ΤΩ ΣΑΒΒΑΤΩ ΕΣΠΕΡΑΣ. ΕΝ ΤΩ ΜΙΚΡΩ ΕΣΠΕΡΙΝΩ

Στιχηρά Αναστάσιμα τής Οκτωήχου

Ήχος γ'

Τώ σώ σταυρώ Χριστέ Σωτήρ, θανάτου κράτος λέλυται, καί διαβόλου η πλάνη κατήργηται, γένος δέ ανθρώπων πίστει σωζόμενον, ύμνον σοι καθ' εκάστην προσφέρει. (Δίς)

Πεφώτισται τά σύμπαντα, τή αναστάσει σου Κύριε, καί ο Παράδεισος πάλιν ηνέωκται, πάσα δέ η κτίσις ανευφημούσά σε, ύμνον σοι καθ' εκάστην προσφέρει.

Δοξάζω τού Πατρός, καί τού Υιού τήν δύναμιν, καί Πνεύματος αγίου, υμνώ τήν εξουσίαν, αδιαίρετον, άκτιστον θεότητα, Τριάδα ομοούσιον, τήν βασιλεύουσαν εις αιώνα αιώνος.

Δόξα... Καί νύν...

Θεοτοκίον τό Δογματικόν

Ήχος γ'

Μέγιστον θαύμα! παρθένος τεκούσα, καί τό τεχθέν Θεός πρό αιώνων, προφανής ο τόκος, καί τό τελούμενον υπέρ φύσιν. Ώ Μυστηρίου φρικώδους! ο καί νοούμενον, άφραστον μένει, καί θεωρούμενον, ου καταλαμβάνεται. Μακαρία σύ εί άχραντε Κόρη, Αδάμ τού γηγενούς θυγάτηρ, καί Θεού τού Υψίστου φανείσα μήτηρ. Αυτόν ικέτευε, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Απόστικα

Ήχος γ'

Τόν Σταυρόν σου προσκυνώ Χριστέ τόν τίμιον.

Στίχ. Μνήσθομαι τού ονόματός σου εν πάση γενεά καί γενεά.

Κιβωτόν σε νοητήν αγνή γινώσκομεν, ου φέρουσαν τάς Πλάκας τάς θεογράφους, τόν δέ νόμου ποιητήν, καί χάριτος τά δόγματα, τόν ουρανού καί γής κτίστην, ώ πρέσβευε σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Στίχ. Άκουσον, θύγατερ, καί ίδε, καί κλίνον το ούς σου, καί επιλάθου τού λαού σου, καί τού οίκου τού Πατρός σου.

Επί γής σέ ουρανόν αγνή ανέδειξεν, ο εν μήτρα τή σή, κατασκηνώσας Θεός Λόγος, σάρκα προσλαβών, ο φύσει αθεώρητος, καί επομβρίζεις τοίς πάσιν, αθάνατον δρόσον Απειρόγαμε.

Στίχ. Τό πρόσωπόν σου λιτανεύσουσιν οι πλούσιοι τού λαού.

Σωτηρίαν ταίς πρεσβείαις σου κεκτήμεθα, ότι δι' αυτών Παρθένε, εκ τών κινδύνων αεί καί τών πειρασμών, τήν ζάλην υπεκφεύγομεν, καί διά τούτο αιτούμεν, μή παύση υπέρ ημών τού πρεσβεύειν, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Ήχος γ'

Ανάπλασιν καί ζωήν, διά σού δευτέραν γινώσκομεν, άχραντε Μαρία, τής ανθρωπίνης φύσεως, εν τή γαστρί σου φυραθέντα τόν κτίστην τής κτίσεως, καί αναστήσαντα ημάς, εκ τού άδου καί τού θανάτου, καί ζωήν αιώνιον παρεσχηκότα ημίν, τού βοάν σοι Αειπάρθενε. Χαίρε η συνάψασα τά κάτω τοίς επουρανίοις. Χαίρε η ελπίς πάντων τών περάτων τής γής, καί προστασία καί αντίληψις. Χαίρε η τή Αναστάσει τού Υιού σου, φαιδρύνουσα τά σύμπαντα, καί παρέχουσα τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

Απολυτίκιον Ήχος γ'

Ευφραινέσθω τά ουράνια, αγαλλιάσθω τά επίγεια, ότι εποίησε κράτος, εν βραχίονι αυτού, ο Κύριος, επάτησε τώ θανάτω τόν θάνατον, πρωτότοκος τών νεκρών εγένετο, εκ κοιλίας άδου ερρύσατο ημάς, καί παρέσχε κόσμω τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Σε τήν μεσιτεύσασαν τήν σωτηρίαν τού γένους ημών, ανυμνούμεν Θεοτόκε Παρθένε, εν τή σαρκί γάρ τή εκ σού προσληφθείση, ο Υιός σου καί Θεός ημών τό διά Σταυρού καταδεξάμενος πάθος, ελυτρώσατο ημάς, εκ φθοράς ως φιλάνθρωπος.

ΕΝ ΤΩ ΜΕΓΑΛΩ ΕΣΠΕΡΙΝΩ

Ήχος γ'

Τώ σώ σταυρώ Χριστέ Σωτήρ, θανάτου κράτος λέλυται, καί διαβόλου η πλάνη κατήργηται, γένος δέ ανθρώπων πίστει σωζόμενον, ύμνον σοι καθ' εκάστην προσφέρει.

εμέ υπομενούσι δίκαιοι, έως ου ανταποδώς μοι.

Πεφώτισται τά σύμπαντα, τή αναστάσει σου Κύριε, καί ο Παράδεισος πάλιν ηνέωκται, πάσα δέ η κτίσις ανευφημούσά σε, ύμνον σοι καθ' εκάστην προσφέρει.

εκ βαθέων εκέκραξά σοι, Κύριε, Κύριε εισάκουσον τής φωνής μου.

Δοξάζω τού Πατρός, καί τού Υιού τήν δύναμιν, καί Πνεύματος αγίου, υμνώ τήν εξουσίαν, αδιαίρετον, άκτιστον θεότητα, Τριάδα ομοούσιον, τήν βασιλεύουσαν εις αιώνα αιώνος.

γενηθήτω τά ώτά σου προσέχοντα εις τήν φωνήν τής δεήσεώς μου.

Τόν Σταυρόν σου τόν τίμιον, προσκυνούμεν Χριστέ, καί τήν ανάστασίν σου υμνούμεν καί δοξάζομεν, τώ γάρ μώλωπί σου, ημείς οι πάντες ιάθημεν.

εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Υμνούμεν τόν Σωτήρα, τόν εκ τής Παρθένου σαρκωθέντα, δι' ημάς γάρ εσταυρώθη, καί τή τρίτη ημέρα ανέστη, δωρούμενος ημίν τό μέγα έλεος.

ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Τοίς εν άδη καταβάς Χριστός ευηγγελίσατο, θαρσείτε λέγων, νύν νενίκηκα. Εγώ η Ανάστασις, εγώ υμάς ανάξω, λύσας θανάτου τάς πύλας.

από φυλακής πρωίας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωίας, ελπισάτω Ισραηλ επί τόν Κύριον.

Οι αναξίως εστώτες, εν τώ αχράντω σου οίκω, εσπερινόν ύμνον αναμέλπομεν, εκ βαθέων κραυγάζοντες, Χριστέ ο Θεός, ο φωτίσας τόν κόσμον τή τριημέρω Αναστάσει σου, εξελού τόν λαόν σου, εκ χειρός τών σου Φιλάνθρωπε.

ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος καί πολλή παρ' αυτώ λύτρωσις' καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραηλ εκ πασών τών ανομιών αυτού.

αινείτε τόν κύριον πάντα τά έθνη επαινέσατε αυτόν πάντες οι λαοί.

ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Θεοτοκίον

Πώς μή θαυμάσωμεν, τόν θεανδρικόν σου Τόκον Πανσεβάσμιε; πείραν γάρ ανδρός μή δεξαμένη Πανάμωμε, έτεκες απάτορα Υιόν εν σαρκί, τόν πρό αιώνων εκ Πατρός γεννηθέντα αμήτορα, μηδαμώς υπομείναντα τροπήν, ή φυρμόν, ή διαίρεσιν, αλλ' εκατέρας ουσίας τήν ιδιότητα, σώαν φυλάξαντα. Διό Μητροπάρθενε Δέσποινα, αυτόν ικέτευε σωθήναι, τάς ψυχάς τών ορθοδόξως, Θεοτόκον ομολογούντων σε.

Ήχος γ'

Ο τώ πάθει σου Χριστέ, αμαυρώσας τόν ήλιον, καί τώ φωτί τής σής Αναστάσεως, φαιδρύνας τά σύμπαντα, πρόσδεξαι ημών, τόν εσπερινόν ύμνον Φιλάνθρωπε.

ο Κύριος εβασίλευσεν, ευπρέπειαν ενεδύσατο, ενεδύσατο Κύριος δύναμιν καί περιεζώσατο.

Η ζωοδόχος σου Έγερσις Κύριε, τήν οικουμένην πάσαν εφώτισε, καί τό ίδιον πλάσμα, φθαρέν ανεκαλέσατο. Διό τής κατόρας τόν Αδάμ, απαλλαγέντες βοώμεν, Παντοδύναμε Κύριε δόξα σοι.

καί γάρ εστερέωσεν τήν οικουμένην, ήτις ου σαλευθήσεται.

Θεός υπάρχων αναλλοίωτος, σαρκί πάσχων ηλλοίωσαι, όν η κτίσις μη φέρουσα, κρεμάμενον οράν, τώ φόβω εκλονείτο, καί στένουσα ύμνει τήν σήν μακροθυμίαν, κατελθών εν άδη δέ, τριήμερος ανέστης, ζωήν τώ κόσμω δωρούμενος, καί τό μέγα έλεος.

τώ οίκω σου πρέπει αγίασμα, Κύριε εις μακρότητα ημερών.

Ίνα τό γένος ημών, εκ τού θανάτου Χριστέ λυτρώσης, θάνατον υπήνεγκας, καί τριήμερος εκ νεκρών αναστάς, εαυτώ συνανέστησας, τούς σέ Θεόν επιγνόντας, καί κόσμον εφώτισας, Κύριε δόξα σοι.

Θεοτοκίον

Ασπόρως εκ θείου Πνεύματος, βουλήσει δέ Πατρός, συνείληφας Υιόν τόν τού Θεού, εκ Πατρός αμήτορα, πρό τών αιώνων υπάρχοντα, δι' ημάς δέ εκ σού απάτορα γεγονότα, σαρκί απεκύησας, καί βρέφος εγαλούχησας. Διό μή παύση πρεσβεύειν, τού λυτρωθήναι κινδύνων τάς ψυχάς ημων.

Απολυτίκιον Ήχος γ'

Ευφραινέσθω τά ουράνια, αγαλλιάσθω τά επίγεια, ότι εποίησε κράτος, εν βραχίονι αυτού, ο Κύριος, επάτησε τώ θανάτω τόν θάνατον, πρωτότοκος τών νεκρών εγένετο, εκ κοιλίας άδου ερρύσατο ημάς, καί παρέσχε κόσμω τό μέγα έλεος.

Θεοτοκίον

Σε τήν μεσιτεύσασαν τήν σωτηρίαν τού γένους ημών, ανυμνούμεν Θεοτόκε Παρθένε, εν τή σαρκί γάρ τή εκ σού προσληφθείση, ο Υιός σου καί Θεός ημών τό διά Σταυρού καταδεξάμενος πάθος, ελυτρώσατο ημάς, εκ φθοράς ως φιλάνθρωπος.

ΕΝ ΤΩ ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΩ

Ωδή α' Ήχος γ' Ο Ειρμός

Ο τά ύδατα

Ακατάληπτε μόνη Κυριαρχία, καί μία τριαδική θεαρχία, τριλαμπούς αίγλης με τής σής αξίωσον νύν, όπως ανυμνήσω σε, τήν υμνουμένην απαύστως, τρισαγίοις άσμασιν, Αγγέλων στόμασιν.

Ιερώς τών Αϋλων πάσαι, αι τάξεις υμνούσι, ποιητικήν ως αιτίαν, ενικήν τρίφωτον, αρχικωτάτην σαφώς, αίς συμφώνως μέλψωμεν, καί τών ανθρώπων τά πλήθη, καί πιστώς δοξάσωμεν, πηλίνοις στόμασι.

Νούν καί Λόγον καί Πνεύμα, οι θεολόγοι προσφόρως, συμβολικώς σε καλούσιν, απαθή γέννησιν, εξ αγεννήτου Πατρός, τού Υιού σημαίνοντες, Θεέ μονάρχα τών όλων, άμα καί τού Πνεύματος, θείαν εκπόρευσιν.

Θεοτοκίον

Ως φιλάνθρωπος φύσει, τήν τών ανθρώπων ουσίαν, προσειληφώς Θεού Λόγε, τό τρισσόν έλαμψας, μοναρχικώτατον φώς, τής μιάς θεότητος, δεδοξασμένην τοίς πάσι, δείξας τήν τεκούσάν σε, Παρθένον άχραντον.

Ωδή γ'

Ο εκ μή όντων τά πάντα

Τρισσεύσαι πάλαι τό ύδωρ προστεταχώς, Ηλίας ταίς σχίδαξι, τυπικώς παρενέφηνε, τήν τριττήν υπόστασιν τής ενιαίας Θεού Κυριαρχίας.

Ζοώδης φύσις υμνεί σε τών γηγενών, τόν ένα καί τρίφωτον, Πλαστουργόν, αναλλοίωτον, καί βοά σοι, Δέσποτα, παντοδαπής με τροπής ρύσαι, καί σώσόν με.

Ισηγορούντες τοίς Λόγοις τών Προφητών, κλεινών Αποστόλων τε, καί κηρύκων τής Πίστεως, ισουργόν Τριάδα σε, δοξολογούμεν Πιστοί, Θεέ τών όλων.

Θεοτοκίον

Από τού θρόνου κατήλθε τού υψηλού, ο Χριστός τόν άνθρωπον, ανυψών ως φιλάνθρωπος, διά σού Πανάχραντε, καί τό τρισήλιον φώς έλαμψε πάσι.

Κάθισμα

Τήν ωραιότητα

Ουπερούσιος, καί μόνος Κύριος, Χριστός απαύγασμα, τού προανάρχου Πατρός, καί Πνευμα τό θειότατον, ελέησον τούς δούλους σου, πάντες γάρ ημάρτομεν, αλλά σού ουκ απέστημεν, όθεν δυσωπούμέν σε, Τρισυπόστατε Κύριε, ως έχων εξουσίαν, τό πλάσμα σου, σώσον εκ πάσης περιστάσεως.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Ουπερούσιος, Θεός καί Κύριος, εκ σού σεσάρκωται, δι' αγαθότητα, τό καθ' ημάς ουσιωθείς, καί μείνας όπερ πέφυκεν, όθεν καί θεάνθρωπον, τούτον σέβοντες Πάναγνε, σέ τήν Απειρόγαμον, Θεοτόκον κηρύττομεν, δοξάζοντες τό μέγιστον θαύμα, τής σής ασπόρου κυήσεως.

Ωδή δ'

Έθου πρός ημάς

Στέλεχος διττόν, εκ Πατρός ως ρίζης εβλάστησεν, ο Υιός καί Πνεύμα τό ευθές, οι συμφυείς βλαστοί καί θεόφυτοι, καί άνθη συνάναρχα, ως τρία είναι φώτα τής θεότητος. (Δίς)

Στίφη νοερών, ουσιών απαύστως υμνούσί σε, τόν απερινόητον Θεόν, μεθ' ών ημείς δοξάζομεν λέγοντες. Τριάς υπερούσιε, τούς σούς οικέτας σώσον ως φιλάνθρωπος.

Θεοτοκίον

Έθελξας ημάς, εις αγάπην σήν, πολυέλεε, Λόγε τού Θεού, ο δι' ημάς σωματωθείς ατρέπτως, καί τρίφωτον τήν μίαν θεότητα, μυσταγωγήσας, όθεν σέ δοξάζομεν.

Ωδή έ

Ως είδεν Ησαϊας

Τόν ένα Κυριάρχην εικονικώς, ως είδεν Ησαϊας Θεόν, εν τρισί προσώποις δοξολογούμενον, αχράντοις φωναίς Σεραφείμ, απεστάλη τού κηρύξαι παρευθύς, τρίφωτον ουσίαν, καί Μονάδα τρισήλιον. (Δίς)

Απάντων αοράτων καί ορατών, τήν φύσιν εξ ουκ όντων τό πρίν, υποστησαμένη, Μονάς τρισήλιε, τούς ενα Θεόν σε πιστώς, ευφημούντας, εκ παντοίων πειρασμών, εκλυτρωσαμένη, τής σής δόξης αξίωσον.

Θεοτοκίον

Νυμφώνα φωτοφόρον καί καθαρόν, Παρθένε γεγονυίαν Θεού, σέ υμνούμεν πόθω καί μακαρίζομεν, εκ σού γάρ ετέχθη Χριστός, εν ουσίαις καί θελήσεσι διτταίς, ο είς τής Τριάδος, καί τής δόξης ών Κύριος.

Ωδή ς'

Άβυσσος εσχάτη

Μέτοικος υπάρχων ο Αβραάμ, κατηξιώθη τυπικώς υποδέξασθαι, ενικόν μέν Κύριον, εν τρισίν υποστάσεσιν, υπερούσιον, ανδρικαίς δέ μορφώσεσιν. (Δίς)

Ίθυνον καρδίας σών οικετών, πρός φώς τό απρόσιτον, ώ τρισήλιε Κύριε, καί σής δόξης έλλαμψιν, παράσχου ταίς ψυχαίς ημών, τού φαντάζεσθαι, τό σόν κάλλος τό άρρητον.

Θεοτοκίον

Άνοιξον τάς πύλας μοι τού φωτός, τού κυηθέντος εκ νηδύος σου, Άχραντε, ίνα βλέπω τρίφωτον, ακτίνα τής θεότητος, καί δοξάζω σε, τήν ολόφωτον Δέσποιναν.

Κάθισμα

Θείας πίστεως

Θείας φύσεως ομοουσίου, τό τρισήλιον υμνούμεν κράτος, καί τρισαγίαις φωναίς εκβοήσωμεν. Άγιος εί, ο Πατήρ ο προάναρχος, Άγιος εί, ο Υιός ο συνάναρχος, Πνεύμα Άγιον, ο είς αμερής Θεός ημών, καί πάντων ποιητής καί φιλάνθρωπος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Θαύμα μέγιστον! πώς συνεσχέθη, ο αχώρητος, εν τή γαστρί σου, καί εσαρκώθη, καί εφάνη ώς άνθρωπος, μή υπομείνας φυρμόν, ή διαίρεσιν, τής θεϊκής καί ατρέπτου θεότητος, Κόρη πάναγνε, διό Θεοτόκον σε πιστώς, κηρύττομεν αεί καί δοξάζομεν.

Ωδή ζ'

Ως πάλαι τούς ευσεβείς

Ναόν με δείξον τής σής, θεότητος Δέσποτα, τής τριλαμπούς, όλον φωτεινόν, αμαρτητικής αμαυρώσεως δεινής, καί παθών ανώτερον, ταίς φωτουργαίς σου λάμψεσιν, ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Θεότητος τήν μορφήν, μίαν καταγγέλλομεν, εν τρισίν υποστατικαίς, καί διαιρεταίς ιδιότησι, Πατρός καί Υιού καί Πνεύματος, Ευλογητός εί κράζοντες, ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Εφάνη τώ Αβραάμ, Θεός τρισυπόστατος, εν τή δρυϊ πάλαι τή Μαμβρή, τής φιλοξενίας μισθόν, τόν Ισαάκ αντιδούς δι' έλεον, όν περ νύν δοξάζομεν, ως Θεόν τών Πατέρων ημών.

Θεοτοκίον

Εφάνη επί τής γής, γενόμενος άνθρωπος, ο Παντουργός αγαθοπρεπώς, εκ παρθενικής καί αχράντου σου γαστρός, καί ημάς εθέωσεν, ευλογημένη Πάναγνε, Θεοτόκε πανάχραντε.

Ωδή η'

Αστέκτω πυρί ενωθέντες

Ανάρχου Πατρός ως εκ ρίζης, Λόγος καί τό Πνεύμα συνανάρχως πεφυκότες, ως βλαστοί τής υπερουσίου θεαρχίας, έδειξαν τής Τριάδος, δόξαν μίαν τε καί δύναμιν, ήν υμνούμεν πάντες, πιστοί εις τούς αιώνας. (Δίς)

Ρυθμίζεις ταίς σαίς φρυκτωρίαις, Τάξεις ουρανίους, αναμέλπειν ασιγήτως, τρισαγίοις, άσμασι θείοις, Πάτερ Λόγε σύμμορφε, καί τό Πνεύμα τρίφωτον, κράτος καί ισόρροπον, όθεν σε υμνούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Χρησμοί Προφητών τόν σόν τόκον, πόρρωθεν ιδόντες, Θεοτόκε ανευφήμουν, ως ασπόρως καί υπερφυώς, γεννηθέντα Δέσποινα, καί συμφώνως τούτον υμνούμεν, ως Κύριον, καί υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ'

Καινόν τό θαύμα

Ιδείν τήν δόξαν τήν τρισσολαμπή, αι θεοειδείς τών Ασωμάτων τάξεις, σαφώς ανιέναι, πτέρυξιν εφίενται άνω, αλλ' ευλαβούνται σφόδρα, τό απρόσιτον φώς, καί ύμνον απαύστως εκβοώσι, ταύταις συμφώνως, μοναδική Τριάς, σέ δοξάζομεν. (Δίς)

Απλέτω πόθω καί οι επί γής, νοεράν ψυχήν εκ σού λαβόντες καί λογικήν, σέ υμνούμεν Δέσποτα Θεέ τών απάντων, τήν ενιαίαν φύσιν αληθώς, καί τριττήν προσώποις, εξ όλης τής καρδίας, διό Οικτίρμον, ως πολυέλεος ημάς οίκτειρον.

Θεοτοκίον

Ναόν με δείξον τής μοναρχικής, καί τριφεγγούς σου θεαρχίας φωτοειδή, καθαρώς λατρεύειν σοι τώ Κτίστη τών όλων, καί τής αφράστου δόξης νοερόν θεωρόν, πρεσβείαις τής μόνης Θεοτόκου, ήν επαξίως, ως υπερένδοξον μεγαλύνομεν.

Η Υπακοή

Εκπλήττων τή οράσει, δροσίζων τοίς ρήμασιν, ο αστράπτων Άγγελος, ταίς μυροφόροις έλεγε. Τόν ζώντα τί ζητείτε εν μνήματι; ηγέρθη κενώσας τά μνήματα τής φθοράς αλλοιωτήν, γνώτε τόν αναλλοίωτον, είπατε τώ Θεώ, Ως φοβερά τά έργα σου! ότι τό γένος έσωσας τών ανθρώπων.

ΕΝ ΤΩ ΟΡΘΡΩ

Απολυτίκιον Ήχος γ'

Ευφραινέσθω τά ουράνια, αγαλλιάσθω τά επίγεια, ότι εποίησε κράτος, εν βραχίονι αυτού, ο Κύριος, επάτησε τώ θανάτω τόν θάνατον, πρωτότοκος τών νεκρών εγένετο, εκ κοιλίας άδου ερρύσατο ημάς, καί παρέσχε κόσμω τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Σε τήν μεσιτεύσασαν τήν σωτηρίαν τού γένους ημών, ανυμνούμεν Θεοτόκε Παρθένε, εν τή σαρκί γάρ τή εκ σού προσληφθείση, ο Υιός σου καί Θεός ημών τό διά Σταυρού καταδεξάμενος πάθος, ελυτρώσατο ημάς, εκ φθοράς ως φιλάνθρωπος.

Καθίσματα Ήχος γ'

Χριστός εκ νεκρών εγήγερται, η απαρχή τών κεκοιμημένων. Ο Πρωτότοκος τής κτίσεως, καί Δημιουργός πάντων τών γεγονότων, τήν καταφθαρείσαν φύσιν τού γένους ημών, εν εαυτώ ανεκαίνισεν. Ουκ έτι θάνατε κυριεύεις. Ο γάρ τών όλων Δεσπότης, τό κράτος σου κατέλυσε.

Δόξα...

Σαρκί τού θανάτου γευσάμενος Κύριε, τό πικρόν τού θανάτου εξέτεμες τή Εγέρσει σου, καί τόν άνθρωπον κατ' αυτού ενισχύσας, τής αρχαίας κατάρας τήν ήτταν ανακαλούμενος, ο υπερασπιστής τής ζωής ημών, Κύριε δόξα σοι.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τήν ωραιότητα τής παρθενίας σου, καί τό υπέρλαμπρον τό τής αγνείας σου, ο Γαβριήλ καταπλαγείς εβόα σοι Θεοτόκε, Ποίόν σοι εγκώμιον, προσαγάγω επάξιον, τί δέ ονομάσω σε; απορώ καί εξίσταμαι, διό ως προσετάγην βοώ σοι. Χαίρε η Κεχαριτωμένη.

Τήν ωραιότητα τής παρθενίας σου

Τό αναλλοίωτον τό τής θεότητος, καί τό εκούσιον πάθος σου Κύριε, εις εαυτόν καταπλαγείς, ο Άδης επωδύρετο. Τρέμω τήν τού σώματος, μή φθαρείσαν υπόστασιν, βλέπω τόν αόρατον, μυστικώς πολεμούντά με, διό καί ούς κατέχω κραυγάζουσι, Δόξα Χριστέ τή Αναστάσει σου.

Δόξα...

Τό ακατάληπτον τό τής Σταυρώσεως, καί ανερμήνευτον τό τής Εγέρσεως, θεολογούμεν οι πιστοί, απόρρητον Μυστήριον σήμερον γάρ θάνατος, καί ο Άδης εσκύλευται, γένος δέ ανθρώπινον αφθαρσίαν ενδέδυται, διό καί ευχαρίστως κραυγάζομεν. Δόξα Χριστέ τή Αναστάσει σου.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τόν ακατάληπτον καί απερίγραπτον, τόν ομοούσιον Πατρί καί Πνεύματι, εν τή γαστρί σου μυστικώς, εχώρησας Θεομήτορ, μίαν καί ασύγχυτον, τής Τριάδος ενέργειαν, έγνωμεν τώ Τόκω σου, εν τώ κόσμω, δοξάζεσθαι, διό καί ευχαρίστως βοώμέν σοι. Χαίρε η Κεχαριτωμένη.

Η Υπακοή Ήχος γ'

Εκπλήττων τή οράσει, δροσίζων τοίς ρήμασιν, ο αστράπτων Άγγελος, ταίς μυροφόροις έλεγε. Τόν ζώντα τί ζητείτε εν μνήματι; ηγέρθη κενώσας τά μνήματα τής φθοράς αλλοιωτήν, γνώτε τόν αναλλοίωτον, είπατε τώ Θεώ, Ως φοβερά τά έργα σου! ότι τό γένος έσωσας τών ανθρώπων.

Οι Αναβαθμοί Αντίφωνον Α'

Τήν αιχμαλωσίαν Σιών, σύ εξείλου εκ Βαβυλώνος καμέ εκ τών παθών, πρόςζωήν έλκυσον Λόγε.

Εν τώ Νότω οι σπείροντες δάκρυσιν ενθέοις, θεριούσι στάχυας, εν χαρά αειζωίας.

Δόξα... Καί νύν...

Αγίω Πνεύματι, πάσα αγαθοδωρία, ως Πατρί και Υιώ συναστράπτει, εν ώ τά πάντα ζή καί κινείται.

Αντίφωνον Β'

Εάν μή Κύριος οικοδομήση οίκον τών αρετών, μάτην κοπιώμεν, τήν δέ ψυχήν σκέποντος, ουδείς ημών πορθείται τήν πόλιν.

Τού καρπού τής γαστρός, τώ Πνεύματι υιοποιητώς σοι τώ Χριστώ, ως Πατρί οι Άγιοι πάντοτέ εισι.

Δόξα... Καί νύν...

Αγίω Πνεύματι, ενθεωρείται πάσα αγιότης σοφία, ουσιοί πάσαν γάρ κτίσιν, αυτώ λατρεύσωμεν. Θεός γάρ, ως Πατρί τε καί Λόγω.

Αντίφωνον Γ'

Οι φοβούμενοι τόν Κύριον, μακάριοι τρίβους βαδιούνται, τών εντολών φάγονται, ζωηράν γάρ παγκαρπίαν.

Κύκλω τής τραπέζης σου ευφράνθητι, καθορών σου Ποιμενάρχα, τά έκγονα φέροντα, κλάδους αγαθοεργίας.

Δόξα... Καί νύν...

Αγίω Πνεύματι, ο πάς πλούτος τής δόξης, εξ ού χάρις καί ζωή πάση τή κτίσει, σύν Πατρί γάρ, ανυμνείται καί τώ Λόγω.

Προκείμενον

Είπατε εν τοίς έθνεσιν, ότι Κύριος εβασίλευσε, καί γάρ κατώρθωσε τήν οικουμένην, ήτις ου σαλευθήσεται.

Στίχ. Άσατε τώ Κυρίω άσμα καινόν.

Κανών Αναστάσιμος

Ωδή α' Ήχος γ'

Ο Ειρμός

Ο τά ύδατα πάλαι, νεύματι θείω, εις μίαν συναγωγήν συναθροίσας, καί τεμών θάλασσαν Ισραηλίτη λαώ, ούτος ο Θεός ημών, δεδοξασμένος υπάρχει, αυτώ μόνω άσωμεν, ότι δεδόξασται.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ο τήν γήν κατακρίνας, τώ παραβάντι, ιδρώτος φέρειν καρπόν τάς ακάνθας, ακανθών στέφανον εκ παρανόμου χειρός, ούτος ο Θεός ημών, σωματικώς δεδεγμένος, τήν κατάραν έλυσεν, ότι δεδόξασται.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Νικητής τροπαιούχος, κατά θανάτου, ο θάνατος δεδοικώς ανεδείχθη, παθητήν σάρκα γάρ, εμψυχωμένην λαβών, ούτος ο Θεός ημών, καί συμπλακείς τώ τυράννω, πάντας συνανέστησεν, ότι δεδόξασται.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Αληθή Θεοτόκον, πάντα τά έθνη, δοξάζει σε τήν ασπόρως τεκούσαν, υποδύς μήτραν γάρ ηγιασμένην τήν σήν, ούτος ο Θεός ημών, τό καθ' ημάς ουσιώθη, καί Θεός καί άνθρωπος, εκ σού γεγέννηται.

Κανών Σταυροαναστάσιμος ού η ακροστιχίς σύν τοίς Ειρμοίς.

Άγω τρίτον μέλισμα σοί, Θεού Λόγε.

Ο Ειρμός

Άσμα καινόν

Γένος βροτών, αίματι θείω, δεδουλωμένον τυράννω φιλαμαρτήμονι, Χριστός εξηγόρασε, καί θεοποιήσας ανεκαίνισεν, ότι δεδόξασται.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ως μέν θνητός, θανάτου θέλων, ο τής ζωής ταμιούχος, Χριστός εγεύσατο, ως ών δέ αθάνατος φύσει, τούς νεκρούς εζωοποίησεν, ότι δεδόξασται.

Κανών τής Θεοτόκου, ού η Ακροστιχίς, σύν τοίς Ειρμοίς:

Άγω τρίτον μέλισμα σοί, Θεοτόκε.

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Γόνυ κάμπτει, άπασα φύσις, επουρανίων Παρθένε, τώ σαρκωθέντι εκ σού, σύν τοίς επιγείοις τε, αξιοπρεπώς τά καταχθόνια, ότι δεδόξασται.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ώ συναλλαγμάτων, τών εν σοί! αγαθών γάρ αφθόνως, παρεκτικός ών Θεός, Πνεύμα θείον δούς ημίν, σάρκα εκ σού Κόρη προσελάβετο, ότι δεδόξασται.

Ωδή γ'

Ο Ειρμός

Ο εκ μή όντων τά πάντα παραγαγών, τώ Λόγω κτιζόμενα, τελειούμενα Πνεύματι, Παντοκράτορ Δέσποτα, εν τή αγάπη τή σή στερέωσόν με.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Διά Σταυρού σου ησχύνθη ο ασεβής, ειργάσατο βόθρον γάρ, όν ορύξας εισπέπτωκε, ταπεινών υψώθη δέ Χριστέ, τό κέρας εν τή σή Αναστάσει.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Τής ευσεβείας τό κήρυγμα τών εθνών, ως ύδωρ εκάλυψε τάς θαλάσσας φιλάνθρωπε, αναστάς εκ τάφου γάρ, τό τής Τριάδος απεκάλυψας φέγγος.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Δεδοξασμένα λελάληνται περί σού, η πόλις η έμψυχος, τού αεί βασιλεύοντος, διά σού γάρ Δέσποινα, τοίς επί γής Θεός συνανεστράφη.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Τόξον έθραυσας εχθρών, καί θυρεούς συνέτιψας εν ισχύϊ, Δέσποτα Χριστέ, τό στερέωμα ημών, άγιος εί Κύριε.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ρύψις άχραντε Σταυρέ, ειδωλικών εδείχθης σύ καθαρμάτων, ότι Ιησούς ο υπέρθεος, εν σοί χείρας εξεπέτασεν.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ίνα πάντες οι πιστοί, τό ζωοδόχον μνήμα σέ προσκυνώμεν, τέθαπται εν σοί, καί εγήγερται Χριστός, όντως ο Θεός ημών.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ράβδος ρίζης Ιεσσαί, προφητικώς βλαστήσασα, η Παρθένος άνθος σε Χριστέ, εξανέτειλεν ημίν, Άγιος εί Κύριε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ίνα θείας κοινωνούς, τούς γηγενείς εργάση εκ τής Παρθένου, σάρκα τήν ημών, σύ επτώχευσας λαβών, Άγιος εί Κύριε.

Ωδή δ'

Ο Ειρμός

Έθου πρός ημάς, κραταιάν αγάπησιν Κύριε, τόν μονογενή γάρ σου Υιόν, υπέρ ημών εις θάνατον δέδωκας, διό σοι κραυγάζομεν, ευχαριστούντες. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Στίγματα Χριστέ, συμπαθώς καί μώλωπας ήνεγκας, ύβριν ραπισμάτων καρτερών, καί μακροθύμως φέρων εμπτύσματα, δι' ών κατειργάσω μοι τήν σωτηρίαν. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Σώματι θνητώ, η ζωή θανάτω ωμίλησας, τής ταλαιπωρίας τών πτωχών, καί στεναγμού πενήτων σου ένεκεν, καί φθείρας τόν φθείραντα δεδοξασμένε, πάντας συνανέστησας, μόνε φιλάνθρωπε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μνήσθητι Χριστέ, ής εκτησω ποίμνης τώ πάθει σου, τής δεδοξασμένης σου Μητρός, τάς συμπαθείς εντεύξεις δεξάμενος, καί επισκεψάμενος, κεκακωμένην ρύσαι, τή δυνάμει σου Κύριε.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Τό ξένον καί απόρρητον.

