ΤΩ ΣΑΒΒΑΤΩ ΕΣΠΕΡΑΣ. ΕΝ ΤΩ ΜΙΚΡΩ ΕΣΠΕΡΙΝΩ

Στιχηρά Αναστάσιμα τής Οκτωήχου

Ήχος βαρύς

Δεύτε αγαλλιασώμεθα τώ Κυρίω, τώ συντρίψαντι θανάτου τό κράτος, καί φωτίσαντι ανθρώπων τό γένος, μετά τών Ασωμάτων κραυγάζοντες, Δημιουργέ καί Σωτήρ ημών δόξα σοι. (Δίς)

Σταυρόν υπέμεινας Σωτήρ, καί ταφήν δι' ημάς, θανάτω δέ ως Θεός, θάνατον ενέκρωσας, διό προσκυνούμεν τήν τριήμερόν σου ανάστασιν, Κύριε δόξα σοι.

Απόστολοι ιδόντες τήν Έγερσιν τού Δημιουργού, εθαύμασαν βοώντες τήν αίνεσιν τήν Αγγελικήν. Αύτη η δόξα τής Εκκλησίας, ούτος ο πλούτος τής Βασιλείας, ο παθών δι' ημάς, Κύριε δόξα σοι.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον Δογματικόν

Ήχος βαρύς

Φρικτόν καί άρρητον όντως, τό επί σοί πεπραγμένον, μυστήριον Αμίαντε! Λόγον γάρ τών πάντων αίτιον, υπέρ αιτίαν καί λόγον, τώ αγίω Πνεύματι σωματωθέντα τέτοκας, εκ σού τήν σάρκα ανειληφότα, τής οικείας φύσεως, αμεταβλήτου μεινάσης, συνδραμόντων γάρ εκατέρων, αυθυπάρκτως καθ' υπόστασιν ενικήν, διπλούς τή φύσει προέρχεται όλος Θεός, καί όλος άνθρωπος, τήν επ' αμφοίν ολότητα, ενεργητικοίς ιδιώμασιν ενδεικνύμενος, πεπονθώς γάρ εν Σταυρώ σαρκικώς, απαθής διέμεινεν ο αυτός θεϊκώς, ώσπερ βροτός τεθνηκώς, ανεβίω ως Θεός τριήμερος, τό κράτος τού θανάτου καθελών, καί φθοράς ρυσάμενος τό ανθρώπινον. Αυτόν ως Λυτρωτήν, καί Σωτήρα τού γένους ημών, Θεομήτορ αίτησαι, καταπέμψαι ημίν, τών οικτιρμών αυτού, τό μέγα έλεος.

Απόστιχα τής Θεοτόκου, Προσόμοια

Καταφρονήσαντες πάντων

Ανέστης εκ τού τάφου, Σωτήρ τού κόσμου, καί συνήγειρας τούς ανθρώπους, σύν τή σαρκί σου, Κύριε δόξα σοι.

Στίχ. Μνησθήσομαι τού ονόματός σου εν πάση γενεά καί γενεά.

Ανατολή τού Αλίου, τού νοητού Παρθένε γέγονας, επί δυσμών τής καθ' ημάς γενομένου φύσεως, αλλ' ως έχουσα παρρησίαν, αυτόν εκδυσώπησον Θεοτόκε πανύμνητε, αμετρήτων πταισμάτων ελευθερώσαι, τάς ψυχάς ημών.

Στιχ. Άκουσον, θύγατερ, καί ίδε, καί κλίνον τό ούς σου, καί επιλάθου τού λαού σου καί τού οίκου τού Πατρός σου.

Ράβδος ρίζης Παρθένε, τού Ιεσσαί σαφώς εβλάστησας, τόν τά φυτά τής απάτης, εκ ρίζης αφανίσαντα, αλλ' ως έχουσα παρρησίαν, απαύστως ικέτευε, εκριζώσαι Πανύμνητε, τά τής καρδίας μου πάθη, καί τόν αυτού εμφυτεύσαι φόβον, καί σώσαί με.

Στιχ. Τό πρόσωπόν σου λιτανεύσουσιν οι πλούσιοι τού λαού.

Πύλη Θεού Παναγία, εκ τών πυλών τού άδου ρύσαί με, καί μετανοίας τήν οδόν, καμοί καθυπόδειξον, δι' ής ευρήσω πύλην, τήν πρός ζωήν εισάγουσαν, οδηγέ πλανωμένων, πιστών ανθρώπων τό γένος φρούρησον, καί σώσον τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Εκ σού παναγία Θεοτόκε Παρθένε, αφράστως ετέχθη Χριστός ο Θεός ημών, αληθώς υπάρχων Θεός προαιώνιος, καί άνθρωπος πρόσφατος, τό μέν, ωναϊδιος, τό δέ, δι' ημάς γενόμενος, σώζει γάρ εν εαυτώ, εκατέρας φύσεως τήν ιδιότητα, τήν μέν, διαλάμπων θαύμασι, τήν δέ, πιστούμενος πάθεσιν, όθεν είς καί ο αυτός, καί θνήσκει ως άνθρωπος, καί ως Θεός ανίσταται, όν ικέτευε, σεμνή Απειρόγαμε, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Απολυτίκιον Ήχος βαρύς

Κατέλυσας τώ Σταυρώ σου τόν θάνατον, ηνέωξας τώ Ληστή τόν Παράδεισον, τών Μυροφόρων τόν θρήνον μετέβαλες, καί τοίς σοίς Αποστόλοις κηρύττειν επέταξας, ότι ανέστης Χριστέ ο Θεός, παρέχων τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Ως τής ημών Αναστάσεως θησαύρισμα, τούς επί σοί πεποιθότας Πανύμητε, εκ λάκκου καί βυθού πταισμάτων ανάγαγε, σύ γάρ τούς υπευθύνους τή αμαρτία, έσωσας τεκούσα τήν σωτηρίαν, η πρό τόκου Παρθένος, καί εν τόκω Παρθένος, καί μετά τόκον πάλιν ούσα Παρθένος.

ΕΝ ΤΩ ΜΕΓΑΛΩ ΕΣΠΕΡΙΝΩ

Ήχος βαρύς

Δεύτε αγαλλιασώμεθα τώ Κυρίω, τώ συντρίψαντι θανάτου τό κράτος, καί φωτίσαντι ανθρώπων τό γένος, μετά τών Ασωμάτων κραυγάζοντες, Δημιουργέ καί Σωτήρ ημών δόξα σοι.

εμέ υπομενούσι δίκαιοι, έως ου ανταποδώς μοι.

Σταυρόν υπέμεινας Σωτήρ, καί ταφήν δι' ημάς, θανάτω δέ ως Θεός, θάνατον ενέκρωσας, διό προσκυνούμεν τήν τριήμερόν σου ανάστασιν, Κύριε δόξα σοι.

εκ βαθέων εκέκραξά σοι, Κύριε, Κύριε εισάκουσον τής φωνής μου.

Απόστολοι ιδόντες τήν Έγερσιν τού Δημιουργού, εθαύμασαν βοώντες τήν αίνεσιν τήν Αγγελικήν. Αύτη η δόξα τής Εκκλησίας, ούτος ο πλούτος τής Βασιλείας, ο παθών δι' ημάς, Κύριε δόξα σοι.

γενηθήτω τά ώτά σου προσέχοντα εις τήν φωνήν τής δεήσεώς μου.

Κάν συνελήφθης Χριστέ, υπό ανόμων ανδρών, αλλά σύ μου εί Θεός, καί ουκ αισχύνομαι, εμαστίχθης τόν νώτον, ουκ αρνούμαι. Σταυρώ προσηλώθης, καί ου κρύοτω, εις τήν Έγερσίν σου καυχώμαι, ο γαρ θάνατος σου ζωή μου. Παντοδύναμε καί φιλάνθρωπε, Κύριε δόξα σοι.

εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Δαυϊτικήν προφητείαν εκπληρών, Χριστός μεγαλειότητα, εν Σιών, τήν οικείαν Μαθηταίς εξεκάλυψεν, αινετόν δεικνύς εαυτόν, καί δοξαζόμενον αεί, σύν Πατρί τε καί Πνεύματι αγίω, πρότερον μέν άσαρκον ως Λόγον, ύστερον δέ δι' ημάς, σεσαρκωμένον, καί νεκρωθέντα ως άνθρωπον, καί αναστάντα κατ' εξουσίαν ως φιλάνθρωπον.

ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Κατήλθες εν τώ Άδη Χριστέ ως ηβουλήθης, εσκύλευσας τόν θάνατον, ως Θεός καί Δεσπότης, καί ανέστης τριήμερος, συναναστήσας τόν Αδάμ, εκ τών τού Άδου δεσμών καί τής φθοράς, κραυγάζοντα καί λέγοντα, Δόξα τή Αναστάσει σου, μόνε φιλάνθρωπε.

από φυλακής πρωίας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωίας, ελπισάτω Ισραηλ επί τόν Κύριον.

Εν τάφω κατετέθης, ως ο υπνών Κύριε, καί ανέστης τριήμερος, ως δυνατός εν ισχύϊ, συναναστήσας τόν Αδάμ, εκ τής φθοράς τού θανάτου, ως παντοδύναμος.

ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος καί πολλή παρ' αυτώ λύτρωσις' καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραηλ εκ πασών τών ανομιών αυτού.

αινείτε τόν κύριον πάντα τά έθνη επαινέσατε αυτόν πάντες οι λαοί.

ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Θεοτοκίον

Μήτηρ μέν εγνώσθης, υπέρ φύσιν Θεοτόκε, έμεινας δέ παρθένος, υπέρ λόγον καί έννοιαν, καί τό θαύμα τού τόκου σου, ερμηνεύσαι γλώσσα ου δύναται, παραδόξου γάρ ούσης τής συλλήψεως Αγνή, ακατάληπτός εστιν ο τρόπος τής κυήσεως, όπου γάρ βούλεται Θεός, νικάται φύσεως τάξις. Διό σε πάντες Μητέρα τού Θεού γινώσκοντες, δεόμεθά σου εκτενώς. Πρέσβευε τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Απόστικα

Ήχος βαρύς

Ανέστης εκ τού τάφου, Σωτήρ τού κόσμου, καί συνήγειρας τούς ανθρώπους, σύν τή σαρκί σου, Κύριε δόξα σοι.

Ο Κύριος εβασίλευσεν, ευπρέπειαν ενεδύσατο, ενεδύσατο Κύριος δύναμιν καί περιεζώσατο.

Τόν αναστάντα εκ νεκρών, καί φωτίσαντα τά πάντα, δεύτε προσκυνήσωμεν, εκ τής τού Άδου γάρ τυραννίδος, ημάς ηλευθέρωσε, διά τής αυτού τριημέρου Εγέρσεως, ζωήν ημίν δωρησάμενος, καί τό μέγα έλεος.

καί γάρ εστερέωσεν τήν οικουμένην, ήτις ου σαλευθήσεται.

Υπό τόν Άδην κατελθών Χριστέ, θάνατον εσκύλευσας, καί τριήμερος αναστάς, ημάς συνανέστησας, δοξάζοντας τήν σήν παντοδύναμον Έγερσιν, Κύριε φιλάνθρωπε.

τώ οίκω σου πρέπει αγίασμα, Κύριε εις μακρότητα ημερών.

Φοβερός ώφθης Κύριε, εν τάφω κείμενος ως ο υπνών, αναστάς δέ τριήμερος ως δυνατός, τόν Αδάμ συνανέστησας κραυγάζοντα. Δόξα τή Αναστάσει σου, μόνε φιλάνθρωπε.

Θεοτοκίον

Υπό τήν σήν Δέσποινα σκέπην, πάντες οι γηγενείς, προσπεφευγότες βοώμέν σοι, Θεοτόκε η ελπίς ημών, ρύσαι ημάς εξ αμέτρων πταισμάτων, καί σώσον τάς ψυχάς ημών.

Απολυτίκιον Ήχος βαρύς

Κατέλυσας τώ Σταυρώ σου τόν θάνατον, ηνέωξας τώ Ληστή τόν Παράδεισον, τών Μυροφόρων τόν θρήνον μετέβαλες, καί τοίς σοίς Αποστόλοις κηρύττειν επέταξας, ότι ανέστης Χριστέ ο Θεός, παρέχων τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Ως τής ημών Αναστάσεως θησαύρισμα, τούς επί σοί πεποιθότας Πανύμητε, εκ λάκκου καί βυθού πταισμάτων ανάγαγε, σύ γάρ τούς υπευθύνους τή αμαρτία, έσωσας τεκούσα τήν σωτηρίαν, η πρό τόκου Παρθένος, καί εν τόκω Παρθένος, καί μετά τόκον πάλιν ούσα Παρθένος.

ΕΝ ΤΩ ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΩ

Κανών Τριαδικός, ού η Ακροστιχίς

Αινώ, Τριάς, σέ τήν μοναρχικήν φύσιν

Ωδή α' Ήχος βαρύς

Ο Ειρμός

Νεύσει σου πρός γεώδη

Άνοιξόν μου τό στόμα, τό νοερόν τής καρδίας, καί χείλη τά ένυλα, πρός αίνεσίν σου τρίφωτε, μία θεότης απάντων άδειν σοι ωδήν, φωτουργέ χαριστήριον.

Ίνα τό υπερβάλλον, τής σής χρηστότητος δείξης, διέπλασας άνθρωπον, Τριάς απειροδύναμε, μόνην εικόνα πηλίνην, σού τής αρχικής, πλαστουργέ κυριότητος.

Νούς ο άναρχος Λόγον, συναϊδίως γεννήσας, και Πνεύμα συνάναρχον, εκλάμψας κατηξίωσεν, ένα Θεόν κατ' ουσίαν, σύμμορφον ημάς, προσκυνείν τρισυπόστατον.

Θεοτοκίον

Ώφθης επί τής βάτου, τώ Μωϋσή Θεού Λόγε, ως πύρ καθαρτήριον, μή φλέγον δέ τό σύνολον, τήν εκ Παρθένου προτυπών σου, σάρκωσιν δι' ής, τους βροτούς ανεμόρφωσας.

Ωδή γ' Ο κατ' αρχάς τούς ουρανούς

Τόν ενικόν καί τριλαμπή, καί παντουργόν σε Δεσπότην, ανυμνούντες τών αμαρτιών, καί τών πειρασμών αιτούμεν λύτρωσιν, απειροδύναμε Θεέ, μή ούν παρίδης τούς πίστει, σού τήν αγαθότητα δοξάζοντας.

Ράδαμνος ώφθης εκ Πατρός, ως από ρίζης ανάρχου, Θεός Λόγος καί ισοσθενής, σύν τώ συμφυεί καί θείω Πνεύματι, καί διά τούτο οι πιστοί, τριαδικήν τοίς προσώποις, μίαν Κυριότητα δοξάζομεν.

Ισοκλεή καί συμφυή, τήν τρισυπόστατον φύσιν, αμερίστως καί διαιρετώς, καί μοναρχικήν Τριάδα πάντες σε, δοξολογούμεν οι πιστοί, καί προσκυνούντες αιτούμεν, τών πλημμελημάτων τήν συγχώρησιν.

Θεοτοκίον

Αναλλοιώτως τοίς βροτοίς, ομοιωθείς κατά πάντα, Θεού Λόγε Κόρης εξ αγνής, προήλθες σαφώς, καί πάσιν έδειξας, τήν θεαρχίαν τριλαμπή, καί ενικήν τή ουσία, τών απαραλλάκτων υποστάσεων.

Κάθισμα

Ο δι' εμέ ανασχόμενος

Ημαρτηκότας ελέησον, Τριάς άγία τούς δούλους σου, ούς δέξαι μετανοούντάς σοι Εύσπλαγχνε, καί συγχωρήσεως αξίωσον.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον, όμοιον

Τάς κακωθείσας ψυχάς ημών, ταίς αμαρτίαις αγάθυνον, πάναγνε Θεοτόκε, καί λύτρωσαι πταισμάτων, τούς σέ υμνούντας Θεονύμφευτε.

Ωδή δ' Ο Πατρικούς κόλπους

Συνεκτική τρίφωτε Μονάς, θεαρχική καί σωστική τών όλων τούς σούς υμνωδούς νύν περιφρούρησον, καί σώσον εκ θλίψεων, καί παθών καί πάσης κακώσεως.

Σημαντικών λέξεων τής σής, ακαταλήπτου τριφαούς θεότητος, απορούντες ανυμνούμεν σε, φιλάνθρωπε Κύριε, καί δοξάζομέν σου τήν δύναμιν.

Επί τής γής ως εν ουρανοίς, σύν Ασωμάτων τοίς χοροίς, Μονάς, Τριάς, αμερίστως σε μερίζομεν, καί πόθω δοξάζομεν, ως τών όντων πάντων δεσπόζουσαν.

Θεοτοκίον

Τής Πατρικής δόξης ουκ εκστάς, εις τήν ημών εσχατιάν κατήλθες εκών, σαρκωθείς ο Υπερούσιος, καί πάντας ανύψωσας, πρός τήν θείαν δόξαν ως εύσπλαγχνος.

Ωδή ε' Οι ορθρίζοντες

Ηαρχίφωτος φύσις, Τριάς τοίς χαρακτήρσι, καί Μονάς εν βουλήσει, καί δόξη καί τιμή, κραταίωσον ημάς, εις τήν σήν αγάπησιν. Δίς

Νούν καί Λόγον καί Πνεύμα, τήν μίαν θεαρχίαν, καί τρισήλιον φύσιν, δοξάζοντες αιτούμεν, ρυσθήναι πειρασμών, καί παντοίων θλίψεων.

Θεοτοκίον

Μορφωθείς Θεού Λόγε, τήν φύσιν τών ανθρώπων, εξ αγίας Παρθένου, Τριάδα εν Μονάδι εδίδαξας υμνείν, σύμμορφον καί σύνθρονον.

Ωδή ς' Ναυτιών τώ σάλω

Ομοδόξω κράτει, τήν μοναρχικήν θεαρχίαν, τρισίν υποστάσεσι πεφυκυίαν, απαραλλάκτως αλλήλαις δοξάζομεν, τήν διαφοράν εχούσαις μόνην, τής υπαρκτικής εκάστης ιδιότητος. Δίς

Νοεραί σε τάξεις, τών Αγγελικών διακόσμων, αινούσι τρισήλιε Μοναρχία, μεθ' ών καί ημείς, εν πηλίνοις στόμασιν, ως ποιητικήν απάντων μόνην, ανυμνολογούμεν καί πιστώς δοξάζομεν.

Θεοτοκίον

Απορρήτω λόγω, Λόγος γεννηθείς εξ Ηλίου Πατρός, άλλος Ήλιος πρό αιώνων, εκ τής Παρθένου εσχάτως ανέτειλε, καί μοναδικόν τρισί προσώποις, τόν απερινόητον Θεόν εδίδαξε.

Κάθισμα

Πυρός φωτεινότερον

Τριάς ομοούσιε, Μονάς τρισυπόστατε, ελέησον ούς έπλασας Αθάνατε, καταφλέγουσα κακίας τών πταιόντων, καί φωτίζουσα καρδίας τών υμνούντων, τήν ευσπλαγχνίαν σου, ο Θεός ημών, δόξα σοι.

Θεοτοκίον Δόξα... Και νύν... όμοιον

Πυρός φωτεινότερον, φωτός εναργέστερον, τό έλεος τής χάριτός σου Δέσποινα, καταφλέγον αμαρτίας τών ανθρώπων, καί δροσίζον διανοίας αινούντων, τά μεγαλείά σου, Θεοτόκε πανάμωμε.

Ωδή ζ' Οι εν καμίνω τού πυρός

Ρήσεσι θείων Προφητών, πειθαρχούντες ένα σε μόνον, Θεόν τών όλων δοξάζομεν, εν τρισί χαρακτήρσιν, ούτω βοώντες. Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών. Δίς

Χοϊκοίς χείλεσιν ημείς, σύν αϋλοις Τάξεσιν ύμνοις, Τριάς αγία σε μέλπομεν, εν μονάδι ουσίας αναβοώντες. Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών.

Θεοτοκίον

Ίνα ο πλάσας τόν Αδάμ, αναπλάση Πάναγνε πάλιν, εκ σού σαφώς ενηνθρώπησε, τούς ανθρώπους Θεώσας, ούτω βοώντας. Ευλογημένος Πάναγνε, ο καρπός τής κοιλίας σου.

Ωδή η' Αφλεκτος πυρί

Κρατείς τού παντός, η τριττή καί ενιαία, Κυριαρχία άναρχε, καί διϊθύνεις ουρανόν καί τήν γήν, διό με φίλτρω τώ σώ, καταθελγόμενον αεί, φύλαξον ψάλλειν σοι, Πάντα τά έργα Κυρίου, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Ηλίου βολαίς, τριλαμπούς καταυγασθήναι, φωτουργικαίς αξίωσον, τών υμνωδών σου τάς καρδίας, καί νύν, οράν τό κάλλος τό σόν, Τριάς Μονάς ως εφικτόν, δώρησαι πάντοτε, πάσι τοίς πίστει πρεπούση, τήν σήν μεγαλωσύνην, ανυμνολογούσιν, εις πάντας τούς αιώνας.

Ναόν με τής σής, τριφαούς ποίησον αίγλης, αγαθουργέ φιλάνθρωπε, καί μετουσίας καί μεθέξεως, απρόσι τον τοίς εχθροίς τοίς αοράτοις, καί σαρκός πάθεσι, Δέσποτα, δείξον μονάρχα Θεέ μου, καί Κύριε τής δόξης, τού υμνολογείν σε, εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Φώς θεαρχικόν, εκ γαστρός σου ανατείλαν, Παρθενομήτορ άχραντε, πάντα τόν κόσμον τρισηλίω φωτί κατηύγασε, καί τήν γήν, καθάπερ άλλον ουρανόν έδειξε ψάλλουσαν. Πάντα τά έργα Κυρίου, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ' Μήτηρ Θεού καί Παρθένος

Υψηγορείν καί υμνείν αξίως σε, όν εν υψίστοις απαύστως, Σεραφείμ ανυμνούσιν, ουκ εξισχύομεν οι πήλινοι, πλήν ως Δεσπότην τών όλων τολμώντες, καί φιλανθρωπότατον Θεόν μεγαλύνομεν.

Σωματικής αλγηδόνος λύτρωσαι, καί ψυχικής εμπαθείας, τούς πιστούς υμνωδούς σου, μοναδική Τριάς αχώριστε, καί διαφυλάττεσθαι ατρώτους, εκ πάντων τών βιοτικών, πειρατηρίων αξίωσον.

Ισοσθενής θεαρχία τρίφωτε, προϊσχομένη τό κράτος, απαράλλακτον κάλλος, τής ουσιώδους αγαθότητος, δός τών πταισμάτων τήν λύσιν σοίς δούλοις, καί τών πειρασμών, καί παθών απολύτρωσιν.

Θεοτοκίον

Νούν καί ψυχήν καί σαρκός τό φύραμα, προσειληφώς Θεοτόκε, εκ σής μήτρας αχράντου, ο Θεός Λόγος κατ' αλήθειαν, άνθρωπος ώφθη, καί θείας ουσίας, κοινωνόν τόν άνθρωπον, σαφώς εναπέφηνε.

Η Υπακοή Ήχος βαρύς

Ο ημετέραν μορφήν αναλαβών, καί υπομείνας Σταυρόν σωματικώς, σώσόν με τή Αναστάσει σου, Χριστέ ο Θεός, ως φιλάνθρωπος.

ΕΝ ΤΩ ΟΡΘΡΩ

Απολυτίκιον Ήχος βαρύς

Κατέλυσας τώ Σταυρώ σου τόν θάνατον, ηνέωξας τώ Ληστή τόν Παράδεισον, τών Μυροφόρων τόν θρήνον μετέβαλες, καί τοίς σοίς Αποστόλοις κηρύττειν επέταξας, ότι ανέστης Χριστέ ο Θεός, παρέχων τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Ως τής ημών Αναστάσεως θησαύρισμα, τούς επί σοί πεποιθότας Πανύμητε, εκ λάκκου καί βυθού πταισμάτων ανάγαγε, σύ γάρ τούς υπευθύνους τή αμαρτία, έσωσας τεκούσα τήν σωτηρίαν, η πρό τόκου Παρθένος, καί εν τόκω Παρθένος, καί μετά τόκον πάλιν ούσα Παρθένος.

Καθίσματα Ήχος βαρύς

Η Ζωή εν τώ τάφω ανέκειτο, καί σφραγίς εν τώ λίθω επέκειτο, ως Βασιλέα υπνούντα, στρατιώται εφύλαττον Χριστόν, καί Άγγελοι εδόξαζον, ως Θεόν αθάνατον. Γυναίκες δέ εκραύγαζον, Ανέστη ο Κύριος, παρέχων τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

Δόξα...

Τή τριημέρω ταφή σου σκυλεύσας τόν θάνατον, καί φθαρέντα τόν άνθρωπον, τή ζωηφόρω Εγέρσει σου, αναστήσας Χριστέ ο Θεός, ως φιλάνθρωπος δόξα σοι.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τόν σταυρωθέντα υπέρ ημών, καί αναστάντα Χριστόν τόν Θεόν, καί καθελόντα τού θανάτου τό κράτος, απαύστως ικέτευε, Θεοτόκε Παρθένε, ίνα σώση τάς ψυχάς ημών.

Εσφραγισμένου τού μνήματος, η Ζωή εκ τάφου ανέτειλας Χριστέ ο Θεός, καί τών θυρών κεκλεισμένων, τοίς Μαθηταίς επέστης, η πάντων ανάστασις Πνεύμα ευθές δι' αυτών εγκαινίζων ημίν, κατά τό μέγα σου έλεος.

Δόξα...

Επί τό μνήμα έδραμον Γυναίκες, μετά δακρύων μύρα φέρουσαι, καί στρατιωτών φυλασσόντων σε, τόν τών όλων Βασιλέα, έλεγον πρός εαυτάς, Τίς αποκυλίσει ημίν τόν λίθον, ανέστη ο μεγάλης Βουλής Άγγελος, πατήσας τόν θάνατον Παντοδύναμε Κύριε, δόξα σοι.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Χαίρε κεχαριτωμένη Θεοτόκε Παρθένε, λιμήν καί προστασία τού γένους τών ανθρώπων, εκ σού γάρ εσαρκώθη ο Λυτρωτής τού κόσμου, μόνη γάρ υπάρχεις Μήτηρ καί Παρθένος, αεί ευλογημένη καί δε, δοξασμένη, πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, ειρήνην δωρήσασθαι, πάση τή οικουμένη.

Η Υπακοή Ήχος βαρύς

Ο ημετέραν μορφήν αναλαβών, καί υπομείνας Σταυρόν σωματικώς, σώσόν με τή Αναστάσει σου, Χριστέ ο Θεός, ως φιλάνθρωπος.

Οι Αναβαθμοί Αντίφωνον Α'

Τήν αιχμαλωσίαν Σιών, εκ πλάνης επιστρέψας, καμέ Σωτήρ ζώωσον, εξαίρων δουλοπαθείας.

Εν τώ νότω ο σπείρων θλίψεις, νηστείας μετά δακρύων, ούτος χαράς δρέψεται, δράγματα αειζωοτροφίας.

Δόξα... καί νύν...

Αγίω Πνεύματι, πηγή τών θείων θησαυρισμάτων, εξ ού σοφία, σύνεσις, φόβος, αυτώ αίνεσις, δόξα, τιμή καί κράτος.

Αντίφωνον β'

Εάν μή Κύριος οικοδομήση οίκον τόν τής ψυχής, μάτην κοπιώμεν, πλήν γάρ αυτού, ου πράξις, ου λόγος τελείται.

Τού καρπού τής γαστρός, οι Άγιοι πνευματοκινήτως, αναβλαστούσι πατρώα δόγματα υιοθεσίας.

Δόξα... καί νύν...

Αγίω Πνεύματι, τά σύμπαντα τό είναι έχει, πρό πάντων γάρ Θεός, τών όλων κυριότης, φώς απρόσιτον, ζωή τών πάντων.

Αντίφωνον Γ'

Οι φοβούμενοι τόν Κύριον, οδούς ζωής ευρόντες, νύν καί αεί μακαριούνται, δόξη ακηράτω.

Κύκλω τής τραπέζης σου, ως στελέχη βλέπων τα εκγονά σου, χαίρε ευφραίνου, προσάγων ταύτα, τώ Χριστώ Ποιμενάρχα.

Δόξα... καί νύν...

Αγίω Πνεύματι, βυθός χαρισμάτων, πλούτος δόξης, κριμάτων βάθος μέγα, ομόδοξον Πατρί καί Υιώ, λατρευτόν γάρ.

Προκείμενον

Ανάστηθι, Κύριε ο Θεός μου, υψωθήτω η χείρ σου, μή επιλάθη τών πενήτων σου εις τέλος.

Στίχ. Εξομολογήσομαί σοι, Κύριε, εν όλη καρδία μου.

Κανών Αναστάσιμος

Ωδή α' Ήχος βαρύς

Ο Ειρμός

Νεύσει σου πρός γεώδη, αντιτυπίαν μετήχθη, η πρίν ευδιάχυτος, υδάτων φύσις Κύριε, όθεν αβρόχως πεζεύσας, άδει Ισραήλ σοι, ωδήν επινίκιον.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Κέκριται τού θανάτου, η τυραννίς διά ξύλου, αδίκω θανάτω σου, κατακριθέντος Κύριε, όθεν ο άρχων τού σκότους, σού μή κατισχύσας, δικαίως εκβέβληται.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Άδης σοι προσπελάσας, καί τοίς οδούσι μή σθένων, συντρίψαι τό σώμά σου, τάς σιαγόνας τέθλασται, όθεν Σωτήρ τάς οδύνας, λύσας τού θανάτου, ανέστης τριήμερος.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Λέλυνται αι οδύναι, αι τής προμήτορος Εύας, ωδίνας λαθούσα γάρ, απειρογάμως τέτοκας, όθεν σαφώς Θεοτόκον, Πάναγνε ειδότες σε πάντες δοξάζομεν.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Πόντω εκάλυψε.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Δύο πηγάς ημίν, εν Σταυρώ ανέβλυσεν, ο Σωτήρ ζωηφόρους, εκ τής αυτού νυγείσης πλευράς, άσωμεν αυτώ, ότι δεδόξασται.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Τάφον οικήσας, καί αναστάς τριήμερος, αφθαρσίας παρέσχεν, απεκδοχήν Χριστός τοίς θνητοίς, άσωμεν αυτώ, ότι δεδόξασται.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μόνη Παρθένος, καί μετά τόκον εδείχθης, τόν γάρ Κτίστην τού κόσμου σεσαρκωμένον τέτοκας, Χαίρέ σοι διό πάντες κραυγάζομεν.

Κανών τής Θεοτόκου, κατ' Αλφάβητον

Ο Ειρμός

Νεύσει σου πρός γεώδη, αντιτυπίαν μετήχθη, η πρίν ευδιάχυτος, υδάτων φύσις Κύριε, όθεν αβρόχως πεζεύσας, άδει Ισραήλ σοι, ωδήν επινίκιον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Άβυσσον η τεκούσα, τής ευσπλαγχνίας Παρθένε, ψυχήν μου καταύγασον, τή φωτοφόρω λάμψει σου, όπως αξίως υμνήσω, τών σών θαυμασίων, σύν πόθω τήν άβυσσον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Βέλει τής αμαρτίας, κατατρωθέντας ο Λόγος, ημάς θεασάμενος, ως ευεργέτης ώκτειρεν, όθεν αφράστως ενούται, Πάναγνε σαρκί, τή εκ σού ο Υπέρθεος.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Γέγονε τώ θανάτω, κατασχεθείσα η φύσις, φθαρτή καί επίκηρος, η τών ανθρώπων Πάναγνε, σύ δέ ζωήν συλλαβούσα, ταύτην εκ φθοράς, πρός ζωήν επανήγαγες.

Ωδή γ'

Ο Ειρμός

Ο κατ' αρχάς τούς ουρανούς, παντοδυνάμω σου Λόγω, στερεώσας, Κύριε Σωτήρ, καί τώ παντουργώ καί θείω Πνεύματι, πάσαν τήν δύναμιν αυτών, εν ασαλεύτω με πέτρα, τής ομολογίας σου στερέωσον.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Σύ ανελθών επί ξύλου, υπέρ ημών οδυνάσαι, εκουσίως εύσπλαγχνε Σωτήρ, καί φέρεις πληγήν ειρήνης πρόξενον, καί σωτηρίας τοίς πιστοίς, δι' ής τώ σώ Ελεήμον, πάντες κατηλλάγημεν Γεννήτορι.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Σύ με καθήρας τής πληγής, τόν τή ψυχή τετρωμένον, δρακοντείω δήγματι Χριστέ, καί έδειξας φώς εν σκότει πάλαι μοι, κατωκισμένω καί φθορά, διά Σταυρού γάρ εις άδην, καταβεβηκώς με συνανέστησας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τής απειράνδρου σου Μητρός, ταίς ικεσίαις τώ κόσμω, τήν ειρήνην βράβευσον Σωτήρ, καί τώ Βασιλεί τήν νίκην δώρησαι, κατά βαρβάρων δυσμενών, καί τής αφράστου σου δόξης, τούς δοξολογούντάς σε αξίωσον.

Κανών Σταυροαναστάσιμος.

