ΤΩ ΣΑΒΒΑ ΤΩ ΕΣΠΕΡΑΣ. ΕΝ ΤΩ ΜΙΚΡΩ ΕΣΠΕΡΙΝΩ

Στιχηρά Αναστάσιμα τής Οκτωήχου

Ήχος β'

Τόν πρό αιώνων εκ Πατρός γεννηθένια, τόν Θεόν λόγον σαρκωθέντα, εκ Παρθένου Μαρίας, δεύτε προσκυνήσωμεν, Σταυρόν γαρ υπομείνας, τή ταφή παρεδόθη, ως αυτός η θέλησε, καί αναστάς έκ νεκρών, έσωσέ με τόν πλανώμενον άνθρωπον.εκ βαθέων εκέκραξά σοι, Κύριε, Κύριε εισάκουσον τής φωνής μου. (Δίς)

Χριστός ο Σωτήρ ημών, τό καθ' ημών χειρόγραφον προσηλώσας, τώ Σταυρώ εξήλειψε, καί τού θανάτου τό κράτος κατήργησε, προσκυνούμεν αυτού τήν τριήμερον Έγερσιν.

Σύν Αρχαγγέλοις υμνήσωμεν, Χριστού τήν Ανάστασιν, αυτός γάρ Λυτρωτής εστι, καί Σωτήρ τών ψυχών ημών, καί εν δόξη φοβερά καί κραταιά δυνάμει, πάλιν έρχεται, κρίναι κόσμον όν έπλασεν.

Δόξα... Καί νύν...

Τό Θεοτοκίον Δογματικόν

Ήχος β'

Ώ τού μεγίστου μυστηρίου! βλέπων τά θαύματα, ανακηρύττω τήν θεότητα, ουκ αρνούμαι τήν ανθρωπότητα, ο γάρ Εμμανουήλ φύσεως μέν πύλας ήνοιξεν, ως φιλάνθρωπος, παρθενίας δέ κλείθρα ου διέρρηξεν, ως Θεός, αλλ' ούτως εκ μήτρας προήλθεν, ως δι' ακοής εισήλθεν, ούτως εσαρκώθη, ως συνελήφθη, απαθώς εισήλθεν, αφράστως εξήλθε, κατά τόν Προφήτην τόν λέγοντα. Αύτη η πύλη κεκλεισμένη έσται, ουδείς ου μή διέλθη δι' αυτής, ειμή μόνος Κύριος ο Θεός Ισραήλ, ο έχων τό μέγα έλεος.

Απόστιχα Αναστάσιμα

Η Ανάστασίς σου Χριστέ Σωτήρ, άπασαν εφώτισε τήν οικουμένην, καί ανεκαλέσω τό ίδιον πλάσμα, παντοδύναμε Κύριε, δόξα σοι.

Στίχ. Μνησθήσομαι τού ονόματός σου εν πάση γενεά καί γενεά.

Πάντων θλιβομένων η χαρά, καί αδικουμένων προστάτις, καί πενομένων τροφή, ξένων τε παράκλησις, καί βακτηρία τυφλών, ασθενούντων επίσκεψις, καταπονουμένων, σκέπη καί αντίληψις, καί ορφανών βοηθός, Μήτηρ τού Θεού τού Υψίστου, σύ υπάρχεις, Άχραντε, σπεύσον, δυσωπούμεν σώζεσθαι τούς δούλους σου.

Στίχ. Άκουσον, θύγατερ, καί ίδε, καί κλίνον τό ούς σου καί επιλάθου τού λαού σου καί τού οίκου τού Πατρός σου καί επιθυμήσει ο Βασιλεύς τού κάλλους σου.

Πάσαν ανομίαν αφειδώς, πάσαν ακρατώς αμαρτίαν, ο τάλας έπραξα, πάσης κατακρίσεως, άξιος πέφυκα, αφορμάς μετανοίας μοι παράσχου Παρθένε, όπως ακατάκριτος, εκεί οφθήσωμαι, σέ γάρ επιγράφομαι, πρέσβυν, σέ επικαλούμαι προστάτιν, μή με καταισχύνης θεονύμφευτε.

Στίχ. Τό πρόσωπόν σου λιτανεύσουσιν οι πλούσιοι τού λαού.

Άλλο καταφύγιον Αγνή, πρός τόν ποιητήν καί Δεσπότην, ουκ ευπορούμεν ημείς, ειμή σέ Θεόνυμφε, μή απορρίψης ημάς, τής θερμής προστασίας σου, μηδέ καταισχύνης, πόθω τούς προστρέχοντας, υπό τήν σκέπην σου, Μήτηρ τού Θεού ημών σπεύσον, δείξόν σου ελέους τόν πλούτον, καί τής νύν οργής ημάς διάσωσον.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Τίς σε κατ' αξίαν επαινέσει, καί μακαρίσει Κόρη Θεόνυμφε, υπέρ τής διά σού γεγονυίας τώ κόσμω απολυτρώσεως; ευχαριστουντες ούν κραυγάζομέν σοι λέγοντες. Χαίρε η τόν Αδάμ Θεώσασα, καί τά διεστώτα συνάψασα. Χαίρε η φωτίσασα τό γένος ημών, τή φωτοφόρω Αναστάσει, τού Υιού σου καί Θεού ημών, σέ γάρ Χριστιανών τό γένος, απαύστως μεγαλύνομεν.

Απολυτίκιον Ήχος β'

Ότε κατήλθες πρός τόν θάνατον, η Ζωή η αθάνατος, τότε τόν Άδην ενέκρωσας τή αστραπή τής θεότητος, ότε δέ καί τούς τεθνεώτας εκ τών καταχθονίων ανέστησας, πάσαι αι Δυνάμεις τών επουρανίων εκραύγαζον, Ζωοδότα Χριστέ ο Θεός ημών δόξα σοι.

Θεοτοκίον

Πάντα υπέρ έννοιαν, πάντα υπερένδοξα, τα σά Θεοτόκε μυστήρια, τή αγνεία εσφραγισμένη, καί παρθενία φυλαττομένη, Μήτηρ εγνώσθης αψευδής, Θεόν τεκούσα αληθινόν, αυτόν ικέτευε σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

ΕΝ ΤΩ ΜΕΓΑΛΩ ΕΣΠΕΡΙΝΩ

Ήχος β'

Τόν πρό αιώνων εκ Πατρός γεννηθένια, τόν Θεόν λόγον σαρκωθέντα, εκ Παρθένου Μαρίας, δεύτε προσκυνήσωμεν, Σταυρόν γαρ υπομείνας, τή ταφή παρεδόθη, ως αυτός η θέλησε, καί αναστάς έκ νεκρών, έσωσέ με τόν πλανώμενον άνθρωπον.εκ βαθέων εκέκραξά σοι, Κύριε, Κύριε εισάκουσον τής φωνής μου.

εμέ υπομενούσι δίκαιοι, έως ου ανταποδώς μοι.

Χριστός ο Σωτήρ ημών, τό καθ' ημών χειρόγραφον προσηλώσας, τώ Σταυρώ εξήλειψε, καί τού θανάτου τό κράτος κατήργησε, προσκυνούμεν αυτού τήν τριήμερον Έγερσιν.

εκ βαθέων εκέκραξά σοι, Κύριε, Κύριε εισάκουσον τής φωνής μου.

Σύν Αρχαγγέλοις υμνήσωμεν, Χριστού τήν Ανάστασιν, αυτός γάρ Λυτρωτής εστι, καί Σωτήρ τών ψυχών ημών, καί εν δόξη φοβερά καί κραταιά δυνάμει, πάλιν έρχεται, κρίναι κόσμον όν έπλασεν.

γενηθήτω τά ώτά σου προσέχοντα εις τήν φωνήν τής δεήσεώς μου.

Σέ τόν σταυρωθέντα καί ταφέντα, Άγγελος εκήρυξε Δεσπότην, καί έλεγε ταίς γυναιξί. Δεύτε ίδετε, όπου έκειτο ο Κύριος, Ανέστη γάρ καθώς είπεν, ως παντοδύναμος, διό σε προσκυνούμεν τόν μόνον αθάνατον, ζωοδότα Χριστέ, ελέησον ημάς.

εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Εν τώ Σταυρώ σου Κατήργησας, τήν τού ξύλου κατάραν, εν τή ταφή σου ενέκρωσας, τού θανάτου τό κράτος, εν δέ τή Εγέρσει σου, εφώτισας τό γένος τών ανθρώπων, διά τούτό σοι βοώμεν, Ευεργέτα Χριστέ, ο Θεός ημών δόξα σοι.

ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Ηνοίγησάν σοι Κύριε, φόβω πύλαι θανάτου, πυλωροί δέ άδου ιδόντες σε έπτηξαν, πύλας γάρ χαλκάς συνέτριψας, καί μοχλούς σιδηρούς συνέθλασας, καί εξήγαγες ημάς εκ σκότους, καί σκιάς θανάτου, καί τούς δεσμούς ημών διέρρηξας.

από φυλακής πρωίας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωίας, ελπισάτω Ισραηλ επί τόν Κύριον.

Τόν σωτήριον ύμνον άδοντες, εκ στομάτων αναμέλψωμεν, δεύτε πάντες εν οίκω Κυρίου, προσπέσωμεν λέγοντες, ο επί ξύλου σταυρωθείς, καί εκ νεκρών αναστάς, καί ών εν κόλποις τού Πατρός, ιλάσθητι ταίς αμαρτίαις ημών.

ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος καί πολλή παρ' αυτώ λύτρωσις' καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραηλ εκ πασών τών ανομιών αυτού.

αινείτε τόν κύριον πάντα τά έθνη επαινέσατε αυτόν πάντες οι λαοί.

ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Θεοτοκίον

Παρήλθεν η σκιά τού νόμου, τής χάριτος ελθούσης, ως γάρ η βάτος ουκ εκαίετο καταφλεγομένη, ούτω παρθένος έτεκες, καί παρθένος έμεινας, αντί στύλου πυρός, δικαιοσύνης ανέτειλεν Ήλιος, αντί Μωϋσέως Χριστός, η σωτηρία τών ψυχών ημών.

Ήχος β'

Η Ανάστασίς σου Χριστέ Σωτήρ, άπασαν εφώτισε τήν οικουμένην, καί ανεκαλέσω τό ίδιον πλάσμα, παντοδύναμε Κύριε δόξα σοι.

ο Κύριος εβασίλευσεν, ευπρέπειαν ενεδύσατο, ενεδύσατο Κύριος δύναμιν καί περιεζώσατο.

Διά ξύλου Σώτερ κατήργησας, τήν τού ξύλου κατάραν, κράτος θανάτου τή ταφή σου ενέκρωσας, εφώτισας, δέ τό γένος ημών τή Εγέρσει σου, διό βοώμέν σοι, Ζωοδότα Χριστέ ο Θεός ημών δόξα σοι.

καί γάρ εστερέωσεν τήν οικουμένην, ήτις ου σαλευθήσεται.

Εν τώ Σταυρώ Χριστέ, φανείς καθηλωμένος, ηλλοίωσας κάλλος κτισμάτων, καί τό μέν απάνθρωπον στρατιώται δεικνύμενοι, λόγχη πλευράν σου εκέντησαν. Εβραίοι δέ σφραγίσαι τάφον ητήσαντο, τήν σήν εξουσίαν ουκ επιστάμενοι, αλλ' ο δι' οίκτον σπλάγχνων σου καταδεξάμενος ταφήν, καί τριήμερος αναστάς, Κύριε δόξα σοι.

τώ οίκω σου πρέπει αγίασμα, Κύριε εις μακρότητα ημερών.

Ζωοδότα Χριστέ, εκουσίως Πάθος υποστάς διά θνητούς, εν Άδη δέ κατελθών ως δυνατός, τούς εκεί τήν έλευσιν μείνοντας τήν σήν, αφαρπάσας ως εκ χειρός κραταιού, Παράδεισον ανθ' Άδου, οικείν δεδώρησαι, διό καί ημίν τοίς δοξάζουσι τήν σήν τριήμερον Έγερσιν, δώρησαι ιλασμόν αμαρτιών, καί τό μέγα έλεος.

Θεοτοκίον

Ώ θαύματος καινού, πάντων τών πάλαι θαυμάτων! τίς γάρ έγνω Μητέρα, άνευ ανδρός τετοκυίαν, καί εν αγκάλαις φέρουσαν, τόν άπασαν τήν κτίσιν περιέχοντα; Θεού εστι βουλή τό κυηθέν, όν ως βρέφος Πάναγνε, σαίς ωλέναις βαστάσα, καί μητρικήν παρρησίαν πρός αυτόν κεκτημένη, μή παύση δυσωπούσα υπέρ τών σέ τιμώντων, τού οικτειρήσαι καί σώσαι τάς ψυχάς ημών.

Απολυτίκιον Ήχος β'

Ότε κατήλθες πρός τόν θάνατον, η Ζωή η αθάνατος, τότε τόν Άδην ενέκρωσας τή αστραπή τής θεότητος, ότε δέ καί τούς τεθνεώτας εκ τών καταχθονίων ανέστησας, πάσαι αι Δυνάμεις τών επουρανίων εκραύγαζον, Ζωοδότα Χριστέ ο Θεός ημών δόξα σοι.

Θεοτοκίον

Πάντα υπέρ έννοιαν, πάντα υπερένδοξα, τα σά Θεοτόκε μυστήρια, τή αγνεία εσφραγισμένη, καί παρθενία φυλαττομένη, Μήτηρ εγνώσθης αψευδής, Θεόν τεκούσα αληθινόν, αυτόν ικέτευε σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

ΕΝ ΤΩ ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΩ

Κανών Τριαδικός, ού η Ακροστιχίς.

Τό τρισσόν υμνώ τής θεαρχίας σέλας.

Ωδή α' Ήχος β'

Εν βυθώ κατέστρωσε

Τήν τριττήν καί μίαν αρχικήν, φύσιν τής θεότητος, ασματικώς υμνήσωμεν λέγοντες. Τού ελέους πέλαγος ανεξάντλητον, ουσιώδες ως έχουσα, σέ τούς προσκυνούντας φρούρησον, καί σώσον ως φιλάνθρωπος.

Ο πηγή καί ρίζα πεφυκώς, ο Πατήρ ως αίτιος, τής εν Υιώ καί αγίω σου Πνεύματι, συμφυούς θεότητος, τό τρισήλιον τή καρδία μου πήγασον σέλας, καί μεθέξει λάμπρυνον, σής θεουργού ελλάμψεως.

Τριφεγγής Μονάς θεαρχική, πάσαν διασκέδασον, αμαρτιών καί παθών μου τήν ζόφωσιν, φωτεινών ακτίνων σου, γλυκυτάταις εν μετουσίαις, καί ποίησον σού τής απροσίτου, δόξης με ναόν, καί σκηνήν άχραντον.

Θεοτοκίον

Ρούν τόν πρίν τής φύσεως ημών, πεπονθυίας άτοπον, καί πρός φθοράν ολισθησάσης Άχραντε, σαρκωθείς εν μήτρα σου, ο Θεός Λόγος, φιλανθρώπως ανέστειλε, καί τήν θεαρχίαν τρίφωτον, ημάς εμυσταγώγησεν.

Ωδή γ'

Εν πέτρα με τής πίστεως

Ισότητι τής φύσεως θεαρχία, ομότιμον δοξάζω σε τοίς προσώποις, καί ζωής χορηγός ούσα, αρζωήγαρ ρεύστως πέφυκας, είς ο Θεός ημών, καί ουκ έστιν Άγιος πλήν σου Κύριε.

Σύ τάξεις τάς αϋλους καί ουρανίους, υπέστησας ως έσοπτρα τού σού κάλλους, Τριάς η αδιαίρετος μοναρχία, υμνείν απαύστως σε, αλλά καί νύν ημών, εκ πηλίνου στόματος, δέξαι τήν αίνεσιν.

Στερέωσον τής Πίστεως εν τή πέτρα, καί πλάτυνον αγάπης σου τώ πελάγει, καρδίαν καί διάνοιαν τών σών δούλων, Μονάς τρισήλιε, σύ γάρ εΙ Θεός ημών, εφ' ώπερ ελπίζοντες, μή αισχυνθείημεν.

Θεοτοκίον

Ο πάσαν πρίν υπόστασιν ουσιώσας, τής κτίσεως εν μήτρα σου ουσιώθη, απείρω αγαθότητι, Θεοτόκε, καί φώς τρισήλιον, πάσιν ανέτειλε, τής μιάς θεότητος, καί Κυριότητος.

Κάθισμα

Ότε κατ' αρχάς, τόν Αδάμ διέπλασας Κύριε, τότε τώ λόγω σου τώ ενυποστάτω, εβόησας εύσπλαγχνε. Ποιήσωμεν κατά τήν ημετέραν ομοίωσιν, τό δέ Πνεύμα τό άγιον συμπαρήν δημιουργόν, διό βοώμέν σοι, Ποιητά ο Θεός ημών, δόξα σοι.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Ότε πρός ημάς, ο Θεός ελθείν κατηξίωσε, τότε σου Πάναγνε, τήν καθαρωτάτην νηδύν εγκατώκησε, καί έσωσε διά σού τών ανθρώπων τό φύραμα, χαρισάμενος άπασι βασιλείαν ουρανών, διό βοώμέν σοι, Θεοτόκε αγνή, χαίρε Δέσποινα.

Ωδή δ'

Υμνώ σε, ακοή

Νοείν σε, ουδέ τάξεις άϋλοι, εξισχύουσι τών Αγγέλων, τριάς μονάς, άναρχε, αλλ' ούν ημείς πηλίνη γλώττη, τήν σήν ουσιώδη αγαθότητα, καί ανυμνούμεν πίστει καί δοξάζομεν.

Υπάρχων, πλαστουργός τής φύσεως, Παντοκράτορ, τής τών ανθρώπων, πάσαν εμήν βλέπεις νύν, ως πανδερκής αδυναμίαν, διό κατοικτείρησον τόν δούλόν σου, καί πρός ζωήν βελτίστην επανάγαγε.

Μονάδος, αρχικής ασύγχυτα, τρία πρόσωπα ανυμνούμεν, ως ιδικώς έχοντα, καί μεριστώς τάς υποστάσεις, αλλ' ούν ηνωμένα, καί αμέριστα, έν τε βουλή, καί δόξη καί θεότητι.

Θεοτοκίον

Ναόν σε, καθαρόν καί άχραντον, αειπάρθενε Θεοτόκε, ο Παντουργός εύρηκε, μόνην σαφώς εκ τού αιώνος, εν ώ κατοικήσας ανεμόρφωσε, τήν τών ανθρώπων φύσιν, ως φιλάνθρωπος.

Ωδή ε'

Ο φωτισμός

Ως ολικώς, επί πάντα τά όντα τής σής προνοίας, τάς ειρηνοδώρους απλών ακτίνας, καί σωτηρίους, Βασιλεύ τής ειρήνης, φρούρησόν με εν τή ειρήνη σου, σύ γάρ εί ζωή, καί ειρήνη τού σύμπαντος.

Τώ Μωϋσή, εν τή βάτω ως ώφθης πυρός εν είδει, Άγγελος εκλήθης Πατρός ο Λόγος, τήν προς ημάς σου προδηλών παρουσίαν, δι' ής πάσι σαφώς ανήγγειλας, κράτος θεαρχίας μιάς τρισυπόστατον.

Η φυσικήν, συναϊδιον δόξαν προβαλλομένη, μοναρχικωτάτη Τριάς αγία, τούς ανυμνούντας ορθοδόξω σε πίστει, τής σής δόξης ιδείν αξίωσον, άναρχον καί μίαν αυγήν τήν τρισήλιον.

Θεοτοκίον

Συνεκτικός, κατ' ουσίαν υπάρχων ο Θεός Λόγος, πάντων τών αιώνων εν τή γαστρί σου, Παρθενομήτορ, συνεσχέθη αφράστως, τούς ανθρώπους ανακαλούμενος, πρός τό ενικόν τής μιάς Κυριότητος.

Ωδή ς'

Εν αβύσσω πταισμάτων

Θελητά τού ελέους ελέησον, τούς εις σέ πιστεύοντας, Θεέ τρισήλιε, καί τών πταισμάτων λύτρωσαι, καί παθών καί κινδύνων τούς δούλους σου. (Δίς)

Εν αφάτω πελάγει χρηστότητος, τήν απερινόητον τής σής ελλάμψεως, καί τριλαμπούς θεότητος, φωτοδότιδα αίγλην μοι βράβευσον.

Θεοτοκίον

Απορρήτως Παρθένε ο Ύψιστος, άνθρωπος εγένετο εκ σού τόν άνθρωπον, ολικώς ενδυσάμενος, καί φωτί τριλαμπεί με κατηύγασε.

Κάθισμα

Ευσπλαγχνίας

Ευσπλαγχνίας τό πέλαγος ημίν υφαπλώσας, υπόδειξαι ημάς Ελεήμον, Βλέψον εις λαόν τόν σέ δοξάζοντα, δέξαι τάς ωδάς τών αιτουμένων σε, Τριάς μονάς άναρχε, εις σέ γάρ ελπίζομεν τόν τών όλων Θεόν, τών πταισμάτων δούναι τήν συγχώρησιν.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Ευσπλαγχνίας κυήσασα πηγήν, συμπαθής σύ υπάρχεις, αγαθή Θεοτόκε. Σύ γάρ τών πιστών μόνη αντίληψις, σύ τών λυπουμένων η παράκλησις, διό σοι νύν άπαντες, εν πίστει προσπίπτομεν, ευρείν λύσιν δεινών, οι πλουτούντες μόνην σε βοήθειαν.

Ωδή ζ'

Εικόνος χρυσής

Ρυθμίζεις αεί, τών Αγγέλων στρατιάς πρός ατρεψίαν, μόνος υπάρχων αναλλοίωτος, ο τρισυπόστατος Κύριος, δείξον ούν καμού τήν καρδίαν, απερίτρεπτον πάντοτε, πρός τό δοξάζειν σε θερμώς, καί ανυμνείν ευσεβώς. (Δίς)

Χοροί νοεροί, τών αϋλων ουσιών ταίς σαίς ακτίσι, Θεέ μονάρχα καί τρισήλιε, καταυγαζόμενοι, γίνονται, θέσει δευτερεύοντα φώτα, ών καμέ ταίς ελλάμψεσι, καί μετουσίαις δείξον φώς, ως φωτουργός τριλαμπής.

Θεοτοκίον

Ιθύνειν ημάς, καί υψούν πρός ουρανούς μή διαλείπης, τούς σέ φιλούντας, ο δι' άφατον φιλανθρωπίαν γενόμενος, άνθρωπος εν μήτρα Παρθένου, καί Θεώσας τόν άνθρωπον, καί θρόνω δόξης τώ Πατρί συγκαθεζόμενος.

Ωδή η'

Ινδάλματος χρυσού

Απρόσιτε Τριάς, συναϊδιε συνάναρχε θεαρχία, η απαράλλακτος εν πάσι, πλήν τών φωσφόρων ιδιοτήτων, πάσαν πονηράν κατάργησον, τών αντικειμένων βουλήν, καί ενόχλησιν των δαιμόνων, αβλαβή τηρών με αεί, Κύριε πάντων. (Δίς)

Σοφώς καί πανσθενώς, απερίγραπτε τρισήλιε Μοναρχία, η υποστήσασα τον κόσμον, καί συντηρούσα εν αλωβήτω τάξει παντελεί, ενοίκησον τή εμή καρδία, υμνείν καί δοξάζειν σε ασιγήτως, σύν χοροίς Αγγέλων, εις πάντας τούς αιώνας.

Σοφία τού Πατρός, ακατάληπτε ανέκφραστε Θεού Λόγε, τήν αμετάβλητόν σου φύσιν ουκ αλλοιώσας, τήν τών ανθρώπων φύσιν συμπαθώς ανέλαβες, καί τήν ενιαίαν Τριάδα, εδίδαξας πάντας σέβειν, ως κυριαρχίαν, απάντων τών αιώνων.

Ωδή θ'

Η τόν πρό ηλίου φωστήρα

Εκ φωτός ανάρχου, συνάναρχος Υιός φώς εξανέτειλε, καί συμφυές φώς πνεύμα εκπορεύεται, απορρήτως θεοπρεπώς, αρρεύστου τής γεννήσεως, πιστευομένης άμα δέ, καί τής αφράστου εκπορεύσεως.

Λάμψον τάς καρδίας, τρισήλιε θεότης τών υμνούντων σε, τώ τριλαμπεί φωτί σου, καί δός σύνεσιν, τού εν πάσι κατανοείν, καί πράττειν τό σόν θέλημα, τό αγαθόν καί τέλειον, καί μεγαλύνειν καί δοξάζειν σε.

