ΤΩ ΣΑΒΒΑΤΩ ΕΣΠΕΡΑΣ. ΕΝ ΤΩ ΜΙΚΡΩ ΕΣΠΕΡΙΝΩ

Στιχηρά Αναστάσιμα τής Οκτωήχου

Ήχος δ'

Τόν ζωοποιόν σου Σταυρόν, απαύστως προσκυνούντες Χριστέ ο Θεός, τήν τριήμερόν σου Ανάστασιν δοξάζομεν, δι' αυτής γάρ ανεκαίνισας, τήν καταφθαρείσαν τών ανθρώπων φύσιν Παντοδύναμε, καί τήν εις ουρανούς άνοδον, καθυπέδειξας ημίν, ως μόνος αγαθός καί φιλάνθρωπος. (Δίς)

Τού ξύλου τής παρακοής, τό επιτόμον έλυσας Σωτήρ, τώ ξύλω τού Σταυρού εκουσίως προσηλωθείς, καί εις Άδου κατελθών Δυνατέ, τού θανάτου τά δεσμά, ως Θεός, διέρρηξας, διό προσκυνούμεν την εκ νεκρών σου Ανάστασιν, εν αγαλλιάσει βοώντες, Παντοδύναμε Κύριε δόξα σοι.

Πύλας Άδου συνέτριψας Κύριε, καί τώ σώ θανάτω, τού θανάτου τό βασίλειον έλυσας, γένος δέ τό ανθρώπινον, εκ φθοράς ηλευθέρωσας, ζωήν καί αφθαρσίαν τώ κόσμω δωρησάμενος, καί τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν...

Θεοτοκίον Δογματικόν

Ήχος δ'

Ασπόρως συνέλαβες, καί εκύησας αφράστως, τόν καθελόντα δυνάστας από θρόνου, καί υψούντα ταπεινούς, καί εγείροντα κέρας πιστών αυτού, τούς δοξάζοντας Χριστού, τόν Σταυρόν καί τήν Ταφήν, καί τήν ένδοξον Ανάστασιν, διό σε Θεοτόκε, τήν πρόξενον τών τοσούτων αγαθών, ασιγήτοις εν ωδαίς μακαρίζομεν, ως πρεσβεύουσαν αεί, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Απόστιχα Προσόμοια τής Θεοτόκου

Ο εξ Υψίστου κληθείς

Στίχ. Μνησθήσομαι τού ονόματός σου εν πάση γενεά καί γενεά.

Ο εξ ανάρχου Πατρός Υιός αχρόνως, διά συγκατάβασιν καί σωτηρίαν βροτών, Θεός ών άνθρωπος γέγονεν, ίνα παράσχη, τώ πρωτοπλάστω νύν τόν Παράδεισον, άμα καί τήν άπασαν, φύσιν λυτρώσηται, εκ τής απάτης τού όφεως, καί τήν εικόνα, πεσούσαν σώση ως ευδιάλλακτος, όθεν Μητέρα απειργάσατο, νυμφοτόκον Αγνήν τήν αμόλυντον, ήν ως άγκυραν πάντες, τών ψυχών ημών κεκτήμεθα.

Στιχ. Άκουσον, θύγατερ, καί ίδε, καί κλίνον τό ούς σου, καί επιλάθου τού λαού σου καί τού οίκου τού Πατρός σου.

Σωματωθέντα τόν κτίστην τών απάντων, έσχες εν τή μήτρα σου θεομακάριστε, αναμορφούντα τόν άνθρωπον, τόν πρίν πεσόντα, τή παραβάσει διά τού όφεως, Θεόν γάρ γεγέννηκας, σαρκί αφράστως ημών, καί τής φθοράς ηλευθέρωσας, τήν φύσιν πάσαν, παλαιωθείσαν, διά τού τόκου σου, διό υμνούμεν καί δοξάζομεν, σού τήν χάριν Παρθένε ανύμφευτε, δυσωπούντες ρυσθήναι, διά σού πάσης κολάσεως.

Στιχ. Τό πρόσωπόν σου λιτανεύσουσιν οι πλούσιοι τού λαού.

Ίνα σου πάσι τό πλήθος τού ελέους, καί τής αγαθότητος ανακαλύψης ημίν, τό αδιόριστον πέλαγος, τάς αμαρτίας, τών οικετών σου πάσας εξάλειψον, έχεις γάρ Πανάμωμε, ως Μήτηρ ούσα Θεού, τήν εξουσίαν τής κτίσεως, καί διεξάγεις, πάντα ως θέλεις τή δυναστεία σου, καί γάρ η χάρις η τού Πνεύματος, τού Αγίου σαφώς ενοικούσά σοι, συνεργεί σοι εν πάσιν, αενάως Παμμακάριστε.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Ήχος δ'

Ο σύν Πατρί καί Πνεύματι δοξολογούμενος Υιός, εν υψίστοις υπό τών Σεραφείμ, τόν Πρωτόπλαστον αναπλάσαι βουλόμενος, όλον εαυτόν εκένωσεν αφράστως εν μήτρα σου, Θεοτόκε Πανύμνητε, καί εκ σού ανατείλας, εφώτισε πάντα τόν κόσμον θεότητι, ρυσάμενος ειδωλομανίας, καί εν εαυτώ Θεώσας, εις ουρανούς ανήγαγε τό ανθρώπινον, Χριστός ο Θεός καί Σωτήρ τών ψυχών ημών.

Απολυτίκιον Ήχος δ'

Τό φαιδρόν τής Αναστάσεως κήρυγμα, τού Αγγέλου μαθούσαι αι τού Κυρίου Μαθήτριαι, καί τήν προγονικήν απόφασιν απορρίψασαι, τοίς Αποστόλοις καυχώμεναι έλεγον, Εσκύλευται ο θάνατος, ηγέρθη Χριστός ο Θεός, δωρούμενος τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Τό απ' αιώνος απόκρυφον, καί Αγγέλοις άγνωστον μυστήριον, διάσού Θεοτόκε τοίς επί γής πεφανέρωται, Θεός εν ασυγχύτω ενώσει σαρκούμενος, καί Σταυρόν εκουσίως υπέρ ημών καταδεξάμενος, δι' ού αναστήσας τόν πρωτόπλαστον, έσωσεν εκ θανάτου τάς ψυχάς ημών.

ΕΝ ΤΩ ΜΕΓΑΛΩ ΕΣΠΕΡΙΝΩ

Ήχος δ'

Τόν ζωοποιόν σου Σταυρόν, απαύστως προσκυνούντες Χριστέ ο Θεός, τήν τριήμερόν σου Ανάστασιν δοξάζομεν, δι' αυτής γάρ ανεκαίνισας, τήν καταφθαρείσαν τών ανθρώπων φύσιν Παντοδύναμε, καί τήν εις ουρανούς άνοδον, καθυπέδειξας ημίν, ως μόνος αγαθός καί φιλάνθρωπος.

εμέ υπομενούσι δίκαιοι, έως ου ανταποδώς μοι.

Τού ξύλου τής παρακοής, τό επιτόμον έλυσας Σωτήρ, τώ ξύλω τού Σταυρού εκουσίως προσηλωθείς, καί εις Άδου κατελθών Δυνατέ, τού θανάτου τά δεσμά, ως Θεός, διέρρηξας, διό προσκυνούμεν την εκ νεκρών σου Ανάστασιν, εν αγαλλιάσει βοώντες, Παντοδύναμε Κύριε δόξα σοι.

εκ βαθέων εκέκραξά σοι, Κύριε, Κύριε εισάκουσον τής φωνής μου.

Πύλας Άδου συνέτριψας Κύριε, καί τώ σώ θανάτω, τού θανάτου τό βασίλειον έλυσας, γένος δέ τό ανθρώπινον, εκ φθοράς ηλευθέρωσας, ζωήν καί αφθαρσίαν τώ κόσμω δωρησάμενος, καί τό μέγα έλεος.

γενηθήτω τά ώτά σου προσέχοντα εις τήν φωνήν τής δεήσεώς μου.

Δεύτε ανυμνήσωμεν λαοί, τήν τού Σωτήρος τριήμερον Έγερσιν, δι' ως ελυτρώθημεν τών τού Άδου αλύτων δεσμών, καί αφθαρσίαν καί ζωήν, πάντες ελάβομεν κράζοντες, ο σταυρωθείς, καί ταφείς, καί αναστάς, σώσον ημάς τή Αναστάσει σου, μόνε Φιλάνθρωπε.

εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Άγγελοι καί άνθρωποι Σωτήρ, τήν σήν υμνούσι τριήμερον Έγερσιν, δι' ως κατηυγάσθη τής οικουμένης τά πέρατα, καί δουλείας τού εχθρού, πάντες ελυτρώθημεν κράζοντες, Ζωοποιέ παντοδύναμε Σωτήρ, σώσον ημάς τή Αναστάσει σου, μόνε Φιλάνθρωπε.

ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Πύλας χαλκάς συνέτριψας, καί μοχλούς συνέθλασας Χριστέ ο Θεός, καί γένος ανθρώπων πεπτωκός ανέστησας, διά τούτο συμφώνως βοώμεν, ο αναστάς εκ τών νεκρών, Κύριε δόξα σοι.

από φυλακής πρωίας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωίας, ελπισάτω Ισραηλ επί τόν Κύριον.

Κύριε η εκ Πατρός σου γέννησις, άχρονος υπάρχει καί αϊδιος, η εκ Παρθένου σάρκωσις, άφραστος ανθρώποις καί ανερμήνευτος, καί η εις άδου κάθοδος, φοβερά διαβόλω καί τοίς Αγγέλοις αυτού, θάνατον γάρ πατήσας, τριήμερος ανέστης, αφθαρσίαν παρέχων ανθρώποις, και τό μέγα έλεος.

ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος καί πολλή παρ' αυτώ λύτρωσις' καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραηλ εκ πασών τών ανομιών αυτού.

αινείτε τόν κύριον πάντα τά έθνη επαινέσατε αυτόν πάντες οι λαοί.

ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Θεοτοκίον

Ο διά σέ Θεοπάτωρ προφήτης Δαυϊδ, μελωδικώς περί σού προανεφώνησε, τώ μεγαλείά σοι ποιήσαντι, Παρέστη η Βασίλισσα εκ δεξιών σου. Σέ γάρ μητέρα πρόξενον ζωής ανέδειξεν, ο απάτωρ εκ σού ενανθρωπήσαι ευδοκήσας Θεός, ίνα τήν εαυτού αναπλάση εικόνα, φθαρείσαν τοίς πάθεσι, καί τό πλανηθέν ορειάλωτον ευρών, πρόβατον τοίς ώμοις αναλαβών, τώ Πατρί προσαγάγη, καί τώ ιδίω θελήματι, ταίς ουρανίαις συνάψη Δυνάμεσι, καί σώση Θεοτόκε τόν κόσμον, Χριστός ο έχων, τό μέγα καί πλούσιον έλεος.

Ήχος δ'

Κύριε ανελθών εν τώ σταυρώ, τήν προγονικήν ημών κατάραν εξήλειψας, καί κατελθών εν τώ άδη, τούς απ' αιώνος δεσμίους ηλευθέρωσας, αφθαρσίαν δωρούμενος τών ανθρώπων τώ γένει, διά τούτο υμνούντες δοξάζομεν, τήν ζωοποιόν καί σωτήριόν σου Έγερσιν.

Ο Κύριος εβασίλευσεν, ευπρέπειαν ενεδύσατο, ενεδύσατο Κύριος δύναμιν καί περιεζώσατο.

Κρεμάμενος επί ξύλου μόνε Δυνατέ, πάσαν κτίσιν εσάλευσας, τεθείς εν τάφω δέ, τούς κατοικούντας εν τάφοις ανέστησας, αφθαρσίαν καί ζωήν δωρούμενος, τώ γένει τών ανθρώπων, διό υμνούντες δοξάζομεν, τήν τριήμερόν σου Έγερσιν.

καί γάρ εστερέωσεν τήν οικουμένην, ήτις ου σαλευθήσεται.

Λαός παράνομος Χριστέ, σέ προδούς τώ Πιλάτω, σταυρωθήναι κατεδίκασεν, αγνώμων περί τόν ευεργέτην φανείς, αλλ' εκών υπέμεινας ταφήν, αυτεξουσίως ανέστης τριήμερος, ως Θεός δωρούμενος ημίν, ατελεύτητον ζωήν, και τό μέγα έλεος.

τώ οίκω σου πρέπει αγίασμα, Κύριε εις μακρότητα ημερών.

Μετά δακρύων Γυναίκες, καταλαβούσαι τό μνήμα σέ επεζήτησαν, μή ευρούσαι δέ, ολοφυρόμεναι, μετά κλαυθμού βοώσαι έλεγον, Οίμοι Σωτήρ ημών, Βασιλεύ τών απάντων, πώς εκλάπης; ποίος δέ τόπος κατέχει τό ζωηφόρον σώμά σου, Άγγελος δέ πρός αυτάς απεκρίνατο. Μή κλαίετε φησίν, αλλ' απελθούσαι κηρύξατε, ότι ανέστη ο Κύριος, παρέχων ημίν αγαλλίασιν, ως μόνος εύσπλαγχνος.

Θεοτοκίον

Νεύσον παρακλήσει σών οικετών Πανάμωμε, παύουσα δεινών ημών επαναστάσεις, πάσης θλίψεως ημάς απαλλάττουσα, σέ γάρ μόνην ασφαλή, καί βεβαίαν άγκυραν έχομεν, καί τήν σήν προστασίαν κεκτήμεθα, Μή αισχυνθώμεν Δέσποινα, σέ προσκαλούμενοι, σπεύσον εις ικεσίαν, τών σοί πιστώς βοώντων, Χαίρε Δέσποινα, η πάντων βοήθεια, χαρά καί σκέπη, καί σωτηρία τών ψυχών ημών.

Απολυτίκιον Ήχος δ'

Τό φαιδρόν τής Αναστάσεως κήρυγμα, τού Αγγέλου μαθούσαι αι τού Κυρίου Μαθήτριαι, καί τήν προγονικήν απόφασιν απορρίψασαι, τοίς Αποστόλοις καυχώμεναι έλεγον, Εσκύλευται ο θάνατος, ηγέρθη Χριστός ο Θεός, δωρούμενος τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

Θεοτοκίον

Τό απ' αιώνος απόκρυφον, καί Αγγέλοις άγνωστον μυστήριον, διάσού Θεοτόκε τοίς επί γής πεφανέρωται, Θεός εν ασυγχύτω ενώσει σαρκούμενος, καί Σταυρόν εκουσίως υπέρ ημών καταδεξάμενος, δι' ού αναστήσας τόν πρωτόπλαστον, έσωσεν εκ θανάτου τάς ψυχάς ημών.

ΕΝ ΤΩ ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΩ

Κανών Τριαδικός, ού η Ακροστιχίς:

Τέταρτος ύμνος τώ Θεώ, Μητροφάνους.

Ωδή α' Ο Ειρμός

Θαλάσσης τό ερυθραίον

Τριάδα θεαρχικήν δοξάσωμεν, ταίς υποστάσεσι, μοναδικήν δέ φύσιν τών τριών, συναϊδιον σύνθρονον, ήν δυσωπούντες λέγομεν. Σώσον τούς πίστει σε δοξάζοντας.

Εχρίσθης υπό Πατρός τώ Πνεύματι, αγαλλιάσεως, θεουργικώ ελαίω ο Υιός, καί βροτός εχρημάτισας, καί τής μιάς θεότητος, τό τρισυπόστατον εδίδαξας.

Τό κάλλος τής απροσίτου δόξης σου, Μονάς τρισήλιε, τά Σεραφείμ ου φέροντα οράν, συγκαλύπτονται πτέρυξι, καί τρισαγίοις άσμασιν, ακαταπαύστως σε δοξάζουσι.

Θεοτοκίον

Αφράστως τόν ποιητήν γεγέννηκας, τών όλων Πάναγνε, τής παλαιάς λυτρούμενον αράς, τούς βροτούς καί θανάτου φθοράς, καί διά σού επέγνωμεν, ένα Θεόν τόν τρισυπόστατον.

Ωδή γ' Ουκ εν σοφία

Ρώμην εξ ύψους, τοίς αγίοις τό πρίν Αποστόλοις σου, ως απέστειλας Χριστέ, παρά Πατρός τόν Παράκλητον, τήν μίαν ενέφηνας, φύσιν τρισήλιον.

Τώ Πατριάρχη, Αβραάμ ότε ώφθης, εν σχήματι, ανδρικώ, τριττή μονάς, τό απαράλλακτον έδειξας, τής σής αγαθότητος, καί κυριότητος.

Ο χαρακτήρσιν, εν τρισίν είς Θεός πιστευόμενος, απερίγραπτος σαφώς, απερινόητος άπασι, ρύσαι τάς ψυχάς ημών, εκ πάσης θλίψεως.

Θεοτοκίον

Στοιχειωθέντες, τού Υιού σου σοφαίς εισηγήσεσιν, ενικήν καί τριλαμπή, τήν θεαρχίαν δοξάζομεν, καί σέ μακαρίζομεν, τήν Αειπάρθενον.

Κάθισμα

Ταχύ προκατάλαβε

Τρισήλιε άκτιστε, καί ομοούσιε, Μονάς τρισυπόστατε, καί ακατάληπτε, τούς δούλους σου οίκτειρον, τών κινδύνων σώσον εκ, ως Θεός ελεήμων, σέ γάρ Κύριε μόνον, λυτρωτήν καί δεσπότην, κεκτήμεθα βοώντες. Γενού ημίν ίλεως.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Πολλαίς περιστάσεσι, καί συμφοραίς τών δεινών, Παρθένε κυκλούμενοι, καί πρός απόγνωσιν, αεί περιπίπτοντες, μόνην σε σωτηρίαν, καί ελπίδα καί τείχος, έχομεν Θεοτόκε, καί πρός σέ καταχρέως, εν πίστει καί νύν προστρέχομεν. Σώσον τούς δούλους σου.

Ωδή δ' Ο καθήμενος έν δόξη

Υπερούσιον Τριάδα, εν μονάδι θεότητος, καί κυριαρχίαν, σύν τοίς Σεραφείμ σε δοξάζομεν, ως αδιαίρετον φύσιν, ως ασύγχυτον, ως ισόρροπον, δόξη Θεέ ακατάληπτε.

Μεριστήν ούσαν αφράστως, τοίς προσώποις θεότητα, καί ταυτιζομένην, άμα τή μιά κυριότητι, απεριόριστον, μόνην, απερίγραπτον, ανυμνούμέν σε, τόν ποιητήν πάσης κτίσεως.

Τούς ο άναρχος τόν Λόγον, απορρήτως γεγέννηκε, καί τό θείον Πνεύμα, τό ισοσθενές εκπεπόρευκε, καί διά τούτο Τριάδα ομοούσιον, τόν Δεσπότην τών όλων, Θεόν καταγγέλλομεν.

Θεοτοκίον

Οπτανόμενος τοίς πάλαι, τυπικώς προκατήγγειλε, τήν εκ σού Παρθένε, σάρκωσιν ο Λόγος, αλλ' ύστερον, επιφανείς τοίς ανθρώποις κατ' αλήθειαν, τρισυπόστατον, μίαν αρχήν εφανέρωσε.

Ωδή ε' Εξέστη τά σύμπαντα

Συνέντες εκ πίστεως, τής παντουργού θεότητος, μίαν μέν απρόσιτον ουσίαν, τρείς δ' υποστάσεις, ζωαρχικάς συμφυείς, σέβομεν Πατέρα, καί Υιόν, καί Πνεύμα τό Άγιον, συναϊδιον ύπαρξιν.

Τό σέλας τρισήλιον, τής ουσιώδους αίγλης σου, λάμψον ενιαία μοι θεότης, άκτιστε φύσις, καί φωτουργαία πηγή, πάσης φωτοδότιδος αυγής, ίνα κατοπτρίζωμαι, σού τό κάλλος τό άρρητον.

Ως μόνον υπάρχοντα, δημιουργόν τού σύμπαντος, καί συνεκτικόν καί κυβερνήτην, πάνσοφον όντως, καί τής ζωής χορηγόν, γνόντες σε βοώμέν σοι πιστώς. Δέσποτα τρισήλιε, τούς υμνούντάς σε φρούρησον.

Θεοτοκίον

Θεώσαι βουλόμενος, τόν πρίν φθαρέντα άνθρωπον, ο δι' αγαθότητα Παρθένε, πλάσας καί δείξας, εικόνα θείας μορφής, άνθρωπος εγένετο εκ σού, καί μίαν τρισάριθμον, θεαρχίαν κατήγγειλεν.

Ωδή ς' Εβόησε, προτυπών

Ενέφηνεν, ο Πατήρ εκλαλών τήν υιότητα, καί τό Πνεύμα, τώ Χριστώ βαπτισθέντι ορώμενον, διά τούτο μίαν, καί τριττήν θεαρχίαν δοξάζομεν.

Ως είδέ σε, τρισαγίαις φωναίς ανυμνούμενον, Ησαϊας, υψηλού επί θρόνου καθήμενον, τήν τριττήν επέγνω, τής μιάς θεαρχίας υπόστασιν.

Μετάρσιον, υψηλέ Βασιλεύ τρισυπόστατε, τήν καρδίαν, καί ημών τών σών δούλων ανάδειξον, ίνα τής σής δόξης, θεωρώμεν λαμπρώς τήν φαιδρότητα.

Θεοτοκίον

Ηξίωσε, μορφωθήναι σαφώς τό ημέτερον, εκ Παρθένου, ο Υιός τού Θεού ως φιλάνθρωπος, καί τής θείας δόξης, κοινωνούς τούς ανθρώπους εποίησε.

Κάθισμα

Ταχύ προκατάλαβε

Πατέρα αγέννητον, τόν δέ Υιόν γεννητόν, καί Πνεύμα τό Άγιον, εκπορευτόν εκ Πατρός, φρονούντες κηρύττομεν, άναρχον Βασιλείαν, καί θεότητα μίαν, ήν περ δοξολογούντες, ομοφρόνως βοώμεν, τριάς ομοούσιε, σώσον ημάς ο Θεός.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Τόν χρόνων επέκεινα, καί πρό αιώνων Θεόν, εν χρόνω εκύησας, υπερφυώς εν σαρκί, θεάνθρωπον Άχραντε, όθεν σε Θεοτόκον, αληθώς καί κυρίως, πάντες ομολογούντες, εκτενώς σοι βοώμεν. Τής δόξης τής αιωνίου, πάντας αξίωσον.

Ωδή ζ' Εν τή καμίνω

Τάς τεταγμένας, επουρανίους φύσεις καί νοεράς, τάξεις ορθοδόξως πάντες οι γηγενείς, εκμιμούμενοι δοξάζομεν, μίαν θεότητα, εν τισουργοίς υποστάσεσι.

Ρήσεις αγίων, Υποφητών σε πάλαι συμβολικώς, ένα τών αιώνων πάντων δημιουργόν, προεδήλωσαν ανέκφραστον, Θεόν καί Κύριον, θεαρχικαίς εν τρισίν υποστάσεσιν.

Θεοτοκίον

Ο κατ' ουσίαν, αθεώρητος Λόγος καί Παντουργός, ώφθης τοίς ανθρώποις άνθρωπος, εξ αγνής θεομήτορος, τόν άνθρωπον ανακαλούμενος, πρός μετουσίαν τής θεότητος.

Ωδή η' Χείρας εκπετάσας Δανιήλ

Φώς μοναρχικόν καί τριλαμπές, ουσία, άναρχε, κάλλος αμήχανον, εν τή καρδία μου οίκησον, καί ναόν τής σής θεότητος, φωτοειδή καί καθαρόν, δείξόν με κράζοντα. Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Από τών ποικίλων με παθών, Τριάς αμέριστε, Μονάς ασύγχυτε, καί τής ζοφώσεως λύτρωσαι, τών πταισμάτων καί καταύγασον, μαρμαρυγαίς σου θεϊκαίς, ίνα φαντάζωμαι τήν σήνδόξαν, καί ανυμνώ σε τής δόξης τόν Κύριον.

Θεοτοκίον

Νούς μέν ο αγέννητος Πατήρ, καί Λόγος σύμμορφος, καί Πνεύμα σύνθρονον, ουσία δύναμις ύπαρξις, υπερούσιε ανέκφραστε, μεγαλουργέ Τριάς Μονάς, φρούρει τήν ποίμνην σου, ταίς πρεσβείαις, τής Θεοτόκου, ως φύσει φιλάνθρωπος.

Ωδή θ' Άπας γηγενής

Όλην νύν πρός σέ, κινώ τήν καρδίαν μου καί τήν διάνοιαν, καί τάς διαθέσεις δέ, ψυχής απάσας, καί τάς τού σώματος, τόν πλαστουργόν καί ρύστην μου, Μονάρχα τρίφωτε, καί βοώ σοι. Σώσόν με τόν δούλόν σου, πειρασμών εκ παντοίων καί θλίψεων. (Δίς)

Ύψωσον ημών, καί νούν καί διάνοιαν, πρός σέ τόν Ύψιστον, φώτισον ταίς λάμψεσιν, αχράντοις, Πάτερ, Λόγε, Παράκλητε, ο φώς οίκων απρόσιτον, τής δόξης Ήλιε, φωτοκράτορ, πάντοτε δοξάζειν σε, τόν μονάρχην Θεόν τρισυπόστατον.

Θεοτοκίον

Σώσον τούς εις σέ, πιστεύοντας Κύριε, καί καταγγέλλοντας, άναρχον αϊδιον, ουσίαν μίαν, τρία δέ Πρόσωπα, θεαρχικά καί σύμμορφα, τής κυριότητος, καί τής θείας, δόξης σου αξίωσον, ταίς λιταίς τής αγνής Θεομήτορος.

Η Υπακοή Ήχος δ'

Τά τής σής παραδόξου Εγέρσεως, προδραμούσαι αι Μυροφόροι, τοίς Αποστόλοις εκήρυττον Χριστέ, ότι ανέστης ως Θεός, παρέχων τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

ΕΝ ΤΩ ΟΡΘΡΩ

Απολυτίκιον Ήχος δ'

Τό φαιδρόν τής Αναστάσεως κήρυγμα, τού Αγγέλου μαθούσαι αι τού Κυρίου Μαθήτριαι, καί τήν προγονικήν απόφασιν απορρίψασαι, τοίς Αποστόλοις καυχώμεναι έλεγον, Εσκύλευται ο θάνατος, ηγέρθη Χριστός ο Θεός, δωρούμενος τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Τό απ' αιώνος απόκρυφον, καί Αγγέλοις άγνωστον μυστήριον, διάσού Θεοτόκε τοίς επί γής πεφανέρωται, Θεός εν ασυγχύτω ενώσει σαρκούμενος, καί Σταυρόν εκουσίως υπέρ ημών καταδεξάμενος, δι' ού αναστήσας τόν πρωτόπλαστον, έσωσεν εκ θανάτου τάς ψυχάς ημών.

Καθίσματα Ήχος δ'

Αναβλέψασαι τού τάφου τήν είσοδον, καί τήν φλόγα τού Αγγέλου μή φέρουσαι, αι Μυροφόροι σύν τρόμω εξίσταντο λέγουσαι, Άρα εκλάπη, ο τώ Ληστή ανοίξας Παράδεισον, άρα ηγέρθη, ο καί πρό πάθους κηρύξας τήν Έγερσιν, αληθώς ανέστη Χριστός ο Θεός, τοίς εν άδη παρέχων ζωήν καί ανάστασιν.

Δόξα... Κατεπλάγη Ιωσήφ.

Εκουσία σου βουλή, Σταυρόν υπέμεινας Σωτήρ, καί εν μνήματι καινώ, άνθρωποι έθεντο θνητοί, τόν διά λόγου τά πέρατα συστησάμενον, όθεν δεσμευθείς ο αλλότριος, θάνατος δεινώς εσκυλεύετο, καί οι έν άδη άπαντες εκραύγαζον, τή ζωηφόρω Εγέρσει σου, Χριστός ανέστη, ο ζωοδότης, μένων εις τούς αιώνας.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Κατεπλάγη Ιωσήφ, τό υπέρ φύσιν θεωρών, καί ελάμβανεν εις νούν, τόν επί πόκον υετόν εν τή ασπόρω συλλήψει σου Θεοτόκε, βάτον εν πυρί ακατάφλεκτον, ράβδον Ααρών τήν βλαστήσασαν, καί μαρτυρών ο Μνήστωρ σου καί φύλαξ, τοίς Ιερεύσιν εκραύγαζε, Παρθένος τίκτει, καί μετά τόκον, πάλιν μένει παρθένος.

Ταχύ προκατάλαβε Ανέστης ως αθάνατος, από τού άδου Σωτήρ, συνήγειρας τόν κόσμον σου, τή Αναστάσει τή σή, Χριστέ ο Θεός ημών, έθραυσας έν ισχύϊ, τού θανάτου τό κράτος, έδειξας Ελεήμον, τήν Ανάστασιν πάσι, διό σε καί δοξάζομεν, μόνε Φιλάνθρωπε.

Δόξα... Κατεπλάγη Ιωσήφ

Εκ τών άνω κατελθών, τών υψωμάτων Γαβριήλ, καί τή πέτρα προσελθών, ένθα η πέτρα τής ζωής, λευχειμονών ανεκραύγαζε ταίς κλαιούσαις, Παύσασθε υμείς, τής θρηνώδους κραυγής, έχουσαι αεί, τό ευσυμπάθητον, όν γάρ ζητείτε κλαίουσαι, θαρσείτε, ως αληθώς εξεγήγερται, διό βοάτε, τοίς Αποστόλοις, ότι ανέστη ο Κύριος.

Καί νύν... Θεοτοκίον, όμοιον

Κατεπλάγησαν Αγνή, πάντες Αγγέλων οι χοροί, τό Μυστήριον τής σής, κυοφορίας τό φρικτόν, πώς ο τά πάντα συνέχων νεύματι μόνω, αγκάλαις ως βροτός, ταίς σαίς συνέχεται, καί δέχεται αρχήν ο Προαιώνιος, καί γαλουχείται σύμπασαν ο τρέφων, πνοήν αφάτω χρηστότητι, καί σέ ως όντως, Θεού Μητέρα, ευφημούντες δοξάζουσι.

Η Υπακοή Ήχος δ'

Τά τής σής παραδόξου Εγέρσεως, προδραμούσαι αι Μυροφόροι, τοίς Αποστόλοις εκήρυττον Χριστέ, ότι ανέστης ως Θεός, παρέχων τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

Οι Αναβαθμοί Αντίφωνον Α'

Εκ νεότητός μου πολλά πολεμεί με πάθη, αλλ' αυτός αντιλαβού, καί σώσον Σωτήρ μου.

Οι μισούντες Σιών, αισχύνθητε από τού Κυρίου, ως χόρτος γάρ, πυρί έσεσθε απεξηραμμένοι.

Δόξα... Καί νύν...

Αγίω Πνεύματι πάσα ψυχή ζωούται, καί καθάρσει υψούται λαμπρύνεται, τή τριαδική Μονάδι ιεροκρυφίως.

Αντίφωνον Β'

Εκέκραξά σοι Κύριε, θερμώς εκ βάθους ψυχής μου, καμοί γενέσθω, πρός υπακοήν τά θείά σου ώτα.

Επί τόν Κύριον ελπίδα πάς τις κεκτημένος, υψηλότερος εστί, πάντων τών λυπούντων.

Δόξα... Καί νύν...

Αγίω Πνεύματι, αναβλύζει τά τής χάριτος ρείθρα, αρδεύοντα, άπασαν τήν κτίσιν πρός ζωογονίαν.

Αντίφωνον Γ'

Η καρδία μου πρός σέ Λόγε υψωθήτω, καί ουδέν θέλξει με, τών τού κόσμου τερπνών πρός χαμαιζηλίαν.

Επί τήν μητέρα αυτού, ως έχει τις στοργήν, επί τώ Κυρίω θερμότερον φίλτρον χρεωστούμεν.

Δόξα... Καί νύν...

Αγίω Πνεύματι, θεογνωσίας πλούτος, θεωρίας καί σοφίας, πάντα γάρ εν τούτω τά πατρώα δόγματα, ο Λόγος εκκαλύπτει.

Προκείμενον

Ανάστα Κύριε, βοήθησον ημίν, καί λύτρωσαι ημάς, ένεκεν τής δόξης τού ονόματός σου.

Στίχ. ο Θεός, εν τοίς ωσίν ημών ηκούσαμεν.

Κανών Αναστάσιμος.

Ποίημα Ιωάννου τού Δαμασκηνού.

Ωδή α' Ήχος δ'

Ο Ειρμός

Θαλάσσης, το ερυθραίον πέλαγος, αβρόχοις ίχνεσιν, ο παλαιός πεζεύσας Ισραήλ, σταυροτύποις Μωσέως χερσί, τού Αμαλήκ τήν δύναμιν, εν τή ερήμω ετροπώσατο.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Υψώθης, τήν ημετέραν έκπτωσιν, επανορθούμενος, εν τώ αχράντω ξύλω τού Σταυρού, τήν εν ξύλω ιώμενος, πανωλεθρίαν Δέσποτα, ως αγαθός καί παντοδύναμος.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Εν τάφω, σωματικώς, εν άδη δέ μετά ψυχής ως Θεός, εν Παραδείσω δέ μετά Ληστού, καί εν θρόνω υπήρχες Χριστέ, μετά Πατρός καί Πνεύματος, πάντα πληρών ο απερίγραπτος.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ασπόρως, τώ τού Πατρός βουλήματι, εκ θείου Πνεύματος, τόν τού Θεού συνείληφας Υιόν, καί σαρκί απεκύησας, τόν εκ Πατρός αμήτορα, καί δι' ημάς εκ σού απάτορα.

Κανών Σταυροαναστάσιμος, ού η Ακροστιχίς:

«Αίνον Ιωάννης μελιηδέα τέταρτον άδει».

Ο Ειρμός

Ανοίξω τό στόμα μου, καί πληρωθήσεται Πνεύματος, καί λόγον ερεύξομαι, τή Βασιλίδι Μητρί, καί οφθήσομαι, φαιδρώς πανηγυρίζων, καί άσω γηθόμενος, ταύτης τά θαύματα.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ιάσω τό σύντριμμα, τής ανθρωποτητος Κύριε, τώ θείω σου αίματι, ανασκευάσας αυτήν, καί συνέτριψας, δυνάστην εν ισχύϊ, τόν πάλαι συντρίψαντα, σού τό πλαστούργημα.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Νεκρών εξανάστασις, διά νεκρώσεως γέγονας, ισχύς γάρ αφήρηται τής θανατώσεως, ομιλήσασα, ζωή τή αιωνίω, τώ πάντων δεσπόζοντι, σεσαρκωμένω Θεώ.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ωραίος υπέρτερος, τών ουρανίων Δυνάμεων, ο θείός σου γέγονεν, οίκος ο έμψυχος, η εν μήτρασε, βαστάσασα Παρθένος, τό όρος τό άγιον σού τού Θεού ημών.

Κανών τής Θεοτόκου, ού η Ακροστιχίς σύν τοίς Ειρμοίς:

«Τέταρτος ύμνος τή πανευκλεεί Κόρη.»

Ο Ειρμός

Τριστάτας κραταιούς, ο τεχθείς εκ παρθένου, απαθείας εν βυθώ, ψυχής τό τριμερές, καταπόντισον δέομαι, όπως σοι ως εν τυμπάνω τή νεκρώσει τού σώματος, επινίκιον άσω μελώδημα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εσείσθησαν λαοί, εταράχθησαν έθνη, βασιλείαι κραταιαί δέ, έκλιναν Αγνή, εκ τού φόβου τού τόκου σου, ήλθε γάρ ο Βασιλεύς μου, καί καθείλε τόν τύραννον, καί τόν κόσμον φθοράς ελυτρώσατο.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τό σκήνωμα αυτού, ο οικών εν υψίστοις, τοίς βροτοίς συγκαταβάς, ηγίασε Χριστός, καί ασάλευτον έδειξε, μόνη γάρ μετά τόν τόκον, παρθενίας κειμήλιον, η τόν Κτίστην τεκούσα διέμεινεν.

Ωδή γ'

Ο Ειρμός

Ευφραίνεται επί σοί, η Εκκλησία σου Χριστέ κράζουσα. Σύ μου ισχύς Κύριε, καί καταφυγή καί στερέωμα.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Τό ξύλον τό τής ζωής, ηνοητή καί αληθής άμπελος, επί Σταυρού κρέμαται, πάσιν αμβροσίαν πηγάζουσα.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ως μέγας, ως φοβερός, ως τό τού άδου καθελών φρύαγμα, καί ως Θεός άφθαρτος, νύν σωματικώς εξεγήγερται.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σύ μόνη τοίς επί γής, τών υπέρ φύσιν αγαθών πρόξενος, Μήτηρ Θεού γέγονας, όθεν σοι τό Χαίρε, προσάγομεν.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Τούς σούς υμνολόγους Θεοτόκε, ως ζώσα καί άφθονος πηγή, θίασον συγκροτήσαντας, πνευματικόν στερέωσον, καί εν τή θεία δόξη σου, στεφάνων δόξης αξίωσον.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ιού αναμέστους μοι ο όφις, οδόντας ενέπειρε Σωτήρ, ούς Παντοκράτορ Δέσποτα, ήλοις χειρών σου έθλασας, ότι ουκ έστιν Άγιος, Αγίων πλήν σου φιλάνθρωπε.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ωράθης φιλάνθρωπε βουλήσει, εν τάφω νεκρός ζωοποιός, καί πύλας ανεπέτασας, άδου ταίς απ' αιώνων ψυχαίς, ότι ουκ έστιν Άγιος, Αγίων πλήν σου φιλάνθρωπε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ανήροτος άρουρα ωράθης, τόν στάχυν τεκούσα τής ζωής, τόν πάσι τοίς μετέχουσιν, αθανασίας πρόξενον, τόν εν Άγίοις Άγιον, αγίως αναπαυόμενον.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Αφ' ύψους κατήλθες, βουλήσει επί γής, ο υπεράνω πάσης αρχής, καί ταπεινήν ανύψωσας εξ άδου κατωτάτου, φύσιν βροτείαν, ου γάρ έστιν άγιος, πλήν σου φιλάνθρωπε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ρύπτεται βροτών η ουσία, διά σού ομιλήσασα, αστέκτω θείω πυρί, ως εγκρυφίας Πάναγνε Παρθένε, εν σοί άρτος εξοπτηθείσα, τώ καί σέ αλώβητον, διαφυλάξαντι.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τίς αύτη η όντως πλησίον τού Θεού, ως υπερβάσα άπαντα, τά τών Αγγέλων τάγματα; Η μόνη εν τώ κάλλει τής παρθενίας, οία Μήτηρ λάμπουσα, τού Παντοκράτορος.

Ωδή δ'

Ο Ειρμός

Επαρθέντα σε ιδούσα η Εκκλησία, επί Σταυρού τόν Ήλιον τής δικαιοσύνης, έστη εν τή τάξει αυτής, εικότως κραυγάζουσα. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ανελήλυθας τά πάθη μου θεραπεύσων, επί Σταυρού τώ πάθει τής αχράντου σαρκός σου, ήν εκών εφόρεσας, διό σοι κραυγάζομεν. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Αναμαρτήτου ο θάνατος γεγευμένος, ζωοποιού τε σώματος τού σού επαξίως, Δέσποτα νενέκρωται, ημείς δέ βοώμέν σοι. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Απειρογάμως εκυησας ώ Παρθένε, καί μετά τόκον ώφθης παρθενεύουσα πάλιν, όθεν ασιγήτοις φωναίς, τό χαίρέ σοι Δέσποινα, πίστει αδιστάκτω κραυγάζομεν.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Τήν ανεξιχνίαστον θείαν βουλήν, τής εκ τής Παρθένου σαρκώσεως, σού τού Υψίστου, ο Προφήτης, Αββακούμ, κατανοών εκραύγαζε. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Νενομοθετημένος ών Ισραήλ, σέ Χριστέ τόν νομοθετήσαντα, Θεόν ουκ έγνω, αλλ' ως άνομον Σταυρώ, παρανομών προσέπηξεν, ο νομοθεσίας ανάξιος.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Η τεθεωμένη σου Σώτερ ψυχή, άδου θησαυρούς προνομεύσασα, τάς απ' αιώνος, συνανέστησε ψυχάς, τό ζωηφόρον σώμα δέ, πάσιν αφθαρσίαν επήγασε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σέ τήν Αειπάρθενον καί αληθή, πάντες Θεοτόκον δοξάζομεν, ήν προετύπου, τώ θεόπτη Μωϋσή, ακαταφλέκτως Πάναγνε, βάτος τώ πυρί ομιλήσασα.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Ο καθήμενος εν δόξη, επί θρόνου θεότητος, εν νεφέλη κούφη, ήλθεν Ιησούς ο υπέρθεος, τή ακηράτω παλάμη καί διέσωσε, τούς κραυγάζοντας, δόξα Χριστέ τή δυνάμει σου.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Συνανεστράφη ανθρώποις, οραθείς ο αόρατος, εν μορφή υπάρχων, τής ακαταλήπτου θεότητος, καί μορφωθείς εκ σού Κόρη τό αλλότριον, τούς ειδότας σε, σώζει αγνήν Θεομήτορα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Υπεδέξατο εν ύλη, η Παρθένος τόν άϋλον, εν μεθέξει ύλης, βρέφος εξ αυτής χρηματίσαντα, όθεν εν δύο ουσίαις είς γνωρίζεται, σαρκοφόρος Θεός, καί βροτός υπερούσιος.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μετά τόκον σε παρθένον, ο παρθένον οικήσας σε, καί τεχθείς ασπόρως, Λόγος καί Θεός διεσώσατο, καί εν τώ τίκτειν παρθένον διεφύλαξεν, ως Δεσπότης καί Δημιουργός πάσης κτίσεως.

Ωδή ε'

Ο Ειρμός

Σύ Κύριέ μου φώς, εις τόν κοσμον ελήλυθας, φώς άγιον επιστρέφον, εκ ζοφώδους αγνοίας, τούς πίστει ανυμνούντας σε.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Σύ Κύριε πρός γήν, συμπαθώς κατελήλυθας, σύ ύψωσας τήν πεσούσαν, τών ανθρώπων ουσίαν, εν ξύλω αναρτώμενος.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Σύ ήράς μου Χριστέ, τών πταισμάτων τό έγκλημα, σύ έλυσας τάς οδύνας, τού θανάτου Οικτίρμον, τή θεία Αναστάσει σου.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σέ όπλον αρραγές, κατ' εχθρών προβαλλόμεθα, σέ άγκυραν καί ελπίδα, τής ημών σωτηρίας, Θεόνυμφε κεκτήμεθα.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Εξέστη τά σύμπαντα, επί τή θεία δόξη σου, σύ γάρ απειρόγαμε Παρθένε, έσχες εν μήτρα, τόν επί πάντων Θεόν, καί τέτοκας άχρονον Υιόν, πάσι τοίς υμνούσί σε, σωτηρίαν βραβεύοντα.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Εδέξατο όλον σε, άδης ο άφρων στόματι, ξύλω γάρ παγέντα σε αθρήσας, λόγχη νυγέντα, άπνουν τόν ζώντα Θεόν, ψιλόν ελογίσατο βροτόν, έγνω πειραθείς δέ σού, τήν ισχύν τής θεότητος.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Λυθέντα φιλάνθρωπε, σού τόν ναόν τού σώματος, τάφος μερισάμενος καί άδης, άκοντες άμφω δίκας εισπράττονται, ο μέν τών Αγίων σου ψυχάς, σώματα δέ έτερος, συνεκπέμπων αθάνατε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ιδού νύν πεπλήρωται, η τού Προφήτου πρόρρησις, σύ γάρ απειρόγαμε Παρθένε, έσχες εν μήτρα τόν επί πάντων Θεόν, καί τέτοκας άχρονον Υιόν, πάσι τοίς υμνούσί σε, τήν ειρήνην βραβεύοντα.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Νύν αναστήσομαι, προφητικώς έφη ο Θεός, νύν υψωθήσομαι, νύν δοξασθήσομαι, τόν πεσόντα προσλαβών εκ τής Παρθένου, καί πρός φώς τό θαυμαστόν, ανυψών τής εμής θεότητος.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Οίκον τής δόξης σε, όρος Θεού, άγιον αγνή, νύμφην παστάδα, ναόν αγιάσματος, ο Υιός ο τού Θεού εν σοί οικήσας, καί παράδεισον τρυφής, αϊδίου ημίν ειργάσατο.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σάρκα εξ αίματος παρθενικού, είληφας Χριστέ, άσπορον άχραντον, καί ενυπόστατον, λογικήν καί νοεράν, εμψυχωμένην, ενεργή θελητικήν, αυτοδέσποτον, καί αυτεξούσιον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τύραννον φρόνημα παρθενική, ήσχυνε γαστήρ, βρέφος ασπίδων γάρ, τρώγλην ψυχόλεθρον, εξηρεύνησε χειρί, καί αποστάτην, αλαζόνα καθελών, τών πιστών τοίς ποσίν υπέταξεν.

Ωδή ς'

Ο Ειρμός

Θύσω σοι, μετά φωνής αινέσεως Κύριε, η Εκκλησία βοά σοι, εκ δαιμόνων λύθρου κεκαθαρμένη, τώ δι' οίκτον, εκ τής πλευράς σου ρεύσαντι αίματι.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ανήλθες, εν Σταυρώ δυναστείαν ζωσάμενος, καί συμπλακείς τώ τυράννω, ως Θεός εξ ύψους κατέρραξας, τόν Αδάμ δέ, αηττήτω, παλάμη ανέστησας.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ανέστης, εξαστράπτων ωραίος εκ τάφου Χριστέ, καί διεσκέδασας πάντας, τούς εχθρούς τή θεία σου δυναστεία, καί τά πάντα, ως Θεός, ευφροσύνης επλήρωσας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ώ θαύμα, τών απάντων θαυμάτων και νότερον! ότι Παρθένος εν μήτρα, τόν τά σύμπαντα περιέποντα, απειράνδρως, συλλαβούσα, ουκ εστενοχώρησεν.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Ήλθον εις τά βάθη τής θαλάσσης, καί κατεπόντισέ με, καταιγίς πολλών αμαρτημάτων, αλλ' ο Θεός, εκ φθοράς ανάγαγε, τήν ζωήν μου ως φιλάνθρωπος.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Διήνοιξε φάρυγγα ο άδης, καί καταπέπωκέ με, καί ψυχήν επλάτυνεν ο άφρων, αλλ' ο Χριστός, καταβάς ανήγαγε, τήν ζωήν μου ως φιλάνθρωπος.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Εάλω ο θάνατος θανάτω, ο γάρ θανών ανέστη, αφθαρσίαν μοι δεδωρημένος, εμφανισθείς, Γυναιξί προσφθέγγεται, τήν χαράν δέ ο αθάνατος.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Αστέκτου θεότητος χωρίον, η καθαρά νηδύς σου, αναδέδεικται ώ Θεοτόκε, ή αδεώς, ουρανών τά Τάγματα, ατενίσαι ου δεδύνηνται.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Πάλαι μέν ηπάτησεν ο όφις, καί εθανάτωσέ με, διά τής προμήτορός μου Εϋας, νύν δέ Αγνή, διά σού ο πλάσας με, εκ φθοράς ανεκαλέσατο.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Αβυσσός σε άβυσσον αρρήτως, τής ευσπλαγχνίας Κόρη, εκλεκτήν ανέδειξε θαυμάτων, καί γάρ εκ σού, αστραπή θεότητος, μαργαρίτης Χριστός έλαμψε.

Κοντάκιον Ήχος δ'

Επεφάνης σήμερον

Ο Σωτήρ καί ρύστης μου, από τού τάφου, ως Θεός ανέστησεν, εκ τών δεσμών τούς γηγενείς, καί πύλας άδου συνέτριψε, καί ως Δεσπότης ανέστη τριήμερος.

Ο Οίκος

Τόν αναοτάντα εκ νεκρών Χριστόν τόν ζωοδότην, τριήμερον εκ τάφου, καί πύλας τού θανάτου σήμερον συνθλάσαντα, τή δυνάμει τή αυτού, τόν άδην τε νεκρώσαντα, καί τό κέντρον τού θανάτου συντρίψαντα, καί τόν Αδάμ σύν τή Εύα ελευθερώσαντα, υμνήσωμεν πάντες οι γηγενείς, ευχαρίστως βοώντες αίνον εκτενώς, Αυτός γάρ ως μόνος κραταιός Θεός, καί Δεσπότης ενέστη τριήμερος.

Ωδή ζ'

Ο Ειρμός

Εν τή καμίνω, Αβραμιαίοι Παίδες τή Περσική, πόθω ευσεβείας μάλλον, ή τή φλογί, πυρπολούμενοι εκραύγαζον. Ευλογημένος εί, εν τώ Ναώ τής δόξης σου Κύριε.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Πρός αφθαρσίαν, η ανθρωπότης ανακέκληται, θείω λουσαμένη αίματι τού Χριστού, ευχαρίστως αναμέλπουσα. Ευλογημένος εί, εν τώ Ναώ τής δόξης σου Κύριε.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ως ζωηφόρος, ως Παραδείσου ωραιότερος, όντως καί παστάδος πάσης βασιλικής, αναδέδεικται λαμπρότερος, Χριστέ ο τάφος σου, η πηγή τής ημών αναστάσεως.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τό τού Υψίστου, ηγιασμένον θείον σκήνωμα, Χαίρε, διά σού γάρ δέδοται η χαρά, Θεοτόκε τοίς κραυγάζουσιν. Ευλογημένη σύ εν γυναιξίν, υπάρχεις Πανάμωμε Δέσποινα.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Ουκ ελάτρευσαν τή κτίσει οι θεόφρονες, παρά τόν Κτίσαντα, αλλά πυρός απειλήν; ανδρείως πατήσαντες, χαίροντες έψαλλον. Υπερύμνητε, ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Εταπείνωσας, εν ξύλω αναρτώμενος, όμμα μετέωρον, καί επηρμένην οφρύν, εις γήν καταβέβληκας, σώσας τόν άνθρωπον υπερύμνητε, ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Τή δυνάμει σου, τό κέρας ημών ύψωσον, τών λατρευόντων σοι, ο αναστάς εκ νεκρών, καί άδου κενώσας πρίν, τόν πολυάνθρωπον, πλούτον Δέσποτα, ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί.

Τριαδικόν

Στίχ. Αγία Τριάς ο Θεός ελέησον καί σώσον ημάς.

Ρήσεσι, θείαις επόμενοι, δοξάζομεν μίαν θεότητα, ως εν λαμπάσι τρισίν, ασύγχυτον άτμητον, αίγλην ανέσπερον, τήν φωτίζουσαν, πάσαν τήν κτίσιν ψάλλουσαν, ο Θεός ευλογητός εί.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Νέοι τρείς εν Βαβυλώνι, προσταγμα τυραννικόν, εις φλήναφον θέμενοι, μέσον τού πυρός ανεβόων, Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Έλκει με πρός υμνωδίαν, πόθου τού παρθενικού, τό πύρ τό εγκάρδιον, βοάν τή Μητρί καί Παρθένω. Ευλογημένη Κύριος, μετά σού τών Δυνάμεων.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Υπερτέρα τών κτισμάτων, ώφθης ως τόν Ποιητήν, τεκούσα καί Κύριον, διό σοι βοώ Θεοτόκε. Ευλογημένη Κύριος, μετά σού τών Δυνάμεων.

Τριαδικόν

Στίχ. Αγία Τριάς ο Θεός ελέησον καί σώσον ημάς.

Κυριότητά σε μίαν, σέβων εν αγιασμοίς, τρισίν αδιαίρετον υμνώ, τρισυπόστατε φύσις, Ευλογημένη κράζων σοι, η τό πάν διϊθύνουσα.

Ωδή η'

Ο Ειρμός

Χείρας εκπετάσας Δανιήλ, λεόντων χάσματα, εν λάκκω έφραξε, πυρός δέ δύναμιν έσβεσαν, αρετήν περιζωσάμενοι, οι ευσεβείας ερασταί, Παίδες κραυγάζοντες. Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Χείρας εκπετάσας εν Σταυρώ, τά έθνη άπαντα επισυνήγαγες, καί μίαν έδειξας Δέσποτα, Εκκλησίαν ανυμνούσάν σε, τοίς επί γής καί ουρανού, συμφώνως ψάλλουσιν. Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Λευχείμων ωράθη γυναιξί, τώ απροσίτω φωτί τής Αναστάσεως, καταστραπτόμενος Άγγελος. Τί τόν ζώντα εν τώ τάφω βοών, επιζητείτε ως θνητόν, όντως ηγέρθη Χριστός, ώ βοώμεν. Πάντα τά έργα υμνείτε τόν Κύριον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σύ μόνη εν πάσαις γενεαίς, Παρθένε Άχραντε, Μήτηρ εδείχθης Θεού, σύ τής θεότητος γέγονας, ενδιαίτημα Πανάμωμε, μή φλογισθείσα τώ πυρί, τού απροσίτου φωτός, όθεν πάντες σέ ευλογούμεν, Μαρία Θεόνυμφε.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Παίδας ευαγείς εν τή καμίνω, ο τόκος τής Θεοτόκου διεσώσατο, τότε μέν τυπούμενος, νύν δέ ενεργούμενος, τήν οικουμένην άπασαν, αγείρει ψάλλουσαν. Τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Τήν άδικον βλέπουσαν σφαγήν σου, η κτίσις κατηφιώσα επωδύρετο, γής ταρασσομένης γάρ, ζόφον ως ιμάτιον, μελαμβαφές ο ήλιος περιεβάλλετο, ημείς δέ σε απαύστως υμνούμεν, καί υπερυψούμεν Χριστέ εις τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ο συγκαταβάς μοι μέχρις άδου, καί πάσιν οδοποιήσας τήν Ανάστασιν, αύθις αναβέβηκας, άρας με επ' ώμων σου, καί τώ Πατρί προσήγαγες, όθεν κραυγάζω σοι. Τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Τριαδικόν

Στίχ. Αγία Τριάς ο Θεός ελέησον καί σώσον ημάς.

Νούν πρώτον καί αίτιον απάντων, Πατέρα μόνον αναίτιον δοξάζομεν, Λόγον τε τόν άναρχον, Πνεύμα τό Παράκλητον, ένα Θεόν καί Κύριον, καί ποιητήν τού παντός, Τριάδα συμφυή προσκυνούντες, καί υπερυψούντες εις πάντας τούς αιώνας.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Λυτρωτά τού παντός Παντοδύναμε, τούς εν μέσω φλογός ευσεβήσαντας, συγκαταβάς εδρόσισας, καί εδίδαξας μέλπειν, Πάντα τά έργα, ευλογείτε υμνείτε τόν Κύριον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εκ πλευράς τού Αδάμ πλαστουργήσας σε, εκ τής σής παρθενίας σεσάρκωται, ο τών απάντων Κύριος, όν υμνούντες βοώμεν. Πάντα τά έργα, ευλογείτε υμνείτε τόν Κύριον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εν σκηνή Αβραάμ εθεάσατο, τό εν σοί Θεοτόκε μυστήριον, τόν γάρ Υιόν σου άσαρκον, υπεδέξατο μέλπων. Πάντα τά έργα, ευλογείτε υμνείτε τόν Κύριον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ισαρίθμους Τριάδος διέσωσε, τό τής σής παρθενίας προχάραγμα, εν γάρ παρθένοις σώμασι, κατεπάτουν τήν φλόγα, Κόρη βοώντες. Ευλογείτε υμνείτε τόν Κύριον.

Ωδή θ'

Ο Ειρμός

Λίθος αχειρότμητος όρους, εξ αλαξεύτου σου Παρθένε, ακρογωνιαίος ετμήθη, Χριστός συνάψας τάς διεστώσας φύσεις, διό επαγαλλόμενοι, σέ Θεοτόκε μεγαλύνομεν.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Όλον με ανείληφας όλος, εν συναφεία ασυγχύτω, όλω μοι διδούς ο Θεός μου, τήν σωτηρίαν διά τού πάθους σου, ο εν Σταυρώ υπέμεινας, σωματικώς δι' ευσπλαγχνίαν πολλήν.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Οι σοί μαθηταί καθορώντες, ανεωγμένον σου τόν τάφον, καί τάς θεοφόρους σινδόνας, κεκενωμένας τή Αναστάσει σου, σύν τώ Αγγέλω έλεγον. Όντως εγήγερται ο Κύριος!

Τριαδικόν

Στίχ. Αγία Τριάς ο Θεός ελέησον καί σώσον ημάς.

Μονάδα μέν θείας ουσίας, αλλ' υποστάσεων Τριάδα, πάντες οι πιστοί προσκυνούμεν, εν ασυγχύτοις ταίς υποστάσεσιν, ισοσθενή ομότιμον, ήν ευσεβούντες μεγαλύνομεν.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Άπας γηγενής, σκιρτάτω τώ πνεύματι λαμπαδουχούμενος, πανηγυριζέτω δέ, αύλων Νόων φύσις γεραίρουσα, τήν ιερά θαυμάσια τής Θεομήτορος, καί βοάτω. Χαίροις παμμακάριστε, Θεοτόκε Αγνή αειπάρθενε.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Δόλω τής Εδέμ, ερπύσας ο όφις με, είλεν αιχμάλωτον, πρός τήν τού Κρανίου δέ, κρατίστην πέτραν τούτον ηδάφισεν, ο Παντοκράτωρ Κύριος, καθάπερ νήπιον, τής τρυφής δέ, αύθις μοι τήν είσοδον, διά ξύλου Σταυρού ανεπέτασεν.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Έθου κραταιά, εχθρού οχυρώματα, νύν εις ερήμωσιν, τή παναλκεστάτη δέ, χειρί τόν πλούτον τούτου δι' ήρπασας, εκ κενεώνων άδου με, συναναστήσας Χριστέ, καί τόν πάλαι, άμετρα καυχώμενον, ως γελοίον παιζόμενον έδειξας.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ίθι τού πτωχού, λαού σου τήν κάκωσιν, επισκεψόμενος, τή συμπαθεστάτη δέ, καί κραταιά σου χειρί δυνάμωσον, τόν σταυροφόρον Άνακτα κατά βλασφήμων εχθρών, εξελέσθαι, σού τήν περιούσιον, κληρουχίαν Χριστέ ως φιλάνθρωπος.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Κρυπτόν θείον άχραντον, εν σοί τελείται εμφανές Μυστήριον, Παρθένε άχραντε, καί γάρ Θεός εκ σού σεσωμάτωται, δι' ευσπλαχνίαν, διό σε ως Θεοτόκον μεγαλύνομεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ορώμεν ως κρίνον σε, τή αλουργίδι, βεβαμμένην Άχραντε, τού θείου Πνεύματος, τών ακανθών εν μέσω εκλάμπουσαν, καί ευωδίας πληρούσαν, τούς σέ γνησίως μεγαλύνοντας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ρευστήν προσλαβόμενος, βροτείαν φύσιν, εκ τής σής Πανάμωμε, γαστρός ο άφθαρτος, εν εαυτώ ανέδειξεν, άρρευστον δι' ευσπλαγχνίαν, διό σε ως Θεοτόκον μεγαλύνομεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η πάντων δεσπόζουσα, τών ποιημάτων, τώ λαώ σου δώρησαι, τής νίκης τρόπαια, τόν δυσμενή τεθείσα υπόσπονδον τή Εκκλησία, ίνα σε ως Θεοτόκον μεγαλύνωμεν.

Αίνοι Ήχος δ'

1. Τού ποιήσαι εν αυτοίς κρίμα έγγραπτον. Δόξα αύτη έσται πάσι τοίς οσίοις αυτού.

-- Ο σταυρόν υπομείνας καί θάνατον, καί αναστάς εκ τών νεκρών, παντοδύναμε Κύριε, δοξάζομέν σου τήν Ανάστασιν.

2. Αινείτε τόν Θεόν εν τοίς Αγίοις αυτού, αινείτε αυτόν εν στερεώματι τής δυνάμεως αυτού.

-- Εν τώ σταυρώ σου Χριστέ, τής αρχαίας κατάρας ηλευθέρωσας ημάς, καί εν τώ θανάτω σου, τόν τήν φύσιν ημών τυραννήσαντα, διάβολον κατήργησας, εν δέ τή Εγέρσει σου, χαράς τα πάντα επλήρωσας, διό βοώμέν σοι, ο αναστάς εκ τών νεκρών, Κύριε δόξα σοι.

3. Αινείτε αυτόν επί ταίς δυναστείαις αυτού, αινείτε αυτόν κατά τό πλήθος τής μεγαλωσύνης αυτού.

-- Τώ σώ Σταυρώ Χριστέ Σωτήρ, Οδήγησον ημάς επι τήν αλήθειάν σου, καί ρύσαι ημάς, τών παγίδων τού εχθρού, ο αναστάς εκ τών νεκρών, ανάστησον ημάς πεσόντας τή αμαρτία, εκτείνας τήν χείρά σου, φιλάνθρωπε Κύριε, τή πρεσβεία τών Αγίων σου.

4. Αινείτε αυτόν εν ήχω, σάλπιγγος, αινείτε αυτόν εν ψαλτηρίω καί κιθάρα.

-- Τών Πατρικών σου κόλπων, μή χωρισθείς μονογενές Λόγε τού Θεού, ήλθες επί γής διά φιλανθρωπίαν, άνθρωπος γενόμενος ατρέπτως, καί Σταυρόν καί θάνατον υπέμεινας σαρκί, ο απαθής τή θεότητι, αναστάς δέ εκ νεκρών αθανασίαν παρέσχες τώ γένει τών ανθρώπων, ως μόνος παντοδύναμος.

5. Αινείτε αυτόν εν τυμπάνω καί χορώ, αινείτε αυτόν εν χορδαίς καί οργάνω,

-- Θάνατον κατεδέξω σαρκί, ημίν αθανασίαν πραγματευσόμενος Σωτήρ, καί εν τάφω ώκησας, ίνα ημάς τού άδου ελευθερώσης, συναναστήσας εαυτώ, παθών, μέν ως άνθρωπος, αλλ' αναστάς ως Θεός. Διά τούτο βοώμεν. Δόξα σοι ζωοδότα Κύριε, μόνε Φιλάνθρωπε.

6. Αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις ευήχοις, αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις αλαλαγμού. Πάσα πνοή αινεσάτω τόν Κύριον.

-- Πέτραι εσχίσθησαν Σωτήρ, ότε εν τώ Κρανίω ο Σταυρός σου επάγη, έφριξαν άδου πυλωροί, ότε εν τώ μνημείω ως θνητός κατετέθης, καί γάρ του θανάτου καταργήσας τήν ισχύν, τοίς τεθνεώσι πάσιν αφθαρσίαν παρέσχες, τή Αναστάσει σου Σωτήρ. Ζωοδότα Κύριε δόξα σοι.

7. Ανάστηθι, Κύριε, ο Θεός μου, υψωθήτω η χείρ σου, μή επιλάθη τών πενήτων σου εις τέλος.

-- Επεθύμησαν Γυναίκες, ιδείν σου τήν Ανάστασιν, Χριστέ ο Θεός, ήλθε προλαβούσα Μαρία η Μαγδαληνή, εύρε τόν λίθον αποκυλισθέντα τού μνήματος, καί τόν Άγγελον καθεζόμενον καί λέγοντα. Τί ζητείτε τόν ζώντα μετά τών νεκρών, ανέστη ως Θεός, ίνα σώση τά σύμπαντα.

8. Εξομολογήσομαί σοι, Κύριε, εν όλη καρδία μου, διηγήσομαι πάντα τά θαυμάσιά σου.

-- Πού εστιν Ιησούς, όν ελογίσασθε φυλάττειν; είπατε Ιουδαίοι, πού εστιν, όν εθήκατε εν τώ μνήματι, τόν λίθον σφραγίσαντες, δότε τόν νεκρόν, οι τήν ζωήν αρνησάμενοι, δότε τόν ταφέντα, ή πιστεύσατε τώ αναστάντι, κάν υμείς σιγήσητε τού Κυρίου τήν Έγερσιν, οι λίθοι κεκράξονται, μάλιστα ο αποκυλισθείς εκ τού μνήματος. Μέγα σου τό έλεος! Μέγα τό μυστήριον τής οικονομίας σου! Σωτήρ ημών δόξα σοι.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται.

Διά ξύλου ο Αδάμ, Παραδείσου γέγονεν άποικος, διά ξύλου δέ Σταυρού, ο Ληστής Παράδεισον ώκησεν, ο μέν γάρ γευσάμενος, εντολήν ηθέτησε τού ποιήσαντος, ο δέ συσταυρούμενος, Θεόν ωμολόγησε τόν κρυπτόμενον, Μνήσθητί μου βοών, εν τή Βασιλεία σου.

Μακάριοι οι καθαροί τή καρδία ότι αυ τοί τόν Θεόν όψονται.

Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ, καί τού θανάτου λύσας τήν δύναμιν, καί εξαλείψας ως Θεός, τό καθημών χειρόγραφον Κύριε, Ληστού τήν μετάνοιαν, καί ημίν παράσχου μόνε φιλάνθρωπε, τοίς πίστει λατρεύουσι, Χριστέ ο Θεός ημών, καί βοώσί σοι. Μνήσθητι καί ημών, εν τή Βασιλεία σου.

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Τό χειρόγραφον ημών, εν τώ Σταυρώ τή λόγχη διέρρηξας, καί λογισθείς εν τοίςνεκροίς, τόν εκείσε τύραννον έδησας, ρυσάμενος άπαντας, εκ δεσμών τού άδου τή Αναστάσει σου, δι' ής εφωτίσθημεν, φιλάνθρωπε Κύριε, καί βοώμέν σοι. Μνήσθητι καί ημών, εν τή Βασιλεία σου.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Ο σταυρωθείς καί αναστάς, ως δυνατός εκ τάφου τριήμερος, καί τόν πρωτόπλαστον Αδάμ, εξαναστήσας μόνε αθάνατε, καμέ εις μετάνοιαν, επιστρέψαι Κύριε καταξίωσον, εξ όλης καρδίας μου, καί εν θερμή τή πίστει αεί κραυγάζειν σοι. Μνήσθητί μου Σωτήρ, εν τή Βασιλεία σου.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Δι' ημάς ο απαθής, παθητός εγένετο άνθρωπος, καί εκουσίως εν Σταυρώ, προσηλωθείς ημάς συνανέστησε, διό καί δοξάζομεν, σύν τώ σταυρώ τό Πάθος καί τήν Ανάστασιν, δι' ών ανεπλάσθημεν, δι' ών καί σωζόμεθα ανακράζοντες. Μνήσθητι καί ημών, εν τή Βασιλεία σου.

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Τόν αναστάντα εκ νεκρών, καί τό τού άδου κράτος σκυλεύσαντα, καί οραθέντα γυναιξί, Μυροφόροις λέγοντα, Χαίρετε, πιστοί δυσωπήσωμεν, εκ φθοράς λυτρώσασθαι τάς ψυχάς ημών, κραυγάζοντες πάντοτε, Ληστού τού ευγνώμονος τήν φωνήν πρός αυτόν. Μνήσθητι καί ημών, εν τή Βασιλεία σου.

Δόξα...

Τόν Πατέρα καί Υιόν, καί τό Πνεύμα πάντες τό Άγιον, ομοφρόνως οι πιστοί, δοξολογείν αξίως ευξώμεθα, Μονάδα θεότητος, εν τρισίν υπάρχουσαν υποστάσεσιν, ασύγχυτον μένουσαν, απλήν αδιαίρετον καί απρόσιτον, δι' ής εκλυτρούμεθα, τού πυρός τής κολάσεως.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τήν Μητέρα σου Χριστέ, τήν εν σαρκί ασπόρως τεκούσάν σε, καί Παρθένον αληθώς, καί μετά τόκον μείνασαν άφθορον, αυτήν σοι προσάγομεν, εις πρεσβείαν Δέσποτα πολυέλεε, πταισμάτων συγχώρησιν, δώρησαι πάντοτε τοίς βοώσί σοι. Μνήσθητι καί ημών, εν τή Βασιλεία σου.

Ήχος δ'

Ως γενναίον εν Μάρτυσι

Στίχ. α'. Εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Δεύρο τάλαινα πρόσπεσον, τώ θεώ εν θερμότητι, τών δακρύων κράζουσα, τό ημάρτηκα, ψυχή παμβέβηλε ίλεων, τόν Κριτήν απέργασαι, πρό τού τέλους καί αυτώ, εκ καρδίας ανάκραξον. Μή απώση μου, στεναγμούς ο Θεός μου, μή παρόψη, συντριβήν μου τής καρδίας, ώ πολυεύσπλαγχνε Κύριε.

Στίχ. β'. Ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Εν νυκτί καί ημέρα τε, ο εχθρός ο παμπόνηρος, πολεμών ου παύεται δελεάσαι με, καί πρός απώλειαν έλκει με, κακίας πρός βάραθρα, αλλ' ως μόνος αγαθός, τής αυτού τυραννίδος με απολυτρωσαι, καί παντοίας ανάγκης, Ιησού μου, υπεράγαθε καί σώσον, εκ πολυτρόπων κολάσεων.

Στίχ. γ'. Από φυλακής πρωϊας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωϊας ελπισάτω Ισραήλ επί τόν Κύριον.

Οικητήριον γέγονα, λογισμών τών θλιβόντων με, καί αλλοτριούντων με εκ σού Δέσποτα, τάς εντολάς σου ηθέτησα, ποιείν σου τό θέλημα, ουκ ηθέλησα ποτέ, αλλ' ευδόκησον Κύριε, ενοικήσαί μοι, διά πλήθος ελέους, καί διδάξαι, τού ποιείν τό θέλημά σου, ως αγαθός καί φιλάνθρωπος.

Τών Ασωμάτων όμοια

Στίχ. δ'. Ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος, καί πολλή παρ' αυτώ, λύτρωσις. καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραήλ έκ πασών τών ανομιών αυτού.

Τού τής θείας ελλάμψεως, δεκτικά καταγώγια, καί δοχεία πάνσεπτα, κατεσκεύασας, τά τών Αγγέλων στρατεύματα, καί θεία συστήματα, σού τής δόξης θεωρούς, παραστάτας τού θρόνου σου, τούς τόν λόγον σου, δυνατώς εν ισχύϊ εκτελούντας, καί συντόνως εκπληρούντας, τάς εντολάς σου φιλάνθρωπε.

Στίχ. ε'. Αινείτε τόν Κύριον πάντα τά έθνη, επαινέσατε αυτόν, πάντες οι λαοί.

Αγαθότητος πέλαγος, αναφαίνειν βουλόμενος, αγαθός ών άναρχε, πρώτον έκτισας, παντοδυνάμω σου νεύματι, καί θείω προστάγματι, τών Αγγέλων τούς χορούς, καί δυνάμεων τάγματα, όντως έδει γάρ, τό καλόν εκχυθήναι καί οδεύσαι, καί ως πλείονα γενέσθαι, τά σά δωρήματα Δέσποτα.

Στίχ. ς'. Ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού Κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Σεραφείμ εξαπτέρυγα, Χερουβείμ πολυόμματα, επηρμένοι θρόνοι τε περιέπουσι, τής φωτουργού σου ελλάμψεως, αμέσως μετέχοντες, Κυριότητες Αρχαί, Εξουσίαι Αρχάγγελοι, καί οι Άγγελοι, καί Δυνάμεις αι θείαι τήν σήν δόξαν, Παντοκράτορ ευφημούντες, υπέρ ημών δυσωπούσί σε.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον όμοιον

Ως πρεσβείαν ακοίμητον, καί παράκλησιν έμμονον, κεκτημένη Πάναγνε, πρός τόν Κύριον, τούς πειρασμούς κατακοίμισον, τά κύματα πράϋνον, τής αθλίας μου ψυχής, καί εν θλίψει υπάρχουσαν, τήν καρδίαν μου, παρακάλεσον Κόρη, δυσωπώ σε, καί χαρίτωσον τόν νούν μου, όπως αξίως δοξάζω σε.

Απόστιχα Κατανυκτικά

Ήθελον δάκρυσιν εξαλείψαι, τών εμών πταισμάτων Κύριε τό χειρόγραφον, καί τό υπόλοιπον τής ζωής μου, διά μετανοίας ευαρεστήσαί σοι, αλλ' ο εχθρός απατά με, καί πολεμεί τήν ψυχήν μου. Κύριε, πρίν εις τέλος απόλωμαι, σώσόν με.

Στίχ. Α'. Πρός σέ ήρα τούς οφθαλμούς μου, τόν κατοικούντα εν τώ ουρανώ. Ιδού, ως οφθαλμοί δούλων εις χείρας τών κυρίων αυτών, ως οφθαλμοί παιδίσκης εις χείρας τής κυρίας αυτής, ούτως οι οφθαλμοί ημών πρός Κύριον τόν Θεόν ημών, έως ού οικτιρήσαι ημάς.

Τίς χειμαζόμενος καί προστρέχων, τώ λιμένι τούτω ου διασώζεται; τώ ή τίς οδυνώμενος καί προσπίπτων, τώ ιατρείω τούτω ου θεραπεύεται; Δημιουργέ τών απάντων, καί Ιατρέ τών νοσούντων, Κύριε, πρίν εις τέλος απόλωμαι, σώσόν με.

Μαρτυρικόν

Στίχ. Β'. Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, ότι επί πολύ επλήσθημεν εξουδενώσεως, επί πλείον επλ ήσθη η ψυχή ημών, τό όνειδος τοίς ευθηνούσι, καί η εξουδένωσις τοίς υπερηφάνοις.

Ο ενδοξαζόμενος εν ταίς μνείαις τών Αγίων σου, Χριστέ ο Θεός, υπ' αυτών δυσωπούμενος, κατάπεμψον ημίν τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Χαίρε φωτός Νεφέλη, χαίρε Λυχνία φωτεινή, χαίρε Στάμνε η τού Μάννα, χαίρε η Ράβδος Ααρών, χαίρε Βάτε άφλεκτε, χαίρε Λαμπάς, χαίρε θρόνε, χαίρε Όρος άγιον, χαίρε Παράδεισε, χαίρε θεία Τράπεζα, χαίρε Πύλη μυστική, χαίρε η πάντων ελπίς.