Ο Ειρμός

Ο ουρανούς τώ λόγω στερεώσας, καί τό τής γής θεμέλιον εδράσας, επί υδάτων πολλών, στερέωσόν μου τόν νούν, εις τό θέλημά σου, μόνε Φιλάνθρωπε.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ο εν Σταυρώ τά πάθη υπομείνας, καί τώ Ληστή τόν Παράδεισον ανοίξας, ως ευεργέτης καί Θεός, στερέωσόν μου τόν νούν, εις τό θέλημά σου μόνε Φιλάνθρωπε.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ο αναστάς τριήμερος εκ τάφου, καί τήν ζωήν τώ κόσμω ανατείλας, ως ζωοδότης καί Θεός, στερέωσόν μουτόννούν, εις τό θέλημά σου μόνε Φιλάνθρωπε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η τόν Θεόν ασπόρως συλλαβούσα, καί τής αράς τήν Εύαν ρυσαμένη, Παρθενομήτορ Μαριάμ, δυσώπησον τόν εκ σού, σαρκωθέντα Θεόν σώσαι τήν ποίμνην σου.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Ο κατ' αρχάς τούς ουρανούς, παντοδυνάμω σου Λόγω, στερεώσας Κύριε Σωτήρ, καί τώ παντουργώ καί θείω Πνεύματι, πάσαν τήν δύναμιν αυτών, εν ασαλεύτω με πέτρα, τής ομολογίας σου στερέωσον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Δράκων ερπύσας εξ Εδέμ, εμέ θεώσεως πόθω, δελεάσας έρριψεν εις γήν, αλλ' ο συμπαθής καί φύσει εύσπλαγχνος, κατοικτειρήσας θεουργεί, εν τή γαστρί σου σκηνώσας, καί ομοιωθείς μοι Μητροπάρθενε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ευλογημένος ο καρπός, της σής κοιλίας Παρθένε, Θεοτόκε πάντων η χαρά, χαράν γάρ παντί τώ κόσμω τέτοκας, καί ευφροσύνην αληθώς, διασκεδάζουσαν λύπην, τήν τής αμαρτίας Θεονύμφευτε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ζωήν αιώνιον καί φώς, Θεογεννήτορ Παρθένε, καί ειρήνην τέτοκας ημίν, τήν τόν παλαιόν ανθρώπων πόλεμον, πρός τόν Πατέρα καί Θεόν, καταπραϋνουσαν πίστει, καί ομολογία τή σής χάριτος.

Ωδή δ'

Ο Ειρμός

Ο Πατρικούς κόλπους μή λιπών, καί καταβάς επί τής γής, Χριστέ ο Θεός, τό μυστήριον ακήκοα τής οικονομίας σου, καί εδόξασά σε μόνε Φιλάνθρωπε.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Τόν εαυτού νώτον δεδωκώς, ο εκ Παρθένου σαρκωθείς εις μάστιγας, δούλου πταίσαντος αικίζεται, Δεσπότης ανεύθυνος, διαλύων μου τά εγκλήματα.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Παρεστηκώς βήματι κριτών, παρανομούντων ως κριτός ευθύνεται, καί ραπίζεται πηλίνη χειρί, ο πλάσας τόν άνθρωπον, ως Θεός καί κρίνων δικαίως τήν γήν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ως αληθώς Μήτηρ τού Θεού, τόν Ποιητήν σου καί Υιόν ικέτευε, πρός σωτήριον ιθύναί με, λιμένα Πανάμωμε, τού αυτού ενδόξου θελήματος.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Κατανοών ο Προφήτης.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ο μή ειδώς, αμαρτίαν, καί διά ταύτην γεγονώς Κύριε, ό ουκ ήσθα, μορφούσαι λαβών τό αλλότριον, ίνα σώσης τόν κόσμον, καί κτείνης δελεάσας τόν τύραννον.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Επί Σταυρού ανηρτήθης, καί τού προπάτορος Αδάμ, λύσας τήν αμαρτίαν, χαράς τήν προμήτορα, Κύριε ενεπλήσω, ότι πάντας τού σώσαι, τούς χριστούς σου ελήλυθας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σύ γεννηθείς εκ Παρθένου, θνήσκεις, ζωοίς δέ τόν Αδάμ, γνώμη τόν πλανηθέντα, καί γάρ κατέπτηξε θάνατος τήν ισχύν σου, ότε πάντας τού σώσαι, τούς φθαρέντας ελήλυθας.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Ο Πατρικούς κόλπους μή λιπών, καί καταβάς επί τής γής Χριστέ ο Θεός, τό μυστήριον ακήκοα, τής οικονομίας σου, καί εδόξασά σε μόνε Φιλάνθρωπε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η εκλεκτή όλη καί καλή, αναφανείσα τώ Θεώ πρό κτίσεως, τή λαμπρότητι Πανύμνητε, τής φωτοχυσίας σου, τούς υμνούντάς σε καταφαίδρυνον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Θεόν βροτοίς τέτοκας Αγνή, σεσαρκωμένον εξ αγνών αιμάτων σου, τόν λυτρούμενον πταισμάτων πολλών, τούς πόθω γεραίροντας, καί υμνούντάς σε Μητροπάρθενε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ιερουργεί φύσις λογική, τώ ανατείλαντι, εκ σού Πανύμνητε, τό μυστήριον τό άφραστον, τής κυοφορίας σου, μυηθείσα νύν παμμακάριστε.

Ωδή ε'

Ο Ειρμός

Νύξ αφεγγής τοίς απίστοις Χριστέ, τοίς δέ πιστοίς φωτισμός, εν τή τρυφή τών θείων λόγων σου, διά τούτο πρός σέ ορθρίζω, καί ανυμνώ σου τήν θεότητα.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Υπέρ σών δούλων πιπράσκη Χριστέ, καί ραπισμόν καρτερείς, ελευθερίας πρόξενον, τοίς μελωδούσί σοι. Πρός σέ ορθρίζω, καί ανυμνώ σου τήν θεότητα.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Τή θεϊκή σου δυνάμει Χριστέ, δι' ασθενείας σαρκός, τόν ισχυρόν κατέβαλες, καί νικητήν με θανάτου Σώτερ, δι' Αναστάσεως ανέδειξας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Θεόν εγέννησας Μήτηρ αγνή, σεσαρκωμένον εκ σού, θεοπρεπώς πανύμνητε, επεί ουκ έγνως άρρενος ευνήν, αλλ' εξ αγίου κύεις Πνεύματος.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Κύριε ο Θεός μου, εκ νυκτός ορθρίσας σέ ικετεύω, παράσχου μοι άφεσιν, τών παραπτωμάτων μου, καί πρός φώς τών σών προσταγμάτων, τάς οδούς μου εύθυνον δέομαι.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ότε εν τοίς ανόμοις, λογισθείς υψώθης εν τώ Κρανίω, φωστήρες εκρύπτοντο, καί διεκλονείτο η γή, καί ναού φαιδρότης ερράγη, Εβραίων δηλούσα τήν έκπτωσιν.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Σέ τόν εξανελόντα, τού τυράννου πάσαν τήν δυναστείαν, ισχύϊ θεότητος, τής ακαταλήπτου σου, καί νεκρούς τή σή Αναστάσει, εγείραντα, ύμνοις δοξάζομεν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μήτηρ τού Βασιλέως, καί Θεού πανύμνητε Θεοτόκε, τοίς πίστει καί πόθω σε, ύμνοις ευφημούσιν αεί, ιλασμόν ταίς σαίς ικεσίαις, τών παραπτωμάτων κατάπεμψον.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Κλίμακα θεωρήσας, Ιακώβ, πρός ύψος εστηριγμένην, εικόνα μεμύηται, τής Απειρογάμου σου, διά σού γάρ Θεός ανθρώποις, ωμίλησε πάναγνε Δέσποινα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Λύτρωσιν αιωνίαν, διά σού Παρθένε νύν ευρηκότες, προθύμως βοώμέν σοι, τό, Χαίρε Θεόνυμφε, καί τώ σώ φωτί γεγηθότες, πανύμνητε ύμνοις σε μέλπομεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μόνην σε ο Νυμφίος, ακανθών εν μέσω κρίνον Παρθένε, ευρών διαλάμπουσαν, αγνείας στιλπνότητι, καί φωτί τώ τής παρθενίας, Πανάμωμε νύμφην προσήκατο.

Ωδή ς'

Ο Ειρμός

Ναυτιών τώ σάλω, τών βιοτικών μελημάτων, συμπλόοις ποντούμενος αμαρτίαις, καί ψυχοφθόρω θηρί προσριπτούμενος, ως Ιωνάς Χριστέ βοώ σοι. Εκ θανατηφόρου με βυθού ανάγαγε.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Εμνημόνευόν σου, αι κατακλεισθείσαι τώ άδη ψυχαί, καί εκλείπουσαι τών Δικαίων, καί παρά σού σωτηρίαν προσηύχοντο, ήν διά Σταυρού Χριστέ παρέσχες, τοίς καταχθονίοις επιβάς ως εύσπλαγχνος.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Πρός τόν έμψυχόν σου, καί αχειροποίητον δόμον, λυθέντα παθήμασιν, επιβλέψαι πάλιν χορός Αποστόλων απήλπισεν, αλλ' υπέρ ελπίδα προσκυνήσας, ανεγηγερμένον, πανταχού εκήρυξε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τού αφράστου τόκου, σού τής παναμώμου τόν τρόπον, Παρθένε Θεόνυμφε, τού δι' ημάς, τίς ερμηνεύσαι ανθρώπων δυνήσεται; ότι ο Θεός απεριγράπτως, Λόγος ενωθείς σοι, σάρξ εκ σού εγένετο.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Ο Ιωνάς εκ κοιλίας άδου εβόα. Ανάγαγε εκ φθοράς τήν ζωήν μου, ημείς δέ σοι βοώμεν. Παντοδύναμε Σωτήρ, ελέησον ημάς.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Εν τώ Σταυρώ υψωθείς, Σωτήρ εκουσίως, τό τού εχθρού ηχμαλώτευσας κράτος, εν τούτω προσηλώσας, τής αμαρτίας Αγαθέ τό χειρόγραφον.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Εκ τών νεκρών αναστάς, Σωτήρ εξουσία, συνήγειρας τών ανθρώπων τό γένος, ζωήν καί αφθαρσίαν, δωρησάμενος ημίν ως φιλάνθρωπος.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Όν έτεκες Θεοτόκε ανερμηνεύτως, Θεόν ημών, δυσωπούσα μή παύση, ρυσθήναι εκ κινδύνων, τούς υμνούντάς σε αγνή Αειπάρθενε.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Ναυτιών τώ σάλω, τών βιωτικών μελημάτων, συμπλόοις ποντούμενος αμαρτίαις, καί ψυχοφθόρω θηρί προσριπτούμενος, ως ο Ιωνάς Χριστέ βοώ σοι. Εκ θανατηφόρου με βυθού ανάγαγε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νομικοί σε τύποι, καί τών Προφητών αι προρρήσεις, σαφώς προεμήνυον, τεξομένην τόν ευεργέτην Αγνή πάσης κτίσεως, τόν πολυμερώς καί πολυτρόπως, ευηργετηκότα τούς πιστώς υμνούντάς σε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ξενωθέντα πάλαι, εξ επιβουλής βροτοκτόνου, Αδάμ τόν πρωτόπλαστον, τής ενθέου τού Παραδείσου τρυφής Απειρόγαμε, αύθις επανήγαγες τεκούσα, τόν εκ παραβάσεως ημάς ρυσάμενον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο βουλήσει θεία, δημιουργική τε δυνάμει, τό πάν συστησάμενος εκ μή όντων, εκ τής γαστρός σου Αγνή προελήλυθε, καί τούς εν τώ σκότει τού θανάτου, θεαρχικωτάταις αστραπαίς κατέλαμψεν.

Κοντάκιον 'Ηχος βαρύς

Ουκέτι φλογίνη ρομφαία

Ουκέτι τό κράτος τού θανάτου, ισχύσει κατέχειν τούς βροτούς, Χριστός γάρ κατήλθε συντρίβων, καί λύων τάς δυνάμεις αυτού, δεσμείται ο Άδης, Προφήται συμφώνως αγάλλονται. Επέστη λέγοντες Σωτήρ, τοίς εν πίστει, εξέρχεσθε οι πιστοί εις τήν ανάσασιν.

Ο Οίκος

Έτρεμε κάτωθεν τά καταχθόνια σήμερον ο Άδης καί ο θάνατος τόν ένα τής Τριάδος, η γή εκλονείτο, πυλωροί δέ Άδου ιδόντες σε έπτηξαν, η κτίσις δέ πάσα συν τοίς Προφήταις χαίρουσα ψάλλει σοι, επινίκιον ωδήν τώ λυτρωτή ημών Θεώ τώ καταλύσαντι νύν θανάτου τήν δύναμιν, Αλαλάξωμεν καί βοήσωμεν τώ Αδάμ, καί τοίς εξ Αδάμ. Ξύλον τον εισήγαγεν, εξέρχεσθε οι πιστοί εις τήν ανάστασιν.

Ωδή ζ'

Ο Ειρμός

Κάμινον Παίδες, πυρίφλεκτον πάλαι, δροσοβολούσαν υπέδειξαν, ένα Θεόν ανυμνούντες καί λέγοντες, ο υπερυψούμενος, τών Πατέρων Θεός, καί υπερένδοξος.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ξύλω νεκρούται, Αδάμ εκουσίως, παρακοήν εργασάμενος, υπακοή δέ Χριστού αναπέπλασται, δι' εμέ σταυρούται γάρ ο Υιός τού Θεού, ο υπερένδοξος.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Σέ αναστάντα, Χριστέ εκ τού τάφου, η κτίσις πάσα ανύμνησε, σύ γάρ ζωήν τοίς εν άδη εξήνθησας, τοίς νεκροίς ανάστασιν, τοίς εν σκότει τό φώς, ο υπερένδξος.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Χαίρε Θυγάτηρ, Αδάμ τού φθαρέντος, χαίρε η μόνη Θεόνυμφος, χαίρε δι' ής η φθορά εξωστράκισται, η Θεόν κυήσασα, όν δυσώπει Αγνή, σωθήναι πάντας ημάς.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Οι εν καμίνω τού πυρός, εμβληθέντες όσιοι Παίδες, τό πύρ εις δρόσον μετέβαλον, διά τής υμνωδίας ούτω βοώντες, Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ο εν τώ ξύλω τού Σταυρού, αμαρτίας κέντρον αμβλύνας, καί τής Αδάμ παραβάσεως, τό χειρόγραφον λύσας, λόγχη πλευρά σου, ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ο τήν πλευράν διανυγείς, καί ρανίσιν αίματος θείου, τήν γήν καθάρας τοίς αίμασι, τής ειδωλομανίας καταχρανθείσαν, ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τόν πρό ηλίου φωτισμόν, ανατέλλεις κόσμω Θεοκυήτορ, Χριστόν τού σκότους ρυσάμενον, καί φωτίζοντα πάντας, Θεογνωσία, ευλογητός εί κράζοντας, ο Θεός τών Πατέρων ημών.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Κάμινον Παίδες, πυρίφλεκτον πάλαι, δροσοβολούσαν υπέδειξαν, ενα Θεόν ανυμνούντες καί λέγοντες, ο υπερυψούμενος, τών Πατέρων Θεός καί υπερένδοξος.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Πεποικιλμένον διάχρυσον κόσμον, σέ κεκτημένην ηγάπησεν, ο πλαστουργός σου Παρθένε καί Κύριος, ο υπερυψούμενος, τών Πατέρων Θεός, καί υπερένδοξος.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ρύπτεται Κόρη τόν άνθρακα πάλαι, ο Ησαϊας δεξάμενος, συμβολικώς τόν σόν τόκον Θεώμενος, τόν υπερυψούμενον, τών Πατέρων Θεόν, καί υπερένδοξον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σύμβολα πάλαι τού θείου σου τόκου, θείοι Προφήται Θεώμενοι, χαρμονικώς ανυμνούντες εκραύγαζον, ο υπερυψούμενος, τών Πατέρων Θεός, καί υπερένδοξος.

Ωδή η'

Ο Ειρμός

Άφλεκτος πυρί, εν Σινά προσομιλούσα, βάτος Θεόν εγνώρισε, τώ βραδυγλώσσω καί δυσήχω Μωσεί, καί Παίδας ζήλος Θεού, τρείς αναλώτους εν πυρί, υμνωδούς έδειξε. Πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Άχραντος, Αμνός, λογικός υπέρ τού κόσμου, σφαγιασθείς κατέπαυσε, τά κατά νόμον προσφερόμενα, καθάρας τούτον χωρίς παραπτωμάτων ως Θεός, τόν αεί κράζοντα. Πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Άφθαρτος ουκ ούσα, πρό πάθους η ληφθείσα, υπό τού Κτίστου σάρξ ημών, μετά τό πάθος καί τήν έγερσιν, απρόσιτος τή φθορά, κατεσκευάσθη, καί θνητούς καινουργεί κράζοντας. Πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σού τό καθαρόν, καί πανάμωμον Παρθένε, τό ρυπαρόν καί έμμυσον, τής οικουμένης απεκάθηρε, καί γέγονας τής ημών, πρός τόν Θεόν καταλλαγής αιτία Πάναγνε, πάντες διό σε, Παρθένε ευλογούμεν, καί υπερυψούμεν εις πάντας τούς αιώνας.

Κανών Σταυροαναστάσιμος.

Ο Ειρμός

Τόν μόνον άναρχον, Βασιλέα τής δόξης, όν ευλογούσιν ουρανών αι Δυνάμεις, καί φρίττουσι τών Αγγέλων αι τάξεις, υμνείτε Ιερείς, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Τόν υπομείναντα εκουσίως τά πάθη, καί εν Σταυρώ προσηλωθέντα βουλήσει, καί λύσαντα τάς τού άδου δυνάμεις, υμνείτε Ιερείς, λαός υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Τόν καταργήσαντα τού θανάτου τό κράτος, καί αναστάντα εκ τού τάφου εν δόξη, καί σώσαντα τών ανθρώπων τό γένος, υμνείτε Ιερείς, λαός υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τόν μόνον ευσπλαγχνον καί προαιώνιον Λόγον, τόν επ' εσχάτων εκ Παρθένου τεχθέντα, καί λύσαντα τήν αρχαίαν κατάραν, υμνείτε Ιερείς, λαός υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Άφλεκτος πυρί, εν Σινά προσομιλούσα, Βάτος Θεόν εγνώρισε, τώ βραδυγλώσσω καί δυσήχω Μωσή, καί Παίδας ζήλος Θεού, τρείς αναλώτους τώ πυρί υμνωδούς έδειξε. Πάντα τά έργα τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τώ φέγγει τού σού τοκετού, τήν οικουμένην, ξενοπρεπώς εφώτισας, Θεογεννήτορ, τόν γάρ όντως Θεόν, αγκάλαις φέρεις ταίς σαίς, καταλαμπρύνοντα πιστούς, τούς αεί κράζοντας. Πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Υμνούμεν Αγνή, ευσεβώς τήν σήν γαστέρα, τήν τόν Θεόν χωρήσασαν, ανερμηνεύτως σωματούμενον, τόν δόντα πάσι πιστοίς, Θεογνωσίας φωτισμόν, τοίς αεί κράζουσι. Πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φωτός σου ταίς μαρμαρυγαίς, τούς σέ υμνούντας, φωτοειδείς απέργασαι, φωτογεννήτορ Θεοτόκε αγνή, φωτός γάρ ώφθης σκηνή, καταφαιδρύνουσα φωτί τούς αεί κράζοντας. Πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ'

Ο Ειρμός

Μή τής φθοράς διαπείρα κυοφορήσασα, καί παντεχνήμονι Λόγω σάρκα δανείσασα, Μήτερ α πείρανδρε, Παρθένε Θεοτόκε, δοχείον τού αστέκτου, χωρίον τού απείρου πλαστουργού σου Σέ μεγαλύνομεν.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Οι τή θεότητι πάθη προσεφαρμόζοντες, επιστομίζεσθε πάντες αλλοτριόφρονες, Κύριον δόξης γάρ, σαρκί εσταυρωμένον, ασταύρωτον δέ φύσει, τή θεία, ως εν δύο, ένα φύσεσι μεγαλύνομεν.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Οι τών σωμάτων τήν έγερσιν αθετήσαντες, πρός τό Χριστού πορευθέντες μνήμα διδάχθητε, ότι νενέκρωται, καί εγήγερται πάλιν, η σάρξ τού ζωοδότου, εις πίστωσιν εσχάτης, Αναστάσεως, ήν ελπίζομεν.

Τριαδικόν

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ου Θεοτήτων Τριάδα, αλλ' υποστάσεων, ουδέ Μονάδα προσώπων, αλλά θεότητος, σέβοντες, τέμνομεν, τούς ταύτην διαιρούντας, συγχέομεν δέ πάλιν, τούς σύγχυσιν τολμώντας, κατά ταύτης, ήν μεγαλύνομεν.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Μήτηρ Θεού καί Παρθένος τε κούσα, καί παρθενεύουσα πάλιν, ουχί φύσεως έργον, αλλά Θεού συγκαταβάσεως, όθεν ως μόνην τών θείων θαυμάτων, καταξιωθείσάν σε αεί μεγαλύνομεν.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Φώς εκ φωτός, Πατρικής απαύγασμα δόξης, αχρόνως εκλάμψαν, ως εν σκότει τώ βίω, τώ ανθρωπίνω Χριστός έλαμψε, καί τό διώκον απήλασε σκότος, όν ακαταπαύστως οι πιστοί μεγαλύνομεν.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Πάθη σαρκός, καί ισχύν θεότητος, εν Χριστώ καθορώντες, οι φρονούντες τήν μίαν, σύνθετον φύσιν αισχυνέσθωσαν, ο γάρ αυτός ως μέν άνθρωπος θνήσκει, ως δέ τού παντός Δημιουργός εξανίσταται.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Πλήν σου Θεόν, ου γινώσκω έτερον, η Εκκλησία βοά σοι, εξ εθνών με απίστων, οικείαν νύμφην εκλεξάμενον, δίδου ούν Λόγε πιστοίς σωτηρίαν, σέ τής κυησάσης πρεσβείαις, ως εύσπλαγχνος.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Χαράς ημίν αιωνίου πρόξενος, καί ευφροσύνης εδείχθης, αειπάρθενε Κόρη, τόν Λυτρωτήν κυοφορήσασα, τόν αληθεία καί Πνεύματι θείω, τούς αυτόν τιμώντας, ως Θεόν εκλυτρούμενον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ψάλλων Δαυϊδ σός προπάτωρ Πάναγνε, σέ κιβωτόν ονομάζει, αγιάσματος θείου, υπερφυώς Θεόν χωρήσασαν, τόν εν πατρώοις καθήμενον κόλποις, όν ακαταπαύστως οι πιστοί μεγαλύνομεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ως αληθώς υπερτέρα πέφυκας, πάσης τής κτίσεως Κόρη, τόν γάρ κτίστην τών όλων, σωματικώς ημίν εγέννησας, όθεν ως Μήτηρ τού μόνου Δεσπότου, φέρεις κατά πάντων αρχικώς τό εκνίκημα.

Αίνοι Ήχος βαρύς

1. Τού ποιήσαι εν αυτοίς κρίμα έγγραπτον. Δόξα αύτη έσται πάσι τοίς οσίοις αυτού.

-- Ανέστη Χριστός εκ νεκρών, λύσας θανάτου τά δεσμά, ευαγγελίζου γή χαράν μεγάλην, αινείτε ουρανοί Θεού τήν δόξαν.

2. Αινείτε τόν Θεόν εν τοίς Αγίοις αυτού, αινείτε αυτόν εν στερεώματι τής δυνάμεως αυτού.

-- Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι, προσκυνήσωμεν άγιον Κύριον, Ιησούν τόν μόνον αναμάρτητον.

3. Αινείτε αυτόν επί ταίς δυναστείαις αυτού, αινείτε αυτόν κατά τό πλήθος τής μεγαλωσύνης αυτού.

-- Χριστού τήν Ανάστασιν, προσκυνούντες ου παυόμεθα, αυτός γάρ ημάς έσωσεν, εκ τών ανομιών ημών, άγιος Κύριος Ιησούς, ο δείξας τήν Ανάστασιν.

4. Αινείτε αυτόν εν ήχω, σάλπιγγος, αινείτε αυτόν εν ψαλτηρίω καί κιθάρα.

-- Τί ανταποδώσωμεν τώ Κυρίω, περί πάντων ών ανταπέδωκεν ημίν, δι' ημάς Θεός εν ανθρώποις, διά τήν καταφθαρείσαν φύσιν, ο Λόγος σάρξ εγένετο, καί εσκήνωσεν εν ημίν, πρός τούς αχαρίστους ο Ευεργέτης, πρός τούς αιχμαλώτους ο Ελευθερωτής, πρός τούς εν σκότει καθημένους, ο Ήλιος τής δικαιοσύνης επί τόν Σταυρόν ο απαθής, επί τόν Άδην τό φώς, επί τόν θάνατον η ζωή , η Ανάστασις διά τούς πεσόντας, πρός όν βοήσωμεν, ο Θεός ημών δόξα σοι.

5. Αινείτε αυτόν εν τυμπάνω καί χορώ, αινείτε αυτόν εν χορδαίς καί οργάνω ,

-- Πύλας Άδου συνέτριψας Κύριε, καί θανάτου τό κράτος κατήργησας, τή κραταιά δυνάμει σου, καί συνήγειρας νεκρούς, τους απ' αιώνος εν σκότει καθεύδοντας, τή θεία καί ενδόξω Αναστάσει σου, ως Βασιλεύς τού παντός, καί Θεός παντοδύναμος.

6. Αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις ευήχοις, αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις αλαλαγμού. Πάσα πνοή αινεσάτω τόν Κύριον.

-- Δεύτε αγαλλιασώμεθα τώ Κυρίω, καί ευφρανθώμεν εν τή Αναστάσει αυτού ότι συνήγειρε νεκρούς, εκ τών τού Άδου αλύτων δεσμών, καί εδωρήσατο τώ κόσμω ως Θεός, ζωήν αιώνιον, καί τό μέγα έλεος.

7. Ανάστηθι, Κύριε, ο Θεός μου, υψωθήτω η χείρ σου, μή επιλάθη τών πενήτων σου εις τέλος.

-- Εξαστράπτων Άγγελος, εν τώ λίθω εκάθητο τού Ζωοδόχου μνήματος, καί Γυναιξί Μυροφόροις ευηγγελίζετο λέγων. Ανέστη ο Κύριος, καθώς προείπεν υμίν, απαγγείλατε τοίς Μαθηταίς αυτού, ότι προάγει υμάς εις τήν Γαλιλαίαν, τώ δέ κόσμω παρέχει, ζωήν αιώνιον, καί τό μέγα έλεος.

8. Εξομολογήσομαί σοι, Κύριε, εν όλη καρδία μου, διηγήσομαι πάντα τά θαυμάσιά σου.

-- Τί απεδοκιμάσατε τόν λίθον τόν ακρογωνιαίον, ώ παράνομοι Ιουδαίοι; ούτός εστιν ο λίθος, όν έθετο ο Θεός εν Σιών, ο εκ πέτρας πηγάσας εν ερήμω τό ύδωρ, καί ημίν αναβλύζων εκ τής πλευράς αυτού αθανασίαν, ούτός εστιν ο λίθος, ο εξ όρους Παρθενικού αποτμηθείς, άνευ θελήματος ανδρός, ο Υιός τού ανθρώπου, ο ερχόμενος επί τών νεφελών τού ουρανού, πρός τόν Παλαιόν τών ημερών, καθώς είπε Δανιήλ, καί αιώνιος αυτού η Βασιλεία.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται.

Ωραίος ήν καί καλός εις βρώσιν, ο εμέ θανατώσας καρπός, Χριστός εστι τό ξύλον τής ζωής, εξ ού φαγών ου θνήσκω, αλλά βοώ σύν τώ Ληστή, Μνήσθητί μου Κύριε, εν τή Βασιλεία σου.

Μακάριοι οι καθαροί τή καρδία ότι αυ τοί τόν Θεόν όψονται.

Εν τώ Σταυρώ υψωθείς οικτίρμον, τού Αδάμ τό χειρόγραφον, τής πάλαι αμαρτίας εξήλειψας, καί έσωσας εκ πλάνης, άπαν τό γένος τών βροτών, όθεν ανυμνούμέν σε, ευεργέτα Κύριε.

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Προσήλωσας εν Σταυρώ Οικτίρμον, τάς ημών αμαρτίας Χριστέ, καί τώ σώ θανάτω, τόν θάνατον ενέκρωσας, εγείρας τούς τεθνεώτας εκ νεκρών, όθεν προσκυνούμέν σου, την σεπτήν Ανάστασιν.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Εξέχεε τόν ιόν ο όφις, ακοαίς ταίς τής Εύας ποτέ, Χριστός δέ εν τώ ξύλω τού Σταυρού, επήγασε τώ κόσμω, τής ζωής τόν γλυκασμόν, Μνήσθητί μου Κύριε, εν τή Βασιλεία σου.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Εν μνήματι ως θνητός ετέθης, η ζωή τών απάντων Χριστέ, καί έθλασας τού άδου τούς μοχλούς, καί αναστάς εν δόξη, τριήμερος ως δυνατός, πάντας κατεφώτισας, Δόξα τή εγέρσει σου.

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Ο Κύριος αναστάς τριήμερος εκ νεκρών, εδωρήσατο ειρήνην τήν ιδίαν τοίς μαθηταίς, καί τούτους ευλογήσας, εξαπέστειλεν ειπών. Πάντας προσαγάγετε, εις τήν Βασιλείαν μου.

Δόξα...

Φώς ο Πατήρ, φώς ο Υιός καί Λόγος, φώς τό Πνεύμα τό άγιον, αλλ' έν φώς τά τρία, είς γάρ Θεός, εν τρισί μέν προσώποις, μιά δέ φύσει καί αρχή, άτμητος, ασύγχυτος, πέλων προαιώνιος.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Εκύησας τόν Υιόν καί Λόγον τού Πατρός, εν σαρκί επί γής, ως οίδε Θεοτόκε ο αυτός, διό Παρθενομήτορ, οι θεωθέντες διά σού, Χαίρε σοι κραυγάζομεν, τών Χριστιανών η ελπίς.

Ήχος βαρύς

Σήμερον γρηγορεί ο Ιούδας

Στίχ. α'. Εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Αρόν σου ώ ψυχή μου τό όμμα, καί Θεού ενατένισον, τή οικονομία, καί τή ευσπλαγχνία, πώς ουρανούς κλίνας, ήλθεν επί γής, ίνα υψώση σε εκ τής ταλαιπωρίας σου, τών παθών, καί στήση σε, εν πέτρα τής πίστεως, βαβαί φρικτού θαύματος! Δόξα τή κενώσει σου Φιλάνθρωπε.

Στίχ. β'. Ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Βλέψον σου τά παράνομα έργα, ώ ψυχή μου, και θαύμασον, πώς σε γή βαστάζει, και σκηπτός ου φλέγει; πώς άγριοι θήρες ουκ εσθίουσί σε; πώς δέ καί ο Ήλιος ο άδυτος, ελλάμπων σοι, αεί ουκ επαύσατο; ανάστα, μετανόησον, βόησον πρός Κύριον. Ήμαρτόν σοι ήμαρτον, ελέησόν με.

Στίχ. γ'. Από φυλακής πρωϊας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωϊας ελπισάτω Ισραήλ επί τόν Κύριον.

Έχοντες επί σοί τάς ελπίδας, παντοδύναμε Κύριε, σέ εκδυσωπούμεν, παντοίων κινδύνων, παθών τε τής ζάλης ημάς εκλυτρούσθαι, όπως τήν ζωήν ημών ειρηνικώς διάγωμεν, καί εν καθαρότητι, βιώσαντες, εύρωμεν, εν ημέρα κρίσεως, ευμενή σε Δεσπότην καί ίλεων.

Έτερα Στιχηρά τών Ασωμάτων

Ξύλον ζωής

Στίχ. δ'. Ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος, καί πολλή παρ' αυτώ, λύτρωσις. καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραήλ έκ πασών τών ανομιών αυτού.

Φλόγα πυρός τούς Αγγέλους, Χριστέ απειργάσω, τούτων ημίν τό θερμόν υπεμφαίνων, καί πνεύμα πάλιν τό ταχύ διαγράφων. Παντοδύναμε Κύριε, δόξα σοι.

Στίχ. ε'. Αινείτε τόν Κύριον πάντα τά έθνη, επαινέσατε αυτόν, πάντες οι λαοί.

Σώσον ημάς προστασίαις, Κύριε τών Αγγέλων, πλύνον ημών τών πταισμάτων τόν ρύπον, τής αμαρτίας τάς ουλάς εξαλείφων, ίνα κράζωμεν, Κύριε δόξα σοι.

Στίχ. ς'. Ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού Κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Τά Σεραφείμ, Χερουβείμ, Άγγελοι καί Δυνάμεις, θρόνοι, Αρχαί, Κυριότητες πάσαι, σύν Αρχαγγέλοις καί λαμπραίς Εξουσίαις, σοί κραυγάζουσι, Κύριε δόξα σοι.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον, όμοιον

Σοί τή Μητρί τού Θεού, Χαίρε σύν τώ Αγγέλω αναβοά, γηγενών πάσα φύσις, ως σωτηρίας τής αυτών γενομένη, Θεοτόκε προξένω τώ τόκω σου.

Απόστιχα Κατανυκτικά

Ως ο άσωτος Υιός, ήλθον καγώ Οικτίρμον, δέξαι με προσπίπτοντα, ως ένα τών μισθίων σου, ο Θεός, καί ελέησόν με.

Στίχ. Α'. Πρός σέ ήρα τούς οφθαλμούς μου, τόν κατοικούντα εν τώ ουρανώ. Ιδού, ως οφθαλμοί δούλων εις χείρας τών κυρίων αυτών, ως οφθαλμοί παιδίσκης εις χείρας τής κυρίας αυτής, ούτως οι οφθαλμοί ημών πρός Κύριον τόν Θεόν ημών, έως ού οικτιρήσαι ημάς.

