάλως ηγωνίσασθε Άγιοι, τάς βασάνους τών ανόμων, υπομείναντες γενναίως, καί Χριστόν ομολογούντες, εναντίον βασιλέων, καί πάλιν μεταστάντες εκ τού βίου, δυνάμεις ενεργείτε εν τώ κόσμω, καί ασθενείς θεραπεύετε, εκ τών παθών αυτών Άγιοι. Πρεσβεύσατε, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Εγώ Παρθένε αγία Θεοτόκε, τή σκέπη σου προστρέχω, οίδα ότι τεύξομαι τής σωτηρίας, δύνασαι γάρ Αγνή βοηθήσαί μοι.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Μνήσθητι ημών, Χριστέ Σωτήρ τού κόσμου, ώσπερ τού Ληστού, εμνήσθης επί ξύλου, καί καταξίωσον πάντας μόνε Οικτίρμον, τής ουρανίου Βασιλείας σου.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Πέλαγος Χριστέ, υπάρχων ευσπλαγχνίας, ψύξον τών εμών, πταισμάτων τά πελάγη, καί κατανύξεως δάκρυσί με εκπλύνας, όλον καθάρισον ως Εύσπλαγχνος.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Πάλαι τόν Χριστόν, εν ύδασι βαπτίσας, θείε Βαπτιστά, παθών με τρικυμίαις, κλυδωνιζόμενον όρμω τής μετανοίας, σαίς ικεσίαις εγκαθόρμισον.

Μαρτυρικόν

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Αίμασιν υμών, αγίοις Αθλοφόροι, σβέσαντες πυράν, τής ειδωλομανίας, ρείθρα πηγάζετε, πάντοτε ιαμάτων, πάθη ποικίλα θεραπεύοντες.

Δόξα...

Άναρχε Πατήρ, Υιέ καί θείον Πνεύμα, ταίς τού Βαπτιστού, πρεσβείαις δυσωπώ σε. Τά πολυχρόνια πάθη τά τής ψυχής μου, παύσον καί σώσόν με τόν δούλόν σου.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Λύτρωσαι ημάς, παθών τής ατιμίας, καί τής χαλεπής, εν άδη τιμωρίας, ταίς ικεσίαις σου Άχραντε Θεοτόκε, τούς ευσεβώς σε μακαρίζοντας.

Ήχος πλ. δ'

Ώ τού παραδόξου θαύματος

Στίχ. α'. Εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Λόγε Θεού υπεράγαθε, ο δι' ημάς εν Σταυρώ, κρεμασθείς ως κατάκριτος, τού πυρός τού μέλλοντος, καί φρικτής αποφάσεως, καί ποινής πάσης ημάς εξάρπασον, εκδυσωπούσης τής Θεομήτορος, σέ γάρ φιλάνθρωπε, καθ' εκάστην άπαντες, εν λογισμοίς, Χριστέ παροργίζομεν, τόν υπεράγαθον.

Στίχ. β'. Ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Ήλιος ιδών σε έφριξεν, επί Σταυρού Ιησού, ηπλωμένον θελήματι, καί η γή εσείετο, καί αι πέτραι ερρήγνυντο, καί τά μνημεία φόβω ηνοίγοντο, καί αι Δυνάμεις πάσαι εξίσταντο, σέ ως εώρακεν, η Παρθένος Δέσποτα, εν τώ Σταυρώ, Οίμοι! ανεκραύγαζε, τί τό ορώμενον.

Στίχ. γ'. Από φυλακής πρωϊας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωϊας ελπισάτω Ισραήλ επί τόν Κύριον.

Ώ τής απείρου χρηστότητος, τού σαρκωθέντος εκ σού, Θεοτόκε πανύμνητε! Σταυρόν γάρ καί θάνατον, εκουσίως υπέμεινεν, ίνατόν κόσμον, σώση όν έπλασεν, όν εκδυσώπει, καμέ τόν άθλιον, καί πολυώδυνον, ρύσασθαι κολάσεως, ένθα τό φώς, λάμπει τό ανέσπερον, κατασκηνώσαί με.

Έτερα τής Θεοτόκου, όμοια

Στίχ. δ'. Ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος, καί πολλή παρ' αυτώ, λύτρωσις. καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραήλ έκ πασών τών ανομιών αυτού.

Χαίρε Παρθένε Θεόνυμφε, χαίρε πιστών η ελπίς, χαίρε κόσμου καθάρσιον, χαίρε πάσης θλίψεως, η τούς δούλους σου σώζουσα, η τού θανάτου, χαίρε κατάλυσις, ο ζωηφόρος χαίρε Παράδεισος, χαίρε αντίληψις, τών προσκαλουμένων σε, χαίρε Θεού, θείον ενδιαίτημα, καί όρος άγιον.

Στίχ. ε'. Αινείτε τόν Κύριον πάντα τά έθνη, επαινέσατε αυτόν, πάντες οι λαοί.

Χαίρε Θεοτόκε Πάναγνε, χαίρε πηγή τής ζωής, χαίρε κλίμαξ ουράνιε, χαίρε πάσης Δέσποινα, καί Κυρία τής Κτίσεως. Ευλογημένη, χαίρε Πανάμωμε, δεδοξασμένη, χαίρε αμόλυντε, χαίρε πανύμνητε, χαίρε θείον σκήνωμα, χαίρε σεμνή, χαίρε Μητροπάρθενε, Νύμφη ανύμφευτε.

Στίχ. ς'. Ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού Κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Χαίρε Μητρόθεε Δέσποινα, χαίρε η μόνη ελπίς, τών βροτών καί αντίληψις, χαίρε καταφύγιον, χαίρε λυχνία φωτός, ηγλαϊσμένον, χαίρε παλάτιον, τό φωτοφόρον, χαίρε λαμπάδιον, χαίρε αμόλυντον, παρθενίας καύχημα, χαίρε πηγή, βρύουσα, ιάματα, τοίς προσιούσί σοι.

Δόξα... Καί νύν...

Σταυροθεοτοκίον, όμοιον

Ώ τού παραδόξου θαύματος! ώ μυστηρίου καινού! ώ φρικτής εγχειρήσεως! η Παρθένος έλεγεν, εν Σταυρώ σε ως έβλεψεν, εν μέσω δύο ληστών κρεμάμενον, όν ανωδίνως, φρικτώς εκύησεν, έκλαιε κράζουσα. Οίμοι Τέκνον φίλτατον! πώς σε δεινός, δήμος καί αχάριστος, Σταυρώ προσήλωσεν.

Απόστιχα Σταυρώσιμα

Υψώθης εν Σταυρώ Χριστέ ο Θεός, καί έσωσας τών ανθρώπων τό γένος, δοξάζομέν σου τά παθήματα.

Στίχ. Α'. Πρός σέ ήρα τούς οφθαλμούς μου, τόν κατοικούντα εν τώ ουρανώ. Ιδού, ως οφθαλμοί δούλων εις χείρας τών κυρίων αυτών, ως οφθαλμοί παιδίσκης εις χείρας τής κυρίας αυτής, ούτως οι οφθαλμοί ημών πρός Κύριον τόν Θεόν ημών, έως ού οικτιρήσαι ημάς.

Επάγης εν τώ Σταυρώ Χριστέ ο Θεός, καί ήνοιξας παραδείσου τάς πύλας, δοξάζομέν σε Λυτρωτά ημών.

Μαρτυρικόν

Στίχ. Β'. Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, ότι επί πολύ επλήσθημεν εξουδενώσεως, επί πλείον επλ ήσθη η ψυχή ημών, τό όνειδος τοίς ευθηνούσι, καί η εξουδένωσις τοίς υπερηφάνοις.

Οι Μάρτυρές σου Κύριε, επιλαθόμενοι τών εν τώ βίω, καταφρονήσαντες καί τών βασάνων, διά τήν μέλλουσαν ζωήν, ταύτης κληρονόμοι ανεδείχθησαν, όθεν καί Αγγέλοις συναγάλλονται. Αυτών ταίς ικεσίαις, δώρησαι τώ λαώ σου, τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Σταυρώ σε καθηλούμενον, ως εθεάσατο η σέ Τεκούσα, μόνε μακρόθυμε, οδυρομένη δάκρυα έρρει κρουνηδόν, καί τό υπερβάλλον τής χρηστότητος, καί τό συμπαθές τό υπέρ άνθρωπον, λίαν εκπληττομένη, ύμνει τό κράτος σου.

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Ήχος πλ. δ'

Βλέπων ο Ληστής, τόν αρχηγόν τής ζωής, επί Σταυρού κρεμάμενον έλεγεν. Ει μή Θεός υπήρχε σαρκωθείς, ο σύν ημίν σταυρωθείς, ουκ άν ο ήλιος, τάς ακτίνας εναπέκρυψεν, ουδέ η γή σειομένη εκυμαίνετο, αλλ' ο πάντων ανεχόμενος, Μνήσθητί μου Κύριε, εν τή Βασιλεία σου.

Εν μέσω δύο Ληστών, ζυγός δικαιοσύνης, ευρέθη ο Σταυρός σου, τού μέν καταγομένου εις άδην, τώ βάρει τής βλασφημίας, τού δέ κουφιζομένου πταισμάτων, πρός γνώσιν θεολογίας, Χριστέ ο Θεός, δόξα σοι.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Τόν αμνόν καί ποιμένα, καί λυτρωτήν, η αμνάς θεωρούσα, εν τώ Σταυρώ, ηλάλαζε δακρύουσα, καί πικρώς ανεκραύγαζεν, ο μέν κόσμος αγάλλεται, δεχόμενος τήν λύτρωσιν, τά δέ σπλάγχνα μου φλέγονται, ορώσης σου τήν σταύρωσιν, ήν περ υπομένεις, διά σπλάγχνα ελέους, Θεέ υπεράγαθε, ανεξίκακε Κύριε, ή πιστώς εκβοήσωμεν. Σπλαγχνίσθητι Παρθένε εφ' ημάς, καί πταισμάτων δώρησαι τήν άφεσιν, τοίς προσκυνούσιν εν πίστει, αυτού τά παθήματα.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Ανέστης εκ νεκρών

Εν μέσω τής Εδέμ, ξύλον θάνατον ήνθησεν, εν μέσω δέ τής γής, ξύλον ζωήν εβλάστησε, γευσάμενοι γάρ τού πρώτου, άφθαρτοι όντες, φθαρτοί γεγόναμεν, σχόντες δέ τού δευτέρου, τής αφθαρσίας κατετρυφήσαμεν, εν τώ Σταυρώ γάρ έσωσε Χριστός, τό γένος τών ανθρώπων.

Τό προσταχθέν μυστικώς

Εν Παραδείσω μέν τό πρίν, ξύλον εγύμνωσεν, επί τή γεύσει ο εχθρός, εισφέρων νέκρωσιν, τού Σταυρού δέ τό ξύλον, τής ζωής τό ένδυμα, ανθρώποις, φέρον επάγη, επί τής γής, καί κόσμος, όλος επλήσθη, πάσης χαράς, όν ορώντες υψούμενον, Θεώ εν πίστει λαοί, συμφώνως εκβοήσωμεν. Πλήρης δόξης ο οίκός σου.

Δόξα... Καί νύν...

Σταυροθεοτοκίον, όμοιον

Παρισταμένη τώ Σταυρώ, δακρυρροούσα, ελεεινώς η Θεοτόκος ανεβόα. Ακατάληπτον όντως, Υιέ τό πάθος σου, ου φέρω τών σπλάγχνων μου χωρισμόν, ου στέγω ορώσά σε, εν Σταυρώ, μή παρίδης τήν δούλην σου, ανάστα εκ τών νεκρών, δοξάζων με κραυγάζουσαν. Πολυέλεε δόξα σοι.

Μετά τήν γ' Στιχολογίαν, έτερα

Τό προσταχθέν μυστικώς

Ξύλον πικρίαν εν Εδέμ, τό πρίν εξήνεγκε, ξύλον Σταυρού δέ γλυκεράν, ζωήν εξήνθησεν, ο Αδάμ γάρ φαγών, εις φθοράν, κατώλισθεν, ημείς δέ, κατατρυφώντες σαρκός Χριστού, ζωούμεθα, καί Θεούμεθα μυστιστικώς, Βασιλείαν λαμβάνοντες, αϊδιον τού Θεού, διό καί πίστει κράζομεν. Δόξα Λόγε τώ πάθει σου.

Μαρτυρικόν, όμοιον

Δι' εγκρατείας τών παθών, τάς πυριφλέκτους, απονεκρώσαντες ορμάς, καί τάς κινήσεις, τού Χριστού οι Μάρτυρες, έλαβον τήν χάριν, τάς νόσους αποδιώκειν, τών ασθενών, καί ζώντες καί μετά τέλος, θαυματουργείν, όντως θαύμα παράδοξον! ότι οστέα γυμνά, εκβλύζουσιν ιάματα. Δόξα τώ μόνω Θεώ ημών.

Δόξα... Καί νύν... Σταυρεθεοτοκίον

Ανέστης εκ νεκρών

Η άσπιλος αμνάς, τόν αμνόν καί ποιμένα, κρεμάμενον Σταυρώ, κατιδούσα εβόα. Τέκνον μου τί τό ξένον, καί παρ' ελπίδα, νύν τούτο θέαμα; Πώς η ζωή τών πάντων, βροτοίς ομοίως καταδεδίκασαι; Αλλά ανάστα Λόγε εκ νεκρών, τριήμερος ως είρηκας.

Κανών Σταυρώσιμος, ού η Ακροστιχίς άνευ τών Σταυροθεοτοκίων

Τώ προσπαγέντι τώ ξύλω Θεώ χάρις. Ιωσήφ

Ωδή α' Ήχος πλ. δ'

Ο Ειρμός

Αρματηλάτην Φαραώ εβύθισε, τερατουργούσα ποτέ, Μωσαϊκή ράβδος, σταυροτύπως πλήξασα, καί διελούσα θάλασσαν, Ισραήλ δέ φυγάδα, πεζόν οδίτην διέσωσεν άσμα τώ Θεώ αναμέλποντα.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Τή εκ τού ξύλου ενηδόνω βρώσει με, νεκρόν γενόμενον, επί Σταυρού Λόγε, νεκρωθείς εζώωσας, καί δόξη κατεκάλλυνας, προσκυνώ σου τό κράτος, υμνολογώ τά παθήματα, καί τήν ευσπλαγχνίαν τήν άμετρον.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ως εφηπλώθη επί ξύλου άμπελος, η αγεώργητος, οίνον ημίν θείας, χάριτος απέσταξε, καρδίας τόν ευφραίνοντα, καί τής πλάνης τήν μέθην, ολοσχερώς αναστέλλοντα, καί τήν άμαρτίαν καθαίροντα.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Πεποικιλμένοι ιεροίς εν στίγμασι, Χριστού οι Μάρτυρες, καί αθλητών πόνοις, εγκαλλωπιζόμενοι, καλλοποιώ παρίστασθε, μετά δόξης Δεσπότη, πανευκλεώς ευφραινόμενοι, καί θεοειδείς γνωριζόμενοι.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ρώμη τή θεία προφανώς ρωννύμενοι, άγιοι Μάρτυρες, τού δυνατού πάσαν, ισχύν τήν ολέθριον, ανδρείως κατεβάλετε, καί στεφθέντες ωραίως, νικητικοίς διαδήμασι, χαίροντες Κυρίω παρίστασθε.

Σταυρεθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Παρισταμένη τώ Σταυρώ σου Κύριε, η Απειρόγαμος, καί τάς εν σοί τρώσεις, καθορώσα Δέσποτα, τιτρωσκομένη έλεγεν. Οίμοι Τέκνον! ωδίνας, αποφυγούσα τώ τόκω σου, νύν οδυνηρώς κατατρύχομαι.

Κανών τής Θεοτόκου, ού η Ακροστιχίς

Δέησίς εστιν ογδόη τή Παρθένω. Ιωσήφ

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Δεδοξασμένα περί σού λελάληνται, δεδοξασμένη Αγνή, η τών πιστών δόξα, μόνη χρηματίσασα, διό μελλούσης δόξης με, κοινωνόν σαίς πρεσβείαις, δοξάζοντά σε ανάδειξον, άχραντε πανάμωμε Δέσποινα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ευλογημένος ο καρπός Πανάμωμε, ο τής κοιλίας σου, δι' ού βροτοί πάντες, τής αράς ελύθημεν, ευλογημένη Πάναγνε, ανερμήνευτον θαύμα, ακατανόητον όραμα, πάντων τών βροτών τό διάσωσμα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η τών Αγγέλων δυσωπεί σε Κύριε, πληθύς εκάστοτε, τών Μαθητών δήμος, Προφητών ο σύλλογος, Μαρτύρων καί Οσίων σου, διά τής Θεοτόκου, αμαρτημάτων συγχώρησιν, δώρησαι ημίν ως φιλάνθρωπος.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σέ τήν εν σπλάγχνοις δεξαμένην Άχραντε, τό πύρ τό άστεκτον, εκδυσωπώ πίστει, τής γεέννης ρύσαί με, καί τής αποκειμένης μοι, διά πλήθος πταισματων, κολάσεως ελευθέρωσον, σού ταίς ευπροσδέκτοις δεήσεσι.

Ωδή γ'

Ο Ειρμός

Ο στερεώσας κατ' αρχάς, τούς ουρανούς εν συνέσει, καί τήν γήν επί υδάτων εδράσας, εν τή πέτρα με Χριστέ, τών εντολών σου στήριξον, ότι ουκ έστι πλήν σου, άγιος μόνε Φιλάνθρωπε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ο στερεώσας ουρανόν, καί γήν ο θεμελιώσας, καί τήν θάλασσαν τώ λόγω πεδήσας, σύ εδέθης δι' εμέ, Σταυρώ προσαναρτώμενος, όπως δεσμών με λύσης, τής αμαρτίας Φιλάνθρωπε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Σταυρού τώ ξύλω ο εχθρός, προσκόψας εθανατώθη, σύν τοίς δαίμοσιν αυτού τοίς κακούργοις, καί ο γεύσει πονηρά, κατακριθείς ηλέηται, καί εδρασμώ η κτίσις, ευσεβείας ενίδρυται.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Πολυειδέσιν αικισμοίς, καί ξίφεσι καί θηρίοις, καί γυμνότητι σωμάτων οι θείοι, καί γενναίοι Αθληταί, διδόμενοι αχείρωτοι, τώ πονηρώ διώκτη, έμειναν νεύσει τή κρείττονι.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Αποσκοπούντες λογισμώ, νηφούση τε διανοία, πρός τά μένοντα ρεόντων τελείως, κατεφρόνησαν, Χριστού, οι Μάρτυρες οι ένδοξοι, όθεν τούς ανυποίστους, πόνους υπέφερον χαίροντες.

Σταυρεθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η πολυϋμνητος Αμνάς, τόν Άρνα θεασαμένη, πρός εκούσιον ελκόμενον πάθος, καί σταυρούμενον σαρκί, ηλάλαζε δακρύουσα, καί τήν μακροθυμίαν, ύμνει τήν τούτου δοξάζουσα.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Ουρανίας αψίδος οροφουργέ Κύριε, καί τής Εκκλησίας δομήτορ, σύ με στερέωσον, εν τή αγάπη τή σή, τών εφετών η ακρότης, τών Πιστών τό στήριγμα, μόνε φιλάνθρωπε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ιεράς πολιτείας, αποπεσών άχραντε, παρασυνεβλήθην τοίς κτήνεσι, καί κατάκριτος, όλος γεγένημαι, η τόν Κριτήν τετοκυία, πάσης κατακρίσεως, ρύσαι καί σώσόν με.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Στεναγμούς ανενδότους, καί ψυχικόν δάκρυον, καί διηνεκή μοι παράσχου, Κόρη κατάνυξιν, όπως πενθήσω μου, τά συμφυέντα μοι πάθη, εξ απροσεξίας μου, Θεοχαρίτωτε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Επουράνιαι τάξεις, λειτουργικά πνεύματα, δήμος Προφητών Αποστόλων σου, καί Μαρτύρων σου, σύν τή Τεκούση σε, εκδυσωπούσιν Οικτίρμον, τώ λαώ σου δώρησαι, πταισμάτων άφεσιν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Συμπαθείας με θείας, ως συμπαθής Άχραντε, νύν καταξιώσαι δυσώπει, τόν ευσυμπάθητον, τρόπους ασπλάγχνους γάρ, ασυμπαθείς κεκτημένον, μετανοίας τρόποις με, νύν ανακάλεσαι.

