Οι Αναβαθμοί, Αντίφωνον Α'

Εν τώ ουρανώ τούς οφθαλμούς μου αίρω, πρός σέ Λόγε, οικτιρόν με, ίνα ζώ σοι.

Ελέησον ημάς τούς εξουθενουμένους, καταρτίζων εύχρηστα, σκεύη σου Λόγε.

Δόξα... Καί νύν...

Αγίω Πνεύματι, πανσωστική αιτία, εί τινι τούτων κατ' αξίαν πνεύσει, τάχει εξαίρει τών τής γής, πτεροί, αύξει, τάττει άνω.

Αντίφωνον Β'

Ει μή ότι Κύριος ήν εν ημίν, ουδείς ημών αντισχείν ηδύνατο, εχθρού πάλαισμα, οι νικώντες γάρ ένθεν υψούνται.

Τοίς οδούσιν αυτών, μή μου ληφθήτω η ψυχή, ως στρουθίον Λόγε, οίμοι! πώς μέλλω τών εχθρών ρυσθήναι, φιλαμαρτήμων υπάρχων.

Δόξα... Καί νύν...

Αγίω Πνεύματι, ενθέωσις τοίς πάσιν, ευδοκία, σύνεσις, ειρήνη καί η ευλογία, ισουργόν γάρ τώ Πατρί εστι καί Λόγω.

Αντίφωνον Γ'

Οι πεποιθότες επί Κύριον εχθροίς φοβεροί, καί πάσι θαυμαστικοί, άνω γάρ ορώσιν.

Εν ανομίαις χείρας αυτών, ο τών δικαίων κλήρος, επίκουρόν σε έχων, Σώτερ ουκ εκτείνει.

Δόξα... Καί νύν...

Αγίω Πνεύματι, τό κράτος επί πάντων όπερ αι άνω Στρατηγίαι προσκυνούσι, σύν πάση πνοή τών κάτω.

Προκείμενον

Κύριε, εξέγειρον τήν δυναστείαν σου, καί ελθέ εις τό σώσαι ημάς.

Στίχ. Ο ποιμαίνων τόν Ισραήλ πρόσχες.

Κανών Αναστάσιμος

Ωδή α' Ήχος πλ. β' Ο Ειρμός

Ως εν ηπείρω πεζεύσας ο Ισραήλ, εν αβύσσω ίχνεσι, τόν διώκτην Φαραώ, καθορών ποντούμενον, Θεώ, επινίκιον ωδήν, εβόα άσωμεν.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Εκτεταμέναις παλάμαις επί Σταυρού, πατρικής επλήρωσας, ευδόκίας αγαθέ, Ιησού τά σύμπαντα, διό, επινίκιον ωδήν, σοι πάντες άσωμεν.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Φόβω σοι ως θεραπαινίς η τελευτή, προσταχθείσα πρόσεισι, τώ Δεσπότη τής ζωής, δι' αυτής βραβεύοντι ημίν, ατελεύτητον ζωήν, καί τήν Ανάστασιν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τόν εαυτής δεξαμένη Δημιουργόν, ως αυτός ηθέλησεν, εξ ασπόρου σου γαστρός, υπέρ νούν σαρκούμενον Αγνή, τών κτισμάτων αληθώς, εδείχθης Δέσποινα.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Κύματι θαλάσσης, τόν κρύψαντα πάλαι, διώκτην τύραννον, υπόγήν έκρυψαν, τών σεσωσμένων οι Παίδες, αλλ' ημείς ως αινεάνιδες, τώ Κυρίω άσωμεν. Ενδόξως γάρ δεδόξασται.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Βήματι Πιλάτου, παρίσταται θέλων ανόμω κρίματι, ώσπερ κριτός ο κριτής, καί εκ χειρός αδικίας, εις τό πρόσωπον ραπίζεται, ο Θεός όν φρίττουσιν, η γή καί τά ουράνια.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ήπλωσας τάς θείας, παλάμας σου Σώτερ, εν τώ αχράντω σου, καί ζωηφόρω Σταυρώ, καί συνηγάγου τά έθνη, εις επί γνωσίν σου Δέσποτα, προσκυνούντα Κύριε, τήν ένδοξον σου Σταύρωσιν.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ίστατο δακρύων, πηγάς αφιείσα η Υπεράμωμος, εν τώ Σταυρώ σου Σωτήρ, τάς εκ πλευράς σου ρανίδας, τών αιμάτων καθορώσα Χριστέ, καί τήν σήν ανείκαστον, συμπάθειαν δοξάζουσα.

Κανών τής Υπεραγίας Θεοτόκου, ού η Ακροστιχίς.

Μήτερ Θεού, τήν άφθονόν μοι δός χάριν.

Ο Ειρμός

Ως εν ηπείρω πεζεύσας ο Ισραήλ, εν αβύσσω, ίχνεσι, τόν διώκτην Φαραώ, καθορών ποντούμενον, Θεώ επινίκιον ωδήν, εβόα άσωμεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μεταλαβούσα η Εύα τής τού φυτού, παρηκόου βρώσεως, επεισάγει τήν αράν, αλλ' αυτήν διέλυσας Αγνή, ευλογίας απαρχήν Χριστόν κυήσασα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ημαργαρίτην τής θείας εξαστραπής, τόν Χριστόν κυήσασα, τών παθών μου τήν αχλύν, καί πταισμάτων τάραχον, Αγνή, διασκέδασον φωτί τής σής λαμπρότητος.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τήν τών εθνών προσδοκίαν ο Ιακώβ, τόν εκ σού σαρκούμενον, προεώρα μυστικώς, νοεροίς τοίς όμμασι Θεόν, τόν ρυσάμενον ημάς τή μεσιτεία σου.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εκλελοιπότων αρχόντων εκ τής φυλής, τού Ιούδα Πάναγνε, ο Υιός σου καί Θεός, προελθών ηγούμενος τής γής, τών περάτων αληθώς νύν εβασίλευσεν.

Ωδή γ' Ο Ειρμός

Ουκ έστιν άγιος ως σύ, Κύριε, ο Θεός μου, ο υψώσας τό κέρας, τών πιστών σου Αγαθέ, καί στερεώσας ημάς, εν τή πέτρα τής ομολογίας σου.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Θεόν σταυρούμενον σαρκί, καθορώσα η κτίσις, διελύετο φόβω, αλλά τή συνεκτική, παλάμη τού δι' ημάς, σταυρωθέντος, κραταιώς συνείχετο.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Θανάτω θάνατος λυθείς, κείται δείλαιος άπνους, τής ζωής γάρ μή φέρων, τήν ένθεον προσβολήν, νεκρούται ο ισχυρός, καί δωρείται, πάσιν η Ανάστασις.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τού θείου τόκου σου Αγνή, πάσαν φύσεως τάξιν, υπερβαίνει τό θαύμα, Θεόν γάρ υπερφυώς, συνέλαβες εν γαστρί, καί τεκούσα, μένεις αειπάρθενος.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Σέ τόν επί υδάτων, κρεμάσαντα πάσαν τήν γήν ασχέτως, η κτίσις κατιδούσα, εν τώ Κρανίω κρεμάμενον, θάμβει πολλώ συνείχετο. Ουκ έστιν άγιος, πλήν σου Κύριε, κραυγάζουσα.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Τάφω τριημερεύσας, ανέστησας ζωοποιώ εγέρσει, τούς πρίν θανατωθέντας, οί καταδίκης λυόμενοι, χαρμονικώς ηγάλλοντο, Ιδού η λύτρωσις, ήλθες, Κύριε, κραυγάζοντες.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Δόξα τή σή εγέρσει, Σωτήρ ημών, ότι ημάς εξ Άδου, φθοράς καί τού θανάτου, ερρύσω ως παντοδύναμος, καί μελωδούντες λέγομεν, ουκ έστιν άγιος, πλήν σου Κύριε φιλάνθρωπε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σύ τόν εκ σού τεχθέντα, ως έβλεψας τιτρωσκόμενον λόγχη, ετρώθης τήν καρδίαν Υπεραγία πανάμωμε, καί θαμβουμένη έλεγες. Τί σοι απέδωκε, τέκνον, δήμος ο παράνομος;

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Ουκ έστιν άγιος ως σύ, Κύριε ο Θεός μου, ο υψώσας τό κέρας, τών πιστών σου αγαθέ, καί στερεώσας αυτούς, εν τή πέτρα τής ομολογίας σου.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ρευστήν μου σάρκα καί θνητήν, πάναγνε Θεομήτορ, εκ γαστρός σου αφράστως, προσλαβών ο αγαθός, καί αφθαρτίσας αυτήν, αιωνίως εαυτώ συνέδησε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Θεόν σαρκούμενον εκ σού, καθορώντες Παρθένε, εξεπλήττοντο φόβω, τών Αγγέλων οι χοροί, καί ως Μητέρα Θεού, ασιγήτοις ύμνοις σε γεραίρουσιν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εξέστη όρος νοητόν, βλέπων σε ο Προφήτης, Δανιήλ εξ ού λίθος, ετμήθη άνευ χειρών, καί τών δαιμόνων βωμούς, Θεομήτορ κραταιώς συνέτριψεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ου σθένει λόγος σε βροτών, ούτε γλώσσα Παρθένε, ευφημήσαι αξίως, εκ σού γάρ άνευ σποράς, ο ζωοδότης Χριστός, σαρκωθήναι Πάναγνε ηυδόκησε.

Ωδή δ' Ο Ειρμός

Χριστός μου δύναμις, Θεός καί Κύριος, η σεπτή Εκκλησία θεοπρεπώς, μέλπει ανακράζουσα, εκ διανοίας καθαράς, εν Κυρίω εορτάζουσα.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Τό ξύλον ήνθησε, Χριστέ τής όντως ζωής, ο Σταυρός γάρ επάγη καί αρδευθείς, αίματι καί ύδατι, εξ ακηράτου σου πλευράς, τήν ζωήν ημίν εβλάστησεν.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ουκ έτι όφις μοι ψευδώς, τήν θέωσιν υποβάλλει. Χριστός γάρ ο θεουργός, τής ανθρώπων φύσεως, νύν ακωλύτως τήν τρίβον, τής ζωής μοι ανεπέτασεν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ως όντως άφθεγκτα, καί ακατάληπτα, τά τής σής Θεοτόκε θεοπρεπούς, πέφυκε κυήσεως, τοίς επί γής καί ουρανού, Αειπάρθενε μυστήρια.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Τήν εν Σταυρώ σου θείαν κένωσιν, προορών Αββακούμ, εξεστηκώς εβόα. Σύ δυναστών διέκοψας, κράτος Αγαθέ, ομιλών τοίς εν Άδη, ως Παντοδύναμος.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Τόν τίμιον Σταυρόν σου σέβομεν, καί τούς ήλους Χριστέ, καί τήν αγίαν λόγχην, σύν τώ καλάμω, στέφανοντόνεξ ακανθών, διώνεκτής τού Άδου φθοράς ερρύσθημεν.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Τάφος Σωτήρ σε υπεδέξατο, εκουσίως νεκρόν, υπέρ ημών οφθέντα, αλλ' ουδαμώς δεδύνηται Λόγε κατασχείν, ως Θεός γάρ ανέστης, σώζων τό γένος ημών.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Θεοκυήτορ αειπάρθενε, η Σωτήρα Χριστόν, βροτοίς αποτεκούσα, κινδύνων, καί κολάσεων, λύτρωσαι ημάς, τούς προσφεύγοντας πίστει, τή θεία σκέπη σου.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Χριστός μου δύναμις, Θεός καί Κύριος, η σεπτή Εκκλησία θεοπρεπώς, μέλπει ανακράζουσα, εκ διανοίας καθαράς, εν Κυρίω εορτάζουσα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Υμνούμεν Άχραντε, σέ τήν πανάμωμον, διά σού οι σωθέντες καί ευσεβώς, μέλποντες κραυγάζομεν. Ευλογημένη η Θεόν, Αειπάρθενε κυήσασα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τό φώς τό άδυτον, Παρθένε τέτοκας, τοίς εν σκότει τού βίου διά σαρκός, φαίνον Παμμακάριστε, καί τοίς υμνούσί σε χαράν, Αειπάρθενε επήγασας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η χάρις ήνθησεν, ο νόμος πέπαυται, διά σού Παναγία, σύ γάρ Αγνή, τέτοκας τόν Κύριον, τόν παρεχόμενον ημίν, Αειπάρθενε τήν άφεσιν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νεκρόν με έδειξε, φυτού απόγευσις, τής ζωής δέ τό ξύλον εκ σού φανέν, Πάναγνε ανέστησε, καί Παραδείσου τής τρυφής, κληρονόμον με κατέστησε.

Ωδή ε' Ο Ειρμός

Τώ θείω φέγγει σου Αγαθέ, τάς τών ορθριζόντων σοι ψυχάς, πόθω ειδέναι καταύγασον δέομαι, σε Λόγε Θεού, τόν όντως Θεόν, εκ ζόφου τών πταισμάτων ανακαλούμενον.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Υποχωρεί μοι τά Χερουβείμ, νύν καί η φλογίνη ρομφαία, Δέσποτα νώτά μοι δίδωσι, σέ ιδόντα Λόγε Θεού, τόν όντως Θεόν, Ληστή οδοποιήσαντα τόν Παράδεισον.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ουκ έτι δέδοικα τήν εις γήν, Δέσποτα Χριστέ επιστροφήν, σύ γάρ εκ γής με ανήγαγες, επιλελησμένον διευσπλαγχνίαν πολλήν, πρός ύψος αφθαρσίας τή Αναστάσει σου.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τούς Θεοτόκον σε εκ ψυχής, Δέσποινα τού κόσμου αγαθή, ομολογούντας διάσωσον, σέ γάρ προστασίαν ακαταμάχητον, κεκτήμεθα τήν όντως Θεογεννήτριαν.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Θεοφανείας σου Χριστέ, τής πρός ημάς συμπαθώς γενομένης, Ησαίας φώς ιδών ανέσπερον, εκ νυκτός ορθρίσας εκραύγαζεν. Αναστήσονται οι νεκροί, καί εγερθήσονται οι εν τοίς μνημείοις, καί πάντες οι γηγενείς αγαλλιάσονται.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Βρώσει τού ξύλου εν Εδέμ, απατηθείς εις φθοράν κατώλισθεν, ο γενάρχης παρακούσας Κύριε, εντολής τής σής Υπεράγαθε, αλλά τούτον διά Σταυρού, πάλιν ανήγαγες εις τό πρώτον κάλλος, υπήκοος τώ Πατρί Σώτερ γενόμενος.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Τώ σώ θανάτω αγαθέ, τό τού θανάτου ηφάνισται κράτος, καί πηγή ζωής ημίν ανέβλυσε, καί αθανασία δεδώρηται, διά τούτό σου τήν Ταφήν, καί τήν Ανάστασιν πίστει προσκυνούμεν, δι' ής ως Θεός, κόσμον πάντα κατεφώτισας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο κατοικών εν ουρανοίς, καί ποιητής τών απάντων Κύριος, εν τή σή Πανάμωμε, κατώκησεν, απορρήτως μήτρα δοξάσας σε, υπερτέραν τών ουρανών, αγιωτέραν τε ταγμάτων αϋλων, διό νύν οι επί γής σε μακαρίζομεν.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Τώ θείω φέγγει σου Αγαθέ, τάς τών ορθριζόντων σοι ψυχάς, πόθω ειδέναι καταύγασον δέομαι, σε Λόγε Θεού, τόν όντως Θεόν, εκ ζόφου τών πταισμάτων ανακαλούμενον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Αγνεία λάμψασα τηλαυγώς, θείον ενδιαίτημα τού Δεσπότου Πανύμνητε γέγονας, σύ γάρ μόνη μήτηρ όντως εδείχθης Θεού, αγκάλαις ώσπερ βρέφος, τούτον βαστάσασα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φορούσα κάλλος τό νοητόν, τής ωραιοτάτης σου ψυχής, Νύμφη Θεού εχρημάτισας, κατεσφραγισμένη τή παρθενία σεμνή, καί φέγγει τής αγνείας, κόσμον φαιδρύνουσα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Θρηνείτω σύστημα δυσσεβών, τών μή κηρυττόντων σε, διαρρήδην αγνήν Θεομήτορα, σύ γάρ πύλη θείου φωτός εδείχθης ημίν, τόν ζόφον τών πταισμάτων διασκεδάζουσα.

Ωδή ς' Ο Ειρμός

Τού βίου τήν θάλασσαν, υψουμένην καθορών, τών πειρασμών τώ κλύδωνι, τώ ευδίω λιμένι σου προσδραμών, βοώ σοι, ανάγαγε, εκ φθοράς τήν ζωήν μου, Πολυέλεε.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Σταυρούμενος Δέσποτα, τοίς μέν ήλοις τήν αράν, τήν καθ' ημών εξήλειψας, τή δέ λόγχη νυττόμενος τήν πλευράν, Αδάμ τό χειρόγραφον, διαρρήξας, τόν κόσμον ηλευθέρωσας.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Αδάμ κατενήνεκται, δι' απάτης πτερνισθείς, πρός τό τού Άδου βάραθρον, αλλ' ο φύσει Θεός τε καί συμπαθής, κατήλθες πρός έρευναν, καί επ' ώμων βαστάσας, συνανέστησας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η πάναγνος Δέσποινα, η τεκούσα τοίς βροτοίς, τόν κυβερνήτην Κύριον, τών παθών μου τόν άστατον καί δεινόν, κατεύνασον τάραχον, καί γαλήνην, παράσχου τή καρδία μου.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Συνεσχέθη, αλλ' ου κατεσχέθη, στέρνοις κητώοις Ιωνάς, σού τού παθόν γάρ τόν τύπον φέρων, τος καί ταφή δοθέντος, ως εκ θαλάμου τού θηρός ανέθορε, προσεφώνει δέ τή κουστωδία. Οι φυλασσόμενοι μάταια καί ψευδή, έλεον αυτοίς εγκατελίπετε.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Χριστοκτόνος, καί προφητοκτόνος, έφυ Εβραίων η πληθύς, ως γάρ προφήτας πάλαι, αληθείας όντας μυστικάς ακτίνας, κτείναι ουκ εδεδοίκει, ούτω καί νύν τόν Κύριον, όν εκήρυττον εκείνοι τότε, φθόνω βαλλόμενοι έκτειναν, αλλ' ημίν, γέγονε ζωή, αυτού η νέκρωσις.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Συνεσχέθης, αλλ' ου κατεσχέθης, Σώτερ, εν τώ μνήματι, ει γάρ καί εκουσίως, απεγεύσω τού θανάτου Λόγε, αλλ' ανέστης ως Θεός αθάνατος, συνεγείρας τούς δεσμίους τούς εν Άδη, καί χαράν γυναιξίν αντί τής λύπης, τής πρίν ανταλλαξάμενος.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ατιμόν σου, καί εκλείπον ώφθη, είδος σαρκός παρά βροτούς, εν τώ καιρώ τού πάθους, τής θεότητος καί γάρ ουσία, ωραίος κάλλει, τώ Δαυϊδ εδείκνυσο, αλλά ράβδω σου τής Βασιλείας, εχθρών συντρίψας ισχύν, έλεγεν η Αγνή, ώ Υιέ μου, καί Θεέ, τάφου ανάστηθι.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Τού βίου τήν θάλασσαν, υψουμένην καθορών, τών πειρασμών τώ κλύδωνι, τώ ευδίω λιμένι σου προσδραμών, βοώ σοι. Ανάγαγε, εκ φθοράς τήν ζωήν μου πολυέλεε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο μέγας προέγραψεν, εν Προφήταις Μωϋσής, σέ κιβωτόν καί τράπεζαν, καί λυχνίαν καί στάμνον συμβολικώς, σημαίνων τήν σάρκωσιν, τήν εκ σού τού υψίστου Μητροπάρθενε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νεκρούται ο θάνατος, καταργείται καί φθορά, τό τού Αδάμ κατάκριμα, τώ καρπώ σου, ώ Δέσποινα προσβαλων, ζωήν γάρ εγέννησας, εκ φθοράς λυτρουμένην τούς υμνούντάς σε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ονόμος ησθένησε, καί παρήλθεν η σκιά, τής υπέρ νούν καί έννοιαν, εκφανθείσης μοι χάριτος τής εκ σού Παρθένε κυήσεως, τού Θεού, καί Σωτήρος πολυϋμνητε.

Κοντάκιον Ήχος πλ. β'

Τήν υπέρ ημών Τή ζωαρχική παλάμη τούς τεθνεώτας, εκ τών ζοφερών κευθμώνων ο Ζωοδότης, αναστήσας άπαντας Χριστός ο Θεός, τήν ανάστασιν εβράβευσε, τώ βροτείω φυράματι, υπάρχει γάρ πάντων Σωτήρ, ανάστασις καί ζωή, καί Θεός τού παντός.

Ο Οίκος

Τόν Σταυρόν καί τήν Ταφήν σου Ζωοδότα, ανυμνούμεν οι πιστοί καί προσκυνούμεν, ότι τόν Άδην έδησας Αθάνατε, ως Θεός παντοδύναμος, καί νεκρούς συνανέστησας, καί πύλας τού Άδου συνέτριψας, καί κράτος τού θανάτου καθείλες ως Θεός. Διό οι γηγενείς δοξολογούμέν σε πόθω τόν αναστάντα, καί καθελόντα εχθρού τό κράτος τού πανώλους, καί πάντας αναστήσαντα τούς επί σοί πιστεύσαντας, καί κόσμον λυτρωσάμενον εκ τών βελών τού όφεως, καί ως μόνον δυνατόν, εκ τής πλάνης τού εχθρού λυτρωσάμενον ημάς, όθεν ανυμνούμεν ευσεβώς τήν Ανάστασίν σου, δι' ής έσωσας ημάς, ως Θεός τού παντός.

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

Δροσοβόλον μέν τήν κάμινον ειργάσατο, Άγγελος τοίς οσίοις Παισί, τούς Χαλδαίους δέ καταφλέγον, πρόσταγμα Θεού, τόν τύραννον έπεισε βοάν. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ο δυρόμενος τώ πάθει σου ο ήλιος, ζόφον περιεβάλετο, καί εν ημέρα επί πάσαν Δέσποτα τήν γήν, τό φώς συνεσκότασε βοάν. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ημφιάσαντο Χριστέ τή καταβάσει σου, φέγγος τά καταχθόνια, ο προπάτωρ δέ, θυμηδίας έμπλεως οφθείς, χορεύων εσκίρτησε βοών. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Διά σού μήτηρ Παρθένε φώς ανέτειλε, πάση τή οικουμένη φαιδρόν, τόν γάρ Κτίστην σύ τών απάντων τέτοκας Θεόν, όν αίτησαι Πάναγνε ημίν, καταπεμφθήναι τοις πιστοίς τό μέγα έλεος.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Άφραστον θαύμα! ο εν καμίνω ρυσάμενος, τούς οσίους Παίδας εκ φλογός, εν τάφω νεκρός, άπνους κατατίθεται, εις σωτηρίαν ημών τών μελωδούντων. Λυτρωτά ο Θεός, ευλογητός εί.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ώ ξένου τρόπου! τόν Ισραήλ ο ρυσάμενος, εκ δουλείας τής τού Φαραώ, σταυρούται εκών υπ' αυτού, καί λύει σειράς αμπλακημάτων, ώ πίστει μελωδούμεν. Λυτρωτά ο Θεός ευλογητός εί.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Σέ τόν Σωτήρα, εν τώ Κρανίω εσταύρωσαν, παρανόμων παίδες ασεβείς, τόν πύλας χαλκάς, καί μοχλούς συνθλάσαντα, εις σωτηρίαν ημών τών μελωδούντων. Λυτρωτά ο Θεός ευλογητός εί.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εύας τής πάλαι, ελευθερίαν κυήσασα, τής κατάρας λύεις τόν Αδάμ, Παρθένε αγνή, διό μετ' Αγγέλων σε, σύν τώ Υιώ σου υμνούμεν καί βοώμεν. Λυτρωτά ο Θεός ευλογητός εί.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Δροσοβόλον μέν τήν κάμινον ειργάσατο, Άγγελος τοίς οσίοις Παισί, τούς Χαλδαίους δέ καταφλέγον, πρόσταγμα Θεού, τόν τύραννον έπεισε βοάν. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών πατέρων ημών.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νεανίας τρείς η κάμινος ουκ έφλεξε, γέννησιν προτυπούσα τήν σήν, τό γάρ θείον πύρ, σέ μή φλέξαν ώκησεν εν σοί, καί πάντας εδίδαξε βοάν. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μακαρίζουσι τά πέρατα σέ Πάναγνε, μήτερ ως προεφήτευσας, φωτιζόμενα, φωτοβόλοις λάμψεσι ταίς σαίς, καί χάριτι μέλποντα βοάν. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ολεθρίους μέν οδόντας μοι ενέπειρεν, όφις ο πονηρότατος, αλλ' αυτούς ο σός Θεομήτορ έθλασεν Υιός, ισχύν δέ μοι δέδωκε βοάν. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ιλαστήριον τής φύσεως σύ πέφυκας, μόνη θεομακάριστε, τόν επ' ώμων γάρ, Χερουβείμ, καθήμενον Θεόν, αγκάλαις βαστάζουσα βοάς. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Ωδή η' Ο Ειρμός

Εκ φλογός τοίς Οσίοις δρόσον επήγασας, καί Δικαίου θυσίαν ύδατι έφλεξας, άπαντα γάρ δράς Χριστέ, μόνω τώ βούλεσθαι, σέ υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ιουδαίων τόν πάλαι προφητοκτόνον λαόν, θεοκτόνον ο φθόνος νύν απειργάσατο, σέ επί Σταυρού αναρτήσαντα, Λόγε Θεού, όν υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ουρανίους αψίδας ου καταλέλοιπας, καί εις Άδην φοιτήσας, όλον συνήγειρας, κείμενον Χριστέ, έν σαπρία τόν άνθρωπον, σέ υπερυψούντα, εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εκ φωτός φωτοδότην Λόγον συνέλαβες, καί τεκούσα αφράστως τούτον δεδόξασαι, Πνεύμα γάρ εν σοί, Κόρη, θείον εσκήνωσεν, όθεν σε υμνούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Έκστηθι φρίττων ουρανέ, καί σαλευθήτωσαν τά θεμέλια τής γής, ιδού γάρ εν νεκροίς λογίζεται, ο εν υψίστοις οικών, καί τάφω σμικρώ ξενοδοχείται, όν Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Έφριξε πάσα ακοή, όπως ο Ύψιστος εκών, ήλθεν επί γής, τού Άδου τήν ισχύν χειρώσασθαι, διά Σταυρού καί ταφής, καί πάντας διεγείραι κραυγάζειν. Οι παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Πέπαυται Άδου τυραννίς, καί τό βασίλειον εξουδένωται λοιπόν. Σταυρώ γάρ επί, γής πηγνύμενος, ο επί πάντων Θεός, τήν τούτου δυναστείαν καθείλεν, όν παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ώ τής αφράστου σου Χριστέ, φιλανθρωπότητος, καί αρρήτων αγαθών! εμέ γάρ καθορών ολλύμενον, εν τή τού Άδου φρουρά, τά πάθη υπομείνας ερρύσω, διό σε ευλογούμεν, τόν τών όλων Δεσπότην, καί υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Εκ φλογός τοίς Οσίοις δρόσον επήγασας, καί Δικαίου θυσίαν ύδατι έφλεξας, άπαντα γάρ δράς Χριστέ, μόνω τώ βούλεσθαι, σέ υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Διαχρύσω εσθήτι ώσπερ βασίλισσαν, ο Υιός σου λαμπρύνας, αίγλη τού Πνεύματος, σέ εκ δεξιών, αυτού έστησε Πάναγνε, όν υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο θελήματι μόνω κόσμον πηξάμενος, εξ αχράντου σου μήτρας σάρκα δανείζεται, άνωθεν αυτήν, αναπλάσαι βουλόμενος, όν υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Συναφείας τού Λόγου πρός με τόν άνθρωπον, ενδιαίτημα θείον Πάναγνε πέφυκας, λάμψασα σαφώς, παρθενίας λαμπρότησιν, όθεν σε υμνούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Χρυσαυγής σε λυχνία προδιετύπωσε, δεξαμένην αφράστως Φώς τό απρόσιτον, γνώσει τή αυτού καταυγάζον τά σύμπαντα, όθεν σε υμνούμεν, Αγνή εις τούς αιώνας.

Ωδή θ' Ο Ειρμός

Θεόν ανθρώποις ιδείν αδύνατον, όν ου τολμά Αγγέλων ατενίσαι τά τάγματα, διά σού δέ Πάναγνε, ωράθη βροτοίς, Λόγος σεσαρκωμένος, όν μεγαλύνοντες, σύν ταίς ουρανίαις στρατιαίς, σέ μακαρίζομεν.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Παθών αμέτοχος σύ διέμεινας, Λόγε Θεού σαρκί, προσομιλήσας τοίς πάθεσιν, αλλά λύεις τών παθών τόν άνθρωπον, πάθεσι χρηματίσας πάθος, Σωτήρ ημών, μόνος γάρ υπάρχεις απαθής, καί παντοδύναμος.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Φθοράν θανάτου καταδεξάμενος, διαφθοράς ετήρησας τό σώμά σου άγευστον, η δέ σή ζωοποιός καί θεία ψυχή, Δέσποτα εν τώ Άδη ου καταλέλειπται, αλλ' ώσπερ εξ ύπνου αναστάς, ημάς συνήγειρας.

Τριαδικόν

Στίχ. Αγία Τριάς ο Θεός ελέησον καί σώσον ημάς.

Θεόν Πατέρα Υιόν συνάναρχον, πάντες βροτοί εν χείλεσιν, αγνοίς μέν δοξάζομεν, τήν δέ άρρητον καί υπερένδοξον, Πνεύματος Παναγίου, δύναμιν σέβομεν, μόνη γάρ υπάρχεις πανσθενής, Τριάς αχώριστος.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Μή εποδύρου μου Μήτερ, καθορώσα εν τάφω, όν εν γαστρί άνευ σποράς, συνέλαβες Υιόν, αναστήσομαι γάρ καί δοξασθήσομαι, καί υψώσω εν δόξη, απαύστως ως Θεός, τούς εν πίστει καί πόθω, σέ μεγαλύνοντας.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ει καί εν τάφω κατήλθες, ως θνητός ζωοδότα, αλλάτού άδου τήν ισχύν, διέλυσας Χριστέ, συνεγείρας νεκρούς, ούς καί συγκατέπιε, καί ανάστασιν πάσι, παρέσχες ως Θεός, τοίς εν πίστει καί πόθω, σέ μεγαλύνουσιν.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Αγαλλιάσθω η κτίσις, καί ανθείτω ως κρίνον, ο γάρ Χριστός εκ τών νεκρών ηγέρθη ως Θεός. Πού σου θάνατε, νύν τό κέντρον; κράζομεν. Πού σού άδη τό νίκος; καθείλέ σε εις γήν, ο υψώσας τό κέρας ημών, ως εύσπλαγχνος.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φέρεις τόν φέροντα πάντα, καί κατέχεις ως βρέφος, εν ταίς χερσί τόν εκ χειρός ρυόμενον ημάς, πολεμίου εχθρού άχραντε Δέσποινα, καί οράς επί ξύλου υψούμενον Σταυρού, τόν εκ βόθρου κακίας ημάς υψώσαντα.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Θεόν ανθρώποις ιδείν αδύνατον, όν ου, τολμά Αγγέλων ατενίσαι τά τάγματα, διά σού δέ Πάναγνε, ωράθη βροτοίς, Λόγος σεσαρκωμένος, όν μεγαλύνοντες, σύν ταίς ουρανίαις Στρατιαίς, σέ μακαρίζομεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Αστήρ εκλάμπων αυγαίς θεότητος, εξ Ιακώβ τοίς ζόφω κρατουμένοις ανέτειλε, διά σού νύν Πάναγνε, Χριστός ο Θεός, Λόγος σεσαρκωμένος, ώ φωτιζόμενοι, σύν ταίς ουρανίαις στρατιαίς, σέ μακαρίζομεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ρωσθείς δυνάμει τή σή καί χάριτι, σοί τήν ωδήν προθύμως, εκ καρδίας ανέθηκα, αλλά ταύτην πρόσδεξαι Παρθένε αγνή, χάριν αντιδιδούσα, σού τήν πολύφωτον, εκ τών ακηράτων θησαυρών, θεομακάριστε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ιστός εδείχθης σαφώς θεότητος, εν ώ στολήν τού σώματος, ο Λόγος εξύφανε, θεουργήσας τήν εμήν Παρθένε μορφήν, ήν περ ενδεδυμένος, πάντας διέσωσε, τούς εκ διανοίας καθαράς, σέ μεγαλύνοντας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νεκροίς ανάστασις νύν δεδώρηται, διά τής σής αφράστου καί αρρήτου κυήσεως, Θεοτόκε πάναγνε, ζωή γάρ εκ σού, σάρκα περικειμένη, πάσιν εξέλαμψε, καί τό τού θανάτου αμειδές, σαφώς διέλυσε.