(Τό ξένον καί απόρρητον, τού αχράντου σου τόκου, θεοπρεπές μυστήριον, καταπλήττει Αγγέλους, καί τών βροτών τάς χορείας, Μητροπάρθενε Κόρη, καί γάρ Θεός εν μήτρα σου, σαρκωθείς ασυγχύτως, άνευ σποράς, ώφθης ο απρόσιτος προσιτός μοι, ενώσας με θεότητι, τή αυτού παραδόξως.)

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ο πλάσας κατ' εικόνα σου, φιλάνθρωπε τόν άνθρωπον, καί νεκρωθέντα τή αμαρτία, διά τής παραβάσεως, σταυρωθείς εν Κρανίω διέσωσας.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Νεκρούς μέν ούς κατέπιεν, ο θάνατος απέδωκε, κατελύθη δέ, καί τό τού άδου φθοροποιόν βασίλειον, αναστάντος εκ τάφου σου Κύριε.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο στήσας όρη Δέσποτα, ζυγώ τής θείας γνώσεως, λελατόμησαι εκ τής Παρθένου, λίθος χειρών άνευθεν. Τή δυνάμει σου δόξα φιλάνθρωπε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νοσούσαν εθεράπευσας, ημών τήν φύσιν Δέσποτα, δραστικώτατον εν τή Παρθένω, ταύτη ενώσας φάρμακον, τήν σήν άχραντον Λόγε θεότητα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μερίς μου εί ο Κύριος, καί κλήρος επιπόθητος, ο ενώσας με εκ τής Παρθένου, Λόγε τή υποστάσει σου, τή σαρκί χρηματίσας υπόστασις.

Ωδή ε'

Ο Ειρμός

Πρός σέ ορθρίζω, τόν τού παντός Δημιουργόν, τήν υπερέχουσαν πάντανούν ειρήνην, διότι φώς τά προστάγματά σου, εν οίς με καθοδήγησον.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Κριτή αδίκω, Εβραίων φθόνω προδοθείς ο παντεπόπτης, καί άπασαν δικαίως, κρίνων τήν γήν, τόν Αδάμ τής πάλαι, ερρύσω κατακρίσεως.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Τήν σήν ειρήνην, ταίς Εκκλησίαις σου Χριστέ, τή αηττήτω δυνάμει τού Σταυρού σου, ο εκ νεκρών αναστάς παράσχου, καί σώσον τάς ψυχάς ημών.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σκηνή αγία, καί πλατυτέρα ουρανών, ως τόν εν πάση αχώρητον τή κτίσει, Λόγον Θεού δεξαμένη, μόνη εδείχθης Αειπάρθενος.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Επί τής γής ο αόρατος ώφθης, καί τοίς βροτοίς εκών συνανεστράφης, ο ακατάληπτος, πρός σέ ούν ορθρίζοντες, ανυμνούμέν σε Φιλανθρωπε.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Λόγχη πλευράν, ώ Χριστέ μου νυγείς σου, τήν εκ πλευράς ανθρωπίνης κτισθείσαν, ολέθρου πάσι βροτοίς, γεγονυίαν πρόξενον, τής κατάρας ηλευθέρωσας.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ίσος Πατρί, κατ' ουσίαν υπάρχων, τόν ιερόν εξανέστησας δόμον, τού παναχράντου σου, καί πανσέπτου σώματος, εκ νεκρών, Χριστέ Σωτήρ ημών.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Λόγος Θεού, ο Υιός σου Παρθένε, Δημιουργός Αδάμ τού πρωτοπλάστου, ου δημιούργημα, ει καί σάρκα έμψυχον, εαυτώ εκ σού διέπλασεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ίσος Πατρί, ο Υιός τής Παρθένου, Λόγος Θεού, υπόστασις τελεία, εν δύω φύσεσιν, Ιησούς ο Κύριος, Θεός τέλειος καί άνθρωπος.

Ωδή ς'

Ο Ειρμός

Άβυσσος εσχάτη αμαρτιών εκύκλωσέ με, καί εκλείπει τό πνεύμά μου, αλλ' εκτείνας Δέσποτα, σόν υψηλόν βραχίονα, ως τόν Πέτρον με, κυβερνήτα διάσωσον.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Άβυσσος ελέους καί οικτιρμών, εκύκλωσέ με, τή ευσπλάγχνω καθόδω σου, σαρκωθείς γάρ Δέσποτα, καί γεγονώς εν δούλου μορφή, εΘεούργησας, καί σεαυτώ συνεδόξασας.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Νέκρωσιν υπέστη ο νεκρωτής, τόν νεκρωθέντα ζωωθέντα Θεώμενος, τής σής Αναστάσεως, ταύτα Χριστέ τά σύμβολα, καί τού Πάθους σου, τού αχράντου τά έπαθλα.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Πάναγνε η μόνη τώ πλαστουργώ, καί τοίς ανθρώποις, υπέρ νούν μεσιτεύσασα, τόν Υιόν σου ίλεων, τοίς επταικόσι δούλοις σου, καί υπέρμαχον, χρηματίσαι δυσώπησον.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Σκηνώσεως Ιωνάς, τής εν κατωτάτω άδου τής φύσεως, σύμβολον γεγονώς εβόα, ανάγαγε εκ φθοράς, τήν ζωήν μου Φιλάνθρωπε.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Μωλώπων σύ πειραθείς, άδου τραυματίας, πάθει Σταυρού συνανέστησας, όθεν σοί κραυγάζω. Ανάγαγε, εκ φθοράς τήν ζωήν μου φιλάνθρωπε.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ανοίγονταί σοι Χριστέ, φόβω πύλαι άδου, σκεύη εχθρού δέ αρπάζονται, όθεν σοι Γυναίκες υπήντησαν, αντί λύπης χαράν κομισάμεναι.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μορφούται τό καθ' ημάς, εκ τής ακηράτου Κόρης, ο σχήματι άμοιρος, σχήματι υπάρξας καί πράγματι, μή τραπείς τήν θεότητα άνθρωπος.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Αβύσσου αμαρτιών, καί τής καταιγίδος, Πάναγνε τών παθών ρύσαί με, πέφυκας λιμήν γάρ καί άβυσσος, τών θαυμάτων τοίς πίστει σοι προστρέχουσι.

Κοντάκιον Ήχος γ'

Η Παρθένος Εξανέστης σήμερον, από τού τάφου Οικτίρμον, καί ημάς εξήγαγες, εκ τών πυλών τού θανάτου, σήμερον Αδάμ χορεύει, καί χαίρει Εύα, άμα δέ, καί οι Προφήται, σύν Πατριάρχαις, ανυμνούσιν ακαταπαύστως, τό θείον κράτος τής εξουσίας σου.

Ο Οίκος

Ο ουρανός καί η γή σήμερον χορευέτωσαν, καί Χριστόν τόν Θεόν ομοφρόνως υμνείτωσαν, ότι τούς δεσμίους εκ τών τάφων ανέστησε. Συγχαίρει πάσα η κτίσις, προσφέρουσα επάξια άσματα, τώ πάντων Κτίστη καί Λυτρωτή ημών, ότι τούς βροτούς εξ άδου σήμερον, ω Ζωοδότης συνανελκύσας, πρός ουρανούς συνανυψοί, καί καταράσσει τού εχθρού τάς επάρσεις, καί πύλας τού άδου διαθλάττει, τώ θείω κράτει τής εξουσίας αυτού.

Ωδή ζ'

Ο Ειρμός

Ως πάλαι τούς ευσεβείς, τρείς Παίδας εδρόσισας, εν τή φλογί τή Χαλδαϊκή, τώ φωτιστικώ τής θεότητος πυρί, καί ημάς καταύγασον, Ευλογητός εί κράζοντας, ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ερράγη τό τού Ναού, φαιδρόν καταπέτασμα, εν τώ Σταυρώ τού Δημιουργού, τήν εγκεκρυμμένην τώ γράμματι δηλούν, τοίς πιστοίς αλήθειαν. Ευλογητός εί κράζουσιν, ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Νυγείσης σου τής πλευράς, ρανίδες θεόρρυτοι, ζωοποιού αίματος Χριστέ, οικονομικώς αποστάζουσαι εις γήν, τούς εκ γής ανέπλασαν. Ευλογητός εί κράζοντας, ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Τριαδικόν

Τό Πνεύμα τό αγαθόν, Πατρί συνδοξάσωμεν, καί τώ Υιώ τώ μονογενεί, μίαν εν τρισί, πιστοί σέβοντες αρχήν, καί μίαν θεότητα. Ευλογητός εί κράζοντες, ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Σοβαρός ο τύραννος.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ου ψιλόν ο ήλιος, εν Σταυρώκρεμάμενον άνθρωπον, αλλά Θεόν σκοτίζεται, σεσαρκωμένον ορών, ώ καί ψάλλομεν. Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ισχυρόν θεότητι, δεδεγμένος άδης ο δείλαιος, τόν αφθαρσίας πάροχον, ψυχάς δικαίων βοώσας ήμεσεν. Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Θησαυρός πολύτιμος, ευλογίας Πάναγνε πέφυκας, τοίς καθαρά καρδία, σέ ομολογούσι Θεογεννήτριαν, καί γάρ εκ σού σεσάρκωται, ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο τής δόξης Κύριος, καί κρατών τών άνω Δυνάμεων, ο σύν Πατρί καθήμενος, παρθενικαίς ταίς χερσί φερόμενος, Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ιταμός ο θάνατος, αλλά τούτον σοί ομιλήσαντα, εκ τής Παρθένου ώλεσας, θεοϋπόστατος, σάρξ γενόμενος. Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Θεοτόκον πάντες σε, τόν Θεόν κυήσασαν έγνωμεν, τόν τής Τριάδος ένα γάρ, σεσαρκωμένον αγνή γεγέννηκας. Ευλογημένος Πάναγνε, ο καρπός τής κοιλίας σου.

Ωδή η'

Ο Ειρμός

Αστέκτω πυρί ενωθέντες, οι θεοσεβεία προεστώτες νεανίαι, τή φλογί δέ μή λωβηθέντες, θείον ύμνον έμελπον. Ευλογείτεπάντα τά έργα τόν Κύριον, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ερράγη ναού η φαιδρότης, ότε ο Σταυρός σου επάγη εν Κρανίω, καί η κτίσις συνεκλονείτο, φόβω αναμέλπουσα. Ευλογείτε πάντα τά έργα τόν Κύριον, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ανέστης Χριστέ εκ τού τάφου, καί τόν πεπτωκότα τή απάτη, διά ξύλου ανωρθώσω θεία δυνάμει, κράζοντα καί λέγοντα. Ευλογείτε πάντα τά έργα τόν Κύριον, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ναός τού Θεού ανεδείχθης, έμψυχον χωρίον κιβωτός τε, τόν Ποιητήν, τοίς βροτοίς γάρ Θεογεννήτορ, άχραντε κατήλλαξας, καί αξίως πάντα τά έργα υμνούμέν σε, καί υπερυψούμεν εις πάντας τούς αιώνας.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Ενύλου φλόγα πυρός, δί' Αϋλου κατεμάραναν, θεοφορούμενοι Παίδες, καί έψαλλον, ευλογείτε πάντα τά έργα τόν Κύριον, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ο Λόγος ου παθητός, απαθής γάρ τή θεότητι, πάσχει σαρκί δέ Θεός, ώ καί ψάλλομεν. Ευλογείτε πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Υπνώσας μέν ως θνητός, εξ ηγέρθης ως αθάνατος Σώτερ, καί σώζεις θανάτου τούς μέλποντας. Ευλογείτε πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Τριαδικόν

Στίχ. Αγία Τριάς ο Θεός ελέησον καί σώσον ημάς.

Λατρεύομεν ευσεβώς, τρισυπόστατον θεότητα, ενιζομένην απαύστως καί ψάλλομεν. Ευλογείτε πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η τάξεις τάς νοεράς, οία Μήτηρ υπεράρασα, καί πλησίον Θεού χρηματίσασα, ευλογούμεν ευλογημένη, παρθένε τόν τόκον σου, καί υπερυψούμεν εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τό κάλλος τό φυσικόν, ωραιότερον ανέδειξας, εξαστράψασα σάρκα θεότητος. Ευλογούμεν ευλογημένη, Παρθένε τόν τόκον σου, καί υπερυψούμεν εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ'

Ο Ειρμός

Καινόν τό θαύμα καί θεοπρεπές! τής Παρθένου γάρ τήν κεκλεισμένην πύλην, σαφώς διοδεύει Κύριος, γυμνός εν εισόδω, καί σαρκοφόρος ώφθη εν εξόδω Θεός, καί μένει η πύλη κεκλεισμένη, ταύτην αφράστως, ως Θεομήτορα μεγαλύνομεν.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Φρικτόν ιδέσθαι σέ τόν ποιητήν, επί ξύλου αναρτηθέντα Λόγε Θεού, σαρκικώς δέ πάσχοντα, Θεόν υπέρ δούλων, καί εν μνημείω άπνουν κατακείμενον, νεκρούς δέ τού άδου λελυκότα, όθεν Χριστέ σε, ως παντοδύναμον μεγαλύνομεν.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Φθοράς θανάτου έσωσας Χριστέ, τούς προπάτορας, κατατεθείς εν τάφω νεκρός, καί ζωήν εξήνθησας, νεκρούς αναστήσας, χειραγωγήσας φύσιν τήν βροτείαν πρός φώς, καί θείαν ενδύσας αφθαρσίαν, όθεν πηγήν σε, φωτός αειζώου μεγαλύνομεν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ναός καίθρόνος ώφθης τού Θεού, εν ώ ώκησεν ο εν υψίστοις πέλων, τεχθείς απειράνδρως Πάναγνε, σαρκός μή ανοίξας όλως σου πύλας, όθεν ταίς αλήκτοις, σεμνή λιταίς σου, τά φύλα τών βαρβάρων, θάττον εις τέλος, τώ Βασιλεί ημών καθυπόταξον.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Οι τώ γλυκεί τού Αχράντου σου Τόκου, Βέλει τρωθέντες Αγνή, σού τό αξιέραστον κάλλος θαυμάζοντες, άμα σύν Αγγέλοις επαξίως σε, ως μητέρα Θεού μεγαλύνομεν.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Γέρας βροτοίς εξ ατίμου θανάτου, πάσιν επήγασας, ού διά σταυρώσεως Σώτερ γευσάμενος, τή ουσία τή θνητή, αφθαρσίαν μοι, εδωρήσω Χριστέ ως φιλάνθρωπος.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Εσωσάς με αναστάς εκ τού τάφου, Χριστέ καί ύψωσας, καί Πατρί προσήγαγες τώ σω Γεννήτορι, δεξιά τε τή αυτού συνεκάθισας, διά σπλάγχνα ελέους σου Κύριε.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Κόρος τών σών εφυμνίων Παρθένε, τοίς ευαγέσι πιστοίς, όλως ου προσγίνεται, πόθω γάρ πόθον αεί θείον, καί πνευματικόν προσλαμβάνοντες, ως μητέρα Θεού μεγαλύνουσιν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Έθου ημίν ακαταίσχυντον πρέσβιν, τήν σέ τεκούσαν Χριστέ, ταύτης ταίς εντεύξεσιν, ίλεων νέμοις ημίν, Πνεύμα μεταδοτικόν αγαθότητος, εκ Πατρός διά σού προερχόμενον.

Αίνοι Ήχος γ'

1. Τού ποιήσαι εν αυτοίς κρίμα έγγραπτον. Δόξα αύτη έσται πάσι τοίς οσίοις αυτού.

-- Δεύτε πάντα τά έθνη, γνώτε τού φρικτού μυστηρίου τήν δύναμιν, Χριστός γάρ ο Σωτήρ ημών, ο εν αρχή Λόγος, εσταυρώθη δι' ημάς, καί εκών ετάφη, καί ανέστη εκ νεκρών, τού σώσαι τά σύμπαντα. Αυτόν προσκυνήσωμεν.

2. Αινείτε τόν Θεόν εν τοίς Αγίοις αυτού, αινείτε αυτόν εν στερεώματι τής δυνάμεως αυτού.

-- Διηγήσαντο πάντα τά θαυμάσια, οι φύλακές σου Κύριε, αλλά τό συνέδριον τής ματαιότητος, πληρώσαν δώρων τήν δεξιάν αυτών, κρύπτειν ενόμιζον τήν ανάστασίν σου, ήν ο κόσμος δοξάζει. Ελέησον ημάς.

3. Αινείτε αυτόν επί ταίς δυναστείαις αυτού, αινείτε αυτόν κατά τό πλήθος τής μεγαλωσύνης αυτού.

-- Χαράς τά πάντα πεπλήρωται, τής Αναστάσεως τήν πείραν ειληφότα. Μαρία γάρ η Μαγδαληνή, επί τό μνήμα ήλθεν, εύρεν Άγγελον επί τόν λίθον καθήμενον, τοίς ιματίοις εξαστράπτοντα καί λέγοντα. Τί ζητείτε τόν ζώντα μετά τών νεκρών, ούκ έστιν ώδε, αλλ' εγήγερται, καθώς είπε, προάγων εν τή Γαλιλαία.

4. Αινείτε αυτόν εν ήχω, σάλπιγγος, αινείτε αυτόν εν ψαλτηρίω καί κιθάρα.

-- Εν τώ φωτί σου Δέσποτα, οψόμεθα φώς φιλάνθρωπε, ανέστης γάρ εκ τών νεκρών, σωτηρίαν τώ γένει τών ανθρώπων δωρούμενος, ίνα σε πάσα κτίσις δοξολογή, τόν μόνον αναμάρτητον. Ελέησον ημάς.

5. Αινείτε αυτόν εν τυμπάνω καί χορώ, αινείτε αυτόν εν χορδαίς καί οργάνω,

-- Ύμνον εωθινόν, αι Μυροφόροι Γυναίκες, τά δάκρυα προσέφερον Κύριε, ευωδίας γάρ αρώματα κατέχουσαι, τό μνήμά σου κατέλαβον, τό άχραντόν σου Σώμα, μυρίσαι σπουδάζουσαι, Άγγελος καθήμενος επί τόν λίθον, αυταίς ευηγγελίσατο, Τί ζητείτε τόν ζώντα μετά τών νεκρών; τόν θάνατον γάρ πατήσας, ανέστη ως Θεός, παρέχων πάσι τό μέγα έλεος.

6. Αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις ευήχοις, αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις αλαλαγμού. Πάσα πνοή αινεσάτω τόν Κύριον.

-- Εξαστράπτων Άγγελος, επί το μνήμά σου τό ζωοποιόν, ταίς Μυροφόροις έλεγεν, Εκένωσε τούς τάφους ο Λυτρωτής, εσκύλευσε τόν άδην, καί ανέστη τριήμερος, ως μόνος Θεός καί παντοδύναμος.

7. Ανάστηθι, Κύριε, ο Θεός μου, υψωθήτω η χείρ σου, μή επιλάθη τών πενήτων σου εις τέλος.

-- Εις τό μνήμά σε επεζήτησεν, ελθούσα τή μιά τών Σαββάτων, Μαρία η Μαγδαληνή μή, ευρούσα δέ ωλοφύρετο, κλαυθώ βοώσα, οίμοι Σωτήρ μου, πώς εκλάπης πάντων Βασιλεύ; Ζεύγος δέ ζωηφόρων Αγγέλων, ένδοθεν τού μνημείου εβόα. Τί κλαίεις ώ Γύναι; Κλαίω φησίν, ότι ήραν τόν Κύριόν μου τού τάφου, καί ούκ οίδα πού έθηκαν αυτόν. Αυτή δέ στραφείσα οπίσω, ως κατείδέ σε, ευθέως εβόα, ο Κύριός μου, καί ο Θεός μου, δόξα σοι.

8. Εξομολογήσομαί σοι, Κύριε, εν όλη καρδία μου, διηγήσομαι πάντα τά θαυμάσιά σου.

-- Εβραίοι συνέκλεισαν, εν τώ τάφω τήν ζωήν, Ληστής δέ ανέωξεν εν τή γλώσση τήν τρυφήν, κραυγάζων καί λέγων, ο μετ' εμού δι' εμέ σταυρωθείς, συνεκρέματό μοι επί τού ξύλου, καί εφαίνετό μοι επί τού θρόνου, τώ Πατρί συγκαθήμενος, αυτός γάρ εστι Χριστός ο Θεός ημών, ο έχων τό μέγα έλεος.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται.

Αθετήσαντα Χριστέ, τήν εντολήν σου, τόν προπάτορα Αδάμ, τού Παραδείσου εξώρισας, τόν δέ Ληστήν Οικτίρμον, ομολογήσαντα σε εν Σταυρώ, εν αυτώ εισώκισας κράζοντα. Μνήσθητί μου Σωτήρ, εν τή Βασιλεία σου.

Μακάριοι οι καθαροί τή καρδία ότι αυ τοί τόν Θεόν όψονται.

Αμαρτήσαντας ημάς, τή τού θανάτου, κατεδίκασας αρά, ο Ζωοδότης καί Κύριος, εν δέ τώ σώματί σου, αναμαρτήτως Δέσποτα παθών, τούς θνητούς εζώωσας κράζοντας. Μνήσθητι καί ημών, εν τή Βασιλεία σου.

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Αναστάς εκ τών νεκρών, συνεξανέστησας, ημάς εκ τών παθών, τή Αναστάσει σου Κύριε, τού δέ θανάτου πάσαν, τήν δυναστείαν ώλεσας Σωτήρ, διά τούτο πίστει σοι κράζομεν. Μνήσθητι καί ημών, εν τή Βασιλεία σου.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Τή τριημέρω σου ταφή, τούς εν τώ άδη νεκρωθέντας ως Θεός, ζωοποιήσας συνήγειρας, καί αφθαρσίαν πάσιν, ως αγαθός επήγασας ημίν, τοις εν πίστει κράζουσι πάντοτε. Μνήσθητι καί ημών, εν τή Βασιλεία σου.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Ταίς Μυροφόροις Γυναιξί, πρώταις εφάνης, αναστάς εκ τών νεκρών, Σωτήρ βοήσας τό, Χαίρετε, καί δι' αυτών τοίς φίλοις, τήν σήν μηνύεις έγερσιν Χριστέ, διά τούτο πίστει σοι κράζομεν. Μνήσθητι καί ημών, εν τή Βασιλεία σου.

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Εν τώ όρει Μωϋσής, χείρας απλώσας, προετύπου τόν Σταυρόν, τόν Αμαλήκ τροπωσάμενος, ημείς δέ πίστει τούτον, κατά δαιμόνων όπλον κραταιόν, ειληφότες πάντες κραυγάζομεν. Μνήσθητι καί ημών, εν τή Βασιλεία σου.

Δόξα...

Τόν Πατέρα καί Υιόν, καί Πνεύμα άγιον, υμνήσωμεν πιστοί, ένα Θεόν, ένα Κύριον, ως εξ ενός Ηλίου, τρισσολαμπής γάρ εστινη Τριάς, καί φωτίζει πάντας τούς κράζοντας. Μνήσθητι καί ημών, εν τή Βασιλεία σου.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Χαίρε η πύλη τού Θεού, δι' Ής διήλθε, σαρκωθείς ο Πλαστουργός, εσφραγισμένην φυλάξας σε, Χαίρε νεφέλη κούφη, τόν θείον όμβρον φέρουσα Χριστόν. Χαίρε κλίμαξ καί θρόνε ουράνιε. Χαίρε όρος σεπτόν, πίον αλατόμητον.

Ήχος γ'

Σώσόν με Κύριε ο Θεός μου

Στίχ. α'. Εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Ήμαρτον Κύριε ο Θεός μου, ήμαρτόν σοι, ιλάσθητί μοι, μή απώση με, μή βδελύξη με Λόγε, αλλ' ως μόνος συμπαθής τε καί ελεήμων, πρόσδεξαί με μεταγνόντα, καί τά σά ποιείν με Σώτερ δικαιώματα, ως μόνος εύσπλαγχνος ενδυνάμωσον.

Στίχ. β'. Ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Πρόφθασον Κύριε εξελού με, εκ χειρός τού αντικειμένου, καί γάρ θέλων εδουλώθην τώ πλάνω, καί απέστην εκ τών εντολών σου οικτίρμον, δός μοι χρόνον μετανοίας, καί πρός φώς εισάγαγέ με κατανύξεως, όπως πενθήσω μου τήν απόπτωσιν Σώτερ.

Στίχ. γ'. Από φυλακής πρωϊας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωϊας ελπισάτω Ισραήλ επί τόν Κύριον.

Λύτρωσαι Κύριε ο Θεός μου, εκ πωρώσεως τήν ψυχήν μου, καί παράσχου τών δακρύων μοι όμβρους, ίναπλύνω τών ανομιών μου τά αίσχη, αυγασόν με τόν εν τώ σκότει, φώς τής σής δώρησαι Σώτερ επιγνώσεως, όπως πορεύσωμαι, εν σεπταίς εντολαίς σου.

Έτερα Στιχηρά τών Ασωμάτων

Μεγάλη τού Σταυρού σου

Στίχ. δ'. Ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος, καί πολλή παρ' αυτώ, λύτρωσις. καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραήλ έκ πασών τών ανομιών αυτού.

Χορείας Ασωμάτων, Κύριε υπέστησας, τόν πλούτόν σου δεικνύων, πάσι τής αγαθότητος, καί παρήγαγες εκ τού μή όντος εις τό είναι, τής υπέρ νούν δόξης σου, τού νύν δοξάζειν σε, εν φωναίς ασιγήτοις.

Στίχ. ε'. Αινείτε τόν Κύριον πάντα τά έθνη, επαινέσατε αυτόν, πάντες οι λαοί.

Μεγάλη τών Αγγέλων σου, Χριστέ η δύναμις, ασώματοι γάρ όντες, τόν κόσμον διατρέχουσι, περιέποντες τάς Εκκλησίας εν ισχύϊ, τή παρά σού Δέσποτα, καί πρεσβεύουσιν, υπέρ τής οικουμένης.

Στίχ. ς'. Ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού Κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Δυνάμεις, Εξουσίαι, Άγγελοι, Αρχάγγελοι, καί Σεραφείμ καί θρόνοι, Αρχαί καί Κυριότητες, Χερουβείμ δόξης τής ανεκφράστου καί τελείας, σοφίας τε τής όντως, νύν ικετεύσατε, υπέρ τής οικουμένης.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Μεγάλης διά σού, ευεργεσίας Άχραντε, τυχόντες σύν Αγγέλοις, γεραίρομεν τόν τόκον σου, τόν καταξιώσαντα εκ μήτρας σου τεχθήναι, δι' άκραν ευσπλαγχνίαν, καί αναπλάσαντα, τών ανθρώπων τό γένος.

Απόστιχα Κατανυκτικά

Εσπερινόν ύμνον προσφερομέν σοι Χριστέ, μετά θυμιάματος καί ώδών πνευματικών. Ελέησον Σωτήρ τάς ψυχάς ημών.

Στίχ. Α'. Πρός σέ ήρα τούς οφθαλμούς μου, τόν κατοικούντα εν τώ ουρανώ. Ιδού, ως οφθαλμοί δούλων εις χείρας τών κυρίων αυτών, ως οφθαλμοί παιδίσκης εις χείρας τής κυρίας αυτής, ούτως οι οφθαλμοί ημών πρός Κύριον τόν Θεόν ημών, έως ού οικτιρήσαι ημάς.

Σώσόν με Κύριε ο Θεός μου, σύ γάρ πάντων η σωτηρία, ο κλύδων με τών παθών εκταράττει, καί τό βάρος τών ανομιών με βυθίζει, δός μοι χείρα βοηθείας, καί πρός φώς ανάγαγέ με κατανύξεως, ως μόνος εύσπλαγχνος καί φιλάνθρωπος.

Μαρτυρικόν

Στίχ. Β'. Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, ότι επί πολύ επλήσθημεν εξουδενώσεως, επί πλείον επλ ήσθη η ψυχή ημών, τό όνειδος τοίς ευθηνούσι, καί η εξουδένωσις τοίς υπερηφάνοις.

Μεγάλη τού σταυρού σου Κύριε η δύναμις, επάγη γάρ εν τόπω, καί ενεργεί εν κόσμω, καί ανέδειξεν εξ αλιέων Αποστόλους, καί εξ εθνών Μάρτυρας, ίνα πρεσβεύωσιν υπέρ τών ψυχών ημών.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Αγιόπρωτε Σεμνή, εγκώμιον ούσα, τών ουρανίων Ταγμάτων, Αποστόλων υμνωδία, Προφητών περιοχή, Δέσποινα, πρόσδεξαι, καί ημών τάς δεήσεις.

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Κατανυκτικά

Ήχος γ'

Παροικούσα εν τή γή, ψυχή μου μετανόησον, χούς εν τάφω ουχ υμνεί, πταισμάτων ου λυτρούται, βόησον Χριστώ τώ Θεώ. Καρδιογνώστα ήμαρτον, πρίν με καταδικάσης, φείσαί μου ο Θεός, καί ελέησόν με.

Έως πότε ψυχή μου, επιμένεις τοίς πταίσμασιν, εως τίνος λαμβάνεις, μετανοίας υπέρθεσιν, λάβε κατά νούν τήν κρίσιν τήν μέλλουσαν, καί βόησον Χριστώ τώ Θεώ, Καρδιογνώστα ήμαρτον, αναμάρτητε Κύριε, ελέησόν με.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Χαίρε Μαρία Μήτηρ καί Παρθένε, τό όρος τό άγιον, ο εν Εδέμ Παράδεισος, εξ ής ετέχθη Χριστός ο Θεός άνευ σποράς ο μόνος, δι' ού ζωή τώ κόσμω εβλάστησε.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Καθίσματα

Επί τής δίκης τής φοβεράς άνευ κατηγόρων ελέγχομαι, άνευ μαρτύρων κατακρίνομαι, αι γάρ βίβλοι τού συνειδότος αναπτύσσονται, καί τά έργα τά κεκρυμμένα ανακαλύπτονται, πρίν ούν εν εκείνω τώ πανδήμω θεάτρω, μέλλης ερευνήσαι τά εμοί πεπραγμένα, ο Θεός ιλάσθητί μοι, καί σώσόν με.

Φοβερόν δικαστήριον περιμένει με Κύριε, εμού γάρ σιωπώντος, βοώσι τά έργα μου, αλλά προφθάσας, πεπλανημένον ζήτησον Χριστέ ο Θεός, διά τής μετανοίας, καί σώσόν με.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Θείας πίστεως

Θεία γέγονας, σκηνή τού Λόγου, μόνη πάναγνε, Παρθενομήτορ, τή καθαρότητι Αγγέλους υπεράρασα, τόν υπέρ πάντας εμέ ούν γενόμενον ρερυπωμένον, σαρκός πλημμελήμασιν, αποκάθαρον, πρεσβειών σου ενθέοις νάμασι παρέχουσα σεμνή τό μέγα έλεος.

Μετά τήν γ' Στιχολογίαν

Καθίσματα

Τήν ωραιότητα τής παρθενίας σου

Τά επουράνια, καί τά επίγεια, λόγω παρήγαγες, ως παντοδύναμος, οι τών Αγγέλων δέ χοροί, σύν τρόμω παρεστηκότες, άπαυστον τήν αίνεσιν σοί προσφέρουσι Δέσποτα, πάντα καταυγάζοντες, τώ φωτί σου τά πέρατα, δι' ών σοί καί ημείς εκβοώμεν. Σώσον ημάς τή ευσπλαγχνία σου.

Μαρτυρικόν

Τό εύψυχον τής καρτερίας υμών, ενίκησε τά μηχανήματα τού αρχεκάκου εχθρού, Αθλοφόροι πανεύφημοι, διά τούτο τής αιωνίου κατηξιώθητε μακαριότητος, αλλά πρεσβεύσατε τώ Κυρίω, τού φιλοχρίστου λαού σώσαι τό ποίμνιον, Μάρτυρες υπάρχοντες τής αληθείας.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Τήν ωραιότητα

Τά επουράνια, φόβω ηγάλλοντο καί τά επίγεια τρόμω ηυφραίνοντο, ότε η άχραντος φωνή, υπήλθέ σοι Θεοτόκε, μία γάρ πανήγυρις, αμφοτέροις επέλαμψεν, ότε τόν πρωτόπλαστον, ο Δεσπότης ερρύσατο, διό σύν τώ Αγγέλω βοώμέν σοι. Χαίρε η Κεχαριτωμένη.

Κανών Κατανυκτικός

Ωδή α' Ήχος γ'

Ο Ειρμός

Φαραώ τά άρματα, βυθώ καλύψας Κύριε τήν θάλασσαν διέρρηξας, καί έσωσας άσμασιν υμνούντά σε, λαόν Ισραηλίτην.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Εγκλημάτων ρύσαί με, μυρίων αναμάρτητε αφρόνως ών περ έπραξα, παρέχων μοι δάκρυα κατανύξεως, καθώς ποτε τή Πόρνη.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Γεγονότα σπήλαιον, ληστών ατόποις πράξεσι, δι' αρετών ανάδειξον φιλάνθρωπε, οίκόν σου ο θελήματι, τεχθείς εν τώ σπηλαίω.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Κυβερνήσει Πνεύματος, τού θείου παρεδράμετε, βασάνων τό κλυδώνιον, θεόπνευστοι μάρτυρες, καί πρός ένθεον, εφθάσατε λιμένα.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Λαμπρυνθέντες μάρτυρες, τού Πνεύματος τή χάριτι, τό σκότος τό βαθύτατον, εξέφυγον χαίροντες, οι πανεύφημοι, τής ειδωλομανίας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Παναγία άχραντε, αμαρτωλών βοήθεια, πιπτόντων επανόρθωσις, μετάνοιαν δίδου μοι, κατανύξεως, πολλά ημαρτηκότι.

Κανών τών Ασωμάτων, ού η Ακροστιχίς:

Άγω τρίτον μέλισμα τοίς Ασωμάτοις.

Ο Ειρμός

Άσμα καινόν.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Άναρχον φώς καί περιεκτικόν, φάους υπάρχων παντός Χριστέ ο Θεός, τήν εμήν διάνοιαν, τή επιστασία φωταγώγησον, τών σών Δυνάμεων.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Γεγηθότες αγγελοπρεπώς, τή πανολβίω μεθέξει, οι τών Αγγέλων χοροί, τής σής κρυφιότητος, τοίς ωραιοτάτοις εναστράπτονται, θείοις χαρίσμασιν.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ως αγαθόν καί ζωοποιόν, αγαθοδότως τό Πνεύμα, πανσθενές τού Πατρός, ουρανών τήν δύναμιν, εν αμεταπτώτοις εστερέωσε, θείαις λαμπρότησι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ταξιαρχών θείε Γαβριήλ, ταίς Ασωμάτοις χορείαις, καί νύν πανόλβιε, φωνήν τήν χαρμόσυνον, τή Κεχαριτωμένη αναβόησον. Χαίρε Πανάμωμε.

Ωδή γ'

Ο Ειρμός

Στερέωσον Κύριε, τάς καρδίας ημών, καί φώτισον εις τήν σήν υμνωδίαν, τού δοξάζειν σε Σωτήρ εις αιώνα αιώνος.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ως Πέτρον βυθιζόμενον, διέσωσας φιλάνθρωπε, ούτως εκ τού βυθού με, τών κακών μου επανάγαγε.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Νεκρώσας με ο δόλιος, τοίς πάθεσιν απέκτεινεν, αυτός με ζωοδότα, μετανοίας τρόποις ζώωσον.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Πυρί ενύλω μάρτυρες, αδίκως φλογιζόμενοι, αϋλως τού αϋλου, ανεφλέξασθε τώ έρωτι.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι μάρτυρες στρεβλούμενοι, τάς στρέβλας καί τά ένεδρα, ηφάνισαν τού πλάνου, καί στεφάνων ηξιώθησαν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μαρία κυριώνυμε, πολλοίς κυριευθέντα με, πάθεσι ψυχοφθόροις, ελευθέρωσον πρεσβείαις σου.