Μετα τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Κατανυκτικά

Ήχος δ'

Τήν ταπεινήν μου ψυχήν, επίσκεψαι Κύριε, τήν εν αμαρτίαις τόν βίον όλον δαπανήσασαν, όν τρόπον τήν πόρνην, δέξαι καμέ, καί σώσόν με.

Διαπλέων τό πέλαγος τής παρούσης ζωής, ενθυμούμαι τήν άβυσσον τών πολλών μου κακών, καί μή έχων τόν κυβερνήτην λογισμόν, τήν τού Πέτρου σοι προσφθέγγομαι φωνήν. Σώσόν με Χριστέ ο Θεός, σώσόν με ως φιλάνθρωπος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Φοβερόν τό μυστήριον, καί τό θαύμα παράδοξον, πώς η Παρθένος σέ τόν Κτίστην τών απάντων εβάστασε, καί μετά τόκον πάλιν σώα καί παρθένος διέμεινεν! ο τεχθείς εξ αυτής τήν πίστιν στήριξον, τά έθνη πράϋνον, καί τόν κόσμον ειρήνευσον, ο Θεός ως φιλάνθρωπος.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Καθίσματα Κατανυκτικά

Ταχύ προκατάλαβε

Ταχύ συνεισέλθωμεν, εις τόν νυμφώνα Χριστού, καί πάντες ακούσωμεν, τής μακαρίας φωνής, αυτού τού Θεού ημών. Δεύτε οι αγαπώντες, τήν ουράνιον δόξαν, μέτοχοι γεγονότες, τών φρονίμων παρθένων, φαιδρύνατε τάς λαμπάδας υμών, διά τής πίστεως.

Κατεπλάγη Ιωσήφ

Αναλόγισαι ψυχή, πώς παραστώμεν τώ κριτή, εν τή ώρα τή φρικτή, τίθενται θρόνοι φοβεροί, καί τών ανθρώπων αι πράξεις διελέγχονται, τότε ο Κριτής αδυσώπητος, πρό βήματος γάρ πύρ προπορεύεται, ώσπερ αγρία θάλασσα σύν ήχω, κατακαλύπτον τούς πταίσαντας. Αναλογίζου ταύτα ψυχή μου, καί τά έργα σου εύθυνον.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Η κυρίως καί αληθώς Θεοτόκος πρεσβεύουσα, ως Μήτηρ εν παρρησία τώ Υιώ σου καί Θεώ ημών, διαφύλαξον ποίμνην, εξαιρέτως τή σκέπη σου προστρέχουσαν, πρός σέ καταφεύγουσαν τόν λιμένα, τό τείχος, τήν μόνην προστασίαν τού γένους τών ανθρώπων.

Μετά τήν γ' Στιχολογίαν

Καθίσματα Κατανυκτικά

Ταχύ προκατάλαβε

Αϋλοις εν στόμασι, Τριάς υπέρθεε, απαύστως υμνούσί σε, τών Ασωμάτων χοροί, καί φόβω, παρίστανται, Άγιος εκβοώντες, Τρισυπόστατε Φύσις. Ελέησον γούν χειρών σου, τών οικείων τό πλάσμα, αυτών ταίς ικεσίαις, μόνε φιλάνθρωπε.

Μαρτυρικόν

Σήμερον τά τών Αγγέλων στρατεύματα, έν τή μνήμη τών Αθλοφόρων παραγέγονε, τάς τών πιστών διανοίας φωτίσαι, καί τήν οικουμένην τή χάριτι φαιδρύναι, δι' αυτών ο Θεός δυσωπούμενος, δώρησαι ημίν τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Τή ανατραφείση εν τώ Ναώ, εις τά Άγια τών Αγίων, τή περιβεβλημένη τήν πίστιν καί τήν σοφίαν, καί τήν άμεμπτον παρθενίαν, ο Αρχιστράτηγος Γαβριήλ, προσέφερεν ουρανόθεν, τόν ασπασμόν καί τό χαίρε. Χαίρε ευλογημένη, χαίρε δεδοξασμένη, ο Κύριος μετά σού.

Κανών Κατανυκτικός, ού η Ακροστιχίς άνευ τών Θεοτοκίων,

«Σώσόν με Σώτερ, ως τόν Άσωτον πάλαι. Ιωσήφ».

Ωδή α' Ήχος δ'

Ο Ειρμός

Τριστάτας κραταιούς, ο τεχθείς εκ Παρθένου, απαθείας εν βυθώ, ψυχής τό τριμερές, καταπόντισον δέομαι, όπως σοί ως εν τυμπάνω, τή νεκρώσει τού σώματος, επινίκιον άσω μελώδημα.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Σωτηρ μου Ιησού, ο τόν Άσωτον σώσας, ο τής Πόρνης τόν κλαυθμόν, δεξάμενος ποτέ, ο Τελώνην στενάξαντα, νεύματί σου δικαιώσας, αναρίθμητα πταίσαντα, επιστρεφοντα δέξαι, καί σώσόν με.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ως ύλην δαπανά, τήν ψυχήν μου κακίας, η πυρά καί τής φλογός, υπέκκαυμα ποιεί, τής μελλούσης φιλάνθρωπε, σβέσον, ταύτην δροσισμώ σου, τού ελέους Μακρόθυμε, μετανοίας παρέχων μοι δάκρυα.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Συνέσεως πολλής, ο χορός πεπλησμένος, τών αγίων αθλητών, ασύνετον βουλήν, καί αλλόκοτον φρόνημα, πάντων τών παρανομούντων, νηφαλέως εξέκλινε, καί τών θείων βραβείων επέτυχε.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι κόσμου τά τερπνά, παρωσάμενοι πάντα, υπερκόσμιον ζωήν, ειλήφατε σοφοί, Αθλοφόροι πανεύφημοι, πάσης ούν με τής τού κόσμου, εκλυτρώσασθε σχέσεως, τόν γνησίως υμάς μακαρίζοντα.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Υπέρφωτε λαμπάς, τού Ηλίου τής δόξης, τής ψυχής μου τόν πυρσόν, σβεννύμενον αεί, ραθυμία προσάναψον, θείων έργων τώ ελαίω, Παναγία επάρδουσα, ίνα πίστει καί πόθω δοξάζω σε.

Κανών τών Ασωμάτων, ού η Ακροστιχίς.

«Ωδή τετάρτη τών Ασωμάτων νόων».

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ως Νόες καθαροί, τώ μεγάλω καί πρώτω, παριστάμενοι Νοϊ, καί θείας αστραπής, εμπιπλάμενοι Άγγελοι, αίγλη με τή υμετέρα, καταυγάσατε μέλποντα, τόν παναίτιον Λόγον πανένδοξοι,

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Δι' όλου πρός Θεόν, νενευκότες τώ πόθω, καί ταίς θείαις καλλοναίς, μορφούμενοι αεί, ώ Αρχάγγελοι ένδοξοι, στάσεσι παναρμονίοις, περιέπετε κράζοντες, επινίκιον ύμνον τώ Κτίσαντι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η μόνη εν γαστρί, δεξαμένη τόν Λόγον, όν Αγγέλων στρατιαί, δοξάζουσιν αεί, τήν ψυχήν μου καταύγασον, λύουσα τής αμαρτίας, τήν ζοφώδη κακόνοιαν, καί φωτίζουσα γνώσει τού Πνεύματος.

Ωδή γ'

Ο Ειρμός

Αφ' ύψους κατήλθες, βουλήσει επί γής, ο υπεράνω πάσης αρχής, καί ταπεινήν ανύψωσας εξ άδου κατωτάτου, φύσιν βροτείαν, ου γάρ έστιν άγιος, πλήν σου φιλάνθρωπε.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Νυκτί με τού βίου, τό σκότος τών παθών, κατέλαβε Χριστέ ο Θεός, φώς ούν τυγχάνων άδυτον, ακτίσι μετανοίας με καταυγάσας, σώσόν με φιλάνθρωπε, ίνα δοξάζω σε.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Μερίδος με δείξον, Χριστέ τών εκλεκτών, τής εναντίας μοίρας Σωτήρ, αποχωρίσας δάκρυσι, καί ελεημοσύνη κεκαθαρμένον, όπως καταχρέως σε, δοξάζω πάντοτε.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Εβάφησαν όντως, τοίς αίμασιν υμών, οι πόδες, καί οξύτερον, πρός ουρανόν εβάδισαν, μετά τής αμαρτίας τήν γήν λιπόντες, Μάρτυρες εφάμιλλοι, θείων Δυνάμεων.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Στρεβλούμενον σώμα, υμών τοίς αικισμοίς, ελύετο Χριστού Αθληταί, ψυχής δέ εκρατύνετο, ο τόνος τή αγάπη προσδεδεμένος, αλύτως τού Κτίσαντος, πάντα βουλήματι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μαρία Κυρία, ως ούσα τού παντός, τόν Κύριον γεννήσασα, κυριευθέντα πάθεσι τόν νούν μου, καί κακία μελανωθέντα, ελεύθερον ποίησον, καί καταλάμπρυνον.

Κανών τών Ασωμάτων

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ταίς υπερκοσμίαις, ο υμνούμενος χορείαις, τάς τάξεις τούτων Χριστέ, καί τά τών πιστών συστήματα, μιμείσθαι θεοφρόνως ποίησον Λόγε, ου γάρ έστιν άγιος, πλήν σου φιλάνθρωπε.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Έρωτος θερμού, συντονία ορεκτών, προσομιλούντες πρώτη πηγή, λειτουργικώς παρίστασθε, υμνούντες ασιγήτως, μίαν ουσίαν, θεότητος άναρχον, θείοι Αρχάγγελοι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τής Εύας τήν πάλαι, κατάραν περιφανώς, διέλυσας, τόν Χριστόν κυοφορούσα, Μήτηρ αγνή, τόν πάντας στεφανούντα ταίς ευλογίαις, ου γάρ έστιν Άχραντε, πλήν σου βοήθεια.

Ωδή δ'

Ο Ειρμός

Ο καθήμενος εν δόξη, επί θρόνου θεότητος, εν νεφέλη κούφη, ήλθεν Ιησούς ο υπέρθεος, τή ακηράτω παλάμη καί διέσωσε, τούς κραυγάζοντας, δόξα Χριστέ τή δυνάμει σου.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ως Κριτή δικαιοτάτω, νύν προσπίπτω σοι Κύριε, κατακεκριμένον, καί κατεγνωσμένον με οίκτειρον, καί τής δικαίας σου ρύσαι αποφάσεως, καί τής στάσεως, τών εκλεκτών καταξίωσον.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Τόν λησταίς περιπεσόντα, ανημέροις φιλάνθρωπε, τόν τραυματισθέντα, ίασαι Χριστέ, επιχέων μοι, τής μετανοίας τον οίνον καί τό έλαιον, καί ενδύων με, καταστολήν τήν σωτήριον.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ενεδύσασθε εξ ύψους, σωτηρίου ιμάτιον, εν τή απεκδύσει, σώματος πανεύφημοι Μάρτυρες, καί τόν εκδύσαντα πρώην τους προπάτορας, εγυμνώσατε, άπνουν νεκρόν εργασάμενοι.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ρητορεύοντες ανόμων, κατενώπιον Μάρτυρες, τού Θεού τόν λόγον, γνώσει ευσεβείας κοσμούμενοι, σοφούς καί ρήτορας πάντας, κατησχύνατε, ασεβούντας, καί τόν δυσμενή θανατώσαντες.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Επί σέ καθάπερ όμβρος, τής σοφίας η άβυσσος, Ιησούς κατήλθε, μόνην καθαράν σε ευράμενος, Θεογεννήτορ Παρθένε, καί κατέκαυσεν, αμαρτίας, χειμάρρους δεινούς θεία χάριτι.

Κανών τών Ασωμάτων

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ακαταλήπτω δυνάμει, εκ μή όντων παρήγαγες, ουρανίους Νόας, Λόγε τού Θεού υπερούσιε, καί τή αρρήτω σου δόξη κατεκάλλυνας, τούς κραυγάζοντας. Δόξα Χριστέ τή δυνάμει σου.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ρυθμιζόμεναι τών άνω, αι Δυνάμεις τού Πνεύματος, ταίς ηνίαις τούτου, καί θείαις αυγαίς πυρσευόμεναι, αμεταπτώτους τάς τάξεις εκληρώσαντο, μίαν σέβουσαι, πάντων αρχήν καί θεότητα.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τού προσώπου σου τό κάλλος, το ωραίον θεάσασθαι, καταξιωθείσαι, αι λειτουργικαί σου λαμπρότητες, καί τάς εκείθεν εμφάσεις εισδεχόμεναι, σοί κραυγάζουσι. Δόξα Χριστέ τή δυνάμει σου.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η Βασίλισσα Παρθένος, διαχρύσω στολίσματι, ωραϊζομένη, Υιώ Βασιλεί νύν παρίσταται, η ασυγκρίτως Αγγέλους υπερέχουσα, τούς κραυγάζοντας. Δόξα Χριστέ τή δυνάμει σου.

Ωδή ε'

Ο Ειρμός

Νύν αναστήσομαι, προφητικώς έφη ο Θεός, νύν υψωθήσομαι, νύν δοξασθήσομαι, τόν πεσόντα προσλαβών εκ τής Παρθένου, καί πρός φώς τό θαυμαστόν, ανυψών τής εμής θεότητος.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ώ πώς κατάκριτος, σοί τώ Κριτή, πάντων καί Θεώ, μέλλω παρίστασθαι, καί διελέγχεσθαι, περί πάντων τών δεινών, ών περ αφρόνως επλημμέλησα εκών, καί εμαυτόν όλως κατηχρείωσα!

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Σώσόν με Κύριε, ότι κακών, πέπλησμαι πολλών, ίασαι Δέσποτα, τάς αμαρτίας μου, καί τά έλκη τά δεινά, καί μή εάσης απολέσθαι με, τόν μόνον Ιησού μου, πολλά σοι πταίσαντα.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τέλος μακάριον, οι Αθληταί, εύραντο σαφώς, δόξης επέτυχον, Χριστόν δοξάσαντες, τοίς οικείοις μέλεσι, τόν αθλοθέτην, αικισμοίς καί σπαραγμοίς, ομιλείν ανδρικώς αιρούμενοι.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Όλβον ουράνιον, πανευκλεώς, θείοι Αθληταί, στέφος αμάραντον, καί φώς ανέσπερον, καί οικίαν μηδαμώς παλαιουμένην, αχειρότευκτον κληρούσθε, Μάρτυρες τού Χριστού πανεύφημοι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σού τά θαυμάσια, προφητικαί, έφησαν φωναί, όρος καλούσαί σε, καί πύλην Άχραντε, καί λυχνίαν φαεινήν, εξ ής τό φέγγος, αληθώς το θαυμαστόν, φρυκτωρεί, Αγνή κόσμον άπαντα.

Κανών τών Ασωμάτων

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τρόμω δοξάζουσι, τά Χερουβείμ καί τά Σεραφείμ, θρόνοι, Αρχάγγελοι, καί Κυριότητες, καί Δυνάμεις, καί Αρχαί, καί Εξουσίαι, σύν Αγγέλοις τό σεπτόν, τής μιάς καί τριττής θεότητος.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ώφθησαν Άγγελοι, φωτοειδώς, λάμποντες Χριστέ, σού τήν Ανάστασιν διακηρύττοντες, ταίς οσίαις Γυναιξί, καί τών εχθρών σου, κατασείοντες τόν νούν, αστραπαίς τής σαυτού θεότητος.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νύν περιφρούρησον, παρεμβολαίς, Αρχαγγελικαίς τήν Εκκλησίαν σου, τήν σέ δοξάζουσαν, ορθοδόξοις εν φωναίς, ο εκ Παρθένου απορρήτως γεννηθείς, καί βροτούς εκ φθοράς ρυσάμενος.

Ωδή ς'

Ο Ειρμός

Ήλθον εις τά βάθη τής θαλάσσης, καί κατεπόντισέ με, καταιγίς πολλών αμαρτημάτων, αλλ' ως Θεός, εκ φθοράς ανάγαγε, τήν ζωήν μου πολυέλεε.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Νεκρός χρηματίζων ου γινώσκω, αναισθητών ο τάλας, καί συνείδησιν μεμολυσμένην, φέρων αεί, ο Θεός ο πλάστης μου, μή εις τέλος απολέσης με.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Αι πράξεις μου μέλλουσιν οικτίρμον, επί τού βήματός σου, ώσπερ δήμιοι κατηγορείν μου, εξ ών Χριστέ, διά τάχους ρύσαί με, οδηγών με πρός μετάνοιαν.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Συνέτριψε δήμος παρανόμων, οστά τών Αθλοφόρων, αλλ' ουκ έθραυσε τούτων τήν πίστιν, δι' ής Θεού, κληρονόμοι ώφθησαν, τού Σωτήρος τών ψυχών ημών.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ως τίμιοι λίθοι επί πέτραν, τής αρραγούς ελπίδος, ωκοδόμηνται οι Αθλοφόροι, καί ως ναοί, τού Αγίου Πνεύματος, πρός ναόν Θεού εσκήνωσαν

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τήν αμαυρωθείσάν μου καρδίαν, ταίς σκοτειναίς εφόδοις, θεονύμφευτε τής αμαρτίας, τώ φωτισμώ, τώ εν σοί καταύγασον, η τόν Ήλιον κυήσασα.

Κανών τών Ασωμάτων

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Αι κύκλω παρεστώσαι τού Δεσπότου, καί καθαρώς τρυφώσαι, τής ελλάμψεως τής αρχιφώτου, Αγγελικαί, στρατιαί λαμπρύνετε, τούς εν πίστει υμάς μέλποντας.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σοφία τή σή δημιουργήσας, Αγγελικάς χορείας, Κυριότητάς τε καί Δυνάμεις καί Σεραφείμ, ως Δεσπότης έδειξας, αιωνίως σε γεραίροντας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ως θρόνοις Χριστέ τοίς επηρμενοις, επαναπεπαυμένος, καί τά σύμπαντα θεία προνοία, περισκοπών, εν αγκάλαις Δέσποτα, τής Παρθένου αναπέπαυσαι.

Ωδή ζ'

Ο Ειρμός

Νέοι τρείς εν Βαβυλώνι, προσταγμα τυραννικόν, εις φλήναφον θέμενοι, μέσον τού πυρός ανεβόων, Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Τίνι σε εξομοιώσω, οίμοι! τάλαινα ψυχή, ποθούσαν τά άτοπα, καί μή τά καλά εκζητούσαν, διό πρό τέλους, σπεύσον, τρόπους χρηστούς επιδείξασθαι.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Όμβρους Χριστέ δακρύων δίδου, όπως τά εμά κακά, αποκλαύσωμαι πικρώς, καί μή συγχωρήσης με Σώτερ, νύν απολέσθαι, πταίσαντά σοι πολλά υπέρ άνθρωπον.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νέκρωσιν τού νεκρωθέντος, Λόγου φέροντες σαρκί, πλάνην ενεκρώσατε, ζήτε δέ θανόντες εν δόξη, καί νεκρωθέντας πάθεσιν, Αθληταί θεραπεύετε.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ποίος τόπος νύν ουκ έχει, Μάρτυρες φωταγωγούς, υμάς καί προπύργια; ποία ου φαιδρύνεται χώρα, υμών τοίς άθλοις ένδοξοι, καί δόσει τών ιάσεων.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μόνη μένεις μετά τόκον Δέσποινα παρθενικώ, κάλλει διαλάμπουσα, μόνη τά μητέρων διέδρας, Θεόν γάρ μόνη έτεκες, λυτρωτήν τών ψυχών ημών.

Κανών τών Ασωμάτων

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Μάρτυρας τών πεπραγμένων, έχοντες τούς νοερούς, Αγγέλους ελώμεθα, αγνώς βιωτεύειν βοώντες. Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Άνθρακι κεκαθαρμένος, θρόνω σου τά Σεραφείμ, ορά παριστάμενα, ο θείος βοών Ησαϊας. Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τάγματα τών Ασωμάτων, πάντων ως τόν Ποιητήν, τεκούσα καί Κυριον, Παρθένε σαφώς υπερέβης, ευλογημένος Πάναγνε, ο καρπός τής κοιλίας σου.

Ωδή η'

Ο Ειρμός

Λυτρωτά τού παντός Παντοδύναμε, τούς εν μέσω φλογός ευσεβήσαντας, συγκαταβάς εδρόσισας, καί εδίδαξας μέλπειν. Πάντα τά έργα, ευλογείτε υμνείτε τόν Κύριον.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Απεφάνθην τοίς κτήνεσιν όμοιος, υποκύψας αλόγων τοίς πάθεσι, Λόγε Θεού προάναρχε, επιστρέψας με σώσον, αναβοώντα. Ευλογείτε υμνείτε τον Κύριον.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Λυμαινόμενος ύς ελυμήνατο, μονιός με Σωτήρ, ώσπερ άμπελον, γεωργηθείσαν πάθεσιν, εξ ού ρύσαί με τάχος, καί καρποφόρον, αρεταίς τήν ψυχήν μου ανάδειξον.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Αι βαφαί τών αιμάτων επέχρωσαν, πορφυρίδα υμίν θεοϋφαντον, ήν στολισθέντες Μάρτυρες, στεφηφόροι ταίς νίκαις, τώ εν υψίστοις, Βασιλεί αιωνίω παρίστασθε.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ιερός τών Μαρτύρων κατάλογος, ανιέρων διέλυσε σύστημα, τό κελεύον παράνομα, καί νομίμως αθλήσας, πρός τού Δεσπότου τών απάντων, νομίμως κατέστεπται.

Θεοτοκίον

Ευλογεί πάσα κτίσις τόν τόκον σου, ευλογίαις ημάς στεφανώσαντα, καί τήν αράν εξάραντα, Παντευλόγητε μόνη, δεδοξασμένη, η τό γένος ημών χαριτώσασα.

Κανών τών Ασωμάτων

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ως υπάρχων ζωή η αθάνατος, αθανάτου ζωής τούς μεθέξοντας, δημιουργών υπέστησας, καί εδίδαξας μέλπειν. Πάντα τά έργα, ευλογείτε υμνείτε τόν Κύριον.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νοερώς σε κυκλούντες Αρχάγγελοι, ταίς απαύστοις φωναίς ανακράζουσι, θεοπρεπώς γεραίροντες, τώ Δεσπότη τών όλων, αναβοώντες. Ευλογείτε υμνείτε τόν Κύριον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νομικαί προετύπουν εικόνες σε, τεξομένην Θεόν Παμμακάριστε, ύλη σαρκός ενούμενον, τόν πρίν άϋλον όντα, φύσει τή θεία, ευλογούμεν Παρθένε τόν τόκον σου.

Ωδή θ'

Ο Ειρμός

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Εύα μέν τώ τής παρακοής νοσήματι, τήν κατάραν εισωκίσατο, σύ δέ Παρθένε Θεοτόκε, τώ τής κυοφορίας βλαστήματι, τώ κόσμω τήν ευλογίαν εξήνθησας, όθεν σε πάντες μεγαλύνομεν.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ιδού μετανοίας ο καιρός, τί μέλλομεν, τί τώ ύπνω βυθιζόμεθα; τής ραθυμίας αποστώμεν, κοσμήσωμεν λαμπάδας ως γέγραπται, ελαίω ευποιϊας, μή μείνωμεν, έξω τής θύρας Οδυρόμενοι.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ως έστι καιρός μετανοείν, επίστρεψον, τών κακών σου ών εποίησας, γνώσει ψυχή μου καί αγνοία, καί βόησον τώ πάντα γινώσκοντι. Ημάρτηκα συγχώρησον Δέσποτα, μή με βδελύξη τόν ανάξιον.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Συνήξεν εκ πάσης ο Χριστός αθλήσαντας, τούς Αγίους εμφανέστατα, χώρας καί πόλεως εις τόπους, ενδόξους εις τιμίαν κατάπαυσιν, καί νύν τών πρωτοτόκων φαιδρύνουσι, τήν Εκκλησίαν αγαλλόμενοι.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Η πάνσεπτος θήκη τών σεπτών Μαρτύρων σου, φρυκτωρίαις θείου Πνεύματος, αυγαζομένη παραδόξως, ιάσεων εκπέμπει φαιδρότητας, ενθάπτει νοσημάτων επήρειαν, Κύριε μόνε πολυέλεε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φωτός τού εν σοί μαρμαρυγαίς Θεόνυμφε, τήν ψυχήν μου φωταγώγησον, κείμενον βόθρω απωλείας, ανάστησον, εχθρούς καταρράσσουσα, τούς θλίβοντας αεί τήν καρδίαν μου, καί πρός τά πάθη συνωθούντάς με.

Κανών τών Ασωμάτων

Ο Ειρμός

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Κρυπτόν θείον άχραντον, εν σοί τελείται εμφανές Μυστήριον, Παρθένε άχραντε, καί γάρ Θεός εκ σού σεσωμάτωται, δι' ευσπλαχνίαν, διό σε ως Θεοτόκον μεγαλύνομεν.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι Νούν τόν Γεννήτορα καί προβολέα, τού Υιού καί Πνεύματος, υμνούντες Άγγελοι, νύν πρός ημάς τής θείας χρηστότητος, τάς χορηγίας συντόνως, διαπορθμεύειν προθυμήθητε.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ωραίως κοσμούμενοι τής αφθαρσίας, δωρεά καί χάριτι, θείοι Αρχάγγελοι, σέ τήν πηγήν Χριστέ τήν αέναον, τής αφθαρσίας υμνούντες, ως ευεργέτην μεγαλύνουσι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νυμφώνα σαρκώσεως τής απορρήτου, καί παστάδα έμψυχον, πιστοί γινώσκομεν, καί κιβωτόν τού νόμου τής χάριτος, σέ Θεοτόκε, διό σε, ακαταπαύστως μεγαλύνομεν.

Απόστιχα τών Αίνων

Κατανυκτικά

Πρόβατόν ειμι τής λογικής σου ποίμνης, καί πρός σέ καταφεύγω, τόν Ποιμένα τόν καλόν, ζήτησόν με τόν πλανηθέντα ο Θεός, καί ελέησόν με.

Στίχ. α'. Ενεπλήσθημεν τό πρωϊ τού ελέους σου, Κύριε, καί ηγαλλιασάμεθα καί ηυφράνθημεν έν πάσαις ταίς ημέραις ημών. Ευφρανθείημεν, ανθών ημερών εταπείνωσας ημάς, ετών, ών είδομεν κακά, καί ίδε επί τούς δούλους σου καί επί τά έργα σου, καί οδήγησον τούς υιούς αυτών.

Πλύνόν με τοίς δάκρυσί μου Σωτήρ, ότι ρερύπωμαι εν πολλαίς αμαρτίαις, διό καί προσπίπτω σοι. Ήμαρτον ελέησόν με ο Θεός.

Μαρτυρικόν

Στίχ. β'. Καί έστω η λαμπρότης Κυρίου τού Θεού ημών εφ' ημάς, καί τά έργα τών χειρών ημών κατεύθυνον εφ' ημάς, καί τό έργον τών χειρών ημών κατεύθυνον.

Τίς ουκ εξίσταται ορών, άγιοι Μάρτυρες, τόν αγώνα τόν καλόν, όν ηγωνίσασθε; πώς εν σώματι όντες, τόν ασώματον εχθρόν ετροπώσασθε; Χριστόν ομολογήσαντες, τώ Σταυρώ οπλισάμενοι; όθεν ενεδείχθητε δαιμόνων φυγαδευταί, καί βαρβάρων πολέμιοι, απαύστως πρεσβεύοντες, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Εκ παντοίων κινδύνων, τούς δούλους σου φύλαττε, ευλογημένη Θεοτόκε, ίνα σε δοξάζωμεν, τήν ελπίδα τών ψυχών ημών.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Διά ξύλου ο Αδάμ, Παραδείσου γέγονεν άποικος, διά ξύλου δέ Σταυρού, ο Ληστής Παράδεισον ώκησεν, ο μέν γάρ γευσάμενος, εντολήν ηθέτησε τού ποιήσαντος, δέ ο συσταυρούμενος, Θεόν ωμολόγησε τόν κρυπτόμενον, Μνήσθητί μου βοών εν τή Βασιλεία σου.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Υπέρ πάντας τούς βροτούς, επί γής εγώ επλημμέλησα, καί πτοούμαι τό εκεί, απαραλόγιστον δικαστήριον, εν ώ ακατάκριτον, συντηρήσας τότε με Υπεράγαθε, κολάσεως λύτρωσαι, διδούς μοι μετάνοιαν αποπλύνουσαν, παντοίων με μολυσμών ως φιλάνθρωπος.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Χερουβείμ καί Σεραφείμ, Εξουσίαι, θρόνοι Αρχάγγελοι, Κυριότητες ομού, καί Δυνάμεις, άγιοι Άγγελοι, Αρχαί υψηλόταται, τώ Δεσπότη άφεσιν παριστάμενοι, πταισμάτων αιτήσασθε, καί βίου διόρθωσιν τοίς βοώσι πιστώς. Μνήσθητι καί ημών εν τή Βασιλεία σου.

Μαρτυρικόν

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Ομιλούντες τώ πυρί, τήν φρυγανώδη πλάνην εφλέξατε, Αθλοφόροι τού Χριστού, καί τή υμών πλημμύρα τού αίματος, τόν βύθιον δράκοντα, παντελώς πανεύφημοι απεπνίξατε, καί νίκην αράμενοι, τοίς άνω στρατεύμασι συναγάλλεσθε, πρεσβεύοντες εκτενώς υπέρ τών ψυχών ημών.

Δόξα...

Η τρισήλιος αυγή, η τό τού κόσμου φάνασα πλήρωμα, της ψυχής μου τά δεινά, αποσοβούσα πάθη κατάπεμψον, φωτός σου αμάρυγμα, καί ιλασμόν πταισμάτων τού κράζειν σοι, ανάρχω Γεννήτορι, Υιώ τώ συνθρόνω τε, Καί τώ Πνεύματι. Τριάς η παντουργική δύναμις σώσον ημάς.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Αμαρτάνοντα αεί, καί ραθυμία όλως κρατούμενον, κατοικτείρηρησον Αγνή, καί μετανοίας τρόποις βελτίωσον, διδούσα κατάνυξιν, τή πεπωρωμένη ψυχή μου Πάναγνε, ελπίς ακαταίσχυντε, τών πόθω υμνούντων σε καί βοώντων Χριστώ. Μνήσθητι καί ημών εν τή Βασιλεία σου.

Ήχος δ'

Ο έξ Υψίστου κληθείς

Στίχ. α'. Εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Τήν Χαναναίαν ζηλώσασα ψυχή μου, όπισθεν κολλήθητι, Χριστώ καί κράζε συχνώς. Ελέησόν με, ώ Δέσποτα, παίδα ουκ έχω, δαιμονιώσαν σάρκα δέ άτακτον, δίωξον τήν πύρωσιν, εκ ταύτης δέομαι, καί καταπαύσας τά άτακτα, τών σκιρτημάτων, νεκραν τώ φόβω σου αποτέλεσον, ταίς ικεσίαις τής αχράντως σε, συλλαβούσης Χριστέ καί τεκούσης σε, καί τών πάντων Αγίων, Ευεργέτα πολυέλεε.

Στίχ. β'. Ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Τοίς Νινευϊταις ποτέ ημαρτηκόσιν, Ιωνάν εξέπεμψας, Χριστέ κηρύξαι αυτοίς, οί μεταγνόντες μετέβαλον, θυμόν εις οίκτον απολυτρούμενοι εξ ολεθρίου οργής, πέμψον ούν Φιλάνθρωπε, τώ αναξίω καμοί, ίν' επιτήν κραταιάν σου βοήθειαν, στρέψω, εξ αμετρήτων μου παραπτώσεων, καί μετανοίας εις τάς τρίβους, οδηγηθώ τε καί κλαύσω στενάζων πικρώς, τών πολλών μου πταισμάτων, λυτρωθήναι τώ ελέει σου.

Στίχ. γ'. Από φυλακής πρωϊας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωϊας ελπισάτω Ισραήλ επί τόν Κύριον.

Ο εις τόν κόσμον ελθών διά τό σώσαι, βροτούς αμαρτάνοντας, καί πρός μετάνοιαν, καλέσαι τούτους ως εύσπλαγχνος, καμέ Οικτίρμον, τόν υπέρ πάντας σε παροργίσαντα, οικτείρησον, σώσόν με, δι' αγαθότητα, καί πρός οδόν με οδήγησον, τής μετανοίας, καί λογισμόν μοι δός κατανύξεως, κατασκευάσας τήν καρδίαν μου, ταπεινήν, καί απλήν απερίεργον, καί πραείαν Σωτήρ μου, τή σή χάριτι ως εύσπλαγχνος.

Έτερα Στιχηρά τού Προδρόμου

Έδωκας σημείωσιν

Στίχ. δ'. Ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος, καί πολλή παρ' αυτώ, λύτρωσις. καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραήλ έκ πασών τών ανομιών αυτού.

Τήν αμαυρωθείσάν μου, ψυχήν κακία τού όφεως, Ιωάννη μακάριε, φώτισον πρεσβείαις σου, καί ευθείαις τρίβοις, οδήγησον βαίνειν, ταίς εισαγούσαις πρός ζωήν, τήν μακαρίαν καθικετεύω σε, ίνα προθύμως πάντοτε, δοξολογώ σε πανθαύμαστε, ο αχρείος οικέτης σου, ως τυχών τής αιτήσεως.

Στίχ. ε'. Αινείτε τόν Κύριον πάντα τά έθνη, επαινέσατε αυτόν, πάντες οι λαοί.

Τής στείρας ως βλάστημα, υπάρχων τίμιε Πρόδρομε, τήν ψυχήν μου στειρεύουσαν, παντοίων εκ πράξεων, αγαθών παμμάκαρ, ποίησον ευχαίς σου, καρπούς προσφέρειν τώ Θεώ, εν μετανοία καθικετεύω σε, όπως τάς αριστείας σου, καί τήν θερμήν προστασίαν σου, μεγαλύνω σωζόμενος, ο αχρείος οικέτης σου.

Στίχ. ς'. Ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού Κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Κριτά δικαιότατε, καρδιογνώστα φιλάνθρωπε, καί Θεέ αμνησίκακε, εν ώρα τής κρίσεως, μή με καταισχύνης, τόν άσωτον Λόγε, αλλά τού θείου Βαπτιστού, σεπταίς πρεσβείαις νύν επικάμφθητι, καί σώσόν με τόν δείλαιον, καθικετεύω καί δέομαι, Ιησού υπεράγαθε, ο Σωτήρ τών ψυχών ημών.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον όμοιον

Ησαύ νέος γέγονα, πάσιν εν τρόποις Πανάχραντε, εμπαθής υπέρ άνθρωπον, μόνος ώφθην άθλιος, αρετής ενθέου, γυμνός μόνος όλος, τίς ούν μή κλαύσει επ' εμέ; τίς μή θρηνήσει μου τήν απώλειαν, διό πρό τέλους κράζω σοι. Ήμαρτον Δέσποινα, σώσόν με, ώσπερ έσωσε πρότερον, ο Υιός σου τόν Άσωτον.

Απόστιχα Κατανυκτικά

Ήθελον δάκρυσιν εξαλείψαι, τών εμών πταισμάτων Κύριε τό χειρόγραφον, καί τό υπόλοιπον τής ζωής μου, διά μετανοίας ευαρεστήσαί σοι, αλλ' ο εχθρός απατά με, καί πολεμεί τήν ψυχήν μου, Κύριε, πρίν εις τέλος απόλωμαι, σώσόν με.

Στίχ. Α'. Πρός σέ ήρα τούς οφθαλμούς μου, τόν κατοικούντα εν τώ ουρανώ. Ιδού, ως οφθαλμοί δούλων εις χείρας τών κυρίων αυτών, ως οφθαλμοί παιδίσκης εις χείρας τής κυρίας αυτής, ούτως οι οφθαλμοί ημών πρός Κύριον τόν Θεόν ημών, έως ού οικτιρήσαι ημάς.

Τίς χειμαζόμενος καί προστρέχων, τώ λιμένι τούτω ου διασώζεται;τώ ή τίς οδυνώμενος καί προσπίπτων, ιατρείω τούτω ου θεραπεύεται; Δημιουργέ τών απάντων, καί Ιατρέ τών νοσούντων, Κύριε, πρίν εις τέλος απόλωμαι, σώσόν με.

Μαρτυρικόν

Στίχ. Β'. Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, ότι επί πολύ επλήσθημεν εξουδενώσεως, επί πλείον επλ ήσθη η ψυχή ημών, τό όνειδος τοίς ευθηνούσι, καί η εξουδένωσις τοίς υπερηφάνοις.

Ο τών αγίων Μαρτύρων, δεξάμενος τήν υπομονήν, καί παρ' ημών δέχου τήν υμνωδίαν Φιλάνθρωπε, δωρούμενος ημίν, ταίς αυτών ικεσίαις, τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Έδωκας σημείωσιν

Σέ τό καθαρώτατον, τού Βασιλέως παλάτιον, δυσωπώ Πολυϋμνητε, τόν νούν μου καθάρισον, τόν εσπιλωμένον, πάσαις πλημμελείαις, καί καταγώγιον τερπνόν, τής υπερθέου Τριάδος ποίησον, όπως τήν δυναστείαν σου, καί τήν πολλήν ευσπλαγχνίαν σου, μεγαλύνω σωζόμενος, ο αχρείος οικέτης σου.

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Κατανυκτικά

Ήχος δ'

Τήν ταπεινήν μου ψυχήν, επίσκεψαι Κύριε, τήν εν αμαρτίαις τόν βίον όλον δαπανήσασαν, όν τρόπον τήν Πόρνην, δέξαι καμέ, καί σώσόν με.

Διαπλέων τό πέλαγος τής παρούσης ζωής, ενθυμούμαι τήν άβυσσον τών πολλών μου κακών, καί μή έχων τόν κυβερνήτην λογισμόν, τήν τού Πέτρου σοι προσφθέγγομαι φωνήν. Σώσόν με Χριστέ, σώσόν με, ως φιλάνθρωπος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Τόν Λόγον τού Πατρός, Χριστόν τόν Θεόν ημών, εκ σού σαρκωθέντα έγνωμεν, Θεοτόκε Παρθένε, μόνη αγνή, μόνη ευλογημένη, διό απαύστως σέ ανυμνούντες μεγαλύνομεν.

Μετα τήν β' Στιχολογίαν

Καθίσματα έτερα

Εννοών τό πέλαγος τών πολλών μου πταισμάτων, ου τολμώ ατενίσαι, καί αιτήσαι τήν συγχώρησιν, αλλά δός μοι κατάνυξιν πρός μετάνοιαν, Κύριε καί σώσόν με.

Κατεπλάγη Ιωσήφ

Τή αχλύϊ τών παθών, καί τών τού βίου ηδονών, σκοτιζόμενος ο νούς, τής ταλαιπώρου μου ψυχής, πρός λογισμόν κατανύξεως ουκ έρχεται, αλλ' οίκτειρον Σωτήρ, καμέ τόν δείλαιον, καί δός μοι λογισμόν κατανύξεως, ίνα καγώ πρό τέλους εκβοήσω, τή ευσπλαγχνία σου Κύριε, Χριστέ Σωτήρ μου, απεγνωσμένον, σώσόν με τόν ανάξιον.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Σέ μεγαλύνομεν Θεοτόκε βοώντες. Χαίρε αδύτου φωτός Νεφέλη, αυτόν βαστάσασα εν κόλποις, τής δόξης τόν Κύριον.

Μετά τήν γ' Στιχολογίαν

Καθίσματα Κατανυκτικά

Ταχύ προκατάλαβε

Τρυγών η φιλέρημος, ο ιερός Βαπτιστής, κηρύξας μετάνοιαν, καί φανερώσας Χριστόν, γενόμενον άνθρωπον, πάντων αμαρτανόντων, εγεννήθη προστάτης, πάσι χειμαζομένοις βοηθών αενάως. Αυτού ταίς ικεσίαις Χριστέ, σώσον τόν κόσμον σου.

Μαρτυρικόν

Σταυρόν οπλισάμενοι, οι Αθλοφόροι σου, ενίκησαν τά μηχανήματα, τού αρχεκάκου εχθρού, Χριστέ ο Θεός ημών, έλαμψαν ως φωστήρες, τους βροτούς οδηγούντες, νέμουσι τάς ιάσεις, τοίς εν πίστει αιτούσιν. Αυτών ταίς ικεσίαις, σώσον τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Η μόνη κυήσασα, τόν ποιητήν τού παντός, η μονη κοσμήσασα, τήν ανθρωπότητα, τώ τόκω σου Άχραντε, ρύσαί με τών παγίδων, τού δολίου Βελίαρ, στήσόν με επί πέτραν, τών Χριστού θελημάτων, αυτόν εκδυσωπούσα εκτενώς, όν εσωμάτωσας.

Κανών Κατανυκτικός ού η ακροστιχίς άνευ Ειρμών καί Θεοτοκίων

Καθαρτικοίς με δάκρυσιν πλύνον, Λόγε.Ποίημα Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος δ'

Ο Ειρμός

Ο πατάξας Αίγυπτον, καί Φαραώ τόν τύραννον, βυθίσας εν θαλάσση, λαόν διέσωσας δουλείας, Μωσαϊκώς άδοντα, ωδήν επινίκιον, ότι δεδόξασται.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Κεκρυμμένως πράττοντα, έργα τού σκότους Κύριε, μή φανερώς ελέγξης, μή στηλιτεύσης επί πάντων, αλλά φωτί λάμπρυνον γνησίας μετανοίας, Σωτήρ καί σώσόν με.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Αμαρτίας πάντοτε, εφ' αμαρτίας Δέσποτα, ο άσωτος συνάπτω, καί ουκ αισθάνομαι τού φόβου, τού σού ποτέ Κύριε, διό με πρό τού τέλους σώσον, οικτείρησον.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Θυρεώ σκεπόμενοι, τής ευσεβείας Άγιοι, κατέχοντες ως ξίφος Σταυρού τό όπλον, πρός τήν πάλην τού δυσμενούς, ένδοξοι εξήλθετε, καί τούτον κατηδαφίσατε.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Αιμοβόρους λέοντας, καί ξίφη κατατέμνοντα, καί βράσματα λεβήτων, ξεσμούς ονύχων, σπαθισμούς τε καί αλγεινά, βάσανα, οι Μάρτυρες, οι θείοι ουκ επτοήθησαν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τήν σκηνήν τήν άχραντον, καί κιβωτόν καί τράπεζαν, τό όρος ού ετμήθη, άνευ χειρός ανθρώπου, λίθος ο τού παντός Κύριος, Μαρίαν τήν Παρθένον, ύμνοις τιμήσωμεν.

Κανών τού Προδρόμου, ού η Ακροστιχίς:

Ωδήν πλέκω σοι ευκτικήν, μάκαρ πόθω. Ιωσήφ.

Ο Ειρμός

Τριστάτας κραταιούς, ο τεχθείς εκ παρθένου, απαθείας εν βυθώ, ψυχής τό τριμερές, καταπόντισον δέομαι, όπως σοι ως εν τυμπάνω τή νεκρώσει τού σώματος, επινίκιον άσω μελώδημα.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ως μέγιστος αστήρ, τού Ηλίου προτρέχων, κατεφώτισας τήν γήν, ταίς λάμψεσι ταίς σαίς, Βαπτιστά, όθεν κράζω σοι. Φώτισόν μου τήν καρδίαν, ταίς δειναίς αμαυρότησι, τών απείρων πταισμάτων τυφλώττουσαν.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Διέλυσας ποτέ, εν τώ τίκτεσθαι μάκαρ, τής στειρώσεως δεσμά, διό σε δυσωπώ, τήν ακάρπως στειρεύουσαν, πάθεσι ψυχήν μου δείξον, ταίς ευχαίς σου κατάκαρπον, αρετών ευτεκνίαν προσφέρουσαν.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ηυτρέπισας οδόν, Ηλιού εν δυνάμει, προελθών τώ Λυτρωτή, πρός όρμον τής ψυχής, τάς κινήσεις κατεύθυνον, σκώλον άπαντα και, λίθον, εμπαθείας αοίδιμε, Βαπτιστά υπεξαίρων πρεσβείαις σου.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νεφέλη φωτεινή, τής ψυχής μου τά νέφη, τά πολλά καί χαλεπά, ταίς σαίς φωτιστικαίς μεσιτείαις διάλυσον, όπως ίδω τάς ακτίνας, τού εκ σού ανατείλαντος, καί φωτί φώς προσλάβωμαι άδυτον.

Ωδή γ'

Ο Ειρμός

Ο στερεών βροντήν καί κτίζων πνεύμα, στερέωσόν με Κύριε, ίνα υμνώ σε ειλικρινώς, καί ποιώ τό θέλημά σου, ότι ουκ έστιν Άγιος, ως σύ ο Θεός ημών.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ο τών τυφλών τά όμματα φωτισας, τούς οφθαλμούς μου φώτισον, εσκοτισμένους ταίς ηδοναίς, καί τού βίου ταίς φροντίσι, καί μηδαμού τοις κρίμασι, τοίς σοίς ατενίζοντας.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ίδε καιρός, ανάνηψον ψυχή μου, εκ τών κακών ών έπραξας, καί τώ Δεσπότη καί λυτρωτή, αναβόησον εν φόβω. Τής μετανοίας πύλας μοι, Χριστέ, αναπέτασον.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σεσοβημένος ώφθη ο Βελίαρ, τοίς θείοις αγωνίσμασι τών Αθλοφόρων, καί υπ' αυτών συμπατούμενος οράται, νεκρός καί ανενέργητος, ο πρώην καυχώμενος.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Μαρτυρικώς τόν δρόμον διανύσας, ο τών Αγίων σύλλογος, τάς μυριάδας τών νοητών Αιθιόπων, θείω σθένει ως αληθώς διέκοψε, καί δόξης επέτυχε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τών προπατόρων έλυσας τήν λύπην, χαράν ημίν κυήσασα, τόν ζωοδότην, καί Λυτρωτήν, Παναγία Θεοτόκε, όν εκτενώς ικέτευε, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Κανών τού Προδρόμου

Ο Ειρμός

Τόξον δυνατών ησθένησε, καί οι ασθενούντες περιεζώσαντο δύναμιν, διά τούτο εστερεώθη, έν Κυρίω η καρδία μου.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Πάσαν αρετήν εξήσκησας, πάσαν αμαρτίαν από καρδίας εμίσησας, καί τήν τρίβον τής μετανοίας, τοίς ανθρώποις μάκαρ έδειξας.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Λόγου σαρκωθέντος Προδρομος, μέγιστος εδείχθης, καί διά τούτο σού δέομαι, τών αλόγων παθών με ρύσαι, οδηγών με πρός μετάνοιαν.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Έτι ενδημών τώ σώματι, βίον Ασωμάτων επεδείκνυσο Πρόδρομε, ον μιμείσθαι ημάς ευχαίς σου, ενδυνάμωσον δεόμεθα.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Κόσμος διά σού ηλέηται, ο τή παραβάσει αχρειωθείς Μητροπάρθενε, διά τούτο ωδαίς ασμάτων, καταχρέως μακαρίζει σε.

Ωδή δ'

Ο Ειρμός

Εισακήκοα ο Θεός, τήν ακοήν σου καί εφοβήθην, κατενόησα τά έργα σου, ο Προφήτης έλεγε, καί εδόξασά σου τήν δύναμιν.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Εγυμνώθην τών αρετών, καί τήν κακίαν ενεδυσάμην, καί ιδού αισχύνης πέπλησμαι, Ιησού φιλάνθρωπε, καταστολαίς ενθέοις με φαίδρυνον.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Διαπλέων τής κοσμικής, θαλάσσης Λόγε, τόν πλούν ραθύμως, ναυαγίω περιέπεσα, ηδονών τού σώματος, πρός μετανοίας όρμον με ίθυνον.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

πεκάθηραν αληθώς, τήν σηπεδόνα τής αμαρτίας, καρτερίας θείω άλατι, οι γενναίοι Μάρτυρες, καί σωτηρίαν πάσιν εβράβευσαν.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Κυλιόμενοι επί γής, καθάπερ λίθοι οι Αθλοφόροι, τά τής πλάνης οχυρώματα, παντελώς συνέτριψαν. Αυτών πρεσβείαις Κύριε σώσον ημάς.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σωτηρίαν σε εν παντί, καιρώ καί τόπω επικαλούμαι, μή παρίδης με Πανάμωμε, η Θεόν κυήσασα, τόν λυτρωτήν ομού καί Σωτήρά μου.

Κανών τού Προδρόμου

Ο Ειρμός

Δι' αγάπησιν Οικτίρμον τής σής εικόνος, επί Σταυρού σου έστης, καί ετάκησαν έθνη, σύ γάρ εί φιλάνθρωπε, ισχύς μου καί ύμνησις.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ως τρυγόνα σε το έαρ τής αληθείας, παναληθέσι λόγοις, προμηνύουσαν κόσμω, γνόντες μακαρίζομεν, αοίδιμε Πρόδρομε.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Συντριβέντα με τού πλάνου ταίς επηρείαις, τής Παλαιάς μεσίτης, καί τής Νέας υπάρχων, όλον ανακαίνισον, πρεσβείαις σου Πρόδρομε.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ο τήν έρημον οικήσας αμεμπτω βίω, ερημωμένον πάση, παραβάσει τόν νούν μου, θείαις ανακαίνισον, πρεσβείαις σου Πρόδρομε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ιλασμός ημίν καί λύτρωσις εγνωρίσθη, ο σός Υιός Παρθένε, όν ικέτευε σώσαι, τούς εν κατανύξει σε, ψυχής μακαρίζοντας.

Ωδή ε'

Ο Ειρμός

Ανάτειλόν μοι Κύριε, τό φώς τών προσταγμάτων σου, ότι πρός σέ Χριστέ, τό πνεύμά μου, ορθρίζει καί υμνεί σε, σύ γάρ πέλεις μου Θεός, καί πρός σε κατέφυγον, τής ειρήνης Βασιλεύ.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ραθύμως διανύσαντα, τόν βίον τόν φθειρόμενον, καί ταίς απάταις σκοτιζόμενον, τού πλάνου καθ' εκάστην, Ιησού οικτείρησον, καί πρός φώς οδήγησον, μετανοίας καί ζωής.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Υψώθη η καρδία μου, υποβολαίς τού όφεως, καί κατηνέχθην πτώμα μέγιστον, η τών κατερραγμένων, Ιησού ανόρθωσις, επίστρεψον σώσόν με, διά πλήθος οικτιρμών.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σταγόσι κατεσβέσατε, αιμάτων τήν πολύθεον, τής πλάνης κάμινον μακάριοι, καί όμβροις ιαμάτων, φλογμόν κατεπαύσατε, παθημάτων πάντοτε, τού Σωτήρος Αθληταί.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ιστάμενοι πρό βήματος, καί μάστιξι ξεόμενοι, καί κεφαλάς αποτεμνόμενοι, καί πλήθει ομιλούντες, χαλεπών κολάσεων, ακλινείς εμείνατε, επινεύσει θεϊκή.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ανάτειλόν μοι Δέσποινα, ακτίνα τού ελέους σου, τώ εν τώ σκότει τών πταισμάτων μου, υπάρχοντι Παρθένε, καί πρός φώς οδήγησον, μετανοίας Άχραντε, ίνα πίστει σε υμνώ.

Κανών τού Προδρόμου

Ο Ειρμός

Τόν φωτισμόν σου Κύριε, κατάπεμψον ημίν, καί τής αχλύος ημάς τών πταισμάτων λύσον αγαθέ, τήν σήν ειρήνην ουρανόθεν δωρούμενος.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ερημικοίς με άνθραξι, παθών επαγωγαίς, ερήμου θρέμμα, πυρούμενον δρόσω, σού τών πρεσβειών, τής τούτων βλάβης, διατήρησον άτρωτον.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Υπό τής σής βαπτίζεται, αγίας δεξιάς, Πατρός η θεία, παμμάκαρ δεξιά, σώζουσα ημάς ταίς σαίς πρεσβείαις, από πάσης στενώσεως.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Καταφυγήν σε Πρόδρομε, καί σκέπην κραταιάν, καί μέγα τείχος, πάς κόσμος σε έχει, λύτρωσαι ημάς ταίς σαίς πρεσβείαις, τών δεινών περιστάσεων.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τήν καλλονήν ηγάπησε, Θεός σε Ιακώβ, Παρθένε Κόρη, επικαλλωπίζων πάντας διά σού αμαυρωθέντας, παραβάσει τό πρότερον.

Ωδή ς'

Ο Ειρμός

Εν πελάγει τού βίου, ταίς πράξεσί μου κατήλθον εις βυθόν, αλλ' ως εκ κήτους Ιωνάς, ούτω βοώ σοι. Εκ βυθού τών κακών με ανάγαγε δέομαι, Υιέ τού Θεού καί Λόγε.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Νυσταγμώ αμελείας, κατεβαρύνθην ο τάλας τήν ψυχήν, καί αμαρτίας ύπνω κατηνέχθην, μετανοίας πρός φώς με εξέγειρον Κύριε, καί τή σή ευσπλαγχνία σώσον.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Πώς επτώθην ο τάλας; πώς εμακρύνθην Θεού τού αγαθού, πώς ου λαμβάνω εν αισθήσει, τό φρικτόν κριτήριον εκείνο, εν ώ μέλλω κρίνεσθαι; Ποιητά μου, οι κτείρησόν με.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Λύρα ώφθητε όντως, αναφωνούσα μέλος σωτήριον αεί, καί καθηδύνουσα πιστών καρδίας, καί τήν μέθην τής πλάνης, τελείως διώκετε, Αθληταί κατηγλαϊσμένοι.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Υπερβάντες τούς όρους, τούς ανθρωπίνους οι Μάρτυρες Χριστού, τή πρός τόν Κτίστην ανανεύσει θεϊκή, τών βασάνων τούς άθλους, υπέφερον χαίροντες, ως εν σώματι αλλοτρίω.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Παναγία Παρθένε, προστασία απάντων τών πιστών, πρόστηθι ρύσαί με απειλής, καί σκότους, τού φρικτού κριτηρίου, εν ώρα τής κρίσεως, ίνα πίστει αεί υμνώ σε.

Κανών τού Προδρόμου

Ο Ειρμός

Ήλθον εις τά βάθη τής θαλάσσης, καί κατεπόντισέ με, καταιγίς πολλών αμαρτημάτων, αλλ' ο Θεός, εκ φθοράς ανάγαγε, τήν ζωήν μου ως φιλάνθρωπος.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ίστασο βαπτίζων εν τοίς ρείθροις, τόν αμαρτίας πάντων, τών ανθρώπων αίροντα Δεσπότην, όν δυσωπείν μή ελλείπης Πρόδρομε, οικτειρήσαι τάς ψυχάς ημών.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Κήρυξ ανεδείχθης μετανοίας, εν ή συντήρησόν μου, τήν καρδίαν κατεσπιλωμένην, ταίς βλαβεραίς αμαρτίαις Πρόδρομε, καί ανάνευσιν μή έχουσαν.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ηχήσας ερήμοις εν αβάτοις, ψυχαίς τού Λόγου μάκαρ, τήν επίβασιν ελευσομένην, όθεν φωναίς ασιγήτοις άπασα, Εκκλησία μακαρίζει σε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νόμου διετράνωσαν εικόνες, τήν σήν φρικτήν λοχείαν, Θεονύμφευτε, ών τάς εκβάσεις, ημείς νυνί καθορώντες Δέσποινα, επαξίως σέ δοξάζομεν.

Ωδή ζ'

Ο Ειρμός

Τή εικόνι τή χρυσή, μή προσκυνήσαντες Παίδες Αβραμιαίοι, εδοκιμάζοντο, ώσπερ χρυσός εν χωνευτηρίω, εν καμίνω γάρ πυρός, ως εν θαλάμω φωτεινώ, εχόρευον βοώντες. Ευλογητός ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Νέον βρέφος οραθείς, τής παλαιάς καταδίκης, λυτρούσαι κόσμον Χριστέ, ως εύσπλαγχνος, διό βοώ. Πεπαλαιωμένον, αμαρτίαις με πολλαίς, καινοποίησον Σωτήρ, καί σώσόν με βοώντα. Ευλογητός ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ο ποτέ τόν Μανασσήν, μετανοήσαντα σώσας, ο οικτειρήσας Πόρνην δακρύσασαν, ο τόν Ληστήν λόγω δικαιώσας, τόν πολλά καί χαλεπά, ημαρτηκότα σοι Σωτήρ, καμέ βοώντα δέξαι. Ευλογητός ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ναυαγίου χαλεπού, πολυθεϊας κρατούντος τήν οικουμένην, νηϊ χρησάμενοι τής ευσεβείας οι Αθλοφόροι, κυβερνήσει τού Χριστού, πρός λιμένα τής ζωής, απέπλευσαν βοώντες. Ευλογητός ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Λαμπρυνόμενοι σαφώς, ώσπερ χρυσός εν χωνεία, εν ταίς βασάνοις εδοκιμάζοντο οι Αθληταί, αποδεδειγμένοι εκσφραγίσματα σεπτά, παθημάτων τού Χριστού, ταμείοις ουρανίοις, εν αφθαρσία πολλή εθησαυρίσθησαν νύν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τόν Σωτήρα καί Θεόν, καί Λυτρωτήν καί Δεσπότην, σαρκί τεκούσα, Πάναγνε Δέσποινα, τούτον αεί Άχραντε δυσώπει, όπως λύσιν τών δεινών, καί πολλών αμαρτιών, τήν άφεσιν λαβόντες, υμνολογώμεν αυτού τούς υπέρ νούν οικτιρμούς.

Κανών τού Προδρόμου

Ο Ειρμός

Αβραμιαίοι ποτέ, εν Βαβυλώνι Παίδες, καμίνου φλόγα κατεπάτησαν, εν ύμνοις κραυγάζοντες, ο τών Πατέρων Θεός ευλογητός εί.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Μείζων παντός γεννητού, αποδειχθείς Προφήτα Θεού, μεγάλως αμαρτόντα με, μεγίστη πρεσβεία σου, φλογός μεγίστης ρύσαι, όπως σε μακαρίζω.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Άκαρπος ώφθην συκή, καί τήν τομήν πτοούμαι, βελτίωσόν με μεσιτεία σου, καί έγκαρπον ποίησον, όπως σε μακαρίζω, Πρόδρομε τού Σωτήρος.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Κοίμισον πάσαν εχθρού, εγειρομένην βλάβην, κατά τών πίστει προστρεχόντων σοι, αγρύπνοις πρεσβείαις σου, τού Λυτρωτού τών όλων, Πρόδρομε Ιωάννη.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Απαγωγής πονηράς, καί προνομής Παρθένε, καί τής δουλείας τού αλάστορος, τούς δούλους σου φύλαττε, τούς σέ ψυχή καί γλώσση, αεί δοξολογούντας.

Ωδή η'

Ο Ειρμός

Εν πυρί φλογός παρίστανται, σοί Χερουβείμ, Σεραφείμ Κύριε, καί πάσα κτίσις ύμνον άδει σοι τερπνόν. Υμνείτε, ευλογείτε, καί υπερυψούτε, Χριστόν τόν μόνον Δημιουργόν, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ουκ ενέμεινα τώ φόβω σου, ου τών σών εντολών ήκουσα, τό θέλημά σου ουκ εποίησα ποτέ, τί γένωμαι ο τάλας; φιλάνθρωπος υπάρχων, οικτείρησόν με μόνε Σωτήρ, καί μή με απορρίψης.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Γεωργέ καλών, τού φόβου σου, τή δρεπάνη, βοώ έκτιλον, προρρίζους πάντας ακανθώδεις λογισμούς, ψυχής μου τής αθλίας, καί σπόρω μετανοίας, βλαστάνειν σωτηρίας Χριστέ, αξίωσόν με στάχυν.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Επλατύνθησαν στενούμενοι, εν βασάνοις πολλαίς, χάριτι οι Αθλοφόροι, καί εστένωσαν εχθρού, Οδούς βαράθρων πλήρεις, καί νύν καθοδηγούσιν, ημάς πρός τάς οδούς τού Θεού, εν πίστει καί αγάπη.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Εναυάγησεν ο δόλιος, εμπεσών εις βυθόν Μάρτυρες, τής καρτερίας καί αθλήσεως υμών, καί κείται υπό πάντων γελώμενος ο άφρων, υμείς δέ τής νίκης αεί, τοίς στεφάνοις έγκοσμείσθε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η κοιλία σου Πανάμωμε, θημωνία σεπτής άλωνος, εδείχθη κόσμω, σίτον φέρουσα ζωής, τόν τρέφοντα τά πάντα, διό σε ως αιτίαν, απάντων τών καλών, οι πιστοί συμφώνως ανυμνούμεν.

Κανών τού Προδρόμου

Ο Ειρμός

Λυτρωτά τού παντός Παντοδύναμε, τούς εν μέσω φλογός ευσεβήσαντας, συγκαταβάς εδρόσισας, καί εδίδαξας μέλπειν, Πάντα τά έργα, ευλογείτε υμνείτε τόν Κύριον.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ραθυμίας με ύπνω κρατούμενον, καί ομίχλη κακίας σκοτούμενον, φωτιστικαίς πρεσβείαις σου, επανόρθου καί δίδου, ως εν ημέρα αρετών ευσχημόνως πορεύεσθαι.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Πειρασμών με χειμάζει κλυδώνιον, καί παθών καταιγίς συνταράσσει με, χείρά μοι δίδου Πρόδρομε, εμβιβάζων πρός όρμον, τής μετανοίας, τής ψυχής μου τό σκάφος πρεσβείαις σου.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ο τόν αίροντα κόσμου τά πταίσματα, ποταμίοις βαπτίσας εν ύδασι, τήν τών κακών μου άβυσσον, αποξήρανον ρείθροις τών πρεσβειών σου, Ιωάννη μακάριε Πρόδρομε.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Θεωρήσας τό Πνεύμα τό άγιον, ενωτίσθης φωνής τού Γεννήτορος, προσμαρτυρούσης Πρόδρομε, υπό σού τώ αρρήτως, βαπτιζομένω Ιησού, όν δυσώπει σωθήναι ημάς.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ως πηγή τής ημών αναπλάσεως, συντριβέντα με όλον ανάπλασον, ταίς προσβολαίς τού όφεως, όπως πίστει καί πόθω, σέ μακαρίζω, Θεοτόκε Παρθένε Πανύμνητε.

Ωδή θ'

Ο Ειρμός

Εποίησε κράτος εν βραχίονι αυτού, καθείλε γάρ δυνάστας από θρόνων, καί ύψωσε ταπεινούς, ο Θεός τού Ισραήλ, εν οίς επεσκέψατο ημάς, Ανατολή εξ ύψους, καί κατηύθυνεν ημάς εις οδόν ειρήνης.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ιδού ηνεώχθη ο νυμφών ο μυστικός, οι φρόνιμοι κοσμούσι τάς λαμπάδας, ελαίω τών αρετών, καί εισέρχον απόθου τόν ύπνον ώ ται φαιδροί, ψυχή, τής ραθυμίας όπως, συνεισέλθης τώ Χριστώ, λαμπαδηφορούσα.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ως πόρνη κατέχω σου τούς πόδας νοητώς, καί δάκρυσιν εκπλύνω τούτους Λόγε, απόπλυνόν με Σωτήρ, τού βορβόρου τών παθών. Η πίστις σου σέσωκε σε, νύν καμοί υποφωνήσας, όπως σου τήν άμετρον, υμνώ ευσπλαγχνίαν.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σκιρτώση καρδία, γηθομένη τε ψυχή, οι Μάρτυρες τά άνω κατοικούσι, τά στίγματα τού Χριστού, ώσπερ κόσμον ευρεπή αεί κεκτημένοι, καί ημίν, ειρήνην εξαιτούσι, καί δεινών απαλλαγήν, καί πταισμάτων λύσιν.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ηγίασται άπας τόπος, θείοι Αθληταί, τά λείψανα υμών καθάπερ άλλην, ο Ισραήλ κιβωτόν, κεκτημένος εν δεινοίς, αγάλλεται δέ ο ουρανός, μετά τών Ασωμάτων, τάς ψυχάς μακάριοι, υμών κεκτημένος.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φιλάγαθε Κόρη τόν φιλάγαθον Θεόν, κυήσασα, αγάθυνον βοώ σοι, κεκακωμένην δεινώς, τήν αθλίαν μου ψυχήν, τοίς πάθεσι καί ταίς πονηραίς, επιβουλαίς τού πλάνου, ίνα πίστει σε υμνώ, τήν ελπίδα πάντων.

Κανών τού Προδρόμου

Ο Ειρμός

Εύα μέν τώ τής παρακοής νοσήματι, τήν κατάραν εισωκίσατο, σύ δέ παρθένε Θεοτόκε, τώ τής κυοφορίας βλαστήματι, τώ κόσμω τήν ευλογίαν εξήνθησας, όθεν σε πάντες μεγαλύνομεν.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ισχύς μου καί ύμνησις Χριστός ο Κύριος, όν δυσώπει μάκαρ Πρόδρομε, κατά παθών με ενισχύσαι, καί πάσης προσβολής τού αλάστορος, τό θείον εργαζόμενον θέλημα, όπως υμνώ σε ευοδούμενος.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ωραία τρυγών καί χελιδών ηδύλαλος, ανεδείχθης θείε Πρόδρομε, έαρ μηνύουσα τό θείον, Χριστόν, όν εκδυσώπει χειμώνός με, ρυσθήναι ψυχοφθόρου καί κλύδωνος, τής αμαρτίας ικετεύω σε.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Σκιρτήσας νηδύϊ τής μητρός εμήνυσας, εκ Παρθένου τόν εκλάμψαντα, τούτον ικέτευε, σαρκός μου, σκιρτήματα νεκρώσαι νεκρούντά με, πληρώσαί τε χαράς τήν καρδίαν μου, όπως υμνώ σε θείε Πρόδρομε.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Η κρίσις ανίλεως ψυχή τοίς έλεος, μή ποιούσιν, όρα πρόσεχε, έλαιον λάβε τήν λαμπάδα, δυνάμενον τηρείν σου ακοίμητον, εγγίζει ο Νυμφίος, γρηγόρησον, μή εσβεσμένην σχής προαίρεσιν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φιλάγαθον τέξασα Θεόν φιλάγαθε, Θεοτόκε τούτον αίτησαι, πάσης με ρύσασθαι κακίας, καί αυτού καρδιώσαι τώ έρωτι, σαρκός ηδυπαθείας Πανμισήσαντα, όπως υμνώ σε την ύμνητον.

Απόστιχα τών Αίνων

Κατανυκτικά

Πρόβατόν ειμι τής λογικής σου ποίμνης, καί πρός σέ καταφεύγω, τόν Ποιμένα τόν καλόν. Ζήτησόν με τόν πλανηθέντα ο Θεός, καί ελέησόν με.

Στίχ. α'. Ενεπλήσθημεν τό πρωϊ τού ελέους σου, Κύριε, καί ηγαλλιασάμεθα καί ηυφράνθημεν έν πάσαις ταίς ημέραις ημών. Ευφρανθείημεν, ανθών ημερών εταπείνωσας ημάς, ετών, ών είδομεν κακά, καί ίδε επί τούς δούλους σου καί επί τά έργα σου, καί οδήγησον τούς υιούς αυτών.

Ζάλη αμαρτημάτων περιεχει με Σωτήρ, καί μή φέρων τόν κλύδωνα, σοί προσπίπτω τώ μόνω Κυβερνήτη, ως τώ Πέτρω τήν χείρά μοι έκτεινον, τής φιλανθρωπίας σου, καί σώσόν με.

Μαρτυρικόν

Στίχ. β'. Καί έστω η λαμπρότης Κυρίου τού Θεού ημών εφ' ημάς, καί τά έργα τών χειρών ημών κατεύθυνον εφ' ημάς, καί τό έργον τών χειρών ημών κατεύθυνον.

Αγγέλων συμμέτοχοι, γεγόνατε άγιοι Μάρτυρες, εν σταδίω τόν Χριστόν ανδρείως κηρύξαντες, πάντα γάρ τά εν κόσμω κατελίπατε τερπνά, ως ανύπαρκτα, τήν πίστιν δέ ως άγκυραν ασφαλή εκρατήσατε, όθεν καί τήν πλάνην, απελάσαντες, πηγάζετε τοίς πιστοίς ιαμάτων χαρίσματα, απαύστως πρεσβεύοντες, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Θεοτόκε Παντάνασσα, τών Ορθοδόξων τό καύχημα, αιρετικών τά φρυάγματα, καί τά πρόσωπα καταίσχυνον, τών μή προσκυνούντων, μηδέ τιμώντων, Πάναγνε, τήν σεβάσμιον εικόνα σου.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Διά ξύλου ο Αδάμ, Παραδείσου γέγονεν άποικος, δια ξύλου δέ Σταυρού, ο Ληστής Παράδεισον ώκησεν, ο μέν γάρ γευσάμενος, εντολήν ηθέτησε τού ποιήσαντος, ο δέ συσταυρούμενος, Θεόν ωμολόγησε τόν κρυπτόμενον. Μνησθητί μου βοών, εν τή Βασιλεία σου.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Ο τού Πέτρου τόν κλαυθμόν, καί Πόρνης Λόγε τά δάκρυα, της προσδεξάμενος Χριστέ, καί τόν Τελώνην μόνον στενάξαντα, οικτείρας ως εύσπλαγχνος, καί εμέ προσπίπτοντα καί αιτούμενον, πταισμάτων συγχώρησιν, δοθήναί μοι Κύριε υπεράγαθε, λύτρωσαι τής εκεί, γεέννης ως εύσπλαγχνος.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Τής στειρώσεως δεσμά, διαλύσας μέγιστε Πρόδρομε, τήν ακαρπίαν τής εμής, ταπεινής καρδίας διάλυσον, καί φέρειν ευόδωσον, εναρέτους πράξεις τή μεσιτεία σου, δι' ών απολήψομαι, ζωήν τήν αδάπανον, ανακράζων Χριστώ. Μνήσθητί μου Σωτήρ, εν τή Βασιλεία σου.

Μαρτυρικά

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Συντριβόμενοι ποιναίς, καί θηρσίν αγρίοις διδόμενοι, καί τεμνόμενοι δεινώς, καί εις βυθόν θαλάσσης ριπτόμενοι, πυρί δαπανώμενοι, καί ωμοτάτη κρίσει καταξεόμενοι, Θεόν ουκ ηρνήσασθε, παρ' ού ημίν Μάρτυρες εξαιτήσασθε, ειρήνην καί φωτισμόν καί μέγα έλεος.

Δόξα...

Ανακαθάραντες τόν νούν, τή Τριάδι πάντες βοήσωμεν. Πάτερ, Υιέ μονογενές, Πνεύμα άγιον καί Ομότιμον, τούς δούλους σου φύλαττε, τούς ειλικρινεί σοι πόθω λατρεύον τας, μιά τή θεότητι, Βασιλεία δόξη τε, καί κραυγάζοντας. Μνήσθητι καί ημών, εν τή Βασιλεία σου.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τόν συνάναρχον Πατρί, καί Αγίω Πνεύματι σύνθρονον, υπεδέξω εν γαστρί, καί υπέρ νούν καί λόγον εκύησας, γενόμενον άνθρωπον, επ' ευεργεσία τής ανθρωπότητος, Μαρία Θεόνυμφε, χωρίον ευρύχωρον τού Θεού ημών, όν αίτησαι εκτενώς, σώζεσθαι τούς δούλους σου.

Ήχος δ'

Έδωκας σημείωσιν

Στίχ. α'. Εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Εκ γής με τό πρότερον, δημιουργήσας Φιλάνθρωπε, σή εικόνι ετίμησας, τρυφήν χαρισάμενος, τήν έν Παραδείσω, καί γνώσεως ξύλω, δελεασθέντα καί φθορά, υποπεσόντα πάλιν ανέστησας, βροτός αυτός γενόμενος, καί σταυρωθείς ο αθάνατος, διά έλεος άμετρον, καί πολλήν συγκατάβασιν.

Στίχ. β'. Ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Οίκτον δι' αμέτρητον, ο Ποιητής μου καί Κύριος, μή λιπών τόν Γεννήτορα, τή γή επεδήμησεν, εαυτόν κενώσας, μορφήν τε τών δούλων, αναλαβών ως αγαθός, εκ τής Παρθένου, καθώς ηυδόκησε, καί Σταύρωσιν υπέμεινε, σαρκί παθών ο αθάνατος, καί τόν θάνατον έλυσε, καί τόν άνθρωπον έσωσε.

Στίχ. γ'. Από φυλακής πρωϊας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωϊας ελπισάτω Ισραήλ επί τόν Κύριον.

Σταυρούμενος Δέσποτα, τήν αμαρτίαν ως εύσπλαγχνος, εαυτώ συνεσταύρωσας, αράν δέ εξήλειψας, τρήσει τή τών ήλων, καί τού Πρωτοπλάστου, λόγχη νυγείς σου τήν πλευράν, Χριστέ διέρρηξας τό χειρόγραφον, υμνώ σου τά Παθήματα, δοξολογώ σου τήν Εγερσιν, δι' ής πάντας εζώωσας, νεκρωθέντας τοίς πάθεσιν.

Έτερα τής Θεοτόκου όμοια

Στίχ. δ'. Ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος, καί πολλή παρ' αυτώ, λύτρωσις. καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραήλ έκ πασών τών ανομιών αυτού.

Τόν ρύπον απόσμηξον, τής ταλαιπώρου καρδίας μου, Θεοτόκε πανύμνητε, καί πάντα τά τραύματα, καί τά έλκη ταύτης, τά εξ αμαρτίας, εναποκάθαρον Αγνή, καί τού νοός μου στήσον τό άστατον, όπως τήν δυναστείαν σου, και τήν μεγάλην αντίληψιν, μεγαλύνω ο άθλιος, καί αχρείος οικέτης σου.

Στίχ. ε'. Αινείτε τόν Κύριον πάντα τά έθνη, επαινέσατε αυτόν, πάντες οι λαοί.