Αίνοι Ήχος πλ. β'

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

. Τού ποιήσαι εν αυτοίς κρίμα έγγραπτον. Δόξα αύτη έσται πάσι τοίς οσίοις αυτού.

-- Ο Σταυρός σου Κύριε, ζωή καί ανάστασις υπάρχει τώ λαώ σου, καί επ' αυτώ πεποιθότες, σέ τόν αναστάντα, Θεόν ημών υμνούμεν, ελέησον ημάς.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

. Αινείτε τόν Θεόν εν τοίς Αγίοις αυτού, αινείτε αυτόν εν στερεώματι τής δυνάμεως αυτού.

-- Η ταφή σου Δέσποτα, Παράδεισον ήνοιξε τώ γένει τών ανθρώπων, καί εκ φθοράς λυτρωθέντες, σέ τόν αναστάντα, Θεόν ημών υμνούμεν, ελέησον ημάς.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

. Αινείτε αυτόν επί ταίς δυναστείαις αυτού, αινείτε αυτόν κατά τό πλήθος τής μεγαλωσύνης αυτού.

-- Σύν Πατρί καί Πνεύματι, Χριστόν ανυμνήσωμεν, τόν αναστάντα εκ νεκρών, καί πρός αυτόν εκβοώμεν. Σύ ζωή υπάρχεις, ημών καί ανάστασις, ελέησον ημάς.

Στίχ. Αγία Τριάς ο Θεός ελέησον καί σώσον ημάς.

. Αινείτε αυτόν εν ήχω, σάλπιγγος, αινείτε αυτόν εν ψαλτηρίω καί κιθάρα.

-- Τριήμερος ανέστης Χριστέ, εκ τάφου καθώς γέγραπται, συνεγείρας τόν Προπάτορα ημών, διό σε καί δοξάζει, τό γένος τών ανθρώπων, καί ανυμνεί σου τήν Ανάστασιν.

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

. Αινείτε αυτόν εν τυμπάνω καί χορώ, αινείτε αυτόν εν χορδαίς καί οργάνω,

-- Κύριε, μέγα καί φοβερόν υπάρχει, τής σής Αναστάσεως τό μυστήριον, ούτω γάρ προήλθες εκ τού τάφου, ως νυμφίος εκ παστάδος, θανάτω θάνατον λύσας, ίνα τόν Αδάμ ελευθερώσης, όθεν εν ουρανοίς, Άγγελοι χορεύουσι, καί επί γής άνθρωποι δοξάζουσι, τήν εις ημάς γενομένην, ευσπλαγχνίαν σου φιλάνθρωπε.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

. Αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις ευήχοις, αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις αλαλαγμού. Πάσα πνοή αινεσάτω τόν Κύριον.

-- Ω παράνομοι, Ιουδαίοι, πού εισιν αι σφραγίδες, καί τά αργύρια, ά εδώκατε τοίς στρατιώταις; ουκ εκλάπη ο θησαυρός, αλλά ανέστη ως δυνατός, αυτοί δέ κατησχύνθητε, αρνησάμενοι Χριστόν, τόν Κύριον τής δόξης, τόν παθόντα καί ταφέντα, καί αναστάντα εκ νεκρών, αυτόν προσκυνήσωμεν.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

. Ανάστηθι, Κύριε, ο Θεός μου, υψωθήτω η χείρ σου, μή επιλάθη τών πενήτων σου εις τέλος.

-- Σφραγισθέντος τού μνήματος, πώς εσυλήθητε Ιουδαίοι, φύλακας καταστήσαντες, καί σημεία θέντες, τών θυρών κεκλεισμένων, προήλθεν ο Βασιλεύς, ή ως νεκρόν παραστήσατε, ή ως Θεόν προσκυνήσατε, σύν ημίν μελωδούντες. Δόξα Κύριε τώ Σταυρώ σόυ, καί τή Αναστάσει σου.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

. Εξομολογήσομαί σοι, Κύριε, εν όλη καρδία μου, διηγήσομαι πάντα τά θαυμάσιά σου.

-- Τό ζωοδόχον σου μνήμα, αι μυροφόροι Γυναίκες, οδυρόμεναι κατέλαβον Κύριε, καί μύρα βαστάζουσαι, τό Σώμά σου τό άχραντον μυρίσαι επεζήτουν, εύρον δέ φωτοφόρον Άγγελον, εν τώ λίθω καθήμενον, καί πρός, αυτάς φθεγγόμενον και λέγοντα. Τί δακρύετε τόν εκ πλευράς πηγάσαντα τώ κόσμω τήν ζωήν; τί επιζητείτε ώσπερ θνητόν εν μνήματι τόν Αθάνατον; δραμούσαι δέ μάλλον, απαγγείλατε τοίς αυτού Μαθηταίς, τής αυτού ενδόξου Αναστάσεως τήν παγκόσμιον χαρμονήν, εν ή καί ημάς Σωτήρ φωτίσας, δώρησαι ιλασμόν καί τό μέγα έλεος.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται.

Μνήσθητί μου, ο Θεός ο Σωτήρ μου, όταν έλθης εν τή Βασιλεία σου, καί σώσόν με, ως μόνος φιλάνθρωπος.

Μακάριοι οι καθαροί τή καρδία ότι αυ τοί τόν Θεόν όψονται.

Διά ξύλου, τόν Αδάμ απατηθέντα, διά ξύλου Σταυρού πάλιν έσωσας, Ληστήν βοώντα. Μνήσθητί μου, Κύριε, εν τή βασιλεία σου.

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Άδου πύλας, και μοχλούς συντρίψας Ζωοδότα, νεκρούς ανέστησας άπαντας, Σωτήρ βοώντας. Δόξα τή εγέρσει σου.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Μνήσθητί μου, ο τόν θάνατον σκυλεύσας, τή ταφή σου καί τή Αναστάσει σου, χαράς τά πάντα, πληρώσας ως εύσπλαγχνος.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Μυροφόροι, εν τώ μνήματι ελθούσαι, τού Αγγέλου κραυγάζοντος ήκουον. Χριστός ανέστη, φωτίσας τά σύμπαντα.

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Τόν εν ξύλω, τού Σταυρού προσηλωθέντα, καί τόν κόσμον εκ πλάνης ρυσάμενον, συμφώνως πάντες, Χριστόν ανυμνήσωμεν.

Δόξα...

Τόν Πατέρα, καί Υιόν δοξολογούμεν, καί τό Πνεύμα τό άγιον, λέγοντες. Τριάς αγία, σώσον τάς ψυχάς ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Η αρρήτως, επ' εσχάτων συλλαβούσα, καί τεκούσα τόν Κτίστην τόν ίδιον, Παρθένε σώζε, τούς σέ μεγαλύνοντας.

Ήχος πλ. β' Όλην αποθέμενοι

Στίχ. α'. Εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Ο πάντων βουλόμενος, ουχί τόν θάνατον Λόγε, αλλά τήν μετάνοιαν, τών ημαρτηκότων σοι πολυεύσπλαγχνε, Χριστέ καί Κύριε, καί ποιών έλεος, μετεμού αεί τού δούλου σου, μετανοούντι μοι, καί τήν τών κακών μοι συγχώρησιν, δι' ών σε παρεπίκρανα, εξαιτείν τολμώντι συμπάθησον, εν εμοί γάρ δείξης, τήν άβυσσον τών θείων οικτιρμών, εάν ανάξιον όντα με, σώσης ως φιλάνθρωπος.

Στίχ. β'. Ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Ο μόνος φιλάνθρωπος, ο πάντας θέλων σωθήναι, καί καλών ως εύσπλαγχνος, τούς λελυπηκότας σε, πρός μετάνοιαν, μή μνησθής Δέσποτα, μηδαμώς δέομαι, τής αισχύνης τών ατόπων μου, έργων ών έπραξα, φεύ! τών οφθαλμών σου απέναντι, μή φρίξας ο πανάθλιος, τό τών σών χειρών αναπόδραστον, όθεν νύν προσπίπτω, στενάζων καί πενθών, καί νοητώς, τών σών ποδών εφαπτόμενος, τού λαβείν συγχώρησιν.

Στίχ. γ'. Από φυλακής πρωϊας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωϊας ελπισάτω Ισραήλ επί τόν Κύριον.

Δέξαι μου τήν δέησιν, ο πάντας θέλων σωθήναι, καί μή απορρίψης με, από τού προσώπου σου τόν ανάξιον, τόν πολλά πταίσαντα, υπέρ πάσαν φύσιν, τών ανθρώπων, εκ νεότητος, διό προσπίπτω σοι, κλίνων μου τό γόνυ σύν δάκρυσι, σπλαγχνίσθητι ελέησον, δείξον εν εμοί τά ελέησου, Κύριε τής δόξης, ελέους ο Πατήρ καί οικτιρμών, μή με απώση τόν άθλιον, τόν παρακαλούντά σε.

Έτερα, τών Ασωμάτων όμοια

Στίχ. δ'. Ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος, καί πολλή παρ' αυτώ, λύτρωσις. καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραήλ έκ πασών τών ανομιών αυτού.

Ήχον εορτάσιμον, Αγγελικαί σοι χορείαι, ασιγήτοις στόμασιν, αιωνίως μέλπουσιν, Υπεράγαθε, σού τρανώς βλέπουσαι, τό ωραίον κάλλος, καί τής αίγλης εμφορούμεναι, τή πρός τά χείρονα, νεύσει ουδαμώς εμφερόμεναι, αεί δέ εν τοίς έμπροσθεν, μάλλον ακλινώς ανανεύουσαι, καί τάς πανολβίους, δεχόμεναι προθύμως αστραπάς, εν παρρησία πρεσβεύουσιν, υπέρ τών ψυχών ημών.

Στίχ. ε'. Αινείτε τόν Κύριον πάντα τά έθνη, επαινέσατε αυτόν, πάντες οι λαοί.

Τείχισον τήν ποίμνην σου, Αγγελικαίς προστασίαις, ο τά τούτων τάγματα, λόγω συστησάμενος καί βουλήματι, πειρασμόν άπαντα, καί βαρβάρων θράσος, εκδιώκων καί αιρέσεων, τώ σώ γάρ αίματι, ταύτην αληθώς εξηγόρασας, καί νόμου τό κατάκριμα, καί τής αμαρτίας εξήλειψας, όπως λυτρωθείσα, τών νύν παρενοχλούντων λυπηρών, εν ορθοδόξω φρονήματι, Σώτερ μεγαλύνη σε.

Στίχ. ς'. Ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού Κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Αρχαί Κυριότητες, καί Σεραφείμ σύν τοίς θρόνοις, Χερουβείμ τά άχραντα, Άγγελοι, Αρχάγγελοι, τόν σεβάσμιον, καί σεπτόν θρόνον σου, καί τήν θείαν δόξαν, μετά δέους περιέπουσι. Δυνάμεις πάσαι δέ, σύν ταίς Εξουσίαις γεραίρουσι, τήν σήν μεγαλοπρέπειαν, καί τής σής προνοίας τό άφραστον, καί τήν εν τοίς ούσι, σοφίαν σου θαυμάζουσι Χριστέ, καί παρρησία πρεσβεύουσιν, υπέρ τών ψυχών ημών.

Δόξα... καί νύν... Θεοτοκίον όμοιον

Γνώμη ολισθήσας τε, καί υποκύψας τώ πλάνω, απάτη Θεόνυμφε, πρός τήν υπερθαύμαστον ευσπλαγχνίαν σου, καί θερμήν δέησιν, παναγία Κόρη, καταφεύγω ο πανάθλιος, δεσμού με λύτρωσαι, τών πειρατηρίων καί θλίψεων, καί σώσόν με Πανάμωμε, τών δαιμονικών επιθέσεων, ίνα σέ δοξάζω, καί πόθω ανυμνώ καί προσκυνώ, καί μεγαλύνω σε, Δέσποινα, τήν αειμακάριστον.

Απόστιχα Κατανυκτικά

Μετάνοιαν ου κέκτημαι, αλλ' ουδέ πάλιν δάκρυα, διά τούτο, ικετεύω σε Σωτήρ, πρό τέλους επιστρέψαι, καί δούναί μοι μετάνοιαν, όπως ρυσθήσωμαι τής κολάσεως.

Στίχ. Α'. Πρός σέ ήρα τούς οφθαλμούς μου, τόν κατοικούντα εν τώ ουρανώ. Ιδού, ως οφθαλμοί δούλων εις χείρας τών κυρίων αυτών, ως οφθαλμοί παιδίσκης εις χείρας τής κυρίας αυτής, ούτως οι οφθαλμοί ημών πρός Κύριον τόν Θεόν ημών, έως ού οικτιρήσαι ημάς.

Εν τή φρικτή παρουσία σου Χριστέ, μή ακούσωμεν, ουκ οίδα υμάς, τήν γάρ ελπίδα επί σοί τώ Σωτήρι εθέμεθα, ει καί τά σά προστάγματα ου πράττομεν, διά τήν αμέλειαν ημών, αλλά φείσαι τών ψυχών ημών δεόμεθα.

Μαρτυρικόν

Στίχ. Β'. Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, ότι επί πολύ επλήσθημεν εξουδενώσεως, επί πλείον επλ ήσθη η ψυχή ημών, τό όνειδος τοίς ευθηνούσι, καί η εξουδένωσις τοίς υπερηφάνοις.

Οι Μάρτυρές σου Κύριε, ουκ ηρνήσαντό σε, ουκ απέστησαν από τών εντολών σου, ταίς αυτών πρεσβείαις, ελέησον ημάς.

Δόξα... καί νύν... Θεοτοκίον

Αρχαγγελικώς ανυμνήσωμεν πιστοί, τήν ουράνιον παστάδα, καί πύλην σφραγισθείσαν αληθώς. Χαίρε δι' ής ανεβλάστησεν ημίν, ο Σωτήρ ο τών απάντων, Χριστός ο ζωοδότης καί Θεός, κατάβαλε Δέσποινα, τούς τυράννους αθέους εχθρούς ημών, τή χειρί σου Άχραντε, η ελπίς Χριστιανών.

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Κατανυκτικά Ήχος πλ. β'

Εννοώ τήν ημέραν τήν φοβεράν, καί θρηνώ μου τάς πράξεις τάς ρυπαράς, πώς απολογήσομαι, τώ αθανάτω Βασιλεί, ποία δέ παρρησία ατενίσω τώ Κριτή, ο άσωτος εγώ. Εύσπλαγχνε Πάτερ, Υιέ μονογενές, τό Πνεύμα τό άγιον, ελέησόν με.

Εις τήν κοιλάδα τού κλαυθμώνος, εις τόν τόπον όν διέθου, όταν καθίσης Ελεήμον, κρίσιν δικαίαν ποιήσαι, μή δημοσιεύσης μου τά κεκρυμμένα, μηδέ καταισχύνης με ενώπιον τών Αγγέλων, αλλά φείσαί μου ο Θεός, καί ελέησόν με.

Δόξα... καί νύν... Θεοτοκίον

Ελπίς καί σκέπη καί λιμήν, τών εις σέ προστρεχόντων, Θεοκυήτορ αγαθή, προστασία τού κόσμου, ικέτευε σύν Ασωμάτοις εκτενώς, όν έτεκες φιλανθρωπότατον Θεόν, ρυσθήναι τάς ψυχάς ημών, εκ πάσης απειλής, μόνη ευλογημένη.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Καθίσματα Κατανυκτικά

Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, πάσης γάρ απολογίας απορούντες, ταύτην σοι τήν ικεσίαν ως Δεσπότη, οι αμαρτωλοί προσφέρομεν. Ελέησον ημάς.

Κύριε ελέησον ημάς, επί σοί γάρ πεποίθαμεν, μή οργισθής ημίν σφόδρα, μηδέ μνησθής τών ανομιών ημών, αλλ' επίβλεψον καί νύν ως εύσπλαγχνος, καί λύτρωσαι ημάς εκ τών εχθρών ημών, σύ γάρ εί Θεός ημών, καί ημείς λαός σου, πάντες τό όνομά σου έργα χειρών σου, και επικεκλήμεθα.

Δόξα... καί νύν... Θεοτοκίον

Αρχή σωτηρίας η τού Γαβριήλ προσηγορία, πρός τήν Παρθένον γέγονεν, ήκουσε γάρ τό Χαίρε, καί ουκ απέφυγε τόν ασπασμόν, ουκ εδίστασεν ως η Σάρρα εν τή σκηνή, αλλ' ούτως έλεγεν. Ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά τό ρήμά σου.

Μετά τήν γ' Στιχολογίαν

Καθίσματα Κατανυκτικά

Ψυχή, ραθύμως τήν ζωήν διανύουσα πάσαν, ημέραν κρίσεως φρικτήν, κατά νούν ου λαμβάνεις, ανάνηψον, καί τήν μετάνοιαν ελού, επίστρεψον, καί βόησον Χριστώ. Οικτίρμον, μή μνησθής ημών πολλών αμαρτιών, εν ώρα καταδίκης.

Μαρτυρικόν

Φώς δικαίοις διά παντός, οι γάρ Άγιοι εν σοί φωτισθέντες, καταλάμπουσιν αεί ως φωστήρες, λύχνον ασεβών σβέσαντες, ών ταίς ευχαίς, σύ φωτιείς λύχνον μου Κύριε, καί σώσόν με.

Δόξα... καί νύν... Θεοτοκίον

Τήν υπερένδοξον τού Θεού Μητέρα, καί τών αγίων Αγγέλων αγιωτέραν, ασιγήτως υμνήσωμεν, καρδία καί στόματι, Θεοτόκον αυτήν ο μολογούντες, ως κυρίως γεννήσασαν Θεόν σεσαρκωμένον, καί πρεσβεύουσαν απαύστως υπέρ τών ψυχών ημών.

Κανών Κατανυκτικός, ού η Ακροστιχίς Τών ομμάτων μου, Χριστέ,

τόν κλαυθμόν δέχου Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος πλ. β'

Ο Ειρμός

Ο αισθητός Φαραώ, κατεποντίσθη πανστρατί, Ισραήλ δέ διελθών, εν μέσω τής θαλάσσης, ανεβόα, Κύρίω τώ Θεώ ημών άσωμεν, ότι δεδόξασται.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Τόν εμπεσόντα Χριστέ, ληστών εις χείρας πονηρών, καί πληγαίς ψυχοφθόροις, ημιθανή γενόμενον, συμπαθείας, ελαίω θεραπεύσας οικτείρησον, ίνα δοξάζω σε.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ως αμαρτήσας πολλά, σπήλαιον γέγονα ληστών, ο τεχθείς εν σπηλαίω, δακρύων όμβρους δίδου μοι, καί καθάρισον, όπως τού αγίου σου Πνεύματος, ναός γενήσωμαι.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νεανικώς τόν εχθρόν, καταβαλόντες Αθληταί, θεοπλόκοις αληθώς, στεφάνοις εκοσμήθητε, καί Θεώ εν υψίστοις, μετ' Αγγέλων παρίστασθε, δόξης πληρούμενοι.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι τών αιμάτων βυθώ, τόν Φαραώ τόν νοητόν, αποπνίξαντες ποτέ, σεπτοί Μεγαλομάρτυρες, πρός γήν επαγγελίας, ουρανίου μετέβητε, Χριστόν δοξάζοντες.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μετά Μαρτύρων Αγνή, μετά τών θείων Προφητών, μετά πάντων Αγγέλων, τόν κτίστην τών απάντων, εκδυσώπει σωθήναι, τούς σέ δοξάζοντας, Θεοχαρίτωτε.

Κανών τών Ασωμάτων, ου η Ακροστιχίς.

Έκτη πέφυκε τών Νόων μελω δία

Ο Ειρμός

Ως εν ηπείρω πεζεύσας ο Ισραήλ, εν αβύσσω, ίχνεσι, τόν διώκτην Φαραώ, καθορών ποντούμενον, Θεώ επινίκιον ωδήν, εβόα άσωμεν.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Επουρανίου χορείας ανευφημών, τήν τερπνήν ευπρέπειαν, ταίς αυτής φωτιστικαίς, αστραπαίς φαιδρύνεσθαι βοώ, ικετεύων σε Χριστέ, τόν μόνον εύσπλαγχνον.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Κατακοσμήσας τώ Λόγω καί τώ εκ σού, παναγίω Πνεύματι, τών Αγγέλων τούς χορούς, σέ τόν πάντων αίτιον υμνείν, παρεσκεύασας αυτούς ως παντοδύναμος.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τόν εαυτής δεξαμένη Δημιουργόν, ως αυτός ηθέλησεν, εξ ασπόρου σου γαστρός, υπέρ νούν σαρκούμενον Αγνή, τών κτισμάτων αληθώς, εδείχθης Δέσποινα.

Ωδή γ' Ο Ειρμός

Εν τή στερρά τής πίστεώς σου πέτρα, τόν λογισμόν εδράσας τής ψυχής μου, στερέωσον, Κύριε, σέ γάρ έχω Αγαθέ, καταφυγήν καί στερέωμα.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Μετανοών Χριστώ συνεταξάμην, καί τών κακών ουδόλως επαυσάμην, τίς γένωμαι τύφλωσιν, περικείμενος πολλήν. Υιέ Θεού σύ με, οίκτειρον.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Αποσκοπών Θεού μακροθυμίαν, εκδαπανώ ζωήν τή ραθυμία, καί δέδοικα πάντοτε, μή εξαίφνης η τομή, η τού θανάτου προφθάση με.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τούς διωγμούς, τούς πόνους, τούς κινδύνους, ώσπερ τρυφήν οι Μάρτυρες ποθούντες, ηγάλλοντο βλέποντες, διανοίας οφθαλμοίς, τήν δι' αιώνος απόλαυσιν.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ως τή στερρά τής ευσεβείας πέτρα, τόν λογισμόν εδράσαντες πανσόφως, μοχλεύσεσιν άγιοι, πολυτρόπων αικισμών, ουκ ανετράπητε Μάρτυρες.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νέος ημίν Παράδεισος εδείχθης, ζωής αγνή τό ξύλον μέσον έχων, εξ ού φαγών Άχραντε, τής νεκρώσεως Αδάμ, τής πονηράς απολύεται.

Κανών τών Ασωμάτων

Ο Ειρμός

Ουκ έστιν άγιος ως σύ, Κύριε ο Θεός μου, ο υψώσας τό κέρας, τών πιστών σου αγαθέ, καί στερεώσας αυτούς, εν τή πέτρα τής ομολογίας σου.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ο πάσαν φύσιν λογικήν, εκ μή όντων βουλήσει, πλαστουργήσασα Φύσις, τρισαγίαις εν φωναίς, υμνολογείται τριττοίς, εν προσώποις, καί δοξολογείται πιστώς.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Πηγάζων σύ τό αγαθόν, Δέσποτα τών απάντων, καί πλουσίως εκχέων, τή μεθέξει αγαθούς, τούς ασωμάτων χορούς, τών Αγγέλων έδειξας φιλάνθρωπε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εδόθη άφεσις ημίν, διά σού Θεοτόκε, ο γάρ νόμου Δεσπότης, ο εκ σού σωματωθείς, τά πάθη υπέρ ημών, υπομείνας, πάντας ελυτρώσατο.

Ωδή δ' Ο Ειρμός

Εκάλυψεν ουρανούς, η αρετή σου Χριστέ, καί τής σής αινέσεως Κύριε, τά πάντα πεπλήρωται.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Μή κατακρίνης ημάς, τούς πταίοντάς σοι πολλά, αλλά τώ συνήθει σου Δέσποτα, ελέει οικτείρησον.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Οδός υπάρχων ζωής, θανατηφόρους οδούς, Σώτερ, αμαρτίας εκκλίνειν με, αεί καταξίωσον.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Υφάπτουσαν αικισμών, καθυπελθόντες πυράν, δρόσω θείου Πνεύματος, Μάρτυρες εμείνατε άφλεκτοι.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Χειμάρρουν θείας τρυφής, τρυφάτε περιφανώς, Μάρτυρες αιμάτων τοίς ρεύμασιν, αυτήν κληρωσάμενοι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ραθύμως μου τήν ζωήν, εκδαπανήσας Αγνή, πρός τήν σήν προστρέχω αντίληψιν, οικτείρησον σώσόν με.

Κανών τών Ασωμάτων

Ο Ειρμός

Χριστός μου δύναμις, Θεός καί Κύριος, η σεπτή Εκκλησία θεοπρεπώς, μέλπει ανακράζουσα, εκ διανοίας καθαράς, εν Κυρίω εορτάζουσα.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Φθοράς απρόσδεκτον, τήν φύσιν έχοντες, οι θειότατοι Νόες σου τόν σεπτόν, θρόνον περιέπουσιν, αθανασίας σε πηγήν, κληρωσάμενοι φιλάνθρωπε.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Υπό τού Πνεύματος, αγιαζόμενοι, τών Αγγέλων οι δήμοι πρός τό κακόν, μένουσιν ακίνητοι, ταίς πρός τό πρώτον Αγαθόν, αναβάσεσι Θεούμενοι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Κατάρα λέλυται, η τής προμήτορος, διά σού Θεομήτορ, σύ γάρ ημίν, Άχραντε πανάμωμε, τής ευλογίας τήν πηγήν, τήν αέναον εκύησας.

Ωδή ε' Ο Ειρμός

Ο τό φώς ανατέλλων τώ κόσμω, Χριστέ, φώτισον τήν καρδίαν μου, εκ νυκτός σοι κραυγάζοντος, καί σώσόν με.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ιεσσαί εκ τής ρίζης βλαστήσας Χριστέ, ξήρανον τά βλαστήματα τών παθών μου, φυτεύων μοι τόν φόβον σου.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Στεναγμόν ως ο τελώνης κτησώμεθα, καί κακών αποσχώμεθα, στεναγμόν όπως φύγωμεν αιώνιον.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τετρωμένοι τώ θείω σου έρωτι, τιτρωσκόμενοι έχαιρον, ταίς βασάνοις οι Μάρτυρές σου Κύριε.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Εκ περάτων τώ σώματι οι Μάρτυρες, εναθλούντες κεκράγατε, καί Χριστός τής φωνής υμών εισήκουσε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τήν ουράνιον πύλην υμνήσωμεν, δι' ής πάντες εισέρχονται, αμαρτωλοί πρός εισόδους συγχωρήσεως.

Κανών τών Ασωμάτων

Ο Ειρμός

Τώ θείω φέγγει σου Αγαθέ, τάς τών ορθριζόντων σοι ψυχάς, πόθω καταύγασον δέομαι, σέ ειδέναι Λόγε Θεού, τόν όντως Θεόν, εκ ζόφου τών πταισμάτων ανακαλούμενον.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Επί τού θρόνου τών Χερουβείμ, βλέπων ο Προφήτης σε, παντεπόπτα τόν Κτίστην καί Κύριον, επιβεβηκότα διά συμβόλων τήν σήν, μυείται δεσποτείαν καί κυριότητα.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ταίς μυριάσιν ο Δανιήλ, καί ταίς χιλιάσι, τών Αγγέλων κυκλουμένω σοι Δέσποτα, βλέπων ηνωμένην τήν τών ανθρώπων μορφήν, τό κράτος σού τής δόξης μεμυσταγώγηται.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ωραίος κάλλει ο σός Υιός, παρά τούς υιούς τών γηγενών, ώφθη πανύμνητε Δέσποινα. Λόγος γάρ υπάρχει τού επί πάντων Θεού, ει καί φύσιν ανθρώπου εκ σού ανέλαβε.

Ωδή ς' Ο Ειρμός

Τώ κήτει καταποθείς, τώ τής αμαρτίας, κραυγάζω σοι Χριστέ, Ως τόν προφήτην, εκ φθοράς με ελευθέρωσον.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ο ομματώσας τυφλούς, τής ψυχής μου άνοιξον όμματα, όπως τό φώς σου βλέψω, καί παθών σκότους ρυσθήσωμαι.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ναμάτων ζωοποιών, μετανοίας έμπλεων ποίησον, Οικτίρμον τήν ψυχήν μου, ποταμούς διδούς δακρύων μοι.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Κοιλάδες μαρτυρικαί, κρίνα ιαμάτων εκφύουσι, καί πάντων τας καρδίας, ευσεβών ευωδιάζουσι.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Λυόμενοι αικισμοίς, σώμα τό φθειρόμενον άγιοι, τώ πόθω τού Κυρίου, τήν καρδίαν συνεδήσατε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Αγία Μήτερ Θεού, τήν βεβηλωθείσαν καρδίαν μου, πράξεσιν εναγέσι, συμπαθεία σου αγίασον.

Κανών τών Ασωμάτων

Ο Ειρμός

Τού βίου τήν θάλασσαν, υψουμένην καθορών, τών πειρασμών τώ κλύδωνι, τώ ευδίω λιμένι σου προσδραμών, βοώ σοι. Ανάγαγε, εκ φθοράς τήν ζωήν μου πολυέλεε.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νοός καθαρότητι, καταβαίνοντας ορών, ο Ιακώβ εν κλίμακι, τούς Αγγέλους σου Δέσποτα τηλαυγώς, τήν σήν εδιδάσκετο, εν σαρκί παρουσίαν προδηλότατα.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νοήσας τήν ένθεον, τών Αγγέλων καί φαιδράν, παρεμβολήν ηγάλλετο, ο θεράπων σου Δέσποτα Ισραήλ, ευρύθμως χορεύουσαν, καί τήν άρρητον δόξαν περιέπουσαν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ορέων υπέρτερον, αιωνίων αληθώς, αγγελικών Δυνάμεων, ανεδείχθη τό όρος τό εμφανές, σή γαστήρ χωρήσασα, τής Θεότητος αίγλην, Κόρη Δέσποινα.

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

Ο τών οσίων σου Παίδων, τόν ύμνον επακούσας, καί τήν κάμινον καιομένην δροσίσας, ευλογητός εί Κύριε.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Υπό τής άγαν κακίας, τόν νούν απετυφλώθην, καί ουκ έβλεψα μετανοίας τό φέγγος. Χριστέ Σωτήρ μου σώσόν με.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Θαρρών τή σή ευσπλαγχνία, προσπίπτω σοι Οικτίρμον, εξαιτούμενος τών κακών μοι τήν λύσιν, μή με παρίδης Δέσποτα.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Μόνος εγώ εγυμνώθην, εξ έργων δικαιούντων, μόνος έπραξα πάσαν άτοπον πράξιν, μόνος Χριστέ σύ με οίκτειρον.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ο υπερκόσμιον δόξαν, ενδύσας τούς Αγίους, τούς αθλήσαντας εν τώ κόσμω, πρεσβείαις αυτών, Χριστέ μου σώσόν με.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νομοθεσίας αδίκου, δικαίου νόμου όντες, θείοι φύλακες κατεπτύσατε πίστει, νομίμως εναθλήσαντες.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Δούλου μορφήν υποδύντα, Δεσπότην Κόρη τίκτεις, όν ικέτευε τών παθών τής δουλείας, Αγνή ελευθερώσαί με.