Ως ο περιπεσών εις τούς ληστάς, καί τετραυματισμένος, ούτω καγώ περιέπεσα, εξ εμών αμαρτιών, καί τετραυματισμένη υπάρχει μου η ψυχή, πρός τίνα καταφύγω ο υπεύθυνος εγώ, ειμή πρός σέ τόν Εύσπλαγχνον, τών ψυχών τόν ιατρόν. Επίχεε επ' εμέ ο Θεός, τό μέγα σου έλεος.

Στίχ. Β'. Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, ότι επί πολύ επλήσθημεν εξουδενώσεως, επί πλείον επλ ήσθη η ψυχή ημών, τό όνειδος τοίς ευθηνούσι, καί η εξουδένωσις τοίς υπερηφάνοις.

Δόξα σοι Χριστέ ο Θεός, Αποστόλων καύχημα, Μαρτύρων αγαλλίαμα, ών τό κήρυγμα, Τριάς η ομοούσιος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Σήμερον γρηγορεί ο Ιούδας

Τάγματα υπερέβης Αγγέλων, ως Θεόν σωματώσασα, εγώ δέ τούς πάντας νικήσας αμαρτίαις, οίμοι! δέδοικα, καί τρέμω, όθεν ουδαμώς αποτολμώ παρακαλέσαι σε, Θεοτόκε Δέσποινα, σύ ούν μή παρίδης με, αλλά σπεύσον σώσόν με, οδόν εις ευθείαν οδηγούσά με.

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Κατανυκτικά

Ήχος βαρύς

Έχουσα ψυχή μου, τό ιατρείον τής μετανοίας, πρόσελθε προσπίπτουσα, εν στεναγμοίς κραυγάζουσα, τω ιατρώ ψυχών τε καί σωμάτων. Ελευθέρωσόν με φιλάνθρωπε, εκ τών εμών πλημμελημάτων, συναρίθμησόν με τή Πόρνη, καί τώ Ληστή καί τώ Τελώνη, καί δώρησαί μοι ο Θεός, τών ανομιών μου τήν συγχώρησιν, καί σώσόν με.

Τού Τελώνου τήν μετάνοιαν ουκ εζήλωσα, καί τής Πόρνης τά δάκρυα ου κέκτημαι, απορώ γάρ εκ πωρώσεως, τής τοιαύτης διορθώσεως, αλλά τή σή ευσπλαγχνία, Χριστέ ο Θεός, σώσόν με ως Φιλάνθρωπος.

Δόξα Καί νύν... Θεοτοκίον

Θεοτόκε Παρθένε αμίαντε, τόν Υιόν σου, δυσώπει, σύν ταίς άνω Δυνάμεσι, συγχώρησιν πταισμάτων ημίν, πρό τού τέλους δωρήσασθαι, τοίς πιστώς σε δοξάζουσι.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Καθίσματα Κατανυκτικά

Ο τού Πέτρου τήν άρνησιν, τοίς δάκρυσι καθαρίσας, καί τού Τελώνου τά πταίσματα, εν στεναγμώ συγχωρήσας, φιλάνθρωπε Κύριε ελέησόν με.

Ετοιμάζου ψυχή, μου εν τή ζωή σου, πρός τήν μέλλουσαν ζωήν μή ταραχθήναι, εκεί γάρ ουδείς ο βοηθών, ου πλούτος, ου δύναμις, ου φίλοι ουκ άρχοντες, αλλ' η τών έργων επίδειξις, καί η τού Θεού φιλανθρωπία.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Τιμιωτέρα τών ενδόξων Χερουβείμ υπάρχεις, Παναγία Παρθένε, εκείνα γάρ τήν θείαν, μή φέροντα έλλαμψιν, πτέρυξι κεκαλυμμένω προσώπω, τήν λειτουργίαν επιτελούσιν, αυτή δέ σεσαρκωμένον τόν Λόγον, αυτόπτως ορώσα φέρεις, όν απαύστως ικέτευε, υπέρ τών ψυχών ημών.

Μετά τήν γ' Στιχολογίαν

Καθίσματα Κατανυκτικά

Ο τού Πέτρου προσδεξάμενος τά δάκρυα, καί Τελώνην στενάξαντα εκ βαθέων δικαιώσας, καμέ εν μετανοία προσπίπτοντα, οικτείρησον Σωτήρ, καί σώσόν με.

Μαρτυρικόν

Άγιοι πρεσβεύσατε, άφεσιν δωρηθήναι ημίν, τών πλημμελημάτων ημών, καί τών προσδοκωμένων δεινών ρυσθήναι ημάς, καί πικρού θανάτου δεόμεθα.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Υπερέβης τάς Δυνάμεις τών ουρανών, ότι ναός εδείχθης θεϊκός, ευλογημένη Θεοτόκε, ως τεκούσα Χριστόν, τόν Σωτήρα τών ψυχών ημών.

Κανών Κατανυκτικός

Ποίημα Ιωσήφ

Ωδή α' Ήχος βαρύς

Ο Ειρμός

Τώ συνεργήσαντι Θεώ, Μωϋσή εν Αιγύπτω, εξαγαγείν τόν Ισραήλ, αυτώ μόνω άσωμεν, ότι δεδόξασται.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Εν τώ πελάγει τών δεινών, εμπεσών εκβοώ σοι, Χείρά μοι έκτεινον, Οικτίρμον καί σώσόν με, ως τόν Πέτρον φιλάνθρωπε.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Μετανοούντά με Χριστέ, ως τήν Πόρνην, πταισμάτων πολλών απόπλυνον, ροπή τού ελέους σου, ίνα πίστει δοξάζω σε.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ο τούς Αγίους σου Χριστέ, τή χωνεία λαμπρύνας, πολυειδών αικισμών, αυτών παρακλήσεσι, σκοτασμού παθών ρύσαί με.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Υπομονή τών αικισμών, καθαρθέντες ηλίου, πλέον εξέλαμψαν, οι άγιοι Μάρτυρες, καί τήν πλάνην ημαύρωσαν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η προστασία τών πιστών, η τών αμαρτανόντων, επιστροφή πρός Θεόν, Παρθένε πανάμωμε, τή πρεσβεία σου σώσόν με.

Κανών τών Ασωμάτων, ού η Ακροστιχίς

Ασωμάτοις έπαινον έβδομον φέρω

Ποίημα Θεοφάνους

Ο Ειρμός

Τώ εκτινάξαντι Θεώ, τόν Φαραώ εν θαλάσση Ερυθρά, επινίκιον ωδήν άσωμεν, ότι δεδόξασται.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Απειροδύναμε Χριστέ, τώ σώ φωτί καταυγάσας μου τόν νούν, τούς Αγγέλους σου υμνείν έμπνευσον, ότι δεδόξασαι.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σταθηράν έχοντες αυγήν, θεαρχικής προϊούσαν εκ πηγής, επουράνιοι Χοροί, άσμασι Χριστόν γεραίρουσιν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ωραιωθείσάν σε Αγνή, ταίς θεϊκαίς αγλαϊαις οι πιστοί, επιστάμενοι σαφώς, Χαίρέ σοι πάντες κραυγάζομεν.

Ωδή γ'

Ο Ειρμός

Ο στερεώσας τώ λόγω σου τήν οικουμένην, ήτις ου σαλευθήσεται, στερέωσον καί ημών τήν διάνοιαν, εις τόν φόβον σου Κύριε.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Νυκτί ατόπων κατεσχέθην αμαρτημάτων, φωτί μετανοίας με νύν καταύγασον, Φωτοδότα φιλάνθρωπε, ίνα πίστει δοξάζω σε.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Αι τρίβοι πάσαι, άς διώδευσα εν τώ βίω, εν βαράθροις ηδονών με κατεκρήμνισαν, Ιησού μετανοίας μοι, θείας τρίβους υπόδειξον.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Γενναιοφρόνως διανύσαντες τόν αγώνα, επάθλων ουρανίων ηξιώθητε, παναοίδιμοι μάρτυρες, υπέρ πάντων πρεσβεύοντες.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Μυρίους πόνους υπομείναντες αθλοφόροι, μυρίων αγαθών ηξιώθητε, μυριάσιν ενούμενοι, ασωμάτων Δυνάμεων.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μόνη τεκούσα τόν ουράνιον Βασιλέα, Παρθένε εν εμοί τήν βασιλεύουσαν, αμαρτίαν κατάβαλε, καί οικτείρασα σώσόν με.

Κανών τών Ασωμάτων

Ο Ειρμός

Εστερεώθη τή πίστει, Χριστού η Εκκλησία, καί γάρ απαύστως εν ύμνοις, βοά μελωδούσα, Άγιος εί Κύριε, καί σέ υμνεί τό πνεύμά μου.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Μεσίται θείας χρηματίζοντες εκφαντορίας, χοροί Αγγέλων αϋλως, κραυγάζετε πάντες, Άγιος εί Κύριε, ο μόνος παντοδύναμος.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Αγάπης νόμω τάς θείας, Αρχάγγελοι εμφάσεις, διαδιδόντες ευρύθμως, Χριστώ μελωδείτε, Άγιος εί Κύριε, ο μόνος παντοδύναμος.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τής πρώτης αίγλης, δευτέρας λαμπρότητος ζηλούντες, οι ευσεβούντες συμφώνως, Χριστώ μελωδούσιν, Άγιος εί Κύριε, ο σώζων τάς ψυχάς ημών.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο εκ μή όντων τά πάντα, παραγαγών βουλήσει, εκ σού Παρθένε τήν σάρκα, δανείζεται Λόγος, άνθρωπος γενόμενος, δι' οίκτον ο φιλάνθρωπος.

Ωδή δ'

Ο Ειρμός

Εκάλυψεν ουρανούς Χριστέ ο Θεός, εν τή σή οικονομία, η αρετή τής αφράστου, σοφίας σου Φιλανθρωπε.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ο θέλων πάντας Οικτίρμον σώζεσθαι, σώσόν με τόν παραβάντα, σού τά προστάγματα Λόγε, καί μή εξουδενώσης με.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Υπέκυψα τοίς αλόγοις πάθεσι, καί τοίς κτήνεσιν ο τάλας, εξωμοιώθην, Οικτίρμον, Λόγε Θεού οίκτειρον.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Στρεβλούμενοι καί πυρί καιόμενοι, κατεφλέξατε τήν πλάνην, αναπτόμενοι τώ ζήλω τής ευσεβείας μάρτυρες.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Παράδεισος νοητός εδείχθητε, μέσον έχοντες τό ξύλον, τό τής ζωής μακάριοι, Χριστόν τόν φυτουργόν τού παντός.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Παρθένε αγνή θεοχαρίτωτε, χαριτώσασα τόν νούν μου, τού σκοτασμού τής αγνοίας, τελείως ελευθέρωσον.

Κανών τών Ασωμάτων

Ο Ειρμός

Ακήκοα τήν ακοήν σου Κύριε, ότι ώφθης επί γής, διά τό σώσαι ημάς, Διό βοώ σοι, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ιάσασθε τά τής ψυχής μου τραύματα, παριστάμενοι Χριστώ ως λειτουργοί εκλεκτοί, χοροί Αγγέλων, τούτον ικετεύοντες.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Στρατεύματα τών Ασωμάτων Κύριε, τόν σόν θρόνον ευλαβώς, περικυκλούντα τρανώς, αεί βοώσι, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Εξέστησαν τά τών Αγγέλων τάγματα, καθορώντά σε Χριστέ, μετά σαρκός επί γής, θνητοίς ανθρώποις αναστρεφόμενον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Πανύμνητε καί Θεομήτορ άχραντε, η τεκούσα τόν Θεόν, ανερμηνεύτως σαρκί, σέ δυσωπούμεν, πρέσβευε σωθήναι ημάς.

Ωδή ε'

Ο Ειρμός

Οι ορθρίζοντες Λόγε, εις δόξαν σήν καί αίνον, ανυμνούμεν απαύστως, τόν τύπον τού Σταυρού σου, όν έδωκας ημίν, όπλον εις βοήθειαν.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ραθυμία τόν βίον, ανήλωσα καί τρέμω, τό αλάθητον βήμα, εν ώ κριθήναι μέλλω, ο άσωτος εγώ, οίκτειρόν με Κύριε.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ο τά όμματα Λόγε, τά τών τυφλών φωτίσας, τής ψυχής μου τάς κόρας, δεινώς αμαυρωθείσας, διάνοιξον οράν, φώς τών προσταγμάτων σου.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σταθηρά διανοία, Χριστόν ομολογούντες, υπεμείνατε πάσαν, βασάνων αλγηδόνα, γενναίοι αθληταί, όθεν μακαρίζεσθε.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Διαπλεύσαντες πάσαν, βασάνων τρικυμίαν, προσωρμίσθητε όρμω, τής άνω Βασιλείας, γαλήνης αλnθούς, μάρτυρες πληρούμενοι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Διά σού Παναγία, ποιήσας μεγαλεία, ο Θεός υπέρ λόγον, εκ σού εσωματώθη, αυτόν ούν εκτενώς, υπέρ πάντων πρέσβευε.

Κανών τών Ασωμάτων

Ο Ειρμός

Πρός σέ ορθρίζω, τόν τού παντός Δημιουργόν, τήν υπερέχουσαν πάντα νούν ειρήνην, διότι φώς τά προστάγματά σου, εν οίς με καθοδήγησον.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Αγιωτάτοις, καί πολυφθόγγοις στόμασιν άδουσι, τήν υπεράρχιον καί υπέρθεον Αρχήν, Σεραφείμ ταίς αϋλοις, φωτοχυσίαις πυρσευόμενοι.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ιερωτάταις, όψεις καί πόδας πτέρυξι σκέπονται, θείαν λαμπηδόνα μή τολμώντες καθοράν, Χερουβείμ τής σοφίας, τής υπερθέου καταγώγια.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νοήσει θεία, καί πανολβίω θρόνοι οι ένδοξοι, ταίς ωραιοτάταις εντρυφώντες αστραπαίς, θεωροί τών αρρήτων, υπερκοσμίως αναδείκνυσθε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο Νούς ο θείος, τώ ανθρωπίνω Πάναγνε μίγνυται, εν τή παναχράντω καί πανάγνω σου γαστρί, ενωθείς ασυγχύτως, αναλλλοιώτως καθ' υπόστασιν.

Ωδή ς'

Ο Ειρμός

Ο Ιωνάς εκ κοιλίας άδου εβόα. Ανάγαγε εκ φθοράς τήν ζωήν μου, ημείς δέ σοι βοώμεν. Παντοδύναμε Σωτήρ, ελέησον ημάς.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Εκύκλωσεν άβυσσός με πταισμάτων, κατέδυσεν εις βυθόν αμαρτίας, ανάγαγε με Λόγε, ως ποτέ τόν Ιωνάν, εκ φθοράς πρός ζωήν.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Χειμάζει με λογισμών τρικυμία, πρός όρμον με αληθούς μετανοίας, κυβέρνησον Οικτίρμον, εν γαλήνη συντηρών, τήν καρδίαν μου.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι άγιοι, θυρεώ αληθείας, σκεπόμενοι, τάς ψευδείς τών τυράννων, εξέκλιναν θωπείας, καί θανόντες σύν Χριστώ βασιλεύουσιν.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Υψούμενοι, πρός Θεόν εν αγάπη, εμίσησαν τήν τού κόσμου φιλίαν, οι μάρτυρες καί φίλοι, τού τών όλων ποιητού εχρημάτισαν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Υμνούμέν σε, υπερύμνητε Κόρη, κυήσασαν υπερύμνητον Λόγον, όν πάσαι αι Δυνάμεις, ανυμνούσιν ουρανών, ασιγήτοις φωναίς.

Κανών τών Ασωμάτων

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νεανικώς, αγλαϊαις τής Κυριαρχίας, αστράπτουσαι, καί τήν άρρητον δόξαν, τήν ταύτης ανυμνούσαι, Κυριότητες αεί διαδείκνυνται.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ερωτικώς, δυναστείας τής υπερδυνάμου, τήν δύναμιν, κατοπτεύουσαι θείαι, δυνάμεις, εν ισχύϊ, διαμένουσι σαφώς δυναμούμεναι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Βασιλικής, εκ φυλής προαχθείσα Παρθένε, γεγέννηκας υπέρ φύσιν καί λόγον, τόν πάντων Βασιλέα, καί παρθένος αληθώς διετέλεσας.

Ωδή ζ'

Ο Ειρμός

Κάμινον καιομένην, εδρόσισας Σωτήρ, Παίδας δέ διέσωσας, υμνούντας καί λέγοντας. Ευλογητός εί εις τούς αιώνας Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Θύσον ψυχή θυσίαν, αινέσεως Θεώ, σπεύσον μετανόησον, εν όσω η πανήγυρις, τού βίου εστί, νύν εμπορεύου, τών καλών τήν επίδοσιν.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Εγγίζει τού θανάτου, ψυχή η εκτομή, καρπούς αξίους ποίησον, όπως μή ώσπερ άκαρπον, εκβληθήση δένδρον, εις πύρ γεέννης, καί θρηνήσης ανόνητα.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι άγιοι τήν κάμινον, τής πλάνης τών αιμάτων, τοίς όμβροις κατασβέσαντες, εβόων ως οι Παίδες. Ευλογητός εί, εις τούς αιώνας Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Υιοί φωτός γεγόνατε, φωτί τώ ακροτάτω, ανακραθέντες μάρτυρες, καί πάντας τούς εν σκότει, φωταγωγείτε, καί τής απάτης τήν αχλύν εκδιώκετε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Βάτος σε προεικόνιζεν, Αγνή, μή φλεγομένη, τό πύρ γάρ απεκύησας, τό άστεκτον Παρθένε, διό βοώ σοι. Κατάφλεξόν μου, τά υλώδη παθήματα.

Κανών τών Ασωμάτων

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Δοξολογούσιν ακλινώς, τόν σόν θρόνον περιεστώσαι, παντοδύναμε Κύριε, αί ένδοξοι καί λαμπρόταται Εξουσίαι. Ευλογητός εί κράζουσαι, ο Θεός τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ολικωτάταις σε Αρχαί, προθυμίαις, περί τήν μίαν αρχήν αϋλως στρεφόμεναι, εν ακαταπαύστοις, δοξολογίαις. Ευλογητός εί κράζουσιν, ο Θεός τών Πατέρων ημών.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μίαν υπόστασιν δυσίν, εν ουσίαις Θεογεννήτορ, Χριστόν τόν μόνον φιλάνθρωπον, τήν φρικτήν εκτελούντα οικονομίαν, άνευ σποράς γεγέννηκας, τόν Θεόν τών Πατέρων ημών.

Ωδή η'

Ο Ειρμός

Τούς εν καμίνω Παίδας μιμούμενοι, οι τού Πνεύματος τήν δρόσον δεξάμενοι, εν πίστει κραυγάζομεν. Ευλογείτε τά έργα, Κυρίου τόν Κύριον.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Λόγον ως λύχνον φαίνοντα είληφα, αλλ' ως άνους τοίς αλόγοις υπέκυψα, ο άθλιος πάθεσι, καί εν σκότει, κακίας πορεύομαι πάντοτε.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ο Κύριος εγγύς ως πιστεύομεν, μερίμνησον ψυχή μου καί μή κάθευδε, αγρύπνησον βόησον εγρηγόρως, Οικτίρμον φιλάνθρωπε σώσόν με.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Γευσάμενοι ενθέου γλυκύτητος, πικρίαν τών αλγεινών υπεμείνατε, καί νύν ενηδύνεσθε, θειοτάταις τού Λόγου μεθέξεσι Μάρτυρες.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Εισήλθετε πρός θείαν κατάπαυσιν, ετύχετε καλών ών ηλπίζετε, πανεύφημοι Μάρτυρες, διά τούτο αξίως υμάς μακαρίζομεν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ελύθη τής κατάρας τώ τόκω σου, Παρθένε τό ανθρώπινον φύραμα, τόν γάρ Παντευλόγητον, ευλογίαις τά πάντα κοσμούντα, εκύησας.

Κανών τών Ασωμάτων

Ο Ειρμός

Τόν μόνον άναρχον, Βασιλέα τής δόξης, όν ευλογούσιν ουρανών αι Δυνάμεις, καί φρίττουσι τών Αγγέλων αι τάξεις, υμνείτε Ιερείς, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι πάσαν έφεσιν, πρός, Θεόν μεταθέντες, καί ταίς εκείθεν εντρυφώντες ακτίσιν, Αρχάγγελοι, τοίς υμάς ανυμνούσιν, αιτείσθε εκτενώς, συγχώρησιν πταισμάτων, δοθήναι εις αιώνας.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νόες υπάρχοντες, καθαρώτατοι πάσης, απηλλαγμένοι υλικής προσπαθείας, ώ Άγγελοι, διασώσατε πάντας, τούς πόθω σύν υμίν, Χριστόν υπερυψούντας, εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φώς τό απρόσιτον, Θεοτόκε Παρθένε, εν τή γαστρί σου δεξαμένη αφράστως, εφώτισας τούς εν σκότει τού βίου, δοξάζειν ευσεβώς, Χριστόν τόν προελθόντα, εκ σού ανερμηνεύτως.

Ωδή θ

Ο Ειρμός

Τήν υπέρ φύσιν Μητέρα, καί κατά φύσιν Παρθένον, τήν μόνην εν γυναιξίν Ευλογημένην, άσμασι μυστικοίς, οι πιστοί μεγαλύνομεν.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ιδού η κρίσις εγγίζει, καί κατακρίσεως έργα, κτησάμενος, εμαυτόν, απογινώσκω, Δικαιοκρίτα Χριστέ ο Θεός, μή κατακρίνης με.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ως η πιστή Χαναναία, Ελέησόν με, βοώ σοι, ως τήν συγκύπτουσαν πρίν ανόρθωσόν με, τού βηματίζειν ορθώς, πρός τάς τρίβους σου φιλάνθρωπε.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Συναπεκδύσασθε πάσαν τώ ιματίω κακίαν, καί επενδύσει σφοδρών μαστίγων, δόξης καταστολήν, εαυτοίς Αθληταί προεξενήσατε.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Η θεία χώρα τών ζώντων, Σιών η άνω τε πόλις, τών πρωτοτόκων, υμάς λελαμπρυσμένους, ταίς καλλοναίς Αθληταί, τών αγώνων υπεδέξατο.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φωτιστικαίς φρυκτωρίαις, τού ανατείλαντος Λόγου, εκ σου Παρθένε αγνή καταύγασόν με, αμαρτιών καί παθών, εν τώ σκότει καλυπτόμενον.

Κανών τών Ασωμάτων

Ο Ειρμός

Πανύμνητε, τών ουρανών υψηλοτέρα, η τόν άναρχον Λόγον ασπόρως συλλαβούσα, καί σεσαρκωμενον Θεόν, τεκούσα τοίς ανθρώποις, ωδαίς πάντες σε πιστοί μεγαλύνομεν.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ελλάμψεσι, θεαρχικής φωτοχυσίας, ενηδόμεναι πάσαι, χορείαι τών Αγγέλων, τόν δεδοξασμένον Θεόν, απαύστως ανυμνούσι, καί δοξάζουσιν αεί μεγαλύνοντες.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ρυσθήναί με, τής τών παθών επικρατείας, ώ Χερουβείμ, Σεραφείμ, Δυνάμεις, Εξουσίαι, Άγγελοι, Αρχάγγελοι, Αρχαί, θρόνοι τε ομού, καί Κυριότητες Χριστόν ικετεύσατε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ως Μήτηρ νύν, πρός τόν Υιόν σου Θεοτόκε, παρρησία χρωμένη, τούς πόθω σε υμνούντας, ρύσαι εκ πταισμάτων, καί νόσων καί κινδύνων, ίνα πάντες σε αεί μεγαλύνωμεν.

Απόστιχα τών Αίνων Κατανυκτικά

Ως τήν συκήν τήν άκαρπον, μή εκκόψης με Σωτήρ τόν αμαρτωλόν, αλλ' επί πολλώ τώ έτει, συγχώρησίν μοι δώρησαι, αρδεύων μου τήν ψυχήν, τοίς δάκρυσι τής μετανοίας, ίνα καγώ καρπόν προσενέγκω σοι ελεημοσύνης.

Στίχ. α'. Ενεπλήσθημεν τό πρωϊ τού ελέους σου, Κύριε, καί ηγαλλιασάμεθα καί ηυφράνθημεν έν πάσαις ταίς ημέραις ημών. Ευφρανθείημεν, ανθών ημερών εταπείνωσας ημάς, ετών, ών είδομεν κακά, καί ίδε επί τούς δούλους σου καί επί τά έργα σου, καί οδήγησον τούς υιούς αυτών.

Ως Ήλιος υπάρχων δικαιοσύνης, φωταγώγησον τάς καρδίας τών σοί βοώντων, Κύριε δόξα σοι.

Μαρτυρικόν

Στίχ. β'. Καί έστω η λαμπρότης Κυρίου τού Θεού ημών εφ' ημάς, καί τά έργα τών χειρών ημών κατεύθυνον εφ' ημάς, καί τό έργον τών χειρών ημών κατεύθυνον.

Τήν μνήμην τών αγίων σου, αθλοφόρων εορτάζοντες, σέ ανυμνούμεν, Κύριε δόξα σοι.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Τό Χαίρέ σοι προσάγομεν Θεοτόκε, τών Αγγέλων γάρ ανωτέρα εδείχθης, Θεόν κυήσασα.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Ωραίος ήν καί καλός εις βρώσιν, ο εμέ θανατώσας καρπός, Χριστός εστι τό ξύλον τής ζωής, εξ ού φαγών ου θνήσκω, αλλά βοώ σύν τώ Ληστή. Μνήσθητί μου Κύριε, εν τή Βασιλεία σου.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Ως η πιστή Χαναναία κράζω, εν οδύνη τής καρδίας μου. Ελέησόν με Σωτήρ, ως αγαθός, καί γάρ ψυχήν απάσαις, ταίς μεθοδείαις τού εχθρού, έχω κινδυνεύουσαν, καί χειμαζομένην δεινοίς.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Τά Χερουβείμ, Σεραφείμ καί θρόνοι, Αρχαί καί Δυνάμεις αεί, Αρχάγγελοι, Αγγέλων αι στρατιαί, καί τών Κυριοτήτων, καί σοφών Εξουσιών, δήμοι σε, δοξάζουσιν, ευεργέτα Κύριε.

Μαρτυρικόν

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Τάς τού εχθρού, πονηράς επάρσεις, πρός Θεόν ανυψούμενοι, κατέρραξαν τελείως οι αθληταί, καί νικηταί οφθέντες, εν χαρά τούς ουρανούς, νύν περιπολεύουσι, δόξη απαστράπτοντες.

Δόξα...

Τόν άναρχον, προσκυνώ Πατέρα, σύν Υιώ καί τώ Πνεύματι, τήν άκτιστον ουσίαν καί συμφυή, τήν κτίσασαν τά πάντα, εκ τού μή όντως θεουργώς, ήτις καί Τριάς εστι, καί Μονάς γνωρίζεται.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ταίς ηδοναίς μολυνθείς τού βίου, επί σέ τήν αμόλυντον, κατέφυγον Παρθένον, μώμου παντός, καί εγκλημάτων ρύσαι, τήν παναθλίαν μου ψυχήν, όπως μακαρίζω σε, τήν Αειμακάριστον.

Ήχος βαρύς

Σήμερον γρηγορεί ο Ιούδας

Στίχ. α'. Εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Δέσποτα καί Θεέ πανοικτίρμον, οίς επίστασαι κρίμασι, δός μοι εν καρδία, τόν σόν φόβον έχειν, δός μοι τό φιλείν σε, εξ όλης ψυχής μου, δός μοι τό μυσάττεσθαι, τάς πράξεις τού αλάστορος, καί ποιείν τό θέλημα, τό σόν τό σωτήριον, σύ γάρ εί Θεός ημών, ο ειπών. Αιτείτε καί λαμβάνετε.

Στίχ. β'. Ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Γέγονα τών δαιμόνων μέν γέλως, τών ανθρώπων δέ όνειδος, τών Δικαίων θρήνος, τών Αγγέλων πένθος, μολυσμός αέρος, καί γής καί υδάτων, σώμα γάρ εμίανα, ψυχήν καί νούν εσπίλωσα, παραλόγοις πράξεσι, Θεώ εχθρός πέφυκα, οίμοι! Κύριε, ήμαρτόν σοι, ήμαρτον συγχώρησον.

Στίχ. γ'. Από φυλακής πρωϊας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωϊας ελπισάτω Ισραήλ επί τόν Κύριον.

Δέομαι επ' εμοί τώ ακάρπω, μακροθύμησον Δέσποτα, καί μή με εκκόψης, ως άκαρπον δένδρον, τομή τού θανάτου, εις πύρ αποπέμπων, αλλά καρποφόρον με, ποιήσαι παρακλήθητι, καιρόν μετανοίας μοι, διδούς ως φιλάνθρωπος, όπως απονίψω μου, τάς πολλάς Σωτήρ μου αμαρτίας Χριστέ.

Έτερα τού Προδρόμου

Καταφρονήσαντες

Στίχ. δ'. Ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος, καί πολλή παρ' αυτώ, λύτρωσις. καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραήλ έκ πασών τών ανομιών αυτού.

Νυμφοστολήσας τοίς λόγοις, ιερώς τήν Εκκλησίαν Χριστού, προσηγάγου Σοφέ ως νύμφην, πανάμωμον, καί υπήκοον ταύτην, τώ Δεσπότη παρέστησας, αλλ' ως έχων νύν δυναστείαν, αυτής υπεράσπισον, καί υπέρμαχος φάνηθι, από πάσης κακίας, τού διαβόλου Παμμάκαρ λυτρούμενος.

Στίχ. ε'. Αινείτε τόν Κύριον πάντα τά έθνη, επαινέσατε αυτόν, πάντες οι λαοί.

Φώς νοερόν επιλάμψας, τή ταπεινή ψυχή μου Πρόδρομε, εναποδίωξον αυτής, ομίχλην τήν άπασαν, ηδονών ψυχοφθόρων, καί παθών τών τού σώματος, καί ως έχων νύν δυναστείαν, καμού υπεράσπισον, καί προστάτης μοι φάνηθι, από πάσης ανάγκης, καί περιστάσεως δεινής λυτρούμενος.

Στίχ. ς'. Ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού Κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Ώ Προφητών η ακρότης, καί σφραγίς τού νόμου τού τυπικού, ώ τών απάντων γηγενών, μείζων αγιότης, ώ Χριστού παρουσίας, θείος Κήρυξ καί Πρόδρομος, ώ Διδάσκαλε μετανοίας, ώ αγνείας άγαλμα, τούς σούς δούλους περίσωζε, από πάσης ανάγκης, καί περιστάσεως, ημάς λυτρούμενος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Χαίρε Αγνή, τό σεπτόν κειμήλιον παρθενίας. Χαίρε σεμνή, ενδιαίτημα θείον. Χαίρε Παρθένε, τών πιστών σωτηρία. Χαίρε Δέσποινα, Νύμφη ανύμφευτε.

Απόστιχα Κατανυκτικά

Ως ο Άσωτος υιός, ήλθον καγώ Οικτίρμον, δέξαι με προσπίπτοντα, ως ένα τών μισθίων σου, ο Θεός, καί ελέησόν με.

Στίχ. Α'. Πρός σέ ήρα τούς οφθαλμούς μου, τόν κατοικούντα εν τώ ουρανώ. Ιδού, ως οφθαλμοί δούλων εις χείρας τών κυρίων αυτών, ως οφθαλμοί παιδίσκης εις χείρας τής κυρίας αυτής, ούτως οι οφθαλμοί ημών πρός Κύριον τόν Θεόν ημών, έως ού οικτιρήσαι ημάς.

Ως ο περιπεσών εις τούς ληστάς, καί τετραυματισμένος, ούτω καγώ περιέπεσα, εξ εμών αμαρτιών, καί τετραυματισμένη υπάρχει μου η ψυχή, πρός τίνα καταφύγω τού θεραπευθήναι, ει μή πρός Σέ τόν εύσπλαγτών ψυχών τόν ιατρόν. χνον,, Επίχεε επ' εμέ ο Θεός, τό μέγα σου έλεος.

Μαρτυρικόν

Στίχ. Β'. Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, ότι επί πολύ επλήσθημεν εξουδενώσεως, επί πλείον επλ ήσθη η ψυχή ημών, τό όνειδος τοίς ευθηνούσι, καί η εξουδένωσις τοίς υπερηφάνοις.

Άγιοι Μάρτυρες, οι καλώς αθλήσαντες, καί στεφανωθέντες, πρεσβεύσατε πρός Κύριον, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Ειρήνευσον πρεσβείαις τής Θεοτόκου, τήν ζωήν ημών, τών βοώντων σοι. Ελεήμον Κύριε δόξα σοι.

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Κατανυκτικά

Ήχος βαρύς

Έχουσα ψυχή μου, τό ιατρείον τής μετανοίας, πρόσελθε προσπίπτουσα, εν στεναγμοίς κραυγάζουσα, τώ Ιατρώ ψυχών τε καί σωμάτων. Ελευθέρωσόν με φιλάνθρωπε, εκ τών εμών πλημμελημάτων, συναρίθμησόν με τή Πόρνη, καί τώ Ληστή καί τώ Τελώνη, καί δώρησαί μοι ο Θεός, τών ανομιών μου τήν συγχώρησιν, καί σώσόν με.