Άπειρος τή φύσει, υπάρχων ως Θεός, άπειρον πέλαγος τών οικτιρμών, ως έχων κατωκτείρησας, Τριάς πρώην, ούτω καί νύν, οικτείρησον τούς δούλους σου, καί τών πταισμάτων λύτρωσαι, καί πειρασμών καί περιστάσεων.

Θεοτοκίον

Σώσόν με Θεέ μου, παντοίας επηρείας καί κακώσεως, ο εν τρισί προσώποις ανυμνούμενος, ανεκφράστως μοναδικός, Θεός καί παντοδύναμος, καί τήν σήν ποίμνην φύλαττε, τής Θεοτόκου ταίς εντεύξεσιν.

Υπακοή τού ήχου χύμα

Μετά τό πάθος πορευθείσαι εν τώ μνήματι, πρός τό μυρίσαι τό σώμά σου αι Γυναίκες, Χριστέ ο Θεός, είδον Αγγέλους εν τώ τάφω καί εξέστησαν, φωνής γάρ ότι ανέστη ο Κύριος, ήκουον εξ αυτών, δωρούμενος τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

ΕΝ ΤΩ ΟΡΘΡΩ

Απολυτίκιον Ήχος β'

Ότε κατήλθες πρός τόν θάνατον, η Ζωή η αθάνατος, τότε τόν Άδην ενέκρωσας τή αστραπή τής θεότητος, ότε δέ καί τούς τεθνεώτας εκ τών καταχθονίων ανέστησας, πάσαι αι Δυνάμεις τών επουρανίων εκραύγαζον, Ζωοδότα Χριστέ ο Θεός ημών δόξα σοι.

Θεοτοκίον

Πάντα υπέρ έννοιαν, πάντα υπερένδοξα, τα σά Θεοτόκε μυστήρια, τή αγνεία εσφραγισμένη, καί παρθενία φυλαττομένη, Μήτηρ εγνώσθης αψευδής, Θεόν τεκούσα αληθινόν, αυτόν ικέτευε σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Αναστάσιμα

Ήχος β'

Ο ευσχήμων Ιωσήφ, από τού ξύλου καθελών, τό άχραντόν σου Σώμα, σινδόνι καθαρά, ειλήσας καί αρώμαμασιν, εν μνήματι καινώ, κηδεύσας απέθετο, αλλά τριήμερος ανέστης Κύριε, παρέχων τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

Δόξα...

Ταίς μυροφόροις Γυναιξί, παρά τό μνήμα επιστάς, ο Άγγελος εβόα. Τά μύρα τοίς θνητοίς υπάρχει αρμόδια, Χριστός δέ διαφθοράς εδείχθη αλλότριος, αλλά κραυγάσατε. Ανέστη ο Κύριος, παρέχων τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Υπερδεδοξασμένη υπάρχεις, θεοτόκε Παρθένε, υμνούμέν σε, διά γάρ του Σταυρού τού Υιού σου, κατεβλήθη ο άδης, καί ο θάνατος τέθνηκε, νεκρωθέντες ανέστημεν, καί ζωής ηξιώθημεν, τόν Παράδεισον ελάβομεν, τήν αρχαίαν απόλαυσιν, διό ευχαριστούντες δοξολογούμεν, ως κραταιόν Χριστόν τόν θεόν ημών, καί μόνον πολυέλεον.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν, έτερα

Τόν λίθον τού μνήματος, σφραγισθήναι μή κωλύσας, τήν πέτραν τής πίστεως, αναστάς παρέσχες πάσι, Κύριε δόξα σοι.

Δόξα...

Τών Μαθητών σου ο χορός, σύν μυροφόροις Γυναιξίν, αγάλλεται συμφώνως, κοινήν γάρ εορτήν σύν αυτοίς εορτάζομεν, εις δόξαν καί τιμήν τής σής Αναστάσεως, καί δι' αυτών, φιλάνθρωπε Κύριε, τώ λαώ σου παράσχου τό μέγα έλεος.

Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Υπερευλογημένη υπάρχεις, Θεοτόκε Παρθένε, διά γάρ τού εκ σού σαρκωθέντος, ο άδης ηχμαλώτισται, ο Αδάμ ανακέκληται, η κατάρα νενέκρωται, η Εύα ηλευθέρωται, ο θάνατος τεθανάτωται, καί ημεις εζωοποιήθημεν, διό ανυμνούντες βοώμεν. Ευλογητός Χριστός ο Θεός ημών, ο ούτως ευδοκήσας δόξα σοι.

Η Υπακοή Ήχος β'

Μετά τό Πάθος πορευθείσαι εν τώ μνήματι πρός τό μυρίσαι τό σώμά σου αι γυναίκες Χριστέ ο Θεός, είδον Αγγέλους εν τώ τάφω καί εξέστησαν, φωνής γάρ ήκουον εξ αυτών, ότι ανέστη ο Κύριος, δωρούμενος τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

Οι Αναβαθμοί Αντίφωνον Α'

Εν τώ ουρανώ τά όμματα, εκπέμπω μου τής καρδίας, πρός σέ Σωτήρ, σώσόν με σή επιλάμψει.

Ελέησον ημάς τούς πταίοντάς σοι πολλά καθ' εκάστην ώραν, ώ Χριστέ μου, καί δός πρό τέλους τρόπους, τού μετανοείν σοι.

Δόξα... καί νύν...

Αγίω Πνεύματι, τό βασιλεύειν πέλει, τό αγιάζειν, τό κινείν τήν κτίσιν, Θεός γάρ εστιν, ομοούσιος Πατρί καί Λόγω.

Αντίφωνον Β'

Ειμή ότι Κύριος ήν εν ημίν, τίς ικανός σώος φυλαχθήναι, εκ τού εχθρού άμα, καί ανθρωποκτόνου;

Τοίς οδούσιν αυτών, μή παραδώς Σωτήρ τόν σόν δούλον, λέοντος τρόπον κατ' εμού κινούνται, καί γάρ οι εχθροί μου.

Δόξα... καί νύν...

Αγίω Πνεύματι, ζωαρχία καί γέρας, πάντα γάρ τα κτιστά, ως Θεός ών δυναμοί, συντηρεί εν Πατρί δι' Υιού δέ.

Αντίφωνον Γ'

Οι πεποιθότες επί Κύριον, εοίκασιν όρει τώ αγίω, οί ουδαμώς σαλεύονται, προσβολαίς τού Βελίαρ.

Εν ανομίαις χείρας αυτών μή εκτεινάτωσαν οι θείως ζώντες, ου γάρ εά Χριστός, τή ράβδω τόν κλήρον αυτού.

Δόξα... καί νύν...

Αγίω Πνεύματι, προσπηγάζει πάσα σοφία, ένθεν χάρις Αποστόλοις, καί τοίς άθλοις καταστέφονται Μάρτυρες, καί Προφήται ορώσι.

Προκείμενον

Εξεγέρθητι, Κύριε Ο Θεός μου, εν προστάγματι ώ ενετείλω, καί συναγωγή λαών κυκλώσει σε.

Στίχ. Κύριε, ο Θεός μου, επί σοί ήλπισα.

Κανών Αναστάσιμος

Ωδή α' Ήχος β' Ο Ειρμός

Εν βυθώ κατέστρωσε ποτέ, τήν Φαραωνίτιδα, πανστρατιάν, η υπέροπλος δύναμις, σαρκωθείς ο Λόγος δέ, τήν παμμόχθηρον αμαρτίαν εξήλειψεν, ο δεδοξασμένος Κύριος, ενδόξως γάρ δεδόξασται.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ο τού κόσμου άρχων αγαθέ, ώ απεγραψάμεθα, τή εντολή τή σή μή πειθαρχήσαντες, τώ Σταυρώ σου κέκριται, προσβαλών γάρ σοι ως θνητώ, περιπέπτωκε τώ τής εξουσίας κράτει σου, καί ασθενής διήλεγκται.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Λυτρωτής τού γένους τών βροτών, και τής ακηράτου ζωής αρχηγός, εις τόν κόσμον ελήλυθας, τή γάρ Αναστάσει σου, διεσπάραξας τού θανάτου τά σπάργανα, ήν δοξολογούμεν άπαντες, ενδόξως γάρ δεδόξασται.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Υπερτέρα πέφηνας Αγνή, πάσης αοράτου τε, καί ορατής αειπάρθενε κτίσεως, τόν γάρ κτίστην τέτοκας, ως ηυδόκησε σαρκωθήναι εν μήτρα σου, ώ σύν παρρησία πρέσβευε, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Κανών Σταυροαναστάσιμος, ού η Ακροστιχίς, σύν τοίς Ειρμοίς.

Άδω τόν αίνον τώ φερεσβίω λόγω.

Ο Ειρμός

Άτριπτον ασυνήθη, αβρόχως θαλαττίαν ανύσας τρίβον, ο εκλεκτός εβόα Ισραήλ. Τώ Κυρίω άσωμεν, ότι δεδόξασται.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Δύναμις ασθενούσιν, ανάστασις πεσούσι, καί αφθαρσία τοίς τεθνεώσι, γέγονας Χριστέ, τής σαρκός τώ πάθει σου, ότι δεδόξασται.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ώ κτειρε τήν πεσούσαν, εικόνα καί ανέστησε, συντριβείσαν ο πλαστουργός Θεός καί καινουργός, νεκρωθείς ο γέγονε, ότι δεδόξασται.

Κανών τής Υπεραγίας Θεοτόκου, ού η Ακροστιχίς. Άδω τόν αίνον τή φερεσβίω Κόρη.

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Αϋλος πάλαι κλίμαξ, καί ξένως χερσωθείσα, οδός θαλάσσης, τήν σήν εδήλου γέννησιν Αγνή, ήν υμνούμεν άπαντες, ότι δεδόξασται.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Δύναμις τού Υψίστου, Υπόστασις τελεία, Θεού Σοφία, σωματωθείσα Άχραντε εκ σού, τοίς βροτοίς, ωμίλησεν, ότι δεδόξασται.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ώδευσε διά πύλης, αβάτου κεκλεισμένης, τής σής νηδύος, δικαιοσύνης Ήλιος Αγνή, καί τώ κόσμω έλαμψεν, ότι δεδόξασται.

Ωδή γ' Ο Ειρμός

Εξήνθησεν η έρημος, ωσεί κρίνον Κύριε, η τών εθνών στειρεύουσα, Εκκλησία τή παρουσία σου, εν ή εστερεώθη η καρδία μου.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Η κτίσις εν τώ πάθει σου, ηλλοιούτο βλέπουσα, εν ευτελεί προσχήματι, υπ' ανόμων, μυκτηριζόμενον, τόν εδράσαντα πάντα θείω νεύματι.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Εκ χοός κατ' εικόνα με, τή χειρί σου έπλασας, καί συντριβέντα πάλιν δέ, εις χούν θανάτου δι' αμαρτίαν Χριστέ, συγκαταβάς εις άδην συνανέστησας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τά τάγματα εξέστησαν, τών Αγγέλων Πάναγνε, καί τών ανθρώπων έφριξαν, αι καρδίαι επί τώ τόκω σου, διό σε Θεοτόκε, πίστει σέβομεν.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Τόξον συνετρίβη δυναστών τώ κράτει σου Χριστέ, καί δύναμιν ασθενείς, σέ περιεζώσαντο.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ο πάντων επέκεινα Χριστός, ηλάττωται βραχύ, τώ πάθει τώ τής σαρκός, τής Αγγέλων φύσεως.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Νεκρός μετ' ανόμων λογισθεις, εκλάμπων Γυναιξί, στεφάνω δόξης Χριστέ, ώφθης τής Εγέρσεως.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο χρόνου επέκεινα παντός, ως χρόνων Ποιητής, εκ σού Παρθένε εκών, βρέφος πεπλαστούργηται.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νηδύν πλατυτέραν ουρανών, υμνήσωμεν πιστοί, δι' Ής Αδάμ εν τοίς ουρανοίς, χαίρων πεπολίτευται.

Ωδή δ' Ο Ειρμός

Ελήλυθας εκ Παρθένου, ου πρέσβυς, ουκ Άγγελος, αλλ' αυτός ο Κύριος, σεσαρκωμένος καί έσωσας, όλον με τόν άνθρωπον, διό κραυγάζω σοι, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Παρίστασο ως κριτός, ο Θεός μου τώ βήματι, ου κραυγάζων Δέσποτα, κρίσιν ενάγων τοίς έθνεσιν, ήν διά τού πάθους σου, τή οικουμένη ειργάσω, σωτηρίαν Χριστέ.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Τώ πάθει σου τού εχθρού, αι ρομφαίαι εξέλιπον, τών υπεναντίων δέ, εν τή εις άδου καθόδω σου, πόλεις καθηρέθησαν, καί τού τυράννου τό θράσος καταβέβληται.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σέ λιμένα σωτηρίας, καί τείχος ακράδαντον, Θεοτόκε Δέσποινα, πάντες πιστοί επιστάμεθα, σύ γάρ ταίς πρεσβείαις σου, εκ τών κινδύνων λυτρούσαι τάς ψυχάς ημών.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Ακήκοα Κύριε, τήν ένδοξόν σου.

(Εισακήκοα τήν ένδοξον οικονομίαν σου Χριστέ ο Θεός, ότι ετέχθης εκ τής Παρθένου, ίνα εκ πλάνης ρύση τούς κραυγάζοντας, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.)

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ιδούσα εν ξύλω σε, Χριστέ παγέντα Παρθένος, η ανωδίνως σε κυήσασα, τάς μητρικάς οδύνας υπέμεινε.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Νενίκηται θάνατος, νεκρός σκυλεύει άδου τάς πύλας, τού παμφάγου γάρ ραγέντος μοι, τά υπέρ φύσιν πάντα δεδώρηται.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ιδού υπερύψωται, τό θείον όρος οίκω Κυρίου, υπεράνω τών Δυνάμεων, η θεομήτωρ εμφανέστατα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νομίμων τής φύσεως, Παρθένε άτερ μόνη τεκούσα, τόν δεσπόζοντα τής κτίσεως, κατηξιώθης θείας κλήσεως.

Ωδή ε' Ο Ειρμός

Μεσίτης Θεού, καί ανθρώπων γέγονας, Χριστέ ο Θεός, διά σού γάρ Δέσποτα, τήν πρός τόν αρχίφωτον Πατέρα σου, εκ νυκτός αγνωσίας, προσαγωγήν εσχήκαμεν.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ως κέδρος Χριστέ, τών εχθρών τό φρύαγμα συνέτριψας, εκουσίως Δέσποτα, εν τή κυπαρίσσω ως ηυδόκησας, καί τή πεύκη καί κέδρω σαρκί συνανυψούμενος.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Εν λάκκω Χριστέ, κατωτάτω έθεντό σε, άπνουν νεκρόν, αλλ' οικείω μώλωπι, επιλελησμένους τραυματίας Σωτήρ, τούς εν τάφοις υπνούντας, σεαυτώ συνεξανέστησας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Δυσώπει τόν σόν, Υιόν καί Κύριον, Παρθένε αγνή, αιχμαλώτοις λύτρωσιν, τοίς εξ εναντίας περιστάσεως, επί σοί πεποιθόσιν, ειρηνικήν δωρήσασθαι.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Ο άνθραξ τώ Ησαϊα, προοφθείς, Ήλιος παρθενικής από γαστρός ανέτειλε, τοίς εν σκότει πεπλανημένοις, καί θεογνωσίας φωτισμόν δωρούμενος.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Νηστεύειν απανηνάμενος, Αδάμ γεύεται, θανατηφόρου τού ξύλου ο πρότερος, αλλά τούτου τήν αμαρτίαν εξαφανίζει, σταυρωθείς ο δεύτερος.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Τήν φύσιν παθητός, καί θνητός γέγονας, ο απαθής τή αϋλω θεότητι, αφθαρτίσας νενεκρωμένους Χριστέ, κευθμώνων άδου εξανέστησας.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νεφέλαι τής ευφροσύνης, γλυκασμόν ράνατε, τοίς επί γής, ότι παιδίον δέδοται ο υπάρχων πρό τών αιώνων, εκ τής Παρθένου σαρκωθείς Θεός ημών.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τώ βίω καί τώ σαρκίω μου, τό φώς έλαμψε, καί τό στυγνόν τής αμαρτίας έλυσεν, επ εσχάτων εκ τής Παρθένου, άνευ σποράς σωματωθείς ο Ύψιστος.

Ωδή ς' Ο Ειρμός

Εν αβύσσω πταισμάτων κυκλούμενος, τήν ανεξιχνίαστον τής ευσπλαγχνίας σου, επικαλούμαι άβυσσον. Εκ φθοράς ο Θεός με ανάγαγε.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ως κακούργος ο δίκαιος κέκριται, καί μετά ανόμων τώ ξύλω προσήλωται, τοίς υπευθύνοις άφεσιν, τώ οικείω δωρούμενος αίματι.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Δι' ενός μέν ανθρώπου τού πρώτου Αδάμ, πάλαι εις τόν κόσμον εισήλθεν ο θάνατος, καί δι' ενός Ανάστασις, τού Υιού τού Θεού πεφανέρωται.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Απειράνδρως Παρθένε εκύησας, Ακαί διαιωνίζεις παρθένος εμφαίνουσα, τής αληθούς θεότητος, τού Υιού καί Θεού σου τά σύμβολα.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Ήχου ρημάτων δεήσεως, εκ κατωδύνου Δέσποτα, ψυχής επακούσας, τών δεινών με λύτρωσαι, μόνος γάρ εί τής ημών, σωτηρίας πρόξενος.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Φύλακας έθου τώ πταίσαντι, τά Χερουβείμ τού ξύλου τής ζωής, αλλ' ιδόντα σε τάς πύλας ήνοιξαν, ώφθης γάρ οδοποιών τώ Ληστή Παράδεισον.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Έρημος άδης καί άπορος, διά θανάτου γέγονεν ενός, όν πολύν γάρ πλούτον εθησαύρισεν, εις υπέρ πάντων ημών, ο Χριστός εκένωσεν.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φύσις ανθρώπων δουλεύουσα, τή αμαρτία Δέσποινααγνή, διά σού ελευθερίας έτυχε, σός γάρ Υιός ως αμνός, υπέρ πάντων τέθυται.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Επιβοώμεθα πάντες, σέ τήν αληθή Μητέρα τού Θεού, Παροργίσαντας οικέτας λύτρωσαι, μόνη γάρ πρός Υιόν, παρρησίαν κέκτησαι.

Κοντάκιον Ήχος β'

Τά άνω ζητών Ανέστης Σωτήρ, εκ τάφου Παντοδύναμε καί Άδης ιδών, τό θαύμα εξεπλήττετο, καί νεκροί ανίσταντο, καί η κτίσις ιδούσα συγχαίρει σοι, καί ο Αδάμ συναγάλλεται, και κόσμος Σωτήρ μου ανυμνεί σε αεί.

Οίκος

Σύ ει τό φώς τών εσκοτισμένων, σύ εί η ανάστασις πάντων καί η ζωή τών βροτών καί πάντας συνανέστησας, τού θανάτου τό κράτος Σωτήρ σκυλεύσας, καί τού Άδου τάς πύλας συντρίψας Λόγε, καί οι θνητοί κατιδόντες τό θαύμα εθαύμαζον, καί πάσα κτίσις συγχαίρει εν τή σή Αναστάσει, Φιλάνθρωπε. Διό καί πάντες δοξάζομεν, καί υμνούμεν τήν σήν συγκατάβασιν, καί κόσμος Σωτήρ μου ανυμνεί σε αεί.

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

Αντίθεον πρόσταγμα, παρανομούντος, τυράννου μετάρσιον, τήν φλόγα ανερρίπισε, Χριστός δέ εφήπλωσε, θεοσεβέσι Παισί, δρόσον τήν τού Πνεύματος, ο ών ευλογημένος καί υπερένδοξος.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ουκ έφερες Δέσποτα, δι' ευσπλαγχνίαν, θανάτω τόν άνθρωπον, καθοράν τυραννούμενον, αλλ' Ήλθες καί έσωσας ιδίω Αίματι, άνθρωπος γενόμενος, ο ών ευλογημένος καί υπερένδοξος.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ιδόντες σε έπτηξαν, ημφιεσμένον, στολήν εκδικήσεως, οι πυλωροί τού άδου Χριστέ, αγνώμονα τύραννον, οικέτην Δέσποτα, ήλθες γάρ χειρώσασθαι, ο ών ευλογημένος καί υπερένδοξος.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Αγίων Αγίαν σε, κατανοούμεν, ως μόνην κυήσασαν, Θεόν τόν αναλλοίωτον, Παρθένε αμόλυντε, Μήτερ ανύμφευτε, πάσι γάρ επήγασας πιστοίς, τήν αφθαρσίαν τώ θείω τόκω σου.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Ρήτορες ανεδείχθησαν Παίδες, φιλοσοφώτατοι ποτέ, εκ θεολήπτου ψυχής γάρ, θεολογούντες χείλεσιν έμελπον, ο υπέρθεος τών Πατέρων, καί ημών Θεός ευλογητός εί.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Έκρινε τόν προπάτορα πάλαι, εν τή Εδέμ παρακοή, αλλ' εκουσίως εκρίθη, τώ παραβάντι λύων τό έγκλημα, ο υπέρθεος τών Πατέρων, Θεός καί υπερένδοξος.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Σέσωκας τόν τρωθέντα τή γλώσση, τή ιοβόλω εν Εδέμ, τό εθελούσιον δήγμα, τώ εκουσίω πάθει ιάσω γάρ, ο υπέρθεος τών Πατέρων, Θεός καί υπερένδοξος.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Βαίνοντα εν σκιά με θανάτου, ανεκαλέσω πρός τό φώς, τόν σκοτεινόμορφον άδην, τή αστραπή βαλών τής θεότητος, ο υπέρθεος τών Πατέρων, Θεός καί υπερένδοξος.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εώρα εν νυκτί Ιακώβ μέν, ως εν αινίγματι Θεόν σεσαρκωμένον, εκ σού δέ εν φρυκτωρία ώφθη τοίς μέλπουσιν, ο υπέρθεος τών Πατέρων, Θεός καί υπερένδοξος.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σύμβολα τής εν σοί απορρήτου, προκαταγγέλλων συμπλοκής, τώ Ιακώβ προσπαλαίει, δι' Ής εκών ηνώθη ανθρώποις Αγνή, ο υπέρθεος τών Πατέρων, Θεός καί υπερένδοξος.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Βέβηλος ο μή ένα κηρύττων, τόν τής Παρθένου σε Υιόν, τής πανυμνήτου Τριάδος, καί αδιστάκτω γνώμη καί γλώσση βοών, ο υπέρθεος τών Πατέρων, Θεός καί υπερένδοξος.

Ωδή η' Ο Ειρμός

Κάμινος ποτέ, πυρός εν Βαβυλώνι, τάς ενεργείας διεμέριζε, τώ θείω προστάγματι, τούς Χαλδαίους καταφλέγουσα, τούς δέ πιστούς δροσίζουσα, ψάλλοντας. Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Αίματι Χριστε, τώ σώ πεφοινιγμένην, τήν τής σαρκός σου καθορώντα στολήν, εν τρόμω εξίσταντο, τήν πολλήν μακροθυμίαν, τά τών Αγγέλων Τάγματα, κράζοντα. Ευλογείτε, πάντα τά έργα τόν Κύριον.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Σύ μου τό θνητόν, ενέδυσας Οικτίρμον, αθανασίαν τή εγέρσει σου, διό αγαλλόμενος, ευχαρίστως αναμέλπει σοι, ο εκλεκτός λαός Χριστέ, κράζων σοι. Κατεπόθη, όντως εις νίκος ο θάνατος.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σύ τόν τού Πατρός, αχώριστον εν μήτρα, θεανδρικώς πολιτευσάμενον, ασπόρως συνέλαβες καί αφράστως απεκύησας, Θεογεννήτορ Πάναγνε, όθεν σε σωτηρίαν, πάντων ημών επιστάμεθα.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Ινδάλματος χρυσού, καταπτύσαντες τρισόλβιοι Νεανίαι, τήν απαράλλακτον καί ζώσαν Θεού Εικόνα τεθεάμενοι, μέσον τής φλογός ανέμελπον, η ουσωθείσα υμνείτω τόν Κύριον, πάσαν Κτίσις, καί υπερυψούτω, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ωράθης εν σταυρώ, καθηλούμενος ο πλούσιος εν ελέει, εκών ετάφης δέ, καί τριήμερος εξανέστης, καί ελυτρώσω πάντας τούς βροτούς φιλάνθρωπε, πίστει μελωδούντας. Υμνείτω τόν Κύριον πάσα κτίσις, καί υπερυψούτω εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Λυτρούσαι τής φθοράς, υπελθών τά καταχθόνια, Θεού Λόγε, όνπερ διέπλασας δυνάμει σου, Χριστέ μου θεία, καί αφθαρτίσας, δόξης αϊδίου μέτοχον, τής σής απειργάσω. Υμνείτω κραυγάζοντα πάσα κτίσις, καί υπερυψούτω Χριστόν εις τούς αιώνας.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ωράθη επί γής, διά σού, καί τοίς ανθρώποις συνανεστράφη, ο αγαθότητι ασύγκριτος, καί δυνάμει, ώ μελωδούντες πάντες οι πιστοί κραυγάζομεν. Η ουσιωθείσα υμνείτω τόν Κύριον πάσα κτίσις, καί υπερυψούτω εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Κυρίως σε Αγνήν, καταγγέλλοντες δοξάζομεν Θεοτόκε, σύ γάρ τόν ένα απεκύησας, τής Τριάδος σεσαρκωμένον, ώ σύν τώ Πατρί καί Πνεύματι πάντες μελωδούμεν. Υμνείτω τόν Κύριον πάσα κτίσις, καί υπερυψούτω εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ' Ο Ειρμός

Ανάρχου Γεννήτορος, Υιός Θεός καί Κύριος, σαρκωθείς εκ Παρθένου ημίν επέφανε, τά εσκοτισμένα φωτίσαι, συναγαγείν τά εσκορπισμένα, διό τήν πανύμνητον, Θεοτόκον μεγαλύνομεν.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ως εν Παραδείσω φυτευθέν, εν τώ Κρανίω Σωτήρ, τό τρισόλβιον ξύλον τού σού αχράντου Σταυρού, αίματι καί ύδατι θείω, ως εκ πηγής τής θείας πλευράς σου, Χριστέ αρδευόμενον, τήν ζωήν ημίν εξήνθησε.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Καθείλες δυνάστας, σταυρωθείς ο παντοδύναμος, καί τήν κάτω κειμένην, εν τή τού άδου φρουρά, φύσιν τών ανθρώπων υψώσας, τώ πατρικώ ενίδρυσας θρόνω, μεθ' Ής σε ερχόμενον, προσκυνούντες μεγαλύνομεν.