Τό χαύνον καί έκλυτον, Παρθενομήτορ Πανάμωμε, τής ψυχής μου μετάβαλε, εις ρώσιν καί δύναμιν, του φόβω καί πόθω, ποιείν τε καί πράττειν, τά δικαιώματα Χριστού, όπως εκφύγω τό πύρ τό άστεκτον, καί κλήρον τόν ουράνιον, καί τήν ζωήν τήν απέραντον, δια σού απολήψωμαι, ευφραινόμενος πάντοτε.

Στίχ. ς'. Ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού Κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Ζόφος φοβερώτατος, ο τού θανάτου Θεόνυμφε, τήν ψυχήν κατατρύχει μου, τό δέ λογοθέσιον, εξιστάν καί τρέμειν, αεί τών δαιμόνων, παρασκευάζει Αγαθή, εξ ών με ρύσαι τή δυναστεία σου, Παρθένε απειρόγαμε, καί πρός λιμένα σωτήριον, καί πρός φώς τό ανέσπερον, τών Αγίων κατάταξον.

Δόξα... Καί νύν...

Σταυροθεοτοκίον όμοιον

Νεκρούμενον βλέπουσα, Χριστόν η Πάναγνος Δέσποινα, καί νεκρούντα τόν δόλιον, ηλάλαζε κράζουσα, πικρώς τώ εκ σπλάγχνων, αυτής προελθόντι, καί τό μακρόθυμον αυτού, αποθαυμάζουσα κατεπλήττετο, τέκνον μου ποθεινότατον μή επιλάθη τής δούλης σου, μή βραδύνης Φιλάνθρωπε, τό εμόν καταθύμιον.

Απόστιχα Σταυρώσιμα

Όπλον αήττητον Χριστέ, τόν Σταυρόν σου ημίν δέδωκας, καί εν τούτω νικώμεν, τάς προσβολάς τού αλλοτρίου.

Στίχ. Α'. Πρός σέ ήρα τούς οφθαλμούς μου, τόν κατοικούντα εν τώ ουρανώ. Ιδού, ως οφθαλμοί δούλων εις χείρας τών κυρίων αυτών, ως οφθαλμοί παιδίσκης εις χείρας τής κυρίας αυτής, ούτως οι οφθαλμοί ημών πρός Κύριον τόν Θεόν ημών, έως ού οικτιρήσαι ημάς.

Πάντοτε έχοντες Χριστέ, τόν Σταυρόν σου εις βοήθειαν, τάς παγίδας τού εχθρού, ευχερώς καταπατούμεν.

Μαρτυρικόν

Στίχ. Β'. Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, ότι επί πολύ επλήσθημεν εξουδενώσεως, επί πλείον επλ ήσθη η ψυχή ημών, τό όνειδος τοίς ευθηνούσι, καί η εξουδένωσις τοίς υπερηφάνοις.

Έχοντες παρρησίαν, πρός τόν Σωτήρα Άγιοι, πρεσβεύσατε απαύστως, υπέρ ημών τών αμαρτωλών, άφεσιν πταισμάτων αιτούμενοι, καί ταίς ψυχαίς ημών τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Ως γενναίον εν Μάρτυσι

Τόν Αμνόν καί Ποιμένα σε, επί ξύλου ως έβλεψεν, η Αμνάς η τέξασα, επωδύρετο, καί μητρικώς σοι εφθέγγετο. Υιέ ποθεινότατε, ταύτά σοι ο απειθής, δήμος ανταποδίδωσιν, ο θαυμάτων σου, απολαύσας μεγίστων, αλλά δόξα, τή αρρήτω σου καί θεία, συγκαταβάσει Φιλάνθρωπε.

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Ήχος δ'

Εξηγόρασας ημάς, εκ τής κατάρας τού νόμου, τώ τιμίω σου αίματι, τώ Σταυρώ προσηλωθείς, καί τή λόγχη κεντηθείς, τήν αθανασίαν επήγασας ανθρώποις. Σωτήρ ημών δόξα σοι.

Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ εκουσίως, τή επωνύμω σου καινή πολιτεία, τούς οικτιρμούς σου δώρησαι Χριστέ ο Θεός, εύφρανον εν τή δυνάμει σου, τούς πιστούς Βασιλείς ημών, νίκας χορηγών αυτοίς, κατά τών πολεμίων, τήν συμμαχίαν έχοιεν τήν σήν, όπλον ειρήνης, αήττητον τρόπαιον.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Κατεπλάγη Ιωσήφ

Παρεστώσα τω Σταυρώ, η Πανάμώμητος αμνάς, τού αμνού καί λυτρωτού, θρήνοις εκόπτετο δεινοίς, καί ατενίζουσα έλεγεν εκπληττομένη. Τί τούτο τό καινόν, καί ξένον θέαμα; γλυκύτατε Υιέ, πώς φέρεις ταύτα εκών, υπομένεις σταύρωσιν, πως εκούσιον, καί τόν επώδυνον θάνατον, Δοξολογώ σου, τήν υπέρ λόγον, πλαστουργέ συγκατάβασιν.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Ταχύ προκατάλαβε, πρίν δουλωθήναι ημάς, εχθροίς βλασφημούσί σε, καί απειλούσιν ημίν, Χριστέ ο Θεός ημών, άνελε τώ Σταυρώ σου, τούς ημάς πολεμούντας, γνώτωσαν πώς ισχύει, ορθοδόξων η πίστις, πρεσβείαις τής Θεοτόκου, μόνε φιλάνθρωπε.

Όμοιον

Σταυρώ σε προσήλωσαν, οι Ιουδαίοι Σωτήρ, δι' ού εκ τών εθνών ημάς, ανακαλέσω ποτέ, Χριστέ ο Θεός ημών, ήπλωσας τάς παλάμας, εν αυτώ τή βουλή σου, λόγχη δέ τήν πλευράν σου, κατεδέξω νυγήναι, τώ πλήθει τών οικτιρμών σου, φιλάνθρωπε δόξα σοι.

Δόξα... Καί νύν...

Σταυροθεοτοκίον όμοιον

Η άνυμφος Μήτηρ σου, ως εθεάσατο, Σταυρώ σε υψούμενον, οδυρομένη πικρώς, τοιαύτα εφθέγγετο. Τί τό καινόν καί ξένον, καί παράδοξον θαύμα; πώς σε άνομος δήμος, τώ Σταυρώ προσπηγνύει, τόν μόνον σε ζωοδότην, φώς μου γλυκύτατον;

Μετά τήν γ' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ

Εν Παραδείσω με δεινώς πεπτωκότα, τού βροτοκτόνου τή πικρά συμβουλία, εν τώ Κρανίω πάλιν εξανέστησας Χριστέ, ξύλω ιασάμενος, τήν τού ξύλου κατάραν, κτείνας τόν απάτη με, θανατώσαντα όφιν, καί εδωρήσω θείαν μοι ζωήν. Δόξα τή θεία σταυρώσει σου Κύριε.

Μαρτυρικόν

Τών εν όλω τώ κόσμω Μαρτύρων σου, ως πορφύραν καί βύσσον τά αίματα, η Εκκλησία σου στολισαμένη, δι' αυτών βοά σοι Χριστέ ο Θεός. Τώ λαώ σου τούς οικτιρμούς σου κατάπεμψον, ειρήνην τή πολιτεία σου δώρησαι, καί ταίς ψυχαίς ημών τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ

Επί Σταυρού σε δυνατέ κρεμασθέντα, κατανοούσα η αμνάς καί Παρθένος, οδυρομένη έλεγε δακρύουσα. Τίς σου η απόρρητος συγκατάβασις Λόγε; πώς σε νύν κατέκρινεν, ο κατάκριτος δήμος, τόν πάντας κρίναι μέλλοντα Θεόν. Υμνολογώ σου τό άφατον έλεος.

Κανών Σταυρώσιμος, ού η Ακροστιχίς άνευ τών Θεοτοκίων.

Ο Σταυρός εστιν όπλον εις σωτηρίαν. Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος δ'

Ο Ειρμός

Θαλάσσης, τό ερυθραίον πέλαγος, αβρόχοις ίχνεσιν, ο παλαιός πεζεύσας Ισραήλ, σταυροτύποις Μωσέως χερσί, τού Αμαλήκ τήν δύναμιν, εν τή ερήμω ετροπώσατο.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ο τείνας, τόν ουρανόν εξέτεινας, επί Σταυρού Ιησού, τάς σάς παλάμας έθνη τά μακράν, απόσούχρη ματίσαντα, ως αγαθός καί εύσπλαγχνος, περιφανώς αγκαλιζόμενος.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Σταυρώ με, τώ σώ Χριστέ μου τείχισον, όπως μή γένωμαι, θήραμα λύκου Λόγε, τήν εμήν εκζητούντος απώλειαν, καί καθ' εκάστην λόχους μοι, καί τάς ενέδρας ετοιμάζοντος.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τοίς πόνοις, πόνου παντός τόν πρόξενον, κατηδαφίσατε, καί νύν κληρούσθε άπονον ζωήν, πάντα πόνον κουφίζοντες, εκ τών ψυχών, μακάριοι, καί τών σωμάτων ημών πάντοτε.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Αλύτοις, δεσμοίς υμείς εδήσατε, τόν πολυμήχανον, διά Χριστόν δεσμούμενοι σοφοί, τόν δεθέντα θελήματι, καί πάσαν πλάνην λύσαντα, όθεν αξίως μακαρίζεσθε.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Παρθένος, μετά τόν τόκον άφθορος, διαμεμένηκας, τόν υψωθέντα Άχραντε Σταυρώ, υπέρ λόγον κυήσασα, όθεν πιστοί σε άπαντες, μεγαλοφώνως μακαρίζομεν.

Κανών τής Υπεραγίας Θεοτόκου, ού η Ακροστιχίς,

«Ωδή τετάρτη τή Θεοτόκω Κόρη».

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ως ούσα, καθαρωτέρα Πάναγνε, πάσης τής κτίσεως, τήν ακαθάρτοις πάθεσι δεινώς, μολυνθείσαν καρδίαν μου, τή καθαρά πρεσβεία σου, Θεοκυήτορ αποκάθαρον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Δακρύων, καί στεναγμών με λύτρωσαι, αποκειμένων μοι, εν τή μελλούση δίκη τή φρικτή, ευπροσδέκτοις πρεσβείαις σου, Παρθενομήτορ Άχραντε, ταίς πρός τόν Κτίστην καί Θεόν ημών.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η μόνη, τή υπέρ νούν κυήσει σου, ελευθερώσασα, εκ τής αράς τό γένος τών βροτών, σαρκικοίς ατοπήμασιν, δεδουλωμένον Πάναγνε, σαίς ικεσίαις ελευθέρωσον.

Ωδή γ'

Ο Ειρμός

Ευφραίνεται επί σοί, η Εκκλησία σου, Χριστέ κράζουσα. Σύ μου ισχύς Κύριε, καί καταφυγή, καί στερέωμα.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Υψούμενος εν Σταυρώ, τούς καταχθέντας εις φθοράν ύψωσας, καί τόν εχθρόν έπτωσας, Δέσποτα Χριστέ, ο Θεός ημών.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ρομφαίαι τού δυσμενούς, σού λογχευθέντος τήν πλευράν ήμβλυνται, καί η Εδέμ ήνοικται, Λόγε τού Πατρός, ενυπόστατε.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι πύρινοι ποταμοί, τούς τής απάτης ποταμούς έπαυσαν, καί τήν πυράν έσβεσαν, τής πολυθεϊας, οι Μάρτυρες.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σταυρούμενοι καί εις γήν, τυμπανιζόμενοι Χριστού Μάρτυρες, τόν δυσμενή δράκοντα, ξίφει καρτερίας, εσφάξατε.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η άμωμος σέ Αμνάς, αναρτηθέντα εν Σταυρώ βλέπουσα, οδυνηρώς Δέσποτα, έκλαιεν υμνούσα, τό κράτος σου.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Ουκ εν σοφία, καί δυνάμει καί πλούτω καυχώμεθα, αλλ' εν σοί τή τού Πατρός, ενυποστάτω σοφία Χριστέ, ου γάρ έστιν Άγιος, πλήν σου φιλάνθρωπε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τήν ανωτέραν, Χερουβείμ ικετεύω σε Δέσποινα, συμπτωθέντα μου τόν νούν, ταίς επηρείαις τού όφεως, παθών τών τού σώματος, δείξον ανώτερον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εν τή ετάσει, τή φρικτή όταν μέλλη με Κύριος, κατακρίναι τόν πολλά, ημαρτηκότα Πανάμωμε, εύροιμί σε σώζουσαν, τής καταδίκης με.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τοίς οικτιρμοίς σου, τούς ασπλάγχνους μου τρόπους μετάβαλε, συμπαθεία σου Χριστέ, ασυμπαθή με υπάρχοντα, σώσον παρακλήσεσι, τής κυησάσης σε.

Ωδή δ'

Ο Ειρμός

Επαρθέντα σε ιδούσα η Εκκλησία, επί Σταυρού τόν Ήλιον τής δικαιοσύνης, έστη εν τή τάξει αυτής, εικότως κραυγάζουσα. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Επαρθέντα σε εν ξύλω εθελουσίως, κατανοών ο ήλιος, Ήλιε τής δόξης, σκότος ενεδύσατο, καί πέτραι ερρήγνυντο, καί τό τού Ναού καταπέτασμα.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Σταυρουμένου σου, καί λόγχη εκκεντουμένου, η στρεφομένη Κύριε, ρομφαία εδίδου, νώτα τή κελεύσει σου, Ληστή τώ ευγνώμονι, ανυμνολογούντι τό κράτος σου.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τειχιζόμενοι τώ όπλω τώ τού Σταυρού σου, οι Αθλοφόροι Κύριε, άτρωτοι τώ βέλει, τής κακίας ώφθησαν, καί τείχη κατέστρεψαν, ειδωλομανίας ανίδρυτα.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ιερεία ώσπερ άμωμα καί θυσίαι, καί προσφοραί ολόκληροι, τώ δι' ευσπλαγχνίαν, Μάρτυρες πτωχεύσαντι, Κυρίω προσήχθητε, πόνων αμοιβάς κομιζόμενοι.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η τόν άχρονον εν χρόνω αποτεκούσα, καί παρθενίαν άμωμον, η μόνη κεκτημένη, ξύλω αναρτώμενον, ως έγνως τόν Κύριον, πόνοις τήν ψυχήν κατεμέριζες.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Αγιάσματος υπάρχουσα θείος οίκος, τού κενωθέντος Άχραντε επ' ευεργεσία, τού ιδίου πλάσματος, ψυχήν μου αγίασον, καί τόν λογισμόν φωταγώγησον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ριπιζόμενον τή λαίλαπι τής κακίας, λογισμόν μου Δέσποινα, καί τή αμελεία, όλον βυθιζόμενον, πρεσβείαις σου στήριξον, καί τών συμπτωμάτων εξάρπασον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τό παλάτιον Παρθένε τού Βασιλέως, τόν ουρανόν τόν έμψυχον, νύν εκδυσωπώ σε, οίκον τής Τριάδος με, ευχαίς σου ανάδειξον, σπήλαιον ληστών χρηματίζοντα.

Ωδή ε'

Ο Ειρμός

Σύ Κύριέ μου φώς, εις τόν κόσμον ελήλυθας, φώς άγιον επιστρέφον, εκ ζοφώδους αγνοίας, τούς πίστει ανυμνούντάς σε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Νυγείσης σου πλευράς, αφθαρσίας προχέεις μοι, ώ Δέσποτα θεία ρείθρα, τώ πλευράς παραινέσει, εις φθοράν ολισθήσαντι.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ο τίμιος Σταυρός, κατ' εχθρών εστι τρόπαιον, όν δέδωκας ημίν Λόγε, εις ψυχών σωτηρίαν, τοίς πίστει ανυμνούσί σε.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Πυρίνοις οι θνητοί, λειτουργοίς νύν συνήφθησαν, πύρ ένυλον διελθόντες, τών μεγίστων βασάνων, ως Μάρτυρες υπέρλαμπροι.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Λυόμενον πολλοίς, τό σαρκίον παθήμασι, τήν άλυτον πρός τόν Κτίστην, τής ψυχής εβεβαίου, τών Μαρτύρων διάθεσιν.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο μόνος αγαθός, υποδύς μήτραν άφθορον, σαρκούμενος καθωράθη, καί σταυρούμενος όπως, φθοράς ημάς λυτρώσηται.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Ασεβείς ουκ όψονται, τήν δόξαν σου Χριστέ, αλλ' ημείς σε μονογενές, πατρικής απαύγασμα, δόξης θεότητος, εκ νυκτός ορθρίζοντες, ανυμνούμέν σε φιλάνθρωπε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η αμνάς η τέξασα, αμνόν τόν τού Θεού, τήν εμήν ζώωσον ψυχήν, φαρμαχθείσαν δήγματι τώ τού όφεως, καί εις όρη Δέσποινα, πλανωμένην παραβάσεως.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τή θερμή πρεσβεία σου, τώ κράτει τών δεινών, πηγνυμένην μου τήν ψυχήν, εις θερμήν τού Κτίσαντος, θείαν αγάπησιν, ευσεβώς συγκινησον, Θεοτόκε Παναμώμητε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η καλή καί άμωμος, Αγνή εν γυναιξί, τήν ταλαίπωρόν μου ψυχήν, εμπαθούς μωμήσεως, νύν ελευθέρωσον, καί αγνώς βιώσαί με, μεσιτείαις σου ευόδωσον.

Ωδή ς'

Ο Ειρμός

Θύσω σοι, μετά φωνής αινέσεως Κύριε, η Εκκλησία βοά σοι, εκ δαιμόνων λύθρου κεκαθαρμένη, τώ δι' οίκτον, εκ τής πλευράς σου ρεύσαντι αίματι.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ο πάσης, ανωτάτω τιμής ών επέκεινα, ατιμασθήναι ηνέσχου, όπως με κακίστως ατιμασθέντα, καί τιμήσης, καί Σταυρώ διασώσης φιλάνθρωπε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Νεκρός μέν, εχρημάτισας ξύλω υψούμενος, τόν νεκρωτήν δέ ειργάσω, καί νεκρόν καί πάσης πεπληρωμένον, νύν αισχύνης. Ποιητά μου, υμνώ σου τήν δύναμιν.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ετρώθη, τώ τιτρώσκειν υμάς ο παμπόνηρος, ταίς ανηκέστοις βασάνοις, καί ποσίν υμών καταβέβληται, καί οράται, υπό πάντων γελώμεμενος Μάρτυρες.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ιάσεις, αναβλύζει Μαρτύρων τά λείψανα, κόνις κειμένη εν τάφω, ωσεί κόνιν δαίμονας διαλύει, καί ποικίλα, θεραπεύει σωμάτων νοσήματα.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ήλοις σε, ο παράνομος δήμος προσήλωσε, καί λύπης νύν τή ρομφαία, τήν εμήν καρδίαν σπαράττομαι, ώ Ποιητά μου, η Παρθένος εβόα δακρύουσα.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Θανάτου, αναιρέτης ο τόκος σου γέγονεν, ως τών θανόντων Παρθένε, καί ζωή καί λύτρωσις, διά τούτο, δυσωπώ σε, τήν ψυχήν μου θανούσαν ανάστησον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Έκτεινον, βοηθείας μοι χείρα φιλάνθρωπε, εν τώ πελάγει τού βίου, κλυδωνιζομένω, ταίς ικεσίαις, τής Μητρός σου, καί τών άνω απείρων Δυνάμεων.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η χώρα, η τόν θείον βλαστήσασα άσταχυν, τήν χερσωθείσαν ψυχήν μου, καί λιμώ τών θείων εκτηκομένην, μή παρίδης, αλλά θρέψον, τού Υιού σου ενθέοις χαρίσμασιν.

Ωδή ζ'

Ο Ειρμός

Εν τή καμίνω, Αβραμιαίοι παίδες τή Περσική, πόθω ευσεβείας μάλλον, ή τή φλογί, πυρπολούμενοι εκραύγαζον. Ευλογημένος εί, εν τώ Ναώ τής δόξης σου Κύριε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Σταυρούσαι θέλων, επί Σταυρού γυμνός αθάνατε μόνε, ο ενδύων νέφεσιν ουρανόν, καί τόν πάλαι τούς προπάτορας, απογυμνώσαντα, επενδύεις αισχύνην αιώνιον.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Σταυρώ υψώθης, καί ο πεσών Αδάμ εγήγερται, λόγχη εκεντήθης Δέσποτα τήν πλευράν, καί πληγήν καιρίαν έλαβεν, ο πολυμήχανος. Ευλογητόν τό κράτος σου Κύριε.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ωραιοτάτως, τώ ωραίω Λόγω ενούμενοι, κόσμου παντελώς πανεύφημοι Αθληταί, εχωρίσθητε δεσμούμενοι, καί συντριβόμενοι, καί τόν εχθρόν αεί συμποδίζοντες.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τείχη τής πλάνης, αναμοχλεύσει θεία κατέαξαν, θείων παθημάτων όντως οι Αθληταί, καί πιστοίς τείχος εδείχθησαν, καί φυλακτήριον, τοίς ευσεβώς αυτούς μακαρίζουσι.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τόν εν καμίνω, δρόσον οφθέντα Χριστόν τόν Θεόν, Κόρη μηδαμώς δέ φλέξαντα τήν νηδύν τήν σήν, βλέπουσα κρεμάμενον, ξύλω εδόξαζες, τήν υπέρ νούν αυτού συγκατάβασιν.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τό θείον όρος, εξ ού λίθος τέτμηται άνευ χειρός, ο συντρίψας στήλας Κόρη δαιμονικάς, τής ψυχής μου τά ινδάλματα, καί τής καρδίας μου, τήν λιθώδη απέλασον πώρωσιν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ουκ εσαλεύθης, ως δεξαμένη εν τή μήτρα σου Κόρη, τόν προσβλέψειγήν, καί τά εν αυτή, ότε βούλεται σαλεύοντα, διό με στήριξον, ταίς προσβολαίς εχθρού σαλευόμενον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Καταβαλούσα, τά σαρκικά μου αγνή φρονήματα, όλον Θεοτόκε δείξον πνευματικόν, αρεταίς κατακοσμούσά με, όν ο παμπόνηρος, ηδονών ακοσμία ημαύρωσεν.

Ωδή η'

Ο Ειρμός

Χείρας εκπετάσας Δανιήλ, λεόντων χάσματα, εν λάκκω έφραξε, πυρός δέ δύναμιν έσβεσαν, αρετήν περιζωσάμενοι, οι ευσεβείας ερασταί, Παίδες κραυγάζοντες. Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Η πλωσας παλάμας εν Σταυρώ, χειρός αμάρτημα ακρατούς Δέσποτα, θέλων ιάσασθαι, ήλοις δέ προσηλώθης, άπαν νόημα τού πρωτοπλάστου, εξηλών, εμπαθές Κύριε, μελωδούντος. Πάντα τά έργα υμνείτε τόν Κύριον.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ρήγνυται χειρόγραφον τής σής, νυγείσης θείας πλευράς, τού πρωτοπλάστου Αδάμ, ρανίσιν αίματος Δέσποτα, αγιάζεται η σύμπασα, ευχαριστίας εν φωναίς, αεί κραυγάζουσα. Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ίσταντο εν μέσω τού πυρός, ως δροσιζόμενοι, ου φλογιζόμενοι, οι παναοίδημοι Μάρτυρες, καί τών Παίδων αναμέλποντες, εν συμφωνία μυστική, τήν θείαν όντως ωδήν. Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ανύστακτον φέροντες πυρσόν, τής προαιρέσεως, σκότει κολάσεων, ου παρετράπητε Μάρτυρες, αλλ' ενθέως δυναμούμενοι, επανεδράμετε πρός φώς, βοώντες άδυτον. Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νεκρούμενον βλέπουσα Χριστόν, καί τόν νεκρώσαντα, βροτούς νεκρούντα εχθρόν, η πολυύμνητος Δέσποινα, ως Δεσπότην ύμνει κλαίουσα, καί τό μακρόθυμον αυτού, αποθαυμάζουσα, ανεβόα. Πάντα τά έργα υμνείτε τόν Κύριον.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ώριμον εκύησας καρπόν, εξ ού ο θάνατος, φαγών απώλετο, διό κραυγάζω σοι, Δέσποινα, τώ καρπώ τής αμαρτίας με, θανατωθέντα δολερώς, ζώωσον μέλποντα. Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Κοίμησον κινήσεις εμπαθείς, τής διανοίας μου, τή ακοιμήτω σου, πρεσβεία, Πάναγνε Δέσποινα, καί ανάστησον εξ ύπνου με, τής ραθυμίας μελωδείν, γρηγορούση ψυχή. Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ουχ έξεις ταλαίπωρε ψυχή, εκεί συνήγορον, κατηγορούσης σου, τής φαύλης πράξεως άμετρα, διά τούτο μετανόησον, καί συνεργόν πρός τό καλόν, τήν μόνην Άχραντον, προσλαμβάνου, μόνη γάρ πέλει βροτών καταφύγιον.

Ωδή θ'

Ο Ειρμός

Λίθος αχειρότμητος όρους, εξ αλαξεύτου σου Παρθένε, ακρογωνιαίος ετμήθη, Χριστός συνάψας τάς διεστώσας φύσεις, διό επαγαλλόμενοι, σέ Θεοτόκε μεγαλύνομεν.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ιδού η ζωή κρεμαμένη, επί Σταυρού πάσιν ωράθη, ήλιος δέ τούτο μή φέρων, ακτίνας παύει, καί γή σαλεύεται, καί λογισμοί στηρίζονται, επ' ευσεβεία καί σεμνότητι.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ώ πώς σε ο άνομος δήμος, τόν Νομοδότην κατακρίνει, ξύλω Ιησού μου τεθνάναι, ζωήν τών όλων, όντα καί Κύριον, καί διά πάθους άπασι, βροτοίς παρέχ οντα απάθειαν!

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Στόμασιν υμών θεολόγοις, ανεκηρύξατε πανσόφως, σάρκωσιν τού Λόγου εν μέσω, παρανομούντων εχθρών πανεύφημοι, καί ιερώς αθλήσαντες, νίκης στεφάνοις κατεστέφθητε.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ημεροφαείς ως αστέρες, πάσαν τήν κτίσιν φρυκτωρείτε, άθλων ιερών αναλάμψει, καί ιαμάτων θείαις λαμπρότησι, καί τών παθών σκεδάζετε, νύκτα βαθείαν θείοι Μάρτυρες.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φώτισον αγνή τήν ψυχήν μου, τή αμαρτία σκοτισθείσαν, λύσον τών κακών μου τά νέφη, φωτός νεφέλη, η σκοτιζόμενον, ήλιον πάλαι βλέψασα, εν τώ σταυρούσθαι τόν αθάνατον.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ρήξον τά δεσμά τών κακών μου, τή θεία λόγχη τού Υιού σου, λύσον τήν αθλίαν ψυχήν μου, πεπεδημένην καί κινδυνεύουσαν, καί τή αγάπη πρόσδησον, Παρθενομήτορ τού Θεού ημών.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η τών ουρανών πλατυτέρα, τήν στενωθείσάν μου καρδίαν, πάση προσβολή εναντία, πρός απαθείας πλάτος εξάγαγε, διά στενής οδεύειν με, ενδυναμούσα τρίβου πάντοτε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ίνα σε δοξάζω Παρθένε, τήν αληθώς δεδοξασμένην, πάσης αδοξίας με ρύσαι, τής αμαρτίας καί δόξης μέτοχον, επουρανίου ποίησον, τόν προσφυγόντα τώ ελέει σου.

Απόστιχα τών Αίνων

Σταυρώσιμα

Τείχος ημίν γένοιτο ο Σταυρός σου, Ιησού Σωτήρ ημών, άλλην γάρ ελπίδα οι πιστοί ουκ έχομεν, ειμή σέ τόν εν αυτώ σαρκί προσηλωθέντα, καί παρέχοντα ημίν τό μέγα έλεος.

Στίχ. α'. Ενεπλήσθημεν τό πρωϊ τού ελέους σου, Κύριε, καί ηγαλλιασάμεθα καί ηυφράνθημεν έν πάσαις ταίς ημέραις ημών. Ευφρανθείημεν, ανθών ημερών εταπείνωσας ημάς, ετών, ών είδομεν κακά, καί ίδε επί τούς δούλους σου καί επί τά έργα σου, καί οδήγησον τούς υιούς αυτών.

Έδωκας σημείωσιν, τοίς φοβουμένοις σε Κύριε, τόν Σταυρόν σου τόν τίμιον, εν ώ εθριάμβευσας, τάς αρχάς τού σκότους, καί τάς εξουσίας, καί επανήγαγες ημάς, εις τήν αρχαίαν μακαριότητα, διό σου τήν φιλάνθρωπον, οικονομίαν δοξάζομεν, Ιησού Παντοδύναμε, ο Σωτήρ τών ψυχών ημών.

Μαρτυρικόν

Στίχ. β'. Καί έστω η λαμπρότης Κυρίου τού Θεού ημών εφ' ημάς, καί τά έργα τών χειρών ημών κατεύθυνον εφ' ημάς, καί τό έργον τών χειρών ημών κατεύθυνον.

Πώς υμών θαυμάσωμεν, τούς αγώνας άγιοι Μάρτυρες; ότι σώμα θνητόν περικείμενοι, τούς ασωμάτους εχθρούς ετροπώσασθε; ουκ εφόβησαν υμάς τών τυράννων αι απειλαί, ου κατέπτηξαν υμάς τών βασάνων αι προσβολαί, όντως αξίως παρά Χριστού εδοξάσθητε, καί ταίς ψυχαίς ημών αιτείσθε τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Ως γενναίον έν μάρτυσιν

Εν σταυρώ σε τεινόμενον, καί τοίς ήλοις πηγνύμενον, καί πλευράν τή λόγχη σε, τιτρωσκόμενον, κατανοούσα η Μήτηρ σου, θρηνούσα εκραύγαζεν. Οίμοι Τέκνον ποθεινόν! πώς σε, δήμος ο άνομος, εθανάτωσε, τόν ζωήν τοίς εν άδη χορηγούντα; αλλ' ανάστηθι συντόμως, χαροποιών ούς ηγαπησας.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Διά ξύλου ο Αδάμ, Παραδείσου γέγονεν άποικος, διά ξύλου δέ Σταυρού, ο Ληστής Παράδεισον ώκησεν, ο μέν γάρ γευσάμενος, εντολήν ηθέτησε τού ποιήσαντος, ο δέ συσταυρούμενος, Θεόν ωμολόγησε τόν κρυπτόμενον, Μνήσθητί μου βοών εν τή Βασιλεία σου.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Προσηλώθης τώ Σταυρώ, διά πολλήν Χριστέ αγαθότητα, εκεντήθης τήν πλευράν, δύο κρουνούς πηγάσας αφέσεως, η γή δέ μή φέρουσα, καθοράν τό τόλμημα εκυμαίνετο, αι πέτραι ερρήγνυντο, εσβέννυτο ήλιος, εσαλεύοντο όρη, καί οι βουνοί φόβω τού κράτους σου.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Τής ταθείσης ακρατώς, χειρός εν ξύλω πάλαι τής γνώσεως, τού προπάτορος Αδάμ, επανορθών Χριστέ τό ολίσθημα, ετάθης θελήματι, καί τάς σάς ηλώθης χείρας Μακρόθυμε, ο πλάσας τόν άνθρωπον, χειρί σου δι' άμετρον αγαθότητα. Δόξα τή υπέρ νούν Λόγε ευσπλαγχνία σου.

Μαρτυρικόν

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Ουρανώσαντες τήν γήν, ταίς υπερτάταις Άγιοι λάμψεσι, τών αγώνων τών καλών, δι' ών τό σκότος άπαν εδύσατε, τό τής ματαιότητος, καί πρός φώς τό άδυτον εσκηνώσατε, μεθέξει Θεούμενοι, καί πάσιν αυγάζοντες φέγγος γνώσεως, τοίς καταχρέως υμάς μακαρίζουσι.

Δόξα...

Γέρας δόξαν καί τιμήν, τή πανταιτίω Τριάδι νέμωμεν, τρισαγίαις εν φωναίς, τών Αγγέλων τόν ύμνον προσφέροντες. Πατρί τώ ανάρχω τε, καί Υιώ καί Πνεύματι ανακράζομεν, Ληστού τού ευγνώμονος, φωνήν αναμέλποντες καί κραυγάζοντες. Μνήσθητι καί ημών εν τή Βασιλεία σου.

Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Αναρτώμενον σταυρώ, εθελουσίως βλέπουσα Άχραντε, τόν Υιόν σου καί Θεόν, εκπληττομένη κλαίουσα έλεγες. Πού έδυ τό κάλλος σου, τού τά πάντα Κύριε καλλωπίσαντος; τί ταύτα αχάριστος, απέδωκε δήμός σοι αντί αγαθών, Δόξα Λόγε τή σή άκρα αγαθότητι.

Ήχος δ'

Ως γενναίον εν μάρτυσιν

Στίχ. α'. Εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Στερροτάτω φρονήματι, στρατευσάμενοι ένδοξοι, κατά τού αλάστορος παρετάξασθε, τή πανοπλία τού Πνεύματος, γενναίως φραξάμενοι, καί τήν άπασαν ισχύν, τών δαιμόνων ολέσαντες, αφηρπάσατε, τάς ψυχάς τών ανθρώπων, ώσπερ σκύλα, διά τούτο εις αιώνας, υμάς τιμώμεν Απόστολοι.

Στίχ. β'. Ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Σταυροτύπως απλώσασα, τήν σαγήνην τής Πίστεως, δωδεκάς η θεία τών Αποστόλων σου, πάντα τά έθνη εζώγρησε, Χριστέ πρός επίγνωσιν, καί θαλάσσας αλμυράς, τών παθών απεξήρανε, διά τούτό σε, δυσωπώ, τού βυθού με τών πταισμάτων, ανακάλεσαι ταίς τούτων, πανευπροσδέκτοις δεήσεσι.

Στίχ. γ'. Από φυλακής πρωϊας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωϊας ελπισάτω Ισραήλ επί τόν Κύριον.

Δωδεκάς η θεόλεκτος, Αποστόλων καί πάντιμος, ευφημείσθω σήμερον θείοις άσμασι, Πέτρος καί Παύλος Ιάκωβος, Λουκάς Ιωάννης τε, καί Ματθα ιος καί θωμάς, Μάρκος Σίμων καί Φίλιππος, καί ο ένδοξος, νύν Ανδρέας τιμάσθω, σύν τώ θείω, καί σοφώ Βαρθολομαίω, καί τοίς λοιποίς εβδομήκοντα.

Έτερα τού Αγίου Νικολάου όμοια

Στίχ. δ'. Ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος, καί πολλή παρ' αυτώ, λύτρωσις. καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραήλ έκ πασών τών ανομιών αυτού.

Μύρω θείω σε έχρισε, θεία χάρις τού Πνεύματος, Μύρων προεδρεύσαντα καί μυρίσαντα, ταίς αρεταίς ιερώτατε, τού κόσμου τά πέρατα, ηδυπνόοις σου ευχαίς, τά δυσώδη διώκοντα, πάθη πάντοτε, διά τούτό σε πίστει ευφημούμεν, καί τήν μνήμην σου τελούμεν, τήν παναγίαν Νικόλαε.

Στίχ. ε'. Αινείτε τόν Κύριον πάντα τά έθνη, επαινέσατε αυτόν, πάντες οι λαοί.

Ως λαμπτήρά σε άδυτον, ως φωστήρα παγκόσμιον, εν τώ στερεώματι αναλάμψαντα, τής Εκκλησίας Νικόλαε, καί κόσμον φωτίσαντα, καί κινδύνων χαλεπών, τήν αχλύν απελαύνοντα, καί εξαίροντα, αθυμίας χειμώνα, καί γαλήνην, εργασάμενον βαθείαν, χρεωστικώς μακαρίζομεν.

Στίχ. ς'. Ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού Κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Καί παρών καί φαινόμενος, εν Ονείροις Νικόλαε, τούς αδίκως μέλλοντας θνήσκειν έσωσας, ως συμπαθής, ως φιλάγαθος, ως ρύστης θερμότατος, ως προστάτης αληθής, τών πιστώς εξαιτούντων σου, τήν αντίληψιν, ιερώτατε Πάτερ, τών Αγγέλων, συμπολίτα τών οσίων, καί Προφητών ισοστάσιε.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον όμοιον

Η Θεόν τόν αχώρητον, εν γαστρί σου χωρήσασα, φιλανθρώπως άνθρωπον χρηματίσαντα, καί τό ημέτερον φύραμα, εκ σού προσλαβόμενον, καί Θεώσαντα σαφώς, μή παρίδης με Πάναγνε, νύν θλιβόμενον, αλλ' οικτείρησον τάχει, καί παντοίας, δυσμενείας τεκαί βλάβης, τού πονηρού ελευθέρωσον.

Απόστιχα Αποστολικά

Τών Αποστόλων τόν χορόν, Πνεύματι αγίω εφώτισας Χριστέ, καί ημών τόν ρύπον τής αμαρτίας, δι' αυτών απόπλυνον ο Θεός, καί ελέησον ημάς.

Στίχ. Α'. Πρός σέ ήρα τούς οφθαλμούς μου, τόν κατοικούντα εν τώ ουρανώ. Ιδού, ως οφθαλμοί δούλων εις χείρας τών κυρίων αυτών, ως οφθαλμοί παιδίσκης εις χείρας τής κυρίας αυτής, ούτως οι οφθαλμοί ημών πρός Κύριον τόν Θεόν ημών, έως ού οικτιρήσαι ημάς.

Τούς αγραμμάτους Μαθητάς, τό Πνεύμα τό Άγιον παιδευτάς ανέδειξε, Χριστέ ο Θεός, καί τή πολυφθόγγω αρμονία τών γλωσσών, τήν πλάνην κατήργησεν, ως παντοδύναμος.

Μαρτυρικόν

Στίχ. Β'. Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, ότι επί πολύ επλήσθημεν εξουδενώσεως, επί πλείον επλ ήσθη η ψυχή ημών, τό όνειδος τοίς ευθηνούσι, καί η εξουδένωσις τοίς υπερηφάνοις.

Ιερεία έμψυχα, ολοκαυτώματα λογικά, Μάρτυρες Κυρίου, θύματα τέλεια Θεού, Θεόν γινώσκοντα, καί Θεώ γινωσκόμενα, πρόβατα, ών η μάνδρα, λύκοις ανεπίβατος, πρεσβεύσατε καί ημάς, συμποιμανθήναι υμίν, επί ύδατος αναπαύσεως.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Ρύσαι ημάς εκ τών αναγκών ημών, Μήτηρ Χριστού τού Θεού, η τεκούσα τόν τών όλων Ποιητήν, ίνα πάντες κράζωμέν σοι, Χαίρε η μόνη προστασία τών ψυχών ημών.

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Αποστολικά

Ήχος δ'

Οι τών Αποστόλων πρωτόθρονοι, καί τής οικουμένης διδάσκαλοι, τώ Δεσπότη τών όλων πρεσβεύσατε, ειρήνην τή οικουμένη δωρήσασθαι, καί ταίς ψυχαίς ημών τό μέγα έλεος.

Ταχύ προκατάλαβε

Φωστήρας εις τά πέρατα, τούς Μαθητάς σου Χριστέ, ανέδειξας εκλάμποντας, εν τώ κηρύγματι, ψυχάς καταυγάζοντας, πλάνην τήν τών ειδώλων, δι' αυτών αμαυρώσας, δόγμασιν ευσεβείας, καταλάμψας τόν κόσμον. Αυτών ταίς ικεσίαις, σώσον τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον όμοιον

Ταχύ δέξαι Δέσποινα, τάς ικεσίας ημών, καί ταύτας προσάγαγε, τώ σώ Υιώ καί Θεώ, Κυρία Πανάχραντε, λύσον τάς περιστάσεις, τών εις σέ προστρεχόντων, σκέδασον τάς ενέδρας, καί τά θράση Παρθένε, τών νύν εφοπλιζομένων, κατά τών δούλων σου.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Καθίσματα Αποστολικά

Ταχύ προκατάλαβε

Εις πάσαν διέδραμεν, υμών ο φθόγγος τήν γήν, καί πλάνης εμώρανε, σοφίαν άσοφον, Απόστολοι ένδοξοι, είλκυσε τούς ανθρώπους, εκ βυθού τής απάτης, έδειξε δέ τοίς πάσι, σωτηρίας τήν τρίβον, διό νύν επαξίως, υμάς μακαρίζομεν.

Τής πίστεως κήρυκας, τούς μαθητάς σου Σωτήρ, τώ κόσμω ανέδειξας, καθοδηγών δι' αυτών, τά έθνη πρός γνώσίν σου, λόγων γάρ ταίς ακτίσι, κατεφώτισαν πάντας, σπόρον τής ευσεβείας, κατασπείραντες όντως. Αυτών ταίς ικεσίαις, σώσον τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον όμοιον

Επάκουσον Δέσποινα, εκ κατωδύνου ψυχής, βοώντος τού δούλου σου, καί τών πολλών μου κακών, παράσχου μοι άφεσιν, σέ γάρ έχω προστάτιν, εν νυκτί καί ημέρα, λύτρωσαι Θεοτόκε, τού πυρός τής γεέννης, καί στήσον εκ δεξιών με, τού σού Υιού καί Θεού.

Μετά τήν γ' Στιχολογίαν

Καθίσματα

Ταχύ προκατάλαβε

Ταχύ προκατάλαβε, πάτερ Νικόλαε, καί σώσον τούς δούλους σου, επερχομένων ημίν, κινδύνων καί θλίψεων, έχεις γάρ πρός τόν Κτίστην, καί Θεόν παρρησίαν, πάρεσο ούν εν τάχει, τοίς πιστώς σε καλούσι, τήν σήν νύν προστασίαν, καί σκέπην δωρούμενος.

Μαρτυρικόν

Οι μάρτυρές σου Κύριε, εν τή αθλήσει αυτών, στεφάνους εκομίσαντο τής αφθαρσίας, εκ σού τού Θεού ημών, σχόντες γάρ τήν ισχύν σου, τούς τυράννους καθείλον, έθραυσαν καί δαιμόνων, τά ανίσχυρα θράση, αυτών ταίς ικεσίαις Χριστέ ο Θεός, σώσον τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Ότι πάντων υπάρχεις τών ποιημάτων υπερτέρα, ανυμνείν σε αξίως, μή ευπορούντες Θεοτόκε, δωρεάν αιτούμέν σε, ελέησον ημάς.

Κανών τών Αγίων Αποστόλων

Ωδή α' Ήχος δ'

Ο Ειρμός

Θαλάσσης, τό ερυθραίον πέλαγος, αβρόχοις ίχνεσιν, ο παλαιός πεζεύσας Ισραήλ, σταυροτύποις Μωσέως χερσί, τού Αμαλήκ τήν δύναμιν, εν τή ερήμω ετροπώσατο.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τά θεία, τού Παρακλήτου όργανα, καθυφηγούμενα, τούτου ταίς θείαις πάντοτε πνοαίς, εμελώδησαν μέλος ημίν, ως αληθώς σωτήριον, οι ευκλεείς Χριστού Απόστολοι.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Εν κλίνη, τής ραθυμίας κείμενον, καί τή πρός θάνατον, τής αμαρτίας νόσω τήν ψυχήν, χαλεπώς εκτηκόμενον, επισκοπής με ένδοξοι, Χριστού αυτόπται αξιώσατε.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι λόγω, τήν αλογίαν λύσαντες, εθνών Απόστολοι, τήν εξ αλόγων πράξεων δεινώς, σκοτισθείσαν καρδίαν μου, τού Παρακλήτου χάριτι, φωταγωγήσατε Απόστολοι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Παρθένος, μετά τόν τόκον άφθορος, διαμεμένηκας, τόν δι' ημάς οφθέντα επί γής, υπέρ λόγον κυήσασα, όν εκτενώς ικέτευε, φωταγωγήσαι τάς ψυχάς ημών.

Κανών τού Αγίου Νικολάου, ού η Ακροστιχίς

Τέταρτος ούτος εις Νικόλαον κρότος. Ιωσήφ.

Ο Ειρμός

Τριστάτας κραταιούς, ο τεχθείς εκ παρθένου, απαθείας εν βυθώ, ψυχής τό τριμερές, καταπόντισον δέομαι, όπως σοι ως εν τυμπάνω τή νεκρώσει τού σώματος, επινίκιον άσω μελώδημα.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Τήν άλυπον ζωήν, κληρωσάμενος μάκαρ, καί χαράς πνευματικής, πληρούμενος αεί, πάσαν λύπην απέλασον, δέομαι εκ τής ψυχής μου, όπως χαίρων δοξάζω σε, ιερώτατε Πάτερ Νικόλαε.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ετέθης αρετών, υψηλών εν λυχνία, ώσπερ λύχνος δαδουχών, καρδίας τών πιστών, Ιεράρχα Νικόλαε, όθεν πίστει δυσωπώ σε, φωτοβόλοις πρεσβείαις σου, τής ψυχής μου τό σκότος απέλασον.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Τού βίου τού φθαρτού, νύν τό πέλαγος πλέων, πειρασμών παντοδαπών, πληρούμενον σοφέ, επί σέ καταφεύγω βοών. Εύροιμί σε κυβερνήτην, ειςγαλήνην μετάγοντα, τό κλυδώνιον θείαις πρεσβείαις σου.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ακοίμητον αγνή, κεκτημένη πρεσβείαν, κατακοίμησον ημών, τά πάθη τής ψυχής, ιεραίς μεσιτείαις σου, θείαν καί σωτηριώδη, δωρουμένη εγρήγορσιν, πρός Θεού θελημάτων εκπλήρωσιν.

Ωδή γ'

Ο Ειρμός

Ευφραίνεται επί σοί, η Εκκλησία σου Χριστέ κράζουσα. Σύ μοι ισχύς Κύριε, καί καταφυγή καί στερέωμα.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τήν πόλιν σου ο Θεός, τών λογικών σου ποταμών ρεύματα, τών μαθητών Δέσποτα, αγιαστικώς κατευφραίνουσι.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Πολίται τών ουρανών, συλλειτουργοί τών νοερών Τάξεων, πανευκλεείς Απόστολοι, πάσης ημάς θλίψεως ρύσασθε.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ο στερεώσας Χριστέ, τούς λογικούς σου ουρανούς στήριξον, τούτων ευχαίς εν πέτρα με, σού τών θελημάτων, ως εύσπλαγχνος.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ως μήτηρ σε δυσωπεί, σύν τώ χορώ τών Μαθητών Κύριε, η σέ αγνώς τέξασα, δώρησαι ημίν τά ελέησου.

Κανών τού Αγίου Νικολάου

Ο Ειρμός

Ουκ εν σοφία, καί δυνάμει καί πλούτω καυχώμεθα, αλλ' εν σοί τή τού Πατρός, ενυποστάτω σοφία Χριστέ, ου γάρ εστιν Άγιος, πλήν σου φιλάνθρωπε.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ρομφαία ώφθης, πολεμίους εχθρούς κατασφάττουσα, ών συντήρησον ημάς, τής επηρείας απήμονας, πράττοντας Νικόλαε, τό θείον βούλημα.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Τήν συντριβήν μου, τής ψυχης Ιεράρχα θεράπευσον, ο συντρίψας τού εχθρού, τάς πανουργίας καί ένεδρα, όπως ως προστάτην μου, πίστει γεραίρω σε.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ο καταλύσας, τής Αρτέμιδος άψυχα ξόανα, τού νοός μου εμπαθή, ινδάλματα εξαφάνισον, θείαις μεσιτείαις σου, Πάτερ Νικόλαε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σέ προστασίαν, Παναγία Παρθένε κεκτήμεθα, μεταποίησον ημών, εις χαρμονήν τήν κατήφειαν, καί θλίψεως λύτρωσαι, γεννώσης θάνατον.

Ωδή δ'

Ο Ειρμός

Επαρθέντα σε ιδούσα η Εκκλησία, επί Σταυρού τόν Ήλιον τής δικαιοσύνης, έστη εν τή τάξει αυτής, εικότως κραυγάζουσα. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Επεβίβασας εις θάλασσαν σού τούς ίππους, τούς εκλεκτούς φιλάνθρωπε, τής κακοπιστίας, ύδατα ταράσσοντας, καί πάσι τήν γνώσίν σου, τήν αληθινήν καταγγέλλοντας.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι αστέρες οι φαιδρύναντες ευσεβεία, τό νοητόν στερέωμα, τό τής Εκκλησίας, ένδοξοι Απόστολοι, νυκτός εξ αγνοίας με, καί παραπτωμάτων λυτρώσατε.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Αναδειχθέντες ως βέλη ηκονημένα, τού δυσμενούς Απόστολοι τά πεπυρωμένα, βέλη τής κακίας αυτού, νυνί κατασβέσατε, καί τόν λογισμόν μου στηρίξατε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τήν ψυχήν μου φαρμαχθείσαν τοίς ιοβόλοις, τών εναντίων δήγμασι, δραστικώ φαρμάκω, πρεσβειών θεράπευσον, Χριστέ τής τεκούσης σε, καί τών ιερών Αποστόλων σου.

Κανών τού Αγίου Νικολάου

Ο Ειρμός

Ο καθήμενος εν δόξη, επί θρόνου θεότητος, εν νεφέλη κούφη, ήλθεν Ιησούς ο υπέρθεος, τή ακηράτω παλάμη καί διέσωσε, τούς κραυγάζοντας, δόξα Χριστέ τή δυνάμει σου.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ο περίδοξός σου βίος, πανταχού σε περίδοξον, θαυμασίοις θείοις, κατακλεϊζόμενον έδειξεν, Ιεραρχών ωραιότης, πάντων καύχημα, τών τιμώντων σε, χαρμονικοίς μελωδήμασιν.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Υψηλής επί καθέδρας, τόν Θεόν μάκαρ ήνεσας, ταπεινοφροσύνης, θείαις εξαστράπτων φαιδρότησιν, ής εν μεθέξει γενέσθαι ημάς ποίησον, ευπροσδέκτοις σου, Πάτερ σοφέ παρακλήσεσι.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Τούς αδίκως αγομένους, ελυτρώσω εις θάνατον, ζήλω θείω Πάτερ, ιεροπρεπώς πυρακτούμενος, διό βοώμεν, Ωσαύτως εξελού ημάς, πειρασμών θανατούντων, δεινώς τήν διάνοιαν.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ουρανόν περιπολεύων, χαρμοσύνως Νικόλαε, αοράτως Πάτερ, πάντων τών καλούντων σε πάρεσο, επικουφίζων τάς νόσους τών ψυχών ημών, καί ανάψυξιν θεοπρεπώς παρεχόμενος.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Στρατηγίαι τών αγγέλων, καταπλήττονται Πάναγνε, ανυμνολογούσαι, μέγεθος τής θείας λοχείας σου, μεθ' ών δυσώπει Παρθένε, πάντας σώζεσθαι, τούς εν πίστει σε, ειλικρινεί μακαρίζοντας.

Ωδή ε'

Ο Ειρμός

Σύ Κύριέ μου φώς, εις τόν κόσμον ελήλυθας, φώς άγιον επιστρέφον, εκ ζοφώδους αγνοίας, τούς πίστει ανυμνούντάς σε.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Αμπέλου τής ζωής, οι κυπρίζοντες βότρυες, επότισαν πάντας οίνον, νοητής ευφροσύνης, οι ένδοξοι Απόστολοι.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Πρός φώς τών εντολών, τού Θεού οδηγήσατε, Απόστολοι τούς, εν εν σκότει, ψυχικής ραθυμίας, αφρόνως ενυπάρχοντας.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Λυτρώσασθε ημάς, ψυχικών παραπτώσεων, καί κρίσεως τής μελλούσης, καί φθοράς καί κινδύνων, Απόστολοι μακάριοι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σώσόν με ο Θεός, ως φιλάνθρωπος σώσόν με, δεήσεσι τής αφράστως, σε τεκούσης καί πάντων, τών θείων Αποστόλων σου.

Κανών τού Αγίου Νικολάου

Ο Ειρμός

Ασεβείς ουκ όψονται, τήν δόξαν σου Χριστέ, αλλ' ημείς σε μονογενές, πατρικής απαύγασμα, δόξης θεότητος, εκ νυκτός ορθρίζοντες, ανυμνούμέν σε φιλάνθρωπε.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Έδυσας ως ήλιος, θανών Πάτερ σοφέ, καί ανέτειλας εις Χριστόν, σελασφόροις λάμψεσι τών θαυμασίων σου, καταυγάζων άπασαν, τήν υφήλιον Νικόλαε.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ιερέ Νικόλαε, επάκουσον ημών, εν ημέρα επαγωγής, πειρασμών καί θλίψεων, πάσαν δυσχέρειαν, κατευνάζων χάριτι, τού εν σοί οικούντος Πνεύματος.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Συντριβείς τοίς πάθεσι, τού βίου τήν ψυχήν, εις βοήθειάν σε καλώ, ιερέ Νικόλαε, σπεύσον καί δίδου μοι, τήν τελείαν ίασιν, δυσωπών τόν Υπεράγαθον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νοεροίς τοίς όμμασι, Παρθένε σέ ορών, Ησαϊας αναβοά. Ιδού μέλλει τίκτεσθαι, Κόρης θεόπαιδος, Ιησούς ο Κύριος, εις ανθρώπων αναγέννησιν.

Ωδή ς'

Ο Ειρμός

Θύσω σοι, μετά φωνής αινέσεως Κύριε, η Εκκλησία βοά σοι, εκ δαιμόνων λύθρου κεκαθαρμένη, τώ δι' οίκτον, εκ τής πλευράς σου ρεύσαντι αίματι.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ποιμένος, τού καλού τά θεόλεκτα πρόβατα, διασπαρέντα εν κόσμω, τήν τών λύκων πάσαν θηριωδίαν, εις προβάτων, ημερότητα πίστει μετέβαλον.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τού θείου, παραδείσου τά δένδρα τά εύκαρπα, τής παναθλίας ψυχής μου, πάσαν ακαρπίαν εις ευκαρπίαν, εναρέτου, μεταγάγετε γνώμης Απόστολοι.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ετρώθην, ηδονής τή ρομφαία καί τέθνηκα, οι πρός Χριστού δεδεγμένοι, ανιστάν νεκρούς χάριν ένδοξοι, νεκρωθείσαν, τήν αθλίαν ψυχήν μου ζωώσατε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Κόπασον, τής ψυχής μου τόν άγριον κλύδωνα, Θεέ τών όλων οικτίρμον, ικεσίαις τής κυησάσης σε, Αποστόλων, τών σεπτών τε καί θείων Μαρτύρων σου.

Κανών τού Αγίου Νικολάου

Ο Ειρμός

Ήλθον εις τά βάθη τής θαλάσσης, καί κατεπόντισέ με, καταιγίς πολλών αμαρτημάτων, αλλ' ο Θεός, εκ φθοράς ανάγαγε, τήν ζωήν μου ως φιλάνθρωπος.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ίσχυσας τώ σθένει τού Σωτήρος, δυναμωθείς θεόφρον, τόν αόρατον εχθρόν ολέσαι, ού τής δεινής, βλάβης ημάς λύτρωσαι, ικεσίαις σου Νικόλαε.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Κολάσεως τής εν τή γεέννη, καί πονηρών ανθρώπων, ενοχλήσεως βλαβερωτάτης, ρύσαι ημάς, ιεραίς πρεσβείαις σου, παναοίδιμε Νικόλαε.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Οι πάλαι τεθνήξεσθαι αδίκως, μέλλοντες στρατηλάται, ελυτρώθησαν σαίς προστασίαις, ώσπερ αυτούς, καί ημάς εξάρπασον, πασης βλάβης αξιάγαστε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ναός σου καί πόλις δυσωπεί σε, τήν τού Θεού Μητέρα, εξελού ημάς πάσης ανάγκης, καί τής εκεί, Παναγία Δέσποινα, αιωνίου κατακρίσεως.

Ωδή ζ'

Ο Ειρμός

Εν τή καμίνω, Αβραμιαίοι Παίδες τή Περσική, πόθω ευσεβείας μάλλον, ή τή φλογί, πυρπολούμενοι εκραύγαζον. Ευλογημένος εί, εν τώ ναώ τής δόξης σου Κύριε.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τή συντονία, τού αγίου καί θείου κηρύγματος, πλάνης απλανείς, Απόστολοι τού Χριστού, τόν χειμώνα διελύσατε, καί κατελάμψατε, θεογνωσία πιστών τό φρόνημα.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Μύρον ευώδες, αναπηγάζοντες πάντοτε, θείοι μαθηταί, τού μύρου τού νοητού, ευωδίας τούς προστρέχοντας υμίν πληρώσατε, καί τά δυσώδη πάθη μειώσατε.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Διαφθαρέντα, τοίς σαρκικοίς με ατοπήμασι, Λόγου τού αφθάρτου ένδοξοι Μαθηταί, διασώσατέ με ψάλλοντα. Ευλογημένος εί, εν τώ ναώ τής δόξης σου Κύριε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Χορός Αγγέλων, χορός Μαρτύρων καί Αποστόλων σου, Λόγε δυσωπούσι πάντοτε τήν πολλήν, ευσπλαγχνίαν σου φιλάνθρωπε, πάντας οικτείρησον, διά τής Θεοτόκου ως εύσπλαγχνος.

Κανών τού Αγίου Νικολάου

Ο Ειρμός

Νέοι τρείς εν Βαβυλώνι, πρόσταγμα τυραννικόν, εις φλήναφον θέμενοι, εν μέσω φλογός ανεβόων, Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Άγιε τόν εν Αγίοις, μόνον, πάντων ποιητήν, επαναπαυόμενον, αίτησαι ημάς αγιάσαι, καί καταπέμψαι πλούσια, εφ' ημάς τά ελέη αυτού.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Όσιος ευθύς καί πράος, μέτριος καί ταπεινός, γενόμενος ένδοξε, ύψος πρός περίδοξον ήρθης, ιερωσύνης θαύματα, εκτελών καί τεράστια.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Νόμους θείους συντηρήσας Όσιε, τούς τού Θεού, ναός καθαρώτατος ώφθης, όθεν σοι βοώμεν παμμάκαρ, Παρανομίας λύτρωσαι, από πάσης τούς δούλους σου.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Κοίμησον επαναστάσεις παθών, εμής ψυχής, τή αγρύπνω δεήτης σει σου, δίδου μοι εγρήγορσιν Κόρη, τής ραθυμίας πόρρω, τόν νυσταγμόν απελαύνουσα.

Ωδή η'

Ο Ειρμός

Χείρας εκπετάσας Δανιήλ, λεόντων χάσματα εν λάκκω έφραξε, πυρός δέ δύναμιν έσβεσαν, αρετήν περιζωσάμενοι, οι ευσεβείας ερασταί, Παίδες κραυγάζοντες. Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Στόματα πυρίπνοα Χριστού, οι τά απύλωτα στόματα φράξαντες, καί τό σωτήριον κήρυγμα, πανταχού νύν κατασπείραντες, στόματος λύκου νοητού, απολυτρώσασθε τούς βοώντας. Πάντα τά έργα υμνείτε τόν Κύριον.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σαλπίσατε κύκλω τής εμής, νενεκρωμένης ψυχής, εύηχοι σάλπιγγες, Χριστού Απόστολοι ένδοξοι, καί εκ τάφου απογνώσεως, καί ραθυμίας χαλεπής ταύτην εγείρατε, εις τό μέλπειν. Πάντα τά έργα υμνείτε τόν Κύριον.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Εμέ τόν τούς νόμους σου Χριστέ, καταπατήσαντα νοός στρεβλότητι, εμέ τόν άσωτον Δέσποτα, τόν εις βάθη ολισθήσαντα, καί συνηθεία πονηρά αεί δουλεύοντα, μή παρίδης, τών μαθητών σου Χριστέ ταίς δεήσεσι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μαρία κυρία τού παντός, κυριευθέντα με υπό τού όφεως, καί αμαρτάνοντα πάντοτε, ελευθέρωσον πρεσβείαις σου, καί καταδούλωσον Χριστώ, εν πολι τεία σεμνή, αναμέλπειν. Πάντα τά έργα υμνείτε τόν Κύριον.

Κανών τού Αγίου Νικολάου

Ο Ειρμός

Λυτρωτά τού παντός Παντοδύναμε, τούς εν μέσω φλογός ευσεβήσαντας, συγκαταβάς εδρόσισας, καί εδίδαξας μέλπειν, Πάντα τά έργα, ευλογείτε υμνείτε τόν Κύριον.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ρητορεύων τά θεία Νικόλαε, ανομούντων απύλωτα στόματα, περιφανώς ενέφραξας, καί Αρείου τής λύμης πολλούς ερρύσω, ορθοδόξως υμνούντας τόν Κύριον.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ο τής νίκης επώνυμος Άγιε, νικητάς ημάς δείξον πρεσβείαις σου, παθών γεννώντων θάνατον, παρανόμων ανθρώπων, γλώσσης δολίας, τούς πιστώς σε αεί λιτανεύοντας.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Τήν σήν βοήθειαν τήν σωτήριον, καταπέμψαι ημίν παρακλήθητι, θαυματουργέ Νικόλαε, εν ημέρα ανάγκης, ηνίκα ταύτης, οι πιστώς σε αιτούντες δεόμεθα.

Τριαδικόν

Στίχ. Αγία Τριάς ο Θεός ελέησον καί σώσον ημάς.

Ορθοδόξως πιστοί προσκυνήσωμεν, τήν αγίαν Τριάδα δοξάζοντες, Πατέρα τόν Πανάγιον, τόν Υιόν καί τό Πνεύμα, αναβοώντες. Ευλογείτε υμνείτε τόν Κύριον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Συμπαθείας τής σής με αξίωσον, συμπαθέστατον Λόγον κυήσασα, ευλογημένη Πάναγνε, καί εν ώρα τής δίκης πρόστηθι, ρύσαι, τής εκεί με Αγνή κατακρίσεως.

Ωδή θ'

Ο Ειρμός

Λίθος αχειρότμητος όρους, εξ αλαξεύτου σου Παρθένε, ακρογωνιαίος ετμήθη Χριστός, συνάψας τάς διεστώσας φύσεις, διό επαγαλλόμενοι, σέ Θεοτόκε μεγαλύνομεν.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Λίθοι εκλεκτοί τού τεθέντος, εις κεφαλήν γωνίας λίθου, επωκοδομήσατε πάντων, πιστών καρδίας πέτρα τής Πίστεως, τού δυσμενούς Απόστολοι, οικοδομάς καταστρεψάμενοι.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Λύειν καί δεσμεύειν λαβόντες, παρά Χριστού τήν εξουσίαν, λύσατε κακών μου τήν δέησιν, και τή αγάπη Χριστού συνδήσατε, καί Βασιλείας μέτοχον, Θεού εργάσασθε Απόστολοι.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Θείαι τού Δεσπότου νεφέλαι, τήν ξηρανθείσάν μου καρδίαν, πάση πονηρά εργασία, ενθέοις όμβροις νύν καταρδεύσατε, καί καρποφόρον δείξατε, θεομακάριστοι Απόστολοι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μετά τών Αγίων Αγγέλων, μετά τών θείων Αποστόλων, μετά τών ενδόξων Μαρτύρων, τόν σόν δυσώπει Υιόν καί Κύριον, Θεογεννήτορ Πάναγνε, κινδύνων σώσαι τάς ψυχάς ημών.

Κανών τού Αγίου Νικολάου

Ο Ειρμός

Εύα μέν τώ τής παρακοής νοσήματι, τήν κατάραν εισωκίσατο, σύ δέ Παρθένε Θεοτόκε, τώ τής κυοφορίας βλαστήματι, τώ κόσμω τήν ευλογίαν εξήνθησας, όθεν σε πάντες μεγαλύνομεν.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ιάσεις αεί επι τελών ο τάφος σου, ευωδίας μύρον Όσιε, αναπηγάζει τοίς εν πίστει, καί πόθω προσιούσι Νικόλαε, ενθάπτων νοσημάτων επήρειαν, όθεν σε πάντες μακαρίζομεν.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ως ήλιος πάσαν φρυκτωρείς Νικόλαε, θεομάκαρ τήν υφήλιον, θείων θαυμάτων φρυκτωρίαις, τό σκότος τών δεινών περιστάσεων, διώκων ιεραίς μεσιτείαις σου, Αρχιερέων εγκαλλώπισμα.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Συνήθως οικτείρησον ημάς Νικόλαε, ταίς τού βίου περιστάσεσι, καί τών δαιμόνων ταίς απάταις, ανθρώπων πονηρών επηρείαις τε, δεινώς χειμαζομένους εκάστοτε, όπως σε πάντες μακαρίζωμεν.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ημέρας καί ώρας φοβεράς μνημόνευε, ώ ψυχή μου, ότι μέλλει σε άγειν εις κρίσιν ο Δεσπότης, καί κρίναί σου τά έργα τά κρύφια, καί βόησον αυτώ. Σώτερ σώσόν με, ταίς Νικολάου παρακλήσεσι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φωνήν σοι τού θείου Γαβριήλ προσάγομεν, χαρμοσύνως, καί κραυγάζομεν. Χαίρε Παράδεισε, τό ξύλον εν μέσω τής ζωής έχων πάντοτε, περίδοξον τού Λόγου παλάτιον, χαίρε Παρθένε Παναμώμητε.

Απόστιχα τών Αίνων Αποστολικά

Τών Αποστόλων τόν χορόν, Πνεύματι αγίω εφώτισας Χριστέ, καί ημών τόν ρύπον τής αμαρτίας, δι' αυτών απόπλυνον ο Θεός, καί ελέησον ημάς.

Στίχ. α'. Ενεπλήσθημεν τό πρωϊ τού ελέους σου, Κύριε, καί ηγαλλιασάμεθα καί ηυφράνθημεν έν πάσαις ταίς ημέραις ημών. Ευφρανθείημεν, ανθών ημερών εταπείνωσας ημάς, ετών, ών είδομεν κακά, καί ίδε επί τούς δούλους σου καί επί τά έργα σου, καί οδήγησον τούς υιούς αυτών.

Τούς αγραμμάτους Μαθητάς, τό Πνεύμά σου τό Άγιον παιδευτάς ανέδειξε, Χριστέ ο Θεός, καί τή πολυφθόγγω αρμονία τών γλωσσών, τήν πλάνην κατήργησεν, ως παντοδύναμος.

Μαρτυρικόν

Στίχ. β'. Καί έστω η λαμπρότης Κυρίου τού Θεού ημών εφ' ημάς, καί τά έργα τών χειρών ημών κατεύθυνον εφ' ημάς, καί τό έργον τών χειρών ημών κατεύθυνον.

Τίμιος ο θάνατος, τών Αγίων σου Κύριε, ξίφεσι γάρ καί πυρί, καί ψύχει συντετριμμένοι, εξέχεαν τό αίμα αυτών, ελπίδα έχοντες εις σέ, απολαβείν τού καμάτου τόν μισθόν, υπέμειναν καί έλαβον, παρά σού Σωτήρ τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Η μόνη αγνή καί άχραντος Παρθένος, η Θεόν αφράστως κυήσασα, πρέσβευε τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Διά ξύλου ο Αδάμ, Παραδείσου γέγονεν άποικος, διά ξύλου δέ Σταυρού ο Ληστής Παράδεισον ώκησεν, ο μέν γάρ γευσάμενος, εντολήν ηθέτησε τού ποιήσαντος, ο δέ συσταυρούμενος, Θεόν ωμολόγησε τόν κρυπτόμενον. Μνήσθητί μου βοών, εν τή Βασιλεία σου.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Τού Ποιμένος καί Αμνού, λογικά υπάρχοντες θρέμματα, μέσον λύκων παρ' αυτού, ως αμνοί σοφοί απεστάλητε, τώ θείω κηρύγματι, τήν αυτών μετάγοντες αγριότητα, πρός τήν ημερότητα, τής Πίστεως κράζοντες, ακλινεί λογισμώ. Μνήσθητι καί ημών Σωτήρ, εν τή Βασιλεία σου.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Διελθόντες τά τής γής, Μαθηταί Κυρίου πληρώματα, ως αστέρες φαεινοί, τόν σκοτασμόν τής πλάνης ελύσατε, καί φέγγος σωτήριον, τοίς πεπλανημένοις εναπηστράψατε, διό μακαρίζομεν, υμάς Χριστοκή ρυκες εξαιτούμενοι, πρεσβεύειν υπέρ ημών, πάντοτε πρός Κύριον.

Μαρτυρικόν

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Θανατούμενοι Σοφοί, καί πυρί ενύλω φλεγόμενοι, κατεφλέξατε πικράς πολυθεϊας ύλην μακάριοι, καί νύν αναβλύζετε, ιαμάτων ρείθρα τοίς προσπελάζουσιν, ημίν μετά πίστεως, θερμώς ανακράζουσι καί βοώσι Χριστώ. Μνήσθητι καί ημών, εν τή Βασιλεία σου.

Δόξα...

Αποσκοπούντες λογισμώ, καί διανοίας νήφοντες είπωμεν, τώ εν Υψίστοις σύν Πατρί, καθεζομένω άμα καί Πνεύματι. Τριάς η αχώριστος, η τό πάν τώ λόγω πρίν υποστήσασα, καί πάντας φωτίζουσα, τούς ευλαβεία καί πίστει σοι κράζοντας. Μνήσθητι καί ημών, εν τή Βασιλεία σου.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Αποστόλων χαρμονή, καί Αθλοφόρων στέφος αμάραντον, χρηματίζεις αληθώς, Θεογεννήτορ Κόρη πανάμωμε, μεθ' ών ημίν αίτησαι, τών πταισμάτων Δέσποινα απολύτρωσιν, καί βίου διόρθωσιν, τοίς πίστει αιτούσί σε καί βοώσί σοι. Χαίροις παναληθώς αγαθών θησαύρισμα.

Ήχος δ'

Έδωκας σημείωσιν

Στίχ. α'. Εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Ότε σε σταυρούμενον, η κτίσις πάσα εώρακεν, ηλλοιούτο καί έτρεμεν, η γή δέ εσείετο, οληκλονουμένη, μακρόθυμε Λόγε, τό καταπέτασμα ναού, φόβω εσχίσθη υβριζομένου σου, καί πέτραι διερράγησαν, από τού φόβου καί ήλιος, τάς ακτίνας συνέστειλε, ποιητήν σε γινώσκοντα.

Στίχ. β'. Ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Ρήγνυται χειρόγραφον, τό απ' αιώνος νυγείσης σου, τής πλευράς πολυέλεε, Αδάμ τού προπάτορος, καί η απωσμένη, φύσις τών ανθρώπων, ρανίσιν αίματος τού σού, καθαγιάζεται ανακράζουσα. Δόξα τή δυναστεία σου, δόξα τή θεία σταυρώσει σου, Ιησού παντοδύναμε, ο Σωτήρ τών ψυχών ημών.

Στίχ. γ'. Από φυλακής πρωϊας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωϊας ελπισάτω Ισραήλ επί τόν Κύριον.

Πώς ο ανομώτατος, δήμος τολμά κατακρίναί σε, τόν Κριτήν τόν αθάνατον, τόν νόμον χαράξαντα, εν ερήμω πάλαι, Μωσή τώ θεόπτη; πώς επί ξύλου τήν ζωήν, τήν τών απάντων ορώντες θνήξασαν, ουδόλως επτοήθησαν, ουδ' επί νούν ελογίσαντο, ότι σύ μόνος Κύριος, καί Δεσπότης τής κτίσεως;

Έτερα τής Θεοτόκου όμοια

Στίχ. δ'. Ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος, καί πολλή παρ' αυτώ, λύτρωσις. καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραήλ έκ πασών τών ανομιών αυτού.

Δαιμόνων κλονούμενον, ταίς προσβολαίς καί εις βάραθρον, απωλείας ωθούμενον, οικτείρησον Δέσποινα, καί στερέωσόν με, αρετών εν πέτρα καί τάς βουλάς τών δυσμενών, διασκεδάσασα καταξίωσον, ποιείν με τά προστάγματα, τού σού Υιού καί Θεού ημών, όπως τύχω αφέσεως, εν ημέρα τής κρίσεως.

Στίχ. ε'. Αινείτε τόν Κύριον πάντα τά έθνη, επαινέσατε αυτόν, πάντες οι λαοί.

Λησταίς περιέπεσα, τοίς μιαιφόνοις Πανάμωμε, καί τό άφθαρτον ένδυμα, τής άνω λαμπρότητος, ταίς τούτων εφόδοις, εξεδύθην Κόρη, καί υπ' αυτών ανηλεώς, ετραυματίσθην καί καταβέβλημαι, εν τόπω τής κακώσεως, ημιθανής αλλά πρόφθασον, Καί τήν χείρά σου έκτεινον, καί ανάστησον δέομαι.

Στίχ. ς'. Ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού Κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Εν κλίνη κατάκειμαι, τής αμελείας Πανάμωμε, καί ραθύμως διέρχομαι, τόν βίον καί δέδοικα, τόν τής τελευτής μου, καιρόν Θεοτόκε, μή ώσπερ λέων αφειδώς, διασπαράξη ο όφις ο τήν ταπεινήν μου ψυχήν, παμπόνηρος, διό τή σή αγαθότητι, πρό τού τέλους προφθάσασα, πρός μετάνοιαν, έγειρον.

Δόξα... Καί νύν...

Σταυροθεοτοκίον όμοιον

Ιδών σε ο ήλιος, καί η σελήνη φιλάνθρωπε, επί ξύλου κρεμάμενον, ακτίνας απέκρυψαν, τής δικαιοσύνης, Ήλιε Χριστέ μου, καί τά θεμέλια τής γής, διεδονήθη φόβω τού κράτους σου, η Μήτηρ σου τά σπλάγχνα δέ, τιτρωσκομένη εβόα σοι. Ιησού υπεράγαθε, δόξα τή ευσπλαγχνία σου.

Απόστιχα Σταυρώσιμα

Όπλον αήττητον Χριστέ, τόν Σταυρόν σου ημίν δέδωκας, καί εν τούτω νικώμεν, τάς προσβολάς τού αλλοτρίου.