Ωδή δ'

Ο Ειρμός

Σύ μου ισχύς, Κύριε σύ μου καί δύναμις, σύ Θεός μου, σύ μου αγαλλίαμα, ο Πατρικούς κόλπους μή λιπών, καί τήν ημετέραν, πτωχείαν επισκεψάμενος, διό σύν τώ Προφήτη, Αββακούμ σοι κραυγάζω. Τή δυνάμει σου δόξα Φιλάνθρωπε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Γένος βροτών, τού πτώματος ανακέκληται, ού υπέστη, πάλαι ο πρωτόπλαστος, ο γάρ τών όλων Δημιουργός, ήρθη επί ξύλου, δακτύλους εξαιματούμενος, καί ήλοις εκουσίως, προσηλούμενος χείρας, καί πλευράν υπό λόγχης νυττόμενος.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Έστη Σταυρός, καί πλάνη πάσα κατέπεσεν, εγυμνώθη, Σώτερ ο αλλότριος, σού γυμνωθέντος, καί ο Αδάμ, θείας αφθαρσίας, καταστολήν επενδύσατο, η κτίσις εφωτίσθη, σκοτισθέντος ηλίου, επί ξύλου Χριστέ σταυρουμένου σου.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νεοσφαγή, καθάπερ θύματα Μάρτυρες, τώ τυθέντι, Λόγω προσηνέχθητε, ταίς τών αιμάτων επιρροαίς, πλάνης τάς θαλάσσας, ξηράναντες θεία χάριτι, καί χύσιν παθημάτων, επομβρίαις θαυμάτων, αναστέλλοντες πάντοτε ένδοξοι.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τήξιν μελών, πάντων οδόντων εκρίζωσιν, καί ονύχων, Μάρτυρες υπέστητε, χείρας κοπτόμενοι αφειδώς, γλώσσάν τε καί πόδας, καί αρμονίας τού σώματος, διό υπερβαλλούσης, ηξιώθητε δόξης, τώ τών όλων Θεώ παριστάμενοι.

Σταυρεθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τόν εαυτής, μόσχον η άμεμπτος δάμαλις, κατιδούσα, ξύλω αναρτώμενον, τέκνον εβόα αλαλαγμώ, πώς σε παρανόμων, δήμος ουδόλως ωκτείρησεν, αυτόν ωκτειρηκότα, αλλά σκέψει δολία, θανατώσαι αδίκως προείλετο.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τό πονηρόν, αμαρτιών μου χειρόγραφον, θεία λόγχη, Πάναγνε διάρρηξον, τή κεντησάση θείαν πλευράν, τού ενανθρωπήσαι, εκ σού Παρθένε θελήσαντος, καί βίβλω με γραφήναι, σωζομένων δυσώπει, τόν αφρόνως Θεού μακρυνόμενον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ίνα φωναίς, χαριστηρίοις δοξάζω σε, ίνα θείω, πόθω μεγαλύνω σε, τήν τώ μεγίστω σου τοκετώ, πάντας σμικρυνθέντας, Πανάμωμε μεγαλύνασαν, μεγάλως αμαρτώντα, καί δεινώς συμπτωθέντα, συγχωρήσεως Κόρη αξίωσον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νόμοι εν σοί, κεκαινοτόμηνται φύσεως, υπέρ φύσιν, Λόγον γάρ εκύησας, διό σε πίστει εκδυσωπώ. Τόν υπέρ τήν φύσιν, τήν ανθρωπίνην Πανάμωμε, πολλά ημαρτηκότα, καί Θεού μακρυνθέντα, επιστρέψαντα σώσον πρεσβείαις σου.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Οδυσμενής, τής αμαρτίας τοίς βέλεσι, τήν ψυχήν μου, όλην ετραυμάτισε, καί κατεμόλυνεν ηδοναίς, τήν εμήν καρδίαν, καί τής οδού απεπλάνησε, Παρθένε τής ευθείας, διά τούτο βοώ σοι. Επιστρέφοντα δέξαι καί σώσόν με.

Ωδή ε'

Ο Ειρμός

Ίνα τί με απώσω, από τού προσώπου σου, τό φώς τό άδυτον, καί εκάλυψέ με, τό αλλότριον σκότος τόν δείλαιον; αλλ' επίστρεψόν με, καί πρός τό φώς τών εντολών σου, τάς οδούς μου κατεύθυνον δέομαι.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ίνα τής ενηδόνου, γεύσεως λυτρώσης με, χολής Μακρόθυμε, απεγεύσω θέλων, καί νεκρώσεως όπως εκδύσης με, Ιησού τό πάθος, γυμνός παγήναι κατεδέξω, επί ξύλου, υμνώ σου τό εύσπλαγχνον.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Τήν φθαρείσαν ψυχήν μου, Λόγε τοίς παθήμασι, καινοποιούμενος, τήν ψυχήν παρέθου, τώ Πατρί επί ξύλου κρεμάμενος, καί ου φέρει ταύτα, άψυχος γή κατανοούσα, αλλά φόβω κλονείται υμνούσά σε.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ωραιώθητε θείοις, Μάρτυρες παθήμασι καλλωπιζόμενοι, καί ιχνηλατούντες, τόν τοίς πάθεσι πάσιν απάθειαν, δεδωκότα Λόγον, μονογενή Πατρός ανάρχου, διά τούτο αυτώ συνδοξάζεσθε.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ξενωθέντες τών κάτω, τά μή θεωρούμενα κατεκληρώσασθε, εν επουρανίοις, αυλιζόμενοι θείοις σκηνώμασι, καί μεθέξει θεία, θεοποιούμενοι αϋλως, τού Σωτήρος αήττητοι Μάρτυρες.

Σταυρεθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ξένον θέαμα βλέπω, έκραζες Πανύμνητε, πώς ο τώ βλέμματι, πάσαν γήν σαλεύων, επί ξύλου υψούμενος ύπνωσας; τούς υπνούντας μέλλων, εκ τού αιώνος αφυπνίζειν. Προσκυνώ σου Υιέ τό μακρόθυμον.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Γενεαί γενεών σε, τήν αειμακάριστον νύν μακαρίζουσιν, ουρανών Δυνάμεις, ως τά κάτω τοίς άνω συνάψασαν, ευφημούσι μόνην, εν γυναιξίν ευλογημένη, τού πεσόντος Αδάμ η ανάκλησις.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Διαμένειν με σώον, μή περιτρεπόμενον στάσεως κρείττονος, αλλ' ευθυπορούντα, καί Θεώ τά ευάρεστα πράττοντα, ενδυνάμωσόν με, τόν αγαθόν τεκούσα Λόγον, τόν ημάς αλογίας ρυσάμενον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο τό αίμά σου Λόγε, διά υπερβάλλουσαν, ελέους άβυσσον, εν Σταυρώ κενώσας, τών παθών μου τήν άβυσσον ξήρανον, καί εν κατανύξει, σοί τώ Θεώ ευαρεστήσαι, διά τής Θεοτόκου αξίωσον.

Ωδή ς'

Ο Ειρμός

Άβυσσος αμαρτιών, καί πταισμάτων καταιγίς με ταράττει, καί πρός βυθόν βιαίως, συνωθεί απογνώσεως, αλλά σύ τήν κραταιάν, χείρά μοι έκτεινον, ως τώ Πέτρω, ώ Κυβερνήτα καί διάσωσον.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ύμνησαν τών ουρανών, αι Δυνάμεις, καί εξέστησαν πάσαι, επί Σταυρού σε Λόγε, καθορώσαι κρεμάμενον, καί Αδάμ ο πληγωθείς, Σώτερ ιάτρευται τώ Σταυρώ σου, καί η κατάρα εξωστράκισται.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Λέλυται εκ τών δεσμών, τό ανθρώπινον Μακρόθυμε γένος, σου εν σαρκί δεθέντος, καί δεσμείται ο τύραννος, υπό πάντων τών πιστών, καταπαιζόμενος ως στρουθίον. Δόξα Χριστέ τή δυναστεία σου.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ώφθητε θεοειδείς, Αθλοφόροι ώσπερ άνθρακες πάσαν, τής δυσσεβείας ύλην, κατακαίοντες χάριτι, επ' ανθράκων τε πυρός περιχορεύοντες, καί τήν θείαν, αναψυχήν υποδεχόμενοι.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Θρέμματα αληθινού, δεδειγμένοι Αθλοφόροι Ποιμένος, μέσον αγρίων λύκων, αβλαβείς διεμείνατε, καί τελέσαντες καλώς, δρόμον τόν ένθεον, εν τή μάνδρα, τή ουρανίω εσκηνώσατε.

Σταυρεθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Κύριόν σε τής ζωής, καί ωραίον απεκύησα κάλλει, υπέρ υιούς ανθρώπων, η Παρθένος εκραύγαζε, καί πώς θνήσκεις νύν Υιέ, κάλλος ουκ έχων εν τώ σταυρούσθαι, ο καλλωπίζων πάντα νεύματι;

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Ιλάσθητί μοι Σωτήρ, πολλαί γάρ αι ανομίαι μου, καί εκ βυθού τών κακών, ανάγαγε δέομαι, πρός σέ γάρ εβόησα, καί επάκουσόν μου, ο Θεός τής σωτηρίας μου.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ηλέηται διά σού, η φύσις τής ανθρωπότητος, τόν ελεήμονα γάρ, εκύησας Κύριον, ελεήμον Πάναγνε, όθεν δυσωπώ σε, τήν εμήν ψυχήν ελέησον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τών Ασωμάτων, Χριστέ, τά τάγματα δυσωπούσί σε, Μαρτύρων τε Προφητών, καί τών Αποστόλων σου, διά τής Τεκούσης σε, τόν λαόν σου σώζε, από πάσης περιστάσεως.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η αγεώργητος γή, τόν γεωργόν η κυήσασα, καί πάντων Δημιουργόν, τήν υλομανήσασαν, ψυχήν μου τοίς πάθεσι, δείξον καρποφόρον, διά θείας επιγνώσεως.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Παρέβην τάς εντολάς, τάς πρός Θεόν οδηγούσας με, καί θέλων τοίς πονηροίς, δεδούλωμαι πάθεσι, διό ικετεύω σε, τής αυτών με ρύσαι, δεσποτείας Αειπάρθενε.

Ωδή ζ'

Ο Ειρμός

Θεού συγκατάβασιν τό πύρ ηδέσθη εν Βαβυλώνί ποτε, διά τούτο οι Παίδες εν τή καμίνω αγαλλομένω ποδί ως εν λειμώνι χορεύοντες έψαλλον. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Επλήγης τάς χείράς σου, εν αίς ειργάσω, Χριστέ τά θαύματα, καί τραυμάτων ηνέσχου, τά τραύματά μου πάντα ιώμενος, υμνώ σε Λόγε, κραυγάζών Μακρόθυμε. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ωρύχθης τάς χείράς σου, καί πόδας ήλοις, Χριστέ σταυρούμενος, καί πλευράν ελογχεύθης, κρουνούς πηγάζων πάσιν αφέσεως, τοίς μελωδούσιν απαύστως καί λέγουσιν. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Χορείαν στησώμεθα, υμνολογούντες Θεού τούς Μάρτυρας, τοίς χοροίς τών Αγγέλων, αριθμουμένους, καί τά επίγεια, φωταγωγούντας, καί πάντοτε μέλποντας. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Αγίων λαμπρότησιν, αγιασθέντες κατεσκηνώσατε, επιπέμποντες πάσιν, αγιασμόν τε καί απολύτρωσιν, τοίς ευφημούσιν, υμάς καί κραυγάζουσιν. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Σταυρεθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο άδυτος Ήλιος, πώς έδυς ξύλω Λόγε τεινόμενος, η Παρθένος εβόα, καί βλέπων έστη τού δρόμου ήλιος, φαίνειν μή σθένων, σού πάσχοντος Δέσποτα; Υμνολογώ, προσκυνώ τό θείον κράτος σου.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Αρρήτω κυήσει σου, φρικτών αρρήτων ημάς ηξίωσας, Θεοτόκε πραγμάτων, διό φρικτής με ρύσαι κολάσεως, καί τής αρρήτου χαράς καταξίωσον, ίνα υμνώ σε αεί τήν πολυϋμνητον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ραθύμως τόν βίον μου, εκδαπανήσας άκαρπος έμεινα, καί πτοούμαι τήν δίκην, καί τής γεέννης τό πύρ τό άσβεστον, η πύρ τεκούσα Παρθένε τό άστεκτον, ρύσαί με, τού πυρός, τή μεσιτεία σου.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ραυμάτων επέκεινα, τό μέγα θαύμα τής σής κυήσεως, διά τούτο βοώ σοι, Αγνή παρθένε Θεογεννήτρια, τά σά ελέη επ' εμοί θαυμάστωσον, καί τής μελλούσης οργής, ρύσαι καί σώσόν με.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εμέ τόν βιώσαντα, εν αμελεία, καί παραβλέψαντα, τούς αγίους σου νόμους, καί τά σεπτά σου Σώτερ εντάλματα, οίκτειρον σώσον διά τής Τεκούσης σε, ως ευεργέτης Θεός, καί πολυέλεος.

Ωδή η'

Ο Ειρμός

Επταπλασίως κάμινον, τών Χαλδαίων ο τύραννος, τοίς θεοσεβέσιν, εμμανώς εξέκαυσε, δυνάμει δέ κρείττονι, περισωθέντας τούτους ιδών, τόν Δημιουργόν καί Λυτρωτήν ανεβόα, οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ρίζης Χριστέ εβλάστησας, Ιεσσαί σωματούμενος, καί ριζοτομείς τήν εκφυείσαν άκανθαν, Αδάμ παραβάσεως, στέφος φορών ακάνθινον, ξύλω δέ παγείς, τήν εκ τού ξύλου ιάσω, βλαστήσασαν κατάραν, καί τούς μέλποντας σώζεις, λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ίνα Θεόν τόν άνθρωπον, απεργάση φιλάνθρωπε, γέγονας βροτός, καί τώ Σταυρώ ωμίλησας, πλευράν εκκεντούμενος, καί όξος ποτιζόμενος, όθεν οι σωθέντες, σού τοίς πάθεσι Λόγε, βοώμεν ευχαρίστως, Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Συμποδισθέντες Μάρτυρες, καί ως άρνες θυόμενοι, καί επί πυρός, ανηλεώς οπτώμενοι, θηρσίν εκδιδόμενοι, τάς κεφαλάς τεμνόμενοι, χαίρετε χαρά, ανεκλαλήτω βοώντες. Οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Στεφανηφόροι Μάρτυρες, τών Αγγέλων συμμέτοχοι, οι τούς ωμοτάτους, δυσμενείς πατήσαντες, πρεσβείαν ποιήσατε, υπέρ ημών πρός Κύριον, όπως εν αγάπη, καί πολλή ομονοία, ζησώμεθα βοώντες, Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Σταυρεθεοτοκίον

Οδυνηρώς στενάζουσα, μητρικώς αλαλάζουσα, καί τήν εκ τών σπλάγχνων, συνοχήν μή φέρουσα, Σταυρώ ενητένιζες, τώ εκ τής σής τεχθέντι γαστρός, Τέκνον, εκβοώσα, τί τό όραμα τούτο; πώς πάσχεις ο τή φύσει απαθής; πάντως θέλων, τό γένος τών ανθρώπων, φθοράς ελευθερώσαι.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νενεκρωμένην ζώωσον, συμπτωθείσαν ανάστησον, τετραυματισμένην, τήν ψυχήν μου ίασαι, τόν νούν μου ειρήνευσον, τών πειρασμών τά κύματα, πράϋνον Παρθένε, καί βοώντά με σώσον. Οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ως ο Ληστής κραυγάζω σοι, Μνήσθητί μου Φιλάνθρωπε, κλαίω ως η Πόρνη, καί βοώ σοι, Ήμαρτον, ως πάλαι ο Άσωτος, μετανοούντα δέξαι με, τόν απεγνωσμένον, διά τής Θεοτόκου, προθύμως ίνα μέλπω, Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ικετικώς βοώμέν σοι, Θεοτόκε πανύμνητε, μετά τών απείρων, νοερών Δυνάμεων, Μαρτύρων Οσίων τε, καί Αποστόλων καί Προφητών, ποίησον πρεσβείαν, υπέρ πάντων τών πίστει, ενθέως μελωδούντων, Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Ωδή θ'

Ο Ειρμός

Εξέστη επί τούτω ο ουρανός, καί τής γής κατεπλάγη τά πέρατα, ότι Θεός, ώφθη τοίς ανθρώποις σωματικώς, καί η γαστήρ σου γέγονεν, ευρυχωροτέρα τών ουρανών, διό σε Θεοτόκε, Αγγέλων καί ανθρώπων, ταξιαρχίαι μεγαλύνουσι.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ιάτρευσάς μου Δέσποτα τάς πληγάς, πληγωθείς καί αιμάξας, τάς χείράς σου, καί πρός οδούς, βαίνειν σωτηρίους ως αγαθός, κατεύθυνάς με Κύριε, πόδας ορυχθείς επί τού Σταυρού, ούς πάλαι οι Γενάρχαι, βαδίζοντας ιδόντες, εν Παραδείσω κατεκρύπτοντο.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ωρθώθη ορθωθέντος σου εν Σταυρώ, ο πεσών πτώμα μέγα Πρωτόπλαστος, η δέ ισχύς, άπασα επτώθη τού δυσμενούς, πάσα δέ γή ηγίασται, αίματι καί ύδατι εκ τής σής, πλευράς προχεομένω, διό σε Πανοικτίρμον, ακαταπαύστως μεγαλύνομεν.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Στρεβλούμενοι τάς στρέβλας τού πονηρού, διελύσατε άγιοι Μάρτυρες, καί τοίς δεσμοίς, οίς περ υπεμείνατε καρτερώς, τούτον συνεποδίσατε, καί καθυπετάξατε τοίς ποσιν, αισχύνης πεπλησμένον, καί γέλως τοίς ορώσι, χάριτι θεία χρηματίσαντα.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ηγή τή καταθέσει τών ιερών, τών Μαρτύρων λειψάνων ηγίασται, καί γάρ πηγήν, βρύουσαν ιάσεις παντοδαπάς, ταύτα ενθέως κέκτηται, πάθη τών σωμάτων καί τών ψυχών, απαύστως ιωμένην, καί λώβην τών δαιμόνων, εκκρουομένην θείω Πνεύματι.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φυγούσα τάς ωδίνας τάς μητρικάς, τώ καιρώ τής λοχείας Μακρόθυμε, σέ εν τώ νύν, πάθει εκουσίως προσομιλείν, καί άλγος καθυφίστασθαι, ήλγησα τά σπλάγχνα καί τήν ψυχήν, οδύνης επληρώθην, η Πάναγνος εβόα, ήν επαξίως μεγαλύνομεν.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Έφριξε πάσα ακοή, τήν απόρρητον Θεού συγκατάβασιν, όπως ο Ύψιστος, εκών κατήλθε, μέχρι καί σώματος, παρθενικής από γαστρός, γενόμενος άνθρωπος, διό τήν άχραντον, Θεοτόκον οι πιστοί μεγαλύνομεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ώ θεία κλίνη Σολομών, ήν κυκλούσι δυνατοί νύν εξήκοντα, ρήσει τής θείας Γραφής, εν ή ο Λόγος επανεπαύσατο, ταίς μυριάσι με αεί, δαιμόνων κλονούμενον, άτρωτον φύλαξον, τή δυνάμει σου αγνή Αειπάρθενε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Στάζουσα θείον γλυκασμόν, τών απάντων γλυκασμόν η κυήσασα, ιώ τού όφεως, τήν φαρμαχθείσαν ψυχήν μου γλύκανον, αλλοτριούσά με πικράς, αμαρτίας πάντοτε, τή μεσιτεία σου, προστασία τών πιστών ακαταίσχυντε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ήλιε δόξης Ιησού, τήν αθλίαν μου ψυχήν φωταγώγησον, ταίς παρακλήσεσι τής σέ, τεκούσης αγνής θεόπαιδος, τών ασωμάτων Λειτουργών, σεπτών Αποστόλων σου, Ιεραρχών Προφητών, καί Μαρτύρων ευ κλεών καί Οσίων σου.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φρίττω σου μόνε Βασιλεύ, τήν δευτέραν παρουσίαν καί δέδοικα, όλος κατάκριτος, ηπορημένος υπάρχων Κύριε, διό πρό τέλους σοι βοώ, διά τής Τεκούσης σε. Φείσαι καί σώσόν με, ελεήμον αγαθέ καί Φιλάνθρωπε.

Απόστιχα τών Αίνων, Σταυρώσιμα

Τού Μωϋσέως η ράβδος, τόν τίμιον Σταυρόν σου, προετύπου Σωτήρ ημών, εν αυτώ γάρ σώζεις, ως εκ βυθού θαλάσσης, τόν λαόν σου Φιλάνθρωπε.

Στίχ. α'. Ενεπλήσθημεν τό πρωϊ τού ελέους σου, Κύριε, καί ηγαλλιασάμεθα καί ηυφράνθημεν έν πάσαις ταίς ημέραις ημών. Ευφρανθείημεν, ανθών ημερών εταπείνωσας ημάς, ετών, ών είδομεν κακά, καί ίδε επί τούς δούλους σου καί επί τά έργα σου, καί οδήγησον τούς υιούς αυτών.

Ο εν Εδέμ Παράδεισος ποτέ, τό ξύλον τής γνώσεως, ανεβλάστησεν εν μέσω τών φυτών, η Εκκλησία σου Χριστέ, τόν Σταυρόν σου εξήνθησε, τόν πηγάσαντα, τώ κόσμω τήν ζωήν, αλλά τό μέν εθανάτωσε, βρώσει φαγόντα τόν Αδάμ, τό δέ εζωοποιησε, πίστει σωθέντα τόν Ληστήν, ού τής αφέσεως κοινωνούς, ημάς ανάδειξον Χριστέ ο Θεός, ο τώ πάθει σου λύσας, τήν καθ' ημών μανίαν τού εχθρού, καί αξίωσον ημάς, τής ουρανίου Βασιλείας σου.