Τριαδικόν

Στίχ. Αγία Τριάς ο Θεός ελέησον καί σώσον ημάς.

Μονάδα τρισάριθμον, Τριάδα Ομοούσιον, ορθοδόξως υμνούντες, πιστοί δοξάσωμεν, άτμητον υπέρθεον φύσιν, τρισοφεγγή ανέσπερον αίγλην, τήν μόνην ακήρατον, τήν τό φώς ημίν εκλάμπουσαν.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Τόν εκ Θεού Θεόν Λόγον, τόν αρρήτω σοφία, ήκοντα καινουργήσαι τόν Αδάμ, βρώσει φθορά πεπτωκότα δεινώς, εξ Αγίας Παρθένου, αφράστως σαρκωθέντα δι' ημάς, οι πιστοί ομοφρόνως, εν ύμνοις μεγαλύνομεν.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Εν μέσω τών καταδίκων, ως αμνός ανηρτήθης, Χριστέ επί Κρανίου τού Σταυρού, λόγχη πλευράν εκκεντούμενος, τήν ζωήν εδωρήσω, ημίν τοίς χοϊκοίς ως αγαθός, τοίς εν πίστει τιμώσι, τήν θείαν σου Ανάστασιν.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Τόν τώ ιδίω θανάτω, τού θανάτου τό κράτος, δυνάμει καταργήσαντα Θεόν, πάντες πιστοί προσκυνήσωμεν, ότι τούς απ' αιώνος νεκρούς συνεξανέστησε, καί τοίς πάσι παρέχει, ζωήν καί τήν ανάστασιν.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Όλος υπάρχεις έφεσις, όλος γλυκασμός, Λόγε Θεού, Παρθένου Υιέ, Θεέ θεών Κύριε, Αγίων Υπεράγιε, διό σε άπαντες σύν τή Τεκούση μεγαλύνομεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ράβδος ισχύος δέδοται, φύσει τή σαθρά, Λόγος Θεού, εν μήτρα σου Αγνή, καί ταύτην ανέστησε, πρός άδην ολισθήσασαν, διό σε πάναγνε, ως Θεοτόκον μεγαλύνομεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ήν ηρετίσω, Δέσποτα, δέξαι συμπαθώς, πρέσβιν Μητέρα, σήν υπέρ ημών, καί σού τής χρηστότητος, τά σύμπαντα πλησθήσονται, ίνα σε άπαντες, ως ευεργέτην μεγαλύνωμεν.

Εις τούς Αίνους, Στιχηρά Αναστάσιμα

Ήχος β'

1. Τού ποιήσαι εν αυτοίς κρίμα έγγραπτον. Δόξα αύτη έσται πάσι τοίς οσίοις αυτού.

-- Πάσα πνοή, καί πάσα κτίσις, σέ δοξάζει Κύριε, ότι διά τού Σταυρού τόν θάνατον κατήργησας, ίνα δείξης τοίς λαοίς, τήν εκ νεκρών σου Ανάστασιν, ως μόνος φιλάνθρωπος.

2. Αινείτε τόν Θεόν εν τοίς Αγίοις αυτού, αινείτε αυτόν εν στερεώματι τής δυνάμεως αυτού.

-- Ειπάτωσαν Ιουδαίοι, πώς οι στρατιώται απώλεσαν τηρούντες τόν Βασιλέα; διατί γάρ ο λίθος ουκ εφύλαξε τήν πέτραν τής ζωής; ή τόν ταφέντα δότωσαν, ή αναστάντα προσκυνείτωσαν, λέγοντες σύν ημίν. Δόξα τώ πλήθει τών οικτιρμών σου. Σωτήρ ημών δόξα σοι.

3. Αινείτε αυτόν επί ταίς δυναστείαις αυτού, αινείτε αυτόν κατά τό πλήθος τής μεγαλωσύνης αυτού.

-- Χαίρετε λαοί, καί αγαλλιάσθε, Άγγελος εκάθισεν εις τόν λίθον τού μνήματος, αυτός ημάς ευηγγελίσατο ειπών, Χριστός ανέστη εκ νεκρών, ο Σωτήρ τού κόσμου, καί επλήρωσε τά σύμπαντα ευωδίας. Χαίρετε Λαοί, καί αγαλλιάσθε.

4. Αινείτε αυτόν εν ήχω, σάλπιγγος, αινείτε αυτόν εν ψαλτηρίω καί κιθάρα.

-- Άγγελος μέν τό Χαίρε, πρό τής σής συλλήψεως Κύριε, τή Κεχαριτωμένη εκόμισεν, Άγγελος δέ τόν λίθον τού ενδόξου σου μνήματος, εν τή σή Αναστάσει εκύλισεν, Ο μέν αντί τής λύπης, ευφροσύνης σύμβολα μηνύων, ο δέ αντί θανάτου, Δεσπότην ζωοδότην κηρύττων ημίν. Διό βοώμέν σοι, Ευεργέτα τών απάντων, Κύριε δόξα σοι.

5. Αινείτε αυτόν εν τυμπάνω καί χορώ, αινείτε αυτόν εν χορδαίς καί οργάνω,

-- Έρραναν μύρα μετά δακρύων, επί τό μνήμα σου αι Γυναίκες, καί επλήσθη χαράς τό στόμα αυτών, εν τώ λέγειν, Ανέστη ο Κύριος.

6. Αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις ευήχοις, αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις αλαλαγμού. Πάσα πνοή αινεσάτω τόν Κύριον.

-- Αινεσάτωσαν έθνη καί λαοί Χριστόν τόν Θεόν ημών, τόν εκουσίως δι, ημάς σταυρόν υπομείναντα, καί εν τώ άδη τριημερεύσαντα, καί προσκυνησάτωσαν αυτού τήν εκ νεκρών Ανάστασιν, δι' ής, πεφώτισται πάντα τού κόσμου τά πέρατα.

7. Ανάστηθι, Κύριε, ο Θεός μου, υψωθήτω η χείρ σου, μή επιλάθη τών πενήτων σου εις τέλος.

-- Εσταυρώθης, ετάφης, Χριστέ, ως ηβουλήθης, εσκύλευσας τόν θάνατον, ως Θεός καί Δεσπότης, δωρούμενος τώ κόσμω ζωήν αιώνιον, καί τό μέγα έλεος.

8. Εξομολογήσομαί σοι, Κύριε, εν όλη καρδία μου, διηγήσομαι πάντα τά θαυμάσιά σου.

-- Όντως παράνομοι σφραγίσαντες τόν λίθον, μείζονος ημάς θαύματος ηξιώσατε, έχουσι τήν γνώσιν οι φύλακες, σήμερον προήλθε τού μνήματος, καί έλεγον, Είπατε, ότι ημών κοιμωμένων, ήλθον οι Μαθηταί, καί έκλεψαν αυτόν. Καί τίς κλέπτει νεκρόν, μάλιστα δέ καί γυμνόν. Αυτός ανέστη αυτεξουσίως ως Θεός, καταλιπών καί εν τώ τάφω τά εντάφια αυτού. Δεύτε ίδετε Ιουδαίοι, πώς ου διέρρηξε τάς σφραγίδας, ο τόν θάνατον πατήσας, καί εν τώ γένει τών ανθρώπων, τήν ατελεύτητον ζωήν δωρούμενος, καί τό μέγα έλεος.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται.

Τήν φωνήν σοι προσάγομεν, τού Ληστού, καί βοώμέν σοι. Μνήσθητι ημών Σωτήρ, εν τή Βασιλεία σου.

Μακάριοι οι καθαροί τή καρδία ότι αυ τοί τόν Θεόν όψονται.

Τόν Σταυρόν σοι προσάγομεν, εις πταισμάτων συγχώρησιν, όν υπέρ ημών, κατεδέξω φιλάνθρωπε.

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Προσκυνούμέν σου Δέσποτα, τήν ταφήν καί τήν έγερσιν, δι' ών εκ φθοράς ελυτρώσω, τόν κόσμον φιλάνθρωπε.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Τώ θανάτω σου Κύριε, κατεπόθη ο θάνατος, καί τή Αναστάσει σου Σώτερ, τόν κόσμον διέσωσας.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Οι εν σκότει καθεύδοντες, σέ τό φώς θεασάμενοι, εν τοίς κατωτάτοις τού άδου, Χριστέ εξανέστησαν.

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Μυροφόροις υπήντησας, αναστάς εκ τού μνήματος, καί τοίς μαθηταίς επηγγείλω, ειπείν σου τήν έγερσιν.

Δόξα...

Τόν Πατέρα δοξάσωμεν, τόν Υιόν προσκυνήσωμεν πάντες, καί τό άγιον Πνεύμα, πιστώς ανυμνήσωμεν.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Χαίρε θρόνε πυρίμορφε. Χαίρε νύμφη ανύμφευτε. Χαίρε η Θεόν τοίς ανθρώποις, Παρθένε κυήσασα.

Ήχος β'

Ότε εκ τού ξύλου

Στίχ. α'. Εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Δός μοι μετανοίας λογισμόν, δός καί κατανύξεως πόθον, τή ταπεινή μου ψυχή, έγειρον εξ ύπνου με δεινής πωρώσεως, καί τό σκότος απέλασον, τό τής ραθυμίας, καί τής απογνώσεως λύσον τήν ζόφωσιν, όπως, ανανεύσας ο τάλας, σοί προσκολληθήσωμαι Λόγε, καί σού τοίς θελήμασι πορεύσωμαι.

Στίχ. β'. Ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Μόνε ευδιάλλακτε Χριστέ, μόνε υπεράγαθε Λόγε καί ανεξίκακε, σοί προσπίπτω εύσπλαγχνε, σέ ικετεύω θερμώς, σοί κραυγάζω δεόμενος. Ημάρτηκα σώσον, σώσόν με τόν άσωτον τή ευσπλαγχνία σου, όπως, ευχαρίστως κραυγάζω. Κύριε, συγχώρησιν δός μοι, καί σού τή χρηστότητι πορεύσομαι.

Στίχ. γ'. Από φυλακής πρωϊας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωϊας ελπισάτω Ισραήλ επί τόν Κύριον.

Πάντα άπερ ήμαρτον εις σέ, λόγοις τε καί έργοις, Θεέ μου, καί ενθυμήσεσι, πάντα εξαγγέλλω σοι, πάντα νύν λέγω σοι, τήν ημέραν παρήλθον γάρ, καί πάντα τόν χρόνον, νύκτα δέ κατέλαβον πλήρης υπάρχων κακών, όθεν σοι προσπίπτω κραυγάζων. Δέσποτά μου, Δέσποτα Σώτερ, ήμαρτον, συγχώρησον, καί σώσόν με.

Έτερα τών Ασωμάτων, όμοια

Στίχ. δ'. Ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος, καί πολλή παρ' αυτώ, λύτρωσις. καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραήλ έκ πασών τών ανομιών αυτού.

Δεύτε εν ωδαίς πνευματικαίς, τούς προαρχηγούς τών Αγγέλων, ανευφημήσωμεν, πάντων γάρ ως πρόκριτοι, τών ασωμάτων Χορών, Στρατηγοί καί Αρχάγγελοι, εκλήθησαν άμφω, άρχων γάρ τής χάριτος ο Γαβριήλ πεφυκώς, νόμου, καί τών πρό Μωϋσέως, έξαρχος γνωρίζεται αύθις, ο τών Αρχαγγέλων αρχηγός Μιχαήλ.

Στίχ. ε'. Αινείτε τόν Κύριον πάντα τά έθνη, επαινέσατε αυτόν, πάντες οι λαοί.

Εύγε Ασωμάτων ο φωστήρ! εύγε τής αϋλου χορείας, ώ Αρχιστράτηγε, μύστα καί πρωτάγγελε, τών απορρήτων Θεού, Μιχαήλ παμμακάριστε, αυτόπτα τών άνω. Λύτρωσαι δεόμεθα τούς σοί προστρέχοντας, πάντων, δυσχερών καί κινδύνων, σέ γάρ πρός τόν Κύριον πάντες, ευμενή προστάτην προβαλλόμεθα.

Στίχ. ς'. Ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού Κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Χαίροις τών Αγγέλων στρατηγέ, καί τών απορρήτων ο μύστης, καί λειτουργέ τού Θεού, άρχων καί ακρότατε, τών ασωμάτων Χορών, Γαβριήλ υπερένδοξε, φρικτών μυστηρίων, ώφθης γάρ διάκονος κρυφιομύστου βουλής, σύ γάρ, τήν Θεού πρός ανθρώπους, άκραν συγκατάβασιν ήλθες, επί σωτηρία προαγγέλλων ημίν.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον, όμοιον

Ώραν τής ετάσεως σκοπών, φρίττω εννοών μου τά πλήθη, τών παραπτώσεων, τί απολογήσομαι; πώς διαφεύξομαι, τήν αισχύνην τήν μέλλουσαν, ασώτως βιώσας; όθεν Κόρη κράζω σοι θερμοίς τοίς δάκρυσι. Πλύνον, τής ψυχής μου τόν ρύπον, η τόν καθαρόν μαργαρίτην, τόν Χριστόν κυήσασα, καί σώσόν με.

Απόστιχα Κατανυκτικά

Ήμαρτον εις σέ Σωτήρ, ως ο Άσωτος υιός, δέξαι με Πάτερ, μετανοούντα, καί ελέησόν με ο Θεός.

Στίχ. Α'. Πρός σέ ήρα τούς οφθαλμούς μου, τόν κατοικούντα εν τώ ουρανώ. Ιδού, ως οφθαλμοί δούλων εις χείρας τών κυρίων αυτών, ως οφθαλμοί παιδίσκης εις χείρας τής κυρίας αυτής, ούτως οι οφθαλμοί ημών πρός Κύριον τόν Θεόν ημών, έως ού οικτιρήσαι ημάς.

Κράζω σοι Χριστέ, Σωτήρ, τού Τελώνου τήν φωνήν. Ιλάσθητί μοι, ώσπερ εκείνω, καί ελέησόν με ο Θεός.

Μαρτυρικόν

Στίχ. Β'. Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, ότι επί πολύ επλήσθημεν εξουδενώσεως, επί πλείον επλ ήσθη η ψυχή ημών, τό όνειδος τοίς ευθηνούσι, καί η εξουδένωσις τοίς υπερηφάνοις.

Οι τήν επίγειον απόλαυσιν, μή ποθήσαντες Αθλοφόροι, ουρανίων αγαθών ηξιώθησαν, καί Αγγέλων συμπολίται γεγόνασι, Κύριε, πρεσβείαις αυτών, ελέησον καί σώσον ημάς.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Αδιόδευτε Πύλη, μυστικώς εσφραγισμένη, ευλογημένη Θεοτόκε Παρθένε, δέξαι τάς δεήσεις ημών, καί προσάγαγε τώ σώ Υιώ καί Θεώ, ίνα σώση διά σού τάς ψυχάς ημών.

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Κατανυκτικά Ήχος β'

Ως κύματα θαλάσσης επ' εμέ επανέστησαν αι ανομίαι μου, ως σκάφος εν πελάγει εγώ μόνος χειμάζομαι, υπό πταισμάτων πολλών, αλλ' εις εύδιον λιμένα οδήγησόν με Κύριε, διά τής μετανοίας καί σώσόν με.

Εγώ υπάρχω τό δένδρον τό άκαρπον Κύριε, κατανύξεως καρπόν μή φέρων τό σύνολον, καί τήν εκκοπήν πτοούμαι, καί τό πύρ εκείνο δειλιώ τό ακοίμητον, διό σε ικετεύω, πρό εκείνης τής ανάγκης, επίστρεψον καί σώσόν με.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Ευσπλαγχνίας υπάρχουσα πηγή, συμπαθείας αξίωσον ημάς, Θεοτόκε, βλέψον εις λαόν τόν αμαρτήσαντα, δείξον ως αεί τήν δυναστείαν σου, εις σέ γάρ ελπίζοντες, τό Χαίρε βοώμέν σοι, ως ποτέ ο Γαβριήλ, ο τών Ασωμάτων Αρχιστράτηγος.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Καθίσματα Κατανυκτικά

Ελέησόν με, είπεν ο Δαυϊδ, καγώ σοι κράζω. Ήμαρτον Σωτήρ, τάς εμάς αμαρτίας, διά τής μετανοίας εξαλείψας, ελέησόν με.

Ελέησόν με, ο Θεός, ελέησόν με, επί δυσίν αμαρτήμασιν ο Δαυϊδ εθρήνει, επί μυρίοις εγώ πλημμελήμασι βοώ σοι. Εκείνος τήν στρωμνήν τοίς δάκρυσιν έβρεχεν, εγώ δέ ρανίδα μίαν ου κέκτημαι, απέγνωσμαι, καί δέομαι, ελέησόν με ο Θεός κατά τό μέγα σου έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Σέ μεγαλύνομεν, Θεοτόκε βοώντες. Χαίρε η πύλη η κεκλεισμένη, δι' Ής ηνοίγη ανθρώποις, ο πάλαι Παράδεισος.

Μετά τήν γ' Στιχολογίαν, Καθίσματα

Ευσπλαγχνίας υπάρχουσα

Ασωμάτων πανάγιοι χοροί, δυσωπείτε Θεόν τόν αγαθόν, καί Δεσπότην, φείσασθαι ημών, εν ώρα τής κρίσεως, ρύσασθαι ημάς, πικράς κολάσεως, δαιμόνων κακώσεως, καί παθών αμαυρώσεως, καί πάσης απειλής, προστρέχοντας πόθω τή σκέπη υμών.

Μαρτυρικόν

Σέ τόν περιβάλλοντα, τόν ουρανόν εν νεφέλαις, έχοντες οι Άγιοι περιβολήν εν τώ κόσμω, τάς βασάνους τών ανόμων υπέμειναν, καί τήν πλάνην τών ειδώλων κατήργησαν, αυτών ταίς ικεσίαις ελευθέρωσον, τού αοράτου εχθρού Σωτήρ, καί σώσόν ημάς.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Ποία μήτηρ ηκούσθη παρθένος; ποία δέ παρθένος μήτηρ εγνωρίσθη; πάντα τά σά Θεοτόκε παράδοξα, διά τούτό σε, πιστώς μεγαλύνομεν.

Ωδή α' Ήχος β' Ο Ειρμός

Δεύτε λαοί, άσωμεν άσμα Χριστώ τώ Θεώ, τώ διελόντι θάλασσαν, καί οδηγήσαντι, τόν λαόν όν ανήκε, δουλείας Αιγυπτίων, ότι δεδόξασται.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ο σαρκωθείς, καί μή δικαίους ως έφησας, αμαρτωλούς καλέσαι δέ, παραγενόμενος, εις μετάνοιαν Λόγε, πολλά ημαρτηκότα δέξαι, καί σώσόν με.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Μόνος εγώ, τή αμαρτία δεδούλωμαι, μόνος εγώ τοίς πάθεσι, θύραν ηνέωξα. Ευδιάλλακτε μόνε, επίστρεψόν με σώσον, τή ευσπλαγχνία σου.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Βήμα τό σόν, στεφηφορούντες παρίστανται, οι αθλοφόροι Κύριε, τά τού αλάστορος εκνικήσαντες θράση, καί τήν αθανασίαν καταπλουτήσαντες.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ρείθρον ημίν, τών ιαμάτων πηγάζοντες, οι αθλοφόροι Μάρτυρες, τά αναβλύζοντα, τής σαρκός ημών πάθη, ξηραίνουσι, δυνάμει τού θείου Πνεύματος.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η τήν πηγήν τής απαθείας κυήσασα, τραυματισθέντα πάθεσι, Κόρη θεράπευσον, καί πυρός αιωνίου εξάρπασόν με, μόνη θεοχαρίτωτε.

Κανών τών Ασωμάτων ού η Ακροστιχίς

Άδω τόν αίνον τώ χορώ τών Αγγέλων.

Ο Ειρμός

Άτριπτον ασυνήθη, αβρόχως θαλαττίαν ανύσας τρίβον, ο εκλεκτός εβόα Ισραήλ. Τώ Κυρίω άσωμεν, ότι δεδόξασται.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Άνθρακας θεοφόρους, τή αίγλη πυρσωθέντας τής σής ουσίας, τούς ασωμάτους έδειξας Χορούς, σέ Χριστέ δοξάζοντας, ως παντοδύναμον.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Δύναμιν αφθαρσίας, καί δόξαν κεκτημένοι αθανασίας, δεδωρημένοι Άγγελοι Χριστέ, τή πρός σέ εγγύτητι καταφωτίζονται.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ώφθησαν λαμπροφόροι, τήν άϋλον δεικνύντες καί κατά φύσιν, διά συμβόλων Άγγελοι Χριστέ, αισθητώς τυπούμενοι τήν καθαρότητα.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τάγματα τών τώ Τόκω Αγγέλων, σου Παρθέγε, τώ υπέρ φύσιν, υπηρετούσι χαίροντα σεμνή, τόν γάρ τούτων τέτοκας Θεόν καί Κύριον.

Ωδή γ' Ο Ειρμός

Στερέωσον ημάς εν σοί Κύριε, ο ξύλω νεκρώσας τήν αμαρτίαν, καί τόν φόβον σου εμφύτευσον, εις τάς καρδίας ημών τών υμνούντων σε.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ο μήτραν υποδύς Χριστέ άφθορον, φθαρείσαν τοίς πάθεσι τήν ψυχήν μου, μετανοία καινοποίησον, καί φωτός αϊδίου δείξον έμπλεων.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Υπήκουσα εχθρού παραπικραίνοντος, καί πάσαν ετέλεσα αμαρτίαν, καί αφθόνως παρεπίκρανα, σέ τόν μόνον μακρόθυμον, φιλάνθρωπε.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σταυρώ τετειχισμένοι οι αήττητοι, οπλίται, καί μάρτυρες τού Σωτήρος, ώσπερ τείχη κατηδάφισαν, τά τής πλάνης γενναίως οχυρώματα.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Δυνάμει θεϊκή τό ασθενές υμών, γενναίοι νευρώσαντες αθλοφόροι, τήν ισχύν τού πολεμήτορος, παντελεί απωλεία παρεδώκατε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μαρία τό χρυσούν θυμιατήριον, παθών μου απέλασον τό δυσώδες, καί στερέωσον κλονούμενον, προσβολαίς τού δολίου πολεμήτορος.

Κανών τών Ασωμάτων

Ο Ειρμός

Τόξον συνετρίβη δυναστών τώ κράτει σου Χριστέ, καί δύναμιν ασθενείς, σέ περιεζώσαντο.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ο φύσει αθάνατος Θεός, σοφός δημιουργός, εν χάριτι στρατιάς, αθανάτους δείκνυσι.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νύν παρεστώτες ορεκτών, ακρότητι Χριστώ, σωθήναι πάντας ημάς, Άγγελοι πρεσβεύσατε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Αρχήν υπό χρόνον ειληφώς, πιστεύεται εκ σού, ο χρόνων δημιουργός, Μήτηρ αειπάρθενε.