Κανών τών Ασωμάτων

Ο Ειρμός

Τόξον έθραυσας εχθρών, καί θυρεούς συνέτιψας εν ισχύϊ, Δέσποτα Χριστέ, τό στερέωμα ημών, άγιος εί Κύριε.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ρείθρα βλύζων αγαθέ, καί ποταμούς χρηστότητος, τούς Αγγέλων έδειξας χορούς, κρυφιότητος τής σής, αίγλη διαλάμποντας.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ίνα δείξης εμφανώς, τούς θησαυρούς τού πλούτου σου, καί ισχύος Δέσποτα Χριστέ, τής σής δόξης κοινωνούς, τούς νόας παρήγαγες, ρόμω σοι λειτουργικώς, Αγγελικαί λαμπρότητες, παρεστώσαι μέλπουσιν αει, τήν σήν δύναμιν, Χριστέ, τήν απειροδύναμον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Όλον είληφεν εκ σού, ανελλιπώς τόν άνθρωπον, ο Δεσπότης τούδε τού παντός, Θεομήτορ καί πηγήν, χάριτός σε έδειξεν.

Ωδή δ'

Ο Ειρμός

Μή εν ποταμοίς, οργισθής Κύριε, μή εν ποταμοίς ο θυμός σου, ή εν θαλάσση τό όρμημά σου.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Λύσον τούς δεσμούς, τών παθών μου Κύριε, καί τή μετανοία συνδήσας, μέτοχον ποίησον τών αγαθών σου.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Λάμψον φωταυγείς, μετανοίας τρόπους μοι, Ήλιε Χριστέ, τών κακών μου, αποδιώκων νύκτα βαθείαν.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ώφθητε σοφοί, αθληταί ως άνθρακες, ύλην αθεϊας τεφρούντες, καί τούς εν σκότει φωταγωγούντες.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νέκρωσιν Χριστού, εκμιμούμενοι μάρτυρες, πόνοις ωμιλείτε ποικίλοις, όθεν τήν θείαν ζωήν κληρούσθε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Δίδου μοι αγνή, αληθή μετάνοιαν, παύσον τών παθών μου τόν σάλον, αμαρτανόντων η προστασία.

Κανών τών Ασωμάτων

Ο Ειρμός

Τό ξένον καί απόρρητον.

(Τό ξένον καί απόρρητον, τού αχράντου σου τόκου, θεοπρεπές μυστήριον, καταπλήττει Αγγέλους, καί τών βροτών τάς χορείας, Μητροπάρθενε Κόρη, καί γάρ Θεός εν μήτρα σου, σαρκωθείς ασυγχύτως, άνευ σποράς, ώφθης ο απρόσιτος προσιτός μοι, ενώσας με θεότητι, τή αυτού παραδόξως.)

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νεφέλαι τήν τρισήλιον, φωταυγίαν δεχόμεναι, παρηνέχθητε θεία βουλήσει, τριαδικοί διάκοσμοι, κυβερνώμενοι σθένει τού Πνεύματος.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Μυούνται κρυφιότητα, τήν άϋλον οι Άγγελοι, τή εγγύτητι τής θεαρχίας, τής σής Χριστέ λαμπόμενοι. Τή δυνάμει σου δόξα κραυγάζοντες.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Εν κόσμω πρός τούς μέλλοντας, πιστεύειν σοι εκπέμπονται, ώσπερ φύλακες τής σωτηρίας, τών ευσεβών οι Άγγελοι, περιέποντες Σώτερ τούς δούλους σου.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Λαμπάδες συστρεφόμεναι, τήν άδυτον λαμπρότητα, τής θεότητος τής υπερθέου, πρωτοφανώς πλουτίσασαι, τών Αγγέλων αι τάξεις κηρύττονται.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ικέτης νύν προσέρχομαι, τή σκέπη σου Πανάμωμε, αλλά ρύσαί με Θεογεννήτορ, τής τών παθών συγχύσεως, απαθείας ως αίτιον τέξασα.

Ωδή ε'

Ο Ειρμός

Τό φώς σου τό ανέσπερον Χριστέ, καταύγασον ο Θεός τή ταπεινή μου ψυχή, καί οδήγησον εις τόν φόβον σου, διότι φώς τά προστάγματά σου.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Μή στήσης με γυμνόν έργων καλών, επί τού βήματός σου φιλάνθρωπε Χριστέ, αλλ' αμφίασον θείων πράξεων, καταστολαίς, διά μετανοίας.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Επλήγην τή ρομφαία τών παθών, καί απογνώσεως βόθρω εμπέπτωκα βαθεί, μή παρίδης με, αλλ' ίασαι, επιστροφής Δέσποτα φαρμάκω.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Καί όνυξι ξεόμενοι δεινώς, καί ξίφεσιν αθληταί τυμπανιζόμενοι, καί ταίς μάστιξι δαπανώμενοι, ου τοίς γλυπτοίς εκάμψατε γόνυ.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ο κόσμος τοίς παθήμασιν υμών, κατακοσμείται σύμπας άγιοι Μάρτυρες, καί γάρ υπερκόσμιον εύρατε, διαγωγήν μετά τών Αγγέλων.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η μόνη διά λόγου επί γής, τόν Λόγον τέξασα, καί παρθενεύουσα, τών αλόγων με ρύσαι πράξεων, λόγοις σεπτοίς, όπως ανυμνώ σε.

Κανών τών Ασωμάτων

Ο Ειρμός

Επί τής γής ο αόρατος ώφθης, καί τοίς βροτοίς εκών συνανεστράφης, ο ακατάληπτος, πρός σέ ούν ορθρίζοντες, ανυμνούμέν σε Φιλανθρωπε.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σύν τώ Πατρί τόν Υιόν καί τό Πνεύμα, τρισσοφεγγεί φωτί λελαμπρυσμένοι, πιστοί υμνήσωμεν, τήν μία θεότητα, σύν Αγγέλων τοίς στρατεύμασιν.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Μίαν αρχήν υπεράρχιον σέβειν, οι Σεραφείμ διδάσκουσι βοώντες, φωνήν τήν τρισάγιον, εμφανώς τώ Πνεύματι, φωτιζόμενοι οι Άγγελοι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Άνευ σποράς ο Αρχάγγελος Κόρη, σοί Γαβριήλ τεκείν τόν ζωοδότην, ευηγγελίσατο Θεοτόκε Πάνσεμνε, ουρανόθεν αφικόμενος.

Ωδή ς'

Ο Ειρμός

Τούς εις τά τέλη τών αιώνων, καταντήσαντας φιλάνθρωπε, καί τρικυμίαις πειρασμών, απολέσθαι κινδυνεύοντας, βοώντας, μή παρίδης. Σώσον Σωτήρ ως έσωσας, τού θηρός τόν προφήτην.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Υπεραρθείς τή διανοία, ως ο πάλαι Φαρισαίος πρίν, πτώμα κατέπεσα δεινόν, καί ορών ο πλάνος τέρπεται Χριστέ, ο ταπεινώσας τούτον Σταυρώ, ταπεινωθέντα δεινώς οίκτειρόν με.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Φιλαμαρτήμων εγενόμην, ως ουδείς εν βίω πώποτε, καί εδαπάνησα τήν σήν, μακροθυμίαν ο ταλαίπωρος, καί έτι δέ υπάρχω αναισθητών, επίστρεψόν με τή σή ευσπλαγχνία.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ιταμωτάτη προαιρέσει, οι παράνομοι τούς εύφρονας, καταδικάζοντες πυρί, καί πριστήρσι καί στρεβλώσεσι, χρυσίου λαμπροτέρους, ως αληθώς απέδειξαν, καί Χριστού κληρονόμους.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Στάδιον πλήρες παλαισμάτων, καί αγώνων παμμεγίστων, καί υπέρ φύσιν αικισμών, υπελθόντες ενικήσατε, τόν άρχοντα τού σκότους, καί εκ Θεούεδέξασθε, Αθληταί τούς στεφάνους.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τήν κιβωτόν τής Διαθήκης, τήν αγίαν όντως τράπεζαν, τό ιλαστήριον ημών, τόν ναόν Θεού τόν έμψυχον, τήν πάγχρυσον λυχνίαν, τήν αληθή Μητέρα σε, τού Πλαστουργού ανυμνούμεν.

Κανών τών Ασωμάτων

Ο Ειρμός

Σκηνώσεως Ιωνάς, τής εν κατωτάτω άδου τής φύσεως, σύμβολον γεγονώς εβόα, ανάγαγε εκ φθοράς, τήν ζωήν μου Φιλάνθρωπε.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τό πρώτον καί παντουργόν, τής αγαθαρχίας φέγγος, Αρχάγγελοι, Άγγελοι, δυνατώς υμνείτε, κραυγάζοντες, σύν Αρχαίς, Εξουσίαις, Δυνάμεσιν.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ο κόσμον τόν νοητόν, εν παναρμονίω τάξει, κοσμήσας αόρατε, τούτου εκμιμείσθαι τό εύτακτον, τήν σεπτήν Εκκλησίαν ευδόκησον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ιάσεών σε πηγήν, ο εν σοί σκηνώσας Λόγος, αέναον έδειξε, τής εμής ψυχής ούν τά τραύματα, Θεοτόκε Παρθένε θεράπευσον.

Ωδή ζ'

Ο Ειρμός

Τρείς Παίδες εν καμίνω, τήν Τριάδα τυπώσαντες, τού πυρός τήν απειλήν κατεπάτησαν, καί υμνούντες εβόων. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ο χρόνος μου πληρούται, επί θύραις η έξοδος, μετανοίας ώ ψυχή, καρπούς επίδειξαι, πρίν άν κλεισθώσιν αι θύραι, αναβοώσα τώ Χριστώ. Κύριε σώσόν με.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Νεώσωμεν αρότρω, αληθούς επιγνώσεως τάς καρδίας, μετανοίας σίτον φέροντες, όπως θερίσωμεν στάχυν δικαιοσύνης, εν Χριστώ τώ γεωργώ τών ψυχών ημών.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Λαμπτήρες ευσεβείας, ασεβείας αντίπαλοι, τών απόρων πλουτισταί, Κυρίου μάρτυρες, τήν αθλίαν μου ψυχήν, στερουμένην αρετών καταπλουτίσατε.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ο σώσας τόν Τελώνην, από βάθους στενάξαντα, τόν μικρόν μου στεναγμόν δέξαι καί σώσόν με, διά τών αθλοφόρων, τών δοξασάντων σε Χριστέ οικείοις μέλεσι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η κρήνη η τό ύδωρ, τής αφέσεως βρύουσα, τάς εκβλύσεις τών εμών πταισμάτων ξήρανον, παρεχομένη μοι όμβρους δακρύων, όπως σε αεί ως Θεοτόκον υμνώ.

Κανών τών Ασωμάτων

Ο Ειρμός

Σοβαρός ο τύραννος.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σταθερώ φρονήματι, καί ευτόνω βλέμματι βλέποντες, τήν αρχικήν λαμπρότητα, μεθέξει γίνεσθε φώτα δευτέρα. Ευλογητός εί κράζοντες, ο Θεός, οι τών Αγγέλων χοροί.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ακλινεί τώ έρωτι, ανενδότω σχέσει τε νεύοντες, ταίς καλλοναίς τού κτίσαντος, τή θέσει γίνεσθε φώτα δεύτερα. Ευλογητός εί κράζοντες, ο Θεός, οι τών Αγγέλων χοροί.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σαρκωθέντα τέτοκας, Θεοτόκε, Λόγον τόν άναρχον, τόν εκ Πατρός αμήτορα, τήν πρό αιώνων θείαν γέννησιν. Ευλογημένος Δέσποινα, ο καρπός τής κοιλίας σου.

Ωδή η'

Ο Ειρμός

Τόν εν φλογί τοίς Παισί τών Εβραίων, συγκαταβάντα θεϊκή τή δυνάμει, καί οφθέντα Κύριον, ιερείς ευλογείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Γέλωτι Χάμ πατρική αποφάσει, δούλος γεγένηται, τί ποιήσεις ψυχή μου, δουλωθείσα πάθεσι, καί ατάκτως γελώσα, καί μή αιδουμένη, τόν ουράνιον Πατέρα;

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Επιμανείς Κάϊν αδελφοκτόνος, αφρόνως γέγονε, τούτου ώφθης Ομοία, ουκ άλλον φονεύσασα, εαυτήν δέ ψυχή μου, ταίς φιληδονίαις, καί απάταις τού βίου.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τούς εκλεκτούς μαργαρίτας Κυρίου, σκεύη τά τιμία, τάς λαμπούσας λαμπάδας, αίγλην θείας χάριτος, τούς Χριστού αθλοφόρους, πίστει συνελθόντες, τιμήσωμεν αξίως.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ο τών σοφών αθλοφόρων τό αίμα, υπέρ θυμίαμα προσδεξάμενος Λόγε, ταίς αυτών δεήσεσι, τούς εν μετανοία σοι, προσπίπτοντας, σώσον, ως μόνος ελεήμων.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νόσω πληγείς αμαρτίας τώ άδη, νυνί προσήγγισα, υπερβάλλουσαν Κόρη, ευσπλαγχνίαν έχουσα, ως Θεόν τόν εύσπλαγχνον, αρρήτως τεκούσα, οικτείρασά με σώσον.

Κανών τών Ασωμάτων

Ο Ειρμός

Ενύλου φλόγα πυρός, δί' Αϋλου κατεμάραναν, θεοφορούμενοι Παίδες, καί έψαλλον, ευλογείτε πάντα τά έργα τόν Κύριον, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ως πάντων Δημιουργός, τούς Αγγέλους ενενόησας, τού παρειστήκειν καί φόβω κραυγάζειν σοι. Ευλογείτε πάντα τά έργα τόν Κύριον, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Μεθέξει θείου πυρός, ώσπερ φλόγες χρηματίζοντες, επουράνιοι Νόες κραυγάζουσιν. Ευλογείτε πάντα τά έργα τόν Κύριον, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Αϋλους καί νοερούς, τούς Αγγέλους προϋπέστησας, τών ορωμένων απάντων σοί κράζοντας. Ευλογείτε πάντα τά έργα τόν Κύριον, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τόν Λόγον τόν τού Πατρός, υπέρ λόγον σωματούμενον, Θεογεννήτορ Παρθένε γεγέννηκας, όν υμνούμεν πάντα τά έργα ως Κύριον, καί υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ'

Ο Ειρμός

Εν Σιναίω τώ όρει κατείδέ σε, εν τή βάτω Μωϋσής, τήν αφλέκτως τό πύρ τής θεότητος, συλλαβούσαν εν γαστρί. Δανιήλ δέ σε είδεν, όρος αλατόμητον, ράβδον βλαστήσασαν, Ησαϊας κέκραγε, τήν εκ ρίζης Δαυϊδ,

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ιακώβ πρωτοτόκια είληφε, δι' εγκράτειαν ποτέ, καί Ησαύ τά πρωτεία απέδοτο, μή κρατήσας τής γαστρός. Ως κακόν ακρασία! Ως μέγα εγκράτεια! Φεύγε τήν μίμησιν τών κακών, στέργε ώ ψυχή τών καλών τήν επίδοσιν.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ως πολλά υπομείνας ο άμεμπτος, εστεφάνωται Ιώβ, πειρασμών γάρ συρρεύσαντες χείμαρροι, ουκ εσάλευσαν αυτού, τής καρδίας τόν πύργον, τούτον ζήλου πάντοτε, άτρωτος μένουσα, τοίς τού πονηρού, ώ ψυχή μηχανήμασι.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Στομωθέντες πυρί θείου Πνεύματος, ξίφη ώφθητε σαφώς, εναντίας συγκόπτοντες φάλαγγας, αθλοφόροι τού Χριστού, καί μεγάλως ταίς νίκαις κατακλεϊζόμενοι, εστεφανώθητε, τή παντοδυνάμω χειρί τού Παντάνακτος.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Η πληθύς τών Μαρτύρων η άμεμπτος, τών αμέτρων μου κακών τήν πληθύν, εξαλείψαι ικέτευε, τόν Δεσπότην καί Θεόν, τών υμών τούς απείρους, καμάτους δεξάμενον, καί τοίς στρατεύμασι, τοίς τών Ασωμάτων υμάς αριθμήσαντα.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φωτεινόν τού Δεσπότου Παλάτιον, οίκον δείξόν με φωτός, αδιόδευτε Πύλη, υπάνοιξον μετανοίας μοι οδούς. Γή αγία πρός γήν με, πραέων οδήγησον Δέσποινα, πάσης με δείξον, δεσποτείας παθών απελεύθερον.

Κανών τών Ασωμάτων

Ο Ειρμός

Οι τώ γλυκεί τού Αχράντου σου Τόκου, Βέλει τρωθέντες Αγνή, σού τό αξιέραστον κάλλος θαυμάζοντες, άμα σύν Αγγέλοις επαξίως σε, ως μητέρα Θεού μεγαλύνομεν.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι τώ φωτί τώ μεγάλω καί πρώτω, νύν παρεστώτες χοροί, πρέσβεις δυνατώτατοι γίνεσθε πάσιν ημίν, τοίς υμάς ως εφικτόν, ώ θειότατοι, ως Αγγέλους Θεού μεγαλύνουσιν.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ισοσθενή τήν Τριάδα δοξάζειν, αξιωθέντες τρανώς, ταύτης ταίς ελλάμψεσι, πρώτως πυρσούμενοι, λάμπειν δευτεροφανώς αξιώσατε, τούς υμάς ευσεβώς μεγαλύνοντας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σέ τής ημών σωτηρίας κρηπίδα, πάντες γινώσκομεν, σού γάρ ο πανάχραντος τόκος διέσωσεν, αίματι θεουργικώ τούς υμνούντάς σε, Θεοτόκε πιστώς καί δοξάζοντας.

Απόστιχα τών Αίνων τά Κατανυκτικά

Τόν διεσπαρμένον μου νούν συνάγαγε Κύριε, καί τήν χερσωθείσαν μου καρδίαν καθάρισον, ως τώ Πέτρω διδούς μοι μετάνοιαν, ως τώ Τελώνη στεναγμόν, καί ως τή πόρνη δάκρυα, ίνα μεγάλη τή φωνή κραυγάζω σοι, ο Θεός σώσόν με, ως μόνος εύσπλαγχνος καί φιλάνθρωπος.

Στίχ. α'. Ενεπλήσθημεν τό πρωϊ τού ελέους σου, Κύριε, καί ηγαλλιασάμεθα καί ηυφράνθημεν έν πάσαις ταίς ημέραις ημών. Ευφρανθείημεν, ανθών ημερών εταπείνωσας ημάς, ετών, ών είδομεν κακά, καί ίδε επί τούς δούλους σου καί επί τά έργα σου, καί οδήγησον τούς υιούς αυτών.

Πολλάκις τήν υμνωδίαν εκτελών, ευρέθην τήν αμαρτίαν εκπληρών, τή μέν γλώττη άσματα φθεγγόμενος, τή δέ ψυχή άτοπα λογιζόμενος, αλλ' εκάτερα διόρθωσον, Χριστέ ο Θεός, διά τής μετανοίας καί σώσόν με.

Μαρτυρικά

Στίχ. β'. Καί έστω η λαμπρότης Κυρίου τού Θεού ημών εφ' ημάς, καί τά έργα τών χειρών ημών κατεύθυνον εφ' ημάς, καί τό έργον τών χειρών ημών κατεύθυνον.

Τών αγίων Αθλοφόρων τήν μνήμην, δεύτε λαοί άπαντες τιμήσωμεν, ότι θέατρον γενόμενοι Αγγέλοις καί ανθρώποις, τόν τής νίκης στέφανον παρά Χριστού εκομίσαντο, καί πρεσβεύουσιν υπέρ τών ψυχών ημών.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Μεγάλη τού Σταυρού σου

Αγγέλων ουρανίων όντως υπερέχουσα, τών επί γής ανθρώπων, προσάγαγε τήν δέησιν, Παναγία τώ Δεσπότη τών απάντων, σωθήναι τούς εν πίστει, ομολογούντας σε, αληθή Θεοτόκον.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Αθετήσαντα Χριστέ, τήν εντολήν σου, τόν προπάτορα Αδάμ, τού Παραδείσου εξώρισας, τόν δέ Ληστήν οικτίρμον, ομολογήσαντά σε εν Σταυρώ, εν αυτώ εισώκισας κράζοντα. Μνήσθητί μου Σωτήρ, εν τή Βασιλεία σου.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Τών κακών μου τήν πληθύν, κατά τό πλήθος τού ελέους σου Χριστέ, παραβλεψάμενος σώσόν με, καί εν ημέρα δίκης, τής καταδίκης ρύσαί με Σωτήρ, καί τής αιωνίου κολάσεως, όπως υμνολογώ, σού τήν αγαθότητα.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Χερουβείμ, καί Σεραφείμ, θρόνοι, Αρχάγγελοι, Δυνάμεις καί Αρχαί, καί Κυριότητες, Άγγελοι καί Εξουσίαι πάσαι, εκδυσωπείτε τόν Δημιουργόν, παριδείν μου τότε τά σφάλματα, όταν μέλλη τήν γήν κρίναι, ως φιλάνθρωπος.

Μαρτυρικόν

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Εξ αιμάτων ιερών, πορφύραν βάψαντες, Χριστού οι Αθληταί, τώ Βασιλεί τών δυνάμεων, συμβασιλεύειν όντως, κατηξιώθησαν θεοπρεπώς, καί ημίν αιτούνται πταισμάτων άφεσιν, τοίς αξίως αυτούς, πάντοτε γεραίρουσι.

Δόξα...

Τρισυπόστατον πιστοί, μίαν θεότητα, υμνούντες ευσεβώς, Πατέρα, Λόγον, σύν Πνεύματι, τώ Παρακλήτω πάντες, αγγελικαίς βοήσωμεν φωναίς, ασιγήτως. Άγιος, άγιος, άγιος εί ο Θεός, σώσον τάς ψυχάς ημών.

Καί νύν Θεοτοκίον

Η τό Φώς τό εκ Φωτός, κυοφορήσασα, Νεφέλη φωτεινή, εσκοτισμένον με πάθεσι, καί ηδοναίς τού βίου, τή μετανοία φώτισον Αγνή, καί τυχείν τής δόξης ικέτευε, ής επέτυχον οι καλώς βιώσαντες.

Ήχος γ

Μεγάλη τού Σταυρού σου

Στίχ. α'. Εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Τά πάθη τής ψυχής Σωτήρ μου καί τού σώματος, δεινώς επαναστάντα, βυθίζουσί με άμφω, καί πρός βάθος απογνώσεώς με έλκουσιν, αλλ' ώς ποτε θάλασσαν, ταύτα κατεύνασον, καί γαλήνην μοι δίδου.

Στίχ. β'. Ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Ουκ έχω παρρησίαν όλως ο κατάκρι τος, εις ύψος ατενίσαι, τού ουρανού καί βλέψαι, από πλήθους καθελκόμενος πταισμάτων μου, λοιπόν ως ο Τελώνης, βοώ, Ιλάσθητι, τώ αθλίω μοι Σώτερ.

Στίχ. γ'. Από φυλακής πρωϊας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωϊας ελπισάτω Ισραήλ επί τόν Κύριον.

Μεγάλη καί φρικτή σου Δέσποτα η έλευσις, εν ή καθίσης κρίσιν, δικαίαν εκτελέσαι, μή ούν κρίνης με τόν κατακεκριμένον, αλλ' ως Θεός φείσαί μου, καί ελευθέρωσον, τής μελλούσης ανάγκης.

Έτερα, τού Προδρόμου, όμοια

Στίχ. δ'. Ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος, καί πολλή παρ' αυτώ, λύτρωσις. καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραήλ έκ πασών τών ανομιών αυτού.

Ως όρθρος εξανέτειλας πάσι τοίς πέρασι, φωτίζων τάς καρδίας, τών σέ υμνούντων ένδοξε, διό φώτισον ημών τάς διανοίας, καί τάς ψυχάς Προφήτα, τού γεραίρειν σε, Βαπτιστά τού Σωτήρος.

Στίχ. ε'. Αινείτε τόν Κύριον πάντα τά έθνη, επαινέσατε αυτόν, πάντες οι λαοί.

Μή παύση ικετεύειν Πρόδρομε μακάριε, υπέρ παντός τού κόσμου, δεόμεθά σου πάντες, όπως λάβωμεν εξ ύψους θείαν χάριν, καταπατείν τήν κάραν, τού κακογνώμονος, οι πλουτούντές σε πρέσβυν.

Στίχ. ς'. Ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού Κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Η νίκα τού φθαρτού με μέλλει Κύριος, χωρίζειν τότε σκήνους, προστάτην εύροιμί σε, καί αντίληψιν καί σκέπην, Ιωάννη Πρόδρομε καί Προφήτα, καθοδηγούντά με, πρός ανέσπερον φέγγος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον Όμοιον

Μή παύση ικετεύουσα υπέρ τής ποίμνης σου, αλλά ταίς σαίς πρεσβείαις, μελλούσης ημάς λύτρωσαι, απειλής καί ενεστώσης, πάσης βλάβης, καί τής οργής Κυρίου, πάντας εξάρπασον, Θεοτόκε σούς δούλους.

Απόστιχα Κατανυκτικά

Εσπερινόν ύμνον προσφέρομέν σοι, Χριστέ, μετά θυμιάματος, καί ωδών Πνευματικών. Ελέησον Σωτήρ τάς ψυχάς ημών.

Στίχ. Α'. Πρός σέ ήρα τούς οφθαλμούς μου, τόν κατοικούντα εν τώ ουρανώ. Ιδού, ως οφθαλμοί δούλων εις χείρας τών κυρίων αυτών, ως οφθαλμοί παιδίσκης εις χείρας τής κυρίας αυτής, ούτως οι οφθαλμοί ημών πρός Κύριον τόν Θεόν ημών, έως ού οικτιρήσαι ημάς.

Σώσόν με Κύριε ο Θεός μου, σύ γάρ πάντων η σωτηρία, ο κλύδων με τών παθών εκταράττει, καί τό βάρος τών ανομιών με βυθίζει, δός μοι χείρα βοηθείας, καί πρός φώς ανάγαγέ με κατανύξεως, ο μόνος εύσπλαγχνος καί φιλάνθρωπος.

Μαρτυρικόν

Στίχ. Β'. Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, ότι επί πολύ επλήσθημεν εξουδενώσεως, επί πλείον επλ ήσθη η ψυχή ημών, τό όνειδος τοίς ευθηνούσι, καί η εξουδένωσις τοίς υπερηφάνοις.

Μεγάλη τών Μαρτύρων σου Χριστέ η δύναμις, εν μνήμασι γάρ κείνται, καί πνεύματα διώκουσι, καί κατήργησαν εχθρού τήν εξουσίαν, τή πίστει τής Τριάδος, αγωνισάμενοι, υπέρ τής ευσεβείας.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Θεοτόκε η προστασία πάντων τών δεομένων, εις σέ θαρρούμεν, εις σέ καυχώμεθα, εν σοί πάσα η ελπίς ημών εστι, πρέσβευε τώ εκ σού τεχθέντι, υπέρ αχρείων δούλων σου.

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Κατανυκτικά

Παροικούσα εν τή γή, ψυχή μου μετανόησον, χούς εν τάφω ουχ υμνεί, πταισμάτων ου λυτρούται, βόησον Χριστώ τώ Θεώ. Καρδιογνώστα ήμαρτον, πρίν με καταδικάσης, φείσαί μου ο Θεός, καί ελέησόν με.

Έως πότε ψυχή μου, επιμένεις τοίς πταίσμασιν; εως τίνος λαμβάνεις μετανοίας υπέρθεσιν, λάβε κατά νούν τήν κρίσιν τήν μέλλουσαν, καί βόησον Χριστώ τώ Θεώ. Καρδιογνώστα ήμαρτον, αναμάρτητε Κύριε ελέησόν με.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Καταφυγή καί δύναμις ημών Θεοτόκε, η κραταιά βοήθεια τού κόσμου, ταίς πρεσβείαις σου σκέπε τούς δούλους σου, από πάσης ανάγκης, μόνη ευλογημένη.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Καθίσματα

Τόν βυθόν τών πταισμάτων μου, σύ γινώσκεις Κύριε, δός μοι χείρα ως τώ Πέτρω, καί σώσόν με.

Δικαίας κρίσεως επερχομένης, καί τού Κριτού τών όλων δικάζοντος, ποίαν απολογίαν δώσεις ψυχή μου; ειμή πρό τού τέλους βοήσης. Ήμαρτον ο Θεός, καί ελέησόν με.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Τήν ωραιότητα

Θεομακάριστε, Μήτηρ ανύμφευτε, τήν ασθενούσαν μου, ψυχήν θεράπευσον, ότι συνέχομαι δεινώς, τοίς πταίσμασιν ο άθλιος, όθεν καί κραυγάζω σοι, στεναγμώ τής καρδίας μου. Δέξαι με Πανάμωμε, τόν πολλά πλημμελήσαντα, ίνα εν παρρησία βοώ σοι. Χαίρε η Κεχαριτωμένη.

Μετά τήν γ' Στιχολογίαν Καθίσματα

Θείας πίστεως

Εν τη σκέπη σου, προσπεφευγότες, πίστει κράζομεν, ψυχής εκ βάθους, θεομακάριστε Προφήτα καί Πρόδρομε, τών πειρασμών καί κινδύνων τόν τάραχον, καί νοσημάτων τόν σάλον κατεύνασον, καί ματαίωσον εχθρών δυσμενών βουλεύματα, αιτούμενος ημίν τό μέγα έλεος.

Μαρτυρικόν

Τήν ωραιότητα

Τών αθλοφόρων σου, τήν μνήμην Κύριε, υπερεφαίδρυνας, ως παντοδύναμος, ότι ενίσχυσας αυτούς, τά πάθη σου μιμήσασθαι, ενίκησαν ανδρεία δέ, τού Βελίαρ τήν δύναμιν, όθεν καί απέλαβον, ιαμάτων χαρίσματα. Αυτών ταίς ικεσίαις οικτίρμον, ειρήνην παράσχου τώ λαώ σου.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Έκαστος όπου σώζεται, εκεί δικαίως καί προστρέχει, καί ποία άλλη τοιαύτη καταφυγή, ως σύ Θεοτόκε, σκέπουσα τάς ψυχάς ημών.

Κανών κατανυκτικός, φέρων ακροστιχίδα, άνευ τών Θεοτοκίων.

Εμοίς στεναγμοίς πρόσχες, ώ Θεού Λόγε. Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος γ'

Ο Ειρμός

Θαυμαστός ενδόξως ποιών τέρατα, σύ εί ο Θεός, ο άβυσσον γεώσας, καί άρματα καλύψας, καί λαόν διασώσας, άδοντά σοι ως λυτρωτή ημών Θεώ.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Εαυτούς θερμώς αδελφοί κλαύσωμεν, όλη τή ψυχή, εγγίζει ο Νυμφίος, ανάψωμεν τάς πράξεις, ώσπερ φαιδράς λαμπάδας, όπως θείου νυμφώνος τύχωμεν εκεί.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Μεταγνούς εξ όλης ψυχής, σέσωσται, πάλαι Μανασσής, εβόησε γάρ μέσον, δεσμών κατειλημμένος, πρός μόνον τόν Δεσπότην, τούτον ζήλου ψυχή, καί σώζη ευχερώς.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οφθαλμών πηρώσεις, χειρών στέρησιν, γλώσσης εκκοπήν, ποδών τε αφαιρέσεις, μηρών καί βραχιόνων, υπήνεγκαν οι θείοι Αθλοφόροι, ευχαριστούντες Ιησού Χριστώ.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ιατρείον ώφθη ημίν Μάρτυρες, πάσι τοίς πιστοίς, η θήκη τών λειψάνων, εξ ής αντλούμεν ρώσιν, ψυχών τε καί σωμάτων, κατά χρέος υμάς γεραίροντες αεί.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Αθανασίας μάννα Χριστόν φέρουσα, στάμνε λογική, πικρίας ψυχοφθόρων, παθών εκλύτρωσαί με, Παρθένε Παναγία, όπως πίστει δοξολογώ σε ευσεβώς.

Κανών τού τιμίου Προδρόμου

Ο Ειρμός

Ο τά ύδατα πάλαι, νευματι Θείω εις μίαν, συναγωγήν συναθροίσας, καί τεμών θάλασσαν, Ισραηλίτη λαώ, ούτος ο Θεός ημών, δεδοξασμένος υπάρχει, αυτώ μόνω άσωμεν, ότι δεδόξασται.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Στειρευούσης νηδύος βλάστημα θείον, καρπούς με τών αρετών εκβλαστάνειν, τώ Θεώ πρέσβευε, τής ακαρπίας μου, λύων τήν κατήφειαν, καί απελαύνων τόν ζόφον, εκ τής διανοίας μου, Κυρίου Πρόδρομε.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Τού Ηλίου τής δόξης μέγιστος, ώσπερ προτρέχων αστήρ εν γή σύ εφάνης, τού τήν γήν άπασαν, καταφαιδρύνοντος, τούτον ούν ικέτευε, τήν σκοτισθείσαν ψυχήν μου, φαύλαις ενθυμήσεσι, φωτίσαι Πρόδρομε.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Τήν ζωήν τοίς εν άδη, Πνεύματι θείω εγγίζουσαν, προμηνύσας Προφήτα, τήν εμήν ζώωσον νενεκρωμένην ψυχήν, σού ταίς παρακλήσεσι, καί ως εκ τάφου πταισμάτων, ανάστησον δέομαι, ένδοξε Πρόδρομε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μετά τών Αρχαγγέλων, μετά τών Αγγέλων Παρθένε, μετά Αγίων απάντων, τόν εκ σού Κύριον επιφανέντα ημίν, αίτησαι δεόμεθα, τούς αληθή Θεοτόκον, καθομολογούντάς σε, κινδύνων ρύσασθαι.

Ωδή γ'

Ο Ειρμός

Στείρα ψυχή καί άγονε, κτήσαι καρπόν ευκλεή, ευτεκνουμένη βόησον. Εστερεώθην διά σού ο Θεός, ουκ έστιν άγιος, ουκ έστι δίκαιος, πλήν σου Κύριε.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Νόμον Θεού ηθέτησα, ο ασυνείδητος, καί μέλλω κατακρίνεσθαι, καί τί ποιήσω ουκ επίσταμαι. Κριτά δικαιότατε, οίκτειρον σώσόν με, τή ευσπλαγχνία σου.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ανατολή φιλάνθρωπε, υπάρχων ανατολών, ανάτειλόν μοι δέομαι, δικαιοσύνης φώς, εξαίρων με παθών αμαυρώσεως, καί σκότους κολάσεως, Πολυέλεε.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τής νοητής οικήτορες, ξύλα κατάκαρπα, τού Παραδείσου Μάρτυρες, πηγαί τό θείον ύδωρ έχουσαι, κρατήρες προχέοντες, τό πόμα τό άγιον, ανεδείχθητε.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Μίαν εν πλείστοις σώμασι, γνώμην περιφέροντες, οι αθλοφόροι Μάρτυρες, τάς μυριάδας ετροπώσαντο, εχθρού κοσμοκράτορος, Τριάδα αμέριστον, καταγγέλλοντες.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Παρθενομήτορ άχραντε, μετανοούσιν ημίν, καί τώ Χριστώ προστρέχουσι, καί τών πταισμάτων λύσιν θέλουσι λαβείν, τούτον ίλεων, τοίς πάσιν απέργασαι, πάντων Δέσποινα.