Κανών τών Ασωμάτων

Ο Ειρμός

Δροσοβόλον μέν τήν κάμινον ειργάσατο, Άγγελος τοίς οσίοις Παισί, τούς Χαλδαίους δέ καταφλέγον, πρόσταγμα Θεού, τόν τύραννον έπεισε βοάν. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών πατέρων ημών.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ωραιότητι φαιδρύνεσθε πανάγιοι, Άγγελοι τού παντοκράτορος, πλησιάζοντες, τή αφράστω δόξη τού Χριστού, καί πόθω κραυγάζοντες αεί, Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νοερώς περί σέ Δέσποτα στρεφόμενοι, Άγγελοι τήν ακατάληπτον, φωτοφανείαν, αϊδίως δέχονται τήν σήν, υμνούντες καί λέγοντες αεί. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μετά σού ευλογημένη ο Ασώματος, Κύριος έφη ο Γαβριήλ, τήν καταφθαρείσαν γάρ αναπλάσαι φύσιν βουληθείς, τήν μήτραν σου ώκησεν Αγνή. Ευλογημένη η Θεόν, σαρκί κυήσασα.

Ωδή η' Ο Ειρμός

Οι όσιοί σου Παίδες εν τή καμίνω, τά Χερουβείμ εμιμήσαντο, τόν τρισάγιον ύμνον αναβοώντες. Ευλογείτε υμνείτε, καί υπερυψούτε τόν Κύριον.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Εζήλωσα ασπλάγχνου πλουσίου τρόπους, καί παρορώ μου πτωχεύσαντα, τόν νούν πρό θυρών τής μετανοίας, κακία ηλκωμένον. Χριστε μή με εις πύρ πέμψης άσβεστον.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Χειμώνι καί σαββάτω καλών αργίας, μή με τού βίου ανέτοιμον λάβης, χειμώνα τής αμαρτίας ο καταπαύσας Οικτίρμον, αλλ' επιστροφήν θείαν δίδου μοι.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι Μάρτυρες τήν πλάνην καταπατούντες, τή απλανεί πίστει άπασαν, βασάνων, ήνεγκαν τρικυμίαν, ευλογούντες, υμνούντες, καί υπερυψούντες τόν Κύριον.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Υφάπτουσαν βασάνων ήνεγκαν φλόγα, υπομονής δρόσω οι Άγιοι, ύλην έφλεξάν τε ασεβείας, θείας ζήλω αγάπης, πυρούμενοι καλλίνικοι Μάρτυρες.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Υπάρχουσα Αγγέλων τιμιωτέρα, Θεόν τόν άγιον τέτοκας, υπερβαλλόντως αγιασθείσα, Θεοτόκε Παρθένε, διό μου τήν ψυχήν καθαγίασον.

Κανών τών Ασωμάτων

Ο Ειρμός

Εκ φλογός τοίς Οσίοις δρόσον επήγασας, καί Δικαίου θυσίαν ύδατι έφλεξας, άπαντα γάρ δράς Χριστέ, μόνω τώ βούλεσθαι, σέ υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ελισσαίον ως πάλαι σού τόν θεράποντα, στρατιαίς ασωμάτοις περιετείχισας, ούτω δή καί νύν, Χριστέ τήν Εκκλησίαν σου, σέ υπερυψούσαν εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Λυτρωθήναι πταισμάτων καθικετεύσατε, Αρχιστράτηγοι θείοι, ως παριστάμενοι, θρόνω τώ φρικτώ, τούς εν πόθω δοξάζοντας, καί υπερυψούντας Χριστόν εις τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ως Μητρί καί Παρθένω Χαίρέ σοι κράζομεν, Γαβριήλ σύν τώ θείω Θεομακάριστε. Λόγον γάρ ημίν, Θεού σαρκί γεγέννηκας, όν υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ' Ο Ειρμός

Η τό Χαίρε δι' Αγγέλου δεξαμένη, καί τεκούσα τόν Κτίστην τόν ίδιον, Παρθένε σώζε τούς σέ μεγαλύνοντας.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ιωσήφ μέν σωφρονήσας σιτοδότης, εγνωρίσθη, εγώ ασωτεύων δέ, λιμώ κρατούμαι εναρέτων πράξεων.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ως ο Πέτρος μεταγνούς Χριστέ δακρύω, ως ο Τελώνης στενάζω, ως ο Άσωτος εκ βάθους κράζω. Ήμαρτον, συγχώρησον.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Συμμαχία τού Θεού καταβαλόντες, τήν κακίαν σοφοί τού αλάστορος, στεφάνους νίκης εξ ύψους εδέξασθε.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Η αγία τών σεπτών Μαρτύρων μνήμη, αγιάζει εν αγίω Πνεύματι, τούς ορθοδόξως αυτήν αγιάζοντας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φώτισόν με αμαρτία σκοτισθέντα, απαθείας τό φώς η κυήσασα, ίνα υμνώ σε αγνή Αειπάρθενε.

Κανών τών Ασωμάτων

Ο Ειρμός

Θεόν ανθρώποις ιδείν αδύνατον, όν ου, τολμά Αγγέλων ατενίσαι τά τάγματα, διά σού δέ Πάναγνε, ωράθη βροτοίς, Λόγος σεσαρκωμένος, όν μεγαλύνοντες, σύν ταίς ουρανίαις Στρατιαίς, σέ μακαρίζομεν.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Δαυϊδ Προφήτη τώ σώ ως έπαυσας, τόν σόν λαόν πατάσσοντα ρομφαία σου Άγγελον, ούτως Οικτίρμον βράβευσον, ειρήνην Χριστέ, πάσαις ταίς εκκλησίαις, τόν επικείμενον νύν, επικουφίζων πειρασμόν ως πολυέλεος.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ιδών λαού σου Χριστέ τήν κάκωσιν, ως ιατρός ψυχών τε καί σωμάτων θεράπευσον, ικεσίαις Δέσποτα, τών σών Λειτουργών, τών νύν περικυκλούντων, σε τόν Παντάνακτα, φωναίς τε απαύστοις ως Θεόν δοξολογούντων σε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Αρχαί, Αρχάγγελοι, Κυριότητες, καί Σεραφείμ, Δυνάμεις, Εξουσίαι καί Άγγελοι, θρόνοι πολυομμάτοις σύν τοίς Χερουβείμ, νύν τόν δεδοξασμένον, Τόκον σου σέβοντες, σέ Παρθενομήτορ ευλαβώς αεί δοξάζουσι.

Απόστιχα τών Αίνων Κατανυκτικά

Τά τής καρδίας μου τραύματα, εκ πολλών αμαρτημάτων φυέντα μοι, ιάτρευσον Σωτήρ, ο τών ψυχών καί σωμάτων ιατρός, παρέχων τοίς αιτούσι, πταισμάτων τήν συγχώρησιν αεί, παράσχου μοι δάκρυα μετανοίας, διδούς μοι τήν λύσιν τών οφλημάτων Κύριε, καί ελέησόν με.

Στίχ. α'. Ενεπλήσθημεν τό πρωϊ τού ελέους σου, Κύριε, καί ηγαλλιασάμεθα καί ηυφράνθημεν έν πάσαις ταίς ημέραις ημών. Ευφρανθείημεν, ανθών ημερών εταπείνωσας ημάς, ετών, ών είδομεν κακά, καί ίδε επί τούς δούλους σου καί επί τά έργα σου, καί οδήγησον τούς υιούς αυτών.

Γυμνόν με ευρών τών αρετών ο εχθρός, τώ βέλει τής αμαρτίας έτρωσεν, αλλά σύ ως ιατρός ψυχών τε καί σωμάτων, τά τραύματα τής ψυχής μου θεράπευσον, ο Θεός καί ελέησόν με.

Μαρτυρικόν

Στίχ. β'. Καί έστω η λαμπρότης Κυρίου τού Θεού ημών εφ' ημάς, καί τά έργα τών χειρών ημών κατεύθυνον εφ' ημάς, καί τό έργον τών χειρών ημών κατεύθυνον.

Κύριε, εν τή μνήμη τών Αγίων σου, πάσα η Κτίσις εορτάζει, οι ουρανοί αγάλλονται σύν τοίς Αγγέλοις καί η γή ευφραίνεται σύν τοίς ανθρώποις. Αυτών ταίς παρακλήσεσιν, ελέησον ημάς.

Δόξα Καί νύν... Θεοτοκίον

Αρχαγγελικόν λόγον υπεδέξω, καί Χερουβικός θρόνος ανεδείχθης, καί εν αγκάλαις σου εβάστασας Θεοτόκε, τήν ελπίδα τών ψυχών ημών.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Μνήσθητί μου, ο Θεός ο Σωτήρ μου, όταν έλθης εν τή Βασιλεία σου, καί σώσόν με, ως μόνος φιλάνθρωπος.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Πάριδέ μου, τά εν γνώσει καί αγνοία, πεπραγμένα Ιησού φιλάνθρωπε, καί σωζομένων, μερίδι με σύνταξον.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Ο λαμπρύνας, τών Αγγέλων τάς χορείας, ταίς εκείνων Χριστέ παρακλήσεσι, τό οπτικόν μου, τής καρδίας φώτισον.

Μαρτυρικόν

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Πάσαν πείραν, αλγεινών υπενεγκόντες, Αθλοφόροι τά άλγη καί τραύματα, τά τών ανθρώπων, αεί θεραπεύετε.

Δόξα...

Τήν Τριάδα, τήν αγίαν προσκυνούμεν, υμνουμένην Αγγέλων στρατεύμασιν, αυτή βοώντες. Σώσον τάς ψυχάς ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Λύτρωσαί με, τού πυρός τού αιωνίου, καί βασάνων τών αποκειμένων μοι Θεογεννήτορ, όπως μακαρίζω σε.

Ήχος πλ. β'

Όλην αποθέμενοι

Στίχ. α'. Εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Όλος εκ νεότητος, ταίς ηδοναίς εδουλώθην, τής σαρκός καί γέγονα, παθών καταγώγιον τυραννούντων με, τής ψυχής όλως δέ, αλογήσας Σώτερ, εντολών σου κατεφρόνησα, αλλά ο πλάσας με, καί ειδώς ημών τήν ασθένειαν, ο μόνος αναμάρτητος, δός μοι τήν συγχώρησιν εύσπλαγχνε, ών περ εν αγνοία καί γνώσει, αισθητώς καί νοητώς, από νεότητος ήμαρτον, μόνε ευσυμπάθητε.

Στίχ. β'. Ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Τίς εκ τού θανάτου με, τής ταλαιπώρου σαρκός μου, ρύσεται, καί σώσει μου, τήν ψυχήν απήμονα καί απείραστον; τυραννεί βία γάρ, ευπαθούσα αύτη, καί ψυχής κατεξανίσταται, καί θλίβει πάλιν δέ, ασθενούσα, οίμοι τώ τάλανι! Αντέχειν ούν ου δύναμαι, πρός τήν ταύτης Σώτερ ασθένειαν, αλλ' ώ Ποιητά μου, μή δώσης νικηθήναι τώ χοϊ, τό πνεύμα, ό μοι ενέπνευσας, ως αυτός ευδόκησας.

Στίχ. γ'. Από φυλακής πρωϊας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωϊας ελπισάτω Ισραήλ επί τόν Κύριον.

Όταν τή προστάξει σου, εκ τών δεσμών τού σαρκίου, βουληθής χωρίσαι μου, τήν ψυχήν Αθάνατε, τότε φείσαί μου, προσηνή Άγγελον, χαροποιώς βλέποντα, αποστείλας παραλήψεσθαι, καί διασώσεσθαι, από τών αρχόντων τού σκότους με, ευκόλως δυναμούντά με, τού ευθυπορήσαι τήν άνοδον, τήν εν τώ αέρι, καί φθάσαι εις προσκύνησιν τού σού, θρόνου φρικτού ακατάκριτον, Θεέ υπεράγαθε.

Έτερα τού Προδρόμου

Η απεγνωσμένη

Στίχ. δ'. Ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος, καί πολλή παρ' αυτώ, λύτρωσις. καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραήλ έκ πασών τών ανομιών αυτού.

Ο κατεγνωσμένος εν ασωτία, σοί τώ υπέρ λόγον δεδοξασμένω, προσπίπτω, καί δέομαι εκ βάθους τής καρδίας, ίδε τήν θλίψιν τής ψυχής μου, τής χαράς ο προλάμψας, ίδε τά έλκη τής καρδίας, μετανοίας ο κήρυξ, καί παράσχου μοι τήν σωτηρίαν, διά τής θείας πρεσβείας σου Πρόδρομε, καθικετεύων τόν Κύριον.

Στίχ. ε'. Αινείτε τόν Κύριον πάντα τά έθνη, επαινέσατε αυτόν, πάντες οι λαοί.

Όλος εν κακία κατεγνωσμένος, όλος απογνώσει βεβυθισμένος, αυτός πονηρότατος, καί ζοφερός υπάρχω, όλως κατεστιγμένος όλος, εξ ηδονών ατόπων, όλως δεινώς κατεφθαρμένος, καί κατηχρειωμένος, σού τοίς ίχνεσι προσπίπτω Μάκαρ, μη απορρίψης, αλλά σώσον Ιωάννη με, φίλε Κυρίου καί Πρόδρομε.

Στίχ. ς'. Ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού Κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Ρύσαι τήν ψυχήν μου πικρού θανάτου, τού τής αμαρτίας και τών πταισμάτων, πανεύφημε Πρόδρομε, καί ζώωσον εν έργοις θείοις, Χριστού τών προσταγμάτων, πρεσβειών σου δυνάμει, παύσον πολέμους αοράτως, τούς εμέ πολεμούντας, καί οδήγησον οδοίς ευθείαις, τής αιωνίου καί σωτηρίου καταπαύσεως, ταίς πρός Θεόν ικεσίαις σου.

Δόξα... καί νύν... Θεοτοκίον

Όλην αποθέμενοι

Σύμβολον οργής εστι, μνησικακία, θυμός τε, τής οργής εμφάνεια, δι' ών καί τών ύβρεων τά αλλόκοτα, αναιδώς άλλονται, τού οικτρού στόματος, τόν εν τούτοις ενεργούμενον, ποιούντες ένοχον, πυρός τής γεέννης, ως γέγραπται, διό ψυχή γρηγόρησον, φεύγε τόν θυμόν τόν πικρόν, τήν οργήν, μήνιν καί τήν ύβριν, καί πάσαν τήν δυσώδη εκδρομήν, τή Θεοτόκω κραυγάζουσα. Δέσποινά μου σώσόν με.

Απόστιχα Κατανυκτικά

Μετάνοιαν ου κέκτημαι, αλλ' ουδέ πάλιν δάκρυα, διά τούτο, ικετεύω σε Σωτήρ, πρό τέλους επιστρέψαι, καί δούναί μοι κατάνυξιν, όπως ρυσθήσωμαι τής κολάσεως.

Στίχ. Α'. Πρός σέ ήρα τούς οφθαλμούς μου, τόν κατοικούντα εν τώ ουρανώ. Ιδού, ως οφθαλμοί δούλων εις χείρας τών κυρίων αυτών, ως οφθαλμοί παιδίσκης εις χείρας τής κυρίας αυτής, ούτως οι οφθαλμοί ημών πρός Κύριον τόν Θεόν ημών, έως ού οικτιρήσαι ημάς.

Στίχ. Β'. Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, ότι επί πολύ επλήσθημεν εξουδενώσεως, επί πλείον επλ ήσθη η ψυχή ημών, τό όνειδος τοίς ευθηνούσι, καί η εξουδένωσις τοίς υπερηφάνοις.

Εν τή φρικτή παρουσία σου Χριστέ, μή ακούσωμεν, ουκ οίδα υμάς, τήν γάρ ελπίδα επί σοί τώ Σωτήρι εθέμεθα, ει καί τά σά προστάγματα ου πράττομεν, διά τήν αμέλειαν ημών, αλλά φείσαι τών ψυχών ημών δεόμεθα.

Μαρτυρικόν

Οι μαρτυρήσαντες διά σέ Χριστέ, πολλάς βασάνους υπέμειναν, καί τέλειον απέλαβον, τόν στέφανον εν ουρανοίς, ίνα πρεσβεύωσιν υπέρ τών ψυχών ημών.

Δόξα... καί νύν... Θεοτοκίον

Μεταβολή τών θλιβομένων, απαλλαγή τών ασθενούντων υπάρχουσα, Θεοτόκε Παρθένε, σώζε πόλιν καί λαόν, τών πολεμουμένων η ειρήνη, τών χειμαζομένων η γαλήνη, η μόνη προστασία τών πιστών.

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Κατανυκτικά

Ήχος πλ. β'

Εννοώ τήν ημέραν τήν φοβεράν, καί θρηνώ μου τάς πράξεις τάς πονηράς, πώς απολογήσομαι, τώ αθανάτω Βασιλεί; ποία δέ παρρησία ατενίσω τώ Κριτή, ο άσωτος εγώ; Εύσπλαγχνε Πάτερ, Υίέ μονογενές, τό Πνεύμα τό άγιον, ελέησόν με.

Εις τήν κοιλάδα τού κλαυθμώνος, εις τόν τόπον όν διέθου, όταν καθίσης Ελεήμον, κρίσιν δικαίαν ποιήσαι, μή δημοσιεύσης μου τά κεκρυμμένα, μηδέ καταισχύνης με ενώπιον τών Αγγέλων, αλλά φείσαί μου ο Θεός, καί ελέησόν με.

Δόξα... καί νύν... Θεοτοκίον

Ελπίς τού κόσμου αγαθή

Τόν πρό αιώνων εκ Πατρός, άνευ μητρός γεννηθέντα, Υιόν καί Λόγον τού Θεού, επ' εσχάτων τών χρόνων, εκύησας σεσαρκωμένον, εξ αγνών αιμάτων σου Θεοκυήτορ άνευ ανδρός, όν αίτησαι δωρήσασθαι ημίν, αμαρτιών άφεσιν πρό τού τέλους.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Καθίσματα Κατανυκτικά

Ελέησον ημάς Κύριε, ελέησον ημάς, πάσης γάρ απολογίας απορούντες, ταύτην σοι τήν ικεσίαν ως Δεσπότη, οι αμαρτωλοί προσφέρομεν. Ελέησον ημάς.

Κύριε ελέησον ημάς, επί σοί γάρ πεποίθαμεν, μή οργισθής ημίν σφόδρα, μηδέ μνησθής τών ανομιών ημών, αλλ' επίβλεψον καί νύν ως εύσπλαγχνος, καί λύτρωσαι ημάς εκ τών εχθρών ημών, σύ γάρ εί Θεός ημών, καί ημείς λαός σου, πάντες έργα χειρών σου, καί τό όνομά σου επικεκλήμεθα.

Δόξα... καί νύν... Θεοτοκίον

Ελπίς τού κόσμου αγαθή, Θεοτόκε Παρθένε, τήν σήν καί μόνην φοβεράν προστασίαν αιτούμεν, σπλαγχνίσθητι εις απροστάτευτον λαόν, δυσώπησον τόν ελεήμονα Θεόν, ρυσθήναι τάς ψυχάς ημών, εκ πάσης απειλής, μόνη ευλογημένη.

Μετά τήν γ' Στιχολογίαν

Καθίσματα Κατανυκτικά

Ελπίς τού κόσμου

Ζωής ως έδειξας οδούς, τοίς λαοίς Ιωάννη, βοών. Ευθύνατε υμών τάς καρδίας Κυρίω, διάσωσον πολυαμάρτητον ψυχήν, κατάνυξον πεπωρωμένον λογισμόν, καί ρύσαι κολάσεως μελλούσης σαίς ευχαίς, Πρόδρομε τού Σωτήρος.

Μαρτυρικόν

Αγγελικαί δυνάμεις

Αθλητικαί ενστάσεις επί τώ σκάμματι, τυραννικαί αικίσεις επί τούς Μάρτυρας, καί ίσταντο χοροί τών Ασωμάτων, βραβεία κατέχοντες τής νίκης, εξέστησαν τυράννους, καί Βασιλείς οι σοφοί, καθείλον τόν Βελίαρ, ομολογία Χριστού, ο ενισχύσας αυτούς, Κύριε δόξα σοι.

Δόξα... καί νύν... Θεοτοκίον

Πολλά τά πλήθη τών εμών Θεοτόκε πταισμάτων, πρός σέ κατέφυγον Αγνή, σωτηρίας δεόμενος. Επίσκεψαι τήν ασθενούσάν μου ψυχήν, καί αίτησαι τώ Υιώ σου καί Θεώ ημών, δοθήναί μοι τήν άφεσιν, ών έπραξα δεινών, μόνη ευλογημένη.

Κανών Κατανυκτικός, ού η Ακροστιχίς Λυτρωτά Χριστέ,

κούφισόν με πταισμάτων, Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος πλ. β'

Ο Ειρμός

Βοηθός καί σκεπαστής, εγένετό μοι εις σωτηρίαν, ούτός μου Θεός, καί δοξάσω αυτόν, Θεός τού πατρός μου, καί υψώσω αυτόν, ενδόξως γάρ δεδόξασται.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Λυτρωτά μου Ιησού, ως ελυτρώσω πολλών πταισμάτων, Πόρνην τήν ποτέ, μεταγνούσαν καλώς, καμέ δυσωπώ σε, τών αμέτρων μου κακών, ως ελεήμων λύτρωσαι.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Υποπλέων Ιησού, εν ματαιότητι διανοίας, βίου τό δεινόν, τούτο πέλαγος, φεύ! πολλοίς ναυαγίοις, περιέπεσα, εξ ών, απολυτρώσας σώσόν με.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τούς γενναίους Αθλητάς, τού αλλοτρίου τούς καθαιρέτας, τούς καρτερικώς εναθλήσαντας, καί στέφος λαβόντας, εκ Θεού νικητικόν, περιχαρώς δοξάσωμεν.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ρητορεύοντες σοφώς, εν παρρησία Θεού τόν λόγον, ρήτορας δεινούς ενικήσατε, καί πάσαν ιδέαν, ενεγκόντες αλγεινών, μεγάλως εδοξάσθητε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ώφθης πύλη τής ζωής, θανάτου πύλας τώ τοκετώ σου, λύσασα Αγνή, ώφθης γή εκλεκτή, δι' ής ανυψώθη, από γής εις ουρανούς, τό τών ανθρώπων φύραμα.

Κανών τού Τιμίου Προδρόμου, ού η Ακροστιχίς

κατ' Αλφάβητον η δέ η' καί θ Ωδή. Έπος Ιωσήφ.

Ο Ειρμός

Ο αισθητός Φαραώ, κατεποντίσθη πανστρατί, Ισραήλ δέ διελθών, εν μέσω τής θαλάσσης ανεβόα, Κυρίω τώ Θεώ ημών άσωμεν, ότι δεδόξασται.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Άγγελος θείος τήν σήν, γέννησιν Άγγελε Θεού, προμηνύει τώ Πατρί, μεθ' ού ημών μνημόνευε, εν ημέρα τής δίκης, τού ευρείν ημάς έλεος, άγιε Πρόδρομε.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Βλαστός υπάρχων τερπνός, ερήμου Πρόδρομε Χριστού, εν εμοί τήν απαύστως, βλαστάνουσαν αμέλειαν, εκ ριζών ανασπάσας, μετανοίας προσφέρειν με, καρπούς ευόδωσον.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Γαστήρ στειρεύουσά σε, καρπογονεί πανευκλεώς, γονίμους καρδίας, τάς πρίν ακάρπους δείξαντα, αλλά πίστει βοώ σοι, Βαπτιστά τούς ακάρπους μου, λογισμούς έκτιλον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Δόλω απαύστως ο εχθρός, θηρεύει με ο πονηρός, τής αυτού με ενέδρας, Πανάμωμε εξάρπασον, καί ποιείν τού Δεσπότου, Θεοτόκε ευόδωσον, μόνον τό θέλημα.

Ωδή γ' Ο Ειρμός

Στερέωσον Κύριε, επί τήν πέτραν τών εντολών σου, σαλευθείσαν τήν καρδίαν μου, ότι μόνος άγιος, υπάρχεις καί Κύριος.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ιλέω σου όμματι, ηνίκα μέλλω ενώπιόν σου, παραστήναί τε καί κρίνεσθαι, πρόσβλεψόν μοι μόνε, ευδιάλλακτε Κύριε.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Στενάζοντα δέξαι με, ως τόν Τελώνην ψυχής εκ βάθους, καί μετάνοιάν μοι δώρησαι, αμαρτίας πάσης με, Σωτήρ απαλλάττουσαν.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τοίς ρεύμασιν Άγιοι, τών παναγίων υμών αιμάτων, εναγώς λύθρον φερόμενον, απεπαύσατε δαίμοσι, ποτέ επιβώμιον.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Εν Πνεύματι Άγιοι, ερριζωμένοι τώ παναγίω, κατεστρέψατε σεβάσματα απωλείας, πάντας πρός τήν πίστιν στηρίζοντες.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Συνέλαβες Άχραντε, τόν συνοχέα παντός τού κόσμου, διά τούτο ικετεύω σε, Λύτρωσαί με πάσης, συνεχούσης κολάσεως.

Κανών τού Προδρόμου

Ο Ειρμός

Εν τή στερρά τής πίστεώς σου πέτρα, τόν λογισμόν εδράσας τής ψυχής μου, στερέωσον, Κύριε, σέ γάρ έχω Αγαθέ, καταφυγήν καί στερέωμα.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Επιστροφήν οδού πεπλανημένης, δίδου μοι νύν, καί έκτεινόν μοι χείρα, μακάριε Πρόδρομε, εν πελάγει τών δεινών, διηνεκώς θαλαττεύοντι.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ζώ αμελώς καί η τομή εγγίζει, ταίς σαίς προσευχαίς, ανάνευσίν μοι δίδου, αοίδιμε Πρόδρομε, μή ως άκαρπος εις πύρ, αποπεμφθήσωμαι άσβεστον.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Η φοβερά ημέρα επί θύραις, καί χαλεπά, περίκειμαι φορτία, εξ ών με ελάφρωσον, τού Κυρίου Βαπτιστά, ταίς καθαραίς σου δεήσεσι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Θρόνος Θεού, εδείχθης Θεοτόκε, εν ώ σαρκί καθίσας, τού αρχαίου εξήγειρε πτώματος, τούς ανθρώπους εν φωναίς, χαριστηρίοις υμνούντάς σε.

Ωδή δ' Ο Ειρμός

Ακήκοεν ο Προφήτης, τήν έλευσίν σου Κύριε καί εφοβήθη, ότι μέλλεις εκ Παρθένου τίκτεσθαι, καί ανθρώποις δείκνυσθαι, καί έλεγεν. Ακήκοα τήν ακοήν σου, καί εφοβήθην, δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Κρουνούς μοι δακρύων δίδου, ξηραίνοντας τών παθών μου τάς αναβλύσεις, καί τής αμαρτίας πάντα βόρβορον, αποπλύνοντας Οικτίρμον Κύριε, καί παύοντας πυρός γεέννης, αιωνιζούσης, φλόγα μοι τήν άσβεστον.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ου παύομαι επιξέων, τά τραύματα τής ψυχής μου φιληδονίαις, μόνος δέ αναίσθητος εις αίσθησιν, εμαυτού ελθείν μή προαιρούμενος, τίς γένωμαι, καί τί ποιήσω; Χριστέ, Οικτίρμον, ίασαι καί σώσόν με.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Υδάτων τής απωλείας, καί κλύδωνος τής κακίας, τή κυβερνήσει, τή ενθέω Μάρτυρες αοίδιμοι, πίστει υποπλέοντες τό πέλαγος, τό άστατον, τής Βασιλείας τής ουρανίου, όρμον κατελάβετε.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Φωστήρες τής ευσεβείας, λαμπτήρες τής αληθείας γεγενημένοι, φέγγει τών αγώνων εμειώσατε, σκότος αθεϊας πολυώδυνον, θαυμάτων δέ ταίς φρυκτωρίαις, παθών ομίχλην, Μάρτυρες σκεδάζετε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Επτάφωτόν σε λυχνίαν, τό πύρ τής θεογνωσίας, φέρουσαν Κόρη, ο Προφήτης πάλαι προεώρακε, φαίνον τοίς εν σκότει κινδυνεύουσι, Πανάμωμε τής αγνωσίας, διό βοώ σοι, Φώτισον με δέομαι.

Κανών τού Προδρόμου

Ο Ειρμός

Ακήκοα Κύριε, τήν ακοήν σου καί εφοβήθην, κατενόησα τά έργα σου, καί εξέστην, δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ιάτρευσον Πρόδρομε, τήν πληγωθείσαν ληστών εφόδοις, ικετεύω σε καρδίαν μου, δραστηρίω θείας σου φαρμάκω δεήσεως.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Κατάβαλε Πρόδρομε, τήν έτι ζώσαν εν τή ψυχή μου, αμαρτίαν καί ανάνευσιν, νύν μοι δίδου, πρός τάς ηδονάς ολισθαίνοντι.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Λιμήν ημίν φάνηθι, χειμαζομένοις εν τώ πελάγει, τώ τού βίου τό κλυδώνιον, μεταβάλλων, όλον εις γαλήνην Πανόλβιε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μή κρίνης με Κύριε, κατά τά έργα μου δυσωπώ σε, αλλά ίλεώς μοι φάνηθι, δυσωπεί σε, σύν τώ Βαπτιστή η Τεκούσά σε.

Ωδή ε' Ο Ειρμός

Εκ νυκτός ορθρίζοντα, Φιλάνθρωπε, φώτισον δέομαι, καί οδήγησον καμέ, εν τοίς προστάγμασί σου, καί δίδαξόν με Σωτήρ, ποιείν τό θέλημά σου.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ιδού ο τό τάλαντόν σου κρύψας Χριστέ, οκνηρός δούλός σου, καί σχολάσας πονηραίς, τών παθών εργασίαις, εγώ υπάρχω, διό, μή με εις πύρ εκπέμψης.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Σός υιός γενόμενος εν χάριτι, εύσπλαγχνε Κύριε, εδουλώθην τώ εχθρώ, καί σού απεμακρύνθην, ζήσας ασώτως, διό, επιστρέψας με σώσον.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι Μάρτυρες ίσταντο πρό βήματος, θώρακα πίστεως, περιφέροντες, διό, τοίς βέλεσι τής πλάνης, τρώσαι αυτούς ο δεινός, ουκ ίσχυσε Βελίαρ.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νεκρούμενοι σώμασιν οι Μάρτυρες, πάσας ενέκρωσαν, μεθοδείας τού εχθρού, καί πρός ζωήν αγήρω, μετέβησαν εν χαρά, στέφος λαβόντες δόξης.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Πύλη αδιόδευτε διάνοιξον, πύλας μοι δέομαι, μετανοίας αληθούς, καί δείξόν μοι τήν τρίβον, τής σωτηρίας Αγνή, η πάντων οδηγία.