Ωδή δ' Ο Ειρμός

Υμνώ σε, ακοήν γάρ Κύριε, εισακήκοα καί εξέστην, έως εμού ήκεις γάρ, εμέ ζητών τόν πλανηθέντα, διό τήν πολλήν σου συγκατάβασιν, τήν εις εμέ δοξάζω πολυέλεε.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ιλύϊ αμαρτίας πέπτωκα, καί τήν άνωθεν ευμορφίαν απώλεσα Κύριε, καί δέδοικα τήν τιμωρίαν, διό μετανοίας ωραιότητι, τήν ταπεινήν ψυχήν μου καταφαίδρυνον.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Δολίαις, λαλιαίς ο δόλιος, από σού με αποσυλ ήσας, κατάβρωμα ίδιον ειργάσατο, Θεέ τών όλων, αυτού τής κακίας με εξάρπασον, καί μετανοίας τρόποις ανακάλεσαι.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ο χρόνος, τής ζωής μου γέγονεν, εργασία μοι απωλείας, μιά ροπή σώσόν με, ως έσωσας ποτέ τήν Πόρνην, Χριστέ μεταγνούσαν τή κελεύσει σου, ίνα υμνώ σε μόνε αναμάρτητε.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Υπάρχων, καινουργός ο άνομος, τής κακίας εθελουσίως, τούς τού Χριστού μάρτυρας ηνάγκαζεν, αψύχοις σέβας θεοίς απονείμαι, αλλ' ημαύρωται, Θεόν γάρ μόνον έγνων τόν ποιήσαντα.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Μονάδα, τή ουσία σέβοντες, καί Τριάδα τοίς χαρακτήρσι, θεότητα άκτιστον, τοίς κτίσμασιν ουδόλως σέβας υμείς, Χριστομάρτυρες ενείματε, όθεν κολάσεις πάσας υπεμείνατε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σαρκούται, εξ αγνών αιμάτων σου, ανθρώποις ενούται θέλων ο Κύριος, Άχραντε, καί δέχεται μετανοούντας, τούς πρίν υπαχθέντας αμαρτήμασι, ταίς σαίς λιταίς αεί κατακαμπτόμενος.

Κανών τών Ασωμάτων

Ο Ειρμός

Ακήκοα Κύριε, τήν ένδοξόν σου.

(Εισακήκοα τήν ένδοξον οικονομίαν σου Χριστέ ο Θεός, ότι ετέχθης εκ τής Παρθένου, ίνα εκ πλάνης ρύση τούς κραυγάζοντας, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.)

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ικέτας προσάγω σοι τούς Ασωμάτους, ούς περ Οικτίρμον, προσδεξάμενος ως εύπλαγχνος, τής αμαρτίας με λύτρωσαι.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νοϊ πλησιάζοντες τώ παναιτίω, Νόες οι θείοι, καθαιρόμενοι φωτίζονται, ταίς υπερτάταις νοήσεσιν.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι θείοι διάκοσμοι τής ουρανίου, ταξιαρχίας, θείω Πνεύματι κοσμούμενοι, διαφυλάττονται άτρωτοι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νοήσας σε πόρρωθεν Θεόν, Παρθένε, σεσαρκωμένον, εν αγκάλαις σου βαστάσουσαν, ο Ησαϊας προκατήγγειλεν.

Ωδή ε' Ο Ειρμός

Ο τού φωτός χορηγός, καί τών αιώνων ποιητής Κύριε, εν τώ φωτί τών σών, προσταγμάτων οδήγησον ημάς, εκτός σου γάρ άλλον Θεόν ου γινώσκομεν.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ο ομματώσας τυφλούς, τήν τυφλωθείσάν μου ψυχήν φώτισον, επαγρυπνείν, ταύτην ενισχύων εις πράξεις αγαθάς, ύπνον αμελείας τελείως μισήσασαν.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ίασαι μόνε Σωτήρ, τήν πληγωθείσάν μου ψυχήν, δήγματι τής χαλεπής όντως αμαρτίας, ο πάλαι τάς πληγάς, τού περιπεσόντος λησταίς ιασάμενος.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Δήμος σεπτών αθλητών, δήμον ανόμων διωκτών, ήσχυνε, πολυειδείς πόνους υπομείνας, καί νύν τοίς ιεροίς δήμοις, τών Αγγέλων αεί επαγάλλεται.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Άστρα πολύφωτα, μαρμαρυγάς υπομονής πέμποντα, καί τών πιστών εν Πνεύματι θείω, φωτίζοντα ψυχάς, οι πεφωτισμένοι εδείχθησαν Μάρτυρες.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νέον ως βρέφος ημίν, τόν προαιώνιον Υιόν τέτοκας, θελητικαίς δυσίν ενεργείαις, υπάρχοντα διπλούν, ως άνθρωπον άμα, Θεόν τε Πανάμωμε.

Κανών τών Ασωμάτων

Ο Ειρμός

Ο άνθραξ τώ Ησαϊα, προοφθείς, Ήλιος παρθενικής από γαστρός ανέτειλε, τοίς εν σκότει πεπλανημένοις, καί θεογνωσίας φωτισμόν δωρούμενος.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τή θέα τής θεαρχίας προσεχώς, λάμποντα τά Σεραφείμ, καί Χερουβείμ λαμπρότητι, σύν τοίς θρόνοις τοίς επη ρμένοις, θεομιμήτως τοίς εξής φωτίζουσιν.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ως πάσης φωτοχυσίας χορηγός, έσοπτρα φωτοειδή, Λόγε Θεού, παρήγαγες, τήν σήν αίγλην μετ' ευφροσύνης, καί συντονίας ακλινούς δεχόμενα.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Χαράν σοι τών προπατόρων, σκυθρωπόν λύουσαν, ο Γαβριήλ ο ιερός Αρχάγγελος, ουρανόθεν καταφοιτήσας, ευαγγελίζεται σεμνή θεόνυμφε.

Ωδή ς' Ο Ειρμός

Εν αβύσσω πταισμάτων κυκλούμενος, τήν ανεξιχνίαστον τής ευσπλαγχνίας σου, επικαλούμαι άβυσσον. Εκ φθοράς ο Θεός με ανάγαγε, ατεβλήθην κακία τού όφεως, καί εν απογνώσεως κλίνη κατάκειμαι, ο παραλύτους ρήματι, ανορθώσας, Χριστέ με ανάστησον.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ριπιζόμενον αύραις τού δράκοντος, καί κλυδωνιζόμενον κύμασι πάντοθεν, τής αμαρτίας σώσόν με, ως τόν Πέτρον φιλάνθρωπε Κύριε.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Υπερβάντες τούς όρους τής φύσεως, τάς υπέρ τήν φύσιν βασάνους υπέστητε, διό τών υπέρ έννοιαν, αγαθών ηξιώθητε μάρτυρες.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ως καλοί, ως ωραίοι, ως έντιμοι, τώ καλλοποιώ καί ωραίω συνήφθητε, υπέρ ημών πρεσβεύοντες, παναοίδιμοι πάντοτε Μάρτυρες.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εκ πασών γενεών εξελέξατο, σέ τήν καλλονήν Ιακώβ ήν ηγάπησεν, ο ποιητής Πανάμωμε, καί εκ σού ανατείλας επέφανε.

Κανών τών Ασωμάτων

Ο Ειρμός

Ήχου ρημάτων δεήσεως, εκ κατωδύνου Δέσποτα, ψυχής επακούσας, τών δεινών με λύτρωσαι, μόνος γάρ εί τής ημών, σωτηρίας πρόξενος.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι θείοι τύποι τής δόξης σου, τής αρχιφώτου Δέσποτα Χριστέ, φωτοβόλοις λάμψεσιν, ακτινοφωτοειδείς οι Άγγελοι, αιωνίως μένουσι.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ρώμη τή θεία ρωννύμενα, τά Σεραφείμ κραυγάζουσι, φωναίς ασιγήτοις, ύμνον τόν τρισάγιον, σέβειν υπανοίγουσιν ημίν, φύσιν τρισυπόστατον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ώμοσεν ώσπερ ο Κύριος, εν αληθεία πάλαι τώ Δαυϊδ, εκ γαστρός σου προελθών πεπλήρωκε, τέτοκας γάρ τόν παντός, Κόρη βασιλεύοντα.

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

Εικόνος χρυσής, εν πεδίω Δεηρά λατρευομένης, οι τρείς σου Παίδες κατεπάτησαν, αθεωτάτου προστάγματος, μέσον δέ πυρός εμβληθέντες, δροσιζόμενοι έψαλλον. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Νοός εκτροπαίς, καί δαιμόνων προσβολαίς, μακράν γεγένημαι, τών αγκαλών σου, ως ο Άσωτος, πάσης αισχύνης πληρούμενος, νύν δέ επιστρέψας κραυγάζω, ως εκείνος τό Ήμαρτον, μή με βδελύξη Ιησού, ο σαρκωθείς δι' εμέ.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Θεέ τού παντός, Νινευϊτας απειλής γεννώσης θάνατον, μετανοήσαντας πάλαι έσωσας, ωσαύτως, μόνε φιλάνθρωπε, τήν υπερβολή αμαρτίας, μολυνθείσαν καρδίαν μου, νύν επιστρέφουσαν, ρικτής ρύσαι κολάσεως.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Επλήγη δεινώς, ο πληγώσαι βουληθείς υμάς κακούργος, θεομακάριστοι θείοι Μάρτυρες, καί ανιάτρευτος έμεινε, πάσι δέ πιστοίς ιατρείον, αι πληγαί υμών ώφθησαν, τοίς πληγωθείσι προσβολαίς, τού παλαιού πτερνιστού.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ου θήρας πικρούς, ου τυράννων απειλάς, ου ξίφη τέμνοντα, ουδ' αικίσεις καί τά πριστήρια κατεπτοήθητε όργανα, ως εν αλλοτρίω δέ πάντα υπεμείνατε σώματι, Μεγαλομάρτυρες, διό εστεφανώθητε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Αϋλου φωτός, οικητήριον η σή μήτρα γεγένηται, τού φρυκτωρίαις θείας γνώσεως, τήν αθεϊαν μειώσαντος, άχραντε Θεόνυμφε Κόρη, όν υμνούντες κραυγάζομεν. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Κανών τών Ασωμάτων

Ο Ειρμός

Ρήτορες ανεδείχθησαν Παίδες, φιλοσοφώτατοι ποτέ, εκ θεολήπτου ψυχής γάρ, θεολογούντες χείλεσιν έμελπον, ο υπέρθεος τών Πατέρων, καί ημών Θεός ευλογητός εί.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τώ θρόνω τής αρρήτου σου δόξης, περιχορεύοντες αεί, οι επουράνιοι Νόες, εν ασωμάτοις στόμασιν άδουσιν, ο υπέρθεος τών Πατέρων, καί ημών Θεός ευλογητός εί.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ως είδον τών Αγγέλων αι τάξεις, εις ουρανους μετά σαρκός αναφερόμενον, πύλας τας ουρανίους, ήράν σοι ψάλλοντες, ο υπέρθεος τών Πατέρων, καί ημών Θεός ευλογητος εί.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νόμου σε τό κεφάλαιον Κόρη, καί Προφητών ο Γαβριήλ, υποδεικνύων εβόα, Ιδού σύ τίκτεις, μόνη Πανύμνητε, τόν υπέρθεον τών Πατέρων, καί ημών Θεόν ευλογημένη.

Ωδή η' Ο Ειρμός

Τόν εν καμίνω τού πυρός, τών Εβραίων τοίς παισί συγκαταβάντα, καί τήν φλόγα εις δρόσον μεταβαλόντα Θεόν, υμνείτε τά έργα ως Κύριον, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Υποπεσών τώ πονηρώ, ταίς εκείνου μηχαναίς κατεδουλώθην, καί ορών με ο πλάνος, εν απωλεία πολλή καυχάται, τούτου με εξάρπασον η τών πλανωμένων, επιστροφή Οικτίρμον.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Λύσον αλύτοις με δεσμοίς, τών τού σώματος παθών κεκρατημένον, ο τά άλυτα λύσας τών απ' αιώνων δεσμά, και τρέχειν πρός τρίβους ευόδωσον, τάς σωτηριώδεις, Χριστέ Σωτήρ τού κόσμου.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι τών παθών δημιουργοί, επ' εμοί τώ ταπεινώ, πάσαν κακίαν ετεκτήναντο όντως, τών παθημάτων Χριστού, ως όντες μιμηταί, μακάριοι Μάρτυρες, τής τούτων λυτρώσασθέ με βλάβης.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Γόνυ μή κάμψαντες γλυπτοίς, εν καμίνω αικισμών, ώσπερ οι Παίδες, ενεβλήθητε πάλαι, καί δροσισμώ θεϊκώ, αφθέντες, άφλεκτοι εμείνατε, Μάρτυρες, υμνούντες, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εξασθενήσασαν πολλαίς, προσβολαίς τού πονηρού, Θεογεννήτορ, τήν αθλίαν ψυχήν μου, ταίς ρωστικαίς σου λιταίς, Παρθένε υγιή απέργασαι, ίνα σε δοξάζω εις πάντας τούς αιώνας.

Κανών τών Ασωμάτων

Ο Ειρμός

Ινδάλματος χρυσού, καταπτύσαντες τρισόλβιοι Νεανίαι, τήν απαράλλακτον καί ζώσαν Θεού Εικόνα τεθεάμενοι, μέσον τής φλογός ανέμελπον, η ουσωθείσα υμνείτω τόν Κύριον, πάσαν Κτίσις, καί υπερυψούτω, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Αγάλματα τής σής, αγαθότητος υπέστησας τούς Αγγέλους, τάς εντολάς σου εκτελούντας, Λόγε εν ισχύϊ, καί συνεργούντας πάσι τοίς πιστώς κραυγάζουσιν. Η ουσιωθείσα υμνείτω τόν Κύριον, πάσα κτίσις, καί υπερυψούτω, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Γονίμοις αρεταίς, τήν ουράνιον εκόσμησας πολιτείαν, ταίς τών Αγγέλων καταγλαϊσας ιεραρχίαις, ταύτην δέ δέχη Χριστέ μου, αεί κραυγάζουσαν. Η ουσιωθείσα υμνείτω τόν Κύριον, πάσα κτίσις, καί υπερυψούτω, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Γηθόμενοι λαμπρώς, μελωδήσωμεν τήν ένθεον μελωδίαν, τών Ασωμάτων ανενδότως, καί τώ Δεσπότη θεολογούντες, άσμα σύν αυτοίς κραυγάσωμεν. Η ουσιωθείσα υμνείτω τόν Κύριον, πάσα κτίσις, καί υπερυψούτω, εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ευθύτης η σοφώς, τό πάν διευθύνουσα, ηγάπησεν επαξίως, σέ τήν Πανάμωμον καί Πανάχραντον Θεοτόκον, ανερμηνεύτως Πάναγνε, εν σοί σκηνώσασα, ήν δοξολογούμεν. Υμνείτω τόν Κύριον, πάσα κτίσις, καί υπερυψούτω, εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ' Ο Ειρμός

Τόν εκ Θεού Θεόν Λόγον, τόν αρρήτω σοφία, ήκοντα καινουργήσαι τόν Αδάμ, βρώσει φθορά πεπτωκότα δεινώς, εξ αγίας Παρθένου, αφράστως σαρκωθέντα δι' ημάς, οι πιστοί ομοφρόνως, εν ύμνοις μεγαλύνομεν.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ιδού καιρός εργασίας, τί καθεύδεις αφρόνως, ψυχή εν αθυμία παντελεί; έγειραι, δάκρυσι φαίδρυνον τήν λαμπάδα σου, σπεύσον, εγγίζει ο Νυμφίος τών ψυχών, μή βραδύνης, καί μείνης τής θείας θύρας έξωθεν.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ώ πώς φρικτόν σου τό βήμα, φανερούν πάσαν πράξιν, γυμνήν επί Αγγέλων καί βροτών! Ώ πώς δεινή η απόφασις, ήν τοίς πταίσασι μέλλεις διδόναι! εξ ής ρύσαί με Χριστέ, πρό τού τέλους, παρέχων επιστροφής μοι δάκρυα.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σημειωθέντες τώ πόθω, τού Αμνού καί Ποιμένος, οι ένδοξοι καί θείοι αθληταί, αίματι θύονται χαίροντες, ώσπερ άκακοι άρνες, καί πάσαν πρωτοτόκων αληθώς, Εκκλησίαν αγίαν, εν ουρανοίς φαιδρύνουσιν.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ηλιακαίς λαμπηδόσιν, ως φωστήρες δειχθέντες, τώ φέγγει τής αθλήσεως υμών, πάσαν ψυχήν καταυγάζετε, πάντα ζόφον τής πλάνης διώκετε, γενναίοι αθληταί, διά τούτο εν πίστει, αξίως μακαρίζεσθε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φείσαί μου Κύριε φείσαι, όταν μέλλης με κρίναι, καί μή καταδικάσης με εις πύρ, μή τώ θυμώ σου ελέγξης με, δυσωπεί σε Παρθένος, η σέ κυοφορήσασα Χριστέ, τών Αγγέλων τά πλήθη, καί τών Μαρτύρων σύλλογος.

Κανών τών Ασωμάτων

Ο Ειρμός

Όλος υπάρχεις έφεσις, όλος γλυκασμός, Λόγε Θεού, Παρθένου Υιέ, Θεέ θεών Κύριε, Αγίων Υπεράγιε, διό σε άπαντες σύν τή Τεκούση μεγαλύνομεν.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Λευχειμονούντες ώφθησαν, Άγγελοι φαιδροί, συμβολικώς τοίς θείοις Μαθηταίς, τήν σήν σαφηνίζοντες δευτέραν παρουσίαν Χριστέ, μεθ' ών σε άπαντες, θεολογούντες μεγαλύνομεν.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ως ευεργέτης άπασαν, φύσιν λογικήν δημιουργείς, τής πρώτης σου αυγής, δευτέραν λαμπρότητα, Χριστέ μου υπεράγαθε, διό σε άπαντες, υμνολογούντες μεγαλύνομεν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νενοηκώς σου Πάναγνε, τό φωτοειδές τής παρθενίας, καί καταπλαγείς, χαράν σοι εβόησεν, ο θείος Αρχιστράτηγος, διό σε άπαντες, ως Θεοτόκον μεγαλύνομεν.

Απόστιχα τών Αίνων, Κατανυκτικά

Τών πεπραγμένων μοι δεινών εννοών τά άτοπα, επί τούς σούς καταφεύγω οικτιρμούς, Τελώνην μιμούμενος, καί Πόρνην τήν δακρύσασαν, καί τόν Άσωτον υιόν, διό καί προσπίπτω σοι Ελεήμον, πρίν με καταδικάσης, φείσαί μου ο Θεός, καί ελέησόν με.

Στίχ. α'. Ενεπλήσθημεν τό πρωϊ τού ελέους σου, Κύριε, καί ηγαλλιασάμεθα καί ηυφράνθημεν έν πάσαις ταίς ημέραις ημών. Ευφρανθείημεν, ανθών ημερών εταπείνωσας ημάς, ετών, ών είδομεν κακά, καί ίδε επί τούς δούλους σου καί επί τά έργα σου, καί οδήγησον τούς υιούς αυτών.

Τάς ανομίας μου πάριδε, Κύριε, ο εκ Παρθένου τεχθείς, καί τήν καρδίαν μου καθάρισον, ναόν αυτήν ποιών τού αγίου σου Πνεύματος, μή με εξουδενώσης, από τού σού προσώπου, ο αμέτρητον έχων τό έλεος.

Μαρτυρικόν

Στίχ. β'. Καί έστω η λαμπρότης Κυρίου τού Θεού ημών εφ' ημάς, καί τά έργα τών χειρών ημών κατεύθυνον εφ' ημάς, καί τό έργον τών χειρών ημών κατεύθυνον.

Υπέρ Χριστού παθόντες μέχρι θανάτου, ώ αθλοφόροι Μάρτυρες, ψυχάς μέν έχετε εις ουρανούς εν χειρί Θεού, καί κατά κόσμον όλον, δορυφορείται υμών τά λείψανα. Ιερείς καί Βασιλείς προσκυνούσι, καί λαοί πάντες επαγαλλόμενοι, συνήθως βοώμεν. Ύπνος τίμιος εναντίον Κυρίου, ο θάνατος τών Οσίων αυτού.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Ωσεί ελαία κατάκαρπος, η Παρθένος εβλάστησε, σέ τόν καρπόν τής ζωής, καρποφορείν τώ κόσμω, τό μέγα καί πλούσιον έλεος.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Τήν φωνήν σοι προσάγομεν, τού Ληστού καί βοώμέν σοι, Μνήσθητι ημών Σωτήρ, εν τή Βασιλεία σου.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Τά πολλά μου εγκλήματα, παραβλέψας φιλάνθρωπε, δείξον μέτοχόν με τής σής, λαμπρότητος δέομαι.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Τών Αγγέλων τά τάγματα, δυσωπούσί σε Κύριε, υπέρ πάντων τών πιστών, τών πόθω υμνούντων σε.

Μαρτυρικόν

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Ταίς λιταίς τών Μαρτύρων σου, Ιησού υπεράγαθε, ίλεως ημίν γενού, εν ώρα τής κρίσεως.

Δόξα...

Τόν Πατέρα δοξάσωμεν, τόν Υιόν προσκυνήσωμεν, καί Πνεύμαπάντες πιστοί, τό θείον υμνήσωμεν.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ο καρπός τής κοιλίας σου, τούς καρπώ ολισθήσαντας, τού Παραδείσου Αγνή, πολίτας ειργάσατο.

Ήχος β'

Ότε εκ τού ξύλου

Στίχ. α'. Εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Μόνε αναμάρτητε Χριστέ, μόνε ανεξίκακε μόνε, πηγή χρηστότητος, ίδε μου τήν στένωσιν, ίδετήν θλίψίν μου, καί ουλάς τών τραυμάτων μου, εξάλειψον πάσας, καί εν τώ ελέει σου, σώσον τόν δούλόν σου, όπως αθυμίας τά νέφη, πόρρω εκδιώξας δοξάζω, σέ τόν υπεράγαθον Σωτήρά μου.

Στίχ. β'. Ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Βλέψον, ώ ψυχή μου ταπεινή, ίδε σου τά έργα οποία, εισί παμβέβηλα, ίδε σου τήν γύμνωσιν, φεύ καί τήν μόνωσιν, καί γάρ μέλλεις χωρίζεσθαι, Θεού καί Αγγέλων, καί πρός ατελεύτητον, ρίπτεσθαι βάσανον. Νήψον, διεγέρθητι, σπεύσον, βόησον. Ημάρτηκα Σώτερ, δός μοι τήν συγχώρησιν καί σώσόν με.

Στίχ. γ'. Από φυλακής πρωϊας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωϊας ελπισάτω Ισραήλ επί τόν Κύριον.

Σώμα κατεμόλυνα δεινώς, έφθειρα ψυχήν καί καρδίαν, καί λογισμοίς ρυπαροίς, πάσας τάς αισθήσεις μου, κατετραυμάτισα, οφθαλμούς εβεβήλωσα, εσπίλωσα ώτα, λόγοις γλώσσαν έχρανα, καί πάντα έχω αισχρά, όθεν σοι προσπίπτων κραυγάζω. Δέσποτα Χριστέ ήμαρτόν σοι, ήμαρτον συγχώρησον καί σώσόν με.

Έτερα Στιχηρά τού Προδρόμου, όμοια

Στίχ. δ'. Ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος, καί πολλή παρ' αυτώ, λύτρωσις. καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραήλ έκ πασών τών ανομιών αυτού.

Σπεύσον εξελού με πειρασμών, ένδοξε Κυρίου Προφήτα, καθικετεύω σε, μάτην γάρ κεκίνηνται οι πολεμούντές με, κατ' εμού πικροί δαίμονες, ζητούντες αρπάσαι, τήν ψυχήν τού δούλου σου, ώσπερ στρουθίον οικτρόν, μή με καταλίπης εις τέλος, γνώτωσαν δέ μάλλον Παμμάκαρ, ότι σύ μου πέλεις καταφύγιον.

Στίχ. ε'. Αινείτε τόν Κύριον πάντα τά έθνη, επαινέσατε αυτόν, πάντες οι λαοί.

Στείρας ο πανάγιος βλαστός, βλάστημα τερπνόν τής ερήμου, η χελιδών η τερπνή, αηδών η εύλαλος, περιστερά η χρυσή, τήν στειρεύουσαν πάντοτε, αθλίαν ψυχήν μου, εύκαρπον ανάδειξον, αγαθών πράξεων, όπως εκβλαστάνουσα στάχυν, τόν εκατοστεύοντα Μάκαρ, ένθεον προσάξη σοι τήν αίνεσιν.