Κανών τού Προδρόμου

Ο Ειρμός

Ο εκ μή όντων τά πάντα παραγαγών, τώ Λόγω κτιζόμενα, τελειούμενα Πνεύματι, Παντοκράτορ Ύψιστε, εν τή αγάπη τή σή στερέωσόν με.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Φωνή τού Λόγου γενόμενος, Βαπτιστά, φωνάς τών τιμώντων σε, πρός αυτόν νύν κατεύθυνον, καί πταισμάτων άφεσιν, τή μεσιτεία ημίν τή σή παράσχου.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ημάρτηκά σοι, ηνόμησα, καί δεινώς Σωτήρ επλημμέλησα, καί ψυχήν κατερρύπωσα, διά τούτο δέομαι, διά τού σού Βαπτιστού οικτείρησόν με.

Εν ερημία πλανώμενον ηδονών, ερήμου τό θρέμμα σε, οδηγόν τε τού νέου λαού, ικετεύω Πρόδρομε, πρός μετανοίας οδόν οδήγησόν με.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σύν Αποστόλοις, Προφήταις, Ιερουργοίς, σύν Μάρτυσιν Άχραντε, σύν ταίς άνω Δυνάμεσι, τώ Υιώ σου πρέσβευε, τού οικτειρήσαι ημάς τούς σέ υμνούντας.

Ωδή δ'

Ο Ειρμός

Τό κατάσκιον όρος, ο Αββακούμ προεώρα, τήν άχραντόν σου μήτραν Αγνή, διό καί ανεκραύγαζεν. Από Θαιμάν ήξει ο Θεός ο Άγιος, καί εξ όρους κατασκίου δασέος.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ο πηγάσας εκ πέτρας ύδωρ, πάλαι λαώ απειθούντι Χριστέ, καί αντιλέγοντι, ύδωρ τής δίψης ίαμα, εκ τής ανίκμου ψυχής μου ο Θεός, κατανύξεως σταγόνας, εκπλύνουσάς με βλύσον.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ιατρέ τών νοσούντων, τά τής καρδίας μου πάθη, ιάτρευσον ευσπλάγχνω ροπή, τής μετανοίας φάρμακα, προσεπιπλάττων ως αγαθός, δωρούμενός μοι ρώσιν, τήν ψυχικήν ως οικτίρμων.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Συμπαθούς αθλοφόροι, τής πρός τό σώμα φιλίας, αποζευγνύντες τόν λογισμόν, τοίς τιμωρείν εθέλουσι, παραδεδώκατε εαυτούς, όπως γνήσιοι τού Κτίστου, χρηματίζητε φίλοι.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Πολυώδυνα άλγη, πολυειδών εκ βασάνων υπέστητε, οπλίται τού Χριστού, καί χάριν εκομίσασθε, εκ τών τού Πνεύματος δωρεών, τών παθών ημών διώκειν, τας χρονίους Οδύνας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Πολυώνυμε Κόρη, χαίρε εξ ής ο Λόγος ετέχθη, αλογίας ημάς, λύων ατόπων πράξεων. Χαίρε νεφέλη φωτεινή, η σκεδάζουσα τά νέφη, τής ημών αθυμίας.

Κανών τού Προδρόμου

Ο Ειρμός

Έθου πρός ημάς, κραταιάν αγάπησιν Κύριε, τόν μονογενή γάρ σου Υιόν, υπέρ ημών εις θάνατον δέδωκας. Διό σοι κραυγάζομεν ευχαριστούντες. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Λόγου σε φωνήν, τού σαρκί φανέντος υπάρχουσαν, Πρόδρομε Κυρίου δυσωπώ, αλογωτάτων ρύσαί με πράξεων, τών λόγοις τιμώντά σε, καί κατά χρέος πίστει μακαρίζοντα.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Στέναξον ψυχή, καί Θεώ τώ κτίστη σου βόησον. Ήμαρτον, ιλάσθητι Χριστέ, καί φοβεράς με ρύσαι κολάσεως, κινδύνων καί θλίψεων, ταίς τού Προδρόμου θείαις παρακλήσεσιν.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Κύμασι πολλοίς, χαλεπών παθών βυθιζόμενον, καί κλυδωνιζόμενον δεινώς, καί συνεχώς αεί βυθιζόμενον, Βαπτιστά εξάρπασον, καί σωτηρίας όρμω καθοδήγησον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μήτηρ τού Θεού, Σεραφείμ υπέρτερον όχημα, μετά τών αϋλων Λειτουργών, μετά αγίων απάντων, Ικέτευε Χριστόν, όν εκύησας, απεγνωσμένον σώσαί με Πανάμωμε.

Ωδή ε'

Ο Ειρμός

Ορθρίζοντες ανυμνούμέν σε Λόγε, Υιέ Θεού Μονογενές, τήν σήν ειρήνην δός ημίν, καί ελέησον ημάς τούς ανυμνούντάς σε, καί πιστώς προσκυνούντας.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ραντίσας με μετανοίας υσσώπω, κάθαρον ρύπου τών παθών, ίνα οφθώ σοι καθαρός, όταν μέλλης Ιησού κρίναι τά σύμπαντα, τή δικαία σου κρίσει.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Οι μόλωπες συνεσάπησαν Λόγε, τής παναθλίας μου ψυχής, ιατρέ τών ασθενών, καί δοτήρ τών αγαθών, ίασαι σώσόν με, διά πλήθος ελέους.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Συντέτριπται τά οστράκινα σκεύη, τών Αθλοφόρων επί γής, αλλ' ο τόνος τής ψυχής εκρατύνετο πλέον, καί ελαμπρύνετο, τού Χριστού τή δυνάμει.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Χεόμενον τών Αγίων τό αίμα, πάσαν ηγίασε τήν γήν, καί κατήρδευσε ψυχάς, καί εξήρανε σαφώς τής ματαιότητος, θολερούς τούς χειμάρρους.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τώ τόκω σου απεστείρωσας Κόρη, τήν τού προπάτορος αράν, καί επήγασας ημίν, ευλογίας ποταμούς, τοίς ευλογούσί σε, καί δοξάζουσι πίστει.

Κανών τού Προδρόμου

Ο Ειρμός

Επί τής γής ο αόρατος ώφθης, καί τοίς βροτοίς εκών συνανεστράφης, ο ακατάληπτος, διό πρός σέ ορθρίζοντες, ανυμνούμέν σε φιλάνθρωπε.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Επί τής γής, ώσπερ Άγγελος μάκαρ, επολιτεύσω σαφώς μετά σαρκός, διό σου δέομαι, σαρκικού φρονήματος, τήν ψυχήν μου ελευθέρωσον.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Τόν εις βυθόν αμαρτίας πεσόντα, καί ηδοναίς τήν ψυχήν μολυνθέντα, καί κινδυνεύοντα, τού Κυρίου Πρόδρομε, προσφυγόντα σοι διάσωσον.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Σύν Προφητών περισσότερος ώφθης, καί γάρ αυτόν εθεάσω, Προφήτα τόν κηρυττόμενον, όν απαύστως αίτησαι, τού φωτίσαι τάς ψυχάς ημών.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τών ουρανών πλατυτέρα, σύ ώφθης ως αληθώς, Θεοτόκε Παρθένε θεοχαρίτωτε, τής στενοχωρούσης με, αμαρτίας ελευθέρωσον.

Ωδή ς'

Ο Ειρμός

Βυθός μοι τών παθών επανέστη, καί ζάλη εναντίων ανέμων, αλλά προφθάσας με σύ, σώσον Σωτήρ, καί ρύσαι φθοράς, ως έσωσας, τού θηρός τόν Προφήτην.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Επλήγην αμαρτιών τή ρομφαία, καί κείμαι ανενέργητος όλος, ο πληγωθείς δι' εμέ λόγχη ποτέ, Χριστέ ο Θεός, οικτείρησον με τή σή ευσπλαγχνία.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Στενάζω καί κακοίς επιμένω, δακρύω, καί τήν κρίσιν ου φρίττω, αναισθησίαν νοσών. Λόγε Θεού, οικτείρησόν με, καί σώσον τοίς αγαθοίς κρίμασί σου.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ως άρνες ουκ ερίζοντες όλως, ου λόγον, ου φωνήν αφιέντες, πανευκλεείς αθληταί, πρός τήν σφαγήν, καί τούς αικισμούς, προσήγεσθε, τόν Χριστόν ανυμνούντες.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Θηρίοις παρεδίδοσθε βρώμα, θαλάσσης τοίς βυθοίς ωμιλείτε, αγαλλομένη ψυχή, όθεν υμάς Χριστός, Αθληταί, νίκης στεφάνοις, τοίς αφθάρτοις εκόσμει.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η θύρα τών πιστώς σωζομένων, η πύλη ήν διώδευσε μόνος, ο σαρκωθείς δι' ημάς, πύλας ημίν δικαιοσύνης, υπάνοιξον, τοίς πιστώς σε υμνούσι.

Κανών τού Προδρόμου

Ο Ειρμός

Άβυσσος εσχάτη αμαρτιών, εκύκλωσέ με, καί εκλείπει τό πνεύμά μου, αλλ' εκτείνας Δέσποτα, σόν υψηλόν βραχίονα, ως τόν Πέτρον με, κυβερνήτα διάσωσον.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ύδατι χειμάρρουν τόν τής τρυφής, υποκλιθέντα, τή χειρί σου εβάπτισας, αλλ' αυτόν ικέτευε, καταπέμψαι μοι ύδωρ, σοφέ κατανύξεως, τώ πολλά πλημμελήσαντι.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Άβυσσον ελέους έν ποταμώ, Προφήτα λούεις, υπερώα τοίς ύδασιν, ουρανούς στεγάζοντα, Ιησούν τόν φιλάνθρωπον, όν δυσώπησον, επομβρήσαί μοι άφεσιν.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ήγγικενη βασιλεία τών ουρανών, μετανοείτε, ανεκραύγαζες Πρόδρομε, ής τυχείν αξίωσον, τούς πόθω σε γεραίροντας, καί τή σκέπη σου, τή σεπτή καταφεύγοντας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Άχραντε η σάρκα τώ πλαστουργώ, δανεισαμένη, σύν ταίς άνω Δυνάμεσι, σύν Προφήταις άπασιν, Αποστόλοις καί Μάρτυσι, τούτον πρέσβευε, οικτειρήσαι καί σώσαί με.

Ωδή ζ'

Ο Ειρμός

Ο τήν φλόγα δροσίσας τής καμίνου, καί τούς Παίδας αφλέκτους διασώσας, ευλογητός εί εις τούς αιώνας Κύριε, ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Εγυμνώθην χιτώνα αφθαρσίας, ενεδύθην δέ έργα ατιμίας, διό βοώ σοι οικτίρμον Θεέ. Αρετών στολαίς με καταφαίδρυνον.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Οφθαλμοίς ακολάστοις εσπιλώθην, επαφή ακρασίας ερρυπώθην, καί εβδελύχθην ενώπιόν σου Ιησού, ως τόν Άσωτον δέξαι με.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Υπερτέραν ζωήν ηγαπηκότες, υπερτέρους ηνέγκατε τούς πόνους, Χριστούοπλίται, φωστήρες θείοι, διά τούτο πιστώς μακαρίζεσθε.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Λαμπρυνθέντες τή αίγλη τών βασάνων, απηστράψατε πλέον τού ηλίου, καί πάντα ζόφον τής αθεϊας εδιώξατε, άγιοι Μάρτυρες.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ως τόν πάντων τεκούσα συνοχέα, τού συνέχοντος ζόφου τής αγνοίας, καί αμαρτίας απάλλαξόν με, Δέσποινα, Θεοτόκε Αειπάρθενε.

Κανών τού Προδρόμου

Ο Ειρμός

Τρείς Παίδες εν καμίνω, τήν Τριάδα τυπώσαντες, τού πυρός τήν απειλήν κατεπάτησαν, καί υμνούντες εβόων. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ως λύχνος τού Ηλίου, τήν ψυχήν μου καταύγασον, εσβεσμένην ραθυμία καί τυφλώττουσαν, μετανοίας πρός τρίβους καθοδηγών με, Βαπτιστά Κυρίου Πρόδρομε.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Τής κρίσεως τήν ώραν εννοών, όλος δέδοικα, περικείμενος πληθύν ατόπων πράξεων. Βαπτιστά τού Σωτήρος, πρόστηθι ρύσαί με, πυρός αποκειμένου μοι.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Προστάτα τής ζωής μου, αντιλήπτόρ μου Πρόδρομε, εξ εχθρών μου αοράτων ορωμένων τε, περιφύλαττε σκέπε, καί Βασιλείας ουρανών, μέτοχον ποίησον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Παρθένε Θεοτόκε, τόν Υιόν σου ικέτευε, σύν Προφήταις, Αποστόλοις τε καί Μάρτυσι, τής μελλούσης ανάγκης, απολυτρώσασθαι ημάς, τούς σέ τιμώντας αεί.

Ωδή η'

Ο Ειρμός

Τόν υπ' Αγγέλων ασιγήτως, εν υψίστοις δοξαζόμενον Θεόν, οι ουρανοί τών ουρανών, γή καί όρη καί βουνοί, καί βυθός καί πάν γένος ανθρώπων, ύμνοις αυτόν ως Κτίστην, καί Λυτρωτήν ευλογείτε.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ότι τόν φόβον σου ουκ έχω, ενοικούντα τή καρδία τή εμή, πάσαν ετέλεσα σαρκός, αμαρτίαν ο ασυνείδητος, καί τρέμω σου τήν δίκην, παμβασιλεύ, μή με βδελύξη, νυνί μεταγνόντα.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Γής τής αγίας επιβήναι, Πολυέλεε αξίωσον καμέ, ήν κατοικούσιν οι πραείς, μετανοία αποπλύνας με, γηϊνης αμαρτίας, ο επί γής αναμαρτήτως, γεννηθείς εκ Παρθένου.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Εν τώ οικείω υμών αίματι, κατεβάφησαν οι πόδες υμών, υποσκελίζοντες εχθρούς, καί πορείαν τήν ουράνιον, ποιούμενοι οσίως, πανευκλεείς Χριστού, τού πάντων Θεού Αθλοφόροι.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Εναπεδύσασθε προθύμως, πρός τά μέγιστα παλαίσματα υμείς, απογυμνώσαντες εχθρόν, καί αισχύνην επενδύσαντες, διό στεφανηφόροι εν ουρανοίς χορεύετε, ευκλεείς Χριστού Αθλοφόροι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τού Ιακώβ τήν καλλονήν σε, ο ωραίος κάλλει Κύριος αγνή, ηγαπηκώς τήν σήν νηδύν, Παναμώμητε κατώκησεν, ανθρώπων τήν ουσίαν ταίς καλλοναίς, φαιδρύνων τών υπέρ νούν δωρημάτων.

Κανών τού Προδρόμου

Ο Ειρμός

Αστέκτω πυρί ενωθέντες, οι θεοσεβεία προστώτες Νεανίαι, τή φλογί δέ μή λωβηθέντες, θείον ύμνον έμελπον. Ευλογείτε πάντα τά έργα Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Αμνόν τού Θεού ο κηρύξας, τόν τάς αμαρτίας τών ανθρώπων αφαιρούντα, Ιωάννη θείε Προφήτα, τούτον εκδυσώπησον, τό φορτίον λύσαι τών αμαρτημάτων μου, καί τών σωζομένων μερίδος αξιώσαι.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Καμίνου φλογός καιομένης, σκότους αφεγγούς τε εξωτέρου λύτρωσαί με, τόν εν σκότει πονηρών έργων, όλον συνεχόμενον, δυσωπώ σε Λόγε τού Θεού προάναρχε, διά τού ενδόξου καί θείου Βαπτιστού σου.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ερήμοις ψυχαίς χερσωθείσαις, διά μετανοίας ευκαρπίαν ο κηρύξας, τού Κυρίου θείε Προφήτα, ακανθηφορήσασαν τήν ψυχήν μου, πάσαις ηδοναίς καθάρισον, όπως εκβλαστήσω αγαθών έργων στάχυν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ως Μήτηρ Θεού εκδυσώπει, μετά τών αγίων Αγγέλων, Προφητών τε, Αποστόλων καί τών Μαρτύρων, κινδύνων καί θλίψεων, καί μελλούσης πάντας κολάσεως ρύσασθαι, τούς σέ Θεοτόκον αεί ομολογούντας.

Ωδή θ'

Ο Ειρμός

Ευλογητός Κύριος, ο Θεός τού Ισραήλ, ο εγείρας κέρας σωτηρίας ημίν, εν οίκω Δαυϊδ τού παιδός αυτού, διά σπλάγχνα ελέους, εν οίς επεσκέψατο ημάς, ανατολή εξ ύψους, καί κατηύθυνεν ημάς, εις οδόν ειρήνης.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ιδού καιρός ευπρόσδεκτος, καί ημέρα ιλασμού, επιστρέψαι θέλησον λοιπόν, ώ ψυχή, ποιούσα καρπόν μετανοίας, μή άκαρπόν σε εύρη, θανάτου αξίνη φοβερά, καί ως συκήν τήν πάλαι εκτεμούσα, τώ πυρί τώ εκείθεν πέμψη.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ως ο ποτέ πλούσιος, επαγάλλομαι τρυφαίς, ασπλαγχνίαν έχων πρός τόν πέλας πολλήν, καί πύρ δειλιώ τό ακοίμητον, διό μου τήν λιθώδη, απόπλυνον Δέσποτα ψυχήν, όπως κάν επι τέλους, ευσπλαγχνία λαμπρυνθώ ο εσκοτισμένος.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σημειωθέντες αίματι, θείοι Μάρτυρες Χριστού, εν σημείοις πίστει εναθλούντες στερρώς, απίστους εχθρούς ετροπώσασθε, καί πλάνης ανιέρου πολλούς, αφηρπάσατε λαούς, μεταβολαίς ενθέοις, λαμπρυθέντας τώ φωτί τής θεογνωσίας.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ηκονημένα ώφθητε, ξίφη τέμνοντα εχθρού, παρατάξεις θείοι Αθλοφόροι Χριστού, καί σκεύη τήν αίγλην χωρήσαντα, τής αγίας Τριάδος, καί λύχνοι πυρσεύοντες τό φώς, τής ευσεβείας πίστει, καί δόξης τής νοητής, αληθείς οπλίται.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φωτοειδή νεφέλην σε, ο Προφήτης προορά, εξ ής μέγας Ήλιος επέφανεν ημίν, Χριστός ο Θεός, καί εφώτισε τά πρίν εσκοτισμένα, αυτόν ούν δυσώπει αγαθή, τά τών παθών μου νέφη εκδιώξαι, καί φωτί θείω φαιδρυνθήναι.

Κανών τού Προδρόμου

Ο Ειρμός

Εν νόμω σκιά καί γράμματι, τύπον κατίδωμεν οι πιστοί πάν άρσεν τό τήν μήτραν διανοίγον Άγιον Θεώ διό πρωτότοκον Λόγον, πατρός ανάρχον Υιόν, πρωτοτοκούμενον Μητρί, απειράνδρως μεγαλύνομεν.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Εκ νόμου σκιάς προκύψας, τήν αίγλην τής θείας χάριτος, πλουσίως εθεάσω, τά τής γής πληρώματα σοφέ φωταγωγούσαν, καί σκότος αποδιώκουσαν, τής αγνωσίας Προφήτα, διά τούτό σε γεραίρομεν.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ως μάρτυς Χριστού, ως θείος Βαπτιστής, ως μετανοίας λαμπτήρ, ως όρθρος ευσεβείας, παλαιάς μεσίτης καί καινής, παλαιωθείσαν κακία, τήν ταπεινήν μου ψυχήν, δι' επι γνώσεως θείας, καινουργήσας φωταγώγησον.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Εν ώρα φρικτή, εν ώρα φοβερά, εν ώρα δίκης σοφέ, κρινόμενόν με ρύσαι, απειλής μενούσης με εκεί, καθυπακούοντα έχων, τών σών δεήσεων, οίά περ φίλος νυμφίον, τόν Σωτήρα τών ψυχών ημών.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ως Μήτηρ Θεού, ως Μήτηρ τού εκ σού τεχθέντος Λόγου Θεού, μετά τών Ασωμάτων Αποστόλων τε καί Προφητών, Ιεραρχών καί Μαρτύρων, τούτον δυσώπει αεί, τού ειρηνεύσαι τόν κόσμον, Παναγία Μητροπάρθενε.

Απόστιχα τών Αίνων, Κατανυκτικά

Τόν διεσπαρμένον μου νούν συνάγαγε Κύριε, καί τήν χερσωθείσάν μου καρδίαν καθάρισον, ως τώ Πέτρω διδούς μοι μετάνοιαν, ως τώ Τελώνη στεναγμόν, καί ως τή πόρνη δάκρυα, ίνα μεγάλη τή φωνή κραυγάζω σοι, ο Θεός σώσόν με, ως μόνος εύσπλαγχνος καί φιλάνθρωπος.

Στίχ. α'. Ενεπλήσθημεν τό πρωϊ τού ελέους σου, Κύριε, καί ηγαλλιασάμεθα καί ηυφράνθημεν έν πάσαις ταίς ημέραις ημών. Ευφρανθείημεν, ανθών ημερών εταπείνωσας ημάς, ετών, ών είδομεν κακά, καί ίδε επί τούς δούλους σου καί επί τά έργα σου, καί οδήγησον τούς υιούς αυτών.

Πολλάκις τήν υμνωδίαν εκτελών, ευρέθην τήν αμαρτίαν εκπληρών, τή μέν γλώττη άσματα φθεγγόμενος, τή δέ ψυχή άτοπα λογιζόμενος, αλλ' εκάτερα διόρθωσον, Χριστέ ο Θεός, διά τής μετανοίας, καί σώσόν με.

Μαρτυρικόν

Στίχ. β'. Καί έστω η λαμπρότης Κυρίου τού Θεού ημών εφ' ημάς, καί τά έργα τών χειρών ημών κατεύθυνον εφ' ημάς, καί τό έργον τών χειρών ημών κατεύθυνον.

Βασιλέων καί τυράννων τόν φόβον, απώσαντο οι Χριστού Στρατιώται, καί ευθαρσώς καί ανδρείως αυτόν ωμολόγησαν, τών απάντων Κύριον, Θεόν καί Βασιλέα, καί πρεσβεύουσιν υπέρ τών ψυχών ημών.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Ασπόρως συνέλαβες εκ Πνεύματος Αγίου, καί δοξολογούντες εκβοώμεν σοι. Χαίρε Παναγία Παρθένε.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Αθετήσαντα Χριστέ, τήν εντολήν σου, τόν προπάτορα Αδάμ, τού Παραδείσου εξώρισας, τόν δέ Ληστήν Οικτίρμον, ομολογήσαντά σε εν Σταυρώ, εν αυτώ εισώκισας κράζοντα. Μνήσθητί μου Σωτήρ, εν τή Βασιλεία σου.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Ταίς τού βίου ηδοναίς, εσπιλωμένην, κεκτημένος τήν ψυχήν, τοίς οικτιρμοίς σου προσέρχομαι, κατεγνωσμένος όλος, καί ηττημένος κράζω σοι Σωτήρ, τώ ειδότι μόνω τά κρύφια. Κάθαρόν με τή σή, ευσπλαγχνία Χριστέ.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Ως μεσίτης παλαιάς, καί τής καινής γινόμενος, θείε Βαπτιστά, παλαιωθέντα με πταίσμασιν, ανακαινίσας δίδου, σαίς ικεσίαις βαίνειν ασφαλώς, πρός, μετανοίας τρίβους Πανεύφημε, εισαγούσας, καλώς, πρός Βασιλείαν Χριστού.

Μαρτυρικόν

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Τόν αγώνα τόν καλόν, αγωνισάμενοι, γενναίοι Αθληταί, μυρίους πόνους ηνέγκατε, καί διά τούτο πάντα πόνον κουφίζετε δι' ηνεκώς, καί πνευμάτων λώβην διώκετε, όθεν πίστει υμάς Άγιοι δοξάζομεν.

Δόξα...

Φώς καί ζωή καί παντουργός, η τρισυπόστατος, Μονάς ως αληθώς υπάρχει, ήν περ δοξάζομεν. Πατήρ γάρ, Υιός καί Πνεύμα, ο ενιαίος καί συνεκτικός, τών απάντων Δεσπότης καί Κύριος, είς Θεός εν τρισί, Προσώποις γνωρίζεται.

Καί νύν, Θεοτοκίον

Αμαρτάνοντα αεί, καί παροργίζοντα Θεόν τόν αγαθόν, Παρθενομήτορ οικτείρησον, καί μετανοίας τρόποις, ως αγαθή βελτίωσον Αγνή, όπως τάς μελλούσας κολάσεις φύγω, υμνών εκτενώς, Κόρη τήν πρεσβείαν σου.

Ήχος γ'

Μεγάλη τού Σταυρού σου Κύριε

Στίχ. α'. Εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Η Κτίσις ηλλοιώθη Λόγε τή Σταυρώσει σου, ο ήλιος ακτίνας, συνέστειλε τώ φόβω, καί ναού τό καταπέτασμα εσχίσθη, καί πάς πιστός σέσωσται, όθεν δοξάζομεν, σού τόν άμετρον πλούτον.

Στίχ. β'. Ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Ο σάρκα τήν ημών δι' οίκτον προσλαβόμενος, Θεός τε καί Δεσπότης, τώ ξύλω προσεπάγη, καί ανύψωσεν ημάς κατερραγμένους, ανυψωθείς σώματι, ώσπερ ηυδόκησε, διά σπλάγχνα ελέους.

Στίχ. γ'. Από φυλακής πρωϊας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωϊας ελπισάτω Ισραήλ επί τόν Κύριον.

Ρανίδες θεορρύτου αίματος καί ύδατος, ανε πλασαν τόν κόσμον, χυθείσαι εκ πλευράς σου, τώ μέν ύδατι εκπλύνεις, ως οικτίρμων, πάντων τάς αμαρτίας Κύριε, τώ δέ αίματι, τήν συγχώρησιν γράφεις.

Στιχηρά τής Θεοτόκου όμοια

Στίχ. δ'. Ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος, καί πολλή παρ' αυτώ, λύτρωσις. καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραήλ έκ πασών τών ανομιών αυτού.

Εν κλίνη κατακείμενος τής άμελείας μου, τόν τής ζωής μου χρόνον, ραθύμως εξετέλεσα, καί πτοούμαι τής εξόδου μου τήν ώραν, αλλά τή σή πρεσβεία εγείρασα, σώσόν με πρός μετάνοιαν Κόρη.

Στίχ. ε'. Αινείτε τόν Κύριον πάντα τά έθνη, επαινέσατε αυτόν, πάντες οι λαοί.

Τό άλγος τής, καρδίας μου Αγνή θεράπευσον, καί στήσον τού νοός μου, τήν πλάνην καί αξίωσον, καθαρά σε ανυμνείν καρδία, καί εξαιτείσθαι χάριν, ευρείν καί έλεος, εν ημέρα τής δίκης.

Στίχ. ς'. Ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού Κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Απόθου ταπεινή ψυχή μου τά δυσβάστακτα, φορτία τής κακίας, καί πρόσελθε δακρύουσα, καί βοώσα. Τόν ζυγόν αγνή Παρθένε με αξίωσον, τόν ελαφρόν βαστάζειν, τού Υιού καί Θεού σου.

Δόξα... Καί νύν...

Σταυροθεοτοκίον όμοιον

Ρομφαία τήν καρδίαν σου, διήλθε Πάναγνε, ηνίκα τόν Υιόν σου, επί σταυρού προσέβλεψας, καί εβόας. Μή άτεκνόν με δείξης, Υιέ μου καί Θεέ μου, ο συντηρήσας μετά τόκον παρθένον.

Απόστιχα Σταυρώσιμα

Τόν Σταυρόν σου προσκυνώ, Χριστέ τόν τίμιον, τόν φύλακα τού κόσμου, τήν σωτηρίαν ημών τών αμαρτωλών, τό μέγα ιλαστήριον, τού Βασιλέως τό νίκος, τό καύχημα πάσης τής οικουμένης.

Στίχ. Α'. Πρός σέ ήρα τούς οφθαλμούς μου, τόν κατοικούντα εν τώ ουρανώ. Ιδού, ως οφθαλμοί δούλων εις χείρας τών κυρίων αυτών, ως οφθαλμοί παιδίσκης εις χείρας τής κυρίας αυτής, ούτως οι οφθαλμοί ημών πρός Κύριον τόν Θεόν ημών, έως ού οικτιρήσαι ημάς.

Ξύλον παρακοής τώ κόσμω θάνατον εβλάστησε, τό δέ ξύλον τού Σταυρού, ζωήν καί αφθαρσίαν, διό σε προσκυνούμεν, τόν σταυρωθέντα Κύριον, σημειωθήτω εφ' ημάς τό φώς τού προσώπου σου.

Μαρτυρικόν

Στίχ. Β'. Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, ότι επί πολύ επλήσθημεν εξουδενώσεως, επί πλείον επλ ήσθη η ψυχή ημών, τό όνειδος τοίς ευθηνούσι, καί η εξουδένωσις τοίς υπερηφάνοις.

Προφήται καί Απόστολοι Χριστού, καί Μάρτυρες, εδίδαξαν υμνείσθαι, Τριάδα ομοούσιον, καί εφώτισαν τά έθνη τά πεπλανημένα, καί κοινωνούς Αγγέλων εποίησαν, τούς υιούς τών ανθρώπων.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Μεγάλη τού Σταυρού σου

Σταυρώ σε αναρτώμενον, Χριστέ μου ως εώρακεν, Αμνάς η σέ τεκούσα, η άμωμος καί Μήτηρ σου, ωλοφύρετο κλαυθμώ καί ανεβόα. Μή με δείξης άτεκνον, ήν εφύλαξας αγνήνκαί μετά τόκον.

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Ήχος γ'

Σταυρός επάγη επί γής, καί ήψατο τών ουρανών, ουχ ως τού ξύλου φθάσαντος τό ύψος, αλλά σού τού εν αυτώ πληρούντος τά σύμπαντα, Κύριε δόξα σοι.

Εν κυπαρίσσω καί πεύκη καί κέδρω, υψώθης ο Αμνός τού Θεού, ίνα σώσης τούς εν πίστει προσκυνούντας, τήν εκούσιόν σου Σταύρωσιν. Χριστέ ο Θεός, δόξα σοι.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Ράβδον δυνάμεως κεκτημένοι, τόν Σταυρόν τού Υιού σου Θεοτόκε, εν αυτώ καταβαλούμεν, τών εχθρών τά φρυάγματα, οι πόθω σε απαύστως μεγαλύνοντες.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Καθίσματα έτερα

Ο ραπισθείς υπέρ γένους ανθρώπων, καί μή οργισθείς, ελευθέρωσον εκ φθοράς, τήν ζωήν ημών Κύριε, καί σώσον ημάς.

Τήν ωραιότητα

Τό αναρίθμητον, τής εξουσίας σου, καί τό εκούσιον, τό τής σταυρώσεως, αι τών Αγγέλων στρατιαί, εξίσταντο καθορώσαι. Πώς ο αΘεώρητος, εν σαρκί εμαστίζετο; θέλων εκλυτρώσασθαι, τής φθοράς τό ανθρώπινον, διό ως ζωοδότη βοώμέν σοι. Δόξα Χριστέ τή ευσπλαγχνία σου.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Η απειρόγαμος, αγνή καί Μήτηρ σου, Χριστέ ορώσά σε, νεκρόν κρεμάμενον, επί τού ξύλου μητρικώς, θρηνολογούσα έλεγε. Τί σοι ανταπέδωκε, τών Εβραίων ο άνομος, δήμος καί αχάριστος, ο πολλών καί μεγάλων σου, Υιέ μου, δωρεών απολαύσας; Υμνώ σου τήν θείαν συγκατάβασιν.

Μετά τήν γ' Στιχολογίαν

Καθίσματα έτερα

Τήν ώραιότητα

Σταυρόν υπέμεινας, ατίμως Δέσποτα, ο υπερέκεινα, πάσης τής κτίσεως, όπως τιμήσης με τόν πρίν, δεινώς ατιμασθέντα, λόγχη τήν πλευράν σου δέ, εκεντήθης μακρόθυμε, θέλων εκλυτρώσασθαι, τής φθοράς με τό πλάσμα σου. Υμνώ σου τήν πολλήν ευσπλαγχνίαν, καί τήν αγαθότητα φιλάνθρωπε.

Μαρτυρικόν όμοιον

Θωρακισάμενοι, τήν πανοπλίαν Χριστού, καί ενδυσάμενοι, όπλα τής Πίστεως, τάς παρατάξεις τού εχθρού, αθλητικώς κατεβάλετε, προθύμως τή ελπίδι γάρ, τής ζωής υπεμείνατε, πάσας τών τυράννων πρίν, απειλάς τε καί μάστιγας, διό καί τούς στεφάνους εδέξασθε, Μάρτυρες Χριστού οι καρτερόψυχοι.

Δόξα... Καί νύν...

Σταυροθεοτοκίον όμοιον

Αναρτηθέντα σε, ως εθεάσατο, εν ξύλω Δέσποτα, η απειρόγαμος, καί Παναμώμητος αγνή, Παρθένος τε καί Μήτηρ σου. Οίμοι! ανεβόα σοι, ώ Υιέ μου γλυκύτατε, πώς σε ανομώτατος, δήμος ξύλω κατέκρινε, τόν πάντων ποιητήν καί Δεσπότην! Υμνώ σου τήν άκραν αγαθότητα.

Κανών Σταυρώσιμος, ού η Ακροστιχίς.

Πόνους έπαυσας τών βροτών πόνοις, Λόγε Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος γ'

Ο Ειρμός

Ο τά ύδατα πάλαι νεύματι θείω, εις μίαν συναγωγήν συναθροίσας, καί τεμών θάλασσαν, Ισραηλίτη λαώ, ούτος ο Θεός ημών, δεδοξασμένος υπάρχει, αυτώ μόνω άσωμεν, ότι δεδόξασται.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Πολυώδυνα πάθη έπαυσας Λόγε, τοίς πάθεσι τής τιμίας σαρκός σου, καί βροτούς έσωσας, ούς ετραυμάτισε, πάλαι ο αντίπαλος, τούς ευσεβώς προσκυνούντας, τήν απερινόητον οικονομίαν σου.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ο δεσμεύσας απάτη εν Παραδείσω, τόν άνθρωπον εντολής παραβάσει, σοίς δεσμοίς δέδεται αλύτοις Κύριε, οίς περ σωματούμενος, εθελουσίως εδέθης, λύων το παράπτωμα ημών φιλάνθρωπε.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ναυαγούσαν Ορώντες οι Αθλοφόροι, τήν κτίσιν ταίς τών δαιμόνων απάταις, τών πιστών ώφθησαν λιμένες εύδιοι, πάσαν τού αλάστορος, χύσει οικείων αιμάτων, δύναμιν βυθίζοντες οι μεγαλώνυμοι.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ο χορός τών μαρτύρων χοροστασίαις, ταίς άνω περιφανώς συνημμένος, αστραπαίς πάντοτε, περιαυγάζεται ακτίστου θεότητος, καί τούς εν γή καταυγάζει, τούτου τά τεράστια πίστει δοξάζοντας.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Υπερτέρα τών άνω ώφθης Ταγμάτων, τεκούσα επί τής γής Θεόν Λόγον, τόν ημάς άχραντε πρός τά ουράνια, τοίς αυτού παθήμασι, καί τώ Σταυρώ τώ τιμίω, επαναβιβάσαντα δι' αγαθότητα.