Κανών τού Προδρόμου

Ο Ειρμός

Πρός σέ ορθρίζω, τόν δι' ευσπλαγχνίαν, σεαυτόν τώ πεσόντι, κενώσαντα ατρέπτως, καί μέχρι παθών, απαθώς υποκύψαντα, Λόγε Θεού. Τήν ειρήνην παράσχου μοι φιλάνθρωπε.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ναός εγένου, μάκαρ τής Τριάδος, καί ναώ σου αγίω, ιδού συνηθροισμένοι, εν πίστει θερμή, δυσωπούμέν σε Πρόδρομε, ρύσαι ημάς, πειρασμών τε, καί θλίψεων μακάριε.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ξενώσας πάσης, αρετής τόν νούν μου, σέ τόν ξένην τεμόντα οδόν, εν βίω μάκαρ, νύν εκδυσωπώ, τώ τών όλων Θεώ με οικείωσον, βελτιών με αρίσταις επιδόσεσιν.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ο καταδύσας, ταίς τού Ιορδάνου, προχοαίς τού ελέους, τήν άβυσσον Προφήτα, τάς βρύσεις τών κακών μου, πρεσβείαις σου ξήρανον, Οχετούς μοι δακρύων παρεχόμενος.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Πεποικιλμένη, θείαις αγλαϊαις, τόν ωραίον εν κάλλει, εκύησας Παρθένε, αυτόν, ούν αεί εκδυσώπει, σωθήναι ημάς εκ φθοράς, τούς εν πίστει καί πόθω σε δοξάζοντας.

Ωδή ς' Ο Ειρμός

Εβόησα εν όλη καρδία μου, πρός τόν οικτίρμονα Θεόν, καί επήκουσέ μου, εξ άδου κατωτάτου, καί ανήγαγεν εκ φθοράς τήν ζωήν μου.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Μή δείξης με δαιμόνων επίχαρμα, εν τή ημέρα τή φρικτή, μή ακούσω τότε, φωνής παραπεμπούσης, εις τό πύρ Χριστέ, Ιησού τό τής γεέννης.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Εβύθισε βυθώ παραπτώσεων, οτών δικαίων με εχθρός, καί τών οικτιρμών σου, προστρέχω τώ πελάγει, Ιησού πρός όρμον, ζωής νύν ίθυνόν με.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Πόνων πολλών αρότρω νεώσαντες, ψυχής τήν αύλακα Σοφοί, τώ ενθέω σπόρω, τής πίστεως πολύχουν, μαρτυρίου στάχυν, σαφώς εγεωργείτε.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τοίς τραύμασι κατετραυματίσατε, τόν τραυματίσαντα υμάς, ευσεβώς Οπλίται, διό μετατεθέντες πρός ζωήν, τά πάθη, βροτών καί νύν ιάσθε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ναός Θεού εδείχθης Πανάμωμε, εν ώ οικήσας ιερώς, τήν βροτών ουσίαν, εθέωσε ποιήσας, τούς πιστούς, ναούς εαυτού παραδόξως.

Κανών τού Προδρόμου

Ο Ειρμός

Άβυσσος εσχάτη, αμαρτημάτων εκύκλωσέ με, καί τόν κλύδωνα μηκέτι φέρων, ως Ιωνάς τώ Δεσπότη βοώ σοι, εκ φθοράς με ανάγαγε.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ράδαμνος Προφήτα, ρίζης ακάρπου εβλάστησας, καί καρδίας στειρευούσας πάσης, θεογνωσίας εγκάρπους, εις αίνεσιν Κυρίου απέδειξας,

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Σύντριψον εν τάχει, τόν πονηρόν εν τοίς ποσίν ημών, καί κατεύθυνον ημών τούς πόδας, τούς νοητούς εις ειρήνης οδόν, ταίς προστασίαις σου Πρόδρομε.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Τείχισον Προφήτα, δικαιοσύνης τήν ποίμνην σου, εκλυτρούμενος ημάς παντοίας, επιβουλής τών δαιμόνων, καί τής αιωνιζούσης κολάσεως.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ύμνον σοι Παρθένε, ευχαριστίας προσάγομεν, διά σού Αγνή οι σεσωσμένοι, εκ τής αρχαίας κατάρας, καί πάσαν ευλογίαν καρπούμενοι.

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

Ημάρτομεν, ηνομήσαμεν, ηδικήσαμεν ενώπιόν σου, ουδέ συνετηρήσαμεν, ουδέ εποιήσαμεν, καθώς ενετείλω ημίν, αλλά μή παραδώης ημάς εις τέλος, ο τών Πατέρων Θεός.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Αποσκοπώ εις τό έλεος, σού τό άμετρον άμετρα πταίσας, οίδά σου τήν συμπάθειαν, οίδα τό μακρόθυμον, καί τό ανεξίκακον, μετανοίας μοι δώ καί σώρησαι οικτίρμον, καρπούς σόν με.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ιάτρευσον τής καρδίας μου, τά ανίατα πάθη Οικτίρμον δίδου αποκοπήν τών χρεών μου, τό βαρύτατον φορτίον ελάφρυνον, ίνα εν κατανύξει σε δοξάζω αεί, τόν τών Πατέρων Θεόν.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Στρεβλούμενοι, συγκοπτόμενοι, δαπανώμενοι πυρί ενύλω, λέουσιν εκδιδόμενοι βρώμα, καί τεινόμενοι τροχοίς, ουκ ηρνήσαντό σε, τόν ζώντα Θεόν ημών οι θείοι, καί ιεροί Αθληταί.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Μερίζεσθε εκ τού, σώματος, αλλ' αμέριστοι Θεού οράσθε, Μάρτυρες δι' ενώσεως, θείας τού ενώσαντος, εαυτόν αρρεύστως ημίν, όν αεί δυσωπήσατε σωθήναι, πάσης ανάγκης ημάς.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εβλάστησας άνευ σπέρματος, όν εγέννησε Πατήρ αρρεύστως, έμεινας μετά τόκον, παρθένος ως πρό τού τόκου, διό μεμακάρισαι, καί δεδόξασαι Άχραντε απαύστως, ως Μήτηρ ούσα Θεού.

Κανών τού Προδρόμου

Ο Ειρμός

Οι Παίδες εν Βαβυλώνι, καμίνου φλόγα ουκ έπτηξαν, αλλ' εν μέσω φλογός εμβληθέντες, δροσιζόμενοι έψαλλον. Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Φωνή τού Λόγου υπάρχων, νύν τάς φωνάς ημών πρόσδεξαι, Βαπτιστά, καί παθών καί κινδύνων, καί πολλών περιστάσεων, καί αιωνίου λύτρωσαι, τόν λαόν σου κολάσεως.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Χειρί δεικνύεις Προφήτα, Αμνόν Θεού κόσμου αίροντα, αμαρτίας αεί, όν δυσώπει αφαιρείν μου, τά πταίσματα τά χαλεπά καί χρόνια, καί ζωής αξιώσαί με.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ψυχή μου σπεύσον καί κράξον, τόν σκοτασμόν καταλείψασα, τών αλόγων πράξεων. Οίκτειρόν με Ιησού, παρακλήσεσι τού Βαπτιστού καί ρύσαί με, τού βορβόρου τών έργων μου.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ώ παρειστήκεισαν τρόμω, τά επουράνια Τάγματα, τούτον τίκτεις Αγνή ενωθέντα, τοίς βροτοίς αγαθότητι, όν εκτενώς ικέτευε, οικτειρήσαι τούς δούλους σου.

Ωδή η' Ο Ειρμός

Ον Στρατιαί, ουρανών δοξάζουσι, καί φρίττει τά Χερουβείμ, καί τά Σεραφείμ, πάσα πνοή καί κτίσις, υμνείτε εύλογείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Αποσκοπώ εις τό μέγα έλεος, τών οικτιρμών σου, Χριστέ, ώσπερ ο Δαυϊδ, πταίσας υπέρ ε κείνον, καί κράζω σύν εκείνω. Μόνε ελεήμον, ελέησόν με διά τάχους.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Τέλος χρηστόν, γενέσθαι μοι εύχομαι, καί θέσθαι ταίς πονηραίς, πράξεσί ποτε, τέλος ου προθυμούμαι, πεπωρωμένην έχων, τήν εμήν καρδίαν, οικτείρησόν με Θεού Λόγε.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ως εκλεκτά, καί άμωμα θύματα, τυθέντι υπέρ υμών, τώ μονογενεί, Λόγω εθελουσίως, προσήχθητε θυσίας, πάσας καταργούντες, τάς τών δαιμόνων Αθλοφόροι.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νευρών τομάς, οδόντων εκρίζωσιν, αφαίρεσίν τε χειρών, ξέσεις τε μελών, πάσαν ποινήν τε άλλην, ηνέγκατε γενναίως, Μάρτυρες, υμνούντες, Χριστόν τόν μόνον αθλοθέτην.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νέον ημίν, βρέφος απεκύησας, τόν παλαιόν ημερών, νέας επί γής, τρίβους υποδεικνύντα, καί τήν παλαιωθείσαν φύσιν καινουργούντα, Ανύμφευτε ευλογημένη.

Κανών τού Προδρόμου

Ο Ειρμός

Νόμων πατρώων οι μακαριστοί, εν Βαβυλώνι Νέοι προκινδυνεύοντες, Βασιλεύοντος κατέπτυσαν, προταγής αλογίστου, καί συνημμένοι, ώ ουκ εχωνεύθησαν πυρί, τού κρατούντος επάξιον, ανέμελπον τόν ύμνον, τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Επί τόν Λόγον, βαπτιζόμενον, περιστεράς εν είδει Πνεύμα τό άγιον, εθεάσω κατερχόμενον, καί φωνής επακούσαι, κατηξιώθης, μάκαρ τού Πατρός. Ούτός εστιν, ο Υιός μου ο σύνθρονος, ώ μέλπει πάσα κτίσις.

Τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Πυρί Προφήτα, σών δεήσεων, τά φρυγανώδη πάθη τής διανοίας μου, καταφλέξας εσβεσμένον μου, τόν λύχνον τής καρδίας, άναψον πάλιν, όπως τηλαυγώς κατανοών, αναμέλπω τού Κτίσαντος, τό φώς τών προσταγμάτων. Τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ο κατακρύψας, δούλος τάλαντον, όπερ εις εργασίαν εκ Θεού είληφα, εγώ πέφυκα ο άθλιος, καί τί ποιήσω, όταν εις κρίσιν έλθης, εκάστου τό έργον εκζητών, Πρόφθασον τοίνυν Προφήτα, κραυγάζοντά με πίστει. Τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Συντήρησόν μου, τήν διάνοιαν, έν ταπεινώσει Κόρη θεοχαρίτωτε, ή τώ τόκω σου συντρίψασα, επάρσεις τών δαιμόνων, καί ύψωσόν με, από τής κοπρίας τών παθών, καί πεινώντατήν χάριν σου, κόρεσον μελωδούντα. Τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ' Ο Ειρμός

Ασπόρου συλλήψεως, ο τόκος ανερμήνευτος, Μητρός ανάνδρου, άφθορος η κύησις, Θεού γάρ η γέννησις, καινοποιεί τάς φύσεις, διό σε πάσαι αί γενεαί, ως Θεόνυμφον Μητέρα, ορθοδόξως μεγαλύνομεν.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ιησού φιλάνθρωπε, ο μόνος τήν ασθένειαν, ημών γινώσκων, ταύτην γάρ εφόρεσας, δι' οίκτον βουλόμενος, αυτήν αποκαθάραι, διό τούς σπίλους τούς πονηρούς, καί τά έλκη τών παθών μου, αποκάθαρον, καί σώσόν με.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ως Πόρνη τά δάκρυα, προσφέρω σοι φιλάνθρωπε, ως ο Τελώνης, στενάζων κραυγάζω σοι, Ιλάσθητι σώσόν με, ώσπερ η Χαναναία, Ελέησόν με, εκβοώ, ως τόν Πέτρον μεταγνόντα, συγχωρήσεως αξίωσον.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σαρκί συμπλεκόμενοι, ασάρκω κοσμοκράτορι, πυγμαίς τών άθλων, τούτον κατεβάλετε, καί νίκης τόν στέφανον, εδέξασθε αξίως, διό πρεσβεύσατε εκτενώς, υπέρ πάντων τών εν πίστει, ευφημούντων υμάς Άγιοι.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ηγίασας Κύριε, τήν γήν αγίοις αίμασι, τών σών Αγίων, καί τούτων Πανάγιε, τά πνεύματα πνεύμασι, Δυνάμεων αγίων, συνάπτεις πάντοτε, δι' αυτών, αγιάζων τούς εν πίστει, αληθεί σε αγιάζοντας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φωνήν σοι προσάγομεν, τήν τού Άγγέλου Πάναγνε, ευλογημένη. Χαίρε η χωρήσασα, Θεόν τόν αχώρητον, χαίρε κατάρας λύσις, καί ευλογίας εισαγωγή, χαίρε μόνη Παραδείσου, η τήν θύραν ανεώξασα.

Κανών τού Προδρόμου

Ο Ειρμός

Ξενίας δεσποτικής, καί αθανάτου τραπέζης, εν υπερώω τόπω, ταίς υψηλαίς φρεσί, πιστοί δεύτε απολαύσωμεν, επαναβεβηκότι λόγον, εκ σού μαθόντες, όν μεγαλύνομεν.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ιάτρευσόν μου τόν νούν, φιληδονίαις τού βίου, δεινώς τραυματισθέντα, καί παύσον τό σφοδρώς, συνταράσσον με κλυδώνιον, καί δείξόν μοι τής μετανοίας, τάς οδούς τάς ευθείας, Κυρίου Πρόδρομε.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ώράθης μέσον εστώς, τής Παλαιάς τε καί Νέας, τήν μέν Προφήτα παύων, τής δέ τό φώς δηλών, ο πορεύεσθαι ευόδωσον, ημάς εν συνειδότι θείω, όπως σκότους ρυσθώμεν, διαιωνίζοντος.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Συνήφθης ταίς Στρατιαίς, ταις ουρανίαις θεόφρον, μεθ' ών Χριστόν δυσώπει, τούς επί γής ημάς, διασώζεσθαι τιμώντάς σε, εν τώ σεπτώ σου τούτω οίκω, Βαπτιστά Ιωάννη, Κυρίου Πρόδρομε.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ημέρα πλήρης θυμού, ημέρα σκότους υπάρχει, τοίς έργα σχούσι σκότους, η δίκη η φρικτή, Βαπτιστά Χριστού καί Πρόδρομε, ικεσίαις σου τότε ρύσαι, κατακρίσεως πάσης, τούς σε γεραίροντας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φανείσα τών Χερουβείμ, αγιωτέρα Παρθένε, ως τόν Θεόν τεκούσα τόν υπεράγιον, πάντας ημάς καθαγίασον, τούς εν φωναίς αγίαις πίστει, εν νυκτί καί ημέρα, σέ αγιάζοντας.

Απόστιχα τών Αίνων Κατανυκτικά

Τά τής καρδίας μου τραύματα, εκ πολλών αμαρτημάτων φυέντα μοι, ιάτρευσον Σωτήρ, ο τών ψυχών καί σωμάτων ιατρός, καί παρέχων τοίς αιτούσι, πταισμάτων τήν συγχώρησιν αεί, παράσχου μοι δάκρυα μετανοίας, διδούς μοι τήν λύσιν τών εγκλημάτων Κύριε, καί ελέησόν με.

Στίχ. α'. Ενεπλήσθημεν τό πρωϊ τού ελέους σου, Κύριε, καί ηγαλλιασάμεθα καί ηυφράνθημεν έν πάσαις ταίς ημέραις ημών. Ευφρανθείημεν, ανθών ημερών εταπείνωσας ημάς, ετών, ών είδομεν κακά, καί ίδε επί τούς δούλους σου καί επί τά έργα σου, καί οδήγησον τούς υιούς αυτών.

Γυμνόν με ευρών τών αρετών ο εχθρός, τώ βέλει τής αμαρτίας έτρωσεν, αλλά σύ ως ιατρός ψυχών τε καί σωμάτων, τά τραύματα τής ψυχής μου θεράπευσον, Κύριε καί ελέησόν με.

Μαρτυρικόν

Στίχ. β'. Καί έστω η λαμπρότης Κυρίου τού Θεού ημών εφ' ημάς, καί τά έργα τών χειρών ημών κατεύθυνον εφ' ημάς, καί τό έργον τών χειρών ημών κατεύθυνον.

Κύριε, ειμή τούς Αγίους σου είχομεν πρεσβευτάς, καί τήν αγαθότητά σου συμπαθούσαν ημίν, πώς ετολμώμεν Σωτήρ υμνήσαί σε, όν ευλογούσιν απαύστως Άγγελοι; Καρδιογνώστα, φείσαι τών ψυχών ημών.

Δόξα... καί νύν... Θεοτοκίον

Ουδείς προστρέχων επί σοί, κατησχυμμένος από σού εκπορεύεται, αγνή Παρθένε Θεοτόκε, αλλ' αιτείται τήν χάριν, καί λαμβάνει τό δώρημα, πρός τό συμφέρον τής αιτήσεως.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Μνήσθητί μου, ο Θεός ο Σωτήρ μου, όταν έλθης εν τή Βασιλεία σου, καί σώσόν με, ως μόνος φιλάνθρωπος.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Ο τού Πέτρου, προσδεξάμενος τόν θρήνον, πρόσδεξαί μου Χριστέ τήν μετάνοιαν, καί σωζομένων, τή τάξει με σύνταξον.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Ο κηρύξας, τήν μετάνοιαν ανθρώποις, τού Κυρίου Βαπτιστά καί Πρόδρομε, μετανοείν με εκ ψυχής ικέτευε.

Μαρτυρικόν

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Τρικυμίας, ενεγκόντες παθημάτων, Αθλοφόροι βροτών τά νοσήματα, νύν εξιάσθε, όθεν μακαρίζεσθε.

Δόξα...

Ο Προφήταις, δοξαζόμενος Θεός, ο εν Τριάδι απλή ασυγχύτω τε, ταίς τού Προδρόμου, σώσον ικεσίαις με.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Προστασία, τών εν θλίψεσι βεβαία, πρόστηθί μοι τού βίου τοίς πάθεσι, προσομιλούντι, καί σώσόν με δέομαι.

Ήχος πλ. β' Η απεγνωσμένη

Στίχ. α'. Εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Ο Θεός ο θέλων σωθήναι πάντας, επίβλεψον, ίδε τήν προσευχήν μου, καί μή μου τά δάκρυα, ως μάταια απώση, τίς γάρ προσήλθέ σοι προσπίπτων, καί ευθύς ουκ εσώθη; τίς δέ εβόησε θερμώς σοι, καί ευθύς ουκ ηκούσθη; καί γάρ Δέσποτα, ταχύς ευρίσκη, εις σωτηρίαν πάσι τοίς αιτούσί σε Κύριε, διά τό μέγα σου έλεος.

Στίχ. β'. Ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Τόν ταίς αμαρτίαις καταποθέντα, καί φιληδονίαις καταρραγέντα, ανάστησον εύσπλαγχνε, τή σή φιλανθρωπία, μή με επίχαρμα δαιμόνων, συγχωρήσης γενέσθαι, μηδέ ανάξιον εάσης, τών φρικτών μυστηρίων, αλλά πρόσδεξαι ως ελεήμων, πρό τής εξόδου στεναγμούς μου καί δάκρυα, καί τών παθών με ελευθέρωσον.

Στίχ. γ'. Από φυλακής πρωϊας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωϊας ελπισάτω Ισραήλ επί τόν Κύριον.

Θρήνησον ψυχή μου πρό τής εξόδου, πρόσπεσον τώ Κτίστη εν μετανοία, δάκρυα προσάγαγε, εξ όλης τής καρδίας, κράξον Χριστώ εν κατανύξει. Ημάρτηκά σοι Λόγε, δέξαι πολλά ημαρτηκότα, μή με αποβδελύξη, μή παρόψη με Δικαιοκρίτα, μηδέ εις πύρ με αποπέμψης μακρόθυμε, διά τό μέγα σου έλεος.

Έτερα τής Θεοτόκου

Όλην αποθέμενοι

Στίχ. δ'. Ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος, καί πολλή παρ' αυτώ, λύτρωσις. καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραήλ έκ πασών τών ανομιών αυτού.

Ο γάμος ηυτρέπισται, τού ουρανίου Νυμφίου, οι κήρυκες κράζουσι, τί βραδύνεις μέλαινα, εκουσίως ψυχή; ρυπαρά πάντα σου, αληθώς υπάρχει, ασελγείαις τά ιμάτια, καί πώς ταλαίπωρε, μέλλεις εισελθείν, δεύρο, πρόσπεσον, πρό τέλους εκ καρδίας σου, τή Αειπαρθένω κραυγάζουσα. Υσσώπω πρεσβείας, ραντίσασα καθάρισον Αγνή, καί τού νυμφώνος αξίωσον, όπως μεγαλύνω σε.

Στίχ. ε'. Αινείτε τόν Κύριον πάντα τά έθνη, επαινέσατε αυτόν, πάντες οι λαοί.

Νοός καθαρότητι, ο Ησαϊας Παρθένε, πόρρωθεν προέφησε, ποιητήν τής κτίσεως τεξομένην σε, ώ Σεμνή Πάναγνε, σύ γάρ ώφθης μόνη, εξ αιώνος Παναμώμητος, διό σου δέομαι τήν μεμολυσμένην καρδίαν μου, καθάρισον καί λάμψεως, θείας κοινωνόν με ανάδειξον, Κόρη τού Υιού σου, καί στάσεως αυτού τής δεξιάς, όταν καθίση, ως γέγραπται, κρίναι κόσμον άπαντα.

Στίχ. ς'. Ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού Κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Η πόρνη κενώσασα, μύρου αλάβαστρον πάλαι, τοίς ποσί σου Δέσποτα, πάντων ηλευθέρωται, ών περ έπραξεν, ο Ληστής μόνον σου, μνημονεύσας ώφθη, καί ευθέως εις Παράδεισον, αυτόν εισήγαγες, εγώ δέ τί πράξω ο άθλιος; ου μύρον, ου κατάνυξιν, έχω, δωρεάν με ελέησον, οίκτειρόν με Λόγε, η άχραντός σου Μήτηρ δυσωπεί, ήν εδωρήσω τώ κόσμω σου, μέγα καταφύγιον.

Δόξα... Καί νύν...

Σταυροθεοτοκίον όμοιον

Κρίσιν Ισραήλ κριταί, θανατηφόρον κριθήναι, σέ Υιέ κατέκριναν, ως κριτόν σε στήσαντες επί βήματος, τόν νεκρούς κρίνοντα, καί τούς ζώντας Σώτερ, καί Πιλάτω παριστώσί σε, καί κατακρίνουσι, πρό τής δίκης φεύ! οι παράνομοι, καί βλέπουσα τιτρώσκομαι, καί συγκατακρίνομαι Κύριε, όθεν καί προκρίνω, θανείν υπέρ τό ζήν εν στεναγμοίς, η Θεοτόκος εκραύγαζε, μόνε πολυέλεε.

Απόστιχα Σταυρώσιμα

Ο Σταυρός σου Κύριε, ζωή καί αντίληψις, υπάρχει τώ λαώ σου, καί επ' αυτώ πεποιθότες, σέ τόν σταυρωθέντα, σαρκί Θεόν ημών υμνούμεν, ελέησον ημάς.

Στίχ. Α'. Πρός σέ ήρα τούς οφθαλμούς μου, τόν κατοικούντα εν τώ ουρανώ. Ιδού, ως οφθαλμοί δούλων εις χείρας τών κυρίων αυτών, ως οφθαλμοί παιδίσκης εις χείρας τής κυρίας αυτής, ούτως οι οφθαλμοί ημών πρός Κύριον τόν Θεόν ημών, έως ού οικτιρήσαι ημάς.

Ο Σταυρός σου Κύριε, Παράδεισον ήνοιξε, τώ γένει τών ανθρώπων, καί εκ φθοράς λυτρωθέντες, σέ τόν σταυρωθέντα, σαρκί Θεόν ημών υμνούμεν, ελέησον ημάς.

Μαρτυρικόν

Στίχ. Β'. Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, ότι επί πολύ επλήσθημεν εξουδενώσεως, επί πλείον επλ ήσθη η ψυχή ημών, τό όνειδος τοίς ευθηνούσι, καί η εξουδένωσις τοίς υπερηφάνοις.

Οι αθλοφόροι Μάρτυρες, καί ουρανοπολίται, επί γής αθλήσαντες, πολλάς βασάνους υπέμειναν, πρεσβείαις Κύριε, καί ευχαίς αυτών, πάντας ημάς διαφύλαξον.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Ορώσά σε σταυρούμενον, Χριστέ η σέ κυήσασα, ανεβόα. Τί τό ξένον, ο ορώ, μυστήριον Υιέ μου, πώς επί ξύλου θνήσκεις, σαρκί κρεμάμενος, ζωής χορηγέ;

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Ήχος πλ. β'

Μόνον επάγη τό ξύλον, Χριστέ τού Σταυρού σου, τά θεμέλια εσαλεύθησαν, τού θανάτου Κύριε, όν γάρ κατέπιε πόθω ο άδης, απέλυσε τρόμω. Εδειξας ημίν τό σωτήριόν σου Άγιε, καί δοξολογούμέν σε Υιέ Θεού, ελέησον ημάς.

Κύριε, κατέκρινάν σε Ιουδαίοι θανάτω, τήν ζωήν τών απάντων, οι τήν Ερυθράν ράβδω πεζεύσαντες, Σταυρώ σε προσήλωσαν, καί οι εκ πέτρας μέλι θηλάσαντες, χολήν σοι προσήνεγκαν, αλλ' εκών υπέμεινας, ίνα ημάς ελευθερώσης, τής δουλείας τού εχθρού, Κύριε δόξα σοι.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Η σέ κυήσασα Χριστέ, αειπάρθενος Κόρη, εν τώ Σταυρώ σε δι' ημάς, υψωθέντα ορώσα, ετέτρωτο λύπης ρομφαία τήν ψυχήν, καί έκλαιε θρηνωδούσα μητρικώς. Αυτής ταίς παρακλήσεσιν, ελέησον ημάς, Κύριε τού ελέους.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Σήμερον τό προφητικόν πεπλήρωται λόγιον, ιδού γάρ προσκυνούμεν εις τόν τόπον, ού έστησαν οι πόδες σου Κύριε, καί ξύλου σωτηρίας γευσάμενοι, τών εξ αμαρτίας παθών ελευθερίας ετύχομεν, πρεσβείαις τής Θεοτόκου, μόνε φιλάνθρωπε.

Ο Σταυρός σου Κύριε ηγίασται, εν αυτώ γάρ γίνονται ιάματα, τοίς ασθενούσιν εν αμαρτίαις, δι' αυτού σοι προσπίπτομεν. Ελέησον ημάς.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Ελπίς τού κόσμου αγαθή

Εν ξύλω βλέπουσα νεκρόν, κρεμάμενον η Παρθένος Θεόν, όν έτεκε σαρκί, θρηνωδούσα εβόα. Τήν άφατον μακροθυμίαν σου, Υιέ εκπλήττομαι, πώς ως κατάκριτον Σταυρώ, προσήλωσαν οι άνομοι, τόν δίκαιον Κριτήν, καί μόνον σε Δεσπότην.

Μετά τήν γ' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Ελπίς τού κόσμου αγαθή

Τό ξύλον ήνεγκε φθοράν, εν Εδέμ τώ Γενάρχη. Σταυρού δέ ξύλον τήν ζωήν, ήνθησεν εν Κρανίω, πεπάτηται καί γάρ κακία τού εχθρού, ηλέηται τή προσηλώσει τού Χριστού, καί εύρε τόν Παράδεισον, κραυγάζων ο Αδάμ. Ώ ξύλον ευλογημένον!

Μαρτυρικόν

Αθλητικόν αγώνα υπομείναντες οι Άγιοι, καί τά βραβεία τής νίκης παρά σού κομισάμενοι, κατήργησαν τάς επινοίας τών παρανόμων, εδέξαντο τούς στεφάνους τής αφθαρσίας.

Δι' αυτών ο Θεός δυσωπούμενος, δώρησαι ημίν τό μέγα έλεος.

Δόξα... καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Θεοτόκε Παρθένε, ικέτευε τόν Υιόν σου, τόν εκουσίως προσπαγέντα εν Σταυρώ, καί τόν κόσμον εκ πλάνης ελευθερώσαντα, Χριστόν τόν Θεόν ημών, τού ελεήσαι τάς ψυχάς ημών.

Κανών Σταυρώσιμος, ού η Ακροστιχίς.

Σώζεις με, Σώτερ, προσπαγείς επί ξύλου, τόν Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος πλ. β'

Ο Ειρμός

Ως εν ηπείρω πεζεύσας ο Ισραήλ, εν αβύσσω ίχνεσι, τόν διώκτην Φαραώ, καθορών ποντούμενον Θεώ, επινίκιον ωδήν, εβόα άσωμεν.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Σύ τάς παλάμας απλώσας επί Σταυρού, ηγκαλίσω Δέσποτα, απωσθέντας τούς βροτούς, καί τώ σώ προσήγαγες Πατρί, ως Υιός αγαπητός, καί ομοούσιος.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ώσπερ αμνός ανηρτήθης επί Σταυρού, τό σόν Λόγε πρόβατον, εκζητών τό πλανηθέν, καί ευρών συνέταξας αυτό, απλανέσιν Ιησού, δόξα τώ κράτει σου.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ζωήν ποθούντες τήν άνω οι ευκλεείς, αθλοφόροι Μάρτυρες, ενεκρώθησαν εν γή, υποστάντες βάσανα πολλά, καί ποικίλους πειρασμούς, οι αξιάγαστοι.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Επί βημάτων αδίκων διά Χριστόν, τόν εν πάσι δίκαιον, παρεστώτες Αθληταί, κρίσιν πάσαν άδικον υμείς, δικαιούσαν εν Θεώ, καθυπεμείνατε.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ίνα απάθειαν πάσι τοίς εξ Αδάμ, προξενήσης Δέσποτα, πάθος φέρεις εν Σταυρώ, καί ορώσα σείεται η γή, θρηνωδούσα μητρικώς, εβόας Δέσποινα.

Κανών τής Υπεραγίας Θεοτόκου, ού η Ακροστιχίς.

Έκτον προσάξω τή Θεοτόκω μέλος. Ιωσήφ.

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εκ πονηράς συμβουλίας τού δυσμενούς, η προμήτωρ θάνατον, επεισήξεν αλλ' αυτή, τήν ζωήν κυήσασα Αγνή, νεκρωθέντας τή φθορά, ημάς εζώωσας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Καί λογισμοίς ολισθαίνων καί μολυσμοίς, σαρκικοίς σπιλούμενος, επί σέ τήν καθαράν, αληθώς καί άσπιλον Αγνήν, καταφεύγω. Βοηθός, γενού τώ δούλω σου.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τά τής καρδίας μου πάθη τά χαλεπά, Θεοτόκε ίασαι, τών αστάτων λογισμών, τό δεινόν κλυδώνιον τή σή, μεσιτεία πρός Θεόν, κόπασον Δέσποινα.

Ωδή γ' Ο Ειρμός

Ουκ έστιν άγιος ως σύ, Κύριε ο Θεός μου, ο υψώσας τό κέρας, τών πιστών σου αγαθέ, καί στερεώσας αυτούς, εν τή πέτρα τής ομολογίας σου.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Σταυρός επήγνυτο εν γή, καί κατέστραπτο πλάνη, καί εσείετο κτίσις, καί καρδίαι τών βροτών σεσαλευμέναι εχθρού, επηρεία πίστιν υπεδέχοντο.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Μανείς ο άδικος λαός, σέ τόν δίκαιον μόνον, κατακρίνει θανάτω, δι' καιούντα τούς βροτούς, καί εξ αδίκου χειρός, τού δολίου τούτους εξαιρούμενον.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Εκίνει πάσαν εαυτού, τήν κακίαν ο πλάνος, τοίς Αγίοις παλαίων, αλλ' ηττάτο καθορών, αταπεινώτους αυτούς, καί τής θείας κοινωνούς λαμπρότητος.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σωμάτων ώρα ταίς σφοδραίς, ηλλοιούτο αικίαις, αλλ' επέλαμπε μάλλον, η φαιδρότης τής ψυχής, τών Αθλοφόρων Χριστού, ενεργεία τού αγίου Πνεύματος.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ωραίον κάλλει σε Υιέ, υπέρ πάντας ανθρώπους, εν τώ τίκτειν επέγνων, καί πώς σταυρούμενος νύν, κάλλος ουκ έχεις Χριστέ; η Παρθένος έλεγε δακρύουσα.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο μόνος φύσει συμπαθής, ο τό αίμά σου Λόγε, διά σπλάγχνα ελέους, δι' εμέ επί Σταυρού, κενώσας διά τής σέ, κυησάσης οίκτειρον καί σώσόν με.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ναός γενόμενος Θεού, τή θεογενεσία εκουσίως εις πάθη, ωλίσθησα χαλεπά, διό σε Θεού Ναέ, ικετεύω, Δέσποινα βοήθει μοι.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Παστάς Κυρίου εκλεκτή, ουρανίου παστάδος, ποίησον κληρονόμον, τόν τή θεία σκέπη σου, ως εν παστάδι σεπτή, καθ' εκάστην, πόθω σε γεραίροντα.