Τό πέλαγος τού βίου, χειμάζει με Κύριε, τά κύματα τών ανομιών μου, βυθίζουσί με Δέσποτα, αλλ' έκτεινόν σου τήν χείρα, καί σώσόν με, ως τόν Πέτρον φιλάνθρωπε.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Προστασία θερμή, καί αντίληψις Χριστιανών, υπάρχεις Θεοτόκε ανύμφευτε, διό σύν τώ Προδρόμω, τόν Υιόν σου δυσώπησον, τού ευρείν ημάς έλεος.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Καθίσματα Κατανυκτικά

Τού Τελώνου τήν μετάνοιαν ουκ εζήλωσα, καί τής Πόρνης τά δάκρυα ου κέκτημαι, απορώ γάρ εκ πωρώσεως, τής τοιαύτης διορθώσεως, αλλά τή σή ευσπλαγχνία ο Θεός, σώσόν με ως φιλάνθρωπος.

Ο τού Πέτρου τήν άρνησιν, τοίς δάκρυσι καθαρίσας, καί τού Τελώνου τά πταίσματα, τώ στεναγμώ συγχωρήσας, φιλάνθρωπε Κύριε ελέησόν με.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Κύριε, ημείς εσμέν λαός σου, καί πρόβατα νομής σου, πλανηθέντας ως ποιμήν, επίστρεψον ημάς, σκορπισθέντας τή φθορά, συνάγαγε ημάς, ελέησον τήν ποίμνην σου Φιλάνθρωπε, σπλαγχνίσθητι επί τόν λαόν σου, πρεσβείαις τής Θεοτόκου, μόνε αναμάρτητε.

Μετά τήν γ' Στιχολογίαν

Καθίσματα Κατανυκτικά

Κύριε, τόν ρύπον τής ψυχής μου, ελέους σου υσσώπω, σπλαγχνισθείς ως αγαθός, απόπλυνον Σωτήρ, καί καθαρίσας μολυσμού, τής ιλύος τών παθών, ελέησόν με Δέσποτα, διάσωσον τό πλάσμα σου, πρεσβείαις τού σού Προδρόμου, μόνε Πολυέλεε.

Μαρτυρικόν

Οι Άγιοί σου Κύριε, επί τής γής αγωνισάμενοι, τόν εχθρόν κατεπάτησαν, καί τών ειδώλων τήν πλάνην κατήργησαν, διό καί τούς στεφάνους, παρά σού εκομίσαντο, τού φιλανθρώπου Δεσπότου, καί ελεήμονος Θεού, τού παρέχοντος τώ κόσμω, τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Ως έχουσα τό συμπαθές, εις τήν ταπείνωσιν ημών, καί σκέπουσα τούς επί γής, εις απερίστατον λαόν, σπλαγχνίσθητι ευλογημένη Θεοτόκε, επίμεινον πρεσβεύουσα, μή απολώμεθα δεινώς, ικέτευε ως άχραντος, τόν ευδιάλλακτον Θεόν, σωθήναι τάς ψυχάς ημών, Παναγία Παρθένε.

Κανών Κατανυκτικός. Ποίημα Ιωσήφ

Ωδή α' Ήχος βαρύς

Ο Ειρμός

Τώ συντρίψαντι πολέμους, εν βραχίονι αυτού, καί αναβάτας τριστάτας βυθίσαντι, άσωμεν αυτώ, ως λυτρωτή ημών Θεώ, ότι δεδόξασται.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Καθ' εκάστην αμαρτάνω, και ου φρίττω σε Χριστέ, μακροθυμία ζητούντά μου τήν μετάνοιαν, δός μοι λογισμόν επιστροφής ως Αγαθός, καί μή παρίδης με.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Αμαρτίαις αμαρτίας, προστιθέμενος Χριστέ, διαλιμπάνω ουδόλως ο τάλας εγώ, μόνε Αγαθέ καί αναμάρτητε Σωτήρ, οίκτειρον σώσόν με.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Θαρσαλέως οι γενναίοι, επεφώνουν Αθληταί, Ιδού τό στάδιον πλήρες αγώνων, δράμωμεν, κάθηται Χριστός, αγωνοθέτης στεφανών, τούς νικητάς τού εχθρού.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Απεκδύσασθε τό σώμα, πολυτρόποις αικισμοίς, καί αφθαρσίας χιτώνα περιεβάλεσθε, Μάρτυρες σοφοί, καί τού Πατρός τών οικτιρμών, υιοί γεγόνατε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τόν πολλαίς κεκακωμένον, αμαρτίαις τήν ψυχήν, Θεογεννήτορ Παρθένε θεράπευσον, όπως εν φωναίς, ευχαριστίας εκτενώς, αεί δοξάζω σε.

Κανών τού Προδρόμου, ού η Ακροστιχίς

Καί τήν δε, Κλεινέ, τήν μελωδίαν δέχου

Ιωσήφ

Ο Ειρμός

Νεύσει σου πρός γεώδη

Κόσμος τής Εκκλησίας, ωραϊσμένος εδείχθης, μακάριε Πρόδρομε, ήν πάντοτε πρεσβείαις σου, σώζε πάσης καταδίκης, τών αιρετιζόντων, εδραίαν ακλόνητον.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Άμωμον ιερείον, τώ ποιητή προσηνέχθης, τυθείς θείε Πρόδρομε, ώσπερ αρνίον άκακον, όθεν πίστει δυσωπώ σε, πάσης με κακίας, εχθρών απολύτρωσαι.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ίασαι τών σωμάτων, καί τών ψυχών ημών νόσους, αοίδιμε Πρόδρομε, εκδυσωπών εκάστοτε, Λόγον τόν πάντων τάς νόσους, καί τάς μαλακίας, ευσπλάγχνως αράμενον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τέτοκας Παναγία, τόν απερίληπτον Λόγον, σαρκί καθ' υπόστασιν, ημίν προσομιλήσαντα, τούτον πάντοτε δυσώπει, σώσαι τούς πιστώς σε, αεί μακαρίζοντας.

Ωδή γ'

Ο Ειρμός

Ο ουρανούς τώ λόγω στερεώσας, καί τό τής γής θεμέλιον εδράσας, επί υδάτων πολλών, στερέωσόν μου τόν νούν, εις τό θέλημά σου, μόνε Φιλάνθρωπε.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ο παρορών ανθρώπων αμαρτίας, διά πολλήν Χριστέ φιλανθρωπίαν, πάριδε μόνε Σωτήρ, τά πλήθη μου τών κακών, ίνα δοξάζω σε, τόν Υπεράγαθον.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ίνα σαρκός τό θέλημα ποιήσω, τά σά Χριστέ, θελήματα παρείδον, ο ασυνείδητος, καί δέδοικα τής φλογός, τήν τιμωρίαν Λόγε, αφ' ής με λύτρωσαι.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σωματικοίς προσομιλούντες πόνοις, οι Αθληταί τήν άπονον εσκόπουν, ζωήν καί άνεσιν, ής έτυχον εν χαρά, τών ανθρώπων πόνους αεί κουφίζοντες.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Μαρμαρυγαίς τών άθλων θεοφόροι, πλάνης δεινής ελύσατε τήν νύκτα, καί πρός ανέσπερον φώς, μετέβητε τών ημών, οδυνών τό σκότος αεί εξαίροντες.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Πύλην Θεού προείδεν ο Προφήτης, δι' ής αυτός διήλθε καθώς οίδε, Παρθένε άχραντε, διό σε εκδυσωπώ, μετανοίας πύλας αυτή μοι άνοιξον.

Κανών τού Προδρόμου

Ο Ειρμός

Ο κατ' αρχάς τούς ουρανούς, παντοδυνάμω σου Λόγω, στερεώσας Κύριε Σωτήρ, καί τώ παντουργώ καί θείω Πνεύματι, πάσαν τήν δύναμιν αυτών, εν ασαλεύτω με πέτρα, τής ομολογίας σου στερέωσον.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ηλιοβόλοις αστραπαίς, πάσαν φωτίζεις τήν κτίσιν, τού Ηλίου γάρ τού νοητού, αστήρ φωτεινός εδείχθης Πρόδρομε, όν εκδυσώπει εκτενώς, παθών τό σκότος διώξαι, εκ τών πανωδύνων καρδιών ημών.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Νόμου καί χάριτος εστώς, εν μέσω θείε Προφήτα, παρεδήλους πάσιν εμφανώς, τήν παύλαν τού μέν, τής δέ τήν έλλαμψιν, γενησομένην καθαρώς, ανακαινίσει τελεία, τών παλαιωθέντων αμαρτήμασι.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Δαιμονικής επιφοράς, εκ τών σκανδάλων τού βίου, από πάσης θλίψεως ημάς, Χριστού Βαπτιστά, βοώμεν, λύτρωσαι, εκδυσωπών τόν Αγαθόν, καί εν ημέρα τής δίκης, τών κολαστηρίων απολύτρωσαι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ευλογημένη η Θεόν, ανερμηνεύτως τεκούσα, σύν τώ θείω τούτου Βαπτιστή, δυσώπει Αγνή απαύστως Δέσποινα, υπέρ ημών τών συμφοραίς, περιπιπτόντων τού βίου, καί συνεχομένων αμαρτήμασι.

Ωδή δ

Ο Ειρμός

Τήν ένσαρκον παρουσιαν σου Χριστέ, πιστούμενος ο Προφήτης, Αββακούμ εκραύγαζε, Δόξα τή δυνάμει σου.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Εξένευσα τής οδού τής πρός ζωήν, φερούσης με, καί εις βόθρον τών κακών κατέπεσον. Σώτερ μή παρίδης με.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Δακρύων μοι οχετούς Λόγε Θεού, κατάπεμψον, ίνα πλύνω, τών πολλών πταισμάτων μου, Δέσποτα τόν βόρβορον.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Αγόμενοι ως αρνία πρός σφαγήν, οι Μάρτυρες, τόν πολέμιον εχθρόν κατέσφαττον, δόξης αξιούμενοι.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Κενούμενοι τών αιμάτων οι κρουνοί, Πανεύφημοι τού χειμάρρου, τής τρυφής, ηυτρέπιζον, πάσι τήν απόλαυσιν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σεσάρκωται εξ αιμάτων σου αγνών, ο Κύριος, τήν μετάνοιαν, βροτοίς, δωρούμενος, Κόρη μεσιτείαις σου.

Κανών τού Προδρόμου

Ο Ειρμός

Ο Πατρικούς κόλπους μή λιπών, καί καταβάς επί τής γής Χριστέ ο Θεός, τό μυστήριον ακήκοα, τής οικονομίας σου, καί εδόξασά σε μόνε Φιλάνθρωπε.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Καταβαλών στίφος δυσμενών, καί αριστεύσας κατ' αυτών λαμπρότατα, εν εμοί τήν βασιλεύουσαν, αμαρτίαν δέομαι, Βαπτιστά ευχαίς σου κατάβαλε.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Λύχνος οφθείς Μάκαρ νοητός, δικαιοσύνης τοίς βροτοίς υπέδειξας, Ιησούν τόν μέγαν Ήλιον, υφ' ού καταυγάζεσθαι, τάς καρδίας πάντων ικέτευε.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Εν ανομίαις συλληφθείς καί γεννηθείς, ζώ αμελώς καί δέδοικα, τά εκείθεν κολαστήρια, εξ ών με εξάρπασον, Βαπτιστά Θεόν ιλεούμενος.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ικετηρίαν υπέρ ημών, τών σε τιμώντων τώ Θεώ προσάγαγε, όπως πάσης ημάς ρύσηται, δεινής περιστάσεως, καί δαιμόνων βλάβης πανόλβιε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νόμου σκιαί σε πολυειδώς, τήν τεξαμένην τόν Θεόν εδήλωσαν, όν ικέτευε Πανάμωμε, πάσης ανομίας με, καί παθών ρυσθήναι τού σώματος.

Ωδή ε'

Ο Ειρμός

Διασκεδάσας τήν νύκτα τών παθών, λάμψον μοι φώς νοερόν, ο τό αρχέγονον σκότος, τής αβύσσου διώξας, καί τό πρωτόκτιστον φώς, καταλάμψας τώ κόσμω, Δημιουργέ τού παντός.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ρύσαί με Λόγε δικαίας σου οργής, ηνίκα κρίνης τήν γήν, καί τών πολλών μου πταισμάτων, μετανοία καθάρας, ναόν με δείξον τής σής, αγαθότητος μόνε, Δημιουργέ τού παντός.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Υπό τής άγαν αχλύος τών παθών, απετυφλώθην τόν νούν, καί ου γινώσκω τί πράττω, πωρωθείς τήν καρδίαν, επίστρεψόν με Χριστέ, καί μετάνοιάν μοι δίδου, καθαρτικήν μολυσμών.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Στάδιον πλήρες ιδρώτων Αθληταί, δραμόντες νεανικώς, πρός τήν ουράνιον νύσσαν κατηντήσατε, νίκης, βραβεία ζωαρχικής, εκ χειρός δεδεγμένοι, όθεν επαγάλλεσθε νύν.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ισχυροτάταις νευραίς τών ιερών, πόνων υμών Αθληταί, απηγχονίσατε όντως, τόν αρχέκακον όφιν, καί Παραδείσου τρυφής, ηξιώθητε, όθεν, ανευφημούμεν υμάς.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η τού Ήλίου νεφέλη φωτεινή, λάμψον μοι φώς νοερόν, τής αληθούς μετανοίας, καί απέλασον σκότος, τών πονηρών λογισμών, ίνα πίστει υμνώ σε, ως σωτηρίαν πιστών.

Κανών τού Προδρόμου

Ο Ειρμός

Κύριε ο Θεός μου, εκ νυκτός ορθρίσας σέ ικετεύω, παράσχου μοι άφεσιν, τών παραπτωμάτων μου, καί πρός φώς τών σών προσταγμάτων, τάς οδούς μου εύθυνον δέομαι.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Έφυς φωνή βοώντος, εν ερήμοις Πάνσοφε διανοίαις, Θεού επιγνώσεως, διό ικετεύω σε, τήν ψυχήν μου ερημωθείσαν, πάση παραβάσει καινούργησον.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Τίμιον τού Δεσπότου, σκεύος δεδειγμένος Θεού Προφήτα, ατίμων με πράξεων, πρεσβείαις σου λύτρωσαι, καί τιμής τυχείν αιωνίου, τόν Αγαθοδότην δυσώπησον.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ήγγισαν ανομίαι, επ' εμέ εισόδω τής ραθυμίας, τρόποις μετανοίας με, μακάριε Πρόδρομε, βελτίωσον, όπως προθύμως, τάς οδούς Κυρίου αφίκωμαι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νέκρωσον τής σαρκός μου, τό γεώδες φρόνημα Θεοτόκε, ζωήν η κυήσασα, θανάτω τόν θάνατον, πάντελώς θεία δυναστεία, Άχραντε σεμνή αφανίσασαν.

Ωδή ς'

Ο Ειρμός

Βυθώ αμαρτημάτων, περιπεσών Αγαθέ, ως Ιωνάς εκ τού κήτους βοώ σοι. Ανάγαγε εκ φθοράς τήν ζωήν μου, καί σώσόν με φιλάνθρωπε.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Νέος άσωτος ώφθην, αισχρώς βιώσας εν γή, καί ηδονών υποκύψας ταίς ορμαίς, επίστρεψόν με Χριστέ ο Θεός μου, καί σώσον ως φιλάνθρωπος.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Στέναξον ώ ψυχή μου, ίνα ρυσθής στεναγμών, δάκρυσον όπως δακρύων απαύστων, μή λάβης πείραν εκεί εν οδύνη, ουδέν εχόντων όφελος.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ώφθητε ώσπερ λίθοι, εν τώ στεφάνω σαφώς, τής τού Χριστού Εκκλησίας πηχθέντες, καί κόσμος ταύτης τερπνός γεγονότες, σεπτοί Μεγαλομάρτυρες.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τέλους αξιοθέου, αξιωθέντες σοφοί, ατελευτήτους κληρούσθε αμοιβάς, διό τά τέλη ημών εν μετανοία, γενέσθαι ικετεύσατε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Βυθού με ραθυμίας, τών αμετρήτων παθών, η τόν βυθόν ευσπλαγχνίας τεκούσα, ανάγαγε Αγαθή καί δακρύων, πολλών πηγήν μοι δώρησαι.

Κανών τού Προδρόμου

Ο Ειρμός

Ο Ιωνάς εκ κοιλίας άδου εβόα. Ανάγαγε εκ φθοράς τήν ζωήν μου, ημείς δέ σοι βοώμεν, Παντοδύναμε Σωτήρ ελέησον ημάς.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Μαρμαρυγαίς αρετών σαφώς εξαστράπτων, καί φωταυγεί μαρτυρίω εκλάμπων, φωτίζεις πάσαν κτίσιν, νοητής Ανατολής Φίλε γνήσιε.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Εβλάστησας γηραλέας Μάκαρ εκ στείρας, διό βοώ αμαρτίαις πολλαίς με, γηράσαντα, ευχαίς σου, μετανοίας καλλοναίς ανακαίνισον.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Λύχνε φωτός ανεσπέρου θείε Προφήτα, τόν λύχνον μου, τής καρδίας σβεσθέντα, επάναψον ευχαίς σου, καί φωτός με κοινωνόν θείου ποίησον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ως υετός εν γαστρί σου ο Λόγος κατέβη, όν αίτησαι Παναγία Παρθένε, τά ρεύματα ξηράναι, τών αμέτρων μου κακών ικετεύω σε.

Ωδή ζ

Ο Ειρμός

Τούς εν καμίνω Παίδας ουκ έφλεξεν, ουδέ παρηνώχλησε τό πύρ, τότε οι Τρείς, ως εξ ενός στόματος, ύμνουν, καί ευλόγουν λέγοντες. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Εις πάθη ατιμίας ενέπεσα, κτήνεσι Σώτερ ομοιωθείς, καί σκοτισθείς, ου θεωρώ τής ανοχής σου, Λόγε τό μακρόθυμον, επιστροφής μοι καιρόν, δίδου καί σώσόν με.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ραθύμως τήν ζωήν μου εξετέλεσα, πράττων ά ουκ έξεστι ποιείν, καί νύν ιδού, άδου λοιπόν πύλαις εγγίζω, μή λαμβάνων αίσθησιν, μή με παρίδης Χριστέ, ο μόνος ών αγαθός.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ποθήσαντες ζωήν τήν αιώνιον, κόσμω ενεκρώθητε σοφοί, καί τόν εχθρόν απονεκρώσαντες τελείως, εις ουρανούς ανίπτασθε, υπέρ ημών Αθληταί, αεί πρεσβεύοντες.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Λυθέντες αναγκών τών τού σώματος, ελύσατε πλάνης τά δεσμά, καί τή τού Χριστού Άγιοι Μάρτυρες, στοργή, ψυχάς συνεδήσατε, τού δεσμευθέντος σαρκί, καί λύσαντος τήν φθοράν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τόμον καινόν σε Προφήτης έβλεψεν, εν ώ Λόγος γέγραπται Πατρός, όθεν Αγνή εκδυσωπώ, βίβλω με ζώντων γραφήναι ικέτευε, τόν και νουργόν τού παντός, εκδυσωπούσα Ιησούν.

Κανών τού Προδρόμου

Ο Ειρμός

Κάμινον Παίδες, πυρίφλεκτον πάλαι, δροσοβολούσαν υπέδειξαν, ενα Θεόν ανυμνούντες καί λέγοντες, ο υπερυψούμενος, τών Πατέρων Θεός καί υπερένδοξος.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Δίδου μοι όμβρους, δακρύων ευχαίς σου, τής ευσπλαγχνίας τήν άβυσσον, ο ποταμού προχοαίς λούσας Πρόδρομε, καί όλον με κάθαρον, μολυσμού σαρκός τε καί πνεύματος.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ικετηρίαν, προσάγαγε μάκαρ, τώ επί πάντων Θεώ ημών, όπως καμέ ελεήση ως εύσπλαγχνος, πολλά αμαρτάνοντα, καί ανάνευσιν νύν μή έχοντα.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Άγονε σπεύσον, ψυχή μεταγνώναι, μή ως συκήν σε τήν άκαρπον, η θεία δίκη εκτίλη προθέλυμνον, τώ Δεσπότη βόησον, ο Θεός ιλάσθητι, σώσόν με.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νενεκρωμένην, ψυχήν κεκτημένος, ταίς χαλεπαίς παραβάσεσι, Σέ τήν νεκρώσασαν άδην τώ τόκω σου, ικετεύω Δέσποινα. Μετανοίας τρόποις με ζώωσον.

Ωδή η'

Ο Ειρμός

Τόν υπ' Αγγέλων ασιγήτως, εν υψίστοις δοξαζόμενον Θεόν, οι ουρανοί τών ουρανών, γή καί όροι καί βουνοί καί βυθός, καί πάν γένος ανθρώπων, ύμνοις αυτόν ως Κτίστην, καί Λυτρωτήν ευλογείτε.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Υπερβαλλόντως εντρυφήσας, ταίς βλαπτούσαις ηδοναίς φρενοβλαβώς, ο ασυνείδητος εγώ, υπερέβην πάντας αμαρτωλούς, ο έχων ευσπλαγχνίας υπερβολήν, παράσχου μοι, ιλασμόν τών πταισμάτων.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Νύν επί θύραις ο Νυμφίος, τήν λαμπάδα κατακόσμησον ψυχή, ελαίω άρδευσον αυτήν, συμπαθείας καί παντοίων καλών, πρίν άν κλεισθή, η θύρα, σπεύσον Χριστώ συνεισελθείν, εν χαρά ασυγκρίτω.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ου δειλιώντες τάς βασάνους, οι γενναίοι ανεβόων Αθληταί. Ιδού ευπρόσδεκτος καιρός, στώμεν πάντες στερροτάτω νοϊ, κτησώμεθα βραχέσι πόνοις, ζωήν τήν άπονον, καί τρυφήν τήν αγήρω.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νάμασι θείοις Αθλοφόροι, τού Σωτήρος προσκλυζόμενοι αεί, πάσαν αρδεύετε γήν, εκμιμήσει τών αγωνων υμών, καί καρποφόρον ταύτην, ταίς αρεταίς εργάζεσθε, εν Χριστώ εις αιώνας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Θεοτόκε ούσα βεβαία, προστασία καί ελπίς Χριστιανών, εν τή ημέρα τή φρικτή, πρόστηθί μοι επταικότι πολλά, καί ρύσαι τής γεέννης τής φοβεράς, προβάτοις με, δεξιοίς αριθμήσασα.

Κανών τού Προδρόμου

Ο Ειρμός

Τόν μόνον άναρχον, Βασιλέα τής δόξης, όν ευλογούσιν ουρανών αι Δυνάμεις, καί φρίττουσι τών Αγγέλων αι τάξεις, υμνείτε Ιερείς, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Δεσμών λυθήναί με, τών πολλών μου πταισμάτων, τόν δεσμευθέντα, καί δεσμώταις τήν λύσιν, βραβεύσαντα, ικετεύων Προφήτα, τόν μόνον Λυτρωτήν, μή παύση εις αιώνας, αεί σε ευφημούντα.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Επλήγην Πρόδρομε, ηδονής τή ρομφαία καί εν οδύνη σοι καρδίας κραυγάζω. Ιάτρευσον τής ψυχής μου τό άλγος, Χριστόν εκδυσωπών, τόν μόνον ιατήρα, ψυχών τε καί σωμάτων.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Χειρί σου Πρόδρομε, όν εβάπτισας Λόγον, μή διαλίπης ικετεύειν απαύστως, ρυσθήναί με εκ χειρός αμαρτίας, τόν πταίσαντα πολλά, καί τεταπεινωμένον, καί κατακεκριμένον.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ότι κατώρυξα, εις τήν γήν αγνωμόνως, τάλαντον, όπερ εκ Θεού επιστεύθην, εκδέχομαι τήν πικράν τιμωρίαν, εξ ής με Βαπτιστά, εξάρπασον ευχαίς σου, πιστώς εκδυσωπώ σε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Υπήρξας άφλεκτος, δεξαμένη εν σπλάγχνοις, τό πύρ τό άστεκτον, ώ Παρθένε, διό με, εξάρπασον τού πυρός τού ασβέστου, δροσίζουσά με νύν, γνησίας μετανοίας, περικαλλέσι τρόποις.

Ωδή θ'

Ο Ειρμός

Ασπόρου τόκου σύλληψιν, τίς ερμηνεύσει βροτών; αφθόρου τόκου γέννησιν, τίς μή θαυμάσει γηγενών, διό σε αι φυλαί τής γής, Θεοτόκε μεγαλύνομεν.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ίνα κληρονομήσωμεν, τά μέλλοντα αγαθά, πενθήσωμεν, στενάξωμεν, παρακαλέσωμεν Χριστόν, εν όσω καιρόν έχομεν πιστοί, μετανοίας καί δεήσεως.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ως Χαναναία κράζω σοι, Ελέησόν με Χριστέ, ως πάλαι τήν συγκύπτουσαν, ανόρθωσόν με Ιησού, καί σώσόν με Σωτήρ μου τόν πολλαίς, αμαρτίαις βυθιζόμενον.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Στενούμενοι εν θλίψεσι, καί φυλακαίς καί ποιναίς, οι Αθλοφόροι Μάρτυρες, πρός πλατυσμόν αναψυχής, μετήλθον εκ στενώσεως ημάς, εγκλημάτων εκλυτρούμενοι.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Η γή μέν κατεκάλυψεν, υμών τά σώματα, ουρανός δέ Άγιοι, φέρει τά πνεύματα αεί, τώ θρόνω παρεστώτα τής δόξης, μετ' Αγγέλων αγαλλόμενα.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φορέσας με ο Κύριος, εκ σού προήλθεν Αγνή, αυτόν ούν εκδυσώπησον, στολή φαιδρύναί με φωτός, Παρθένε καί εκδύσαι τών παθών, νύν τόν σάκκον τόν βαρύτατον.

Κανών τού Προδρόμου

Ο Ειρμός

Μή τής φθοράς διαπείρα κυοφορήσασα, καί παντεχνήμονι Λόγω σάρκα δανείσασα, Μήτερ απείρανδρε, Παρθένε Θεοτόκε, δοχείον τού αστέκτου, χωρίον τού απείρου, Πλαστουργού σου, σέ μεγαλύνομεν.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ιερωτάτης Προφήτα, ρίζης εβλάστησας, καί τής κακίας τάς ρίζας, πάσας ανέσπασας, καί συμπνιγόμενον, καί κατηχρειωμένον, επίσκεψαί με Μάκαρ, καί θείας μετανοίας, εκβλαστάνειν καρπούς ευόδωσον.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ωραιοτάτην τρυγόνα, καί αηδόνα σε, η Εκκλησία γνωρίζει, μέγιστε Πρόδρομε, τής μετανοίας γάρ, εβόησας τό μέλος, ψυχαίς ερημωθείσαις, καί κακοίς χερσωθείσαις, όθεν πίστει σε μακαρίζομεν.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Σύ τάς οδούς τάς φερούσας, πάσιν υπέδειξας, πρός σωτηρίους εισόδους, άγιε Πρόδρομε, αίς βηματίζειν με, ευόδωσον τόν πάσαις, τού βίου ανοδίαις πλανώμενον απάτη, τού κακίαν δημιουργήσαντος.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Η φοβερά επί θύραις, ημέρα ήγγικε, καί κατακρίσεως έργα, έχων οδύρομαι, εύσπλαγχνε Κύριε, ο μόνος ελεήμων, ευχαίς τού σού Προδρόμου, καί πάντων τών Αγίων, ακατάκρι τον τότε δείξόν με.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φώς η τεκούσα, τό θείον θεοχαρίτωτε, τήν σκοτισθείσαν ψυχήν μου ταίς παραβάσεσι, φώτισον δέομαι, καί σκότους αιωνίου, ελεύθερόν με, δείξον, όπως Σέ μεγαλύνω, καί δοξάζω αειμακάριστε.

Απόστιχα τών Αίνων Κατανυκτικά

Ως τήν συκήν τήν άκαρπον, μή εκκόψης με Σωτήρ τόν αμαρτωλόν, αλλ' επί πολλώ τώ έτει, κατάνυξίν μοι δώρησαι, αρδεύων μου τήν ψυχήν, τοίς δάκρυσι τής μετανοίας, ίνα καγώ, καρπόν προσενέγκω σοι ελεημοσύνης.

Στίχ. α'. Ενεπλήσθημεν τό πρωϊ τού ελέους σου, Κύριε, καί ηγαλλιασάμεθα καί ηυφράνθημεν έν πάσαις ταίς ημέραις ημών. Ευφρανθείημεν, ανθών ημερών εταπείνωσας ημάς, ετών, ών είδομεν κακά, καί ίδε επί τούς δούλους σου καί επί τά έργα σου, καί οδήγησον τούς υιούς αυτών.

Ως Ήλιος υπάρχων δικαιοσύνης, φωταγώγησον τάς καρδίας, τών σοί βοώντων, Κύριε δόξα σοι.

Μαρτυρικόν

Στίχ. β'. Καί έστω η λαμπρότης Κυρίου τού Θεού ημών εφ' ημάς, καί τά έργα τών χειρών ημών κατεύθυνον εφ' ημάς, καί τό έργον τών χειρών ημών κατεύθυνον.

Εν μέσω τού σταδίου τών παρανόμων, αγαλλόμενοι ανεβόων οι Αθλοφόροι, Κύριε δόξα σοι.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Σήμερον γρηγορεί ο Ιούδας

Εύρατο εκ γαστρός στειρευούσης, θεολογείν τόν εν σπλάγχνοις σου, Θεόν Λόγον Κόρη, Φωνή η τού Λόγου εν τοίς ασπασμοίς σου, τήν χάριν ευρούσα, όθεν Θεοτόκον σε, μητρός τή γλώσση έκραζε, δι' αυτής υστέρημα, πληρούσα τής φύσεως, καί οργάνων στέρησιν, δι' ών διαρθρούνται τά νοήματα.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Ωραίος ήν, καί καλός εις βρώσιν, ο εμέ θανατώσας καρπός, Χριστός εστι τό ξύλον τής ζωής, εξ ού φαγών ου θνήσκω, αλλά βοώ σύν τώ Ληστή. Μνήσθητί μου Κύριε, εν τή Βασιλεία σου.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Τά τραύματα, τής εμής καρδίας, τά ανίατα Κύριε, ιάτρευσον ως μόνος ιατρός, ψυχών τε καί σωμάτων, καί βηματίζειν με ορθώς, πάντοτε ευόδωσον, τάς σωτηριώδεις οδούς.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Ο προδραμών τής δικαιοσύνης, τού Ηλίου Χριστού Βαπτιστά, τόν λύχνον τής ψυχής μου τόν τη πολλή, κακία εσβεσμένον, άναψον θείαις προσευχαίς, όπως μακαρίζω σε, πάντοτε σωζόμενος.

Μαρτυρικόν

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Αθλήσαντες καί στεφανωθέντες, τόν εχθρόν κατησχύνατε, καί νύν περιπολείτε τούς ουρανούς, φωτός αδιαδόχου, αποπληρούμενοι σοφοί, Μάρτυρες πρεσβεύοντες, υπέρ τών ψυχών ημών.

Δόξα...

Ιάτρευσον τής ψυχής μου τά πάθη, τά ανίατα θεία Τριάς, καί ρύσαί με γεέννης καί πειρασμών, η εν μιά θεότητι, δοξαζομένη ευσεβώς, καί τήν αιωνίαν, μοι Βασιλείαν δώρησαι.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Εχώρησας αστενοχωρήτως, εν γαστρί τόν αχώρητον, όν πάντοτε δυσώπει Μήτηρ αγνή, στενοχωρίας πάσης, καί παθών επαγωγής, ρύσασθαι τούς δούλους σου, πόθω σε δοξάζοντας.

Ήχος βαρύς

Ουκ έτι κωλυόμεθα

Στίχ. α'. Εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Εν ξύλω σε προσήλωσαν Ιουδαίοι, ίνα ξύλω τόν θάνατον αναστείλης, Κύριε δόξα σοι.

Στίχ. β'. Ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Εκών εδέξω ράπισμα Ελεήμον, ίνα ρύση τόν άνθρωπον εκ δουλείας, Κύριε δόξα σοι.

Στίχ. γ'. Από φυλακής πρωϊας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωϊας ελπισάτω Ισραήλ επί τόν Κύριον.

Ξύλω Σταυρού ιάσω πικρίαν ξύλου, καί Παράδεισον ήνοιξας τοίς ανθρώποις, Κύριε δόξα σοι.

Έτερα τής Θεοτόκου, όμοια

Στίχ. δ'. Ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος, καί πολλή παρ' αυτώ, λύτρωσις. καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραήλ έκ πασών τών ανομιών αυτού.

Προσάξωμεν τό, Χαίρε τή Θεοτόκω, ως ο Άγγελος, καί βοήσωμεν. Ευλογημένη, Πάναγνε δόξα σοι.

Στίχ. ε'. Αινείτε τόν Κύριον πάντα τά έθνη, επαινέσατε αυτόν, πάντες οι λαοί.

Ανύμφευτε Παρθένε Μήτηρ Κυρίου, οικέτας σου ελευθέρωσον εκ τών βελών, απάντων τού όφεως.

Στίχ. ς'. Ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού Κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Κατέπαυσας τήν λύπην Αγνή τής Εύας, ως κυήσασα τήν χαράν τού κόσμου. Χαίρε Ανύμφευτε.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Εν ξύλω προσπαγέντα σε εκουσίως, η Πανάμωμος ως εώρακε θρηνωδούσα, ύμνει τό κράτος σου.

Απόστιχα Σταυρώσιμα

Ουκ έτι κωλυόμεθα ξύλου ζωής, τήν ελπίδα έχοντες τού Σταυρού σου, Κύριε δόξα σοι.