Στίχ. ς'. Ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού Κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Ρύσαι αιωνίου με πυρός, σκότους αφεγγούς καί ανάγκης, καί πάσης θλίψεως, πάσης κακουχίας τε, πάσης στενώσεως, ικετεύω σε Πρόδρομε, καί δείξον μερίδος, τόν αυτοκατάκριτον, όντα τοίς πταίσμασι, Μάκαρ, σωζομένων ευχαίς σου, ένθα τών Αγίων χορείαι, καί χαρά υπάρχει η ανέκφραστος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Θλίψεις καί δεινών επαγωγαί, πάθη τε ποικίλα χειμάζει, τήν ταπεινήν μου ψυχήν, Κόρη απειρόγαμε, Μήτερ Χριστού τού Θεού, κυβερνή τίς μοι φάνηθι, θαλάσση τού βίου, καί τόν επικείμενον πράϋνον κλύδωνα, όρμω, γαληνώ μετανοίας, καί αναψυχής οδηγούσα, τόν τή θεία σκέπη σου προστρέχοντα.

Απόστιχα Κατανυκτικά

Ήμαρτον εις σέ Σωτήρ, ως ο άσωτος υιός, δέξαι με, Πάτερ, μετανοούντα, καί ελέησόν με ο Θεός.

Στίχ. Α'. Πρός σέ ήρα τούς οφθαλμούς μου, τόν κατοικούντα εν τώ ουρανώ. Ιδού, ως οφθαλμοί δούλων εις χείρας τών κυρίων αυτών, ως οφθαλμοί παιδίσκης εις χείρας τής κυρίας αυτής, ούτως οι οφθαλμοί ημών πρός Κύριον τόν Θεόν ημών, έως ού οικτιρήσαι ημάς.

Κράζω σοι Χριστέ Σωτήρ, τού Τελώνου τήν φωνήν, ιλάσθητί μοι, ώσπερ εκείνω, καί ελέησόν με ο Θεός.

Μαρτυρικόν

Στίχ. Β'. Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, ότι επί πολύ επλήσθημεν εξουδενώσεως, επί πλείον επλ ήσθη η ψυχή ημών, τό όνειδος τοίς ευθηνούσι, καί η εξουδένωσις τοίς υπερηφάνοις.

Τών αγίων Μαρτύρων, πρεσβευόντων υπέρ ημών, καί τόν Χριστόν υμνούντων, πάσα πλάνη πέπαυται, καί τών ανθρώπων τό γένος, πίστει διασώζεται.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Τήν πάσαν ελπίδα μου, εις σέ ανατίθημι, Μήτηρ τής ζωής, φύλαξόν με υπό τήν σκέπην σου.

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Κατανυκτικά

Ήχος β'

Εννοούσα ψυχή μου, τής φρικτής ημέρας τήν έτασιν, τρόμαξον τήν ανταπόδοσιν τής αιωνίου κολάσεως, καί εν μετανοία βόησον δακρύουσα, ο Θεός, ήμαρτον ελέησόν με.

Ερευνών μου τό συνειδός τό κατάκριτον, δειλιώ σου τό φοβερόν δικαστήριον Κύριε, ότι ουκ έστιν εξ έργων σωτηρία, αλλ' ως έχων τόν πλούτον τής ευσπλαγχνίας, οικτείρησόν με Χριστέ, ο Θεός, καί σώσόν με.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Σέ μεγαλύνομεν, Θεοτόκε βοώντες. Χαίρε η ράβδος, εξ ής ασπόρως Θεός βλαστήσας, ανείλεν εν ξύλω τόν θάνατον.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Καθίσματα Κατανυκτικά

Ελέησόν με, είπεν ο Δαυϊδ, καγώ σοι κράζω. Ήμαρτον Σωτήρ, τας εμάς αμαρτίας, διά τής μετανοίας εξαλείψας, ελέησόν με.

Ελέησόν με ο Θεός, ελέησόν με, επί δυσίν αμαρτήμασιν ο Δαυϊδ εθρήνει, επί μυρίοις εγώ πλημμελήμασι βοώ σοι, εκείνος τήν στρωμνήν τοίς δάκρυσιν έβρεχεν, εγώ δέ ρανίδα μίαν ου κέκτημαι, απέγνωσμαι καί δέομαι. Ελέησόν με ο Θεός, κατά τό μέγα σου έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Θεοτόκε, μή παρίδης με δεόμενον, αντιλήψεως τής παρά σού, επί σοί γάρ πέποιθεν η ψυχή μου, ελέησόν με.

Μετά τήν γ' Στιχολογίαν

Καθίσματα

Ευσπλαγχνίας υπάρχουσα

Ευσπλαγχνίας τήν άφθονον πηγήν, Ιορδάνου κατέδυσας ροαίς Ιωάννη, όθεν εκτενώς καθικετεύω σε, πάθεσι πολλοίς καταποντούμενον, πελάγει με τού βίου καθ εκάστην χαλεπώς, ευπροσδέκτοις σου ευχαίς, ζωής πρός λιμένα χειραγώγησον.

Μαρτυρικόν

Ο φαιδρύνας τούς Αγίους σου υπέρ χρυσόν, καί δοξάσας τούς οσίους σου ως αγαθός, υπ' αυτών δυσωπούμενος Χριστέ ο Θεός, τήν ζωήν ημών κυβέρνησον ως φιλάνθρωπος, καί τήν ευχήν κατεύθυνον ως θυμίαμα, ο μόνος εν Αγίοις αναπαυόμενος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Τίς είδε, τίς ήκουσε Μητέρα τίκτουσαν, τόν εαυτής Δημιουργόν, απειράνδρως θηλάζουσαν τόν διδόντα τροφήν πάση σαρκί; ώ τού θαύματος! θρόνος Χερουβικός, εδείχθη η γαστήρ σου, Θεοτόκε κεχαριτωμένη, πρέσβευε υπέρ τών ψυχών ημών.

Κανών Κατανυκτικός

Ωδή α' Ήχος β' Ο Ειρμός

Τήν Μωσέως ωδήν, αναλαβούσα βόησον ψυχή, βοηθός καί σκεπαστής, εγένετό μοι εις σωτηρίαν, ούτός μου Θεός, καί δοξάσω αυτόν.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Εαυτούς αδελφοί, πρό τής εξόδου κλαύσωμεν πικρώς, όπως δάκρυσι καλοίς, φύγωμεν δάκρυα τιμωρίας, έχοντα ουδέν τότε όφελος.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Μυριάκις Χριστέ, επηγγειλάμην τού μετανοείν, καί αναίσθητον ψυχήν, έχων τοίς σφάλμασι περιπίπτω, οίκτειρον Σωτήρ τήν ασθένειάν μου.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι βασάνων πυράν, υπενεγκόντες θείω δροσισμώ, αθλοφόροι τού Χριστού, πυρός γεέννης λυτρώσασθέ με, πάθη χαλεπά περικείμενον.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ισχυροί κατ' εχθρών, αναδειχθέντες σθένει θεϊκώ, τήν ανίσχυρον αυτών, κατεπαλαίσατε δυναστείαν, Μάρτυρες Χριστού αξιάγαστοι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φλογοφόρε λαβίς, ήν Ησαϊας έβλεψε ποτέ, τά υλώδη τής εμής καρδίας πάθη, Θεογεννήτορ φλέξον, καί εις τέλος αφάνισον.

Κανών τού Προδρόμου. ού η Ακροστιχίς.

Βαπτιστά την δε τήν δέησιν προσδέχου. Ιωσήφ.

Ο Ειρμός

Εν βυθώ κατέστρωσε ποτέ, τήν Φαραωνίτιδα, πανστρατιάν η υπέροπλος δύναμις, σαρκωθείς ο Λόγος δέ, τήν παμμόχθηρον αμαρτίαν εξήλειψεν, ο δεδοξασμένος Κύριος, ενδόξως γάρ δεδόξασται.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Βαπτιστά καί Πρόδρομε Χριστού, καταβαπτιζόμενον, διηνεκώς ταίς ηδοναίς τού σώματος, τόν νούν μου κυβέρνησον, καί τά κύματα τών παθών καταπράϋνον, όπως εν γαλήνη, θεία γεγονώς υμνολογήσω σε.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Απορρήτω λάμψας φωτισμώ, άστρον ως πολύφωτον, τής νοητής ανατολής προέδραμες, υφ' ής καταυγάζεσθαι, τήν καρδίαν μου Βαπτιστά καθικέτευε, τήν εσκοτισμένην, πάσαις τών δαιμόνων επιθέσεσι.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ποταμώ τήν άβυσσόν ποτέ, Πάνσοφε κατέδυσας, κατακλυσμόν εργαζομένην χάριτι, πάσης παραβάσεως, αλλά δέομαι τούς χειμάρρους μακάριε, τών εμών πταισμάτων, ξήρανον ενθέω μεσιτεία σου.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τής αγνής Παρθένου συγγενής, μάκαρ εχρημάτισας, τής τόν Θεόν σωματωσάσης Πρόδρομε, μεθ' Ής σε γεραίρομεν, καί δεόμεθα, οι τώ θείω τεμένει σου, νύν περιπολούντες, οίκους ημάς ποίησον τού Πνεύματος.

Ωδή γ' Ο Ειρμός

Στειρωθέντα μου τόν νούν, καρποφόρον ο Θεός ανάδειξόν με, γεωργέ τών καλών, φυτουργέ τών αγαθών, τή ευσπλαγχνία σου.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ραθυμίας νυσταγμώ, εβαρύνθην τήν ψυχήν, διέγειρόν με, πρός εγρήγορσιν Χριστέ, μετανοίας τού ποιείν, τά σά προστάγματα.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Μή με δείξης Ιησού, εν ημέρα φοβερά, κατεγνωσμένον, αλλά πρό τής τελευτής, επιστρέψας χαλεπής, ρύσαι κολάσεως.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι τά πάθη τού Χριστού, μιμησάμενοι καλώς, ενθέοις τρόποις, αθλοφόροι Χριστού, τής ψυχής μου τά δεινά, πάθη ιάσασθε.

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ίνα τών εν ουρανοίς, αϊδίων αγαθών, αξιωθήτε, πάσαν πείραν δεινών, αθλοφόροι επί γής, στερρώς ηνέγκατε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Γαλουχείς μητροπρεπώς, τόν τροφέα τού παντός, καί φέρεις τούτον, εν αγκάλαις Αγνή, τόν τά σύμπαντα, χειρί φέροντα πάντοτε.

Κανών τού Προδρόμου

Ο Ειρμός

Εν πέτρα με τής πίστεως στερεώσας, επλάτυνας τό στόμα μου επ' εχθρούς μου, ηυφράνθη γάρ τό πνεύμα μου εν τώ μου εν τώ ψάλλειν, ουκ έστιν Άγιος ως ο Θεός ημών, καί ουκ έστι δίκαιος, πλήν σου Κύριε.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ιάτρευσον τά τραύματα τής ψυχής μου, τόν νούν μου σκοτιζόμενον αμελεία, καταύγασον ενθέω σου μεσιτεία, Κυρίου Πρόδρομε, καί πάσης ρύσαί με, εναντίας δέομαι περιστάσεως.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Στειρώσεως απέλυσας τήν τεκούσαν, τεχθείς Θεού προνοία, σοφέ Προφήτα, στειρεύουσαν ούν έργασαι καρποφόρον, νύν τήν καρδίαν μου, Κυρίου Πρόδρομε, αρετών εκφέρουσαν τά βλαστήματα.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Τόν πόθω σοι δειμάμενον θείον οίκον, τής άνω κληρουχίας τυχείν δυσώπει, τούς πίστει τώ τεμένει σου λειτουργούντας, ναούς τού Πνεύματος, τού θείου ποίησον, Βαπτιστά καί Πρόδρομε μεσιτείαις σου.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Αγάλλεται ο Πρόδρομος εν νηδύϊ, φερόμενος μητρώα, καί προσεκύνει, τόν Κύριον φερόμενον σή νηδύϊ, θεοχαρίτωτε, όν καθικέτευε, από πάσης θλίψεως λυτρωθήναί με.

Ωδή δ' Ο Ειρμός

Τήν εκ παρθένου σου γέννησιν, ο Προφήτης προβλέπων, ανεκήρυττε βοών. Τήν ακοήν σου ακήκοα, καί εφοβήθην, ότι από θαιμάν, καί εξ όρους αγίου κατασκίου, επεδήμησας Χριστέ.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Σεσυλημένον με πάντοθεν, καί πτωχεύοντα Λόγε, καθορών ο δυσμενής, τή απωλεία μου τέρπεται ο δολιόφρων. Κύριε τής δόξης, πλουτιστά τών απόρων, τής αυτού με, κακουργίας εξελού.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Χείρας καί όμματα Κύριε, κατερρύπωσα πράττων, ά ουκ έξεστι ποιείν, καί εις οργήν συνεκίνησα τούς οικτιρμούς, σου, καταδαπανήσας τήν σήν μακροθυμίαν, επιβλέψας, οίκτειρόν με, αγαθέ.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ως θαυμαστός ο Θεός ημών, εν αγίοις υπάρχει, πειθαρχήσασιν αυτώ, καί καθελούσι τα ξόανα τής απωλείας, καί κληρωσαμένοις Παραδείσου τό πλάτος, ού περ πάλαι εξεβλήθη ο Αδάμ.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ρείθροις αιμάτων μακάριοι, ανεστείλατε λύθρον, προσαγόμενόν ποτε, δαίμοσι πράσιν ολέθριον, επ' απωλεία καί φθορά, τών αυτοίς προσαγόντων ανθρώπων, διά τούτο, μακαρίζεσθε αεί.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μεμυημένος εν Πνεύματι, Προφητών Θεοτόκε, ο περίδοξος χορός, τό υπέρ νούν σου μυστήριον ποικιλοτρόπως, τούτο προχαράττει, ιεροίς εν συμβόλοις, ών τό πέρας καθορώμεν τηλαυγώς.

Κανών τού Προδρόμου

Ο Ειρμός

Ελήλυθας, εκ Παρθένου ού πρέσβυς, ουκ Άγγελος, αλλ' αυτός ο Κύριος, σεσαρκωμένος, καί έσωσας, όλον με τόν άνθρωπον, διό κραυγάζω σοι, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Τού κλίναντος ουρανούς, καί βροτοίς ομιλήσαντος, τήν κάραν υπέκλινας, τή δεξιά σου, πανόλβιε, ή με περιφρούρησον, εν ταπεινώσει φυλάττων τήν καρδίαν μου.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Η έρημος σέ πολίτην, η άβατος έσχηκε, μακάριε Πρόδρομε, όθεν βοώ σοι. Τήν έρημον πάσης θείας πράξεως, γεγενημένην ψυχήν μου περιποίησον.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Νόμον θείον εκδικών, παρανόμως ανήρησαι, διό ικετεύω σε, παρανομούντά με πάντοτε, καί δελεαζόμενον, ταίς τών δαιμόνων, απάταις επανόρθωσον.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Δειμάμενος σεαυτόν, τού Δεσπότου ανάκτορον, πρός θεία σκηνώματα, νύν μεταβέβηκας Πρόδρομε, ών τυχείν ικέτευε, τόν σοί πανάγιον οίκον ανεγείραντα.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Επίβλεψον επ' εμέ, τόν νοσούντα Πανάμωμε, καί λύσον τά πάθη μου, τά χαλεπά καί δυσίατα, όπως μεγαλύνω σε, τήν μεγαλύνασαν άπαν τό ανθρώπινον.

Ωδή ε' Ο Ειρμός

Τήν αχλύν τής ψυχής μου, Σωτήρ μου διασκεδάσας, τώ φωτί τών εντολών σου καταύγασόν με, ως μόνος τής ειρήνης Βασιλεύς.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Αμαρτίας συνάπτω, αφρόνως ταίς αμαρτίαις, καί ανάνευσις ουκ έστιν εν τώ θανάτω μου, οίμοι! πώς οφθήσομαι Χριστώ.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ναυαγήσας ως πλοίον, απώλεσά μου τόν φόρτον, όν μοι δέδωκας Οικτίρμον, καί νύν πενόμενος κράζω. Μή παρίδης με Χριστέ.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ως τήν δόξαν παριδόντες, τήν κάτω καί πατουμένην, ουρανίου αθλοφόροι, κατηξιώθητε δόξης, συνυπάρχοντες Χριστώ.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Συμπαθείας τής πρός σάρκα, τόν νούν χωρίσαντες πίστει, τάς βασάνους οικειούσθε ερωτικώς, αθλοφόροι, οικειούμενοι Χριστώ.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Δανιήλ σε όρος μέγα, εν πνεύματι εΘεώρει, Θεοτόκε, εξ ού λίθος αποτμηθείς, εκλεπτύνει τών δαιμόνων τά γλυπτά.

Κανών τού Προδρόμου

Ο Ειρμός

Ο φωτισμός, τών εν σκότει κειμένων, η σωτηρία, τών απεγνωσμένων Χριστέ Σωτήρ μου πρός σέ ορθρίζω, Βασιλεύ τής ειρήνης, φώτισόν με τή επιλάμψει σου, άλλον γάρ εκτός σου Θεόν ουκ επίσταμαι.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ταίς προχοαίς, Ιορδάνου τοίς ρείθροις, τής αφθαρσίας, Πρόδρομε βαπτίσας Χριστόν δυσώπει, τάς αναβλύσεις τών παθών μου ξηράναι, καί χειμάρρουντρυφής κληρώσασθαι, καί τήν τών δικαίων τερπνήν αγαλλίασιν.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ήδη θρηνώ, καί συστέλλομαι φόβω, καί απορία πάντοτε συνέχομαι, εννοών μου τά πεπραγμένα, καί τήν μέλλουσαν δίκην τήν φρικώδη, εύσπλαγχνε Κύριε, φείσαί μου, τού σού Βαπτιστού παρακλήσεσιν.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Νομοθετών, τοίς λαοίς σωτηρίαν, εν μεταγνώσει Πρόδρομε, πταισμάτων γενησομένην, μέσον τού νόμου καί τής χάριτος έστης, διά τούτο εκδυσωπούμέν σε, τρόποις μετανοίας ημάς καταφαίδρυνον.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Δός μοι καιρόν, μετανοίας ραθύμως, τόν παρελθόντα όλον δαπανήσαντι, Ευεργέτα, έχων εις τούτο δυσωπούντά σε Λόγε, Ιωάννην τόν μέγαν Πρόδρομον, καί τής μετανοίας παγκόσμιον κήρυκα.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Επιβουλαίς, καί ενέδραις τού πλάνου, εθανατώθην. Δέσποινα Πανάμωμε, ζώωσόν με η τετοκυία, τήν ζωήν τών απάντων, Θεοτόκε τήν ενυπόστατον, ίνα σε υμνώ ευσεβώς τήν Πανάμωμον.

Ωδή ς' Ο Ειρμός

Βυθώ αμαρτημάτων συνέχομαι αεί, καί εν πελάγει τού βίου χειμάζομαι, αλλ' ώσπερ τόν Ιωνάν εκ τού θηρός, καμέ τών παθών ανάγαγε, καί διάσωσον Σωτήρ.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ως πάλαι Χαναναία κραυγάζω σοι Σωτήρ, Υιέ Θεού ελεήσας με οίκτειρον, ψυχήν γάρ πάσχουσαν έχω εν δεινοίς, καί μή εαυτής εις αίσθησιν, βουλομένην νύν ελθείν.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ταράσσει με αμέτρων κλυδώνιον παθών, ως τή θαλάσση ποτέ επετίμησας, καί έσωσας τούς αγίους μαθητάς, καμέ Ιησού ανάγαγε, καί διάσωσον Χριστέ.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Εξέστησαν Αγγέλων ασώματοι χοροί, τήν καρτερίαν υμών τήν εν σώματι, καί ήνεσαν τόν παρέχοντα υμίν, σεπτοί αθληταί καί δύναμιν, καί καμάτων αμοιβήν.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ραινόμενοι αιμάτων οικείων ταίς ροαίς, καί οφθαλμούς εκκεντούμενοι Μάρτυρες, πηγνύμενοι υπό κρύους χαλεπού, πρός θάλψιν ζωής μετέβητε, ανυμνούντες τόν Χριστόν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ως τράπεζα τόν άρτον χωρείς τόν μυστικόν, εξ ού φαγόντες, ουκέτι λιμώττομεν Πανύμνητε, οι ειδότες σε Χριστού, τού πάντων Θεού γεννήτριαν, καί τροφόν ως αληθώς.

Κανών τού Προδρόμου

Ο Ειρμός

Εν αβύσσω πταισμάτων κυκλούμενος, τήν ανεξιχνίαστον τής ευσπλαγχνίας σου, επικαλούμαι άβυσσον, Εκ φθοράς ο Θεός με ανάγαγε.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Η φωνή η τόν λόγον κηρύξασα, πάντων τάς φωνάς προσδεξάμενος αίτησαι, αμαρτιών συγχώρησιν, δωρηθήναι τοίς πίστει υμνούσί σε.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Συντριβήν τής ψυχής μου θεράπευσον, τών αμαρτιών τό φορτίον διάλυσον, καί παρ' ελπίδα σώσόν με, ταίς ευχαίς σου μακάριε Πρόδρομε.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ιησούν όν χειρί σου εβάπτισας, Πρόδρομε ικέτευε χειρός με ρύσασθαι, τής αμαρτίας αίροντα, πρός αυτόν αεί χείρας πανένδοξε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νυσταγμώ αμελείας συνέχομαι, ύπνος αμαρτίας βαρεί τήν καρδίαν μου, τή σή αγρύπνω Πάναγνε, μεσιτεία εξέγειρον σώσον με.

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

Τά Χερουβείμ μιμούμενοι, Παίδες εν τή καμίνω εχόρευον βοώντες. Ευλογητός εί ο Θεός, ότι εν αληθεία καί κρίσει επήγαγες, ταύτα πάντα διά τάς αμαρτίας ημών, ο υπερύμνητος, καί δεδοξασμένος, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Νόμους τούς σούς ηθέτησα, υπήχθην τε ταίς αλόγοις επιθυμίαις, πράττων τά μή ανήκοντα Χριστέ, ότι εματαιώθην εν τή απονοία μου, ώσπερ άλλος ουδείς ανθρώπων επί γής, μή ούν εάσης με, Σώτερ, απολέσθαι, διά φιλανθρωπίαν.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Εν ανομίαις Κύριε, ιδού εγώ συνελήφθην, ως ο Δαυϊδ κραυγάζω, καί ως η Πόρνη δακρύω, καί ως παραπικραίνων δούλος παρεπίκρανα, σέ τόν μόνον υπάρχοντα Θεόν αγαθόν, μή ούν εάσης με, Σώτερ, απολέσθαι, διά φιλανθρωπίαν.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Μαρτυρικώς ηγώνισται, δήμος τών αθλοφόρων, μαρτυρικώς εστέφθη τή ζωηφόρω δεξιά, ότι εν αληθεία τόν Θεόν ηγάπησε, τόν τά πάντα πεποιηκότα λόγω, καί νύν εν ουρανοίς, χαίρων απολαύει, τής θείας κληρουχίας.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οφθαλμούς εκκεντούμενοι, καί αφαιρούμενοι χείρας, καί πόδας ευθυδρόμως, πρός ουράνιον οι ευκλεείς, εστέλλοντο πορείαν, καθυποσκελίζοντες τάς πορείας τού μόνου πολεμήτορος. Αυτών ταίς προσευχαίς, σώσον πάντας Λόγε, τούς σέ δοξολογούντας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τά Χερουβείμ δοξάζουσι, τά Σεραφείμ ανυμνούσι, θρόνοι καί Εξουσίαι, καί Κυριότητες αεί, τόν υπέρ νούν σου τόκον, Μαρία Πανύμνητε, ότι μόνη Θεόν κυοφορείς εν σαρκί, όν αίτησαι Αγνή, πάντας ημάς σωθήναι, τούς πόθω σε τιμώντας.