Ωδή δ' Ο Ειρμός

Χριστός μου δύναμις, Θεός καί Κύριος, η σεπτή Εκκλησία θεοπρεπώς, μέλπει ανακράζουσα, εκ διανοίας καθαράς, εν Κυρίω εορτάζουσα.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ταθέντα ξύλω σε ορών ο Ήλιος, εμελαίνετο φόβω, καί σκοτασμόν, πλάσμα απεδύετο, καί εδεσμείτο ο εχθρός, καί η πλάνη διελύετο.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Εδέσμει χείρας σου, λαός παράνομος, καί δεσμώται αλύτων, Σώτερ δεσμών, πάντες απελύοντο, Ήλιε άδυτε Χριστέ, πάσα κτίσις δέ ανύμνει σε.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ροαίς επνίξατε, αιμάτων Μάρτυρες, Φαραώτόν διώκτην, φρενοβλαβώς, άμετρα καυχώμενον, καί πρός τήν γήν τήν νοητήν, αγαλλόμενοι μετέβητε.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Πτεροίς τού Πνεύματος, υπεριπτάμενοι, τού εχθρού τών παγίδων οι Αθληταί, χαίροντες ανέδραμον, ένθα τό πρώτον αγαθόν, καί ζωή καί φώς ανέσπερον.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ρομφαία τέτρωσαι, τού πάθους Δέσποινα, τού εκ σού σαρκωθέντος, ότε αυτόν, έβλεψας σταυρούμενον, καί λόγχη άχραντον πλευράν, δι' ημάς εξορυττόμενον.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ρανίσιν Άχραντε, πλευράς τού τόκου σου, τών παθών μου τόν ρύπον, καί τούς δεινούς, σπίλους τής καρδίας μου, εναποκάθαρον Αγνή, καί φωτί σου καταλάμπρυνον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Οδός ευθείά μοι, οδός εισάγουσα, σωτηρίας πρός τρίβους, η τήν οδόν, τέξασα γενήθητι, αποπλανήσει πονηρά, καθ' εκάστην ολισθαίνοντι.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σταγόνα όμβρισον, εν τή καρδία μου, κατανύξεως Κόρη, η τήν πηγήν, τής ζωής κυήσασα, τάς διεκχύσεις τών εμών, παθημάτων αναστέλλουσα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Αγία Δέσποινα, τόν υπεράγιον, η κυήσασα Λόγον, αγιασμόν, τή ψυχή μου δώρησαι, καί τρικυμίας πειρασμών τήν ζωήν μου ελευθέρωσον.

Ωδή ε' Ο Ειρμός

Τώ θείω φέγγει σου Αγαθέ, τάς τών ορθριζόντων σοι ψυχάς, πόθω καταύγασον δέομαι, σέ ειδέναι Λόγε Θεού, τόν όντως Θεόν, εκ ζόφου τών πταισμάτων ανακαλούμενον.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ο περιβάλλων τόν ουρανόν, νέφεσι Χριστέ επί Σταυρού, γυμνός επάγης θελήματι, γύμνωσιν κακίας προσαπεκδύων με, καί στολαίς αφθαρσίας φαιδρύνων Δέσποτα.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Σταυρώ ετάθη η αληθής, άμπελος Χριστός ο φυτουργός, καί γλυκασμός τών ψυχών ημών, γλεύκος αποστάζων, τήν μέθην άπασαν, τής πλάνης αναστέλλων τού πολεμήτορος.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Πεποικιλμένοι τοίς ιεροίς, στίγμασι Χριστού οι Αθληταί, καί τοίς στεφάνοις κοσμούμενοι, τώ σαρκί παθόντι Θεώ παρίστανται, ημίν αμαρτημάτων λύσιν αιτούμενοι.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Αποσκοπούντες πρός τήν εκεί, δόξαν Αθλοφόροι καί ζωήν, καί αληθή αγαλλίασιν, πάσαν τρικυμίαν, παθών ηνέγκατε, τώ πάθει τού Δεσπότου ενδυναμούμενοι.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Γαστρί χωρήσασα Χριστόν, μόνον τόν αχώρητον παντί ωδίνων άνευθεν τέτοκα, νύν δέ οδυνώμαι, εν τώ σταυρούσθαί σε, Υιέ μου, η Θεοτόκος κλαίουσα έλεγεν.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ξένον ως έσχηκας τοκετόν, ξένον με γενόμενον Θεού, δι' αμαρτίας οικείωσιν, ξένωσον εκ ταύτης, καί τώ οικτίρμονι οικείωσον Παρθένε τή μεσιτεία σου.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ως όρος πάλαι σε Δανιήλ, βλέπει τηλαυγώς μαρμαρυγαίς, τής παρθενίας εκλάμπουσαν, εξ ού ετμήθη λίθος, συντρίβων Πάναγνε, τά είδωλα τής πλάνης σθένει θεότητος.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τόν ταίς εφόδοις ταίς ληστρικαίς, τετραυματισμένον τήν ψυχήν, ημιθανή τε τυγχάνοντα, εν οδώ τού βίου καί κινδυνεύοντα, διά τής σέ τεκούσης Λόγε επίσκεψαι.

Ωδή ς' Ο Ειρμός

Τού βίου τήν θάλασσαν, υψουμένην καθορών, τών πειρασμών τώ κλύδωνι, τώ ευδίω λιμένι σου προσδραμών, βοώ σοι. Ανάγαγε, εκ φθοράς τήν ζωήν μου πολυέλεε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Εστέφθης μακρόθυμε, ταίς ακάνθαις τών παθών, εναποτέμνων άκανθαν, λόγχη πλευράν ετρώθης, καί τόν ημάς, νεκρούς εργασάμενον, απενέκρωσας όφιν πολυμήχανον.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ικρίω ανήρτησαι, καταρράσσων τού εχθρού, τήν δυναστείαν Δέσποτα, δουλείας δέ πικράς με ελευθερών, εδέξω ραπίσματα, ανυμνώ σου οικτίρμον τό μακρόθυμον.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σταυρώ τειχιζόμενοι, πλάνης τείχη πονηρά, οι Αθληταί κατέστρεψαν, καί πρός τήν άνω πόλιν νικητικοίς, στεφάνοις κοσμούμενοι, μετω κίσθησαν, όθεν μακαρίζονται.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Εις ύψος περίδοξον, μαρτυρίου εαυτούς, αναγαγόντες Άγιοι, τάς πονηράς υψώσεις τού δυσμενούς, εις γήν κατεπτώσατε, καί στεφάνους εξ ύψους εκομίσασθε.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Πατρός τό απαύγασμα, πώς επήρθη εν Σταυρώ, φωταγωγούν τά σύμπαντα, καί καταρράσσον σκότους τόν αρχηγόν! η πάναγνος Δέσποινα, μητρικώς θρηνωδούσα απεφθέγγετο.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η ράβδος η έντιμος, η βλαστήσασα ημίν, ξύλον ζωής τόν Κύριον, τήν ταπεινήν ψυχήν μου φθοροποιούς, εννοίας βλαστάνουσαν, τώ Σταυρώ τού Υιού σου αποκάθαρον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Θηρός αμαρτίας με, ως κητώας εκ γαστρός, τόν Ιωνάν εξάγαγε, ταίς ικεσίαις Λόγε τής εν γαστρί, αγνώς χωρησάσης σε, τόν αχώρητον φύσει πολυέλεε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Επλήθυναν Δέσποτα, υπέρ άμμον θαλασσών, τά πονηρά μου πταίσματα, ως κεκτημένος πέλαγος οικτιρμών, επίστρεψον σώσόν με, παρακλήσεσι Λόγε τής τεκούσης σε.

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

Δροσοβόλον μέν τήν κάμινον, ειργάσατο, Άγγελος τοίς οσίοις Παισί, τούς Χαλδαίους δέ καταφλέγον, πρόσταγμα Θεού, τόν τύραννον έπεισε βοαν. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ιοβόλον απερράπισας τού δράκοντος, κακίαν ραπιζόμενος, καί κρεμάμενος επί ξύλου, μόνε Δυνατέ, τούς πάντας εφώτισας βοάν. Ευλογητόςεί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ξύλου εύρατο γευσάμενος τόν θάνατον, Αδάμ ο πρώτος άνθρωπος, ο δέ δεύτερος εν αυτώ, Χριστός θανατωθείς, αθάνατον δίδωσι ζωήν, απονεκρώσας τόν εχθρόν, τόν πολυμήχανον.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Υπομένοντες τόν Κύριον ανήχθητε, ταλαιπωρίας Μάρτυρες, τών κολάσεων, καί εν πέτρα έστητε στερρά, τής πίστεως, πάσαν πονηράν, υποσκελίζοντες εχθρού, κακίαν θεία ροπή.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Λαμπρυνθέντες τοίς παθήμασιν ελάμψατε, Ηλίου τηλαυγέστερον, καί τάς τού σκότους εξουσίας, πάσας, Αθληταί, ελύσατε μέλποντες Χριστώ. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο υπάρχων αναλλοίωτος θεότητι, ηλλοίωσας κρεμάμενος Σταυρώ, κτίσιν άπασαν η παρθένος, έλεγεν Υιέ, καί βλέπουσα ταύτα θρηνωδώ, εκπληττομένη τήν φρικτήν, οικονομίαν σου.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η τήν φύσιν τού προπάτορος Θεώσασα, τώ υπέρ φύσιν τόκω σου, αμαρτώντα με υπέρ φύσιν, καί τόν αγαθόν, τή φύσει πικράναντα Θεόν, καταλλαγαίς σου μητρικαίς, αυτώ οικείωσον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τήν πηγάζουσαν εκάστοτε καρδίαν μου, αμαρτημάτων ρεύματα η πηγάσασα, σωτηρίας ύδωρ τοίς πιστοίς, καθάρισον μέλπειν εμμελώς. Ευλογημένη η Θεόν σαρκί κυήσασα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ουρανός επί τής γής σύ εχρημάτισας, τού ουρανού καί τής γής ποιητού, όν ικέτευε τών γής με, ρύσασθαι κακών, καί μέτοχον τών εν ουρανοίς, καταξιώσαι αγαθών, Θεογεννήτρια.

Ωδή η' Ο Ειρμός

Εκ φλογός τοίς Οσίοις δρόσον επήγασας, καί Δικαίου θυσίαν ύδατι έφλεξας, άπαντα γάρ δράς Χριστέ, μόνω τώ βούλεσθαι, σέ υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Υπερήφανον όφιν σύ εταπείνωσας, ταπεινώσει καρδίας ξύλω υψούμενος, ύψιστε Θεέ, καί Αδάμ τόν τοίς πάθεσι, τεταπεινωμένον, ανύψωσας Οικτίρμον.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Τήν τού ξύλου πικρίαν μεταποιούμενος, επί ξύλου ετύθης χολής γευόμενος, πάντων γλυκασμός, καί ζωή ενυπόστατος, Δέσποτα υπάρχων, καί φώς καί σωτηρία.

Μαρτυρικόν

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ουκ εκάμψατε γόνυ γλυπτοίς Πανεύφημοι, αλλ' ετύθητε άρνες ώσπερ αμώμητοι, καί τού πονηρού τήν ισχύν κατεκάμψατε, καί υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ναοί Πνεύματος ζώντος ώφθητε Μάρτυρες, τούς ναούς τών ειδώλων κατηδαφίσατε, καί πρός τόν Ναόν, τόν ουράνιον ήρθητε, ανυμνολογούντες, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ιακώβ σε, προείδε Παρθένε κλίμακα, πρός ουράνιον ύψος ημάς ανάγουσαν, τούς εις τόν βυθόν, τών κακών ολισθήσαντας, όθεν σε υμνούμεν, Αγνή εις τούς αιώνας.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Καί μή θέλων ο τάλας πράττω τά άτοπα, συνηθεία δουλεύων καταδουλούση με, δούλοις πονηροίς, εκ Θεού ολισθήσασι, Δέσποινα Παρθένε, ελεύθερόν με δείξον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ως τόν βότρυν τεκούσα τόν αγεώργητον, τόν πηγάζοντα οίνον πάσι σωτήριον, μέθη με πικράς, αμαρτίας σκοτούμενον, Δέσποινα Παρθένε, σωφρόνισον καί σώσον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μή με στήσης εν ώρα Δέσποτα κρίσεως, μετά τών κατακρίτων όντα κατάκριτον, αλλά τόν πικρόν, στεναγμόν μου δεξάμενος, σώσόν με πρεσβείαις, τής σής μητρός Οικτίρμον.

Ωδή θ' Ο Ειρμός

Θεόν ανθρώποις ιδείν αδύνατον, όν ου, τολμά Αγγέλων ατενίσαι τά τάγματα, διά σού δέ Πάναγνε, ωράθη βροτοίς, Λόγος σεσαρκωμένος, όν μεγαλύνοντες, σύν ταίς ουρανίαις Στρατιαίς, σέ μακαρίζομεν.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ωρών καί χρόνων υπάρχων Κύριος, μέσον τής γής, μεσούσης τής ημέρας μακρόθυμε, επί ξύλου υψώθης σταυρούμενος, τού μέσον Παραδείσου καί υπομείναντος, όλισθον καρπόν φθοροποιόν, επανορθούμενος.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Σταυρός επήγνυτο καί ο τύραννος, εν τή ψυχή καιρίαν τήν πληγήν υπεδέχετο, καί δεσμώται φθοράς απελύοντο, γνώσις πάσιν ανθρώποις ενεφυτεύετο, εχθρός κατηργείτο, καί χαράς πάντα πεπλήρωται.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Η γή συνήφθη Κυρίου Μάρτυρες, τοίς ουρανοίς αφ' ού Χριστός ετύθη σταυρούμενος, καί υμών τήν πληθύν επεσπάσατο, πλήθος πολλών, βασάνων καθυπομείνασαν, καί πληθύϊ θείων Λειτουργών, συνεξαστράπτουσαν.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Φωτί αϋλω εναπαστράπτοντες, θέσει θεοί Κυρίου χρηματίζετε Μάρτυρες, πρωτοτόκων σκηναίς αυλιζόμενοι, καί τής αιωνιζούσης, δόξης πληρούμενοι, όθεν κατά χρέος οι πιστοί, υμάς γεραίρομεν.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φρικτήν λοχείαν υπέστην Δέσποτα, εν τώ φρικτώς σε τίκτειν, όν η κτίσις σταυρούμενον, επί ξύλου θελήσει μακρόθυμε, έφριξε καθορώσα, πάλαι η άμεμπτος, έκλαιε βοώσα μητρικώς, ήν μεγαλύνομεν.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εμέ τόν μόνον καταπατήσαντα, φρενοβλαβώς τόν νόμον σου Χριστέ τόν σωτήριον, καί δεινή παραβάσει δουλεύοντα, καί κατακεκριμένον σώσον οικτείρησον, διά τής τεκούσης σε Αγνής, ως υπεράγαθος.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Λιμήν εν ζάλη μοι κινδυνεύοντι, τών πειρασμών γενού θεοχαρίτωτε Δέσποινα, καί παθών μου τόν σάλον πραϋνουσα, τό τών αμαρτιών μου ξήρανον πέλαγος, όπως κατά χρέος σέ υμνώ, τήν πολυϋμνητον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Οδόν ευθείάν μοι καθυπόδειξον, δι' ής ευρείν δυνήσομαι τήν πύλην τήν φέρουσαν, πρός τά άνω Παρθένε Βασίλεια, πρός τά τού Παραδείσου, θεία σκηνώματα, πρός τήν δι' αιώνος αληθή, μακαριότητα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Στρατός Μαρτύρων, Οσίων σύλλογος, Ιεραρχών Δικαίων, Προφητών, Αποστόλων τε, τών αγίων Αγγέλων τά τάγματα, μετά τής σέ Τεκούσης, εκδυσωπούσί σε. Σώσον ημάς, οίκτειρον Χριστέ, ως πολυέλεος.

Απόστιχα τών Αίνων Σταυρώσιμα

Εν τώ Σταυρώ τήν ελπίδα κέκτημαι, καί εν αυτώ καυχώμενος βοώ. Φιλάνθρωπε Κύριε, τήν αλαζονείαν κατάβαλε, τών μή ομολογούντων σε, Θεόν καί άνθρωπον.

Στίχ. α'. Ενεπλήσθημεν τό πρωϊ τού ελέους σου, Κύριε, καί ηγαλλιασάμεθα καί ηυφράνθημεν έν πάσαις ταίς ημέραις ημών. Ευφρανθείημεν, ανθών ημερών εταπείνωσας ημάς, ετών, ών είδομεν κακά, καί ίδε επί τούς δούλους σου καί επί τά έργα σου, καί οδήγησον τούς υιούς αυτών.

Οι τώ Σταυρώ τειχιζόμενοι, τώ εχθρώ αντιτασσόμεθα, μή δειλιώντες τάς αυτού μεθοδείας καί ενέδρας, ο γάρ υπερήφανος κατήργηται, και καταπεπάτηται, τή δυνάμει τού εν ξύλω, προσπαγέντος Χριστού.

Μαρτυρικόν

Στίχ. β'. Καί έστω η λαμπρότης Κυρίου τού Θεού ημών εφ' ημάς, καί τά έργα τών χειρών ημών κατεύθυνον εφ' ημάς, καί τό έργον τών χειρών ημών κατεύθυνον.

Μνήμη Μαρτύρων, αγαλλίαμα τοίς φοβουμένοις τόν Κύριον, αθλήσαντες γάρ διά Χριστόν, στεφάνους παρ' αυτού εκομίσαντο, καί νύν εν τών παρρησία πρεσβεύουσιν, υπερ ψυχών ημών.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Πάναγνος ως είδέ σε, επί Σταυρού κρεμάμενον, ανεβόα, θρηνωδούσα μητρικώς, Υίέ μου καί Θεέ μου, γλυκύτατόν μου Τέκνον, πώς φέρεις πάθος επονείδιστον;

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Μνήσθητί μου, ο Θεός ο Σωτήρ μου, όταν έλθης εν τή βασιλεία σου, καί σώσόν με, ως μόνος φιλάνθρωπος.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Εκουσίως, υψωθείς επί τού ξύλου, τούς εις βάθη κακών ολισθήσαντας, ανεκαλέσω, μόνε πολυέλεε.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Γή εσείσθη, καί ο ήλιος εσβέσθη, καθορών σε επί ξύλου Ήλιε, δικαιοσύνης, θελήματι πάσχοντα.

Μαρτυρικόν

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Παθημάτων, Αθλοφόροι κοινωνούντες, τού Δεσπότου καί θείας λαμπρότητος, συγκοινωνείτε, μεθέξει Θεούμενοι.

Δόξα...

Υψωσόν με, εκ βυθού τής αμαρτίας, τής Τριάδος ο εις εθελούσιον, καθυπομείνας, Χριστέ μου καθήλωσιν.

Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Παρεστώσα, τώ Σταυρώ καί καθορώσα, εκουσίως τόν σόν Υίόν πάσχοντα, Παρθενομήτορ, τούτον εμεγάλυνες.

Ήχος πλ. β'

Όλην αποθέμενοι

Στίχ. α'. Εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Δύναμιν ουράνιον, τού Παρακλήτου λαβόντες, τών εχθρών τάς φάλαγγας, οι Χριστού Απόστολοι, ετροπώσαντο. Βασιλείς ήλεγξαν, καί σοφούς ήσχυναν, ιδιώται καί αγράμματοι, γυμνοί καί άοπλοι, ευαγγελικώς παρετάξαντο, τώ λόγω δέ τής χάριτος, τάς τερατουργίας ειργάσαντο, καί ούτω τά έθνη, υπήκοα ποιούμενοι Χριστώ, εν παρρησία πρεσβεύουσιν, υπέρ τών ψυχών ημών.

Στίχ. β'. Ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Σέ επιποθήσαντες, οι ευκλεείς Μαθηταί σου, καί απαρνησάμενοι, εαυτούς προθύμως σοι, ηκολούθησαν, καί Σταυρόν άραντες, σού αυτού οπίσω, πειθαρχούντες τή προστάξει σου, τήν γήν κατέλιπον, καί τούς ουρανούς εκληρώσαντο, τά έθνη επιστρέφοντες, εις τήν αληθή σου επίγνωσιν, καί νύν διά πάντων, υπήκοοι γενόμενοι αεί, εν παρρησία πρεσβεύουσιν, υπέρ τών ψυχών ημών.

Στίχ. γ'. Από φυλακής πρωϊας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωϊας ελπισάτω Ισραήλ επί τόν Κύριον.

Άπαντα τόν βίον μου, εν αμελεία διάγων, πρός τό τέλος έφθασα, άκαρπος ο δείλαιος, Υπεράγαθε, πονηρών πράξεων, επιφέρων μόνον, νύν φορτία τά δυσβάστακτα, άπερ φιλάνθρωπε, σκόρπισον ροπή τού ελέους σου, καί δίδου μοι κατάνυξιν, καί επιστροφήν τήν σωτήριον, θείαις Αποστόλων, πρεσβείαις ευπροσδέκτοις ο Θεός, ούς εις πρεσβείαν προσάγω σοι, καί τήν σέ κυήσασαν.

Έτερα τού Αγίου Νικολάου

Τριήμερος ανέστης Χριστέ

Στίχ. δ'. Ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος, καί πολλή παρ' αυτώ, λύτρωσις. καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραήλ έκ πασών τών ανομιών αυτού.

Νικόλαε μακάριε, προσπίπτοντά με οίκτειρον, δέομαί σου, καί τά όμματα σοφέ, φώτισον τής ψυχής μου, ίνα καθαρώς βλέψω, τόν φωτοδότην καί οικτίρμονα.

Στίχ. ε'. Αινείτε τόν Κύριον πάντα τά έθνη, επαινέσατε αυτόν, πάντες οι λαοί.

Εχθρών επιζητούντων με, κακοποιήσαι Άγιε, λύτρωσαί με, παρρησίαν πρός Θεόν, ως έχων Ιεράρχα, καί σώσόν με εκ βλάβης, καί εξ ανδρών αιμάτων ρύσαί με.

Στίχ. ς'. Ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού Κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Λιμένα σε αχείμαστον, καί τείχος απροσμάχητον, Ιεράρχα, νύν κεκτήμεθα πιστώς, καί πύργον ασφαλείας, καί θύραν μετανοίας, καί οδηγόν πιστόν, καί πρόμαχον.

Δόξα... καί νύν... Θεοτοκίον όμοιον

Μεγίστων δωρημάτων ημίν, ο τόκος ο αλόχευτος, τής Παρθένου, πάσι γέγονε σαφώς, Θεός γάρ τήν φθαρείσαν, καινίζει πάλιν φύσιν, καί αναπλάττει τό ανθρώπινον.

Απόστιχα Αποστολικά

Ποτέ οι Μαθηταί σου Χριστέ, εν πλοίω χειμαζόμενοι, ανεβόων, Διδάσκαλε, σώσον ημάς, απολλύμεθα, καί νύν ημείς κραυγάζομεν, Φιλάνθρωπε Σωτήρ ημών, ρύσαι ημάς εκ τών αναγκών ημών δεόμεθα.

Στίχ. Α'. Πρός σέ ήρα τούς οφθαλμούς μου, τόν κατοικούντα εν τώ ουρανώ. Ιδού, ως οφθαλμοί δούλων εις χείρας τών κυρίων αυτών, ως οφθαλμοί παιδίσκης εις χείρας τής κυρίας αυτής, ούτως οι οφθαλμοί ημών πρός Κύριον τόν Θεόν ημών, έως ού οικτιρήσαι ημάς.

Κύριε, οι Απόστολοι κατέλαβον, ποτέ μέν τό βάθος τής θαλάσσης διά δικτύων, ποτέ δέ τό ύψος τής Βασιλείας διά δογμάτων, καί τή μέν τέχνη, τόν ακατάληπτον βυθόν ηρεύνησαν, τή δέ πίστει, τόν απερίγραπτόν σου κόλπον έφθασαν, καί τώ κόσμω εκήρυξαν τόν άχρονον Υιόνσου, ών ταίς πρεσβείαις, καί πάντων τών Αγίων, ελέησον ημάς.

Μαρτυρικόν

Στίχ. Β'. Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, ότι επί πολύ επλήσθημεν εξουδενώσεως, επί πλείον επλ ήσθη η ψυχή ημών, τό όνειδος τοίς ευθηνούσι, καί η εξουδένωσις τοίς υπερηφάνοις.

Ο Σταυρός σου Κύριε, τοίς Μάρτυσι γέγονεν, όπλον αήττητον, έβλεπον γάρ τόν προκείμενον θάνατον, καί προβλέποντες τήν μέλλουσαν ζωήν, τή ελπίδι τή εις σέ ενεδυναμούντο. Αυτών ταίς παρακλήσεσιν, ελέησον ημάς.

Δόξα... καί νύν... Θεοτοκίον

Θεοτόκε, σύ εί η άμπελος η αληθινή, η βλαστήσασα τόν καρπόν τής ζωής, σέ ικετεύομεν, πρέσβευε Δέσποινα, μετά τών Αποστόλων, καί πάντων τών Αγίων, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Αποστολικά

Ήχος πλ. β'

Ως εν μέσω τών Μαθητών σου, παρεγένου Σωτήρ, τήν ειρήνην διδούς αυτοίς, ελθέ καί μεθ' ημών καί σώσον ημάς.

Ελπίς τού κόσμου αγαθή

Ως φώς σταλέντες επί γής, εφωτίσατε πάντας, σοφοίς διδάγμασιν υμών, καί εν δόγμασι θείοις διώξαντες, πολυθεϊας σκοτασμόν, καί λάμψαντες τόν τής Τριάδος φωτισμόν, και σώσαντες λαούς πολλούς, εκ πλάνης αφεγγούς, Απόστολοι τού Σωτήρος.

Δόξα... καί νύν... Θεοτοκίον

Τής ευσπλαγχνίας τήν πύλην άνοιξον ημίν, ευλογημένη Θεοτόκε, ελπίζοντες εις σέ, μή αστοχήσωμεν, ρυσθείημεν διά σού τών περιστάσεων, σύ γάρ εί η σωτηρία, τού γένους τών Χριστιανών.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Καθίσματα Αποστολικά

Τών Αποστόλων σου η μνήμη Κύριε, ανεδείχθη ως Παράδεισος ο εν Εδέμ, εν αυτή γάρ αγάλλεται η Οικουμένη, διό δίδου ημίν ταίς αυτών ικεσίαις, ειρήνην καί τό μέγα έλεος.

Η δωδεκάς τών Αποστόλων Κύριε, δωδεκάπυρσος ως ήλιος, ώφθη τή γή, δι' αυτών γάρ εμάρανας, πλάνης τήν βλάβην, δι' αυτών καταυγάζεις ψυχάς, τών σών δούλων, δι' ών καί ημάς, σώσον εύσπλαγχνε.

Δόξα... καί νύν... Θεοτοκίον

Ελπίς τού κόσμου αγαθή

Αγία Δέσποινα Αγνή, τού Θεού ημών Μήτηρ, η τών απάντων ποιητήν, απορρήτως τεκούσα, ικέτευε σύν Αποστόλοις ιεροίς, εκάστοτε τήν αγαθότητα αυτού, παθών ημάς λυτρώσασθαι, καί άφεσιν ημίν, δούναι αμαρτημάτων.

Μετά τήν γ' Στιχολογίαν

Καθίσματα έτερα

Τή σαγήνη τής ενθέου πίστεως, τάς διπλόας ανατρέψαντες οι αλιείς, εκ βυθού ματαιότητος είλκυσαν πάντας, καί παρέσχον αυτούς τώ Θεώ ευσεβούντας, καί τούτον αεί μεγαλύνοντας.

Μαρτυρικόν

Τών Αγίων σου η μνήμη Κύριε, ανεδείχθη ως παράδεισος ο εν Εδέμ, εν αυτή γάρ αγάλλεται πάσα η κτίσις. Διό παράσχου ημίν, τή αυτών παρακλήσει, ειρήνην καί τό μέγα έλεος.

Δόξα... καί νύν... Θεοτοκίον

Εν τώ Ναώ εστώτες τής δόξης σου, εν ουρανώ εστάναι νομίζομεν, Θεοτόκε, πύλη επουράνιε, άνοιξον ημίν τήν θύραν τού ελέους σου.

Κανών τών Αγίων Αποστόλων

Ωδή α' Ήχος πλ. β'

Ο Ειρμός

Ως εν ηπείρω πεζεύσας ο Ισραήλ, εν αβύσσω ίχνεσι, τόν διώκτην Θεώ Φαραώ, καθορών ποντούμενον, επινίκιον ωδήν, εβόα άσωμεν.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Φώς πεφυκότες τού κόσμου φωτιστικαίς, θεηγόροι λάμψεσι, καταυγάσατε ημάς, καί παθών λυτρώσατε νυκτός, καί ομίχλης πειρασμών, θεομακάριστοι.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Άρχοντας γήν επί πάσαν Πνεύμα υμάς, τό σεπτόν κατέστησε, τού Κυρίου Μαθηταί, τού αέρος άρχοντας διό, ετροπώσασθε πιστούς, εκλυτρωσάμενοι.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Εκ τού πυρός τού αϋλου ως φωταυγείς, αναφθέντες άνθρακες, τά υλώδη μου σοφοί, πάθη καταφλέξατε πρός φώς, απαθείας καί ζωής, καθοδηγούντές με.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τών Αποστόλων πρεσβείαις καί Προφητών, καί Μαρτύρων Κύριε, Ιησού παμβασιλεύ, καί τής κυησάσης σε Αγνής, κατοικτείρησον λαόν, ημαρτηκότα σοι.

Κανών τού Αγίου Νικολάου. ού η Ακροστιχίς.

Έκτον μέλισμα, Νικόλαε, προσδέχου. Ιωσήφ.

Ο Ειρμός

Ο αισθητός Φαραώ, κατεποντίσθη πανστρατί, Ισραήλ δέ διελθών, εν μέσω τής θαλάσσης ανεβόα, Κυρίω τώ Θεώ ημών άσωμεν, ότι δεδόξασται.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Εν ουρανοίς κατοικών, χαρμονικώς Πάτερ σοφέ, επί γής τών εν πίστει, συμφώνως ανυμνούντων σε, πάσαν λύπην καρδίας, πονηράν διασκέδασον, τή μεσιτεία σου.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Κατά παθών βλαβερών, κατά εχθρών φθοροποιών, κατά πάσης τού πλάνου, κακίας νύν ενίσχυσον, τούς τή σκέπη σου Πάτερ τή αγία Νικόλαε, πίστει προστρέχοντας.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Τραυματισθέντας ημάς, υπ' αοράτων τοξευτών, τή μοτώσει τής σής Νικόλαε πρεσβείας, περιποίησαι, όπως υγιώς βηματίζωμεν, τάς τού Κυρίου οδούς.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο συνυπάρχων Πατρί, ο συναϊδιος Υιός, επ' εσχάτων βουληθείς, κατώκησε τήν μήτραν σου, εις ημών Θεοτόκε, τών πιστών αναγέννησιν, όθεν υμνούμέν σε.