Στίχ. Α'. Πρός σέ ήρα τούς οφθαλμούς μου, τόν κατοικούντα εν τώ ουρανώ. Ιδού, ως οφθαλμοί δούλων εις χείρας τών κυρίων αυτών, ως οφθαλμοί παιδίσκης εις χείρας τής κυρίας αυτής, ούτως οι οφθαλμοί ημών πρός Κύριον τόν Θεόν ημών, έως ού οικτιρήσαι ημάς.

Κρεμάμενος Αθάνατε επί ξύλου, εθριάμβευσας τάς παγίδας τού διαβόλου, Κύριε δόξα σοι.

Μαρτυρικόν

Στίχ. Β'. Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, ότι επί πολύ επλήσθημεν εξουδενώσεως, επί πλείον επλ ήσθη η ψυχή ημών, τό όνειδος τοίς ευθηνούσι, καί η εξουδένωσις τοίς υπερηφάνοις.

Καταφρονήσαντες πάντων τών επί γής, άγιοι Μάρτυρες, καί εν σταδίω τόν Χριστόν ανδρείως κηρύξαντες, αμοιβάς τών βασάνων παρ' αυτού εκομίσασθε, αλλ' ως έχοντες παρρησίαν, αυτόν ικετεύσατε, ως Θεόν παντοδύναμον, τάς ψυχάς ημών σώσαι, τών εις υμάς προστρεχόντων δεόμεθα.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Νέκρωσιν καθυπέμεινας Λόγε, επί Σταυρού προσηλούμενος, η Παρθενομήτωρ εβόα θρηνούσα, σύν ηγαπημένω σεπτώ θεολόγω, ών ταίς ικεσίαις, ο παθών υπέρ ημών Χριστέ, καί νεκρώσας θάνατον, τά πάθη μου νέκρωσον, καί ζωής με μέτοχον, τής θείας απέργασαι, καί σώσόν με.

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Ήχος βαρύς

Ο δι' εμέ ανασχόμενος, τής εν Σταυρώ προσηλώσεως, δέξαι μου τήν άγρυπνον αίνεσιν, Χριστέ ο Θεός, ως φιλάνθρωπος.

Ο δεσπόζων τών ασωμάτων Δυνάμεων, καί γινώσκων τής ψυχής μου τό ράθυμον, τώ Σταυρώ σου σώσόν με, Χριστέ ο Θεός, ως φιλάνθρωπος.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Τώ Σταυρώ τού Υιού σου αεί φρουρούμενοι, τάς προσβολάς Παρθένε τών δαιμόνων εκκλίνομεν, διό σε κατά χρέος, ανυμνούντες δοξάζομεν, Θεοτόκε πανύμνητε.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Πυρός φωτεινότερον, φλογός εναργέστερον, τό ξύλον ανέδειξας Χριστέ, τό τού Σταυρού σου, καταφλέγον αμαρτίας τών νοσούντων, καί φωτίζον τάς καρδίας τών υμνούντων, τήν εκούσιόν σου σταύρωσιν, Χριστέ ο Θεός δόξα σοι.

Η Εκκλησία βοά σοι Χριστέ ο Θεός, εν κέδρω καί πεύκη καί κυπαρίσσω προσκυνούσά σε, νίκας τοίς Βασιλεύσι ημών, διά τής Θεοτόκου δωρούμενος, ελέησον ημάς.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Ει καί Μητέρα σε, η κτίσις εγνώρισεν, αλλά παρθένον σε ο Πλάστης ανέδειξεν; έτεκες γάρ εν σαρκί Χριστόν τόν Θεόν, τόν Σωτήρα τών ψυχών ημών.

Μετά τήν γ' Στιχολογίαν

Έτερα Καθίσματα Σταυρώσιμα

Ο δι' ημάς επονείδιστον, καταδεξάμενος σταύρωσιν, δέξαι τούς υμνούντας τά πάθη σου, Χριστέ ο Θεός, καί σώσον ημάς.

Μαρτυρικόν

Αγαλλιάσθε δίκαιοι, ευφραινέσθω τά ουράνια, επί γής γάρ οι Μάρτυρες αγωνισάμενοι, τόν εχθρόν κατεπάτησαν, καί τών ειδώλων τήν πλάνην κατήργησαν, σκιρτάτω η Εκκλησία, τά νικητήρια εορτάζουσα, τώ αθλοθέτη καί μόνω νικοποιώ Χριστώ τώ Θεώ, τώ παρέχοντι τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Τόν σταυρωθέντα υπέρ ημών, Χριστόν τόν Θεόν, καί καθελόντα τού θανάτου τό κράτος, απαύστως Ικέτευε Θεοτόκε Παρθένε, ίνα σώση τάς ψυχάς ημών.

Κανών Σταυρώσιμος, ού η Ακροστιχίς

Σταυρός φυτευθείς, τήν πλάνην ανέσπασεν. Ιωσήφ

Ωδή α' Ήχος βαρύς

Ο Ειρμός

Νεύσει σου πρός γεώδη, αντιτυπίαν μετήχθη, η πρίν ευδιάχυτος, υδάτων φύσις Κύριε, όθεν αβρόχως πεζεύσας, άδει Ισραήλ σοι, ωδήν επινίκιον.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Σταύρωσιν ο Δεσπότης, ονειδιζόμενος φέρει, βροτών αφαιρούμενος, ονείδη ως φιλάνθρωπος, λόγχη πλευράν εκκεντάται, ταύτη κατασφάττων, εχθρόν τόν πολέμιον.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Τείνας καθάπερ τόξον, τόν σόν Σταυρόν Ελεήμον, βέλεσι κατέτρωσας, τών ήλων τόν αντίπαλον, Σώτερ, καί τούς υπ' εκείνου, πάλαι τετρωμένους, ανθρώπους υγείωσας.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Αίμασι τών Αγίων, τά εναγή τών αιμάτων, επαύθη μιάσματα, ειδώλοις προσφερόμενα, πάσα δέ η γή ηγιάσθη, τούτους εν αινέσει, αεί μακαρίζουσα.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ύμνησαν αι Δυνάμεις, τών ουρανών τούς γηϊνους, ορώσαι εν σώματι, Ασωμάτους παλαίοντας, όθεν ο Αγωνοθέτης, τούτους τοίς στεφάνοις, νικήσαντας έστεψε.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ρήγνυται γραμματείον, τό τού Αδάμ, ανεβόα, η πάναγνος Δέσποινα, λόγχη Υιέ τρωθέντος σου, όθεν υμνώ σου τό πάθος, πάσι τό πηγάσαν, απάθειαν Δέσποτα.

Κανών τής Θεοτόκου, ού η Ακροστιχίς:

Τήν έβδόμην δέησιν, Αγνή, νύν δέχου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τάγματα υπερέβης, τών ασωμάτων Αγγέλων, Θεόν σωματώσασα, Παρθένε τόν ασώματον, όθεν Αγνή δυσωπώ σε, πάντα μου τά πάθη, τού σώματος νέκρωσον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η Κεχαριτωμένη, ευλογημένη Παρθένε, τόν νούν μου χαρίτωσον, καί τήν ψυχήν μου λάμπρυνον, όπως αεί ευλογώ σε, τήν ταίς ευλογίαις, βροτούς στεφανώσασαν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νάμασι ζωηρρύτοις, τήν εκτακείσαν ψυχήν μου, Παρθένε τώ καύσωνι, τής αμαρτίας άρδευσον, όπως στάχυν καρποφόρον, θείας εκβλαστήσω, Αγνή κατανύξεως.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Έχων σε μέγα τείχος, καθυπερβήσομαι τείχη, πολλών παραπτώσεων, τειχιζόμενος σκέπη σου, μόνη βροτών σωτηρία, μόνη τού πεσόντος, Αδάμ η ανάκλησις.

Ωδή γ'

Ο Ειρμός

Ο κατ' αρχάς τούς ουρανούς, παντοδυνάμω σου Λόγω, στερεώσας Κύριε Σωτήρ, καί τώ παντουργώ καί θείω Πνεύματι, πάσαν τήν δύναμιν αυτών, εν ασαλεύτω με πέτρα, τής ομολογίας σου στερέωσον.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ο διατείνας ουρανόν, καθάπερ δέρριν Οικτίρμον, απετάθης χείρας εν Σταυρώ, χειρός ακρατούς Αδάμ αμάρτημα, ιώμενος ώς συμπαθής, καί εκ χειρός αφαρπάζων, πάντας τού δολίου πολεμήτορος.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Σέ ταίς ακάνθαις Βασιλεύ, λαός Παράνομος στέφει, τόν τή δόξη στέψαντα βροτούς, καί παρακοής Αδάμ τήν άκανθαν, απορριζώσαντα Χριστέ, καί εμφυτεύοντα πάσι, τής Θεογνωσίας τά βλαστήματα.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Φύσει υπάρχοντες θνητοί, αθανασίαν εν ταύτη, μελετήσαι είλεσθε σοφοί, διό τάς ποινάς, τάς θλίψεις Μάρτυρες, τούς διωγμούς τε καί ξεσμούς, τάς τών μελών εκκοπάς τε, άπαντα γηθόμενοι υπέστητε.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Υπερηφάνω λογισμώ, τόν εξαλείφειν τά πάντα, απειλούντα δόλιον εχθρόν, υμείς Αθληταί εταπεινώσατε, ταπεινωθέντες εν Χριστώ, καί ανυψώθητε κράτος, θείον κατ' αυτού αναδυσάμενοι.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τόν εθελόθυτον Αμνόν, επί τό πάθος ελθόντα, καθορώσα Μήτηρ καί Αμνάς, δακρύων πηγάς προχέεις λέγουσα. Τί τούτο Τέκνον ιερόν, πώς θανατούσαι ζωώσαι, πάντας τούς θανέντας προμηθούμενος;

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Βήμα φρικτόν καί φοβερόν, ημαρτηκότα με μένει, εν ώ μέλλω κρίνεσθαι φρικτώς, Παρθένε αγνή η μόνη τέξασα, κριτήν αιώνιον Θεόν, αυτόν ικέτευε τότε, τής δεινής με ρύσασθαι κολάσεως.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Δεδοξασμένα περί σού, καθά φησίν ο Προφήτης, ελαλήθη πόλις τού Θεού, αυτόν ούν αεί ως δόξης Κύριον, αίτησαι μόνη Αγαθή, μετόχους δόξης ποιήσαι, πάντας τούς εν πίστει σε δοξάζοντας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο θεηγόρος σε ποτέ, προεθεάσατο τόμον, εν ώ Λόγος γέγραπται Αγνή, δακτύλω Πατρός, διό ικέτευε, βίβλω γραφήναί με ζωής, τό πονηρόν γραμματείον, τών αμαρτιών μου διαρρήξασα.

Ωδή δ'

Ο Ειρμός

Ο Πατρικούς κόλπους μή λιπών, καί καταβάς επί τής γής Χριστέ ο Θεός, τό μυστήριον ακήκοα, τής οικονομίας σου, καί εδόξασά σε μόνε Φιλάνθρωπε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Επί τής γής άνθρωπος οφθείς, επουρανίους τούς βροτούς ετέλεσας, υψωθείς εν ξύλω Δέσποτα, πάντας συνανύψωσας, ανυμνούντάς σου τά παθήματα.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Υπέρ θνητών θνήσκεις η Ζωή, υπέρ αδίκων Ιησού μου δίκαιε, πάθος φέρεις επονείδιστον, υμνούμεν Μακρόθυμε, τήν αμέτρητον ευσπλαγχνίαν σου.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Θηρών ορμάς, βράσματα πυρός, χειρών ποδών τε εκκοπάς, καί ξέσεις μελών, καί παντοίαν άλλην βάσανον, υπέστητε Μάρτυρες, προξενούσαν θείαν απόλαυσιν.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Εκ τών τού σώματος Αθληταί, περάτων ήδη πρός Χριστόν, τών πάντων Θεόν, κεκραγότες εισηκούσθητε, καί πέτρα υψώθητε, τής ενθέου νύν τελειώσεως.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ικετηρίαν υπέρ ημών, τών σέ υμνούντων, Θεοτόκε ποίησον, όπως εύρωμεν βοήθειαν, καιρώ περιστάσεως, οι Χριστού τό πάθος δοξάζοντες.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μύρον εκ σού εκκενωθέν, άχραντε Αγνή, ο πλαστουργός τής κτίσεως, ευωδίασε τά σύμπαντα, θείαις επιγνώσεσι, τού αυτού ενδόξου θελήματος.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ηλιακαίς θείαις αστραπαίς, ο ανατείλας εκ γαστρός σου Άχραντε, κατεφώτισε τά σύμπαντα, διό με καταύγασον, τόν εσκοτισμένον τοίς πάθεσι.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νόμου σκιαί σε καί Προφητών, θεηγορίαι μυστικώς εδήλωσαν, Νομοδότην τίκτειν μέλλουσαν, διό ανυμνούντά σε, Θεομήτορ Κόρη διόρθωσον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Διά τών σών Λόγε Προφητών, διά τών θείων καί σεπτών Μαρτύρων σου, καί Οσίων καί Δικαίων σου, καί τής κυησάσης σε, τόν λαόν σου σώσον φιλάνθρωπε.

Ωδή ε'

Ο Ειρμός

Κύριε ο Θεός μου, εκ νυκτός ορθρίσας σέ ικετεύω, παράσχου μοι άφεσιν, τών παραπτωμάτων μου, καί πρός φώς τών σών προσταγμάτων, τάς οδούς μου εύθυνον δέομαι.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Σταύρωσιν κατεδέξω, εις κακών αναίρεσιν Θεού Λόγε, χολής απεγεύσω τε, ενηδόνου βρώσεως, τήν πικράν βλάβην αναστέλλων, δόξα τή πολλή ευσπλαγχνία σου.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Τή εν Σταυρώ υψώσει, πάσαν γήν σαλεύεις θείω σου κράτει, καί ιάσαι Δέσποτα, ταύτης τά συντρίμματα, καί σαλευομένας καρδίας, πρός τήν σήν στηρίζεις επίγνωσιν.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ήπλωσεν ο Βελίαρ, πανταχού τά θήρατρα κακίας, αλλ' ου συνελάβετο, τού Χριστού τούς Μάρτυρας, πτέρυγας λαβόντες πυρός γάρ, πρός μονάς ενθέους κατέπαυσαν.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νεύσεσιν ανενδότοις, πρός Θεού Θεούμενοι Αθλοφόροι, αλγεινών κολάσεων, όλως ουκ ησθάνεσθε, ώσπερ άλλου πάσχοντος, ούτω πάνσοφοι αυτοί διακείμενοι.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ποίοις όμμασι βλέψω, όμμα τό ξηραίνον πάσας αβύσσους, Υιέ μου σβεννύμενον, Σταυρώ κρεμαμένου σου, η αγνή Παρθένος εβόα, θρήνοις εαυτήν συνταράσσουσα.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Έπαισέ με πονηρώ, ο Βελίαρ έλκει, καί τραυματίαν, όλον εργασάμενος, ημίθνητον έλιπεν, αλλ' αυτή τή σή χειρουργία, ίασαί με ζώωσον Δέσποινα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η τών κατερραγμένων, αρραγής ανόρθωσις Θεοτόκε, έγειρόν με κείμενον, σώσον απολλύμενον, ταίς σαίς μητρικαίς ικεσίαις, καί τόν νούν μου φώτισον δέομαι.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σύμβολα τού σού τόκου, Προφητών ο σύλλογος εμυείτο, όρος γάρ κατάσκιον, όρος αλατόμητον, πίον όρος τετυρωμένον, σέ ποικιλοτρόπως ετράνωσε.

Ωδή ς'

Ο Ειρμός

Ναυτιών τώ σάλω, τών βιωτικών μελημάτων, συμπλόοις ποντούμενος αμαρτίαις, καί ψυχοφθόρω θηρί προσριπτούμενος, ως ο Ιωνάς Χριστέ βοώ σοι. Εκ θανατηφόρου με βυθού ανάγαγε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Λυτρωτής ών μόνος, τίμημα τό σόν κατεβάλου, αίμα τό σωτήριον, καί ηγοράσω τούς αιχμαλώτους ημάς Υπεράγαθε, καί τώ σώ Γεννήτορι προσήξας, κτείνας τώ Σταυρώ σου Χριστέ μου τόν τύραννον.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ακρασία πάλαι, πτώμα χαλεπόν κατηνέχθην, Χριστός δέ υψούμενος επί ξύλου, χείρας εκτείνας, Πεσόντα με ήγειρε, καί τραυματισθείς εθελουσίως, πάντα μου τά τραύματα σαφώς ιάσατο.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νυσταγμόν απάτης, όλως μή νυστάξαντες πάσαν, ορμήν εκοιμίσατε τών τυράννων, καί τόν δικαίοις αρμόζοντα ύπνον, κοιμηθέντες μακαρίως, άγρυπνοι τών πιστών απάντων πρεσβευταί γεγόνατε.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ηδρασμένοι πέτρα, θείων τού Χριστού θελημάτων, εχθρού απερίτρεπτοι μεθοδείαις, πανευκλεείς διεμείνατε Μάρτυρες, τούτον συμποδίζοντες εμφρόνως, καί πρός ουρανόν πανευπρεπώς βαδίζοντες.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νέον βρέφος τίκτεις, τόν πρό τών αιώνων αχρόνως, Πατρί συννοούμενον Θεοτόκε, νεοποιούντα Σταυρώ τό ανθρώπινον, πεπαλαιωμένον αμαρτίαις, τή του αρχεκάκου συμβουλή Πανάμωμε.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ιωνάς ετύπου, τού εκ σού τεχθέντος Παρθένε, ταφήν καί τήν έγερσιν παραδόξως, τώ εναλίω θηρί προσριπτούμενος, όθεν δυσωπώ Αγνή θηρός με, τών θανατηφόρων ηδονών εξάρπασον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νυσταγμώ κακίας, νύν περισχεθείς κατηνέχθην, εις ύπνον Πανάμωμε αμαρτίας, καί απογνώσεως κλίνη κατάκειμαι, αλλά τή αγρύπνω σου πρεσβεία, φώτισον εξέγειρον Αγνή καί σώσόν με.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Απορώ καί τρέμω, όταν επί θρόνου σε δόξης, καθήμενον Κύριε εννοήσω, αμαρτιών γάρ περίκειμαι άβυσσον, πέλαγος ούν έχων ευσπλαγχνίας, διά τής τεκούσης σε καμέ ελέησον.

Ωδή ζ'

Ο Ειρμός

Κάμινον Παίδες, πυρίφλεκτον πάλαι, δροσοβολούσαν υπέδειξαν, ενα Θεόν ανυμνούντες καί λέγοντες, ο υπερυψούμενος, τών Πατέρων Θεός καί υπερένδοξος.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Άπονον εύρε, ζωήν ο Προπάτωρ, σού εκουσίως πονήσαντος, επί Σταυρού καί νεκρού χρηματίσαντος, καί όφιν νεκρώσαντος, Ιησού Χριστέ πολυέλεε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Νόμου κατάρας, λυτρούμεθα πάντες, ο Νομοδότης υψούται γάρ, επί Σταυρού ευλογίαν αέναον, καί χάριν καί έλεος, καί φθοράς πηγάζων αναίρεσιν.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Εθελουσίοις, ορμαίς προχωρούντες, πρός τάς βασάνους οι Μάρτυρες, τόν εκουσίως παθόντα εικόνιζον, υφ' ού στεφανούμενοι, τοίς Αγγέλοις νύν συγχορεύουσι.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σώμα προδόντες, ποικίλαις βασάνοις, ταίς τών αιμάτων προσχύσεσι, τούς ασωμάτους εχθρούς απεπνίξατε, πανεύφημοι Μάρτυρες, καί πηγάς ιάσεων βλύζετε.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Πώς ου πενθήσω, γλυκύτατον Τέκνον, επί Σταυρού θεωρούσά σε; πώς ου θρηνήσω, αδίκως σου πάσχοντος, Κριτά δικαιότατε; η Παρθένος Μήτηρ εφθέγγετο.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Γεύσει με ξύλου, πληγέντα ιάσω, πληγάς εν ξύλω δεξάμενος, ο απαθής τή θεότητι Δέσποτα, διό τής τεκούσης σε, ικεσίαις σώσον τήν ταπεινήν μου ψυχήν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νέοι τρείς Παίδες, εν μέσω καμίνου, σού προτυπούσι τήν γέννησιν, ου κατεφλέχθης, τό πύρ γάρ κυήσασα, διό τά υλώδη μου, τής καρδίας πάθη Αγνή κατάφλεξον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η θεία δρόσος, εκ σού προϊούσα, τούς εκτακέντας τώ καύσωνι, τής αμαρτίας δροσίζει Πανάμωμε, όθεν ικετεύω σε, τήν κατατακείσαν ψυχήν μου δρόσισον.

Ωδή η'

Ο Ειρμός

Άφλεκτος πυρί, εν Σινά προσομιλούσα, Βάτος Θεόν εγνώρισε, τώ βραδυγλώσσω καί δυσήχω Μωσή, καί Παίδας ζήλος Θεού, τρείς αναλώτους τώ πυρί υμνωδούς έδειξε. Πάντα τά έργα τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Αίμα καί ύδωρ εκρυέντα τής πλευράς σου, κόσμον όλον ανέπλασαν, καί αφθαρσίας Σώτερ έπλησαν, θυσίας τε μυσαράς, καί διεκχύσεις εναγών αιμάτων έπαυσαν. Πάντα τά έργα τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Στέφος Σωτήρ εξ ακανθών ανεδήσω όξους χολής εγεύσω τε, καί ενεπτύσθης φραγγελλούμενος, υψώθης επί Σταυρού, ήλους δεξάμενος, δι' ών σωθείς κραυγάζω σοι. Πάντα τά έργα τόν Κύριον υμνείτε, καί ύπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Εξ ακενώτων θησαυρών τής αληθείας, περιφανώς πλουτήσαντες, πάσης πενίας κατεπτύσατε, ειδώλων καί πλουτισταί, τών πενομένων Αθληταί, βοώντες ώφθητε. Πάντα τά έργα τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νομοθεσίας δυσσεβούς καταφρονούντες, ώσπερ οι Παίδες Μάρτυρες, εις πύρ παφλάζον ενεβλήθητε, εν ώ τήν δρόσον Θεού, επαναψύχουσαν υμάς βοώντας εύρατε. Πάντα τά έργα τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νόμου σε πάλαι, κιβωτός προδιετύπου, ου πλάκας ένδον φέρουσα, αλλά Χριστόν τόν νομοδότην Αγνή, όν άνομος εν Σταυρώ, λαός προσήλωσεν, ημάς βοώντας σώζοντα. Πάντα τά έργα τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νεύματι θείω σε Αγνή πύλην προείδε, τών Προφητών ο μέγιστος, δι' ής διήλθε καί εξήλθε Θεός, εσφραγισμένην λιπών, καί τοίς βοώσιν ουρανού πύλην ανοίγουσαν. Πάντα τά έργα τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Υπέρ αιτίαν, Υιόν άγιον τίκτεις, αγιασμόν δωρούμενον, Αγνή τοίς τούτον αγιάζουσι, διό μου τόν λογισμόν, καί τήν ψυχήν αγιασμού πλήρωσον ψάλλουσαν. Πάντα τά έργα τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νύν τών κακών, μου τάς σειράς τή θεία λόγχη, τού σού Υιού διάρρηξον, τού διαρρήξαντος τού άδου δεσμά, καί φαίδρυνόν με στολαίς, τής απαθείας τού βοάν θεοχαρίτωτε. Πάντα τά έργα τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Δήμος τών θείων, Προφητών εκδυσωπεί σε, τών Αποστόλων σύλλογος, καί τών Μαρτύρων η ομήγυρις, πρεσβείαις τής σής Μητρός, πάσης ανάγκης τούς πιστώς κράζοντας λύτρωσαι. Πάντα τά έργα τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ'

Ο Ειρμός

Μήτηρ Θεού, καί Παρθένος τίκτουσα, καί παρθενεύουσα πάλιν, ουχί φύσεως έργον, αλλά Θεού συγκαταβάσεως, όθεν ως μόνην τών θείων θαυμάτων, καταξιωθείσάν σε Αγνή μεγαλύνομεν.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ισχύς εχθρού, παντελώς εξέλιπε, σού ισχυρώς επί ξύλου, Δυνατέ κεκραγότος, πρός τόν προάναρχον Πατέρα σου, καί συγκαλούντος τά εσκορπισμένα πρόβατά σου, Δέσποτα Χριστέ πρός επίγνωσιν.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ώσπερ αμνός, ανηρτήθης Δέσποτα, επί Σταυρού εκουσίως, αφαρπάζων τού λύκου, τά λογικά σου Σώτερ θρέμματα, καί εν τή μάνδρα τών σών προσταγμάτων, κατασφαλιζόμενος, αυτά ανυμνούντά σε.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σού τών παθών, μιμηταί δεικνύμενοι, οι ευκλεείς Αθλοφόροι, πολυτρόπους ιδέας, βασάνων έφερον Φιλάνθρωπε, όθεν στεφάνων επέτυχον δόξης, καί τής βασιλείας σου, Χριστέ ηξιώθησαν.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ηλιακάς, απαστράπτει χάριτας, φωταγωγούσα τούς πιστούς, τών σεπτών Αθλοφόρων, η αξιέπαινος πανήγυρις, όθεν οι ταύτην αεί εκτελούντες, σκότους παραπτώσεων, δεινών εκλυτρούμεθα.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φώς νοητόν, εν Σταυρώ απήστραψεν, ο σός Πανάχραντε Υιός, καί αρχάς τάς τού σκότους παρεδειγμάτισε Πανάμωμε, καί τό τού Ηλίου ημαύρωσε φέγγος, καί πιστών τό πλήρωμα Αγνή κατεφώτισε.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Μή τής φθοράς διαπείρα κυοφορήσασα, καί παντεχνήμονι Λόγω σάρκα δανείσασα, Μήτερ απείρανδρε, Παρθένε Θεοτόκε, δοχείον τού αστέκτου, χωρίον τού απείρου, Πλαστουργού σου, σέ μεγαλύνομεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εν αμελεία τόν βίον μου κατηνάλωσα, καί πρός τό τέλος ο τάλας άκαρπος έφθασα, Μήτηρ απείρανδρε, μετάνοιάν μοι δίδου, καί άφεσιν πταισμάτων, ταίς σαίς πρός τόν Δεσπότην, ικεσίαις καθικετεύω σε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Χοροστασίαι τών άνω σεπτών Δυνάμεων, Ιερομύσται Προφήται, Μάρτυρες ένδοξοι, θείοι Απόστολοι, μετά τής Θεοτόκου, Θεώ παρεστηκότες, πρεσβεύσατε απαύστως, πάσης βλάβης ημάς λυτρώσασθαι.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ολοσχερώς νύν τοίς χείρω προσεπεκτείνομαι, καί τής ψυχής αλογήσας, σαρκί δεδούλωμαι, οίμοι! τί γένωμαι; πώς φύγω τάς κολάσεις; πώς τύχω σωτηρίας; Παρθένε Θεοτόκε, βοηθός μοι γενού καί σώσόν με.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Υιόν μακάριον μόνη Θεομακάριστε, εναπεκύησας, πάντας αποδεικνύοντα, τούς σέ δοξάζοντας, Παρθένε μακαρίους, διό σε ικετεύω, τών μακαριζομένων, τής μερίδος με καταξίωσον.

Απόστιχα τών Αίνων, Σταυρώσιμα

Ουκ έτι κωλυόμεθα

Δεσπότης ών φιλάνθρωπε Ζωοδότα, εξηγόρασας διά Σταυρού σου, τήν οικουμένην, Κύριε Δόξα σοι.

Στίχ. α'. Ενεπλήσθημεν τό πρωϊ τού ελέους σου, Κύριε, καί ηγαλλιασάμεθα καί ηυφράνθημεν έν πάσαις ταίς ημέραις ημών. Ευφρανθείημεν, ανθών ημερών εταπείνωσας ημάς, ετών, ών είδομεν κακά, καί ίδε επί τούς δούλους σου καί επί τά έργα σου, καί οδήγησον τούς υιούς αυτών.

Ο ήλιος εσκότασεν Ελεήμον, σταυρουμένου σου εκουσίως, υπέρ τού κόσμου, Κύριε δόξα σοι.

Μαρτυρικόν

Στίχ. β'. Καί έστω η λαμπρότης Κυρίου τού Θεού ημών εφ' ημάς, καί τά έργα τών χειρών ημών κατεύθυνον εφ' ημάς, καί τό έργον τών χειρών ημών κατεύθυνον.

Φωστήρες ανεδείχθησαν οικουμένης, οι πανεύφημοι Αθλοφόροι, Χριστώ βοώντες, Κύριε δόξα σοι.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Εν ξύλω προσπαγέντα Σε εκουσίως, ως εώρακεν, η Θεοτόκος θρηνολογούσα, ύμνει τό κράτος σου.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Ωραίος ήν καί καλός εις βρώσιν, ο εμέ θανατώσας καρπός, Χριστός εστι τό ξύλον τής ζωής, εξ ού φαγών ου θνήσκω, αλλά βοώ σύν τώ Ληστή. Μνήσθητί μου Κύριε, εν τή Βασιλεία σου.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Εξέτεινας εν Σταυρώ παλάμας, τής ταθείσης χειρός τού Αδάμ, πρός ξύλον τής γνώσεως ανορθών, ολίσθημα Οικτίρμον, δι' αγαθότητα πολλήν, όθεν σε δοξάζομεν, ευεργέτα Κύριε.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Εν τόπω σε τού Κρανίου δήμος, τών Εβραίων Χριστέ Βασιλεύ, εσταύρωσε συνθλώντα τού πονηρού, τήν ολεθρίαν κάραν, καί πηγάζοντα ημίν, εκ πλευράς αγίας σου, ποταμούς αφέσεως.

Μαρτυρικόν

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Μιμούμενοι, τού Χριστού τά πάθη, τά θεία καί σωτήρια, υπέστητε βασάνους πολυειδείς, καί πρός αθανασίαν, μετεβιβάσθητε ομού, Μάρτυρες πανεύφημοι, όθεν μακαρίζεσθε.

Δόξα...

Φώς τριλαμπές τής Τριάδος σέβω, εν τρισί προσώποις νοούμενον, καί μια ουσία ένα Θεόν, τά τρία νύν γινώσκω, μία γάρ φύσις καί αρχή, Πατρός Υιού καί Πνεύματος, συνέχουσα τά πέρατα.

Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Σταυρούμενον τόν εκ σού τεχθέντα, καθορώσα εκραύγαζες, τά σπλάγχνα δονουμένη Μαριάμ. Πώς ταύτα εκουσίως, πάσχεις, μακρόθυμε Υιέ, θέλων τό ανθρώπινον, εκ φθοράς λυτρώσασθαι;

Ήχος βαρύς

Ουκ έτι κωλυόμεθα

Στίχ. α'. Εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Ο φθόγγος τών αγίων Αποστόλων, εις τά πέρατα διεξήλθε τής οικουμένης, Κύριε δόξα σοι.

Στίχ. β'. Ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Ευωδία οφθέντες Θεού τού Λόγου, Πανσεβάσμιοι μυρίσατέ με, οσμή τού Πνεύματος.

Στίχ. γ'. Από φυλακής πρωϊας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωϊας ελπισάτω Ισραήλ επί τόν Κύριον.

Ουράνιον πολίτευμα κεκτημένοι, τά ουράνια φρονείν με διδάξατε, καί λαλείν τά θεία Θεού θελήματα.

Έτερα, τού αγίου Νικολάου, όμοια

Στίχ. δ'. Ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος, καί πολλή παρ' αυτώ, λύτρωσις. καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραήλ έκ πασών τών ανομιών αυτού.

Ώσπερ ερρύσω Πάτερ τούς στρατηλάτας, θνήσκειν μέλλοντας, δι' εντεύξεως καί νύν ωσαύτως ημάς διάσωσον.

Στίχ. ε'. Αινείτε τόν Κύριον πάντα τά έθνη, επαινέσατε αυτόν, πάντες οι λαοί.

Τούς πίστει σε καί πόθω προσκαλουμένους, καί τιμώντάς σε πανσεβάσμιε Ιεράρχα, ρύσαι τών θλίψεων.

Στίχ. ς'. Ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού Κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Λοιμού, σεισμού, καί θλίψεων, καί ανάγκης, ελευθέρωσον τούς ικέτας σου, Ιεράρχα, σοφέ Νικόλαε.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Παρθένον σε γινώσκομεν μετά τόκον, απειράνδρως γάρ σύ εκύησας τόν Σωτήρα, ώ πρέσβευε σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Απόστιχα Αποστολικά

Απόστολοι ένδοξοι, στύλοι τών Εκκλησιών, τής αληθείας κήρυκες, λαμπάδες υπάρχοντες φαειναί, υμείς τώ πυρί τού πνεύματος, πασαν τήν πλάνην εφλέξατε, ανθρώπων τό γένος εφωτίσατε, διό ικετεύσατε δεόμεθα, τώ Σωτήρι καί Θεώ ημών, ειρηνεύσαι τόν κόσμον, καί σώσαι τάς ψυχάς ημών.

Στίχ. Α'. Πρός σέ ήρα τούς οφθαλμούς μου, τόν κατοικούντα εν τώ ουρανώ. Ιδού, ως οφθαλμοί δούλων εις χείρας τών κυρίων αυτών, ως οφθαλμοί παιδίσκης εις χείρας τής κυρίας αυτής, ούτως οι οφθαλμοί ημών πρός Κύριον τόν Θεόν ημών, έως ού οικτιρήσαι ημάς.