Κανών τής Υπεραγίας Θεοτόκου, ού η Ακροστιχίς:

Τρίτον μέλισμα τή Θεοτόκω φέρω.

Ο Ειρμός

Τό κατάσκιον όρος, σέ προείδεν εν Πνεύματι Αββακούμ ο Προφήτης, δυσωπώ Άχραντε, επισκιάσαι με πάθει κεντούμενον, καί εν σκιά τού Θανάτου, τών παρενοχλούντων με, παθών λυτρώσασθαι.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ραντισμώ θείου ρείθρου, τού κενωθέντος εκ θείας αγνή, πλευράς τού Υιού σου, τούς εμούς έκπλυνον, καρδίας μώλωπας, όπως μεγαλύνω σε, καί καταχρέως δοξάζω, τήν Αειμακάριστον καί Παναμώμητον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ισουργόν τώ τεκόντι, έτεκες Λόγον, Θεώσαντα, τών βροτών τήν ουσίαν, αλλ' αυτόν αίτησαι, ηπορημένον με, καί εξασθενήσαντα, ταίς τού εχθρού μεθοδείαις, θείας παρακλήσεως καταξιώσαι αγνή.

Ωδή γ'

Ο Ειρμός

Ο εκ μή όντων τά πάντα παραγαγών, τώ Λόγω κτιζόμενα, τελειούμενα Πνεύματι, παντοκράτορ Δέσποτα, έν τή αγάπη τή σή στερέωσόν με.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Σέ τόν τή φύσει θεότητος απαθή, παθητόν γενόμενον, σαρκί δι' αγαθότητα, ξύλω εθανάτωσεν, Εβραίων δήμος, ημάς αθανατούντα.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Επί υδάτων κρεμάσας Λόγε τήν γήν, εν ξύλω θελήματι, εκρεμάσθης, ανάγων με εις τά επουράνια, πρός τής κακίας τά βάραθρα πεσόντα.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Πεποικιλμένοι τοίς στίγμασι τού Χριστού, πανεύφημοι Μάρτυρες, τώ Κυρίω παρίστασθε, παρ αυτού δεχόμενοι, πλουσιωτάτη χειρί τάς αντιδόσεις.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Αγαλλομένη ψυχή πρός τούς αικισμούς, εχώρουν οι Άγιοι, τήν εσχάτην τώ δράκοντι, λύπην εμποιούμενοι, καί τούς Αγγέλων χορούς χαράς πληρούντες.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Αναρτηθέντα ορώσα εν τώ Σταυρώ, Χριστόν απειρόγαμε, οδυρομένη έλεγες. Έδυς δόξης Ήλιε, έξ οφθαλμών μου, φωτίζων τούς έν σκότει.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τόν εν ελέει αφάτω καί οικτιρμοίς, υπάρχοντα πλούσιον, έλεήμων υπάρχουσα, Παναγία αίτησαι, τού οικτειρήσαι ημάς κεκακωμένους.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Οίκος τού πάντων υπάρχουσα ποιητού, οικήσαι δυσώπησον, έν εμοί τόν Παράκλητον, γεγονότι σπήλαιον, τών ψυχοφθόρων ληστών αγνή Παρθένε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νεύματι πάντα τόν φέροντα θεϊκώ, αγκάλαις ως φέρουσα, Θεοτόκε επίνευσον, επ' εμέ, καί ρύσαί με, τής πρός τά πάθη συννεύσεως ατόπου.

Ωδή δ'

Ο Ειρμός

Έθου πρός ημάς, κραταιάν αγάπησιν Κύριε, τόν μονογενή γάρ σου Υιόν, υπέρ ημών εις θάνατον δέδωκας. Διό σοι κραυγάζομεν ευχαριστούντες. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ύβριν αληθώς, ο τιμής απάσης επέκεινα, Δέσποτα υπέμεινας Χριστέ, τήν κεφαλήν καλάμω τυπτόμενος, όπως παραβάσει με ατιμασθέντα, τιμήσης φιλάνθρωπε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Στέφος ακανθών, ανεδήσω θέλων μακρόθυμε, οία βασιλεύς αληθινός, καί τήν ακανθηφόρον προθέλυμνον, αμαρτίαν έπαυσας, υμνολογώ σου Σώτερ τά παθήματα.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Άθραυστοι ποιναίς, αικισμών εμείνατε Μάρτυρες, θραύοντες τήν πλάνην τού εχθρού, καί τοίς ποσίν υμών υποτάττοντες, άμετρα καυχώμενον, καί απονοία όλον μαραινόμενον.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σώμασι φθαρτοίς, αφθαρσίαν θείαν εκτήσασθε, πάθεσι τό πάθος τό σεπτόν, τού απαθούς στερρώς μιμησάμενοι, πανεύφημοι Μάρτυρες, τών Ασωμάτων πάντων συνάριθμοι.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τόμον σε ποτέ, ο Προφήτης Κόρη τεθέαται, εν ώ τώ δακτύλω τού Πατρός, εναπεγράφη Λόγος σαρκούμενος, καί τό τού προπάτορος, λόγχη ρηγνύει, άχραντε χειρόγραφον.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μώλωπας Χριστέ, καί σφαγήν εκών ως υπέμεινας, τήν μωλωπισθείσάν μου ψυχήν, ταίς ληστρικαίς δαιμόνων κακώσεσι, πρεσβείαις θεράπευσον, τής σέ Τεκούσης, μόνε πολυέλεε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Έργον σών χειρών, πλαστουργέ υπάρχω καί ποίημα, κακία δέ όφεως Χριστέ, υφηδονών τού βίου συντέτριμμαι, διό με ανάπλασον, τής σέ Τεκούσης, θείαις παρακλήσεσιν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Λόγον τού Πατρός, υπέρ λόγον τέτοκας, λύσαντα πάσης αλογίας τούς βροτούς, όν εκτενώς δυσώπει, αλόγοις με πάθεσι δουλούμενον, ελευθερώσαι, μόνη αειπάρθενε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ίαμα ημίν, εκ παλάμης βρύεις εκάστοτε, όλη αγιάσματος σκηνή, όλη φωτός υπάρχουσα έμπλεως, όλη αποστάζουσα, μύρον ευωδίας, Πάναγνε Θεόνυμφε.

Ωδή ε'

Ο Ειρμος

Επί τής γής ο αόρατος ώφθης, καί τοίς βροτοίς εκών συνανεστράφης, ο ακατάληπτος, διό πρός σέ ορθρίζοντες, ανυμνούμέν σε φιλάνθρωπε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ώσπερ αμνός ανηρτήθης εν ξύλω, καί τώ Πατρί θυσία προσηνέχθης, υπέρ ημών αγαθέ, καί θυσίας έπαυσας, τών ειδώλων παντοδύναμε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Νυγείς πλευράν ζωοδότα τή λόγχη, δύο κρουνούς σωτηρίας προχέεις, τοίς τής Τριάδος, σέ ένα καταγγέλουσιν, ενεργείας δύο φέροντα.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Βάσιν στερράν καί ασάλευτον πέτραν, σέ Ιησού οι στερροί Αθλοφόροι, πίστει ευράμενοι, ώσπερ λίθοι τίμιοι, εαυτούς επω κοδόμησαν.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ρώμη Θεού δυναμούμενοι πίστει, πάσαν δεινήν, δυναστείαν τού πλάνου κατεπαλαίσατε, αθλοφόροι Μάρτυρες, καί λαμπρώς εστεφανώθητε.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ρεύσασαν πρίν παραβάσει, τήν φύσιν τήν καθ' ημάς, ως αρρεύστως τεκούσα Χριστόν, ανέπλασας, Παναγία Δέσποινα, προστασία τών ψυχών ημών.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Ως είδεν Ησαϊας συμβολικώς, εν θρόνω επηρμένω Θεόν, υπ' Αγγέλων δόξης δορυφορούμενον, ώ τάλας, εβόα εγώ! πρό γάρ είδον σωματούμενον Θεόν, φωτός ανεσπέρου, καί ειρήνης δεσπόζοντα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σαρκός μου τάς οδύνας καί τής ψυχής, τόν πόνον μεταποίησον, καί τής ραθυμίας τά νέφη δίωξον Παρθένε, φωτός νεφέλη, καί υγείαν, καί δεινών απαλλαγήν, δίδου μοι αιτούντι, καί πόθω σε δοξάζοντι.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μεσίτίν σε καί πρέσβιν, πρός τόν εκ σού τεχθέντα, νύν προβάλλομαι, πάσης αμαρτίας υπάρχων έμπλεως. Παρθένε εγγυητής μοι, καί βίου επανόρθωσις γενού, καί χειραγωγία, πρός τρίβους θείας γνώσεως.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Αγίασον τόν νούν μου, καί τήν ψυχήν, Παρθένε φωταγώγησον, καί τής θείας δόξης μέτοχον ποίησον, ιδού γάρ κακών επλήσθην, καί παντοίαις εδουλώθην ηδοναίς, καί μεμολυσμένην, προσφέρω τήν συνείδησιν.

Ωδή ς'

Ο Ειρμός

Άβυσσος εσχάτη αμαρτιών, εκύκλωσέ με, καί εκλείπει τό πνεύμά μου, αλλ' εκτείνας Δέσποτα, σόν υψηλόν βραχίονα, ως τόν Πέτρον με, κυβερνήτα διάσωσον.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Όφις με εξήγαγε τής Εδέμ, δολία βρώσει δελεάσας ο δόλιος, ο Χριστός εν ξύλω δέ, αναρτηθείς θελήματι, τήν αρχαίαν μοι, πάλιν δίδωσιν είσοδον.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Τέτρωται τρωθείσης σου τής πλευράς, ημάς ο τρώσας, καί ανίατος έμεινεν, ευεργέτα Κύριε, οι δέ πιστοί ιάθημεν, σού τοίς μώλωψιν, οίς εκών τετραυμάτισαι.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ώφθητε πυρός εν μέσω, σοφοί Χριστού Οπλίται, ώσπερ άρνες Οπτώμενοι, καί Θεού παντάνακτος, τραπέζη προσαγόμενοι, καί τήν άφραστον, ευφροσύνην κληρούμενοι.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νέμετε ιάσεων ποταμούς, εξ ακενώτων θησαυρών αρυόμενοι, καί παθών επήρειαν, Αθλοφόροι ξηραίνετε, καί αρδεύετε, τών πιστών τά συστήματα.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νέκρωσιν ορώσα τού εκ τών σών, αιμάτων Λόγου σαρκωθέντος Πανάμωμε, μητρικώς ηλάλαζες, καί ζωής όντα αίτιον, εμεγάλυνες, Μητροπάρθενε Δέσποινα.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Τούς εις τά τέλη τών αιώνων, καταντήσαντας φιλάνθρωπε, καί τρικυμίαις πειρασμών, απολέσθαι κινδυνεύοντας, βοώντας, μή παρίδης. Σώσον Σωτήρ ως έσωσας, τού θηρός τόν προφήτην.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τόν Φαρισαίον επηρμένη, διανοία υπερβέβηκα, σοβαρευόμενος αεί, καί βαράθροις συνωθούμενος, αμέτρων συμπτωμάτων, μόνη αγνή, ταπεινωθέντα δεινώς οίκτειρόν με.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η υπερθαύμαστον τήν σύλληψιν, εσχηκυία καί τήν γέννησιν, τά σά ελέη επ' εμοί, τώ αθλίω νύν θαυμάστωσον, καί γάρ εν ανομίαις, καί συλληφθείς καί γεννηθείς, ηδοναίς εδουλώθην.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Θρηνώ καί κλαίω καί οδύρομαι, οπηνίκα τό κριτήριον, τό φοβερόν ενθυμηθώ, πονηρά γάρ έργα κέκτημαι, απείρανδρε Παρθένε Μήτηρ Θεού, εν ώρα τή φοβερά πρόστηθί μοι.

Ωδή ζ'

Ο Ειρμός

Τό πρίν εικόνι τή χρυσή, Περσικώ σεβάσματι, Παίδες ου προσεκύνησαν τρείς, υμνούντες εν μέσω τής καμίνου. Ο τών Πατέρων Θεός ευλογητός εί.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Πόνοις σου έπαυσας ημών, τούς πόνους φιλάνθρωπε, καί νύν ζωήν πρός άπονον μετηγάγου, τούς τά σεπτά σου Πάθη, προσκυνούντας ευσεβώς, Θεέ τών όλων.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ότε σε έβλεψε Χριστέ, η κτίσις σταυρούμενον, ηλλοιούτο καί έτρεμε, γή εσείσθη, ερράγησαν δέ πέτραι, καί περιέστειλε, τό φώς ηλίου δρόμος.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νόμοις πειθόμενοι Χριστού, ανόμων εξέκλιναν, τάς θωπείας οι Μάρτυρες, καί νομίμως εν μέσω, τού σταδίου εναθλούντες, ευκλεώς εστεφανούντο.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ου καταφλέχθητε φλογί, πυρός τήν προαίρεσιν, θερμοτέραν κτησάμενοι, Αθλοφόροι Χριστού στεφανηφόροι, εκβοώντες, ο Θεός ευλογητός εί.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ίστασο βλέπουσα Χριστόν, Σταυρώ ανυψούμενον, όν εκύησας άχραντε, καί εβόας. Μή άτεκνόν με δείξης, ήν ετήρησας, αγνήν καί μετά τόκον

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Επί τού βήματος Χριστού, όταν μέλλω κρίνεσθαι, ως υπεύθυνος άχραντε, φάνηθί μοι, εκ πάσης με βασάνου, ρυομένη τή θερμή σου προστασία.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Τρείς Παίδες εν καμίνω, τήν Τριάδα τυπώσαντες, τού πυρός τήν απειλήν κατεπάτησαν, καί υμνούντες εβόων. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εξ έργων σωτηρία, ουχ υπάρχει μοι Δέσποινα, αμαρτίας γάρ αμαρτίαις προστίθημι, καί κακίαν κακία, τή ούν πρεσβεία σου αγνή, οίκτειρον σώσόν με.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η κρίσις επί θύραις, τό κριτήριον έτοιμον, ετοιμάζου ώ ψυχή μου, καί βόησον. Εν τώ κρίνειν σε Λόγε, μή κατακρίνης με, ευχαίς τής κυησάσης σε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τρυγήσας αμαρτίας, τούς καρπούς τεθανάτωμαι, καί προσφέρων τήν ψυχήν άκαρπον, κράζω σοι. Καρποφόρον με δείξον, η τώ καρπώ σου, τήν φθοράν εξαφανίσασα.

Ωδή η'

Ο Ειρμός

Βαβυλωνία κάμινος, τούς παίδας ουκ έφλεξεν, ουδέ τής θεότητος τό πύρ, τήν Παρθένον διέφθειρε, διό μετά τών Παίδων πιστοί βοήσωμεν. Ευλογείτε τά έργα, Κυρίου τόν Κύριον.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Σού σταυρωθέντος ήνοικται, πάλιν ο Παράδεισος, καί η στρεφομένη καθ' ημών, ρομφαία νώτα δίδωσι, τήν λόγχην αιδεσθείσα, τήν εκκεντήσασαν, τήν αγίαν πλευράν σου, Χριστέ πολυέλεε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Λόγχη σου ο πολέμιος, τέτρωται καί πέπτωκεν, ο παραπεσών δέ πρός ζωήν, Αδάμ ανακομίζεται, βοών σοι τώ τυθέντι, εθελουσίως Χριστέ. Ευλογών σε δοξάζω, Θεέ πολυέλεε.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ο κόσμος τοίς παλαίσμασιν, υμών καταλάμπεται, καί ταίς αριστείαις Αθληταί, καί τοίς απείροις θαύμασι, καί σκότους νοσημάτων λυτρούται πίστει, βοών. Ευλογείτε τά έργα, Κυρίου τόν Κύριον.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Γέλως οράται κείμενος, ποσίν υμών Άγιοι, ο πρίν εγκαυχώμενος τήν γήν, εξαλείφειν καί θάλασσαν, Χριστός δέ ζωηφόρω, κατακοσμεί δεξιά, αμαράντοις στεφάνοις, υμάς παναοίδιμοι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εν χρόνω απεκύησας, τόν χρόνων επέκεινα, λύοντα τά χρόνια δεσμά, τοίς δεσμοίς αυτού Άχραντε, Αδάμ τού πρωτοπλάστου, καί συνδεσμούντα αυτόν, τοίς δεσμοίς τής γλυκείας αυτού αγαπήσεως.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Αστέκτω πυρί ενωθέντες, οι θεοσεβεία προεστώτες Νεανίαι, τή φλογί δέ μή λωβηθέντες, θείον ύμνον έμελπον. Ευλογείτε πάντα τά έργα τόν Κύριον, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Όλη ως καλή καί πλησίον, τού παμβασιλέως, γεγονυία Θεοτόκε, πλήρωσόν με αγαθών έργων, κακία συζήσαντα, καί ραθύμως πάντα τόν βίον τελέσαντα, όπως σε δοξάζω, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Κητώας γαστρός ως ερρύσω, πάλαι τόν Προφήτην, Θεού Λόγε παραδόξως, ούτω ρύσαι μου τήν ψυχήν, βυθώ ολισθήσασαν απωλείας, έχων Σώτερ δυσωπούσάν σε, τήν απειρογάμως, τεκούσάν σε Παρθένον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ωραίαν στολήν ενδυθέντα, θεογενεσία, ευρηκότες Θεοτόκε, οι κακίαν δημιουργούντες, ταύτης απεγύμνωσαν, αλλ' αυτή με θείαις στολαίς καταφαίδρυνον, διά μετανοίας, πρεσβείαις σου Παρθένε.

Ωδή θ'

Ο Ειρμός

Τήν εν βάτω καί πυρί, προγραφείσαν εν Σινά, τώ νομοθέτη Μωσή, καί τό θείον εν γαστρί, αφλέκτως συλλαβούσαν πύρ, τήν ολόφωτον καί άσβεστον λαμπάδα, τήν όντως Θεοτόκον, εν ύμνοις τιμώντες σέ μεγαλύνομεν.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ίνα εύρης τήν δραχμήν, ήν απώλεσας Χριστέ, ανήψας εν τώ Σταυρώ σου τήν σάρκα Αγαθέ, καί κοινωνούς ποιείς τής χαράς, τάς Δυνάμεις σου, τάς άνω ζωοδότα, μεθ' ών σε ευεργέτα, υμνούντες εν άσμασι μεγαλύνομεν.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ως ανύψωσας Χριστέ, σού τάς χείρας εν Σταυρώ, τάς παρειμένας μου πρίν, χείρας πάθεσι πολλοίς, εκίνησας δυνάμει τή σή, καί τά γόνατα πρός θείον δρόμον όντως, τά παραλελυμένα ενίσχυσας, όθεν σέ μεγαλύνομεν.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Συγκαιόμενοι φλογμώ, τών απείρων αικισμών, δρόσον σε εύρον Χριστέ, αναψύξεως οι σοί, στερροί καί θαυμαστοί Αθληταί, όθεν χαίροντες δι' Ήνυον τόν δρόμον, εφέσει τών βραβείων, εν ύμνοις απαύστως σέ μεγαλύνοντες.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Η πληθύς τών αθλητών, τών αγίων ο χορός, εκδυσωπεί σε Χριστέ, υπέρ δήμου καί λαού, πολλά παραπικραινοντος, εν τώ πλήθει σου, οικτίρμον τού ελέους, εξαλείψαι τά πλήθη, τών ανομιών ημών, ως φιλάνθρωπος.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φέρον βρότειον μορφήν, τό απαύγασμα Πατρός, Παρθένε τέτοκας, όν υψούμενον Σταυρώ, ο ήλιος μή φέρων οράν εμελαίνετο, καί ζόφος εμειούτο τής ειδωλομανίας, διό σύν εκείνω σέ μεγαλύνομεν.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Εν νόμω σκιά καί γράμματι, τύπον κατίδωμεν οι πιστοί πάν άρσεν τό τήν μήτραν διανοίγον Άγιον Θεώ διό πρωτότοκον Λόγον, πατρός ανάρχον Υιόν, πρωτοτοκούμενον Μητρί, απειράνδρως μεγαλύνομεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φθαρέντα τόν νούν, φθαρέντα τήν ψυχήν καί τήν συνείδησιν, κακία μολυνθέντα, καί γυμνόν παντοίων αγαθών αποδειχθέντα, Παρθένε άφθορε άμωμε, μή με παρίδης, αλλ' έργοις, ευσεβείας κατακόσμησον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Επλήσθην κακών, επλήσθην λογισμών αλλοτριούντων με, εκ σού τού φιλανθρώπου, διά τούτο καί στένω καί βοώ. Μετανοούντά με δέξαι, καί μή απώση με τής σέ τεκούσης πρεσβείαις, ευεργέτα πολυέλεε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ρυσθείην ταίς σαίς, Πανάμωμε Κόρη πρεσβείαις πάσης οργής, παθών θανατηφόρων, χαλεπής γεέννης καί πυρός, από ανθρώπων αδίκων, από εχθρών πονηρών, ο προσφυγών σου τή σκέπη, καί καλών σε εις βοήθειαν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ως μήτηρ Θεού δυσώπει, τόν εκ σού τεχθέντα Κύριον, Θεόν καί Βασιλέα, τού ρυσθήναι πάσης απειλής, καί πονηράς συνηθείας, τόν σόν ικέτην Αγνή, τόν επί σοί πεποιθότα, εκ γαστρός μητρός μου, Δέσποινα.

Αποστίχα τών Αίνων Σταυρώσιμα

Φθόνω τρυφής εκβέβλημαι, πτώμα πεσών χαλεπόν, αλλ' ου παρείδες Δέσποτα, αναλαβών δι' εμέ τό κατ' εμέ, σταυρούσαι, καί σώζεις με, εις δόξαν εισάγεις με. Λυτρωτά μου, δόξα σοι.

Στίχ. α'. Ενεπλήσθημεν τό πρωϊ τού ελέους σου, Κύριε, καί ηγαλλιασάμεθα καί ηυφράνθημεν έν πάσαις ταίς ημέραις ημών. Ευφρανθείημεν, ανθών ημερών εταπείνωσας ημάς, ετών, ών είδομεν κακά, καί ίδε επί τούς δούλους σου καί επί τά έργα σου, καί οδήγησον τούς υιούς αυτών.

Σταυροφανώς Μωϋσής, εν τώ όρει, χείρας εκτείνας πρός ύψος, τόν Αμαλήκ ετροπούτο, σύ δέ Σωτήρ τάς παλάμας απλώσας, εν τώ Σταυρώ τώ τιμίω, ενηγκαλίσω με σώσας, τής δουλείας τού εχθρού, καί έδωκάς μοι σημείωσιν ζωής, από τόξου φυγείν τών εναντίων μου. Διά τούτο, Λόγε, προσκυνώ τόν Σταυρόν σου τόν τίμιον.

Μαρτυρικόν

Στίχ. β'. Καί έστω η λαμπρότης Κυρίου τού Θεού ημών εφ' ημάς, καί τά έργα τών χειρών ημών κατεύθυνον εφ' ημάς, καί τό έργον τών χειρών ημών κατεύθυνον.

Ως φωστήρες εν κόσμω λάμπετε, καί μετά θάνατον άγιοι Μάρτυρες, τόν αγώνα τόν καλόν αγωνισάμενοι, διό έχοντες παρρησίαν, Χριστόν ικετεύσατε, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Ορώσά σε κρεμάμενον, εν ξύλω η Πανάμωμος, Χριστέ μου υπεράγαθε, οδυρομένη εβόα μητρικώς. Υιέ μου παμφίλτατε, πώς δήμος ο άνομος, ξύλω σε κατέκρινε;

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Αθετήσαντα Χριστέ, τήν εντολήν σου, τόν προπάτορα Αδάμ, τού Παραδείσου εξώρισας, τόν δέ ληστήν οικτίρμον, ομολογήσαντα σε εν Σταυρώ, εν αυτώ εισώκισας κράζοντα. Μνήσθητί μου Σωτήρ, εν τή Βασιλεία σου.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Εσταυρώθης δι' εμέ, καί ελογχεύθης Ιησού μου τήν πλευράν, δύο κρουνούς αναβλύσας μοι, σωτηριώδεις, όθεν, διασωθείς τώ πάθει σου Χριστέ, ανυμνώ τήν ευσπλαγχνίαν τήν σήν, Μνήσθητί μου βοών, εν τή Βασιλεία σου.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Μετ' ανόμων λογισθείς, τάς ανομίας πάντων ήρας Ιησού, καί ταίς ακάνθαις στεφόμενος, ως Βασιλεύς τών όλων, τής αμαρτίας πρόρριζον Χριστέ, τέμνεις άκανθαν τού Προπάτορος, όθεν πίστει τό σόν, Πάθος νύν δοξάζομεν.

Μαρτυρικόν

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Οι τά παθήματα Χριστού, εκμιμησάμενοι, γενναίοι Αθληταί, πανευκλεέστατοι Μάρτυρες, καί τού εχθρού τήν πλάνην, καταβαλόντες σθένει θεϊκώ, ουρανίου δόξης ετύχετε, υπέρ πάντων ημών, Άγιοι πρεσβεύοντες.

Δόξα...

Τρισυπόστατε Μονάς, καί αδιαίρετε Τριάς, η παντουργός ουσία, μία καί δύναμις, τούς υμνητάς σου σκέπε, από παντοίας βλάβης τού εχθρού, καί τής Βασιλείας σου αξίωσον, ής καί επέτυ χον, οι καλώς βιώσαντες.

Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Καθορώσα εν Σταυρώ, όν εξ αιμάτων, εσωμάτωσας αγνών, οδυρομένη εκραύγαζες, Θεογεννήτορ Κόρη. Τί ταύτα Τέκνον, δήμος πονηρός, ανταπέδωκέ σοι, θανατώσας σε, τήν ζωήν τών πιστών, πάντων καί ανάστασιν.

Ήχος γ

Μεγάλη τών Μαρτύρων σου

Στίχ. α'. Εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Πρεσβείαις τών σεπτών καί θείων Αποστόλων σου, φιλάνθρωπε Οικτίρμον, καί μόνε ελεήμον, τήν ειρήνην σου παράσχου τώ λαώ σου, καί τών δεινών λύτρωσαι, τούς ανυμνούντάς σε, καί πιστώς προσκυνούντας.

Στίχ. β'. Ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Βελών με ως Θεού αυτόπται τού αλάστορος, λυτρώσασθε σβεννύντες, αυτού τάς πανουργίας, καί δροσίσατέ με πνεύματος τή δρόσω, αμαρτιών τώ καύσωνι, εκτηκόμενον, ευεργέται μοι θείοι.

Στίχ. γ'. Από φυλακής πρωϊας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωϊας ελπισάτω Ισραήλ επί τόν Κύριον.

Εις πάσαν οικουμένην όντως εξελήλυθεν, ο θείος υμών φθόγγος, Απόστολοι Κυρίου, καί εφώτισεν εν σκότει τούς κειμένους, καί τώ Θεώ προσήγαγεν, ως θυμίαμα, τούς αυτόν εγνωκότας.

Έτερα τού αγίου Νικολάου όμοια

Στίχ. δ'. Ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος, καί πολλή παρ' αυτώ, λύτρωσις. καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραήλ έκ πασών τών ανομιών αυτού.

Μεγίστη σωτηρία πάσιν ανεδείχθης ημίν, Νικόλαε τρισμάκαρ, λυτρούσαι γάρ παντοιων, τούς οικέτας σου κινδύνων, καί ανάγκης καί πειρασμών, καί νόσων, καί περιστάσεων, καί εχθρών αοράτων.

Στίχ. ε'. Αινείτε τόν Κύριον πάντα τά έθνη, επαινέσατε αυτόν, πάντες οι λαοί.

Επλήγην ιοβόλω δήγματι ο άσωτος, καί κείμαι ερριμμένος καί εξηπορημένος, τή αγρύπνω σου δεήσει Ιεράρχα, εν τάχει ανάστησον, ίνα δοξάζω σου, τήν ταχύκοον χάριν.

Στίχ. ς'. Ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού Κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Εν νώρα τή φρικτή, εν ή μέλλω παρίστασθαι, τό βήμα τό φρικώδες, καί πέμπεσθαι κολάσει, βοηθόν σε εύροιμι Ιερομύστα, ρυόμενόν με σκότους, καθικετεύω σε, παρρησίαν ως έχεις.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον όμοιον

Απάντων κυριεύουσα τών κτισμάτων Δέσποινα, δεινώς κυριευθείσαν, τοίς πάθεσι Θεόνυμφε, τήν ψυχήν μου ελευθέρωσον εν τάχει, φαρμάκω σής πρεσβείας, καί καταδούλωσον τώ Υιώ καί Θεώ σου.

Απόστιχα Αποστολικά

Εις πάσαν τήν γήν εξήλθεν ο φθόγγος υμών, άγιοι Απόστολοι, ειδώλων πλάνην ελύσατε, θεογνωσίαν κηρύξαντες, ούτος ο καλός αγών υμών υπάρχει Μακάριοι, διό υμνούμεν καί δοξολογούμεν, υμών τά μνημόσυνα.

Στίχ. Α'. Πρός σέ ήρα τούς οφθαλμούς μου, τόν κατοικούντα εν τώ ουρανώ. Ιδού, ως οφθαλμοί δούλων εις χείρας τών κυρίων αυτών, ως οφθαλμοί παιδίσκης εις χείρας τής κυρίας αυτής, ούτως οι οφθαλμοί ημών πρός Κύριον τόν Θεόν ημών, έως ού οικτιρήσαι ημάς.

Τάς τού Χριστού παραγγελίας, αμέμπτως φυλάξαντες; άγιοι Απόστολοι, δωρεάν ελάβετε, δωρεάν παρέχετε, ιατρεύοντες τά πάθη, τών ψυχών καί τών σωμάτων ημών, διό έχοντες παρρησίαν, αυτόν ικετεύσατε, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Μαρτυρικόν

Στίχ. Β'. Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, ότι επί πολύ επλήσθημεν εξουδενώσεως, επί πλείον επλ ήσθη η ψυχή ημών, τό όνειδος τοίς ευθηνούσι, καί η εξουδένωσις τοίς υπερηφάνοις.

Οι Μάρτυρες σου Κύριε, πίστει στηριχθέντες, ελπίδι βεβαιωθέντες, τή αγάπη τού Σταυρού σου, ψυχικώς ενωθέντες, τού εχθρού τήν τυραννίδα ώλεσαν, καί τυχόντες τών στεφάνων, μετά τών Ασωμάτων πρεσβεύουσιν, υπέρ τών ψυχών ημών.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Μεγάλη τού Σταυρού σου

Αγγέλων χαρμονή, τών θείων Κόρη πέφυκας, τών Αποστόλων δόξα, καί προφητών εκσφράγισμα, τών ανθρώπων τε πιστών η προστασία, καί οδηγός σωτήριος, διά τούτό σε, προσκυνούμεν Παρθένε.

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Αποστολικά

Ήχος γ' Τήν ωραιότητα

Τών Αποστόλων σου, τήν μνήμην Κύριε, υπερεφαίδρυνας, ως παντοδύναμος, ότι ενίσχυσας αυτούς, τά πάθη σου μιμήσασθαι, ενίκησαν ανδρείως γάρ, τού Βελίαρ τήν δύναμιν, όθεν καί απέλαβον, ιαμάτων χαρίσματα. Αυτών ταίς ικεσίαις φιλάνθρωπε, ειρήνην παράσχου τώ λαώ σου.

Θείας πίστεως

Πάσαν ήρδευσαν, τήν γήν τοίς ρείθροις, οι Απόστολοι, τού Θεού Λόγου, καί ανεβλάστησεν ο στάχυς τής πίστεως, καί επληρώθη τού κόσμου τά πέρατα, τά γάρ ζιζάνια πάντα εξέκοψαν, όθεν άπαντας Χριστώ τώ Θεώ προσήγαγον, βαπτίζοντες αυτούς, εις Τριάδα τήν άκτιστον.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Τήν ωραιότητα

Τής συμπαθείας σου, πλούτον τόν άμετρον, καί δυναστείας σου, κράτος τό άμαχον, αναλαβόμενος εις νούν, προσέδραμον τή σκέπη σου, θλίψει συνεχόμενος, καί δεινώς απορούμενος, κράζων εκ βαθέων μου, τής καρδίας τοίς δάκρυσι, Παρθένε Θεοτόκε βοώ σοι, Σώσόν με, σώσον τόν ανάξιον.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν έτερα

Θείας πίστεως

Δεύτε άπαντες, τούς Αποστόλους, ευφημήσωμεν, άσμασι θείοις, τών ειδώλων γάρ τήν πλάνην βυθίσαντες, πρός θείον φώς τούς βροτούς επανήγαγον, καί τή Τριάδι πιστεύειν εδίδαξαν, όθεν σήμερον, αυτούς ευσεβώς γεραίροντες, δοξάσωμεν Χριστόν τόν Θεόν ημών.

Έργοις λάμψαντες, ορθοδοξίας, πλάνην έσβεσαν κακοδοξίας, οι ευκλεείς καί θεόπται Απόστολοι, καί ευσεβεία τόν κόσμον πλουτίσαντες, τάς Εκκλησίας φαιδρώς κατεκόσμησαν, εξαιτούμενοι, Χριστώ τώ Θεώ, δωρήσασθαι, ειρήνην τοίς πιστοίς, καί μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον όμοιον

Βυθιζόμενος, παθών θαλάσση, εις τό πέλαγος τών οικτιρμών σου, καταφεύγω, Θεοτόκε βοήθει μοι, έκτεινον Πανάχραντε, δεξιάν μοι τώ δούλω σου, σώσον ως τόν Πέτρον πρίν, ο Υιός σου διέσωσεν, ελέησον ψυχήν ποντουμένην, σάλω πολλών παραπτώσεων.

Μετά τήν γ' Στιχολογίαν

Καθίσματα Θείας πίστεως

Σέ τόν κήρυκα, τής αληθείας, καί υπέρλαμπρον, φωστήρα κόσμου, ευφημούντες ανυμνούμεν Νικόλαε, καί εκβοώμεν εν πίστει δεόμενοι. Ως τούς αθώους θανάτου εξήρπασας, ούτως Άγιε, κινδύνων ημάς καί θλίψεων, καί πάσης εξελού δεινής κακώσεως.