Μαρτυρικόν

Τί υμάς καλέσωμεν

Στίχ. β'. Καί έστω η λαμπρότης Κυρίου τού Θεού ημών εφ' ημάς, καί τά έργα τών χειρών ημών κατεύθυνον εφ' ημάς, καί τό έργον τών χειρών ημών κατεύθυνον.

Μάρτυρες Χριστού οι αήττητοι, οι νικήσαντες τήν πλάνην, τή δυνάμει τού Σταυρού, απολαύετε τήν χάριν, αιωνίως τής ζωής. Τυράννων, απειλάς ουκ επτοήθητε, βασάνοις, αικιζόμενοι ευφραίνεσθε, καί νύν τά αίματα υμών, γέγονεν ιάματα ταίς ψυχαίς ημών, πρεσβεύσατε, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Καί νύν...

Σταυροθεοτοκίον, όμοιον

Ξύλω προσπηγνύμενον Κύριε, ως εώρακεν ασπόρως, η Τεκούσά σε Αμνάς, κατεξαίνετο τάς όψεις, καί εβόα εν κλαυθμώ; Υιέ μου, πώς σφαγήν φέρεις τήν άδικον, πώς θνήσκεις, ο αθάνατος ως άνθρωπος, λόγον μοι δός φώς γλυκύτατον, βλέψον Μητέρα θρηνούσάν σε, καί δόξασον, ταύτην Λόγε τή εγέρσει σου.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Μνήσθητι ημών, Χριστέ Σωτήρ τού κόσμου, ώσπερ τού Ληστού, εμνήσθης επί ξύλου, καί καταξίωσον πάντας μόνε Οικτίρμον, τής ουρανίου Βασιλείας σου.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Ράβδω Μωϋσής, Σταυρόν εξεικονίζει, τέμνει τόν βυθόν, λαόν Ισραηλίτην, διαβιβάζων, ημείς δέ τούτον τυπούντες, τούς νοητούς εχθρούς τροπούμεθα.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Πάλαι Ιακώβ, επευλογών τούς Παίδας, χείρας εναλλάξ, εφήπλου σημαινούσας, τόν σόν Σταυρόν, διού πάντες εκ τής κατάρας, Χριστέ Σωτήρ ηλευθερώθημεν.

Μαρτυρικόν

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Πάθη τού Χριστού, ζηλούντες Αθλοφόροι, βάσανα πικρά, ηνέγκατε γενναίως, καί αφθαρσίας στεφάνοις καταστεφθέντες, τούς ουρανούς περιπολεύετε.

Δόξα...

Δόξα τώ Πατρί, τώ μόνω αθανάτω, δόξα τώ Υιώ, τώ ζώντι εις αιώνας, δόξα τώ Πνεύματι άμα, τώ παναγίω, τώ πάσαν κτίσιν αγιάζοντι.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Εκ παρθενικής, ανέτειλε γαστρός σου, ο Δημιουργός, ηλίου καί σελήνης, όν καθορώσα σταυρούμενον Θεοτόκε, πάσα η κτίσις εκυμαίνετο.

Ήχος πλ. δ'

Κύριε, ει καί κριτηρίω παρέστης

Στίχ. α'. Εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Κύριε, σύ τού Παρακλήτου τή αίγλη, τούς Αποστόλους εφώτισας, καί φωστήρας τέθεικας τούτους, τήν οικουμένην καταυγάζοντας, τώ νοητώ φωτισμώ, τής γνώσεώς σου Δέσποτα, διά τούτο προσκυνούμεν, τήν πολλήν σου αγαθότητα.

Στίχ. β'. Ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Κύριε, σύ τών Αποστόλων πρεσβείαις, περιτειχίζων τήν ποίμνην σου, ταύτην εξ εχθρών επηρείας, διασώζεις αστασίαστον, ήν περ τιμίω Σωτήρ, ωνησάμενός σου αίματι, τής δουλείας τού αλλοτρίου, ηλευθέρωσας ως εύσπλαγχνος.

Στίχ. γ'. Από φυλακής πρωϊας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωϊας ελπισάτω Ισραήλ επί τόν Κύριον.

Ώφθητε, εν τώ διαδήματι Χριστού, τής Εκκλησίας, ως τίμιοι, λίθοι διαυγείς λαμπηδόνας, τή οικουμένη αστράπτοντες, θεογνωσίας τό φώς, Απόστολοι μακάριοι, τής Τριάδος παραστάται, καί πρεσβευταί τών ψυχών ημών.

Έτερα, τού Αγίου Νικολάου, όμοια

Στίχ. δ'. Ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος, καί πολλή παρ' αυτώ, λύτρωσις. καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραήλ έκ πασών τών ανομιών αυτού.

Κύριε, σύ τού Ιεράρχου ταίς θείαις, πανευπροσδέκτοις δεήσεσιν, εκ παντός κινδύνου καί πάσης, ελευθέρωσον κακώσεως, καί επηρείας κακών, τούς δούλους σου Φιλάνθρωπε, τούς εν πίστει προσκυνούντας, σού τό κράτος τό ανείκαστον.

Στίχ. ε'. Αινείτε τόν Κύριον πάντα τά έθνη, επαινέσατε αυτόν, πάντες οι λαοί.

Κύριε, σύ τόν Ιεράρχην εν κόσμω, ως ευωδίαν ανέδειξας, πάντων γάρ πιστών τάς καρδίας, ευωδιάζει νύν τοίς θαύμασι, νόσους καί πάθη ψυχών, διώκων τή σή χάριτι, ού ταίς πρεσβείαις, ως Οικτίρμων, τούς υμνούντάς σε περίσωζε.

Στίχ. ς'. Ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού Κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Κύριε, σύ τόν σόν σεπτόν Ιεράρχην, εν τοίς πέρασιν εδόξασας, δούς αυτώ θαυμάτων τήν χάριν, καί υπέρμαχον ανέδειξας, τών εν κινδύνοις δεινοίς, καί θλίψεων κακώσεσι, περιπιπτόντων καί αιτούντων, τούτου αεί τήν αντίληψιν.

Δόξα... Και νύν... Θεοτοκίον, όμοιον

Ίδε μου, τής συντετριμμένης καρδίας, τούς στεναγμούς Θεονύμφευτε, πρόσδεξαι Παρθένε Μαρία, καί μή απώση πανάμωμε, τάς τών χειρών μου Αγνή, επάρσεις ως φιλάγαθος, ίνα υμνώ καί μεγαλύνω, τόν μεγαλύναντα τό γένος ημών.

Απόστιχα Αποστολικά, όμοια

Κύριε, εί καί κριτηρίω παρέστης

Κύριε, σέ ειλικρινώς επί τής γής, οι Απόστολοι ποθήσαντες, σκύβαλα ηγήσαντο πάντα, ίνα σε μόνον κερδήσωσι, καί υπέρ σού αικισμοίς, τά σώματα παρέδωκαν, διά τούτο δοξασθέντες, πρεσβεύουσιν υπέρ τών ψυχών ημών.

Στίχ. Α'. Πρός σέ ήρα τούς οφθαλμούς μου, τόν κατοικούντα εν τώ ουρανώ. Ιδού, ως οφθαλμοί δούλων εις χείρας τών κυρίων αυτών, ως οφθαλμοί παιδίσκης εις χείρας τής κυρίας αυτής, ούτως οι οφθαλμοί ημών πρός Κύριον τόν Θεόν ημών, έως ού οικτιρήσαι ημάς.

Κύριε, σύ τών Αποστόλων τήν μνήμην, επί τής γής εμεγάλυνας, πάντες γάρ ομού συνελθόντες, εν αυτή δοξολογούμέν σε, ότι παρέχεις ημίν, δι' αυτών τά ιάματα, καί τώ κόσμω τήν ειρήνην, ευχαίς αυτών καί τό μέγα έλεος.

Μαρτυρικόν

Στίχ. Β'. Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, ότι επί πολύ επλήσθημεν εξουδενώσεως, επί πλείον επλ ήσθη η ψυχή ημών, τό όνειδος τοίς ευθηνούσι, καί η εξουδένωσις τοίς υπερηφάνοις.

Εί τις αρετή, καί εί τις έπαινος, πρέπει τοίς Αγίοις, ξίφεσι γάρ έκλιναν τούς αυχένας, διά σέ τόν κλίναντα ουρανούς καί καταβάντα, εξέχεαν τό αίμα αυτών, διά σέ τόν κενώσαντα εαυτόν, καί μορφήν δούλου λαβόντα, εταπεινώθησαν έως θανάτου, τήν πτωχείαν σου μιμούμενοι. Ών ταίς ευχαίς, κατά τό πλήθος τών οικτιρμών σου, ο Θεός ελέησον ημάς.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Τί υμάς καλέσωμεν Άγιοι; ύμφην σε Παρθένε εκήρυξαν, τής αξίας τού Πατρός, καί τής θεότητος αυτού, οι Θεόν, αξιωθέντες κατιδείν σωματικώς, καί Λόγου καί Θεού Κόρη γεννήτριαν, καί Πνεύματος αγίου οικητήριον, εν σοί γάρ πάν τής θεότητος, σωματικώς κατεσκήνωσε, τό πλήρωμα, πληρεστάτης ούσης χάριτος.

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Αποστολικά

Ήχος πλ. δ'

Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Ως φωστήρας τού κόσμου, καί Οδηγούς, τής ημών σωτηρίας, τάς απαρχάς, τούς θείους υμνήσωμεν, μαθητάς τού Θεού ημών, ότι φώς τοίς εν σκότει, ημίν εξανέτειλαν, καί τόν Ήλιον πάσι, τής δόξης εγνώρισαν, όθεν καί τήν πλάνην, τών ειδώλων καθείλον, Τριάδα κηρύξαντες, εν μιά τή θεότητι. Πρός αυτούς ούν βοήσωμεν. Απόστολοι Χριστού τού Θεού, τών πταισμάτων άφεσιν αιτήσασθε, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν αγίαν μνήμην υμών.

Όμοιον

Εις τά πέρατα πάντα, διαδραμών, ο σοφός υμών φθόγγος, ως αληθώς, τού κόσμου πανεύφημοι, τού Κυρίου Απόστολοι, θεογνωσίαν πάσι, τρανώς ανεκήρυξε, καί τών εθνών τήν άγνοιαν, εις γνώσιν μετήγαγεν, όθεν καί ειδώλων, τήν αχλύν εκδιώξας, τό φώς τό τής γνώσεως, τοίς εν σκότει κατέλαμψε. Διά τούτο δεόμεθα. Πρεσβεύσατε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν αγίαν μνήμην υμών.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Ανέστης εκ νεκρών

Εκ πάσης απειλής, καί κακίας ανθρώπων, διάσωσον ημάς, Παναγία Παρθένε, σκέπην καί γάρ σε πάντες, καί προστασίαν θερμήν κεκτήμεθα, καί τώ εκ σού τεχθέντι, εν σοί θαρρούντες αει προσπίπτομεν, όν εκδυσώπει ρύσασθαι ημάς, εκ πάσης περιστάσεως.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Καθίσματα Αποστολικά

Τό προσταχθέν μυστικώς λαβών

Φωστήρες ώφθητε λαμπροί, Χριστού αυτόπται, διαπαντός πάσαν τήν γήν, φωταγωγούντες, καί σοβούντες τό σκότος, τής πολυθεϊας, τώ φέγγει, τής ευσεβείας τών διδαχών, διό με, τόν εν αυτώ σκότει, τών ηδονών, αδεώς πορευόμενον, φωτίσατε τώ φωτί, τών θείων προσευχών υμών, Θεοφόροι Αποστόλοι.

Όμοιον

Τάς τού Κυρίου εν ψυχή, παραγγελίας, ως θησαυρόν πλουτοποιόν, πιστώς λαβόντες, οι Απόστολοι ώφθησαν, πάσιν ευεργέται, πτωχείαν αποσοβούντες, δαιμονικήν, καί πάντας, καταπλουτούντες πλούτω Θεού, πρός ούς πάντες βοήσωμεν. Πλουτίσατε καί ημάς, αρίσταις εργασίαις νύν, πενομένους δεόμεθα.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Τήν ψυχήν μου Παρθένε, τήν ταπεινήν, τήν εν ζάλη τού βίου, τών πειρασμών, νύν ως ακυβέρνητον, ποντουμένην Πανάμωμε, αμαρτιών τε φόρτω, φανείσαν υπέραντλον, καί εις πυθμένα άδου, πεσείν κινδυνεύουσαν, φθάσον Θεοτόκε, τή θερμή σου πρεσβεία, και σώσον παρέχουσα, τόν λιμένα τόν εύδιον, ίνα πίστει κραυγάζω σοι. Πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων δούναί μοι τήν άφεσιν, σέ γάρ έχω ελπίδα ο δούλός σου.

Μετα τήν γ' Στιχολογίαν, έτερα

Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Τή σαγήνη τών λόγων, τών θεϊκών, ως ιχθύας ζωγρούντες, τούς λογικούς, τούτους προσηγάγετε, απαρχήν τώ Θεώ ημών, καί τού Χριστού τά στίγματα, ποθούντες ενδύσασθαι, μιμηταί τού Πάθους, αυτού ανεδείχθητε. Όθεν συνελθόντες, κατά χρέος τιμώμεν, Απόστολοι ένδοξοι, τήν υμών νύν πανήγυριν, καί συμφώνως κραυγάζομεν. Πρεσβεύσατε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν αγίαν μνήμην υμών.

Μαρτυρικόν, όμοιον

Οικουμένης φωστήρες, αειλαμπείς, ανεδείχθητε πίστει, μαρτυρική, όλην αναθέμενοι, τήν ελπίδα πρός Κύριον, καί νοητώ ελαίω, τού Πνεύματος Άγιοι, τάς ψυχικάς λαμπάδας, υμών εφαιδρύνατε, όθεν καί κρατήρες, νοητοί τοίς ανθρώποις, ιάσεις προχέοντες, ώσπερ νάματα ώφθητε, Αθλοφόροι πανεύφημοι, πρεσβεύσατε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν αγίαν μνήμην υμών.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Η νοητή πύλη τής ζωής ημών, άχραντε Θεοτόκε, τούς προστρέχοντάς σοι πιστώς, λύτρωσαι τών κινδύνων, ίνα δοξάζωμεν τόν πανάγιον τόκον σου, εις σωτηρίαν τών ψυχών ημών.

Κανών τών Αγίων Αποστόλων, ού η Ακροστιχίς

Χορός με σώζοις τών σοφών Αποστόλων. Ποίημα Ιωσήφ

Ωδή α' Ήχος πλ. δ'

Ο Ειρμός

Υγράν διοδεύσας ωσεί ξηράν, καί τήν Αιγυπτίαν, μοχθηρίαν διαφυγών, ο Ισραηλίτης ανεβόα. Τώ λυτρωτή καί Θεώ ημών άσωμεν.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Χορός Αποστόλων φωτοειδής, Φωτί τώ μεγάλω, παριστάμενος τήν εμήν, ζοφώδη καταύγασον καρδίαν, καί σωτηρίας πρός τρίβους Οδήγη σον.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι γνήσιοι φίλοι τού Λυτρωτού, παθών με φιλίας, εκλυτρώσασθε τόν πολλαίς, απάταις τού βίου πλανηθέντα, καί αγνωσίας νυκτί καλυπτόμενον.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ρομφαία πληγέντας τού πονηρού, ιάσασθε βέλη, πεφυκότες τού Δυνατού, Απόστολοι θείοι τούς εν πίστει, υπο τήν σκέπην υμών καταφεύγοντας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο πλήρης κενούται καθό Θεός, καί σού εκ κοιλίας, σαρκοφόρος Μήτηρ αγνή, προέρχεται σώζων ευσπλαγχνία, τούς υπαχθέντας κακία τού όφεως.

Κανών τού Αγίου Νικολάου, ού η Ακροστιχίς:

Σοί Νικόλαε όγδοον πρέπει μέλος. Ιωσήφ

Ο Ειρμός

Η κεκομμένη τήν άτομον έτεμε, καί είδεν ήλιος γήν, ήν ουκ εθεάσατο, αλάστορα εχθρόν το ύδωρ κατεπόντισε, καί άβατον διήλθεν Ισραήλ, ωδή δέ ενεμέλπετο, Τώ Κυρίω άσωμεν, ενδόξως γάρ δε, δόξασται.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Σύν ταίς χορείαις, τών άνω Δυνάμεων, τώ Βασιλεί καί Θεώ, Μάκαρ παριστάμενος, ημάς τούς επί γής, πιστώς εξαιτουμένους σε, παντός πειρατηρίου χαλεπού, Νικόλαε περίσωζε, λύσιν εξαιτούμενος, ημίν τών παραπτώσεων.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Οι σέ προστάτην, πλουτούντες Νικόλαε, ημέρας τε καί νυκτός, πίστει σοι κραυγάζομεν. Νύν πρόφθασον ημάς, μεγάλως κινδυνεύοντας, δαιμόνων πονηραίς επιβουλαίς, φθοροποιών ανθρώπων τε, όπως αναψύξεως, τυχόντες ευφημώμέν σε.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ισχυροτάταις, νευραίς τής πρεσβείας σου, τούς αποπνίγειν ημάς, σπεύδοντας Νικόλαε, τελεία αγχονία παράδος, λυτρούμενος τής τούτων, πονηράς επαγωγής, τούς εν αινέσει κράζοντας. Τώ Κυρίω άσωμεν, ενδόξως γάρ δεδόξασται.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νομίμων δίχα, τής φύσεως τέτοκας, τόν Νομοδότην καί Θεόν, άνθρωπον γενόμενον, αυτόν ως αγαθόν ικέτευε Πανάμωμε, ημών τάς ανομίας παριδείν, τών βοώντων πάντοτε. Τώ Κυρίω άσωμεν, ενδόξως γάρ δεδόξασται.

Ωδη γ'

Ο Ειρμός

Σύ εί τό στερέωμα, τών προστρεχόντων σοι Κύριε, σύ εί τό φώς, τών εσκοτισμένων, καί υμνεί σε τό πνεύμά μου.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σθένος περιζώσατε, εξασθενήσασαν πάθεσι, καί ηδοναίς, τήν εμήν καρδίαν, τού Σωτήρος Απόστολοι.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Μίαν καταγγέλλοντες, τρισσοφαή Θεού έλλαμψιν, οι Μαθηταί, τής πολυθεϊας, τήν αχλύν εξηφάνισαν.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Έλκη πονηρότατα, τά τής καρδίας μου παύσατε, ως ιατροί, θεία χειρουργία, τού Σωτήρος Απόστολοι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σώσόν με κυήσασα, υπερφυώς αγνή Δέσποινα, τόν Λυτρωτήν, πάντων καί Δεσπότην, καί Σωτήρα καί Κύριον.

Κανών τού Αγίου Νικολάου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ίνα σε γεραίρωμεν, ίνα τιμώμέν σε πάντοτε, δίδου ημίν, χείρα βοηθείας, Ιεράρχα Νικόλαε.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Κοίμισον Νικόλαε, σαίς ακοιμήτοις εντεύξεσι, τούς καθ' ημών, επεγειρομένους, πειρασμούς δυσωπούμέν σε.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Όλον με τοίς πάθεσι, περιστατούμενον Άγιε, καί πειρασμοίς, πονηρών ανθρώπων, μεσιτεία σου λύτρωσαι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Λύσιν δωρηθήναί μοι, αμαρτιών Αγνή αίτησαι, τόν Αγαθόν, καί τών εν τώ βίω χαλεπών περιστάσεων.

Ωδή δ'

Ο Ειρμός

Εισακήκοα Κύριε, τής οικονομίας σου τό μυστήριον, κατενόησα τά έργα σου, καί εδόξασά σου τήν θεότητα.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ωραιώθητε Ένδοξοι, θείαις αγλαϊαις καλλωπιζόμενοι, καί ακτίσι πυρσευόμενοι, τού υμάς φωστήρας αναδείξαντος.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ζάλης πάσης λυτρώσασθε, πάντων κυβερνήται θείοι Απόστολοι, τόν πελάγει κινδυνεύοντα, συμφορών τού βίου καί δονούμενον.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι θαλάσσας ταράξαντες, τής πολυθεϊας ίπποι θεόλεκτοι, τών πταισμάτων μου τήν άβυσσον, ταίς υμών πρεσβείαις θεραπεύσατε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ισουργόν τώ Γεννήτορι, Λόγον εκ λαγόνων σου εσωμάτωσας, όθεν ώφθης υπερέχουσα, ποιημάτων πάντων, Κόρη Δέσποινα.

Κανών τού Αγίου Νικολάου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Από πλήθους πταισμάτων μου, πλήθει περιπέπτωκα δεινών θλίψεων, σπεύσον Άγιε βοήθει μοι, τόν Αγαθοδότην εκμιμούμενος.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Εμαυτόν αποκλαίομαι, ζών εν αμελεία, καί απολλύμενος, τή πρεσβεία σου Νικόλαε, πρός μετάνοιάν με χειραγώγησον.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ο τούς τρείς λυτρωσάμενος, Πάτερ νεανίας, τεθνάναι μέλλοντας, πάσης ρύσαί με κολάσεως, καί τής αιωνίου κατακρίσεως.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Γεωργείν με νοήματα, Άχραντε ουράνια ενδυνάμωσον, τής ψυχής μου, καί κατεύθυνον, πρός ζωής εισόδους τά κινήματα.