Απόστολοι τού Χριστού, εργάται τού Σωτήρος, Σταυρόν γάρ ώσπερ άροτρον, εν τοίς ώμοις φέροντες, κεχερσωμένην τήν γήν, τής τών ειδώλων πλάνης εκκαθάραντες, καί πίστεως τόν λόγον σπείραντες, αξίως τιμάσθε, άγιοι τού Χριστού Απόστολοι.

Μαρτυρικόν

Στίχ. Β'. Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, ότι επί πολύ επλήσθημεν εξουδενώσεως, επί πλείον επλ ήσθη η ψυχή ημών, τό όνειδος τοίς ευθηνούσι, καί η εξουδένωσις τοίς υπερηφάνοις.

Πανεύφημοι Μάρτυρες, θρέμματα πνευματικά, ολοκαυτώματα λογικά, θυσία δεκτή, ευάρεστος τώ Θεώ, υμάς ουχ η γή κατέκρυψεν, αλλ' ουρανός υπεδέξατο, Αγγέλων συμμέτοχοι γεγόνατε, μεθ' ών ικετεύσατε δεόμεθα, τώ Σωτήρι καί Θεώ ημών, ειρηνεύσαι τόν κόσμον, καί σώσαι τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Λύτρωσαι Θεοτοκε, τών συνεχουσών ημάς αμαρτιών, ότι άλλην ελπίδα οι πιστοί ουκ έχομεν, ειμή σέ, καί τόν εκ σού τεχθέντα Θεόν.

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Αποστολικά. Ήχος βαρύς

Γεωργούς τού αγρού σου ανέδειξας, τους Αποστόλους σου Κύριε, εκτεμόντας τά είδωλα, διό σε τόν Σωτήρα, εις τά έθνη κηρύξαντες, ευσεβώς εμεγάλυναν.

Μαθηταί τού Κυρίου πανεύφημοι, οι τήν υφήλιον πάσαν, ως πυρσοί καταυγάσαντες, εν σκότει με παθών καί πταισμάτων υπάρχοντα, φωτισθήναι πρεσβεύσατε.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Ο καρπός τής κοιλίας σου Άχραντε, τών προφητών υπάρχει, καί τού νόμου τό πλήρωμα, διό σε Θεοτόκον, εν επιγνώσει δοξάζοντες, ευσεβώς μεγαλύνομεν.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Καθίσματα Αποστολικά

Φωστήρες υμείς όντες τού κόσμου, Απόστολοι Κυρίου, απαστράπτετε αεί τόν λόγον τοίς πιστοίς, απελαύνοντες σφοδρώς, τής πλάνης τήν αχλύν, διόπερ καί φωτίζετε τά έθνη τώ βαπτίσματι, ως κήρυκες τής Τριάδος όντες αεισέβαστοι.

Προφήται προεκήρυξαν, Απόστολοι εδίδαξαν, Μάρτυρες ωμολόγησαν, καί ημείς επιστεύσαμεν, ότι σύ εί Χριστέ, ο Υιός τού Θεού, ο λυτρωτής τού κόσμου.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Ουρανόν επί γής Σέ εκήρυξαν, καινοφανή Παρθένε, οι αυτόπται τής χάριτος, Θεόν τόν επουράνιον εν γαστρί σου χωρήσασαν, ουρανούντα τό πρόσλημμα.

Μετά τήν γ' Στιχολογίαν

Έτερα Καθίσματα

Τήν τής γής επί τής γής, δόξαν ουκ ηγαπήσατε ένδοξοι, Θεόν τόν επουράνιον, τοίς ανθρώποις κηρύξαντες, τούτω πάντας ηγάγετε.

Μαρτυρικόν

Οι Μάρτυρές σου Κύριε, τόν εχθρόν ετροπώσαντο, καί τήν πλάνην τών ειδώλων κατήσχυναν, καθοπλισάμενοι τού Σταυρού τήν δύναμιν, διό καί σύν Αγγέλοις ανυμνούντές σε, κραυγάζουσι τόν επινίκιον ύμνον, δοξολογούντές σε, Χριστέ. Αυτών ταίς ικεσίαις, δώρησαι ημίν τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Ο καρπός τής γαστρός σου Θεόνυμφε, τοίς ανθρώποις εδείχθη, σωτηρίας πρόξενος, διό σε Θεοτόκον, γνώμη καί γλώσση δοξάζοντες, οι πιστοί μεγαλύνομεν.

Κανών τών Αγίων Αποστόλων

Ωδή α' Ήχος βαρύς

Ο Ειρμός

Νεύσει σου πρός γεώδη, αντιτυπίαν μετήχθη, η πρίν ευδιάχυτος, υδάτων φύσις Κύριε, όθεν αβρόχως πεζεύσας, άδει Ισραήλ σοι, ωδήν επινίκιον.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νεύσεσι πρός τό θείον, θεοειδείς γεγονότες, Θεούς συνετρίψατε, αθέων καί πρός ένθεον, πάντας ηγείρατε πόθον, τούς πεπιστευκότας, Θεώ Πανσεβάσμιοι.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Άλας ως πεφυκότες, πάσης τής γής θεηγόροι, Κυρίου Απόστολοι, τήν σηπεδόνα στήσατε, πάσαν τής εμής καρδίας, καί μεμωραμένην, δεινώς θεραπεύσατε.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Πάντων ηνίκα μέλλη, εν τή δευτέρα ελεύσει, σύν υμίν καθέζεσθαι, Κριτής ο δικαιότατος, θείοι Απόστολοι τότε, πάσης καταδίκης, ημάς εκλυτρώσασθε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Άχραντε Θεοτόκε, σύν ασωμάτοις Αγγέλοις, Προφήταις καί Μάρτυσι, καί Αποστόλοις πρέσβευε, όπως άφεσιν πταισμάτων, λάβωμεν Παρθένε, καί πλούσιον έλεος.

Κανών τού Αγίου Νικολάου, ού η Ακροστιχίς

Δέχου δέησιν εβδόμην, Νικόλαε, τού Ιωσήφ

Ο Ειρμός

Τώ συνεργήσαντι Θεώ, Μωϋσή εν Αιγύπτω, εξαγαγείν τόν Ισραήλ, αυτώ μόνω άσωμεν, ότι δεδόξασται.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Δεδοξασμένην επί γής, μετελθών πολιτείαν, τούς σέ δοξάζοντας, μετόχους Νικόλαε, τής εκεί δόξης ποίησον.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Εν τώ πελάγει τού φθαρτού, διαπλέοντες βίου, πειρασμών κύμασι, Παμμάκαρ κυκλούμεθα, εξ ών ημάς διάσωσον.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Χείρά μοι όρεξον αεί, βοηθείας καί πάντων, Πάτερ Νικόλαε, εχθρών ορωμένων τε, καί αοράτων λύτρωσαι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο τούς αϋλους λειτουργούς, Θεοτόκε ποιήσας, εκ σού γεγέννηται, δι' έλεον άφατον, ανθρώποις καθορώμενος.

Ωδή γ'

Ο Ειρμός

Ο κατ' αρχάς τούς ουρανούς, παντοδυνάμω σου Λόγω, στερεώσας Κύριε Σωτήρ, καί τώ παντουργώ καί θείω Πνεύματι, πάσαν τήν δύναμιν αυτών, εν ασαλεύτω με πέτρα, τής ομολογίας σου στερέωσον.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Βέλη Χριστού τού δυνατού, ηκονημένα δειχθέντες, τών βελών με τών τού πονηρού, σοφοί Μαθηταί τού Λόγου ρύσασθαι δέομαι, καί πληγωθείσαν χαλεπώς, τής αμαρτίας ρομφαία, τήν εμήν καρδίαν θεραπεύσατε.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ως ουρανοί δόξαν Θεού, καθάφησίν ο Προφήτης, διηγείσθε θείοι Μαθηταί, τρανούντες αυτού τήν θείαν σάρκωσιν, καί τά παθήματα σαφώς, δι' ών παθών καί θανάτου, πάντες καί φθοράς απελυτρώθημεν.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Απατηθέντα με δεινώς, καί τής στολής γυμνωθέντα, τής ενθέου θείοι Μαθηταί, στολαίς με φωτός φαιδρύναι σπεύσατε, οι τού εχθρού τάς μηχανάς, απογυμνώσαντες πίστει, καί τούτον αισχύνην επενδύσαντες.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο τάς Δυνάμεις ουρανών, καθυποστήσας τώ λόγω, ο Προφήταις χάριν παρασχών, καί τοίς Μαθηταίς, καί πάσι Μάρτυσι, τούτων πρεσβείαις ο Θεός, καί τής αχράντου Μητρός σου, σώσον πάντας, οίκτειρον ως εύσπλαγχνος.

Κανών τού Αγίου Νικολάου

Ο Ειρμός

Στερέωμά μου γενού ο λόγω στερεώσας τούς ουρανούς καί εδράσας, τήν γήν επί τών υδάτων, καί ρύσαι ο Θεός, πάσης περιστάσεως.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Υπέρ τής οικουμένης, προσφέρων ικεσίας, από πάσης ανάγκης, καί θλίψεων μυρίων, περίσωζε ημάς, άγιε Νικόλαε.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Δεδεμένους αφύκτω, φρουρά ως ελυτρώσω, τά δεσμά διαρρήξας, ευχαίς σου τών κακών μου, κατάλλαξον Θεώ, άγιε Νικόλαε.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Εν νυκτί καί ημέρα, προστάτην σε καλούμεν, τάς ημών ικεσίας, προσάγαγε Κυρίω, φρουρών ημάς αεί, άγιε Νικόλαε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η λαβίς η τόν θείον, άνθρακα δεξαμένη, εν τοίς θείοις σου σπλάγχνοις, μηδόλως δέ φλεχθείσα, κατάφλεξον ημών, Πάναγνε τά πταίσματα.

Ωδή δ'

Ο Ειρμός

Ο Πατρικούς κόλπους μή λιπών, καί καταβάς επί τής γής, Χριστέ ο Θεός, τό μυστήριον ακήκοα, τής οικονομίας σου, καί εδόξασά σε μόνε Φιλάνθρωπε.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ο τού Πατρός σύνθρονος Υιός, επί τής γής σωματωθείς ως άνθρωπος, εξελέξατο υμάς μαθητάς, αυτού τήν θεότητα, διαγγέλλοντας πάσι τοίς έθνεσι.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Δημιουργοίς πάντων τών παθών, περιπεσών φρενοβλαβώς ο τάλας εγώ, τήν καρδίαν τετραυμάτισμαι, δέομαι ιάσασθε, ιατροί νοσούντων Απόστολοι.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Από παθών ρύσασθε ημάς, από κινδύνων χαλεπών καί θλίψεων, από πάσης περιστάσεως, Απόστολοι ένδοξοι, καί τής πανωδύνου κολάσεως.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η τού Θεού Μήτηρ εκλεκτή, σύν Αποστόλοις ιεροίς καί Μάρτυσι, καί Προφήταις καθικέτευε, κινδύνων καί θλίψεων, καί πλημμελημάτων ρυσθήναί με.

Κανών τού Αγίου Νικολάου

Ο Ειρμός

Εκάλυψεν ουρανούς Χριστέ ο Θεός, εν τή σή οικονομία, η αρετή τής αφράστου, σοφίας σου Φιλανθρωπε.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Σοφία σου αμαυρών Αρείου τόν νούν, τόν αιρέσει σκοτισθέντα, τούς υπ' αυτού πλανωμένους, Νικόλαε διέσωσας.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ιάτρευσον τά πολλά μου πταίσματα, ευπροσδέκτοις σου πρεσβείαις, Θεομακάριστε Πάτερ, καί τήν καρδίαν φώτισον.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Νεκρώσας τά τών παθών σκιρτήματα, υπ' αυτών με νεκρωθέντα, ταίς προσευχαίς σου παμμάκαρ, ζωώσας καινοποίησον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εκύησας εν σαρκί τόν Άχρονον, όν δυσώπει τών χρονίων, παθών ημάς λυτρώσασθαι, υμνούντας σε Πανάμωμε.

Ωδή ε'

Ο Ειρμός

Κύριε ο Θεός μου, εκ νυκτός ορθρίσας σέ ικετεύω, παράσχου μοι άφεσιν, τών παραπτωμάτων μου, καί πρός φώς τών σών προσταγμάτων, τάς οδούς μου εύθυνον δέομαι.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Κύριε ο Θεός μου, ο τοίς Αποστόλοις σου τήν ειρήνην, πάλαι δωρησάμενος, τούτων παρακλήσεσι, τήν ειρήνην δώρησαι πάσι, καί πλημμελημάτων τήν άφεσιν.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Κύριε ο Θεός μου, ο Ληστήν καί Πόρνην ημαρτηκότας, διά υπερβάλλουσαν σώσας αγαθότητα, καί εμέ οίκτειρον καί σώσον, ταίς τών Αποστόλων δεήσεσι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Κύριε ο Θεός μου, ο τεχθείς εκ Κόρης απειρογάμου, ταύτης παρακλήσεσι, καί τών Αποστόλων σου, ιλασμόν πταισμάτων μοι δίδου, καί μελλούσης ρύσαι κολάσεως.

Κανών τού Αγίου Νικολάου

Ο Ειρμός

Ορθρίζει τό πνεύμά μου, πρός σέ ο Θεός, διότι φώς εί, καί τά σά προστάγματα, εγένοντο ιάματα, τοίς δούλοις σου φιλάνθρωπε.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Βουλεύματα Πάτερ συγκινούμενα, αεί καθ' ημών απαιδεύτων ανθρώπων, ταίς σαίς πρεσβείαις άπρακτα, απέργασαι Νικόλαε.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Δεσμά τών κακών ημών διάρρηξον, ταίς σαίς προσευχαίς ο δεσμεύσας κακίαν, τού ψυχοφθόρου δράκοντος, πανάγιε Νικόλαε.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Οι γνώμη αεί κατολισθαίνοντες, καί πλήθει δεινών συνεχόμενοι Πάτερ, προστάτην σε θερμότατον, Νικόλαε κεκτήμεθα.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μαρία Κυρία πάσης κτίσεως, εχθρού αναιδώς, κυριεύειν ζητούντος, τήν ταπεινήν καρδίαν μου, Θεογεννήτορ λύτρωσαι.

Ωδή ς'

Ο Ειρμός

Ναυτιών τώ σάλω, τών βιοτικών μελημάτων, συμπλόοις ποντούμενος αμαρτίαις, καί ψυχοφθόρω θηρί προσριπτούμενος, ως ο Ιωνάς Χριστέ βοώ σοι. Εκ θανατηφόρου με βυθού ανάγαγε.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τής αυτοσοφίας, θείοι Μαθηταί γεγονότες, Ελλήνων εμώραναν τήν σοφίαν, καί σοφιστήν τής κακίας απώλεσαν, καί τούς εν αγνοία πλανωμένους, φέγγει ευσεβείας οι σοφοί εφώτισαν.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ο τού Πέτρου πάλαι, δάκρυσι τό πταίσμα καθάρας, αυτού ταίς δεήσεσι, τής ψυχής μου, τά αναρίθμητα πταίσματα κάθαρον, διά τήν πολλήν σου ευσπλαγχνίαν, καί τήν υπερβάλλουσαν Χριστέ χρηστότητα.

Ο τούς Νινευϊτας, πάλαι μεταγνόντας οικτείρας, καμέ τή συνήθει σου ευσπλαγχνία, διά τών σών Αποστόλων ελέησον, καί μή διά πλήθος εγκλημάτων, πλήθει υποβάλης, Λυτρωτά κολάσεων.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η τό φώς τεκούσα, φώτισον τήν εσκοτισμένην, ψυχήν μου τοίς πάθεσι, καί δυσώπει, σύν Αποστόλοις Προφήταις καί Μάρτυσι, πάσης αμαρτίας, πάσης βλάβης, πάσης τής κακίας τού εχθρού ρυσθήναί με.

Κανών τού Αγίου Νικολάου

Ο Ειρμός

Ο Ιωνάς εκ κοιλίας άδου εβόα, Ανάγαγε εκ φθοράς τήν ζωήν μου, ημείς δέ σοι βοώμεν, Παντοδύναμε Σωτήρ ελέησον ημάς.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ηκύρωσας τήν τού θανάτου άδικον ψήφον, καί έσωσας συμπαθεία σου Πάτερ μέλλοντας αποθνήσκειν, ως θερμός υπερασπιστής τών καλούντων σε.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Νοσήματα τών ψυχών ημών παύσον, καί στόματα ανοιγόμενα μάτην, κατά τών σέ ποθούντων, ιερώτατε Ποιμήν εναπόφραξον.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Νομήν πικράν δυσσεβείας Αρείου, ανέστειλας τώ φαρμάκω τών λόγων, τών σών Ιερομύστα, ορθοδόξων στηριγμός σύ γενόμενος.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ιάτρευσον ανιάτως νοσούσαν, Πανάμωμε, τήν αθλίαν ψυχήν μου, τού βίου ταίς απάταις, καί πολλών αμαρτιών επικλύσεσι.

Ωδή ς'

Ο Ειρμός

Κάμινον Παίδες, πυρίφλεκτον πάλαι, δροσοβολούσαν υπέδειξαν, ένα Θεόν ανυμνούντες καί λέγοντες, ο υπερυψούμενος, τών Πατέρων Θεός, καί υπερένδοξος.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Κάμινον πάλαι, πικράς αθεϊας, δρόσω τού θείου κηρύγματος, εναπεσβέσατε κράζοντες ένδοξοι, ο υπερυψούμενος, τών Πατέρων Θεός ευλογητός εί.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τής χαλεπής με, Χριστέ αμαρτίας, τής εν τώ άδη κολάσεως, τής εν γεέννη οδύνης εξάρπασον, καί σώσόν με δέομαι, ικεσίαις Λόγε τών Αποστόλων σου.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Λόγου σαγήνη, βυθού αγνωσίας, οι τούς βροτούς σαγηνεύσαντες, βεβυθισμένον αμέτροις με πταίσμασι, καί κλυδωνιζόμενον, μαθηταί Χριστού διασώσατε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μετά Μαρτύρων, Αγγέλων Οσίων, καί Αποστόλων Πανάμωμε, τόν σόν Υιόν εκδυσώπει καί Κύριον, σωθήναι τούς δούλους σου, πειρασμών, κινδύνων καί θλίψεων.

Κανών τού Αγίου Νικολάου

Ο Ειρμός

Κάμινον καιομένην, εδρόσισας Σωτήρ, Παίδας δέ διέσωσας, υμνούντας καί λέγοντας. Ευλογητός εί εις τούς αιώνας Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Κόσμος τής Εκκλησίας γενόμενος Σοφέ, πάσης ακοσμίας με παθών ατίμων λύτρωσαι, τόν Ευεργέτην παντός τού κόσμου, εκδυσωπών Ιεράρχα αεί.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Όμβροις τών πρεσβειών σου Νικόλαε σοφέ, πάντων ημών άρδευσον, καρδίας όπως φέρωμεν, καρπούς αξίους τής μετανοιας, καί λάβωμεν θεόθεν τήν άφεσιν.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Λάμπρυνον σαίς πρεσβείαις ημών τούς λογισμούς, πίστει επορθρίζοντας, καί τόν Θεόν δοξάζοντας, καί σέ τόν τούτου ανυμνούντας, αληθή Ιεράρχην Νικόλαε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Άπασα γλώσσα πίστει δοξάζει σε Αγνή, δόξαν χρηματίζουσαν, καί καύχημα τού γένους ημών, καί οδηγίαν τών πλανωμένων, Θεοτόκε πανύμνητε.

Ωδή η'

Ο Ειρμός

Άφλεκτος πυρί εν Σινά προσομιλούσα, Βάτος Θεόν εγνώρισε, τώ βραδυγλώσσω καί δυσήχω Μωσεί, καί Παίδας ζήλος Θεού, τρείς αναλώτους έν πυρί, υμνωδούς έδειξε. Πάντα τά έργα τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Άνθρακες πυρί, νοητώ προσαναφθέντες, ώσπερ καλάμην άπασαν, ειδώλων πλάνην απετέφρωσαν, οι τού Χριστού Μαθηταί, καί κατεφώτισαν πιστών ψυχάς κραυγάζοντες. Πάντα τα έργα τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τήν εσβεσμένην μου ψυχήν τή αμαρτία, τήν σκοτισθείσαν πάθεσι, τής ατιμίας νύν καρδίαν μου, φωτίσατε τού φωτός, τού αϊδίου κοινωνοί θείοι Απόστολοι, όπως κραυγάζω. Τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τήν πληγωθείσάν μου ψυχήν τοίς ιοβόλοις, τού αλαζόνος δήγμασιν, ο τάς πληγάς σαρκί δεξάμενος, ιάτρευσον προσευχαίς, τών ιερών σου Μαθητών, καί σώσόν με ψάλλοντα. Πάντα τά έργα τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Άφλεκτος τεκούσα τό πύρ διεφυλάχθης, Παρθένε απειρόγαμε, διό ικέτευε όν έτεκες, σύν Ασωμάτων χοροίς, καί Αποστόλοις, τούς πιστώς σωθήναι ψάλλοντας. Πάντα τά έργα τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Κανών τού Αγίου Νικολάου

Ο Ειρμός

Τούς εν καμίνω παίδας μιμούμενοι, οι τού Πνεύματος τήν δρόσον δεξάμενοι, εν πίστει κραυγάζομεν, Ευλογείτε τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Εν Μύροις τό μυρίπνοον σώμά σου, πανάγιε Νικόλαε κείμενον, μύρα τοίς προστρέχουσιν, αναβλύζει καί παύει, ανθρώπων νοσήματα.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Τού κόσμου σε προστάτην ανέδειξεν, ο κόσμου ποιητής τε καί Κύριος, διό τοίς καλούσί σε, εν ανάγκαις ευρίσκη, ρύστης ετοιμότατος.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ουκ έστιν ός καλεί σε εν θλίψεσι, καί θάττον ουχ ευρίσκει παράκλησιν, διό σου δεόμεθα. Πάντα πόνον, Παμμάκαρ ημών επικούφισον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Υμνεί σε πασα γλώσσα δοξάζουσα, Θεόν τόν υπερύμνητον τέξασαν, Παρθένε Θεόνυμφε, όν δυσώπει απαύστως, σώσαι τάς ψυχάς ημών.

Ωδή θ'

Ο Ειρμός

Μή τής φθοράς διαπείρα κυοφορήσασα, καί παντεχνήμονι Λόγω σάρκα δανείσασα, Μήτερ απείρανδρε, Παρθένε Θεοτόκε, δοχείον τού αστέκτου, χωρίον τού απείρου, Πλαστουργού σου, σέ μεγαλύνομεν.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ισχύς αφήρηται πάσα τού κοσμοκράτορος, τήν γάρ ισχύν ωπλισμένοι τού Παντοκράτορος, οι παμμακάριστοι Απόστολοι καί θείοι, καθείλον παρατάξεις, καί έσωσαν τής τούτου, κακουργίας πάντα τά πέρατα.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ως ποταμοί τής πηγαίας Πνεύματος χάριτος, ύδασι θείων δογμάτων επικλυζόμενοι, πάσαν ηρδεύσα καί ταύτε, Απόστολοι τήν κτίσιν, την καρποφόρον, ειργάσασθε πανσόφως, όθεν πάντοτε μακαρίζεσθε.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σύν τοίς σεπτοίς Αποστόλοις ανευφημήσωμεν, τούς ιερούς Αθλοφόρους καί εκβοήσωμεν. Δέσποτα Κύριε, ταίς τούτων ικεσίαις, καί τών σών Αποστόλων, ειρήνευσον τόν κόσμον, καί παντοίων κινδύνων λύτρωσαι.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Η γή τοίς θείοις λειψάνοις καθαγιάζεται, τών ευκλεών Αποστόλων εν θείω Πνεύματι, τών πρωτοτόκων δέ, η άνω Εκκλησία, τοίς πνεύμασι τοίς τούτων, φαιδρύνεται απαύστως, διών Σώτερ πάντας οικτείρησον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φωτεινοτάτην λαμπάδα μέσον σε έχουσαι, χοροστασίαι Μαρτύρων καί Αποστόλων Αγνή, φώς απαστράπτουσαν, ενθέων χαρισμάτων, φωτίζονται αϋλως, καί πάντας τούς εν πίστει, μεγαλύνοντάς σε φωτίζουσι.

Κανών τού Αγίου Νικολάου

Ο Ειρμός

Τήν υπέρ φύσιν Μητέρα, καί κατά φύσιν Παρθένον, τήν μόνην εν γυναιξίν Ευλογημένην, άσμασι μυστικοίς, οι πιστοί μεγαλύνομεν.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ιχνηλατήσας τούς τρόπους, τών ιερών Αποστόλων, τήν αυθεντίαν αυτών κατεκληρώσω, ως ιεράρχης σεπτός, αξιάγαστε Νικόλαε.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ως ζηλωτήν ένΘεόν σε, καί βοηθόν κατά πάντα, τών σέ καλούντων θερμώς εις πάντα κόσμον, Παμμάκαρ ο ποιητής, περιβόητον ανέδειξε.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Συντετριμμένη καρδία, αναβοώμέν σοι Πάτερ, Παραμυθία ημών γενού, τάς θλίψεις, σκεδάζων διηνεκώς, τών ψυχών ημών Νικόλαε.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Η εκτομή τού θανάτου, καθάπερ πέλεκυς δένδρω, επίκειταί σοι ψυχή, μή ούν αμέλει, τής μετανοίας καρπούς, επιδείξαι προθυμήθητι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φέρεις τόν φέροντα πάντα, εν ταίς αγίαις χερσί σου, όν εκδυσώπει Αγνή τού αλλοτρίου, τής κακουργίας ημάς, αχειρώτους περισώζεσθαι.

Απόστιχα τών Αίνων, Αποστολικά

Απόστολοι του Χριστού, εργάται τού Σωτήρος. Σταυρόν γάρ ώσπερ άροτρον, εν τοίς ώμοις φέροντες, κεχερσωμένην τήν γήν, τής τών ειδώλων πλάνης εκκαθάραντες, πίστει τόν λόγον σπείραντες, αξίως τιμάσθε, άγιοι τού Χριστού Απόστολοι.

Στίχ. α'. Ενεπλήσθημεν τό πρωϊ τού ελέους σου, Κύριε, καί ηγαλλιασάμεθα καί ηυφράνθημεν έν πάσαις ταίς ημέραις ημών. Ευφρανθείημεν, ανθών ημερών εταπείνωσας ημάς, ετών, ών είδομεν κακά, καί ίδε επί τούς δούλους σου καί επί τά έργα σου, καί οδήγησον τούς υιούς αυτών.

Απόστολοι ένδοξοι, στύλοι τών Εκκλησιών, τής αληθείας κήρυκες, λαμπάδες υπάρχοντες φαειναί, υμείς τώ πυρί τού Πνεύματος, πάσαν τήν πλάνην εφλέξατε, ανθρώπων τό γένος εφωτίσατε, καί νύν ικετεύσατε δεόμεθα, τώ Σωτήρι καί Θεώ ημών, ειρηνεύσαι τόν κόσμον, καί σώσαι τάς ψυχάς ημών.

Μαρτυρικόν

Στίχ. β'. Καί έστω η λαμπρότης Κυρίου τού Θεού ημών εφ' ημάς, καί τά έργα τών χειρών ημών κατεύθυνον εφ' ημάς, καί τό έργον τών χειρών ημών κατεύθυνον.

Εν πνέοντες, πρός έν βλέποντες, οι αθλοφόροι Μάρτυρες, μίαν οδόν ζωής ευράμενοι, τόν υπέρ Χριστού θάνατον, ζηλοτυπούντες αλλήλων τήν τελευτήν, ώ τού θαύματος! ώσπερ θησαυρούς, τάς βασάνους προαρπάζοντες, πρός αλλήλους έλεγον. Ότι κάν μή νύν αποθάνωμεν, τεθνηξόμεθα πάντως, καί τή γενέσει τά οφειλόμενα λειτουργήσομεν, ποιήσωμεν τήν ανάγκην φιλοτιμίαν, τό κοινόν ίδιον ηγησώμεθα, θανάτω ζωήν ωνησάμενοι. Ταίς πρεσβείαις αυτών ο Θεός, ελέησον ημάς.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Σήμερον γρηγορεί ο Ιούδας

Γέγονα καταγώγιον οίμοι, τών ηδονών ο πανάθλιος! Γέλως ούν ορώμαι, αεί τοίς εχθροίς μου, όθεν σοι προσπίπτω αγία Παρθένε, ίδε μου τήν θλίψιν, καί βοήθειάν μοι όρεξον, καί δακρύοις κάθαρον, καί ρύσαί με δέομαι, καί καταισχυνθείησαν, οι χαίροντες Αγνή τή απωλεία μου.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Ωραίος ήν καί καλός εις βρώσιν, ο εμέ θανατώσας καρπός, Χριστός εστι τό ξύλον τής ζωής, εξ ού φαγών ου θνήσκω, αλλά βοώ σύν τώ Ληστή. Μνήσθητί μου Κύριε, εν τή Βασιλεία σου.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Εκ τού βυθού τού τής απιστίας, τών εθνών τάς αγέλας σοφοί, ηγρεύσατε πρός πίστιν Θεοτερπή, καί νοητή τραπέζη, οψώνιον πολυτελές, πάντας προσηγάγετε, ένδοξοι Απόστολοι.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Τόν σκοτασμόν τής δεινής απάτης, τώ φωτί τού κηρύγματος, διώξαντες καρδίας τών ευσεβών, Απόστολοι Κυρίου, κατεφωτίσατε σαφώς, όθεν υμάς άσμασι, θείοις μακαρίζομεν.

Μαρτυρικόν

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Τεμνόμενοι μεληδόν τώ ξίφει, Αθληταί θείοι άτμητοι, εμείνατε αγάπης τού Λυτρωτού, πρός όν αναδραμόντες, νύν κατοικείτε εν χαρά, πάντα τά ουράνια, δόξη απαστράπτοντες.

Δόξα...

Ο κάκιστος καί φθορεύς τού γένους, τών ανθρώπων κατέχει με, πρεσβείαις τών κηρύκων η πανσθενής, Τριάς εξάρπασόν με, εκ τού φάρυγγος αυτού, ίνα μεγαλύνω σου, τό άμετρον έλεος.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τόν σύνθρονον τώ Πατρί Παρθένε, εξ αγνών σου αιμάτων σεμνή, προήγαγες φορούντα σάρκα θνητήν, όπως αθανατίση, τήν ουσίαν τών βροτών, όθεν κατά χρέος σε, πάντες μακαρίζομεν.

Ήχος βαρύς

Ουκ έτι κωλυόμεθα ξύλου

Στίχ. α'. Εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Ίνα Θεόν τόν άνθρωπον απεργάση, βροτός γέγονας Υπεράγαθε, καί σταυρούσαι, δόξα τή δόξη σου.

Στίχ. β'. Ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Ότε Σταυρώ σε δήμος Εβραίων, Λόγε, κατεδίκασε, γή εσείετο, καί ηλίου σέλας εκρύπτετο.

Στίχ. γ'. Από φυλακής πρωϊας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωϊας ελπισάτω Ισραήλ επί τόν Κύριον.

Ο ήλιος εσκότασεν Ελεήμον, σταυρουμένου σου, καί η κτίσις συνεκλονείτο, κράζουσα, Δόξα σοι.

Έτερα, τής Θεοτόκου

Σήμερον γρηγορεί ο Ιούδας

Στίχ. δ'. Ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος, καί πολλή παρ' αυτώ, λύτρωσις. καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραήλ έκ πασών τών ανομιών αυτού.

Κλίνόν μοι τό φιλάγαθον ούς σου, δεομένω Πανάμωμε, καί μή απορρίψης τού σού με προσώπου, μηδέ πόρρω πέμψης τής σής βοηθείας, δόλω γάρ ο δόλιος, σπουδάζει απολέσαι με, παραλόγοις πάθεσι, κινεί τήν καρδίαν μου, σύ δέ με συντήρησον, όλον τής αυτού βλάβης αμέτοχον.

Στίχ. ε'. Αινείτε τόν Κύριον πάντα τά έθνη, επαινέσατε αυτόν, πάντες οι λαοί.

Όφελος ουδαμώς εκ τής ύλης, ώ ψυχή μου γενήσεται, περί ήν σπουδάζεις εις μάτην τού βίου, περί ήν εκτήκεις σαυτήν ταίς φροντίσι, πάσαν ούν τήν μέριμναν, επίρριψον πρός Κύριον, τόν κρίναί σε μέλλοντα, καί δάκρυσι βόησον. Δέσποτα φιλάνθρωπε, σώσόν με πρεσβείαις τής Τεκούσης σε.

Στίχ. ς'. Ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού Κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Όνομα ευλαβείας Παρθένε, εμαυτώ έξω θέμενος, παίγνιον πορνείας, εντός χρηματίζω, καί αλαζονείας, γέλως καθορώμαι, θηρίοις γάρ δυσίν, ως αντιμάχοις, παραδέχομαι εξ απροσεξίας, διά τούτο ρύσαί με, σύ γάρ αγαλλίαμα, πέφυκας ψυχής μου καί πεποίθησις.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Ρήματα εν τώ τόκω σου Τέκνον, διών χαροποιά πρώην ήκουον, προσεδόκων, χαράς εμπλησθήναι, καί χαροποι ήσαι, ψυχάς τεθλιμμένας, ταύτα δέ πρός λύπην μετετράπη, τή σταυρώσει σου εναργώς τά πράγματα, η λύπη γάρ τήκει με, καί θανείν προήρημαι, πληρούσης τής λύπης τήν καρδίαν μου.

Απόστιχα Σταυρώσιμα

Ουκ έτι κωλυόμεθα ξύλου ζωής, τήν ελπίδα έχοντες τού Σταυρού σου, Κύριε δόξα σοι.