Μαρτυρικόν Ιδιόμελον

Εκλάμπετε διά τής πίστεως, υπέρλαμπροι φωστήρες Άγιοι, τών ασθενούντων ιατροί, Αθλοφόροι πανεύφημοι, τών τυράννων γάρ τάς αικίσεις μή δειλανδρήσαντες, τών ειδώλων τάς δυσφημίας κατηδαφίσατε, τρόπαιον έχοντες αήττητον, τόν Σταυρόν τής αληθείας.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Θείας πίστεως

Θρόνος πάγχρυσος, τού Βασιλέως, καί Παράδεισος, διηνθισμένος, ανεδείχθης Θεοτόκε Πανάχραντε, τόν γάρ Θεόν εν γαστρί σου βαστάσασα, ευωδιάζεις ημάς θείαις χάρισιν, όθεν άπαντες, Θεού αληθώς Μητέρα σε, κηρύττομεν αεί καί μεγαλύνομεν.

Κανών τών Αγίων Αποστόλων

Ωδή α' Ήχος γ'

Ο Ειρμός

Ο τά ύδατα πάλαι, νεύματι θείω, εις μίαν συναγωγήν συναθροίσας, καί τεμών θάλασσαν, Ισραηλίτη λαώ, ούτος ο Θεός ημών, δεδοξασμένος υπάρχει, αυτώ μόνω άσωμεν, ότι δεδόξασται.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Εκκλησίας τούς πύργους, τώ θεμελίω, τής Πίστεως ευσεβώς ηδρασμένους, καί πιστούς άπαντας επιστηρίζοντας, δεύτε μακαρίσωμεν, τούς ιερούς Αποστόλους, όπως ταίς δεήσεσι, τούτων σωθείημεν.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Απερίτρεπτοι στύλοι, τής ευσεβείας, τή πλάνη με τού εχθρού σκελισθέντα, καί εις γήν κείμενον, κινδυνεύοντα, καί εξαπορούμενον, επανορθώσατε, όπως εύροιμι τήν άφεσιν, ών επλημμέλησα.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Εμαυτόν πρό τής δίκης, δικαιοκρίτα, ο άσωτος δεδοικώς κατακρίνω, πονηρά έργα γάρ, άμετρα κέκτημαι, όθεν ικετεύω σε, απεγνωσμένον με σώσον, θείαις παρακλήσεσι, τών Αποστόλων σου.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σύν αγίοις Προφήταις, σύν Αποστόλοις, σύν Μάρτυσι, τόν εκ σού σαρκωθέντα, εκτενώς Κύριον, αγνή ικέτευε, όπως τής σαρκός ημών, πάντα τά πάθη νεκρώση, καί ζωήν αιώνιον, ημίν δωρήσηται.

Κανών τού Αγίου Νικολάου φέρων ακροστιχίδα.

Τρίτην δέησιν προσφέρω Νικολάω εγώ ο Ιωσήφ.

Ο Ειρμός

Άσωμεν τώ Κυρίω άσμα.

(Άσωμεν τώ Κυρίω, τώ ποιήσαντι θαυμαστά τέρατα, εν ερυθρά θαλάσση, πόντω γάρ εκάλυψε τούς υπεναντίους, καί έσωσε τόν Ισραήλ, αυτώ μόνω άσωμεν, ότι δεδόξασται.)

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Τόν φαεινόν λαμπτήρα, καί ακοίμητον, επί γής υπάρχοντα πυρσόν, καί πρός λιμένας θείους εμβιβάζοντα, τοίς κύμασι τού βίου, αεί τούς θαλαττεύοντας, Νικόλαον τιμήσωμεν, καί πόθω μακαρίσωμεν.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ρώμη Θεού παμμάκαρ, δυναμούμενος, ζήλον κατ' επίγνωσιν, εκτήσω ευσεβείας, όθεν θνήσκειν μέλλοντας, αδίκως ελυτρώσω, διό σε ικετεύομεν, αδίκου πάσης ρύσαι ημάς, κακώσεως Νικόλαε.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ικετηρίαν Πάτερ, αδιάλειπτον τώ Κυρίω πρόσφερε, όπως αμαρτημάτων, καί φλογός κολάσεως, διαιωνιζούσης, καί πειρασμών καί θλίψεων, ημάς απολυτρώσηται, ως μόνος υπεράγαθος.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τήν κιβωτόν τήν θείαν, τήν χωρήσασαν τόν τού νόμου πάροχον, ημών τάς ανομίας, πάσας αφαιρούμενον, δι' ευσπλαγχνίας θείας, αδιήγητον πέλαγος, Μαρίαν τήν Πανάχραντον, συμφώνως μακαρίσωμεν.

Ωδή γ'

Ο Ειρμός

Ο εκ μή όντων τά πάντα παραγαγών, τώ Λόγω κτιζόμενα, τελειούμενα Πνεύματι, Παντοκράτορ Ύψιστε, εν τή αγάπη τή σή στερέωσόν με.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι τά τού κόσμου πληρώματα, διδαχής ενθέου πληρώσαντες, τήν ψυχήν μου πληρώσατε, εναρέτων πράξεων, καί λογισμών αγαθών, Χριστού αυτόπται.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Από σκανδάλων μυρίων τού πονηρού, από πάσης θλίψεως, από πάσης στενώσεως, από περιστάσεως, ώ Μαθηταί Χριστού, λυτρώσασθέ με.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οίμοι ψυχή μου αθλία καί ταπεινή, συχνώς αμαρτάνουσα, καί Θεόν παροργίζουσα! πώς αιτείς συγχώρησιν, τήν αποχήν τών κακών, μή ποιουμένη;

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η θεία κλίμαξ ήν είδεν ο Ιακώβ, δι' Ής καταβέβηκεν, ο Θεός ανυψών ημάς, εκτενώς ικέτευε, σύν Αποστόλοις, ημάς οικτειρηθήναι.

Κανών τού Αγίου Νικολάου

Ο Ειρμός

Στείρα ψυχή καί άγονε, κτήσαι καρπόν ευκλεή, ευτεκνουμένη βόησον, εστερεώθη διά σού ο Θεός, ουκ έστιν Άγιος, ουκ έστι δίκαιος, πλήν σου Κύριε.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ηκονημένη μάχαιρα, Πνεύματος ώφθης σοφέ, τά πονηρά ζιζάνια, διακόπτουσα αιρετιζόντων, καί τρίβον σωτήριον, πιστοίς ομαλίζουσα, Πάτερ Νικόλαε.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Σέ τήν πηγήν τήν βρύουσαν, τών ιαμάτων κρουνούς, εκδυσωπούμεν Άγιε, τά βορβορώδη πάθη πάντων ημών, ευχαίς σου απέλασον, κινδύνων καί θλίψεων, απολυτρούμενος.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ισχυροτάτοις πόνοις σου, καταβαλών τόν εχθρόν, νύν καταυτού ενίσχυσον, τούς ασθενούντας λογισμούς ημών, παθών επικλύσεσιν, αγίαις πρεσβείαις σου, Πάτερ Νικόλαε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νούς εννοείν ου δύναται, τόν υπέρ νούν τοκετόν θαυμαστής λοχείας σου, Θεογεννήτορ Μητροπάρθενε, διό ικετεύω σε, τόν νούν μου χαρίτωσον, τού αεί δοξάζειν σε.

Ωδή δ'

Ο Ειρμός

Έθου πρός ημάς, κραταιάν αγάπησιν Κύριε, τόν Μονογενή γάρ σου Υιόν, υπέρ ημών εις θάνατον δέδωκας, διό σοι κραυγάζομεν, ευχαριστούντες. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ώσπερ αστραπάς, ως ακτίνας άδυτε Ήλιε, σού τούς Αποστόλους εφαπλών, εις τά τού κόσμου Λόγε πληρώματα, πάντας κατεφώτισας, καί αγνωσίας ζόφον απεδίωξας.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Θάλασσα δεινής, αμαρτίας Λόγε χειμάζει με, κύματα ατάκτων λογισμών, τήν ταπεινήν ψυχήν μου ταράττουσι. Κυβερνήτα Κύριε, τών Μαθητών σου, σώσόν με δεήσεσιν.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Φρίττω εννοών, τήν φρικτήν σου Δέσποτα έλευσιν, έχω γάρ πρό δίκης τήν εμήν, κατηγορούσαν ένδον συνείδησιν, καί προβασανίζουσαν, πρό τής βασάνου, τήν αναισθησίαν μου.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Λόγε τού Θεού, ο τεχθείς εκ Κόρης θεόπαιδος, ταύτης μεσιτείαις ιεραίς, καί τών σοφών Σωτήρ Αποστόλων σου, πάσης περιστάσεως, πάσης ανάγκης, λύτρωσαι τούς δούλους σου.

Κανών τού Αγίου Νικολάου

Ο Ειρμός

Τό κατάσκιον όρος, ο Αββακούμ προεώρα, τήν άχραντόν σου μήτραν Αγνή, διό καί ανεκραύγαζεν. Από θαιμάν ήξει ο Θεός, καί ο Άγιος εξ όρους, κατασκίου δασέος.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Πρός Θεόν σε μεσίτην, άπας πιστός καθ' εκάστην, Νικόλαε προβάλλεται, διό σε ικετεύομεν, εκ περιστάσεως χαλεπής, καί συμπτώσεως πταισμάτων, ημάς λύτρωσαι Πάτερ.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ρείθρον ζών εν καρδία, Κυρίου έχων τήν χάριν, δροσίζεις αενάως σοφέ, τούς καύσωνι τών θλίψεων, καί τώ αυχμώ τών αμαρτιών, κινδυνεύοντας αθλίως, απολέσθαι παμμάκαρ.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ο ρυσάμενος πάλαι, απαγομένους θανάτου, αδίκου παμμακάριστε, καί νύν ημάς περίσωζε, από ανθρώπων φθοροποιών, ενοχλήσεως καί πάσης, τών δαιμόνων απάτης.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σαρκωθέντα τόν Λόγον, υπερβολή ευσπλαγχνίας, αρρήτως απεκύησας. Αυτόν δυσώπει Άχραντε, τών σαρκικών πάντας μολυσμών, εκλυτρώσασθαι, καί πάντων, δυσχερών τών τού βίου.

Ωδή ε'

Ο Ειρμός

Επί τής γής ο αόρατος ώφθης, καί τοίς βροτοίς εκών, συνανεστράφης ο ακατάληπτος, διό πρός σέ ορθρίζοντες, ανυμνούμέν σε φιλάνθρωπε.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Επί τής γής σαρκωθείς, απειργάσω τούς Μαθητάς, ουρανούς φθεγγομένους, Χριστέ τήν δόξαν σου, δι' αυτών ούν Κύριε, τάς ψυχάς ημών ελέησον.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Από παθών, από πάσης ανάγκης, από δεινής περιστάσεως Λόγε, ρύσαι τούς δούλους σου, ταίς τών Αποστόλων σου, ευπροσδέκτοις παρακλήσεσιν.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οίμοι ψυχή παναθλία! πώς μέλλεις, τώ φοβερώ δικαστή παραστήναι, άκαρπος μένουσα; σπεύσον μετανόησον, αρετών καρπούς βλαστάνουσα.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Επί τής γής, τόν οφθέντα, αφράστως, μετά σαρκός εξ αγνών σου αιμάτων, αγνή ικέτευε, ως Υιόν σου πάντοτε, ιλασμόν ημίν δωρήσασθαι.

Κανών τού Αγίου Νικολάου

Ο Ειρμός

Τό φώς σου τό ανέσπερον Χριστέ, καταύγασον ως Θεός, τή ταπεινή μου ψυχή, καί οδήγησον εις τόν φόβον σου, διότι φώς τά προστάγματά σου.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Φωτί τώ καθαρώ παρεστηκώς, καί ταίς εκείθεν αεί εκδιδομέναις, αυγαίς πυρσευόμενος, πάσιν αίτησαι τόν φωτισμόν, Πάτερ καί ειρήνην.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Εμέ τόν υπέρ πάντας τούς βροτούς, σέ παροργίσαντα, φρενί αγνώμονι, υπεράγαθε κατοικτείρησον, ταίς Νικολάου θερμαίς πρεσβείαις.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ραθύμως δαπανών μου τήν ζωήν, καθικετεύω σε, Πάτερ Νικόλαε, διέγειρόν μου πρός μετάνοιαν, τόν λογισμόν κατεσπιλωμένον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ως μόνη τών Αγγέλων χαρμονή, χαράς μου πλήρωσον, θεοχαρίτωτε, τήν διάνοιαν σκυθρωπάζουσαν, καί αμελεία βεβυθισμένην.

Ωδή ς'

Ο Ειρμός

Άβυσσος εσχάτη αμαρτιών, εκύκλωσέ με, καί εκλείπει τό πνεύμά μου, αλλ' εκτείνας Δέσποτα, σόν υψηλόν βραχίονα, ως τόν Πέτρον με, κυβερνήτα διάσωσον.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Άβυσσον σοφίας πνευματικής, αναπηγάσας, Αποστόλων ο σύλλογος, κοσμικής εξήρανε, σοφίας πάντα ρεύματα, καί κατήρδευσεν, ευσεβών τά συστήματα.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Στέναξον καί δάκρυσον ταπεινή, ψυχή βοώσα, καί πρός Κύριον λέγουσα. Ήμαρτόν σοι Δέσποτα, Ιλάσθητί μοι εύσπλαγχνε, ταίς δεήσεσι, τών σοφών Αποστόλων σου.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ρεύσαντες οι χείμαρροι τών παθών, κατέπτωσάν μου, τής καρδίας τό οίκημα, ποταμοί τού Πνεύματος, πεφυκότες Απόστολοι, συντριβέντα με, πρός ζωήν αναπλάσατε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Δήμός σε τών Αποστόλων, Χριστέ, καθικετεύει, μετά τής κυησάσης σε, ιλασμόν κατάπεμψον, καί ειρήνην τοίς δούλοις σου, ως φιλάνθρωπος, καί Θεός ευδιάλλακτος.

Κανών τού Αγίου Νικολάου

Ο Ειρμός

Βυθός μοι τών παθών επανέστη, καί ζάλη εναντίον ανέμων, αλλά προφθάσας με σύ σώσον Σωτήρ, καί ρύσαι φθοράς, ως έσωσας, τού θηρός τόν Προφήτην.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Νεκρώσας εγκρατεία τά μέλη, εκτήσω τήν ζωήν τήν αγήρω, ής καί ημάς κοινωνούς, σού ταίς ευχαίς εργάζου σοφέ, εκφεύξει τής πονηράς εργασίας.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ιστίω ιερών πρεσβειών σου, πελάγους πειρασμών πολυτρόπων, καί αμαρτίας βυθού ρύσαι ημάς, πρός τόν όρμον τής ζωής, διαβιβάζων σοφέ Ιεράρχα.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Κοσμήσας τήν τών Μύρων καθέδραν, εδείχθης κόσμος Αρχιερέων, αλλά πρεσβείαις ταίς σαίς, τών κοσμικών ημάς πειρασμών, διάσωζε αβλαβείς Ιεράρχα.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Οικήσας ο Λόγος εν γαστρί σου, τήν πάλαι εν ανθρώποις οικούσαν, τή παραβάσει φθοράν, Μήτηρ αγνή ως μόνος Θεός, εξώκισε διά σπλάγχνα ελέους.

Ωδή ζ'

Ο Ειρμός

Τό πρίν εικόνι τή χρυσή, Περσικώ σεβάσματι, Παίδες ου προσεκύνησαν, τρείς ανυμνούντες, εν μέσω τής καμίνου, ο τών Πατέρων Θεός ευλογητός εί.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τό φώς τού κόσμου ο Χριστός, φώς υμάς ανέδειξε, φωτοφόροι Απόστολοι, εκμειούντας τό σκότος τής απάτης, καί φωτίζοντας πιστών τάς διανοίας.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τάς καθ' ημών τού δυσμενούς, παγίδας συντρίψατε, φωτοφόροι Απόστολοι, καί τάς τρίβους ημίν τής μετανοίας, ομαλίσατε υμίν προσπεφευγόσι.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τήν μωρανθείσάν μου ψυχήν, σαρκικοίς παθήμασιν, άλας θείον υπάρχοντες, θεηγόροι Απόστολοι Κυρίου, εκκαθάρατε, πιστούς ζωογονούντες.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η καλλονή τού Ιακώβ, καλών ταίς ιδέαις με, δέομαι καταφαίδρυνον, δυσωπούσα νύν σύν τοίς Αποστόλοις, τόν τεχθέντα εκ τών σών αγνών αιμάτων.

Κανών τού Αγίου Νικολάου

Ο Ειρμός

Τρείς Παίδες εν καμίνω, τήν Τριάδα τυπώσαντες, τού πυρός τήν απειλήν κατεπάτησαν, καί υμνούντες εβόων. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Λυμαινόμενον πάλαι, τόν παράφρονα Άρειον, τού Κυρίου τόν λαόν εναπηγχόνισας, ταίς νευραίς σου τών λόγων, ως ποιμενάρχης αληθής, Πάτερ Νικόλαε.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Αγίως διανύσας, τόν πανάγιον βίον σου, σύν Αποστόλοις κατοικείς, Πάτερ Νικόλαε, αγιασμόν επιπέμπων, καί φωτισμόν τοίς ευσεβώς σε μακαρίζουσιν.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ως έτοιμόν σε ρύστην, ως θερμόν αντιλήπτορα, προσκαλούμεθα αεί Πάτερ Νικόλαε, τών παθών ημάς ρύσαι, καί αδοκήτων πειρασμών επερχομένων ημίν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εμέ τόν αμελεία, τήν ψυχήν σκοτιζόμενον, φωταγώγησον Αγνή, τόν τής καρδίας μου, προσεπανάπτουσα λύχνον, εν προθυμία αγαθή, όπως δοξάζω σε.

Ωδή η'

Ο Ειρμός

Αστέκτω πυρί ενωθέντες, οι θεοσεβεία προεστώτες Νεανίαι, τή φλογί δέ μή λωβηθέντες, θείον ύμνον έμελπον. Ευλογείτε πάντα τά έργα τόν Κύριον, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Επλήγην παθών τή ρομφαία, καί ετραυματίσθην τήν καρδίαν απονοία, τού κακίαν δημιουργούντος. Απόστολοι ένδοξοι, ιάσασθε όλον εξηπορημένον με, ψυχών καί σωμάτων, ιατροί πεφυκότες.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Εις πάσαν τήν γήν τών κηρύκων, φθόγγος εξεχύθη ο θείος, εκδιδάσκων, παραδόξως μίαν ουσίαν, μίαν φύσιν σέβεσθαι, τής Τριάδος μίαν όντως κυριότητα, μίαν Βασιλείαν, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Εμέ τόν πολλά επταικότα, καί μακροθυμίαν σου τήν θείαν δαπανώντα, τή επιμόνω πλημμελεία, επίστρεψον Δέσποτα, ο ειδώς μου Λόγε τήν πολλήν ασθένειαν, καί τήν ραθυμίαν, καί τήν κακοφροσύνην.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η θεία λαβίς η τόν θείον, άνθρακα αρρήτως δεξαμένη Θεοτόκε, τών παθών μου πεπυρωμένους, άνθρακας κατάσβεσον Παναγία, δρόσω σου τών παρακλήσεων, καί τών πανενδόξων, καί θείων Αποστόλων.

Κανών του Αγίου Νικολάου

Ο Ειρμός

Τών υπ' Αγγέλων ασιγήτως, εν υψίστους δοξαζόμενον Θεόν, οι ουρανοί τών Ουρανών, γή καί όρη καί βουνοί, καί βυθός, καί πάν γένος ανθρώπων, ύμνοις αυτόν ως Κτίσην, καί Ποιητήν ευλογείτε.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Γήν τών πραέων εκληρώσω, πράος Όσιε γενόμενος, διό σου δέομαι πιστώς, καταπράϋνον πρεσβείαις σου, τάς επεγειρομένας διηνεκώς, τού πονηρού κατ' εμού τρικυμίας.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ως ελυτρώσω στρατηλάτας, τούς αδίκως θνήσκειν μέλλοντας, ούτως ανθρώπων πονηρών, τής κακίας ημάς λύτρωσαι, καί πάσης τών δαιμόνων, επιβουλής Νικόλαε, δυσωπών τόν Σωτήρα.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Οδόν υπέδειξας ευθείαν, τοίς ανθρώποις καί σωτήριον, εν ή οδήγησον ημάς, εν τώ βίω παροδεύοντας, Νικόλαε τρισμάκαρ, όπως ομού εισέλθομεν, τής ζωής πρός τήν πόλιν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ισχύς καί ύμνησις υπάρχει, ο εκ σού τεχθείς Πανάμωμε, όν εκδυσώπει εκτενώς, παρειμένον με τοίς πάθεσι, Παρθένε ενισχύσαι, τού εκτελείν τάς σωτηρίους αυτού διατάξεις.

Ωδή θ'

Ο Ειρμός

Εν νόμω, σκιά καί γράμματι, τύπον κατίδωμεν οι πιστοί, πάν άρσεν τό τήν μήτραν διανοίγον, άγιον Θεώ, διό πρωτότοκον Λόγον, Πατρός ανάρχου Υιόν, πρωτοτοκούμενον μητρί, απειράνδρω μεγαλύνομεν.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ο λόγω τών σών στηρίξας, Μαθητών τής γής τά πέρατα, Πατρός ανάρχου Λόγε, ταίς αυτών δεήσεσι καμέ, τόν πρός τά πάθη αλόγως, κατολισθήσαντα, καί τών δαιμόνων τή πλάνη, υπαχθέντα κατοικτείρησον.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ψυχή μου παθών δουλεύουσα, ορμαίς τώ παθητώ διά σέ, προσάγαγε δεήσεις, όπως ρύσηταί σε εκ παθών, ικετευόντων προδήλως, τών ιερών Μαθητών, μιμησαμένων τά τούτου, τή σαρκί αυτών παθήματα.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Χριστού Μαθηταί ηνίκα, σύν αυτώ κρίναι καθίσητε, τούς κρίσει υπευθύνους, ακατάκριτόν μου τήν ψυχήν, τήν μολυνθείσαν ατόποις έργοις τηρήσατε, ως αγαθοί μου προστάται, ως τού κόσμου αντιλήπτορες.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Παρθένε αγνή Θεόνυμφε, καθαρόν Χριστού παλάτιον, Παρθένε Παναγία τών αγίων άγιον Θεόν, υπέρ αιτίαν καί λόγον κυοφορήσασα, σύν Αποστόλοις αγίοις, υπέρ πάντων καθικέτευε.

Κανών τού Αγίου Νικολάου

Ο Ειρμός

Εν Σιναίω τώ όρει κατείδέ σε, εν τή βάτω Μωϋσής, τήν αφλέκτως τό πύρ τής Θεότητος, συλλαβούσαν εν Γαστρί, Δανιήλ δέ σε είδε, όρος αλατόμητον, ράβδον Βλαστήσασαν Ησαϊας κέκραγε, τήν εκ ρίζης Δαυϊδ.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ως χαράκωμα θείον καί στήριγμα, καί καλήν καταφυγήν, ο περίγειος κόσμος σε κέκτηται, μεσιτείαις σου αεί, εκλυτρούμενον πάσης πειρασμών στενώσεως, Πάτερ Νικόλαε, όθεν εν αινέσει, πιστώς μακαρίζει σε.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Στενωθείς ταίς πολλαίς περιστάσεσι, πρός τό πλάτος τής θερμής, καταφεύγω παμμάκαρ πρεσβείας σου, μεταποίησον βοώ, τής ψυχής μου τόν πόνον, τά κύματα πράϋνον, τής απογνώσεως, καί ειρήνευσόν μου, τόν νούν ταραττόμενον.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Η τού Κτίστου εφέστηκεν έλευσις, κρίναι άπασαν τήν γήν, καί υπάρχων ο τάλας ανέτοιμος, όλως φρίττω εννοών, τήν πληθύν τών κακών μου, Κύριε μακρόθυμε, οίκτειρον σώσόν με, θείαις Νικολάου, ευχαίς τού οσίου σου.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φωτισμός μου σωτήριος φάνηθι, η κυήσασα τό φώς, τής ψυχής μου τά νέφη διώκουσα, τά πολλά καί χαλεπά, όπως υιός ημέρας, ευχαίς σου γενήσωμαι, πράττων τά όσια, καί υμνολογίαις, αεί μακαρίζω σε.

Απόστιχα τών Αίνων, Αποστολικά

Εις πάσαν τήν γήν εξήλθεν ο φθόγγος υμών, άγιοι, Απόστολοι, ειδώλων πλάνην ελύσατε, θεογνωσίαν κηρύξαντες, ούτος ο καλός αγών υμών, υπάρχει Μακάριοι, διό υμνούμεν, καί δοξολογούμεν, υμών τά μνημόσυνα.

Στίχ. α'. Ενεπλήσθημεν τό πρωϊ τού ελέους σου, Κύριε, καί ηγαλλιασάμεθα καί ηυφράνθημεν έν πάσαις ταίς ημέραις ημών. Ευφρανθείημεν, ανθών ημερών εταπείνωσας ημάς, ετών, ών είδομεν κακά, καί ίδε επί τούς δούλους σου καί επί τά έργα σου, καί οδήγησον τούς υιούς αυτών.

Τάς τού Χριστού παραγγελίας, αμέμπτως φυλάξαντες άγιοι Απόστολοι, δωρεάν ελάβετε, δωρεάν παρέχετε, ιατρεύοντες τά πάθη τών ψυχών καί τών σωμάτων ημών, διό έχοντες παρρησίαν, αυτόν ικετεύσατε, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Μαρτυρικόν

Στίχ. β'. Καί έστω η λαμπρότης Κυρίου τού Θεού ημών εφ' ημάς, καί τά έργα τών χειρών ημών κατεύθυνον εφ' ημάς, καί τό έργον τών χειρών ημών κατεύθυνον.

Αι δυνάμεις τών Αγίων Αγγέλων, εθαύμασαν τών Μαρτύρων τούς άθλους, ότι σώμα θνητόν περικείμενοι, βασάνων κατεφρόνησαν, μιμηταί γενόμενοι, τού Πάθους τού Σωτήρος ημών, καί πρεσβεύουσιν υπέρ τών ψυχών υμών.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Αγιόπρωτε σεμνή, εγκώμιον ούσα τών ουρανίων Ταγμάτων, Αποστόλων υμνωδία, Προφητών περιοχή, Δέσποινα πρόσδεξαι, καί ημών τάς δεήσεις.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Αθετήσαντα Χριστέ, τήν εντολήν σου, τόν προπάτορα Αδάμ, τού Παραδείσου εξώρισας, τόν δέ Ληστήν Οικτίρμον, ομολογήσαντά σε εν Σταυρώ, εν αυτώ εισώκισας κράζοντα. Μνήσθητί μου Σωτήρ, εν τή Βασιλεία σου.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Οι καλάμω τού Σταυρού, εκ τού βυθού, τής αγνωσίας τούς λαούς, αναγαγόντες Απόστολοι, τήν τών Ελλήνων πλάνην, απεμειώσατε από τής γής, απλανείς σωτήρες γενόμενοι, τών πιστών αληθώς, όθεν μακαρίζεσθε.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Ως ακτίνες μυστικαί, καί λαμπηδόνες, τού Ηλίου ευκλεείς, γεγενημένοι Απόστολοι, τής δυσσεβείας σκότος, απεμειώσατε, καί πρός φώς, τής θεογνωσίας ωδηγήσατε, άπαντας τούς λαούς, όθεν υμάς σέβομεν.

Μαρτυρικόν

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Τών βασάνων τήν πυράν, καθυπομείναντες, εξ ύψους Αθληταί, χάριτος δρόσον εδέξασθε, καί τών βροτών τά πάθη, ως τού Χριστού θεράποντες αεί, ευσθενώς σοφοί θεραπεύετε, όθεν πίστει υμάς, Άγιοι γεραίρομεν.

Δόξα...

Τής Τριάδος ιεροί, κήρυκες, Πέτρε, Παύλε, Μάρκε, καί Λουκά, Ματθαίε, Σίμων, Ιάκωβε, Ανδρέα, Ιωάννη, Βαρθολομαίε, Φίλιππε, Θωμά, εκτενώς αυτήν ικετεύσατε, λυτρωθήναι ημάς, πάσης περιστάσεως.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Αποστόλων καλλονή, καί τών αγίων Αθλοφορων χαρμονή, θεοχαρίτωτε Δέσποινα, υπέρ ημών δυσώπει, τόν τού παντός Σωτήρα καί Θεόν, εγκλημάτων όπως λάβωμεν άφεσιν, καί τής θείας ζωής, πάντες επιτύχωμεν.

Ήχος γ'

Μεγάλη τών Μαρτύρων σου

Στίχ. α'. Εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Η κτίσις καθηγίασται μόνε Μακρόθυμε, τιμίω Αίματί σου, καί ύδατι αγίω, ποταμοί δέ εξηράνθησαν πολυθεϊας, καί ο Αδάμ σέσωσται, τής καταπτώσεως, τή Σταυρώσει σου Λόγε.

Στίχ. β'. Ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Ο πάσης ών τιμής επέκεινα Φιλάνθρωπε, υπέρ ημών υβρίσθης, καί όξος εποτίσθης, καί υπέμεινας Σταυρόν εθελουσίως, όπως φθοράς άπαντας, τώ θανάτω σου, Ευεργέτα λυτρώσης.

Στίχ. γ'. Από φυλακής πρωϊας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωϊας ελπισάτω Ισραήλ επί τόν Κύριον.

Εν ξύλω ανηρτήθης θέλων Υπεράγαθε, καί τώ Πατρί θυσία, υπέρ ημών ανήχθης, καί κατέπαυσας θυσίας τών ειδώλων, καί τό κράτος έλυσας, τού κακογνώμονος, Βασιλεύ τών αιώνων.

Έτερα Προσόμοια τής Θεοτόκου

Σταυροφανώς Μωϋσής

Στίχ. δ'. Ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος, καί πολλή παρ' αυτώ, λύτρωσις. καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραήλ έκ πασών τών ανομιών αυτού.

Η τού φωτός τού αδύτου νεφέλη, θεοχαρίτωτε Κόρη, ευλογημένη Μαρία, λάμψον μοι φώς μετανοίας, τώ σκότει τής αμαρτίας αφρόνως συνεχομένω, καί ρύσαι ταίς δεήσεσι ταίς σαίς, πυρός γεέννης καί σκότους αφεγγούς, καί ημέρας δείξον τής ανεσπέρου, κοινωνόν, προσφυγόντα με τή σκέπη σου Πανάχραντε.

Στίχ. ε'. Αινείτε τόν Κύριον πάντα τά έθνη, επαινέσατε αυτόν, πάντες οι λαοί.

Τόν θελητήν τού ελέους τεκούσα, παντελεήμον Παρθένε, αυτόν αεί εκδυσώπει, τήν ταπεινήν ελεήσαι ψυχήν μου, τήν εις βυθόν απωλείας κατολισθήσασαν, όντως επηρείαις τού εχθρού, μήν ούν βδελύξη τήν δέησίν μου νύν, μηδέ αποστρέψης από τού δούλου σου, τούς αμέτρους Κόρη οικτιρμούς σου, δι' οίκτον αμέτρητον.

Στίχ. ς'. Ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού Κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Ο εν Εδέμ τόν Αδάμ απατήσας, ίνα Θεού παρακούση, ούτος καμέ δελεάσας, εκ τής οδού τής ευθείας εκκλίνας, εις ανοδίας έρριψε βόθρον, πολλών αμαρτιών, καί κομπάζει ο δεινός, καταπτωθέντα ιδών με παντελώς, πρεσβειών σου ξίφει, τούτον ούν πάταξον Παρθένε, καί ρύσαι τών αυτού με, παγίδων ως εύσπλαγχνος.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Μεγάλη τού Σταυρού σου Κύριε

Ορώσα τόν εκ σού τεχθέντα Παναμώμητε, κρεμάμενον εν ξύλω, ηλάλαζες βοώσα. Ποθεινότατόν μου Τέκνον, πού σου έδυ τό κάλλος τό φωσφόρον, τού καλλωπίσαντος, τών ανθρώπων τό γένος;

Απόστιχα Σταυρώσιμα

Ήχος γ'

Τόν Σταυρόν σου προσκυνώ, Χριστέ τόν τίμιον, τόν φύλακα τού κόσμου, τήν σωτηρίαν ημών τών αμαρτωλών, τό μέγα ιλαστήριον, τού βασιλέως τό νίκος, τό καύχημα πάσης τής οικουμένης.

Στίχ. Α'. Πρός σέ ήρα τούς οφθαλμούς μου, τόν κατοικούντα εν τώ ουρανώ. Ιδού, ως οφθαλμοί δούλων εις χείρας τών κυρίων αυτών, ως οφθαλμοί παιδίσκης εις χείρας τής κυρίας αυτής, ούτως οι οφθαλμοί ημών πρός Κύριον τόν Θεόν ημών, έως ού οικτιρήσαι ημάς.

Ξύλον παρακοής τώ κόσμω θάνατον εβλάστησε, τό δέ ξύλον τού Σταυρού, ζωήν καί αφθαρσίαν, διό σε προσκυνούμεν, τόν σταυρωθέντα Κύριον, σημειωθήτω εφ' ημάς τό φώς τού προσώπου σου.

Μαρτυρικόν

Στίχ. Β'. Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, ότι επί πολύ επλήσθημεν εξουδενώσεως, επί πλείον επλ ήσθη η ψυχή ημών, τό όνειδος τοίς ευθηνούσι, καί η εξουδένωσις τοίς υπερηφάνοις.

Μεγάλη τού Σταυρού σου Κύριε η δύναμις, επάγη γάρ εν τόπω, καί ενεργεί εν κόσμω, καί ανέδειξεν εξ αλιέων Αποστόλους, καί εξ εθνών Μάρτυρας, ίνα πρεσβεύωσιν υπέρ τών ψυχών ημών.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Ο κόσμος ηλεήθη Λόγε τή Σταυρώσει σου, η κτίσις εφωτίσθη, τά έθνη σωτηρίαν εύρον Δέσποτα, η Πάναγνος εβόα, εγώ δέ νύν τέτρωμαι, καθορώσά σου τό εκούσιον πάθος.

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Ήχος γ'

Σταυρός επάγη επί γής, καί ήψατο τών ουρανών, ουχ ως τού ξύλου φθάσαντος τό ύψος, αλλά σού τού εν αυτώ πληρούντος τά σύμπαντα, Κύριε δόξα σοι.

Εν κυπαρίσσω καί πεύκη καί κέδρω, υψώθης ο Αμνός τού Θεού, ίνα σώσης τούς εν πίστει προσκυνούντας, τήν εκούσιόν σου σταύρωσιν, Χριστέ ο Θεός, δόξα σοι.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Τήν ωραιότητα

Χαράν η σύμπασα, κτίσις ορώσά σε, χαίρει μακρόθυμε, Σταυρώ υψούμενον, η πανακήρατος Αγνή, εβόα καί πανάμωμος, λύτρωσιν γάρ εύρατο, διά σού τέκνον φίλτατον, ξύλω γάρ ιάτρευσας, τήν τού ξύλου κατάκρισιν, εγώ δέ νύν τα σπλάγχνα δονούμαι, μή φέρουσα οράν σε θανατούμενον.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα όμοια

Τήν ωραιότητα

Τό αναρίθμητον, τής εξουσίας σου, καί τό εκούσιον, τό τής σταυρώσεως, αι τών Αγγέλων στρατιαί, εξίσταντο καθορώσαι, πώς ο αθεώρητος, εν σαρκί εμαστίζετο, θέλων εκλυτρώσασθαι, τής φθοράς τό ανθρώπινον; διό ως ζωοδότη βοώμέν σοι. Δόξα Χριστέ τή ευσπλαγχνία σου.