Ωδή ε'

Ο Ειρμός

Ορθρίζοντες βοώμέν σοι Κύριε, Σώσον ημάς, σύ γάρ εί Θεός ημών, εκτός σου άλλον ουκ οίδαμεν.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Στενούμενον πολλοίς πλημμελήμασι, σωτηρίας πρός πλάτος ιθύνατε, ως κυβερνήται Απόστολοι.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τιμώντά με τόν πάντιμον δήμον υμών, θεόπται, πάσης εκλυτρώσασθε, ατίμου πράξεως δέομαι.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ως πάθη τού Σωτήρος, μιμούμενοι Απόστολοι, πάσαν ηδυπάθειαν, εκ τής ψυχής μου διώξατε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νοσούσαν τήν ψυχήν μου θεράπευσον, η τεκούσα πάντων τόν ιώμενον, τάς νόσους πάναγνε Δέσποινα.

Κανών τού Αγίου Νικολάου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Δυνάμωσον ημάς ταίς πρεσβείαις σου, Ιεράρχα, τηρείν τά προστάγματα, Χριστού τού μόνου Θεού ημών.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ο Μύροις παροικήσας Νικόλαε, ευωδίας θείας ημάς πλήρωσον, τούς ευσεβώς ευφημούντάς σε.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Οικτείρησον ημάς ταίς πρεσβείαις σου, θεομάκαρ, Θεόν τόν οικτίρμονα, καθικετεύων Νικόλαε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ναμάτων ζωηρρύτων ανάπλεως, ούσα Κόρη, πάντας ημάς πότισον, ευσεβοφρόνως υμνούντάς σε.

Ωδή ς'

Ο Ειρμός

Τήν δέησιν εκχεώ πρός Κύριον, καί αυτώ απαγγελώ μου τάς θλίψεις, ότι κακών, η ψυχή μου επλήσθη, καί η ζωή μου τώ άδη προσήγγισε, καί δέομαι ως Ιωνάς. Εκ φθοράς ο Θεός με ανάγαγε.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Συσσείσαντες προσευχών επικλήσει, κατεστρέψατε ναούς τών ειδώλων, Μύσται Χριστού, αλλά δέομαι πίστει, τά τής ψυχής μου συντρίψατε είδωλα, καί δείξατε Θεού ναόν, τόν πολλαίς αμαρτίαις υπεύθυνον.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι πέτρα τή αρραγεί δομηθέντες, εκλεκτοί καθάπερ λίθοι θεόπται, τόν τήν εμήν, επί ψάμμον καρδίαν, φρενοβλαβώς δομησάμενον σώσατε, συρρέουσι γάρ πειρασμών, ποταμοί καί δεινώς με χειμάζουσι.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Φιλίας τής πρός τήν σάρκα δολίας, εκλυτρώσασθέ με φίλοι τού Λόγου, καί μισητόν, διά πλήθος κακίας, αποδειχθέντα φιλία συνδήσατε, τού στέργοντος αμαρτωλών, διά πλήθος ελέους τήν άφεσιν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ως ρόδον, ως καθαρώτατον κρίνον, ως ευώδες σε οσφράδιον Κόρη, ο ποιητής εξ ωραίων κοιλάδων, τών κοσμικών εκλεξάμενος ώκησε, τήν μήτραν σου καί σαρκωθείς, ευωδίας τόν κόσμον επλήρωσεν.

Κανών τού Αγίου Νικολάου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Παράδεισος η καρδία σου ώφθη, ζωής ξύλον κεκτημένη εν μέσω, τόν Λυτρωτήν, όν δυσώπει απαύστως, τού Παραδείσου ποιήσαι οικήτορας, Νικόλαε πάντας ημάς, τούς θερμόν σε προστάτην πλουτήσαντας.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ραθύμως μου τήν ζωήν διανύων, αδεώς εξαμαρτάνω ο τάλας, καί τήν εκεί, απαραίτητον κρίσιν, κατανοών αγωνία συνέχομαι. Οικτείρησόν με ο Θεός, Νικολάου πρεσβείαις, ως εύσπλαγχνος.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Εξαίφνης επερχομένης μοι Μάκαρ, καταιγίδος πειρασμών πολυτρόπων, διά πληθύν, τών εμών εγκλημάτων, μή με εάσης βοώ απροστάτευτον, αλλ' οίκτειρον ως συμπαθής, βοηθείας νύν χείρα ορέγων μοι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Παλάτιον υψηλού Βασιλέως, καί πυρίμορφος γεγένησαι θρόνος, τών Χερουβείμ ανωτέρα Παρθένε, καί Σεραφείμ υπέρ νούν χρηματίσασα, εντεύθέν σε πάσα πνοή, ως Μητέρα δοξάζει τού κτίσαντος.

Ωδή ζ'

Ο Ειρμός

Παίδες Εβραίων εν καμίνω, κατεπάτησαν τήν φλόγα θαρσαλέως, καί εις δρόσον τό πύρ, μετέβαλον βοώντες. Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός εις τούς αιώνας.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νύξ με συνέχει αμελείας, καί καλύπτει με ομίχλη αμαρτίας, φώς τού κόσμου σοφοί, Απόστολοι δειχθέντες, νύν καταυγάσαι σπεύσατε, τήν ζοφώδη μου καρδίαν.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Άλλο στερέωμα δειχθέντες, διηγούμενοι Θεού ημών τήν δόξαν, αδοξίας παθών, λυτρώσασθε τούς πίστει, τή κραταιά προστρέχοντας, θεηγόροι υμών σκέπη.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Πύρινοι άνθρακες οφθέντες, αναπτόμενοι πυρί τού Παρακλήτου, πάσαν ύλην ημών, συμφλέξατε κακίας, καί τού πυρός λυτρώσασθε, τού ασβέστου εις αιώνας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Όρος προβλέπει Δανιήλ σε, αχειρότμητος εξ ού ετμήθη λίθος, τήν λιθώδη διό, κατάνυξον ψυχήν μου, πεπωρωμένην Δέσποινα, ταίς πικραίς φιληδονίαις.

Κανών τού Αγίου Νικολάου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Έβλυσας ρείθρα διδαγμάτων, τών αιρέσεων ξηραίνων τούς χειμάρρους, καί πιστών τάς ψυχάς, πλουσίως καταρδεύων, ιερουργέ Νικόλαε, διά τούτό σε τιμώμεν.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ίσχυσας σθένει τής Τριάδος, δυναμούμενος τά ξόανα τής πλάνης, αφανίσαι, διό, πιστως σε λιτανεύω, τά τού νοός μου είδωλα, εμπαθή μείωσον Πάτερ.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Μύρων οσίως προεδρεύων, μετά θάνατον πηγάζεις θεία μύρα, τά δυσώδη ημών, Νικόλαε παμμάκαρ, αποσοβών νοσήματα, τών πιστώς σοι προσιόντων.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Έστησας ρύμην τού θανάτου, τόν αθάνατον Θεόν αποτεκούσα, όν δυσώπει Αγνή, τά πάθη θανατώσαι, τού ταπεινού μου σώματος, καί ζωής με αξιώσαι.

Ωδή η'

Ο Ειρμός

Επταπλασίως κάμινον, τών Χαλδαίων ο τύραννος, τοίς θεοσεβέσιν, εμμανώς εξέκαυσε, δυνάμει δέ κρείττονι, περισωθέντας τούτους ιδών, τόν Δημιουργόν καί Λυτρωτήν, ανεβόα, οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σαλευομένην πάθεσι, τήν ψυχήν μου στηρίξατε, οι τής Εκκλησίας, αρραγείς θεμέλιοι, οι στύλοι οι άσειστοι, τά τών πιστών προπύργια, οι σαγηνευταί τών εν βυθώ απωλείας, οι εύδιοι λιμένες, οι αεί μελωδούντες, λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τόν εν μνημείω κείμενον, σκοτεινής απογνώσεως, καί εν κατωτάτω, ηδονών συμπτώσεως, υμών παρακλήσεσιν, αναγαγείν σπλαγχνίσθητε, τήν τού Διδασκάλου ευσπλαγχνίαν πλουτήσαι, σαφώς αξιωθέντες, Μαθηταί τού Σωτήρος, Απόστολοι θεόπται, εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ότι φαιδρά εν κάλλεσιν, αρετών ώφθης Πάναγνε, τήν καλλοποιόν, τού πλαστουργού ευπρέπειαν, εν μήτρα εχώρησας, όν εκτενώς ικέτευε, τήν εν αμαρτίαις, τών παθών συσχεθείσαν, ψυχήν μου καί τό κάλλος, τό αρχαίον ζητούσαν, αγνή ευπρεπεστάτως, λαμπρύναι εις αιώνας.

Κανών τού Αγίου Νικολάου

Ο Ειρμός

Οι θεορρήμονες Παίδες εν τή καμίνω, σύν τώ πυρί καί τήν πλάνην, καταπατούντες υπέψαλλον. Ευλογείτε τά έργα, Κυρίου τόν Κύριον.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Λελαμπρυσμένος θεόφρον, ώ Ιεράρχα, ταίς φωτοβόλοις ακτίσι, τής τρισηλίου θεότητος, Ευλογείτε τά έργα, εβόας, τόν Κύριον.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ο στρατηλάτας ρυσάμενος τού θανάτου, επιστασία φρικώδει σου, Ιερομύστα Νικόλαε, πάσης θανατηφόρου, βλάβης ημάς λύτρωσαι.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Σαλευομένους δαιμόνων ταίς επηρείαις, καί αδικούντων ανθρώπων, ταίς προσευχαίς σου ημάς στήριξον, αβλαβείς διασώζων, πρεσβείαις σου Άγιε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ικετηρίαν προσάγαγε τώ Κυρίω, κατοικτειρήσαι καί σώσαι, τούς επί σοί καταφεύγοντας, Παναγία Παρθένε, ανθρώπων βοήθεια.

Ωδή θ'

Ο Ειρμός

Εξέστη επί τούτω ο ουρανός, καί τής γής κατεπλάγη τά πέρατα, ότι Θεός, ώφθη τοίς ανθρώποις σωματικώς, καί η γαστήρ σου γέγονεν, ευρυχωροτέρα τών ουρανών, διό σε Θεοτόκε, Αγγέλων καί ανθρώπων, ταξιαρχίαι, μεγαλύνουσι.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Λεόντων ψυχοφθόρων σθένει Θεού, οι συνθλάσαντες μύλας Απόστολοι, υπό Χριστού, άρχοντες κατέστητε, ψαλμικώς, επί τής γής τώ Πνεύματι, ταύτην υποτάττοντες ευσεβώς, διό μου τάς ατάκτους, κινήσεις τής καρδίας, νόμω τώ θείω υποτάξατε.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ωραίον παρά πάντας υιούς βροτών, τόν οφθέντα εν κόσμω κηρύξαντες, Λόγον Θεού, πόδας ωραιώθητε αγαθούς, ως ευαγγελιζόμενοι, Πάνσοφοι ειρήνην τε καί ζωήν, διό ταραττομένην, πάθεσι τήν ψυχήν μου, υμών πρεσβείαις ειρηνεύσατε.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νεκρώσαντες τά μέλη τά επί γής, τήν ζωήν ολικώς ανεδύσασθε, διά παθών, πάθος εικονίσαντες τό σεπτόν, διό θανατωθέντα με, βέλει τής κακίας τού πονηρού, ζωώσατε φαρμάκοις, γνησίας μετανοίας, θεομακάριστοι Απόστολοι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νοσούσαν τήν ψυχήν μου πάθει δεινώ, η Τεκούσα Θεόν υπεράγαθον, ως συμπαθής, ίασαι καί λύτρωσαι τών αεί, κολαφιζόντων Άχραντε, καί επεμβαινόντων μοι δυσμενών, σωζόμενός σε όπως, προθύμως μεγαλύνω, τήν μεγαλύνασαν τό γένος ημών.

Κανών τού Αγίου Νικολάου

Ο Ειρμός

Κυρίως Θεοτόκον, σέ ομολογούμεν, οι διά σού σεσωσμένοι Παρθένε αγνή, σύν Ασωμάτοις χορείαις, σέ μεγαλύνοντες.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ως ρύστης τών εν θλίψει, σέ λιτανευόντων, ρύσαί με πάσης κακίας Νικόλαε, τών ορωμένων Παμμάκαρ, καί αοράτων εχθρών.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Συνών ταίς ουρανίαις, νύν χοροστασίαις, παναγιώτατε Πάτερ Νικόλαε, τόν Αγαθόν εκδυσώπει, τού ελεήσαι ημάς.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Η κρίσις επί θύραις, πρόσεχε ψυχή μου, καί τώ Κριτή καί Θεώ αναβόησον. Ταίς Νικολάου πρεσβείαις, Κύριε σώσόν με.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φωτός ούσα δοχείον, φώτισον Παρθένε, τήν σκοτισθείσαν ψυχήν μου, τοίς πάθεσιν, όπως εν πίστει καί πόθω, αεί δοξάζω σε.

Απόστιχα τών Αίνων, Αποστολικά

Κύριε, ει καί κριτηρίω

Κύριε, σέ ειλικρινώς επί τής γής, οι Απόστολοι ποθήσαντες, σκύβαλα ηγήσαντο πάντα, ίνα σε μόνον κερδήσωσι, καί υπέρ σού αικισμοίς, τά σώματα παρέδωκαν, διά τούτο δοξασθέντες, πρεσβεύουσιν υπέρ τών ψυχών ημών.

Στίχ. α'. Ενεπλήσθημεν τό πρωϊ τού ελέους σου, Κύριε, καί ηγαλλιασάμεθα καί ηυφράνθημεν έν πάσαις ταίς ημέραις ημών. Ευφρανθείημεν, ανθών ημερών εταπείνωσας ημάς, ετών, ών είδομεν κακά, καί ίδε επί τούς δούλους σου καί επί τά έργα σου, καί οδήγησον τούς υιούς αυτών.

Κύριε, σύ τών Αποστόλων τήν μνήμην, επί τής γής εμεγάλυνας, πάντες γάρ ομού συνελθόντες, εν αυτή δοξολογούμέν σε, ότι παρέχεις ημίν, δι' αυτών τά ιάματα, καί τώ κόσμω τήν ειρήνην, ευχαίς αυτών καί τό μέγα έλεος.

Μαρτυρικόν

Στίχ. β'. Καί έστω η λαμπρότης Κυρίου τού Θεού ημών εφ' ημάς, καί τά έργα τών χειρών ημών κατεύθυνον εφ' ημάς, καί τό έργον τών χειρών ημών κατεύθυνον.

Τόν θώρακα τής πίστεως, ενδυσάμενοι καλώς, καί τώ τύπω τού Σταυρού, καθοπλίσαντες εαυτούς, Στρατιώται ευσθενείς ανεδείχθητε, τοίς τυράννοις ανδρείως αντικατέστητε, καί διαβόλου τήν πλάνην κατηδαφίσατε, νικηταί γενόμενοι, τών στεφάνων ηξιώθητε, πρεσβεύσατε τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Δέσποινα πρόσδεξαι, τάς δεήσεις τών δούλων σου, καί λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης καί θλίψεως.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Μνήσθητι ημών, Χριστέ Σωτήρ τού κόσμου, ώσπερ τού Ληστού, εμνήσθης επί ξύλου, καί καταξίωσον πάντας μόνε Οικτίρμον, τής ουρανίου Βασιλείας σου.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Σάλπιγγες Χριστού, Απόστολοι δειχθέντες, τούς εν τοίς μνημείοις τής κακοπιστίας, ανακειμένους ηγείρατε, καί ενθέου, ζωής μετόχους απειργάσασθε.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Σπείραντες Χριστού, τόν Λόγον θεηγόροι, πάντων τών εθνών, καρδίας τάς ακάρπους, καρποφορούσας ειργάσασθε θείαν γνώσιν, όθεν αξίως μακαρίζεσθε.

Μαρτυρικόν

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Πάσης εαυτούς, γυμνώσαντες κακίας, μέσον τών δεινών, εχώρησαν γενναίως, καί ουρανόθεν ιμάτιον σωτηρίου, οι Αθληταί περιεβάλοντο.

Δόξα...

Νέκρωσον σεπτή, Τριάς η παναγία, πάθη τά δεινά, ψυχής μου τής αθλίας, ταίς ικεσίαις τών θείων σου Αποστόλων, ίνα δοξάζω σε σωζόμενος.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Χαίρε η λαβίς, τού άνθρακος τού θείου, χαίρε Προφητών, σφραγίς καί Αποστόλων, τό περιήχημα Άχραντε Θεοτόκε, δι' ής φθοράς ηλευθερώθημεν.

Ήχος πλ. δ'

Ο Αγγελός σου Κύριε

Στίχ. α'. Εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Λαός ο ανομώτατος, μέσον κατέκρινεν ανόμων, Ιησού μου σταυρωθήναί σε, τόν Κύριον καί κτίστην τού παντός κόσμου, καί ορώσα τό τόλμημα, η γή εσείετο άπασα, πάντων ποιητήν σε, δεικνύουσα Δέσποτα.

Στίχ. β'. Ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Νόμου κατάρας άπαντες, λυτρούμεθα καί εγκλημάτων, ο γάρ νόμου πέλων Κύριος, ανυψώθη εν τώ Σταυρώ τώ τιμίω, ευλογίαν πηγάζων ανελλιπή, καί χάριν καί έλεος, ημίν τοίς υμνούσιν αυτού, τά θεία παθήματα.

Στίχ. γ'. Από φυλακής πρωϊας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωϊας ελπισάτω Ισραήλ επί τόν Κύριον.

Ιάτρευσας φιλάνθρωπε, πληγάς ημών, πληγείς τάς χείρας, πρός οδούς δέ βαίνειν Κύριε, σωτηρίους κατεύθυνας πάντας, πόδας σου ορυχθείς επί Σταυρού, ούς πάλαι ο πρωτόπλαστος, εν Παραδείσω, ιδών κατεκρύπτετο.

Έτερα Στιχηρά, τής Θεοτόκου

Ώ τού παραδόξου θαύματος

Στίχ. δ'. Ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος, καί πολλή παρ' αυτώ, λύτρωσις. καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραήλ έκ πασών τών ανομιών αυτού.

Χαίρε Θεοτόκε Δέσποινα, χαίρε τό σκήπτρον Δαυϊδ, χαίρε πύλη ουράνιε, χαίρε βάτε άφλεκτε, χαίρε όρος κατάσκιον, χαίρε λυχνία, χαίρε Πανάχραντε, χαίρε η στάμνος, χαίρε παλάτιον, χαίρε πανάμωμε, Μήτηρ τού Θεού ημών, χαίρε λαβίς, χαίρε θεία τράπεζα, χαίρε τού κόσμου ελπίς.

Στίχ. ε'. Αινείτε τόν Κύριον πάντα τά έθνη, επαινέσατε αυτόν, πάντες οι λαοί.

Αμαρτιών μου τά κύματα, ως εν πελάγει δεινώ, υπεράνω υψούμενα, κεφαλής ποντίζειν με, κατεπείγουσι Δέσποινα, αλλ' έκτεινόν μοι, χείρα ως Πέτρω πρίν, βυθιζομένω, καί εις λιμένα με, σώον, οδήγησον, μετανοίας δέομαι, Μήτηρ Θεού, άχραντε πανύμνητε, ελπίς τού κόσμου παντός.

Στίχ. ς'. Ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού Κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Εσκοτισμένος τοίς πάθεσι, τής αμαρτίας δεινώς, εις κρημνόν απογνώσεως, σπεύδω ο ταλαίπωρος, εμπεσείν, σύ με οίκτειρον, ευλογημένη θεοχαρίτωτε, λάμψον μοι φέγγος, τής ευσπλαγχνίας σου, καί εφοδήγησον, εις οδούς ευθείας με, παρακαλώ, Πάναγνε καί δέομαι. Μή υπερίδης με.

Δόξα... Καί νύν... Σταυρεθεοτοκίον

Πάναγνος ως είδέ σε, Σταυρώ κρεμάμενον εθελουσίως, κατανοούσά σου τήν δυναστείαν, λύπη συνείχετο Χριστέ, καί οδυρομένη ανεβόα σοι. Τέκνον μή με λίπης τήν τεκούσάν σε, δός μοι λόγον Υιέ μου, μή με σιγών παρέλθης, Λόγε Θεού τήν δούλην σου.

Απόστιχα Σταυρώσιμα

Υψώθης εν Σταυρώ Χριστέ ο Θεός, καί έσωσας τών ανθρώπων τό γένος, δοξάζομέν σου τά παθήματα.

Στίχ. Α'. Πρός σέ ήρα τούς οφθαλμούς μου, τόν κατοικούντα εν τώ ουρανώ. Ιδού, ως οφθαλμοί δούλων εις χείρας τών κυρίων αυτών, ως οφθαλμοί παιδίσκης εις χείρας τής κυρίας αυτής, ούτως οι οφθαλμοί ημών πρός Κύριον τόν Θεόν ημών, έως ού οικτιρήσαι ημάς.