Στίχ. Α'. Πρός σέ ήρα τούς οφθαλμούς μου, τόν κατοικούντα εν τώ ουρανώ. Ιδού, ως οφθαλμοί δούλων εις χείρας τών κυρίων αυτών, ως οφθαλμοί παιδίσκης εις χείρας τής κυρίας αυτής, ούτως οι οφθαλμοί ημών πρός Κύριον τόν Θεόν ημών, έως ού οικτιρήσαι ημάς.

Πάντοτε έχοντες Χριστέ, τόν Σταυρόν σου εις βοήθειαν, τάς παγίδας τού εχθρού, ευχερώς καταπατούμεν.

Μαρτυρικόν

Στίχ. Β'. Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, ότι επί πολύ επλήσθημεν εξουδενώσεως, επί πλείον επλ ήσθη η ψυχή ημών, τό όνειδος τοίς ευθηνούσι, καί η εξουδένωσις τοίς υπερηφάνοις.

Ο ενδοξαζόμενος, εν ταίς μνείαις τών Αγίων σου, Χριστέ ο Θεός, υπ' αυτών δυσωπούμενος, κατάπεμψον ημίν τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Ο εξ Υψίστου κληθείς

Μή εποδύρου μου Μήτερ καθορώσα, εν ξύλω κρεμάμενον, τόν σόν Υιόν καί Θεόν, τόν εφ' υδάτων κρεμάσαντα, τήν γήν ασχέτως, καί πάσαν κτίσιν δημιουργήσαντα, καί γάρ αναστήσομαι, καί δοξασθήσομαι, καί τά τού Άδου βασίλεια, συντρίψω σθένει, καί αφανίσω τούτου τήν δύναμιν, καί τούς δεσμίους εκλυτρώσομαι, τής αυτού κακουργίας ως εύσπλαγχνος, καί Πατρί τώ ιδίω, προσαγάγω ως φιλάνθρωπος.

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Ήχος δ'

Εξηγόρασας ημάς, εκ τής κατάρας τού νόμου, τώ τιμίω σου αίματι, τώ Σταυρώ προσηλωθείς, καί τή λόγχη κεντηθείς, τήν αθανασίαν επήγασας ανθρώποις. Σωτήρ ημών δόξα σοι.

Αυτόμελον

Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ εκουσίως, τή επωνύμω σου καινή πολιτεία, τούς οικτιρμούς σου δώρησαι Χριστέ ο Θεός, εύφρανον εν τή δυνάμει σου, τούς πιστούς Βασιλείς ημών, νίκας χορηγών αυτοίς, κατά τών πολεμίων, τήν συμμαχίαν έχοιεν τήν σήν, όπλον ειρήνης, αήττητον τρόπαιον.

Δόξα... Καί νύν...

Σταυροθεοτοκίον

Τήν εθελούσιον σφαγην τού Δεσπότου, κατανοούσα η Άγνη καί Παρθένος, οδυρομένη έλεγε δακρύουσα. Τέκνον ποθεινότατον, πώς θανείν ηρετίσω; πώς δέ τεθανάτωσαι, τών κακούργων εν μέσω, ο κατά φύσιν δίκαιος Θεός; Δοξολογώ σου, Υιέ τό μακρόθυμον.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Ταχύ προκατάλαβε, πρίν δουλωθήναι ημάς, εχθροίς βλασφημούσί σε, καί απειλούσιν ημίν, Χριστέ ο Θεός ημών, άνελε τώ Σταυρώ σου, τούς ημάς πολεμούντας, γνώτωσαν πώς ισχύει, Ορθοδόξων η Πίστις, πρεσβείαις τής Θεοτόκου, μόνε φιλάνθρωπε.

Όμοιον

Σταυρώ σε προσήλωσαν, οι Ιουδαίοι Σωτήρ, δι' ού εκ τών εθνών ημάς, ανεκαλέσω ποτέ, Χριστέ ο Θεός ημών, έτεινας τάς παλάμας, εν αυτώ τή βουλή σου, λόγχη δέ τήν πλευράν σου, κατεδέξω νυγήναι, τώ πλήθει τών οικτιρμών σου, μόνε φιλάνθρωπε.

Δόξα... Καί νύν...

Σταυροθεοτοκίον

Παρθένε Πανάμωμε, Μήτηρ Χριστού τού Θεού, ρομφαία διήλθέ σου, τήν παναγίαν ψυχήν, ηνίκα σταυρούμενον, έβλεψας εκουσίως, τόν Υιόν καί Θεόν σου, όν περ ευλογημένη, δυσωπούσα μή παύση, συγχώρησιν πταισμάτων, ημίν δωρήσασθαι.

Μετά τήν γ' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Ταχύ προκατάλαβε

Σταυρόν καί τόν θάνατον, υπέρ ημών αγαθέ, δι' άμετρον έλεος, εκών υπέμεινας, καί κρίσιν τήν άδικον, όπως τής καταδίκης, καί αρχαίας κατάρας, πάντας ελευθερώσης, τούς απάτη φθαρέντας, διό σου προσκυνούμεν, Λόγε τήν Σταύρωσιν.

Μαρτυρικόν

Σήμερον τά τών Αγγέλων στρατεύματα, εν τή μνήμη τών Αθλοφόρων παραγέγονε, τάς τών πιστών διανοίας φωτίσαι, καί τήν οικουμένην τή χάριτι φαιδρύναι, δι' αυτών ο Θεός δυσωπούμενος, δώρησαι ημίν τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Ταχύ προκατάλαβε

Σταυρώ σε υψούμενον, ως εθεάσατο η Άχραντος Μήτηρ σου, Λόγε Θεού μητρικώς, θρηνούσα εφθέγγετο. Τί τό καινόν καί ξένον, τούτο θαύμα Υιέ μου πώς η ζωή τών όλων, ομιλείς τώ θανάτω; ζωώσαι τούς θανόντας, θέλων ως εύσπλαγχνος;

Κανών Σταυρώσιμος, ού η Ακροστιχίς.

Σταυρώ παγείς ο Χριστός, τήν πλάνην λύει. Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος δ'

Ο Ειρμός

Ανοίξω τό στόμα μου, καί πληρωθήσεται Πνεύματος, καί λόγον ερεύξομαι, τή βασιλίδι Μητρί, καί Οφθήσομαι, φαιδρώς πανηγυρίζων, καί άσω γηθόμενος, ταύτης τά θαύματα.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Σταυρώ διεπέτασας, θείας παλάμας μακρόθυμε, καί τόν απολλύμενον, κόσμον εκάλεσας, πρός επίγνωσιν, τού κράτους σου οικτίρμον, όθεν μεγαλύνομεν, τήν ευσπλαγχνίαν σου.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Τόν όφιν ανύψωσεν, ο Μωϋσής εικονίζοντα, τήν θείαν σου σταύρωσιν, Λόγε προάναρχε, δι' ής πέπτωκεν, ο ιοβόλος όφις, τού πτώματος πρόξενος, Αδάμ γενόμενος.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Αγίων λαμπρότητας, νύν κατοικείν ηξιώθητε, ασάλευτον Μάρτυρες, παραλαβόντες σαφώς, ως εδήλωσεν, ο Παύλος Βασιλείαν, καί δόξης συμμέτοχοι, Χριστού γεγόνατε.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Υψούμενα κύματα, τών ανυποίστων κολάσεων, υμών ουκ εβύθισε, τό σκάφος Μάρτυρες, κυβερνήσει γάρ, τού πάντων Βασιλέως, λιμένας εφθάσατε, τής αναπαύσεως.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ρομφαία ως έφησεν, ο Συμεών τήν καρδίαν σου, διήλθεν ως έβλεψας, Χριστόν σταυρούμενον, μόνον Δέσποινα, νυττόμενον τή λόγχη, όθεν αλαλάζουσα, πόνους υπέφερες.

Κανών τής Υπεραγίας Θεοτόκου

Ποίημα Θεοφάνους

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο ών φύσει ακτιστος, καί τώ Πατρί συναϊδιος, καί χρόνων υπέρτερος, καί προαιώνιος, εκ σού Δέσποινα, κτιστός καί υπό χρόνον, ως άνθρωπος γίνεται, σώζων τόν άνθρωπον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σύ μόνη Θεόνυμφε, τόν εν υψίστοις καθήμενον, αγκάλαις εβάστασας, σάρκα γενόμενον, σύ γάρ πέφηνας, εκ πάντων τών αιώνων, δοχείον επάξιον, τού Παντοκράτορος.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μαρίαν τήν Άχραντον, δεύτε υμνήσωμεν άπαντες, ως μόνην κυήσασαν, Χριστόν τόν Κύριον, τόν καινίσαντα, τήν ανθρωπίνην φύσιν, Παρθένον τε μείνασαν αδιαλώβητον.

Ωδή γ'

Ο Ειρμός

Τούς σούς υμνολόγους Θεοτόκε, ως ζώσα καί άφθονος πηγή, θίασον συγκροτήσαντας, πνευματικόν στερέωσον, καί εν τή θεία δόξη σου, στεφάνων δόξης αξίωσον.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ως πρόβατον είλκε πρός σφαγήν σε, λαός ο παράνομος Χριστέ, Αμνόν Θεού υπάρχοντα, καί θέλοντα λυτρώσασθαι, λύκου πικρού τά πρόβατα, ά φιλανθρώπως ηγάπησας.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Παρέστης κριτός κριτή αδίκω, ο κρίνων δικαίως πάσαν γήν, καί ήνεγκας ραπίσματα, ελευθερώσαι θέλων με, δεδουλωμένον Κύριε, τώ πονηρώ κοσμοκράτορι.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Αθλήσαντες Άγιοι νομίμως, ανόμους ησχύνατε εχθρούς, καί γνώμη θανατούμενοι, διά τήν πάντων έγερσιν, τόν τού θανάτου πρόξενον, κατεπαλαίσατε δράκοντα.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Γήθεν ανυψώθησαν ευκλείας, ήδη επιβάντες αληθούς, μαρτυρικώς οι Μάρτυρες, καί ταίς αϋλοις Τάξεσιν, οι υλικοί ηνώθησαν, χαράς αρρήτου πληρούμενοι.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εκ σού η ανάπλασις τής Εύας, ωράθη Παρθένε αληθώς, Θεός σαρκί τικτόμενος, καί εν Σταυρώ υψούμενος, καί καταράσσων δαίμονας, θεοχαρίτωτε Δέσποινα.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Ουκ εν σοφία, καί δυνάμει καί πλούτω καυχώμεθα, αλλ' εν σοί τή τού Πατρός, ενυποστάτω σοφία Χριστέ, ου γάρ εστιν Άγιος, πλήν σου φιλάνθρωπε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο διαπλάσας, κατ' αρχάς εκ χοός με τόν άνθρωπον, πλαστουργείται δι' εμέ, εν τή γαστρί σου Πανάμωμε, τήν πάλαι κατάπτωσιν, επανορθούμενος.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Κράτος θανάτου, καί κατάρας αρχαίας απόφασιν, συλλαβούσα τήν ζωήν, Θεογεννήτορ κατήργησας, διό σου τήν άχραντον, σέβομεν γέννησιν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σέ προστασίαν, ασφαλή Θεομήτορ κεκτήμεθα, τάς ελπίδας επί σοί, ανατιθέντες σωζόμεθα, πρός σέ καταφεύγοντες, περιφρουρούμεθα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σέ τήν τεκούσαν, τόν Θεόν Θεοτόκον δοξάζομεν, τώ γεννήματι τώ σώ, προσηγορίαν αρμόζοντες, καί κλήσιν κατάλληλον, Πάναγνε Δέσποινα.

Ωδή δ'

Ο Ειρμός

Τήν ανεξιχνίαστον θείαν βουλήν, τής εκ τής Παρθένου σαρκώσεως, σού τού Υψίστου, ο Προφήτης, Αββακούμ, κατανοών εκραύγαζε. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ίνα απολύσης με εκ τών δεσμών, τών τής αμαρτίας φιλάνθρωπε, εθελουσίως εδεσμεύθης καί Σταυρώ, ώσπερ κακούργος τέθνηκας. Δόξα τή πολλή ευσπλαγχνία σου.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Στίγματα υπήνεγκας Λόγε Θεού, καί τόν επονείδιστον θάνατον, αθανατίζων, τήν ουσίαν τών βροτών, θανατωθείσαν πάθεσι. Δόξα τή πολλή ευσπλαγχνία σου.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι τήν αγαλλίασιν τήν τού Θεού, μέλλοντες κληρούσθαι εν Πνεύματι, τώ Παναγίω, αγαλλόμενοι ψυχή, τούς αικισμούς υπήνεγκαν, καί τόν βιαιότατον θάνατον.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Χείρας αφαιρούμενοι καί κεφαλάς, γλώσσάν τε κοπτόμενοι Μάρτυρες, τήν θεολόγον, καί στερούμενοι φωτός, καί μεληδόν τεμνόμενοι, άτμητοι Χριστώ διεμείνατε.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ρήγνυται χειρόγραφον τό τού Αδάμ, λόγχη νυττομένου σου Δέσποτα, η Θεοτόκος, ανεβόα τώ Σταυρώ, παρισταμένη Κύριε, καί Οδυνηρώς αλαλάζουσα.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Ο καθήμενος εν δόξη, επί θρόνου θεότητος, εν νεφέλη κούφη, ήλθεν Ιησούς ο υπέρθεος, τή ακηράτω παλάμη καί διέσωσε, τούς κραυγάζοντας, δόξα Χριστέ τή δυνάμει σου.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ωραιώθης υπέρ πάσαν, των Αγγέλων ευπρέπειαν, ως τεκούσα τούτων, Κόρη ποιητήν τε καί Κύριον, εκ σών αχράντων αιμάτων σωματούμενον, τόν ρυόμενον, πάντας αυτόν τούς δοξάζοντας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ρύπον πάντα τής προτέρας, αποθέμενοι βρώσεως, τής ζωής τόν άρτον, τόν εξ ουρανού σιτιζόμεθα, τόν εκ τής γής τής Παρθένου ανατείλαντα, ήν ως πρόξενον, τών αγαθών ανυμνήσωμεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η αγία Θεοτόκος, η σκηνή η αμόλυντος, τού φωτός η πύλη, τράπεζα καί στάμνος η πάγχρυσος, τό αλατόμητον όρος καί κατάσκιον, η χωρήσασα, τόν πλαστουργόν μακαρίζεται.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Χαρισμάτων σου τά ρείθρα, καί πηγαί τών ιάσεων, καί τού θείου πλούτου, αί διανομαί διαδίδονται, ζωαρχικής εκ παλάμης Θεονύμφευτε, τού τεχθέντος, εκ τής σής γαστρός Παντοκράτορος.

Ωδή ε'

Ο ΕΙρμός

Εξέστη τά σύμπαντα, επί τή θεία δόξη σου, σύ γάρ απειρόγαμε Παρθένε, έσχες εν μήτρα, τόν επί πάντων Θεόν, καί τέτοκας άχρονον Υιόν, πάσι τοίς υμνούσί σε, σωτηρίαν βραβεύοντα.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ιδών σε ο ήλιος, επί Σταυρού υψούμενον, Δέσποτα συνέστειλεν ακτίνας, φαίνειν μή σθένων, σού Σώτερ δύναντος, καί φωταγωγούντος τούς νυκτί, τής πλάνης καθεύδοντας, προσκυνούντας τό κράτος σου.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Σταυρούσαι καί σώζεις με, δι' ευσπλαγχνίαν Κύριε, όξους καί χολής δέχη τήν γεύσιν, τής ενηδόνου, απολυτρούμενος, γεύσεως ημάς ως αγαθός, δι' ής ηπατήθημεν, καί φθορά υπεπέσαμεν.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τής πλάνης ελύσατε, χειμώνα θείοι Μάρτυρες, Πνεύματος αγίου επιθάλψει, καί πρός τό έαρ, τής αναπαύσεως, χαίροντες εφθάσατε ομού, πάντων προϊστάμενοι, υπαρχόντων εν θλίψεσιν.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Όμβροις θείου αίματος, τήν γήν πάσαν ηρδεύσατε, εναποξηράναντες τούς όμβρους, τής αθεϊας, άγιοι Μάρτυρες, όθεν πρός τό ύδωρ τής ζωής, νύν κατεσκηνώσατε, υπέρ πάντων πρεσβεύοντες.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σαρκί όν εκύησας, Χριστόν θεοχαρίτωτε, ξύλω αναρτώμενον ως είδες, θρήνων επλήσθης, καί τό μακρόθυμον, τούτου κατεπλήττου αληθώς, όθεν εμεγάλυνες, τήν αυτού συγκατάβασιν.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Ασεβείς ουκ όψονται, τήν δόξαν σου Χριστέ, αλλ' ημείς σε μονογενές, πατρικής απαύγασμα, δόξης θεότητος, εκ νυκτός ορθρίζοντες, ανυμνούμέν σε φιλάνθρωπε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ανατείλας Ήλιος εκ σού ο νοητός, τηλαυγείς τάς μαρμαρυγάς, τής αυτού θεότητος, πάσιν εφήπλωσε, Θεοτόκε Δέσποινα, διό πάντες σε δοξάζομεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Αληθή Θεόν ημίν τεκούσαν σαρκικώς, Πατρός τόν μονογενή, Θεοτόκον πάναγνον, σέ ονομάζομεν, τήν φωνήν κατάλληλον, προσαρμόζοντες τώ τόκω σου.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Συμφυής καί σύμμορφος υπάρχων τώ Πατρί, ο Υιός ο μονογενής, τοίς ανθρώποις γέγονεν, θέλων ομόφυλος, σαρκωθείς ο Ύψιστος, εκ γαστρός σου Μητροπάρθενε.

Ωδή ς'

Ο Ειρμός

Τήν θείαν ταύτην καί πάντιμον, τελούντες εορτήν οι θεόφρονες, τής Θεομήτορος, δεύτε τάς χείρας κροτήσωμεν, τόν εξ αυτής τεχθέντα, Θεόν δοξάζοντες.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Τοίς πόνοις ούς περ υπέμεινας, σταυρούμενος τούς πόνους κατέπαυσας, τής ανθρωπότητος, καί πρός τήν άπονον άπαντας, διαγωγήν μετάγεις, εύσπλαγχνε Κύριε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ηλίου σέλας εκρύπτετο, ναού δέ η φαιδρότης ερρήγνυτο, γή κατεσείετο, πέτραι σύν φόβω εσχίζοντο, επί Σταυρού τόν Κτίστην, οράν μή σθένουσαι.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νεκρός ο όφις εγένετο, βασάνοις νεκρουμένους Θεώμενος, τούς θείους Μάρτυρας, καί τήν ζωήν τήν αιώνιον, κληρονομούντας όντως, τή θεία χάριτι.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Πολλάς βασάνους υπέστητε, πολλών καί τών επάθλων ετύχετε, πολυαρίθμητα, πλήθη Μαρτύρων αείζωα, διό τά τών κακών μου, πλήθη μειώσατε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Λιμήν γενού μοι Πανάμωμε, πελάγει τών δεινών θαλαττεύοντι, η ναυαγήσασαν, πάσαν τήν φύσιν τώ τόκω σου, Θεογεννήτορ Κόρη, νύν διασώσασα.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Εβόησε, προτυπών τήν ταφήν τήν τριήμερον, ο Προφήτης, Ιωνάς εν τώ κήτει δεόμενος, Εκ φθοράς με ρύσαι, Ιησού βασιλεύ τών δυνάμεων.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Αγνείας σε, καθαρόν ευρηκώς ενδιαίτημα, εν γαστρί σου, καθαρώς ο Δεσπότης εσκήνωσεν, εκκαθάραι θέλων, τών ανθρώπων Παρθένε τό φύραμα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ουράνωσας, γεωθείσαν τήν φύσιν Πανάμωμε, τών ανθρώπων, καί φθαρείσαν αυτήν εκαινούργησας, διά τούτο μόνην, ασιγήτοις φωναίς σε γεραίρομεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Συνέλαβες, εν γαστρί Θεομήτορ τόν άναρχον, Θεόν Λόγον, δι' ημάς τούς ανθρώπους γενόμενον, καθ' ημάς ατρέπτως, εν δυσί γνωριζόμενον φύσεσιν.

Ωδή ς'

Ο Ειρμός

Ουκ ελάτρευσαν, τή κτίσει οι θεόφρονες, παρά τόν κτίσαντα, αλλά πυρός απειλήν, ανδρείως πατήσαντες, χαίροντες έψαλλον. Υπερύμνητε, ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ανετράπη, ο πολέμιος καί βέβληται, πτώμα εξαίσιον, ανυψωθέντος Χριστού, εν ξύλω, καί σέσωσται, ο πρίν κατάκριτος, εκβοών αυτώ, ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Νεκρωθέντα, διά ξύλου με εθέωσας, θανών εν ξύλω Χριστέ, καί θείοις τραύμασι σοίς, ιάσω τά τραύματα, τά τής καρδίας μου. Υπερύμνητε, ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ηφανίζετο, τά σώματα πληττόμενα, απείροις μάστιξιν, αλλ' όντως τό ευπρεπές, ψυχής ωραιότερον, υμών εδείκνυτο, Χριστομάρτυρες, αεί βοώντων. Κύριε, ο Θεός ευλογητός εί.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ναυαγήσας, ο πολέμιος τοίς αίμασιν, υμών απώλετο, σύν μυριάσιν αυτού, υμείς δέ πανεύφημοι, Μάρτυρες χαίροντες, ανεμέλπετε, ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νύμφη άμωμος, παλάτιον τού κτίσαντος, θρόνος πυρίμορφος, καί αγεώργητος γή, εδείχθης Πανάμωμε, όθεν βοώμέν σοι. Χαίρε Δέσποινα, η τούς βροτούς Θεώσασα, θεϊκή κυοφορία.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Ο διασώσας εν πυρί, τούς Αβραμιαίους σου Παίδας, καί τούς Χαλδαίους ανελών, οίς αδίκως δικαίους ενήδρευσαν, υπερύμνητε Κύριε, ο Θεός ο τών Πατέρων ευλογητός εί.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ανακαλούμενος ημάς, αιχμαλωτισθέντας Παρθένε, ο Λόγος ο ών εν αρχή, εν γαστρί σου σκηνώσας σεσάρκωται, ο φιλάνθρωπος Κύριος, ο Θεός ο τών Πατέρων ευλογημένος.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Πύλη εφάνης νοητή, τής Ανατολής τής εξ ύψους, επιφανείσης επί γής, τοίς ανθρώποις εκ σού Θεονύμφευτε, υπέρ λόγον καί έννοιαν, τού Θεού τού τών Πατέρων ευλογημένου.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Πεποικιλμένη αρεταίς, τού παμβασιλέως παρεστης, εκ δεξιών τού εκ τών σών, σαρκωθέντος αιμάτων Ανύμφευτε, εκτενώς ικετεύουσα, λυτρωθήναι από πάσης ημάς ανάγκης.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ρήξον πταισμάτων τάς σειράς, τή σή μητρική παρρησία, τών ευσεβώς τε καί πιστώς, μελωδούντων Παρθένε τώ Τόκω σου. Υπερύμνητε Κύριε, ο Θεός ο τών Πατέρων ευλογητός εί.

Ωδή η'

Ο Ειρμός

Παίδας ευαγείς εν τή καμίνω, ο τόκος τής Θεοτόκου διεσώσατο, τότε μέν τυπούμενος, νύν δέ ενεργούμενος, τήν οικουμένην άπασαν, αγείρει ψάλλουσαν. Τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Λύεις τών δεσμών με τών χρονίων, εν χρόνω ο άχρονος γενόμενος, δεθείς δέ θελήματι, καί τόν υπερήφανον, δεσμοίς αλύτοις Δέσποτα, παραπεμψάμενος, σώζεις με Σταυρώ καί τώ πάθει, όθεν ευλογώ σε, Χριστέ εις τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Υψώθης εν ξύλω εκουσίως, καί πάσαν τήν κτίσιν συνανύψωσας, Λόγε υπερύμνητε, άναρχε αόρατε, ο τάς αρχάς του σκότους τε, καί εξουσίας Χριστέ, τώ πάθει σου παραδειγματίσας, όθεν σε υμνούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Επέβητε αίμασιν οικείοις, ώς άρματι Μάρτυρες παγκόσμιοι, καί πρός υπερκόσμια, ήρθητε σκηνώματα, παρά Χριστού επάξια, γέρα λαμβάνοντες, καί Κύριον υμνείτε βοώντες, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ικρίω υψούμενοι καί βόθρω, ριπτόμενοι θηρσί τε διδόμενοι, πυρί τε καί ύδατι, διαμεριζόμενοι, οι αθλοφοροι Μάρτυρες, χαίροντες έψαλλον. Τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ιδούσα υπνώσαντα εν ξύλω, τόν πάσιν εγρήγορσιν παρέχοντα, θείαν καί σωτήριον, Μήτηρ η Πανάμωμος, αλαλαγμώ ωδύρετο καί ανεκραύγαζε. Τί τούτο τό καινότατον θαύμα; ο ζωοποιήσας, τά πάντα θνήσκει θέλων.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Απάσαις απρόσιτος υπάρχων, ο Κτίστης ταίς ανωτέραις Κόρη τάξεσιν, ώκησε τήν μήτραν σου, άφλεκτον τηρήσας σε, καί μετά τόκον ώ νύν κραυγάζομεν. Τόν άφθορον, Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μώμων καθαρά καί μολυσμάτων, καί πάσης αγιωσύνης ούσα τέμενος, Λόγον τόν πανάγιον, πάντας αγιάζοντα, καί τώ Πατρί συνάναρχον, εκυοφόρησας, διό σε τήν Παρθένον υμνούμεν, καί υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Στόματι καί γνώμη Θεοτόκον, φρονούντες ομολογούμέν σε Πανάμωμε, τέτοκας γάρ Πάναγνε, σάρκα περιθέμενον, τόν Ποιητήν καί Κύριον, καί Βασιλέα Χριστόν, διό σε τήν Παρθένον υμνούμεν, καί υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σέ τήν κιβωτόν τήν παναγίαν, τήν επισκιαζομένην θείω Πνεύματι, τήν τόν προαιώνιον, Λόγον καί αϊδιον, δι' ευσπλαγχνίαν άφατον, ενανθρωπήσαντα, τεκούσαν Θεοτόκον υμνούμεν, καί υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ'

Ο Ειρμός

Άπας γηγενής, σκιρτάτω τώ πνεύματι λαμπαδουχούμενος, πανηγυριζέτω δέ, αύλων Νόων φύσις γεραίρουσα, τήν ιερά θαυμάσια τής Θεομήτορος, καί βοάτω. Χαίροις παμμακάριστε, Θεοτόκε Αγνή αειπάρθενε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ίστασο κριτός, ο κρίναι τά σύμπαντα, μέλλων φιλάνθρωπε, στέφος ανεδήσω δέ, εθελουσίως, Σώτερ ακάνθινον, παρακοής τήν άκανθαν, Χριστέ προθέλυμνον, υπεκτίλλων, πάσιν εμφυτεύων τε, τήν τής σής ευσπλαγχνίας επίγνωσιν.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ω πώς ο λαός, ο άδικος δίκαιον, όντα καί άμεμπτον, φθόνω σκοτιζόμενος, σέ φωτοδότα, Σταυρώ προδίδωσιν! ού περ τό πάθος ήλιος, Ορών σκοτίζεται, καί φαιδρότης, Ναού διαρρήγνυται, καί δονείται τής γής τά θεμέλια.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σύμμορφοι παθών, Χριστού χρηματίζετε, άγιοι Μάρτυρες, καί συγκληρονόμοι δέ, τής βασιλείας, καί τής λαμπρότητος, διό φωταγωγήσατε, τούς υμνωδούς υμών, αμαρτίας, ζόφου απαλλάττοντες, καί ποικίλων σοφοί περιστάσεων.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ήδη πρός αυτά, σοφοί τά ουράνια, κατεσκηνώσατε, δόξης τε λαβόμενοι, τής αϊδίου, καί ταίς μεθέξεσι, ταίς ιεραίς Θεούμενοι, μέμνησθε πάν πίστει τήν των ημών, τών τιμώντων, πανίερον, καί σεπτήν υμών μνήμην πανεύφημοι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φώτισον Αγνή, τούς πόθω υμνούντάς σε, καί μεγαλύνοντας, λύσον τών παθών ημών, τό σκότος Κόρη, παύσον τόν κλύδωνα, τού πονηρού τά σκάνδαλα, εκ μέσου ποίησον, τούς τής Άγαρ, γόνους καθυπόταξον, Βασιλεί ευσεβεί ταίς πρεσβείαις σου.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Εύα μέν τώ τής παρακοής νοσήματι, τήν κατάραν εισωκίσατο, σύ δέ παρθένε Θεοτόκε, τώ τής κυοφορίας βλαστήματι, τώ κόσμω τήν ευλογίαν εξήνθησας, όθεν σε πάντες μεγαλύνομεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Άνθρακα τόν νοητόν Αγνή θεόνυμφε, Ησαϊας όν τεθέαται, φέρεις αγκάλαις Θεοτόκε, μορφή τή ημετέρα ενούμενον, καί κόσμω σωτηρίαν πυρσεύοντα, όθεν σε πάντες μεγαλύνομεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σύμβολα Πανάμωμε τής σής γεννήσεως, οι Προφήται προεκήρυξαν, πόρρωθεν ταύτα μυηθέντες καί θεία επιπνοία τού Πνεύματος, τώ κόσμω διαπρυσίως κηρύξαντες, ών τάς εκβάσεις νύν θαυμάζομεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ωραίος τώ κάλλει ο καρπός καί έκλαμπρος, παρά πάντας τής κοιλοίας σου, σύ γάρ Παρθένε Θεοτόκε, Θεόν σεσαρκωμένον εγέννησας φανέντα, διά τό σώσαι τόν άνθρωπον, όθεν σε πάντες μεγαλύνομεν.

Απόστιχα τών Αίνων Σταυρώσιμα

Τείχος ημίν γένοιτο ο Σταυρός σου, Ιησού Σωτήρ ημών, άλλην γάρ ελπίδα οι πιστοί ουκ έχομεν, ειμή σέ τόν εν αυτώ σαρκί προσηλωθέντα, καί παρέχοντα ημίν τό μέγα έλεος.

Αυτόμελον

Στίχ. α'. Ενεπλήσθημεν τό πρωϊ τού ελέους σου, Κύριε, καί ηγαλλιασάμεθα καί ηυφράνθημεν έν πάσαις ταίς ημέραις ημών. Ευφρανθείημεν, ανθών ημερών εταπείνωσας ημάς, ετών, ών είδομεν κακά, καί ίδε επί τούς δούλους σου καί επί τά έργα σου, καί οδήγησον τούς υιούς αυτών.

Έδωκας σημείωσιν, τοίς φοβουμένοις σε Κύριε, τόν Σταυρόν σου τόν τίμιον, δι' ού εθριάμβευσας, τάς αρχάς τού σκότους, καί τάς εξουσίας, καί επανήγαγες ημάς, εις τήν αρχαίαν μακαριότητα, διό σου τήν φιλάνθρωπον, οικονομίαν δοξάζομεν, Ιησού παντοδύναμε, ο Σωτήρ τών ψυχών ημών.

Μαρτυρικόν

Στίχ. β'. Καί έστω η λαμπρότης Κυρίου τού Θεού ημών εφ' ημάς, καί τά έργα τών χειρών ημών κατεύθυνον εφ' ημάς, καί τό έργον τών χειρών ημών κατεύθυνον.

Τίς ουκ εξίσταται ορών, άγιοι Μάρτυρες, τόν αγώνα τόν καλόν, όν ηγωνίσασθε; πώς εν σώματι όντες, τόν ασώματον εχθρόν ετροπώσασθε; Χριστόν ομολογήσαντες, τώ Σταυρώ οπλισάμενοι, όθεν επαξίως ανεδείχθητε, δαιμόνων φυγαδευταί, καί βαρβάρων πολέμιοι, απαύστως πρεσβεύοντες, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Ως γενναίον έν Μάρτυσι

Ως εώρακε Κύριε, η Παρθένος καί Μήτηρ σου, εν Σταυρώ κρεμάμενον, εξεπλήττετο, καί ατενίζουσα έλεγεν. Υιέ ποθεινότατε, πώς εν ξύλω τού Σταυρού, ανηρτήθης μακρόθυμε; πώς τάς χείράς σου, καί τούς πόδας σου Λόγε προσηλώθης, υπ' ανόμων καί τό αίμα, τό σόν εξέχεας Δέσποτα;

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Διά ξύλου ο Αδάμ, Παραδείσου γέγονεν άποικος, διά ξύλου δέ Σταυρού, ο Ληστής Παράδεισον ώκησεν, ο μέν γάρ γευσάμενος, εντολήν ηθέτησε τού ποιήσαντος, ο δέ συσταυρούμενος, Θεόν ωμολόγησε τόν κρυπτόμενον. Μνήσθητί μου βοών εν τή Βασιλεία σου.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Καθορώσαι σε Σταυρώ, τεταμένον μόνε Μακρόθυμε, αι Δυνάμεις ουρανών, απορούσαι τρόμω εξίσταντο, η γή εκυμαίνετο, καί φωστήρων κάλλος εναπεσβέννυτο. Αδάμ ο κατάκριτος, αδίκως φιλάνθρωπε κρινομένου σου, εδικαιούτο υμνών σου τήν αγαθότητα.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Εν τώ Κρανίω υψωθείς, τού εχθρού τήν κάραν συνέτριψας, επί ξύλου δέ θανών, τούς καρπώ τού ξύλου τεθνήξαντας, εζώωσας Δέσποτα, καί Παραδείσου πολίτας έδειξας, απαύστως υμνούντάς σε, Χριστέ ο Θεός ημών καί βοώντάς σοι. Μνήσθητι καί ημών εν τή Βασιλεία σου.

Μαρτυρικόν

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Ώσπερ όπλον τόν Σταυρόν, αναλαβόντες άγιοι Μάρτυρες, πρός παράταξιν εχθρών, λογισμώ γενναίω εξήλθετε, καί τούτους ολέσαντες, αφθαρσίας στέφανον ανεδήσασθε, καί δόξης ετύχετε, καί θείας λαμπρότητος αξιάγαστοι, όθεν πίστει υμάς πάντες μακαρίζομεν.

Δόξα...

Ίνα δείξης εμφανώς, τήν πρός ημάς Σωτήρ ευσπλαγχνίαν σου, προσηλώθης τώ Σταυρώ, ο Πατρί συνών καί τώ Πνεύματι, καί σπόγγον καί κάλαμον, εμπαιγμούς καί μάστιγας καθυπέμεινας, βουλόμενος ρύσασθαι, πυρός αιωνίζοντος τούς κραυγάζοντας.

Μνήσθητι καί ημών εν τή Βασιλεία σου.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ο αχώρητος παντί, αστενοχωρήτως κατώκησε, τήν αγίαν σου νηδύν, Θεογεννήτορ Άχραντε Δέσποινα, καί ξύλω νεκρούμενος, τήν ζωήν τώ κόσμω επήγασεν. Αυτόν ούν ικέτευε, νεκρώσαι τό φρόνημα τής σαρκός ημών, καί σώσαι ημάς πάντας ως φιλάνθρωπος.

Ήχος δ'

Ήθελον δάκρυσιν εξαλείψαι

Στίχ. α'. Εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Σύντριψον Κύριε ο Θεός μου, τά θανατηφόρα πάθη τά τής καρδίας μου, εάν γάρ σύ καταλύσης οίκον, τής σαρκός καί κτίσης οίκον τού πνεύματος, εις μάτην εστί φυλάσσων, ο πολεμών τήν ψυχήν μου, Κύριε, πρίν εις τέλος απόλωμαι, σώσόν με.

Στίχ. β'. Ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Δώρον καί μάστιγά μοι παιδείας, τόν εχθρόν Οικτίρμον πρός τό συμφέρον δέδωκας, τό γάρ κακόν αυτού συνεργεί μοι, προαιρέσει ουκ αγαθή εις καλόν, εγώ δέ σοι ου προσφεύγω, δι' ευχής ευχαρίστου. Κύριε, πρίν εις τέλος απόλωμαι, σώσόν με.

Στίχ. γ'. Από φυλακής πρωϊας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωϊας ελπισάτω Ισραήλ επί τόν Κύριον.

Πάθη καί θάνατον κατεδέξω, δι' εμέ ίνα παθών καί θανάτου φθοράς, ελευθερώσης ως ζωοδότης, καί τήν πρίν απάθειαν αποδώσης μοι, διό με κείμενον Σώτερ, τής αμαρτίας εν τάφω, έγειρον, πρίν αιώνιος θάνατος, λάβη με.

Έτερα τής Θεοτόκου όμοια

Στίχ. δ'. Ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος, καί πολλή παρ' αυτώ, λύτρωσις. καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραήλ έκ πασών τών ανομιών αυτού.

Δέσποινα, Δέσποινα λύτρωσαί με, από τών αισχρών καί ρυπαρών ενθυμήσεων, ότι μολύνουσι τής ψυχής μου, τάς αισθήσεις πάσας καί τάς τού σώματος, διό Αγνή δέομαί σου, εν μετανοία κραυγάζων. Δέσποινα, πρίν εις τέλος απόλωμαι, σώσόν με.

Στίχ. ε'. Αινείτε τόν Κύριον πάντα τά έθνη, επαινέσατε αυτόν, πάντες οι λαοί.

Οίμοι! τί γένωμαι, τί ποιήσω, δουλωθείς τοίς πάθεσιν από νεότητος; άρα δυνήσομαι κάν εν γήρα, καρπούς μετανοίας Χριστώ ενδείξασθαι; η γάρ συνήθεια μόνη, καί πρό τού πλάνου πλανά με. Δέσποινα, πρίν εις τέλος απόλωμαι, σώσόν με.

Στίχ. ς'. Ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού Κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Δάκρυα δίδου μοι Θεοτόκε, καί συντετριμμένην ποίησον τήν καρδίαν μου, εξομολόγησίν τε παράσχου, τών βεβιωμένων μοι παραπτώσεων, ίνα τή σή βοηθεία, εν μετανοία διέλθω, τόν τής ζωής μου χρόνον καί τύχω ανέσεως.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Ο διά σέ θεοπάτωρ Προφήτης Δαυϊδ, μελωδικώς περί σού προανεφώνησε, τώ μεγαλείά σοι ποιήσαντι. Παρέστη η βασίλισσα εκ δεξιών σου. Σέ γάρ Μητέρα πρόξενον ζωής ανέδειξεν, ο απάτωρ εκ σού ενανθρωπήσαι ευδοκήσας Θεός, ίνα τήν εαυτού αναπλάση εικόνα, φθαρείσαν τοίς πάθεσι, καί τό πλανηθέν, ορειάλωτον ευρών πρόβατον, τοίς ώμοις αναλαβών, τώ Πατρί προσαγάγη, καί τώ ιδίω θελήματι, ταίς ουρανίαις συνάψη Δυνάμεσι, καί σώση Θεοτόκε τόν κόσμον Χριστός, ο έχων τό μέγα, καί πλούσιον έλεος.

Απόστιχα Μαρτυρικά

Ο τών αγίων Μαρτύρων, δεξάμενος τήν υπομονήν, καί παρ' ημών δέχου, τήν υμνωδίαν φιλάνθρωπε, δωρούμενος ημίν, ταίς αυτών ικεσίαις, τό μέγα έλεος.

Στίχ. Α'. Θαυμαστός ο Θεός εν τοίς αγίοις αυτού ο Θεός Ισραήλ αυτός δώσει δύναμιν καί κραραίωσιν τώ λαώ αυτού ευλογητός ο Θεός.

Έχοντες παρρησίαν, πρός τόν Σωτήρα Άγιοι, πρεσβεύσατε απαύστως, υπέρ ημών τών αμαρτωλών, άφεσιν πταισμάτων αιτούμενοι, καί ταίς ψυχαίς ημών τό μέγα έλεος.

Στίχ. Β'. Τοίς Αγίοις τοίς εν τή γή αυτού εθαυμάστωμεν πάντα τά θέλημα αυτού εν αυτοίς.

Ιερεία έμψυχα, ολοκαυτώματα λογικά, Μάρτυρες Κυρίου, θύματα τέλεια Θεού, Θεόν γινώσκοντα, καί Θεώ γινωσκόμενα, πρόβατα, ών η μάνδρα, λύκοις ανεπίβατος, πρεσβεύσατε καί ημάς, συμποιμανθήναι υμίν, επί ύδατος αναπαύσεως.

Νεκρώσιμον

Στίχ. Γ'. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Μετά πνευμάτων δικαίων, τετελειωμένων, τάς ψυχάς τών δούλων σου, Σώτερ ανάπαυσον, φυλάττων αυτάς, εις τήν μακαρίαν ζωήν, τήν παρά σοί φιλάνθρωπε.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Έχοντές σε Θεοτόκε, ελπίδα καί προστασίαν, εχθρών επιβουλάς ου πτοούμεθα, ότι σώζεις τάς ψυχάς ημών.

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Μαρτυρικά

Ήχος δ' Ταχύ προκατάλαβε

Σταυρώ οπλισάμενοι, οι Αθλοφόροι σου, ενίκησαν τά μηχανήματα, τού αρχεκάκου εχθρού, Χριστέ ο Θεός ημών, έλαμψαν ως φωστήρες, τους βροτούς οδηγούντες, νέμουσι τάς ιάσεις, τοίς εν πίστει αιτούσιν. Αυτών ταίς ικεσίαις, σώσον τάς ψυχάς ημών.

Τών εν όλω τώ κόσμω Μαρτύρων σου, ως πορφύραν καί βύσσον τά αίματα, η Εκκλησία σου στολισαμένη, δι' αυτών βοά σοι Χριστέ ο Θεός. Τώ λαώ σου τούς οικτιρμούς σου κατάπεμψον, ειρήνην τή πολιτεία σου δώρησαι, καί ταίς ψυχαίς ημών τό μέγα έλεος.

Οι Μάρτυρές σου Κύριε, εν τή αθλήσει αυτών, στεφάνους εκομίσαντο, τής αφθαρσίας, εκ σού τού Θεού ημών, σχόντες γάρ τήν ισχύν σου, τούς τυράννους καθείλον, έθραυσαν καί δαιμόνων, τά ανίσχυρα θράση. Αυτών ταίς Ικεσίαις Χριστέ ο Θεός, σώσον τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Τό απ' αιώνος απόκρυφον, καί Αγγέλοις άγνωστον μυστήριον, διά σού Θεοτόκε, τοίς επί γής πεφανέρωται, Θεός εν ασυγχύτω ενώσει σαρκούμενος, καί Σταυρόν εκουσίως υπέρ ημών καταδεξάμενος, δι' ού αναστήσας τόν πρωτόπλαστον, έσωσεν εκ θανάτου τάς ψυχάς ημών.

Μετά τόν Άμωμον

Κάθισμα Μαρτυρικόν

Σήμερον τά τών Αγγέλων στρατεύματα, εν τή μνήμη τών Αθλοφόρων παραγέγονε, τάς τών πιστών διανοίας φωτίσαι, καί τήν οικουμένην τή χάριτι φαιδρύναι, δι' αυτών ο Θεός δυσωπούμενος, δώρησαι ημίν τό μέγα έλεος.

Έτερα Νεκρώσιμα

Ταχύ προκατάλαβε

Ψυχάς άς μετέστησας, εκ τών προσκαίρων πρός σέ, ανάπαυσον Κύριε, ως Παντοδύναμος, καί μόνος αθάνατος, άνες άφες οικτίρμον, τά αυτοίς πεπραγμένα, ελέησον ελεήμον, τών χειρών σου τά έργα, πρεσβείαις τής Θεοτόκου, μόνε φιλάνθρωπε.

Τού βίου τό πρόσκαιρον, διαπεράσαντες, μετέστησαν Κύριε, πρός σέ τόν εύσπλαγχνον, πιστώς οι βιώσαντες, ούς περ επί τόν τόπον, τής ανέσεως τάξον, στήσον εκ δεξιών σου, εν ημέρα τής δίκης, τά τούτοις ημαρτημένα, παραβλεψάμενος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον όμοιον

Πιστών ιλαστήριον, σύ ανεδείχθης Αγνή, κοινόν καταφύγιον, καί μεσιτεία θερμή, Παρθένε Θεόνυμφε, όθεν καί τών εν πίστει, πρός Θεόν μεταστάντων, φάνηθινύν μεσίτις, καί σωτήριος πύλη, πρός πλάτος τού Παραδείσου, τούτους εισάγουσα.

Κανών εις πάντας τούς Αγίους, ού η Ακροστιχίς:

Φαιδρώς επαινώ τούς Θεού χρηστούς φίλους. Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος δ'

Ο Ειρμός

Τριστάτας κραταιούς, ο τεχθείς εκ Παρθένου, απαθείας εν βυθώ, ψυχής τό τριμερές, καταπόντισον δέομαι, όπως σοι ως εν τυμπάνω, τή νεκρώσει τού σώματος, επινίκιον άσω μελώδημα.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Φαιδρύνεται αεί, η σεπτή Εκκλησία, τοίς αγώσι τών φαιδρών, Κυρίου Αθλητών, καί Χριστόν τόν εκλάμψαντα, Ήλιον εκ τής Παρθένου, καί τό σκότος μειώσαντα, τής απάτης δοξάζει γεραίρουσα.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Αινέσωμεν πιστώς, τούς Χριστού Ιεράρχας, περιούσιον λαόν, ποιμάναντας καλώς, καί λαμπρώς επαινέσωμεν, δήμον όλον τών οσίως, βιωσάντων καί σώματος, ηδονάς νεκρωσάντων εν πνεύματι.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ισχύς παρά Θεού, Γυναιξίν εδωρήθη, εν ασκήσει καί στερρά, αθλήσει τόν εχθρόν, συμπατούσαις εν χάριτι. Τούτων Κύριε πρεσβείαις, Προφητών τε αγίων σου, τά ελέησου πάσι κατάπεμψον.

Νεκρώσιμον

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Δικαίωσον Χριστέ, ούς δικαία προνοία, εκ τού βίου τού φθαρτού, πρός άφθαρτον ζωήν, μετεβίβασας δούλους σου, πάσί τε σύν τοίς δικαίοις, συγχορεύειν αξίωσον, τά αυτών παριδών πλημμελήματα.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ρυόμενος ημάς, καταδίκης αρχαίας, ο Υιός ο τού Θεού, ηυδόκησεν Αγνή, καί Υιός χρηματίσαι σου, όθεν υιοθετηθέντες, διαυτού τόν ουράνιον, ευλογούμεν Πατέρα υμνούντές σε.

Κανών εις Κοιμηθέντας, ού η Ακροστιχίς.

Κανών τέταρτος τού τέλους μεμνημένος.

Ο Ειρμός

Θαλάσσης, τό ερυθραίον πέλαγος, αβρόχοις ίχνεσιν, ο παλαιός πεζεύσας Ισραήλ, σταυροτύποις Μωσέως χερσί, τού Αμαλήκ τήν δύναμιν, εν τή ερήμω ετροπώσατο.

Στίχ. Πρεσβείαις τών Μαρτύρων σου ανάπαυσον, Κύριε, τάς ψυχάς τών δούλων σου.

Κρατήσας, τής δεξιάς τών δούλων σου, χειρός οδήγησον, επί ζωήν αιώνιον Χριστέ, επί θέαν τού κάλλους σου, τούς αθλοφόρους Μάρτυρας, τής αληθείας δυσωπούμενος.

Στίχ. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Αφράστου, καί μακαρίας δόξης σου, τούς μεταστάντας πρός σέ, κληρονομείν αξίωσον Χριστέ, υπερβαίνων τά πταίσματα, καί δικαιών τή χάριτι, καί τή εκχύσει τού σού αίματος.

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Νεκρωσει, τόν νεκρωτήν ενέκρωσας, τή ζωηφόρω σου, ο τοίς νεκροίς εμπνέων τήν ζωήν, ζωοδότα Χριστέ ο Θεός, αυτός καί νύν ανάπαυσον, ούς προσελάβου πιστούς δούλους σου.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ωραίος, τοίς υπερτάτοις κάλλεσι, καθό Θεός ο Υιός, ως δέ εκ σού Παρθένε σαρκωθείς, καί τώ ξύλω κρεμάμενος, κάλλος ουκ είχε θάνατον, τόν υπέρ πάντων προσιέμενος.

Ωδή γ'

Ο Ειρμός

Τόξον δυνατών ησθένησε, καί οι ασθενούντες, περιεζώσαντο δύναμιν, διά τούτο εστερεώθη, εν Κυρίω η καρδία μου.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ώσπερ άρνες οι καλλίνικοι, Μάρτυρες τυθέντες, καί σφαγέντες προσήχθησαν, τώ τυθέντι Αμνώ καί Λόγω, τού Θεού εις πάντων λύτρωσιν.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Στόμα Θεού χρηματίσαντες, οι Ιερομύσται, εξ αναξίων προσήγαγον, τούς αξίους διδασκαλίαις, ιεραίς καταλαμπρύνοντες.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Εύρε τών Οσίων σύλλογος, δι' εγκρατείας θεόθεν, τρυφήν τήν αδάπανον, εντρυφήσαντες θεωρίαις, καί ταίς θείαις αναβάσεσι.

Νεκρώσιμον

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Πάντας ούς πιστώς μετέστησας, πάντων ικεσίαις, τών σών Αγίων ανάπαυσον, παραβλέψας τά πεπραγμένα, εν τώ βίω τούτοις πταίσματα.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Αίνον τώ εκ τώ Θεώ προσάξωμεν, τής Παρθένου, αποτεχθέντι βουλήματι, Γυναικών τε χορούς, Αγγέλων, τοίς χοροίς επισυνάψαντι.

Κανών εις Κοιμηθέντας

Ο Ειρμός

Ουκ εν σοφία, καί δυνάμει καί πλούτω καυχώμεθα, αλλ' εν σοί τή τού Πατρός, ενυποστάτω σοφία Χριστέ, ου γάρ εστιν Άγιος, πλήν σου φιλάνθρωπε.

Στίχ. Πρεσβείαις τών Μαρτύρων σου ανάπαυσον, Κύριε, τάς ψυχάς τών δούλων σου.

Νενικηκότες, τών ειδώλων τήν πλάνην οι Μάρτυρες, τόν Δεσπότην καί Θεόν, νύν δυσωπούσι δωρήσασθαι, τοίς προτελευτήσασι θείαν ανάπαυσιν.

Στίχ. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Τήν στρεφομένην, διαβήναι ρομφαίαν ευδόκησον, καί τού ξύλου τής ζωής, επιτηδείου μεθέξεως τυχείν, ούς μετέστησας δούλους σου Δέσποτα.

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Εν Παραδείσω, τής τρυφής αυλισθήναι τούς δούλους σου, ένθα ήχος καθαρός, εορταζόντων αξίωσον, πταισμάτων τήν άφεσιν τούτοις δωρούμενος.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τώ θείω τόκω, παρθενίαν συνήρμοσας Πάναγνε, τόν γάρ Κτίστην τού παντός, ανερμηνεύτως γεγέννηκας, ού περ τώ βουλήματι πάντα υπόκειται.

Ωδή δ'

Ο Ειρμός

Ο καθήμενος εν δόξη, επί θρόνου θεότητος, εν νεφέλη κούφη, ήλθεν Ιησούς ο υπέρθεος, τή ακηράτω παλάμη καί διέσωσε, τούς κραυγάζοντας, δόξα Χριστέ τή δυνάμει σου.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ιερώτατος Μαρτύρων, εδοξάσθη κατάλογος, ιερώς δοξάσας, μέλεσιν οικείοις τόν Κύριον, τόν υπό πάντων Αγγέλων, δοξαζόμενον, καί πρεσβεύει, ρυσθήναι ημάς πάσης θλίψεως.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νούν αϋλω, φωταυγεία, διαλάμποντα έχοντες, θείοι Ιεράρχαι, νύκτα αθεϊας ελύσατε, καί απλανεί Οδηγία, τήν θεόλεκτον, ποίμνην Χριστού, πρός τό φώς ωδηγήσατε.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ωραιώθη τών Οσίων, πολυάριθμον σύστημα, καί εμεγαλύνθη, θείων Γυναικών η ομήγυρις, τών Προφητών ετιμήθη, δήμος άγιος, τών Αγγέλων, δήμοις ενωθείς αγαλλόμενος.

Νεκρώσιμον

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τών Αγγέλων συμπολίται, χρηματίζοντες Μάρτυρες, τοίς κεκοιμημένοις, πάσιν εξαιτήσασθε άνεσιν, καί Παραδείσου τού θείου, τήν κατοίκησιν, καί πταισμάτων, ολοσχερή απολύτρωσιν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο παρθένον σε φυλάξας, μετά τόκον αμώμητον, τάς παρθένους πάσας, σέ περιεστώσας εδόξασε, μεθ' ών απαύστως δυσώπει, διασώζεσθαι, πάσης θλίψεως, καί πειρασμών τάς ψυχάς ημών.

Κανών εις Κοιμηθέντας

Ο Ειρμός

Επαρθέντα σε ιδούσα η Εκκλησία, επί Σταυρού τόν Ήλιον τής δικαιοσύνης, έστη έν τή τάξει αυτής, εικότως κραυγάζουσα, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Στίχ. Πρεσβείαις τών Μαρτύρων σου ανάπαυσον, Κύριε, τάς ψυχάς τών δούλων σου.

Αναφανέντες οι Μάρτυρες ως φωστήρες, τόν ουρανόν φαιδρύνουσι τόν τής Εκκλησίας, οί καί τόν Σωτήρα Χριστόν, αι τούνται δωρήσασθαι, τοίς κεκοιμημένοις τήν άφεσιν.

Στίχ. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Ράβδον δυνάμεως έχοντες τόν Σταυρόν σου, τήν κοσμικήν οι δούλοί σου θάλατταν δι' ήλθον, ούς περ καταφύτευσον, εις όρος σου Κύριε, εις ο κατειργάσω αγίασμα.

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Τά σκηνώματα τά όντως ηγαπημένα, ούς εξελέξω Δέσποτα, καί ούς προσελάβου, δούλους σου ευδόκησον, σκηνώσαι ως εύσπλαγχνος, ένθα τών δικαίων τά πνεύματα.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο τών θανόντων καί ζωντων εξουσιάζων, σωματωθείς ως άνθρωπος εκ σού Θεοτόκε, θάνατον υπέμεινε, σαρκί ο αθάνατος, λύσας τού θανάτου τήν δύναμιν.

Ωδή ε'

Ο Ειρμός

Σύ Κύριέ μου φώς, εις τόν κόσμον ελήλυθας, φώς άγιον επιστρέφον, εκ ζοφώδους αγνοίας, τούς πίστει ανυμνούντάς σε.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Υψούμενοι Σταυρώ, καί τροχοίς συντριβόμενοι, κοπτόμενοι μεληδόν τε, οι στερροί Αθλοφόροι, Θεού ώφθησαν άτμητοι.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Φωτήρες τών πιστών Ιεράρχαι γενόμενοι, προσήξατε τώ Ποιμένι, καί Αμνώ, ούς ποιμαίνειν, οσίως επιστεύθητε.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Θορύβων κοσμικών, χωρισθέντες οι Όσιοι, ειρήνευσαν τήν καρδίαν, εκ παθών καί τού πάντων, Θεού υιοί γεγόνασιν.

Νεκρώσιμον

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ενθέων Προφητών, Γυναικών τε κατάλογος, τόν Κύριον θεραπεύσας, τοίς προκεκοιμημένοις, αιτείται τήν ανάπαυσιν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο Κύριος εν σοί, κατοικήσας Πανάχραντε, ειργάσατο τούς ανθρώπους, τής αυτού θείας δόξης, Παρθένε οικητήρια.

Κανών εις Κοιμηθέντας

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Πρεσβείαις τών Μαρτύρων σου ανάπαυσον, Κύριε, τάς ψυχάς τών δούλων σου.

Σύ Κύριε τής σής, δεσποτείας τούς Μάρτυρας, εδόξασας, δι' αυτών τε, τούς πρός σέ μεταστάντας, ανάπαυσον ως εύσπλαγχνος.

Στίχ. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Τήν άλυπον ζωήν τό τερπνόν αγαλλίαμα, τήν άληκτον ευφροσύνην, τοίς προκεκοιμημένοις, παράσχου πολυέλεε.

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Ο μόνος αγαθός, καί πηγή αγαθότητος, ανάπαυσον τούς εν πίστει, καί τή σή επιγνώσει, τόν βίον εκτελέσαντας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Υμνούμέν σε δι' ής, τοίς εν σκότει ανε τειλε, τό άφραστον Θεομήτορ, καί απρόσιτον κάλλος, καί πόθω μακαρίζομεν.

Ωδή ς'

Ο Ειρμός

Ήλθον εις τά βάθη τής θαλάσσης, καί κατεπόντισέ με, καταιγίς πολλών αμαρτημάτων, αλλ' ως Θεός, εκ φθοράς ανάγαγε, τήν ζωήν μου πολυέλεε.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Υπέρτιμοι Μάρτυρες ως λίθοι, επί τής γής πανσόφως, κυλιόμενοι τής δυσσεβείας, οικοδομήν πάσαν, κατεστρέψατε, καί ναοί Θεού γεγόνατε.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Χειρός διεσώσατε βιαίας, υποχειρίους πάντας, Ιεράρχαι καί οσιοι πάντες, οι εν Χριστώ ποίμνης, ηγησάμενοι, διά τούτο μακαρίζεσθε.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ρήσεσι Προφητών ακολουθούντα, τών Γυναικών τά πλήθη, εν ασκήσει τε καί εν αθλήσει, τώ Γυναικός εκ παρθένου, λάμψαντι, Θεώ Λόγω καθυπούργησαν.

Νεκρώσιμον

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Η πάντων ζωή τών τεθνεώτων, τούς εξ ημών εν πίστει, εκδημήσαντας πρός σέ τόν κτίστην, εν τώ φωτί Χριστέ, τού προσώπου σου, πολυέλεε κατάταξον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Στόματι καί γλώσση καί καρδία, Ομολογώ σε Κόρη, τού Θεού ημών αγνήν Μητέρα, αλλά τη σή, μεσιτεία ρύσαί με, αιωνίου κατακρίσεως.

Κανών εις Κοιμηθέντας

Ο Ειρμός

Θύσω σοι μετά φωνής αινέσεως Κύριε, η Εκκλησία Βοά σοι, εκ δαιμόνων λύθρου κεκαθαρμένη, τω δι' οίκτον, εκ τής πλευράς σου ρεύσαντι αίματι.

Στίχ. Πρεσβείαις τών Μαρτύρων σου ανάπαυσον, Κύριε, τάς ψυχάς τών δούλων σου.

Τήν λόγχην, τήν θείαν πλευράν σου κεντήσασαν, η στρεφομένη ρομφαία, κατιδούσα Σώτερ υπεχωρείτο, τοίς σοίς δούλοις, ταίς ικεσίαις τών Αθλοφόρων σου.

Στίχ. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Εν ξύλω, κρεμασθείς τόν Παράδεισον ήνοιξας, τούς ούν πιστώς μεταστάντας, εν αυτώ Σωτήρ μου καταφυτεύσας, ως οικτίρμων, τής σής δόξης μετόχους ανάδειξον.

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Λειμώνας, τούς τής τρυφής αξίωσον δρέπεσθαι, τούς περί σέ τόν Δεσπότην, ευσεβώς φοιτώντας διά θανάτου, καί δικαίοις, τοίς απ' αιώνός σου συναρίθμησον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο Λόγος, καθά Θεός υπάρχων αόρατος, σωματωθείς καθωράθη, εκ Παρθένου Κόρης απειρογάμου, καί θανάτω, τώ οικείω τόν θάνατον έλυσε.

Ωδή ζ'

Ο Ειρμός

Αβραμιαίοι ποτέ, εν Βαβυλώνι Παίδες, καμίνου φλόγα κατεπάτησαν, εν ύμνοις κραυγάζοντες, ο τών Πατέρων Θεός ευλογητός εί.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τά τού Δεσπότου Χριστού, ηγιασμένα σκεύη, τής Εκκλησίας τά προπύργια, Κυρίου τούς Μάρτυρας, εν ευφροσύνη ψυχής, αινέσωμεν συμφώνως.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι Ιεράρχαι Χριστού, καί τών Αγίων πάντων, χορός ο θείος εναγάλλεται, ταίς άνω Δυνάμεσιν. Αυτών πρεσβείαις Σώτερ, σώζε το ποίμνιόν σου.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Υπομονήν αγαθήν, αι Γυναικών οσίως, αθλητικώς τε διαλάμψασαι, καί πίστει ασκήσασαι, υπακοή τήν Εύαν, τόν τρώσαντα καθείλον.

Νεκρώσιμον

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σύ ο τόν Άδην ελών, καί θάνατον πατήσας, τώ σώ θανάτω, ούς μετέστησας, εν πίστει ανάπαυσον, καί Παραδείσου δείξον, οικήτορας οικτίρμον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φλόγα τήν βάτον πάλαι, μή πυρπολούσαν βλέπων, ο Νομοθέτης εδιδάσκετο, τόν τύπον τού τόκου σου, Θεοκυήτορ μόνη, αεί ευλογημένη.

Κανών εις Κοιμηθέντας

Ο Ειρμός

Εν τή καμίνω Αβραμιαίοι Παίδες τή Περσική πόθω ευσεβείας μάλλον ή τή φλογί, πυρπολούμενοι εκραύγαζον, Ευλογημένος εί, εν τώ ναώ τής δόξης σου Κύριε.

Στίχ. Πρεσβείαις τών Μαρτύρων σου ανάπαυσον, Κύριε, τάς ψυχάς τών δούλων σου.

Υπομονήν τε, καί καρτερίαν καί τά αίματα, πάντων τών Μαρτύρων λύτρον, τών ευσεβώς μεταστάντων προσδεξάμενος, Σώτερ ανάπαυσον, ως ελεήμων καί ευδιάλλακτος.

Στίχ. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Συναριθμήσας, τοίς πρωτοτόκοις καί δικαίοις τε, Σώτερ τάς ψυχάς τών δούλων σου, τών πρός σέ μεταστάντων καταξίωσον, ακαταπαύστως σοι, εντρυφάν τώ τών όλων δεσπόζοντι.

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Μετ' ευφροσύνης, καί παρρησίας καί φαιδρότητος, Λόγε τού Θεού ευδόκησον, ως Θεός εν νεφέλαις υπαντήσαί σοι, ούς προσελάβου σύ, ως ελεήμων καί πολυέλεος.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ευλογημένη, Θεογεννήτορ Μητροπάρθενε, χαίρε, διά σού γάρ γέγονεν, αληθώς τού θανάτου η καθαίρεσις, ζωή δέ άλυπος, τοίς τεθνεώσι πάσι δεδώρηται.

Ωδή η'

Ο Ειρμός

Λυτρωτά τού παντός Παντοδύναμε, τούς εν μέσω φλογός ευσεβήσαντας, συγκαταβάς εδρόσισας, καί εδίδαξας μέλπειν. Πάντα τά έργα, ευλογείτε υμνείτε τόν Κύριον.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ιεράρχαι Προφήται καί Μάρτυρες, τόν αγώνα αυτών εκτελέσαντες, ιερωτάτης έτυχον, συναυλίας Αγγέλων, μεθ' ών αιτούσιν, ιλασμόν ημίν πάσι καί έλεος.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Λαμπρυνθέντες οι Όσιοι Πνεύματι, τών δαιμόνων τό σκότος ηφάνισαν, μεθ' ών Ιερομάρτυρες, Ιεράρχαι Προφήται, σύν τοίς Δικαίοις, τοίς από τού αιώνος ευφραίνονται.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ο τό πρίν αφροσύνη καυχώμενος, εξαλείψειν τήν γήν καί τήν θάλασσαν, υπό Γυναίων πάντοτε, συμπατείται ασκήσει τε, καί αθλήσει, εκλαμψάντων ακτίσι τού Πνεύματος.

Νεκρώσιμον

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Υπέρ πάντων Χριστέ δυσωπούμεν σε, τών πιστώς κοιμηθέντων, ως εύσπλαγχνος, τούτους χοροίς αρίθμησον, σωζομένων απαύστως, αναβοώντας. Ευλογείτε υμνείτε τόν Κύριον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Συμπαθείας τής σής με αξίωσον, συμπαθέστατον Λόγον κυήσασα, Θεογεννήτορ Πάναγνε, καί βοώντά με σώσον. Πάντα τά έργα, ευλογείτε υμνείτε τόν Κύριον.

Κανών εις Κοιμηθέντας

Ο Ειρμός

Χείρας εκπετάσας Δανιήλ, λεόντων χάσματα, εν λάκκω έφραξε, πυρός δέ δύναμιν έσβεσαν, αρετήν περιζωσάμενοι, οι ευσεβείας ερασταί, Παίδες κραυγάζοντες, Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τον Κύριον.

Στίχ. Πρεσβείαις τών Μαρτύρων σου ανάπαυσον, Κύριε, τάς ψυχάς τών δούλων σου.

Μαρτύρων δεξάμενος λιτάς, καί τό τήν συμπάθειαν, πρός ομόφυλον, ψυχάς ανάπαυσον Δέσποτα, τών εν πίστει κοιμηθέντων τή σή, τάς αμαρτίας παρορών, τούτων βοώντων σοι. Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Στίχ. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Νεκρός μετ' ανόμων λογισθείς, νεκροίς επήγασας, ζωήν αθάνατον, τούς μεταστάντας ούν Δέσποτα, επ' ελπίδι αναστάσεως, τής Βασιλείας σου τυχείν, Σώτερ αξίωσον, σοί βοώντας. Πάντα τά έργα υμνείτε τόν Κύριον.

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Η όντως αέναος πηγή, καί αδαπάνητος, εν ουρανίαις σκηναίς, τούς τελευτήσαντας δούλους σου, καί τόν βίον τόν φθειρόμενον, απολιπόντας ευμενώς, Σώτερ υπόδεξαι, σοί βοώντας. Πάντα τά έργα υμνείτε τόν Κύριον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μόνη σύ εφάνης επί γής, Παρθένος άχραντος, καί Μήτηρ άφθορος, Θεόν γάρ τέτοκας Δέσποινα, υπέρ λόγον καί διάνοιαν, καί τήν αιώνιον ζωήν, θνητοίς επήγασας, όθεν πάντες, σέ ευλογούμεν Μαρία Θεόνυμφε.

Ωδή θ'

Ο Ειρμός

Εύα μέν τώ τής παρακοής νοσήματι, τήν κατάραν εισωκίσατο, σύ δέ Παρθένε Θεοτόκε, τώ τής κυοφορίας βλαστήματι, τώ κόσμω τήν ευλογίαν εξήνθησας, όθεν σε πάντες μεγαλύνομεν.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ιδόντες τάς θείας δωρεάς οι Μάρτυρες, τά γέρα κομισάμενοι, τά τών μεγίστων αυτών πόνων, αγάλλονται Χριστόν μεγαλύνοντες, τόν τούτους αληθώς μεγαλύναντα, καί νικηφόρους αναδείξαντα.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ως ιεραρχήσαντες λαού προέστητε, Ιεράρχαι θείοι κήρυκες, ως λαμπρυνθέντες τή ασκήσει, Ηλίου τηλαυγέστερον Όσιοι, ελάμψατε πιστούς καταυγάζοντες, έργων μεγάλων επιδείξεσι.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σύν Ιερομάρτυσιν ομού καί Μάρτυσι, καί Προφήταις μακαρίσωμεν, πάντας Οσίους καί Δικαίους, καί Γύναια λαμπρώς αριστεύσαντα. Αυτών Χριστέ βοώντες δεήσεσι, ρύσαι γεέννης τάς ψυχάς ημών.

Νεκρώσιμον

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ής κατηξιώθησαν χαράς οι Άγιοι, οι καλώς σε θεραπεύσαντες, ταύτης Χριστέ τούς μεταστάντας, εν πίστει τή εις σέ καταξίωσον, τά τούτων παρορών αμαρτήματα, διά τό πλούσιόν σου έλεος.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φανείσα τών άνω Χερουβείμ Πανάμωμε, ανωτέρα ως βαστάσασα, τόν συνοχέα τών απάντων, ανώτερον τόν νούν μου απέργασαι, παθών τών τής σαρκός δυναμούσά με, τό τού Δεσπότου πράττειν θέλημα.

Κανών εις Κοιμηθέντας

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Πρεσβείαις τών Μαρτύρων σου ανάπαυσον, Κύριε, τάς ψυχάς τών δούλων σου.

Έδωκας τοίς όντως Αθληταίς καί Μάρτυσι, παρρησίαν ικετεύειν σε, δός ούν τοίς πίστει κοιμηθείσι, τήν θείαν δι' αυτών απολύτρωσιν, εν τόπω σκηνής αγίας σου Κύριε, κατασκηνώσαι χαριζόμενος.

Στίχ. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Νεύματι τώ δημιουργικώ ο σύμπαντα, συμφερόντως εργαζόμενος, ζώντων ο έχων εξουσίαν, θανόντων κυριεύων ως εύσπλαγχνος, κατάταξον ούς μετέστησας δούλους σου, επί υδάτων αναπαύσεως.

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Ο φύσει υπάρχων αγαθός ο πλούσιος, εν ελέει καί χρηστότητι, ρύσαι εκ σκότους εξωτέρου, τούς επικεκλημένους σόν όνομα, εκ πίστεως δικαιώσας καί χάριτι, τούτους λαμπρύνας ως φιλάνθρωπος.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σύμβολα Πανάμωμε τής σής γεννήσεως, οι προφήται προεκήρυξαν, άλλοθεν άλλος παραδόξως, σοί τάς προσηγορίας αρμόζοντες, ζωήν γάρ τοίς εν τώ Άδη γεγέννηκας, κράτος θανάτου διαλύσασαν.

Στιχηρά Αίνων, Μαρτυρικά

Ήχος δ'

Στίχ. Αινείτε αυτόν εν ήχω σάλπιγγος, αινείτε αυτόν εν ψαλτηρίω καί κιθάρα.

Αγγέλων συμμέτοχοι, γεγόνατε άγιοι Μάρτυρες, εν σταδίω τόν Χριστόν ανδρείως κηρύξαντες, πάντα γάρ τά εν κόσμω κατελίπετε, τερπνά ώς ανύπαρκτα, τήν πίστιν δέ ως άγκυραν ασφαλή εκρατήσατε, όθεν καί τήν πλάνην απελάσαντες, πηγάζετε τοίς πιστοίς ιαμάτων χαρίσματα, απαύστως πρεσβεύοντες, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Στίχ. Αινείτε αυτόν εν τυμπάνω καί χορώ, αινείτε αυτόν εν χορδαίς καί οργάνω.

Πώς υμών θαυμάσωμεν, τούς αγώνας άγιοι Μάρτυρες; ότι σώμα θνητόν περικείμενοι, τούς ασωμάτους εχθρούς ετροπώσασθε, ουκ εφόβησαν υμάς τών τυράννων αι απειλαί, ου κατέπτηξαν υμάς τών βασάνων αι προσβολαί. Όντως αξίως παρά Χριστού εδοξάσθητε, καί ταίς ψυχαίς ημών αιτείσθε τό μέγα έλεος.

Στίχ. Αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις ευήχοις, αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις αλαλαγμού. Πάσα πνοή αινεσάτω τόν Κύριον.

Τίμιος ο θάνατος, τών αγίων σου Κύριε, ξίφεσι γάρ καί πυρί, καί ψύχει συντετριμμένοι, εξέχεαν τό αίμα αυτών, ελπίδα έχοντες εις σέ, απολαβείν τού καμάτου τόν μισθόν, υπέμειναν καί έλαβον, παρά σού Σωτήρ τό μέγα έλεος.

Νεκρώσιμον

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσελάβου, Κύριε.

Εις τήν κατάπαυσίν σου Κύριε, όπου πάντες οι άγιοί σου αναπαύονται, ανάπαυσον τάς ψυχάς τών δούλων σου, ότι μόνος υπάρχεις αθάνατος.

Δόξα... Νεκρώσιμον

Πού εστιν η τού κόσμου προσπάθεια; πού εστιν η τών προσκαίρων φαντασία; πού εστιν ο χρυσός καί ο άργυρος; πού εστι τών οικετών η πλημμύρα καί ο θόρυβος; πάντα κόνις, πάντα τέφρα, πάντα σκιά. Αλλά δεύτε βοήσωμεν τώ αθανάτω Βασιλεί. Κύριε, τών αιωνίων σου αγαθών αξίωσον, τούς μεταστάντας εξ ημών, καί ανάπαυσον αυτούς, εν τή αγήρω μακαριότητι.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Η μόνη αγνή καί άχραντος Παρθένος, η Θεόν αφράστως κυήσασα, πρέσβευε τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Απόστικα

Νεκρώσιμα τού Θεοφάνους

Έδωκας σημείωσιν

Όντως φοβερώτατον, τό τού θανάτου μυστήριον! Πώς ψυχή εκ τού σώματος, βιαίως χωρίζεται, εκ τής αρμονίας, καί τής συμφυϊας ο φυσικώτατος δεσμός, θείω βουλήματι αποτέμνεται; Διό σε ικετεύομεν, τούς μεταστάντας ανάπαυσον, εν σκηναίς τών δικαίων σου, ζωοδότα φιλάνθρωπε.

Στίχ. α'. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Ύπνος αναδέδεικται, τών πιστευόντων ο θάνατος, σού τεθέντος εν μνήματι, τού πάντων δεσπόζοντος, καί τό τού θανάτου, κράτος λελυκότος, καί καταργήσαντος αυτού, τήν δυναστείαν τήν πολυχρόνιον. Διό σε ικετεύομεν, τούς μεταστάντας κατάταξον, εν σκηναίς τών αγίων σου, εν μοναίς ακηράτοις σου.

Στίχ. β'. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Σύ δικαιοσύνη τε, αγιασμός ημίν γέγονας, καί ψυχών απολύτρωσις. Πατρί γάρ προσήγαγες, δεδικαιωμένους, καί λελυτρωμένους, αναδεξάμενος ημίν, τό οφειλόμενον επιτίμιον. Καί νύν εκδυσωπούμέν σε, τούς μεταστάντας ανάπαυσον, εν χαρά καί φαιδρότητι, ευεργέτα Σωτήρ ημών.

