Πρὸς τὸν πατριάρχην Ἀντιοχείας Μεθόδιον 8 νοεμβρίου 1844
Μετὰ τὴν ἔρευναν τῆς περιποθήτου μοι ὑγιείας ἐξομολογούμενος ἔμπροσθεν τῆς μακαριότητός της τὴν ἀνήσυχον συνείδησίν μου, δακρυῤῥοῶς ἀπαιτῶ εἰς ἴασιν ψυχῆς τε καὶ σώματος τὴν μακρόθυμον συμπάθειάν της περὶ τοῦ ὅτι δὲν ἐδυνήθην διὰ τινας ἐναντίας περιστάσεις, νὰ ἀξιωθῶ καὶ ἐκ δευτέρου τὰς προσωπικὰς μακαρίας αὐτῆς εὐχὰς καὶ εὐλογίας· ὅμως (καθὼς γνωρίζετε, μακαριώτατε) τὸ δυνατὸν τοῦ χρέος μένει πάντοτε ἀμετακίνητον.
Δύο μῆνας σχεδὸν ὁποῦ εὑρίσκομαι εἰς τὴν βασιλεύουσαν, καταγινόμενος εἰς τὴν περιγραφὴν τῶν δύο συνθεμάτων περὶ τῶν καγιάδων καὶ ἐρημιῶν τῆς Παλαιστίνης, καὶ μόλις ἐτελείωσα. Ἐντὸς δὲ ὀλίγου διὰ τῶν μακαρίων της εὐχῶν θέλω κάμει ἀρχὴν τοῦ τρίτου μου συνθέματος περὶ τῆς λίαν ἠγαπημένης μοι Συριακῆς περιστερᾶς, τὴν ὁποίαν ἐξ ὅλης μου ψυχῆς τε καὶ καρδίας ἐπιθυμῶ, νὰ τὴν προφυλάξῃ ἡ Θεία πρόνοια διὰ μέσον τῆς μακαριότητός της, ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ ἀπὸ παντὸς βέλου ἀντικειμένου ἡμέρας καὶ νυκτός. Ἐνταυτῷ δὲ καὶ τὴν ἐπεύχομαι (τὴν περιστερὰν) ἀφείδολον πρόσοδον, γλυκύτατον καὶ ζωηρὸν ὕδωρ εἰς ἀνατροφὴν τῶν νεοσσῶν της διὰ τὸν παράδεισον. Αὕτη ἡ ἀγάπη καὶ ἡ ἀνέκφραστος ἐπιθυμία μου θέλουν ὀδηγήσει τὴν γλῶσσαν καὶ δεξιάν μου εἰς ἔκφρασιν τοῦ ἔργου. Ὅτι δὲ θέλει ὁ Θεὸς νὰ κάμῃ μὲ τὴν ἐκκλησίαν τῆς Συρίας, αὐτὸ εἶναι ἄδηλον εἰς ὅλους ἡμᾶς.
Μακαριώτατε, εἰς τὰ ὑστερινὰ γράμματά μου ἐγὼ σᾶς εἶχα παρακαλέσει διὰ νὰ προστάξητε νὰ μεταφράσουν ἀπὸ τὴν ἀραβικὴν εἰς τὴν γραικικὴν διάλεκτον τὴν Ἱστορίαν τοῦ ἀντιοχικοῦ θρόνου, καὶ νὰ μοι σημειώσουν ἀκόμη καὶ μερικὰς ἰδέας περὶ τῶν χωρίων καὶ ἐκκλησιῶν τῶν ὑπὸ τὴν σκέπην σας, τώρα δὲ δευτερώνων τὴν παρακάλεσίν μου καὶ ἐδαφιαίως προσαπαιτῶν σᾶς παρακαλῶ, νὰ τελειώσητε αὐτὴν τὴν αἴτησίν μου. Καιρὸν ἐγὼ δὲν προσδιωρίζω, ἀλλ’ ὅταν τελειώσῃ ἡ ῥηθεῖσα μετάφρασις καὶ ἡ καταγραφὴ τῶν ἐκκλησιῶν, τότε τὰ διευθύνετε διὰ τὴν Κωνσταντινούπολιν εἰς τὸ ὄνομα τοῦ ἠγαπημένου μου φίλου ἀρχιδιακόνου Γρηγορίου τῆς Ῥωσσικῆς πρεσβείας. Πρὸς τούτοις τῇ στέλλω καὶ 115 φλορία τουρκικὰ εἰκοσάρια, ἐξ αὐτῶν δὲ παρακαλῶ τὴν μακαριότητά της, τὰ 15 φλορία νὰ τὰ δώσητε ἐκεῖνον, ὁποῦ ἀντέγραψε τὸ ἀραβικὸν χειρόγραφον, τὰ δὲ ἄλλα 100 νὰ τὰ δώσητε τὸν μεταφραστήν.
Ἀπὸ τὸν πανιερώτατον ἅγιον Βηρυτοῦ ἐγὼ ἔλαβον κηλίμι τῆς Δαμασκοῦ, διὰ τὸ ὁποῖον σᾶς ὑπερευχαριστῶ ὁμοῦ καὶ διὰ τὴν πατρικήν της πρὸς ἐμὲ ἀγάπην σας. Ἀπορῶ, τί ἀνταποδώσω τῷ δεσπότῃ καὶ εὐεργέτῃ μου περὶ πάντων, ὧν ἀνταπέδωκέ μοι· ἐγὼ δὲν ἔχω ἄλλο τίποτε ἔξω ἀπὸ μίαν ψυχὴν εὐλαβεύουσαν καὶ καρδίαν ἀγαπῶσαν τὴν μακαριότητά της.
Ἐγὼ στοχάζομαι, ὅτι εἰς τὴν βασιλεύουσαν θὰ διατρίψω μέχρι τοῦ νέου ἔτους καὶ ἔπειτα ἀναχωρῶ ἢ διὰ τὸ Σίναιον ὄρος (τὸ ὁποῖον καὶ τὸ ἐπιθυμῶ) ἢ διὰ τὴν πατρίδα μου. Μ’ ὅλον τοῦτο γενηθήτω τὸ θέλημα τοῦ Ἰησοῦ μας Χριστοῦ, ἐπειδὴ καὶ ἄλλα λέγει ὁ ἄνθρωπος, καὶ ἄλλα κάμνει ὁ Θεός.
Ταῦτα μὲν προσκυνητῶς, ἐγὼ δὲ καὶ διὰ τοῦ παρόντος μου ἀπαιτῶν τὴν συμπάθειάν της τολμῶ, διὰ νὰ ὀνομασθῶ ὡς ἔνας τῶν μισθίων τῆς μακαριότητός της.
P. S. Μακαριώτατε, σᾶς παρακαλῶ, νὰ προσφέρητε τὰς ἐδαφίας προσκυνήσεις μου πρὸς τὸν ἅγιον ἀρχιμανδρίτην Ἀγαθάγγελον καὶ τὸν πρωτονοτάριον κύριον Ἰωάννην καὶ τὸν Χουρὶ Ἰωσήφ, καὶ ὅλους τοὺς οἰκείακούς σας, τοὺς ὁποίους ἐγκαρδίως ἀγαπῶ. Ἐγὼ ἔλαβα καὶ ἓν γράμμα ἀπὸ τὸν πρωτονοτάριον πρὸς ἐμὲ, διὰ τὸ ὁποῖον τὸν ὑπερευχαριστῶ.