Επάγης εν Σταυρώ Χριστέ ο Θεός, καί ήνοιξας Παραδείσου τάς πύλας, δοξάζομέν σε Λυτρωτά ημών.

Μαρτυρικόν

Στίχ. Β'. Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, ότι επί πολύ επλήσθημεν εξουδενώσεως, επί πλείον επλ ήσθη η ψυχή ημών, τό όνειδος τοίς ευθηνούσι, καί η εξουδένωσις τοίς υπερηφάνοις.

Μάρτυρες Κυρίου, πάντα τόπον αγιάζετε, καί πάσαν νόσον θεραπεύετε, καί νύν πρεσβεύσατε, ρυσθήναι τών παγίδων τού εχθρού, τάς ψυχάς ημών δεόμεθα.

Δόξα... Καί νύν... Σταυρεθεοτοκίον

Οι Μάρτυρές σου Κύριε

Ορώσά σε σταυρούμενον, καί θανατούμενον η Θεοτόκος, Οίμοι! εκραύγαζε, πώς τάς οδύνας φέρεις, γλυκύτατε Υιέ; βάλλει τήν καρδίαν μου η λόγχη σου, φλέγει δέ τά σπλάγχνα μου τό πάθος σου, όμως υμνολογώ σε, θέλων γάρ ταύτα πάσχεις, σώσαι τόν άνθρωπον.

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Κατανυκτικά

Ήχος πλ. δ'

Βλέπων ο Ληστής, τόν αρχηγόν τής ζωής, επί Σταυρού κρεμάμενον, έλεγεν. Ει μή Θεός υπήρχε σαρκωθείς, ο σύν ημίν σταυρωθείς, ουκ άν ο ήλιος, τάς ακτίνας εναπέκρυψεν, ουδέ η γή σειομένη εκυμαίνετο, αλλ' ο πάντων ανεχόμενος, Μνήσθητί μου Κύριε, εν τή Βασιλεία σου.

Εν μέσω δύο Ληστών, ζυγός δικαιοσύνης ευρέθη ο Σταυρός σου, τώ τού μέν καταγομένου εις άδην, βάρει τής βλασφημίας, τού δέ κουφιζομένου πταισμάτων, πρός γνώσιν θεολογίας, Χριστέ ο Θεός, δόξα σοι.

Δόξα... Καί νύν... Σταυρεθεοτοκίον

Τό προσταχθέν μυστικώς, λαβών

Τόν εξ αιμάτων σου αγνών, σωματωθέντα, καί υπέρ έννοιαν εκ σού, σεμνή τεχθέντα, επί ξύλου κρεμάμενον, μέσον τών κακούργων, ορώσα, τά σπλάγχνα ήλγεις, καί μητρικώς θρηνούσα, εβόας. Οίμοι! Τέκνον εμόν, τίς η θεία καί άφατος, οικονομία σου δι' ής, εζώωσας τό πλάσμα σου! Ανυμνώ σου τό εύσπλαγχνον.

Μετα τήν β' Στιχολογίαν

Καθίσματα Κατανυκτικά

Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Ο Σταυρόν υπομείνας, ως αγαθός, τού Αδάμ τήν πτωχείαν, αναλαβών, μόνε Υπεράγαθε, αναμάρτητε Κύριε, τού θανάτου εύσπλαγχνε, τό κράτος κατέλυσας, καί τώ πάθει σου Δέσποτα, τόν κόσμον διέσωσας, όθεν Ζωοδότα, τήν πεσούσαν ψυχήν μου, οικτείρησον δέομαι, όταν κρίνης τά έργα μου, Δικαιοκρίτα φιλάνθρωπε, καί δός μοι πανοικτίρμον ο Θεός, τών πταισμάτων άφεσιν ως εύσπλαγχνος, ότι μόνος υπάρχεις αναμάρτητος.

Ανέστης εκ νεκρών

Εν μέσω τής Εδέμ, ξύλον θάνατον ήνθησεν, εν μέσω δέ τής γής, ξύλον ζωήν εβλάστησε, γευσάμενοι γάρ τού πρώτου, άφθαρτοι όντες, φθαρτοί γεγόναμεν, σχόντες δέ τού δευτέρου, τής αφθαρσίας κατετρυφήσαμεν, εν τώ Σταυρώ γάρ έσωσε Χριστός, τό γένος τών ανθρώπων.

Δόξα... Καί νύν... Σταυρεθεοτοκίον

Τό προσταχθέν μυστικώς, λαβών

Εκ τών αιμάτων τών εμών, βροτός γεγέννησαι, εκ τών αιμάτων δέ τών σών, βροτούς εθέωσας, τούς βρώσει δέ φθαρέντας, ζητών κατήλθες, ως υπεράγαθος, εβόα πάλαι η άμεμπτος, εν κλαυθμώ, Χριστόν θρηνούσα κρεμάμενον, εν Σταυρώ, όν ορώσα νεκρούμενον, δακρύων έρρει κρουνούς, τάς όψεις καταξαίνουσα, καί αυτόν μεγαλύνουσα.

Μετά τήν γ' Στιχολογίαν, έτερα

Ανέστης εκ νεκρών

Θεώσεως ψευσθείς, ο Γενάρχης ελπίδος, φθοράς τοίς εξ αυτού, πάσιν αίτιος ώφθη. Σύ δέ διά Σταυρού σου, ζωήν πηγάζεις ως Υπεράγαθος, θέλων καί γάρ επάγης, ίνα τό πρώτον λύσης κατάκριμα, διό υμνούμέν σου Χριστέ, τό πάθος τό εκούσιον.

Μαρτυρικόν

Φωτί ουρανίω καταλάμπεται, σήμερον αύτη η σκηνή, εν αυτή γάρ στρατιαί Αγγέλων αγάλλονται, σύν αυταίς καί Μαρτύρων χοροί ευφραίνονται, επί τή μνήμη τών Αθλοφόρων. Αυτών ταίς παρακλήσεσι, κατάπεμψον τώ κόσμω σου, τήν ειρήνην Χριστέ, καί τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Σταυρεθεοτοκίον

Ανέστης έκ νεκρών

Ώ θαύματος καινού! ώ φρικτού Μυστηρίου! εβόα η Αμνάς, τόν Υιόν καθορώσα, ξύλω Σταυρού παγέντα. Τί τούτο Λόγε Θεού αθάνατε; πώς νεκρός οράσαι, καί γήν σαλεύεις ως παντοδύναμος; αλλά υμνώ σου τήν φρικτήν, καί θείαν συγκατάβασιν.

Κανών Σταυρώσιμος, ού η Ακριστιχίς

Πλήρωμα πάντων τών καλών Σταυρός πέλει. Αμήν. Ιωσήφ

Ωδή α' Ήχος πλ. δ'

Ο Ειρμός

Σταυρόν χαράξας Μωσής, επ' ευθείας ράβδω, τήν Ερυθράν διέτεμε, τώ Ισραήλ πεζεύσαντι, τήν δέ επιστρεπτικώς, Φαραώ τοίς άρμασι, κροτήσας ήνωσεν, επ' εύρους διαγράψας, τό αήττητον όπλον, διό Χριστώ άσωμεν, τώ Θεώ ημών, ότι δεδόξασται.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Παλάμας θείας Σταυρώ, Ιησού απλώσας, πρός σεαυτόν συνήγαγες, χειρών σου τό πλαστούργημα, καί εκ χειρός πονηρού, πάντας ηλευθέρωσας, καί καθυπέταξας, χειρί κραταιοτάτη, Βασιλεύ τών απάντων, διό πιστοί άσωμεν, τώ μεγέθει σου ότι δεδόξασται.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Λυμαντική εν Εδέμ, γέγονε τού ξύλου, η απευκτή απόγευσις, τόν θάνατον εισάξασα, Χριστός δέ θανατωθείς, επί ξύλου άπασι, ζωήν επήγασε, καί έκτεινε τόν όφιν, θεϊκή δυναστεία, διό αυτώ άσωμεν, τώ Θεώ ημών, ότι δεδόξασται.

Μαρτυρικα

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ηνδρίσαντο Ιησού, τών Μαρτύρων πλήθη, Σταυρώ τε καί τώ πάθει σου, παθών κατεξανίστασθαι, καί έναντι τών εχθρών, σέ τόν Βασιλεύοντα, ομολογείν τής κτίσεως, προσφέρειν τε βασάνους, καί κινδύνους απείρους, διό τής σής δόξης, έτυχον άπαντες, τής αϊδίου ζωής.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ραντίσματι θεουργώ, τού σεπτού σου αίματος, οι Μάρτυρές σου Κύριε, τήν λύτρωσιν ευράμενοι, τά αίματα εαυτών, αληθώς εκένωσαν, αδίκως τυραννούμενοι, σπονδάς προσφέρειν πάσι, δαίμοσι ψυχοφθόροις, όθεν σεπτά θύματα, σοί προσηνέχθησαν, τώ τού παντός Βασιλεί.

Σταυρεθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ως έβλεψέ σε Σταυρώ, τόν τά πάντα βλέποντα, ηλούμενον η άμεμπτος, οδυρομένη έλεγε. Τί τούτο τέκνον εμόν, τί σοι ανταπέδωκαν οι απολαύσαντες, πολλών σου δωρημάτων, πώς υποίσω τόν πόνον. Δόξα τή σή εύσπλαγχνε, καί μακρόθυμε, οικονομία φρικτή.

Κανών τής Υπεραγίας Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Αρματηλάτην Φαραώ εβύθισε, τερατουργούσά ποτε, Μωσαϊκή ράβδος, σταυροτύπως πλήξασα, καί διελούσα θάλασσαν, Ισραήλ δέ φυγάδα, πεζόν οδίτην διέσωσεν άσμα τώ, Θεώ αναμέλποντα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τό Θεοτόκον σε κηρύττειν άχραντον, πάσης αιρέσεως, αποτροπήν φέρει, σάρκα γάρ γενόμενον, αναλλοιώτως έτεκες, τόν επέκεινα πάσης, Θεογεννήτορ τής κτίσεως, Λόγον τού Θεού τόν αϊδιον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ως Θεού Μήτηρ παρρησίαν έχουσα, πρός τόν τεχθέντα εκ σού, μονογενή Λόγον, καί Πατρί συνάναρχον, καί συμφυή τώ Πνεύματι, δυσωπούσα μή παύση, κινδύνων σώσαι Πανάμωμε, τούς σέ Θεοτόκον δοξάζοντας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σέ Θεομήτορ προστασίαν έχοντες, ου δειλιάσομεν, τό τών εχθρών στίφος, τό αντιμαχόμενον, τοίς ευσεβώς δοξάζουσι, τόν εκ σού σαρκωθέντα, Θεόν τών όλων καί Κύριον, όν υπέρ ημών εκδυσώπησον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νούς καί ουράνιος τό σόν Μυστήριον, τό ακατάληπτον, κατανοείν όντως, ατονεί Πανύμνητε, τού γάρ Πατρός ο σύνθρονος, εν γαστρί σου σκηνώσας, εκ σού τεχθήναι ευδόκησε, φύσεσι διτταίς γνωριζόμενος.

Ωδή γ'

Ο Ειρμός

Ράβδος εις τύπον, τού Μυστηρίου παραλαμβάνεται, τώ βλαστώ γάρ προκρίνει τόν Ιερέα, τή στειρευούση δέ πρώην, Εκκλησία νύν εξήνθησε, ξύλον Σταυρού, εις κράτος καί στερέωμα.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Μέλανα κόσμον, μετημφιάσθη Ορών ο ήλιος, επί ξύλου σε αδίκως αρθέντα, καί διερράγησαν πέτραι, καί γή φόβω πάσα έφριξε, μόνε Σωτήρ, εις πάντων απολύτρωσιν.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Απλώσας χείρας, Μωσής ετύπου Σταυρόν τόν τίμιον, όν ημεις νύν εκτυπούντες εμφρόνως, έθνη αλλόφυλα πάντα, των δαιμόνων εκτρεπόμεθα, βλάβης εκτός, απάσης διαμένοντες.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Παθών κρατούντες, οι Αθλοφόροι πάθη εικόνιζον, πολυτρόποις πάθεσιν ομιλούντες, τού εκουσίως παθόντος, καί τά πάθη θανατώσαντος, καί τήν ζωήν, τώ κόσμω ανατείλαντος.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ανεπιστρόφως, τού μαρτυρίου οδόν βαδίζοντες, τά προσκόμματα τής πλάνης εκ μέσου, οι ευκλεείς Αθλοφόροι εποίησαν, καί κατήντησαν πρός καταπαύσεις, τάς θείας ευφραινόμενοι.

Σταυρεθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νομίμων δίχα, τών ανθρωπίνων σέ Τέκνον έτεκον, καί πώς άνομοι υψούσί σε ξύλω, μέσον ανόμων τόν μόνον, νόμους ζωής εκτιθέμενον. Η Θεοτόκος, θρηνούσα απεφθέγγετο.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Ο στερεώσας κατ' αρχάς, τούς ουρανούς εν συνέσει, καί τήν γήν επί υδάτων εδράσας, εν τή πέτρα με Χριστέ, τών εντολών σου στήριξον, ότι ουκ έστι πλήν σου, άγιος μόνε Φιλάνθρωπε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νενεκρωμένον μου τόν νούν, τή τής ζωής ενεργεία, τής εκ σού φανερωθείσης τώ κόσμω, διανάστησον, ουλάς, καί τύπους εξαλείφουσα, τής αμαρτίας μόνη, Θεογεννήτορ πανάμωμε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ρήσεις τών θείων Προφητών, καί τάς αυτών προφητείας, επεσφράγισας, τεκούσα τόν Λόγον, τόν λαλούντα δι' αυτών, καί τάς αυτών πληρώσαντα, θεηγορίας μόνη, ευλογημένη Πανάμωμε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Απειρογάμως εκ Πατρός, τόν πρό αιώνων αφράστως, εν γαστρί σου συλλαβούσα Παρθένε, απεγέννησας ημίν, Θεόν ομού καί άνθρωπον, εν εκατέρα φύσει, τέλειον ου διαιρούμενον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σού τήν αγίαν ο Θεός, γαστέρα κατασκηνώσας, εσαρκώθη Θεομήτορ ως οίδε, καί διέσωσεν ημάς, τοίς ζωηφόροις πάθεσιν, όθεν σε σωτηρίας, πύλην Παρθένε γΙνώσκομεν.

Ωδή δ'

Ο Ειρμός

Εισακήκοα Κύριε, τής οικονομίας σου τό Μυστήριον, κατενόησα τά έργα σου, καί εδόξασά σου, τήν θεότητα.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Τώ Σταυρώ σου Παράδεισος, Σώτερ ανεώχθη, καί ο κατάκριτος, εισωκίσθη πάλιν άνθρωπος, τήν σήν μεγαλύνων, αγαθότητα.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ωσεί κέδρον ευσέβειαν, πίστιν ως κυπάρισσον, τήν αγάπην τε, ωσεί πεύκην περιφέροντες, τόν Σταυρόν τόν θείον, προσκυνήσωμεν.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Νεκρωθέντας εζώωσας, Σώτερ τούς ανθρώπους, νεκρός γενόμενος, καί τόν όφιν απενέκρωσας, τόν τήν αμαρτίαν επεισάξαντα.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τών παθών χρηματίσαντες, σύμμορφοι οι θείοι, τού Χριστού Μάρτυρες, κοινωνοί καί τής λαμπρότητος, τής επουρανίου, εχρημάτισαν.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ωραιώθητε Μάρτυρες, Λόγω τώ ωραίω, ευαρεστήσαντες, ελαμπρύνθητε τόν Ήλιον, τής δικαιοσύνης, αγαπήσαντες.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νέον βρέφος εκύησας, τόν πρό τών αιώνων, όντα παντέλειον, καί Σταυρώ Κόρη πανάμωμε, τελειούντα, πάντα αγαθότητι.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Σύ μου ισχύς Κύριε, σύ μου καί δύναμις, σύ Θεός μου, σύ μου αγαλλίαμα, ο Πατρικούς κόλπους μή λιπών, καί τήν ημετέραν, πτωχείαν επισκεψάμενος, διό σύν τώ Προφήτη, Αββακούμ σοι κραυγάζω, Τή δυνάμει σου δόξα Φιλάνθρωπε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μετά Θεόν, σέ προστασίαν κεκτήμεθα, σύ γάρ Μήτηρ, Θεού εχρημάτισας, τού ποιητού καί δημιουργού, καί τήν ημετέραν, μορφήν λαβόντος Πανάμωμε, καί ταύτην σεσωκότος, εκ φθοράς καί θανάτου, καί τή εαυτού δόξη δοξάσαντος.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ως εκ φυλής, τού Βασιλέως υπάρχουσα, τόν τών όλων, κατεξουσιάζοντα, Λόγον Θεόν τέτοκας ημίν, σάρκα γεγονότα, καί μείναντα αναλλοίωτον, διό σε Θεοτόκον, αληθώς καί κυρίως, Παναγία Παρθένε δοξάζομεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Θεόν εκ σού, τόν σαρκωθέντα δυσώπησον, τόν ατρέπτως, ό ήν διαμείναντα, καί φυσικώς ίσον τώ Πατρί, καί σοί τή Τεκούση, γενόμενον ομοούσιον, συγχώρησιν πταισμάτων, καί ψυχών σωτηρίαν, τοίς υμνούσι σε πίστει δωρήσασθαι.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νύν τήν μοφρήν, τών αθετούντων κατάβαλε, τής εικόνος, Κόρη τήν προσκύνησιν, σού τής σεπτής, καί τού υπέρ νούν, εκ σού σαρκωθέντος, καί κόσμον όλον φωτίσαντος, καί πάντων τών Αγίων, τούς δέ πίστει τιμώντας, καταφαίδρυνον μόνη Πανύμνητε.

Ωδή ε'

Ο Ειρμός

Ώ τρισμακάριστον Ξύλον! εν ώ ετάθη Χριστός, ο Βασιλεύς καί Κύριος, δι' ού πέπτωκεν ο ξύλω απατήσας, τώ εν σοί δελεασθείς, Θεώ τώ προσπαγέντι σαρκί, τώ παρέχοντι, τήν ειρήνην ταίς ψυχαίς ημών.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Καταστολήν αφθαρσίας, τούς γυμνωθέντας ημάς, ενδύσαι εφιέμενος, απεξεδύθης καί Σταυρώ εξετάθης, καί εγύμνωσας εχθρού, Χριστέ τά πανουργεύματα, διά τούτό σου, τά παθήματα δοξάζομεν.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Αίμα πλευράς αποστάξαν, σωτηριώδους σαφώς, τόν κόσμον απεκάθηρεν, επιβώμιά τε αίματα καταπαύσαν, τούς φθαρέντας τώ καρπώ, τής βρώσεως ανέπλασε, καί επήγασεν, αφθαρσίαν ταίς ψυχαίς ημών.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Λελαμπρυσμένοι τώ κάλλει, πολυειδών αικισμών, οι Μάρτυρες οι ένδοξοι, θείω αίματί σου σημειωδιθέντες, τήν κωλύουσαν τό πρίν, ήλθοσαν ρομφαίαν σαφώς, καί εσκήνωσαν, γεγηθότες εις Παράδεισον.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ως θαυμαστός σύ υπάρχεις, εν τοίς Αγίοις Χριστέ, τοίς πίστει σε ποθήσασι! διά σού γάρ πλουτισθέντες τά θεία, ιαμάτων ποταμούς, εν τώ κόσμω αναβλύζουσι, καί ξηραίνουσι, διεκχύσεις τών παθών ημών.

Σταυρεθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νενοσηκότας Παρθένε, τή αμαρτία ημάς, ιατρευσας κυήσασα, τόν Σωτήρα ιατρόν τε τών όλων, καί εν ξύλω τού Σταυρού, τραυματισθέντα Άχραντε, τόν παρέχοντα, αφθαρσίαν ταίς ψυχαίς ημών.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Ίνα τί με απώσω, από τού προσώπου σου, τό φώς τό άδυτον, καί εκάλυψέ με, τό αλλότριον σκότος τόν δείλαιον, αλλ' επίστρεψόν με, καί, πρός τό φώς τών εντολών σου, τάς οδούς μου κατεύθυνον δέομαι.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Απειράνδρως Παρθένε, τόν απεριόριστον, φύσει θεότητος, ανδρωθέντα Λόγον, δι' ημάς τούς ανθρώπους συνέλαβες, εξ αιμάτων Κόρη, παρθενικών διαπλασθέντα, υπέρ λόγον καί νόμον τής φύσεως.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ωραιώθης Παρθένε, τοίς τής παρθενίας σου, αχράντοις κάλλεσι, καί τής πρώτης Εύας, περιέστειλας αίσχος τό δύσμορφον, τόν Χριστόν τεκούσα, περιβολήν αθανασίας, χαριζόμενον τοίς σέ γεραίρουσι.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Αληθή Θεοτόκον, πάντες επιγνόντες σε, πάναγνε Δέσποινα, τόν εκ σού τεχθέντα, Θεόν Λόγον ειδότες κηρύττομεν, εν δυσίν ουσίαις, θελητικαίς, αυτεξουσίαις, υπέρ λόγον καί νόμον τής φύσεως.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Οι σέ τείχος πλουτούντες, καί τή προστασία σου, περιφρουρούμενοι, τή σή θεία δόξη, εγκαυχώμενοι σέ μακαρίζομεν, σύ γάρ Παναγία, τήν τών ψυχών ημών πηγάζεις, ευφροσύνην καί τήν αγαλλίασιν.