Στίχ. Α'. Πρός σέ ήρα τούς οφθαλμούς μου, τόν κατοικούντα εν τώ ουρανώ. Ιδού, ως οφθαλμοί δούλων εις χείρας τών κυρίων αυτών, ως οφθαλμοί παιδίσκης εις χείρας τής κυρίας αυτής, ούτως οι οφθαλμοί ημών πρός Κύριον τόν Θεόν ημών, έως ού οικτιρήσαι ημάς.

Κρεμάμενος Αθάνατε επί ξύλου, εθριάμβευσας τάς παγίδας τού διαβόλου, Κύριε δόξα σοι.

Μαρτυρικόν

Στίχ. Β'. Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, ότι επί πολύ επλήσθημεν εξουδενώσεως, επί πλείον επλ ήσθη η ψυχή ημών, τό όνειδος τοίς ευθηνούσι, καί η εξουδένωσις τοίς υπερηφάνοις.

Δόξα σοι Χριστέ ο Θεός, Αποστόλων καύχημα, Μαρτύρων αγαλλίαμα, ών τό κήρυγμα, Τριάς η ομοούσιος.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Σήμερον γρηγορεί ο Ιούδας

Τέτρωμαι τή ρομφαία τής λύπης, εν Σταυρώ καθορώσά σε, τόν επί υδάτων τήν γήν στερεούντα, καί καθάπερ δέρριν εκτείναντα πόλον, βλέπω γάρ γυμνόν κατεσφαγμένον σε κρεμάμενον, καί θανείν Υιέ μου νύν, αιρούμαι παμφίλτατε, φρίξον γή καί σείσθητι, έλεγεν η Πάναγνος δακρύουσα.

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα. Ήχος βαρύς

Ο δι' εμέ ανασχόμενος, τής εν Σταυρώ προσηλώσεως, δέξαι μου τήν άγρυπνον αίνεσιν, Χριστέ ο Θεός, καί σώσόν με ως φιλάνθρωπος.

Ο δεσπόζων τών ασωμάτων Δυνάμεων, καί γινώσκων τής ψυχής μου τό ράθυμον, τώ Σταυρώ σου σώσόν με, Χριστέ ο Θεός, ως φιλάνθρωπος.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Θεοτόκε αειπάρθενε, εν τώ Σταυρώ ορώσα, τόν Υιόν σου κρεμάμενον, ως Μήτηρ θρηνωδούσα, τήν αυτού εμεγάλυνας, φοβεράν συγκατάβασιν, απειρόγαμε Δέσποινα.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Πυρός φωτεινότερον, φλογός εναργέστερον, τό ξύλον ανέδειξας Χριστέ τό τού Σταυρού σου, καταφλέγον αμαρτίας τών νοσούντων, καί φωτίζον τάς καρδίας τών υμνούντων, τήν εκούσιόν σου σταύρωσιν, Χριστέ ο Θεός δόξα σοι.

Ο δι' ημάς τήν εκούσιον, καταδεξάμενος σταύρωσιν, σύντριψον εχθρούς, μή ειδότας σε Θεόν αληθή, καί σώσον ημάς.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Ότε προσηλώθης βουλήσει, καί υψώθης τώ Σταυρώ σου, η Θεοτόκος παρισταμένη έλεγε, Κύριε Κύριε, ουδεμιά γυναικί συνέβη τό άλγος μου, Θεόν σε επίσταμαι εκ τών θαυμάτων, καί ιδού βλέπω σε, νεκρόν εν ξύλω κρεμάμενον, αλλ' ανάστηθι, ως είπας, όπως σοι βοώ, χαίρουσα, δόξα σοι.

Μετά τήν γ' Στιχολογίαν

Καθίσματα έτερα

Ο τού Αδάμ τό κατάκριμα, ξύλω Σταυρού ιασάμενος, ίασαι ημών τά συντρίμματα τών καρδιών, καί σώσον ημάς.

Μαρτυρικόν

Άγιοι πρεσβεύσατε, άφεσιν δωρηθήναι ημίν, τών πλημμελημάτων ημών, καί τών προσδοκωμένων, δεινών ρυσθήναι ημάς, καί πικρού θανάτου δεόμεθα.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Ασπόρως συνέλαβες, εν μήτρα σου Παρθένε Θεοτόκε, όνπερ κατείδες εν Σταυρώ κρεμάμενον, απαύστως ούν ικέτευε, υπέρ τών ψυχών ημών.

Κανών Σταυρώσιμος, ού η Ακροστιχίς

Χριστός ξύλω πέπαυκε τήν ξύλου βλάβην. Άσμα Ιωσήφ

Ωδή α' Ήχος βαρύς

Ο Ειρμός

Τώ εκτινάξαντι Θεώ, τόν Φαραώ εν θαλάσση Ερυθρά, επινίκιον ωδήν άσωμεν, ότι δεδόξασται.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Χριστός υψούμενος Σταυρώ, πρός εαυτόν πάντας είλκυσε πιστούς, καί κατέρραξεν εχθρόν, άπαντας τόν καταπτώσαντα.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ρείθρον ζωής μοι Ιησού, εκ ζωηφόρου επήγασας πλευράς, καί ενέκρωσας εχθρόν, Δέσποτα νεκρός γενόμενος.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ικετηρίαν τώ Χριστώ, υπέρ ημών οι Αθλοφόροι εκτενή, προσηνέγκατε φρικτής, άπαντας ρυσθήναι κρίσεως.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σοβαρευόμενον εχθρόν, ταπεινωθέντες υμείς διά Χριστόν, κατεπτώσατε σοφοί, Μάρτυρες τή θεία χάριτι.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τόν ανατείλαντα εκ σού, υπερβολή ευσπλαγχνίας, εν Σταυρώ καθορώσα, θρηνωδείς, Δέσποινα τούτον δοξάζουσα.

Έτερος, τής Υπεραγίας Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Τώ συντρίψαντι πολέμους, εν βραχίονι αυτού, καί διαβιβάσαντι, τόν Ισραήλ εν Ερυθρά θαλάσση, άσωμεν αυτώ, ως λυτρωτή ημών Θεώ, ότι δεδόξασται.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ως τερπνότατον ασμάτων, ωδήν Θεοτερπή, ευχαριστίας ένεκα προσφέρομεν, τό Χαίρέ σοι Αγνή, ότι εκ θλίψεως χαράν, ημίν εβράβευσας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τού ελέους σουτήν χάριν, καί τής σκέπης τήν ισχύν, ου σιωπώμεν Παρθένε πανύμνητε, κηρύττομεν δέ νύν, ότι κινδύνων χαλεπών, ημάς διέσωσας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εκ ποικίλων λυτρωθέντες, πειρασμών καί συμφορών, ταίς μητρικαίς σου πρεσβείαις Πανύμνητε, ψάλλομεν θερμώς, ευχαριστίας σοι φωναίς, ωδήν επινίκιον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Κροσσωτοίς κεχρυσωμένη, ως χρυσοίς ταίς αρεταίς, καί ταίς τού Πνεύματος χάρισι Πάναγνε, ως νύμφη τού Πατρός, ωραϊσθείσα αληθώς, εδείχθης Μήτηρ Θεού.

Ωδή γ'

Ο Ειρμός

Εστερεώθη τή πίστει, Χριστού η Εκκλησία, καί γάρ απαύστως εν ύμνοις, βοά μελωδούσα, Άγιος εί Κύριε, καί σέ υμνεί τό πνεύμά μου.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ο απαθής κατ' ουσίαν, πώς πάθος υπέστης; ο τήν ζωήν μοι εμπνέων, πώς θνήσκεις εν ξύλω; Μέγα σου τό έλεος, καί η μακροθυμία σου.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Σταυρώ ληστών μέσον Λόγε, αδίκως ανυψώθης, καί εδικαίωσας πίστει, τόν σέ επεγνωκότα, Κτίστην πάσης κτίσεως, εθελουσίως πάσχοντα.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ξέσεις σαρκός καρτερούντες, χειρών τε αφαιρέσεις, καί τών ποδών καί παντοίων, μελών Αθλοφόροι, δόξης επετύχετε, υπέρ ημών πρεσβεύοντες.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Υπερβολή τών βασάνων, ενθέως λαμπρυνθέντες, τήν υπερβάλλουσαν δόξαν, Σοφοί νύν κληρούσθε, πάντοτε πρεσβεύοντες, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Λύσιν ημίν οφλημάτων, αγνή Παρθένε δίδου, ταίς μητρικαίς σου πρεσβείαις, η τόν Σταυρώ παγέντα, άνθρωπον γενόμενον, Θεόν Λόγον κυήσασα.

Έτερος, τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Ο ουρανούς τώ λόγω στερεώσας, καί τό τής γής θεμέλιον εδράσας, επί υδάτων πολλών, στερέωσόν μου τόν νούν, εις τό θέλημά σου, μόνε Φιλάνθρωπε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τό τής χαράς, τής θείας μεγαλείον, ως παροχήν ημίν τής σωφροσύνης, ευχαριστίας φωναίς, προφθάσωμεν ευσεβώς, χαιρετίζοντες αυτήν, ως προστασίαν ημών.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Οι διά σού, ρυσθέντες τών κινδύνων, καί διά σού χαράς επιτυχόντες, Μήτηρ ανύμφευτε, ως δοτήρα αγαθήν, καί προστάτιν ευκλεή, πάντες δοξάζομεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Καταλλαγήν, πταισμάτων και κινδύνων, τήν θεϊκήν πρεσβείαν σου πλουτούντες, Μήτηρ Χριστού του Θεού, ως αιτίαν αγαθών, ανυμνούμεν σε πιστώς, ευχαριστίας φωναίς.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η τής χαράς, πηγή τής αθανάτου, βρύεις χαράς τά ρείθρα ιαμάτων τοίς κινδυνεύουσι, καί σώζεις πάντας Αγνή, ως αέναος ημών, αγαθοδότις Θεού.

Ωδή δ'

Ο Ειρμός

Εισακήκοα τήν ακοήν σου, καί εφοβήθην, κατενόησα τά έργα σου, καί εξέστην Κύριε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ωραιότατος καθάπερ βότρυς, Σταυρώ υψώθης, ευφροσύνης γλεύκος Δέσποτα, εναποστάξας φιλάνθρωπε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Πολυώδυνα ανθρώπων πάθη, έπαυσας Λόγε, πάθος Δέσποτα εκούσιον, εν τή σαρκί σου δεξάμενος.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ετραυμάτισαν τώ τραυματούσθαι, οι Αθλοφόροι, τόν πολέμιον καί ώφθησαν, ιατροί τών παθημάτων ημών.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Παρετάξαντο πρός τούς τυράννους, οι Αθλοφόροι, καί νικήσαντες εστέφθησαν, νικητικοίς διαδήμασι.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Αεκύησας άνευ σποράς, Παρθένε τόν Λόγον, τόν Σταυρώ εξαφανίσαντα, τήν φθοράν αγαθότητι.

Έτερος, τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Εκάλυψεν ουρανούς Χριστέ ο Θεός, εν τή σή οικονομία, η αρετή τής αφράστου, σοφίας σου Φιλανθρωπε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Επάξιόν σοι ωδήν, τό Χαίρε Αγνή, οι ρυσθέντες τών κινδύνων, ταίς σαίς πρεσβείαις Παρθένε, γηθόμενοι προσάγομεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Επήγειρον καθ' ημών, κινδύνους πολλούς, τών παθών αι αμαρτίαι, αλλά η θεία σου σκέπη, ημάς Αγνή ερρύσατο.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ευχάριστόν σοι ωδήν, ψυχής ταίς χερσίν, επισείομεν Παρθένε, τοίς θείοις ύμνοις σκιρτώντες, εκ θλίψεως ρυσθέντες πολλής.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μακάριοι αληθώς, οι σέβοντές σε Θεοτόκε Παναγία, ότι εν σοί αμαρτίας, καί θλίψεως ερρύσθημεν.

Ωδή ε'

Ο Ειρμός

Ορθρίζει τό πνεύμά μου, πρός σέ ο Θεός, διότι φώς εί, καί τά σά προστάγματα, εγένοντο ιάματα, τοίς δούλοις σου φιλάνθρωπε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Υψούμενος Δέσποτα εν ξύλω σαρκί, τήν κτίσιν πάσαν, εκ βαράθρων χαλεπών, τής αγνωσίας είλκυσας, πρός γνώσίν σου φιλάνθρωπε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Κρανίου σε τόπω εξητήσαντο, λαός άνομος, σταυρωθήναι Ιησού, τήν κάραν τήν ολέθριον, τού όφεως συντρίβοντα.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Εστήσατε δυσσεβείας ρεύματα, Χριστού Μάρτυρες, θείοις αίμασιν υμών, καί Φαραώ τόν τύραννον, εν τούτοις απεπνίξατε.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τοίς όνυξιν αφειδώς ξεόμενοι, εσπαράξατε, τοίς ελέγχοις Αθληταί, καρδίας ματαιόφρονας, καί νικηταί γεγόνατε.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ηγίασεν ο Θεός τήν μήτραν σου, αγία Σεμνή, κατοικήσας εν αυτή, καί εν Σταυρώ υψούμενος, τήν κτίσιν συνανύψωσε.

Έτερος, τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Διασκεδάσας τήν νύκτα τών παθών, λάμψον μοι φώς νοερόν, ο τό αρχέγονον σκότος, τής αβύσσου διώξας, καί τό πρωτόκτιστον φώς, καταλάμψας τώ κόσμω, Δημιουργέ τού παντός.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τής αμαρτίας αναίρεσιν πιστών, Παρθένε τέτοκας, καί εκ κινδύνων καί πόνων, διεσώθη ο κόσμος, διό τό Χαίρέ σοι, καί ημείς εκβοώμεν, ρυσθέντες εκ θλίψεως.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Κατασχεθέντες ποικίλοις πειρασμοίς, άχραντε Δέσποινα, καί αθυμία καί θλίψει, καί δεινή περιστάσει, απογνωσθέντες ημείς, ευφροσύνης ελπίδα, σέ επλουτήσαμεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ως σωτηρίας φύλαξ τών πιστών, καί οικετών σου Αγνή, αποδιώκεις κινδύνους, καί φρουρείς απημάντους, διό οι μέτοχοι, τών πολλών αγαθών σου, ευχαριστούμεν ωδαίς.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ευχαριστούμέν σοι ρυσθέντες διά σού, αμαρτημάτων πολλών, καί ασθενείας καί πόνων, καί κινδύνων χαλεπών, άχραντε Δέσποινα, η ελπίς η βεβαία, τών πιστών σου οικετών.

Ωδή ς'

Ο Ειρμός

Ο Ιωνάς εκ κοιλίας άδου εβόα. Ανάγαγε εκ φθοράς τήν ζωήν μου, ημείς δέ σοι βοώμεν, Παντοδύναμε Σωτήρ ελέησον ημάς.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Νοσήσασαν τών ανθρώπων τήν φύσιν, επέφανας διά σπλάγχνα ελέους, ιατρέ τών νοσούντων, καί ιάσω τώ Σταυρώ καί τώ πάθει σου.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ξύλω τό πρίν ο Αδάμ κατεκρίθη, ξύλω δέ νύν τού Σταυρού δικαιούται, τήν είσοδον λαμβάνων, Παραδείσου καί τρυφής τήν απόλαυσιν.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Υμνούμεν σε τόν Σταυρώ υψωθέντα, δοξάζομεν τόν ακάνθαις στεφθέντα, καί δόξη στεφανούντα, τούς ανθρώπους Βασιλεύ υπεράγαθε.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Λυμαντικήν απωσάμενοι βλάβην, οι Αθληταί τής ειδωλομανίας, βασάνοις ομιλούντες καί θανόντες, σύν Χριστώ βασιλεύουσιν.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ου διωγμός, ου λιμός, ου γυμνότης, ου κίνδυνοι, ουδέ θάνατος όλως, τούς θείους Αθλοφόρους, τής αγάπης τού Χριστού διεχώρισαν.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Υμνολογείς τόν εκ σού σαρκωθέντα, καί θρηνωδείς, εν Σταυρώ υψωθέντα, αυτόν κατανοούσα, Μητροπάρθενε αγνή παναμώμητε.

Έτερος τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Βυθώ αμαρτημάτων, περιπεσών Αγαθέ, ως Ιωνάς εκ τού κήτους βοώ σοι. Ανάγαγε εκ φθοράς τήν ζωήν μου, καί σώσόν με φιλάνθρωπε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Αγγέλων γλώσσαι Κόρη, τά σά εγκώμια, ανακηρύττειν ου σθένουσιν Αγνή, ημείς δέ νύν δουλικώς, δανεισάμενοι τό Χαίρε, τού Γαβριήλ προσφέρομεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εις βάθος αθυμίας, καί περιστάσεως, ταίς αμαρτίαις ημών, πεπτωκότες ερρύσθημεν, διά σού τής ανάγκης τών κινδύνων, Παρθένε Θεοτόκε Αγνή.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Υπόχρεων ειργάσω, πάντα τόν κόσμον Αγνή, ευχαριστείν καί αινείν καί δοξάζειν, τήν χάριν σου ευσεβώς, διά σού γάρ τών κινδύνων, καί θλίψεων λυτρούμεθα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εν νυκτί καί εν ημέρα, καί φανερώς καί κρυπτώς, επί τήν σήν καταφεύγομεν, πάντες βοήθειαν, Παναγία Θεοτόκε Αγνή, καί σεπτώς σε γεραίρομεν.

Ωδή ζ'

Ο Ειρμός

Κάμινον Παίδες, πυρίφλεκτον πάλαι, δροσοβολούσαν υπέδειξαν, ένα Θεόν ανυμνούντες καί λέγοντες, ο υπερυψούμενος, τών Πατέρων Θεός καί υπερένδοξος.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Βάρος κουφίζων, τών ανομιών μου, μέσον, ανόμων ανήρτησαι, επί Σταυρού Ιησού υπεράγαθε, ο υπερυψούμενος, τών Πατέρων Θεός καί υπεράγαθος.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Λόγχη ενύγης, τήν θείαν πλευράν σου, καί τής πλευράς τό ολίσθημα, επανορθώσω, φλογίνη ρομφαία δέ, διδόναι μοι είσοδον, Παραδείσου, Σώτερ προστάττεις πάντοτε.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Άστρα εν ύψει, τεθεμελιωμένα, τής Εκκλησίας οι Άγιοι, γεγενημένοι τήν κτίσιν αυγάζουσιν, άθλων ταίς λαμπρότησι, καί τών ιαμάτων φαιδρότησι.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Βίβλος προσφέρει, αεί γεγραμμένους, ζώντων Κυρίου τούς Μάρτυρας, τά γεγραμμένα Θεού δικαιώματα, προθύμως φυλάξαντας, καί ενηθληκότας στερρότατα.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η Παναγία, πανάγιον Λόγον, τόν εξ αυτής ανατείλαντα, εν τώ αγίω Σταυρώ ανυψούμενον, καί καθαγιάζοντα τούς ανθρώπους, ορώσα επωδύρετο.

Έτερος, τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Τούς εν Καμίνω Παίδας μιμούμενοι, οι τού Πνεύματος τήν δρόσον δεξάμενοι, εν πίστει κραυγάζομεν. Ευλογείτε τά έργα, Κυρίου τόν Κύριον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τό Χαίρειν ευχαρίστως σοι προσφέρομεν, πάσης δυσχερείας διά σού, Μήτηρ Θεού ως αληθώς λελυτρωμένοι καί συμφώνως κράζοντες, εν ευφροσύνη καί χαρά, σε μεγαλύνομεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ηυλίσθημεν εσπέρας, κλαυθμώ πολλώ, επί τή προσδοκία τών κακών, αλλά τήν σήν θεοπρεπή σκέπην Παρθένε, δεηθέντες εύρομεν, αγαλλίασιν καί λύσιν, απάσης θλίψεως.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ως θείον καταφύγιον, τήν σκέπην σου, πάντες κεκτημένοι πρός Θεόν, εν πειρασμοίς καί διωγμοίς, καί αμαρτίαις, επί σοί προσπίπτομεν, καί διά σού απαλλαγήν, πλουτούμεν Άχραντε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τήν χάριν τής πρεσβείας σου κηρύττομεν, στόματι καί πνεύματι αεί, ως δι' αυτής καί πειρασμών καί τυραννίδος, καί βαρείας θλίψεως, καί παντοίων παθών, οι δούλοί σου λυτρούμενοι.

Ωδή η'

Ο Ειρμός

Τόν μόνον άναρχον, Βασιλέα τής δόξης, όν ευλογούσιν ουρανών αι Δυνάμεις, καί φρίττουσι τών Αγγέλων αι τάξεις, υμνείτε Ιερείς, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Νεκρόν με έδειξε, τό τής γνώσεως ξύλον, σύ δε Χριστέ μου νεκρωθείς επί ξύλου, εζώωσας καί εφώτισας ψάλλειν, Υμνείτε Ιερείς, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ακάνθαις έστεψεν, ο παράνομος δήμος, σέ Βασιλεύ παρακοής εκριζούντα, τήν άκανθαν, Αδάμ τού πρωτοπλάστου, καί ύψωσε Σταυρώ, τόν πάντας εκ τού βάθους, ελκύσαντα τής πλάνης.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Συνέσει τείναντα, ουρανούς σε τανύει, επί τού ξύλου ο λαός ο αγνώμων, ιώμενον τάς ημών αμαρτίας, τώ πάθει σου Σωτήρ, καί παύσαντα τούς πόνους, τοίς εκ τών ήλων πόνοις.

Μαρτυρικόν

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Μαρτύρων λείψανα, ευωδίαν θαυμάτων, τοίς προσιούσιν αδιστάκτω καρδία, εκπέμπουσι, καί παθών δυσωδίαν, διώκουσιν αεί, καί πάσιν ευρωστίαν, ενθέως χορηγούσι.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Αγίων τάγματα, λιτανεύουσι Κόρη, τόν εκ γαστρός σου προελθόντα Δεσπότην, τόν δείξαντα, εν Σταυρώ τούτοις τρίβον, αθλήσεως Αγνή, καί σέ δοξολογούσιν, ως πάντων Βασιλίδα.

Έτερος, τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Τόν υπ' Αγγέλων ασιγήτως, εν υψίστοις δοξαζόμενον Θεόν, οι ουρανοί τών ουρανών, γή καί όροι καί βουνοί καί βυθός, καί πάν γένος ανθρώπων, ύμνοις αυτόν ως Κτίστην, καί Λυτρωτήν ευλογείτε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ως λυτρωθέντες καταιγίδος, αμαρτίας καί παθών καί πειρασμών, ταίς σαίς πρεσβείαις αγαθή, Θεοτόκε ευχαρίστω φωνή, τό Χαίρε σοι βοώμεν, ως διά σού εκ θλίψεως, εις χαράν μετελθόντες.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εν τή οδύνη τών κινδύνων, κεκραγότας ου παρείδες Αγαθή, αλλά δεήσεως πτωχής, επακούσασα ερρύσω ημάς, εκ θλίψεως μεγάλης, όθεν πιστώς τήν σήν πρεσβείαν, Αγνή ανυμνούμεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Αμαρτημάτων καί πταισμάτων, η αιτία νύν επήγειρεν ημίν, θλίψεις κινδύνων καί παθών, καί ανθρώπων πειρασμούς απηνείς, ταίς σαίς Θεοκυήτορ, θείαις λιταίς ερρύσθημεν, εξ εχθρών παραδόξως.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Οι οικτιρμοί σου επί πάντας, αενάως καταπέμπονται Χριστέ, αγαθοδότως αληθώς, ταίς πρεσβείαις τής Τεκούσης σε, εν ταύτη γάρ πλουτούμεν, Χριστιανοί τό έλεός σου, Σωτήρ ελεήμον.

Ωδή θ'

Ο Ειρμός

Πανύμνητε, τών ουρανών υψηλοτέρα, η τόν άναρχον Λόγον ασπόρως συλλαβούσα, καί σεσαρκωμένον Θεόν, τεκούσα τοίς ανθρώποις, ωδαίς πάντες σε πιστοί μεγαλύνομεν.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ικρίω σε, ανυψωθέντα ως εώρα, Βασιλεύ τών απάντων ο ήλιος εσβέσθη, καί τό καταπέτασμα τό τού ναού, ερράγη, η φαιδρότης Ιησού παντοδύναμε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ώ ρυξάν σου, χείρας, οι άνομοι καί πόδας, καί πλευράν ζωηφόρον, εκέντησαν τή λόγχη, καί χολήν καί όξος σε, επότισαν Οικτίρμον, τού παντός τόν γλυκασμόν καί Θεόν ημών.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Συνέτριψαν, τού αρχεκάκου τάς παγίδας, συντριβόμενοι πάσαις, ιδέαις τών βασάνων, καί στεφανηφόροι τή νίκη γεγονότες, οι γενναίοι Αθληταί μακαρίζονται.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ηγίασαν, τή καταθέσει τών λειψάνων, πάσαν γήν οι Αθλοφόροι καί έπαυσαν τάς κνίσσας, τών ειδωλοθύτων, πυρί προσομιλούντες, καί εν τούτω μυστικώς, ολοκαυτούμενοι.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φιλάγαθε, τών Χερουβείμ αγιωτέρα, η Θεού Θεόν Λόγον σαρκί, αποτεκούσα, τόν ανυψωθέντα σαρκί Σταυρώ εθελουσίως, υπέρ πάντων εκτενώς, τούτον πρέσβευε.

Έτερος, τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Ασπόρου τόκου σύλληψιν, τίς ερμηνεύσει βροτών; αφθόνου τόκου γέννησιν, τίς μή θαυμάει γηγενών; διό σε αι φυλαί τής γής, Θεοτόκε μεγαλύνομεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τό Χαίρε επαξίως σοι, μετά φωνής αλαλαγμού, Παρθένε νύν προσφέρομεν, σύν τώ Αγγέλω Γαβριήλ, ρυσθέντες εκ ποικίλων πειρασμών, Θεοτόκε ταίς πρεσβείαις σου.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Χαρά καί αγαλλίασις, καί ευφροσύνη θεϊκή, Παρθένε απειρόγαμε ημίν επλήθυνε Θεού, ιδού γάρ οι πενθούντες χαλεπώς, αγαλλόμεθα πρεσβείαις σου.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Θυσίαν σοι αινέσεως, θύω καί γλώσση καί φωνή, ωδήν ευχαριστήριον, αποδιδούς σοι εκτενώς, Παρθένε ως ηυξάμην διά σού, εν ημέρα ρυσθείς εκ θλίψεως.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Συγχαίρομέν σοι Άχραντε, τώ θείω τόκω ευσεβώς, χαράν ημίν έβλυσας, εκ θλίψεως καί πειρασμού, διό σοι ευχαρίστως καί ημείς, τήν ωδήν αποπληρούμεν.

Απόστιχα τών Αίνων, Σταυρώσιμα

Δεσπότης ών φιλάνθρωπε Ζωοδότα, εξηγόρασας διά Σταυρού σου τήν οικουμένην, Κύριε δόξα σοι.

Στίχ. α'. Ενεπλήσθημεν τό πρωϊ τού ελέους σου, Κύριε, καί ηγαλλιασάμεθα καί ηυφράνθημεν έν πάσαις ταίς ημέραις ημών. Ευφρανθείημεν, ανθών ημερών εταπείνωσας ημάς, ετών, ών είδομεν κακά, καί ίδε επί τούς δούλους σου καί επί τά έργα σου, καί οδήγησον τούς υιούς αυτών.

Σταυρώ προσηλώθη, η άμπελος η αληθινή, ετρύγησαν τά έθνη, Παράδεισον μετά Ληστού. Αύτη η δόξα τής Εκκλησίας, ούτος ο πλούτος τής βασιλείας, ο παθών δι' ημάς, Κύριε δόξα σοι.

Μαρτυρικόν

Στίχ. β'. Καί έστω η λαμπρότης Κυρίου τού Θεού ημών εφ' ημάς, καί τά έργα τών χειρών ημών κατεύθυνον εφ' ημάς, καί τό έργον τών χειρών ημών κατεύθυνον.

Τήν μνήμην τών αγίων σου, Αθλοφόρων εορτάζοντες, σέ ανυμνούμεν Χριστέ βοώντες, Κύριε δόξα σοι.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Σήμερον γρηγορεί ο Ιούδας

Σταύρωσιν καί σφαγήν ως κακούργος, κατεδέξω Μακρόθυμε, ίνα πεπτωκότας ημάς διά ξύλου, πάλιν διά ξύλου Σταυρού σου υψώσης, αλλ' η τετοκυίά σε Παρθένος εξεπλήττετο, νεκρόν καθορώσά σε, καί στένουσα έκραζεν. Ώ μανία άδικος! πώς κτείνουσιν άνομοι τόν Δίκαιον;

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Ωραίος ήν καί καλός εις βρώσιν, ο εμέ θανατώσας καρπός, Χριστός εστι τό ξύλον τής ζωής, εξ ού φαγών ου θνήσκω, αλλά βοώ σύν τώ Ληστή. Μνήσθητί μου Κύριε, εν τή Βασιλεία σου.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Ιώμενος τού Αδάμ τό άλγος, ό υπέστη εχθρού συμβουλή, υψώθης επί ξύλου Βασιλεύ, καί άλγος καθυπέστης, χείρας καί πόδας, ηλωθείς, όθεν σου δοξάζομεν, Λόγε τό μακρόθυμον.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Εν μέσω σε τών ανόμων δήμος, τών Εβραίων εσταύρωσε, τόν μόνον Νομοδότην Λυτρωτά, πάσης παρανομίας, εκλυτρούμενον Χριστέ, γένος τό ανθρώπινον, όθεν ανυμνούμέν σε.

Μαρτυρικόν

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Τά στίγματα τών πολλών βασάνων, ως τερπνά ωραϊσματα, προσφέροντες οι θείοι Αθληταί, κόσμος τής Εκκλησίας, εγνωρίσθησαν φαιδρός, πάντοτε πρεσβεύοντες, υπέρ τών ψυχών ημών.

Δόξα...

Διάσωσον ώ Τριάς αγία, τούς σούς δούλους υμνούντάς σε, δυνάμωσον ισχύϊ τού Σταυρού, καί πρός τήν άνω Πόλιν, βαίνειν οδήγησον ημάς, ένθα καί γενόμενοι, εύροιμεν τό έλεος.

Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Μή έχοντα καθορώσα είδος, ουδέ κάλλος Χριστέ, σέ σαρκί υψούμενον εν ξύλω τού Σταυρού, η πάναγνος Παρθένος, ανεβόα οδυνηρώς, Οίμοι! πώς σε άνομοι, Τέκνον κατεσπάραξαν.

Ήχος βαρύς

Στίχ. α'. Εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Άγιοι Μάρτυρες, οι καλώς αθλήσαντες, καί στεφανωθέντες, πρεσβεύσατε πρός Κύριον, ελεήθήναι τάς ψυχάς ημών.

Στίχ. β'. Ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Καταφρονήσαντες πάντων τών επί γής, άνιοι Μάρτυρες. καί εν σταδίω τόν Χριστόν ανδρειως κηρύξαντες, αμοιβάς τών βασάνων, παρ' αυτού εκομίσασθε, αλλ' ως έχοντες παρρησίαν, αυτόν ικετεύσατε, ως Θεόν παντοδύναμον, τάς ψυχάς ημών σώσαι, τών εις υμάς προστρεχόντων δεόμεθα.

Στίχ. γ'. Από φυλακής πρωϊας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωϊας ελπισάτω Ισραήλ επί τόν Κύριον.

Πανεύφημοι Μάρτυρες, θρέμματα πνευματικα, ολοκαυτώματα λογικά, θυσία δεκτή, ευάρεστος τώ Θεώ, υμάς ουχ η γή κατέκρυψεν, αλλ' ουρανός υπεδέξατο. Αγγέλων συμμέτοχοι γεγόνατε, μεθ' ών ικετεύσατε δεόμεθα, τώ Σωτήρι καί Θεώ ημών, ειρηνεύσαι τόν κόσμον, καί σώσαι τάς ψυχάς ημών.

Έτερα Προσόμοια, Δεσποτικά

Ουκ έτι κωλυόμεθα

Στίχ. δ'. Ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος, καί πολλή παρ' αυτώ, λύτρωσις. καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραήλ έκ πασών τών ανομιών αυτού.

Σώτερ μή καταισχύνης με, όταν έλθης κρίναι κόσμον άπαντα, τόν αισχύνης έργα ποιήσαντα.

Στίχ. ε'. Αινείτε τόν Κύριον πάντα τά έθνη, επαινέσατε αυτόν, πάντες οι λαοί.

Αμέτρητά σοι πταίσας, αμετρήτους κολάσεις εκδέχομαι, ο Θεός μου οίκτειρον καί σώσόν με.

Νεκρώσιμον

Στίχ. ς'. Ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού Κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Άγιοι Μάρτυρες, οι καλώς αθλήσαντες, καί στεφανωθέντες, πρεσβεύσατε πρός Κύριον, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Ανάπαυσον τούς πίστει κεκοιμημένους, εν αυλαίς σου Δέσποτα, καί Βασιλείας σου αξίωσον.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Μήτηρ μέν εγνώσθης, υπέρ φύσιν Θεοτόκε, έμεινας δέ Παρθένος, υπέρ λόγον καί έννοιαν, καί τό θαύμα τού τόκου σου, ερμηνεύσαι γλώσσα ου δύναται, παραδόξου γάρ ούσης τής συλλήψεως Αγνή, ακατάληπτός εστιν ο τρόπος τής κυήσεως, όπου γάρ βούλεται Θεός, νικάται φύσεως τάξις. Διό σε πάντες Μητέρα τού Θεού γινώσκοντες, δεόμεθά σου εκτενώς, πρέσβευε, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Απόστιχα, Δεσποτικόν

Στίχ. Μνησθήσομαι τού ονόματός σου εν πάση γενεά καί γενεά.