Ωδή γ' Ο Ειρμός

Ουκ έστιν άγιος ως σύ, Κύριε ο Θεός μου, ο υψώσας τό κέρας, τών πιστών σου Αγαθέ, καί στερεώσας αυτούς, εν τή πέτρα τής ομολογίας σου.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τό θείον Πνεύμα ταίς υμών, γλώσσαις αναχωνεύσαν, επελεύσει φρικώδει, συντριβέντας πρός ζωήν, καινοποιεί δι' υμών, τούς ανθρώπους ένδοξοι Απόστολοι.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Εν γνώσει Λόγε πλημμελών, ποίαν έξω συγγνώμην, εν ημέρα τής δίκης; διά τούτό σοι βοώ. Διά τών σών Μαθητών, οίκτειρόν με τόν αυτοκατάκρι τον.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι μιμησάμενοι Χριστού, τά σωτήρια πάθη, τής ψυχής μου τά πάθη, τά χρόνια καί δεινά, ιάσασθε ιατροί, πεφυκότες ένδοξοι Απόστολοι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ημαρτηκότα με Χριστέ, διά τών Αποστόλων, καί τής σέ κυησάσης, επιστρέψας ως Θεός, ελέησον καί πυρός, αιωνίου Σώτερ ελευθέρωσον.

Κανών τού Αγίου Νικολάου

Ο Ειρμός

Εν τή στερρά, τής πίστεώς σου πέτρα, τόν λογισμόν εδράσας τής ψυχής μου, στερέωσον Κύριε, σέ γάρ έχω Αγαθέ, καταφυγήν καί στερέωμα.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Νίκη σαφώς, κατά τών ψυχοφθόρων παθών, Νικόλαε παμμάκαρ πέλεις, υφ' ών ημάς πάντοτε, πορθουμένους χαλεπώς, σαίς προσευχαίς απολύτρωσαι.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Μέλη σαρκός, νεκρώσας εγκρατεία, πρός τήν ζωήν, μετέβης τήν αγήρω, ήν καί ημάς πρέσβευε, απολήψεσθαι σοφέ, χαρμονικώς ευφημούντάς σε.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Επισκοπών, ημάς εξ ουρανίου περιωπής, μή παύση Ιεράρχα, αποσοβών άπαντα, τά τού βίου δυσχερή, σαίς πρός Θεόν παρακλήσεσι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Λύσιν ημίν, Αγνή αμαρτημάτων, τόν Λυτρωτήν, δοθήναι εκδυσώπει, τόν σκοτασμόν Άχραντε, τών ψυχών ημών αεί, ταίς σαίς πρεσβείαις σκεδάζουσα.

Ωδή δ' Ο Ειρμός

Χριστός μου δύναμις, Θεός καί Κύριος, η σεπτή Εκκλησία θεοπρεπώς, μέλπει ανακράζουσα, εκ διανοίας καθαράς, εν Κυρίω εορτάζουσα.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Λιμένες εύδιοι, λιμένες άκλυστοι, γαληνόν με, πρός όρμον αληθινής, μετανοίας σώσατε, αμαρτημάτων χαλεπών, τρικυμία χειμαζόμενον.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ψυχή μου στέναξον, ψυχή μου δάκρυσον, ταπεινή μου καρδία, τώ Αγαθώ, ολικώς κολλήθητι, όπως μελλούσης σε φλογός, καί κολάσεως λυτρώσηται.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σωτήρα Κύριον, σωτήρες πέλοντες, τών βροτών, δυσωπείτε, όπως ημάς, σώση ως φιλάνθρωπος, πειρατηρίων χαλεπών, παμμακάριστοι Απόστολοι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Παρθένε άχραντε, Παρθένε άμωμε, μετά τών Αποστόλων υπέρ ημών, ικεσίαν ποίησον, όπως ρυσθείη μεν δεινών, πειρασμών καί περιστάσεων.

Κανών τού Αγίου Νικολάου

Ο Ειρμός

Ακήκοα Κύριε, τήν ακοήν σου καί εφοβήθην, κατενόησα τά έργα σου, καί εξέστην, δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ιάτρευσον Άγιε, τήν πληγωθείσαν υπό τού πλάνου, αδιόρθωτον καρδίαν μου, ικετεύων, τόν αγαθοδότην Θεόν ημών.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Συνέτριψας ξόανα, τής απωλείας, Χριστού θεράπον, όθεν πίστει ικετεύω σε, τού νοός μου κάκιστα, ινδάλματα μείωσον.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Μυρίπνοος γέγονας, δικαιοσύνης έργοις θεόφρον, καί τών Μύρων κατεκόσμησας, τήν καθέδραν, Πάτερ Ιεράρχα Νικόλαε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ανύμφευτε Δέσποινα, ευλογημένη Θεοκυήτορ, τούς υμνούντάς σε περίσωζε, πάσης βλάβης, μόνη τών ανθρώπων βοήθεια.

Ωδή ε' Ο Ειρμός

Τώ θείω φέγγει σου Αγαθέ, τάς τών ορθριζόντων σοι ψυχάς, πόθω καταύγασον δέομαι, σέ ειδέναι Λόγε Θεού, τόν όντως Θεόν, εκ ζόφου τών πταισμάτων ανακαλούμενον.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οδόν τήν φέρουσαν εις ζωήν, διά στενωτάτης αγωγής, καί πειρασμών τε καί θλίψεων, Μαθηταί τού Λόγου, σαφώς οδεύσαντες, τάς τρίβους τής ψυχής μου εξομαλίσατε.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Λύχνοι τής θείας ανατολής, ρύσασθε εκ σκότους με παθών, καί ηδονών αμαυρότητος, καί πειρατηρίων καί περιστάσεων, καί ζάλης καί κινδύνων, Χριστού Απόστολοι.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τόμοι τού Λόγου θοειδείς, βίβλω με γραφήναι τής ζωής, εκδυσώπείτε Απόστολοι, τών αμαρτιών μου τό χαλεπώτατον, ρηγνύντες γραμματείον, ταίς προσευχαίς υμών.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η σωτηρία μου καί ελπίς, σώσόν με ελπίζοντα εις σέ, πάντων ελπίς ακαταίσχυντε, ταίς πρός τόν Δεσπότην σου παρακλήσεσι, τών θείων Μαθητών τε, μόνη Πανύμνητε.

Κανών τού Αγίου Νικολάου

Ο Ειρμός

Ο τό φώς ανατέλλων τω κόσμω Χριστέ, φώτισον τήν καρδίαν μου, εκ νυκτός σοι κραυγάζοντος, καί σώσόν με.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Νυσταγμώ αμελείας κρατούμενον, πρόθυμόν με απέργασαι, ιεραίς μεσιτείαις σου Νικόλαε.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ιησούν τόν Σωτήρα ικέτευε, Ιεράρχα Νικόλαε, αιωνίου κολάσεώς με ρύσασθαι.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Κοσμικών με σκανδάλων διάσωσον, καί δαιμόνων κακώσεως, Ιεράρχα Νικόλαε πρεσβείαις σου.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο τό είναι ημίν παρεχόμενος, σου τήν μήτραν κατώκησε Θεοτόκε, όν αίτησαι σωθήναι ημάς.

Ωδή ς' Ο Ειρμός

Τού βίου τήν θάλασσαν, υψουμένην καθορών, τών πειρασμών τώ κλύδωνι, τώ ευδίω λιμένι σου προσδραμών, βοώ σοι. Ανάγαγε, εκ φθοράς τήν ζωήν μου, πολυέλεε.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ως πλάκες θεόγραφοι, τάς τού Πνεύματος σαφώς, νομοθεσίας ένδοξοι, εν ταίς ψυχαίς εσχήκατε αψευδώς, δι' ών τόν εν γράμματι, κατηργήσατε νόμον, κόσμον σώσαντες.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ψυχή αμαρτάνουσα, συνηθεία τε κακή, φρενοβλαβώς δουλεύουσα, επιστροφή επίστρεψον καί Θεώ, οικτίρμονι βόησον. Διά τών Αποστόλων, Λόγε σώσόν με.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Προβάτοις με σύνταξον, δεξιοίς εν τή φρικτή, καί φοβερά ελεύσει σου, τών εκλεκτών προβάτων σου προσευχαίς, τών θείων Κηρύκων σου, ο τυθείς, υπέρ πάντων Αμνός άκακος.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Χορός ικετεύει σε, Ασωμάτων λειτουργών, Υιέ Θεού προάναρχε, εκδυσωπεί σε δήμος τών Μαθητών, διά τής Τεκούσης σε, τώ λαώ σου παράσχου, τά ελέησου.

Κανών τού Αγίου Νικολάου

Ο Ειρμός

Τώ κήτει καταποθείς, τώ τής αμαρτίας, κραυγάζω σοι Χριστέ, Ως τόν προφήτην, εκ φθοράς με ελευθέρωσον.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Λαμπτήρά σε νοητόν, έχουσα η κτίσις Νικόλαε, φωτίζεται ακτίσι, τών απείρων θαυμασίων σου.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ανύστακτε πρεσβευτά, τών σοί προστρεχόντων Νικόλαε, ύπνου χαλεπωτάτου, ραθυμίας με απάλλαξον.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ερρύσω πάλαι σοφέ, μέλλοντας αδίκως τεθνήξεσθαι, ωσαύτως ούν με ρύσαι, συμβαινουσών παραπτώσεων.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Παρθένε μόνη αγνή, κεχαριτωμένη βοήθει μοι, αεί χειμαζομένω, ταίς τού βίου περιστάσεσι.

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

Δροσοβόλον μέν τήν κάμινον ειργάσατο, Άγγελος τοίς οσίοις Παισί, τούς Χαλδαίους δέ καταφλέγον, πρόσταγμα Θεού, τόν τύραννον έπεισε βοάν. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών πατέρων ημών.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τώ αγκίστρω τώ τού λόγου ανελκύσαντες, βυθού τής πλάνης άπαντας, προσηγάγετε τώ τυθέντι, Λόγω δι' ημάς, Απόστολοι μέλποντες αυτώ. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών πατέρων ημών.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τώ φανέντι ύλη σώματος Απόστολοι, αμέσως ομιλήσαντες, εφωτίσθητε φωτοδότοις, λάμψεσιν αυτού, διό με φωτίσατε βοάν. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών πατέρων ημών.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τόν ποιμένα τόν καλόν εκδυσωπήσατε, εις όρη με πλανώμενον, παραβάσεως εκζητήσαι, θείοι Μαθηταί, καί σώσαι βοώντα εμμελώς. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών πατέρων ημών.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σύν Προφήταις Αποστόλοις τε καί Μάρτυσι, Παρθένε, όν εκύησας, καθικέτευε λυτρωθήναι, πάντας τών δεινών, τούς φόβω κραυγάζοντας αυτώ. Ευλογητός εί ο θεος, ο τών πατέρων ημών.

Κανών τού Αγίου Νικολάου

Ο Ειρμός

Ο τών οσίων σου Παίδων, τόν ύμνον επακούσας, καί την κάμινον καιομένην δροσίσας, ευλογητός εί Κύριε.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ρώμη τού Θεού παμμάκαρ, αιρετιζόντων στίφος, κατεπάτησας, καί τής τούτων απάτης, τό ποίμνιον διέσωσας.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ο εποφθείς τοίς πλωτήρσι, καί τήν πόλιν σου θρέψας, κινδυνεύουσαν, ψυχοφθόρου λιμού με, ευχαίς σου Πάτερ λύτρωσαι.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Στήριξον Πάτερ ευχαίς σου, τούς σέ προσκαλουμένους εις βοήθειαν, κατευνάζων δαιμόνων, τό πονηρόν κλυδώνιον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Δέσποινα πάντων ανθρώπων, αγία Θεοτόκε, τής δουλείας με τών παθών, σαίς πρεσβείαις, τελείως ελευθέρωσον.

Ωδή η' Ο Ειρμός

Εκ φλογός τοίς Οσίοις δρόσον επήγασας, καί Δικαίου θυσίαν ύδατι έφλεξας, άπαντα γάρ δράς Χριστέ, μόνω τώ βούλεσθαι, σέ υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Χερσωθείσας καρδίας κατενεώσατε, τώ αρότρω τού λόγου, εγκατασπείραντες, δόγμα τό σεπτόν, στάχυν εκατοστεύοντα, τούς διασωθέντας, εδρέψασθε θεόπται.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Πρεσβειών τή δρεπάνη επικαθάρατε, τά ζιζάνια πάντα τής διανοίας μου, θείοι γεωργοί, τού Σωτήρος Απόστολοι, όπως σωτηρίας, καρποφορήσω στάχυν.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τού εχθρού τήν κακίαν κατακοιμίσαντες, εκοιμήθητε ύπνον δικαίοις πρέποντα, άγρυπνοι ημών, πρεσβευταί χρηματίσαντες, Μαθηταί τού Λόγου, εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τού πυρός τού ασβέστου ρύσαί με Κύριε, Προφητών καί Μαρτύρων καί Αποστόλων σου, καί τής εν γαστρί, χωρησάσης αρρήτως σε, Κόρης απειράνδρου, πρεσβείαις ευπροσδέκτοις.

Κανών τού Αγίου Νικολάου

Ο Ειρμός

Οι όσιοί σου Παίδες εν τή καμίνω, τά Χερουβείμ εμιμήσαντο, τόν τρισάγιον ύμνον αναβοώντες. Ευλογείτε υμνείτε, καί υπερυψούτε τόν Κύριον.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Εν ύψει πολιτείας φαεινοτάτης, αναδραμών ώσπερ γνώριμος, πάση τή οικουμένη θαυματουργίαις, θεοφόρε ποικίλαις, φωτίζεις τούς εν σκότει Νικόλαε.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Χαρίτωσον ενθέως επαγρυπνούντας, τούς σέ τιμώντας Νικόλαε, κατακοίμισον τήν κακίαν, εχθραινόντων ανθρώπων, ημίν επεμβαινόντων Νικόλαε.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ο πάσας τάς παγίδας τού διαβόλου, σθένει συντρίψας τού Πνεύματος, εκ τούτων ρύσαί με σαίς πρεσβείαις, κυβερνών τήν ζωήν μου, θεόφρον Ιεράρχα Νικόλαε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Υμνούμέν σε Παρθένε Θεοκυήτορ, δι' ής αρά απεστείρωται, καί ευλογία πάσιν επήλθε, τοίς ειδόσι σε μόνην, Μητέρα τού Θεού ημών άνανδρον.

Ωδή θ' Ο Ειρμός

Θεόν ανθρώποις ιδείν αδύνατον, όν ου τολμά Αγγέλων ατενίσαι τά τάγματα, διά σού δέ, Πάναγνε, ωράθη βροτοίς, Λόγος σεσαρκωμένος, όν μεγαλύνοντες, σύν ταίς ουρανίαις Στρατιαίς, σέ μακαρίζομεν.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Θεόν ανθρώποις προσομιλήσαντα, καί τό θνητόν ενώσει ασυγκρίτω Θεώσαντα, εις τόν σύμπαντα κόσμον κηρύξαντες, πάντας αθέου πλάνης, ηλευθερώσατε, όθεν μακαρίζεσθε αεί, θείοι Απόστολοι.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Χριστού τό πάθος εξεικονίζοντες, διά παθών τού σώματος ποικίλων Απόστολοι, τής σαρκός μου τά πάθη νεκρώσατε, καί τήν εξασθενούσαν, καί κινδυνεύουσαν, καί νενεκρωμένην μου ψυχήν ζωοποιήσατε.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οδός γενού μοι καθοδηγούσά με, πρός απλανή οδόν τών εντολών σου Φιλάνθρωπε, αμαρτίας πεσόντι εις βάραθρα, καί περιπλανωμένω, καί αποκλίναντι, επί τάς οδούς τάς πονηράς, καί κινδυνεύοντι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Χοροί Αγγέλων καί Αρχαγγέλων τε, Εξουσιών, Δυνάμεις, καί Αρχαί, Κυριότητες, Χερουβείμ καί Σεραφείμ, καί θρόνοι Χριστέ, δήμος τών Αποστόλων, σύν τή Τεκούση σε, μόνε δυσωπούσι Βασιλεύ. Σώσον τούς δούλους σου.

Κανών τού Αγίου Νικολάου

Ο Ειρμός

Η τό Χαίρε δι' Αγγέλου δεξαμένη, καί τεκούσα τόν Κτίστην τόν ίδιον, Παρθένε σώζε τούς σέ μεγαλύνοντας.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ιερέων, καλλονή θαυμάτων βρύσις, εκδυσώπει, Θεόν τόν φιλάνθρωπον, αμαρτημάτων, ευρείν ημάς άφεσιν.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ώσπερ πάλαι, τούς δεσμώτας ελυτρώσω, τού θανάτου, ημάς ούτω λύτρωσαι, πειρατηρίων, τού βίου Νικόλαε.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Σύ εν Μύροις, τής Λυκίας τεθαμμένος, μύρα βρύεις, πάντοτε Νικόλαε, τήν δυσωδίαν, τών παθών διώκοντα.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Η τού Κτίστου, παρουσία επί θύραις, μή αμέλει, ψυχή αλλά βόησον. Ταίς Νικολάου, Χριστέ ευχαίς σώσόν με.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φώς τεκούσα, τής καρδίας μου τάς κόρας, αβλεπτούσας, Πανύμνητε φώτισον, ίνα υμνώ σε, διά σού σωζόμενος.

Απόστιχα τών Αίνων Αποστολικά

Ποτέ οι Μαθηταί σου Χριστέ, εν πλοίω χειμαζόμενοι, ανεβόων, Διδάσκαλε, σώσον ημάς, απολλύμεθα, καί νύν ημείς κραυγάζομεν, Φιλάνθρωπε Σωτήρ ημών, ρύσαι ημάς εκ τών αναγκών ημών δεόμεθα.

Στίχ. α'. Ενεπλήσθημεν τό πρωϊ τού ελέους σου, Κύριε, καί ηγαλλιασάμεθα καί ηυφράνθημεν έν πάσαις ταίς ημέραις ημών. Ευφρανθείημεν, ανθών ημερών εταπείνωσας ημάς, ετών, ών είδομεν κακά, καί ίδε επί τούς δούλους σου καί επί τά έργα σου, καί οδήγησον τούς υιούς αυτών.

Κύριε, οι Απόστολοι κατέλαβον, ποτέ μέν τό βάθος τής θαλάσσης διά δικτύων, ποτέ δέ τό ύψος τής Βασιλείας διά Δογμάτων, καί τή μέν τέχνη, τόν ακατάληπτον βυθόν ηρεύνησαν, τή δέ πίστει, τόν απερίγραπτόν σου κόλπον έφθασαν, καί τώ κόσμω εκήρυξαν τόν άχρονον Υιόν σου, ών ταίς πρεσβείαις, καί πάντων τών Αγίων, ελέησον ημάς.

Μαρτυρικόν

Στίχ. β'. Καί έστω η λαμπρότης Κυρίου τού Θεού ημών εφ' ημάς, καί τά έργα τών χειρών ημών κατεύθυνον εφ' ημάς, καί τό έργον τών χειρών ημών κατεύθυνον.

Τούς Αγίους εθαυμάστωσε, καί Αγίας ο Θεός ημών, αγαλλιάσθε καί ευφραίνεσθε, πάντες οι δούλοι αυτού, υμίν γάρ ητοίμασε τόν στέφανον, καί τήν Βασιλείαν αυτού, αλλ' αιτούμεν, καί ημών μή επιλάθησθε.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Τριήμερος ανέστης Χριστέ

Μεγάλων χαρισμάτων αγνή, Παρθένε Θεομήτορ σεμνή, ηξιώθης, ότι έτεκες σαρκί, τόν ένα τής Τριάδος, Χριστόν τόν ζωοδότην, εις σωτηρίαν τών ψυχών ημών.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Μνήσθητί μου, ο Θεός ο Σωτήρ μου, όταν έλθης εν τή Βασιλεία σου, καί σώσόν με, ως μόνος φιλάνθρωπος.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Ως νεφέλαι, επωμβρίσατε τό ύδωρ, εν τώ κόσμω, τής ενθέου γνώσεως, πεφωτισμένοι, Κυρίου Απόστολοι.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Ως ακτίνες, μυστικαί διαδραμόντες, εις τόν κόσμον Απόστολοι ένδοξοι, ανθρώπων γένος, πίστει εφωτίσατε.

Μαρτυρικόν

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Τών βασάνων, τώ πυρί προσομιλούντες, θείαν δρόσον υμάς αναψύχουσαν, παρά Κυρίου, εδέξασθε Μάρτυρες.

Δόξα...

Τήν αγίαν, καί σεπτήν πιστοί Τριάδα, προσκυνούντες συμφώνως βοήσωμεν. Τών Αποστόλων, λιταίς σώσον πάντας ημάς.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Η τεκούσα, διά λόγου υπέρ λόγον, Θεοτόκε Πατρί τόν συνάναρχον, αυτόν δυσώπει, σώσαι τάς ψυχάς ημών.

Ήχος πλ. β'

Τριήμερος ανέστης Χριστέ

Στίχ. α'. Εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Μακρόθυμε φιλάνθρωπε, Θεέ μου πολυέλεε, καί οικτίρμον, πώς υπήνεγκας σφαγήν, καί νέκρωσιν εν ξύλω, υπέρ ανθρώπων γένους; Δοξολογούμέν σου τό εύσπλαγχνον.

Στίχ. β'. Ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Ραπίσματα υπήνεγκας, καί σταύρωσιν μακρόθυμε, καί ονείδη, θέλων πάντας εκ χειρός, λυτρώσασθαι τού πλάνου, ο μόνος ζωοδότης, καί πάντα φέρεις Υπεράγαθε.

Στίχ. γ'. Από φυλακής πρωϊας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωϊας ελπισάτω Ισραήλ επί τόν Κύριον.

Ανήλθες ο ποιμήν εν Σταυρώ, καί έτεινας τάς χείρας βοών. Δεύτε πρός με, καί φωτίσθητε βροτοί, οι πλάνη σκοτισθέντες, εγώ γάρ φώς υπάρχω. Δόξα σοι μόνε φωτοπάροχε.

Έτερα τής Θεοτόκου

Η απεγνωσμένη

Στίχ. δ'. Ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος, καί πολλή παρ' αυτώ, λύτρωσις. καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραήλ έκ πασών τών ανομιών αυτού.

Κατακαμπτομένην δυσφορωτάτω, βάρει τήν ψυχήν μου, τώ τών πταισμάτων, καί κατασυγκύπτουσαν, ανόρθωσον Παρθένε, σύ γάρ τόν τούς κατερραγμένους, ανορθούντα Σωτήρα, έχεις πειθόμενον ευκόλως, μητρική παρρησία, καί διάρρηξον σή μεσιτεία, τής αμαρτίας τό χειρόγραφον δέομαι, διά τό μέγα σου έλεος.

Στίχ. ε'. Αινείτε τόν Κύριον πάντα τά έθνη, επαινέσατε αυτόν, πάντες οι λαοί.

Τόν κατεγνωσμένον ταίς αμαρτίαις, καί εσπιλωμένον ταίς ανομίαις, τόν καταφρονήσαντα, Θεού τών προσταγμάτων, ίδε καί μή με απορρίψης, από τού σού προσώπου, σύ γάρ υπάρχεις Θεοτόκε, ελπίς μου καί προστάτις, διό πρόσχες μου ταίς ικεσίαις, από πάσης με κηλίδος καθάρισον, διά τό μέγα σου έλεος.

Στίχ. ς'. Ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού Κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Ανοιξόν μοι θύραν τής μετανοίας, δός μοι Παναγία πηγήν δακρύων, παράσχου κατάνυξιν, καί σώφρονα καρδίαν, σέ γάρ βεβαίαν προστασίαν, επιγράφομαι μόνην, πάσαν επί σέ προσδοκίαν, τήν εμήν αναφέρω, μή απώση με κατησχυμμένον, αλλάπροσδέχου, καί διάσωσον Δέσποινα, διά τό μέγα σου έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Τριήμερος ανέστης Χριστέ

Ορώσά σε η Πάναγνος, εν ξύλω καθηλούμενον, ανεβόα. Ώ Υιέ μου καί Θεέ, τί τό παράδοξόν σου, καί άκουσμα τό ξένον, ο υπομένεις διά οίκτον πολύν;

Απόστιχα Σταυρώσιμα

Ο Σταυρός σου Κύριε, ζωή καί αντίληψις, υπάρχει τώ λαώ σου, καί επ' αυτώ πεποιθότες, σέ τόν σταυρωθέντα, σαρκί Θεόν ημών υμνούμεν, ελέησον ημάς.

Στίχ. Α'. Πρός σέ ήρα τούς οφθαλμούς μου, τόν κατοικούντα εν τώ ουρανώ. Ιδού, ως οφθαλμοί δούλων εις χείρας τών κυρίων αυτών, ως οφθαλμοί παιδίσκης εις χείρας τής κυρίας αυτής, ούτως οι οφθαλμοί ημών πρός Κύριον τόν Θεόν ημών, έως ού οικτιρήσαι ημάς.

Ο Σταυρός σου Κύριε, Παράδεισον ήνοιξε, τώ γένει τών ανθρώπων, καί εκ φθοράς λυτρωθέντες, σέ τόν σταυρωθέντα, σαρκί Θεόν ημών υμνούμεν, ελέησον ημάς.

Μαρτυρικόν

Στίχ. Β'. Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, ότι επί πολύ επλήσθημεν εξουδενώσεως, επί πλείον επλ ήσθη η ψυχή ημών, τό όνειδος τοίς ευθηνούσι, καί η εξουδένωσις τοίς υπερηφάνοις.

Οι Μάρτυρές σου Κύριε, ουκ ηρνήσαντό σε, ουκ απέστησαν από τών εντολών σου, ταίς αυτών πρεσβείαις, ελέησον ημάς.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Τριήμερος ανέστης Χριστέ

Παρίστατο τώ ξύλω ποτέ, καιρώ τώ τής σταυρώσεως, η Παρθένος, σύν παρθένω μαθητή, καί κλαίουσα εβόα. Οίμοι πώς πάσχεις πάντων, Χριστέ υπάρχων η απάθεια!

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Ήχος πλ. β'

Σήμερον τό προφητικόν, πεπλήρωται λόγιον, ιδού γάρ προσκυνούμεν εις τόν τόπον, ού έστησαν οι πόδες σου Κύριε, καί ξύλου σωτηρίας γευσάμενοι, τών εξ αμαρτίας παθών ελευθερίας ετύχομεν, πρεσβείαις της Θεοτόκου, μόνε φιλάνθρωπε.

Μόνον επάγη, τό ξύλον Χριστέ τού Σταυρού σου, τά θεμέλια εσαλεύθησαν, τού θανάτου Κύριε, όν γάρ κατέπιε πόθω ο άδης, απέλυσε τρόμω. Έδειξας ημίν τό σωτήριόν σου Άγιε, καί δοξολογούμέν σε Υιέ Θεού, ελέησον ημάς.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Ελπίς τού κόσμου αγαθή

Η μόνη άμωμος Αμνάς, Θεοτόκε Παρθένε, τόν εξ αιμάτων σου αγνών, σαρκωθέντα ορώσα, κρεμάμενον εθελουσίως εν Σταυρώ, εκραύγαζες Κόρη, εν δάκρυσι πικροίς, Υιέ μου ανεξίκακε, υμνώ σου τήν φρικτήν, πάσαν οικονομίαν.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Ο Σταυρός σου Κύριε ηγίασται, εν αυτώ γάρ γίνονται ιάματα, τοίς ασθενούσιν εν αμαρτίαις, δι' αυτού σοι προσπίπτομεν. Ελέησον ημάς.

Κύριε, κατέκρινάν σε Ιουδαίοι θανάτω, τήν ζωήν τών απάντων, οι τήν Ερυθράν ράβδω πεζεύσαντες, Σταυρώ σε προσήλωσαν, καί οι εκ πέτρας μέλι θηλάσαντες, χολήν σοι προσήνεγκαν, αλλ' εκών υπέμεινας, ίνα ημάς ελευθερώσης, τής δουλείας τού εχθρού, Κύριε δόξα σοι.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Ελπίς τού κόσμου αγαθή

Παρισταμένη τώ Σταυρώ, η Παρθένος καί Μήτηρ, τού άνευ πάθους εξ αυτής, υπέρ νούν σαρκωθέντος, εκραύγαζε δακρυρροούσα μητρικώς, ου φέρω σε νεκρόν κρεμάμενον οράν, πνοήν τόν παρεχόμενον, τοίς ζώσιν επί γής, ώ Υιέ καί Θεέ μου.

Μετά τήν γ' Στιχολογίαν

Καθίσματα έτερα

Ελπίς τού κόσμου αγαθή

Σταυρέ δαιμόνων ελατήρ, ιατρέ τών νοσούντων, ισχύς καί φύλαξ τών πιστών, Βασιλέων τό νίκος, τό καύχημα τών Ορθοδόξων αληθώς, τό στήριγμα τής Εκκλησίας τού Χριστού, γενού ημίν ασφάλεια, καί τείχος καί φρουρός, ξύλον ευλογημένον.

Μαρτυρικόν

Φώς δικαίοις διά παντός, οι γάρ Άγιοι εν σοί φωτισθέντες, καταλάμπουσιν αεί ως φωστήρες, λύχνον ασεβών σβέσαντες, ών ταίς ευχαίς, σύ φωτιείς λύχνον μου Κύριε, καί σώσόν με.

Δόξα... καί νύν... Θεοτοκίον

Παναγία Θεοτόκε, τόν χρόνον τής ζωής μου, μή εγκαταλίπης με, ανθρωπίνη προστασία, μή καταπιστεύσης με, αλλ' αυτή αντιλαβού, και ελέησόν με.

Κανών Σταυρώσιμος ού η Ακροστιχίς, άνευ τών Θεοτοκίων.

Πάθος τό σεπτόν αινέσω τού Δεσπότου. Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος πλ. β'

Ο Ειρμός

Κύματι θαλάσσης, τόν κρύψαντα πάλαι, διώκτην τύραννον, υπόγήν έκρυψαν, τών σεσωσμένων οι Παίδες, αλλ' ημείς ως αινεάνιδες, τώ Κυρίω άσωμεν. Ενδόξως γάρ δεδόξασται.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Πάθει σου τιμίω, τήν ατιμασθείσαν φύσιν ετίμησας, τής ανθρωπότητος, διό τιμώντές σε φόβω, μεγαλύνομεν τό κράτος σου, καί πιστώς δοξάζομεν. Ενδόξως γάρ δεδόξασται.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Αίματί σου Λόγε, αιμάτων αδίκων χύσιν ανέστειλας, καί απεκάθηρας, ρύπου κακίας τήν φύσιν, τών ανθρώπων Παντοδύναμε, διό περ δοξάζομεν σωζόμενοι τό κράτος σου.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Θήρας αιμοβόρους, ενίκησεν όντως η αξιέπαινος, Μαρτύρων ένστασις, πυρός υπέταξε φύσιν, δροσισμώ ενθέου χάριτος, καί σφοδρόν κλυδώνιον, πολυθεϊας έπαυσε.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Όμβροις τών αιμάτων, ομβρήματα πλάνης αποξηράναντες, όμβρους ιάσεων, αποχετεύετε κόσμω, καί φλογμόν παθών διώκετε, αληθείας Μάρτυρες, εντεύθεν μακαρίζεσθε.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Κάλλος εν τώ πάσχειν ωραίον εν κάλλει, ουδ είδος έχοντα, η απειρόγαμος, κατανοούσά σε Κόρη τών πιστών τό εγκαλλώπισμα, μητρικώς ηλάλαζε, καί πόθω σε εδόξαζε.