Ωδή ς'

Ο Ειρμός

Νοτίου θηρός εν σπλάγχνοις, παλάμας, Ιωνάς σταυροειδώς διεκπετάσας, τό σωτήριον πάθος, προδιετύπου σαφώς, όθεν τριήμερος εκδύς, τήν υπερκόσμιον ανάστασιν υπεζωγράφησε, τού σαρκί προσπαγέντος Χριστού τού Θεού, καί τριημέρω Εγέρσει, τόν κόσμον φωτίσαντος.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Σταυρός επάγη εν τόπω, Κρανίου, μέσον γής, καί τήν εν μέσω Παραδείσου, εκβλαστήσασαν ξύλω, πληγήν ιάσατο, ο γάρ Μεσσίας Ιησούς, μέσον ανόμων, μόνος δίκαιος ληστών κρεμάμενος, εαυτώ συνανύψωσεν άπαντας, καί τόν εξ ύψους πεσόντα, εις χάος απέρριψε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Τό τόξον Χριστέ εκτείνας, τού θείου, καί πανσέπτου Σταυρού έρριψας βέλη, κατά τού παλαμναίου, τούς ήλους σου τών χειρών, καί εγκατέπηξας αυτού, εις τήν οργίλον, καί παμβέβηλον καρδίαν Δέσποτα, καί τελείως αυτόν εθανάτωσας, καί υπ' αυτού τούς θανέντας, Οικτίρμον εζώωσας.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Αιμάτων ρεύσαντα ρείθρα, σωμάτων, εξ αγίων Αθλητών έσβεσαν πάσαν, τής ειδωλομανίας πυράν εν Πνεύματι, καί Εκκλησίας τάς σεπτάς, αύλακας ή ρδευσαν, καί άσταχυν βλαστάνειν έπεισαν, σωτηρίου ελπίδος καί πίστεως, δι' ών εκτρέφεται πάσα, ψυχή θεία χάριτι.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Υφήπτον τό πύρ πλειόνως, τής γνώμης, τής ενθέου ευσεβώς οι Αθλοφόροι, οπηνίκα ενύλω, πυρί φλογίζεσθαι, πονηροτάτων δικαστών, ψήφω εδίδοντο, καί άφλεκτοι διεφυλάττοντο, ενεργεία καί χάριτι Πνεύματος, τού στεφανώσαντος τούτους, νομίμως αθλήσαντας.

Σταυρεθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ρομφαία τήν σήν διήλθε, καρδίαν, καθορώσης σόν Υιόν Άχραντε Κόρη, ηπλωμένον εν ξύλω, καί πάθη φέροντα, καί λόγχη θείαν πλευράν, εξορυττόμενον, θελήματι, καί κατασφάττοντα, εν αυτή τόν πολέμιον δράκοντα, όθεν θρηνούσα μητρικώς τούτον εμεγάλυνες.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Ιλάσθητί μοι Σωτήρ, πολλαί γάρ αι ανομίαι μου, καί εκ βυθού τών κακών, ανάγαγε δέομαι, πρός σέ γάρ εβόησα, καί επάκουσόν μου, ο Θεός τής σωτηρίας μου.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Επήλθε τό παντουργόν, επί σέ Πνεύμα Πανάμωμε, καί Λόγος ο τού Θεού, εν σοί κατεσκήνωσε, καί σάρξ εχρημάτισεν, ανεκδιηγήτως, διαμείνας αναλλοίωτος.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ως έμψυχος κιβωτός, τόν Νομοδότην εχώρησας, ως άγιος δέ ναός, εδέξω τόν Άγιον, γενόμενον άνθρωπον, επ' ευεργεσία, τών ανθρώπων Παναμώμητε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Κυρίαν σε τού παντός, καί Δέσποιναν ονομάζομεν, τόν όντως όντα θεον, αρρήτως γάρ τέτοκας, τόν πάντα ποιήσαντα, καί διακρατούντα, καί συνέχοντα Πανάμωμε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Θεόν τεχθέντα εκ σού, επέγνωμεν Θεονύμφευτε, όν εξιλέωσαι νύν, ημίν ως ισχύουσα, τοίς πίστει κραυγάζουσι, δωρηθήναι λύσιν, τών πταισμάτων Παναμώμητε.

Ωδή ζ'

Ο Ειρμός

Έκνοον πρόσταγμα, τυράννου δυσσεβούς, λαούς εκλόνησε, πνέον απειλής, καί δυσφημίας θεοστυγούς, όμως τρείς Παίδας ουκ εδειμάτωσε, θυμός θηριώδης, ου πύρ βρόμιον, αλλ' αντηχούντι δροσοβόλω πνεύματι, πυρί συνόντες έψαλλον, ο υπερύμνητος, τών Πατέρων καί ημών, Θεός ευλογητός εί.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ότε εφήπλωσαι, εν ξύλω τού Σταυρού, καθάπερ άμπελος, Λόγε τού Πατρός, γλεύκος απέσταξας μυστικόν, παύων τήν μέθην τής παραβάσεως, καί πάντας ευφραίνων τούς ειδότας σε, Θεόν καί Κτίστην εκουσίως πάσχοντα, καί σώζοντα τούς ψάλλοντας, ο υπερύμνητος, τών Πατέρων καί ημών, Θεός ευλογητός εί.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Σταύρωσιν ήνεγκας, Χριστέ μου Ιησού, τήν επονείδιστον, παύων τά βροτών, πάντα ονείδη καί στεναγμούς, χολής εγεύσω πικρίαν άπασαν, εξαίρων κακίας, επλήγης ημών, πληγάς Οικτίρμον ψυχικάς ιώμενος, καί ψάλλειν προτρεπόμενος, ο υπερύμνητος, τών Πατέρων καί ημών, Θεός ευλογητός εί.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Πόνοις τήν άπονον, γενναίοι Αθληταί, ζωήν εκτήσασθε, όθεν τούς ημών, πόνους κουφίζετε παντελώς, χάριν λαβόντες εξ ύψους ένδοξοι, ιάσθαι τά πάθη καί πνεύματα, αποδιώκειν καί πιστών προϊστασθαι, καί σώζειν τούς κραυγάζοντας. Ο υπερύμνητος, τών Πατέρων καί ημών, Θεός ευλογητός εί.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Έστητε Μάρτυρες, πρό βήματος Χριστόν, ανακηρύττοντες, σάρκα δι' ημάς, αναλαβόντα δίχα φθοράς, καί μιμηταί τών παθών αυτού, δεικνύμενοι όντως, πυρός κάκωσιν, υπέστητε, καί πάσαν άλλην βάσανον ηνέγκατε, εν ευφροσύνη ψάλλοντες, ο υπερύμνητος, τών Πατέρων καί ημών, Θεός ευλογητός εί.

Σταυρεθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Λύπης πεπλήρωμαι, ορώσά σε Υιέ, αδίκως πάσχοντα, τέτρωμαι ψυχήν, λόγχη τρωθέντος σου τήν πλευράν, η Θεοτόκος εβόα κλαίουσα, καί οδυρομένη, μόνη Δέσποινα, ήν επαξίως πάντες μακαρίζομεν, καί ευσεβώς κραυγάζομεν, ο υπερύμνητος, τών Πατέρων καί ημών, Θεός ευλογητός εί.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Θεού συγκατάβασιν τό πύρ ηδέσθη εν Βαβυλώνί ποτε, διά τούτο οι Παίδες εν τή καμίνω αγαλλομένω ποδί ως εν λειμώνι χορεύοντες έψαλλον. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ιδού νύν πεπλήρωται, Δαυϊδ τού θείου, η θεία πρόρρησις, λιτανεύουσιν όντως, τώ σώ προσώπω Θεογεννήτορ αγνή, οι κεκτημένοι τόν πλούτον τής χάριτος, καί ευλογούντες Θεόν, τόν τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νύν πάντα πεπλήρωται, φωτός τού θείου, διά σού Πάναγνε, σύ γάρ πύλη εφάνης, δι' ής τώ κόσμω Θεός ωμίλησε, καταφωτίζων, τούς πίστει κραυγάζοντας. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Λυτρούμενοι Πάναγνε, τώ θείω τόκω τής παρθενίας σου, τών δεσμών τού θανάτου, καί τής κατάρας τού πρωτοπλάστου Αδάμ, σέ Θεοτόκον, φρονούντες κραυγάζομεν. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Κυρίαν σε Δέσποιναν, καί Θεοτόκον, πάντες δοξάζομεν, διά σού γάρ ο Πλάστης, τήν σωτηρίαν τή φύσει πάση σαφώς εβράβευσε, καί διά τούτο, συμφώνως κραυγάζομεν. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Ωδή η'

Ο Ειρμός

Ευλογείτε Παίδες, τής Τριάδος Ισάριθμοι, Δημιουργόν Πατέρα Θεόν, υμνείτε, τόν συγκαταβάντα Λόγον, καί τό πύρ εις δρόσον μεταποιήσαντα, καί υπερυψούτε τό πάσι ζωήν παρέχον, Πνεύμα πανάγιον εις τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ευλογείτε ξύλον, δι' ού πάσα ηφάνισται, η εν Εδέμ δολία αρά φυείσα, βρώσει πονηρά τού ξύλου, καί Χριστός υψούται ο υπεράγαθος, ο ανυψωθήναι εν τούτω εθελουσίως, αιρετισάμενος δι' ευσπλαγχνίαν.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ιερώς εδήλου, εναλλάξ ο αοίδιμος, επευλογών εγγόνους ποτέ τόν τύπον, τού ηγιασμένου Ξύλου, δι' ού ευλογία πάσι δεδώρηται, τοίς κατηραμένοις, κακίστη τού ξύλου βρώσει, καί ολισθήσασι κακών εις βάθη.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ανορθούται άπαν, τό ανθρώπινον Δέσποτα, σού ορθωθέντος επί τού Σταυρού, καί στίφος, πίπτει πονηρών δαιμόνων, καί τά διεστώτα ένωσιν δέχεται, καί υπερυψούται τό κράτος τής εξουσίας, καί τής δυναστείας σου εις τούς αιώνας.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Μακαρίαν δόξαν, καί τρυφήν αδιάρρευστον, καί φωταυγή σκηνώματα νύν κληρούσθε, θείοι Αθληταί Κυρίου, καί ταίς ουρανίαις σκηνούσθε Τάξεσι, καί τών αοιδίμων ελπίδων υμών τό πέρας, νύν κατειλήφατε εν ευφροσύνη.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Η υμών ανδρεία, υπέρ ήλιον έλαμψε, φωτοειδείς Χριστού Αθληταί, καί πάσαν, τήν τού διαβόλου πλάνην, θεϊκή δυνάμει εναπημαύρωσε, καί πιστών καρδίας Μάρτυρες ευσεβοφρόνων, εφωταγώγησεν εις τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νοητήν νεφέλην, καί σκηνήν αγιάσματος, θρόνον Θεού καί πύλην φωτός λυχνίαν, καί ανατολήν τού Λόγου, οι πιστοί σε πάντες κατονομάζομεν, πάναγνε Παρθένε τού πάντα τεκτηναμένου, Μήτηρ υπάρχουσα ευλογημένη.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Επταπλασίως κάμινον, τών Χαλδαίων ο τύραννος, τοίς θεοσεβέσιν, εμμανώς εξέκαυσε, δυνάμει δέ κρείττονι, περισωθέντας τούτους ιδών, τόν δημιουργόν καί λυτρωτήν ανεβόα, οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φωτός αδύτου γέγονας, ενδιαίτημα Πάναγνε, ταίς τής παρθενίας, καλλοναίς αστράπτουσα, καί πάντας κατηύγασας, τούς Θεοτόκον σε αληθή, καθομολογούντας εκ ψυχής καί βοώντας, οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Λόγον Θεού τόν άναρχον, καί Πατρί συννοούμενον, τόν εκ τού μή όντος, Πατρικώ βουλήματι, τό πάν συστησάμενον, θεοπρεπώς γεγέννηκας, σάρκα γεγονότα διημάς τούς ανθρώπους, διό σε Θεοτόκον, ορθοδόξως φρονούμεν, Χριστόν υπερυψούντες, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ιερωτέρα πέφηνας, Θεοτόκε πανάμωμε, τής υπερκοσμίου, τών Αγγέλων τάξεως, τών τούτων γάρ τέτοκας, Δημιουργόν καί Κύριον, εκ Παρθενικής απειρογάμου νηδύος, εν δύο ταίς ουσίαις, ασυγχύτως, ατρέπτως, μιά δέ υποστάσει, Θεόν σεσαρκωμένον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νενεκρωμένην Πάναγνε, τήν ψυχήν μου τοίς πταίσμασι, καί κατεφθαρμένην, ιοβόλοις δήγμασι, Θεόν τόν δυνάμενον, ζωοποιείν τά σύμπαντα, η απειρογάμως υπέρ φύσιν τεκούσα, ανάστησον βοώσαν, Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Ωδή θ'

Ο Ειρμός

Ο διά βρώσεως τού ξύλου, τώ γένει προσγενόμενος, θάνατος διά Σταυρού, κατήργηται σήμερον, τής γάρ προμήτορος η παγγενής, κατάρα διαλέλυται, τώ βλαστώ τής αγνής Θεομήτορος, ήν πάσαι αι Δυνάμεις, τών ουρανών μεγαλύνουσι.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ιερωτάτως σε υψούντες, Οικτίρμον προσκυνούμέν σου, λόγχην τε καί τόν Σταυρόν, τόν σπόγγον, τόν κάλαμον, καί τούς χερσί παγέντας καί ποσίν, αγίους ήλους Δέσποτα, δι' ών εύρομεν τελείαν άφεσιν, καί τής εν Παραδείσω, διαγωγής ηξιώθημεν.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ώ πώς αδίκως κατεκρίθης, παγήναι δικαιότατε, μόνε πάντων βασιλεύ, εν ξύλω σταυρούμενος, τού δικαιώσαι πάντας εκζητών, τούς πίστει τά παθήματα, τά εκούσια καί τήν οικονομίαν σου, δοξάζοντας απαύστως, καί σέ αεί μεγαλύνοντας.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σώμα προδόντες ταίς βασάνοις, προθύμως οι Πανεύφημοι, ήνεγκαν τούς αικισμούς, τόν βίαιον θάνατον, τάς εκτομάς μελών, τούς σπαραγμούς, καί πάσαν άλλην βάσανον, τώ πρός Κύριον φίλτρω πυρούμενοι, διό στεφανηφόροι, εν ουρανοίς πολιτεύονται.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Η Αποστόλων καί Μαρτύρων, γλυκύτης ταίς ευχαίς αυτών, πάντων ημών τάς ευχάς, ως εύσπλαγχνος πλήρωσον, αμαρτημάτων λύσιν τών πολλών, παρέχων καί ταπείνωσιν, τήν τής σής Βασιλείας οικείωσιν, Χριστέ Θεέ τών όλων, ο δι' ημάς Οφθείς άνθρωπος.

Σταυρεθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φωτοειδής παστάς ωράθης, Παρθένετού οικήσαντος, σού τήν άφθορον νηδύν, καί πάθος μακάριον, καθυπομείναντος εθελοντί, καί πάσι τήν απάθειαν, παρασχόντος δι' άφατον έλεος, όν πίστει προσκυνούντες, σέ ευσεβώς μεγαλύνομεν.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Εξέστη επί τούτω ο ουρανός, καί τής γής κατεπλάγη τά πέρατα, ότι Θεός, ώφθη τοίς ανθρώποις σωματικώς, καί η γαστήρ σου γέγονεν, ευρυχωροτέρα τών ουρανών, διό σε Θεοτόκε, Αγγέλων καί ανθρώπων, ταξιαρχίαι μεγαλύνουσι.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νικώσαν τάς αιρέσεις νεανικώς, τήν σεπτήν Εκκλησίαν, ανάδειξον, ήν ο Χριστός, αίματι τιμίω τώ εαυτού, ως αγαθός εκτήσατο, Κεχαριτωμένη ο σός Υιός, καί σώσον εκ κινδύνων, καί τής επικρατείας, τής κατεχούσης ημάς Δέσποινα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ριφθέντας ουρανίου διαγωγής, καί πεσόντας αθλίως εις θάνατον, πάλιν ημάς, Μήτηρ γενομένη τού Λυτρωτού, ανεκαλέσω Πάναγνε, καί πρός τήν αρχαίαν πάλιν δραμείν, ηξίωσας πατρίδα, διό σε Θεοτόκε, ακαταπαύστως μεγαλύνομεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ραδίως Θεοτόκε διαπεράν, τόν τού βίου παράσχου, μοι κλύδωνα, τών πειρασμών, τάς επαναστασεις καί τών παθών, ως αγαθή πραϋνουσα, καί καθοδηγούσα πρός αρετής, ουράνιον πορείαν, όπως ως ευεργέτιν, ακαταπαύστως μεγαλύνω σε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σωτήρα ως τεκούσα καί Λυτρωτήν, σωτηρίας με Κόρη, αξίωσον, επιτυχείν, Πάναγνε πταισμάτων μου τάς σειράς, ταίς σαίς πρεσβείαις λύουσα, πάντα γάρ ως θέλεις σύ κατορθοίς, ως φέρουσα εν κόλποις, τόν πάντων Βασιλέα, τόν αγαθότητι ασύγκριτον.

Απόστιχα τών Αίνων, Σταυρώσιμα

Τού Μωσέως η ράβδος, τόν τίμιον Σταυρόν σου, προετύπου Σωτήρ ημών, εν αυτώ γάρ σώζεις, ως εκ βυθού θαλάσσης, τόν λαόν σου Φιλάνθρωπε.

Στίχ. α'. Ενεπλήσθημεν τό πρωϊ τού ελέους σου, Κύριε, καί ηγαλλιασάμεθα καί ηυφράνθημεν έν πάσαις ταίς ημέραις ημών. Ευφρανθείημεν, ανθών ημερών εταπείνωσας ημάς, ετών, ών είδομεν κακά, καί ίδε επί τούς δούλους σου καί επί τά έργα σου, καί οδήγησον τούς υιούς αυτών.

Ο εν Εδέμ Παράδεισος ποτέ, τό ξύλον τής γνώσεως, ανεβλάστησεν εν μέσω τών φυτών, η Εκκλησία σου Χριστέ, τόν Σταυρόν σου εξήνθησε, τόν πηγάσαντα τώ κόσμω τήν ζωήν, αλλά τό μέν εθανάτωσε, βρώσει φαγόντα τόν Αδάμ, τό δέ εζωοποίησε, πίστει σωθέντα τόν Ληστήν, ού τής αφέσεως, κοινωνούς ημάς ανάδειξον, Χριστέ ο Θεός, ο τώ πάθει σου λύσας, τήν καθ' ημών μανίαν τού εχθρού, καί αξίωσον ημάς, τής βασιλείας σου Κύριε.

Μαρτυρικόν

Στίχ. β'. Καί έστω η λαμπρότης Κυρίου τού Θεού ημών εφ' ημάς, καί τά έργα τών χειρών ημών κατεύθυνον εφ' ημάς, καί τό έργον τών χειρών ημών κατεύθυνον.

Τί υμάς καλέσωμεν Άγιοι; Χερουβείμ; ότι υμίν επανεπαύσατο Χριστός, Σεραφείμ; ότι απαύστως εδοξάσατε αυτόν, Αγγέλους; τό γάρ σώμα απεστράφητε, Δυνάμεις; ενεργείτε εν τοίς θαύμασι, πολλά υμών τά ονόματα, καί μείζονα τά χαρίσματα, πρεσβεύσατε, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Καί νύν... Σταυρεθεοτοκίον

Ώ τού παραδόξου θαύματος! τού παραδόξου θαύματος! ώ μυστηρίου φρικτού! ο τή φύσει αθάνατος, πώς εν ξύλω κρέμαται; πώς θανάτου νύν γεύεται; πώς κατακρίνεται ο ανεύθυνος; Κρύψον τό φώς σου, καί φρίξον ήλιε, βλέπων τό τόλμημα, η Παρθένος έλεγεν εν στεναγμοίς, βλέπουσα σταυρούμενον, Χριστόν όν έτεκε.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Μνήσθητι ημών, Χριστέ Σωτήρ τού κόσμου, ώσπερ τού Ληστού, εμνήσθης επί ξύλου, καί καταξίωσον πάντας, μόνε Οικτίρμον, τής ουρανίου Βασιλείας σου.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Έτεινας Χριστέ, παλάμας επί ξύλου, καί τάς πονηράς, αρχάς καί εξουσίας, παρεδειγμάτισας σώσας τής τούτων βλάβης, τούς ευσεβώς σε μεγαλύνοντας.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Λόγχη κεντηθείς, κρεμάμενος εν ξύλω, έβλυσας ημίν, κρουνούς αθανασίας, θανατωθείσιν αφρόνως τή παραβάσει, όθεν εν φόβω ανυμνούμέν σε.