Στίχ. γ'. Καί τό μνημόσυνον αυτών, εις τόν αιώνα δοξάσαντα.

Γένος τό ανθρώπινον, πρός αφθαρσίαν ανώλεθρον, εκ φθοράς ανακέκληται, λουσάμενον Αίματι, τώ εκ τής πλευράς σου, Σώτερ κενωθέντι, εν ώ απέπλυνας ημών, τών προπατόρων τε τήν παράβασιν, διό καί νύν τούς δούλους σου, τούς μεταστάντας φιλάνθρωπε, εκ προσκαίρων αξίωσον, τής εκείθεν λαμπρότητος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Ρήσεσιν επόμενοι, τών θεηγόρων Πανάμωμε, Θεοτόκον φρονούμέν σε, Θεόν γάρ εγέννησας, σεσωματωμένον, απερινοήτως, τόν λυτρωσάμενον ημάς, δεδουλωμένους τοίς παραπτώμασιν, όν καί νύν εκδυσώπησον, τούς μεταστάντας οικέτας σου, ταίς οικείαις ελλάμψεσι, καταυγάσαι Πανάχραντε.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Διά ξύλου ο Αδάμ, Παραδείσου γέγονεν άποικος, διά ξύλου δέ Σταυρού, ο Ληστής Παράδεισον ώκησεν, ο μέν γάρ γευσάμενος, εντολήν ηθέτησε τού ποιήσαντος, ο δέ συσταυρούμενος, Θεόν ωμολόγησε τόν κρυπτόμενον, Μνήσθητί μου βοών εν τή Βασιλεία σου.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Πυρπολούμενοι Χριστού, τή αγάπη άγιοι Μάρτυρες, δυσσεβείας τήν πυράν, δροσισμώ αγώνων εσβέσατε, καί λύχνοι πολύφωτοι, Εκκλησίας ώφθητε απελαύνοντες, τό σκότος εν χάριτι, τών νόσων καί θλίψεωντών ψυχών ημών, όθεν χρεωστικώς πάντες υμάς σέβομεν.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Ιεράρχαι ιεροί, Προφητών ενθέων κατάλογος, καί Οσίων οι χοροί, καί Γυναικών αγίων ομήγυρις, Θεόν θεραπεύσαντες, εναρέτοις πράξεσιν εδοξάσθησαν. Αυτούς μακαρίσωμεν, ταίς τούτων δεήσεσι δυσωπούντες τυχείν, τής αιωνίου δόξης τε καί λαμπρότητος.

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Ένθα λάμπει σου τό φώς, ένθαχοροί αγίων αυλίζονται, ού απέδρα στεναγμός, καί οδύνη τάξον τούς δούλους σου, τούς προτελευτήσαντας, καί λιπόντας βίον τόν πολυώδυνον, υμνείν σου τήν άφατον, Σωτήρ αγαθότητα παριδών αυτών, τά πλημμελήματα, άπερ διεπράξαντο.

Δόξα...

Η αχώριστος Τριάς, η εν Πατρί Υιώ καί τώ Πνεύματι, ενουμένη ολικώς καί μή συγχεομένη ταίς ιδιότησι, Μονάς τρισυπόστατε, τούς θανέντας πίστει εν σοί ανάπαυσον, λιταίς τών Αγίων σου, Μαρτύρων, Οσίων τε καί σεπτών Προφητών, νέμουσα ιλασμόν τούτοις καί συγχώρησιν.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ον εγέννησε Πατήρ, πρό Εωσφόρου Λόγον συνέλαβες, καί εκύησας σαρκί, γεγονότα άνθρωπον τέλειον, δυσί γνωριζόμενον, ενεργείαις Άχραντε καί θελήσεσιν, αυτόν ούν ικέτευε, ως κτίστην καί Κύριον οικτειρήσαι ημάς, τούς σέ υμνούντας Κόρη Θεονύμφευτε.

Στιχηρά

Διά τού τιμίου σου Σταυρού Χριστέ, διάβολον ήσχυνας, καί διά τής Αναστάσεώς σου, τό κέντρον τής αμαρτίας ήμβλυνας, καί έσωσας ημάς, εκ τών πυλών τού θανάτου, δοξάζομέν σε Μονογενές. Δίς

Ο τήν Ανάστασιν διδούς τώ γένει τών ανθρώπων, ως πρόβατον επί σφαγήν ήχθη, έφριξαν τούτον οι άρχοντες τού Άδου, καί επήρθησαν πύλαι οδυνηραί, εισελήλυθε γάρ ο Βασιλεύς τής δόξης Χριστός, λέγων τοίς εν δεσμοίς, Εξέλθετε, καί τοίς εν τώ σκότει, ανακαλύπτεσθε.

Μέγα θαύμα! ο τών αοράτων Κτίστης, διά φιλανθρωπίαν σαρκί παθών, ανέστη ο αθάνατος. Δεύτε πατριαί τών εθνών, τούτον προσκυνήσωμεν, τή γάρ αυτού ευσπλαγχνία εκ πλάνης ρυσθέντες, εν τρισίν υποστάσεσιν, ένα Θεόν υμνείν μεμαθήκαμεν.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Δογματικόν Ήχος πλ. α'

Τήν θεοπρεπή, καί σεβάσμιον Κόρην τιμήσωμεν, τήν υπέρτιμον τών Χερουβείμ, ο γάρ Δημιουργός τών όλων, ενανθρωπήσαι βουληθείς, εν αυτή ώκησεν αφράστως. Ώ ξένων πραγμάτων, καί παραδόξων μυστηρίων! τίς ουκ εκπλαγή εν τούτω ακουτισθείς; ότι Θεός άνθρωπος γέγονε, καί τροπή, εν αυτώ ουχ υπήρξε; καί τής παρθενίας πύλας διήλθε, καί μείωσις εν αυτή ουχ υπελείφθη; καθώς ο προφήτης λέγει. Άνθρωπος ταύτην ου διοδεύσει ποτέ, ειμή μόνος Κύριος ο Θεός Ισραήλ, ο έχων τό μέγα έλεος.

Στιχηρά Προσόμοια τής Θεοτόκου

Χαίροις ασκητικών

Στίχ. Μνησθήσομαι τού ονόματός σου εν πάση γενεά καί γενεά.

Χείρας επανατείνω πρός σέ, καί ρυπαρά χείλη ανοίγω πρός δέησιν, καί κάμπτω καρδίας γόνυ, καί νοητώς τών ποδών, σού τών παναχράντων νύν εφάπτομαι, Αγνή καί προσπίπτω σοι, τάς οδύνας μου ίασαι, τά χρόνιά μου, τά πολλά καί ανίατα, αγαθότητι, σή θεράπευσον τραύματα, ρύσαι εξ ορωμένων με, εχθρών αοράτων τε, κούφισον Κόρη τό βάρος, τής ραθυμίας μου, όπως σε, υμνώ καί δοξάζω, δι' ής εύρατο ο κόσμος, τό μέγα έλεος.

Στιχ. Άκουσον, θύγατερ, καί ίδε, καί κλίνον τό ούς σου, καί επιλάθου τού λαού σου καί τού οίκου τού Πατρός σου.

Χαίροις η τόν Υιόν τού Θεού, ανερμηνεύτως συλλαβούσα Πανάμωμε, καί τούτον σαρκί τεκούσα, τό καθ' ημάς αληθώς, εκ τών σών αιμάτων προσλαβόμενον, ψυχήν νοεράν τε, καί αυτεξούσιον έχοντα, ανελλιπώς γάρ, τόν Αδάμ ενδυσάμενος, διεσώσατο, αναπλάσας τόν άνθρωπον, όθεν εν δύο φύσεσιν, ημίν καταγγέλλεται, ως εκατέρων δεικνύων, εν εαυτώ τήν ενέργειαν, Χριστός όν δυσώπει, ταίς ψυχαίς ημών δοθήναι, τό μέγα έλεος.

Στιχ. Τό πρόσωπόν σου λιτανεύσουσιν οι πλούσιοι τού λαού.

Χαίροις η καλλονή Ιακώβ, ήν εξελέξατο Θεός, ήν ηγάπησεν, η θύρα τών σωζομένων, η φλογοφόρος λαβίς, τής αράς η λύσις Παντευλόγητε, γαστήρ θεοχώρητε, πεπτωκότων ανόρθωσις, αγιωτέρα, Χερουβείμ καί τής κτίσεως, υπερέχουσα, δυσθεώρητον όραμα, άκουσμα τό καινότατον, ανέκφραστον λάλημα, άρμα τού Λόγου, νεφέλη, εξ ής ανέτειλεν Ήλιος, ημάς καταυγάζων, τούς εν σκότει καί παρέχων, τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Αι περί σού προφητείαι επληρώθησαν, Παρθένε αγνή, ο μέν γάρ σε τών Προφητών, Πύλην προηγόρευσεν εν Εδέμ, βλέπουσαν κατά ανατολάς, εν ή ουδείς διήλθεν, ειμή ο σός πλαστουργός, καί τού κόσμου παντός, ο δέ βάτον πυρί φλεγομένην, ότι εν σοί ώκησε τό πύρ τής θεότητος, καί άφλεκτος έμεινας, άλλος όρος άγιον, εξ ού ετμήθη λίθος ο ακρογωνιαίος, άνευ χειρός ανθρώπου, καί επάταξε τήν εικόνα τού νοητού Ναβουχοδονόσορ. Αληθώς μέγα καί παράδοξον, τό εν σοί μυστήριον, υπάρχει Θεομήτορ! Διό σε δοξάζομεν, διά σού γάρ γέγονεν, η σωτηρία τών ψυχών ημών.

Απολυτίκιον Ήχος πλ. α'

Τόν συνάναρχον Λόγον Πατρί καί Πνεύματι, τόν εκ Παρθένου τεχθέντα εις σωτηρίαν ημών, ανυμνήσωμεν πιστοί καί προσκυνήσωμεν, ότι ηυδόκησε σαρκί, ανελθείν εν τώ σταυρώ, καί θάνατον υπομείναι, καί εγείραι τούς τεθνεώτας, εν τή ενδόξω Αναστάσει αυτού.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Χαίρε πύλη Κυρίου η αδιόδευτος, χαίρε τείχος καί σκέπη τών προστρεχόντων εις σέ, χαίρε αχείμαστε λιμήν καί Απειρόγαμε, η τεκούσα εν σαρκί τόν Ποιητήν σου καί Θεόν, πρεσβεύουσα μή ελλείπης, υπέρ τών ανυμνούντων, καί προσκυνούντων τόν Τόκον σου.

ΕΝ ΤΩ ΜΕΓΑΛΩ ΕΣΠΕΡΙΝΩ

Διά τού τιμίου σου Σταυρού Χριστέ, διάβολον ήσχυνας, καί διά τής Αναστάσεώς σου, τό κέντρον τής αμαρτίας ήμβλυνας, καί έσωσας ημάς, εκ τών πυλών τού θανάτου, δοξάζομέν σε Μονογενές.

εμέ υπομενούσι δίκαιοι, έως ου ανταποδώς μοι.

Ο τήν Ανάστασιν διδούς τώ γένει τών ανθρώπων, ως πρόβατον επί σφαγήν ήχθη, έφριξαν τούτον οι άρχοντες τού Άδου, καί επήρθησαν πύλαι οδυνηραί, εισελήλυθε γάρ ο Βασιλεύς τής δόξης Χριστός, λέγων τοίς εν δεσμοίς, Εξέλθετε, καί τοίς εν τώ σκότει, ανακαλύπτεσθε.

εκ βαθέων εκέκραξά σοι, Κύριε, Κύριε εισάκουσον τής φωνής μου.

Μέγα θαύμα! ο τών αοράτων Κτίστης, διά φιλανθρωπίαν σαρκί παθών, ανέστη ο αθάνατος. Δεύτε πατριαί τών εθνών, τούτον προσκυνήσωμεν, τή γάρ αυτού ευσπλαγχνία εκ πλάνης ρυσθέντες, εν τρισίν υποστάσεσιν, ένα Θεόν υμνείν μεμαθήκαμεν.

γενηθήτω τά ώτά σου προσέχοντα εις τήν φωνήν τής δεήσεώς μου.

Εσπερινήν προσκύνησιν προσφέρομέν σοι τώ ανεσπέρω Φωτί, τώ επί τέλει τών αιώνων ως εν εσόπτρω διά σαρκός, λάμψαντι τώ κόσμω, καί μέχρις Άδου κατελθόντι, και τό εκεισε σκότος λύσαντι, καί τό φώς τής Αναστάσεως τοίς έθνεσι δείξαντι, φωτοδότα Κύριε δόξα σοι.

εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Τόν αρχηγόν τής σωτηρίας ημών, Χριστόν δοξολογήσωμεν, αυτού γάρ εκ νεκρών αναστάντος, κόσμος εκ πλάνης σέσωσται, χαίρει χορός Αγγέλων, φεύγει δαιμόνων πλάνη, Αδάμ πεσών ανίσταται, διάβολος κατήργηται.

ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Οι τής κουστωδίας ενηχούντο υπό τών παρανόμων. Καλύψατε Χριστού τήν Έγερσιν, καί λάβετε αργύρια, καί είπατε, ότι ημών κοιμωμένων, εκτού μνημείου εσυλήθη ο νεκρός, Τίς είδε, τίς ήκουσε νεκρόν κλαπέντα ποτέ, μάλιστα εσμυρνισμένον καί γυμνόν, καταλιπόντα καί εν τώ τάφω τά εντάφια αυτού. Μή πλανάσθε Ιουδαίοι, μάθετε τάς ρήσεις τών Προφητών, καί γνώτε, ότι αυτός εστιν αληθώς, ο Λυτρωτής τού κόσμου καί Παντοδύναμος.

από φυλακής πρωίας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωίας, ελπισάτω Ισραηλ επί τόν Κύριον.

Κύριε ο τόν Άδην σκυλεύσας, καί τόν θάνατον πατήσας, Σωτήρ ημών, ο φωτίσας τόν κόσμον τώ Σταυρώ τώ τιμίω, ελέησον ημάς.

ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος καί πολλή παρ' αυτώ λύτρωσις' καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραηλ εκ πασών τών ανομιών αυτού.

αινείτε τόν κύριον πάντα τά έθνη επαινέσατε αυτόν πάντες οι λαοί.

ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Θεοτοκίον

Εν τή ερυθρά θαλάσση τής απειραγάμου Νύμφης εικών διεγράφη ποτέ. Εκεί Μωϋσής διαιρέτης τού ύδατος, ενθάδε Γαβριήλ υπηρέτης τού θαύματος, τότε τόν βυθόν επέζευσεν αβρόχως, Ισραήλ, νύν δέ τόν Χριστόν εγέννησεν ασπόρως η Παρθένος, η θάλασσα μετά τήν πάροδον τού Ισραήλ, έμεινεν άβατος, η άμεμπτος μετά τήν κύησιν τού Εμμανουήλ, έμεινεν άφθορος, ο ών καί προών, καί φανείς ως άνθρωπος, Θεός ελέησον ημάς.

Ήχος πλ. α'

Σέ τόν Σαρκωθέντα Σωτήρα Χριστόν, καί τών ουρανών μή χωρισθέντα, εν φωναίς ασμάτων μεγαλύνομεν, ότι σταυρόν καί θάνατον κατεδέξω, διά τό γένος ημών, ως φιλάνθρωπος Κύριος, σκυλεύσας Άδου πύλας, τριήμερος ανέστης, σώζων τας ψυχάς ημών.

ο Κύριος εβασίλευσεν, ευπρέπειαν ενεδύσατο, ενεδύσατο Κύριος δύναμιν καί περιεζώσατο.

Νυγείσης σου τής πλευράς Ζωοδότα, κρουνούς αφέσεως πάσιν εξέβλυσας, ζωής καί σωτηρίας, σαρκί δέ θάνατον κατεδέξω, αθανασίαν ημίν δωρούμενος, οικήσας τάφω δέ, ημάς ηλευθέρωσας, συναναστήσας εαυτώ ενδόξως ως Θεός, διά τούτο βοώμεν. Φιλάνθρωπε Κύριε, δόξα σοι.

καί γάρ εστερέωσεν τήν οικουμένην, ήτις ου σαλευθήσεται.

Ξένη σου η σταύρωσις, καί η εν άδου κάθοδος, Φιλάνθρωπε υπάρχει, σκυλεύσας γάρ αυτόν, καί τούς πάλαι δεσμίους συναναστήσας εαυτώ, ενδόξως ως Θεός, τόν Παράδεισον ανοίξας, απολαβείν τούτου ηξίωσας, διό καί ημίν τοίς δοξάζουσι τήν σήν τριήμερον Έγερσιν, δώρησαι ιλασμόν αμαρτιών, Παραδείσου οικήτορας καταξιών, ως μόνος εύσπλαγχνος.

τώ οίκω σου πρέπει αγίασμα, Κύριε εις μακρότητα ημερών.

Ο δι' ημάς σαρκί πάθος δεξάμενος, καί τριήμερος εκ νεκρών αναστάς, τής σαρκός ημών τά πάθη θεράπευσον, καί ανάστησον εκ πταισμάτων χαλεπών, Φιλάνθρωπε, καί σώσον ημάς.

Θεοτοκίον

Ναός καί πύλη υπάρχεις, παλάτιον καί θρόνος τού Βασιλέως, Παρθένε πάνσεμνε, δι' ως ο λυτρωτής μου Χριστός ο Κύριος, τοίς εν σκότει καθεύδουσιν επέφανεν, Ήλιος υπάρχων δικαιοσύνης, φωτίσαι θέλων ούς έπλασε, κατ' εικόνα ιδίαν χειρί τή εαυτού. Διό Πανύμνητε, ως μητρικήν παρρησίαν πρός αυτόν κεκτημένη, αδιαλείπτως πρέσβευε, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Απολυτίκιον Ήχος πλ. α'

Τόν συνάναρχον Λόγον Πατρί καί Πνεύματι, τόν εκ Παρθένου τεχθέντα εις σωτηρίαν ημών, ανυμνήσωμεν πιστοί καί προσκυνήσωμεν, ότι ηυδόκησε σαρκί, ανελθείν εν τώ σταυρώ, καί θάνατον υπομείναι, καί εγείραι τούς τεθνεώτας, εν τή ενδόξω Αναστάσει αυτού.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Χαίρε πύλη Κυρίου η αδιόδευτος, χαίρε τείχος καί σκέπη τών προστρεχόντων εις σέ, χαίρε αχείμαστε λιμήν καί Απειρόγαμε, η τεκούσα εν σαρκί τόν Ποιητήν σου καί Θεόν, πρεσβεύουσα μή ελλείπης, υπέρ τών ανυμνούντων, καί προσκυνούντων τόν Τόκον σου.

ΕΙΣ ΤΟ ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ

Κανών Τριαδικός, ού η Ακροστιχίς:

Κανών ο πέμπτος Φωτί τώ τρισηλίω.

Ωδή α' Ήχος πλ. α'

Ο Ειρμός Ίππον καί αναβάτην

Κράτος τής ενιαίας, καί τρισηλίου μορφής, ανυμνούντες βοώμεν. Τόν νούν ημών καταύγασον, Θεέ παντοδύναμε, καί πρός τήν σήν Δέσποτα, μετεώρισον δόξαν άφραστον.

Άνω σε τών Αγγέλων, διάκοσμοι νοεροί, ασιγήτως υμνούσιν, εν τρισαγίοις άσμασι, μονάδα τρισάριθμον, καί Τριάδα σύμμορφον, υπερούσιον παντοδύναμον.

Νέκταρ τής σής αγάπης, γλυκύτατον φωτουργόν, τή ψυχή μου παράσχου, Τριάς Μονάς αρχίφωτε, καί θείαν κατάνυξιν, καθαρτικήν Δέσποτα, πολυέλεε πάσης κτίσεως.

Θεοτοκίον

Ώσπερ επί τόν πόκον, κατήλθεν αψοφητί, ουρανόθεν Παρθένε, ο υετός εν μήτρα σου, ο θείος καί έσωσε, ξηρανθείσαν άπασαν, τών ανθρώπων τήν φύσιν Άχραντε.

Ωδή γ' Ο πήξας επ' ουδενός

Νοήσας τάς νοεράς ουσίας υπέστησας, υμνωδούς απαύστους τής σής θεότητος, τρίφωτε Θεέ καί παντουργέ, αλλά καί τών πηλίνων, καί γηγενών δέξαι τήν δέησιν, καί τήν Ικεσίαν ως εύσπλαγχνος.

Ο πάσης κατά φύσιν τροπής απαράδεκτος, τοίς αλλοιουμένοις ημίν καί μέλπουσι, τήν ανεξιχνίαστον πηγήν, τής σής αγαθωσύνης, πλημμελημάτων δός συγχώρησιν, καί τήν σωτηρίαν ως εύσπλαγχνος.

Πατέρα καί τόν Υιόν καί Πνεύμα δοξάζομεν, εν απαραλλάκτω μορφή θεότητος, σέ τόν ενικόν καί τριλαμπή, Κύριον τών απάντων, ως οι Προφήται καί Απόστολοι, παρά σού σαφώς εδιδάχθησαν.

Θεοτοκίον

Εφάνης τώ Μωϋσή εν βάτω ως Άγγελος, βουλής τής μεγάλης τού Παντοκράτορος, σού τήν εκ Παρθένου προδηλών, σάρκωσιν Θεού Λόγε, δι' ής ημάς μετεστοιχείωσας, καί πρός ουρανούς ανεβίβασας.

Κάθισμα

Τόν συνάναρχον Λόγον

Ελεήμων υπάρχεις Τριάς αμέριστε, ελεείς γάρ τούς πάντας ως παντοδύναμος, καί πανοικτίρμων, συμπαθής καί πολυέλεος, διό προσφεύγομεν πρός σέ, οι αμαρτήμασι πολλοίς, βαρούμενοι κεκραγότες. Ιλάσθητι τοίς σοίς δούλοις, καί ρύσαι πάντας πάσης κολάσεως.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Παναγία Παρθένε ημάς ελέησον, τούς προσφεύγοντας πίστει εις σέ τήν εύσπλαγχνον, καί αιτουμένους, τήν θερμήν σου νύν αντίληψιν, δύνασαι γάρ ως αγαθή, τούς πάντας σώζειν, ως ούσα, Μήτηρ Θεού τού υψίστου, ταίς μητρικαίς σου πρεσβείαις, αεί χρωμένη θεοχαρίτωτε.

Ωδή δ' Τήν θείαν εννοήσας σου

Μυείται τής μιάς Κυριότητος, τό τριφαές ο Δανιήλ, Χριστόν κριτήν θεασάμενος, πρός τόν Πατέρα ιόντα, καί Πνεύμα τό προφαίνον τήν όρασιν. Δίς

Πηλίνοις τούς υμνούντάς σε στόμασι, τόν υπερούσιον Θεόν, τριαδικόν υποστάσεσι, μοναδικόν τε τή φύσει, τής δόξης τών Αγγέλων αξίωσον.

Θεοτοκίον

Τό όρος δασύ καί κατάσκιον, ο είδε πρίν ο Αββακούμ, εξ ού προήλθεν ο Άγιος, τόν δυσθεώρητον Τόκον εδήλου, σής Παρθένε συλλήψεως.

Ωδή ε' Ο αναβαλλόμενος

Ο δι' αγαθότητα κτίσας τόν άνθρωπον, καί κατ' εικόνα τήν σήν ποιήσας, εν εμοί κατοίκησον, τρίφωτε Θεέ μου, ως αγαθός καί εύσπλαγχνος.

Σύ με καθοδήγησον Μονάς τρισήλιε, πρός τρίβους θείας τής σωτηρίας, καί τής σής ελλάμψεως πλήρωσον, ως φύσει Θεός απειροδύναμος.

Φώς τό αδιαίρετον τής μιάς φύσεως, μεμερισμένον τοίς χαρακτήρσι, τριλαμπές ανέσπερον, τήν εμήν καρδίαν, καταύγασον ταίς αίγλαις σου.

Θεοτοκίον

Ως κατείδε πάλαι σε, Αγνή πανάχραντε, ο Υποφήτης βλέπουσαν πύλην, πρός τό φώς τό άδυτον, ευθύς σε επέγνω, Θεού κατοικητήριον.

Ωδή ς' Μαινομένην κλύδωνι

Τριφαής υπάρχουσα, θεαρχία υποστατικώς, ενιαία πέφυκας, ως σύμμορφος καί ισουργός, καί κατ' ουσίαν καί βούλησιν. Δίς

Ικανώς εδήλωσεν, ο Προφήτης άδων τώ Πατρί, σώ φωτί οψόμεθα, τώ Πνεύματι φώς τόν Υιόν, ένα Θεόν τόν τρισήλιον.

Θεοτοκίον

Τών πταισμάτων λύτρωσιν, καί κινδύνων Δέσποτα Θεέ, ενικέ καί τρίφωτε, κατάπεμψον σοίς υμνηταίς, πρεσβείαις τής Θεομήτορος.

Κάθισμα

Τόν συνάναρχον Λόγον

Τό τρισήλιον σέλας δοξολογήσωμεν, καί απλήν τήν Τριάδα νύν προσκυνήσωμεν, ότι εφώτισεν ημάς, καί ηλέησε, καί ερρύσατο φθοράς, τό γένος άπαν τών βροτών, λυτρώσασα εκ τής πλάνης, ειδώλων πάντα τόν κόσμον, καί Βασιλείαν ημίν παρέσχετο.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Απορήσας εκ πάντων πρός σέ κατέφυγον, τήν ελπίδα απάντων καί τό προσφύγιον, αμαρτωλών καί ταπεινών, κράζων τό. Ήμαρτον, αλλ' επιμένω τοίς χείροσιν, αναισθητών ο άθλιος, ελέησον με πρό τέλους, επίστρεψόν με καί ρύσαι, πάσης κολάσεως τόν ανάξιον.

Ωδή ζ' Ο υπερυψούμενος

Ως ελέους άβυσσον, κεκτημένος Κύριε, καί πέλαγος άπειρον, οικτίρμον ελέησον, τούς ένα σε υμνούντας, τριλαμπή Θεόν τών όλων. Δίς

Τόν απερινόητον, ενικόν καί τρίφωτον, Θεόν σε καί Κύριον, υμνούντες βοώμέν σοι, Παράσχου τοίς σοίς δούλοις, ιλασμόν αμαρτημάτων.

Θεοτοκίον

Ράδαμνον εβλάστησας, τώ Πατρί συνάναρχον, άνθος τής θεότητος, βλαστόν συναϊδιον, Παρθένε τόν διδούντα, τήν ζωήν πάσιν ανθρώποις.

Ωδή η' Σοί τώ παντουργώ

Ίνα τής μιάς, ανακαλύψης πάλαι, σαφώς Κυριότητος, τριττήν υπόστασιν, ώφθης Θεέ μου, εν σχήματι ανθρώπων, Αβραάμ υμνούντι, σόν κράτος ενιαίον.

Σύ με πρός τάς σάς, θεουργικάς ακτίνας, δέρκειν καταξίωσον, φώς τό απρόσιτον, Πάτερ οικτίρμον, καί Λόγε καί τό Πνεύμα, τού ευαρεστείν σοι, αεί Κύριε πάντων.

Θεοτοκίον

Ήστραψας ημίν, τής τρισηλίου δόξης, τόν ένα Πανύμνητε, Χριστόν τόν Κύριον, πάντας μυούντα τήν μίαν θεαρχίαν, εν τρισί προσώποις, υμνείν εις τούς αιώνας.

Ωδή θ' Ησαϊα χόρευε

Λαλιαί σε βρότειαι, κατ' αξίαν Άναρχε μονάς, ου σθένουσιν υμνείν, πλήν ως εφικτόν, τολμώντες εκ πίστεως, θεαρχική σύνθρονε Τριάς, δόξαν προσφέρομεν, τώ σώ κράτει καί τήν αίνεσιν. Δίς

Ισορρόπω δόξη σε, τόν μονάρχην τρίφωτον Θεόν, δοξάζει τά Χερουβείμ, καί τά Σεραφείμ, αχράντοις εν στόμασι, μεθ' ών ημάς τούς αμαρτωλούς, πρόσδεξαι Κύριε, τό σόν κράτος μεγαλύνοντας.

Θεοτοκίον

Ως αγνή καί άμωμος, καί παρθένος τέτοκας Υιόν, λυτρούμενον ημάς, από πειρασμών, Θεόν αναλλοίωτον, αλλά καί νύν άφεσιν ημίν, τών παραπτώσεων, τούτον δούναι καθικέτευε.

Η Υπακοή Ήχος πλ. α'

Αγγελική οράσει τόν νούν εκθαμβούμεναι, καί θεϊκή Εγέρσει τήν ψυχήν φωτιζόμεναι, αι Μυροφόροι τοίς Αποστόλοις ευηγγελίζοντο. Αναγγείλατε εν τοίς έθνεσι, τήν Ανάστασιν τού Κυρίου, συνεργούντος τοίς θαύμασι, καί παρέχοντος ημίν μέγα έλεος.

ΕΝ ΟΡΘΡΩ

Απολυτίκιον Ήχος πλ. α'

Τόν συνάναρχον Λόγον Πατρί καί Πνεύματι, τόν εκ Παρθένου τεχθέντα εις σωτηρίαν ημών, ανυμνήσωμεν πιστοί καί προσκυνήσωμεν, ότι ηυδόκησε σαρκί, ανελθείν εν τώ σταυρώ, καί θάνατον υπομείναι, καί εγείραι τούς τεθνεώτας, εν τή ενδόξω Αναστάσει αυτού.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Χαίρε πύλη Κυρίου η αδιόδευτος, χαίρε τείχος καί σκέπη τών προστρεχόντων εις σέ, χαίρε αχείμαστε λιμήν καί Απειρόγαμε, η τεκούσα εν σαρκί τόν Ποιητήν σου καί Θεόν, πρεσβεύουσα μή ελλείπης, υπέρ τών ανυμνούντων, καί προσκυνούντων τόν Τόκον σου.

Καθίσματα Ήχος πλ. α'

Τόν συνάναρχον Λόγον

Τόν Σταυρόν τού Κυρίου εγκωμιάσωμεν, τήν ταφήν τήν αγίαν ύμνοις τιμήσωμεν, καί τήν Ανάστασιν αυτού υπερδοξάσωμεν, ότι συνήγειρε νεκρούς, εκ τών μνημάτων ως Θεός, σκυλεύσας κράτος θανάτου, καί ισχύν διαβόλου, καί τοίς εν άδη φώς ανέτειλε.

Δόξα...

Κύριε, νεκρός προσηγορεύθης, ο νεκρώσας τόν θάνατον, εν μνήματι ετέθης, ο κιενώσας τά μνήματα, άνω στρατιώται τόν τάφον εφύλαττον, κάτω τούς απ' αιώνος νεκρούς εξανέστησας, Παντοδύναμε καί ακατάληπτε, Κύριε δόξα σοι.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Χαίρε άγιον όρος καί θεοβάδιστον, χαίρε έμψυχε βάτε καί ακατάφλεκτε, χαίρε η μόνη πρός Θεόν κόσμου γέφυρα, η μετάγουσα θνητούς, πρός τήν αιώνιον ζωήν, χαίρε ακήρατε Κόρη, η απειράνδρως τεκούσα, τήν σωτηρίαν τών ψυχών ημών.

Κύριε, μετά τήν τριήμερόν σου Ανάστασιν, καί τήν τών Αποστόλων προσκύνησιν, ο Πέτρος εβόα σοι. Γυναίκες απετόλμησαν, καγώ εδειλίασα. Ληστής εθεολόγησε, καγώ ηρνησάμην σε, άρα καλέσεις με τού λοιπού μαθητήν, ή πάλιν δείξεις με αλιέα βυθού; αλλά μετανοούντά με δέξαι, ο Θεός καί σώσόν με.

Δόξα...

Κύριε, εν μέσω σε προσήλωσαν, οι παράνομοι τών καταδίκων, καί λόγχη τήν πλευράν σου εξεκέντησαν, ώ Ελεήμον, ταφήν δέ κατεδέξω, ο λύσας άδου τάς πύλας, καί ανέστης τριήμερος, έδραμον Γυναύκες ιδείν σε, καί απήγγειλαν Αποστόλοις τήν Έγερσιν. Υπερυψούμενε Σωτήρ, όν υμνούσιν Άγγελοι, ευλογημένε Κύριε δόξα σοι.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Απειρόγαμε Νύμφη θεογεννήτρια, η τής Εύας τήν λύπην χαραποιήσασα, ανυμνούμεν οι πιστοί καί προσκυνούμέν σε, ότι ανήγαγες ημάς εκ τής αρχαίας αράς, καί νύν δυσώπει απαύστως, πανύμνητε Παναγία, εις τό σωθήναι ημας.

ΕΥΛΟΓΗΤΑΡΙΑ Ήχος πλ. α'

Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου.

Τών Αγγέλων ο δήμος, κατεπλάγη ορών σε, εν νεκροίς λογισθέντα, τού θανάτου δέ Σωτήρ, τήν ισχύν καθελόντα, καί σύν εαυτώ τόν Αδάμ εγείραντα, καί εξ Άδου πάντας ελευθερώσαντα.

Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου.

Τί τά μύρα, συμπαθώς τοίς δάκρυσιν, ώ Μαθήτριαι κιρνάτε; ο αστράπτων εν τώ τάφω Άγγελος, προσεφθέγγετο ταίς Μυροφόροις, Ίδετε υμείς τόν τάφον καί ήσθητε, ο Σωτήρ γάρ εξανέστη τού μνήματος.

Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου.

Λίαν πρωί, Μυροφόροι έδραμον, πρός τό μνήμά σου θρηνολογούσαι, αλλ' επέστη, πρός αυτάς ο Άγγελος, καί είπε, θρήνου ο καιρός πέπαυται, μή κλαίετε, τήν Ανάστασιν δέ, Αποστόλοις είπατε.

Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου.

Μυροφόροι γυναίκες, μετά μύρων ελθούσαι, πρός τό μνήμά σου, Σώτερ, ενηχούντο. Αγγέλου τρανώς, πρός αυτάς φθεγγομένου. Τί μετά νεκρών, τόν ζώντα λογίζεσθε; ώς Θεός γάρ, εξανέστη τού μνήματος.

Δόξα... Τριαδικόν

Προσκυνούμεν Πατέρα, καί τόν τούτου Υιόν τε, καί τό Άγιον Πνεύμα, τήν Αγίαν Τριάδα, εν μιά τή ουσία, σύν τοίς Σεραφείμ, κράζοντες τό, Άγιος, Άγιος, Άγιος εί, Κύριε.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ζωοδότην τεκούσα, ελυτρώσω Παρθένε, τόν Αδάμ αμαρτίας, χαρμονήν δέ τή Εύα, αντί λύπης παρέσχες, ρεύσαντα ζωής, ίθυνε πρός ταύτην δέ, ο εκ σού σαρκωθείς Θεός καί άνθρωπος.

Αλληλούϊα, Αλληλούϊα, Αλληλούϊα. Δόξα σοι ο Θεός. (εκ γ')

Η Υπακοή Ήχος πλ. α'

Αγγελική οράσει τόν νούν εκθαμβούμεναι, καί θεϊκή Εγέρσει τήν ψυχήν φωτιζόμεναι, αι Μυροφόροι τοίς Αποστόλοις ευηγγελίζοντο. Αναγγείλατε εν τοίς έθνεσι, τήν Ανάστασιν τού Κυρίου, συνεργούντος τοίς θαύμασι, καί παρέχοντος ημίν μέγα έλεος.

Οι Αναβαθμοί Αντίφωνον Α'

Εν τώ θλίβεσθαί με Δαυϊτικώς, άδω σοι Σωτήρ μου. Ρύσαί μου τήν ψυχήν εκ γλώσσης δολίας.

Τοίς ερημικοίς ζωή μακαρία εστί, θεϊκώ έρωτι πτερουμένοις.

Δόξα... καί νύν...

Αγίω Πνεύματι, περικρατείται πάντα τά ορατά τε σύν τοίς αοράτοις, αυτοκρατές γάρ όν, τής Τριάδος έν εστιν αψεύστως.

Αντίφωνον Β'

Εις τά όρη ψυχή αρθώμεν, δεύρο εκείσε, όθεν βοήθεια ήκει.

Δεξιά σου χείρ καμέ, Χριστέ ιπταμένη, σκαιωρίας πάσης περιφυλαξάτω.

Δόξα... καί νύν...

Αγίω Πνεύματι, θεολογούντες φώμεν, Συ εί Θεός, ζωή, έρως, φώς, νούς, σύ χρηστότης, σύ βασιλεύεις εις τούς αιώνας.

Αντίφωνον Γ'

Επί τοίς ειρηκόσι μοι. Εις τάς αυλάς προσβώμεν Κυρίου, χαράς πολλής πλησθείς ευχάς αναπέμπω.

Επί οίκον Δαυϊδ, τά φοβερά τελεσιουργείται, πύρ γάρ εκεί φλέγον, άπαντα αισχρόν νούν.

Δόξα... καί νύν...

Αγίω Πνεύματι, ζωαρχική αξία, εξ ού πάν ζώον εμψυχούται, ως εν Πατρί, άμα τε καί Λόγω.

Προκείμενον

Ανάστηθι Κύριε ο Θεός μου, ότι σύ βασιλεύεις εις τούς αιώνας.

Στίχ. Εξομολογήσομαί σοι, Κύριε, εν όλη καρδία μου.

Κανών Αναστάσιμος

Ωδή α' Ήχος πλ. α'

Ο Ειρμός

Ίππον και αναβάτην, εις θάλασσαν Ερυθράν, ο συντρίβων πολέμους, εν υψηλώ βραχίονι, Χριστός εξετίναξεν, Ισραήλ δέ έσωσεν, επινίκιον ύμνον άδοντα.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Σέ η ακανθηφόρος, Εβραίων συναγωγή, ου στοργήν ευεργέτα, πρός σέ φυλάξασα, μητρικήν Χριστέ εστεφάνωσε, τόν γενάρχην λύοντα, τής ακάνθης τό επιτίμιον.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ηγειράς με πεσόντα, τώ βόθρω επικληθείς, ζωοδότα απτώτως, καί τής εμής δυσώδους φθοράς, Χριστέ ανασχόμενος, απειράστως θείας ουσίας, μύρω με ευωδίασας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Λέλυται η κατάρα, η λύπη πέπαυται, η γάρ ευλογημένη, καί κεχαριτωμένη, πιστοίς χαράν εξανέτειλεν, ευλογίαν πάσιν ανθηφορούσα, Χριστόν τοίς πέρασι.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός Τώ σωτήρι Θεώ

Τώ βουλήσει Σταυρώ, προσηλωθέντι σαρκί, καί τής αρχαίας αποφάσεως, τόν διά ξύλου πεσόντα ελευθερώσαντι, αυτώ μόνω άσωμεν, ότι δεδόξασται.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Τώ εκ τάφου νεκρώ, εξαναστάντι Χριστώ, καί τόν πεσόντα συνεγείραντι, καί συνεδρία Πατρική κατακοσμήσαντι, αυτώ μόνω άσωμεν, ότι δεδόξασται.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Άχραντε Μήτηρ Θεού, τόν σαρκωθέντα εκ σού, καί εκ τών κόλπων τού Γεννήτορος, μή εκφοιτήσαντα Θεόν, απαύστως πρέσβευε, πάσης περιστάσεως, σώσαι ούς έπλασε.

Κανών τής Υπεραγίας Θεοτόκου, ού η Ακροστιχίς:

Φώς η τεκούσα, φώτισόν με Παρθένε.

Ο Ειρμός

Ίππον καί αναβάτην, εις θάλασσαν ερυθράν, ο συντρίβων πολέμους, εν υψηλώ βραχίονι, Χριστός εξετίναξεν, Ισραήλ δέ έσωσεν, επινίκιον, ύμνον άδοντα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φώς τό κατασκηνώσαν, εν σοί Πανάχραντε, καί φωτίσαν τόν κόσμον, μαρμαρυγαίς θεότητος, Χριστόν εκδυσώπησον, φωτισθήναι άπαντας, τούς υμνούντας σε Μητροπάρθενε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ως ωραϊζομένη, τώ κάλλει τών αρετών, η κεχαριτωμένη, καλλοποιόν ευπρέπειαν, τή αίγλη τού Πνεύματος, υπεδέξω Πάναγνε, τόν τά σύμπαντα καλλωπίσαντα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σέ πάλαι προτυπούσα, η Βάτος η εν Σινά, ουκ εφλέχθη Παρθένε, τώ πυρί ομιλήσασα. Παρθένος γάρ τέτοκας, καί παρθένος έμεινας, υπέρ έννοιαν Μητροπάρθενε.

Ωδή γ'

Ο Ειρμός

Ο πήξας επ' ουδενός τήν γήν τή προστάξει σου, καί μετεωρίσας ασχέτως βρίθουσαν, επί τήν ασάλευτον Χριστέ, πέτραν τών εντολών σου, τήν Εκκλησίαν σου στερέωσον, μόνε αγαθέ καί φιλάνθρωπε.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Χολήν μέν οι εκ πέτρας τό μέλι θηλάσαντες, τώ εν τή ερήμω τερατουργήσαντι, σοί προσενηνόχασι Χριστέ, όξος δ' αντί τού μάννα, ευεργεσίαν σοι ημείψαντο, παίδες Ισραήλ οι αγνώμονες.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Οι πάλαι φωτοειδεί νεφέλη σκεπόμενοι, τήν ζωήν εν τάφω Χριστέ κατέθεντο, αλλ' αυτεξουσίως αναστάς, πάσι πιστοίς παρέσχες, τήν μυστικώς επισκιάζουσαν, άνωθεν τού Πνεύματος έλλαμψιν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σύ Μήτηρ Θεού ασυνδυάστως γεγένησαι, τού εξ ακηράτου Πατρός εκλάμψαντος, άνευθεν ώδίνων μητρικών, όθεν σε Θεοτόκον, σεσαρκωμένον γάρ εκύησας, Λόγον ορθοδόξως κηρύττομεν.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Δυνάμει τού Σταυρού σου Χριστέ, στερέωσόν μου τήν διάνοιαν, εις τό υμνείν καί δοξάζειν σου, τήν εκούσιον νύν σταύρωσιν.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ανέστης εκ τού τάφου Χριστέ, φθοράς θανάτου λυτρωσάμενος, τούς ανυμνούντας ζωοδότα, τήν εκούσιόν σου σταύρωσιν,

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Μυρίσαι σου τό σώμα Χριστέ, αι Μυροφόροι κατηπείγοντο, καί μή ευρούσαι υπέστρεφον, ανυμνούσαί σου τήν έγερσιν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ικέτευε απαύστως αγνή, τόν σαρκωθέντα εκ λαγόνων σου, ρυσθήναι πλάνης διαβόλου, τούς υμνούντάς σε Παρθένε αγνή.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Ο πήξας επ' ουδενός, τήν γήν τή προστάξει σου, καί μετεωρίσας ασχέτως βρίθουσαν, επί τήν ασάλευτον Χριστέ, πέτραν τών εντολών σου, τήν Εκκλησίαν σου στερέωσον, μόνε αγαθέ καί φιλάνθρωπε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η κλίμαξ ή, πρός ημάς, κατέβη ο Ύψιστος, τήν φθαρείσαν φύσιν επανορθώσασθαι, σύ αριδηλότατα σεμνή, πάσι νύν καθωράθης, διά σού γάρ ο υπεράγαθος, κόσμω ομιλήσαι ηυδόκησε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τό πάλαι προορισθέν, Παρθένε μυστήριον, καί πρό τών αιώνων προγινωσκόμενον, τώ πάντα γινώσκοντι Θεώ, χρόνων νύν επ' εσχάτων, εν τή νηδυϊ σου Πανάμωμε, πέρας ειληφός αναδέδεικται.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ελύθη η τής αράς, τής πάλαι κατάκρισις, τή σή μεσιτεία Παρθένε άχραντε, επί σοί γάρ Κύριος οφθείς, πάσι τήν ευλογίαν, ως υπεράγαθος ανέβλυσε, μόνη τών βροτών εγκαλλώπισμα.

Ωδή δ'

Ο Ειρμός

Τήν θείαν εννοήσας σου κένωσιν, προβλεπτικώς ο Αββακούμ, Χριστέ εν τρόμω εβόα σοι. Εις σωτηρίαν λαού σου, τού σώσαι τούς χριστούς σου ελήλυθας.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Τής Μερράς τά πικρότατα νάματα, ως εν εικόνι προτυπών, τόν άχραντόν σου Σταυρόν αγαθέ, τής αμαρτίας νεκρούντα, τήν γεύσιν διά ξύλου εγλύκανας.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Σταυρόν κατά τού ξύλου τής γνώσεως, κατά γλυκείας εδωδής, χολήν Σωτήρ μου προσίεσαι, κατά φθοράς δέ θανάτου, τό αίμά σου τό θείον εξέχεας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εκτός μέν συναφείας συνέλαβες, αδιαφθόρως εν γαστρί, καί πρίν ωδινήσαι τέτοκας, καί μετά τόκον Παρθένος, Θεόν σαρκί τεκούσα πεφύλαξαι.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Εισακήκοα τήν ακοήν, τής δυναστείας τού Σταυρού σου, ως Παράδεισος ηνοίγη δι' αυτού, καί εβόησα. Δόξα τή δυνάμει σου, Κύριε.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ως επάγη επί γής, εν τώ Κρανίω ο Σταυρός, συνετρίβησαν μοχλοί, καί πυλωροί αιώνιοι, καί εβόησαν. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ως κατήλθεν ο Σωτήρ, πρός τούς δεσμίους ως θνητός, συνανέστησαν αυτώ οι απ' αιώνος θανέντες, καί εβόησαν. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Παρθένος έτεκε, καί τά μητέρων ουκ έγνω, αλλά μήτηρ μέν εστι, παρθένος δέ διέμεινεν, ήν ανυμνούντες, Χαίρε Θεοτόκε κραυγάζομεν.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Τήν θείαν εννοήσας σου κένωσιν, προβλεπτικώς ο Αββακούμ, Χριστέεντρόμω εβόα σοι. Εις σωτηρίαν λαού σου, τού σώσαι τούς χριστούς σου ελήλυθας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Καρδία, νώ, ψυχή τε καί στόματι, ομολογών πανευσεβώς, σέ Θεοτόκον κυρίως αγνή, τήν σωτηρίαν καρπούμαι, καί σώζομαι Παρθένε πρεσβείαις σου.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο κτίσας εκ μή όντων τά σύμπαντα, εκ σού κτισθήναι τής αγνής, ως ευεργέτης ηυδόκησε, πρός σωτηρίαν τών πίστει, καί πόθω σε υμνούντων Πανάμωμε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Υμνούσι τόν σόν τόκον Πανάμωμε, οι υπερκόσμιοι Χοροί, τή σωτηρία γηθόμενοι, τών αληθή Θεοτόκον, φρονούντων σε Παρθένε αμόλυντε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σέ ράβδον Ησαϊας ωνόμασεν, εξ ής εβλάστησεν ημίν, ωραίον άνθος Χριστός ο Θεός, πρός σωτηρίαν τών πίστει, καί πόθω προστρεχόντων τή σκέπη σου.

Ωδή ε'

Ο Ειρμός

Ο αναβαλλόμενος φώς ως ιμάτιον, πρός σέ ορθρίζω, καί σοί κραυγάζω, τήν ψυχήν μου φώτισον τήν εσκοτισμένην, Χριστέ ως μόνος εύσπλαγχνος.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ο τής δόξης Κύριος, εν αδοξίας μορφή, επί τού ξύλου ητιμωμένος, εκουσίως κρέμαται, τήν θείαν μοι δόξαν, αφράστως προμηθούμενος.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Σύ μεμετημφίασας, πρός αφθαρσίαν Χριστέ, φθοράς θανάτου αδιαφθόρως, τή σαρκί γευσάμενος, καί εξανατείλας τού μνήματος τριήμερος.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σύ δικαιοσύνην τε, καί απολύτρωσιν ημίν, τεκούσα Χριστόν ασπόρως, ελευθέραν έδρασας αράς, Θεοτόκε τήν φύσιν τού προπάτορος.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Ορθρίζοντες βοώμέν σοι, Κύριε. Σώσον ημάς. Σύ γάρ εί Θεός ημών, εκτός σου άλλον ουκ οίδαμεν.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Εξέτεινας τάς χείρας Σωτήρ ημών, επί τού ξύλου πάντας προσκαλούμενος, πρός εαυτόν ως φιλάνθρωπος.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Εσκύλευσας τόν Άδην Σωτήρ ημών, τή ταφή σου, καί τή Αναστάσει σου, χαράς τά πάντα επλήρωσας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Παρθένον μετά τόκον υμνούμέν σε, Θεοτόκε, σύ γάρ τόν Θεόν Λόγον, σαρκί τώ κόσμω εκύησας.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Ο αναβαλλόμενος φώς ως ιμάτιον, πρός σέ ορθρίζω, καί σοι κραυγάζω, τήν ψυχήν μου φώτισον, τήν εσκοτισμένην, Χριστέ ως μόνος εύσπλαγχνος.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Άπαντες Προφήταί σε σαφώς προήγγειλαν, γενησομένην Θεού Μητέρα, Θεοτόκε πάνσεμνε, μόνη γάρ ευρέθης αγνή, τελείως άμωμος.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φωτεινήν νεφέλην σε τού ζώντος ύδατος, ημίν τόν όμβρον τής αφθαρσίας, τόν Χριστόν ομβρήσασαν, τοίς απεγνωσμένοις, σεμνή επιγινώσκομεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ως πλησίον όλην σε καλήν καί άμωμον, εσφραγισμένην τή παρθενία, καθαρώς ηγάπησεν, εν σοί ο σκηνώσας Θεός, ως μόνος εύσπλαγχνος.

Ωδή ς'

Ο Ειρμός

Μαινομένην κλύδωνι, ψυχοφθόρω, Δέσποτα Χριστέ, τών παθών τήν θάλασσαν κατεύνασον, καί εκ φθοράς, ανάγαγέ με ως εύσπλαγχνος.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Εις φθοράν κατώλισθεν, ο Γενάρχης, Δέσποτα Χριστέ, παρηκόου βρώσεως γευσάμενος, καί πρός ζωήν ανήκται διά τού πάθους σου.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Η ζωή κατήντησας, πρός τόν Άδην, Δέσποτα Χριστέ, καί φθορά τώ φθείραντι γενόμενος, διά φθοράς επήγασας τήν Ανάστασιν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η Παρθένος έτεκε, καί τεκούσα, έμεινεν αγνή, εν χερσί τόν φέροντα τά σύμπαντα, ως αληθώς παρθένος Μήτηρ βαστάσασα.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Εκύκλωσέ με άβυσσος, ταφή μοι τό κήτος εγένετο, εγώ δέ εβόησα πρός σέ τόν φιλάνθρωπον, καί έσωσέ με η δεξιά σου, Κύριε.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Εξέτεινας παλάμας σου, συνάγων μακράν διεστώτά σου, εθνών τά συστήματα, Χριστέ ο Θεός ημών, τώ ζωηφόρω Σταυρώ σου ως φιλάνθρωπος.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Εσκύλευσας τόν θάνατον, καί πύλας τού Άδου συνέτριψας. Αδάμ δέ ο δέσμιος, λυθείς ανεβόα σοι. Διέσωσέ με η δεξιά σου Κύριε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Βάτον σε ακατάφλεκτον, καί όρος καί Κλίμακα έμψυχον, καί Πύλην ουράνιον, αξίως δοξάζομεν, Μαρία ένδοξε, ορθοδόξων καύχημα.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Μαινομένην κλύδωνι, ψυχοφθόρω Δέσποτα Χριστέ, τών παθών τήν θάλασσαν κατεύνασον, καί εκ φθοράς, ανάγαγέ με ως εύσπλαγχνος.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τού παντός ο αίτιος, καί τό είναι, πάσι παρασχών, ως αιτίαν έσχηκε, σαρκούμενος τό καθ' ημάς, σέ Θεομήτορ πανάμωμε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ιαμάτων Δέσποινα, ψυχοτρόφων, βρύουσαν πηγήν, τοίς πιστώς προστρέχουσι, τή σκέπη σου τή ευκλεεί, γινώσκομέν σε Πανάμωμε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σωτηρίας αίτιον, ζωοδότην, τέτοκας ημίν, αιωνίαν λύτρωσιν, δωρούμενον τοίς αληθή, σέ Θεοτόκον κηρύττουσι.

Κοντάκιον Ήχος πλ. α'

Μιμητής υπάρχων Πρός τόν Άδην Σωτήρ μου συγκαταβέβηκας, καί τάς πύλας συντρίψας ως παντοδύναμος, τούς θανόντας ως Κτίστης συνεξανέστησας, καί θανάτου τό κέντρον Χριστέ συνέτριψας, καί Αδάμ τής κατάρας ερρύσω Φιλάνθρωπε, διό πάντες σοί κράζομεν. Σώσον ημάς Κύριε.

Ο Οίκος

Ακούσασαι αι Γυναίκες τού Αγγέλου τά ρήματα, απεβάλοντο τόν θρήνον, προσχαρείς γενόμεναι, καί σύντρομοι τήν Ανάστασιν έβλεπον, καί ιδού Χριστός προσήγγισεν αυταίς, λέγων τό, Χαίρετε, θαρσείτε, εγώ τόν κόσμον νενίκηκα, καί τούς δεσμίους ερρυσάμην, σπουδάσατε ούν πρός τούς Μαθητάς, απαγγέλλουσαι αυτοίς, ότι προάγω υμάς, εν τή πόλει Γαλιλαία τού κηρύξαι. Διό πάντες σοι κράζομεν. Σώσον ημάς Κύριε.

Ωδή ζ

Ο Ειρμός

Ουπερυψούμενος, τών Πατέρων Κύριος, τήν φλόγα κατέσβεσε, τούς Παίδας εδρόσισε, συμφώνως μελωδούντας, ο Θεός ευλογητός εί.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Σάρκα περιθέμενος, ως αγκίστρω δέλεαρ, τή θεία δυνάμει σου, τόν όφιν καθείλκυσας, ανάγων τούς βοώντας, ο Θεός ευλογητός εί.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ο τής γής τήν άπλετον, ουσιώσας σύστασιν, εν τάφω καλύπτεται, σαρκί ο αχώρητος, ώ πάντες μελωδούμεν, ο Θεός ευλογητός εί.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μίαν μέν υπόστασιν, εν δυσί ταίς φύσεσι, Πανάμωμε τέτοκας, Θεώ όν σωματούμενον, πάντες μελωδούμεν, ο Θεός ευλογητός εί.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Ο εν καμίνω πυρός, τούς υμνολόγους σώσας Παίδας, ευλογητός ο Θεός, ο τών πατέρων ημών.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ο διά ξύλου Σταυρού, τήν τών ειδώλων λύσας πλάνην, ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ο αναστάς εκ νεκρών, καί τούς εν Άδη συνεγείρας, ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Οεκ Παρθένου τεχθείς, καί Θεοτόκον ταύτην δείξας, ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Ο υπερυψούμενος, τών Πατέρων Κύριος, τήν φλόγα κατέσβεσε, τούς Παίδας εδρόσισε, συμφώνως μελωδούντας, ο Θεός ευλογητός εί.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο απεριόριστος, διαμείνας άτρεπτος, σαρκί καθ' υπόστασιν, ηνώθη ως εύσπλαγχνος, εν σοί τή Παναγία, ο μόνος ευλογημένος.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νύμφην σε πανάμωμον, Θεοτόκε Δέσποινα, συμφώνως δοξάζομεν, καί θρόνον τού Κτίστου σου, ώ πάντες μελωδούμεν, ο Θεός ευλογητός εί.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μήτηρ τού Παντάνακτος, αγνισθείσα Πνεύματι, Παρθένε γεγένησαι, τού σέ πλαστουργήσαντος, ώ πάντες μελωδούμεν, ο Θεός ευλογητός εί.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Έσωσέ με Κύριος, Θεομήτορ άχραντε, σαρκός περιβόλαιον, εκ σού περιθέμενος, ώ πάντες μελωδούμεν, ο Θεός ευλογητός εί.

Ωδή η'

Ο Ειρμός

Σοί τώ παντουργώ, εν τή καμίνω Παίδες, παγκόσμιον πλέξαντες, χορείαν έμελπον. Πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Σύ τό θελητόν, τού σωτηρίου πάθους, απηύξω ποτήριον, ώσπερ αβούλητον, δύο θελήσεις, δυσί γάρ καταλλήλαις, φέρεις ταίς ουσίαις, Χριστέ εις τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Σού τού παντουργού, τή καταβάσει Άδης, Χριστέ καταγέλαστος, γεγονώς ήμεσε, πάντας τούς πάλαι, τή πλάνη νεκρωθέντας, σέ υπερυψούντας, εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σέ τήν υπέρ νούν, θεανδρικώς τώ λόγω, τεκούσαν τόν Κύριον, καί παρθενεύουσαν, πάντα τά έργα, Παρθένε ευλογούμεν, καί υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Τόν εκ Πατρός πρό αιώνων, γεννηθέντα Υιόν καί Θεόν, καί επ' εσχάτων τών χρόνων, σαρκωθέντα εκ Παρθένου Μητρός, ιερείς υμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Τόν εν Σταυρώ εκουσίως, τάς παλάμας εκπετάσαντα, καί τά δεσμά τού θανάτου διαρρήξαντα, Χριστόν τόν Θεόν, ιερείς υμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Τόν ως νυμφίον εκ τάφου, ανατείλαντα Χριστόν τόν Θεόν, καί Μυροφόροις οφθέντα, καί χαράν αυταίς φθεγξάμενον, Ιερείς υμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τών Χερουβείμ υπερτέρα, ανεδείχθης Θεοτόκε αγνή, εν τή γαστρί σου τόν τούτοις, εποχούμενον βαστάσασα, όν σύν Ασωμάτοις, βροτοί δοξολογούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Σοί τώ παντουργώ, εν τή καμίνω Παίδες, παγκόσμιον πλέξαντες, χορείαν έμελπον. Πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Πέπαυται τανύν, η προπατόρων λύπη, χαράν τεξαμένης σου, τής Θεομήτορος, όθεν απαύστως, υμνούμέν σε Παρθένε, καί υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Άδει σύν ημίν, τών Ασωμάτων δήμος, Παρθένε τόν τόκον σου τόν ακατάληπτον, μίαν χορείαν, στησάμενοι σύν πόθω, καί υπερυψούντες, αυτόν εις τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ρείθρον διαυγές, αθανασίας Κόρη, εκ σού εξελήλυθεν ο πάντων Κύριος, ρύπον εκπλύνων, τών πίστει σε υμνούντων, καί υπερυψούντων, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Θείον αληθώς, καί φωτοφόρον θρόνον, καί πλάκα τής χάριτος, ομολογούμέν σε, Λόγον Παρθένε, Πατρός ως δεξαμένην, όν υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ'

Ο Ειρμός

Ησαϊα χόρευε, η Παρθένος έσχεν εν γαστρί, καί έτεκεν υιόν τόν Εμμανουήλ, Θεόν τε καί άνθρωπον. Ανατολή, όνομα αυτώ, όν μεγαλύνοντες, τήν Παρθένον μακαρίζομεν.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Τόν πεσόντα άνθρωπον, ανεδέξω Δέσποτα Χριστέ, εκ μήτρας παρθενικής, όλος συναφθείς, μόνος αμαρτίας δέ, μή μετασχών, όλον εκ φθοράς, σύ ηλευθέρωσας, τοίς αχράντοις σου παθήμασι.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Θεορρήτω αίματι, κενωθέντι Δέσποτα Χριστέ, εκ σής αχράντου πλευράς, καί ζωοποιού, θυσία μέν πέπαυται, ειδωλική, πάσα δέ η γή, σού τής αινέσεως, τήν θυσίαν αναφέρομεν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ου Θεόν ασώματον, ουδέ πάλιν άνθρωπον ψιλόν, προήγαγεν η αγνή, Κόρη καί σεμνή, αλλ' άνθρωπον τέλειον, καί αψευδή, τέλειον Θεόν, όν μεγαλύνομεν, σύν Πατρί τε καί τώ Πνεύματι.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Σέ τήν υπέρ νούν, καί λόγον μητέρα Θεού, τήν εν χρόνω τόν άχρονον, αφράστως κυήσασαν, οι πιστοί ομοφρόνως μεγαλύνομεν.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Σέ τόν εν Σταυρώ, τά πάθη δεξάμενον, καί θανάτω συντρίψαντα τού Άδου τήν δύναμιν, οι πιστοί ορθοδόξως μεγαλύνομεν.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Σέ τόν αναστάντα, εκ τάφου τριήμερον, καί τόν Άδην σκυλεύσαντα, καί κόσμον φωτίσαντα, οι πιστοί ομοφρόνως μεγαλύνομεν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Χαίρε Θεοτόκε, Μήτηρ Χριστού τού Θεού, όν εκύησας αίτησαι, πταισμάτων τήν άφεσιν, δωρηθήναι τοίς πίστει ανυμνούσί σε.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Ησαϊα χόρευε, η Παρθένος, έσχεν εν γαστρί, καί έτεκεν υιόν τόν Εμμανουήλ, Θεόν τε καί άνθρωπον, ανατολή, όνομα αυτώ, όν μεγαλύνοντες, τήν Παρθένον μακαρίζομεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εξ αγνών αιμάτων σου, ετυρώθη σάρξ υπερφυώς, τώ πάντων Δημιουργώ, καί μονογενεί, Υιώ τού Γεννήτορος, ουκ εξ ανδρός, άνευ δέ σποράς, έννους καί έμψυχος, Θεοτόκε αειπάρθενε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νεμομένην έστησας, τού θανάτου άσχετον ορμήν, γεννήσασα σαρκικώς, όντως υπέρ νούν, ζωήν τήν αιώνιον, ή προσβαλών, στόματι πικρώ, Άδης κατήργηται, Παναγία Μητροπάρθενε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εν θρόνω καθήμενος, ο Υιός σου τώ δεσποτικώ, χρυσοίς σε εν κροσσωτοίς, θείαις αρεταίς, φαιδρώς διαλάμπουσαν, εκ δεξιών, έστησεν αυτού, νέμων τά αίσια, ως Μητρί σοι Παναμώμητε.

Αίνοι Ήχος πλ. α'

1. Τού ποιήσαι εν αυτοίς κρίμα έγγραπτον. Δόξα αύτη έσται πάσι τοίς οσίοις αυτού.

-- Κύριε, εσφραγισμένου τού τάφου υπό τών παρανόμων, προήλθες εκ τού μνήματος, καθώς ετέχθης εκ τής Θεοτόκου, ουκ έγνωσαν πώς εσαρκώθης, οι ασώματοί σου Άγγελοι, ουκ ήσθοντο πότε ανέστης, οι φυλάσσοντές σε στρατιώται, αμφότερα γάρ εσφράγισται τοίς ερευνώσι, πεφανέρωται δέ τά θαύματα, τοίς προσκυνούσιν, εν πίστει τό μυστήριον, ο ανυμνούσιν, απόδος ημίν αγαλλίασιν, καί τό μέγα έλεος.

2. Αινείτε τόν Θεόν εν τοίς Αγίοις αυτού, αινείτε αυτόν εν στερεώματι τής δυνάμεως αυτού.

-- Κύριε, τούς μοχλούς τούς αιωνίους συντρίψας, καί δεσμά διαρρήξας, τού μνήματος ανέστης, καταλιπών σου τά εντάφια, εις μαρτύριον τής αληθούς τριημέρου ταφής σου, καί προήγες εν τή Γαλιλαία, ο εν σπηλαίω τηρούμενος. Μέγα σου τό έλεος, ακατάληπτε Σωτήρ, ελέησον ημάς.

3. Αινείτε αυτόν επί ταίς δυναστείαις αυτού, αινείτε αυτόν κατά τό πλήθος τής μεγαλωσύνης αυτού.

-- Κύριε, αι Γυναίκες έδραμον επί τώ μνήμα, τού ιδείν σε τόν Χριστόν, τόν δι' ημας παθόντα, καί προσελθούσαι, εύρον Άγγελον επί τόν λίθον καθήμενον, τώ φόβω κυλισθέντα, καί πρός αυτάς εβόησε λέγων, Ανέστη ο Κύριος, είπατε τοίς μαθηταίς, ότι ανέστη εκ νεκρών, ο σώζων τάς ψυχάς ημών.

4. Αινείτε αυτόν εν ήχω, σάλπιγγος, αινείτε αυτόν εν ψαλτηρίω καί κιθάρα.

-- Κύριε, ώσπερ εξήλθες εσφραγισμένου τού τάφου, ούτως εισήλθες καί τών θυρών κεκλεισμένων, πρός τούς μαθητάς σου, δεικνύων αυτοίς τά τού σώματος πάθη, άπερ κατεδέξω Σωτήρ μακροθυμήσας, ως εκ σπέρματος Δαυϊδ, μώλωπας υπήνεγκας, ως Υιός δέ τού Θεού, κόσμον ηλευθέρωσας. Μέγα σου τό έλεος, ακατάληπτε Σωτήρ, ελέησον ημάς.

5. Αινείτε αυτόν εν τυμπάνω καί χορώ, αινείτε αυτόν εν χορδαίς καί οργάνω,

-- Κύριε, ο Βασιλεύς τών αιώνων, καί Ποιητής τών απάντων, ο δι' ημάς σταύρωσιν, καί ταφήν σαρκί καταδεξάμενος, ίνα ημάς τού Άδου ελευθερώσης πάντας, σύ εί ο Θεός ημών, εκτός σου άλλον ουκ οίδαμεν.

6. Αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις ευήχοις, αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις αλαλαγμού. Πάσα πνοή αινεσάτω τόν Κύριον.

-- Κύριε, τά υπερλάμποντά σου θαύματα τίς διηγήσεται; ή τίς αναγγελεί τά φρικτά σου μυστήρια; ενανθρωπήσας γάρ δι' ημάς, ως αυτός ηθέλησας, τό κράτος εφανέρωσας τής δυνάμεώς σου, εν γάρ τώ Σταυρώ σου, τώ Ληστή Παράδεισον ήνοιξας, καί εν τή Τάφη σου, τούς μοχλούς τού Άδου συνέτριψας, καί έν τή Αναστάσει σου, τα σύμπαντα επλούτισας. Εύσπλαγχνε δόξα σοι.

7. Ανάστηθι, Κύριε, ο Θεός μου, υψωθήτω η χείρ σου, μή επιλάθη τών πενήτων σου εις τέλος.

-- Μυροφόροι γυναίκες, τόν τάφον σου καταλαβούσαι, λίαν πρωϊ, επεζήτουν σε μυρίσαι τόν Αθάνατον Λόγον καί Θεόν, καί τού Αγγέλου τοίς ρήμασιν ενηχηθείσαι, υπέστρεφον εν χαρά, τοίς, Αποστόλοις μηνύσαι έμφανώς, ότι ανέστης η ζωή τών απάντων, καί παρέχεις τώ κόσμω ιλασμόν, καί τό μέγα έλεος.

8. Εξομολογήσομαί σοι, Κύριε, εν όλη καρδία μου, διηγήσομαι πάντα τά θαυμάσιά σου.

-- Τού θεοδέγμονος τάφου, πρός τούς Ιουδαίους οι φύλακες έλεγον. Ώ τής υμών ματαιόφρονος συμβουλής! φυλάττειν τόν απερίγραπτον δοκιμάσαντες, μάτην εκοπιάσατε, κρύψαι τήν Ανάστασιν τού σταυρωθέντος βουλόμενοι, τρανώς εφανερώσατε. Ώ τού υμών ματαιόφρονος συνεδρίου! Τί πάλιν κρύψαι συμβουλεύεσθε, ό ου κρύπτεται; μάλλον δέ παρ' ημών ακούσατε, καί πιστεύσαι θελήσατε τών γενομένων τήν αλήθειαν. Άγγελος αστραπηφόρος, ουρανόθεν κατελθών, τόν λίθον απεκύλισεν, ου τώ φόβω νεκρώσει συνεσχέθημεν, καί φωνήσας ταις κραταιόφροσι Μυροφόροις, έλεγε γυναιξίν, ουχ οράτε τών φυλάκων τήν νέκρωσιν, καί τών σφραγίδων τήν διάλυσιν, τού Άδου τε τήν κένωσιν. Τί τόν τό νίκος τού Άδου, καταργήσαντα, καί τού θανάτου τό κέντρον συντρίψαντα, ως θνητόν επιζητείτε; Ευαγγελίσασθε δέ ταχύ πορευθείσαι τοίς Αποστόλοις τήν Ανάστασιν, αφόβως κραυγάζουσαι. Όντως ανέστη ο Κύριος, ο έχων τό μέγα έλεος.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται.

Ο Ληστής εν τώ Σταυρώ, Θεόν είναί σε πιστεύσας Χριστέ, ωμολόγησέ σε ειλικρινώς εκ καρδίας. Μνήσθητί μου Κύριε βοών, εν τή βασιλεία σου.

Μακάριοι οι καθαροί τή καρδία ότι αυ τοί τόν Θεόν όψονται.

Τόν εν τώ ξύλω τού Σταυρού, ζωήν ανθήσαντα τώ γένει ημών, καί ξηράναντα τήν εκ τού ξύλου κατάραν, ως Σωτήρα καί Δημιουργόν, συμφώνως υμνήσωμεν.

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Τώ θανάτω σου Χριστέ, θανάτου έλυσας τήν δύναμιν, καί συνήγειρας τούς απ' αιώνος θανέντας, σέ υμνούντας τόν, αληθινόν Θεόν, καί Σωτήρα ημών.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Επί τό μνήμά σου Χριστέ, παραγενόμεναι Γυναίκες σεμναί, επεζήτουν σε ζωοδότα μυρίσαι, καί ώφθη ταύταις Άγγελος βοών. Ανέστη ο Κύριος.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Σταυρωθέντος σου Χριστέ, εν μέσω δύο καταδίκων ληστών, ο μέν είς βλασφημών σε, κατεκρίθη δικαίως, ο δέ άλλος σε ομολογών, Παράδεισον ώκησε.

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Τών Αποστόλων τώ χορώ, παραγενόμεναι Γυναίκες σεμναί, ανεβόησαν, ο Χριστός ανέστη, ως Δεσπότην καί Δημιουργόν, αυτόν προσκυνήσωμεν.

Δόξα...

Τριάς αμέριστε Μονάς, η παντουργός καί παντοδύναμος, ο Πατήρ, ο Υιός, καί τό άγιον Πνεύμα, σέ υμνούμεν τόν αληθινόν Θεόν, καί Σωτήρα ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Χαίρε έμψυχε ναέ Θεού, καί πύλη αδιόδευτε, χαίρε άφλεκτε καί πυρίμορφε θρόνε, χαίρε Μήτηρ τού Εμμανουήλ, Χριστού τού Θεού ημών.

Ήχος πλ. α' Χαίροις ασκητικών

Στίχ. α'. Εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Οίμοι τώ παροργίσαντι σέ, τόν ελεήμονα Θεόν μου καί Κύριον! ποσάκις επηγγειλάμην, μετανοήσαι Χριστέ, καί ψευδής ευρέθην ο ανόητος! Τό πρίν τού Βαπτίσματος, κατερρύπωσα ένδυμα, τών συνθηκών τε, τών πρός σέ μου ηλόγησα, καί τό δεύτερον, πάλιν τούτο επάγγελμα, ό σοι καθωμολόγησα, Αγγέλων ενώπιον, καί τών ανθρώπων τό σχήμα, τό πένθιμον ενδυόμενος, ειμί αθετήσας, λοιπόν Σώτερ μή εις τέλος, αφής ολέσθαι με.

Στίχ. β'. Ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Ποίαν απολογίαν ψυχή, έχεις αθλία εν ημέρα τής κρίσεως; ή τίς σε τής καταδίκης, τού αιωνίου πυρός, καί πασών βασάνων εξαιρήσεται; ουδείς ειμή σύ σαυτή, ιλεώση τόν εύσπλαγχνον, τάς αθεμίτους, καταλείψασα πράξεις σου, καί θεάρεστον, κτησαμένη βιότευσιν, κλαίουσα καθ' εκάστην σου, τά άπειρα σφάλματα, άπερ καθ' ώραν προσπταίεις, έργω καί λόγω εννοία τε, Χριστόν αιτουμένη, παρασχείν σοι τήν τελείαν, τούτων συγχώρησιν.

Στίχ. γ'. Από φυλακής πρωϊας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωϊας ελπισάτω Ισραήλ επί τόν Κύριον.

Μή μου κατακρατείτω Σωτήρ, τής αμαρτίας η συνήθεια έλκουσα, μηδέ μου κυριευέτω, δαίμων αεί πολεμών, καί καταφερέτω πρός τό θέλημα, αυτού, αλλ' εξάρπασον, τής αυτού δεσποτείας με, καί τυραννίδος, καί ζοφώδους κολάσεως, καί βασιλεύων εν εμοί σύ φιλάνθρωπε, όλον τε σόν γενέσθαι με, καί ζήν καταξίωσον, κατά τό θέλημα Λόγε, τό σόν καί έχειν ανάπαυσιν, εν σοί καί ευρείν με, ιλασμόν καί σωτηρίαν, καί μέγα έλεος.

Έτερα τών Ασωμάτων, όμοια

Στίχ. δ'. Ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος, καί πολλή παρ' αυτώ, λύτρωσις. καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραήλ έκ πασών τών ανομιών αυτού.

Λύμη με τών παθών τυραννεί, καί τής καρδίας μου τάς κόρας εζόφωσε, καί βλέπειν ου σθένω όλως, τάς σωτηρίους οδούς, προϊών πλανώμαι, καί κρημνίζομαι, δεινώς εις τά βάραθρα, τά τού Άδου Αρχάγγελοι, τών δέ θαυμάτων, τών υμών μιμνησκόμενος, θεραπεύομαι, από πάσης τής νόσου μου, ίδοιμι τήν ευμένειαν, υμών νύν ταχύτατα, σπεύσατε σβέσαι τήν φλόγα, τήν τών παθών μου πανσέβαστοι, πρός φώς οδηγούντες, σωτηρίας με καί λύσιν, κακών μοι νέμοντες.

Στίχ. ε'. Αινείτε τόν Κύριον πάντα τά έθνη, επαινέσατε αυτόν, πάντες οι λαοί.