Κανών τής Θεοτόκου, ού η Ακροστιχίς κατ' Αλφάβητον

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Άχραντε Παρθένε, κεχαριτωμένη Μαρία ένδοξε, τής χαράς πρόξενε, τούς υμνητάς σου ενθέως, θείαις χάρισι χαρίτωσον, όπως χαριστήριον ωδήν σοι αναπέμψωμεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Βαβαί Θεομήτορ, τών σών μυστηρίων! τών ποιημάτων γάρ, εδείχθης Δέσποινα, όν ου τολμά ατενίσαι τών Αγγέλων τά στρατεύματα, εν αγκάλαις φέρουσα, διό σε μακαρίζομεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Γένος βροτών άπαν, φθορά τού θανάτου καταδεδίκασται, τή τής προμήτορος, απογεύσει τού ξύλου, διά σού δέ ανακέκληται, ως ζωήν τεκούσης σου, Αγνή τήν αδιάφθορον.

Ωδή γ' Ο Ειρμός

Σέ τόν επί υδάτων, κρεμάσαντα πάσαν τήν γήν ασχέτως, η κτίσις κατιδούσα, εν τώ Κρανίω κρεμάμενον, θάμβει πολλώ συνείχετο. Ουκ έστιν άγιος, πλήν σου Κύριε, κραυγάζουσα.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Σέ τόν επί υδάτων, κρεμάσαντα πάσαν τήν γήν ασχέτως, εν ξύλω υψωθέντα, καί τήν πλευράν ορυττόμενον, κατανοών ο ήλιος συνεσκοτίζετο, πάντων φωτισμόν γινώσκων σε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Τέτρωταί σου τοίς ήλοις, μακρόθυμε ο Παραδείσω πάλαι τρώσας Αδάμ κακούργος, καί πληγωθείς ανιάτρευτος, εις τόν αιώνα έμεινε, πιστοί δέ εύρομεν, πάντων τών τραυμάτων ίασιν.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ότε χορός Αγγέλων, εώρακε Μαρτύρων τάς αγέλας, υπέρ Αμνού τυθέντος, συγκοπτομένας εθαύμαζε, πώς δυσμενείς οι ένυλοι, αϋλους έτρεπον νίκης στέφος κομιζόμενοι.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σθένος ενδεδυμένοι, οι Άγιοι τού εν ισχύϊ μόνου, τά πάντα δυναμούντος, τώ δυσμενεί συνεπλέκοντο, καί τήν αυτού ανίσχυρον επάτουν δύναμιν, στέφος εκ Θεού δεχόμενοι.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σύ τόν εκ σού τεχθέντα ως έβλεψας τιτρωσκόμενον λόγχη, ετρώθης τήν καρδίαν, Υπεραγία Πανάμωμε, καί θαμβουμένη έλεγες. Τί σοι απέδωκε, Τέκνον δήμος ο παράνομος;

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Δόλω με δελεάσας, Θεώσεως εχθρός τώ πόθω πάλαι, εξ Εδέμ Θεομήτορ, εις γήν ερπύσας συνέτριψεν, αλλ' ο Χριστός οικτείρας με, εκ τής νηδύος σου, σάρκα προσλαβών ανέπλασεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ελύθη τής κατάρας, τής έκπαλαι η δίκη Θεομήτορ, εν τή σή μεσιτεία, επιφανείς γάρ σοι Κύριος, πάσιν αφθόνως έβλυσεν, ως υπεράγαθος, πάσαν ευλογίαν Πάναγνε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ζωής ωράθης πύλη, Προφήτη πρίν Ιεζεκιήλ Κόρη, ήν ο Κύριος μόνος, σεσαρκωμένος διώδευσε, καί κεκλεισμένην πάλιν σε, Αγνή τετήρηκεν, ως αυτός οίδεν ο Ύψιστος.

Ωδή δ' Ο Ειρμός

Τήν εν Σταυρώ σου θείαν κένωσιν, προορών Αββακούμ, εξεστηκώς εβόα. Σύ δυναστών διέκοψας, κράτος Αγαθέ, ομιλών τοίς εν Άδη, ως Παντοδύναμος.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Εκτεταμένης χειρός Κύριε, τήν ορμήναναιρών, πρός τήν τού ξύλου γεύσιν, νεκρούς εν ξύλω τέθυσαι, σώσαι βουληθείς, εκ πλευράς δ' αποστάζεις, δεσμώταις άφεσιν.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Παθείν ηνέσχου Υπεράγαθε, όπως λύσης ημάς, παθών τής αλογίας, χολής εγεύσω, βρύων μοι, θείον γλυκασμόν, ενεκρώθης ζωήν μοι, παρέχων Δέσποτα.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τό πύρ τής θείας αγαπήσεως, εν ψυχή λογική, προσφέροντες τήν φλόγα, παρανομούντων έσβεσαν, καί φωτιστικαί, οι Χριστού Αθλοφόροι, λαμπάδες ώφθησαν.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι θείοι φίλοι τού Παντάνακτος, σαρκικής εαυτούς, χωρίσαντες φιλίας, πρός άπασαν εχώρησαν, βάσανον στερρώς, καί νικήσαντες, δόξη εστεφανώθησαν.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εκτός σε πάθους απεκύησα, καί πώς βλέπω σε νύν, πάθει προσομιλούντα; πώς φέρεις τούτο έκραζεν, άναρχε Υιέ; η Παρθένος, δοξάζω σου τό μακρόθυμον.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η εκλεκτή τε καί υπέρτιμος, εκ πασών γενεών, αναφανείσα μόνη, η αρεταίς εκλάμψασα, Άχραντε, σεμνή, τούς σέ υμνολογούντας, αίγλη σου λάμπρυνον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Θεόν σαρκί Παρθένε τέτοκας, εξ αγνών σου σεμνή, αιμάτων Θεομήτορ, Σωτήρα τόν λυτρούμενον, πάντας εκ δεινών, τούς υμνούντάς σε, Κόρη θεοχαρίτωτε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ιερουργεί τώ θείω τόκω σου, Θεοτόκε αγνή, η τών Αϋλων φύσις, καί τών βροτών τό σύστημα, πόθω σε υμνεί, αλλά σού τή ελλάμψει, ημάς καταύγασον.

Ωδή ε' Ο Ειρμός

Πρός σέ ορθρίζω, τόν δι' ευσπλαγχνίαν, σεαυτόν τώ πεσόντι, κενώσαντα ατρέπτως, καί μέχρι παθών, απαθώς υποκύψαντα, Λόγε Θεού. Τήν ειρήνην παράσχου μοι φιλάνθρωπε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Νεκρός οράσαι, επί τού Κρανίου, τώ πάθει ο νεκρώσας τόν Άδην, τής σαρκός σου, καί είδος Χριστέ, ουδέ κάλλος σύ είχες κρεμάμενος, καλλωπίσαι με θέλων ως φιλάνθρωπος.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Αδάμ τού πρώτου, εξηλώσαι θέλων, εμπαθείς διαθέσεις, τοίς ήλοις προσηλούσαι, καί λόγχη τρωθείς, τήν φλογίνην ρομφαίαν κωλύεις Χριστέ, μή κωλύειν τήν είσοδον τοίς δούλοις σου.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ιχνηλατούντες, πάθη τού Δεσπότου, οι χοροί τών Μαρτύρων, εν ξύλω προσηλούνται, καί χείρας ομού, αφαιρούνται καί πόδας, πρός τρίβον σεπτού, μαρτυρίου ευθυνούμενοι.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νοϊ τελείω, νούν τόν αλαζόνα, επαιρόμενον θράσει, καθείλετε τελείως, ταπεινωθέντες, εν μιμήσει τού πάντας υψώσαντος, ταπεινώσει καρδίας Χριστομάρτυρες.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εκ ρίζης Κόρη, Ιεσσαί βλαστάνεις, καί ως άνθος προσφέρεις, τόν φυτουργόν τού κόσμου, παραφυάδας ξηράναντα, θείω φυτώ τού Σταυρού, όν σαρκί κατεδέξατο ως εύσπλαγχνος.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Θεοφανείας σου Χριστέ, τής πρός ημάς συμπαθώς γενομένης, Ησαίας φώς ιδών ανέσπερον, εκ νυκτός ορθρίσας εκραύγαζεν. Αναστήσονται οι νεκροί, καί εγερθήσονται οι εν τοίς μνημείοις, καί πάντες οι γηγενείς αγαλλιάσονται.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Κλίμαξ φανείσα τυπικώς, τώ Ιακώβ πρός ύψος επηρμένη, τού σού Θεονύμφευτε υπέφηνε, τοκετού τό όντως εξαίσιον, διά σού γάρ όντως Θεός, ημίν ωμίλησε, συγκαταβάσει, τή θεία καί πρός ζωήν, πάλιν επανήγαγε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Λελυτρωμένοι διά σού, τής μητρικής λύπης Θεοκυήτορ, θυμηδίας έμπλεοι γεγόναμεν, ευφροσύνην πάσι κυήσασα, καί παγκόσμιον χαρμονήν, διό Πανύμνητε τούς σούς υμνολόγους, κινδύνων, ταίς σαίς πρεσβείαις διαφύλαξον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μυσταγωγούμενος τήν σήν, θεοπτικώς ο Μωϋσής εικόνα, προετώ πυρί ώρα βάτον ακατάφλεκτον, Παρθένε Πανάμωμε, εν σοί γάρ ο πλαστουργός, οικήσας ουκ έφλεξέ σε τήν ανωτέραν, απάντων τών ποιημάτων θεονύμφευτε.

Ωδή ς' Ο Ειρμός

Συνεσχέθη, αλλ' ου κατεσχέθη, στέρνοις κητώοις Ιωνάς, σού τού παθόν γάρ τόν τύπον φέρων, τος καί ταφή δοθέντος, ως εκ θαλάμου τού θηρός ανέθορε, προσεφώνει δέ τή κουστωδία. Οι φυλασσόμενοι μάταια καί ψευδή, έλεον αυτοίς εγκατελίπετε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Εναλλάττων, χείρας προετύπου, πάλαι Σταυρόν ο Ιακώβ, επευλογών τούς παίδας, όθεν Ύψιστε εν τούτω βαίνων, αράς τής πάλαι λύεις τό ανθρώπινον, καί πηγάζεις νύν τήν ευλογίαν, τοίς ευλογούσί σε μόνε Ευλογητέ, καί Δημιουργέ καί Υπεράγαθε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Σού τό πάθος, προτυπών ο μέγας, Λόγε Μωϋσής ανυψοί, χαλκούν τόν όφιν πάλαι, εξαιρούμενον τούς καθορώντας, τού ιοβόλου δήγματος τών όφεων, καί γάρ Δέσποτα σού σταυρωθέντος, βλάβης τού όφεως άπαντες οι πιστοί, τού θεοστυγούς απελυτρώθημεν.

Μαρτυρικόν

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ώσπερ άλλου, πάσχοντος οι θείοι, πάλαι καί σεπτοί Αθληταί, διέκειντο αθλούντες, προορώμενοι τάς αντιδόσεις, τάς αιωνίους καί τήν αγαλλίασιν. Ταίς ευχαίς αυτών Χριστέ οικτίρμον, τούς ανυμνούντάς σε λύτρωσαι πειρασμών, καί αμαρτιών καί περιστάσεων.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τούς χειμάρρους, έπαυσαν τής πλάνης, ρείθροις αιμάτων οι σεπτοί, καί θείοι Αθλοφόροι, καί πηγαί πιστοίς θεογνωσίας, βλύζουσαι ύδωρ, όντως ανεδείχθησαν. Ταίς ευχαίς αυτών Σωτήρ τού κόσμου, όμβρισον άφεσιν άπασι καί ζωήν, καί τόν ιλασμόν καί μεγα έλεος.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τόν Ποιμένα, πάντων καί Δεσπότην, ξύλω ορώσα η Αμνάς, εναπηωρημένον, θρηνωδούσα μητρικώς εβόα, Τί τούτο Τέκνον τό καινόν μυστήριον; πώς αθάνατος τό κατ' ουσίαν υπάρχων, θάνατον δέδεξαι τούς βροτούς, θέλων εκ φθοράς απολυτρώσασθαι;

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νομικοί σε, τύποι Θεοτόκε, καί αι προρρήσεις σαφώς, τών Προφητών εδήλουν, τεξομένην τόν τού κόσμου ρύστην, καί ευεργέτην απάσης τής κτίσεως, τόν πολυμερώς καί πολυτροπως, ευεργετήσαντα τούς πίστει τε καί στοργή, Δέσποινα αγνή δοξολογούντάς σε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ξενωθέντας, πάλαι εξ απάτης, τού ανθρωποκτόνου εχθρού, Θεού τούς πρωτοπλάστους, τής τρυφής τού Παραδείσου μόνη, Θεογεννήτορ αύθις επανήγαγες, πρός Παράδεισον αποτεκούσα, Σωτήρα Κύριον σταύρωρωσιν καί ταφήν, θεία εξουσία υπομείναντα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο βουλήσει, θεία καί δυνάμει, δημιουργική εαυτού, τά πάντα εκ μή όντων, συστησάμενος Αγνή προήλθεν, εκ σής νηδύος καί Θεός καί άνθρωπος, καί τούς εν τώ σκότει τής αγνοίας, τό πρίν υπάρχοντας λάμψεσι θεϊκαίς, Δέσποινα αγνή φαιδρώς κατηύγασεν.

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

Άφραστον θαύμα! ο εν καμίνω ρυσάμενος, τούς οσίους Παίδας εκ φλογός, εν τάφω νεκρός, άπνους κατατίθεται, εις σωτηρίαν ημών τών μελωδούντων. Λυτρωτά ο Θεός, ευλογητός εί.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ότε Σταυρώ σε, δήμος Εβραίων κατέκρινε, θεωρούσα έφριξεν η γή, ήλιος τό φώς, τό ίδιον έπαυσε, καί οι εν σκότει φώς είδον μελωδούντες. Λυτρωτά ο Θεός, ευλογητός εί.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ύβριν υπέστης, καλάμω Σώτερ τυπτόμενος, καί ακάνθαις οία Βασιλεύς, βουλήσει Χριστέ, ο Θεός στεφόμενος, εις σωτηρίαν ημών τών μελωδούντων. Λυτρωτά ο Θεός, ευλογητός εί.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Δεσμείσθε πάσαν, τού διαβόλου Πανεύφημοι, τήν απάτην λύοντες σαφώς, φέρετε ποινάς, καί θάνατον άδικον, ζωήν ποθούντες τήν άνω καί βοώντες. Λυτρωτά ο Θεός, ευλογητός εί.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Έστητε μέσον, φλογός Πανεύφημοι Μάρτυρες, τήν απάτην φλέγοντες σαφώς, καί τώ δροσισμώ, τής ενθέου χάριτος, μή φλογισθέντες, βοάτε μελωδούντες, Λυτρωτά ο Θεός, ευλογητός εί.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σταυρούσαι θέλων, η Θεοτόκος εκραύγαζε, καί ορώσα άναρχε Υιέ, λύπη τήν ψυχήν, νύν καταβαπτίζομαι, θνήσκεις παρέχων ζωήν τοίς μελωδούσι. Λυτρωτά ο Θεός, ευλογητός εί.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Πεποικιλμένην, σέ κεκτημένην διάχρυσον, Θεομήτορ κόσμον ευπρεπή, έστερξεν ο σός, Υιός τε καί Κύριος, εις σωτηρίαν ημών τών σοί βοώντων, ο καρπός σου Αγνή, ευλογημένος.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ρόδον εν μέσω, τών ακανθών ευρών Άχραντε, ο Δεσπότης, έπλησεν ημάς, οσμαίς σου τερπναίς, χαρίτων τού Πνεύματος, τούς εκβοώντας αυτώ εν κατανύξει. Λυτρωτά ο Θεός, ευλογητός εί.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σύμβολα πάντες, θείοι Προφήται Θεώμενοι, τού σού θείου, τόκου ευκλεώς, εβόων Αγνή, ο Θεός ελεύσεται, εκ τής Παρθένου, τού σώσαι τούς βοώντας. Λυτρωτά ο Θεός, ευλογητός εί.

Ωδή η' Ο Ειρμός

Έκστηθι φρίττων ουρανέ, καί σαλευθήτωσαν τά θεμέλια τής γής, ιδού γάρ εν νεκροίς λογίζεται, ο εν υψίστοις οικών, καί τάφω σμικρώ ξενοδοχείται, όν Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Πίνεις ποτήριον Χριστέ, ο επεθύμησας, διά πάθους τού Σταυρού, πηγάς μοι προχέων αφέσεως, εκ ζωηφόρου πλευράς, τώ διά πλευράς θανατωθέντι, διόπερ ανυμνώ σε, Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ότε σε άνομος λαός, μέσον κατέκρινε, σταυρωθήναι Ιησού, ανόμων ζωοδότα Κύριε, διεδονήθη η γή, καί πάντες ανέμελπον εν φόβω, οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τίμιος έναντι Θεού, υμών ο θάνατος, απεφάνθη Αθληταί, πολλοίς γάρ ομιλούντες πάθεσι, πάθους σεπτού κοινωνοί, βοώντες εδείχθητε εμφρόνως, οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Όντως ου σαρκικά υμών, τά όπλα Μάρτυρες, πρός παράταξιν εχθρών, ελπίς δέ πίστις καί αληθεια, δι' ών τυχόντες Θεού, Αγγέλων χοροίς συναριθμείσθε, βοώντες τώ Δεσπότη. Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ύψιστε άναρχε Υιέ, φέρεις εμπτύσματα, καί ονείδη καί Σταυρόν, καλάμω παικτικώς τυπτόμενος, η Θεοτόκος εβόα, δοξάζω τήν σήν μακροθυμίαν, ήν Παίδες ευλογούσιν, Ιερείς ανυμνούσι, λαοί υπερυψούσιν, εις πάντας τούς αιώνας.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τώ θεολήπτω Δανιήλ, σύ προτεθέασαι, αλατόμητον όρος, εκ σού γάρ Κόρη λίθος τέτμηται, Χριστός ο μόνος Θεός, Παρθένε άνευ χειρός ανθρώπου, όν Παίδες ευλογούσιν, Ιερείς ανυμνούσι, λαοί υπερυψούσιν εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ύμνοις τόν Τόκον σου Αγνή, αεί δοξάζουσιν, οι τών άνω Στρατηγοί, καί σέ δέ Κόρη αειπάρθενε, χαρμονικώς σύν ημίν, ως Θεομήτορα ανυμνούσιν, ήν Παίδες ευλογούσιν, Ιερείς ανυμνούσι, λαοί υπερυψούσιν, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φέγγους σου ταίς μαρμαρυγαίς, τούς σέ φρονούντας νύν, Θεοτόκον αληθή, Μαρία φωταυγείς απέργασαι, φωτογεννήτορ Αγνή, φωτός γάρ σκηνή ώφθης Παρθένε, τοίς πίστει σοι βοώσι. Χαίρε ευλογημένη, καί δεδοξασμένη, εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ' Ο Ειρμός

Μή εποδύρου μου Μήτερ, καθορώσα εν τάφω, όν εν γαστρί άνευ σποράς, συνέλαβες Υιόν, αναστήσομαι γάρ καί δοξασθήσομαι, καί υψώσω εν δόξη, απαύστως ως Θεός, τούς εν πίστει καί πόθω, σέ μεγαλύνοντας.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ίνα τόν βρώσει φθαρέντα, ενηδόνω τού ξύλου, μόνε Σωτήρ ως αγαθός, λυτρώση τής φθοράς, σταυρωθήναι σαρκί, θανατωθήναί τε, κατεδέξω, υμνούμεν, απαύστως Ιησού, τήν πολλήν ευσπλαγχνίαν, καί δυναστείαν σου.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ώ πώς υπέστης οδύνας, εν Σταυρώ ηπλωμένος, τών οδυνών τών χαλεπών, εξαίρων με Σωτήρ! πώς ακάνθας στεφθείς, πάσας έκαυσας τών παθών τάς ακάνθας! πώς όξος ποτισθείς, ευφροσύνης κρατήρα, ημίν εκέρασας!

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Στενοχωρούμενοι πάντες, καί ειρκταίς ομιλούντες, καί μεληδόν οι Αθληταί, τεμνόμενοι δεινώς, καί τροχοίς απηνώς κατατεινόμενοι, καί βορά τοίς θηρίοις διδόμενοι, Χριστόν, τόν απάντων Δεσπότην, ουκ εξηρνήσασθε.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ηλιακών λαμπηδόνων, πλειοτέρως εκλάμπει, τών Αθλητών η παμφαής, καί εύσημος μνήμη, καί ψυχάς ευσεβών φωτίζει πάντοτε, καί διώκει τό σκότος, παθών καί πειρασμών, καί δαιμόνων σκεδάζει, ζόφον βαθύτατον.

Σταυροθεοτοκίον

Φέρεις τόν φέροντα πάντα, καί κατέχεις ως βρέφος, εν ταίς χερσί; τόν εκ χειρός, ρυσαμενον ημάς, πολεμίου εχθρού άχραντε Δέσποινα, καί οράς επί ξύλου, υψούμενον Σταυρού, τόν εκ βόθρου κακίας, ημάς ρυσάμενον.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Χαράς ημίν αιωνίου, καί ζωής ανεδείχθης, υπερφυώς Θεογεννήτορ, πρόξενος Αγνή, τόν Σωτήρα πάντων κυοφορήσασα, τόν τής γής εκ προσώπου, πάν δάκρυον σαφώς, αφελόντα καί πάσι, χαράν βραβεύσαντα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ψάλλων Δαυϊδ σός προπάτωρ, κιβωτόν σε προέφη, συμβολικώς καί θείου μάννα, χρυσήν στάμνον Μωσής ο θεόπτης, καί γάρ εχώρησας, τόν εν κόλποις πατρώοις, υπάρχοντα αεί, Θεοτόκε, διό σε ύμνοις δοξάζομεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ως αληθώς υπερτέρα, πάσης κτίσεως πέλεις, τόν γάρ Θεόν τών απάντων, εκύησας σαρκί, διό σε προστάτιν έχομεν Δέσποινα, καί ελπίδα βεβαίαν, καί τείχος οχυρόν, διά σού σωτηρίας τυχείν ελπίζοντες.

Απόστιχα τών Αίνων Σταυρώσιμα

Εν τώ Σταυρώ τήν ελπίδα κέκτημαι, καί εν αυτώ καυχώμενος βοώ. Φιλάνθρωπε Κύριε, τήν αλαζονείαν κατάβαλε, τών μή ομολογούντων σε, Θεόν καί άνθρωπον.

Στίχ. α'. Ενεπλήσθημεν τό πρωϊ τού ελέους σου, Κύριε, καί ηγαλλιασάμεθα καί ηυφράνθημεν έν πάσαις ταίς ημέραις ημών. Ευφρανθείημεν, ανθών ημερών εταπείνωσας ημάς, ετών, ών είδομεν κακά, καί ίδε επί τούς δούλους σου καί επί τά έργα σου, καί οδήγησον τούς υιούς αυτών.

Οι τώ Σταυρώ τειχιζόμενοι, τώ εχθρώ αντιτασσόμεθα, μή δειλιώντες τάς αυτού μεθοδείας καί ενέδρας, ο γάρ υπερήφανος κατήργηται, καί καταπεπάτηται, τή δυνάμει τού εν ξύλω, προσπαγέντος Χριστού.

Μαρτυρικόν

Στίχ. β'. Καί έστω η λαμπρότης Κυρίου τού Θεού ημών εφ' ημάς, καί τά έργα τών χειρών ημών κατεύθυνον εφ' ημάς, καί τό έργον τών χειρών ημών κατεύθυνον.

Κύριε, εν τή μνήμη τών Αγίων σου, πάσα η κτίσις εορτάζει, ουρανοί αγάλλονται σύν τοίς Αγγέλοις, καί η γή ευφραίνεται σύν τοίς ανθρώποις. Αυτών ταίς παρακλήσεσιν, ελέησον ημάς.

Δόξα... καί νύν... Θεοτοκίον

Επάγην μέν ως άνθρωπος, εν ξύλω καί νενέκρωμαι, καί εν τάφω κατετέθην ως θνητός, αλλ' ως Θεός εν δόξη, Μήτηρ αγνή Παρθένε, πάλιν ανίσταμαι τριήμερος.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Μνήσθητί μου, ο Θεός ο Σωτήρ μου, όταν έλθης εν τή Βασιλεία σου, καί σώσόν με, ως μόνος φιλάνθρωπος.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Υφαπλώσας, τάς παλάμας επί ξύλου, ηγκαλίσω τά έθνη υμνούντά σου, τήν ευσπλαγχνίαν, Χριστέ ο Θεός ημών.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Προσηλώθης, εκουσίως επί ξύλου, καί τά κέντρα Χριστέ τού αλάστορος, τή σή δυνάμει, τελείως εξήλειψας.

Μαρτυρικόν

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Ταίς βασάνοις, εντρυφώντες Αθλοφόροι, Παραδείσου τρυφής ηξιώθητε, υπέρ τού κόσμου, απαύστως δεόμενοι.

Δόξα...

Από πάσης, εξελού ημάς βασάνου, ο Πατήρ ο Υιός καί τό σύνθρονον, Πνεύμα τό θείον, τούς δούλους σου Κύριε.

Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Καθορώσα, σέ Σταυρώ εφηπλωμέκνον, η Παρθένος δακρύουσα έστενεν, ής ταίς πρεσβείαις, σώσον ημάς Κύριε.

Ήχος πλ. β' Η απεγνωσμένη

Στίχ. α'. Εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Ρύσαί με γεέννης αποκειμενης, εξελού πυρός με τού αιωνίου, Κριτά δικαιότατε, τόν κατακεκριμένον, δείξον εκ ζάλης εναντίας, ανάλωτον με Λόγε, τρέμω ο τάλας εννοών μου, τό τών πταισμάτων πλήθος, καί προσπίπτω σοι μετά δακρύων, καί συντριβής τής καρδίας μου Φιλάνθρωπε, τό σόν αιτούμενος έλεος.

Στίχ. β'. Ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Τίς εμέ μή κλαύση τόν παραβάντα, εντολήν Δεσπότου δι' ακρασίαν, τόν Άδην οικήσαντα, αντί τού, Παραδείσου, βρώσις γλυκείά μοι φανείσα εις χολήν μετετράπη, ξένος τής δόξης σου Οικτίρμον, καί Αγγέλων εδείχθην, αλλά δέξαι με μετανοούντα ως ελεήμων καί φιλάνθρωπος Κύριος διά τό μέγα σου έλεος.

Στίχ. γ'. Από φυλακής πρωϊας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωϊας ελπισάτω Ισραήλ επί τόν Κύριον.

Πάντας τούς εν πίστει κεκοιμημένους τάξον ζωοδότα εν χώρα ζώντων, εν τόποις ανέσεως, εν σκηναίς αιωνίοις, ένθα τό φώς τού σού προσώπου, αφθόνως καταλάμπει, όπου τρυφή καί χαρμοσύνη, καί ειρήνη τών Δικαίων, παριδών αυτών τά επταισμένα, έργω καί λόγω διανοία τε Δέσποτα, διά πολλήν αγαθότητα.

Στιχηρά Μαρτυρικά, αυτόμελα

Στίχ. δ'. Ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος, καί πολλή παρ' αυτώ, λύτρωσις. καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραήλ έκ πασών τών ανομιών αυτού.

Οι μαρτυρήσαντες διά σέ Χριστέ, πολλάς βασάνους υπέμειναν, καί τέλειον απέλαβον, τόν στέφανον εν ουρανοίς, ίνα πρεσβεύωσιν υπέρ τών ψυχών ημών.

Στίχ. ε'. Αινείτε τόν Κύριον πάντα τά έθνη, επαινέσατε αυτόν, πάντες οι λαοί.

Οι αθλοφόροι Μάρτυρες, καί ουρανοπολίται, επί γής αθλήσαντες, πολλάς βασάνους υπέμειναν, πρεσβείαις Κύριε, καί ευχαίς αυτών, πάντας ημάς διαφύλαξον.

Στίχ. ς'. Ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού Κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Ο Σταυρός σου Κύριε, τοίς Μάρτυσι γέγονεν, όπλον αήττητον, έβλεπον γάρ τόν προκείμενον θάνατον, καί προβλέποντες τήν μέλλουσαν ζωήν, τή ελπίδι τή εις σέ ενεδυναμούντο. Αυτών ταίς παρακλήσεσιν, ελέησον ημάς.

Δόξα... καί νύν... Θεοτοκίον

Τίς μή μακαρίσει σε, παναγία Παρθένε; τίς μή ανυμνήσει σου, τόν αλόχευτον τόκον, ο γάρ αχρόνως εκ, Πατρός, εκλάμψας Υιός μονογενής, ο αυτός εκ σού τής Αγνής προήλθεν, αφράστως σαρκωθείς, φύσει Θεός υπάρχων, καί φύσει γενόμενος άνθρωπος δι' ημάς, ουκ εις δυάδα προσώπων τεμνόμενος, αλλ' εν δυάδι φύσεων, ασυγχύτως γνωριζόμενος. Αυτόν ικέτευε σεμνή Παμμακάριστε, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Απόστιχα Μαρτυρικόν

Στίχ. Α'. Θαυμαστός ο Θεός εν τοίς αγίοις αυτού ο Θεός Ισραήλ αυτός δώσει δύναμιν καί κραραίωσιν τώ λαώ αυτού ευλογητός ο Θεός.

Οι Μάρτυρές σου Κύριε, ουκ ηρνήσαντό σε, ουκ απέστησαν από τών εντολών σου, ταίς αυτών πρεσβείαις, ελέησον ημάς.

Νεκρώσιμον

Στίχ. Β'. Τοίς Αγίοις τοίς εν τή γή αυτού εθαυμάστωμεν πάντα τά θέλημα αυτού εν αυτοίς.

Αρχή μοι καί υπόστασις, τό πλαστουργόν σου γέγονε πρόσταγμα, βουληθείς γάρ εξ αοράτου τε καί Ορατής, ζώόν με συμπήξαι φύσεως, γήθέν μου τό σώμα διέπλασας, δέδωκας δέ μοι ψυχήν, τή θεία σου καί ζφοποιώ εμπνεύσει. Διό Σωτήρ τούς εν δούλους σου, εν χώρα ζώντων, σκηναίς Δικαίων ανάπαυσον.

Στίχ. Γ'. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Άλγος τώ Αδάμ εχρημάτισεν, η τού ξύλου απόγευσις, πάλαι εν Εδέμ, ότε όφις ιόν εξηρεύξατο, δι' αυτού γάρ εισήλθεν ο θάνατος, παγγενή κατεσθίων τόν άνθρωπον, αλλ' ελθών ο Δεσπότης, καθείλε τόν δράκοντα, καί ανάστασιν ημίν εδωρήσατο, πρός αυτόν ούν βοήσωμεν. Φείσαι Σωτήρ, καί ούς προσελάβου, μετά τών Δικαίων ανάπαυσον.

Δόξα... καί νύν... Θεοτοκίον

Πρεσβείαις τής Τεκούσης σε, Χριστέ καί τών Μαρτύρων σου, Αποστόλων Προφητών Ιεραρχών, οσίων καί Δικαίων, καί πάντων τών Αγίων, τούς κοιμηθέντας δούλους σου ανάπαυσον.

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Μαρτυρικά

Ήχος πλ. β' Αγγελικαί δυνάμεις

Αθλητικαί ενστάσεις επί τώ σκάμματι, τυραννικαί αικίσεις επί τούς Μάρτυρας, καί ίσταντο χοροί τών Ασωμάτων, βραβεία κατέχοντες τής νίκης, εξέστησαν τυράννους καί Βασιλείς οι σοφοί, καθείλον τόν Βελίαρ, ομολογία Χριστού, ο ενισχύσας αυτούς, Κύριε δόξα σοι.