Δόξα σοι Χριστέ ο Θεός, Αποστόλων καύχημα, Μαρτύρων αγαλλίαμα, ών τό κήρυγμα, Τριάς η ομοούσιος.

Νεκρώσιμα

Στιχ. Άκουσον, θύγατερ, καί ίδε, καί κλίνον τό ούς σου, καί επιλάθου τού λαού σου καί τού οίκου τού Πατρός σου.

Κατ' εικόνα σήν καί ομοίωσιν, πλαστουργήσας κατ' αρχάς τόν άνθρωπον, εν Παραδείσω τέθεικας, κατάρχειν σου τών κτισμάτων, φθόνω δέ διαβόλου απατηθείς, τής βρώσεως μετέσχε, τών εντολών σου παραβάτης γεγονώς, διό πάλιν αυτόν εις γήν εξ ής ελήφθη, κατεδίκασας επιστρέφειν Κύριε, καί αι τείσθαι τήν ανάπαυσιν.

Στιχ. Τό πρόσωπόν σου λιτανεύσουσιν οι πλούσιοι τού λαού.

Ανάπαυσον Σωτήρ ημών ζωοδότα, ούς μετέστησας αδελφούς ημών, εκ τών προσκαίρων, κράζοντας, Κύριε δόξα σοι.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Όρος θείον άγιον, είδέ σε ο Δανιήλ, καί Ησαϊας δέ ο σοφός, Μητέρα Θεού εκήρυξέ σε Σεμνή, Θεόν εν σαρκί χωρήσασαν, τόν Αδάμ πλαστουργήσαντα, όν τά Χερουβείμ ετρόμαξαν σαρκούμενον, υμνούντα καί δοξάζοντα, ασιγήτω τρισαγία φωνή, αλλά τούτον αίτησαι, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Μαρτυρικά. Ήχος βαρύς

Οι Μάρτυρές σου Κύριε, τόν εχθρόν ετροπώσαντο, καί τών ειδώλων τήν πλάνην κατήργησαν, καθοπλισάμενοι τού Σταυρού τήν δύναμιν, διό καί σύν Αγγέλοις ανυμνούντες, κραυγάζουσι τόν επινίκιον ύμνον, δοξολογούντές σε Χριστέ. Αυτών ταίς ικεσίαις, δώρησαι ημίν τό μέγα έλεος.

Οι Άγιοί σου Κύριε, επί τής γής αγωνισάμενοι, τόν εχθρόν κατεπάτησαν, καί τών ειδώλων τήν πλάνην κατήργησαν, διό καί τούς στεφάνους, παρά σού εκομίσαντο, τού φιλανθρώπου Δεσπότου, καί ελεήμονος Θεού, τού παρέχοντος τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Ως τής ημών Αναστάσεως θησαύρισμα, τούς επί σοί πεποιθότας Πανύμνητε, εκ λάκκου καί βυθού πταισμάτων ανάγαγε, σύ γαρ τούς υπευθύνους τή αμαρτία, έσωσας τεκούσα τήν σωτηρίαν, η πρό τόκου Παρθένος, καί εν τόκω Παρθένος, καί μετά τόκον πάλιν ούσα Παρθένος.

Έτερα Καθίσματα, μετά τόν άμωμον

Μαρτυρικόν

Άγιοι πρεσβεύσατε, άφεσιν δοθήναι ημίν, τών πλημμελημάτων ημών, καί τών προσδοκωμένων δεινών, ρυσθήναι ημάς, καί πικρού θανάτου δεόμεθα.

Νεκρώσιμον

Ο θάνατός σου Κύριε, τοίς νεκροίς ζωήν εξήνθησε, τόν γάρ άδην εσκύλευσας, ανακαλύπτων τούς εν σκότει καθεύδοντας, διό σε Ζωοδότα, ως Θεόν ικετεύομεν. Ούς εξ ημών προσελάβου, μετά Δικαίων ανάπαυσον, όπως εύρωσιν εν κρίσει, τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Χαίρε η τόν αχώρητον εν ουρανοίς, χωρήσασα εν μήτρα σου. Χαίρε Παρθένε τών Προφητών τό κήρυγμα, εξ ής έλαμψεν ο Εμμανουήλ. Χαίρε Μήτηρ Χριστού τού Θεού.

Κανών εις Μάρτυρας, Οσίους, Ιεράρχας, καί εις Κοιμηθέντας, ού η Ακροστιχίς

Χορούς ανυμνώ Ποιμένων καί Μαρτύρων, εγώ ο Ιωσήφ

Ωδή α' Ήχος βαρύς

Ο Έιρμός

Τώ συνεργήσαντι Θεώ, Μωϋσή εν Αιγύπτω, εξαγαγείν τόν Ισραήλ, αυτώ μόνω άσωμεν, ότι δεδόξασται.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Χορός Μαρτύρων απλανών, πάσαν πλάνην νικήσας, τού πολεμήτορος, χορεύει γηθόμενος, πρό προσώπου τού Κτίσαντος.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι Ιεράρχαι τού Χριστού, καί οι Όσιοι πάντες, αγωνισάμενοι, τρυφής ηξιώθησαν, αιωνίου εν χάριτι.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ρύσαι ημάς πάσης οργής, Προφητών καί Οσίων, καί Γυναικών ιερών, Χριστέ παρακλήσεσι, καί σώσον τάς ψυχάς ημών.

Νεκρώσιμον

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ο διαπλάσας με εκ γής, καί εις γήν πάλιν Λόγε, καθυποστρέφειν με, κελεύσας ανάπαυσον, ούς εν πίστει μετέστησας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Υπεραγία η Θεόν, υπεράγιον Λόγον, αποκυήσασα, αγίασον άπαντας, τούς πίστει σε δοξάζοντας.

Έτερος, εις Κοιμηθέντας, ού η Ακροστιχίς

Κανών τόν αυτόν έβδομος σκοπόν φέρων

Ο Ειρμός

Νεύσει σου πρός γεώδη, αντιτυπίαν μετήχθη, η πρίν ευδιάχυτος, υδάτων φύσις Κύριε, όθεν αβρόχως πεζεύσας, άδει Ισραήλ σοι, ωδήν επινίκιον.

Στίχ. Πρεσβείαις τών Μαρτύρων σου ανάπαυσον, Κύριε, τάς ψυχάς τών δούλων σου.

Κόσμος ωραϊσμένος, τών αρετών ταίς ιδέαις, καί θείον ανάθημα, τοίς διαφόροις κάλλεσι, λάμπον ταίς θεοσημείαις, Μάρτυρες Χριστώ, τώ Θεώ προσηνέχθητε.

Στίχ. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Αίγλης τής απροσίτου, καί τρισηλίου λαμπάδος, τυχείν καταξίωσον, τούς μεταστάντας δούλους σου, ένθα απέδρα οδύνη, λύπη στεναγμός, πολυέλεε Κύριε.

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Νεκρώσει Ζωοδότα, κατακριθείσαν τήν φύσιν, ζωή ενυπόστατος, υπάρχων Χριστέ ήγειρας, όθεν ως μόνος οικτίρμων, πίστει τούς πρός σέ, μεταστάντας ανάπαυσον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ώρθωσας Παναγία, τήν τής προμήτορος πτώσιν, τεκούσα τόν Κύριον, τόν ταύτην αναστήσαντα, Λόγον τόν εν τοίς μνημείοις, πνέοντα ζωήν, εξουσία θεότητος.

Ωδή γ'

Ο Ειρμός

Οι ορθρίζοντες Λόγε, εις δόξαν σήν καί αίνον, ανυμνούμεν απαύστως, τόν τύπον τού Σταυρού σου, όν έδωκας ημίν, όπλον εις βοήθειαν.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Συντριβόμενοι λίθοις, καί βόθροις ομιλούντες, συνετρίψατε πάσαν, τού πλάνου δυναστείαν, καί άθραυστοι τόν νούν, εμείνατε Άγιοι.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Αίγλη θείων δογμάτων, καί αρετών ταίς ακτίσιν, οι σοφοί Ιεράρχαι, πιστούς φωταγωγούντες, αιρέσεων αχλύν, πάσαν διεσκέδασαν.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νεκρωθέντες τώ κόσμω, οι Οσιοί σου Λόγε, υπερκόσμιον όντως, ζωήν κληρονομούσι, δι' ών ημάς Χριστέ, άπαντας οικτείρησον.

Νεκρώσιμον

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Υπέρ τών μεταστάντων, εν πίστει καί ελπίδι, ικετεύομεν πάντες, τόν αγαθόν Δεσπότην, τού φείσασθαι αυτών, εν ώρα τής κρίσεως.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μή κενώσας τούς κόλπους, τούς Πατρικούς ο Λόγος, σοίς εν κόλποις ως βρέφος, κρατούμενος ωράθη αρχήν εκ σού λαβών, Άχραντε ο άναρχος.

Έτερος, εις Κοιμηθέντας

Ο Ειρμός

Ο κατ' αρχάς τούς ουρανούς, παντοδυνάμω σου Λόγω, στερεώσας Κύριε Σωτήρ, καί τώ παντουργώ καί θείω Πνεύματι, πάσαν τήν δύναμιν αυτών, εν ασαλεύτω με πέτρα, τής ομολογίας σου στερέωσον.

Στίχ. Πρεσβείαις τών Μαρτύρων σου ανάπαυσον, Κύριε, τάς ψυχάς τών δούλων σου.

Νεανικήν καί σταθηράν, τήν καρτερίαν ανδρείως, οι Μαρτύρων έδειξαν χοροί, τών γάρ αικισμών τήν ρύμην ήνεγκαν, καί τών βασάνων τάς πληγάς, τής ακηράτου σου δόξης, Σώτερ εφιέμενοι καί τέρψεως.

Στίχ. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Τής αιωνίου σου ζωής, τών επ' ελπίδι θανέντων, Ελεήμον πρόσδεξαι ψυχάς, καί τών ορεκτών καί θείων εύσπλαγχνε, κόλπων τού θείου Αβραάμ, ένδον σκηνώσας Λαζάρω καί τοίς εκλεκτοίς σου συναρίθμησον.

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Ο καταβάς εξ ουρανού, επί τό σώσαι τό γένος, τών ανθρώπων εύσπλαγχνε Σωτήρ, αϋλου φωτός καί θείας δόξης σου, κατατρυφήσαι καί χαράς, τούς ευσεβώς μεταστάντας, τή σή ευσπλαγχνία καταξίωσον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νόμοι τής φύσεως εν σοί, τόν απερίληπτον Λόγον, συλλαβούση λέλυνται Αγνή, καί νόμος ημίν ο θείος δέδοται, πάσι τήν άφεσιν διδούς, απεγνωσμένοις πταισμάτων, χάριτι τής θείας αγαθότητος.

Ωδή δ'

Ο Ειρμός

Τήν ένσαρκον παρουσίαν σου Χριστέ, πιστούμενος ο Προφήτης, Αββακούμ εκραύγαζε. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νευρούμενοι τή πρός Κύριον στοργή, οι Μάρτυρες, εξενεύρισαν εχθρού τήν δύναμιν, όθεν μακαρίζονται.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ως θρέμματα τού Ποιμένος καί Αμνού, μακάριοι, Ιεράρχαι λογικής προέστητε, ποίμνης θεία χάριτι.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Πολύφωτοι ως αστέρες αρετών, λαμπρότητι, κατηυγάσατε πιστών πληρώματα, Όσιοι Πατέρες ημών.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ομήγυρις στερροτάτων Γυναικών, καί σύλλογος, τών αγίων Προφητών τετύχηκε, τών εν ουρανοίς αγαθών.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ικέτευε όν εκύησας Θεόν, Πανύμνητε, πειρασμών παντοδαπών καί θλίψεων, ρύσασθαι τήν ποίμνην σου.

Έτερος, εις Κοιμηθέντας

Ο Ειρμός

Ο Πατρικούς κόλπους μή λιπών, καί καταβάς επί τής γής Χριστέ ο Θεός, τό μυστήριον ακήκοα, τής οικονομίας σου, καί εδόξασά σε μόνε Φιλάνθρωπε.

Στίχ. Πρεσβείαις τών Μαρτύρων σου ανάπαυσον, Κύριε, τάς ψυχάς τών δούλων σου.

Αθλητικούς πόνους καρτερώς, επιδειξάμενοι Χριστέ οι Μάρτυρες, τούς στεφάνους ανεδήσαντο, τής δικαιοσύνης σου, καί εδόξασάν σου τήν δύναμιν.

Στίχ. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Υπερφυούς δόξης σου Χριστέ, τούς μεταστάντας ευσεβώς αξίωσον, όταν έλθης εν τή δόξη σου, μετά τών Αγγέλων σου, ως Οικτίρμων καί πολυέλεος.

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Τρισσοφαούς αίγλης αγαθέ, καί ενιαίας αστραπή θεότητος, απολαύσαι καταξίωσον, τούς προεκδημήσαντας, καί δοξάζοντάς σε Φιλάνθρωπε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο Πατρικούς κόλπους μή λιπών, παρθενικοίς κόλποις ο Χριστός αυλίζεται, καί θανάτου ελυτρώσατο, τούς σέ μακαρίζοντας, Θεομήτορ μόνη πανύμνητε.

Ωδή ε'

Ο Ειρμός

Ορθρίζει τό πνεύμά μου πρός σέ ο Θεός, διότι φώς εί, καί τά σά προστάγματα, εγένοντο ιάματα, τοίς δούλοις σου Φιλάνθρωπε.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Μωλώπων σαρκός κατεφρονήσατε, στερροί Αθληταί καί τούς μώλωπας πάντων, ιάσθε καί τά τραύματα, τών προσερχομένων υμίν.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ελάβετε λύειν καί δεσμείν επί γής, τήν εξουσίαν, Ιεράρχαι τού Χριστού, διό τά τών κακών ημών, αεί φορτία λύσατε.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νοϊ καθαρώ τώ Θεώ ενούμενοι, χοροί Ασκητών, Προφητών καί Δικαίων καί Γυναικών, χορεύουσι, χορείαν ακατάλυτον.

Νεκρώσιμον

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ως μόνος υπάρχων πολυέλεος, τούς πίστει Χριστέ, μεταστάντας τού βίου, τού Παραδείσου ποίησον, Φιλάνθρωπε οικήτορας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νυμφών ακατάλυτος οφθείσα Θεού, δυσώπει αυτόν, Παναγία Παρθένε, τού νυμφώνος οικήτορα, τού νοητού γενέσθαι με.

Έτερος εις Κοιμηθέντας

Ο Ειρμός

Κύριε ο Θεός μου, εκ νυκτός ορθρίσας σέ ικετεύω, παράσχου μοι άφεσιν, τών παραπτωμάτων μου, καί πρός φώς τών σών προσταγμάτων, τάς οδούς μου εύθυνον δέομαι.

Στίχ. Πρεσβείαις τών Μαρτύρων σου ανάπαυσον, Κύριε, τάς ψυχάς τών δούλων σου.

Νέκρωσιν ζωηφόρον, διά τών βασάνων εξυφανθείσαν, πανεύφημοι Μάρτυρες, περιβεβλημένοι φαιδρώς, ταίς ψυχαίς τών προκοιμηθέντων, τήν θείαν αιτήσασθε άνεσιν.

Στίχ. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Εκ τών αδαπανήτων, θησαυρών προχέων τήν ευσπλαγχνίαν, ψυχάς άς μετέστησας, σύν τοίς πρωτοτόκοις σου, εν σκηναίς ταίς ακαταλύτοις, ευδόκησον Σώτερ αυλίζεσθε.

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Βάρος αποθεμένους, καί δεσμών λυθέντας νύν πρός τήν άνω, ζωήν τούς οικέτας σου, μεταβεβηκότας Χριστέ, εντρυφάν ταίς τών σών Αγίων, λαμπρότησι Σώτερ ευδόκησον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Δέσποινα Θεομήτορ, τών εμών πταισμάτων λύσιν παράσχου, καί δός μοι συγχώρησιν, τών πλημμελημάτων μου, η ζωήν τώ κόσμω τεκούσα. Πανάμωμε τήν ενυπόστατον.

Ο Ειρμός

Ωδή ς

Ο Ιωνάς εκ κοιλίας άδου εβόα. Ανάγαγε εκ φθοράς τήν ζωήν μου, ημείς δέ σοι βοώμεν, Παντοδύναμε Σωτήρ ελέησον ημάς.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Καθείλετε τού εχθρού τάς επάρσεις, υψούμενοι πρός Θεόν εν τοίς άθλοις, πανένδοξοι Οπλίται, οικήτορες ουρανών χρηματίζοντες.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Αιρέσεων τόν χειμώνα σοβούντες, οι τού Χριστού αληθείς Ιεράρχαι, πρός έαρ αληθείας, τήν πληθύν τών ευσεβών μετεβίβασαν.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ισχύϊ σου τών Οσίων τά πλήθη, καί Προφητων καί Γυναίων αγίων, Χριστέ δικαιωθέντα, τού αδύτου φωτισμού απολαύουσι.

Νεκρώσιμον

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Μετέστησας τών προσκαίρων Οικτίρμον, τούς δούλους σου, αλλ' αυτούς αιωνίου, μετασχείν ευφροσύνης, καί ζωής αληθινής καταξίωσον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Αγίασον, Παναγία Παρθένε, τούς δούλους σου, τόν πανάγιον Λόγον σαρκί αποτεκούσα, όν υμνεί πάσα πνοή αγιάζουσα.

Έτερος, εις Κοιμηθέντας

Ο Ειρμός

Ναυτιών τώ σάλω, τών βιωτικών μελημάτων, συμπλόοις ποντούμενος αμαρτίαις, καί ψυχοφθόρω θηρί προσριπτούμενος, ως ο Ιωνάς Χριστέ βοώ σοι. Εκ θανατηφόρου με βυθού ανάγαγε.

Στίχ. Πρεσβείαις τών Μαρτύρων σου ανάπαυσον, Κύριε, τάς ψυχάς τών δούλων σου.

Ο χορός τών Μαρτύρων, τάς δυσφορωτάτας οδύνας, στερρώς καρτερήσαντες, τάς απόνους, καί ανωδύνους τρυφάς εκαρπώσαντο, τής δικαιοσύνης τούς στεφάνους, εκ τής ζωηφόρου δεξιάς δεξάμενοι.

Στίχ. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Μετά τών Δικαίων, ένθα τών Αγγέλων χορείαι, καί όπου λαμπρότητες τών Αγίων, καί αιωνίου ζωής απόλαυσις, τούς προκοιμηθέντας σου οικέτας, τάξον ελεήμον ως Θεός αθάνατος.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο βουλήσει θεία, δημιουργική τε δυνάμει, τό πάν συστησάμενος εκ μή όντων, εκ τής γαστρός σου Αγνή προελήλυθε, καί τούς εν τώ σκότει τού θανάτου, πάντας ως Θεός, εκ φθοράς αφήρπασε.

Ωδή ζ'

Ο Ειρμός

Ο τών Πατέρων καί ημών Θεός, ευλογητός εί εις τούς αιώνας.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ροαίς αιμάτων οι Αθλοφόροι, τής ασεβείας έσβεσαν φλόγα.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τούς Ιεράρχας φωστήρας κόσμου, γεγενημένους ανευφημούμεν.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ύμνοις τιμάσθω τών Προφητών τε, καί τών Οσίων άγιος δήμος.

Νεκρώσιμον

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ρύσαι γεέννης ούς προσελάβου, πιστούς σου δούλους Χριστέ οικτίρμον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ως τών Αγγέλων τιμιωτέραν, τήν Θεοτόκον υμνολογούμεν.

Έτερος, εις Κοιμηθέντας

Ο Ειρμός

Οι εν καμίνω τού πυρός, εμβληθέντες όσιοι Παίδες, τό πύρ εις δρόσον μετέβαλον, διά τής υμνωδίας ούτω βοώντες, Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Πρεσβείαις τών Μαρτύρων σου ανάπαυσον, Κύριε, τάς ψυχάς τών δούλων σου.

Στεφηφορούντες οι χοροί, τών Μαρτύρων τόν Βασιλέα, Χριστόν τρανώς περιέπουσι, νοητώς σύν Αγγέλων χοροστασίαις. Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Σύ τού θανάτου καί ζωής, εξουσίαν έχων Οικτίρμον, τρυφής ενθέου αξίωσον, τούς εν πίστει σούς δούλους, προκοιμηθέντας. Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Καταλαμπρύνας τώ φωτί, τάς αϋλους φωτοχυσίας, ψυχάς άς αυτός μετέστησας, εν σκηναίς αιωνίοις κατασκηνώσαις. Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο πρίν αμήτωρ εκ Πατρός, νύν απάτωρ εκ σού Παρθένε, Χριστός αφράστως γεγέννηται, δι' ημάς τούς ανθρώπους, εκών πτωχεύσας. Ευλογημένος Πάναγνε, ο καρπός τής κοιλίας σου.

Ωδή η'

Ο Ειρμός

Τούς εν Καμίνω Παίδας μιμούμενοι, οι τού Πνεύματος τήν δρόσον δεξάμενοι, εν πίστει κραυγάζομεν. Ευλογείτε τά έργα, Κυρίου τόν Κύριον.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ναούς ειδωλικούς κατεστρέψατε, Πανεύφημοι, καί οίκους εδείμασθε, εαυτούς τού Πνεύματος, Αθλοφόροι ανδρείως, τόν δρόμον τελέσαντες.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Εφάνητε ως κρίνα ηδύπνοα, Ιεράρχαι ψυχάς επιγνώσεσι, πιστών κατευφραίνοντες, ευσεβείας, αξίως, διό μακαρίζεσθε.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Γής πάσης παρεπίδημοι Όσιοι, ως οι τού Θεού Προφήται γεγόνατε, τήν άνω σκοπούμενοι, κληρουχίαν καί δόξαν, τήν πάντοτε μένουσαν.

Νεκρώσιμον

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ως ζώντων καί νεκρών Λόγε Κύριος, τούς πίστει κοιμηθέντας οικέτας σου, χοροίς συναρίθμησον, σωζομένων απάντων, ως μόνος φιλάνθρωπος.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο τών Γυναίων απάντων κατάλογος, ο ασκήσει καί αθλήσει Πανάμωμε, ζητήσας τόν Κύριον, λιτανεύει απαύστως, τό θείον σου πρόσωπον.

Έτερος, εις Κοιμηθέντας

Ο Ειρμός

Τόν μόνον άναρχον, Βασιλέα τής δόξης, όν ευλογούσιν ουρανών αι Δυνάμεις, καί φρίττουσι τών Αγγέλων αι τάξεις, υμνείτε Ιερείς, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Πρεσβείαις τών Μαρτύρων σου ανάπαυσον, Κύριε, τάς ψυχάς τών δούλων σου.

Πρός τήν ουράνιον ατενίζοντες δόξαν, τής επιγείου κατεφρόνησαν δόξης, οι Μάρτυρες τής Χριστού παρουσίας, υμνούντες ευσεβώς, αυτόν ως Βασιλέα, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Ο τήν επίγειον καταλύσας οικίαν, τών επ' ελπίδι εις ζωήν μεταστάντων, ουράνιον κατοικίαν παράσχου, Δικαίων εν σκηναίς, τούτους επαναπαύων, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Νεκροίς ανάπαυσιν, ως Θεός ο παρέχων, σύ πότισον τής τρυφής τόν χειμάρρουν, ο τήν πηγήν τής ζωής κεκτημένος, ως μόνος αγαθός, τούς προκεκοιμημένους, εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φώς τό απρόσιτον, Θεοτόκε Παρθένε, εν τή γαστρί σου δεξαμένη αφράστως, εφώτισας τούς εν σκότει τού βίου, δοξάζειν ευσεβώς, Χριστόν τόν προελθόντα, εκ σού ανερμηνεύτως.

Ωδή θ'

Ο Ειρμός

Τήν υπέρ φύσιν Μητέρα, καί κατά φύσιν Παρθένον, τήν μόνην εν γυναιξίν ευλογημένην, άσμασι μυστικοίς, οι πιστοί μεγαλύνομεν.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ιερωτάτων Μαρτύρων, καί Προφητών καί Δικαίων, τών απ' αιώνος καλώς βεβιωκότων, ταίς ικεσίαις Χριστέ, τάς ψυχάς ημών ελέησον.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ως λειτουργοί τού Δεσπότου, Ιερομύσται δειχθέντες, συνήφθητε Λειτουργοίς επουρανίοις, μεθ' ών τάς υπέρ ημών, ικεσίας προσαγάγετε.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σύν Γυναιξί μακαρίως, τελειωσάσαις τόν δρόμον, τιμήσωμεν Ασκητών χορούς αγίους, τοίς τούτων αγιασμοίς, όπως τύχωμεν εντεύξεως.

Νεκρώσιμον

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ής ηξιώθησαν δόξης, αι τών Αγίων απάντων, χοροστασίαι Χριστέ τούς μεταστάντας, αξίωσον μετασχείν, ορθοδόξως σοι λατρεύσαντας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φιλαμαρτήμων υπάρχων, τό δικαστήριον τρέμω, τό φοβερόν τού Αγνή τεχθέντος, εν ώ εκ σου, με ως Αγαθή, ακατάκριτον συντήρησον.

Έτερος, εις Κοιμηθέντας

Ο Ειρμός

Μήτηρ Θεού, καί Παρθένος τίκτουσα, καί παρθενεύουσα πάλιν, ουχί φύσεως έργον, αλλά Θεού συγκαταβάσεως, όθεν ως μόνην τών θείων θαυμάτων, καταξιωθείσάν σε Αγνή μεγαλύνομεν.

Στίχ. Πρεσβείαις τών Μαρτύρων σου ανάπαυσον, Κύριε, τάς ψυχάς τών δούλων σου.

Επιφανώς, οι γενναίοι Μάρτυρες, καταλαμπρύνουσι κόσμον, οιτής πίστεως στύλοι, Εκκλησιών οι αρραγέστατοι πύργοι, καί πρόβολοι τής ευσεβείας, τούτους, επαξίως ευσεβώς μακαρίζομεν.

Στίχ. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Ρύσαι πυρός, τής γεέννης Δέσποτα, τούς εξ ημών μεταστάντας, τής πλευράς σου τή λόγχη, τής αμαρτίας τό χειρόγραφον, τούτων ως μόνος φιλάνθρωπος ρήξας, καί τής τών Αγίων αξιών λαμπρότητος.

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Ως αγαθός, καί φιλάνθρωπος φύσει, ως συμπαθής καί οικτίρμων, ως ζωής αθανάτου, ών θησαυρός ο αδαπάνητος, Σώτερ τούς πίστει προκεκοιμημένους, τής ακαταλήπτου σου τρυφής καταξίωσον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νόμου σκιαί, καί τά πρίν αινίγματα, τή σή γεννήσει παρήλθον, καί γάρ πλήρωμα νόμου, καί Προφητών ο Χριστός γέγονεν, όν εν δυσί ταίς ουσίαις υμνούντες, σέ τήν Αειπάρθενον Αγνήν μακαρίζομεν.

Στιχηρά Μαρτυρικά Ήχος βαρύς

Στίχ. Αινείτε αυτόν επί ταίς δυναστείαις αυτού, αινείτε αυτόν κατά τό πλήθος τής μεγαλωσύνης αυτού.

Εν μέσω τού σταδίου τών παρανόμων, αγαλλόμενοι ανεβόωω, οι Αθλοφόροι, Κύριε δόξα σοι.

Στίχ. Αινείτε αυτόν εν ήχω σάλπιγγος, αινείτε αυτόν εν ψαλτηρίω καί κιθάρα.

Φωστήρες ανεδείχθησαν οικουμένης, οι πανεύφημοι Αθλοφόροι, Χριστώ βοώντες, Κύριε δόξα σοι.

Στίχ. Αινείτε αυτόν εν τυμπάνω καί χορώ, αινείτε αυτόν εν χορδαίς καί οργάνω.

Εν πνέοντες, πρός έν βλέποντες οι Αθλοφόροι Μάρτυρες, μίαν οδόν ζωής ευράμενοι, τόν υπέρ Χριστού θάνατον, ζηλοτυπούντες αλλήλων τήν τελευτήν, ώ τού θαύματος! ώσπερ θησαυρούς, τάς βασάνους προαρπάζοντες, πρός αλλήλους έλεγον. Ότι κάν μή νύν αποθάνωμεν, τεθνηξόμεθα πάντως, καί τή γενέσει τά όφειλόμενα λειτουργήσομεν, ποιήσωσωμεν τήν ανάγκην φιλοτιμίαν, τό κοινόν ίδιον ηγησώμεθα, θανάτω ζωήν ωνησάμενοι. Ταίς πρεσβείαις αυτών ο Θεός, ελέησον ημάς.

Στίχ. Αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις ευήχοις, αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις αλαλαγμού. Πάσα πνοή αινεσάτω τόν Κύριον.

Τήν μνήμην τών αγίων σου Αθλοφόρων, εορτάζοντες, σέ ανυμνούμεν, Κύριε δόξα σοι.

Νεκρώσιμον

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσελάβου, Κύριε.

Εν χώρα τών Δικαίων σου ελεήμον, τούς εν πίστει σοι μεταστάντας, εκ τών προσκαίρων, τάξον φιλάνθρωπε.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Ικέτευε Παρθένε, σύν Αποστόλοις καί τοίς Μάρτυσιν, ευρείν εν κρίσει τούς μεταστάντας, τό μέγα έλεος.

Απόστιχα τών Αίνων, Νεκρώσιμα

Ποίημα τού κυρού Θεοφάνους

Καταφρονήσαντες πάντων

Στίχ. α'. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Νενεκρωμένος ωράθης, επί Σταυρού μόνε αθάνατε, καί εν τάφω ως θνητός ετέθης, νεκρώσεως καί φθοράς καί θανάτου, τούς ανθρώπους λυτρούμενος, αλλ' ως πέλαγος ευσπλαγχνίας υπάρχων ακένωτον, καί πηγή αγαθότητος, τάς ψυχάς τών σών δούλων, τών εξ ημών μεταστάντων ανάπαυσον.

Στίχ. β'. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Τώ ακηράτω σου κάλλει, καί γλυκασμώ τής σής ωραιότητος, καί ταίς τού θείου σου φωτός ακτίσιν, ελλάμπεσθαι τούς πρός σέ μεταστάντας, Αγαθέ καταξίωσον, εν αϋλω φωτοχυσία τής φωτοφανείας σου, σύν Αγγέλοις χορεύοντας, περί σέ τόν Δεσπότην, καί Βασιλέα τής δόξης καί Κύριον.

Στίχ. γ'. Καί τό μνημόσυνον αυτών, εις τόν αιώνα δοξάσαντα.

Ως αδαπάνητον έχων, τών δωρεών τήν μεγαλοπρέπειαν, ως θησαυρός ανελλιπής, πλουσίας χρηστότητος, τούς πρός σέ μεταστάντας, ως Θεός κατασκήνωσον, εν τή χώρα τών εκλεκτών σου, εν τόπω ανέσεως, εν τώ οίκω τής δόξης σου, εν τρυφή Παραδείσου, εν τώ τών παρθένων νυμφώνι ως Εύσπλαγχνος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Νόμου τό πλήρωμα τίκτεις, τόν Λυτρωτήν σάρκα γενόμενον, ου γάρ εγένετο τοίς πρίν, εν νόμω δικαίωσις, αλλ' ημάς ο Χριστός νύν, σταυρωθείς εδικαίωσεν. Ως ούν έχουσα παρρησίαν, Παρθένε ικέτευε, τόν Υιόν σου τόν εύσπλαγχνον, τάς ψυχάς αναπαύσαι, τών ευσεβώς μεταστάντων δεόμεθα.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Ωραίος ήν καί καλός εις βρώσιν, ο εμέ θανατώσας καρπός, Χριστός εστι τό ξύλον τής ζωής, εξ ού φαγών ου θνήσκω, αλλά βοώ σύν τώ Ληστή. Μνήσθητί μου Κύριε, εν τή Βασιλεία σου.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Τελέσαντες τόν καλόν αγώνα, καί τήν πίστιν τηρήσαντες, στεφάνους αφθαρσίας παρά Θεού, εδέξασθε καί δόξης, καταξιούσθε τής αυτού, Μάρτυρες πανεύφημοι, τών Αγγέλων σύσκηνοι.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Ιερουργών καί Οσίων δήμοι, Προφητών καί σεπτών Γυναικών, κατάλογος τιμάσθω ο ιερός, σκηναίς τών πρωτοτόκων, νύν κατοικούντες εν χαρά, καί συναγελάζοντες, Ασωμάτων τάξεσι.

Νεκρώσιμον

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Κατάταξον εν σκηναίς Δικαίων, εξ ημών ούς μετέστησας, τά τούτων παραβλέψας Λόγε Θεού, εν γνώσει καί αγνοία, πεπραγμένα επί γής, ψυχικά εγκλήματα, διά μέγα έλεος.

Δόξα...

Ικέται σοι, ώ Τριάς αγία, οι θανέντες προσέρχονται, ρυσθήναι εξαιτούντες εκ φλογός, τής φοβεράς εκείνης, καί τυχείν τών αγαθών, δόξης τής αγίας σου, εν ημέρα κρίσεως.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Εσκήνωσεν εν τή σή νηδύϊ, τού Πατρός τό απαύγασμα, καί τούς καθυπαχθέντας τού εχθρού, κακίστη συμβουλία, καί εμπεσόντας εις φθοράν, Παναγία Άχραντε, πάλιν ανεκαίνισε.