Έσχε τόν τής ευκλείας βαθμόν, τής καθ' υμάς ο πονηρός, Αρχιστράτηγοι, ο πρώην ως Εωσφόρος, συνανατέλλων υμίν, αλλ' εκ πονηρίας ο αντίπαλος, εις γήν κατενήνεκται, καί τώ σκότει ζεζόφωται, καί σύν αυτώ με, καταρράξαι επείγεται, τιμηθέντα με, τή εικόνι τού πλάσαντος, όμως ει καί προπέπτωκα, Χριστός με ανέστησε, φάνητε ούν μοι προστάται, καί προμηθείς καί επίκουροι, σοφοί τώ αθλίω, σωτηρίαν μοι αιτούντες, καί μέγα έλεος.

Στίχ. ς'. Ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού Κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Έδει με κατ' εικόνα Θεού, γεγενημένον καί υμίν συναρίθμιον, μηδ' όλως καθυποκύψαι, τώ πονηρώ φεύ! εχθρώ, αλλά συμβουλία τού αλάστορος, υμάς ουκ εζήλωσα, εντολήν δέ ηθέτησα, καί εκπέπτωκα, τής τιμής τού ποιήσαντος, Αρχιστράτηγοι, καί δουλεία καθέλκομαι, όμως περιπαρέντα με, τοίς πάθεσι βλέποντες, δότε μοι χείρα πρός τρίβον, τήν ανωτάτω με φέρουσαν, τυχείν σωτηρίας, εξαιτούντές μοι καί κάλλους, αρχαίαν εύκλειαν.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον όμοιον

Λάμψον τόν φωτισμόν σου εμοί, τώ εν τώ σκότει τών δεινών ενυπάρχοντι, τό φέγγος τής αληθείας, η συλλαβούσα Θεόν, καί σαρκί τεκούσα Μητροπάρθενε, βυθού απογνώσεως, διά τάχους ανάγαγε, καί επί πέτραν, ασφαλούς βιοτεύσεως, επιστήριξον, τής ψυχής μου τά βήματα, δίκασον τούς απαύστως με, πολεμούντας δαίμονας, παύσον τόν πόνον εν τάχει, τής ταλαιπώρου καρδίας μου, ελπίς τών περάτων, η τώ κόσμω δωρουμένη, τό μέγα έλεος.

Απόστιχα Κατανυκτικά

Κύριε, αμαρτάνων ου παύομαι, φιλανθρωπίας αξιούμενος, ου γινώσκω, νίκησόν μου τήν πώρωσιν, μόνε αγαθέ, καί ελέησόν με.

Στίχ. Α'. Πρός σέ ήρα τούς οφθαλμούς μου, τόν κατοικούντα εν τώ ουρανώ. Ιδού, ως οφθαλμοί δούλων εις χείρας τών κυρίων αυτών, ως οφθαλμοί παιδίσκης εις χείρας τής κυρίας αυτής, ούτως οι οφθαλμοί ημών πρός Κύριον τόν Θεόν ημών, έως ού οικτιρήσαι ημάς.

Κύριε, καί τόν φόβον σου πτοούμαι, καί τό πονηρόν ποιείν ου παύομαι, τίς εν δικαστηρίω τόν δικαστήν ου πτοείται; ή τίς ιαθήναι βουλόμενος, τόν ιατρόν παροργίζει ως καγώ; Μακρόθυμε Κύριε, επί τή ασθενεία μου σπλαγχνίσθητι, καί ελέησόν με.

Μαρτυρικόν

Στίχ. Β'. Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, ότι επί πολύ επλήσθημεν εξουδενώσεως, επί πλείον επλ ήσθη η ψυχή ημών, τό όνειδος τοίς ευθηνούσι, καί η εξουδένωσις τοίς υπερηφάνοις.

Τών επι γείων απάντων, καταφρονήσαντες, καί τών βασάνων ανδρειως κατατολμήσαντες, τών μακαρίων ελπίδων ουκ ηστοχήσατε, αλλ' ουρανών Βασιλείας κληρονόμοι γεγόνατε, πανεύφημοι Μάρτυρες, έχοντες παρρησίαν πρός τόν φιλάνθρωπον Θεόν, τώ κόσμω τήν ειρήνην αιτήσασθε, καί ταίς ψυχαίς ημών τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Φοβερόν καί παράδοξον, καί μέγα τό μυστήριον! ο αχώρητος εν γαστρί εχωρήθη, καί η μήτηρ μετά τόν τόκον Παρθένος πάλιν διέμεινε. Θεόν γάρ εγέννησεν, εξ αυτής σαρκωθέντα. Αυτώ βοήσωμεν, αυτώ τόν ύμνον είπωμεν, σύν Αγγέλοις αναμέλποντες. Άγιος εί Χριστός ο Θεός, ο δι' ημάς ενανθρωπήσας δόξα σοι.

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Κατανυκτικά

Ήχος πλ. α'

Κριτού καθεζομένου, καί Αγγέλων εστώτων, σάλπιγγος ηχούσης, καί φλογός καιομένης, τί ποιήσεις ψυχή μου, απαγομένη εις κρίσιν, τότε γάρ τά δεινά σου παρίστανται, τά κρυπτά σου ελέγχονται εγκλήματα, διό πρό τέλους βόησον, ο Θεός ιλάσθητί μοι, καί σώσόν με.

Ψυχή, τά ώδε πρόσκαιρα, τά δέ εκεί αιώνια, ορώ τό δικαστήριον, καί επί θρόνου τόν Κριτήν, καί τρέμω τήν απόφασιν, λοιπόν σπουδή επίστρεψον, η κρίσις ασυγχώρητος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Τόν συνάναρχον Λόγον

Η θερμή προστασία καί απροσμάχητος, η ελπίς η βεβαία καί ακαταίσχυντος, τείχος καί σκέπη καί λιμήν τών προστρεχόντων σοι, Αειπάρθενε αγνή, τόν Υιόν σου καί Θεόν, ικέτευε σύν Αγγέλοις, ειρήνην δούναι τώ κόσμω, καί σωτηρίαν καί μέγα έλεος.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Καθίσματα Κατανυκτικά

Πάντες αγρυπνήσωμεν, καί Χριστώ υπαντήσωμεν, μετά πλήθους ελαίου, καί λαμπάδων φαεινων, όπως τού νυμφώνος ένδον αξιωθώμεν, ο γάρ τής θύρας έξω φθανόμενος, άπρακτα τώ Θεώ κέκραγεν. Ελέησόν με.

Εν κλίνη κατακείμενος, αμαρτημάτων πολλών, συλώμαι τήν ελπίδα τής σωτηρίας μου, ο γάρ ύπνος τής εμής ραθυμίας, προξενεί μου τή ψυχή τιμωρίαν, αλλά σύ ο Θεός, ο τεχθείς εκ Παρθένου, διέγειρόν με πρός τήν σήν υμνωδίαν, ίνα δοξάζω σε.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Αγιωτέρα τών Χερουβείμ, υψηλοτέρα τών ουρανών Πανύμνητε, Θεοτόκον σε εν αληθεία ομολογούντες, έχομεν αμαρτωλοί προστασίαν, καί ευρίσκομεν εν πειρασμοίς σωτηρίαν, διό μή παύση πρεσβεύουσα υπέρ ημών, κραταίωμα καί καταφυγή τών ψυχών ημών.

Μετά τήν γ' Στιχολογίαν

Καθίσματα Κατανυκτικά

Τόν συνάναρχον Λόγον

Τό κριτήριον τρέμω τό φοβερώτατον, καί Κριτού τήν δικαίαν φρίττω απόφασιν, η συνείδησις καί γάρ αεί ελέγχει με, τή αμελεία δέ συζών, απορώ καί δειλιώ, πρεσβείαις υμών αγίαις, εκλυτρώσασθε τού πυρός με, οι τούς πιστούς φρουρούντες Αρχάγγελοι.

Μαρτυρικόν

Λάμπει σήμερον η μνήμη τών Αθλοφόρων, έχει γάρ καί ουρανόθεν απαύγασμα, ο χορός τών Αγγέλων πανηγυρίζει, καί τών ανθρώπων τό γένος συνεορτάζει, διό πρεσβεύουσι τώ Κυρίω, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Τόν συνάναρχον Λόγον

Γαβριήλ σοι τό χαίρε τό επουράνιον, επί γής παραδόξως εναπεκόμισε, τόν γάρ Αγγέλων ποιητήν, εν σοί σαρκούμενον ορών, τό μελώδημα χαράς, αναμέλπει σοι σεμνή, βροτούς δι' αυτού διδάσκων, ως σύ μόνη χαράς αιτία, πάσιν ανθρώποις πεφανέρωσαι.

Κανών Κατανυκτικός, ού η Ακροστιχίς.

Τόν σοί πταίσαντα οίκτειρον, Λόγε. Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος πλ. α'

Ο Ειρμός

Άσωμεν τώ Κυρίω, τώ ποιήσαντι θαυμαστά τέρατα, εν Ερυθρά θαλάσση, ωδήν επινίκιον, ότι δεδόξασται.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Τόν πολλαίς απάταις, εξελκόμενον καί δελεαζόμενον, Χριστέ τού αλλοτρίου, επίστρεψον, οίκτειρον, ως παντοδύναμος.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ο τού κωφού τά ώτα, διανοίξας Χριστέ, τής ψυχής μου δέομαι, κωφεύοντα τά ώτα διάνοιξον, όπως σου τούς λόγους ενωτισθώ.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νεοφανείς αστέρες, χρηματίζοντες τού Ηλίου Μάρτυρες, τού τής δικαιοσύνης, τό σκότος σκεδάζετε, τών καρδιών ημών.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Πεπυρωμένα βέλη, θείοις άνθραξι τού αγίου Πνεύματος, οι Αθληταί δειχθέντες, τά βέλη συντρίβουσι, πάντα τού όφεως.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Πύλη τής θείας δόξης, μετανοίας μοι πύλας αναπέτασον, καί εκ πυλών τού Άδου, εξάρπασον δέομαι, τήν ταπεινήν μου ψυχήν.

Κανών τών Ασωμάτων, ού η Ακροστιχίς

Μέλος Αγγέλοις τό πέμπτον.

Ο Ειρμός

Ίππον καί αναβάτην, εις θάλασσαν ερυθράν, ο συντρίβων πολέμους, εν υψηλώ βραχίονι, Χριστός εξετίναξεν, Ισραήλ δέ έσωσεν, επινίκιον, ύμνον άδοντα.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Μύσται τής θεαρχίας, τής φωτοδότιδος, ως ταίς ταύτης ακτίσι, πρωτοφανώς λαμπόμενοι, φωτί καταυγάζεσθαι, τήν ψυχήν μου Άγγελοι, τόν Δεσπότην καθικετεύσατε.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Έχοντες παρρησίαν, ως θρόνω τώ υψηλώ, παριστάμενοι πάντας, τούς ευσεβώς υμνούντας υμάς, κινδύνων λυτρώσασθε, πρωτοστάται τάξεως ουρανίου, ώ Αρχιστράτηγοι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Λέλυται η κατάρα, η λύπη πέπαυται, η γάρ ευλογημένη, καί κεχαριτωμένη, πιστοίς χαράν εξανέτειλεν, ευλογίαν πάσιν ανθηφορούσα, Χριστόν τοίς πέρασι.

Ωδή γ'

Ο Ειρμός

Επί τά έθνη ο Θεός εβασίλευσεν, ο Θεός κάθηται επί θρόνου αγίου αυτού, καί ψάλλομεν αυτώ συνετώς, ως Βασιλεί καί Θεώ.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Σύ ο μηδένα απολέσθαι βουλόμενος, αγαθέ Κύριε, απολλύμενον οίκτειρον, καί σώσόν με ροπή, πανοικτίρμον τού ελέους σου.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ότι εν γνώσει καί αγνοία ημάρτηκά σοι, Χριστέ Κύριε, τώ πάντα γινώσκοντι, προσέρχομαι, προσπίπτω σοι, δέξαι με ώσπερ τόν Άσωτον.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ίνα τήν ζώσαν αμαρτίαν νεκρώσητε, καί νεκρόν Μάρτυρες, τόν εχθρόν αποδείξητε, νεκρώσεως σωμάτων, μακάριοι ουκ εφροντίσατε.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Πεποικιλμένοι τοίς παθήμασι Μάρτυρες, καί στολαίς αίμασι, βεβαμμέναις κοσμούμενοι, τώ πάντων Βασιλεί, στεφηφόροι νύν παρίστασθε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Παρθενομήτορ η Θεόν σωματώσασα, τάς φωνάς, πρόσδεξαι τών βοώντων σοι πάντοτε, καί λύτρωσαι ημάς, τών ποικίλων περιστάσεων.

Κανών τών Ασωμάτων

Ο Ειρμός

Ο πήξας επ' ουδενός, τήν γήν τή προστάξει σου, καί μετεωρίσας ασχέτως βρίθουσαν, επί τήν ασάλευτον Χριστέ, πέτραν τών εντολών σου, τήν Εκκλησίαν σου στερέωσον, μόνε αγαθέ καί φιλάνθρωπε.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ο λόγω τούς χορευτάς τών άνω Δυνάμεων, σαφώς υποστήσας, τήν σήν χρηστότητα, τήν απειροδύναμον δεικνύς, τούτων ταίς προστασίαις, τήν Εκκλησίαν σου στερέωσον, μόνε αγαθέ καί φιλάνθρωπε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σύ Μήτηρ Θεού ασυνδυάστως γεγένησαι, τού τούς Ασωμάτους χορούς φωτίζοντος, μίαν θεαρχίαν εν τρισί, μέλπειν ακαταπαύστως, αγιασμοίς καί κυριότησιν, άχραντε Παρθένε πανύμνητε.

Ωδή δ'

Ο Ειρμός

Τά έργα τής οικονομίας σου Κύριε, εξέστησαν τόν προφήτην Αββακούμ, εξήλθες γάρ εις σωτηρίαν λαού σου, τού σώσαι τούς χριστούς σου ελήλυθας.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Τά έργα άπερ εν τώ βίω ετέλεσα, υπάρχουσι χαλεπά καί πονηρά, εξ ών Χριστέ ο Θεός λύτρωσαί με, μετάνοιαν γνησίαν παρέχων μοι.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Απάσης εντολής σεπτής κατεφρόνησα, τόν φόβον σου παρωσάμενος Χριστέ, καί δέδοικα τό αλάθητόν σου βήμα, εν ώ μή κατακρίνης με εύσπλαγχνε.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ιμάσι πανταχόθεν όντως τεινόμενοι, καί μάστιξι δαπανώμενοι σφοδρώς, καί όνυξι καταξεόμενοι Λόγε, οι Αθληταί σου πίστει ηγάλλοντο.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σαλεύσαι Αθληταί υμάς θείας στάσεως, ουκ ίσχυσε παντελώς ο πονηρός, διό πολλών σαλευομένων γενναίοι, στηρίγματα ενθέως εδείχθητε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σαρκούται εξ αγνών αιμάτων σου Κύριος, μετάνοιαν τοίς τιμώσί σε διδούς Πανύμνητε, τή σή χρηστή μεσιτεία, ως εύσπλαγχνος καί μόνος φιλάνθρωπος.

Κανών τών Ασωμάτων

Ο Ειρμός

Τήν θείαν εννοήσας σου κένωσιν, προβλεπτικώς ο Αββακούμ, Χριστέ εν τρόμω εβόα σοι. Εις σωτηρίαν λαού σου, τού σώσαι τούς χριστούς σου ελήλυθας.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Αγγέλων υποστήσας λαμπρότητας, θεουργικαίς μαρμαρυγαίς, αγαθοδότως ελάμπρυνας, ως δυνατάς εν ισχύϊ, τόν λόγον σου πληρώσαι φιλάνθρωπε.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Γεώδη τών σωμάτων φρονήματα, αποβαλώμεθα πιστοί, τή πολιτεία μιμούμενοι, τών Ασωμάτων τάς τάξεις, καί νούν αναπτερώσωμεν πνεύματι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Γενού μοι προστασία Πανάμωμε, καταφυγή τε καί λιμήν, παθών τήν ζάλην διώκουσα, η τάς Αγγέλων χορείας, τώ κάλλει ασυγκρίτως νικήσασα.

Ωδή ε'

Ο Ειρμός

Τό φώς τό αληθινόν, Χριστέ ο Θεός, πρός σέ ορθρίζει τό πνευμά μου εκ νυκτός, επίφανον επ' εμέ τό πρόσωπόν σου.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ανάνηψον ψυχή, ανάνηψον ύπνου, βαρέος τής εμής δεινής αμαρτίας, καί μετανοίας φωτί περιαυγάζου.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Νεώσωμεν τήν ψυχήν, δι' εμμελείας, καί κατανύξεως όμβροις αρδευθώμεν, όπως βλαστήσωμεν μετανοίας στάχυν.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τοίς άνθραξι στομωθέντες, τής αγάπης, ουρανοχάλκευτα ξίφη Αθλοφόροι, εδείχθητε δυσμενών κόπτοντες στίφη.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Αδούλωτοι τώ εχθρώ, γεγενημένοι, κατεδουλώσατε τούτον Αθλοφόροι, καί γνήσιοι τού Χριστού ώφθητε φίλοι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Παρθένε εν γυναιξίν, ευλογημένη, τά σά ελέη παράσχου τώ λαώ σου, τού Ελεήμονος γάρ εδείχθης Μήτηρ.

Κανών τών Ασωμάτων

Ο Ειρμός

Ο αναβαλλόμενος φώς ως ιμάτιον, πρός σέ ορθρίζω, καί σοι κραυγάζω, τήν ψυχήν μου φώτισον, τήν εσκοτισμένην, Χριστέ ως μόνος εύσπλαγχνος.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Επιπορευόμενοι, τής γής τά πέρατα, τάς τού Δεσπότου ευεργεσίας, τοίς πιστοίς κομίζετε, καί περιφρουρείτε, πανένδοξοι Αρχάγγελοι.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Λόγω σου πειθόμενοι, Λόγε Θεού καί Πατρός, τής ουρανίου ταξιαρχίας, οι κλεινοί διάκοσμοι, τώ τής σής λαμπάδος, φωτί περιαυγάζονται.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Όλην μου τήν έφεσιν, πρός σέ μετάστησον, τής υπέρ λόγον επιθυμίας, γλυκασμόν η φέρουσα, τοίς σέ Θεοτόκον, αγνήν επιγινώσκουσι.

Ωδή ς'

Ο Ειρμός

Τού κήτους τόν Προφήτην ελυτρώσω, εμέ δέ εκ βυθού αμαρτημάτων, ανάγαγε Κύριε καί σώσόν με.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ουκ έστιν εν τώ βίω αμαρτία, ήν μόνος ουκ ετέλεσα ο τάλας, μόνε αναμάρτητε, οικτείρησόν με.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ιστίω πτερωθώμεν προθυμίας, καί σωτηρίου μετανοίας, όπως προφθάσαντες, άπαντες σωθείημεν.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Κηρύκων, Αποστόλων καί Μαρτύρων, τοίς άθλοις καταυγάζεται η κτίσις, δι' ών ημάς φώτισον φιλάνθρωπε.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τά σκεύη, τά χωρήσαντα τήν αίγλην, τής θείας καί σεπτής φωτοδοσίας, τούς Μάρτυρας άπαντες τιμήσωμεν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Παρθένε τών πιστών η προστασία, ρυσθήναι από πάσης αμαρτίας, δυσώπει τόν Κύριον, τούς δούλους σου.

Κανών τών Ασωμάτων

Ο Ειρμός

Μαινομένην κλύδωνι, ψυχοφθόρω Δέσποτα Χριστέ, τών παθών τήν θάλασσαν κατεύνασον, καί εκ φθοράς, ανάγαγέ με ως εύσπλαγχνος.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ιερώς κοσμούμενοι, τών Αγγέλων δήμοι εκλεκτοί, φωτοδότοις λάμψεσι φαιδρύνονται, τάς θεουργούς εκφαντορίας μιμούμενοι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Συνέλαβες Άχραντε, τόν τών όλων κτίστην καί Θεόν, όν σύν τρόμω βλέπουσι γηθόμενοι, πανευλαβώς παρεστηκότες οι Άγγελοι.

Ωδή ζ'

Ο Ειρμός

Ευλογητός εί ο Θεός, ο βλέπων αβύσσους, καί επί θρόνου δόξης καθήμενος, ο υπερύμνητος, καί υπερένδοξος.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ευλογητός εί ο Θεός, ο δι' ευσπλαγχνίαν, μετανοούντας πάντας δεχόμενος, ο υπερύμνητος, καί υπερένδοξος.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ίασαι εύσπλαγχνε Σωτήρ, τά πολλά μουπάθη, ο τήν εμήν γινώσκων ασθένειαν, ο υπερύμνητος, καί υπερένδοξος.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ρώμη τή θεία κρατυνθείς, χορός Αθλοφόρων, τούς δυσμενείς βοών κατεπάλαισεν, ο υπερύμνητος, καί υπερένδοξος.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ο ενισχύσας τούς σοφούς, Αθλοφόρους Λόγε, υπενεγκείν πολύπλοκα βάσανα, δεήσεσιν αυτών, πάντας οίκτειρον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ευλογητός εί ο Θεός, ο μήτραν Παρθένου, καθυποδύς καί σώσας τόν άνθρωπον, ο υπερύμνητος, καί υπερένδοξος.

Κανών τών Ασωμάτων

Ο Ειρμός

Ο υπερυψούμενος, τών Πατέρων Κύριος, τήν φλόγα κατέσβεσε, τούς Παίδας εδρόσισε, συμφώνως μελωδούντας, ο Θεός ευλογητός εί.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τήν απειροδύναμον, αναφαίνων δύναμιν, υμάς Αρχιστράτηγοι, Χριστός υπεστήσατο, διδάξας αναμέλπειν, ο Θεός ευλογητός εί.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ο πληθύν αμέτρητον, Ασωμάτων τάξεων, κοσμών αγαθότητι, πιστών τά συστήματα, αξίωσον υμνείν σε, ο Θεός ευλογητός εί.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Πάθεσι κλονούμενον, σύ με νύν στερέωσον, η πάσι πηγάσασα, πιστοίς τήν απάθειαν, τοίς πίστει μελωδούσιν, ο Θεός ευλογητός εί.

Ωδή η'

Ο Ειρμός

Τόν Ποιητήν τής κτίσεως, όν φρίττουσιν Άγγελοι, υμνείτε λαοί, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Νεκρόν ταίς παραβάσεσι, γενόμενον Κύριε, ζώωσόν με, ίνα σε δοξάζω, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Λαμπρύνας μετανοία με, σκότους αμαρτίας ρύσαι Κύριε, ίνα σε δοξάζω, εις πάντας τούς αιώνας.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι αθλοφόροι Μάρτυρες, τήν φλόγα τής πλάνης κατεπάτησαν, δρόσον ουρανόθεν, λαβόντες παραδόξως.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Γή ώσπερ πίων Άγιοι, στάχυν αληθώς εκατοστεύοντα, τώ αγωνοθέτη Χριστώ καρποφορείτε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εκ σού Θεός ανέτειλε, καί θεογνωσία κατελάμπρυνε, τούς εσκοτισμένους, πανύμνητε Παρθένε.

Κανών τών Ασωμάτων

Ο Ειρμός

Σοί τώ παντουργώ, εν τή καμίνω Παίδες, παγκόσμιον πλέξαντες, χορείαν έμελπον. Πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Έλκει με τά νύν, τούς τών Αγγέλων δήμους, υμνήσαι τοίς άσμασι, καρδίας έφεσις, οίς περ συμμέλπω. Τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Μύσται τής απλής, καί τρισηλίου αίγλης, σωθήναι πρεσβεύσατε, τούς πίστει μέλποντας. Πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Πύλη τού φωτός, παρθενομήτορ Κόρη, φωτί σου καταύγασον, τούς σοί προστρέχοντας, σύ γάρ υπάρχεις, ελπίς καί προστασία, μόνη Παναγία, αεί ευλογημένη.

Ωδή θ'

Ο Ειρμός

Σέ τήν μακαρίαν εν γυναιξί, καί ευλογημένην υπό Θεού, τών ανθρώπων τό γένος, ύμνοις μεγαλύνομεν.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ίλεως γενού μοι Κύριε, άμετρα αφρόνως πταίσαντι, καί τής σής με Λόγε, Βασιλείας καταξίωσον.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ως τούς Νινευϊτας έσωσας, πάλαι μεταγνόντας μόνε Σωτήρ, καί ημάς τούς υμνούντάς σε, σώσον τώ ελέει σου.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σάρκα παραδόντες πάσαις πληγαίς, άπληγον εσώσατε ψυχήν,, Αθλοφόροι Κυρίου, τής θείας δόξης μέτοχοι.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ημεροφαείς αστέρες εν γή, πάντων καταυγάζοντες τάς ψυχάς, Αθλοφόροι τού πάντων, Κυρίου ανεδείχθητε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φέρεις ώσπερ θρόνος πύρινος, νεύματι τόν πάντα φέροντα, καί θηλάζεις Παρθένε, τόν πάντα διατρέφοντα.

Κανών τών Ασωμάτων

Ο Ειρμός

Ησαϊα χόρευε, η Παρθένος, έσχεν εν γαστρί, καί έτεκεν υιόν τόν Εμμανουήλ, Θεόν τε καί άνθρωπον, ανατολή, όνομα αυτώ, όν μεγαλύνοντες, τήν Παρθένον μακαρίζομεν.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τών ταγμάτων έξαρχοι, πεφυκότες τών Αγγελικών, φαιδρότατε Μιχαήλ, θείε Γαβριήλ, τής θείας σαρκώσεως, παναληθής, κήρυξ γεγονώς, πάντας φρουρήσατε, τούς υμνούντας υμάς ένδοξοι.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ο πλουσίαις δόσεσιν, υπερχέων σού τόν θησαυρόν, ο τάξεις παραγαγών, τάς Αγγελικάς, μεθ' ών ελευσόμενος, οία κριτής, πάντων καί Θεός, φείσαί μου Δέσποτα, προσπεφευγότος τώ ελέει σου.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νοερώς Αρχάγγελοι, Εξουσίαι, θρόνοι Χερουβείμ, Δυνάμεις καί Σεραφείμ, Άγγελοι φαιδροί, Αρχαί, Κυριότητες, τώ σώ Υιώ, άχραντε σεμνή, τρόμω λατρεύουσι, Θεοτόκε παμμακάριστε.

Απόστιχα τών Αίνων, Κατανυκτικά

Οίμοι! τί ωμοιώθην εγώ τή ακάρπω συκή, καί πτοούμαι τήν κατάραν, σύν τή εκκοπή; αλλ' επουράνιε γεωργέ, Χριστέ ο Θεός, τήν χερσωθείσάν μου ψυχήν, καρποφόρον ανάδειξον, καί ως τόν Άσωτον υιόν δέξαι με, καί ελέησόν με.

Στίχ. α'. Ενεπλήσθημεν τό πρωϊ τού ελέους σου, Κύριε, καί ηγαλλιασάμεθα καί ηυφράνθημεν έν πάσαις ταίς ημέραις ημών. Ευφρανθείημεν, ανθών ημερών εταπείνωσας ημάς, ετών, ών είδομεν κακά, καί ίδε επί τούς δούλους σου καί επί τά έργα σου, καί οδήγησον τούς υιούς αυτών.

Τά πλήθη τών πταισμάτων μου, πάριδε Κύριε, ο εκ Παρθένου τεχθείς, καί πάσας εξάλειψον τάς ανομίας μου, λογισμόν μοι παρέχων επιστροφής, ως μόνος φιλάνθρωπος δέομαι, καί ελέησόν με.

Μαρτυρικόν

Στίχ. β'. Καί έστω η λαμπρότης Κυρίου τού Θεού ημών εφ' ημάς, καί τά έργα τών χειρών ημών κατεύθυνον εφ' ημάς, καί τό έργον τών χειρών ημών κατεύθυνον.

Ευλογημένος ο στρατός, τού Βασιλέως τών ουρανών, ει γάρ καί γηγενείς υπήρχον οι Αθλοφόροι, αλλά αγγελικήν αξίαν έσπευδον φθάσαι, τών σωμάτων καταφρονήσαντες, καί διά τών παθημάτων, τής τών Ασωμάτων αξιωθέντες τιμής. Ευχαίς αυτών Κύριε, κατάπεμψον ημίν τό μέγα σου έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Παύσον τόν πόνον, τής πολυστενάκτου ψυχής μου, η παύσασα πάν δάκρυον, από προσώπου τής γής, σύ γάρ βροτών τάς οδύνας διώκεις, αμαρτωλών τήν κατήφειαν λύεις. Σέ πάντες κεκτήμεθα, ελπίδα καί στήριγμα, Παναγία Μητροπάρθενε.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Ο Ληστής εν τώ Σταυρώ, Θεόν είναί σε πιστεύσας Χριστέ, ωμολόγησέ σε ειλικρινώς εκ καρδίας. Μνήσθητί μου Κύριε βοών, εν τή Βασιλεία σου.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Ψυχοφθόροι με λησταί, οδώ τού βίου συναντήσαντες, κατεπλήγωσάν με, αλλά τή σή ευσπλαγχνία νύν προστρέχων, ίασαι Χριστέ, καί σώσόν με δέομαι.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Επουράνιοι χοροί, υμνολογούσί σε τόν πάντων Θεόν, τούτων Δέσποτα ιεραίς μεσιτείαις, τά πολλά μου πάριδε κακά, καί σώσόν με δέομαι.

Μαρτυρικόν

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Τών Αγγέλων τοίς χοροίς, συναριθμούμενοι Χριστού Αθληταί, καί πληρούμενοι φωτισμού ανεσπέρου, τά δυσώδη πάθη τής εμής, καρδίας μειώσατε.

Δόξα...

Μετά δόξης ώ Τριάς, ταίς τών Αγγέλων υμνουμένη φωναίς, τήν κεκακωμένην εκ τών δαιμόνων ψυχήν μου, σώ ελέει όλην υγιή, ανάδειξον δέομαι.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ήδι Αγγέλου τήν χαράν, εν τή νηδύϊ δεξαμένη Αγνή, σκυθρωπάζουσαν πονηραίς εργασίαις, τήν ψυχήν μου πλήρωσον χαράς, πρός φώς οδηγούσά με.

Ήχος πλ. α' Χαίροις ασκητικών

Στίχ. α'. Εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Λύσόν μου τής καρδίας Σωτήρ, τήν εκ δαιμόνων γενομένην μοι πώρωσιν, καί δός μοι δακρύων όμβρους, τής μετανοίας ώς άν, τά πολλά θρηνήσω μου εγκλήματα, καί πάν τό ρυπαίνον, τόν λογισμόν μου ρυφθήσωμαι, καί τού τής λήθης, σκοτασμού λυτρωθήσωμαι, καί αρθήσωμαι, πρός καλών κατανόησιν, πρόσχες μοι καί εισάκουσον, ιλάσθητι Κύριε, καί τήν αθλίαν ψυχήν μου, τών τυραννούντων απάλλαξον, παθών όπως εύρω, εν σοί άνεσιν καί πράττω, τά σά θελήματα.

Στίχ. β'. Ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Χείλη μεμολυσμένα κινώ, καί ρυπαράς χείρας πρός σέ Υπεράγαθε, καρδίαν συγκεχωσμένην, τοίς πονηροίς λογισμοίς, οφθαλμούς τυφλώττων ο πανάθλιος, ψυχήν περιφέρω, εσκοτισμένην τοίς πάθεσι, καί ταίς ατόποις, ηδοναίς ο παμβέβηλος συγκαλύπτομαι, καί ουκ έχω ανάνευσιν, έκτεινον τάς αχράντους σου, παλάμας φιλάνθρωπε, σώσόν με Σώτερ βοώ σοι, καί μολυσμού αποκάθαρον, πολλών εγκλημάτων, καί δεινών επερχομένων, ως πολυεύσπλαγχνος.

Στίχ. γ'. Από φυλακής πρωϊας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωϊας ελπισάτω Ισραήλ επί τόν Κύριον.

Ψύξον τούς οχετούς Ιησού, τούς θολερούς, καί τούς χειμάρρους ανάστειλον, καί όμβρους πολλών δακρύων, εν κατανύξει ψυχής, αγαθέ παράσχου τή καρδία μου, ιδού απεμάκρυνα, από σού ως ο Άσωτος, καί εγυμνώθην, από πάσης θελήσεως, σής χρηστότητος, πολυέλεε Κύριε, ήμαρτον μή παρίδης με, μή λάβη με τέλεον, ώσπερ υπεύθυνον όντα, ο αλαζών καί παμπόνηρος, εχθρός αλλά τάχει, τής αυτού με τυραννίδος, Δέσποτα λύτρωσαι.

Έτερα τού Προδρόμου, όμοια

Στίχ. δ'. Ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος, καί πολλή παρ' αυτώ, λύτρωσις. καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραήλ έκ πασών τών ανομιών αυτού.

Ρεύμα σφοδρόν καί πάνυ δεινόν, τής καταιγίδος τών παθών τή καρδία μου, εχύθη καί κατακλύζει, καί εις βυθόν ζοφερόν, συνωθεί ατόπου απογνώσεως, αυτός αοράτω, επιστασία σου φάνηθι, καί τή ισχύϊ, τής σεπτής συμπαθείας σου, τούτο ξήρανον, καί εις τέλος αφάνισον, ρείθρά μοι παρεχόμενος, πλημμύρη αοίδιμε, τά καταρδεύοντα φρένας, καί νούν καί έννοιαν άπασαν, δι' ών εκβλαστάνειν, ιλασμόν καί σωτηρίαν, δίδου μοι Πρόδρομε.

Στίχ. ε'. Αινείτε τόν Κύριον πάντα τά έθνη, επαινέσατε αυτόν, πάντες οι λαοί.

Όλην μου τήν καρδίαν σοφέ, καί τήν διάνοιαν εν σοί ανατέθεικα, γενού μοι θερμός προστάτης, καί σωτηρίας ελπίς, βοηθός καί φύλαξ, καί κραταίωμα, φρουρός ασφαλέστατος, κυβερνήτης πανάριστος, λιμήν καί τείχος, εκ κινδύνων ρυόμενος, εξ εχθρών δεινών, αφαρπάζων με Πρόδρομε, έχεις γάρ απροσμάχητον, πρεσβείαν καί δύναμιν, έχεις παμμάκαρ αμέτρους, τούς οικτιρμούς καί συμπάθειαν, δι' ών σκέπε φρούρει, διαφύλαττε διδούς μοι, τό μέγα έλεος.

Στίχ. ς'. Ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού Κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Δός μοι κατατρυφήσαι τής σής, ευπρεπεστάτης, καί λαμπράς ωραιότητος, καθάρας τόν ρύπον πάντα, τής εμπαθούς βιοτής, διά μετανοίας καί δακρύων μου, καί γάρ σύ επίστασαι, τής ψυχής μου τόν έρωτα, τόν θείον πόθον, καί τό φίλτρον τό άμετρον, όπερ κέκτημαι, μεγαλύνων σε Πρόδρομε, πλήρωσόν μου τήν έφεσιν, κάν μέγα τό αίτημα, κάν υπερβαίνη τά μέτρα, τής ταλαιπώρου αξίας μου, Χριστόν ικετεύων, τόν παρέχοντα τώ κόσμω, τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον όμοιον

Στήσον τούς ποταμούς τών παθών, τής αμαρτίας μου τό πέλαγος ξήρανον, τώ ρείθρω τής σής πρεσβείας, καί πρός λιμένα Θεού, θείων θελημάτων εγκαθόρμισον, εχθρούς καθ' εκάστην, τούς τήν ψυχήν μου εκθλίβοντας, καί ταίς ατόποις, ηδοναίς εκταράττοντας, καταπόντισον, απωλείας εις βάραθρα, πλήρωσον ευφροσύνης καί χαράς τήν καρδίαν μου, λύσον τό νέφος βοώ σοι, τής αθυμίας μου Πάναγνε, Χριστόν δυσωπούσα, τόν παρέχοντα, τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

Απόστιχα Κατανυκτικά

Κύριε, αμαρτάνων ου παύομαι, φιλανθρωπίας αξιούμενος, ου γινώσκω, νίκησόν μου τήν πώρωσιν, μόνε αγαθέ, καί ελέησόν με.

Στίχ. Α'. Πρός σέ ήρα τούς οφθαλμούς μου, τόν κατοικούντα εν τώ ουρανώ. Ιδού, ως οφθαλμοί δούλων εις χείρας τών κυρίων αυτών, ως οφθαλμοί παιδίσκης εις χείρας τής κυρίας αυτής, ούτως οι οφθαλμοί ημών πρός Κύριον τόν Θεόν ημών, έως ού οικτιρήσαι ημάς.

Κύριε, καί τόν φόβον σου πτοούμαι, καί τό πονηρόν ποιείν ου παύομαι, τίς εν δικαστηρίω τόν δικαστήν ου πτοείται; ή τίς ιαθήναι βουλόμενος, τόν ιατρόν παροργίζει ως καγώ; Μακρόθυμε Κύριε, επί τή ασθενεία μου σπλαγχνίσθητι, καί ελέησόν με.

Μαρτυρικόν

Στίχ. Β'. Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, ότι επί πολύ επλήσθημεν εξουδενώσεως, επί πλείον επλ ήσθη η ψυχή ημών, τό όνειδος τοίς ευθηνούσι, καί η εξουδένωσις τοίς υπερηφάνοις.

Τόν θυρεόν τής πίστεως περιβαλλόμενοι, καί τώ τύπω τού Σταυρού, εαυτούς διαναστήσαντες, πρός τάς βασάνους ανδρείως απηυτομόλησαν, καί διαβόλου τήν πλάνην καί τό θράσος κατήργησαν, οι Αγιοί σου Κύριε. Αυτών ταίς ικεσίαις, ως παντοδύναμος Θεός, τώ κόσμω τήν ειρήνην κατάπεμψον, καί ταίς ψυχαίς ημών τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Μακαρίζομέν σε Θεοτόκε Παρθένε, καί δοξάζομέν σε οι πιστοί κατά χρέος, τήν πόλιν τήν άσειστον, τό τείχος, τό άρρηκτον, τήν αρραγή προστασίαν, καί καταφυγήν τών ψυχών ημών.

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Κατανυκτικά

Ήχος πλ. α'

Κριτού καθεζομένου, καί Αγγέλων εστώτων, σάλπιγγος ηχούσης, καί φλογός καιομένης, τί ποιήσεις ψυχή μου, απαγομένη εις κρίσιν, τότε γάρ τά δεινά σου παρίστανται, τά κρυπτά σου ελέγχονται εγκλήματα. Διό πρό τέλους βόησον, ο Θεός Ιλάσθητι μοι, καί σώσόν με.

Ψυχή, τά ώδε πρόσκαιρα, τά δέ εκεί αιώνια, ορώ τό δικαστήριον, καί επί θρόνου τόν Κριτήν, καί τρέμω τήν απόφασιν, λοιπόν σπουδή επίστρεψον, η κρίσις ασυγχώρητος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Τόν συνάναρχον Λόγον

Η τό άνθος τό θείον, ρίζα βλαστήσασα, κιβωτέ καί λυχνία καί στάμνε πάγχρυσε, αγία τράπεζα Χριστόν, τόν άρτον ζωής φέρουσα, ως Υιόν σου καί Θεόν, εκδυσώπησον αυτόν, σύν τώ αγίω Προδρόμω, τού οικτειρήσαι καί σώσαι, τούς Θεοτόκον ομολογούντάς σε.

Μετά την β' Στιχολογίαν

Καθίσματα Κατανυκτικά

Θρήνησον ψυχή μου, τήν εαυτής ραθυμίαν, θέλησον λοιπόν πρό τελευτής επιστρέψαι, θορύβων απόστηθι βιωτικών, Θεώ προσκολλήθητι τώ αγαθώ, καί σώσει σε, ως μόνος φιλάνθρωπος.

Τόν συνάναρχον Λόγον

Τήν φωνήν τού Κυρίου τού αρχιποίμενος, ακουσώμεθα πάντες οι αμαρτήσαντες, δι' ημάς γάρ επί γής σαρκί επέφανεν, εις μετάνοιαν καλών, τούς κατ' εμέ αμαρτωλούς, θαρσείτε καί μή θροείσθε, μικρός γάρ εστιν ο κόπος, αλλά γλυκεία η ανταπόδοσις.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον όμοιον

Τό εξαίσιον θαύμα τό τής συλλήψεως, καί ο άφραστος τρόπος ο τής κυήσεως, εν σοί εγνώσθη αληθώς, ώ Αειπάρθενε, καταπλήττει μου τόν νούν, καί εξιστά τόν λογισμόν, η δόξα σου Θεοτόκε, τοίς πάσιν εφηπλωμένη, πρός σωτηρίαν τών ψυχών ημών.

Μετά τήν γ' Στιχολογίαν

Καθίσματα Κατανυκτικά

Τό συνάναρχον Λόγον

Ελισάβετ στειρώσεως ηλευθέρωται, η Παρθένος δέ πάλιν παρθένος έμεινεν, ότε φωνή τού Γαβριήλ γαστρί συνέλαβεν, αλλ' εν νηδύϊ προσκιρτά, τόν εν γαστρί παρθενική, Θεόν προγνούς καί Δεσπότην, ο Πρόδρομος Ιωάννης, εις σωτηρίαν ημών σαρκούμενον.

Μαρτυρικόν

Τών αγίων Μαρτύρων τά κατορθώματα, ουρανών αι Δυνάμεις υπερεθαύμασαν, ότι εν σώματι θνητώ, τόν ασώματον εχθρόν, τή δυνάμει τού Σταυρού, αγωνισάμενοι καλώς, ενίκησαν αοράτως, καί πρεσβεύουσι τώ Κυρίω, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Πήτηρ Θεού Παναγία, τό τείχος τών Χριστιανών, επιτάχυνον ρύσαι λαόν σου, συνήθως κραυγάζοντά σοι εκτενώς. Αντιτάχθητι αισχροίς, καί αλαζόσι λογισμοίς, ίνα βοώμέν σοι. Χαίρε Αειπάρθενε.

Κανών Κατανυκτικός, ού η Ακροστιχίς,

άνευ τών Θεοτοκίων.

Ιλασμόν, Χριστέ, πταισμάτων δίδου. Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος πλ. α'

Ο Ειρμός

Γήν εφ' ήν ουκ έλαμψεν, ουκ είδεν ήλιος ποτέ, άβυσσον, ήν ουχ εώρακε γυμνήν, τό κύτος ουρανού, Ισραήλ διώδευσεν αβρόχως Κύριε, καί εισήγαγες αυτόν, εις όρος αγιάσματός σου, άδοντα ψάλλοντα, επινίκιον ωδήν.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ιλασμόν μοι δώρησαι, τών πεπραγμένων μοι Σωτήρ, καί άνες μοι, πρό τού ένθεν απελθείν, κάθαρον πολλής, σηπεδόνος Κύριε, ο καθαρίσας λεπρούς, καί αξίωσον καμέ αμέμπτως παραστήναί σοι, μέλλοντι έρχεσθαι, κρίναι ζώντας καί νεκρούς.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Λήμην ήν περίκειμαι, τοίς τής ψυχής μου οφθαλμοίς, κωλύουσαν, μή οράν σου τάς αυγάς, άς επιφανείς, εφ' ημάς εξήπλωσας, Ήλιε άδυτε, ταύτην κάθαρον Σωτήρ, καί δίδου ενοπτρίζεσθαι, Κύριε εύσπλαγχνε, τών χαρίτων σου τό φώς.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Άγρυπνοι γενόμενοι, τών προσταγμάτων τού Χριστού, φύλακες, εκοιμίσατε εχθρού κακίαν άπασαν, Αθληταί μακάριοι, διό βαρούμενον ύπνω τών αμαρτιών, πρός μετανοίας δέομαι, θείαν εγρήγορσιν, διεγείρατε καμέ.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σαρκί συμπλεκόμενοι, τώ πολεμήτορι εχθρώ, Μάρτυρες, ετροπώσασθε αυτόν τώ όπλω τού Σταυρού, καί αιμάτων ρεύμασι κατεποντίσατε, καί στεφάνους εκ Θεού, τής νίκης εκομίσασθε, άδοντες ψάλλοντες, επινίκιον ωδήν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ρύσαι συνηθείας με, αγνή Παρθένε πονηράς, στήριξον, επί πέτραν εντολών, περιτρεπόμενον μεθοδείαις Δέσποινα, τού παλαιού πτερνιστού, καί αξίωσον καμέ, Χριστώ ευαρεστήσαι καλώς, άδοντα ψάλλοντα, επινίκιον ώδήν.

Κανών τού τιμίου Προδρόμου, ού η Ακροστιχίς.

Βαπτιστά, τήν δε τήν παράκλησιν δέχου. Ιωσήφ.

Ο Ειρμός

Ίππον καί αναβάτην, εις θάλασσαν ερυθράν, ο συντρίβων πολέμους, εν υψηλώ βραχίονι, Χριστός εξετίναξεν, Ισραήλ δέ έσωσεν, επινίκιον, ύμνον άδοντα.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Βίον καθηγνισμένον, ζωήν τε άϋλον, επεδείξω Προφήτα, εν υλικώ τώ σώματι, διό δυσωπούμέν σε, μιμητάς σου έργασαι, τούς εν πίστει σε μακαρίζοντας.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Άβυσσον καταδύσας, τής ευσπλαγχνίας Χριστόν, ποταμίοις εν ρείθροις, αυτόν δυσώπει Πρόδρομε, ξηράναι τήν άβυσσον, τών κακών μου δέομαι, καί φωτίσαι μου τήν διάνοιαν.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Πρόδρομε τού Σωτήρος, εκ μετανοίας μοι, αφορμάς προξενούσας, κατάνυξιν δοθήναί μοι, βορβόρου με πλύνουσαν, αμαρτίας αίτησαι, τόν φιλάνθρωπον ικετεύω σε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τέτοκας απορρήτως, ωδίνων άνευθεν, όν Πατήρ πρό αιώνων, αρρεύστως απεγέννησε, πανύμνητε Δέσποινα, όν δυσώπει σώζεσθαι, από πάσης βλάβης, τούς σοί προστρέχοντας.

Ωδή γ'

Ο Ειρμός

Σαλευομένην τήν καρδίαν μου Κύριε, τοίς κύμασι τού βίου στερέωσον, εις λιμένα εύδιον, καθοδηγών ως Θεός.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Μετανοείν σοι τώ Θεώ επαγγέλλομαι, καί πάλιν αμαρτάνων τί γένωμαι; πώς σοι εποφθήσωμαι, ηνίκα κρίνης τήν γήν.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ότι εν γνώσει καί αγνοία ημάρτηκα, τώ πάντα γινώσκοντι προσέρχομαι, καί προσπίπτω σοι, δέξαι με ώσπερ τόν Άσωτον.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νενεκρωμένω λογισμώ οι παράνομοι, τούς τήν ζωήν ποθούντας ηκίζοντο, νικηφόρους Μάρτυρας, Ομολογούντας Χριστόν.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Χοροί Μαρτύρων τοίς χοροίς ηριθμήθησαν, τών νοερών Αγγέλων ισάγγελοι, γεγονότες χάριτι, τού θείου Πνεύματος.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τής μετανοίας πύλας νύν μοι υπάνοιξον, πύλη φωτός Παρθένε καί είσοδον, τών παθών απόκλεισον, τής ταπεινής μου ψυχής.

Κανών τού Προδρόμου

Ο Ειρμός

Ο πήξας επ' ουδενός, τήν γήν τή προστάξει σου, καί μετεωρίσας ασχέτως βρίθουσαν, επί τήν ασάλευτον Χριστέ, πέτραν τών εντολών σου, τήν Εκκλησίαν σου στερέωσον, μόνε αγαθέ καί φιλάνθρωπε.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ιάσεις τοίς προσιούσι πίστει τώ οίκω σου, θαυμαστέ προφήτα πηγάζων πάντοτε, ίασαι τά πάθη τής εμής, καρδίας δυσωπώ σε, τά παναθλίως συμφυέντα μοι, εξ απροσεξίας πανόλβιε.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Στενάζω καί οδυρμοίς συνέχομαι πάντοτε, εννοών τό βήμά σου τό αδέκαστον, μόνε δικαιότατε Κριτά, εν ώ με ικεσίαις, τού Βαπτιστού σου ακατάκριτον, Κύριε Θεέ μου συντήρησον.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Τής νέας καί παλαιάς μεσίτης γενόμενος, μεσιτείαις θείαις ένδοξε Πρόδρομε, πεπαλαιωμένον με πολλαίς, βοώ σοι αμαρτίαις. Τή μετανοία καινοποίησον, όπως εν αινέσει γεραίρω σε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Αγία Παρθενομήτορ μόνη Πανύμνητε, εγκλημάτων μώμου ημάς απάλλαξον, φώτισον ημών τόν λογισμόν, αγίασον καρδίαν, καί αιωνίου ημάς λύτρωσαι, πάντας καταδίκης δεόμεθα.

Ωδή δ

Ο Ειρμός

Ακήκοα Κύριε, τήν ακοήν σου καί εφοβήθην, κατενόησα τήν οικονομίαν σου, καί εδόξασά σε, μόνε φιλάνθρωπε.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ρημάτων σου Κύριε, καταφρονήσας φωταγωγούντων, σκότους έργα έπραξα, καί πτοούμαί σου, τό εκείθεν μέγα κριτήριον.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ιστίω πτερώσωμεν, ενθέου φόβου ψυχής τό σκάφος, πρός λιμένα τε μετανοίας φθάσωμεν, τών κακών φυγόντες τά κύματα.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σταλάζοντα Μάρτυρες γλυκασμόν, ώφθητε θεία όρη, καί παράδεισος θεοφύτευτος, ζωής ξύλον, έχοντες τόν Κύριον.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τοξεύμασιν Άγιοι, υπομονής τε καί καρτερίας, κατεσφάξατε πολεμίους δαίμονας, καί στεφάνους δόξης ελάβετε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η πάναγνος Δέσποινα, αμαρτανόντων η προστασία, τών πιπτόντων θεία επανόρθωσις, ως Θεόν τεκούσα δοξάζεται.

Κανών τού Προδρόμου

Ο Ειρμός

Τήν θείαν εννοήσας σου κένωσιν, προβλεπτικώς ο Αββακούμ, Χριστέ εν τρόμω εβόα σοι. Εις σωτηρίαν λαού σου, τού σώσαι τούς χριστούς σου ελήλυθας.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Τά άνω κατοικήσας βασίλεια, ως στρατιώτης αληθής, τού Βασιλέως Χριστού Βαπτιστά, αυτόν δυσώπει απαύστως, λαόν κατοικτειρήσαι τιμώντά σε.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ηγίασεν εκ μήτρας σε Κύριος, ο προειδώς τό ευγενές, τής σής καρδίας αοίδιμε, αυτόν ικέτευε πάντας, ημάς καθαγιάσαι δεόμεθα.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Νεκροίς ευηγγελίσω τήν έλευσιν, τού νεκρωθέντος δι' ημάς, αυτόν ικέτευε Πρόδρομε, νενεκρωμένον ζωώσαι, καμέ ταίς αμαρτίαις καί σώσαί με.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Δεσμοίς προσομιλήσας μακάριε, καί φυλακαίς διά Χριστόν, δεσμά κακών μου διάλυσον, καί τά σεπτά με φυλάττειν, προστάγματα δυνάμωσον δέομαι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ελέησόν με μόνη Πανύμνητε, τόν ελεήμονα Θεόν, υπερβολή αγαθότητος, ανερμηνεύτως τεκούσα, καί ρύσαι αιωνίου κολάσεως.

Ωδή ε'

Ο Ειρμός

Τήν τάλαιναν ψυχήν μου, νυκτομαχούσαν τώ σκότει τών παθών, προφθάσας οίκτειρον, καί λάμψον νοητέ Ήλιε, ημεροφαείς ακτίνας εν εμοί, τού διατμήξαι τήν νύκτα τό φώς.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Εξ έργων σωτηρία, εμοί ουκ έστι, πολλά γάρ επί τής γής, ο τάλας ήμαρτον, καί τρέμω τό φρικτόν βήμά σου, ότε κατακρίναι μέλλεις ο Θεός, τούς παραβάτας τών σών εντολών.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Πώς άφρων εγενόμην, πώς εσκοτίσθην ποιών τό πονηρόν; πώς ου συνήκά σου τόν φόβον; αλλ' εις γήν νένευκα, καί εξωμοιώθην κτήνεσι πολλοίς; επίστρεψόν με Θεέ τού παντός.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τό νέφος τών Μαρτύρων, διεσκέδασαν τά νέφη τών πικρών βασάνων, καί ηϋγασαν ημέραν αληθούς γνώσεως, καί πολυθεϊας έλυσαν αχλύν, καί πρός τό άδυτον έφθασαν φώς.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Αγίασον τόν νούν μου, ταίς τών αγίων Μαρτύρων σου, Χριστέ πρεσβείαις δέομαι, καί δείξον φωτισμού έμπλεων, καί τής αιωνίου δόξης κοινωνόν, ίνα δοξάζων υμνώ σε Σωτήρ.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Θεόν αρρήτω Λόγω, Παρθενομήτορ εκύησας, ημίν πάσι μετάνοιαν διδούντα, τοίς πολλά πταίουσι, διά μεσιτείας σου τής αγαθής, καταφυγή τών πιστών καί λιμήν.

Κανών τού Προδρόμου

Ο Ειρμός

Ο αναβαλλόμενος φώς ως ιμάτιον, πρός σέ ορθρίζω, καί σοι κραυγάζω, τήν ψυχήν μου φώτισον, τήν εσκοτισμένην, Χριστέ ως μόνος εύσπλαγχνος.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Τέτοκε στειρεύουσα γαστήρ σε Πρόδρομε, τάς στειρευούσας καλών καρδίας, ευτέκνους δεικνύοντα, εγκάρποις σου λόγοις, διό σε μακαρίζομεν.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ήνθησας ως εύοσμον κρίνον αοίδιμε, εν ταίς ερήμοις, διό βοώ σοι. Τής ψυχής μου Πρόδρομε, πάσαν δυσωδίαν, κακίας αποδίωξον.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Νόμου μέσον έστηκας σοφέ καί χάριτος, διό κραυγάζω. Τροπούμενόν με αμαρτίας Πρόδρομε, νόμω οικτειρήσαι, τόν Κύριον ικέτευε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Πύλη αδιόδευτε τής δόξης Άχραντε, διάνοιξόν μοι τής μετανοίας πύλας, προξενούσας μοι τάς θείας εισόδους, καί τήν εκεί κατάπαυσιν.

Ωδή ς'

Ο Ειρμός

Ως τόν Προφήτην τού θηρός, ερρύσω Κύριε, καμέ τού βυθού τών ακαθέκτων παθών, ανάγαγε δέομαι, ίνα προσθήσω τού επιβλέψαι με, πρός Ναόν τόν άγιόν σου.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ιδού καιρός επιστροφής, καγώ κατάκειμαι, ύπτιος αεί, αναισθησία πολλή, κρατούμενος πάντοτε Λόγε, τήν πώρωσιν τής καρδίας μου, διαλύσας ελέησόν με.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Στενάζοντα ως ποτέ, τόν Τελώνην οίκτειρον, οικτίρμον Χριστέ, καί ώς τήν Πόρνην θερμώς, δακρύειν αξίωσον, ίνα εκπλύνω καγώ τόν βόρβορον, τών πολλών μου εγκλημάτων.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Μεγαλομάρτυρες Χριστού, μεγάλως πταίσαντα, μεγάλης φλογός τής εν γεέννη εκεί, μενούσης με ρύσασθε, ίνα μεγάλως καγώ πανένδοξοι, τήν υμών δοξάζω μνήμην.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Αγωνισάμενοι καλώς, λαμπρώς εστέφθησαν οι Αθληταί σου, ζωαρχική δεξιά, ώ Θεέ καί Κύριε, διό τούτων σεπταίς παρακλήσεσι, σώσον πάντα τόν λαόν σου.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Θεοχαρίτωτε σκηνή, τού αγιάσματος σεπτή κιβωτέ, λυχνία θείου φωτός, άρτου ζωής τράπεζα, Λόγου παλάτιον έμψυχον, οίκον Πνεύματός με δείξον.

Κανών τού Προδρόμου

Ο Ειρμός

Μαινομένην κλύδωνι, ψυχοφθόρω Δέσποτα Χριστέ, τών παθών τήν θάλασσαν κατεύνασον, καί εκ φθοράς, ανάγαγέ με ως εύσπλαγχνος.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Απορρήτοις λάμψεσι, διαλάμπων Πρόδρομε Χριστού, ενεργεί πρεσβεία σου καταύγασον, τάς καρδίας τών ευσεβώς ανυμνούντων σε.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ραθυμίας ύπνω με, συσχεθέντα Πρόδρομε Χριστού, καταυγάσας χάριτι διέγειρον, τού προθύμως τά θεία πράττειν θελήματα.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Από πάσης θλίψεως, εναντίας λύτρωσαι ημάς, τούς προστάτην θείόν σε πλουτήσαντας, καί πρεσβευτήν πρός τόν Δεσπότην μακάριε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Καταιγίς χειμάζει με, αμαρτίας Άχραντε αγνή, σπεύσον εξελέσθαι με εισάγουσα, μετανοίας πρός τούς λιμένας Πανάμωμε.

Ωδή ζ'

Ο Ειρμός

Πυρός σβεστήριον, τών παίδων η προσευχή, δροσίζουσα κάμινον, κήρυξ τού θαύματος μή φλογίζουσα, μηδέ συγκαίουσα, τούς υμνολόγους Θεού, τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Τάς ανομίας μου, τάς αδικίας μου Σωτήρ, τά άπειρα πταίσματα, Χριστέ συγχώρησον, καί μελλούσης με ρύσαι κολάσεως, διά τό πλήθος τών σών οικτιρμών.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ώσπερ ο Άσωτος, κατεδαπάνησα νύν, τόν πλούτον όν είληφα, καί λιμώ φθείρομαι, υστερούμενος ενθέου βρώσεως, μετανοούντα Σωτήρ, δέξαι καί σώσόν με.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νεκρόν ειργάσασθε, τόν πολεμούντα εχθρόν, τά μέλη νεκρούμενοι, πολλαίς κολάσεσιν, αξιάγαστοι Κυρίου Μάρτυρες, διό οι πιστοί ευσεβώς, ευφημούμεν υμάς.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Δαιμόνων φάλαγγας, τυράννων πάσαν πληθύν, τοξεύμασι Μάρτυρες, ετραυματίσατε, καρτερίας τε καί γενναιότητος, καί πρός ζωήν αληθή, μετετέθητε νύν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Λιμήν σωτήριος, εδείχθης πάσιν Αγνή, παθών τό κλυδώνιον καταπραϋνουσα, πρός γαλήνην τε πάντας μετάγουσα, τής μετανοίας σεμνή, τούς εν γή ταπεινούς.

Κανών τού Προδρόμου

Ο Ειρμός

Ο υπερυψούμενος, τών Πατέρων Κύριος, τήν φλόγα κατέσβεσε, τούς Παίδας εδρόσισε, συμφώνως μελωδούντας, ο Θεός ευλογητός εί.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Λόγοις δυσωπούμέν σε, τόν τού Λόγου Πρόδρομον, πατρώαν ως έλυσας, φωνήν εν τώ τίκτεσθαι, διάλυσον τούς βρόχους, τών ημών αμαρτημάτων.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ήλιε πολύφωτε, λάμψον μετανοίας μοι, σωτήριον έλλαμψιν, καί σκότους με λύτρωσαι παθών παρενοχλουντων, τήν ζοφώδη μου καρδίαν.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Στείραν ψυχήν κέκτημαι, καί καρδίαν άτεκνον, στείρας θείον βλάστημα, καρπούς μετανοίας με, βλαστάνειν εκδυσώπει, Βαπτιστά Χριστού απαύστως.

Τριαδικόν

Στίχ. Αγία Τριάς ο Θεός ελέησον καί σώσον ημάς.

Ίσον τώ Γεννήτορι, τόν Υιόν δοξάζομεν, καί Πνεύμα τό άγιον, Τριάδα αχώριστον, ενθέως μελωδούντες, ο Θεός ευλογητός εί.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Θέον απεκύησας, παιδίον Πανάμωμε, Χριστόν τήν ανάπλασιν, ημών εργαζόμενον, τών πεπαλαιωμένων, τή αρχαία παραβάσει.

Ωδή η'

Ο Ειρμός

Αγγέλων σύστημα, ανθρώπων σύλλογος, τόν Βασιλέα καί Κτίστην τού παντός, Ιερείς υμνείτε, ευλογείτε Λευίται, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ιδού προσώζεσαν, καί κατεσάπησαν, οι τής ψυχής μου μώλωπες Χριστέ, καί ταλαιπωρήσας, κατεκάμφθην διόλου, φαρμάκοις μετανοίας, Σωτήρ ιάτρευσόν με.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Δολίως όφις με, ο πονηρότατος, αποσυλήσας, επλήρωσε κακών, καί στενάζων κράζω. Μή απώση με Λόγε, τόν κατακεκριμένον, καί τεταπεινωμένον.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ου παρετράπητε, κρείττονος στάσεως, τούς τού Σταυρού δέ, Πανεύφημοι εχθρούς, τούς υποσκελίζειν, υμάς υπολαβόντας, επτώσατε τελείως, σοφοί ανατραπέντας.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Υμάς πανεύφημοι, Κυρίου Μάρτυρες, ου πύρ, ου ξίφος, ου θήρες, ου λιμός, ου τροχός μερίζων, ουδέ βάσανος άλλη, κατίσχυσε χωρίσαι, Θεού τού φιλανθρώπου.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Αγγέλών καύχημα, βροτών διάσωσμα, εγγυητής μου γενού, Μήτερ Θεού, όπως επιστρέψω, καί κομίσωμαι λύσιν, τών προημαρτημένων, εν γνώσει καί αγνοία.

Κανών τού Προδρόμου

Ο Ειρμός

Σοί τώ Παντουργώ, εν τή καμίνω Παίδες, παγκόσμιον πλέξαντες, χορείαν έμελπον, Πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Δήμον προχοαίς, ταίς Ιορδάνου λούεις, κηρύττων μετάνοιαν, μέγιστε Πρόδρομε, όθεν βοώ σοι. Τά τών παθών μου ρείθρα, ξήρανον πηγάς μοι, δακρύων επιπέμπων.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Έντρομος γενού, εννοουμένη όλη, ψυχή τό κριτήριον, τού Παντοκράτορος, κράζουσα, οικτίρμον, διά τού Βαπτιστού σου, οίκτειρόν με σώσον, καί τών βασάνων ρύσαι.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Χείλη ρυπαρά, καί μολυνθείσαν γλώσσαν, κινώ σοι πρός δέησιν, άγιε Πρόδρομε, σπεύσον εν τάχει, βοήθει μοι παντοίαις, προσβολαίς τού πλάνου, απαύστως κλονουμένω.

Τριαδικόν

Στίχ. Αγία Τριάς ο Θεός ελέησον καί σώσον ημάς.

Όμβρισον ημίν, Πάτερ Υιέ καί Πνεύμα, Τριάς ομοούσιε, πταισμάτων άφεσιν, όπως τυχόντες, παντελούς σωτηρίας, σέ υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

'Υψωσας ημάς, τώ υψηλώ σου τόκω, βαράθρων συμπτώσεως, θεοχαρίτωτε, όθεν φωναίς σε, χαριστηρίοις πίστει, Κόρη ανυμνούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ'

Ο Ειρμός

Ότι εποίησέ σοι μεγαλεία ο δυνατός, Παρθένον αναδείξας σε, Αγνήν μετά τήν κύησιν, ως τεκούσαν ασπόρως, τόν εαυτής ποιητήν, διό σε Θεοτόκε μεγαλύνομεν.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ίνα σου μεγαλύνω τό μακρόθυμον δυνατέ, μακροθύμησον έτι επ' εμοί, καί μή εκκόψης με, ως τήν άκαρπον Λόγε συκήν, κραυγάζω σοι, όπως τής μετανοίας, καρπούς προσφέρω σοι.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ως φοβερός σύ μόνε κραταιέ καί δυνατέ! καί τίς σου υποστήσεται τήν φοβεράν απειλήν, όταν μέλλης εις κρίσιν αυτός καθέζεσθαι; εν ή συντήρησόν με ακατάκριτον.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σωμάτων αλγηδόνας αλγηδόσι θείαις υμών, εξαίρετε Κυρίου Αθληταί, διό ιάσασθε, τής ψυχής μου τά πάθη χαλεπώτατα, ιατήρες ως όντες εμπειρότατοι.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ηλιακών ακτίνων εξαστράπτει πλέον υμών, η θήκη τών λειψάνων, τάς αυγάς, τής θείας χάριτος, καί λαμπρύνει καρδίας, καί καταυγάζει ψυχάς, τών πίστει Αθλοφόροι ευφημούντων υμάς.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φωτοειδής νεφέλη προηγουμένη νέου λαού, πρός γήν επαγγελίας αληθώς, θεοχαρίτωτε ανεδείχθης, καί πύλη εισάγουσα πρός ζωήν, διό σε Θεοτόκε μεγαλύνομεν.

Κανών τού Προδρόμου

Ο Ειρμός

Ησαϊα χόρευε, η Παρθένος, έσχεν εν γαστρί, καί έτεκεν υιόν τόν Εμμανουήλ, Θεόν τε καί άνθρωπον, ανατολή, όνομα αυτώ, όν μεγαλύνοντες, τήν Παρθένον μακαρίζομεν.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ιδού η ευπρέπεια, τού σού οίκου, οία ουρανός, γνωρίζεται επί γής, Πρόδρομε Χριστού, εν ώ αφικόμενος, αγλαϊαις θείαις φρυκτωρείς, τούς καθ' εκάστην σε, νύν εν τούτω, μακαρίζοντας.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ως υπάρχων γνήσιος, τού Δεσπότου, φίλος Βαπτιστά, φιλείν με τούτον ευθεί, γνώμη ακλινεί, παμμάκαρ καρδίωσον, καί τά πάθη τά φθοροποιά, αποβδελύττεσθαι, συνωθούντα πρός απώλειαν.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Σύ ουκ έφυς κάλαμος, εναντίοις, πνεύμασι σοφέ, κλονούμενος, αλλ' ημών, θείος στηριγμός, καί άσειστον έρεισμα, Εκκλησίας, ήν ταίς σαίς ευχαίς, τήρει ακλόνητον, αποπαύων άπαν σκάνδαλον.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Η τού Κτίστου έλευσις, επί θύραις, τί ούν πενθείς, σαυτήν αθλία ψυχή, ζώσα αμελώς; ανάνηψον βόησον, τώ Κυρίω. Φείσαί μου Σωτήρ, ταίς παρακλήσεσι, τού Προδρόμου ως φιλάνθρωπος.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φωτοφόρον όχημα, τού Ηλίου, ώφθης αληθώς, τού λάμψαντος εκ τών σών, άχραντε αγνή, λαγόνων καί λύσαντος, τής απάτης σκότος χαλεπόν, όθεν εν πίστει σε, κατά χρέος μεγαλύνομεν.

Απόστιχα τών Αίνων, Κατανυκτικά

Οίμοι! τί ωμοιώθην εγώ τή ακάρπω συκή, καί πτοούμαι τήν κατάραν σύν τή εκκοπή; αλλ' επουράνιε γεωργέ, Χριστέ ο Θεός, τήν χερσωθείσάν μου ψυχήν, καρποφόρον ανάδειξον, καί ως τόν Άσωτον υιόν δέξαι με, καί ελέησόν με.

Στίχ. α'. Ενεπλήσθημεν τό πρωϊ τού ελέους σου, Κύριε, καί ηγαλλιασάμεθα καί ηυφράνθημεν έν πάσαις ταίς ημέραις ημών. Ευφρανθείημεν, ανθών ημερών εταπείνωσας ημάς, ετών, ών είδομεν κακά, καί ίδε επί τούς δούλους σου καί επί τά έργα σου, καί οδήγησον τούς υιούς αυτών.

Τά πλήθη τών πταισμάτων μου πάριδε Κύριε, ο εκ Παρθένου τεχθείς, καί πάσας εξάλειψον τάς ανομίας μου, λογισμόν μοι παρέχων επιστροφής, ως μόνος φιλάνθρωπος δέομαι, καί ελέησόν με.

Μαρτυρικόν

Στίχ. β'. Καί έστω η λαμπρότης Κυρίου τού Θεού ημών εφ' ημάς, καί τά έργα τών χειρών ημών κατεύθυνον εφ' ημάς, καί τό έργον τών χειρών ημών κατεύθυνον.

Οι άγιοι Μάρτυρες, επί τής γής ηγωνίσαντο, τώ αέρι ενεκαρτέρησαν, τώ πυρί παρεδόθησαν, τό ύδωρ αυτούς υπεδέξατο, εκείνων εστίν η φωνή. διήλθομεν διά πυρός καί ύδατος, καί εξήγαγες ημάς εις αναψυχήν. Ταίς πρεσβείαις αυτών, ο Θεός ελέησον ημάς.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Η ελπίς τών απηλπισμένων, η ζωή τών απεγνωσμένων, η αντίληψις τών εις σέ προστρεχόντων, αγία Δέσποινα Θεοτόκε Παρθένε, τήν βοήθειάν σου κατάπεμψον ημίν.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Ο Ληστής εν τώ Σταυρώ, Θεόν είναί σε πιστεύσας Χριστέ, ωμολόγησέ σε ειλικρινώς εκ καρδίας. Μνήσθητί μου Κύριε βοών, εν τή Βασιλεία σου.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Ως εδικαίωσας Χριστέ, τήν Πόρνην κλαύσασαν εξ όλης ψυχής, ούτω Δέσποτα, καί εμέ απογνόντα, από πάσης ρύσαι αγαθέ, κολάσεως δέομαι.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Τόν προδραμόντα τού Χριστού, καί ετοιμάσαντα οδούς αγαθάς, μακαρίσωμεν Ιωάννην συμφώνως, όπως τούτου θείαις προσευχαίς, πταισμάτων ρυσθείημεν.

Μαρτυρικόν

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Οι τό ποτήριον Χριστού, πιόντες Μάρτυρες προθύμω ψυχή, θολερών ημάς αμαρτημάτων καί νόσων, επομβρίαις θείων προσευχών, λυτρώσασθε Άγιοι.

Δόξα...

Ακατάληπτε Θεέ, η παντοδύναμος Τριάς καί Μονάς, τού Προδρόμου σου ταίς πρεσβείαις με σώσον, λυτρουμένη σκότους καί φλογός, τής αποκειμένης μοι.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Διά παντός ταίς πονηραίς, Παρθένε πράξεσι σπιλούμενος, σέ τήν άσπιλον τού Δεσπότου Μητέρα, ικετεύω, ρύπου με παντός, καθάρισον Δέσποινα.

Ήχος πλ. α' Χαίροις ασκητικών

Στίχ. α'. Εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Παύσον τάς τών δαιμόνων ορμάς, τάς κατ' εμού επερχομένας φιλάνθρωπε, ζητούντων τού θανατώσαι, τήν ταπεινήν μου ψυχήν, καί καταγαγείν με εις απώλειαν, αυτών τάς βουλάς τε, καί τάς ενέδρας ματαίωσον, τάς καθ' εκάστην, εν νυκτί καί ημέρα τε, καί εκλύτρωσαι, από τούτων με Δέσποτα, παύσον τό πολυτάραχον, τού βίου κλυδώνιον, ρύσαι γεέννης καί σκότους, τού αιωνίζοντος δέομαι, Χριστέ όταν έλθης, κρίναι κόσμον μετά δόξης, ως υπεράγαθος.

Στίχ. β'. Ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Βίβλων ανοιγομένων Χριστέ, εν τή ημέρα τής φρικτής παρουσίας σου, καί πάντων παρισταμένων, τώ κριτηρίω τώ σώ, καί αποβλεπόντων τήν απόφασιν, πυρός πρό τού βήματος, ελκομένου καί σάλπιγγος, σφοδρώς ηχούσης, τί ποιήσω ο άθλιος, ελεγχόμενος, υπό τής συνειδήσεως, καί καταδικαζόμενος, εις φλόγα τήν άσβεστον. Δέομαι ούν πρό τού τέλους, λύσιν ευρείν τών πταισμάτων μου, Χριστέ ο Θεός μου, ο δωρούμενος τώ κόσμω, τό μέγα έλεος.

Στίχ. γ'. Από φυλακής πρωϊας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωϊας ελπισάτω Ισραήλ επί τόν Κύριον.

Ήρας επί τών ώμων Χριστέ, τόν σόν Σταυρόν, επί τό πάθος ερχόμενος, καί τύπον ημίν παρέσχες, εν σοί τοίς θέλουσι ζήν, πώς συνδοξασθώμέν σοι καί ζήσωμεν, αυτός καταξίωσον, καί ημάς συμμετόχους σοι, τών παθημάτων, καί τής δόξης γενήσεσθαι, τήν σήν νέκρωσιν, εαυτοίς περιφέροντας, νέκρωσόν μου φιλάνθρωπε, σαρκός τά σκιρτήματα, καί εκ τού θείου σου φόβου, μέλη τά ταύτης καθήλωσον, νεκρόν πρός τόν κόσμον, ζώντα δέ ταίς εντολαίς σου, μόνον ποιήσας με.

Έτερα, τής Θεοτόκου, όμοια

Στίχ. δ'. Ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος, καί πολλή παρ' αυτώ, λύτρωσις. καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραήλ έκ πασών τών ανομιών αυτού.

Κλαίω καί σκυθρωπάζω πικρώς, κατανοών τό φοβερόν λογοθέσιον, εξ έργων μή κεκτημένος, απολογίας μικράς, αφορμήν ο τάλας, διό δέομαι, πρίν ή επιφθάση με, τέλος βίου τό άδηλον, πρό τής δρεπάνης, πρό θανάτου, πρό κρίσεως, πρό τού μέλλειν με, τάς ευθύνας εισπράττεσθαι, ένθα τό πύρ τό άσβεστον, καί σκότος εξώτερον, όπου ο σκώληξ εκείνος, ο κατεσθίων τούς πταίοντας, Αγνή τών πταισμάτων, απολύτρωσίν μοι δίδου, καί μέγα έλεος.