Αθλητικόν αγώνα υπομείναντες οι Άγιοι, καί τά βραβεία τής νίκης, παρά σού κομισάμενοι, κατήργησαν τάς επινοίας των παρανόμων, εδέξαντο στεφάνους τής αφθαρσίας. Δι' αυτών ο Θεός δυσωπούμενος, δώρησαι ημίν τό μέγα έλεος.

Δόξα... καί νύν... Θεοτοκίον

Ο τήν ευλογημένην καλέσας σου Μητέρα, ήλθες επί τό πάθος εκουσία βουλή, λάμψας εν τώ Σταυρώ, αναζητήσαι θέλων τόν Αδάμ, λέγων τοίς Αγγέλοις. Συγχάρητέ μοι, ότι ευρέθη η απολομένη δραχμή, ο πάντα σοφώς οικονομήσας, Θεός δόξα σοι.

Έτερα Καθίσματα, μετά τόν Άμωμον

Μαρτυρικόν

Τών Αγίων σου η μνήμη Κύριε, ανεδείχθη ως Παράδεισος ο εν Εδέμ, εν αυτή γάρ αγάλλεται πάσα η κτίσις. Διό παράσχου ημίν, τή αυτών παρακλήσει, ειρήνην καί τό μέγα έλεος.

Νεκρώσιμον

Αληθώς ματαιότης τά σύμπαντα, ο δέ βίος σκιά καί ενύπνιον, καί γάρ μάτην ταράττεται πάς γηγενής, ως είπεν η Γραφή, ότε τόν κόσμον κερδήσομεν, τότε τώ τάφω οικήσομεν, όπου ομού Βασιλείς καί πτωχοί. Διό Χριστέ ο Θεός, τούς μεταστάντας ανάπαυσον, ως φιλάνθρωπος.

Δόξα... καί νύν... Θεοτοκίον

Ελπίς τού κόσμου αγαθή

Η κραταιά τών γηγενών, προστασία καί σκέπη, Θεοκυήτορ Μαριάμ, η τεκούσα εν χρόνω, τόν άχρονον Υιόν καί Λόγον τού Θεού, ικέτευε αυτόν, ως Μήτηρ ούσα εκτενώς, σύν Μάρτυσι καί Προφήταις, καί θείοις Ασκηταίς, σώσαι τούς μεταστάντας.

Κανών εις πάντας τούς Αγίους, ού η Ακροστιχίς.

Λόγοις γεραίρω τούς εραστάς τού Λόγου. Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος πλ. β'

Ο Ειρμός

Ο αισθητός Φαραώ, κατεποντίσθη πανστρατί, Ισραήλ δέ διελθών, εν μέσω τής θαλάσσης ανεβόα, Κυρίω τώ Θεώ ημών άσωμεν, ότι δεδόξασται.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Λελαμπρυσμένω νοϊ, τούς σκοτεινούς περί τό φώς, δυσσεβούντας τυράννους οι Μάρτυρες αισχύναντες, πρός ανέσπερον φέγγος, νικηφόροι γενόμενοι, σοφώς μετέβησαν.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι Ιεράρχαι Χριστού, τών Οσίων ο χορός, Προφητών καί Δικαίων απάντων ομήγυρις, αρετών ταίς ιδέαις, αστραπτόμενοι έφθασαν, πρός ουρανίους σκηνάς.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Γυναίων πάσα πληθύς, προσω κειώθη τώ Θεώ, καί τήν Εύαν τόν δεινώς απάτη θανατώσαντα, συμπατήσασα πόνοις, ανδρικοίς μακαρίζεται, ενθέοις άσμασι.

Νεκρώσιμον

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ο από γής κατ' αρχάς, πλάσας τόν άνθρωπον Χριστέ, τάς ψυχάς τών σών δούλων, ανάπαυσον δεόμεθα, εν σκηναίς τών δικαίων, καί εν τόποις ανέσεως, ως Υπεράγαθος.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ιερωτέρα Αγνή, τών Χερουβείμ καί Σεραφείμ, ανεδείχθης τεκούσα, τόν ποιητήν τής κτίσεως, όν απαύστως δυσώπει, οικτειρήσαι τούς δούλους σου, τούς σέ δοξάζοντας.

Κανών εις Κοιμηθέντας, ού η Ακροστιχίς.

Έκτον προσαυδώ τοίς απελθούσι μέλος.

Ποίημα Θεοφάνους.

Ο Ειρμός

Ως εν ηπείρω πεζεύσας ο Ισραήλ, εν αβύσσω, ίχνεσι, τόν διώκτην Φαραώ, καθορών ποντούμενον, Θεώ επινίκιον ωδήν, εβόα άσωμεν.

Στίχ. Πρεσβείαις τών Μαρτύρων σου ανάπαυσον, Κύριε, τάς ψυχάς τών δούλων σου.

Εν ουρανίοις θαλάμοις διηνεκώς, οι γενναίοι Μάρτυρες, δυσωπούσί σε Χριστέ. Ούς εκ γής μετέστησας πιστούς, αιωνίων αγαθών, τυχείν αξίωσον.

Στίχ. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Κατακοσμήσας τά πάντα ζώον μικτόν, μέσον με τόν άνθρωπον, ταπει νότητος ομού, καί μεγέθους έπλασας, διό, τάς τών δούλων σου ψυχάς, Σώτερ ανάπαυσον.

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Τού παραδείσου πολίτην καί γεωργόν, κατ' αρχάς με έταξας, παραβάντα δέ τήν σήν, εντολήν εξώρισας, διό, τάς τών δούλων σου ψυχάς, Σώτερ ανάπαυσον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο εκ πλευράς διαπλάσας Εύαν το πρίν, τήν ημών προμήτορα, εξ αχράντου σου γαστρός, σάρκα περιβάλλεται δι' ής, τού θανάτου τήν Ισχύν, Αγνή διέλυσε.

Ωδή γ' Ο Ειρμός

Εν τή στερρά, τής πίστεώς σου πέτρα, τόν λογισμόν εδράσας τής ψυχής μου, στερέωσον Κύριε, σέ γάρ έχω αγαθέ, καταφυγήν καί στερέωμα.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σωματικοίς, ομιλούντες νύν πόνοις, οι Αθληταί, τήν άπονον εσκόπουν, αντίδοσιν χαίροντες, καί νύν παύουσιν ημών, πόνους παντοίους εν χάριτι.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Γνώμη στερρά, σοβούντες τά θηρία, τά πονηρά, οι θείοι Ιεράρχαι, ερρύσαντο άτρωτα, τής κακίας τής αυτών, τά τού Χριστού θεία θρέμματα.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Εθελοντί, ζυγόν τόν τού Κυρίου, υπεισελθών, χορός ο τών οσίων, ενέκρωσε φρόνημα, τής σαρκός καί τήν ζωήν, τήν δι' αιώνος απέλαβε.

Νεκρώσιμον

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ρύσαι πυρός, Χριστέ τού αιωνίου, τούς ευσεβώς, τού βίου μεταστάντας, καί δός αυτοίς άφεσιν, οφλημάτων αγαθέ, καί αιωνίαν απόλαυσιν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Οι τόν Χριστόν, ποθήσασαι Γυναίκες, σέ τήν αυτόν, αρρήτως τετοκυίαν, πανάχραντε Δέσποινα, γεγηθότι λογισμώ, περιϊστάσαι νύν χορεύουσι.

Κανών τών Κοιμηθέντων

Ο Ειρμός

Ουκ έστιν Άγιος ως σύ, Κύριε ο Θεός μου, ο υψώσας τό κέρας τών πιστών σου αγαθέ, καί στερεώσας αυτούς, εν τή πέτρα τής ομολογίας σου.

Στίχ. Πρεσβείαις τών Μαρτύρων σου ανάπαυσον, Κύριε, τάς ψυχάς τών δούλων σου.

Νομίμως ήθλησαν οι σοί, Μάρτυρες ζωοδότα, καί στεφάνω τής νίκης, κοσμηθέντες παρά σού, τοίς μεταστάσι πιστοίς, αιωνίαν λύτρωσιν αιτούσί σε.

Στίχ. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Παιδεύσας πρότερον πολλοίς, τέρασι καί σημείοις, εμέ τόν πλανηθέντα, επ' εσχάτων σεαυτόν, κενώσας ως συμπαθής, καί ζητήσας εύρες καί διέσωσας.

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Ρεόντων άστατον φοράν, τούς πρός σέ διαβάντας, εν σκηναίς αιωνίοις, κατοικείν χαρμονικώς, αξίωσον Αγαθέ, δικαιώσας πίστει τε καί χάριτι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ουκ έστιν άμεμπτος ως σύ, πάναγνε Θεομήτορ, μόνη γάρ εξ αιώνος, τόν Θεόν τόν αληθή, συνέλαβες εν γαστρί, τού θανάτου λύσαντα τήν δύναμιν.

Ωδή δ' Ο Ειρμός

Ακήκοα Κύριε, τήν ακοήν σου καί εφοβήθην, κατενόησα τά έργα σου, καί εξέστην, δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ιστάμενοι έβλεπον, τόν αλαζόνα οι Αθλοφόροι, πρό ποδών αυτών πατούμενον, καί τόν πάντων Κτίστην, ευχαρίστως εδόξαζον.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ρημάτων λαμπρότητας, οι Ιεράρχαι καθοπλισθέντες, πρός τό φώς τής επιγνώσεως, τούς ανθρώπους, σκότους τών αιρέσεων έσωσαν.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ως άνθρακες ώφθησαν, τή πρός τό θείον θερμή συνέσει, καί τά πάθη καταφλέξαντες, τά υλώδη, Όσιοι μεγάλως δοξάζονται.

Νεκρώσιμον

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τών ζώντων τε Κύριε, καί τών θανόντων εξουσιάζων, ούς μετέστησας ανάπαυσον, μετά πάντων, ευαρεστησάντων σοι Δέσποτα.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Κύριος Άχραντε, εκ σού αρρήτως σάρκα φορέσας, τών Γυναίων τόν κατάλογον, εν ανδρεία, διηγωνισμένον προσήκατο.

Κανών τών Κοιμηθέντων

Ο Ειρμός

Χριστός μου δύναμις, Θεός καί Κύριος, η σεπτή Εκκλησία θεοπρεπώς, μέλπει ανακράζουσα, εκ διανοίας καθαράς, εν Κυρίω εορτάζουσα.

Στίχ. Πρεσβείαις τών Μαρτύρων σου ανάπαυσον, Κύριε, τάς ψυχάς τών δούλων σου.

Σοφίας μείζονος, δεικνύων γνώρισμα, καί τής περί τά δώρα πολυτελούς, Δέσποτα χρηστότητος, τάς τών Μαρτύρων χορείας, τοίς Αγγέλοις συνηρίθμησας.

Στίχ. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Αφράστου δόξης σου, τυχείν αξίωσον, τούς πρός σέ μεταστάντας, ένθα Χριστέ, τών ευφραινομένων εστίν, η κατοικία καί φωνή, καθαράς αγαλλιάσεως.

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Υμνούντας πρόσδεξαι, τό θείον κράτος σου, ούς εκ γής προσελάβου, τέκνα φωτός, τούτους εργαζόμενος, τής αμαρτίας τήν αχλύν, εκκαθαίρων πολυέλεε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Δοχείον άχραντον, Ναόν πανάμωμον, Κιβωτόν παναγίαν, παρθενικόν, τόπον αγιάσματος, σέ καλλονήν τού Ιακώβ, ο Δεσπότης εξελέξατο.

Ωδή ε' Ο Ειρμός

Ο τό φώς ανατέλλων τω κόσμω Χριστέ, φώτισον τήν καρδίαν μου, εκ νυκτός σοι κραυγάζοντος, καί σώσόν με.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Υφαντόν εκ τής άνωθεν χάριτος, ενδυθέντες ιμάτιον Αθληταί, τόν εχθρόν απεγυμνώσατε.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σύν αγίοις Προφήταις τιμήσωμεν, Ιεράρχας θεόφρονας, καί Οσίους Θεώ ευαρεστήσαντας.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Εκ περάτων τού σύμπαντος Μάρτυρες, εναθλούντες κεκράγατε, καί Χριστός τής φωνής υμών εισήκουσε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ρυομένη ημάς πάσης φάνηθι, τού εχθρού βλάβης Δέσποινα, δυσωπούσα Χριστόν τόν μόνον εύσπλαγχνον.

Κανών τών Κοιμηθέντων

Ο Ειρμός

Τώ θείω φέγγει σου Αγαθέ, τάς τών ορθριζόντων σοι ψυχάς, πόθω καταύγασον δέομαι, σέ ειδέναι Λόγε Θεού, τόν όντως Θεόν, εκ ζόφου τών πταισμάτων ανακαλούμενον.

Στίχ. Πρεσβείαις τών Μαρτύρων σου ανάπαυσον, Κύριε, τάς ψυχάς τών δούλων σου.

Ως ολοκάρπωσις ιερά, καί ως απαρχή τής ανθρωπίνης οι Μάρτυρες φύσεως, τώ δεδοξασμένω προσενεχθέντες Θεώ, ημίν τήν σωτηρίαν αεί βραβεύουσι.

Στίχ. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Τής ουρανίου διαγωγής, τής διανομής τών χαρισμάτων αξίωσον Δέσποτα, τούς προκοιμηθέντας πιστούς ικέτας σου, παρέχων τών πταισμάτων τήν απολύτρωσιν.

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Ο μόνος φύσει ζωοποιός, τό τής αγαθότητος όντως, ανεξιχνίαστον πέλαγος, τούς τελειωθέντας, τής Βασιλείας τής σής, αξίωσον Οικτίρμον μόνε αθάνατε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ισχύς καί ύμνησις ο εκ σού, Δέσποινα τού κόσμου γεννηθείς, καί σωτηρία εγένετο τοίς απολλυμένοις, εκ τών τού Άδου πυλών, ρυόμενος τούς πίστει σε μακαρίζοντας.

Ωδή ς' Ο Ειρμός

Τώ κήτει καταποθείς, τώ τής αμαρτίας κραυγάζω σοι, Χριστέ. Ως τόν Προφήτην, εκ φθοράς με ελευθέρωσον.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Αιμάτων θείαις ροαίς, νοητούς εχθρούς εβυθίσατε, πιστών δέ τάς καρδίας, Αθλοφόροι κατηρδεύσατε.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σταυρώσαντες εαυτούς, κόσμω καί τοίς πάθεσιν, Όσιοι σοφοί σύν Ιεράρχαις, θείας δόξης ηξιώθητε.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τών Προφητών ο χορός, καί σεπτών Γυναίων κατάλογος, καλώς ηγωνισμένος, κατά χρέος μακαρίζονται.

Νεκρώσιμον

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ανάπαυσον ο Θεός, τών προκοιμηθέντων τά πνεύματα, μετά τών εκλεκτών σου, παρορών αυτών τά πταίσματα.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σαρκί τεκούσα Χριστόν, τής σαρκός μου τά πάθη θανάτωσον, καί ζώωσον Παρθένε, τήν ψυχήν μου μεσιτεία σου.

Κανών τών Κοιμηθέντων

Ο Ειρμός

Τού βίου τήν θάλασσαν, υψουμένην καθορών, τών πειρασμών τώ κλύδωνι, τώ ευδίω λιμένι σου προσδραμών, βοώ σοι. Ανάγαγε, εκ φθοράς τήν ζωήν μου πολυέλεε.

Στίχ. Πρεσβείαις τών Μαρτύρων σου ανάπαυσον, Κύριε, τάς ψυχάς τών δούλων σου.

Σταυρώ προσηλούμενος, τών Μαρτύρων τούς χορούς, πρός εαυτόν συνήγαγες, μιμουμένους το πάθος σου Αγαθέ, διό σου δεόμεθα, τούς πρός σέ μεταστάντας διανάπαυσον.

Στίχ. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Αφράστω τή δόξη σου, όταν έλθης φοβερός, κρίναι τόν κόσμον άπαντα, εν νεφέλαις ευδόκησον Λυτρωτά, φαιδρώς υπαντήσαί σοι, ούς εκ γής προσελάβου, πιστούς δούλους σου.

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Πηγή ζωής πέφυκας, εν ανδρεία θεϊκή, πεπεδημένους Δέσποτα, ο εξάγων τούς δούλους σου τούς πρός σέ, πιστώς εκδημήσαντας, εν τρυφή Παραδείσου κατασκήνωσον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εις γήν απεστράφημεν, παραβάντες τού Θεού, τήν εντολήν τήν ένθεον, διά σού, δέ Παρθένε πρός ουρανόν, εκ γής ανυψώθημεν, τήν φθοράν τού θανάτου εκτινάξαντες.

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

Ο τών οσίων σου Παίδων, τόν ύμνον επακούσας, καί την κάμινον καιομένην δροσίσας, ευλογητός εί Κύριε.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τούς τού Χριστού Αθλοφόρους, τούς σβέσαντας τήν φλόγα, όμβροις αιμάτων, τής δεινής αθεϊας, μελωδικώς τιμήσωμεν.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι ευκλεείς Ιεράρχαι, αιρέσεων χειμώνα διαλύσαντες, πρός τό έαρ τό θείον, χαρμονικώς μετέστησαν.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Υπομονή εν πλουσία, τού Πνεύματος τήν χάριν, επλουτήσατε Ασκηταί καί τά θράση, τών δυσμενών ωλέσατε.

Νεκρώσιμον

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Λειμώνας τούς τής τρυφής σου, κληρώσασθαι, εν πίστει καταξίωσον, τούς μεταστάντας τού βίου, Οικτίρμον ως φιλάνθρωπος.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο σέ τήν Παρθένον δείξας, αγνήν καί μετά τόκον, τών αγίων σοι, Γυναικών τάς χορείας, ακολουθούσας έσχηκε.

Κανών τών Κοιμηθέντων

Ο Ειρμός

Δροσοβόλον μέν τήν κάμινον ειργάσατο, Άγγελος τοίς οσίοις Παισί, τούς Χαλδαίους δέ καταφλέγον, πρόσταγμα Θεού, τόν τύραννον έπεισε βοάν. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Πρεσβείαις τών Μαρτύρων σου ανάπαυσον, Κύριε, τάς ψυχάς τών δούλων σου.

Λυτρωθέντες τώ σώ αίματι οι Μάρτυρες, τής πρώτης παραβάσεως, ραντισθέντες δέ τώ ιδίω αίματι, τήν σήν σαφώς εικονίζουσι σφαγήν. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Θρασυνόμενον τόν θάνατον ενέκρωσας, Λόγε ζωαρχικώτατε, τούς εν πίστει δέ κοιμηθέντας, πρόσδεξαι τανύν, υμνούντας καί ψάλλοντας Χριστέ. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Ο ψυχώσας με τόν άνθρωπον φυσήματι, θείω θεαρχικώτατε, τούς μεταστάντας βασιλείας Δέσποτα τής σής, αξίωσον ψάλλειν σοι Σωτήρ. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Υπερτέρα πάσης κτίσεως Πανάμωμε, γέγονας συλλαβούσα Θεόν, τόν συντρίψαντα τού θανάτου πύλας, καί μοχλούς συνθλάσαντα, όθεν σε Αγνή, υμνολογούμεν οι πιστοί ως Θεομήτορα.

Ωδή η' Ο Ειρμός

Οι όσιοί σου Παίδες εν τή καμίνω, τά Χερουβείμ εμιμήσαντο, τόν τρισάγιον ύμνον αναβοώντες. Ευλογείτε, υμνείτε, καί υπερυψούτε τόν Κύριον.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Γενναίως τών βασάνων τήν τρικυμίαν, αικιζόμενοι χάριτι, οι θείοι Μάρτυρες διελθόντες, εις γαλήνην βαθείαν, τής άνω Βασιλείας κατήντησαν.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι όσιοι καί πάνσοφοι Ιεράρχαι, αναφανέντες ως ήλιος, φωταγωγούσι τήν οικουμένην, διδαγμάτων ακτίσι, καί ταίς τών θαυμάτων λαμπρότησι.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Υμνήσωμεν Γυναίων τάς φιλοθέους, καί τούς ασκήσει τε καί αθλήσει, δουλεύσαντας τώ Κτίστη, καί πρεσβευτάς γενομένους, πρός τόν τών όλων Δεσπότην καί Κύριον.

Νεκρώσιμον

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Υμνήσωμεν Δικαίους τούς απ' αιώνος, τούς θεηγόρους Προφήτας, καί εκβοήσωμεν κατανύξει. Τούτων Λόγε πρεσβείαις, τούς πίστει μεταστάντας ανάπαυσον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Όλην σε τήν πλησίον Θεού Παρθένε, χορός Γυναίων ηγάπησε, καί σού οπίσω προσηνέχθη, τώ Δεσπότη τών όλων, συμφώνως μακαρίζων σε Άχραντε.

Κανών τών Κοιμηθέντων

Ο Ειρμός

Εκ φλογός τοίς Οσίοις δρόσον επήγασας, καί Δικαίου θυσίαν ύδατι έφλεξας, άπαντα γάρ δράς Χριστέ, μόνω τώ βούλεσθαι, σέ υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Πρεσβείαις τών Μαρτύρων σου ανάπαυσον, Κύριε, τάς ψυχάς τών δούλων σου.

Σταθερώς τούς αγώνας επιδειξάμενοι, τώ τής νίκης στεφάνω κατεκοσμήθητε, Μάρτυρες Χριστού, αθλοφόροι κραυγάζοντες. Σέ υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Ιερώς τούς τόν βίον απολιπόντας πιστούς, καί πρός σέ τόν Δεσπότην μεταχωρήσαντας, δέξαι προσηνώς αναπαύων ως εύσπλαγχνος, σέ υπερυψούντας, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Νύν εν γή τών πραέων πάντας αυλίζεσθαι, τούς προκεκοιμημένους Σώτερ ευδόκησον, πίστει τή εις σέ, δικαιώσας καί χάριτι, σέ υπερυψούντας, εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μακαρίζομεν πάντες σέ Παμμακάριστε, τήν τόν Λόγον τόν όντως όντα μακάριον, σάρκα δι' ημάς, γεγονότα γεννήσασαν, όν υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ' Ο Ειρμός

Η τό Χαίρε, δι' Αγγέλου δεξαμένη, καί τεκούσα τόν κτίστην τόν ίδιον Παρθένε σώζε τούς σέ μεγαλύνοντας.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ιερεία, καθαρά προσενεχθέντες τώ Δεσπότη αθλοφόροι Μάρτυρες αυτόν αιτείσθε σώσαι τάς ψυχάς ημών.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ως ποιμένες, επί χλόην ευσεβείας, Ιεράρχαι πιστούς εποιμάνατε, καί νύν εις μάνδραν θείαν εσκηνώσατε.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σύν αγίοις, Ιεράρχαις καί Προφήταις καί Γυναίων χορώ εναθλήσαντι, τούς τών Οσίων χορούς μακαρίσωμεν.

Νεκρώσιμον

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ής μετέσχον, ευφροσύνης αϊδίου, τών Αγίων οι δήμοι, αξίωσον τούς μεταστάντας, τυχείν Πολυέλεε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φώς τεκούσα, φωταγώγησον Παρθένε τήν ψυχήν μου τό σκότος διώκουσα, τής αμαρτίας, Αγνή τό βαρύτατον.

Κανών τών Κοιμηθέντων

Ο Ειρμός

Θεόν ανθρώποις ιδείν αδύνατον, όν ου, τολμά Αγγέλων ατενίσαι τά τάγματα, διά σού δέ Πάναγνε, ωράθη βροτοίς, Λόγος σεσαρκωμένος, όν μεγαλύνοντες, σύν ταίς ουρανίαις Στρατιαίς, σέ μακαρίζομεν.

Στίχ. Πρεσβείαις τών Μαρτύρων σου ανάπαυσον, Κύριε, τάς ψυχάς τών δούλων σου.

Ελπίς Μαρτύρων χορούς ενεύρωσε, καί πρός τήν σήν αγάπην διαπύρως επτέρωσε, τών μελλόντων τούτοις προτυπώσασα, τήν μή σαλευομένην όντως ανάπαυσιν, ής τούς μεταστάντας Αγαθέ πιστούς αξίωσον.

Στίχ. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Λαμπράς καί θείας τυχείν ελλάμψεως, τής σής Χριστέ τούς πίστει μεταστάντας ευδόκησον, τήν εν κόλποις Αβραάμ ανάπαυσιν, μόνος ως ελεήμων, τούτοις δωρούμενος, καί τής αιωνίου αξιών μακαριότητος.

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Ο ών τή φύσει χρηστός καί εύσπλαγχνος, καί θελητής ελέους, ευσπλαγχνίας η άβυσσος, ούς εκ τόπου τούτου τής κακώσεως, καί σκιάς τού θανάτου Σώτερ μετέστησας ένθα καταλάμπει σου τό φώς, τούτους κατάταξον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σκηνήν αγίαν Αγνή γινώσκομεν, καί Κιβωτόν καί Πλάκα σέ τού νόμου τής χάριτος, διά σού γάρ άφεσις δεδώρηται τοίς δεδικαιωμένοις, διά τού αίματος τού σωματωθέντος, εκ τής σής γαστρός Πανάμωμε.

Στιχηρά τών Αίνων Μαρτυρικά

Ήχος πλ. β'

Στίχ. Αινείτε αυτόν εν ήχω σάλπιγγος, αινείτε αυτόν εν ψαλτηρίω καί κιθάρα.

Κύριε, εν τή μνήμη τών Αγίων σου, πάσα η κτίσις εορτάζει, οι ουρανοί αγάλλονται σύν τοίς Αγγέλοις, καί η γή ευφραίνεται σύν τοίς ανθρώποις. Αυτών ταίς παρακλήσεσιν, ελέησον ημάς.

Στίχ. Αινείτε αυτόν εν τυμπάνω καί χορώ, αινείτε αυτόν εν χορδαίς καί οργάνω.

Κύριε, ειμή τούς Αγίους σου είχομεν πρεσβευτάς, καί τήν αγαθότητά σου, συμπαθούσαν ημίν, πώς ετολμώμεν Σωτήρ υμνήσαί σε, όν ευλογούσιν απαύστως Άγγελοι; Καρδιογνώστα, φείσαι τών ψυχών ημών.

Στίχ. Αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις ευήχοις, αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις αλαλαγμού. Πάσα πνοή αινεσάτω τόν Κύριον.

Μνήμη Μαρτύρων, αγαλλίαμα τοίς φοβουμένοις τόν Κύριον, αθλήσαντες γάρ διά Χριστόν, στεφάνους παρ' αυτού εκομίσαντο, καί νύν εν παρρησία πρεσβεύουσιν, υπέρ τών ψυχών ημών.

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσελάβου, Κύριε.

Τούς εκλεκτούς εθαυμάστωσε, καί αγίους ο Θεός ημών, αγαλλιάσθε καί ευφραίνεσθε, πάντες οι δούλοι αυτού, υμίν γάρ ητοίμασε τόν στέφανον, καί τήν Βασιλείαν αυτού, αλλ' αιτούμεν, καί ημών μή επιλάθησθε.

Δόξα... καί νύν... Θεοτοκίον

Σύ εί ο Θεός ημών, ο εν σοφία τά πάντα δημιουργών καί πληρών. Προφήτας εξαπέστειλας, Χριστέ, προφητεύσαί σου τήν παρουσίαν, καί Αποστόλους κηρύξαί σου τά μεγαλεία, καί οι μέν προεφήτευσαν τήν έλευσίν σου, οι δέ τώ βαπτίσματι εφώτισαν τά έθνη. Μάρτυρες δέ έτυχον ών περ επόθουν, καί πρεσβεύει σοι ο χορός τών αμφοτέρων, σύν τή τεκούση σε. Ανάπαυσον Κύριε ψυχάς, άς προσελάβου, καί ημάς καταξίωσον τής Βασιλείας σου, ο Σταυρόν υπομείνας, δι' εμέ τόν κατάκριτον, ο Λυτρωτής μου καί Θεός.

Απόστιχα τών Αίνων Νεκρώσιμα

Όλην αποθέμενοι

Στίχ. α'. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Έχων ακατάληπτον, τήν εις ημάς ευσπλαγχνίαν, καί πηγήν ακένωτον θεϊκής χρηστότητος πολυέλεε, τούς πρός σέ Δέσποτα, μεταβεβηκότας, εν γή ζώντων κατασκήνωσον, εις τά σκηνώματα, τά αγαπητά καί ποθούμενα, κατάσχεσιν δωρούμενος, τήν διηνεκώς διαμένουσαν, σύ γάρ υπέρ πάντων, εξέχεας τό αίμά σου Χριστέ, καί ζωηφόρω τιμήματι, κόσμον εξηγόρασας.

Στίχ. β'. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Νέκρωσιν υπέμεινας, ζωοποιόν εκουσίως, καί ζωήν επήγασας, καί τρυφήν αϊδιον πιστοίς δέδωκας, εν ή κατάταξον, τούς κεκοιμημένους, επ' ελπίδι αναστάσεως, τά τούτων πταίσματα, πάντα συγχωρών αγαθότητι, ως μόνος αναμάρτητος, μόνος αγαθός καί φιλάνθρωπος, ίνα διά πάντων, υμνήταί σου τό όνομα Χριστέ, καί σεσωσμένοι δοξάζωμεν, τήν οικονομίαν σου.

Στίχ. γ'. Καί τό μνημόσυνον αυτών, εις τόν αιώνα δοξάσαντα.

Ζώντων κυριεύοντα, θεαρχική εξουσία, καί νεκρών δεσπόζοντα, σέ Χριστέ γινώσκοντες ικετεύομεν. Τούς πιστούς δούλους σου, τούς πρός σέ τόν μόνον, ευεργέτην εκδημήσαντας, αυτούς ανάπαυσον, σύν τοίς εκλεκτοίς σου φιλάνθρωπε, εν τόποις αναψύξεως, εν ταίς τών Αγίων λαμπρότησι, θελητής ελέους, υπάρχεις γάρ καί σώζεις ως Θεός, ούς κατ' εικόνα σου έπλασας, μόνε πολυέλεε.

Δόξα... καί νύν... Θεοτοκίον όμοιον

Ώφθης ενδιαίτημα, θεοπρεπές Παναγία, Θεόν γάρ εχώρησας, καί Χριστόν εγέννησας απειρόγαμε, βροτόν ορώμενον, εν δυσίν ουσίαις, εν μιά τή υποστάσει δέ, όν εκδυσώπησον, ως μονογενή καί πρωτότοκον, τόν σέ παρθένον άμωμον, καί μετά τόν τόκον φυλάξαντα, ψυχάς αναπαύσαι, τών πίστει κοιμηθέντων εν φωτί, εν ακηράτω φαιδρότητι, καί μακαριότητι.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Μνήσθητί μου, ο Θεός ο Σωτήρ μου, όταν έλθης εν τή Βασιλεία σου, καί σώσόν με, ως μόνος φιλάνθρωπος.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Ο Προφήτας, Διδασκάλους καί, Οσίους, καί Δικαίους, δοξάσας φιλάνθρωπε, αυτών πρεσβείαις, σώσον ημάς, Κύριε.

Μαρτυρικόν

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Πύρ καί ξίφος, ξέσεις καί αγρίους θήρας, Αθλοφόροι μή πτήξαντες ένδοξοι, τής αϊδίου, ζωής ηξιώθητε.

Νεκρώσιμον

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Μετά πάντων, τών Αγίων καί Δικαίων, τάξον Λόγε ούς πίστει μετέστησας, εκ τών προσκαίρων, όπως σε δοξάζωμεν.

Δόξα...

Παντοκράτορ, η Τριάς η εν Μονάδι, υμνουμένη εκ γής ούς μετέστησας, πιστούς εν κόλποις, Αβραάμ κατάταξον.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Μακαρία, γενεαίς εν πάσαις ώφθης, τόν Θεόν γάρ τόν όντως μακάριον, ανερμηνεύτως, εκύησας Άχραντε.