Σταυρόν καί θάνατον, παθείν ελόμενος, μέσον τής κτίσεως, ταύτα υπέμεινας, ότε ηυδόκησας Σωτήρ, τό σώμά σου προσηλώσαι, τότε καί ο ήλιος, τάς ακτίνας απέκρυψε, τότε καί Ληστής ιδών, εν Σταυρώ σε ανύμνησε, βοών σοι ευλαβώς, Μνήσθητί μου, καί έλαβε πιστεύσας τόν Παράδεισον.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Η απειρόζυγος, καί θεία δάμαλις, κατανοήσασα, μόσχον τόν ίδιον, εθελουσίως εν Σταυρώ, τό πάθος υπομένοντα, οίμοι τέκνον! έλεγε, τί τό ξένον μυστήριον; πώς ο ών αθάνατος, κατεδέξω τόν θάνατον, υμνώ σου τό, μακρόθυμον Λόγε, δοξάζω τό αμέτρητον έλεος.

Μετά τήν γ' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Ο ραπισθείς υπέρ γένους ανθρώπων, καί μή οργισθείς, ελευθέρωσον εκ φθοράς, τήν ζωήν ημών Κύριε, καί σώσον ημάς.

Μαρτυρικόν

Τό εύψυχον τής καρτερίας υμών, ενίκησε τά μηχανήματα τού αρχεκάκου εχθρού, Αθλοφόροι πανεύφημοι, διά τούτο τής αιωνίου κατηξιώθητε μακαριότητος, αλλά πρεσβεύσατε τώ Κυρίω τού φιλοχρίστου λαού σώσαι τό ποίμνιον, Μάρτυρες υπάρχοντες τής αληθείας.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Τήν ωραιότητα

Τά επουράνια, ιδόντα έφριξαν, καί τά επίγεια, φόβω ετρόμαξαν, ότε υψώθης εν Σταυρώ, εκών ο αναμάρτητος, ήλιος εσκότασε, καί σελήνη ημαύρωται, τότε καί η Μήτηρ σου, θρηνωδούσα εφθέγγετο. Υιέ μου, τί τό όραμα τούτο; πώς υπέρ πάντων μόνος πέπονθας;

Κανών Σταυρώσιμος, ού η Ακροστιχίς,

Καύχημα πιστών Σταυρός εστι καί κλέος. Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος γ'

Ο Ειρμός

Χέρσον αβυσσοτόκον, πέδον ήλιος, επεπόλευσέ ποτε, ωσεί τείχος γάρ επάγη, εκατέρωθεν ύδωρ, λαώ πεζοποντοπορούντι, καί θεαρέστως μέλποντι Άσωμεν τώ Κυρίω, ενδόξως γάρ δεδόξασται.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Κύματα θαλάσσης, τή ράβδω έπηξας, καί διήγαγες λαόν, προμηνύων τόν Σταυρόν σου, δι' ού έτεμες ύδωρ τής πλάνης, καί πρός γήν Οικτίρμον, θεογνωσίας έσωσας, άπαντας τούς εν πίστει, υμνούντάς σου τήν δύναμιν.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Άβυσσον ο ποιήσας, τή προστάξει σου, υπερώα δυνατέ, ο στεγάζων εφ' υδάτων, ο τήν γαίαν κρεμάσας, κρεμάσαι επί ξύλου, καί σαλεύεις, πάσαν τήν κτίσιν νεύματι, πάντων δέ τάς καρδίας, στηρίζεις εν φόβω σου.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Υιοί κατά μέθεξιν, θείοι Μάρτυρες, χρηματίζετε Θεού, καί οικήτορες τής άνω Σιών, καί κληρονόμοι, εν ή καί στεφανηφορούντες, περιφανώς κραυγάζετε. Άσωμεν τώ Κυρίω, ενδόξως γάρ δεδόξασται.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Χείρας εκτμηθέντες, καί πόδας Μάρτυρες, καί ξεόμενοι δεινώς, καί πυρί προσομιλούντες, ουκ ηρνήσασθε όλως, Χριστόν τόν Θεόν όντα τών όλων, αλλά θερμώς εκράζετε Άσωμεν τώ Κυρίω, ενδόξως γάρ δεδόξασται.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η περικαλλής καί Παρθένος Δέσποινα, όν εκύησεν Υιόν, θεωρήσασα εν ξύλω υψωθέντα βουλήσει, ηλάλαζε βοώσα εν οδύνη, Θεέ τών όλων εύσπλαγχνε, Κύριος ών τής δόξης, πώς ταύτα πάσχεις Δέσποτα;

Κανών τής Υπεραγίας Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Άσωμεν τώ Κυρίω, τώ ποιήσαν τι θαυμαστά τέρατα, εν ερυθρά θαλάσση, πόντω γάρ εκάλυψε τούς υπεναντίους, καί έσωσε τόν Ισραήλ, αυτώ μόνω άσωμεν, ότι δεδόξασται.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η νοερά νεφέλη, τής ουρανίου αίγλης, ακτίνα ανατείλασα αρρήτως, θείας επιγνώσεως φώς, καί μετανοίας, κατέλαμψε πάσιν ημίν η μόνη Θεοτόκος, καί σωτηρία ημών.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Καταφυγήν ταχείαν, καί οχύρωμα, τείχος, καί προπύργιον, καί ασφαλή λιμένα, σέ τήν Θεομήτορα πάντες κεκτημένοι, οι εν πελάγει τών δυσχερών καί θλίψεων σαλεύοντες, κινδύνων λυτρούμεθα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Χαίρε αρρήτου, δόξης οικητήριον. Χαίρε ενδιαίτημα, τού νοητού Ηλίου. Χαίρε τό κειμήλιον, τό τής παρθενίας. Χαίρε τό θείον όχημα, τού Λόγου τής θεότητος. Χαίρε τροφέ τής πάντων ζωής.

Ωδή γ'

Ο Ειρμός

Τό στερέωμα, τών επί σοί πεποιθότων, στερέωσον Κύριε τήν Εκκλησίαν, ήν εκτήσω, τώ τιμίω σου αίματι.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Μίαν σύνθετον, φέρων υπόστασιν Λόγε, υπέμεινας σταύρωσιν ατιμοτάτην, τοίς τιμώσί σε, τιμής ούσαν πρόξενον.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Απελύθησαν, οι γηγενείς τής κατάρας, κατάρα σου Δέσποτα γεγενημένου, καί Σταυρώ, τήν ευλογίαν πηγάσαντος.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Παρεπίδημοι, πάσης τής γής γεγονότες, ουράνιοι ώφθητε όντως πολίται, καί Χριστού, συγκληρονόμοι πανεύφημοι.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ισχυρότατον, όπλον Σταυρόν κεκτημένοι, οι Άγιοι άπασαν τήν δυναστείαν, τού αλάστορος, εχθρού ετροπώσαντο.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Συντετήρηται, καί μετά τόκον παρθένος, η Θεόν αγνή τέξασα σεσαρκωμένον, τόν Σταυρώ, προσηλωθέντα βουλήματι.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Εστερεώθη η καρδία μου εν Κυρίω, υψώθη κέρας μου εν Θεώ μου, ότι ουκ έστιν Άγιος, πλήν σου Κύριε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η ακηλίδωτος Αμνάς καί Παρθένος, τόν αμνόν τόν αίροντα πάσαν νόσον, Θεοτόκε κυήσασα, σώζε τήν ποίμνην σου.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σύ τόν ουράνιον καρποφορήσασα βότρυν, καί κρατήρα πλήσασα τής μετανοίας, αμαρτωλοίς τήν συγχώρησιν εγεώργησας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Οι εν πελάγει θαλαττεύοντες αμαρτίας, καί πταισμάτων άλμη καταποθέντες, τώ γλυκασμώ σής πρεσβείας, συγκαταφεύγομεν.

Ωδή δ'

Ο Ειρμός

Εκάλυψεν ουρανούς, η αρετή σου, Χριστέ, τής κιβωτού γάρ προελθών, τού αγιάσματός σου, τής αφθόρου Μητρός, εν τώ Ναώ τής δόξης σου, ώφθης ως βρέφος αγκαλοφορούμενος, καί επληρώθη τά πάντα τής σής αινέσεως.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Τήν έκπτωσιν τού Αδάμ, νέος Αδάμ γεγονώς, μόνος ανέστησας Χριστέ, επί Σταυρού τάς χείρας προσηλούμενος, καλάμω τε τυπτόμενος θέλων, καί όξους καί χολής γευόμενος, υπερυψούμεν τό ύψος τής μεγίστης ευσπλαγχνίας σου.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ως πρόβατον εις σφαγήν σε, ο Προφήτης ορά, καί ως αμνόν σε, Λόγε Θεού ερίζοντα ουδόλως, ουδέ κράζοντα, καί γάρ εθελουσίως, ηνέσχου σταυρούσθαι, τούς θελήσει πταίσαντας, όπως λυτρώσης τούτους ως πολυεύσπλαγχνος.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νεώσαντες τήν ψυχήν, αρότρω πίστεως, σπόρον οι Μάρτυρες Χριστού, υπομονή βασάνων κατεβάλοντο, καί στάχυν μαρτυρίου, πολύχουν εδρέψαντο, πιστών συστήματα, τόν διατρέφοντα, όθεν αεί δοξάζονται.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Στενούμενοι συνοχή, τών ανυποίστων δεινών, τή προσδοκία τών τερπνών, πρός πλατυσμόν τής άνω, Βασιλείας Χριστού οι Μάρτυρες κατήντησαν, όθεν πλατύνουσιν, ημών τά στόματα, τού τά αυτών ανενδότως υμνείν παλαίσματα.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τόν άνθρακα ως λαβίς, τόν θείον δέδεξαι, ου καταφλέγοντα όλως, δροσίζοντα δέ μάλλον, Μητροπάρθενε τήν άφθορον καί θείαν νηδύν σου, όν βλέπουσα σαρκί υψούμενον, εθελουσίως εν ξύλω, ύμνοις εδόςαζες.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Εισακήκοα τήν ακοήν

Πολυέλεον, τήν εις εμέ δείξον ευσπλαγχνίαν σου, τού γάρ πάντων Ελεήμονος, εχρημάτισας Μήτηρ.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φωταγώγησον, τόν εν νυκτί με, τής αμαρτίας Αειπάρθενε πλανώμενον, ως φωστήρα τεκούσα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Υπέρ δούλων σου, τόν τών απάντων, Δεσπότην δυσωπούσα, εξιλέωσαι, προστασία τού κόσμου.

Ωδή ε'

Ο Ειρμός

Ως είδεν Ησαϊας συμβολικώς, εν θρόνω επηρμένω Θεόν, υπ' Αγγέλων δόξης δορυφορούμενον, ώ τάλας, εβόα εγώ! πρό γάρ είδον σωματούμενον Θεόν, φωτός ανεσπέρου, καί ειρήνης δεσπόζοντα.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ανέπαυσάς με Λόγε τόν κεκμηκότα, κόπω παραπτώσεων, αναπεπαυμένος εν ξύλω Δέσποτα, καί ήρας όνειδός μου, οίς υπέστης Ιησού ονειδισμοίς. Υμνώ σου τό κράτος, καί τά θεία παθήματα.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Υφήψας ώσπερ λύχνον εν τώ Σταυρώ, τήν σάρκα καί εζήτησας, τήν απολλυμένην δραχμήν φιλάνθρωπε, καί πάσας καλείς τάς φίλας σου δυνάμεις, εν τή ταύτης ευρέσει, υμνήσαι τό κράτος, Χριστέ τής δυναστείας σου.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ρηγνύμενος ο πλάνος τών απλανών, πρός πόδας Αθλοφόρων Χριστού, νεκρός καθοράται καί ανενέργητος, αυτοί δέ τοίς απλανέσι, συναρίθμιοι υπάρχουσιν, Αγγέλοις νύν, τής αρρήτου χαράς αποπληρούμενοι.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι Άγιοι τώ κρύει τών χαλεπών, βασάνων καί τών θλίψεων, καί τών αλγηδόνων σφοδρώς πηγνύμενοι, πρός θάλψιν μετήλθον θείαν, ουρανίου Βασιλείας αληθώς, καί θερμοί προστάται, τών πιστών αεί δείκνυνται.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σταυρούμενον εν ξύλω, καί τήν πλευράν, τή λόγχη ορυττόμενον, τόν εκ πλευράς πάλαι δημιουργήσαντα, τήν Εύαν, αγνή Παρθένε, θεωρούσα ανεβόας μητρικώς. Πώς θνησκεις Υιέ μου, η ζωή η αθάνατος;

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Τήν σήν ειρήνην

Η τού Υψίστου δύναμις επισκιάσασα, τήν σήν γαστέρα αγνή, χωρίον έδειξε Θεού τού αχωρήτου, καί μητέρα σε ζωής, καί σωτηρίαν πάντων ημών.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Πηγήν σε θείαν κτώμενον, τής σωτηρίας μου, μη καταιγίς πονηρά καταποντίσαι με, μηδέ καταπιέτω αμαρτίας με βυθός, υπεραγία Δέσποινα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τής παρθενίας άρουρα, η αγεώργητος γή, ανεδείχθης τώ κόσμω Αειπάρθενε, εξ ής αρρήτω λόγω εγεννήθη γεωργός, ο πλαστουργός πάντων ημών.

Ωδή ς'

Ο Ειρμός

Εβόησέ σοι, ιδών ο πρέσβυς, τοίς οφθαλμοίς τό σωτήριον, ο λαοίς επέστη, εκ Θεού, Χριστέ σύ Θεός μου.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Εκών ετύθης, ώσπερ αρνίον, τόν βρώσει ξύλου τεθνήξαντα, εκουσίως πάλαι, πρός ζωήν, Χριστέ επανάγων.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Σταυρώ υψώθης, καί κατεπτώθη, δαιμόνων πλάνη, υψώθη δέ, τών πιστών τά πλήθη, ανυμνούντά σε ζωοδότα.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τή πορφυρίδι, τή εξ αιμάτων, πεποικιλμένοι οι Μάρτυρες, Βασιλεί τών όλων, νύν παρίστανται στεφηφόροι.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ιάσεις πάσι, τοίς ασθενούσιν, αναπηγάζει τά λείψανα, τών σεπτών Μαρτύρων, καί παθών εσμόν κατακλύζει.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νοείν ου σθένει, τό υπέρ φύσιν, τού τοκετού σου Πανύμνητε, νούς ανθρώπων Κόρη, υπέρ νούν δέ σύ αποτίκτεις.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Εβόησα εν στεναγμοίς

Τά έργα μου καταδίκης μοι δίκη, γεγόνασι Δέσποτα, αλλά σύ τώ ξύλω τώ τού Σταυρού προσηλωθείς, δικαιώσεως προεξένησας πλούτον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Καθαίρεται τή πρεσβεία σου πάσα, τής αμαρτίας η αχλύς, τό γάρ φώς εκλάμψαν εκ σού τό άχρονον Χριστός, διεσκέδασε τών πταισμάτων τόν ζόφον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σοί τήν εμήν ανεθέμην ελπίδα, καί αναμένω Αγαθή, τήν εκ σού πρός τόν εκ σού ιλαστήριον χάριν, δι' ής με οίκτειρον, Παναγία Παρθένε.

Ωδή ζ'

Ο Ειρμός

Σέ τόν εν πυρί δροσίσαντα, Παίδας θεολογήσαντας, καί Παρθένω ακηράτω ενοικήσαντα, Θεόν Λόγον υμνούμεν, ευσεβώς μελωδούντες. Ευλογητός ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Κέδρω ανυψώθης, πεύκη τε, καί κυπαρίσσω Δέσποτα, τής Τριάδος είς υπάρχων, καί ανύψωσας, τούς εις βάθη μυρίων, ηδονών συμπτωθέντας. Ευλογητός ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Αίματι τιμίω Κύριε, τήν κτίσιν ανεκάθηρας, εξ αιμάτων φερομένων αισχροίς δαίμοσι, καί έπαυσας θυσίας, εναγείς Θεού Λόγε, τυθείς ως άκακος αμνός. Δόξα τώ κράτει σου.

Μαρτυρικόν

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ίσταντο τυράννων εμπροσθεν, ως στύλοι απερίτρεπτοι, περιτρέποντες τήν πλάνην καί στηρίζοντες, τών πιστών τάς καρδίας, οι αθληταί μελωδούντες. Ευλογητός ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Κύησιν Αγνή ασύγκριτον, καί τόκον ανερμήνευτον, μόνη έσχες τόν Δεσπότην σωματώσασα, τόν σαρκί σταυρωθέντα, όν υμνούντες βοώμεν. Ευλογητός ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Τρείς Παίδες εν καμίνω

Εκ σού Παρθενομήτορ, ο υπέρφωτος Ήλιος, ανατείλας, καί φωτίσας τάς καρδίας ημών, αναμέλπειν διδάσκει. Ευλογητός ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φαιδρύνεται η κτίσις, τή ασπόρω συλλήψει σου, καί μεγαλύνει σου τόν τόκον, καί δοξάζει αυτόν, ευσεβώς μελωδούσα. Ευλογητός ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο κτίστης τών απάντων, καί υπέρθεος Κύριος, προσλαβών τό καθ' ημάς εκ σού Πανύμνητε, καί Θεώσας πρός ύψος, συνεδριάζει τώ Πατρί, καί θείω Πνεύματι.

Ωδή η'

Ο Ειρμός

Αστέκτω πυρί ενωθέντες, οι θεοσεβεία προεστώτες Νεανίαι, τή φλογί δέ μή λωβηθέντες, θείον ύμνον έμελπον. Ευλογείτε πάντα τά έργα τόν Κύριον, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Λαός απειθής καί αγνώμων, γνώμη ευπειθεί σε βουληθέντα, σταυρωθήναι καταδικάζει τεθνάναι, όπως τούς θελήματι, νεκρωθέντας Λόγε ζωώσης, υμνούντάς σε, καί δοξολογούντας εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Εκτείνας Σταυρώ τάς παλάμας, ξύλω ακρατώς τάς εκταθείσας, πρός τό ξύλον τής βρώσεως, τού πρωτοπλάστου ιώμενος Δέσποτα, καί ορών σε, φόβω ακτίνας συνέστειλεν ήλιος, καί πάσα η κτίσις εσαλεύθη.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Όμβροις ιερών παλαισμάτων, ρείθρα ασεβείας, προχοάς τε αθεϊας, εξήραναν οι Αθλοφόροι, καί πηγήν ανέβλυσαν ιαμάτων, ρύπον παθημάτων πλύνουσαν, καί πιστών καρδίας, αρδεύουσαν πλουσίως.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σύμμορφοι σεπτών παθημάτων, θείων πληρωταί παραγγελμάτων, Αθλοφόροι, τών ασωμάτων συμπολίται, πολιτογραφείσθαι νύν, εν τή άνω πόλει, Θεόν δυσωπήσατε, τούς υμάς τιμώντας, εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Στάμνον σε, χρυσήν καί λυχνίαν, τράπεζαν καί ράβδον, θείον όρος καί νεφέλην, παλάτιον τού Βασιλέως, καί θρόνον πυρίμορφον Θεοτόκε, πάντες πιστοί ονομάζομεν, τήν καί μετά τόκον, Παρθένον φυλαχθείσαν.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Τόν εν φλογί τοίς Παισί τών Εβραίων, συγκαταβάντα θεϊκή διαδικασία, καί οφθέντα Κύριον, Ιερείς ευλογείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εν τώ Σταυρώ τήν ημών σωτηρίαν, κατεργασάμενος ο Υιός σου Παρθένε, κραυγάζειν προτρέπεται, Ιερείς ευλογείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Καταπιείν ο εχθρός με πειράται, ταίς αμαρτίαις, αλλά σύ Θεοτόκε, εξελού καί ρύσαί με, τής αυτού τυραννίδος, όπως σε δοξάζω, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Δεινή με νύξ συγκαλύπτει πταισμάτων, Παρθένε άχραντε, ου γάρ έχω λαμπάδα, τήν ψυχήν μου φωτίζουσαν, ευποιϊας ελαίω, διό καί τής άνω απερρίφην παστάδος.

Ωδή θ'

Ο Ειρμός

Εν νόμω, σκιά καί γράμματι, τύπον κατίδωμεν οι πιστοί, πάν άρσεν τό τήν μήτραν διανοίγον, άγιον Θεώ, διό πρωτότοκον Λόγον, Πατρός ανάρχου Υιόν, πρωτοτοκούμενον μητρί, απειράνδρω, μεγαλύνομεν.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ικρίω παγείς, ο πήξας Ιησού, επ' ουδενός πάσαν γήν, ιλύϊ με παγέντα, αμαρτίας γνώμη πονηρά, ως αγαθός καί οικτίρμων, Χριστέ ανείλκυσας, καί δι' ατίμου θανάτου, πολυέλεε ετίμησας.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ωράθης Θεός αόρατος φύσει, σαρκί υψούμενος, εχθρών τών αοράτων, όπως ρύση κόσμον ορατόν, καί ουρανίους τούς κάτω, αποτελέσης Χριστέ. Δοξολογούμεν τό κράτος,

τής μεγίστης εξουσίας σου.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Στρατός ιερών Αγίων, αγία παρεμβολή εκλεκτή, παράδεισος εν μέσω ζωής, ξύλον έχων τόν Χριστόν, Θεοτερπής Εκκλησία, σύλλογος τίμιος, πανευκλεείς, Αθλοφόροι, τού Σωτήρος ανεδείχθητε.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ημών τών εν γή υμών μεμνημένων, μέμνησθε Άγιοι, τώ θρόνω τού Δεσπότου, παρεστώτες νύν περιφανώς, και ταίς εκείθεν πλουσίαις, μαρμαρυγαίς, ιερώς καταλαμπόμενοι, όπως, οφλημάτων λύσιν εύρωμεν.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φωστήρες τήν σήν ορώντες, Υιέ μου σταύρωσιν έδυσαν, καί πώς Εβραίων δήμος, ου κατέδυσεν ο απειθής, παραδούς σε θανάτω, τόν Αρχηγόν τής ζωής; η Θεοτόκος εβόα, ήν απαύστως μεγαλύνομεν.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Σέ τήν ακατάφλεκτον Βάτον, καί αγίαν Παρθένον, τήν Μητέρα τού Φωτός, καί Θεοτόκον, τήν ελπίδα πάντων ημών μεγαλύνομεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Χείρας εκουσίως απλώσας, εν τώ θείω Σταυρώ σου, τήν εκταθείσαν εν Εδέμ τή παραβάσει, εν ξύλω χείρα ιάσω τού Προπάτορος.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Όλην ταίς δειναίς αμαρτίαις, τήν ψυχήν μου τρωθείσαν, καί ανίατον άλγος νενοσηκυίαν, τή μοτώσει τής πρεσβείας σου, ταύτην ίασαι.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Χαίρε ο τής δόξης Κυρίου, θείος έμψυχος οίκος, Χαίρε όπλον νοητόν, τής μετανοίας. Χαίρε πύλη, δι' Ής αμαρτωλοί σωζόμεθα.

Απόστιχα τών Αίνων Σταυρώσιμα

Σταυροφανώς Μωϋσής έν τώ όρει, χείρας εκτείνας πρός ύψος, τόν Αμαλήκ ετροπούτο, σύ δέ Σωτήρ τάς παλάμας απλώσας, εν τώ Σταυρώ τώ τιμίω, ενηγκαλίσω με σώσας, τής δουλείας τού εχθρού, καί έδωκάς μοι σημείωσιν ζωής, από τόξου φυγείν τών εναντίων μου, διά τούτο Λόγε, προσκυνώ, τόν Σταυρόν σου τόν τίμιον.

Στίχ. α'. Ενεπλήσθημεν τό πρωϊ τού ελέους σου, Κύριε, καί ηγαλλιασάμεθα καί ηυφράνθημεν έν πάσαις ταίς ημέραις ημών. Ευφρανθείημεν, ανθών ημερών εταπείνωσας ημάς, ετών, ών είδομεν κακά, καί ίδε επί τούς δούλους σου καί επί τά έργα σου, καί οδήγησον τούς υιούς αυτών.

Φθόνω τρυφής εκβέβλημαι, πτώμα πεσόν χαλεπόν, αλλ' ου παρείδες Δέσποτα, αναλαβών δι' εμέ τό κατ' εμέ, σταυρούσαι καί σώζεις με, εις δόξαν εισάγεις με. Λυτρωτά μου δόξα σοι.

Μαρτυρικόν

Στίχ. β'. Καί έστω η λαμπρότης Κυρίου τού Θεού ημών εφ' ημάς, καί τά έργα τών χειρών ημών κατεύθυνον εφ' ημάς, καί τό έργον τών χειρών ημών κατεύθυνον.

Τών αγίων Αθλοφόρων τήν μνήμην, δεύτε λαοί άπαντες τιμήσωμεν, ότι θέατρον γενόμενοι, Αγγέλοις καί ανθρώποις, τόν τής νίκης στέφανον παρά Χριστού εκομίσαντο, καί πρεσβεύουσιν, υπέρ τών ψυχών ημών.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Μεγάλη τού Σταυρού σου

Δακρύων προχοάς κενούσα η Πανάμωμος, εστέναζεν, εθρήνει, βοώσα εκ βαθέων ψυχής. Φώς γλυκύτατον, πώς έδυς Ιησού μου; ο κτίσας λόγω πάντα, πώς νεκρός άφωνος εν Σταυρώ νύν οράσαι;

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Αθετήσαντα Χριστέ, τήν εντολήν σου, τόν προπάτορα Αδάμ, τού Παραδείσου εξώρισας, τόν δέ Ληστήν Οικτίρμον, ομολογήσαντά σε εν Σταυρώ, εν αυτώ εισώκισας κράζοντα. Μνήσθητί μου Σωτήρ, εν τή Βασιλεία σου.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Καθορών σε εν σταυρώ, ήλιος Κύριε, εσκότασε τό φώς, πέτραι εσχίσθησαν Δέσποτα, γή εσαλεύθη πάσα, τό καταπέτασμα δέ τού ναού, διερράγη μέσον, αδίκως πάσχοντα, βλέψαντά σε Σωτήρ, τόν ακατανόητον.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Υπέρ πάντων Ιησού, ήχθης εις θάνατον, τών ζώντων η ζωή, όπως τοίς θείοις σου πάθεσι, τούς τή τού ξύλου βρώσει, θανατωθέντας σώσης ως Θεός, καί Παραδείσου δείξης οικήτορας, όθεν πίστει τά σά, Πάθη μεγαλύνομεν.

Μαρτυρικόν

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Τού παθόντος δι' ημάς, καί τά ονείδη αφελόντος τών βροτών, πάθη μιμούμενοι Μάρτυρες, διά πολλών βασάνων, κατεπαλαίσατε τόν δυσμενή, καί τής άνω δόξης ετύχετε, όθεν θεοπρεπώς, Άγιοι δοξάζεσθε.

Δόξα...

Τόν Πατέρα καί Υιόν, καί Πνεύμα Άγιον, υμνήσωμεν πιστοί, εν ασυγχύτω θεότητι, μίαν αρχήν καί δόξαν, θεοπρεπώς προσκυνούντες καί σεπτώς, ορθοδόξω πίστει καί κράζοντες. Μνήσθητι καί ημών, εν τή Βασιλεία σου.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Πάθη φέροντα σαρκί, εθελουσίως καθορώσα εν Σταυρώ, τόν σόν Υιόν Παναμώμητε, διεδονήθης όλη, καί θρηνωδούσα έκραζες Αγνή. Οίμοι τέκνον εμόν! πώς τέθνηκας, τούς θανόντας Σωτήρ, ζωώσαι βουλόμενος;

Ήχος γ

Μεγάλη τού Σταυρού σου

Στίχ. α'. Εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Ναόν με τού σεπτού σου Πνεύματος απέργασαι, καθάρας τάς κηλίδας, Χριστέ μου τών πταισμάτων, καταγώγιον δαιμόνων χρηματίζοντα νύν, ούς εξ εμού έκβαλε, ως τούς μολύνοντας, πάλαι τό ιερόν σου.

Στίχ. β'. Ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Ο θέλων πάντας σώσαι Κύριε, ως εύσπλαγχνος, αμαρτωλούς, δικαίους, καί μή τινα ολέσθαι, αυτός ποίησον ένα καμέ τών σωζομένων, τόν αμελώς ζήσαντα, καί τά σά προστάγματα, παραβλέψαντα Λόγε.

Στίχ. γ'. Από φυλακής πρωϊας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωϊας ελπισάτω Ισραήλ επί τόν Κύριον.

Υπνώσας εν τώ τάφω Χριστέ, ως άνθρωπος, δυνάμει αηττήτω, ανέστης συνεγείρας, τούς εν τοίς μνημείοις κατοικούντας απ' αιώνος, διό τούς κοιμηθέντας, πίστει ανάπαυσον, εν σκηναίς αιωνίοις.

Έτερα τής Θεοτόκου όμοια

Στίχ. δ'. Ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος, καί πολλή παρ' αυτώ, λύτρωσις. καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραήλ έκ πασών τών ανομιών αυτού.

Ταίς αύραις τού εχθρού ως κάλαμος ριπίζομαι, διηνεκώς Παρθένε, αλλ' οίκτειρον τόν δούλόν σου, καί ταίς τούτου καταιγίσι μή εις τέλος, εάσης με κλονείσθαι, αλλά στερέωσον, εν τή πίστει Κυρίου.

Στίχ. ε'. Αινείτε τόν Κύριον πάντα τά έθνη, επαινέσατε αυτόν, πάντες οι λαοί.

Ο κλύδων τών παθών, συνέχων καί συμπνί γων με, δι' ηνεκώς ταράττει, τήν ταπεινήν ψυχήν μου, καί ωθεί εις απογνώσεως βυθόν με, αλλά τήν ζάλην ταύτην, Αγνή μετάβαλε, εις βαθείαν γαλήνην.

Στίχ. ς'. Ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού Κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Παρθένε τόν εκ σού, τεχθέντα καθικέτευε, τήν ποίμνην σου φυλάττειν, αλώβητον εκ πάσης, επηρείας τού αντικειμένου διαβόλου, καί εκπληρούν άπαντας, αυτού τό θέλημα, ενδυνάμωσον Κόρη.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Πώς μή θαυμάσωμεν, τόν θεανδρικόν σου τόκον Πανσεβάσμιε;πείραν γάρ ανδρός, μή δεξαμένη Πανάμωμε, έτεκες απάτορα, Υιόν εν σαρκί, τόν πρό αιώνων εκ Πατρός, γεννηθέντα αμήτορα, μηδαμώς υπομείναντα τροπήν, ή φυρμόν, ή διαίρεσιν, αλλ' εκατέρας ουσίας τήν ιδιότητα, σώαν φυλάξαντα. Διό Μητροπάρθενε Δέσποινα, αυτόν ικέτευε σωθήναι, τάς ψυχάς τών ορθοδόξως, Θεοτόκον ομολογούντων σε.

Απόστιχα Μαρτυρικά

Μεγάλη τών Μαρτύρων σου Χριστέ η δύναμις, εν μνήμασι γάρ κείνται, καί πνεύματα διώκουσι, καί κατήργησαν εχθρού τήν εξουσίαν, τή πίστει τής Τριάδος, αγωνισάμενοι, υπέρ τής ευσεβείας.

Στίχ. Α'. Θαυμαστός ο Θεός εν τοίς αγίοις αυτού ο Θεός Ισραήλ αυτός δώσει δύναμιν καί κραραίωσιν τώ λαώ αυτού ευλογητός ο Θεός.

Προφήται καί Απόστολοι Χριστού, καί Μάρτυρες, εδίδαξαν υμνείσθαι, Τριάδα ομοούσιον, καί εφώτισαν τά έθνη τά πεπλανημένα, καί κοινωνούς Αγγέλων εποίησαν, τούς υιούς τών ανθρώπων.

Στίχ. Β'. Τοίς Αγίοις τοίς εν τή γή αυτού εθαυμάστωμεν πάντα τά θέλημα αυτού εν αυτοίς.

Οι Μάρτυρές σου Κύριε, πίστει στηριχθέντες, ελπίδι βεβαιωθέντες, τή αγάπη τού Σταυρού σου, ψυχικώς ενωθέντες, τού εχθρού τήν τυραννίδα ώλεσαν, καί τυχόντες τών στεφάνων, μετά τών Ασωμάτων πρεσβεύουσιν, υπέρ τών ψυχών ημών.

Νεκρώσιμον

Στίχ. Γ'. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Πάντα ματαιότης τά ανθρώπινα, όσα ουχ υπάρχει μετά θάνατον, ου παραμένει ο πλούτος, ου συνοδεύει η δόξα, επελθών γάρ ο θάνατος, ταύτα πάντα εξηφάνισται. Διό Χριστώ τώ αθανάτω Βασιλεί βοήσωμεν. Τούς μεταστάντας εξ ημών ανάπαυσον, ένθα πάντων εστίν, ευφραινομένων η κατοικία εν σοί.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Εν γυναιξίν αγία Θεοτόκε, Μήτηρ ανύμφευτε, πρέσβευε όν έτεκες, Βασιλέα καί Θεόν, ίνα σώση ημάς ως φιλάνθρωπος.

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Μαρτυρικά

Ήχος γ' Τήν ωραιότητα

Τών Αθλοφόρων σου, τήν μνήμην Κύριε, υπερεφαίδρυνας, ως Παντοδύναμος, ότι ενίσχυσας αυτούς, τά πάθη σου μιμήσασθαι, ανδρείως γάρ ενίκησαν, τού Βελίαρ τήν δύναμιν, όθεν καί απέλαβον, ιαμάτων χαρίσματα. Αυτών ταίς ικεσίαις Χριστέ ο Θεός, ειρήνην παράσχου τώ λαώ σου.

Θωρακισάμενοι, τήν πανοπλίαν Χριστού, καί ενδυσάμενοι, όπλα τής Πίστεως, τάς παρατάξεις τού εχθρού, αθλητικώς κατεβάλετε, προθύμως τή ελπίδι γάρ, τής ζωής υπεμείνατε, πάσας τών τυράννων, πρίν απειλάς τε καί μάστιγας, διό καί τούς στεφάνους εδέξασθε, Μάρτυρες Χριστού οι καρτερόψυχοι.

Ιδιόμελον

Εκλάμπετε διά τής Πίστεως, υπέρλαμπροι φωστήρες Άγιοι, τών ασθενούντων ιατροί, Αθλοφόροι πανεύφημοι, τών τυράννων γάρ τάς αικίσεις μή δειλανδρήσαντες, τών ειδώλων τάς δυσφημίας κατηδαφίσατε, τρόπαιον έχοντες αήττητον, τόνΣταυρόν τής αληθείας.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Σέ τήν μεσιτεύσασαν, τήν σωτηρίαν τού γένους ημών, ανυμνούμεν Θεοτόκε Παρθένε, εν τή σαρκί γάρ τή εκ σού προσληφθείση, ο Υιός σου καί Θεός ημών, τό δια Σταυρού καταδεξάμενος πάθος, ελυτρώσατο ημάς, εκ φθοράς ως φιλάνθρωπος,

Έτερα Καθίσματα μετά τόν Άμωμον

Μαρτυρικόν

Τό εύψυχον τής καρτερίας υμών, ενίκησε τά μηχανήματα, τού αρχεκάκου εχθρού, Αθλοφόροι πανεύφημοι, διά τούτο τής αιωνίου κατηξιώθητε μακαριότητος, αλλά πρεσβεύσατε τώ Κυρίω, τού φιλοχρίστου λαού σώσαι τό ποίμνιον, Μάρτυρες υπάρχοντες τής αληθείας.