Στίχ. ε'. Αινείτε τόν Κύριον πάντα τά έθνη, επαινέσατε αυτόν, πάντες οι λαοί.

Θρόνος Χερουβικός αληθώς, ως υπερτέρα τών κτισμάτων γεγένησαι, εν σοί γάρ ο θείος Λόγος, τήν ημετέραν μορφήν, αναπλάσαι θέλων κατεσκήνωσε, καί σού εξελήλυθε, σαρκοφόρος ως εύσπλαγχνος, Σταυρόν καί πάθος, δι' ημάς κατεδέξατο, καί Ανάστασιν, ως Θεός εδωρησατο, όθεν ως καταλλάξασαν, ημών τήν κατάκριτον, φύσιν τώ Πλάστη σύν τούτω, ευχαριστούντές σοι κράζομεν. Παράσχου πταισμάτων, τήν συγχώρησιν ευχαίς σου, ημίν καί έλεος.

Στίχ. ς'. Ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού Κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Ρείθρα δακρυρροϊας εμής, τής εξ ομμάτων μου, Υιέ ποθεινότατε, ο χρόνος ξηράναι όλως, ου κατισχύσει ποτέ, η Αγνή θρηνούσα απεφθέγγετο, σύ φώς γάρ τό άδυτον, τό φωτίζον φωτίσματι, δι' ού φωστήρες, οι μεγάλοι πεπήγασιν, οι ουράνιοι, καί τό πάν κατουσίωται, τί μοι τό βλέπειν ήλιον, φωτός εμού δύναντος; φώς μου γλυκύ πώς εσβέσθης, ο φωτισμός τού προσώπου μου; Λοιπόν απαλείψω τών δακρύων μου τοίς ρείθροις, κόρας ομμάτων μου.

Δόξα... Καί νύν...

Σταυροθεοτοκίον όμοιον

Άρνα τόν εαυτής η Αμνάς, ποτέ ορώσα πρός σφαγήν επισπεύδοντα, προθύμως κατηκολούθει, ταύτα βοώσα αυτώ. Πού πορεύη, τέκνον μου γλυκύτατον. Χριστέ τίνος χάριν, τόν δρόμον τούτον μακρόθυμε, τρέχεις αόκνως, Ιησού ποθεινότατε, αναμάρτητε, πολυέλεε Κύριε; Δός μοι λόγον τή δούλη σου, Υιέ μου παμφίλτατε, μή με παρέλθης οικτίρμον, σιγών φρικτώς τήν τεκούσάν σε, Θεέ ζωοδότα, ο δωρούμενος τώ κόσμω, τό μέγα έλεος.

Απόστιχα Σταυρώσιμα

Ο Σταυρός σου Χριστέ, ει καί ξύλον οράται τή ουσία, αλλά θείαν περιβέβληται δυναστείαν, καί αισθητώς τώ κόσμω φαινόμενος, νοητώς τήν ημών θαυματουργεί σωτηρίαν, όν προσκυνούντες, δοξάζομέν σε Σωτήρ, ελέησον ημάς.

Στίχ. Α'. Πρός σέ ήρα τούς οφθαλμούς μου, τόν κατοικούντα εν τώ ουρανώ. Ιδού, ως οφθαλμοί δούλων εις χείρας τών κυρίων αυτών, ως οφθαλμοί παιδίσκης εις χείρας τής κυρίας αυτής, ούτως οι οφθαλμοί ημών πρός Κύριον τόν Θεόν ημών, έως ού οικτιρήσαι ημάς.

Μόνον παγέντος τού ξύλου Χριστέ τού Σταυρού σου, η πλάνη πεφυγάδευται, καί η χάρις εξήνθησεν, ου γάρ έτι καταδίκης εστί τιμωρία, αλλά τρόπαιον εδείχθη ημίν σωτηρίας. Σταυρός ημών στήριγμα. Σταυρός ημών καύχημα. Σταυρός ημών αγαλλίαμα.

Μαρτυρικόν

Στίχ. Β'. Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, ότι επί πολύ επλήσθημεν εξουδενώσεως, επί πλείον επλ ήσθη η ψυχή ημών, τό όνειδος τοίς ευθηνούσι, καί η εξουδένωσις τοίς υπερηφάνοις.

Πρεσβεύσατε υπέρ ημών, άγιοι Μάρτυρες, ίνα ρυσθώμεν τών ανομιών ημών, υμίν γάρ εδόθη χάρις, πρεσβεύειν υπέρ ημών.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Χαίροις ασκητικών

Στάσα επί Σταυρού Ιησού, η σέ τεκούσα, θρηνωδούσα ωδύρετο, βοώσα, ου φέρω Τέκνον, προσηλωμένον οράν, επί ξύλου όν περ απεκύησα, εγώ γάρ διέφυγον, τάς ωδίνας ως άνανδρος, καί πώς αρτίως, τή οδύνη συνέχομαι, καί σπαράττομαι, τήν καρδίαν η άμεμπτος; άρτι γάρ εκπεπλήρωται, τό ρήμα ο είρηκεν, ο Συμεών τή καρδία, εμή ρομφαίαν ελεύσεσθαι, αλλ' ώ νύν Υιέ μου, εξανάστηθι καί σώσον, τούς ανυμνούντάς σε.

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Ήχος πλ. α'

Τόπος Κρανίου, Παράδεισος γέγονε, μόνον γάρ ως επάγη τό ξύλον τού Σταυρού, ευθύς εβλάστησε τόν βότρυν τής ζωής, σέ Σωτήρ, εις ημών ευφροσύνην. Δόξα σοι.

Τό ξύλον τού Σταυρού σου, Σωτήρ ημών, τού κόσμου ανεδείχθη σωτήριον, εν αυτώ γάρ βουλήσει προσηλωθείς, τής κατάρας ερρύσω τούς γηγενείς, η πάντων ζωή. Κύριε δόξα σοι.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Τόν συνάναρχον Λόγον

Εν Σταυρώ σε ορώσα Χριστέ η μήτηρ σου, εκουσίως εν μέσω ληστών κρεμάμενον, κοπτομένη μητρικώς, τά σπλάγχνα έλεγεν. Αναμάρτητε Υιέ, πώς αδίκως εν Σταυρώ, ως κακούργος επάγης; τό γένος τό τών ανθρώπων, ζωώσαι θέλων ως υπεράγαθος.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Τόν συνάναρχον Λόγον

Τόν σταυρωθέντα Σωτήρα καί λυτρωτήν ημών, εκουσίως ως οίδε καί ως ηυδόκησεν, ανυμνήσωμεν πιστοί καί προσκυνήσωμεν, ότι προσήλωσε Σταυρώ, τάς αμαρτίας τών βροτών, ρυσάμενος εκ τής πλάνης, τό γένος τό τών ανθρώπων, καί Βασιλείας κατηξίωσεν.

Σταυρόν υπομείνας σού εκουσία βουλή, καί φθοράς τούς ανθρώπους ελευθερώσας Σωτήρ, ανυμνούμεν οι πιστοί καί προσκυνούμέν σε, ότι εφώτισας ημάς, τή δυνάμει τού Σταυρού, καί φόβω δοξάζομέν σε, φιλάνθρωπε καί οικτίρμον, ως ζωοδότην καί Κύριον.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον όμοιον

Τώ Σταυρώ τού Υιού σου θεοχαρίτωτε, τών ειδώλων η πλάνη πάσα κατήργηται, καί τών δαιμόνων η ισχύς καταπεπάτηται, διά τούτο οι πιστοί, κατά χρέος σε αεί, υμνούμεν καί ευλογούμεν, καί Θεοτόκον κυρίως, ομολογούντες μεγαλύνομεν.

Μετά τήν γ' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Τόν συνάναρχον Λόγον

Προφητών αι προρρήσεις ιδού πεπλήρωνται, η αρχαία βουλή σου τό πέρας είληφε, σύ γάρ εκών Παμβασιλεύ, σαρκί επτώχευσας Χριστέ, καί κατεδέξω δι' ημάς, ανελθείν εν τώ Σταυρώ, καί θάνατον υπομείναι, διό δοξάζομεν Λόγε, τήν υπέρ νούν σου συγκατάβασιν.

Μαρτυρικόν

Τά θαύματα τών αγίων σου Μαρτύρων, τείχος ακαταμάχητον, ημίν δωρησάμενος, Χριστέ ο Θεός, ταίς αυτών ικεσίαις, βουλάς εθνών διασκέδασον, τής Βασιλείας τά σκήπτρα κραταίωσον, ως μόνος αγαθός καί φιλάνθρωπος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Τόν συνάναρχον Λόγον

Μεμυκότα σε κόρας, Υιέ παμφίλτατε, οφθαλμοίς καθορώσης, τό φώς μου σβέννυται, ουδέ γάρ ήλιον οράν όλως ανέχομαι, ήθελον Λόγε τούς εμούς, εξορυχθήναι οφθαλμούς, σκοτίσθητι φώς ηλίου, ο γάρ δούς σοι τό φώς εν λόγω, εν τώ Σταυρώ τάς κόρας έμυσε.

Κανών Σταυρώσιμος, ού η Ακροστιχίς.

Τόν κόσμον υψοί Χριστός, υψωθείς ξύλω. Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος πλ. α'

Ο Ειρμός

Ίππον καί αναβάτην, εις θάλασσαν ερυθράν, ο συντρίβων πολέμους, εν υψηλώ βραχίονι, Χριστός εξετίναξεν, Ισραήλ δέ έσωσεν, επινίκιον, ύμνον άδοντα.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Τόν ακαταληψία κατανοούμενον, σαρκωθέντα, καί κόσμω εμφανισθέντα σώματι, ξύλω απηώρησε, βουληθέντα πάλαι, Εβραίων δήμος παρανομώτατος.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ότε τήν καρποφόρον, Χριστέ σε άμπελον, επί ξύλου Εβραίοι, Σταυρού μανέντες ύψωσαν, τότε οίνον έσταξας, ευφροσύνης άπασαν, μέθην Λόγε κακών εξαίροντα.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νόμοις ουχ υποπίπτει, επαίνων Μάρτυρες, η υμών καρτερία, υπέρ γάρ φύσιν πάσαν βροτών, πόνους υπηνέγκατε, καί πρός λήξιν άπονον, εσκηνώσατε ευφραινόμενοι.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Κύματα τών βασάνων, υπερνηξάμενοι, κυβερνήσει τού Λόγου πανεύφημοι, Χριστού Αθληταί, λιμένας εφθάσατε ουρανίους, θείας γαλήνης όντως επαπολαύοντες.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ότε τόν εκ γαστρός σου, τεχθέντα Κύριον, κατενόησας ξύλω αδίκως ανυψούμενον, Παρθένε εδάκρυσας, καί τούτου ύμνησας όντως, τήν άπειρον συγκατάβασιν.

Κανών τής Υπεραγίας Θεοτόκου. ού η Ακροστιχίς.

Πέμπτον πέφυκεν άσμα νύν τή Παρθένω.

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Πύλη τής θείας δόξης η διανοίξασα, Παραδείσου τήν πύλην, τής μετανοίας πύλας μοι, διάνοιξον δέομαι, καί τόν νούν μου φώτισον, τού υμνείν σε θεοχαρίτωτε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Έστησας τού θανάτου τήν ρύμην, τέξασα τόν ζωής, καί θανάτου δεσπόζοντα Πανάμωμε, αυτόν ούν ικέτευε, τά νεκρούντα πταίσματα, τήν ψυχήν μου στήσαι, καί σώσαί με.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μόνην εκ γενεών σε, τήν καλλονήν Ιακώβ, εξελέξατο Λόγος, ο τώ Πατρί συνάναρχος, καί σού σεσωμάτωται, εξ αιμάτων Δέσποινα, διασώζων με μεσιτείαις σου.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Πόκος καθάπερ όμβρον τόν επουράνιον, επί σέ κατελθόντα, κατεδέξω Πάναγνε, διό τά ομβρήματα, τών παθών μου ξήρανον, ικετεύω σε Μητροπάρθενε.

Ωδή γ'

Ο Ειρμός

Ο πήξας επ' ουδενός, τήν γήν τή προστάξει σου, καί μετεωρίσας ασχέτως βρίθουσαν, επί τήν ασάλευτον Χριστέ, πέτραν τών εντολών σου, τήν Εκκλησίαν σου στερέωσον, μόνε αγαθέ καί φιλάνθρωπε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Σταυρούσαι, καί παράδεισος πάλιν ανοίγεται, καί Ληστής πρό πάντων χαίρων εισέρχεται, θνήσκεις Ιησού μου, καί εχθρός ο πλάνος θανατούται, ο νεκρωθείς Αδάμ ζωούται δέ. Δόξα τή πολλή ευσπλαγχνία σου.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Μαραίνεις τής αμαρτίας, φλόγα σταυρούμενος, Ιησού εν ξύλω δι' αγαθότητα, λύεις τήν απάτην δεσμευθείς, γυμνούμενος ενδύεις, καταστολήν δόξης τόν άνθρωπον. Δόξα τή πολλή ευσπλαγχνία σου.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οδείξας αειφανείς, αστέρας τούς Μάρτυρας, ασεβείας σκότος διασκεδάζοντας, τούτων παρακλήσεσι Χριστέ, τήν νύκτα τών παθών μου αποδίωξον, καί φώτισον, τήν εσκοτισμένην καρδίαν μου.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νομίμως οι ευκλεείς, ηρίστευσαν Μάρτυρες, νομίμω πίστει εστεφανώθησαν, καί παρανομούντων τάς βουλάς, εξέκλιναν εμφρόνως, καί τήν τρυφήν τήν θείαν έλαβον, καί τού Παραδείσου τήν οίκησιν.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Υμνούσιν Αγγελικοί, χοροί σε Πανύμνητε, ασυγκρίτως τούτους τήν υπερέχουσαν, τέτοκας Θεόν γάρ έν σαρκί, τόν ξύλω τήν κατάραν, τήν εκ τού ξύλου αφανίσαντα, καί τήν ευλογίαν πηγάσαντα.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τώ βέλει τής αμαρτίας, τραυματισθέντα με, τώ εν σοί φαρμάκω όλον υγείωσον, καί τής συνεχούσης με Αγνή, απάλλαξον οδύνης, τών οδυνών η απαλλάξασα, γένος τών ανθρώπων τώ τόκω σου.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Οι μάτην τήν ταπεινήν, καρδίαν μου θλίβοντες, καί επιζητούντες τού θανατώσαί με, Δέσποινα αόρατοι εχθροί, τή σή καταβληθέντες, επιστασία διαμένουσιν, άπρακτοι, αισχύνης πληρούμενοι.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ναμάτων ζωοποιών με, πλήρωσον Δέσποινα, η τό θείον ύδωρ κόσμω πηγάσασα, τών ανομιών μου τούς δεινούς, ξηράνασα χειμάρρους, καί τής καρδίας μου τά κύματα, θεία σου γαλήνη πραϋνουσα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Παρήλθον τά σκιωδώς, τώ νόμω τελούμενα, τόν γάρ νομοδότην Χριστόν εκύησας, χάριν ιλασμόν καί φωτισμόν, ημίν νομοθετούντα, καί τής κατάρας εξαιρούμενον, άχραντε Παρθένε πανύμνητε.

Ωδή δ'

Ο Ειρμός

Τήν θείαν εννοήσας σου κένωσιν, προβλεπτικώς ο Αββακούμ, Χριστέ εν τρόμω εβόα σοι. Εις σωτηρίαν λαού σου, τού σώσαι τούς χριστούς σου ελήλυθας.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ψυχών τήν παντελή απολύτρωσιν, περιποιούμενος Χριστέ, Πατρός εις χείρας παρέδωκας, τήν παναγίαν ψυχήν σου, εν ξύλω εκουσίως κρεμάμενος.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ο άδικος κριτής κατακρίνει σε, δικαιοκρίτα Ιησού, τεθνάναι ξύλω κρεμάμενον, όπως ημάς δικαιώσης, αδίκω δυσμενεί υποκύψαντας.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ιδείν κατηξιώθητε Μάρτυρες, τά δι' αιώνος αγαθά, κινδύνοις πλείστοις καί θλίψεσι, καί ανηκέστοις βασάνοις, εν γή περιφανώς ομιλήσαντες.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Χειμώνα πειρασμών υπεξήλθετε, καί πρός τό έαρ αμοιβών, επουρανίων εφθάσατε, καί τοίς χοροίς τών Αγγέλων, σεπτοί κατηριθμήθητε Μάρτυρες.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ρομφαία Θεομήτορ δι' ήλθέ σου, ευλογημένη τήν ψυχήν, ηνίκα είδες σταυρούμενον, τόν σόν Υιόν καί εις χείρας, ψυχήν τάς πατρικάς παραθέμενον.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εξ έργων σωτηρία ουκ έστι μοι, υπό τήν σκέπην σου διό, εν πεποιθήσει προσέδραμον, απεγνωσμένον με σώσον, πρεσβείαις σου πανύμνητε Δέσποινα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φωτός τό καθαρόν ενδιαίτημα, Ηλίου όχημα σεπτόν, τήν σκοτισθείσαν καρδίαν μου, τή τών δεινών αμαυρώσει, καταύγασον καί σώσόν με Δέσποινα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Υφάνασα ιστόν εξ αιμάτων σου, παρθενικων τόν ουρανόν, νεφέλαις Κόρη ενδύοντα, καταστολήν αφθαρσίας, απάτη γυμνωθέντα με ένδυσον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Κοιλάδων τών τού βίου ως κρίνον σε, αναλαβών ο πλαστουργός, εκ σού τώ κόσμω διέπνευσε, πνευματικήν ευωδίαν, Παρθένε Παναγία Θεόνυμφε.

Ωδή ε'

Ο Ειρμός

Ο αναβαλλόμενος φώς ως ιμάτιον, πρός σέ ορθρίζω, καί σοι κραυγάζω, τήν ψυχήν μου φώτισον, τήν εσκοτισμένην, Χριστέ ως μόνος εύσπλαγχνος.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ίστασο κρινόμενος δικαιοκρίτα Χριστέ, καί κατακρίνων σαρκί τήν έχθραν, καλάμω τυπτόμενος, καί ελευθερίαν, τελείαν υπογράφων μοι.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Σέ ως εθεάσατο σαρκί κρεμάμενον, Χριστέ εν ξύλω, τό φώς εις σκότος, μετέβαλεν ήλιος, καί γή εσαλεύθη, καί πέτραι διερράγησαν.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τά τής γής πληρώματα καθηγιάσατε, ως πληρωταί γάρ τών θείων νόμων, πανεύφημοι Μάρτυρες, τήν αγιωσύνην, αθλούντες εκληρώσασθε.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι περικαλλέστατοι καί θεαυγέστατοι, οι θείαν δόξαν ενδεδυμένοι, καί απογυμνώσαντες, εχθρού τήν κακίαν, οι Μάρτυρες τιμάσθωσαν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σέ τήν Παναμώμητον Θεού λοχεύτριαν, δι' ής κατάρα απεστειρώθη, καί η απολύτρωσις καί η ευλογία, εδόθη μακαρίζομεν.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εύρω σε βοήθειαν, εξαιρουμένην με, εν ώρα δίκης τής καταδίκης, ότε επί βήματος, τού εκ σού τεχθέντος, Παρθένε παραστήσομαι.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νόμω με τροπούμενον, τής αμαρτίας Αγνή, καί ταίς απάταις τού αλλοτρίου, συνεχώς πλανώμενον, καί κρημνοίς πταισμάτων, ωθούμενον επίστρεψον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Άνθρακα κυήσασα, όν εθεάσατο, ο Ησαϊας κατάφλεξόν μου, τήν ύλην Πανάμωμε, τών αμαρτημάτων, καί φώτισόν με δέομαι.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σάρκα εξ αιμάτων σου, Χριστώ δανείσασα, τά σαρκικά μου Παρθένε πάθη, δι' όλου καθάρισον, καί τής απαθείας, τήν τρίβον μοι υπόδειξον.

Ωδή ς'

Ο Ειρμός

Μαινομένην κλύδωνι, ψυχοφθόρω Δέσποτα Χριστέ, τών παθών τήν θάλασσαν κατεύνασον, καί εκ φθοράς, ανάγαγέ με ως εύσπλαγχνος.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Υψωθείς μακρόθυμε, επί ξύλου πάσας τού εχθρού, τάς επάρσεις έπτωσας, καί έσωσας τούς πεσόντας, διά πολλήν αγαθότητα.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ψυχαί τών Δικαίων σε, επί ξύλου πάλαι τήν ψυχήν, παραδόντα Δέσποτα, ως ήσθοντο αιωνίων Λόγε, δεσμών απελύοντο.

Μαρτυρικόν

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ως στερροί αδάμαντες, τών βασάνων πάσαν τήν πυράν, καρτερία γνώμης υπηνέγκατε, καί τόν εχθρόν, ταπεινωθέντες επτώσατε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Θαυμαστός ο Τόκος σου, ο μεγάλα θαύματα ποιών, καί εν τοίς Αγίοις δοξαζόμενος, Θεοτόκε μόνη, πανθαύμαστε Δέσποινα.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μή καταπιέτω με, ραθυμίας Δέσποινα βυθός, αμαρτίας κύμα μή καλύψαι με, αλλά μόνη η σή πρεσβεία σωσάτω με.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Αγαθόν κυήσασα, ευεργέτην καί δημιουργόν, παναγία Δέσποινα φιλάγαθε, τήν ψυχήν μου, κεκακωμένην αγάθυνον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νόμω προετύπου σε, ηλυχνία τέξασαν τό φώς, τό φωτίσαν Πάναγνε τά σύμπαντα, διό βοώ, Εσκοτισμένον με φώτισον.

Ωδή ζ

Ο Ειρμός

Ο υπερυψούμενος, τών Πατέρων Κύριος, τήν φλόγα κατέσβεσε, τούς Παίδας εδρόσισε, συμφώνως μελωδούντας, ο Θεός ευλογητός εί.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Έστεψαν ακάνθαις σε, Βασιλεύ αθάνατε, δήμος ο παράνομος, προρρίζους εκτέμνοντα, τής πλάνης τάς ακάνθας, ο Θεός ευλογητός εί.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ίνα επενδύσης με, στολήν Λόγε άφθαρτον, γυμνούσαι θελήματι, καί φέρεις εμπτύσματα, καί σταύρωσιν καί πάθος, απαθής ών κατ' ουσίαν.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σύμμορφοι γενόμενοι, παθημάτων Άγιοι, τού πάντων δεσπόζοντος, εικότως υπάρχετε υιοί, καί κληρονόμοι, Βασιλείας ασαλεύτου.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ξύλοις ουκ ενείματε, σέβας αλογώτατον, τόν ξύλω τανύσαντα, χείρας Χριστομάρτυρες, σεβόμενοι ως πάντων, Βασιλέα καί Δεσπότην.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ξένη σου η γέννησις, υπάρχει Πανάμωμε, Θεόν γάρ εγέννησας, τόν ξύλω μαράναντα, τήν φλόγα τής κακίας, καί φωτίσαντα τόν κόσμον.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Υμνώ σε Πανάμωμε, Θεόν υπερύμνητον, ασπόρως γάρ έτεκες, Θεούντα τούς μέλποντας, Παρθένε Παναγία, ο Θεός ευλογητός εί.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νέκρωσον τά πάθη μου, ζωήν η κυήσασα, έγειρόν με κείμενον, εκ τάφου Θεόνυμφε, τού τής αναισθησίας, ίνα πόθω σε δοξάζω.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τόν απειροδύναμον, τήν ημών ασθένειαν, φορέσαντα τέτοκας, Αγνή, όν ικέτευε, δεινώς εξασθενούσαν, θεραπεύσαι τήν ψυχήν μου.

Ωδή η'

Ο Ειρμός

Σοί τώ παντουργώ, εν τή καμίνω Παίδες, παγκόσμιον πλέξαντες, χορείαν έμελπον. Πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ύψιστε Θεέ, επί Σταυρού υψώθης, χολήν ποτιζόμενος, ο γλυκασμός τής ζωής, λόγχη κεντάσαι, εναποσφάττων όφιν, τόν εν Παραδείσω, Αδάμ καταβαλόντα.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Λύεις με δεσμών, τής αμαρτίας Λόγε, θελήσει δεσμούμενος, καί αιωνίοις δεσμοίς, Σώτερ δεσμεύων τόν δυσμενή Βελίαρ, όθεν σου δοξάζω, τό πάθος εις αιώνας.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ώφθητε φωτός, εν μετοχή αϋλω, φώτα όντες δεύτερα, άγιοι Μάρτυρες, σκότος τής πλάνης εξαίροντα, καί πάντων, πιστών τάς καρδίας, φωτίζοντα ενθέως.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ιερουσαλήμ, τής άνω ελευθέρας, υιοί χρηματίζετε, καταφαιδρύνοντες, τών πρωτοτόκων, Μάρτυρες Εκκλησίαν, καί υπερυψούντες, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ίστασο Σταυρώ, κατανοούσα Κόρη, πηγνύμενον Δέσποινα, Χριστόν όν έτεκες, όθεν εβόας. Μή άτεκνόν με δείξης, άναρχε ανάρχου, Πατρός Υιέ καί Λόγε.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η περικαλλής, καί θεαυγής Παρθένος, καλώς ταίς ιδέαις με, κάλλυνον φαίδρυνον, όπως κραυγάζω. Τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Πύλη τού φωτός, τής μετανοίας πύλην, φωταυγή μοι άνοιξον, αποδεικνύουσα πάσαν ευθείαν, οδόν δικαιοσύνης, φέρουσαν εις θείου, θελήματος εισόδους.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Άγιον Αγνή, υπεραγία Λόγον, πιστούς αγιάζοντα, αρρήτως τέτοκας, τούτον δυσώπει, τήν ταπεινήν ψυχήν μου, νύν καθαγιάσαι, κακία μιανθείσαν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ρείθρον διαυγές, πηγή αθανασίας, εκ σού προελήλυθεν, αγία Δέσποινα, όθεν βοώ σοι. Τά ρείθρα τών κακών μου, ξήρανον τοίς όμβροις, τής σής Αγνή πρεσβείας.

Ωδή θ'

Ο Ειρμός

Ησαϊα χόρευε, η Παρθένος έσχεν εν γαστρί, καί έτεκεν Υιόν τόν Εμμανουήλ, Θεόν τε καί άνθρωπον. Ανατολή όνομα αυτώ, όν μεγαλύνοντες, τήν Παρθένον μακαρίζομεν.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ως αμνός ανήρτησαι, επί ξύλου Δέσποτα Χριστέ, τάς σιαγόνας συνθλών, λύκου νοητού, καί τούτου εκ στόματος, αφαρπάζων σού τά λογικά, Δέσποτα πρόβατα, καί προσάγων τώ Γεννήτορι.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Στέφανον ακάνθινον, ανεδήσω οία Βασιλεύς, βασιλευόντων Χριστέ, τά τού πονηρού, καθαίρων βασίλεια, καί εκ ριζών τέμνων αγαθέ, πλάνης τήν άκανθαν, όθεν πίστει σε δοξάζομεν.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ήστραψεν ως ήλιος, η βεβαία ένστασις υμών, καί πάσαν τών δυσμενών, έλυσεν αχλύν, Μάρτυρες αήττητοι, φωταγωγοί πάντων τών πιστών, πύργοι ακλόνητοι, ευσεβείας αξιάγαστοι.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Φάλαγξ θεοσύλλεκτος, στρατός θείος, δήμος εκλεκτός, αγία παρεμβολή, ώφθητε υμείς, Μάρτυρες πανεύφημοι, τού πονηρού, τάς παρεμβολάς, εξαφανίζοντες, τού Σωτήρος θεία χάριτι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φυτουργόν εκύησας, ευσεβείας τόν Δημιουργόν, φυτεύοντα επί γής, γνώσιν αληθή, καί τήν εκβλαστήσασαν, από φυτού, λύοντα αράν, όν μεγαλύνοντες, σέ Παρθένε μακαρίζομεν.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Θεμέλιον άσειστον, σωτηρίας τέτοκας Αγνή, επί υδάτων τήν γήν, θείαις προσταγαίς, τόν θεμελιώσαντα, εν ώ ημάς, τούς ειλικρινώς, σέ μακαρίζοντας, στηριχθήναι καθικέτευε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εν οδώ ειρήνης με, προσταγμάτων θείων απλανών, πορεύεσθαι ακλινώς, ποίησον Αγνή, δαιμόνων τόν τάραχον, καί τών παθών, τάς επαγωγάς, αποδιώκουσα, καί τόν νούν μου καταυγάζουσα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νυσταγμώ κρατούμενον, αμελείας βλέπων ο εχθρός, επέρχεται αναιδώς, ύπνω ηδονής, ελπίζων συλήσαί με, αλλ' αυτή με, φύλαξον Αγνή, τή ακοιμήτω σου, μεσιτεία Μητροπάρθενε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ως αυτοκατάκριτος, εννοώ μου τών αμαρτιών, τό πλήθος καί τό φρικτόν, βήμα τού Κριτού, εν ώ μέλλω κρίνεσθαι, αλλ' η κριτήν, τέξασα Θεόν, τότε με τήρησον, Θεοτόκε ακατάκριτον.

Απόστιχα τών Αίνων, Σταυρώσιμα

Κύριε, επί Μωϋσέως ποτέ τού Προφήτου, μόνον ο τύπος τού Σταυρού σου δεικνύμενος, ενίκα τούς εχθρούς σου, νύν δέ αυτόν τόν Σταυρόν σου κατέχοντες, βοήθειαν αιτούμεν, κράτυνον τήν Εκκλησίαν σου, καί δώρησαι τοίς Βασιλεύσιν ημών, ως Κωνσταντίνω τό τρόπαιον, διά πλήθος ελέους φιλάνθρωπε.

Στίχ. α'. Ενεπλήσθημεν τό πρωϊ τού ελέους σου, Κύριε, καί ηγαλλιασάμεθα καί ηυφράνθημεν έν πάσαις ταίς ημέραις ημών. Ευφρανθείημεν, ανθών ημερών εταπείνωσας ημάς, ετών, ών είδομεν κακά, καί ίδε επί τούς δούλους σου καί επί τά έργα σου, καί οδήγησον τούς υιούς αυτών.

Ο Σταυρός σου Χριστέ, καί τού Άδου κατήργησε τό κράτος, καί το γένος διέσωσε τών ανθρώπων, καί εκ φθοράς τόν κόσμον ρυσάμενος, τώ Ληστή τόν Παράδεισον ήνοιξεν, όν προσκυνούντες, δοξάζομέν σε Σωτήρ, ελέησον ημάς.

Μαρτυρικόν

Στίχ. β'. Καί έστω η λαμπρότης Κυρίου τού Θεού ημών εφ' ημάς, καί τά έργα τών χειρών ημών κατεύθυνον εφ' ημάς, καί τό έργον τών χειρών ημών κατεύθυνον.

Οι Αθλοφόροι σου Κύριε, τάς τάξεις τών αγγέλων μιμησάμενοι, ως ασώματοι ταίς βασάνοις ενεκαρτέρησαν, μονολόγιστον ελπίδα έχοντες, τών επηγγελμένων αγαθών τήν απόλαυσιν. Ταίς πρεσβείαις αυτών, Χριστέ ο Θεός ημών, τήν ειρήνην δώρησαι τώ κόσμω σου, καί ταις ψυχαίς ημών τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Μακαρίζομέν σε

Ως αμνόν σε Λόγε, η Αμνάς καί Παρθένος, πρός σφαγήν χωρούντα, καθορώσα εβόα. Ώ ξένου τολμήματος! πώς άνομοι σφάττουσι τόν τούς ανθρώπους ζωούντα; Μέγα σου Υιέ μου τό έλεος!

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Ο Ληστής εν τώ Σταυρώ, Θεόν είναί σε πιστεύσας Χριστέ, ωμολόγησέ σε ειλικρινώς εκ καρδίας. Μνήσθητί μου Κύριε βοών, εν τή βασιλεία σου.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Αναβάς εν τώ Σταυρώ, πάσαν εκλόνησας δαιμόνων πληθύν, καί κατέρραξας τό ολέθριον κράτος, τού τυράννου Δέσποτα Χριστέ, σώσας τό ανθρώπινον.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Εκεντήθης τήν πλευράν, κρουνούς αφέσεως πηγάσας μοι, προσηλώθης δέ επί ξύλου τάς χείρας, εξηλώσας άπαν εμπαθές, τών ανθρώπων νόημα.

Μαρτυρικόν

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Μιμηταί τών τού Χριστού, παθών γενόμενοι μακάριοι, πάσαν βάσανον Αθλοφόροι Κυρίου, διελθόντες τών εν ουρανοίς, τερπνών ηξιώθητε.

Δόξα...

Προσκυνούμέν σε πιστώς, Θεόν τόν ένα εν προσώποις τρισί, τήν αδιαίρετον, καί ομότιμον φύσιν, κράζοντές σοι. Δόξα σοι Μονάς, Τριάς ομοούσιε.

Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Παρισταμένη τώ Σταυρώ, θεοχαρίτωτε, καί τάς τού Υιού τρώσεις βλέπουσα, τήν ψυχήν κατετρώθης, ανυμνούσα τούτου τήν πολλήν, όντως συγκατάβασιν.

Ήχος πλ. α'

Χαίροις ασκητικών αληθώς

Στίχ. α'. Εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Βέλη ηκονημένα υμείς, τού δυνατού αποσταλέντες Απόστολοι, εις πάσαν τήν οικουμένην, απτέρω τάχει σαφώς, πάντα τών δαιμόνων απημβλύνατε, δεινά καί πυρίφλογα, βέλη όντως μακάριοι, πολυθεϊαν, εκποδών ποιησάμενοι, καί διδάξαντες, τήν ευσέβειαν άπαντας, πρόβατα χρηματίσαντες, Χριστού τού Θεού ημών, τού αρχιποίμενος όντως, ός λύκων μέσον απέστειλεν, υμάς τού πραϋναι, τήν αυτών θηριωδίαν, διά τής πίστεως.

Στίχ. β'. Ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Λόγω μαθητευθέντες Θεού, ενυποστάτω τώ βροτοίς ομιλήσαντι, δι' άκραν φιλανθρωπίαν, καί προσλαβόντι αυτών, αληθώς τήν φύσιν καί Θεώσαντι, αυτώ ούν επόμενοι, θείοις ίχνεσι πάνσοφοι, καί τήν πτωχείαν, τήν αυτού εμιμήσασθε, πάντα σκύβαλα, ηγησάμενοι ένδοξοι, όθεν καί απερρίψατε, χιτώνα τόν δεύτερον, μή βακτηρίαν, μή πήραν, εν τή οδώ επαγόμενοι, καί νύν ουρανίους, θησαυρούς κληρονομήσαι, κατηξιώθητε.

Στίχ. γ'. Από φυλακής πρωϊας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωϊας ελπισάτω Ισραήλ επί τόν Κύριον.

Σάλου τών πειρασμών καί δεινής, ερεσχελίας τών ασέμνων αιρέσεων, δαιμόνων κακοβουλίας, καί τών ανθρώπων πικράς, συστροφής καί ζάλης παμμακάριστοι, πυρός αφεγγούς τε, καί αιωνίζοντος σκώληκος, βρυγμού οδόντων, καί πάσης άλλης κολάσεως, ταίς πρός Κύριον, ικεσίαις λυτρώσασθαι, πάντας ημάς, καί τεύξασθαι, αυτόν δυσωπήσατε, δι' εγκρατείας, καί πόνων, τών αρετής αντιδόσεων, τυχείν κληρουχίας, ουρανών τε Βασιλείας, καί μέγα έλεος.

Έτερα τού Αγίου Νικολάου, όμοια

Στίχ. δ'. Ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος, καί πολλή παρ' αυτώ, λύτρωσις. καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραήλ έκ πασών τών ανομιών αυτού.

Χαίροις, η ιερά κεφαλή, τό καθαρόν τών αρετών καταγώγιον, ο θείος τής θειοτάτης, ιερωσύνης κανών, ο ποιμήν ο μέγας ο φανότατος, πυρσός ο τής νίκης, επιφερόμενος όνομα, ο δεομένοις, συμπαθώς επικλώμενος, ο καμπτόμενος, ασθενών ταίς δεήσεσι, ρύστης ο ετοιμότατος, φρουρός ο σωτήριος, πάσι τοίς πίστει τιμώσι, τήν πανσεβάσμιον μνήμην σου, Χριστόν εκδυσώπει, ταίς ψυχαίς ημών δοθήναι, τό μέγα έλεος.

Στίχ. ε'. Αινείτε τόν Κύριον πάντα τά έθνη, επαινέσατε αυτόν, πάντες οι λαοί.

Χαίροις, ο ιερώτατος νούς, τό τής Τριάδος καθαρόν ενδιαίτημα, ο στύλος τής Εκκλησίας, ο τών πιστών στηριγμός, καταπονουμένων η βοήθεια, αστήρ ο ταίς λάμψεσιν, ευπροσδέκτων δεήσεων, διασκεδάζων, πειρασμών τε καί θλίψεων, σκότος πάντοτε, Ιεράρχα Νικόλαε, όρμος ο γαληνότατος, εν ώ καταφεύγοντες, οι τρικυμίαις τού βίου, περιστατούμενοι σώζονται, Χριστόν εκδυσώπει, ταίς ψυχαίς ημών δοθήναι, τό μέγα έλεος.

Στίχ. ς'. Ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού Κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Χαίροις, ο θείου ζήλου πλησθείς, απαγωγής τε πονηράς λυτρωσάμενος, αδίκως μέλλοντας θνήσκειν, επιστασία φρικτή, καί ταίς δι' ονείρων προσφοιτήσεσι, πηγή η πηγάζουσα, εν τοίς Μύροις Νικόλαε, μύρα πλουσίως, καί ψυχάς καταρδεύουσα, τά δυσώδη τε, τών παθών απελαύνουσα, μάχαιρα τά ζιζάνια, τής πλάνης εκτέμνουσα, πτύον λικμίζον Αρείου, τά αχυρώδη διδάγματα, Χριστόν εκδυσώπει, ταίς ψυχαίς ημών δοθήναι, τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον όμοιον

Έχων αμαρτημάτων πληθύν, πεπωρωμένος, καί τόν νούν σκοτιζόμενος, βοώ σοι εν κατανύξει, καί συντριβή λογισμών. Κόρας τής ψυχής μου φωταγώγησον, καί γάρ τό ανέσπερον, φώς εκύησας Άχραντε, τό καταυγάζον, οικουμένης τά πέρατα, τοίς πυρσεύμασι, τής αυτού επιγνώσεως, φώτισόν μου Πανάμωμε, τόν νούν ταίς λαμπρότησι, τής σής πρεσβείας γενέ. σθαι, υιόν φωτός αξιούσά με, Χριστόν δυσωπούσα, τόν παρέχοντα τώ κόσμω, τό μέγα έλεος.

Απόστιχα Αποστολικά

Μαθηταί τού Σωτήρος, μυστηρίων αυτόπται γενόμενοι, τόν μή θεωρούμενον, και αρχήν μή έχοντα, εκηρύξατε λέγοντες. Εν αρχή ήν ο Λόγος, ουκ εκτίσθητε πρό τών Αγγέλων, ουκ εμάθετε παρά ανθρώπων, αλλ' εκ τής άνωθεν σοφίας, διό παρρησίαν έχοντες, πρεσβεύσατε υπέρ τών ψυχών ημών.

Στίχ. Α'. Πρός σέ ήρα τούς οφθαλμούς μου, τόν κατοικούντα εν τώ ουρανώ. Ιδού, ως οφθαλμοί δούλων εις χείρας τών κυρίων αυτών, ως οφθαλμοί παιδίσκης εις χείρας τής κυρίας αυτής, ούτως οι οφθαλμοί ημών πρός Κύριον τόν Θεόν ημών, έως ού οικτιρήσαι ημάς.

Τούς Αποστόλους Κυρίου μελωδικώς, εν ωδαίς ανευφημήσωμεν, ενδυσάμενοι γάρ τήν τού Σταυρού πανοπλίαν, τήν τών ειδώλων πλάνην κατήργησαν, καί νικηφόροι ανεδείχθησαν στεφανίται, ών ταίς πρεσβείαις ο Θεός, ελέησον ημάς.

Μαρτυρικόν

Στίχ. Β'. Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, ότι επί πολύ επλήσθημεν εξουδενώσεως, επί πλείον επλ ήσθη η ψυχή ημών, τό όνειδος τοίς ευθηνούσι, καί η εξουδένωσις τοίς υπερηφάνοις.

Ακορέστω διαθέσει ψυχής, Χριστόν ουκ αρνησάμενοι, άγιοι Μάρτυρες, τούς δεινούς καί διαφόρους αικισμούς, παθημάτων υπεμείνατε, τών τυράννων τά θράση κατηδαφίσατε, ακλινή καί άτρωτον τήν πίστιν φυλάξαντες, εις ουρανούς μετέστητε, όθεν καί παρρησίας τυχόντες πρός αυτόν, αιτήσασθε δωρηθήναι, ημίν τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Χαίρε κεχαριτωμένη, Μήτηρ Χριστού τού Θεού, ότι επέφανέ σοι ο Βασιλεύς τής δόξης, καί επεσκίασέ σοι, τό πανάγιον Πνεύμα, ως παρρησίαν έχουσα, πρέσβευε τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Αποστολικά

Ήχος πλ. α' Τόν συνάναρχον Λόγον

Ως αυτόπτας τού Λόγου καί υπηρέτας Χριστού, τούς σοφούς Αποστόλους ανευφημήσωμεν, εν ωδαίς πνευματικαίς, καί ύμνοις άπαντες πιστοί, τόν Χριστόν γάρ εκτενώς, καθικετεύουσιν αυτοί, υπέρ ημών τών υμνούντων, τήν ιεράν αυτών μνήμην, καί προσκυνούντων αυτών τά λείψανα.

Τούς Αποστόλους συμφώνως ανευφημήσωμεν, ως κηρύξαντας πάσι πιστοίς τήν άψευστον, καί ορθόδοξον τού Κυρίου διδαχήν, καί εκδιώξαντας τήν τών αιρέσεων αχλύν, καί φωτισμόν πνευματικόν, εκλάμψαντας εν τώ κόσμω, τήν χάριν τήν τών δογμάτων, καί δυσωπούντας τού σωθήναι ημάς.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον όμοιον

Απειρόγαμε Νύμφη καί αειπάρθενε, σύν τοίς θείοις αυτόπταις ανευφημούμέν σε, ότι εν σοί ο δυνατός μεγαλεία εποίησε, δι' ημάς γάρ καθ' ημάς, ο πρό αιώνων εκ Πατρός, τή μήτρα σου ενοικήσας, ευδόκησε γεννηθήναι, ίνα εκ πλάνης σώση τό γένος ημών.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Καθίσματα Αποστολικά

Τόν συνάναρχον Λόγον

Τούς Αποστόλους εν ύμνοις ανευφημήσωμεν, ως αυτόπτας τού Λόγου καί θείους κήρυκας, καί τών εθνών πνευματικούς σαγηνευτάς σαφώς, ότι προσήγαγον ημάς, εις τήν επίγνωσιν Χριστού, ρυσάμενοι εκ τής πλάνης, τό γένος τό τών ανθρώπων, καί Βασιλείας κατηξίωσαν.

Μαθηταί τού Σωτήρος θείοι Απόστολοι, οι σωτήριον Λόγον εγκατασπείραντες, εις τά πέρατα τής γής, καί καταυγάσαντες, τούς εν τώ σκότει καί σκιά, καθημένους τήν εμήν, φωτίσατε σκοτισθείσαν, ψυχήν παθών αμαυρώσει, ταίς ικεσίαις υμών πάνσοφοι.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον όμοιον

Τών εν σοί τάς ελπίδας Παρθένε άχραντε, εκ ψυχής κεκτημένων σκέπη υπάρχουσα, καί ημάς εκ πειρασμών καί περιστάσεων, καί κινδύνων χαλεπών, ελευθέρωσον Αγνή, πρεσβεύουσα τώ Υιώ σου, σύν τοίς αυτού Αποστόλοις, σωθήναι πάντας τούς υμνούντάς σε.

Μετά τήν γ' Στιχολογίαν

Καθίσματα Αποστολικά

Κύριε, τό ποτήριον τού πάθους σου

Κύριε, τό απόρρητον μυστήριον, τής σής σαρκώσεως κηρύξαντες οι άσοφοι, φιλοσόφους κατήσχυναν, τούς ρήτορας αλιείς επεστόμισαν, καί γεγόνασι τών εθνών σοφοί διδάσκαλοι, φωτίσαντες τά πέρατα, φωτί τής θείας γνώσεως, δι' αυτών δίδου ημίν, τό μέγα έλεος.

Μαρτυρικόν, αυτόμελον

Κύριε, τό ποτήριον τού πάθους σου, οι Αθλοφόροι σου ζηλώσαντες, κατέλιπον τήν τού βίου τερπνότητα, καί γεγόνασι τών Αγγέλων συμμέτοχοι. Αυτών ταίς παρακλήσεσι, παράσχου ταίς ψυχαίς ημών, ιλασμόν αμαρτιών, καί τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Τόν συνάναρχον Λόγον

Τήν ταχείάν σου σκέπην καί τήν βοήθειαν, καί τό έλεος δείξον επί τόν δούλόν σου, καί τά κύματα Αγνή καταπράϋνον, τών ματαίων λογισμών, καί τήν πεσούσάν μου ψυχήν, ανάστησον Θεοτόκε. Οίδα γάρ οίδα Παρθένε, ότι ισχύεις όσα καί βούλεσαι.

Κανών τών Αγίων Αποστόλων

Ωδή α' Ήχος πλ. α'

Ο Ειρμός

Ίππον καί αναβάτην, εις θάλασσαν ερυθράν, ο συντρίβων πολέμους, εν υψηλώ βραχίονι, Χριστός εξετίναξεν, Ισραήλ δέ έσωσεν, επινίκιον, ύμνον άδοντα.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Έλλαμψιν πρωτοδότως, τήν φωτοδότιδα, τού σαρκί ομιλήσαι, βροτοίς καταξιώσαντος, πλουτήσαντες ένδοξοι, τής ψυχής μου λύσατε, πάντα ζόφον θείοι Απόστολοι.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τείνας καθάπερ βέλη, τό θείον τόξον υμάς, εις τόν σύμπαντα κόσμον, απέστειλεν Απόστολοι, τά βέλη συντρίβοντας, τού Βελίαρ άπαντα, καί ιωμένους πιστών τά τραύματα.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Έχοντες τήν σοφίαν, αυτήν διδάσκαλον, εσοφίσατε πάντα, Απόστολοι τά πέρατα, διό με φωτίσατε, τού δυσμενούς άπασαν, κακουργίαν αποκρουόμενοι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μόνη ευλογημένη, θεοχαρίτωτε, ευλογίαις ανθρώπων, τό γένος χαριτώσασα, Χριστόν καθικέτευε, σύν τοίς θείοις Άχραντε, Αποστόλοις ελεηθήναι ημάς.

Κανών τού Αγίου Νικολάου, ού η Ακροστιχίς.

Πέμπτον προσάξω σοι, Νικόλαε, μέλος. Ιωσήφ.

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Πίστει καί πόθω Πάτερ, οικειωθείς τώ Θεώ, τά πανάγια τούτου, επλήρωσας θελήματα, διών εχρημάτισας, κατά πάντα άγιος, θεοφόρε Πάτερ Νικόλαε.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Έχοντές σε προστάτην, πρός τόν οικτίρμονα, περιστάσεσι μάκαρ, καί θλίψεσι κλονούμενοι, πρός σέ καταφεύγομεν, δίδου χείρα σώζουσαν, από πάσης ημάς στενώσεως.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Μύρων Αρχιερέα, Χριστός σε έχρισεν, ευωδίαις θαυμάτων, ημάς ευωδιάζοντα, όθεν δυσωπούμέν σε, δυσωδίας λύτρωσαι, αμαρτίας ημάς Νικόλαε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Πάλαι τών Προφητών σε, χορός εκάλεσεν, όρος θείον Παρθένε, πύλην αδιόδευτον, όθεν δυσωπούκαι μέν σε, μετανοίας πύλας, Παρθενομήτορ ημίν υπάνοιξον.

Ωδή γ'

Ο Ειρμός

Ο πήξας επ' ουδενός, τήν γήν τή προστάξει σου, καί μετεωρίσας ασχέτως βρίθουσαν, επί τήν ασάλευτον Χριστέ, πέτραν τών εντολών σου, τήν Εκκλησίαν σου στερέωσον, μόνε αγαθέ καί φιλάνθρωπε.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ο σάρκα υπερβολή, πτωχεύσας χρηστότητος, δι' αυτόν πτωχεύσαντας κατεπλούτησεν, ένδοξοι Απόστολοι υμάς, χαρίσμασι παντοίοις, καταφωτίζοντας τά πέρατα, θείαις καί σεπταίς επιγνώσεσι.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Επλήγην τώ ιοβόλω, όφεως δήγματι, καί τραυματισθείσαν καρδίαν κέκτημαι, όθεν σοι βοώ τώ δι' εμέ, Χριστέ τραυματισθέντι. Τών Αποστόλων σου δεήσεσιν, ίασαι καί σώσόν με δέομαι.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σαγήνη τών πρεσβειών, υμών παμμακάριστοι, εκ βυθού κακίας τού πολεμήτορος, καί εκ τρικυμίας λογισμών, παθών τε ψυχοφθόρων, αναγαγόντες με προσάξατε, τώ Θεώ τών όλων σωζόμενον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τόν όμβρον δεξαμένη, τόν επουράνιον, σύν τοίς Αποστόλοις τούτον ικέτευε, στήσαί μου τούς όμβρους τών παθών, τό πέλαγος ξηράναι τής αμαρτίας μου, καί σώσαί με τόν ειλικρινώς σε δοξάζοντα.

Κανών τού Αγίου Νικολάου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Τά βέλη τού πονηρού απήμβλυνας Όσιε, ταίς αντιτυπίαις τών θείων πόνων σου, αλλά ταίς πρεσβείαις σου σοφέ, τής τούτου κακουργίας, καί επηρείας διατήρησον, καί ημάς ατρώτους Νικόλαε.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ο βίον αγγελικόν, εν γή ενδειξάμενος, νύν σύν τοίς Αγγέλοις αεί παρίστασαι, θρόνω τής Τριάδος ιερώ, ημίν αμαρτημάτων, καί πειρασμών λύσιν αιτούμενος, Πάτερ Ιεράρχα Νικόλαε.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Νοός μου τάς αμαυρώσεις, πάσας απέλασον, σού ταίς σελασφόροις ευχαίς Νικόλαε, κόπασον τόν σάλον τών παθών, κυβέρνησόν με Πάτερ, πρός απαθείας όρμον δέομαι, όπως εν αινέσει δοξάζω σε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Παρέστης εκ δεξιών, Χριστού ως Βασίλισσα, κροσσωτοίς χρυσέοις θεοχαρίτωτε, περιβεβλημένη αληθώς, ημίν τήν Βασιλείαν, τών ουρανών τή μεσιτεία σου, Κόρη προξενούσα πρεσβείαις σου.

Ωδή δ'

Ο Ειρμός

Τήν θείαν εννοήσας σου κένωσιν, προβλεπτικώς ο Αββακούμ, Χριστέ εν τρόμω εβόα σοι. Εις σωτηρίαν λαού σου, τού σώσαι τούς χριστούς σου ελήλυθας.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Η θύρα Ιησούς ο Θεός ημών, καθυπανοίξας τήν αυτού, τοίς Αποστόλοις επίγνωσιν, πάσι τοίς έθνεσι θύραν, διήνοιξε τοίς τούτων διδάγμασι.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Υιέ Θεού υιούς κατά μέθεξιν, τού ουρανίου σου Πατρός, τούς Αποστόλους ανέδειξας, ταίς παρακλήσεσι τούτων, υιούς φωτός ημάς πάντας ποίησον.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι θρόνων επί δώδεκα μέλλοντες, σύν τώ Κριτή καί Βασιλεί, δεδοξασμένως καθέζεσθαι, τής φοβεράς καί φρικτής με, Απόστολοι λυτρώσασθε κρίσεως.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τού θείου κιβωτέ αγιάσματος, αγίασόν μου τήν ψυχήν, τόν λογισμόν φωταγώγησον, διαπαντός δυσωπούσα Χριστόν σύν Αποστόλοις σωθήναί με.

Κανών τού Αγίου Νικολάου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ρεόντων αντηλλάξω τά μέλλοντα, ών κληρονόμους καί ημάς, ευχαίς αγίαις σου ποίησον, πειρατηρίων παντοίων, λυτρούμενος τού βίου Νικόλαε.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ο Μύρων προεδρεύσας Νικόλαε, πάσας αισθήσεις τής εμής, καρδίας μύρισον Άγιε, πάθη δυσώδη εκ ταύτης, ευχαίς σου εκδιώκων εκάστοτε.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Συντρίψας τού εχθρού μηχανήματα, τούς ορατούς ημών εχθρούς, καί αοράτους Νικόλαε, διηνεκώς πολεμούντας, τελεία αφανεία παράπεμψον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Αγία Θεοτόκε βοήθει μοι, ταίς ηδοναίς διηνεκώς, βυθιζομένω τού σώματος, καί ραθυμίας εν κλίνη, αεί κατακειμένω καί στένοντι.

Ωδή ε'

Ο Ειρμός

Ο αναβαλλόμενος φώς ως ιμάτιον, πρός σέ ορθρίζω, καί σοί κραυγάζω. Τήν ψυχήν μου φώτισον τήν εσκοτισμένην, Χριστέ ως μόνος εύσπλαγχνος.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι πνευματορρήτορες σοφοί Απόστολοι, εν υπερώω πυρός εν είδει, τό Πνεύμα τό άγιον, αυτοίς προσφοιτήσαν, φρικτώς καθυπεδέξαντο.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Βέλη εκλεκτά υμάς Χριστός απέστειλε, συνθλώντας βέλη τής πονηρίας, διό με ιάσασθε, τετραυματισμένον, τού δυσμενούς τοίς βέλεσι.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι καταστρεψάμενοι τής ασεβείας τήν γήν, καταστραφείσαν ταίς πλημμελείαις, τήν εμήν διάνοιαν, δρόσω ιαμάτων, Απόστολοι ιάσασθε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τή καταδικάσης με, μή απορρίψης με, τού σού προσώπου, εκδυσωπεί σε, η αγνώς τεκούσά σε, καί τών Αποστόλων, ο δήμος πολυέλεε.

Κανών τού Αγίου Νικολάου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ξόανα κατέαξας ειδώλων Άγιε, βουλάς απράκτους αιρετιζόντων, έδειξας Νικόλαε, καί απαγομένους πρός θάνατον εξήρπασας.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ώρθρισας πρός Κύριον εκ βρέφους Όσιε, καί ταίς εκείθεν φωτοχυσίαις, όλως κατηγλάϊσαι, διό τής ψυχής μου, τά νέφη αποδίωξον.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Σέ καθικετεύομεν Πάτερ Νικόλαε, τή ώρα ταύτη, εν μέσω πάντων, γενού τών καλούντων σε, τά πρός σωτηρίαν διδούς ημίν αιτήματα.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο απερινόητος θεοχαρίτωτε, περιοχήν σε σωματοφόρος γενόμενος έσχηκε, βροτούς απαλλάττων, περιεχούσης θλίψεως.

Ωδή ς'

Ο Ειρμός

Μαινομένην κλύδωνι, ψυχοφθόρω Δέσποτα Χριστέ, τών παθών καί εκ τήν θάλασσαν κατεύνασον, φθοράς, ανάγαγέ με ως εύσπλαγχνος.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νεμομένην έστησας, τής κακίας σήψιν τών εθνών, τάς ψυχάς φιλάνθρωπε, τώ άλατι, τών διδαχών τών ιερών Αποστόλων σου.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τόν βυθόν επίστασαι, τών κακών μου Δέσποτα Χριστέ, δός μοι χείρα σώσόν με φιλάνθρωπε, ικεσίαις τών ιερών Αποστόλων σου.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Κριτά δικαιότατε, εν ημέρα δίκης φοβεράς, τής φρικτής με ρύσαι κατακρίσεως, τών ευκλεών σου Αποστόλων δεήσεσι.

Θεοτοκίον

Τόν απεγνωσμένον με, υπό πλήθους τών ανομιών, σωτηρίας Κύριε αξίωσον, τών Μαθητών, καί τής Μητρός σου δεήσεσι.

Κανών τού Αγίου Νικολάου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ίλεων απέργασαι, τόν Δεσπότην σού ταίς προσευχαίς, πάσι τοίς τιμώσί σε Νικόλαε, όπως ημίν λύσιν πταισμάτων δωρήσηται.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Νοσημάτων λύτρωσαι, καί σκανδάλων τών βιωτικών, πειρασμών καί θλίψεων Νικόλαε, τούς πρεσβευτήν σε κεκτημένους πρός Κύριον.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ιατρόν σε άριστον, ο Δεσπότης έδειξε Χριστός, διό τά νοσήματα θεράπευσον, τών ευσεβώς σοι προσιόντων Νικόλαε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Κυοφόρος άνανδρος, Θεομήτορ πέφηνας Αγνή, διά τούτο πίστει ικετεύωσε, τής ψυχής μουτήν ραθυμίαν απέλασον.

Ωδή ζ'

Ο Ειρμός

Ο υπερυψούμενος, τών Πατέρων Κύριος, τήν φλόγα κατέσβεσε, τούς Παίδας εδρόσισε, συμφώνως μελωδούντας, ο Θεός ευλογητός εί.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ο υπερυψούμενος, τών Πατέρων Κύριος, υμάς υπερύψωσε, καί πάσαν κατέρραξεν, εχθρού τήν δυναστείαν, Μαθηταί Χριστού θεόπται.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ρύπον τής κακίας μου, ρείθροις κατανύξεως, υμών παρακλήσεσιν, Απόστολοι πλύνατε, διδάσκοντες κραυγάζειν, ο Θεός ευλογητός εί.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Πυρί θείου, Πνεύματος, ύλην κατεφλέξατε, πάσης ματαιότητος, διό φλογιζούσης με, λυτρώσασθε γεέννης, Μαθηταί Θεού τού Λόγου.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η τής καταπτώσεως, τού Αδάμ ανόρθωσις, έγειρον πεσόντα με, κακίας πρός βάραθρα, πρεσβείαις σου Παρθένε, καί τών θείων Αποστόλων.

Κανών τού Αγίου Νικολάου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Όλος ανακείμενος, τώ Θεώ Νικόλαε, όλον με διάσωσον, τού βίου τοίς πάθεσιν, αθλίως καθ' εκάστην, περιπίπτοντα θεόφρον.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Λαμπτήρ θεαυγέστατε, τόν νούν μου καταύγασον, παθών αμαυρότησιν, αεί σκοτιζόμενον, καί δίδου ευσχημόνως, παροδεύειν εν τώ βιω.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Άπαν ανοιγόμενον, κατ' εμού Νικόλαε, ευχαίς σου απόφραξον, στόμα πονηρότατον, καί ρύσαι ορατών με, δυσμενών καί αοράτων.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εκ σού ημίν έλαμψεν, ανέσπερος Ήλιος, νεφέλη ολόφωτε, Χριστός ο Θεός ημών, φωτίζων τούς εν σκότει, αγνωσίας Θεοτόκε.

Ωδή η'

Ο Ειρμός

Σοί τώ παντουργώ, εν τή καμίνω Παίδες, παγκόσμιον πλέξαντες, χορείαν έμελπον. Πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σύ τάς νοητάς, τών Αποστόλων Λόγε, νεφέλας εξήπλωσας, επιρραινούσας, ημίν, όμβρους πανσόφων, καί θείων διδαγμάτων, καί καταρδευούσας, ημάς εις τούς αιώνας.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι περικαλλείς, τής Εκκλησίας στύλοι, οι ταύτην βαστάζοντες, πίστεως δόγμασι, σεσαθρωμένην, ψυχής μου τήν οικίαν, θεία τεχνουργία, στηρίξατε θεόπται.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Στέναξον ψυχή, καί οχετούς δακρύων, εξ όλης προσάγαγε, καρδίας κράζουσα, μόνε οικτίρμον, σώσον ιλάσθητί μοι, ταίς τών Μαθητών σου, πρεσβείαις ευπροσδέκτοις.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σιών εκλεκτή, τού Βασιλέως πόλις, τής άνω πολίτην με, ποίησον πόλεως, μετά τών θείων, Μαθητών δυσωπούσα, άχραντε Παρθένε, τόν άχρονον Υιόν σου.

Κανών τού Αγίου Νικολάου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Μύρων γεγονώς, Αρχιεράρχης μέγας, ψυχής μου Νικόλαε, αισθήσεις μύρισον, όπως εκφύγω, παθών τήν δυσωδίαν, καί τού Παρακλήτου, εισδέξωμαι τήν χάριν.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Έστησας σοφέ, τής σής αγίας γλώσσης, τοίς ρεύμασι ρεύματα, Αρείου δύσφημα, όθεν βοώ σοι, τήν ρύσιν τών παθών μου, ξήρανον, ευχαίς σου, Νικόλαε παμμάκαρ.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Λύτρωσαι ημάς, αμαρτιών ευχαίς σου, δαιμόνων κακώσεως, εθνών αλώσεως, πάντων ανθρώπων, πονηροτάτης βλάβης, ίνα σε ως ρύστην, ημών ανευφημώμεν.

Τριαδικόν

Στίχ. Αγία Τριάς ο Θεός ελέησον καί σώσον ημάς.

Οι τριαδικώς, τήν μοναρχίαν πίστει, απαύστως δοξάζοντες, αναβοήσωμεν. Πάτερ καί Λόγε, καί πανάγιον Πνεύμα, σέ υμνολογούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σάρκα δι' ημάς, εκ σού Θεός φορέσας, αγνήν σε Πανάμωμον, παντός τού γένους ημών, θείαν Παρθένε, δεικνύει προστασίαν, όθεν σε υμνούμεν, πιστοί μεγαλοφώνως.

Ωδή θ'

Ο Ειρμός

Ησαϊα χόρευε, η Παρθένος έσχεν εν γαστρί, καί έτεκεν Υιόν τόν Εμμανουήλ, Θεόν τε καί άνθρωπον. Ανατολή όνομα αυτώ, όν μεγαλύνοντες, τήν Παρθένον μακαρίζομεν.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ουρανοί κατάστεροι, αγλαϊαις θείων αρετών, εδείχθητε νοητώς, μέσον τόν Χριστόν, ως Ήλιον έχοντες, καί τό τής γής, πλήρωμα σοφοί, κατενεώσατε, διά τούτο μακαρίζεσθε.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τού Χριστού τά στίγματα, εν τώ θείω σώματι υμών, ως κόσμον πανευπρεπή, φέροντες σοφοί, τήν κατατακείσάν μου, δαιμονικοίς βέλεσι ψυχήν, ταίς πρός τόν Κύριον, μεσιτείαις θεραπεύσατε.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Λάκκω κατωτάτω με, αμαρτίας κείμενον Χριστέ, καί ραθυμίας δεινής, ύπνω τήν ψυχήν, επιβαρυνόμενον, διά τών σών Λόγε μαθητών, ώσπερ τόν Λάζαρον, εξεγείρας σώσον Κύριε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τής ψυχής μου εύθυνον, τάς πορείας, Λόγε τού Θεού, πρός τρίβους τών εντολών, σού τών απλανών, έχων τήν τεκούσάν σε, δυσωπούσαν άχραντον Αγνήν καί τούς πανσόφους σου, Αποστόλους πολυέλεε.

Κανών τού Αγίου Νικολάου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ιεράρχης ένθεος, χρηματίσας πάσας τού Χριστού, εφύλαξας εντολάς, όθεν τών πιστών, φύλαξ θείος γέγονας, από πάσης τούτους συντηρών, Πάτερ Νικόλαε, επηρείας καί κακώσεως.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ως ποτέ διέθρεψας, απορούσαν άρτου εν λιμώ, τήν πόλιν σου ως καλός, Όσιε ποιμήν, ωσαύτως διάθρεψον, τήν ψυχήν μου άρτω νοητώ, Πάτερ Νικόλαε, σέ προστάτην ευμοιρήσασαν.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Σέ τόν μέγαν ήλιον, τόν εν ύψει κείμενον αεί, τής Εκκλησίας Χριστού, Όσιε ποιμήν, πιστώς ικετεύομεν, σελασφόροις λάμψεσι φωτός, σκότος απέλασον, αμαρτίας τών ψυχών ημών.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ήγγικεν ως γέγραπται, η ημέρα η περιφανής, τής παρουσίας Χριστού, άγονε ψυχή, απόθου τό ράθυμον, καί προθύμως βόησον Χριστώ. Κύριε σώσόν με, Νικολάου παρακλήσεσι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φαεινήν λυχνίαν σε, ο Προφήτης έβλεψεν Αγνή, λαμπάδιον νοητόν, φέρουσαν Χριστόν, δι' ού εφωτίσθημεν, οι εν σκότει κείμενοι κακών, σέ μακαρίζοντες, Θεοτόκε αειπάρθενε.

Απόστιχα τών Αίνων, Αποστολικά

Μαθηταί τού Σωτήρος, μυστηρίων αυτόπται γενόμενοι, τόν μή θεωρούμενον, καί αρχήν μή έχοντα, εκηρύξατε λέγοντες. Εν αρχή ήν ο Λόγος, ουκ εκτίσθητε πρό τών Αγγέλων, ουκ εμάθετε παρά ανθρώπων, αλλ' εκ τής άνωθεν σοφίας, διό παρρησίαν έχοντες, πρεσβεύσατε υπέρ τών ψυχών ημών.

Στίχ. α'. Ενεπλήσθημεν τό πρωϊ τού ελέους σου, Κύριε, καί ηγαλλιασάμεθα καί ηυφράνθημεν έν πάσαις ταίς ημέραις ημών. Ευφρανθείημεν, ανθών ημερών εταπείνωσας ημάς, ετών, ών είδομεν κακά, καί ίδε επί τούς δούλους σου καί επί τά έργα σου, καί οδήγησον τούς υιούς αυτών.

Τούς Αποστόλους Κυρίου, μελωδικώς εν ωδαίς ανευφημήσωμεν, ενδυσάμενοι γάρ τήν τού Σταυρού πανοπλίαν, τήν τών ειδώλων πλάνην κατήργησαν, καί νικηφόροι ανεδείχθησαν στεφανίται, ών ταίς Πρεσβείαις ο Θεός, ελέησον ημάς.

Μαρτυρικόν

Στίχ. β'. Καί έστω η λαμπρότης Κυρίου τού Θεού ημών εφ' ημάς, καί τά έργα τών χειρών ημών κατεύθυνον εφ' ημάς, καί τό έργον τών χειρών ημών κατεύθυνον.

Εν ταίς βασάνοις όντες οι Άγιοι, αγαλλόμενοι εβόων, Συναλλάγματα ημίν εστι ταύτα πρός τόν Δεσπότην, αντί γάρ τών επανισταμένων μωλώπων τώ σώματι, φωτεινόν ένδυμα εν τή αναστάσει επανθήσει ημίν, αντί δεσμωτηρίων, ο Παράδεισος, καί αντί τής μετά τών κακούργων καταδίκης, η μετά τών Αγγέλων διαγωγή. Ευχαίς αυτών Κύριε, σώσον τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Η προεκλελεγμένη, εισάκουσον τής αιφωνής ημών, καί δώρησαι τα τήματα ταίς ψυχαίς ημών, λύτρωσαι ημάς παθών καί τών οδυνών, διά τών Αποστόλων, πάντα δυναμένη ως Μήτηρ Θεού.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Ο Ληστής εν τώ Σταυρώ, Θεόν είναί σε πιστεύσας Χριστέ, ωμολόγησέ σε ειλικρινώς εκ καρδίας. Μνήσθητί μου Κύριε βοών, εν τή Βασιλεία σου.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Ώσπερ νεφέλαι φωτειναί, τήν γήν δι' ήλθετε, τό ύδωρ τό ζών, επιρραίνοντες, καί καρδίας τακείσας, αμαρτίαις θείοι Μαθηταί, πλουσίως ηρδεύσατε.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Ώσπερ ακτίνες μυστικαί, Ηλίου λάμψαντος εκ Κόρης αγνής, εφωτίσατε τούς εν σκότει αγνοίας, καθημένους θείοι Μαθηταί, Χριστού τού Θεού ημών.

Μαρτυρικόν

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Τάς πυρακτώσεις τών δεινών, καθυπομείναντες προθύμω ψυχή, κατεφλέξατε τών ειδώλων τήν πλάνην, καί πρός θείαν επαναψυχήν, μετήλθετε Μάρτυρες.

Δόξα...

Ίνα δραχμήν τήν εν βυθώ, τώ τών πταισμάτων συγχωσθείσαν, Χριστέ εξάρης, καί Πατρί προσαγάγης, Αποστόλους κήρυκας τελείς, διά θείου Πνεύματος.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τών Αποστόλων καλλονή, θεοχαρίτωτε υπάρχουσα, αμαυρούμενον ηδοναίς με τού βίου, μετανοίας λάμπρυνον αυγαίς, όπως μακαρίζω σε.

Ήχος πλ. α'

Χαίροις ασκητικών

Στίχ. α'. Εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Παύσαι τούς πόνους θέλων βροτών, καί τά ονείδη, υπεράγαθε Κύριε, Σωτήρ μου σταύρωσιν φέρεις, τήν επονείδιστον, χολής δέ εγεύσω ανεξίκακε, ημών τήν πικρίαν, πάσαν εξαίρων τήν κάκιστον, επλήγης λόγχη, τήν πλευράν τήν ακήρατον, τάς πληγάς ημών, ως Δεσπότης ιώμενος, όθεν νύν ανυμνούμέν σου, τήν ένδοξον σταύρωσιν, καί προσκυνούντες τιμώμεν, λόγχην, τόν σπόγγον, τόν κάλαμον, δι' ών εδωρήσω, σού τώ κόσμω τήν ειρήνην, καί μέγα έλεος.

Στίχ. β'. Ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Πάθος τό σόν Χριστέ προτυπών, Μωσής ο μέγας σου θεράπων ανύψωσεν, οικτίρμον χαλκούν τόν όφιν, όφεων βλάβης βροτούς, ιοβόλου δήγματος εξαιρούμενος, καί νύν σταυρωθέντος σου, επί ξύλου μακρόθυμε, κόσμος εκ βλάβης, ελυτρώθη τού όφεως, καί ανυψώθη, από γής πρός ουράνια, όθεν καί αγαλλόμενοι, υμνούμεν τό κράτος σου, καί τόν Σταυρόν σου τιμώμεν, καί προσκυνούμεν φιλάνθρωπε, δι' ού πάσα κτίσις, εύρεν άπονον αξίαν, καί μέγα έλεος.

Στίχ. γ'. Από φυλακής πρωϊας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωϊας ελπισάτω Ισραήλ επί τόν Κύριον.

Θέλων τάς διαθέσεις Αδάμ, τού πρωτοπλάστου εξηλώσαι φιλάνθρωπε, εις τέλος πάσαν οδύνην, ο πλαστουργός τού Αδάμ, ήλοις προσηλώθης αναμάρτητε, Χριστέ καί τή λόγχη, θείαν πλευράν τρωθείς δι' ημάς, κωλύεις Λόγε, τήν ρομφαίαν τήν φλέγουσαν, μή κωλύειν ημίν, τοίς σοίς δούλοις τήν είσοδον, όθεν δοξολογούντές σε, υμνούμεν τό κράτος σου, καί τόν Σταυρόν σου τιμώμεν, καί προσκυνούμεν φιλάνθρωπε, δι' ού πάσα κτίσις, εύρεν άπονον αξίαν, καί μέγα έλεος.

Έτερα τής Θεοτόκου όμοια

Στίχ. δ'. Ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος, καί πολλή παρ' αυτώ, λύτρωσις. καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραήλ έκ πασών τών ανομιών αυτού.

Έχων πεφορτισμένον αεί, τό τής ψυχής μου επαυχένιον Δέσποινα, εκ πλήθους αμαρτημάτων, καί συμφορών χαλεπών, ου τολμώ πρός ύψος άραι όμματα, διό νενευκώς εις γήν, εκ καρδίας κραυγάζω σοι, Ελέησόν με, η Θεόν πολυεύσπλαγχνον, ανατείλασα, εξ αχράντου νηδύος σου, δείξον τών θαυμασίων σου, τό πλήθος τό άπειρον, καί τάς αχράντους καί θείας, πρός τόν Υιόν σου εκτείνασα, Παρθένε παλάμας, σωτηρίαν μοι παράσχου, ταίς ικεσίαις σου.

Στίχ. ε'. Αινείτε τόν Κύριον πάντα τά έθνη, επαινέσατε αυτόν, πάντες οι λαοί.

Λαίλαψ αμαρτιών χαλεπή, εν τώ πελάγει με τού βίου κατέλαβε, καί ζάλη καί τρικυμία, καί πρός βυθόν συνωθεί, τήν εμήν καρδίαν απογνώσεως. Αγνή ταίς πρεσβείαις σου, τήν ζωήν μου κυβέρνησον, πρός τόν λιμένα, τής ζωής τόν ακύμαντον, πρός μετάνοιαν, καί τελείαν διόρθωσιν, ίδε μου τήν ασθένειαν, καί πρόσχες τή κρίσει μου, δίδου μοι χείρα κειμένω, σής βοηθείας Πανύμνητε, Χριστόν η τεκούσα, τόν παρέχοντα τώ κόσμω, τό μέγα έλεος.

Στίχ. ς'. Ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού Κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Ύλην αμαρτιών χαλεπών, επισυνάξας εμαυτώ εθησαύρισα, καί τρέμω από προσώπου, τού σού Υιού Αγαθή, πώς υποίσω τότε τό κριτήριον, καί γάρ ποταμός πυρός, έλκει βήματος έμπροσθεν, καί μυριάδες, τών Αγγέλων παρίστανται, τούς ανομούντας, εν αυτώ απορρίπτοντες, όθεν πρό τής εξόδου μου, τού βίου Πανάχραντε, καθικετεύω πρεσβεύσαι, υπέρ εμού τόν φιλάνθρωπον, κριτήν ελεήσαι, καί συγχώρησίν μοι δούναι, καί μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν...

