Πρὸς τὸν πατριάρχην Ἀντιοχείας Μεθόδιον 16 ἀπριλίου 1848

Χριστὸς ἀνέστη!

Μετὰ μεγάλης περιχαρείας τὸ ἀπὸ 21 μαρτίου γράμμα τῆς μακαριότητός της. Ὅλα τὰ γράμματα τῆς μακαριότητός της εἶναι καύχημά μου καὶ μὲ ὑποχρεώνουν πρὸς τὴν υἱικὴν ὑπακοὴν καὶ ἐκπλήρωσιν ὅλων τῶν θελημάτων της. Ὡς ὁ μαγνίτης τῇ δυνάμει του ἐλκύει τὸ σίδηρον, ἔτσι καὶ ἡ μακαριότης της μὲ διαρπάζει καὶ σύρει εἰς τὴν αἰχμαλωσίαν τῇ ἰσχύι τῆς ἀγαθότητός της. Λοιπὸν λέγε μοι, μακαριώτατε, ἐγὼ δὲ ἀκούω, κέλευσόν μοι, ἐγὼ δὲ ὑποτάσσομαι, διόρισαί μοι διακονήματα, ἐγὼ δὲ εἶμαι ἕτοιμος διὰ νὰ ἐκτελέσω κατὰ τὸ δυνατόν μου. Σὺ εἶσαι ὅλος πρὸς Θεὸν εὐχέτης μου διάπυρος, ἐγὼ δὲ εἶμαι ὅλος ὑποτακτικὸς τῆς μακαριότητός της.

Σᾶς ὑπερευχαριστῶ, διότι μὲ εἰδοποιήσατε περὶ τῶν πρὸς Κύριον ἐκδημησάντων δύο ἀρχιερέων τοῦ θρόνου σας, καὶ ἐλπίζω νὰ λάβω τὴν εἰδοποίησιν καὶ περὶ τοῦ ποίους ἐκλέξει καὶ ἐγκαθιδρύσει εἰς τὸν τόπον των ὁ ἀρχιποιμὴν τῆς ἁγίας ἐκκλησίας ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Αὐτὰς καὶ ὁμοίας ὑποθέσεις ἐγὼ ἀποδίδω εἰς τὰς ἀκοὰς τῆς ἐν ‘Ρωσσίᾳ ἐκκλησίας.

Τὸ παρὸν γράμμα μου ἐστάλθη μὲ τὴν φωτεινοτάτην πριγκιπέσαν Σοφίαν Βολκόνσκη· ὁ ἄνδρας της εἶναι ὑπουργὸς τῆς αὐτοκρατορικῆς αὐλῆς ἡμῶν καὶ ἄκρος φίλος τοῦ Βασιλέως ἡμῶν. Εἰς αὐτὴν τὴν εὐσεβεστάτην γυναῖκαν ἠμπορεῖτε νὰ φανερώσητε ὅλην τὴν καρδίαν σας καὶ νὰ τὴν παρακαλῆτε περὶ ὧν ἀγαπᾶτε, λόγου χάριν περὶ τοῦ μητροπολίτου Ἡλιουπόλεως κυρίου Νεοφύτου διὰ νὰ τὸν φωνάξουν εἰς τὴν Πετρούπολιν.

Ὑπεράπειρος ἀγαθότης Θεοῦ διατηροίη τὴν πολύτιμον ὑγιείαν σας εἰς μακραιῶνας πρὸς χαράν μου καὶ στηριγμὸν τῆς ἐν τῇ Ἀντιοχικῇ ἐκκλησίᾳ ἱερᾶς ὀρθοδοξίας.