Κανών τού Προδρόμου

Ο Ειρμός

Αντίθεον πρόσταγμα παρανομούντος, τυράννου μετάρσιον, τήν φλόγα ανερρίπισε, Χριστός δέ εφήπλωσε, θεοσεβέσι Παισί, δρόσον τήν τού Πνεύματος, ο ών ευλογημένος, καί υπερένδοξος.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Προρρίζους αξίνη σου τής μετανοίας, εκτίλας τούς μώλωπας, τής εμπαθούς καρδίας μου, εμφύτευσον Πρόδρομε, θείαν απάθειαν, φόβον τε αγνότατον Θεού, πάσης κακίας αλλοτριούντά με.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ροαίς ως εβάπτισας τού Ιορδάνου, στεγάζοντα ύδασι, τά υπερώα Κύριον, αυτόν καθικέτευε, ύδωρ δωρήσασθαι, θείας κατανύξεως, αεί τοίς οφθαλμοίς μου ένδοξε Πρόδρομε.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ο κόσμου τόν αίροντα τήν αμαρτίαν, Αμνόν Θεού Πρόδρομε, κηρύξας, τούτον αίτησαι, ερίφων τής μοίρας με, δείξαι αλλότριον, καί τοίς δεξιοίς αυτού, καμέ συναριθμήσαι, προβάτοις ένδοξε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Στερεύουσα φέρει σε νηδύς Παρθένε, εγγάστριον φέρουσαν, τόν Λόγον σωματούμενον, όν θείοις σκιρτήμασιν, ο μέγας Πρόδρομος, στείρας ο πανάγιος καρπός, επέγνω χαίρων, καί προσεκύνησε.

Ωδή η' Ο Ειρμός

Τόν εν τή βάτω Μωσή, τής Παρθένου τό θαύμα, εν Σιναίω τώ όρει, προτυπώσαντά ποτε, υμνείτε, ευλογείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ίνα Θεώσης ημάς, εσαρκώθης δι' οίκτον, ου συνήκα δέ όλως, δουλωθείς ταίς ηδοναίς, τή σή αγαθωσύνη, επίστρεψόν με Χριστέ, η πάντων σωτηρία.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Σύ ο ποιμήν ο καλός, πλανηθείσαν εις όρη, παραβάσεως Λόγε, τήν αθλίαν μου ψυχήν, επίστρεψον καί σώσον, μή με τελείως εχθρός, ο πλάνος καταπίη.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Στώμεν ανδρείως ομού, ανεβόων αλλήλοις, οι τερπνοί αθλοφόροι, αικιζόμενοι δεινώς. Χριστός ιδού προτείνει, τής νίκης τούς στεφάνους, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ισχυροτάταις νευραίς, τών στερρών υμών πόνων, απεπνίξατε όφιν, τόν βουλόμενον υμάς, δελεάσαι κακούργως, καί παραδείσου τρυφής, ώφθητε, κληρονόμοι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ίνα Θεώση ημάς, ο Θεός εσαρκώθη, εξ αγνών σου αιμάτων, καί εγένετο βροτός, Παρθένε Θεοτόκε, όν εκδυσώπει αεί, υπέρ τών σέ τιμώντων.

Κανών τού Προδρόμου

Ο Ειρμός

Κάμινος ποτέ, πυρός εν Βαβυλώνι, τάς ενεργείας διεμέριζε, τώ θείω προστάγματι, τούς Χαλδαίους καταφλέγουσα, τούς δέ πιστούς δροσίζουσα ψάλλοντας, Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Δίδου δεξιάν, εμοί χαμαί κειμένω, ο δεξιάν εκτείνας Πρόδρομε, καί λούσας τοίς ύδασι τόν αμόλυντον, καί ρύσαί με τού μολυσμού τού σώματος, όλον αποκαθαίρων, τή μετανοία καί σώσόν με.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Έχουσα ψυχή, καιρόν τού μεταγνώναι, τής αμελείας τόν βαθύτατον, ύπνον αποτίναξον, καί σπουδαίως επαγρύπνησον, βοώσα τώ Δεσπότη σου. Εύσπλαγχνε οίκτειρόν με, τού Βαπτιστού παρακλήσεσιν.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Χείμαρροι παθών, καί ύδατα κακίας, έως ψυχής μου επεισήλθοσαν, μακάριε Πρόδρομε, σπεύσον τάχος εξελέσθαι με, ο ποταμού τοίς ρεύμασι, λούσας τής απαθείας, τό γαληνότατον πέλαγος.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Οίμοι τώ πολλά, κακά πεποι ηκότι! οίμοι τώ μόνω παροργίσαντι, Θεόν τόν πανάγαθον! Βαπτιστά Χριστού βοήθει μοι, καί βράβευσον πταισμάτων μου λύσιν, καί τών χρεών μου, αποκοπήν μεσιτείαις σου.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ύψιστον Θεόν, σαρκί αποτεκούσα, από κοπρίας με ανάστησον, παθών τών θλιβόντων με, καί δεινών όλον πτωχεύσαντα, ταίς θείαις καταπλούτισον, Πάναγνε αρεταίς με, όπως υμνώ σε σωζόμενος.

Ωδή θ' Ο Ειρμός

Τών γηγενών τίς ήκουσε τοιούτον; ή τις εώρακέ ποτε, ότι Παρθένος ευρέθη εν γαστρί έχουσα, καί ανωδίνως τό βρέφος αποτεκούσα; τοιούτόν σου τό θαύμα, καί σέ αγνή Θεοτόκε μεγαλύνομεν.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ώ πώς φρικτόν υπάρχει σου τό βήμα, εν ώ κριθήναι προσδοκώ, καί ουκ αισθάνομαι όλως τούτου τό έμφοβον, εν αμελεία τόν πάντα διάγων χρόνον! επίστρεψόν με, μόνε δημιουργέ, ο Μανασσήν επιστρέψας πλημμελήσαντα.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Στήσον Χριστέ, τά ρεύματα βοώ σοι, τών αμετρήτων μου κακών, όμβρους διδούς μοι δακρύων, εναποπλύνοντας τόν μολυσμόν, όν υπέστην εξ αφροσύνης, καί σώσόν με ο σώσας, τήν εκ ψυχής μετανοήσασαν, Πόρνην τώ ελέει σου.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Η φωταυγής τών θείων αθλοφόρων μνήμη, ως ήλιος ημίν, εξανατείλασα πάσι, τής γής τοίς πέρασι φωταγωγεί, καί τό σκότος αποδιώκει τής ειδωλομανίας, καί τών παθών τών ψυχοφθόρων τόν ζόφον, θείω Πνεύματι.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Φάλαγξ σεπτή, στρατός τροπαιοφόρος, καί εκλεκτή παρεμβολ ή, δήμος αγίων Μαρτύρων, χορός μακάριος χοροστασίαις συνήφθη τών Ασωμάτων. Αυτών Χριστέ πρεσβείαις, πάντας ημάς τής σής Βασιλείας, μετόχους ποίησον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φωτιστικαίς αυγαίς, τού εκ γαστρός σου εξανατείλαντος ημίν, καί αθεϊας τήν νύκτα εξαφανίσαντος, Παρθενομήτορ Μαρία, φώτισον πάντας τούς πίστει σε τιμώντας, καί αφεγγούς λύτρωσαι σκότους, εν ώρα κατακρίσεως.

Κανών τού Προδρόμου

Ο Ειρμός

Ανάρχου Γεννήτορος, Υιός Θεός καί Κύριος, σαρκωθείς εκ Παρθένου ημίν επέφανε, τά εσκοτισμένα φωτίσαι, συναγαγείν τά εσκορπισμένα, διό τήν πανύμνητον, Θεοτόκον μεγαλύνομεν.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ιλύος με λύτρωσαι, τής αμαρτίας Κύριε, αναμάρτητε μόνε καί πολυέλεε, ταίς τού Βαπτιστού ικεσίαις, τού σέ παντί κηρύξαντος κόσμω, Αμνόν Θεού αίροντα, τών ανθρώπων αμαρτήματα.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ως ρόδον ηδύπνοον, ως εύοσμον κυπάρισσον, ως αμάραντον κρίνον, ως μύρον τίμιον, έχων σε Κυρίου Προφήτα, τής τών εμών έργων δυσωδίας, ευχαίς σου ρυσθήσομαι, ο προστρέχων εν τή σκέπη σου.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Στειρεύειν ακάρπων με, παμμάκαρ έργων ποίησον, αρετών ευτεκνίαν αεί προσφέροντα, τέκνον με Κυρίου ποιούντα, καί κοινωνόν θείας βασιλείας, καί τής ομηγύρεως, τών Αγίων ομοδίαιτον.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ημίν τοίς ποθούσί σε, καί πόθω σε γεραίρουσι, καί τώ θείω ναώ σου περιχορεύουσι, δίδου ουρανόθεν τήν λύσιν τών δυσχερών, Πρόδρομε Κυρίου, καί βίου διόρθωσιν, καί πταισμάτων απολύτρωσιν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φερόμενον άπαντα, τόν φέροντα τώ νεύματι, εν γαστρί προσεκύνεις τής θεομήτορος, μεθ' Ής εκδυσώπει Προφήτα, τήν ταπεινήν σώζεσθαι ψυχήν μου, πολλοίς περιπίπτουσαν, καθ' ημέραν πλημμελήμασιν.

Απόστιχα τών Αίνων Κατανυκτικά

Πάντας υπερβάλλω τή αμαρτία, τίνι μαθητεύσω τή μετανοία; εάν στενάξω ως ο Τελώνης, νομίζω βαρείν τούς ουρανούς, εάν δακρύσω καθώς η Πόρνη, μιαίνω τοίς δάκρυσι τήν γήν, αλλά δός μοι τήν άφεσιν τών αμαρτιών, ο Θεός καί ελέησόν με.

Στίχ. α'. Ενεπλήσθημεν τό πρωϊ τού ελέους σου, Κύριε, καί ηγαλλιασάμεθα καί ηυφράνθημεν έν πάσαις ταίς ημέραις ημών. Ευφρανθείημεν, ανθών ημερών εταπείνωσας ημάς, ετών, ών είδομεν κακά, καί ίδε επί τούς δούλους σου καί επί τά έργα σου, καί οδήγησον τούς υιούς αυτών.

Τάς ανομίας μου πάριδε Κύριε, ο εκ Παρθένου τεχθείς, καί τήν καρδίαν μου καθάρισον, ναόν αυτήν ποιών τού Αγίου σου Πνεύματος, μή εξουδενώσης, από τού σού προσώμε που, ο αμέτρητον έχων τό μέγα έλεος.

Μαρτυρικόν

Στίχ. β'. Καί έστω η λαμπρότης Κυρίου τού Θεού ημών εφ' ημάς, καί τά έργα τών χειρών ημών κατεύθυνον εφ' ημάς, καί τό έργον τών χειρών ημών κατεύθυνον.

Τόν σταυρόν τού Χριστού, λαβόντες οι άγιοι Μάρτυρες, όπλον ακαταγώνιστον, πάσαν τού διαβόλου τήν ισχύν κατήργησαν, καί λαβόντες στέφος ουράνιον, τείχος ημίν γεγόνασιν, υπέρ ημών αεί πρεσβεύοντες.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Χαίρε Μαρία Θεοτόκε, ο ναός ο ακατάλυτος, μάλλον δέ ο Άγιος, καθώς βοά ο Προφήτης, Άγιος ο ναός σου, θαυμαστός εν δικαιοσύνη.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Τήν φωνήν σοι προσάγομεν, τού Ληστού καί βοώμεν σοι. Μνήσθητι ημών Σωτήρ, εν τή Βασιλεία σου.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Τόν Ληστήν υπερβέβηκα, καί τήν πόρνην τοίς πάθεσιν, οικτείρησόν με Σωτήρ, τόν αυτοκατάκριτον.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Καταδύσας τήν άβυσσον, ευσπλαγχνίας εν ύδατι, Πρόδρομε ταίς σαίς ευχαίς, τά πάθη μου μείωσον.

Μαρτυρικόν

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Οι τής πλάνης τά ρήματα, τών αιμάτων τοίς ρεύμασι, ψύξαντες Χριστού Αθληταί, αξίως δοξάζεσθε.

Δόξα...

Ρητορεύων ως γέγραπται, νούς ανθρώπων ου δύναται, θεότητος μίαν αρχήν, υμνείν τρισυπόστατον.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τήν αφλέκτως κυήσασαν, τόν Θεόν τόν προάναρχον, εγκωμίων πάντες ωδαίς, απαύστως υμνήσωμεν.

Ήχος β'

Ότε εκ τού ξύλου σε νεκρόν

Στίχ. α'. Εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Σώτερ τώ Σταυρώ προσηλωθείς, ήλιος ιδών εσκοτίσθη, από τού φόβου σου, καί τό καταπέτασμα Ναού ερρήγνυτο, η δέ γή κατεσείετο, καί πέτραι ωσαύτως, τρόμω διεσχίζοντο, οράν μή σθένουσαι, Κτίστην καί Θεόν επί ξύλου, πάσχοντα αδίκως βουλήσει, καί υπό ανόμων υβριζόμενον.

Στίχ. β'. Ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Όλος καταβέβληται εις γήν, όλος ανετράπη καί κείται, πτώμα εξαίσιον, όφις ο παμπόνηρος, ανυψωθέντος σου, επί ξύλου φιλάνθρωπε, Αδάμ δέ κατάρας, λύεται καί σώζεται, ο πρίν κατάκριτος, όθεν καί ημείς δυσωπούμεν, σώσον ημάς, οίκτειρον πάντας, καί τής Βασιλείας

σου αξίωσον.

Στίχ. γ'. Από φυλακής πρωϊας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωϊας ελπισάτω Ισραήλ επί τόν Κύριον.

Κρίσιν δέχη μόνε Βασιλεύ, ο κρίναι τά σύμπαντα μέλλων, εν τή ελεύσει σου, στέφος ανεδύσω δέ, Σώτερ ακάνθινον, υπεκτίλλων Φιλάνθρωπε, τήν εκ τής απάτης, άκανθαν προθέλυμνον, τή δυναστεία σου, πάσιν εμφυτεύων τοίς πίστει, σταύρωσιν τήν σήν προσκυνούσι, τήν τής ευσπλαγχνίας σου επίγνωσιν.

Έτερα τής Θεοτόκου, όμοια

Στίχ. δ'. Ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος, καί πολλή παρ' αυτώ, λύτρωσις. καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραήλ έκ πασών τών ανομιών αυτού.

Πλούτος πτωχευόντων καί τρυφή, καί καταφυγή τών πενήτων, καί ορφανών η ελπίς, σύ υπάρχεις Δέσποινα, καί σέ δοξάζομεν, οι εν θλίψει κραυγάζοντες, Αγία Αγίων, λύτρωσαι προφθάσασα, καί νύν τούς δούλους σου, πάσης επηρείας δαιμόνων, καί τής χαλεπής τιμωρίας, καί τής αιωνίου κατακρίσεως.

Στίχ. ε'. Αινείτε τόν Κύριον πάντα τά έθνη, επαινέσατε αυτόν, πάντες οι λαοί.

Όντως υπερήραν αληθώς, τών ανομιών μου τά πλήθη, τήν κεφαλήν μου Αγνή, καί αι ανομίαι μου υπερεπλήθυναν, καί φορτία δυσβάστακτα, καί άμετρα Κόρη, κέκτημαι ο δείλαιος, καί αδιόρθωτος. Σύ ούν τή θερμή σου πρεσβεία, πρόφθασον καί σώσόν με μόνη, τών αμαρτανόντων η διόρθωσις.

Στίχ. ς'. Ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού Κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Ώσπερ εν λιμένι προσδραμών, υπό τήν αγίαν σου σκέπην, Παρθενομήτορ αγνή, δέομαι σπλαγχνίσθητι, μή απορρίψης με, αλλά ρύσαι τόν δούλόν σου, τής νύν επελθούσης, θλίψεως, ως έχουσα τό συμπαθές φυσικόν, Μήτερ τού Θεού τού Υψίστου, πάντοτε πρεσβεύουσα σώζε, πάσης περιστάσεως τούς δούλους σου.

Δόξα... Καί νύν...

Σταυροθετοκίον όμοιον

Βότρυν τόν παμπέπειρον Αγνή, όν αγεωργήτως εν μήτρα εκυοφόρησας, ξύλω ως εώρακας, τούτον κρεμάμενον, θρηνωδούσα ηλάλαζες, καί έκραζες. Τέκνον, γλεύκος εναπόσταξον, δι' ού η μέθη αρθή, πάσα τών παθών Ευεργέτα, δι' εμού τής σέ τετοκυίας, σού τήν ευσπλαγχνίαν ενδεικνύμενος.

Στίχ. Α'. Πρός σέ ήρα τούς οφθαλμούς μου, τόν κατοικούντα εν τώ ουρανώ. Ιδού, ως οφθαλμοί δούλων εις χείρας τών κυρίων αυτών, ως οφθαλμοί παιδίσκης εις χείρας τής κυρίας αυτής, ούτως οι οφθαλμοί ημών πρός Κύριον τόν Θεόν ημών, έως ού οικτιρήσαι ημάς.

Σώσόν με Χριστέ Σωτήρ, τή δυνάμει τού Σταυρού, ο σώσας Πέτρον εν τή θαλάσση, καί ελέησόν με ο Θεός.

Τού Σταυρού σου τό ξύλον, Χριστέ ο Θεός, ξύλον ζωής ανέδειξας ημίν, τοίς πιστεύουσιν εις σέ, καί δι' αυτού καταργήσας, τόν τό κράτος έχοντα τού θανάτου, εζωοποίησας ημάς, νεκρωθέντας τή αμαρτία, διό βοώμεν σοι, Ευεργέτα τών απάντων, Κύριε, δόξα σοι.

Μαρτυρικόν

Στίχ. Β'. Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, ότι επί πολύ επλήσθημεν εξουδενώσεως, επί πλείον επλ ήσθη η ψυχή ημών, τό όνειδος τοίς ευθηνούσι, καί η εξουδένωσις τοίς υπερηφάνοις.

Χοροί Μαρτύρων αντέστησαν, τοίς τυράννοις λέγοντες. Ημείς στρατευόμεθα τώ Βασιλεί τών δυνάμεων, ει καί πυρί καί βασάνοις αναλώσητε ημάς, ουκ αρνούμεθα τής Τριάδος τήν δύναμιν.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθετοκίον

Ότε εκ τού ξύλου

Πόνους υπομείνασα πολλούς, εν τή τού Υιού καί Θεού σου, σταυρωσει Άχραντε, έστενες δακρύουσα, καί αλαλάζουσα. Οίμοι! τέκνον γλυκύτατον, αδίκως πώς πάσχεις, θέλων εκλυτρώσασθαι τούς εξ Αδάμ γηγενείς; Όθεν Παναγία Παρθένε, σέ παρακαλούμεν εν πίστει, ίλεων ημίν τούτον απέργασαι.

Μετα τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Σωτηρίαν ειργάσω εν μέσω τής γής, Χριστέ ο Θεός, επί Σταυρού τάς αχράντους σου χείρας εξέτεινας, επισυνάγων πάντα τά έθνη, κράζοντα, Κύριε δόξα σοι.

Τόν ζωοποιόν Σταυρόν, τής σής αγαθότητος, όν εδωρήσω ημίν τοίς αναξίοις Κύριε, σοί προσάγομεν εις πρεσβείαν, σώζε τούς βασιλείς καί τήν πόλιν σου, ειρηνεύοντας διά τής Θεοτόκου, μόνε φιλάνθρωπε.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθετοκίον

Η παρθένος καί Μήτηρ σου Χριστέ, επί ξύλου ορώσά σε νεκρόν ηπλωμένον, κλαίουσα πικρώς, Υιέ μου έλεγε, τί τό φοβερόν τούτο μυστήριον, ο πάσι δωρούμενος ζωήν τήν αιώνιον, εκουσίως εν Σταυρώ πώς θνήσκεις, θάνατον επονείδιστον.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Τήν άχραντον Εικόνα σου, προσκυνούμεν αγαθέ, αιτούμενοι συγχώρησιν τών πταισμάτων ημών, Χριστέ ο Θεός, βουλήσει γάρ ηυδόκησας σαρκί, ανελθείν εν τώ Σταυρώ, ίνα ρύση ούς έπλασας, εκ τής δουλείας τού εχθρού, όθεν ευχαρίστως βοώμέν σοι. Χαράς επλήρωσας τά πάντα ο Σωτήρ ημών, παραγενόμενος εις τό σώσαι τόν κόσμον.

Ο φωτίσας τά επίγεια διά Σταυρού, καί καλέσας εις μετάνοιαν αμαρτωλούς, μή χωρίσης με τής ποίμνης σου ο ποιμήν ο καλός, αλλά ζήτησόν με, Δέσποτα τόν πλανώμενον, καί τή αγία σου ποίμνη συναρίθμησον, ο μόνος αγαθός καί φιλάνθρωπος.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθετοκίον

Παρεστώσα τώ Σταυρώ σου η ασπόρως τεκούσά σε, καί μή φέρουσα οράν αδίκως πάσχοντα, ωλοφύρετο, κλαυθμώ, καί ανεβόα σοι. Πώς πάσχεις ο τή φύσει απαθής, γλυκύτατε Υιέ; υμνώ σου τήν άκραν αγαθότητα.

Μετά τήν γ' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Ως ο Ληστής ομολογώ, καί βοώ σοι τώ αγαθώ. Μνήσθητι μου Κύριε, εν τή Βασιλεία σου, καί σύν αυτώ ο εκουσίως με συναρίθμησον, τά πάθη υπέρ ημών καταδεξάμενος.

Μαρτυρικόν

Αθλοφόροι Κυρίου, μακαρία η γή η πιανθείσα τοίς αίμασιν υμών, καί άγιαι αι σκηναί, αι δεξάμεναι τά σώματα υμών, εν σταδίω γάρ τόν εχθρόν εθριαμβεύσατε, καί Χριστόν μετά παρρησίας εκηρύξατε, αυτόν ως αγαθόν ικετεύσατε, σωθήναι δεόμεθα τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθετοκίον

Τά άνω ζητών

Ω θαύμα καινόν! εβόα η Πανάμωμος, Σταυρώ τόν Υιόν, ιδούσα καθηλούμενον, ο δρακί τά σύμπαντα περιφέρων, πάθος υφίσταται, καί ως πάσι παρέχων κριτός κατακρίνεται, ο τήν συγχώρησιν.

Ωδή α' Ήχος β' Ο Ειρμός

Εν βυθώ κατέστρωσε ποτέ, τήν Φαραωνίτιδα πανστρατιάν, η υπέροπλος δύναμις, σαρκωθείς ο Λόγος δέ, τήν παμμόχθηρον αμαρτίαν εξήλειψεν, ο δεδοξασμένος Κύριος, ενδόξως γάρ δεδόξασται.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Παραβάς τήν πρώτην εντολήν, πάλαι ο πρωτόπλαστος, εκ τού φυτού θάνατον απετρύγησεν, υψωθείς εν ξύλω δέ, ο αθάνατος, καί θανάτου γευσάμενος, τήν αθανασίαν, πάσι τοίς ανθρώποις εδωρήσατο.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Τού Σταυρού παγέντος επί γής, πέπτωκε τό φρύαγμα, τού δυσμενούς, καί παντελώς ηφάνισται, ο πρίν απωσμένος δέ, πρός Παράδεισον επανέρχεται άνθρωπος, δόξα σοι τώ ούτω, μόνω ευδοκήσαντι Θεώ ημών.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ως κριοί, ως άρνες λογικοί, εναποσφαττόμενοι, καί μεληδόν ανηλεώς κοπτόμενοι, πανεύφημοι Μάρτυρες, προσηνέχθητε, τώ τυθέντι ως νύν πρόβατον, καί τήν Εκκλησίαν, τών πρωτοτόκων εφαιδρύνατε.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σταθηράν τήν ένστασιν σοφοί, πάντοτε ποιούμενοι, τούς πονηρούς εχθρούς κατεπαλαίσατε, ξίφεσι τεμνόμενοι, καί εν ύδατι καί πυρί προσριπτόμενοι, όθεν μακαρίου τέλους, Αθλοφόροι ηξιώθητε.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ιερός εκάλει σε χορός, πύλην αδιόδευτον, γήν εκλεκτήν, καί όρος αλατόμητον, Παναγία Δέσποινα, τόν Δεσπότην γάρ τών απάντων εκύησας, τόν εθελουσίως, σταύρωσιν σαρκί καταδεξάμενον.

Κανών τής Υπεραγίας Θεοτόκου, ού η Ακροστιχίς,

κατ' Αλφάβητον έξ αντιστρόφου.

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ως ωραίαν, ως περικαλλή, όλην ως αμώμητον, εν γυναιξί Θεός σε εκλεξάμενος, σού τήν μήτραν ώκησε τήν αμώμητον, όν δυσώπει Πανάμωμε, μώμου εγκλημάτων, άπαντας ρυσθήναι τούς υμνούντάς σε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ψαλμικώς Αγνή εκ δεξιών, οίά περ Βασίλισσα, τού εκ τής σής νηδύος αναλάμψαντος, βασιλέως έστηκας, όν ικέτευε, δεξιόν παραστάτην με, δείξαι εν ημέρα, τής ανταποδόσεως Πανάμωμε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Χερσωθείσαν φύσιν τών βροτών, πάσιν ατοπήμασι, τόν υετόν τεκούσα τόν ουράνιον, όλην ανεκαίνισας, αλλά δέομαι, τής ψυχής μου τήν αύλακα, αποχερσωθείσαν, δείξον καρποφόρον Θεονύμφευτε.