Μαρτυρικόν

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Ξένοι τών τής γής, δεικνύμενοι ηδέων, ξέναις εαυτούς, εξέδωκαν βασάνοις, οι Αθληταί τραυματίσαντες τόν Βελίαρ, τοίς εαυτών αγίοις τραύμασι.

Δόξα...

Μίαν τού Πατρός, καί Πνεύματος καί Λόγου, άναρχον αρχήν, πιστοί δοξολογούντες, δεύτε προσπέσωμεν λύσιν τών εγκλημάτων, αυτώ αιτούντες ως Θεώ ημών.

Καί νύν... Σταυρεθεοτοκίον

Τόν Εμμανουήλ, Αμνόν Θεού καί Λόγον, βλέπουσα σαρκί, κρεμάμενον εν ξύλω, Αμνάς η μόνη αμίαντος καί Παρθένος, λύπη συνείχετο δακρύουσα.

Στίχ. α'. Εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Μάρτυρες Κυρίου, πάντα τόπον αγιάζετε, καί πάσαν νόσον θεραπεύετε, καί νύν πρεσβεύσατε, ρυσθήναι τών παγίδων τού εχθρού, τάς ψυχάς ημών δεόμεθα.

Στίχ. β'. Ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Οι Μάρτυρές σου Κύριε, επιλαθόμενοι τών εν τώ βίω, καταφρονήσαντες καί τών βασάνων, διά τήν μέλλουσαν ζωήν, ταύτης κληρονόμοι ανεδείχθησαν, όθεν καί Αγγέλοις συναγάλλονται. Αυτών ταίς ικεσίαις, δώρησαι τώ λαώ σου τό μέγα έλεος.

Στίχ. γ'. Από φυλακής πρωϊας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωϊας ελπισάτω Ισραήλ επί τόν Κύριον.

Εί τις αρετή, καί εί τις έπαινος, πρέπει τοίς αγίοις, ξίφεσι γάρ έκλιναν τούς αυχένας, διά σέ τόν κλίναντα ουρανούς καί καταβάντα, εξέχεαν τό αίμα αυτών, διά σέ τόν κενώσαντα εαυτόν, καί μορφήνδούλου λαβόντα, εταπεινώθησαν έως θανάτου, τήν πτωχείαν σου μιμούμενοι. Ών ταίς ευχαίς, κατά τό πλήθος τών οικτιρμών σου, ο Θεός ελέησον ημάς.

Στιχηρά Προσόμοια Κατανυκτικά

Ώ τού παραδόξου θαύματος

Στίχ. δ'. Ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος, καί πολλή παρ' αυτώ, λύτρωσις. καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραήλ έκ πασών τών ανομιών αυτού.

Δένδρω ακάρπω ωμοίωμαι, σχήμα ως φύλλα κενά, περικείμενος άγιον, καί πτοούμαι Δέσποτα, μή εκκόψας εκπέμψης με, εις πύρ τό άσβεστον καί αιώνιον, αλλά παράσχου, επιστροφής μοι καιρόν, όπως ενέγκω σοι, εναρέτων πράξεων, καρπόν καλόν, καί αξιωθήσωμαι τής βασιλείας σου.

Στίχ. ε'. Αινείτε τόν Κύριον πάντα τά έθνη, επαινέσατε αυτόν, πάντες οι λαοί.

Κύριε, εύσπλαγχνε Κύριε, τόν σόν οικέτην εμέ, τόν πολλά παροργίζοντα, τήν σήν αγαθότητα, καθ' εκάστην φιλάνθρωπε, μή απορρίψης τού σού προσώπου με, μηδέ παιδεύσης, τή σή δικαία οργή, ήμαρτον, ήμαρτον, ως ουδείς σοι έτερος, ομολογώ, οίκτειρον καί σώσόν με, τής σής Μητρός προσευχαίς.

Στίχ. ς'. Ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού Κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Όταν καθίσης εν δόξη σου, ως Βασιλεύς τού παντός, επί θρόνου τής κρίσεως, παρεστώτων φόβω σοι, τών αγίων Αγγέλων σου, καί παραστή σοι, η φύσις άπασα, κριθησομένη, η τών ανθρώπων Χριστέ, τότε δεήσεσι, τής Μητρός σου Κύριε, από πασών, ρύσαι τών κολάσεων, τούς κοιμηθέντας πιστώς.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Ο Βασιλεύς τών ουρανών, διά φιλανθρωπίαν, επί τής γής ώφθη, καί τοίς ανθρώποις συνανεστράφη, εκ Παρθένου γάρ αγνής, σάρκα προσλαβόμενος, καί εκ ταύτης προελθών, μετά τής προσλήψεως, είς εστιν Υιός, διπλούς τήν φύσιν, αλλ' ου τήν υπόστασιν, διό τέλειον αυτόν Θεόν, καί τέλειον άνθρωπον, αληθώς κηρύττοντες, ομολογούμεν Χριστόν τόν Θεόν ημών, όν ικέτευε, Μήτερ ανύμφευτε, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Απόστιχα Μαρτυρικόν

Στίχ. Α'. Θαυμαστός ο Θεός εν τοίς αγίοις αυτού ο Θεός Ισραήλ αυτός δώσει δύναμιν καί κραραίωσιν τώ λαώ αυτού ευλογητός ο Θεός.

Μάρτυρες Κυρίου, πάντα τόπον αγιάζετε, καί πάσαν νόσον θεραπεύετε, καί νύν πρεσβεύσατε, ρυσθήναι εκ τών παγίδων τού εχθρού, τάς ψυχάς ημών δεόμεθα.

Νεκρώσιμα

Στίχ. Β'. Τοίς Αγίοις τοίς εν τή γή αυτού εθαυμάστωμεν πάντα τά θέλημα αυτού εν αυτοίς.

Θρηνώ καί οδύρομαι, όταν εννοήσω τόν θάνατον, καί ίδω εν τοίς τάφοις κειμένην, τήν κατ' εικόνα Θεού, πλασθείσαν ημίν ωραιότητα, άμορφον, άδοξον, μή έχουσαν είδος, ώ τού θαύματος! τί τό περί ημάς, τούτο γέγονε μυστήριον, πώς παρεδόθημεν τή φθορά; πώς συνεζεύχθημεν τώ θανάτω; όντως Θεού προστάξει, ως γέγραπται, τού παρέχοντος τοίς μεταστάσι τήν ανάπαυσιν.

Στίχ. Γ'. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Ο θάνατός σου Κύριε, αθανασίας γέγονε πρόξενος, ει μή γάρ εν μνήματι κατετέθης, ουκ άν ο Παράδεισος ηνέωκτο, διό τούς μεταστάντας ανάπαυσον, ως Φιλάνθρωπος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Αγνή Παρθένε, τού Λόγου πύλη, τού Θεού ημών Μήτηρ, ικέτευε σωθήναι ημάς.

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Μαρτυρικά

Ήχος πλ. δ'

Φωστήρες νοεροί, ανεδείχθητε άγιοι Μάρτυρες, τήν γάρ αχλύν τής πλάνης, κατηργήσατε διά τής πίστεως, τάς ψυχικάς υμών λαμπάδας εφαιδρύνατε, καί τώ Νυμφίω μετά δόξης συνεισήλθετε, εις τόν ουράνιον νυμφώνα, καί νύν ικετεύσατε, σωθήναι δεόμεθα τάς ψυχάς ημών.

Τό προσταχθέν μυστικώς

Δι' εγκρατείας τών παθών, τάς πυριφλέκτους, απονεκρώσαντες ορμάς καί τάς κινήσεις, τού Χριστού οι Μάρτυρες, έλαβον τήν χάριν, τάς νόσους αποδιώκειν τών ασθενών, καί ζώντες καί μετά τέλος θαυματουργείν, όντως θαύμα παράδοξον! ότι οστέα γυμνά, εκβλύζουσιν ιάματα. Δόξα τώ μόνω Θεώ ημών.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Ο δι' ημάς γεννηθείς εκ Παρθένου, καί σταύρωσιν υπομείνας Αγαθέ, ο θανάτω τόν θάνατον σκυλεύσας, καί έγερσιν δείξας ως Θεός, μή παρίδης ούς έπλασας τή χειρί σου, δείξον τήν φιλανθρωπίαν σου ελεήμον, δέξαι τήν τεκούσάν σε Θεοτόκον, πρεσβεύουσαν υπέρ ημών, καί σώσον Σωτήρ ημών, λαόν απεγνωσμένον.

Έτερα, μετά τόν Άμωμον

Τώ προσταχθέν μυστικώς

Προφήται, Μάρτυρες Χριστού, καί Ιεράρχαι, οι τόν αγώνα τόν καλόν, ευσεβοφρόνως, νομίμως τελέσαντες, καί απειληφότες, στεφάνους αμαραντίνους παρά Θεού, απαύστως εκδυσωπείτε υπέρ ημών, τήν αυτού αγαθότητα, όπως δωρήσηται ημίν, πταισμάτων τήν συγχώρησιν, ως Θεός ευδιάλλακτος.

Έτερα, Νεκρώσιμα, όμοια

Τούς μεταστάντας ευσεβώς, εκ τών προσκαίρων, εν ταίς σκηναίς τών εκλεκτών, μετά Δικαίων, συναρίθμησον Δέσποτα, τούτους αναπαύων, εν τόποις εορταζόντων, καί εν τρυφή, αλήκτω τού Παραδείσου, ως αγαθός, τά εκούσια πταίσματα, καί τά ακούσια αυτών, δι' άκραν αγαθότητα, συγχωρήσας φιλάνθρωπε.

Ο βάθει σοφίας φιλανθρώπως, πάντα οικονομών, καί τό συμφέρον πάσιν απονέμων μόνε Δημιουργέ, ανάπαυσον Κύριε τάς ψυχάς τών δούλων σου, εν σοί γάρ τήν ελπίδα ανέθεντο, τω Ποιητή καί πλάστη καί Θεώ ημών.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Σέ καί τείχος καί λιμένα έχομεν, καί πρέσβιν ευπρόσδεκτον, πρός όν έτεκες Θεόν, Θεοτόκε ανύμφευτε, τών Πιστών η σωτηρία.

Κανών εις πάντας τούς Αγίους, ού η Ακροστιχίς

Τής Οκταήχου τής νέας θείον τέλος. Πόνοι δέ Ιωσήφ

Ωδή α'. Ήχος πλ. δ'

Ο Ειρμός

Άσωμεν τώ Κυρίω, τώ διαγαγόντι τόν λαόν αυτού, εν Ερυθρά θαλάσση, ότι μόνος ενδόξως δεδόξασται.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τίμιοι μαργαρίται, ώφθητε τόν στέφανον φαιδρύνοντες, τής σεπτής Εκκλησίας, Αθλοφόροι Χριστού γενναιότατοι.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ήστραψαν τών δογμάτων, καί τών αρετών θείαις λαμπρότησιν, οι σοφοί Ιεράρχαι, καί πιστών τάς καρδίας εφώτισαν.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σέ τόν εν τοίς Προφήταις, καί εν τοίς Οσίοις θαυμαζόμενον, ικετεύομεν Λόγε, ταίς αυτών ημάς σώσον δεήσεσιν.

Νεκρώσιμον

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Όταν κρίσιν δικαίαν, έλθης τού ποιήσαι δικαιότατε, ακατακρίτους Λόγε, τούς πρός σέ μεταστάντας απέργασαι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Κύριον τετοκυίαν, γυναικών χορός σε επιστάμενος, σού οπίσω Παρθένε, εναθλήσας αυτώ προσενήνεκται.

Έτερος εις Κοιμηθέντας, ού η Ακροστιχίς

Θνήσκουσι πιστοίς, όγδοον πλέκω μέλος

Ο Ειρμός

Υγράν διοδεύσας ωσεί ξηράν, καί τήν Αιγυπτίαν, μοχθηρίαν διαφυγών, ο Ισραηλίτης ανεβόα, τώ Λυτρωτή καί Θεώ ημών άσωμεν.

Στίχ. Πρεσβείαις τών Μαρτύρων σου ανάπαυσον, Κύριε, τάς ψυχάς τών δούλων σου.

Θανάτω τόν θάνατον τού Χριστού, καί πάθεσι πάθος, μιμησάμενοι τό σεπτόν, οι Μάρτυρες πάντες τής ενθέου, καί μακαρίας ζωής έτυχον.

Στίχ. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Νεότητος πταίσματα παρορών, καί τάς αμαρτίας, υπερβαίνων Χριστέ Σωτήρ, τών προκοιμηθέντων οικετών σου, τοίς εκλεκτοίς σου συναρίθμησον.

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Ής έτυχον δόξης τε καί χαράς, οι τήν μακαρίαν, κεκτημένοι διαγωγήν, μετάδος πλουσίως τοίς σοίς δούλοις, ούς προσελάβου Πολυέλεε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Συνέλαβες Λόγον τόν τού Πατρός, σαρκί ενωθέντα, καθ' υπόστασιν τή εκ σού, πανάμωμε Κόρη, καί τόν άδην, θεία δυνάμει καταργήσαντα.

Ωδή γ'

Ο Ειρμός

Ο στερεώσας Λόγω τούς ουρανούς, καί τήν γήν επί υδάτων εδράσας πολλών, στερέωσόν με πρός ύμνον, τής δοξολογίας σου Κύριε.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τάς μυσαράς θυσίας οι Αθληταί, στερροτάτη γνώμη, αποσεισάμενοι, θυσία καθαρωτάτη, Λόγω τώ τυθέντι γεγόνασιν.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ανανεούντες λόγοις ιερουργοίς, τούς παλαιωθέντας, παντοίοις παθήμασι, τού αναπλάσαντος κόσμον, θείοι Μαθηταί απεφάνθητε.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Η τοίς Προφήταις πρότερον προφανώς, δεδομένη χάρις, τού Παναγίου Πνεύματος, τούς Ασκητάς επ' εσχάτων, θείων χαρισμάτων ενέπλησε.

Νεκρώσιμον

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Χοροίς αγίοις με σύνταξον ο Θεός, τούς πιστώς τού βίου, μεταχωρήσαντας, καί Παραδείσου πολίτας, ποίησον δι' άφατον έλεος.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο μηδαμού χωρούμενος Ιησούς, αστενοχωρήτως, τήν σήν κατώκησεν, ηγιασμένην γαστέρα, άχραντε Παρθένε, καί Κύριος.

Κανών εις Κοιμηθέντας

Ο Ειρμός

Ουρανίας αψίδος οροφουργέ Κύριε, καί τής Εκκλησίας δομήτορ, σύ με στερέωσον, εν τή αγάπη τή σή, τών εφετών η ακρότης, τών Πιστών τό στήριγμα, μόνε φιλάνθρωπε.

Στίχ. Πρεσβείαις τών Μαρτύρων σου ανάπαυσον, Κύριε, τάς ψυχάς τών δούλων σου.

Καθαρθέντες τής πάλαι, προγονικής πτώσεως, διά τού Βαπτίσματος καί τής αναγεννήσεως, ρείθροις αιμάτων τε, τοίς εαυτών ραντισθέντες, τώ Χριστώ Μακάριοι, συμβασιλεύετε.

Στίχ. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Ο νεκρός εκουσίως, κατατεθείς μνήματι, καί τούς κατοικούντας εν τάφοις ανακαλούμενος, Σώτερ ευδόκησον, ούς εξ ημών προσελάβου, εν σκηναίς Δικαίων σου, τούτους αυλίζεσθαι.

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Υπό τής ευσπλαγχνίας, τής θεϊκής Δέσποτα, καί τής συμφυώς νοουμένης σου αγαθότητος, παρακαλούμενος, αμαρτημάτων τήν λύσιν, παρασχών τοίς δούλοις σου, Σώτερ ανάπαυσον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σαρκωθείς εκ γαστρός σου, καί γεγονώς άνθρωπος, ο διαφερόντως υπάρχων, μόνος φιλάνθρωπος, σώζει τόν άνθρωπον, εκ τών πυλών τού θανάτου, Θεομήτορ άχραντε, μόνη πανύμνητε.

Ωδή δ'

Ο Ειρμός

Εισακήκοα Κύριε, τής οικονομίας, σου τό μυστήριον, κατενόησα τά έργασου, καί εδόξασά σου, τήν θεότητα.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Υπελθόντες τό στάδιον, τό τής μαρτυρίας, ζέοντι πνεύματι, Αθληταί θεομακάριστοι, τήν υλώδη πλάνην, κατεφλέξατε.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τούς Οσίους σου Κύριε, καί τούς Ιεράρχας, λαμπρώς εδόξασας, τούτων θείαις παρακλήσεσι, κοινωνόν με δόξης, τής σής ποίησον.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Η τού θείου επίπνοια, Πνεύματος Προφήτας, καταλαμπρύνασα, Γυναιξίν ισχύν δεδώρηται, τού εχθρού ολέσαι τά φρυάγματα.

Νεκρώσιμον

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Συγχορεύειν αξίωσον, πάσι τοίς Αγίοις, ούς περ μετέστησας, υπεράγαθε οικέτας σου, εν σκηναίς αγίων, δυσωπούμενος.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νόμου θείου τόν πάροχον, φύσεως νομίμων, άνευθεν τέτοκας, αναπλάττοντα Πανάμωμε, τών βροτών τήν φύσιν, ολισθήσασαν.

Κανών εις Κοιμηθέντας

Ο Ειρμός

Σύ μου ισχύς, Κύριε, σύ μου καί δύναμις, σύ Θεός μου, σύ μου αγαλλίαμα, ο Πατρικούς κόλπους μή λιπών, καί τήν ημετέραν, πτωχείαν επισκεψάμενος, διό σύν τώ Προφήτη, Αββακούμ σοι κραυγάζω. Τή δυνάμει σου δόξα Φιλάνθρωπε.

Στίχ. Πρεσβείαις τών Μαρτύρων σου ανάπαυσον, Κύριε, τάς ψυχάς τών δούλων σου.

Ίνα τήν σήν, Δέσποτα δόξαν θεάσωνται, καί τής αίγλης, σού τής φωτοδότιδος, εν ουρανοίς τύχωσι φαιδρώς, άπασαν βασάνων, πείραν αθλούντες υπήνεγκαν, οι Μάρτυρες οι θείοι, σοί Χριστέ μελωδούντες, τή δυνάμει σου δόξα Φιλάνθρωπε.

Στίχ. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Πολλαί μοναί, παρά σοί Σώτερ πεφύκασι, κατ' αξίαν, πάσι μεριζόμεναι, κατά τό μέτρον τής αρετής, ταύτης ούν Οικτίρμον, πληρώσαι τούτους αξίωσον, τούς πίστει μεταστάντας, ευσεβώς σοι βοώντας. Τή δυνάμει σου δόξα φιλάνθρωπε.

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Ίσος ημίν, άνθρωπος ώφθης Αθάνατε, πάσιν ίσον, θάνατον υπέμεινας, καί τής ζωής έδειξας οδούς, ής τούς μεταστάντας, αξίωσον ως φιλάνθρωπος, συγχώρησιν πταισμάτων, ως Δεσπότης παρέχων, καί φωτός μετουσίαν δωρούμενος.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σύ τών πιστών, καύχημα πέλεις Ανύμφευτε, σύ προστάτις, σύ καί καταφύγιον, Χριστιανών, τείχος καί λιμήν, πρός γάρ τόν Υιόν σου, εντεύξεις φέρεις Πανάμωμε, καί σώζεις εκ κινδύνων, τούς εν πίστει καί πόθω, Θεοτόκον αγνήν σε γινώσκοντας.

Ωδή ε'

Ο Ειρμός

Φώτισον ημάς, τοίς προστάγμασί σου Κύριε, καί τώ βραχίονί σου τώ υψηλώ, τήν σήν ειρήνην, παράσχου ημίν Φιλάνθρωπε.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Έφερον πληγάς, τής σαρκός οι θείοι Μάρτυρες, καί δια τούτο τάς πληγάς ημών, αεί ιώνται, τραυματίζοντες τούς δαίμονας.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Άγιοι Θεού, Ιεράρχαι ικετεύσατε, μετά πάντων τών Οσίων Χριστόν, αμαρτημάτων, δωρηθήναι ημίν άφεσιν.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σάρκα αικισμοίς, καί ασκήσει δαπανήσασαι, γυναικών αι Όσιαι, καί Μάρτυρες, τών εν ελπίσιν, αγαθών κατηξιώθησαν.

Νεκρώσιμον

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Θάνατον ελών τώ θανάτω σου Αθάνατε, τούς θανόντας επ' ελπίδι ζωής, πιστούς σου δούλους, ως φιλάνθρωπος ανάπαυσον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Έπαυσας Αγνή, προπατόρων τό κατάκριμα, τόν τούς πάντας δικαιώσαντα, σαρκί Χριστόν τεκούσα, Ιησούν τόν μόνον Κύριον.

Κανών εις Κοιμηθέντας

Ο Ειρμός

Ίνα τί με απώσω, από τού προσώπου σου, τό φώς τό άδυτον, καί εκάλυψέ με, τό αλλότριον σκότος τόν δείλαιον, αλλ' επίστρεψόν με, καί, πρός τό φώς τών εντολών σου, τάς οδούς μου κατεύθυνον δέομαι.

Στίχ. Πρεσβείαις τών Μαρτύρων σου ανάπαυσον, Κύριε, τάς ψυχάς τών δούλων σου.