Σταυροθεοτοκίον όμοιον

Όλην αναλαβών τήν εμήν, μορφήν ο πλάστης καί Θεός ενεδύσατο, μορφώσαι τήν πρίν πεσούσαν μορφήν Αδάμ βουληθείς, εν Σταυρώ υψώθη, ως υπεύθυνος, εκών καί τάς χείρας, προσηλωθείς νύν ιάσατο, τας πρίν τώ ξύλω, παρειμένας τής βρώσεως, όν η Πάναγνος, θεωρούσα ηλάλαζε. Τίς εστιν η τοσαύτη σου, Υιέ μου ανείκαστος, μακροθυμία; ου φέρω, επί Σταυρού αναρτώμενον, οράν σε τόν πάντα, τή δρακί διακρατούντα, Χριστέ τά σύμπαντα.

Απόστιχα, Σταυρώσιμα

Κύριε, επί Μωσέως ποτέ τού Προφήτου, μόνος ο τύπος τού Σταυρού σου δεικνύμενος, ενίκα τούς εχθρούς σου, νύν δέ αυτόν τόν Σταυρόν σου κατέχοντες, βοήθειαν αιτούμεν, κράτυνον τήν Εκκλησίαν σου, καί δώρησαι τοίς Βασιλεύσιν ημών, ως Κωνσταντίνω τό τρόπαιον, διά πλήθος ελέους φιλάνθρωπε.

Στίχ. Α'. Πρός σέ ήρα τούς οφθαλμούς μου, τόν κατοικούντα εν τώ ουρανώ. Ιδού, ως οφθαλμοί δούλων εις χείρας τών κυρίων αυτών, ως οφθαλμοί παιδίσκης εις χείρας τής κυρίας αυτής, ούτως οι οφθαλμοί ημών πρός Κύριον τόν Θεόν ημών, έως ού οικτιρήσαι ημάς.

Ο Σταυρός σου Κύριε, ει καί ξύλον οράται τή ουσία, αλλά θείαν περιβέβληται δυναστείαν, καί αισθητώς τώ κόσμω φαινόμενος, νοητώς τήν ημών θαυματουργεί σωτηρίαν, όν προσκυνούντες, δοξάζομέν σε Σωτήρ, ελέησον ημάς.

Μαρτυρικόν

Στίχ. Β'. Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, ότι επί πολύ επλήσθημεν εξουδενώσεως, επί πλείον επλ ήσθη η ψυχή ημών, τό όνειδος τοίς ευθηνούσι, καί η εξουδένωσις τοίς υπερηφάνοις.

Τών επιγείων απάντων καταφρονήσαντες, καί τών βασάνων ανδρείως κατατολμήσαντες, τών μακαρίων ελπίδων ουκ ηστοχήσατε, αλλ' ουρανών Βασιλείας κληρονόμοι γεγόνατε, πανεύφημοι Μάρτυρες, έχοντες παρρησίαν πρός τόν φιλάνθρωπον Θεόν, τώ κόσμω τήν ειρήνην αιτήσασθε, καί ταίς ψυχαίς ημών τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Χαίροις ασκητικών

Λόγχη σου τήν πλευράν ώ Υιέ, Ορυττομένην καθορώσα τιτρώσκομαι, τής λύπης δεινή ρομφαία, καί στεναγμόν εκ ψυχής, προϊέναι όλως ου δεδύνημαι, η Πάναγνος έλεγε, παρεστώσα τώ πάθει σου, καί τήν σφαγήν σου, καθορώσα τήν άδικον, ανεξίκακε, υπεράγαθε Κύριε, πού μοι τά ευαγγέλια, βοώσα σύν δάκρυσι, πού ο τό Χαίρέ μοι λέξας; πού η λοχεία η άφραστος; πού Πέτρος ο φίλος; αλλά δόξα τή αφάτω μακροθυμία σου.

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Ήχος πλ. α' Τό ξένον τής Παρθένου

Τό ξύλον τού Σταυρού σου, Σωτώ κόσμω ανεδείχθη τήρ ημών, σωτήριον, εν αυτώ γάρ βουλήσει προσηλωθείς, τής κατάρας ερρύσω τούς γηγενείς, η πάντων ζωή. Κύριε δόξα σοι.

Τόν συνάναρχον Λόγον

Εκουσίως οικτίρμον Σταυρόν υπέμεινας, καί τήν πάλαι κατάραν τήν διά βρώσεως, ως παντοδύναμος Θεός σύ εξηφάνισας, διό τά θεία καί σεπτά, πάθη σου Δέσποτα Χριστέ, υμνούμεν καί προσκυνούμεν, δοξολογούντες απαύστως, τήν υπέρ νούν οικονομίαν σου.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Τώ Σταυρώ τού Κυρίου παρισταμένη, θρηνωδούσα εβόα η Θεοτόκος. Οίμοι Τέκνον θείον, φώς μου γλυκύτατον! πώς ετανύθης εν Σταυρώ, ο τείνας θεϊκώς τόν ουρανόν ωσεί δέρριν, καί εκ θαλάσσης ανάγων, πηγάς υδάτων τώ σώ προστάγματι.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Τόν συνάναρχον Λόγον

Ο Σταυρόν υπομείνας εκουσία βουλή, καί φθοράς τούς ανθρώπους ελευθερώσας Σωτήρ, ανυμνούμεν οι πιστοί καί προσκυνούμεν σε, ότι εφώτισας ημάς, τή δυνάμει τού Σταυρού, καί φόβω δοξάζομέν σε, φιλάνθρωπε καί οικτίρμον, ως ζωοδότην καί Κύριον.

Τόπος Κρανίου, Παράδεισος γέγονε, μόνον γάρ ως επάγη τό ξύλον τού Σταυρού, ευθύς εβλάστησε τόν βότρυν τής ζωής, σέ Σωτήρ, εις ημών ευφροσύνην, δόξα σοι.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Εν τώ Σταυρώ σε ορώσα Χριστέ η Μήτηρ σου, εκουσίως παγέντα αμνόν ως άκακον, θρήνον εκίνει γοερόν, καί κατετρύχετο, Οίμοι! βοώσα τό εμόν, πώς απεσβέσθης φώς πικρώς; καί πώς ως άδικος θνήσκεις, μέσον κακούργων Υιέ μου, ο Βασιλεύς πάσης κτίσεως;

Μετά τήν γ' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Τόν συνάναρχον Λόγον

Εκ τού ξύλου πικρίαν Αδάμ ετρύγησε, πρός φθοράν ολισθήσας φθόνω τού όφεως, σου δέ παγέντος Ιησού, ζωήν ετρύγησε, καί διά ξύλου τού Σταυρού, πάλιν οικεί τούς ουρανούς, καί κατηργήθη ο όφις, καί η φθορά κατεπόθη, καί πάντες δόξαν σοι προσάγομεν.

Μαρτυρικόν

Λάμπει σήμερον η μνήμη τών Αθλοφόρων, έχει γάρ καί ουρανόθεν απαύγασμα, ο χορός τών Αγγέλων πανηγυρίζει, καί τών ανθρώπων τό γένος συνεορτάζει, διό πρεσβεύουσι τώ Κυρίω, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Τόν συνάναρχον Λόγον

Γαβριήλ μοι τό Χαίρε πρίν προσεκόμισε, μετ' εμού σε φωνήσας έσεσθαι Κύριε, η Θεοτόκος εν κλαυθμώ πικρώς εφθέγγετο, πώς ούν εις λύπην η χαρά, νύν μοι εγένετο Υιέ; καί πώς ως άπαις φανούμαι, η απειράνδρως τεκούσα, σέ τόν Σωτήρα τών ψυχών ημών.

Κανών Σταυρώσιμος, ού η Ακροστιχίς.

Παθών με σώζεις τώ πάθει σου, Χριστέ μου, τόν Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος πλ. α'

Ο Ειρμός

Τώ Σωτήρι Θεώ, τώ εν θαλάσση λαόν, ποσίν αβρόχοις οδηγήσαντι καί Φαραώ πανστρατιά καταποντίσαντι, αυτώ μόνω άσωμεν, ότι δεδόξασται.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Παθοκτόνον Χριστέ, εθελουσίως αυτός, υπέστης πάθος, καί απέκτεινας τόν αποκτείναντα, πάλαι εν Παραδείσω ημάς, διό σου δοξάζομεν, τήν αγαθότητα.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ανυψώθης Σταυρώ, καί κατεπόθη εχθρός, καί οι πεσόντες ανυψώθημεν, καί Παραδείσου πολίται, Χριστέ γεγόναμεν, τό κράτος δοξάζοντες, τής ευσπλαγχνίας σου.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Θυρεώ τού Σταυρού, καθοπλισθέντες καλώς, πρός πάλην πάσαν τού αλάστορος, προσεχωρήσατε σοφοί Μεγαλομάρτυρες, καί τούτον νικήσαντες, δόξης ετύχετε.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ως αρνία σεμνά, τώ δι' ημάς Αθληταί, αμνώ τυθέντι προσηνέχθητε, τάς εναγείς περιφανώς θυσίας παύοντες, διό μακαρίζομεν, υμάς πανεύφημοι.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νέον βρέφος ημίν, τόν παλαιόν ημερών, αγνή Παρθένε απεκύησας, παλαιωθείσαν τήν φύσιν ανακαινίσαντα, ανθρώπων Πανάμωμε, τώ θείω πάθει αυτού.

Κανών τής Υπεραγίας Θεοτόκου, ού η Ακροστιχίς

Πέμπτη δέησις τή Θεοτόκω πέλει.

Ο Ειρμός

Ίππον καί αναβάτην, εις θάλασσαν ερυθράν, ο συντρίβων πολέμους, εν υψηλώ βραχίονι, Χριστός εξετίναξεν, Ισραήλ δέ έσωσεν, επινίκιον, ύμνον άδοντα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Πύλη τού απροσίτου, φωτός Πανάμωμε, μετανοίας τάς πύλας τή ψυχή μου διάνοιξον, καί δίδου τήν είσοδον, τής εκείσε Κόρη, αγαλλιάσεως καί τερπνότητος.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Έχων σε Θεοτόκε, προστάτιν άμαχον, καί απόρθητον τείχος, καί σκέπην ανυπέρβλητον, ρυσθείην τού δράκοντος, τού δολίου Πάναγνε, τού πάλαι εκζητούντος, καταπιείν με σφοδρώς.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μή με απογυμνώσης, τής θείας σκεπης σου, μή κενόν αποδείξης, τής χάριτός σου Άχραντε, μηδέ αποπέμψης, κατησχυμένον Δέσποινα, αλλά παράσχου μοι τό σόν έλεος.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Παύσον τής ταλαιπώρου, καί παναθλίας μου, Θεοτόκε καρδίας, πόνον τόν αφόρητον, καί τού σωτηρίου σου παράσχου μοι, Θεομήτορ, θείαν αίγλην καί σωτήριον.

Ωδή γ'

Ο Ειρμός

Δυνάμει τού Σταυρού σου, Χριστέ, στερέωσόν μου τήν διάνοιαν, εις τό υμνείν καί δοξάζειν σου, τήν σωτήριον νύν Σταύρωσιν.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Μαραίνεις τόν καρπόν τής φθοράς, εν ξύλω Σωτήρ ανυψούμενος, καί αφθαρσίας πηγάς ημίν, εκ πλευράς εκβλύζεις Δέσποτα.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ετύθης εν Σταυρώ ως αμνός, φλοιάς σφραγίζων τών ψυχών ημών, θείω σου αίματι Δέσποτα, όθεν φόβω σε δοξάζομεν.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Στρεβλούμενοι Χριστού Αθληταί, καί πολυτρόπως αικιζόμενοι, καί τοίς θηρίοις ριπτόμενοι, απερίτρεπτοι εμείνατε.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ως βότρυες αμπέλου ζωής, τού μαρτυρίου οίνον έβλυσαν, πιστών καρδίας ευφραίνοντες, τού Θεού ημών οι Μάρτυρες.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ζωής ημίν πρόξενος Αγνή, θανών εν ξύλω αναδέδει κται, ο σός Υιός τε καί Κύριος, δοξάζων τούς υμνούντάς σε.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Ο πήξας επ' ουδενός, τήν γήν τή προστάξει σου, καί μετεωρίσας ασχέτως βρίθουσαν, επί τήν ασάλευτον Χριστέ, πέτραν τών εντολών σου, τήν Εκκλησίαν σου στερέωσον, μόνε αγαθέ καί φιλάνθρωπε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τού κόσμου τό προσφύγιον σύ εί Πανάχραντε, καί εν σοί προστρέχων, εκ διανοίας θερμής, πάς τις εκλυτρούται τών δεινών, διό με προσδραμόντα, εν τή σή σκέπη απολύτρωσαι, πάσης πονηράς ενοχλήσεως.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η μόνη τών γηγενών απάντων αντίληψις, σύ αντιλαβού μου ιλέω όμματι, Δέσποινα τού κόσμου αγαθή, καί φρούρησον τή θεία, επισκοπή της δυναστείας σου, έχεις γάρ ισχύν ανυπέρβλητον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Δυνάμει τή σή χειρός με τού πολεμήτορος, καί τής τυραννίδος τούτου αφάρπασον, Δέσποινα τού κόσμου αγαθή, μή με ισχύσας λάβη, καί καταπίη, καί πρός όλεθρον, άξη αιωνίου κολάσεως.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εν φόβω καί εν τρόμω προσπίπτων κραυγάζω σοι, Θεοτόκε. Σύ μοι γενού βοήθεια, Δέσποινα τού κόσμου αγαθή, εν ώρα τού θανάτου, ηνίκα τών βεβιωμένων μοι, μέλλω τάς ευθύνας εισπράττεσθαι.

Ωδή δ'

Ο Ειρμός

Εισακήκοα τήν ακοήν, τής δυναστείας τού Σταυρού σου, ως Παράδεισος ηνοίγη δι' αυτού, καί εβόησα. Δόξα τή δυνάμει σου, Κύριε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ότε έδυς εν Σταυρώ, δικαιοσύνης Ήλιε Χριστέ, φώς ανέσπερον ανέτειλας ημίν, τοίς υμνούσί σου Λόγε, τήν φρικτήν συγκατάβασιν.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ιστάμενος πρό δικαστικού, Χριστέ μου βήματος ποτέ, κατεδίκασας τόν άδικον εχθρόν, καί εσταυρώθης μέσον καταδίκων, ημάς δικαιών.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Στεφανούμενοι νικητικώς, οι τού Χριστού Αθληταί, τόν αόρατον κατήσχυναν εχθρόν, καί εκραύγαζον. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τά αμάραντα άνθη πιστοί, τού νοητού Παραδείσου, τά πολύτιμα σκεύη τού Χριστού, δεύτε τούς Αθλοφόρους, εν ύμνοις ευφημήσωμεν.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ως εώρακας εν τώ Σταυρώ, Χριστόν όν έτεκες Αγνή, απεθαύμαζες τήν άφατον αυτού, μακροθυμίαν, όθεν σύν αυτώ σέ δοξάζομεν.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Τήν θείαν εννοήσας σου κένωσιν, προβλεπτικώς ο Αββακούμ, Χριστέ εν τρόμω εβόα σοι. Εις σωτηρίαν λαού σου, τού σώσαι τούς χριστούς σου ελήλυθας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η πάντων γεννητών υπερέχουσα, ως τόν Δεσπότην καί Θεόν, εν τή γαστρί σου βαστάσασα, τόν υπέρ πάντας ανθρώπους, εξαμαρτάνοντά με κατοικτείρησον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σαρκός μου τάς ατάκτους κατάσβεσον, ορέξεις όμβροις σών ευχών, καί τής ψυχής μου διάναψον, τόν λύχνον τόν εσβεσμένον, πυρί τού θείου έρωτος Πάναγνε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ισχύς τών ασθενούντων Πανάμωμε, απεγνωσμένων η ελπίς, καί τών πενθούντων παράκλησις, χαροποιόν μοι παράσχου πένθος, δι' ού ευρήσω τήν άφεσιν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σέ τείχος καί ασφάλειαν Δέσποινα, σέ προστασίαν αψευδή, σέ πύργον ακαταμάχητον, πιστώς αεί κεκτημένος, ελπίζω διά σού σωτηρίας τυχείν.

Ωδή ε'

Ο Ειρμός

Ορθρίζοντες βοώμέν σοι, Κύριε. Σώσον ημάς. Σύ γάρ εί Θεός ημών, εκτός σου άλλον ουκ οίδαμεν.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Πέτραι σε επί ξύλου αισθόμεναι, υψωθέντα Χριστέ, διεσχίσθησαν, καί γής εσείσθη θεμέλια.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Απέθετο λαμπάδα ο ήλιος, υψωθέντος σου, εν ξύλω Ήλιε, δικαιοσύνης μακρόθυμε.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Θαυμάτων απαστράπτεσθε Άγιοι, λαμπηδόνας, τό σκότος διώκοντες, τών νοσημάτων εν χάριτι.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ετέμνεσθε τό σώμα, ώ Μάρτυρες, τό δέ πνεύμα θείας αγαπήσεως, άτμητον είχετε άγιοι.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ιδούσα επί ξύλου υπνώσαντα, τόν Δεσπότην, θρηνούσα ηλάλαζες, Παρθενομήτορ πανάμωμε.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Ο αναβαλλόμενος φώς ως ιμάτιον, πρός σέ ορθρίζω, καί σοι κραυγάζω, τήν ψυχήν μου φώτισον, τήν εσκοτισμένην, Χριστέ ως μόνος εύσπλαγχνος.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τίς μου τό χειρόγραφον, τών παραπτώσεων, καί τών αμέτρων πλημμελημάτων, Αγνή διαρρήξειεν, ειμή σύ προφθάσης, καί δώης μοι τήν λύτρωσιν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ήλθον εις απόγνωσιν, εξ απορίας πολλής, τήν τών κακών μου, πληθύν Παρθένε αναλογιζόμενος, διό σοι κραυγάζω. Ελέησον καί σώσόν με.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Θεού Μήτερ άφθορε, Θεού λοχεύτρια, Θεού τού πάντα νεύματι μόνω, εκτελούντος ρύσαί με, τής αιωνιζούσης, καταδίκης τόν δούλόν σου.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Έχουσα τό καύχημα, παρθενίας φαιδρόν, ως Μήτηρ αύθις Θεού γεραίρη, υπερτέρως Άχραντε, διό σοι τό Χαίρε, τού Γαβριήλ προσφέρομεν.

Ωδή ς'

Ο Ειρμός

Εκύκλωσέ με άβυσσος, ταφή μοι τό κήτος εγένετο, εγώ δέ εβόησα πρός σέ τόν φιλάνθρωπον, καί έσωσέ με η δεξιά σου, Κύριε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Σταυρός εν γή επήγνυτο, καί πτώσις δαιμόνων εγίνετο, καί πίστεως έδρασμα αρχήν υπεδέχετο, καί η κακία εκ μέσου απελήλατο.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ο ήλιος εσβέννυτο, τήν σάρκα ως λύχνον ανάψαντος, εν ξύλω σου Κύριε, δραχμή δέ ευρίσκετο, η κεχωσμένη, εσκοτισμένοις πάθεσι.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Υψούμενος φιλάνθρωπε, εν ξύλω χορούς επομένους σου, τοίς ίχνεσιν έσχηκας, Μαρτύρων τό πάθος σου, εκμιμουμένους, τό απαθείας πρόξενον.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Χειμάρρους εξηράνατε, τής πλάνης, αιμάτων τοίς ρεύμασι, καί πύρ απεσβέσατε, δαιμόνων αλλότριον, τή θεία δρόσω, στεφανηφόροι Μάρτυρες.

Σταυροθεοτοκίον

Ρομφαία τήν καρδίαν σου, διήλθεν ηνίκα σταυρούμενον τόν κτίστην τεθέασαι, Παρθένε πανάμωμε, καί λόγχη θείαν, πλευράν εξορυττόμενον.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Μαινομένην κλύδωνι, ψυχοφθόρω Δέσποτα Χριστέ, τών παθών τήν θάλασσαν κατεύνασον, καί εκ φθοράς, ανάγαγέ με ως εύσπλαγχνος.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η ζωήν κυήσασα, ουσιώδη, Δέσποινα αγνή, νοητού θανάτου με εξάρπασον, καί τής ζωής, τής αιωνίου αξίωσον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τήν όντως ασύγκριτον, εν τώ κάλλει, πάντων γεννητών, σέ αιτούμαι Δέσποινα Θεόνυμφε, τής ειδεχθούς κακίας με ελευθέρωσον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ουκ έχω αντίληψιν, εν τώ κόσμω, πλήν σου αγαθή, διό σοι προσπίπτω καί κραυγάζω σοι. Μή αποστής, από τού δούλου σου Πάναγνε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Κακουργών ο δόλιος, ταίς ηδοναίς, τόν νούν μου αεί, εκταράσσει. Δέσποινα βοήθει μοι, καί τής τούτου, πονηρίας με εξάρπασον.

Ωδή ζ'

Ο Ειρμός

Ο εν καμίνω πυρός, τούς υμνολόγους σώσας Παίδας, ευλογητός ο Θεός, ο τών πατέρων ημών.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ίνα ρυσθώμεν ημείς, τής ενηδόνου αμαρτίας, χολής εγεύσω Χριστέ, ο γλυκασμός τής ζωής.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Σού εν Σταυρώ Ιησού, τραυματισθέντος ιατρεύθη, τά τραύματα τού Αδάμ, τά πολυχρόνια.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τετιμηκότες Χριστόν, δι' επιπόνου ατιμίας, τής ανωτάτω τιμής ετύχετε Αθληταί.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Εθελουσίοις ορμαίς, κεχωρηκότες πρός τό πάθος, οι Αθληταί νικηταί, εναπεφάνθησαν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μετά τόκον Αγνή, ως πρό τού τόκου διαμένεις, Θεός γάρ ήν ο τεχθείς, ίνα Θεώση βροτούς.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Ο υπερυψούμενος, τών Πατέρων Κύριος, τήν φλόγα κατέσβεσε, τούς Παίδας εδρόσισε, συμφώνως μελωδούντας, ο Θεός ευλογητός εί.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ώ Θεομακάριστε, Θεοτόκε πάναγνε, ψυχής μου τήν κάκωσιν, ίασαι καί δώρησαι, γαλήνην σωτηρίας, καί ζωής τήν ευφροσύνην.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Πύλη αδιόδευτε, λόγοις ματαιότητος, τάς πύλας απόκλεισον, δι' ών μοι ο θάνατος, καί ο τής αμαρτίας, όλεθρος υπεισέδυ.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Έβλυσεν ο τόκος σου, αφθαρσίας νάματα, αλλά ταίς πρεσβείαις σου, βλύσαι παρασκεύασον, καμοί τής συμπαθείας, τόν αυτού άμετρον πλούτον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Λύτρωσαί με Πάναγνε, εκ πάσης κακώσεως, βίου περιστάσεων, συμφορών καί θλίψεων, καί νόσων καί κινδύνων, καί δεινής συκοφαντίας.

Ωδή η'

Ο Ειρμός

Τόν εκ Πατρός πρό αιώνων, γεννηθέντα Υιόν καί Θεόν, καί επ' εσχάτων τών χρόνων, σαρκωθέντα εκ παρθένου Μητρός, Ιερείς υμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ο τήν κατάραν του ξύλου, διά ξύλου ιασάμενος, καί ευλογίαν πηγάσας, τοίς ανθρώποις υπεράγαθε, σέ Σωτήρ υμνούμεν, καί σέ υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Υπεραιρόμενον όφιν, τώ Σταυρώ σου εταπείνωσας, καί τόν δεινώς συμπτωθέντα, ταπεινούμενον ανύψωσας, σέ Σωτήρ υμνούμεν, καί σε υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τούς καθαιρέτας τής πλάνης, καί προμάχους θείας πίστεως, τής Εκκλησίας τούς στύλους, καί στερρούς όντως αδάμαντας, τούς Χριστού οπλίτας, πιστοί τούς Αθλοφόρους, τιμήσωμεν εν ύμνοις.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι ευκλεείς Αθλοφόροι, ώσπερ ήλιος εκλάμψαντες, τών αλγηδόνων τά νέφη, διεσκέδασαν εν χάριτι, καί τής ασεβείας, διέλυσαντόνζόφον, τή πίστει τής Τριάδος.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νυμφαγωγός σοι Παρθένε, Γαβριήλ αποστελλόμενος, Χαίρε εβόησε λέγων, φωτεινότατον παλάτιον, τού παμβασιλέως Χριστού, εν ώ οικήσας, βροτούς Θεώσει πάντας.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Σοί τώ παντουργώ, εν τή καμίνω Παίδες, παγκόσμιον πλέξαντες, χορείαν έμελπον. Πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εν τοίς πειρασμοίς, εύρημοί σε προστάτιν, εν θλίψεσι πρόμαχον, εν συμφοραίς βοηθόν, εν τοίς κινδύνοις σωτήριον λιμένα, καί εν πάση λύπη, Σεμνή παραμυθίαν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ίδε τήν εμήν, σεμνή Παρθένε πίστιν, ίδε τόν πόθον μου, όν εις σέ κέκτημαι, ίδε ψυχής μου τόν έρωτα τόν θείον, καί τήν σήν μοι δίδου, πολυπλασίως χάριν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φώς τό νοητόν, σύ εν γαστρί λαβούσα, φώτισον τά όμματα, τά τής καρδίας μου, λύσον τόν ζόφον τών εμών οφλημάτων, καί τών παθημάτων, σκέδασον τήν ομίχλην.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η τήν υπέρ νούν, τεκούσα σωτηρίαν, τόν πάσι βραβεύοντα, τήν σωτηρίαν βροτοίς, Κόρη τήν θείαν δίδου μοι σωτηρίαν, τών αμαρτημάτων, αναστέλλουσα λύμην.

Ωδή θ'

Ο Ειρμός

Σέ τήν υπέρ νούν, καί λόγον Μητέρα Θεού, τήν εν χρόνω τόν άχρονον, αφράστως κυήσασαν, οι πιστοί ομοφρόνως μεγαλύνομεν.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ισχύς τού εχθρού, καί κράτος αφήρηται, κραταιέ μόνε Κύριε, Σταυρώ υψωθέντος σου, καί δακτύλους, εν τούτω αιματώσαντος.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ώρυξαν Χριστέ, χείρας καί πόδας σου, καί οστά σου ηρίθμησαν, σταυρούντες οι άνομοι, καί χολήν μετά όξους σε επότισαν.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Στόματι λαμπρώ, Θεόν εκηρύξατε, χρηματίσαντα άνθρωπον, τυράννων ενώπιον, Αθλοφόροι καί δόξαν εκληρώσασθε.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ήλγησαν εχθροί, αλγείνοντες μάστιξι, καί ποικίλαις κολάσεσιν, υμάς πανσεβάσμιοι, ιατροί αλγηδόνων θείοι Μάρτυρες.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φώς ημίν εκ σού, Αγνή ανατέταλκεν, Ιησούς καί εφαίδρυνε, τήν κτίσιν σταυρούμενος, καί δαιμόνων τό σκότος απεδίωξε.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Ησαϊα χόρευε, η Παρθένος, έσχεν εν γαστρί, καί έτεκεν υιόν τόν Εμμανουήλ, Θεόν τε καί άνθρωπον, ανατολή, όνομα αυτώ, όν μεγαλύνοντες, τήν Παρθένον μακαρίζομεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Αλγεινοίς κυκλούμενος, πολλοίς γόνυ, κλίνω σοι Σεμνή, τό πρόσωπον εις γήν ρίπτω δυστυχώς, δακρύων κραυγάζω σοι. Τών ζητούντων ρύσαι Αγαθή, καί θυμηδίας μοι, ανατολή επιφάνηθι.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τό τής απογνώσεως, ενισχύει, κράτος εν εμοί, χειλέων εκ ρυπαρών, ποία σοι ωδή; καρδίας αιτήματος κεχραμένης, τίς αποδοχή, αλλά θαυμάστωσον, τοίς αθλίοις τά ελέη σου.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ηλλοιώθην θλίψεσιν, ημαυρώθη νούς καί οφθαλμός, κυκλούσί μου τήν ζωήν, άλγη χαλεπά, πρός τούτοις εκτήκει με, τά εκείθεν δείματα Σεμνή, ών με διάσωσον, τάς οδύνας μεταβάλλουσα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο βραχύς ανήλωται, τής ζωής μου, βίος εν κακοίς, καί πλήθει τών λυπηρών, καί τών αλγεινών, διό η κυήσασα, Θεοτόκε πάντων τήν χαράν, ταύτα πρεσβείαις σου, ευπροσδέκτοις επικούφισον.

Απόστιχα τών Αίνων Σταυρώσιμα

Μόνον παγέντος τού ξύλου Χριστέ τού Σταυρού σου, η πλάνη πεφυγάδευται, καί η χάρις εξήνθησεν, ου γάρ έτι καταδίκης εστί τιμωρία, αλλά τρόπαιον εδείχθη ημίν σωτηρίας. Σταυρός ημών στήριγμα. Σταυρός ημών καύχημα. Σταυρός ημών αγαλλίαμα.

Στίχ. α'. Ενεπλήσθημεν τό πρωϊ τού ελέους σου, Κύριε, καί ηγαλλιασάμεθα καί ηυφράνθημεν έν πάσαις ταίς ημέραις ημών. Ευφρανθείημεν, ανθών ημερών εταπείνωσας ημάς, ετών, ών είδομεν κακά, καί ίδε επί τούς δούλους σου καί επί τά έργα σου, καί οδήγησον τούς υιούς αυτών.

Ο Σταυρός σου Χριστέ, καί τού Άδου κατήργησε τό κράτος, καί τό γένος διέσωσε τών ανθρώπων, καί εκ φθοράς τόν κόσμον ρυσάμενος, τώ Ληστή Παράδεισον ήνοιξεν, όν προσκυνούντες, δοξάζομέν σε, Σωτήρ, ελέησον ημάς.

Μαρτυρικόν

Στίχ. β'. Καί έστω η λαμπρότης Κυρίου τού Θεού ημών εφ' ημάς, καί τά έργα τών χειρών ημών κατεύθυνον εφ' ημάς, καί τό έργον τών χειρών ημών κατεύθυνον.

Ευλογημένος ο στρατός τού Βασιλέως τών ουρανών, ει γάρ καί γηγενείς υπήρχον οι Αθλοφόροι, αλλά αγγελικήν αξίαν έσπευδον φθάσαι, τών σωμάτων καταφρονήσαντες, καί διά τών παθημάτων, τής τών Ασωμάτων αξιωθέντες τιμής. Ευχαίς αυτών, Κύριε, κατάπεμψον ημίν τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Παύσον τό άλγος τής πολυωδύνου ψυχής μου, εβόα η Άμεμπτος οδυρομένη Χριστώ, ει γάρ βροτούς εν τώ πάθει σώζεις, αλλά τιτρώσκεις ψυχήν εμήν Λόγε. Σύ φώς μου γλυκύτατον, σύ τέκνον καί πλάστης μου, ανυμνώ σου τό μακρόθυμον.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Ο Ληστής εν τώ Σταυρώ, Θεόν είναί σε πιστεύσας Χριστέ, ωμολόγησέ σε ειλικρινώς εκ καρδίας, εν τή Μνήσθητι μου Κύριε βοών, Βασιλεία σου.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Θανατωθείς επί Σταυρού, τούς διά βρώσεως πεσόντας ημάς, ανεζώωσας, Ζωοδότα οικτίρμον, καί πολίτας πάλιν Αγαθέ, παραδείσου ανέδειξας.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Προσηλώθης τώ Σταυρώ, Χριστέ η άμπελος η αληθινή, καί απέσταξας πόμα σωτηριώδες, επευφραίνον πάντων τών πιστών, καρδίας υμνούντων σε.

Μαρτυρικόν

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Τυμπανιζόμενοι σοφοί, καί μεληδόν κατατεμνόμενοι, εικονίσατε τήν σφαγήν τού Δεσπότου, διά τούτο Μάρτυρες Χριστού, αεί μακαρίζεσθε.

Δόξα...

Επί Σταυρού ο τού Πατρός, καί θείου Πνεύματος αχώριστος, εθελούσιον καθυπέμεινε πάθος, πάθη πάντα τά φθοροποιά, ημών εξαιρούμενος.

Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Θρήνοις συνέκοπτες σαυτήν, ορώσα Δέσποινα εν ξύλω Σταυρού, τήν ζωήν ημών εκουσίως θανούσαν, όθεν πάντες θείαις σε φωναίς, αεί μακαρίζομεν.

Ήχος πλ. α'

Χαίροις ασκητικών αληθώς

Στίχ. α'. Εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Φείσαι τού σού οικέτου Χριστέ, ηνίκα μέλλει η ψυχή μου τού σώματος, προστάξει σου χωρισθήναι, τού αγαγόντος εις έν, τόν χούν καί τό πνεύμα, θείω νεύματι, εχθρών αοράτων, επιδρομής καί κακώσεως, ενεδρευόντων, αφειδώς διασπάσαί με, καί κατάβρωμα, εαυτών απεργάσασθαι, ρύσαί με καί αξίωσον, τυχείν αναψύξεως, ένθα απέδρα οδύνη, καί στεναγμός, ένθα πέφυκε, τρυφής ο χειμάρρους, καί φωνή εορταζόντων, καί αγαλλίασις.

Στίχ. β'. Ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Ώραν τής τελευτής δεδοικώς, καί τών δαιμόνων τήν φρικτήν επανάστασιν, βοώ σοι εκ κατωδύνου, ψυχής ο τάλας εγώ. Τάς αυτών παγίδας καί τά σκάνδαλα, τή σή δυναστεία, Δέσποτα Κύριε σύντριψον, καί μή εάσης, τής αυτών με σκαιότητος, παρανάλωμα, χρηματίσαι τόν δούλόν σου, ίδε μου τήν κατήφειαν, καί πρόσχες τή θλίψει μου, καί τήν αθλίαν ψυχήν μου, τών οδυνών ελευθέρωσον, Θεέ πανοικτίρμον, ο δωρούμενος τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

Στίχ. γ'. Από φυλακής πρωϊας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωϊας ελπισάτω Ισραήλ επί τόν Κύριον.

Ώσπερ η Χαναναία Σωτήρ, καγώ βοώ σοι. Τήν ψυχήν μου θεράπευσον, καί ρύσαι δαιμόνων βλάβης, καί επηρείας εχθρών, τών παρά τήν φύσιν ενοχλούντων με, αεί καί φθειρόντων, τό κατ' εικόνα σου Κύριε, καί εξελκόντων, λογισμού τό κριτήριον, εις ανόνητα, καί ψεκτά ενθυμήματα, άπερ εκ τής καρδίας μου εξάλειψον δέομαι, καί εν αυτή μοι τόν φόβον, σού τόν αγνότατον φύτευσον, καί δός εν ειρήνη εκτελέσαι μου τόν βίον, εν ταπεινώσει ψυχής.

Έτερα Μαρτυρικά Αυτόμελα

Στίχ. δ'. Ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος, καί πολλή παρ' αυτώ, λύτρωσις. καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραήλ έκ πασών τών ανομιών αυτού.

Τόν θυρεόν τής πιστεως περιβαλλόμενοι, καί τώ τύπω τού Σταυρού, εαυτούς διαναστήσαντες, πρός τάς βασάνους ανδρείως απηυτομόλησαν, καί διαβόλου τήν πλάνην καί τό θράσος κατήργησαν, οι Άγιοί σου Κύριε. Αυτών ταίς ικεσίαις, ως παντοδύναμος Θεός, τώ κόσμω τήν ειρήνην κατάπεμψον, καί ταίς ψυχαίς ημών τό μέγα έλεος.

Στίχ. ε'. Αινείτε τόν Κύριον πάντα τά έθνη, επαινέσατε αυτόν, πάντες οι λαοί.

Πρεσβεύσατε υπέρ ημών, άγιοι Μάρτυρες, ίνα ρυσθώμεν τών ανομιών ημών, υμίν γάρ εδόθη χάρις, πρεσβεύειν υπέρ ημών.

Στίχ. ς'. Ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού Κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Ακορέστω διαθέσει ψυχής, Χριστόν ουκ αρνησάμενοι, άγιοι Μάρτυρες, οίτινες διαφόρους αικισμούς παθημάτων υπομείναντες, τών τυράννων τά θράση κατηδαφίσατε, ακλινή καί άτρωτον τήν πίστιν φυλάξαντες, εις ουρανούς μετέστητε, όθεν καί παρρησίας, τυχόντες πρός αυτόν, αιτήσασθε δωρηθήναι, ημίν τό μέγα έλεος.

Δόξα καί νύν... Θεοτοκίον

Εν τή Ερυθρά θαλάσση, τής απειρογάμου Νύμφης, εικών διεγράφη ποτέ. Εκεί Μωϋσής διαιρέτης τού ύδατος, ενθάδε Γαβριήλ υπηρέτης τού θαύματος, τότε τόν βυθόν επέζευσεν αβρόχως Ισραήλ, νύν δέ τόν Χριστόν εγέννησεν ασπόρως η Παρθένος, η θάλασσα μετά τήν πάροδον τού Ισραήλ, έμεινεν άβατος, η Άμεμπτος μετά τήν κύησιν τού Εμμανουήλ, έμεινεν άφθορος, ο ών καί προών, καί φανείς ως άνθρωπος, Θεός ελέησον ημάς.

Απόστιχα Μαρτυρικόν

Τών επιγείων απάντων καταφρονήσαντες, καί τών βασάνων ανδρείως κατατολμήσαντες, τών μακαρίων ελπίδων ουκ ηστοχήσατε, αλλ' ουρανών Βασιλείας κληρονόμοι γεγόνατε, πανεύφημοι Μάρτυρες, έχοντες παρρησίαν πρός τόν φιλάνθρωπον Θεόν τώ κόσμω τήν ειρήνην αιτήσασθε, καί ταίς ψυχαίς ημών τό μέγα έλεος.

Νεκρώσιμα

Στίχ. Α'. Πρός σέ ήρα τούς οφθαλμούς μου, τόν κατοικούντα εν τώ ουρανώ. Ιδού, ως οφθαλμοί δούλων εις χείρας τών κυρίων αυτών, ως οφθαλμοί παιδίσκης εις χείρας τής κυρίας αυτής, ούτως οι οφθαλμοί ημών πρός Κύριον τόν Θεόν ημών, έως ού οικτιρήσαι ημάς.

Εμνήσθην τού Προφήτου βοώντος. Εγώ ειμι γή καί σποδός, καί πάλιν κατενόησα εν τοίς μνήμασι, καί είδον τά οστά τά γεγυμνωμένα, καί είπα, Άρα τίς εστι; Βασιλεύς, ή στρατιώτης, ή πλούσιος, ή πένης, ή δίκαιος, ή αμαρτωλός; αλλά ανάπαυσον, Κύριε, μετά δικαίων τούς δούλους σου, ως φιλάνθρωπος.

Στίχ. Β'. Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, ότι επί πολύ επλήσθημεν εξουδενώσεως, επί πλείον επλ ήσθη η ψυχή ημών, τό όνειδος τοίς ευθηνούσι, καί η εξουδένωσις τοίς υπερηφάνοις.

Σύ έπλασάς με, Κύριε, καί έθηκας επ' εμέ τήν χείρά σου, καί ενετείλω μοι, καί είπας. Εις γήν πάλιν πορεύση. Οδήγησόν με εις ευθείαν οδόν σου, συγχώρησόν μοι τά πλημμελήματά μου, καί άνες μοι δέομαι, ως φιλάνθρωπος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Σέ δυσωπούμεν, ως Θεού Μητέρα. Ευλογημένη, πρέσβευε σωθήναι ημάς.

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Μαρτυρικά

Ήχος πλ. α'

Κύριε, τό ποτήριον τού πάθους σου, οι Αθλοφόροι σου ζηλώσαντες, κατέλιπον τήν τού βίου τερπνότητα, καί γεγόνασι τών Αγγέλων συμμέτοχοι. Αυτών ταίς παρακλήσεσι, παράσχου ταίς ψυχαίς ημών, ιλασμόν αμαρτιών, καί τό μέγα έλεος.

Τόν συνάναρχον Λόγον

Τών αγίων Μαρτύρων τά κατορθώματα, ουρανών αι Δυνάμεις υπερεθαύμασαν, ότι εν σώματι θνητώ, τόν ασώματον εχθρόν, τή δυνάμει τού Σταυρού, αγωνισάμενοι καλώς, ενίκησαν αοράτως, καί πρεσβεύουσι τώ Κυρίω, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Χαίρε πύλη Κυρίου η αδιόδευτος, Χαίρε τείχος καί σκέπη τών προστρεχόντων εις σέ. Χαίρε αχείμαστε λιμήν καί απειρόγαμε, η τεκούσα εν σαρκί, τόν ποιητήν σου καί Θεόν, πρεσβεύουσα μή ελλείπης, υπέρ τών ανυμνούντων, καί προσκυνούντων τόν τόκον σου.

Έτερα Καθίσματα

μετά τόν Άμωμον

Μαρτυρικόν

Τά θαύματα τών αγίων σου Μαρτύρων, τείχος ακαταμάχητον, ημίν δωρησάμενος, Χριστέ ο Θεός, ταίς αυτών ικεσίαις, βουλάς εθνών διασκέδασον, τής Βασιλείας τά σκήπτρα κραταίωσον, ως μόνος αγαθός καί φιλάνθρωπος.

Νεκρώσιμον

Ανάπαυσον Σωτήρ ημών, μετά δικαίων τούς δούλους σου, καί τούτους κατασκήνωσον εν ταίς αυλαίς σου, καθώς γέγραπται, παρορών ως αγαθός, τά πλημμελήματα αυτών, τά εκούσια καί τά ακούσια, καί πάντα τά εν αγνοία, καί γνώσει φιλάνθρωπε.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Τόν συνάναρχον Λόγον

Θεοτόκε Παρθένε Μήτηρ ανύμφευτε, η τόν Σωτήρα τού κόσμου κυοφορήσασα, καί τεκούσα εν δυσί τελείαις φύσεσιν, εκδυσώπησον αυτόν, σύν Προφήταις ιεροίς, καί Μάρτυσι καί Οσίοις, υπέρ ειρήνης τού κόσμου, καί σωτηρίας τών ψυχών ημών.

Κανών εις πάντας τούς Αγίους, ού η Ακροστιχίς.

Σοίς Χριστέ, δούλοις τούς δε τούς ύμνους φέρω. Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος πλ. α'

Ο Ειρμός

Γήν εφ' ήν ουκ έλαμψεν, ουκ είδεν ήλιος ποτέ, άβυσσον, ήν ουχ εώρακε γυμνήν τό κύτος ουρανού, Ισραήλ διώδευσεν αβρόχως, Κύριε, καί εισήγαγες αυτόν, εις όρος αγιάσματός σου, άδοντα ψάλλοντα επινίκιον ωδήν.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σώματα προϊέμενοι, τοίς ανημέροις δικασταίς, ηνέγκατε ανυποίστους αικισμούς, γενναίοι Αθληταί, προσδοκώντες λήψεσθαι βραβεία άνωθεν, καί εισήγαγεν υμάς Χριστός, εις αιωνίους σκηνάς, χαίροντας άδοντας, επινίκιον ωδήν.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Όσιοι καί Δίκαιοι, και Ιεράρχαι ευκλεείς, τελέσαντες τά προστάγματα Θεού, εποίμαναν λαούς, καί καλώς ωδήγησαν εφ' ύδωρ γνώσεως, αξίως ακαί χειμάρρους τής τρυφης, πειλήφασι, βρύοντες πάντοτε, ιαμάτων ποταμούς.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ιθυνόν με, Κύριε, πρός τούς λιμένας τής ζωής, δεήσεσι Προφητών πανευκλεών, σοφών Ιεραρχών, ιερών Γυναίων τε τών αθλησάντων στερρώς, καί τόν άρχοντα αεί, ανδρεία πατησάντων φρενί, άδοντα ψάλλοντα, επινίκιον ωδήν.

Νεκρώσιμον

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σέ καθικετεύομεν, τόν ευδιάλλακτον Θεόν, ανάπαυσον εν τοίς κόλποις Αβραάμ, τούς δούλους σου, Χριστέ, ούς πιστώς μετέστησας, εκ τής τού βίου ταραχής, καί αξίωσον αυτούς, φωτός διαιωνίζοντος, τούτων τά πταίσματα, παρορών ως αγαθός.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Χαίρέ σοι κραυγάζομεν, τή κυησάση τήν χαράν, Πανύμνητε, φωταγώγησον ημών, τόν νούν καί τήν ψυχήν, καί πρός τρίβους γνώσεως, πάντας οδήγησον, καί πταισμάτων ιλασμόν, δοθήναι πάσιν αίτησαι, Δέσποινα άχραντε, τόν Υιόν σου καί Θεόν.

Κανών εις Κοιμηθέντας, ού η Ακροστιχίς.

Θεοφάνους ο πέμπτος εις νεκρούς κανών.

Ο Ειρμός

Τώ σωτήρι Θεώ, τώ εν θαλάσση λαόν, ποσίν αβρόχοις οδηγήσαντι, καί Φαραω πανστρατιά καταποντίσαντι, αυτώ μόνω άσωμεν, ότι δεδόξασται

Στίχ. Πρεσβείαις τών Μαρτύρων σου ανάπαυσον, Κύριε, τάς ψυχάς τών δούλων σου.

Θειοτάτη στοργή, οι Αθλοφόροι Χριστού, τυράννων θράσος κατηδάφισαν, τοίς μεταστάσι δέ πιστοις, οι συμπαθέστατοι, αιτούνται, τήν άφεσιν καί τήν ανάστασιν.

Στίχ. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Εν Αγίων σκηναίς, εν ταίς αυλαίς σου Χριστέ, τούς μεταστάντας κατασκήνωσον, τήν οφειλήν υπέρ αυτών καταβαλλόμενος, τό αίμά σου Δέσποτα τό τιμιώτατον.

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Η σοφίας Θεού, χαρακτήρ ο ακριβής, ο πάντα φέρων τού Γεννήτορος, ούς προσελάβου οικτίρμον, αυτός ανάπαυσον, διδούς τήν αϊδιον μακαριότητα.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φωτοφόρος σκηνή, χρυσοειδής κιβωτός, τόν Θεόν Λόγον περιέχουσα, σεσαρκωμένον δι' ημάς τόν καταλύσαντα, θανάτου τήν δύναμιν, ώφθης Πανάμωμε.

Ωδή γ'

Ο Ειρμός

Σαλευομένη τήν καρδίαν μου, Κύριε, τοίς κύμασι τού βίου, στερέωσόν με, εις λιμένα εύδιον, καθοδηγών ως Θεός.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ραβδιζομένου ουκ εφείσασθε σώματος, πανεύφημοι οπλίται νευρούμενοι, ταίς ελπίσι Μάρτυρες, τών αιωνίων τερπνών.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ιεραρχίας στολήν εφαιδρύνατε, ιδέαις εναρέτοις ποιμάναντες, τού Χριστού τό ποίμνιον, επί νομάς ζωηράς.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σάρκα νεκρούντες εγκρατεία οι όσιοι, ζωής θείας μετέσχον, αυτών Χριστέ, ιεραίς δεήσεσι, κινδύνων ρύσαι ημάς.

Νεκρώσιμον

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τοίς κοιμηθείσι τήν εκείθεν ανάπαυσιν, Φιλάνθρωπε παράσχου, ά έπραξαν, επί γής οφλήματα, παρορών ως Θεός.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ευλογημένη γυναικών σε ως έβλεψε, κατάλογος γενναίως ενήθλησε, καί τώ σώ προσήνεκται, Παρθενομήτορ Υιώ.

Κανών τών Κοιμηθέντων

Ο Ειρμός

Στερέωσον ημάς ο Θεός τή σήδυνάμει, καί κατάβαλε Αιρετικών τά φρυάγματα, καί ανύψωσον τό κέρας ημών.

Στίχ. Πρεσβείαις τών Μαρτύρων σου ανάπαυσον, Κύριε, τάς ψυχάς τών δούλων σου.

Ανδρείως ταίς τυράννων ορμαίς, ανθεστηκότες ηγωνίσαντο, οι Αθληταί, καί πρεσβεύουσιν, υπέρ τών κεκοιμημένων Χριστέ.

Στίχ. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Νομίμοις εντραφέντας τοίς σοίς, τούς μεταστάντας Υπεράγαθε, εν φωτεινοίς σου σκηνώμασι, προσδεξάμενος ανάπαυσον.

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Ο μόνος ελεήμων Θεός, ούς εξελέξω καταξίωσον, τής τών Αγίων λαμπρότητος, παρορών αυτών τά πταίσματα.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Υμνούμεν τόν σόν τόκον Αγνή, δι' ού τής πρώην κατακρίσεως, καί τής κατάρας ερρύσθημεν, καί θανάτου ελυτρώθημεν.

Ωδή δ'

Ο Ειρμός

Ακήκοα, Κύριε, τήν ακοήν σου καί εφοβήθην, κατενόησα τήν οικονομίαν σου, καί εδόξασά σε, μόνε φιλάνθρωπε.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Δυνάμει σου, Κύριε, οι Αθλοφόροι εχθρών δυνάμεις κατεπάτησαν, καί ισχύς γεγόνασι τών πιστών, καί μέγα κραταίωμα.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι Όσιοι άπαντες, αγαλλιάσει, αγαλλιώνται, καί ενδέδυνται οι Ιερείς οι ένθεοι, δικαιοσύνην ώσπερ ιμάτιον.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Υμνήσωμεν άπαντες, τούς θεηγόρους Θεού Προφήτας, καί τιμήσωμεν Γυναικών κατάλογον, τόν καλώς τόν δρόμον τελέσαντα.

Νεκρώσιμον

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Λιμένι σου Δέσποτα, τής Βασιλείας εγκαθορμίσας, ούς μετέστησας ταραχής καί κλύδωνος, τού παρόντος βίου ανάπαυσον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο Άχρονος γέγονε, νύν υπό χρόνον εκ σού Παρθένε, τούτον αίτησαι διαλύσαι άπαντα, τής ψυχής μου τά χρόνια πταίσματα.

Κανών τών Κοιμηθέντων

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Πρεσβείαις τών Μαρτύρων σου ανάπαυσον, Κύριε, τάς ψυχάς τών δούλων σου.

Συναϊδιόν σε τώ Πατρί ομολογούντες ευσεβώς, ανηρέθησαν οι Μάρτυρες Χριστέ, καί βοώσί σοι. Σώσον ους προσελάβου δούλους σου.

Στίχ. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Ο γενόμενος εν τοίς νεκροίς, νε καί νεκρός ελεύθερος Χριστε, κροίς ζωήν αιώνιον διδούς, τήν ανάπαυσιν δός νύν, τοίς μεταστάσι δούλοις σου.

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Παραγενόμενος εις τό σώσαι, τό πλανωμενον Χριστέ, τον Παράδεισον αξίωσον οικείν, ούς μετέστησας, πίστει δικαιώσας καί χάριτι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Επεσκίασεν η τού Υψίστου, Κόρη δύναμις εν σοί, καί Παράδεισον ειργάσατο ζωής, ξύλον έχουσα, μέσον τόν μεσίτην καί Κύριον.

Ωδή ε'

Ο Ειρμός

Τήν τάλαιναν ψυχήν μου, νυκτομαχούσαν τώ σκότει τών παθών, προφθάσας οίκτειρον, καί λάμψον, νοητέ Ήλιε, ημεροφαείς ακτίνας εν εμοί, τού διατμήξαι τήν νύκτα τό φώς.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ιάσεις τοίς νοσούσι, πηγάζει Μαρτύρων τά οστά, μή συντριβέντα γάρ κακία, ωσεί χνούν ελέπτυναν, τά τής δυσσεβείας άπαντα οστά, καί τήν ημών ανορθούσι συντριβήν.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τούς νόμους συντηρούσαι, Ιεραρχίαι εποίμαναν λαούς, καί καθωδήγησαν, Οικτίρμον, πρός ζωήν τήν μένουσαν, οι δέ Όσιοι, ενέκρωσαν παθών, τυραννίδα τελείωνοϊ.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τιμάσθωσαν Προφήται, καί σύν αυτοίς πάντες Δίκαιοι πιστώς, καί ευφημείσθωσαν οσίως αι πολιτευσάμεναι, καί διά βασάνων λάμψασαι εν γή, θείαι Γυναίκες, ως δούλαι Χριστου.

Νεκρώσιμον

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ούς εκ γής προσελάβου, εν ουρανίοις κατάταξον σκηναίς, πιστούς οικέτας σου, τούτων παρορών τά πταίσματα, διυπερβολήν χρηστότητος τής σής, ο σαρκωθείς διημάς τούς βροτούς.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Υμνούμέν σε Παρθένε, δι' ής εφάνη ο Θεός επί γής, βροτός γενόμενος. Χαίρε γή εύκαρπε, η καρποφορήσασα στάχυν μυστικόν ημίν, τόν διατρέφοντα πάσαν πνοήν.

Κανών τών Κοιμηθέντων

Ο Ειρμός

Ορθρίζοντες βοώμέν σοι, Κύριε. Σώσον ημάς. Σύ γάρ εί Θεός ημών, εκτός σου άλλον ουκ οίδαμεν.

Στίχ. Πρεσβείαις τών Μαρτύρων σου ανάπαυσον, Κύριε, τάς ψυχάς τών δούλων σου.

Μαρτύρων προσδεξάμενος Κύριε, τάς αιτήσεις, ψυχάς άς μετέστησας, τοίς εκλεκτοίς σου συναρίθμησον.

Στίχ. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Προέφησας ουκ όψεται θάνατον, ο πιστεύσας εις σέ, διό Δέσποτα, τούς μεταστάντας ανάπαυσον.

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Τερπνότητος τού οίκου σου Κύριε, τούς σούς δούλους τυχείν καταξίωσον, καί τής γλυκείας μεθέξεως.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο Λόγος ο Πατρί συναϊδιος, σαρκωθείς εκ Παρθένου ενέκρωσε, διά θανάτου τόν θάνατον.

Ωδή ς'

Ο Ειρμός

Ως τόν Προφήτην τού θηρός, ερρύσω, Κύριε, καμέ τού βυθού τών ακαθέκτων παθών, ανάγαγε δέομαι, ίνα προσθήσω τού επιβλέψαι με, πρός ναόν τόν άγιόν σου.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σώματα προδόντες αικισμοίς, οι Μάρτυρες, τυράννων χερσίν, ηγάλλοντο τή ψυχή, τήν θείαν γάρ έβλεπον, όντως αιώνιον απόλαυσιν, καί τάς θείας αντιδόσεις.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Δόξα σοφών Ιεραρχών, καί τών Οσίων σύ υπάρχεις Χριστέ, ταίς ικεσίαις αυτών, τόν σόν λαόν οίκτειρον, όν περ ιδίω σου αίματι, ως φιλάνθρωπος εκτήσω.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Εκ σού λαμπόμενοι τόν νούν, Προφήται Κύριε, δηλούσι μακράν, τά εσόμενα τρανώς, Γυναίκες δέ σθένει σου, κράτος εχθρού καταλύουσιν, εν ασκήσει καί αθλήσει.

Νεκρώσιμα

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τούς μεταστάντας εξ ημών, πιστούς οικέτας σου, χοροίς εκλεκτών, συναριθμών Αγαθέ, ανάπαυσον Κύριε, πάντα τα τούτων εγκλήματα, παρορών δι' ευσπλαγχνίαν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο διαπλάσας κατ' αρχάς, τήν Εύαν Κύριε, Παρθένου νηδύν, καθυποδύς τήν εμήν, εργάζη ανάπλασιν, δούλου σχήμα ενδυσάμενος, ο Δεσπότης τών απάντων.

Κανών τών Κοιμηθέντων

Ο Ειρμός

Εκύκλωσέ με άβυσσος, ταφή μοι τό κήτος εγένετο, εγώ δέ εβόησα πρός σέ τόν φιλάνθρωπον, καί έσωσέ με η δεξιά σου, Κύριε.

Στίχ. Πρεσβείαις τών Μαρτύρων σου ανάπαυσον, Κύριε, τάς ψυχάς τών δούλων σου.

Στρατεύματα Μαρτύρων σου, τάς άνω Δυνάμεις μιμούμενα, Χριστέ δυσωπούσί σε, παράσχου φιλάνθρωπε, τοίς μεταστάσι τήν παρά σού απόλαυσιν.

Στίχ. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Εν τόποις αναψύξεως, εν τόποις Αγίων λαμπρότητος, εν τόποις ανέσεως, ως μόνος φιλάνθρωπος, ούς προσελάβου εγκατάταξον οικέτας σου.

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Ιλάσθητι τοίς δούλοις σου, καί τούτοις πταισμάτων συγχώρησιν, παράσχου δεόμεθα, ζωής καταξίωσον τής ανωλέθρου, καί μακαρίας λήξεως.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Συλλήψεως ασπόρου σου, τίς λόγος ο φράσαι δυνάμενος, τό θαύμα Πανάμωμε; Θεόν γάρ εγέννησας, δι' ευσπλαγχνίαν ημίν επιδημήσαντα.

Ωδή ζ'

Ο Ειρμός

Πυρός σβεστήριον, τών παίδων η προσευχή, δροσίζουσα κάμινος, κήρυξ τού θαύματος, μή φλογίζουσα, μηδέ συγκαίουσα, τούς υμνολόγους Θεού, τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Υμείς πυρούμενοι, σφοδρών βασάνων φλογί, τό φίλτρον θερμότερον, Μάρτυρες ένδοξοι, εδείκνυτε τό πρός Κύριον, καταδροσίζον υμάς λογισμώ ευσεβεί.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σοφία Πνεύματος, καλλωπισθέντες σοφοί, λαού προηγήσασθε, ιερουργήσαντες, τής χάριτος τό Ευαγγέλιον, καί ως Χριστού λειτουργούς ευφημούμεν υμάς.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Υμείς νεκρώσαντες, τήν σάρκα πόνοις πολλοίς, ζωής ηξιώθητε, μελλούσης Όσιοι, πρεσβεύοντες αυτής τυχείν ημάς, τούς νεκρουμένους αεί, ταίς τών παθών προσβολαίς.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Μακαριώτατος, χορός Θεού Προφητών, Γυναίων κατάλογος, αγωνισάμενος, δι' ασκήσεώς τε καί αθλήσεως, καί καθελών τόν εχθρόν, ευφημούμεν υμάς.

Νεκρώσιμον

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νεκροίς ομιλήσας, η πάντων Λόγε ζωή, τούς νύν καταλείψαντας, βίου τόν τάραχον, λιμένι σου θείω καθόρμισον, τάς αμαρτίας αυτών παρορών Αγαθέ.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Οι Θεοτόκον σε, φρονούντες γνώμη ευθεία, πυρός αιωνίζοντος, καί σκότους Δέσποινα, ρυσθεί η μεν τή μεσιτεία σου, καί αοράτων εχθρών πολεμούντων ημάς.

Κανών τών Κοιμηθέντων

Ο Ειρμός

Ο εν καμίνω πυρός, τούς υμνολόγους σώσας Παίδας, ευλογητός ο Θεός, ο τών πατέρων ημών.

Στίχ. Πρεσβείαις τών Μαρτύρων σου ανάπαυσον, Κύριε, τάς ψυχάς τών δούλων σου.

Νύν απροσίτου φωτός, εμφορηθήναι δίδου, Σώτερ, τοίς μεταστάσι, λιταίς τών Αθλοφόρων σου.

Στίχ. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Εν Εκκλησία, Χριστέ, τών πρωτοτόκων τούς εν πίστει, τελειωθέντας, Οικτίρμον συναρίθμησον.

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Κεκοσμημένους στολαίς, τής αφθαρσίας τούς σούς δούλους, τούς μεταστάντας πρός σέ, Σώτερ ανάπαυσον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ρύμην θανάτου Αγνή, ζωήν ασπόρως συλλαβούσα, τήν ουσιώδη Πανάμωμε διέκοψας.

Ωδή η'

Ο Ειρμός

Αγγέλων σύστημα, ανθρώπων σύλλογος, τόν Βασιλέα καί Κτίστην τού παντός, Ιερείς υμνείτε, ευλογείτε Λευϊται, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

περνηξάμενοι, βασάνων πέλαγος, τή κυβερνήσει τού Λόγου Αθληταί, ρείθροις τών αιμάτων, εβυθίσατε πάσας, τάς φάλαγγας τού πλάνου, καί ζήτε εις αιώνας.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σοφοί γενόμενοι, Ιερουργοί πιστώς, ορθοδοξίας εφ' ύδωρ τήν υμίν, πιστευθείσαν ποίμνην, εξεθρέψατε, όντως, τρυφής τερπνόν χειμάρρουν, τρυφάτε εις αιώνας.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Φωστήρες Όσιοι, πιστών εδείχθητε, ως εκτελέσαντες έργα τού φωτός, καί πρός θείον φέγγος μετετέθητε, σκότους ημάς ελευθερώσαι, Χριστόν εκδυσωπείτε.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ευφραίνου σύλλογος, Γυναικών στάδιον, πλήρες παντοίων ανύσας αικισμών, καί χορός αγάλλου, Προφητών καί Δικαίων, τών ευαρεστησάντων, Χριστώ εις τούς αιώνας.

Νεκρώσιμον

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ρομφαίαν Δέσποτα, τήν στρεφομένην, δίδου τοίς σοίς δούλοις, ακωλύτως διελθείν, μεταστάσι τού βίου, ένδον τού Παραδείσου, αυτούς κατασκηνώσας, ως μόνος ελεήμων.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ως πύλην φέρουσαν, πρός θείαν είσοδον, ως ευδιάβατον κλίμακα Θεού, τών σωζομένων απλανή οδηγίαν, τήν Κεχαριτωμένην υμνήσωμεν Παρθένον.

Κανών τών Κοιμηθέντων

Ο Ειρμός

Τόν εκ Πατρός πρό αιώνων, γεννηθέντα Υιόν καί Θεόν, καί επ' εσχάτων τών χρόνων, σαρκωθέντα εκ Παρθένου Μητρός, ιερείς υμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Πρεσβείαις τών Μαρτύρων σου ανάπαυσον, Κύριε, τάς ψυχάς τών δούλων σου.

Ο τών αγίων Μαρτύρων, τούς αγώνας προσδεξάμενος, καί δι' αυτών αναπαύων, τούς εν πίστει κοιμηθέντας τή σή, σέ Σωτήρ υμνούμεν, καί σέ υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Υπερκοσμίου σου δόξης, λαμπηδόσι καταστράπτεσθαι, τούς εξ ημών μεταστάντας, καταξίωσον ως εύσπλαγχνος, σέ Σωτήρ υμνούντας, καί υπερυψούντας, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Σύν ταίς αγίων χορείαις, ούς μετέστησας κατάταξον, καί Αβραάμ εν τοίς κόλποις, τώ Λαζάρω συναρίθμησον, σέ Σωτήρ υμνούντας, καί υπερυψούντας, εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Κεκοσμημένη τώ κάλλει, τής αγνείας Μητροπάρθενε, καλλοποιόν ευπρεπείας, ενδιαίτημα γεγένησαι, όθεν σε υμνούμεν, καί υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ'

Ο Ειρμός

Ότι εποίησέ σοι μεγαλεία ο Δυνατός, Παρθένον αναδείξας σε, Αγνήν μετά τήν κύησιν, ως τεκούσαν ασπόρως, τόν εαυτής Ποιητήν, διό σε, Θεοτόκε, μεγαλύνομεν.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ιερουργοί Ποιμένες, Προφητών αγίων χορός, Δικαίων αναρίθμητον πλήθος, Μαρτύρων σύλλογος, ιεραίς μελωδίαις μακαριζέσθωσαν, πρεσβεύοντες σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ως θαυμαστώς ασκήσας, τών Αγίων δήμος ο σοφός, θαυμάτων επιδείξεσι πολλών, νύν τεθαυμάστωται, ταίς αυτών ικεσίαις, θαυμαστέ Κύριε, θαμάστωσον εις πάντας τά ελέη σου.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σύν Ιερομάρτυσι, τελεσάντων δρόμον καλώς, Γυναίων αναρίθμητος πληθύς, ή τε αθλήσασα, καί ασκήσασα πόθω, μακαριζέσθω πιστώς, Αγγέλων ταίς χορείαις συνυπάρχουσα.

Νεκρώσιμον

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Η τών αγίων πάντων, δυσωπεί σε Λόγε πληθύς, ανάπαυσον τά πλήθη τών πιστώς, μετατεθέντων εκ γής, διά πλήθος ελέους, τά πεπραγμένα αυτοίς άπαντα, εν βίω παραβλέπων πολυέλεε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φρενοβλαβώς Παρθένε, αμαρτίας πράξας πολλάς, τήν κόλασιν εκδέχομαι λοιπόν, αφ' ής με λύτρωσαι, αδιστάκτω καρδία τή θεία σκέπη σου, προστρέχοντα, τής μόνης προστασίας τών πιστών.

Κανών τών Κοιμηθέντων

Ο Ειρμός

Σέ τήν υπέρ νούν, καί λόγον μητέρα Θεού, τήν εν χρόνω τόν άχρονον, αφράστως κυήσασαν, οι πιστοί ομοφρόνως μεγαλύνομεν.

Στίχ. Πρεσβείαις τών Μαρτύρων σου ανάπαυσον, Κύριε, τάς ψυχάς τών δούλων σου.

Άθλων ιερών οι Μάρτυρες έπαθλα, ειληφότες δωρήσασθαι, σέ νύν ικετεύουσι, τοίς πιστώς μεταστάσι Σώτερ άνεσιν.

Στίχ. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Νέκρωσιν υπέστης μόνε Αθάνατε, ο νεκροίς τήν Ανάστασιν, παρέχων ως εύσπλαγχνος, καί τής αθανασίας τήν λαμπρότητα.

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Ώρθωσας ημάς, πεσόντας εις θάνατον, καί ζωήν τήν αιώνιον, ελπίζειν εδίδαξας, ής τυχείν τούς σούς δούλους Σώτερ δώρησαι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νόμου αι σκιαί, παρήλθον τώ τόκω σου, η αλήθεια έλαμψεν, η χάρις δεδώρηται, Θεοτόκε, διό σε μεγαλύνομεν.

Στιχηρά τών Αίνων, Μαρτυρικά

Στίχ. Αινείτε αυτόν επί ταίς δυναστείαις αυτού, αινείτε αυτόν κατά τό πλήθος τής μεγαλωσύνης αυτού.

Στίχ. Αινείτε αυτόν εν ήχω σάλπιγγος, αινείτε αυτόν εν ψαλτηρίω καί κιθάρα.

Στίχ. Αινείτε αυτόν εν τυμπάνω καί χορώ, αινείτε αυτόν εν χορδαίς καί οργάνω.

Στίχ. Αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις ευήχοις, αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις αλαλαγμού. Πάσα πνοή αινεσάτω τόν Κύριον.

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσελάβου, Κύριε.

Οι άγιοι Μάρτυρες, επί τής γής ήγωνίσαντο, τώ αέρι ενεκαρτέρησαν, τώ πυρί παρεδόθησαν, τό ύδωρ αυτούς υπεδέξατο, εκείνων εστίν η φωνή, δι' ήλθομεν διά πυρός καί ύδατος, καί εξήγαγες ημάς εις αναψυχήν. Ταίς πρεσβείαις αυτών, ο Θεός ελέησον ημάς.

Οι Αθλοφόροι σου Κύριε, τάς τάξεις τών Αγγέλων μιμησάμενοι, ως ασώματοι, ταίς βασάνοις ενεκαρτέρησαν, μονολόγιστον ελπίδα έχοντες, τών επηγγελμένων αγαθών τήν απόλαυσιν. Ταίς πρεσβείαις αυτών, Χριστέ ο Θεός ημών, τήν ειρήνην δώρησαι τώ κόσμω σου, καί ταίς ψυχαίς ημών τό μέγα έλεος.

Εν ταίς βασάνοις όντες οι Άγιοι, αγαλλόμενοι ανεβόων. Συναλλάγματα ημίν εστι ταύτα πρός τόν Δεσπότην, αντί γάρ τών επανισταμένων μωλώπων τώ σώματι, φωτεινόν ένδυμα εν τή αναστάσει επανθήσει ημίν, αντί δεσμωτηρίων, ο Παράδεισος, καί αντί τής μετά τών κακούργων καταδίκης, η μετά Αγγέλων διαγωγή, ευχαίς αυτών Κύριε, σώσον τάς ψυχάς ημών.

Νεκρώσιμον

Ουκ έστι τών εν βίω τερπνών ουδέν, ό ου παρελεύσεται, ου πλούτος, ου τυραννίς, ου νεότητος άνθος, ο γάρ θάνατος πάντα επίσης λυμαίνεται, διαδέχεται δέ τά μή σαλευόμενα, σπείρεται γάρ εν φθορά, εν αφθαρσία εγείρεται, σπείρεται εν ατιμία, εν δόξη ανίσταται. Διό Χριστέ, ους προσελάβου δούλους σου, μετά δικαιων ανάπαυσον ως φιλάνθρωπος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Υπό τήν σήν ευσπλαγχνίαν, καταφεύγομεν Θεοτόκε, τάς ημών ικεσίας μή παρίδης εν περιστάσει, άλλ εκ κινδύνων λύτρωσαι ημάς, μόνη Αγνή, μόνη ευλογημένη.

Απόστιχα Προσόμοια

Χαίροις ασκητικών αληθώς

Στίχ. α'. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Αίγλη τού σού προσώπου Χριστέ, τούς μεταστάντας, ως οικτίρμων κατάταξον, σκηνώσας εις τόπον χλόης, επί υδάτων τής σής, ακραιφνούς καί θείας απολαύσεως, εν κόλποις ανέσεως, Αβραάμ τού προπάτορος, ένθα τό φώς σου, καθαρώς αναφαίνεται, καί προχέονται, αι πηγαί τής χρηστότητος, ένθα περιχορεύουσι, τρανώς αγαλλόμενοι, πάντων Δικαίων οι δήμοι, περί τήν σήν αγαθότητα, μεθ' ών αριθμήσας, τούς οικέτας σου παράσχου, τό μέγα έλεος.

Στίχ. β'. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Ψάλλειν παναρμονίω φωνή, δοξολογείν τε τό σόν κράτος ευδόκησον, Οικτίρμον τούς μεταστάντας, εκ τών προσκαίρων, πρός σέ, τόν Δεσπότην πάντων καί φιλάνθρωπον, διδούς ωραιότητα, τού σού κάλλους ελλάμπεσθαι, καί τής γλυκείας, καί τερπνής μετουσίας σου, απολαύειν τε, καί τρυφάν καθαρώτερον, ένθα περί τόν θρόνον σου, χορεύουσιν Άγγελοι, καί τών Αγίων οι δήμοι, χαρμονικώς περιέπουσι, μεθ' ών τοίς σοίς δούλοις, τήν ανάπαυσιν παράσχου, καί μέγα έλεος.

Στίχ. γ'. Καί τό μνημόσυνον αυτών, εις τόν αιώνα δοξάσαντα.

Όπου τών Προφητών ο χορός, τών Αποστόλων καί Μαρτύρων τά τάγματα, καί πάντες οι απ' αιώνος, δικαιωθέντες τώ σώ, σωτηρίω πάθει καί τώ αίματι, δι' ού εξηγόρασας, τόν αιχμάλωτον άνθρωπον, εκεί τούς πίστει, κοιμηθέντας ανάπαυσον, ως φιλάνθρωπος, συγχωρών όσα ήμαρτον, μόνος γάρ αναμάρτητος, εν γή πεπολίτευσαι, άγιος μόνος καί μόνος, εν τεθνεώσιν ελεύθερος, διό τοίς σοίς δούλοις, τήν ανάπαυσιν παράσχου, καί μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον όμοιον

Νόμω τής αμαρτίας ημάς, δεδουλωμένους ηλευθέρωσας, Δέσποινα, εν μήτρα τόν νομοδότην, καί Βασιλέα Χριστόν, συλλαβούσα μόνη Μητροπάρθενε, δι' ού δικαιούμεθα, δωρεά τε καί χάριτι, όν νύν δυσώπει, τάς ψυχάς τών ειδότων σε, θεομήτορα, βίβλω ζώντων εγγράψασθαι, όπως τή μεσιτεία σου, σωθέντες Πανάμωμε, τής τού Υιού σου ευκταίας, απολυτρώσεως τύχωμεν, αυτόν ανυμνούντες, τόν παρέχοντα τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Ο Ληστής εν τώ Σταυρώ, Θεόν είναί σε πιστεύσας Χριστέ, ωμολόγησέ σε ειλικρινώς εκ καρδίας. Μνήσθητί μου Κύριε βοών, εν τή Βασιλεία σου.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Τόν αρχέκακον εχθρόν, θανέντες Μάρτυρες ωλέσατε, καί δι' ήλθετε πρός τά άνω στεφθέντες, θείαις νίκαις τώ παμβασιλεί, Θεώ παριστάμενοι.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Ιερωσύνης τώ φωτί, οι Ιεράρχαι λαμπρυνόμενοι, εδοξάσθησαν, καί Οσίων τά πλήθη, αϊδίου έτυχον ζωής, όθεν μακαρίζονται.

Νεκρώσιμον

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Σύν τοίς χοροίς τών εκλεκτών, εν τόπω Δέσποτα ανέσεως, ούς μετέστησας, κατασκήνωσον Λόγε, παραβλέψας τούτων τά εν γή, Σώτερ πλημμελήματα.

Δόξα...

Ώ Τριάς, Ιεραρχών, καί τών Μαρτύρων τοίς αγώσι σεπτών, δυσωπήθητι, καί τοίς πίστει θανούσι, σωτηρίαν δώρησαι ψυχής, καί τό μέγα έλεος.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Η τόν Αχώρητον παντί, θεοχαρίτωτε, χωρήσασα, καί κυήσασα υπέρ φύσιν καί λόγον, τούτον πάσιν ίλεων ημίν, γενέσθαι ικέτευε.