Ωδή γ' Ο Ειρμός

Εξήνθησεν η έρημος, ωσεί κρίνον Κύριε, η τών εθνών στειρεύουσα, Εκκλησία τή παρουσία σου, εν ή εστερεώθη η καρδία μου.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Σταυρούμενος εσάλευσας, πάσαν κτίσιν, Κύριε, καί τούς πιστούς εστήριξας, επιγνόντας τήν δυναστείαν σου, καί τήν άφατον Λόγε συγκατάβασιν.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Παράδεισον ηνέωξας, τώ Σταυρώ σου Δέσποτα, καί τόν Ληστήν εισήγαγες, επιγνόντα τήν Βασιλείαν σου, καί τόν πλούτον τής θείας ευσπλαγχνίας σου.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Εξήνθησαν οι μάρτυρες, ώσπερ ρόδα εύοσμα, ταίς νοηταίς κοιλάσι, καί δυσώδη πλάνην εμείωσαν, καί πιστών τάς καρδίας ευωδίασαν.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Φωστήρες οικουμένης, πιστών σωτήρες Άγιοι, φωτιστικαίς τού Πνεύματος φρυκτωρίαις, πάντας φωτίσατε, τούς υμάς κατά χρέος μακαρίζοντας.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Υψούμενον εν ξύλω σε, τόν ζωοδότην βλέπουσα, καί εκουσίως θνήσκοντα, καί τοίς πάσι ζωήν παρέχοντα, εδονείτο τά σπλάγχνα η Πανάμωμος.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φορέσας με τόν άνθρωπον, εκ γαστρός σου πρόεισιν, ο ποιητής Πανάχραντε, αφθαρσίας στολήν δωρούμενος, τοις πολλοίς γυμνωθείσαν ατοπήμασιν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Υπέρτιμον εκύησας, Θεόν Λόγον Άχραντε, όν εκτενώς ικέτευε, οικτειρήσαι τήν ταπεινήν μου ψυχήν, ηδονών ατιμία σκυθρωπάζουσαν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τά τραύματα θεράπευσον, τής ψυχής μου Πάναγνε, τήν ταπεινήν καρδίαν μου, φαρμαχθείσαν ιώ τού όφεως, δραστικώ σου φαρμάκω περιποίησαι.

Ωδή δ' Ο Ειρμός

Ελήλυθας, εκ Παρθένου, ου πρέσβυς ουκ Άγγελος, αλλ' αυτός ο Κύριος σεσαρκωμένος, καί έσωσας, όλον με τόν άνθρωπον, διό κραυγάζω σοι. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Κατήργησας, τάς αρχάς τού δεινού πολεμήτορος, εν ξύλω υψούμενος, καί τήν αράν εξηφάνισας, όθεν σε δοξάζομεν, οι διά σού σεσωσμένοι μόνε Κύριε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Εφήπλωσο, εν Σταυρώ, καί συνέστειλεν ήλιος, τό φώς θεωρήσας σε, όρη καί πέτραι εσχίσθησαν, καί τό καταπέτασμα, τό τού ναού διερράγη παντοδύναμε.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νεκρούμενοι, τον εχθρόν παντελώς ενεκρώσατε, σιδήρω ξεόμενοι, τής δερματίνης νεκρώσεως, πάθος εξεδύσασθε, Μάρτυρες θείοι, καί δόξαν ενεδύσασθε.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Διέκοψαν, κεφαλάς εν εκστάσει οι Μάρτυρες, πονηρών δυνάμεων, τάς κεφαλάς εκτεμνόμενοι, καί τήν διαμένουσαν, εκληρονόμησαν δόξαν αγαλλόμενοι.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ανέτειλεν, εκ γαστρός σου Πατρός τό απαύγασμα, Χριστός, καί εφώτισε τήν Οικουμένην σταυρούμενος, Κόρη απειρόγαμε, καί τών δαιμόνων σκότος εξηφάνισεν.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σταγόνα μοι, κατανύξεως όμβρισον Δέσποινα, εξαίρουσα άπαντα, τόν τής καρδίας μου καύσωνα, καί τής διανοίας μου, τάς σφαλεράς ενθυμήσεις αναστέλλουσα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ρομφαία με, ηδονής τόν πληγέντα, καί κείμενον, τραυματίαν Άχραντε, μή υπερίδης, αλλ' ίασαι, λόγχη καί τώ αίματι, τού σταυρωθέντος, Υιού σου καί Θεού ημών.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Πλουτήσασα, δεσποτείαν απάσης τής κτίσεως, δεινώς με πτωχεύσαντα, χάριτος θείας οικτείρησον, όπως μεγαλύνω σε, ως αγαθήν μου προστάτιν Παναμώμητε.

Ωδή ε' Ο Ειρμός

Μεσίτης Θεού, καί ανθρώπων γέγονας, Χριστέ ο Θεός, διά σού γάρ Δέσποτα, τήν πρός τόν αρχίφωτον Πατέρα σου, εκ νυκτός αγνωσίας, προσαγωγήν εσχήκαμεν.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ικρίω παγείς, τά τής γής θεμέλια εσάλευσας, καί λόγχη νυττόμενος, εχθρόν τόν αρχέκακον κατέσφαξας, καί κρουνούς σωτηρίας, πάσι Χριστέ επήγασας.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Μή φέρων οράν, όν χερσί διέπλασας πλανώμενον, τάς χείρας εξέτεινας, Λόγε επί ξύλου θανατούμενος, καί εζώωσας τούτον, ξύλω ποτέ τεθνήξαντα.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι φίλοι Θεού, οι θερμοί ανθρώπων αντιλήπτορες, τά άνθη τά τίμια, τά περιφανή σκεύη τού Πνεύματος, οι σοφοί Αθλοφόροι, αξίως μακαρίζονται.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νομίμως αθλών, ο χορός ο άγιος τών σών Αθλητών, ανόμους κατήσχυνε, μόνε Νομοδότα τή δυνάμει σου, καί τελέσας τόν δρόμον, μαρτυρικώς κατέστεπται.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ωράθης Αγνή, μετά τόκον άφθορος, Θεός γάρ εκ σού, ετέχθη ως άνθρωπος, όν κατανοήσασα σταυρούμενον, τήν τών σπλάγχνων οδύνην, μή φέρουσα ηλάλαζες.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Οδόν τής ζωής, η τεκούσα Άχραντε, οδήγησον, οδόν εις ευθείάν με, νύν εις ανοδίας τε καί βάραθρα, χαλεπών συμπτωμάτων, αλόγως κρημνιζόμενον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ξενώσας φρενί, εμαυτόν αγνώμονι, Παρθένε Μήτηρ Θεού, ασώτως εβίωσα, χώραν εις μακράν περιπλανώμενος, αλλ' επίστρεψον σώσον, ταίς σαίς με παρακλήσεσιν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ναμάτων τών σών, ζωηρύτων πότισον, τόν δούλόν σου, φλογμώ συγκαιόμενον, τών αμαρτιών καί κινδυνεύοντα, προσβολαίς τών δαιμόνων, Παρθενομήτορ άχραντε.

Ωδή ς' Ο Ειρμός

Πρός Κύριον εκ κήτους, ο Ιωνάς εβόησε. Σύ με ανάγαγε εκ πυθμένος άδου δέομαι, ίνα ως Λυτρωτή εν φωνή αινέσεως, αληθείας τε πνεύματι θύσω σοι.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Νεαζούσαις κάραις θείς, παλάμας ποτέ Ιακώβ, Σταυρόν προέγραψεν, εν ώ Λόγε εξεπέτασας, παλάμας καί χειρός, πλάνου πολεμήτορος, ελυτρώσω Χριστέ τό ανθρώπινον.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Σταυρωθέντος σου Χριστέ, παμβασιλεύ βουλήματι, η βασιλεύουσα αμαρτία εξωστράκισται, Αδάμ δέ ο ποτέ, Παραδείσου άποικος, εν αυτώ σέ υμνών εισοικίζεται.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τούς ωραίους εν στίγμασιν, ιερούς υπάρχοντας, τούς τήν ευπρέπειαν, στολισθέντας τήν ουράνιον, τούς όντως ποθητούς, τού Κυρίου Μάρτυρας, αδιστάκτω καρδία υμνήσωμεν.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ανύστακτον λαμπάδα, τήν εαυτών τηρήσαντες οι θείοι Μάρτυρες, ηρδεύθησαν πλουσιώτατα, τοίς αίμασιν αυτών, καί τής θείας έτυχον, τού νυμφώνος εισόδου γηθόμενοι.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Υμνούμέν σε Πανύμνητε, ως Θεόν κυήσασαν, τόν υπερύμνητον, εν ξύλω τόν αρχέκακον δυνάμει τή αυτού, ολέσαντα τύραννον, εις ημών σωτηρίαν καί καύχημα.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εν αβύσσω πταισμάτων κυκλούμενος, τήν ανεξιχνίαστον τής ευσπλαγχνίας σου, επικαλούμαι άβυσσον, εκ φθοράς ο Θεός με ανάγαγε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μή με δείξης δαιμόνων επίχαρμα, εν τώ κριτηρίω τώ μέλλοντι Δέσποινα, αλλ' ευμενώς προσβλέψαι μοι, τόν Κριτήν καί Υιόν σου δυσώπησον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Λογισμοίς παροργίζω σε Κύριε, καί ταίς πονηραίς καί αθέσμοις μου πράξεσιν, εις ιλασμόν προσάγω σοι, τήν Μητέρα σου, οίκτειρον, σώσόν με.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Κατακρίσεως ρύσαί με Δέσποινα, τόν αυτοκατάκριτον όντα τοίς πταίσμασιν, ως τόν Κριτήν κυήσασα, καί Θεόν τών απάντων καί Κύριον.

Ωδή ς' Ο Ειρμός

Αντίθεον πρόσταγμα παρανομούντος, τυράννου, μετάρσιον, τήν φλόγα ανερρίπισε, Χριστός δέ εφήπλωσε, θεοσεβέσι Παισί, δρόσον τήν τού Πνεύματος, ο ών ευλογημένος καί υπερένδοξος.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ρομφαία τό πρότερον η στρεφομένη, τά νώτά μοι δίδωσιν, αφ' ού τή λόγχη τέτρωσαι, Σταυρώ ανυψούμενος, εύσπλαγχνε Κύριε, όθεν μεγαλύνω σε, τώ σώ τιμίω πάθει ευρών απάθειαν.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ο όφις υψούμενος υπό Μωσέως, τήν θείαν ανάρτησιν, εν ξύλω προεικόνιζε Χριστού, τού τόν δόλιον όφιν νεκρώσαντος, πάντας τε ζωώσαντος ημάς, τούς νεκρωθέντας ταίς παραβάσεσιν.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Υιοί χρηματίζετε θεία μεθέξει, ανάρχου Γεννήτορος, Υιού ανάρχου Άγιοι, τό πάθος τό άχραντον εκμιμησάμενοι, όθεν αδελφούς υμάς καλεί, καί κληρονόμους τής βασιλείας αυτού.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σταυρώ αναρτώμενοι ως ο Δεσπότης, καί λόγχη νυττόμενοι, καί ξίφει συγκοπτόμενοι, πυρί τε καί ύδατι προμεριζόμενοι, καί κατατεμνόμενοι τροχοίς, οι θεοφόροι έχαιρον Μάρτυρες.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τόν βότρυν τόν πέπειρον αγεωργήτως, αγνή όν εβλάστησας, εν ξύλω ως εώρακας, κρεμάμενον έκραζες. Τέκνον μου γλυκύτατον, γλεύκος εναπόσταξον, δι' ού παθών η μέθη ανασταλήσεται.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ισχύς μου καί ύμνησις καί σωτηρία, βεβαία αντίληψις, καί τείχος απροσμάχητον, υπάρχουσα Δέσποινα, τούς πολεμούντάς με δαίμονας πολέμησον αεί, επιζητούντας τού θανατώσαί με.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Θεόν σωματώσασα παρθενικών σου, αιμάτων εθέωσας, Παρθένε τό ανθρώπινον, διό με τοίς πάθεσι, καταρρυπούμενον, καί καταφθειρόμενον, εχθρού ταίς μεθοδείαις, ρύσαι πρεσβείαις σου.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η κάμινος γέννησιν προδιετύπου, τήν σήν Παναμώμητε, τούς Παίδας γάρ ουκ έφλεξεν, ως ουδέ τήν μήτραν σου, τό πύρ τό άστεκτον, όθεν δυσωπούμέν σε, πυρός τού αιωνίου, ρύσαι τούς δούλους σου.

Ωδή η' Ο Ειρμός

Κάμινος ποτέ, πυρός εν Βαβυλώνι, τάς ενεργείας διεμέριζε, τώ θείω προστάγματι, τούς Χαλδαίους καταφλέγουσα, τούς δέ πιστούς δροσίζουσα, ψάλλοντας. Ευλογείτε, πάντα τά έργα τόν Κύριον.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Αίματι τώ σώ, πλευράς εξ ακηράτου, εναποστάζοντι μακρόθυμε, η κτίσις ηγίασται, ποταμοί δέ εξηράνθησαν πολυθεϊας, όμβροι τε ώφθησαν ευσεβείας, πλάνης αυχμόν αναστέλλοντες.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Σταύρωσιν τήν σήν, ο Ήλιος ηδέσθη, καί τάς ακτίνας εναπέκρυψε, πέτραι δέ εσχίσθησαν, καί ο άδης κάτω έφριξε. Δικαίων δέ εσκίρτησαν πνεύματα, προσδοκώντα, τήν παντελή Λόγε λύτρωσιν.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ίαμα πιστοίς, η κόνις τών λειψάνων, τών Αθλοφόρων βρύει πάντοτε, ιχώρες δυσίατα θεραπεύουσι παθήματα. Ως θαυμαστός εί Κύριε, κράζομεν ευχαρίστως, εν τοίς αγίοις σου Μάρτυσιν.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Στόματα θηρών, καί βράσματα λεβήτων, πήξίν τε κρύους, βάρος καύσωνος, ονύχων σπαράγματα, υπεμείνατε στερρότατα, καί κάθειρξιν καί βίαιον θάνατον Αθλοφόροι, όθεν Χριστώ συνευφραίνεσθε.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σάρκα εκ τής σής, γαστρός λαμβάνει θέλων, καί καθοράται ο αόρατος, καί σταύρωσιν δέχεται, καί κατάρα ονομάζεται, κατάρας εξαιρούμενος, άπαντας ο Υιός σου, θεοχαρίτωτε Δέσποινα.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ζήλου τά καλά, κακών μακρυνομένη, δι' εμμελείας θείων πράξεων, ψυχή μου πρεσβεύουσαν, υπέρ σού τήν θεομήτορα, καί πάντων ακαταίσχυντον, έχουσαπροστασίαν, ως συμπαθή καί φιλάγαθον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Έλυσας δεσμού, τής πάλαι καταδίκης, Θεοκυήτορ τό ανθρώπινον, διό ικετεύω σε, διαλύσαι πάντα σύνδεσμον, κακίας τής καρδίας μου, άχραντε συνδεσμούσα, θεία στοργή με τού Κτίσαντος.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Δόξης του Πατρός, απαύγασμα τεκούσα, τήν αδοξία σκυθρωπάζουσαν, πταισμάτων καρδίαν μου, Θεοτόκε καταφαίδρυνον, καί δόξης με ανάδειξον, μέτοχον αϊδίου, ευλογημένη Πανάμωμε.

Ωδή θ' Ο Ειρμός

Ανάρχου γεννήτορος, Υιός Θεός καί Κύριος, σαρκωθείς εκ Παρθένου ημίν επέφανε, τά εσκοτισμένα φωτίσαι, συναγαγείν τά εσκορπισμένα, διό τήν Πανύμνητον, Θεοτόκον μεγαλύνομεν.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ιάσω τό σύντριμμα, καί τήν ταλαιπωρίαν μου, τώ σώ μώλωπι, Λόγε ανεξιχνίαστε, καί τήν συγχωσθείσαν εικόνα, τοίς πονηροίς πάθεσι, εκάθηρας τώ πάθει σου, Κύριε, ο Θεός τής σωτηρίας μου.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ωράθης υψούμενος, εν κυπαρίσσω Δέσποτα, καί τή πεύκη καί κέδρω δι' αγαθότητα, ο είς τής αγίας Τριάδος, μοναδικήν υπόστασιν έχων, εν δυσί θελήσεσιν ίνα σώσης τό ανθρώπινον.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σταυρόν ώσπερ θώρακα, ενδεδυμενοι Μάρτυρες, απαράτρωτοι πάσι βέλεσιν ώφθητε, τού δημιουργού τής κακίας, όθεν αυτόν νύν καταπατείτε, τούτον καταπαίζοντες, ως οικτρόν στρουθίον πάντοτε.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Η γή μέν τά αίματα, υμών νύν υποδέχεται, ουρανός δέ τά θεία κέκτηται πνεύματα, μετά τών πυρίνων Ταγμάτων, τώ θεϊκώ θρόνω παρεστώτα, αθλοφόροι Μάρτυρες, Εκκλησίας πύργοι άσειστοι.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φθαρείσαν εκαίνισας, τήν φύσιν τού προπάτορος, υπέρ φύσιν τεκούσα, καί παρθενεύουσα, φύσεως απάσης τόν Πλάστην, όν εν Σταυρώ κρεμάμενον πάλαι, ηλάλαζες βλέπουσα, Παναγία Μητροπάρθενε.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Γευσάμενος βρώσεως, μή προσηκούσης θάνατον, ο Αδάμ εκ τού ξύλου πικρώς ετρύγησε, ξύλω δέ παγείς ο Υιός σου, τόν γλυκασμόν τής αθανασίας, επήγασεν Άχραντε, διά τούτό σε γεραίρομεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Βασίλισσα πέφυκας, τόν Βασιλέα Κύριον, υπέρ λόγον τεκούσα, τόν διαλύσαντα, άδου τά βασίλεια Κόρη, όν εκτενώς δυσώπει τής άνω, Βασιλείας άπαντας, αξιώσαι τούς υμνούντάς σε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Αγάθυνον Δέσποινα, τήν ταπεινήν καρδίαν μου, ηδονών κακωθείσαν ταίς επικλύσεσιν, ως τόν Αγαθόν τετοκυία, καί αγαθή υπάρχουσα όλη, καί πρός μετανοίας με, αγαθάς πύλας εισάγαγε.

Απόστιχα τών Αίνων, Σταυρώσιμα

Σταυρωθήτω έκραζον, οι τών σών χαρισμάτων αεί εντρυφώντες, καί κακούργον αντ' ευεργέτου, ητούντο λαβείν οι τών δικαίων φονευταί, εσιώπας δέ Χριστέ, φέρων αυτών τήν προπέτειαν, παθείν θέλων, καί σώσαι ημάς ως φιλάνθρωπος.

Στίχ. α'. Ενεπλήσθημεν τό πρωϊ τού ελέους σου, Κύριε, καί ηγαλλιασάμεθα καί ηυφράνθημεν έν πάσαις ταίς ημέραις ημών. Ευφρανθείημεν, ανθών ημερών εταπείνωσας ημάς, ετών, ών είδομεν κακά, καί ίδε επί τούς δούλους σου καί επί τά έργα σου, καί οδήγησον τούς υιούς αυτών.

Εκουσίως πτωχεύσας, τήν πτωχείαν τού Αδάμ, Χριστέ ο Θεός, ήλθες επί γής, εκ Παρθένου σαρκωθείς, καί Σταυρόν κατεδέξω, ίνα ημάς ελευθερώσης, τής δουλείας τού εχθρού, Κύριε δόξα σοι.

Μαρτυρικόν

Στίχ. β'. Καί έστω η λαμπρότης Κυρίου τού Θεού ημών εφ' ημάς, καί τά έργα τών χειρών ημών κατεύθυνον εφ' ημάς, καί τό έργον τών χειρών ημών κατεύθυνον.

Τών Αγίων σου τά πλήθη, δυσωπούσί σε Χριστέ, ελέησον ημάς, ως φιλάνθρωπος.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Ότε εκ τού ξύλου σε νεκρόν

Ότε σε ο άνομος λαός, Σώτερ, τήν ζωήν τών απάντων, ξύλω ανήρτησε, τότε η πανάμωμος, Αγνή καί Μήτηρ σου, παρεστώσα εκραύγαζεν, ολοφυρομένη. Τέκνον μου γλυκύτατον, φώς τών εμών οφθαλμών, οίμοι! πώς κακούργων εν μέσω, ξύλω προσπαγήναι ηνέσχου, ο τήν γήν κρεμάσας εν, τοίς ύδασιν;

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Τήν φωνήν σοι προσάγομεν, τού Ληστού καί βοώμέν σοι. Μνήσθητι ημών Σωτήρ, εν τή βασιλεία σου.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Εν σταυρώ ανυψούμενος, συνανύψωσας άπασαν, φύσιν Σωτήρ τών βροτών, απαύστως υμνούσάν σε.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Τού Αδάμ τό χειρόγραφον, σού τή λόγχη διέρρηξας, γράφων εν βίβλω αυτόν, τών ζώντων Φιλάνθρωπε.

Μαρτυρικόν

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Μιμηταί χρηματίσαντες, τού Σταυρόν υπομείναντος, δόξης αυτώ κοινωνοί, γεγόνατε Μάρτυρες.

Δόξα...

Πατήρ ο προάναρχος, ο Υιός ο συνάναρχος, υμνείται μιά τιμή, καί δόξη σύν Πνεύματι.

Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Εν Σταυρώ ως εώρακας, όν ασπόρως εκύησας, τούτου ανύμνεις Παρθένε, τό άφατον έλεος.

Ήχος β'

Ότε εκ τού ξύλου σε νεκρόν

Στίχ. α'. Εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Λόγου τού φανέντος επί γής, σάλπιγγες καθάπερ οφθέντες, θείοι Απόστολοι, τούτου τό σωτήριον πάσιν εφάνατε, καί λαούς συνηθροίσατε, πρός ένθεον πίστιν, πλάνης οχυρώματα καταστρεψάμενοι, όθεν καί αξίως τά γέρα, καί νικητικώς τούς στεφάνους, όντως εκομίσασθε μακάριοι.

Στίχ. β'. Ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Δήμοι τών Αγγέλων αληθώς, χαίροντες εκρότησαν άνω, τούς ιερούς Μαθητάς, βλέποντες κηρύττοντας, εν παρρησία πολλή, τού Κυρίου τήν σάρκωσιν, καί πάσι βοώντας. Ούτος ο Θεός ημών, ο πρό αιώνων εστί, σάρκα προσλαβών εκουσίως, σύνθρονος Πατρί δέ υπάρχων, καί τώ θείω Πνεύματι ομότιμος.

Στίχ. γ'. Από φυλακής πρωϊας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωϊας ελπισάτω Ισραήλ επί τόν Κύριον.

Πάσης οικουμένης αλιείς, τήν ηγκιστρωμένην ψυχήν μου, ταίς μεθοδείαις εχθρού, τάχος εκλυτρώσασθε, καί απογνώσει με νύν, κινδυνεύοντα σώσατε, καρπούς μετανοίας, φέρειν ενισχύοντες, θείοι Απόστολοι, όπως τού πυρός τής γεέννης, πείραν μή λαβών Βασιλείας, τής τών ουρανών αξιωθήσωμαι.

Έτερα, τού Αγίου Νικολάου, όμοια

Στίχ. δ'. Ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος, καί πολλή παρ' αυτώ, λύτρωσις. καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραήλ έκ πασών τών ανομιών αυτού.

Πλήθει πειρασμών περισχεθείς, καί ταίς τρικυμίαις τού βίου, περικυκλούμενος, σάλω τε ποντούμενος τών περιστάσεων, καί ταίς λύπαις βαλλόμενος, εν σοί τήν ελπίδα, πάσαν ανατίθημι, Πάτερ Νικόλαε, πάντων τών δεινών μοι παράσχου, λύσιν ταίς πρεσβείαις σου μάκαρ, ταίς πρός τόν Δεσπότην σου εντεύξεσιν.

Στίχ. ε'. Αινείτε τόν Κύριον πάντα τά έθνη, επαινέσατε αυτόν, πάντες οι λαοί.

Νέφει αθυμίας σκοτεινώ, καί στενοχωρίας ομίχλη, νυνί καλύπτομαι, θλίψεως αλλεπάλληλοι διαταράττουσιν, ο δέ φόβος κινδύνων με, δεινώς περιέχει, δέομαί σου σώσόν με, θεομακάριστε, σέ γάρ ονομάζω προστάτην, καί σού τήν βοήθειαν Πάτερ, επικαλουμένω μοι κατάπεμψον.