Νεκρώσιμον Τήν ωραιότητα

Ότε τώ λόγω σου, παραστησόμεθα, τώ αδεκάστω σου, βήματι Κύριε, μή καταισχύνης τούς εις σέ, Σωτήρ ημών πεπιστευκότας, πάντες γάρ ημάρτομεν, αλλά σού ουκ απέστημεν, όθεν δυσωπούμέν σε, εν σκηναίς τών δικαίων σου, Χριστέ, ούς προσελάβου ανάπαυσον, ως μόνος υπάρχων πολυέλεος.

Δόξα...

Ξύλω πεπτώκαμεν, πικρώς εις θάνατον, ξύλω τιμίω δέ, πάλιν ανέστημεν, διά Σταυρού σου γάρ Σωτήρ, τόν θάνατον ενέκρωσας, καί τήν ατελεύτητον, ζωήν πάσιν επήγασας, ής περ καταξίωσον, τούς πρός σέ εκδημήσαντας, οικέτας σου πιστούς Ελεήμον, δωρούμενος αυτοίς τήν Βασιλείαν σου.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τόν πολυτάραχον, τού βίου κλύδωνα, τούς εκπεράσαντας, τώ θείω νεύματι, καί μεταστάντας ευσεβώς, οικέτας σου Πανάμωμε, δέξαι καί προσάγαγε, τώ Κριτή καί Θεώ ημών, τούτοις απολύτρωσιν, παρασχείν ικετεύουσα, καί γάρ ως τού ποιήσαντος Μήτηρ, έχεις τό θέλειν καί τό δύνασθαι.

Μύσταις προσοίσω τού Θεού θείον μέλος. Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος γ'

Ο Ειρμός

Θαυμαστός ενδόξως, ποιών τέρατα, σύ εί ο Θεός, ο άβυσσον γεώσας, καί άρματα καλύψας, καί λαόν διασώσας, άδοντά σοι, ως λυτρωτή ημών Θεώ.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Μαρτυρίου κλέος σοφοί εύρατε, πάντες Αθληταί, βασάνους πολυτρόπους, ενεγκόντες γενναίως υπέρ τής αληθείας, όθεν πίστει υμάς δοξάζομεν αεί.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Υπερτέραν σχόντες ζωήν, ώφθητε προφήται καί σοφοί, Κυρίου ιεράρχαι, τού κενωθέντος Λόγου, ποιμάναντες οσίως, τού Σωτήρος τήν ποίμνην σθένει θεϊκώ.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σταυρωθέντες κόσμω σαρκός, όσιοι πάσας ηδονάς ηρνήσασθε, καί σκεύη, τού Πνεύματος δειχθέντες, τά πνεύματα πλάνης, θείω σθένει εξηφανίσατε σαφώς.

Νεκρώσιμον

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τούς εκ γής προστάξει τή σή, Κύριε, πίστει ευσεβεί, οικτίρμον μεταστάντας, ζωής ατελευτήτου, καί φωτός ανεσπέρου, αξιώσας ανάπαυσον ως αγαθός.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ως Θεόν τεκούσαν σαρκί Πάναγνε, γνώμη ευσεβεί, τιμώμέν σε απαύστως, μετά σεμνών Γυναίων, ασκήσει λαμπρυνθέντων, καί αθλήσει καταβαλόντων τόν εχθρόν.

Κανών εις Κοιμηθέντας, ού η Ακροστιχίς:

Τούτο τρίτον μέλισμα θνήσκουσι νέμω.

Ο Ειρμός

Τεμνομένην θάλασσαν

Τή ταφή σου θάνατον θανατώσας, καί καθελών τού άδου τήν τυραννίδα, εις ουρανούς πρόδρομος ημών, αναπεφοίτηκας, Αθλοφόρων δήμον συνανυψώσας, νύν τάς ψυχάς ανάπαυσον, τών μεταστάντων Χριστέ.

Στίχ. Πρεσβείαις τών Μαρτύρων σου ανάπαυσον, Κύριε, τάς ψυχάς τών δούλων σου.

Ο τούς θείους Μάρτυρας ενισχύσας, καί δι' αυτών τήν πλάνην εξαφανίσας, ταίς προσευχαίς τούτων, ως Θεός, τούς τελευτήσαντας, τής παρά σού Σώτερ αθανασίας, καί μακαρίας λήξεως, τυχείν αξίωσον.

Υ Στίχ. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

πέρ δούλων Δέσποτα, τό σόν αίμα, σφαγιασθείς, εξέχεας ως οικτίρμον, τήν οφειλήν τήν υπέρ αυτών, καταβαλόμενος, διά τούτο εύσπλαγχνε, σέ αιτούμεν, νύν τάς ψυχάς ανάπαυσον, τών κοιμηθέντων Χριστέ.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τήν αγνήν υμνήσωμεν Θεοτόκον, τήν τόν Θεόν τεκούσαν, τόν τώ θανάτω τώ εαυτού, θάνατον ημίν αναμοχλεύσαντα, καί ζωήν πηγάσαντα τήν αγήρω, καί δι' αιώνος μένουσαν μακαριότητα.

Ωδή γ'

Ο Ειρμός

Στείρα ψυχή καί άγονε, κτήσαι καρπόν ευκλεή, ευτεκνουμένη βόησον. Εστερεώθην διά σού ο Θεός, ουκ έστιν άγιος, ουκ έστι δίκαιος, πλήν σου Κύριε.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ρώμη Θεού σθενούμενοι, Μάρτυρες ένδοξοι, ολεθροτόκον δύναμιν, τού εν κακία δυνατού δυσμενούς, τελείως ωλέσατε, καί νίκης ειλήφατε θείον στέφανον.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ο τούς οσίους Κύριε, δείξας εχθρού νικητάς, ταίς αυτών Ιησού παρακλήσεσιν, αγίασον, φώτισον, καί σώσον, τούς εν πίστει καί πόθω, απαύστως ανυμνούντάς σε.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σύν τοίς Προφήταις άπασιν, ανευφημήσωμεν, τούς τών Γυναίων θείους χορούς, τούς εν ασκήσει, καί εν αθλήσει διαλάμψαντας, καί τόν πολυμήχανον όφιν πατήσαντας.

Νεκρώσιμον

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ούς εξ ημών μετέστησας, θεία βουλήσει Χριστέ, μετά Αγίων σύνταξον, τά εν τώ βίω παραβλέψας αυτών, οικτίρμον εγκλήματα, πρεσβείαις δεόμεθα τών Αγίων σου.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Οι σεσωσμένοι Πάναγνε, σού τώ σεπτώ τοκετώ, τού Γαβριήλ βοώμέν σοι πιστώς, τό Χαίρε καί δεόμεθα, τή παρακλήσει σου, πταισμάτων άφεσιν πάσιν αίτησαι.

Κανών εις Κοιμηθέντας

Ο Ειρμός

Ο εκ μή όντων τά πάντα παραγαγών, τώ Λόγω κτιζόμενα, τελειούμενα Πνεύματι, Παντοκράτορ Ύψιστε, εν τή αγάπη τή σή στερέωσόν με.

Στίχ. Πρεσβείαις τών Μαρτύρων σου ανάπαυσον, Κύριε, τάς ψυχάς τών δούλων σου.

Ο διαπλάσας εκ γής με, καί πρός τήν γήν, στραφέντα τον δείλαιον, αναπλάσας λαμπρότερον, τάς ψυχάς ανάπαυσον, τών κοιμηθέντων, πρεσβείαις τών Μαρτύρων.

Στίχ. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Τών Αθλοφόρων Μαρτύρων τούς αικισμούς, στρεβλώσεις καί μώλωπας, καί πληγάς δυσωπούμενος, τάς ψυχάς ανάπαυσον τών μεταστάντων, πρός σέ τόν πάντων κτίστην.

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Ρύσαι γεέννης πυρός τε, καί ζοφερών, τού άδου φιλάνθρωπε, σκηνωμάτων τούς δούλους σου, τούς εν πίστει Δέσποτα, κεκοιμημένους, τή σή ελπίδι πάντας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ιερωτέρα ως μήτηρ τού πλαστουργού, τής κτίσεως πέφηνας, τού τόν θάνατον λύσαντος, Θεοτόκε Πάνσεμνε, καί αφθαρσίαν ημίν δεδωρημένου.

Ωδή δ'

Ο Ειρμός

Τό κατάσκιον όρος, ο Αββακούμ προεώρα, τήν άχραντόν σου μήτραν Αγνή, διό καί ανεκραύγαζεν. Από θαιμάν ήξει ο Θεός, καί ο Άγιος εξ όρους, κατασκίου δασέος.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ιερεία καθάπερ, προσανηνέχθητε πίστει, σφαγέντες, ώσπερ άρνες σοφοί, αμνώ τώ επί ξύλου Σταυρού, επευδοκήσαντι αθληταί, εθελουσίως ταθήναι, υπέρ γένους ανθρώπων.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σύν οσίοις τιμώμεν, τούς ευκλεείς Ιεράρχας, φωστήρας γεγονότας πιστών, παθών μέν σκότος λύοντας, τής δέ αχλύος εκκαθάραντας, καί πρός άδυτον εν πίστει, προσχωρήσαντας φέγγος.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ωραιότητι λόγων, οι θεηγόροι Προφήται, φαιδρύνουσι πιστών τάς ψυχάς, αγώνων ταίς λαμπρότησι, καί τών θαυμάτων ανατολαίς, καταυγάζουσι καρδίας, θεοφόροι Γυναίκες.

Νεκρώσιμον

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τούς τόν βίον λιπόντας, υπερκοσμίου δόξης, μετόχους δείξον Λόγε Θεού, πταισμάτων απολύτρωσιν, τούτοις δωρούμενος αγαθέ, ών περ έπραξαν εν γνώσει, επί γής καί αγνοία.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τών Μαρτύρων τήν δόξαν, Ιεραρχών καί Οσίων, τό θείον εγκαλλώπισμα, τών Προφητών τό κήρυγμα, καί τών Γυναίων σεμνολόγημα, ανυμνήσωμεν αξίως, τού Θεού τήν Μητέρα.

Κανών εις Κοιμηθέντας

Ο Ειρμός

Έθου πρός ημάς

Τάφον δι' ημάς, συμπαθώς κατώκησας Δέσποτα, τάφους ο κενώσας ως Θεός, καί νικηφόρους δείξας τούς Μάρτυρας, εν τόποις ανέσεως, τούς κοιμηθέντας δούλους σου κατάταξον.

Στίχ. Πρεσβείαις τών Μαρτύρων σου ανάπαυσον, Κύριε, τάς ψυχάς τών δούλων σου.

Ο τών Αθλητών, τούς στερρούς αγώνας καί μάστιγας, καί τάς τών μελών αποκοπάς, άς υπέρ σού υπέμειναν Δέσποτα, ασμένως δεξάμενος, ούς προσελάβου ρύσαι κολάσεως.

Στίχ. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Νεύματι τώ σώ, τής ζωής ο έχων τά τάλαντα, τής ατελευτήτου σου ζωής, και ακηράτου δόξης αξίωσον, ούς πρός σέ μετέστησας, τής αμαρτίας λύσας τό μεσότοιχον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μήτηρ αληθώς, καί παρθένος ώφθης Πανάμωμε, γέννησιν καί τόκον αληθή, τή παρθενία μόνη συνάψασα, Θεόν γάρ εγέννησας, τόν τού θανάτου λύσαντα τήν δύναμιν.

Ωδή ε'

Ο Ειρμός

Τό φώς σου τό ανέσπερον Χριστέ, καταύγασον ως Θεός, τή ταπεινή μου ψυχή, καί οδήγησον εις τόν φόβον σου, διότι φώς τά προστάγματά σου.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι μώλωπες υμών καί αι πληγαί, εχθρού μέν ώφθησαν πληγαί ανίατοι, τάς ημών πληγάς δέ νύν θεραπεύουσι, πάντων πιστών, Αθληταί Κυρίου.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Υμνήσωμεν Οσίων τήν πληθύν, καί μακαρίσωμεν τούς Ιεράρχας Χριστού, καί τιμήσωμεν τούς Προφήτας νύν, υπέρ ημών αυτόν δυσωπούντας.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Θεόν τόν σαρκωθέντα δι' ημάς, ποθούσαι πανευκλεείς Γυναίκες, γνώμη ευθεία εναθλήσασαι, καί ασκήσασαι, τής Βασιλείας καταξιούνται.

Νεκρώσιμον

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Εν Παραδείσου Κύριε σκηναίς, εν χώρα ζώντων Χριστέ, ένθα σου λάμπει τό φώς, κατασκήνωσον, ούς μετέστησας, από τής γής, πιστούς σου οικέτας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εκ σού Θεός σεσάρκωται Αγνή, καί ανωτέραν σε νύν Αγγέλων ανέδειξε, ποιημάτων τε υπερέχουσαν, πάντων, διό σε υμνολογούμεν.

Κανών εις Κοιμηθέντας

Ο Ειρμός

Πρός σέ ορθρίζω

Εν Εκκλησία, τών πρωτοτόκων αγαθέ, τούς εκδημήσαντας εξ ημών, πρεσβείαις τών Αθλητών, καί σεπτών Μαρτύρων, δικαίοις συναρίθμησον.

Στίχ. Πρεσβείαις τών Μαρτύρων σου ανάπαυσον, Κύριε, τάς ψυχάς τών δούλων σου.

Λύτρον πταισμάτων, τό τών Μαρτύρων σου Χριστέ, παναγιώτατον αίμα, νύν προσδέχου, τών ευσεβώς κοιμηθέντων Σώτερ, καί τούτους διανάπαυσον.

Στίχ. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Ίθυνον Λόγε, τών απελθόντων τάς ψυχάς, εις τόν αιώνιον τόπον τής τρυφής, καί τής υπέρ νούν τών αγίων θείας, λαμπρότητος αξίωσον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σέ τήν Παρθένον, τήν υπέρ λόγον εν γαστρί, τόν απερίληπτον Λόγον συλλαβούσαν, τόν τοίς νεκροίς τήν ζωήν διδόντα, αξίως μακαρίζομεν.

Ωδή ς'

Ο Ειρμός

Βυθός μοι τών παθών επανέστη, καί ζάλη εναντίων ανέμων, αλλά προφθάσας με σύ, σώσον Σωτήρ, καί ρύσαι φθοράς, ως έσωσας, τού θηρός τόν Προφήτην.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι λύχνοι τής φρικτής φρυκτωρίας, οι άρνες τού Αμνού καί Ποιμένος, οι στρατιώται Χριστού, οι πανευκλεείς αυτού Αθληταί, τιμάσθωσαν, ιεραίς μελωδίαις.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Υψώθη τών Οσίων ο δήμος, υψώσας Θεόν εν ταπεινώσει, καί εδοξάσθη πληθύς Ιεραρχών, εν έργοις αεί, δοξάσαντες, τήν αγίαν Τριάδα.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Θαυμάτων επιδείξεσι θείαις, καί πόνων καρτερία τελεία, τούς ανομούντας εχθρούς, ο ιερός Γυναίων χορός, κατέπληξεν, ιερώς αριστεύσας.

Νεκρώσιμον

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Εν πίστει ούς εκ γής προσελάβου, αγίων συναρίθμησον δήμοις, καί τού πιστού Αβραάμ, τάξον Χριστέ, εν κόλποις Σωτήρ, δοξάζειν σου, τήν πολλήν ευσπλαγχνίαν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μαρτύρων Προφητών τε αγίων, τών πάντων απ' αιώνος Δικαίων, καύχημα σύ εί Αγνή, όθεν φωναίς, σαφώς ιεραίς, τιμώμέν σε, σύν αυτοίς εις αιώνας.

Κανών εις Κοιμηθέντας

Ο Ειρμός

Ανάγαγε εκ φθοράς με Κύριε ο Θεός μου ο Ιωνάς εβόα, καγώ βοώ σοι, εκ τού βυθού ρύσαί με Σωτήρ, τών πολλών μου κακών, όπως αίνεσιν φωνής, θύσω σοι μόνε Φιλάνθρωπε.

Στίχ. Πρεσβείαις τών Μαρτύρων σου ανάπαυσον, Κύριε, τάς ψυχάς τών δούλων σου.

Μετάβαλε εις χαράν τών πίστει κεκοιμημένων, τόν κοπετόν, πρεσβείαις τών Αθλοφόρων, περιζωννύς τούτους ευσεβώς, τήν ευφροσύνην Χριστέ, καί πρός φώς τό σόν, εύθυνον καί εφοδήγησον.

Στίχ. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Ανάπαυσον ο Θεός τώ πλήθει τών εν οικτιρμών σου, Πατριαρχών, κόλποις τούς μεταστάντας, ένθα τό φώς λάμπει τό φαιδρόν, τού σού προσώπου Χριστέ, παρορών αυτών, άπαντα τά παραπτώματα.

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Θαυμάστωσον επί τούς εντεύθεν απηλλαγμένους, καί τών δεινών, τού βίου λελυτρωμένους, τό θαυμαστόν έλεος Χριστέ, τής φιλανθρωπίας σου, καί χαράς τής σης, έμπλησον καί ιλαρότητος.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νεκρώσεως καί φθοράς ερρύσω με, καί θανάτου, τώ παραδόξω τόκω σου Θεομήτορ, σύ γάρ Αγνή τέτοκας ημίν, αφθαρσίας πηγήν, καί τώ σώ φωτί, κόσμον όλον κατελάμπρυνας.

Ωδή ζ'

Ο Ειρμός

Τρείς Παίδες εν καμίνω, τήν Τριάδα τυπώσαντες, τού πυρός τήν απειλήν κατεπάτησαν, καί υμνούντες εβόων. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ιστάμενοι εν μέσω, τού πυρός εδέξασθε, θείαν δρόσον ουρανόθεν, Αθλοφόροι Χριστού, καί Ομιλούντες βασάνοις, τόν πολυμήχανον εχθρόν, νεκρόν ειργάσασθε.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι θείοι Ιεράρχαι, ως Ολκάδα ιθύναντες, τήν Εκκλησίαν τού Θεού, ακαταπόντιστον, ταύτην ετήρησαν πλάνης, διεκφυγούσαν αβλαβώς, τά κύματα.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νεκρώσαντες τήν σάρκα, ιεροίς αγωνίσμασιν, ασκηταί τής αληθείας εκληρώσασθε, τήν ζωήν τήν αγήρω, μετά αγίων Προφητών, καί ιερών Γυναικών.

Νεκρώσιμον

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Μή δείξης υπευθύνους, εν τή κρίσει τούς δούλους σου, ούς μετέστησας πιστούς, αλλά τάξον αυτούς, εν ταίς λαμπρότησι Λόγε, ταίς τών Αγίων, καί ημάς, τή ευσπλαγχνία σου.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μαρτύρων καί Οσίων, Προφητών τε Πανάμωμε, Γυναικών καί πάντων τών Ιεραρχών, τών ιερώς βιωσάντων, σύ εί τό κλέος αληθώς, μεθ' ών τιμώμέν σε.

Κανών εις Κοιμηθέντας

Ο Ειρμός

Ως πάλαι τούς ευσεβείς

Η πάντων ζωαρχική, αιτία καί δύναμις, ποιητική Λόγε τού Θεού, τής επηγγελμένης τοίς Μάρτυσι τρυφής, τάς ψυχάς αξίωσον, τών μετασταντων δούλων σου, ο Θεός τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Πρεσβείαις τών Μαρτύρων σου ανάπαυσον, Κύριε, τάς ψυχάς τών δούλων σου.

Σωμάτων μέν ως φθαρτών, ευτόνως ηυλόγησαν, οι ευκλεείς Μάρτυρες Χριστού, νύν δέ παρρησία πρεσβεύουσι πρός σέ. Τάς ψυχάς ανάπαυσον, τών κοιμηθέντων δούλων σου, ο Θεός τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Καλάμω τώ τού Σταυρού, υπέγραψας άφεσιν, αμαρτιών πάσι τοίς πιστοίς, ής νύν τάς ψυχάς, ών μετέστησας πρός σέ, μετασχείν αξίωσον, εν ευφροσύνη ψάλλειν σοι. Ο Θεός τών Πατέρων ημών.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο Λόγος ο τού Πατρός, ο πάντα βουλήματι, δημιουργών, φύσιν τών βροτών, τήν συγκεχωσμένην τοίς πάθεσιν ευρών, ως Θεός ανέπλασεν. Ευλογημένος Πάναγνε, ο καρπός τής κοιλίας σου.

Ωδή η'

Ο Ειρμός

Τόν υπ' Αγγέλων ασιγήτως, εν υψίστοις δοξαζόμενον Θεόν, οι ουρανοί τών ουρανών, γή καί όρη καί βουνοί, καί βυθός καί πάν γένος ανθρώπων, ύμνοις αυτόν ως Κτίστην, καί Λυτρωτήν ευλογείτε.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Επιφοραίς τών αλγηδόνων, καί τών πόνων επιδόσεσι, περιστατούμενοι σφοδρώς, ουκ ηρνήσασθε τήν όντως ζωήν, Κυρίου Αθλοφόροι, ουδέ γλυπτοίς ενείματε, πονηρότατον σέβας.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Λύχνοι καθάπερ εν λυχνία, επικείμενοι σεπτών αρετών, πάσαν αυγάζετε τήν γήν, άπαν σκότος εκδιώκοντες τής πλάνης, Αθλοφόροι ιερουργοί, τών ουρανίων Νόων συμπολίται.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι αξιέπαινοι Προφήται, τών Οσίων ο κατάλογος, τών Γυναικών ο ιερός, Αθλησάντων θείος όμιλος, υμνείσθωσαν αξίως, υπέρ ημών πρεσβεύοντες, τώ Χριστώ καί Σωτήρι.

Νεκρώσιμον

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σύ η ζωή τών ζώντων Κύριε, ούς εκ γής πιστώς μετέστησας, μετά αγίων εν φωτί, τού προσώπου σου ανάπαυσον, συγχώρησιν πταισμάτων, διά πολλήν παρέχων τούτοις, Κύριε ευσπλαγχνίαν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η πανύμνητος Παρθένος, Προφητών τό περιήχημα, Ιεραρχών καί Αθλητών, καί Οσίων εγκαλλώπισμα, Γυναίων τε αγίων η χαρμονή, υμνείσθω χρεωστικώς εις αιώνας.

Κανών εις Κοιμηθέντας

Ο Ειρμός

Λατρεύειν ζώντι Θεώ, οι εν Βαβυλώνι Παίδες προσκαρτερήσαντες, μουσικών οργάνων κατεφρονησαν, καί φλογός μέσον εστώτες, θεοτερπή ύμνον αναμέλποντες έλεγον. Ευλογείτε πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Στίχ. Πρεσβείαις τών Μαρτύρων σου ανάπαυσον, Κύριε, τάς ψυχάς τών δούλων σου.

Υπάρχων ο θησαυρός, τής αθανασίας σύ ζωαρχικώτατε, τοίς θνητοίς αφθαρσίαν κατήγγειλας, ήν τοίς σοίς Μάρτυσι Χριστέ, τοίς ευσεβώς πίστει σοι βοώσι δεδώρησαι. Ευλογείτε πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Στίχ. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Σοφία πνευματική, καί υπομονή τών έργων, οι στερρότατοι Αθληταί, τών βασάνων καταπτύσαντες, ταίς ψυχαίς τών μεταστάντων παρά Χριστού, άνεσιν αιτούνται, κραυγάζοντες. Ευλογείτε πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Ιλάσθητι Αγαθέ, λόγχη τής πλευράς σου, ρήξας τό χειρόγραφον, τών πρός σέ μεταστάντων, καί μεσότοιχον καθελών τό τών πταισμάτων, υμνολογείν σε ούς προσελάβου ευδόκησον. Ευλογείτε πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νεφέλην σε νοητήν, τοίς προκεκοιμημένοις δίψει τής νεκρώσεως, ύδωρ ζών τής αφέσεως πηγάζουσαν, καί θνητοίς αθανασίαν διηνεκή, πάσι τοίς βοώσι παρέχουσαν, Ευλογούμεν ευλογημένη Παρθένε τόν Τόκον σου.

Ωδή θ'

Ο Ειρμός

Εν Σιναίω τώ όρει κατείδέ σε, εν τή βάτω Μωϋσής, τήν αφλέκτως τό πύρ τής θεότητος, συλλαβούσαν έν γαστρί, Δανιήλ δέ σε είδεν, όρος αλατόμητον, ράβδον βλαστήσασαν, Ησαϊας κέκραγε, τήν εκ ρίζης Δαυϊδ.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ιερεία καθάπερ προσήχθητε, τώ τυθέντι δι' ημάς, καί τούς θείους ναούς επληρώσατε, τών Αγγέλων χαρμονής, Αθλοφόροι Κυρίου, διό ταίς ευχαίς υμών πάντες στηρίξατε, καί τής τού εχθρού βλαβεράς, πλάνης ρύσασθε.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ως φωστήρες ζωής λόγον έχοντες, εφωτίσατε ψυχάς, Ιεράρχαι Χριστού ιερώτατοι, θείας δόξης κοινωνοί, ως τό πύρ δεδεγμένοι, τού Πνεύματος Όσιοι, πάθη εφλέξατε, καί τήν τών δαιμόνων, πυράν ηφανίσατε.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σύν Προφήταις αγίοις τιμήσωμεν, τών Οσίων τήν πληθύν, τούς πρό νόμου εκλάμψαντας νόμω τε, πολιτεία καθαρά. Γυναικών τε αγίων, τούς χορούς αινέσωμεν καί εκβοήσωμεν, Κύριε, πρεσβείαις αυτών, σώσον πάντας ημάς.

Νεκρώσιμον

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Η ταφή σου Χριστέ καί Ανάστασις, πάντων γέγονε ζωή, διά τούτο τολμώντες βοώμέν σοι. Μετά πάντων εκλεκτών, ούς πιστώς προσελάβου, δούλους σου ανάπαυσον, τούτων τά πταίσματα, πάντα συγχωρών, ως Θεός καί φιλάνθρωπος.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φοβερός ούτος τόπος εβόησεν, Οπηνίκα Ιακώβ, σού τόν τύπον έν κλίμακι έβλεψε, Θεοτόκε αψευδώς, τών Μαρτύρων η δόξα, Οσίων τό καύχημα, Αγγέλων αγλάϊσμα, πάντων Προφητών, καί πιστών τό διάσωσμα.

Κανών εις Κοιμηθέντας

Ο Ειρμός

Τήν εν βάτω καί πυρί, προγραφείσαν εν Σινά τώ νομοθέτη Μωσή, καί τό θείον εν γαστρί, αφλέκτως συλλαβούσαν πύρ, τήν ολόφωτον καί άσβεστον λαμπάδα, τήν μόνην Θεοτόκον, εν ύμνοις τιμώντες μεγαλύνομεν.

Στίχ. Πρεσβείαις τών Μαρτύρων σου ανάπαυσον, Κύριε, τάς ψυχάς τών δούλων σου.

Νύν ως μόνος αγαθός, καί φιλάνθρωπος Θεός, τούς μεταστάντας πρός σέ, τών Μαρτύρων ταίς λιταίς, εν χώρα τών πραέων γής κατασκήνωσον, τήν λύσιν τών πταισμάτων παρέχων, Ελεήμον αυτοίς, διά μέγα καί πλούσιον έλεος.

Στίχ. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Εν Αγίων σου σκηναίς, εν τοίς κόλποις Αβραάμ, ούς προσελάβου Σωτήρ, συναρίθμησον τοίς σοίς δικαίοις, ένθα λάμπει τό φώς, τού προσώπου σου, τό άχραντον καί θείον, καί μένει δι' αιώνος, η όντως αϊδιος αγαλλίασις.

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Μακαρίας σου ζωής, αιωνίων αγαθών, ακαταπαύστου τρυφής, ευφροσύνης αληθούς, αξίωσον τούς δούλους σου, ούς μετέστησας βουλήσει ζωοδότα, εν τόπω τώ τής χλόης, επί τών υδάτων τής αναπαύσεως.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ως αγία Κιβωτός, μαρτυρίου τε Σκηνή, τόν ζωοδότην Θεόν, υπεδέξω εν γαστρί, Παναμώμητε τόν Κτίστην σου, τήν απόφασιν κατάρας τής αρχαίας, καί νόμον τού θανάτου, ιδίω θανάτω αναμοχλεύσαντα.

Στιχηρά τών Αίνων Μαρτυρικά

Ήχος γ'

Στίχ. Αινείτε αυτόν εν ήχω σάλπιγγος, αινείτε αυτόν εν ψαλτηρίω καί κιθάρα.

Βασιλέων καί τυράννων, τόν φόβον απώσαντο οι Χριστού στρατιώται, καί ευθαρσώς καί ανδρείως αυτόν ωμολόγησαν, τών απάντων Κύριον, Θεόν καί Βασιλέα ημών, καί πρεσβεύουσιν υπέρ τών ψυχών ημών.

Στίχ. Αινείτε αυτόν εν τυμπάνω καί χορώ, αινείτε αυτόν εν χορδαίς καί οργάνω.

Αι Δυνάμεις τών αγίων Αγγέλων, εθαύμασαν τών μαρτύρων τούς άθλους, ότι σώμα θνητόν περικείμενοι, βασάνων κατεφρόνησαν, μιμηταί γενόμενοι, τού πάθους τού Σωτήρος ημών, καί πρεσβεύουσιν υπέρ τών ψυχών ημών.

Στίχ. Αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις ευήχοις, αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις αλαλαγμού. Πάσα πνοή αινεσάτω τόν Κύριον.

Ως φωστήρες εν κόσμω λάμπετε, καί μετά θάνατον άγιοι Μάρτυρες, τόν αγώνα τόν καλόν αγωνισάμενοι. διό έχοντες παρρησίαν, Χριστόν ικετεύσατε, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Νεκρώσιμον

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσελάβου, Κύριε.

Άνθρωποι, τί μάτην ταραττόμεθα; ο δρόμος βραχύς εστιν, όν τρέχομεν, καπνός υπάρχει ο βίος, ατμίς καί τέφρα καί κόνις, πρός ολίγον φαινόμενος, καί ταχέως αχρειούμενος, διό Χριστώ τώ αθανάτω Βασιλεί βοήσωμεν. Τούς μεταστάντας εξ ημών ανάπαυσον, ένθα πάντων εστίν, ευφραινομένων η κατοικία εν σοί.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Αγιόπρωτε σεμνή, εγκώμιον ούσα τών ουρανίων Ταγμάτων, Αποστόλων, υμνωδία, Προφητών περιοχή, Δέσποινα πρόσδεξαι, καί ημών τάς δεήσεις.

Απόστιχα τών Αίνων, Νεκρώσιμα

Ήχος γ'

Τώ τύπω τού σταυρού

Δοξάζω τόν σταυρόν σου τόν τίμιον, δι' ού ζωή δεδώρηται, καί τρυφής η απόλαυσις, τοίς εν πίστει καί πόθω, σέ υμνούσι μόνε πολυέλεε, διό βοώμέν σοι, Χριστέ ο Θεός, τούς μεταστάντας εξ ημών ανάπαυσον, ένθα πάντων εστίν, ευφραινομένων η κατοικία εν σοί, δοξάζειν σου τήν θεότητα.

Στίχ. α'. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Ο μόνος ελεήμων καί εύσπλαγχνος, ο έχων ακατάληπτον αγαθότητος πέλαγος, ο γινώσκων τήν φύσιν τών ανθρώπων, ήν εδημιούργησας, σέ Ικετεύομεν, Χριστέ ο Θεός, τούς μεταστάντας εξ ημών ανάπαυσον, ένθα πάντων εστίν, ευφραινομένων η κατοικία εν σοί, δοξάζειν σου τήν θεότητα.

Στίχ. β'. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Υπνώσας εν τώ τάφω ως άνθρωπος, δυνάμει αηττήτω σου, ως Θεός εξανέστησας, τούς εν τάφοις υπνούντας, ασιγήτως ύμνον σοι προσφέροντας, διό βοώμέν σοι Χριστέ ο Θεός, τούς μεταστάντας εξ ημών ανάπαυσον, ένθα πάντων εστίν, ευφραινομένων η κατοικία εν σοί, δοξάζειν σου τήν θεότητα.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Λαμπάδα νοητήν σε βαστάζουσαν, τό φέγγος τής θεότητος, ομιλήσαν παχύτητι, τής ανθρώπων ουσίας Θεοτόκε, πάντες επιστάμεθα, διό τόν σόν δυσώπησον Υιόν καί Θεόν, τούς μεταστάντας εξ ημών αυλίζεσθαι, ένθα πάντων εστίν, ευφραινομένων η κατοικία Αγνή, δοξάζειν σε τήν Πανάμωμον.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Αθετήσαντα Χριστέ, τήν εντολήν σου, τόν προπάτορα Αδάμ, τού Παραδείσου εξώρισας, τόν δέ Ληστήν Οικτίρμον, Ομολογήσαντά σε εν Σταυρώ, εν αυτώ εισώκισας κράζοντα. Μνήσθητί μου Σωτήρ, εν τή Βασιλεία σου.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Τώ πυρί τών αικισμών, προσομιλούντες, Αθλοφόροι τού Χριστού, δρόσον ουράνιον εύρατε, επαναψύχουσάν τε, καί δυναμούσαν φέρειν τής σαρκός, τάς οδύνας, όθεν κουφίζετε, πάντα πόνον αεί, από τών ψυχών ημών.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Ιεράρχαι ιεροί, Προφήται ένδοξοι, Οσίων η πληθύς, Γυναίων θείων ομήγυρις, εναθλησάντων πίστει, καί καθελόντων πλάνην τού εχθρού, ουρανίου δόξης επέτυχον, ών πρεσβείαις Σωτήρ, οίκτειρον τούς δούλους σου.

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Ένθα λάμπει σου τό φώς, εν ταίς σκηναίς, τών εκλεκτών σου ο Θεός, όπου τρυφή η αέναος, τούς εξ ημών εν πίστει, μετατεθέντας τάξον Ιησού, παρορών τά τούτων εγκλήματα, ίνα σε εκτενώς, Δέσποτα δοξάζωμεν.

Δόξα...

Τήν προσώποις εν τρισί, προσκυνουμένην, μίαν άναρχον πιστοί, θείαν Μονάδα δοξάσωμεν, όπως αξιωθώμεν, αμαρτιών αφέσεως τυχείν, καί τής Βασιλείας τευξώμεθα, ανυμνούντες αυτής, τό άπειρον έλεος.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Φωτισμός καί ιλασμός, εκ σού επέφανεν ο πάντων Λυτρωτής, θεοχαρίτωτε Δέσποινα, όν εκτενώς δυσώπει, εν τή μελλούση δίκη φοβερά, καταδίκης πάσης λυτρώσασθαι, Άχραντε τούς πιστώς, πάντοτε υμνούντάς σε.