Τής αφράστου σου δόξης, καί τής υπέρ λόγον, σού μακαριότητος, εν σκηναίς Αγίων, ένθα Ήχος τερπνός εορτάζοντος, τούς μεταθεμένους, πρός απαθή ζωήν οικτείρας, καταξίωσον μόνε φιλάνθρωπε.

Στίχ. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Ο που τάξεις Αγγέλων, όπου τών Δικαίων, οι δήμοι αγάλλονται, Αβραάμ εν κόλποις, κατασκήνωσον Σώτερ τούς δούλους σου, καί σύν παρρησία, τώ φοβερώ καί θείω θρόνω, παρεστάναι ευδόκησον εύσπλαγχνε.

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Ιλασμός ημίν ώφθης, καί δικαιοσύνη τε, καί απολύτρωσις, καί τώ μώλωπί σου, τάς ημών ασθενείας ιάτρευσας, αυτός ούν Οικτίρμον, ώς αγαθός τούς μεταστάντας, εν τρυφή Παραδείσου κατάταξον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Συμπαθώς ελεήμον, τό τής ανθρωπότητος, μέτρον ανέλαβες, ο τής θείας δόξης, υπερτάτοις εμπρέπων υψώμασιν, εκ Παρθένου μήτρας, σάρκα λαβών εμψυχωμένην, λογικήν, δι' ής θάνατον ώλεσας.

Ωδή ς'

Ο Ειρμός

Ιλάσθητί μοι Σωτήρ, πολλαί γάρ αι ανομίαι μου, καί εκ βυθού τών κακών, ανάγαγε δέομαι, πρός σέ γάρ εβόησα, καί επάκουσόν μου, ο Θεός τής σωτηρίας μου.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ιχώρσιν υμών σεπτοίς, ψυχών ιάσθε νοσήματα, καί σηπεδόνας αεί, σωμάτων εξαίρετε, κατατραυματίζοντες, πονηρών δαιμόνων, τήν πληθύν, άγιοι Μάρτυρες.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ο τών Οσίων χορός, Ιεραρχών τε ο σύλλογος, καί Γυναικών ιερών, ο θείος κατάλογος, στερρώς εναθλήσαντες, εν επουρανίοις, απολαύσεις εκληρώσαντο.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νεκρώσαντες Ασκηταί, τήν σάρκα ζωής ετύχετε, ποιμάναντες δέ καλώς, Κυρίου τό ποίμνιον, Ιεράρχαι πάνσοφοι, αθανάτου δόξης, μετά τέλος ηξιώθητε.

Νεκρώσιμον

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τών ζώντων Λόγε ζωή, καί τών θανόντων ανάπαυσις, υπάρχων τούς εξ ημών, τώ θείω σου νεύματι, μεταστάντας δούλους σου, Αβραάμ εν κόλποις, τού θεράποντός σου σκήνωσον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εσκήνωσεν επί σοί, Πατρός Αγνή τό απαύγασμα, καί ταίς αϋλοις αυγαίς, αυτού τής θεότητος, τό σκότος διέλυσε, τής πολυθεϊας, καί τόν κόσμον κατεφώτισεν.

Κανών εις Κοιμηθέντας

Ειρμός ο αυτός

Οι Μάρτυρές σου Σωτήρ, πολλάς βασάνους υπέμειναν, τώ πόθω σου τάς ψυχάς, τρωθέντες οι Άγιοι, τής σής ορεγόμενοι, αϊδίου δόξης, καί γλυκείας σου μεθέξεως.

Στίχ. Πρεσβείαις τών Μαρτύρων σου ανάπαυσον, Κύριε, τάς ψυχάς τών δούλων σου.

Γαστέρα τού δυσμενούς, θανάτου Σώτερ διέρρηξας, καί πάντας τούς εν αυτή, δεσμώτας ανέστησας, ζωήν χαρισάμενος, ής τούς μεταστάντας, Ευεργέτα καταξίωσον.

Στίχ. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Δακρύων καί στεναγμών, τών εν τώ άδη τούς δούλους σου, απάλλαξον Αγαθέ, ως μόνος γάρ εύσπλαγχνος, αφείλες πάν δάκρυον, εκ παντός προσώπου, τών πιστώς θεολογούντων σε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο φύσει Δημιουργός, δημιουργείται εν μήτρα σου, ο πλήρης καθό Θεός, κενούται Πανάμωμε, ο μόνος Αθάνατος, τόν υπέρ τής πάντων, σωτηρίας θνήσκει θάνατον.

Ωδή ζ'

Ο Ειρμός

Παίδες θεοσεβείς εν Βαβυλώνι, εικόνι χρυσή ου προσεκύνησαν, αλλ' εν μέσωκαμίνου, πυρός δροσιζόμενοι, τήν ωδήν ανέμελπον λέγοντες. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Λύσαντες τόν φραγμόν τής δυσσεβείας, δεσμοίς ιεροίς υμών Πανεύφημοι, τών ημών εγκλημάτων, φορτία σκορπίσατε, καί βοώντας Μάρτυρες σώσατε. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Όμβρω τών ιερών αιμάτων, αιρέσεων πύρ εναπεσβέσατε, καί φλογί Ιεράρχαι, σοφοί κατεφλέξατε, ασεβείας πλάνης ζιζάνια, καί τών πιστών τάς ψυχάς κατεφωτίσατε.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σάρκα οι Ασκηταί δι' εγκρατείας, νεκρώσαντες, ζώσι μετά θάνατον. Προφητών τε Δικαίων χορός, καί κατάλογος, Γυναικών αθλήσας, δεδόξασται. Αυτών πρεσβείαις Χριστέ, κινδύνων ρύσαι ημάς.

Νεκρώσιμον

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Πάντων τών επ' ελπίδι κοιμηθέντων, ζωής τάς ψυχάς Χριστέ, ανάπαυσον, παρορών τά εν βίω, αυτών πλημμελήματα, διά τήν πολλήν ευσπλαγχνίαν σου, εύσπλαγχνε μόνε Σωτήρ, ο τών Πατέρων Θεός.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Όλη ως καθαρά καθυπεδέξω, εν μήτρα τόν Λόγον σωματούμενον, αυτόν γούν εκδυσώπει, καθάραι πταισμάτων με, καί ψυχής καί σώματος Πάναγνε, τόν επί σοί καθαρά, πίστει προστρέχοντα.

Κανών εις Κοιμηθέντας

Ο Ειρμός

Παίδες Εβραίων εν καμίνω, κατεπάτησαν τήν φλόγα θαρσαλέως, καί εις δρόσον τό πύρ, μετέβαλον βοώντες. Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός εις τούς αιώνας.

Στίχ. Πρεσβείαις τών Μαρτύρων σου ανάπαυσον, Κύριε, τάς ψυχάς τών δούλων σου.

Όλος ο πόθος τών Μαρτύρων, ανατέταται πρός μόνον τόν Δεσπότην, δι' αγάπης αυτώ, ενούμενος καί μέλπων. Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός εις τούς αιώνας.

Στίχ. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Νέμοις τοίς πίστει μεταστάσι, τήν φαιδρότητα τής θείας Βασιλείας, αφθαρσίας στολήν, δωρούμενος βοώσιν. Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός εις τούς αιώνας.

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Πλήσον χαράς καί ευφροσύνης, ούς μετέστησας οικέτας σου Οικτίρμον, αξιώσας αυτούς, κραυγάζειν σοι καί μέλπειν. Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός εις τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Λύων τής Εύας τήν κατάραν, τήν πανάμωμον κατώκησας Παρθένον, ευλογίας πηγήν, βλυστάνων τοίς βοώσιν. Ευλογημένος Πάναγνε, ο καρπός τής σής κοιλίας.

Ωδή η'

Ο Ειρμός

Οι θεορρήμονες Παίδες εν τή καμίνω, σύν τώ πυρί καί τήν πλάνην, καταπατούντες υπέψαλλον. Ευλογείτε τά έργα, Κυρίου τόν Κύριον.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ναούς ειδώλων καθείλετε αθλούντες, καί εαυτούς τής Τριάδος, θείους ναούς, εδομήσασθε, Αθλοφόροι Κυρίου, Αγγέλων συνόμιλοι.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι Ιερείς σου Χριστέ δικαιοσύνην, ενδεδυμένοι Οσίοις, τοίς απ' αιώνος νύν συναγάλλονται, σου τό κάλλος ορώντες, τό θείον τρανότερον.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ιερωτάτων πρεσβείαις Προφητών σου, καί Γυναικών αοιδίμων, τών απ' αιώνος Δικαίων τε, τά ελέη σου Λόγε, τώ κόσμω σου δώρησαι.

Νεκρώσιμον

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Δικαιοκρίτα ηνίκα μέλλεις κρίναι, ούς εξ ημών προσελάβου, ακατακρίτους συντήρησον, παραβλέψας τά τούτων, εγκλήματα Δέσποτα.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Επιφανείσα Παρθένε, τής ψυχής μου, τά σκοτεινότατα νέφη, τώ φωτισμώ σου απέλασον, η τής δικαιοσύνης, τεκούσα τόν Ήλιον.

Κανών εις Κοιμηθέντας

Ο Ειρμός

Μουσικών οργάνων συμφωνούντων, καί λαών απείρων προσκυνούντων, εικόνι τή εν Δεηρά, τρείς Παίδες μή πεισθέντες, τόν Κύριον ανύμνουν, καί εδοξολόγουν, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Πρεσβείαις τών Μαρτύρων σου ανάπαυσον, Κύριε, τάς ψυχάς τών δούλων σου.

Επιγείους άθλους διελθόντες, ουρανίους έλαβον στεφάνους, οι Μάρτυρες οι αληθείς, βοώντές σοι απαύστως. Τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Καταβάς εν λάκκω κατωτάτω, τούς εν τοίς μνημείοις κατοικούντας, ανέστησας ζωαρχική, παλάμη, καί παρέσχες, τοίς δούλοις σου τοίς πίστει, προκεκοιμημένοις, ανάπαυσιν Οικτίρμον.

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Ως πηγή ζωής τής αϊδίου, ως τρυφής υπάρχων ο χειμάρρους, τούς δούλους σου τούς ευσεβώς, πρός σέ μετατεθέντας, αξίωσον υμνείν σε, καί δοξολογείν σε, εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μαρία Παρθένε Θεοτόκε, η Θεόν Σωτήρα τοίς ανθρώποις, γεννήσασα σωματικώς, περίσωζε τούς πίστει, υμνούντάς σου τόν τόκον, καί υπερυψούντας, εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ'

Ο Ειρμός

Σέ τήν απειρόγαμον, Θεού Μητέρα τού Υψίστου, σέ τήν υπερ νούν κυήσασαν, διά λόγου τόν όντως Θεόν, τήν υψηλοτέραν τών αχράντων Δυνάμεων, ασιγήτοις, δοξολογίαις μεγαλύνομεν.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ίσταντο οι Μάρτυρες, πρό τών αδίκων κριτηρίων, πάσαν αδικίαν χάριτι, τού Χριστού κατακρίνοντες, καί τούς υπ' αυτών κεκρατημένους ελέγχοντες, καί στεφάνους, δικαιοσύνης κομιζόμενοι.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ώφθητε ως οίακες, τής Εκκλησίας τήν ολκάδα, πάσαν ευσεβώς ιθύνοντες, εις λιμένα Θεού εντολών, πάντες Ιεράρχαι καί Ποιμένες μακάριοι, διά τούτο, ως κυβερνήτας υμάς σέβομεν.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Στίφος ικετεύει σε, τών Προφητών καί τών Οσίων, σύλλογος Δικαίων Κύριε, αθλησάντων λαμπρότητι, καί διαπρεψάντων εν ασκήσει φιλάνθρωπε, δυσωπεί σε, τούς οικτιρμούς σου ημίν δώρησαι.

Νεκρώσιμον

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ής κατηξιώθησαν, τιμής καί δόξης αιωνίου, άπαντες Χριστού οι Άγιοι, τούς πιστώς εκδημήσαντας, τού ματαίου βίου, μετασχείν καταξίωσον, Ελεήμον, ταίς ικεσίαις τών Αγίων σου.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φέρουσα τό πλήρωμα, τών αγαθών εν ταίς αγκάλαις, πλήρωσον ημών Πανάμωμε, τάς εντεύξεις τών δούλων σου, καί τάς πρός Θεόν ημών πορείας, κατεύθυνον, εναρέτως, ενδυναμούσα πολιτεύεσθαι.

Κανών εις Κοιμηθέντας

Ο Ειρμός

Έφριξε πάσα ακοή, τήν απόρρητον Θεού συγκατάβασιν, όπως ο Ύψιστος, εκών κατήλθε, μέχρι καί σώματος, παρθενικής από γαστρός, γενόμενος άνθρωπος, διό τήν άχραντον, Θεοτόκον οι πιστοί μεγαλύνομεν.

Στίχ. Πρεσβείαις τών Μαρτύρων σου ανάπαυσον, Κύριε, τάς ψυχάς τών δούλων σου.

Έχοντες Μάρτυρες Χριστού, τήν ανίκητον ισχύν καί αήττητον, εξεφαυλίσατε, τό τών τυράννων, άθεον πρόσταγμα, καί Βασιλείας ουρανών, σαφώς ηξιώθητε, καταλαμπόμενοι, τής Τριάδος ταίς αυγαίς αξιάγαστοι.

Στίχ. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Λέλυται άδης ο πικρός, καταλύσαντος αυτόν σού Φιλάνθρωπε, καί αναστήσαντος, τούς απ' αιώνος εκεί καθεύδοντας, αλλά καί νύν ως αγαθός, τούς μεταχωρήσαντας, πρός σέ τόν εύσπλαγχνον, ανεσπέρου σου φωτός καταξίωσον.

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Όλος εί Σώτερ γλυκασμός, όλος εί επιθυμία καί έφεσις, όντως ακόρεστος, όλος υπάρχεις κάλλος αμήχανον, τούς μεταστάντας ούν πρός σέ, τής σής ωραιότητος, τρυφάν ευδόκησον, καί τής θείας καλλονής σου αξίωσον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σώσόν με Μήτερ τού Θεού, η γεννήσασα Χριστόν τόν Σωτήρά μου, Θεόν καί άνθρωπον, διπλούν τήν φύσιν, ου τήν υπόστασιν, μονογενή μέν εκ Πατρός, εκ σού δέ πρωτότοκον, πάσης τής κτίσεως, όν εν φύσεσι διτταίς μεγαλύνομεν.

Εις τούς Αίνους, Στιχηρά Μαρτυρικά

Ήχος πλ. δ'

Στίχ. Αινείτε αυτόν εν ήχω σάλπιγγος, αινείτε αυτόν εν ψαλτηρίω καί κιθάρα.

Μεγάλως ηγωνίσασθε Άγιοι, τάς βασάνους τών ανόμων, υπομείναντες γενναίως, καί Χριστόν ομολογούντες, εναντίον Βασιλέων, καί πάλιν, μεταστάντες εκ τού βίου, δυνάμεις ενεργείτε εν τώ κόσμω, καί ασθενείς θεραπεύετε, εκ τών παθών αυτών Άγιοι. Πρεσβεύσατε, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Στίχ. Αινείτε αυτόν εν τυμπάνω καί χορώ, αινείτε αυτόν εν χορδαίς καί οργάνω.

Μάρτυρες Χριστού οι αήττητοι, οι νικήσαντες τήν πλάνην, τή δυνάμει τού Σταυρού, απολαύετε τήν χάριν, αιωνίως τής ζωής, τυράννων, απειλάς ουκ επτοήθητε, βασάνοις αικιζόμενοι ευφραίνεσθε, καί νύν τά αίματα υμών, γέγονεν ιάματα ταίς ψυχαίς ημών. Πρεσβεύσατε, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Στίχ. Αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις ευήχοις, αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις αλαλαγμού. Πάσα πνοή αινεσάτω τόν Κύριον.

Τόν θώρακα τής πίστεως, ενδυσάμενοι καλώς, καί τώ τύπω τού Σταυρού, καθοπλίσαντες εαυτούς, στρατιώται, ευσθενείς ανεδείχθητε, τοίς τυράννοις ανδρείως αντικατέστητε, καί διαβόλου τήν πλάνην κατηδαφίσατε, νικηταί γενόμενοι, τών στεφάνων ηξιώθητε. Πρεσβεύσατε, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Νεκρώσιμον

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσελάβου, Κύριε.

Αμέτρητος υπάρχει, τοίς ασώτως βιούσιν η κόλασις, βρυγμός Οδόντων, καί κλαυθμός απαράκλητος, γέεννα πυρός, καί σκότος εξώτερον, καί σκώληξ ακοίμητος, δάκρυα ανενέργητα, καί Κριτής ασυμπάθητος. Διά τούτο πρό τού τέλους βοήσωμεν λέγοντες. Δέσποτα Χριστέ, ούς εξελέξω, μετά τών εκλεκτών σου ανάπαυσον.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Εγώ Παρθένε αγία Θεοτόκε, τή σκέπη σου προστρέχω, οίδα ότι τεύξομαι τής σωτηρίας, δύνασαι γάρ Αγνή βοηθήσαί μοι.

Απόστιχα τών Αίνων, Νεκρώσιμα

Ώ τού παραδόξου θαύματος

Βασιλικώς μοι υπέγραψας, ελευθερίαν βαφαίς, ερυθραίς τών δακτύλων σου, αιματώσας Δέσποτα, καί φοινίξας σώ αίματι, καί νύν σε πίστει καθικετεύομεν. Τοίς πρωτοτόκοις σου συναρίθμησον, καί τών Δικαίων σου, τής χαράς αξίωσον επιτυχείν, τούς μεταφοιτήσαντας, πρός σέ τόν Εύσπλαγχνον.

Στίχ. α'. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Ιεραρχήσας ως άνθρωπος, σφαγιασθείς σεαυτόν, προσφοράν προσενήνοχας, τώ Πατρί τόν άνθρωπον, τής φθοράς εξαιρούμενος, τούς μεταστάντας ούν ως φιλάνθρωπος, εν τή τών ζώντων χώρα κατάταξον, ένθα οι χείμαρροι, τής τρυφής προχέονται, ένθα πηγαί, τής αϊδιότητος, αναβλυστάνουσιν.

Στίχ. β'. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Βάθει σοφίας αρρήτου σου, οροθετείς τήν ζωήν, καί προβλέπεις τόν θάνατον, καί πρός βίον έτερον, μετοικίζεις τούς δούλους σου, ούς προσελάβου, τοίνυν κατάταξον, επί υδάτων τής αναπαύσεως, εν τή λαμπρότητι, τών Αγίων Κύριε, ένθα φωνή, τής αγαλλιάσεως, καί τής αινέσεως.

Στίχ. γ'. Καί τό μνημόσυνον αυτών, εις τόν αιώνα δοξάσαντα.

Λόγος υπάρχων αόρατος, ομοφυής τώ Πατρί, καί τώ Πνεύματι σύνθρονος, δι' εμέ τόν άνθρωπον, τή σαρκί πεφανέρωσαι, ως ελεήμων ούν καί φιλάνθρωπος, τούς εκ τού βίου μεταφοιτήσαντας, τής ευπρεπείας σου, καί τής ωραιότητος, ταίς καλλοναίς, τούτους καταλάμπρυνον, Ζωαρχικώτατε.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον, όμοιον

Ως συλλαβούσα τόν άναρχον, Λόγον Θεού καί Θεόν, μητρική παρρησία σου, εκτενώς ικέτευε, κατατάξαι τούς δούλους σου, ένθα χορεία η ακατάληκτος, ευφραινομένων καί ευφημούντων σε, ένθα λαμπρότητες, αι διαιωνίζουσαι, καί ο γλυκύς, ήχος εορτάζοντος, Θεογεννήτρια.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Μνήσθητι ημών, Χριστέ Σωτήρ τού κόσμου, ώσπερ τού Ληστού, εμνήσθης επί ξύλου, καί καταξίωσον πάντας μόνε Οικτίρμον, τής ουρανίου Βασιλείας σου.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Πάσιν αλγεινοίς, στερρώς προσομιλούντες, τραύμασιν υμών, αγίοις Αθλοφόροι, ετραυματίσατε πάσας τάς μυριάδας, τάς τών δαιμόνων θεία χάριτι.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Όσιοι Χριστού, καί θείοι Ιεράρχαι, στίφος Προφητών, καί πάντων τών Αγίων, τής ουρανίου επέτυχον κληρουχίας, ούς επαξίως μακαρίσωμεν.

Νεκρώσιμον

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Πάντας τούς πιστώς, τού βίου μεταστάντας, τάξον ο Θεός, εν χώρα τών Δικαίων, καί Παραδείσου ανάδειξον κληρονόμους, θεοπρεπώς υμνολογούντάς σε.

Δόξα...

Πάτερ καί Υιέ, καί Πνεύμα μία φύσις, σύ εί ο Θεός, ο κτίσας πάντα λόγω, σέ προσκυνούσιν οι άνθρωποι σύν Αγγέλοις, ακαταπαύστως σέ δοξάζοντες.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Πάντων τών καλών, τό πλήρωμα τεκούσα, πλήρωσον ημών, Παρθένε τάς εντεύξεις, αμαρτιών ημών λύτρωσιν αιτουμένη, καί φωτισμόν καί μέγα έλεος.