Στίχ. ς'. Ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού Κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Χάριν ειληφώς παρά Θεού, πάσι χορηγείς τας ιάσεις, υπό τήν σκέπην σου, άγιε Νικόλαε, τοίς σοί προστρέχουσι, φυγαδεύσεις δαιμόνων γάρ, ανίατα πάθη, πάντας θεραπεύεις δέ, τή προστασία σου, όθεν καί ημείς δυσωπούμεν, πρέσβευε πρός Κύριον πάσης, λυτρωθήναι βλάβης τούς υμνούντάς σε.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον όμοιον

Πάσα τής ζωής ημών ισχύς, σύ υπάρχεις άχραντε Μήτηρ, καί καταφύγιον, πάντων τών υμνούντων σε, σύ εί αντίληψις, μή ούν μάτην λογίζοιντο, τήν σήν προστασίαν, οι κατακαυχώμενοι κατά τών δούλων σου, σύ γάρ πρός Θεόν προστασία, δέδοσαι, διό μή παρίδης, διασώσαι Δέσποινα τούς δούλους σου.

Απόστιχα Αποστολικά

Εμεγάλυνας Σωτήρ, εν τή οικουμένη τών Κορυφαίων Αποστόλων τά ονόματα, έμαθον τών ουρανών τά άρρητα, έδωκαν τοίς επί γής ιάματα, καί αι σκιαί αυτών μόναι τά πάθη εθεράπευον, ο εξ αλιέων εθαυματούργει καί ο εξ Ιουδαίων εθεολόγει, τής χάριτος τά δόγματα, δι' ών Εύσπλαγχνε, δός ημίν τό μέγα σου έλεος.

Στίχ. Α'. Πρός σέ ήρα τούς οφθαλμούς μου, τόν κατοικούντα εν τώ ουρανώ. Ιδού, ως οφθαλμοί δούλων εις χείρας τών κυρίων αυτών, ως οφθαλμοί παιδίσκης εις χείρας τής κυρίας αυτής, ούτως οι οφθαλμοί ημών πρός Κύριον τόν Θεόν ημών, έως ού οικτιρήσαι ημάς.

Οι εξ αδίκων πράξεων, πάντοθεν πολεμούμενοι, καί πρός σέ καταφεύγοντες, τόν όντως όντα Θεόν, τήν φωνήν τών σών Μαθητών, προσφέρομέν σοι, λέγοντες, Σώσον ημάς, Επιστάτα, απολλύμεθα, δείξον καί νύν τοίς εχθροίς ημών δεόμεθα, ότι σκέπεις λαόν, καί σώζεις εκ κινδύνων, τη πρεσβεία τών Αποστόλων, παρορών αμαρτίας διά πολλήν αγαθότητα, Κύριε δόξα σοι.

Μαρτυρικόν

Στίχ. Β'. Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, ότι επί πολύ επλήσθημεν εξουδενώσεως, επί πλείον επλ ήσθη η ψυχή ημών, τό όνειδος τοίς ευθηνούσι, καί η εξουδένωσις τοίς υπερηφάνοις.

Μεγάλη η δόξα, ήν εκτήσασθε Άγιοι, διά τής πίστεως! ου μόνον γάρ εν τώ πάσχειν, τόν εχθρόν ενικήσατε, αλλά καί μετά θάνατον πνεύματα απελαύνετε, ασθενούντας θεραπεύετε, ψυχών καί σωμάτων ιατροί, πρεσβεύσατε πρός Κύριον, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Ότε εκ τού ξύλου

Πάντων προστατεύεις Αγαθή, τών καταφευγόντων εν πίστει, τή κραταιά σου χειρί, άλλην γάρ ουκ έχομεν, αμαρτωλοί πρός Θεόν, εν κινδύνοις καί θλίψεσιν, αεί μεσιτείαν, οι κατακαμπτόμενοι, υπό πταισμάτων πολλών. Μήτερ τού Θεού τού Υψίστου, όθεν σοι προσπίπτομεν ρύσαι, πάσης περιστάσεως τούς δούλους σου.

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Αποστολικά

Ήχος β'

Ο σοφίσας υπέρ ρήτορας τούς αλιείς, καί εκπέμψας ώσπερ κήρυκας πάση τή γή, αφάτω φιλανθρωπία, Χριστέ ο Θεός, δι' αυτών κραταίωσον τήν Εκκλησίαν σου, καί τοίς πιστοίς κατάπεμψον τήν ευλογίαν σου, ο μόνος ελεήμων καί φιλάνθρωπος.

Σαγηνεύσαντες τά έθνη οι αλιείς, καί διδάξαντες τά πέρατα σέ προσκυνείν, σύν Πατρί καί Πνεύματι, Χριστέ ο Θεός, δι' αυτών στερέωσον Πίστιν τήν ένθεον, καί τοίς λαοίς κατάπεμψον νύν τά ελέη σου, ο μόνος εν Αγίοις αναπαυόμενος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Θείας γεγόναμεν κοινωνοί φύσεως, διά σού Αειπάρθενε, Θεόν γάρ ημίν σεσαρκωμένον έτεκες, διό κατά χρέος σε, πάντες ευσεβώς μεγαλύνομεν.

Μετά τήν β' Στιχλογίαν έτερα Αποστολικά

Ευσπλαγχνίας υπάρχουσα

Ευσπλαγχνία πτωχεύσας ο Θεός, πλουτιστάς εξαπέστειλεν υμάς εν τώ κόσμω, φαίνοντας πτωχεία τού κηρύγματος, πλούτον τόν ουράνιον τοίς πέρασι, δι' ών καί πλουτήσαντες, τήν πίστιν τήν ένθεον, ανυμνούμεν ευσεβώς, τήν θείαν υμών μνήμην Απόστολοι.

Τής σοφίας υπάρχοντες Θεού, Μαθηταί καί αυτόπται, τών σοφών καί ρητόρων, άσοφον σοφίαν εξεφαύλισαν, τή ιδιωτεία τού κηρύγματος, τά έθνη σοφίσαντες, οι θείοι Απόστολοι, ορθοδόξως ανυμνείν, τόν Δημιουργόν καί μόνον Κύριον.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Βοηθός τοίς εν θλίψει θεοκυήτορ, καί προστάτις υπάρχεις τοίς εν ανάγκαις, απεγνωσμένοις ελπίδα παρέχουσα, καί ανιάτων τάς νόσους καθαίρουσα, Θεοτόκε Πανύμνητε, διό υπέρ ημών δυσώπει τόν Κύριον.

Μετά τήν γ' Στιχολογίαν

έτερα Καθίσματα τού Αγίου Νικολάου

Ταίς τών θαυμάτων ακτίσι Νικόλαε, καταφαιδρύνεις υφήλιον άπασαν, καί λύεις τόν ζόφον τών θλίψεων, καί τών κινδύνων ελαύνεις τήν έφοδον, προστάτης υπάρχων θερμότατος.

Μαρτυρικόν

Απόστολοι, Μάρτυρες, καί Προφήται, Ιεράρχαι, Όσιοι καί Δίκαιοι, οι καλώς τόν αγώνα τελέσαντες, καί τήν Πίστιν τηρήσαντες, παρρησίαν έχοντες πρός τόν Σωτήρα, υπέρ ημών αυτόν ως αγαθόν ικετεύσατε, σωθήναι δεόμεθα τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Η μόνη Θεόν ασπόρως κυήσασα, καί μετά φρικτήν λοχείαν αγνεύουσα, σοί προσπίπτω Άχραντε, μετά φόβου κράζων καί πίστεως. Εκ παθών καί νόσων δεινών, καί πάσης ανάγκης με διάσωσον.

Ωδή α' Ήχος β' Ο Ειρμός

Εν βυθώ κατέστρωσέ ποτε, τήν Φαραωνίτιδα, πανστρατιάν η υπέροπλος δύναμις, σαρκωθείς ο Λόγος δέ, τήν παμμόχθηρον αμαρτίαν εξήλειψεν, ο δεδοξασμένος Κύριος, ενδόξως γάρ δεδόξασται.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τού φωτός τού θείου αστραπαί, πίστει χρηματίσαντες, φωτοειδείς τού Σωτήρος Απόστολοι, όλον με φωτίσατε, σκοτιζόμενον ηδονών αμαυρότησι, καί εν αμελεία, πάντα μου τόν βίον διανύοντα.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Μαθηταί καί φίλοι τού Χριστού, φίλον με γενόμενον, τού δυσμενούς διά κακών οικείωσιν, τούτου εκλυτρώσασθε, συγκινούντές μου τήν ψυχήν εις αγάπησιν, τού πεφιληκότος, γένος τών βροτών δι' αγαθότητα.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ταπεινή ψυχή μου πρό θανής, σπεύσον μετανόησον, καί σεαυτήν νενεκρωμένην πένθησον, όπως ο τόν Λάζαρον, τετραήμερον αναστήσας ως εύσπλαγχνος, καί σέ αναστήση, ταίς τών Αποστόλων παρακλήσεσιν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Αγαθόν κυήσασα Θεόν, πάντας αγαθύνοντα, τούς τή φθορά κεκρατημένους Πάναγνε, τούτον καθικέτευε, Παναμώμητε, σύν Προφήταις καί Μάρτυσι, καί τοίς Αποστόλοις, πάντας λυτρωθήναι παραβάσεως.

Κανών τού Αγίου Νικολάου, ού η Ακροστιχίς.

Σοί, Νικόλαε, θείον εξάδω μέλος.

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Στεφηφόρος βήματι Χριστού, πάνσοφε Νικόλαε, παρεστηκώς σύν Αγγέλων στρατεύμασι, φωτισμόν μοι δώρησαι, καταυγάζοντα τής ψυχής μου τήν ζόφωσιν, όπως ευφημήσω, χαίρων σου παμμάκαρ τό μνημόσυνον.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ο δοξάζων πάντας τούς αυτόν, Κύριος δοξάζοντας, σέ τοίς πιστοίς καταφύγιον δέδωκε, πειρασμών ρυόμενον, τούς προστρέχοντας τή σή σκέπη Νικόλαε, καί προσκαλουμένους, πίστει σε καί πόθω παναοίδιμε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ισωθήναι πόθον μοι ενθείς, όφις ο παμπόνηρος, τώ πλαστουργώ, ως αιχμάλωτον είλέ με, διά σού δέ Πάναγνε, ανακέκλημαι, θεωθείς αληθέστατα, σύ γάρ Θεομήτορ, τόν εμέ Θεώσαντα γεγέννηκας.

Ωδή γ' Ο Ειρμός

Εξήνθησεν η έρημος, ωσεί κρίνον Κύριε, η τών εθνών, στειρεύουσα Εκκλησία, τή παρουσία σου, εν ή εστερεώθη η καρδία μου.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Διδάσκαλον κτησάμενοι, τήν σοφίαν ένδοξοι, τήν τού Πατρός εν Πνεύματι, τών Ελλήνων απεμωράνατε, τήν σοφίαν θεόπται αξιάγαστοι.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τήν στείρωσιν πανεύφημοι, τής ψυχής μου λύσατε, καί ευτεκνίαν πράξεων, εναρέτων φέρειν, ποιήσατε, ως τού Λόγου αυτόπται πανσεβάσμιοι.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Δεινώς με φαρμαχθέντα νύν, τώ ιοβόλω δήγματι, τού δυσμενούς θεράπευσον, ικεσίαις τών Αποστόλων σου, Ευεργέτα τών όλων πολυέλεε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Χριστόν τόν υπεράγαθον, εκδυσώπει Πάναγνε, σύν Αποστόλοις άπασι, πάσης βλάβης καί περιστάσεως, καί κινδύνων ρυσθήναι τούς υμνούντάς σε.

Κανών τού Αγίου Νικολάου

Ειρμός ο αυτός

Νικόλαε μακάριε, τού Δεσπότου γνήσιος, σύ μαθητής γενόμενος, διασώζεις τούς σοί προστρέχοντας, χαλεπών εκ κινδύνων, καί θανάτου πικρού.

Ιλάσθητι τοίς δούλοις σου, τών πταισμάτων άφεσιν, ως αγαθός δωροϋμενος, Νικολάου τού σού θεράποντος, ταίς πρός σέ μεσιτείαις πολυέλεε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Κατεύνασον τόντάραχον, τών παθών μου Δέσποινα, καί τήν ζωήν κυβέρνησον, Παναγία Θεόν η τέξασα, εν ώ εστερεώθη η καρδία μου.

Ωδή δ' Ο Ειρμός

Ελήλυθας εκ Παρθένου, ου πρέσβυς, ουκ Άγγελος, αλλ' αυτός ο Κύριος σεσαρκωμένος, καί έσωσας, όλον με τόν άνθρωπον, διό κραυγάζω σοι. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε, εινώντά με καί λιμώ, καθ' εκάστην τηκόμενον, σωτηρίου βρώσεως έμπλησον, μόνε Αθάνατε, θείαις παρακλήσεσι, τών εις τόν σύμπαντα κόσμον κηρυξάντων σε.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Εις θάλασσαν κοσμικήν, επεβίβασας άπαντας, ως ίππους φιλάνθρωπε, τούς ευκλεείς Αποστόλους σου, ταύτης συνταράσσοντας, τής αλμυράς απιστίας πικρά ύδατα.

Τόν Ήλιον τοίς εν σκότει, Χριστόν ανατείλαντες, εν σκότει με κείμενον, τής αμαρτίας φωτίσατε, είργοντες πανεύφημοι, τάς πονηράς ενθυμήσεις τής καρδίας μου.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Πανύμνητε η Θεόν, υπερύμνητον τέξασα, υπέρ τών υμνούντων σε, σύν Αποστόλοις ικέτευε, όπως λυτρωθείημεν, αμαρτιών καί κινδύνων καί κολάσεως.

Κανών τού Αγίου Νικολάου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ομιλήσας καθαρώς, ταίς ακτίσι τού Πνεύματος, φωτοφόρος γέγονας, κόσμου φωτίζων τά πέρατα, πάσι προϊστάμενος, καί πάντας σώζων τούς πίστει σε δοξάζοντας.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Λυτρούμενος εκ θανάτου, ως ώφθης τό πρότερον, νεανίας όσιε, ούτω καί νύν με διάσωσον, πάσης περιστάσεως, καί πειρασμών καί κινδύνων παμμακάριστε.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Απήστραψας αρετών, λαμπηδόνας πανόλβιε, μιμητής πανάριστος, τού σού Δεσπότου γενόμενος, σώζεις δέ καλούμενος, τούς ευλαβεία καί πόθω σε δοξάζοντας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ελήλυθεν επί σοί, ο Δεσπότης τής κτίσεως, σωματωθησόμενος, καί διασώζων ως εύσπλαγχνος, όλον με τόν άνθρωπον, διό σε πάντες Θεοτόκον πιστοί σέβομεν.

Ωδή ε' Ο Ειρμός

Μεσίτης Θεού, καί ανθρώπων γέγονας, Χριστέ ο Θεός, διά σού τόν αρχίφω γάρ Δέσποτα, τήν πρός τόν Πατέρα σου, εκ νυκτός αγνωσίας, προσαγωγήν εσχήκαμεν.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ο μέγας ποιμήν, μέσον λύκων έστειλεν ως πρόβατα, αυτούς μεταπλάττοντα, τή θεοσθενεία τού βαπτίσματος, καί τώ κάλλει τών λόγων, τούς θείους Μαθητάς αυτού.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τώ θείω φωτί, τάς εν ζόφω πλάνης εφωτίσατε, καρδίας Απόστολοι, όθεν ικετεύω, σκοτισθέντα με ηδονών αμαυρώσει, φωτίσατε μακάριοι.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Αθλία ψυχή, πρό τού τέλους σπεύσον μετανόησον, Κυρίω κραυγάζουσα. Ήμαρτόν σοι Δέσποτα συγχώρησον, διά τών Αποστόλων, καί σώσόν με ως εύσπλαγχνος.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φωτί με τώ σώ, τόν εν σκότει κείμενον καταύγασον, Φωτός οικητήριον, καί σύν Αποστόλοις καθικέτευε, από πάσης ανάγκης, ρυσθήναι ταίς πρεσβείαις σου.

Κανών τού Αγίου Νικολάου

Ο Ειρμός

Ο φωτισμός, τών εν σκότει κειμένων, η σωτηρία, τών απεγνωσμένων Χριστέ Σωτήρ μου πρός σέ ορθρίζω, Βασιλεύ τής ειρήνης, φώτισόν με τή επιλάμψει σου, άλλον γάρ εκτός σου Θεόν ουκ επίσταμαι.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Θεοπρεπεί, πολιτεία, τρισμάκαρ λελαμπρυσμένος, τούς κατακριθέντας αδίκω ψήφω, θανατωθήναι παραστάς ελυτρώσω, τώ Δεσπότη Χριστώ κραυγάζοντας. Έτερον εκτός σου, Θεόν ου γινώσκομεν.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Εν ουρανοίς, την αϊδιον δόξαν νύν εποπτεύων, καί τής απορρήτου θείας αίγλης, ταίς φανοτάταις εντρυφών λαμπηδόσι, σκέπασόν με τή προστασία σου, όσιε θεράπον Χριστού πανσεβάσμιε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ίνα τήν σήν, εκζητήσης εικόνα συγκεχωσμένην, τοίς πάθεσι Σώτερ τάς ουρανίους, λαθών δυνάμεις, σαρκωθείς εκ Παρθένου, επεφάνης τοίς σοί κραυγάζουσιν. Έτερον εκτός σου Θεόν ου γινώσκομεν.

Ωδή ς' Ο Ειρμός

Εν αβύσσω πταισμάτων κυκλούμενος, τήν ανεξιχνίαστον τής ευσπλαχγνίας σου, επικαλούμαι άβυσσον. Εκ φθοράς ο Θεός με ανάγαγε.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι τό ύδωρ τό ζών ευπορήσαντες, τήν κατατακείσαν ψυχήν μου τώ καύσωνι, τής αμαρτίας δέομαι, μαθηταί τού Σωτήρος ποτίσατε.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ουρανοί νοητοί χρηματίσαντες, δόξαν τού Θεού διηγείσθε τήν άρρητον, θεοφεγγείς Απόστολοι, ής τυχείν ημάς πάντας πρεσβεύσατε.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Εν πελάγει δεινώς κυματούμενος, σοί τώ τού παντός κυβερνήτη, προσέρχομαι, διά των Αποστόλων σου, σωτηρίας πρός όρμον με ίθυνον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μετά πασών τών άνω Δυνάμεων, μετά Προφητών, Αποστόλων, Μαρτύρων σου, εις ιλασμόν προσάγω σοι, τήν Μητέρα σου, οίκτειρον, σώσόν με.

Κανών τού Αγίου Νικολάου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ο τής νίκης Νικόλαε στέφανος, τή σή κορυφή αξίως επιτίθεται, ως νικητής ούν άριστος, τούς σέ προσκαλουμένους διάσωσον.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Νεκρωθέντα με μάκαρ τοίς πταίσμασι, καί ταίς τών παθών τρικυμίαις ποντούμενον, επιφανείς διάσωσον, πρός λιμένα τού θείου θελήματος.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Επί σοί τάς ελπίδας ανέθηκα, Μήτερ αειπάρθενε τής σωτηρίας μου, καί σέ προστάτιν τίθημι, τής ζωής ασφαλή τε καί άσειστον.

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

Αντίθεον πρόσταγμα παρανομούντος, τυράννου μετάρσιον, τήν φλόγα ανερρίπισε, Χριστός δέ εφήπλωσε, θεοσεβέσι Παισί, δρόσον τήν τού Πνεύματος, ο ών ευλογημένος καί υπερένδοξος.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Πυρί θείου πνεύματος προσαναφθέντες, τής πλάνης τούς άνθρακας, Απόστολοι εσβέσατε, Θεού δέ τόν έρωτα, εν ταίς φρεσί τών πιστών, πάντων επανήψατε, διό μεγαλοφώνως υμάς γεραίρομεν.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τόν κόσμον μισήσαντες καί τά εν κόσμω, Χριστόν ηγαπήσατε, εν κόσμω μετά σώματος, βροτοίς ομιλήσαντα, όν ικετεύσατε, πάντων τών εν βίω με δεινών, ελευθερώσαι, θείοι Απόστολοι.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Κριτά δικαιότατε καρδιογνώστα, ο μόνος τά κρύφια, ειδώς μου πλημμελήματα, εν ώρα τής κρίσεως μή κατακρίνης με, μηδέ πέμψης με εις πύρ, ταίς ικεσίαις τών Αποστόλων σου.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τό πύρ τής θεότητος ου κατεφλέχθης, αρρήτως κυήσασα, Παρθένε απειρόγαμε, διό καθικέτευε σύν Αποστόλοις αγνή, διαιωνιζούσης με φλογός, ελευθερώσαι τόν σέ δοξάζοντα.

Κανών τού Αγίου Νικολάου

Ο Ειρμός

Εικόνος χρυσής, εν πεδίω Δεειρά λατρευομένης, οι τρείς σου Παίδες κατεφρόνησαν, αθεωτάτου προστάγματος, μέσον δέ πυρός εμβληθέντες, δροσιζόμενοι έψαλλον, Ευλογητός εί ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ξυρώ πειρασμώ περιπέπτωκα δεινώς κατακεντούμενος, καί πύλαις άδου προσεπέλασα, ταίς αθυμίαις βαλλόμενος, σώσόν με πρεσβείαις σου μάκαρ, καί ανάστησον ψάλλειν σοι. Σέ μακαρίζω ιερέ, Χριστού θεράπον αεί.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Αδύτου φωτός, ταίς αϋλοις αστραπαίς περιλαμπόμενος, τούς εν τώ σκότει τώ τών θλίψεων, κεκρατημένους εξάρπασον, καί πρός φωτισμόν ευσεβείας, καθοδήγησον ψάλλοντας. Σέ μακαρίζομεν αεί, θεράπον όντως Χριστού.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Δυσώπει Χριστόν, τόν Υιόν σου καί Θεόν θεογεννήτρια, τούς πεπραμένους δεινοίς πταίσμασι, καί ταίς απάταις τού όφεως, αίματι αυτού, τώ τιμίω, αναρρύσασθαι ψάλλοντας. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Ωδή η' Ο Ειρμός

Κάμινός ποτε, πυρός εν Βαβυλώνι, τάς ενεργείας διεμέριζε, τώ θείω προστάγματι, τούς Χαλδαίους καταφλέγουσα, τούς δέ πιστούς δροσίζουσα, ψάλλοντας, Ευλογείτε, πάντα τά έργα τόν Κύριον.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σωματοειδώς, υμίν επιφοιτήσαν, πυρός εν είδει Παράκλητον, Πνεύμα απειργάσατο, ως λαμπάδας φλογιζούσας μέν αθέους, φωτιζούσας δέ, πάντας τούς ευσεβούντας, θείοι τού λόγου Απόστολοι.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Πάθει τά δεινώς, χειμάζοντα Οικτίρμον, τήν αδιόρθωτον καρδίαν μου, θεράπευσον δέομαι, τήν ψυχήν μου φωταγώγησον, τόν νούν μου καθοδήγησον, ρέποντα εις κακίαν, τών Μαθητών σου δεήσεσιν.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Στέναξον ψυχή, καί δάκρυσον συντόνως, καί σεαυτήν πρό τέλους πένθησον, πρό τού καταλάβη σε, ο κλαυθμός ο απαράκλητος, καί βόησον τώ Κτίστη σου. Δέσποτα οίκτειρόν με, τών Αποστόλων δεήσεσιν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Κάμινός ποτε, μή φλέξασα τούς Παίδας, τήν σήν λοχείαν προεικόνιζε, Παρθένε Πανάχραντε, διά τούτο ικετεύω σε, σύν Αποστόλοις πρέσβευε, άπασι καί Προφήταις, πυρός γεέννης ρυσθήναί με.

Κανών τού Αγίου Νικολάου

Ο Ειρμός

Τόν εν καμίνω τού πυρός, τών Εβραίων τοίς Παισί συγκαταβάντα, καί τήν φλόγα εις δρόσον μεταβαλόντα Θεόν, υμνείτε τά έργα ως Κύριον, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ως ευμενής καί συμπαθής, τούς εν βάθει πειρασμών περισχεθέντας, ελευθέρωσον μάκαρ, τών κατεχόντων δεινών, τήν λύσιν βραβεύων πρεσβείαις σου, ταίς πρός τόν Σωτήρα, Χριστόν ιερομύστα.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Μυσταγωγός τών υπέρ νούν, τών αϋλων λειτουργός καί ουρανίων, χρηματίζων θεόφρον, Αρχιερεύς τε πιστός, πταισμάτων τήν άφεσιν αίτησαι, παρά τού Σωτήρος ημών ιερομύστα.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εξασθενεί μου νύν ο νούς, εις τά βάθη εμπεσών τής ατιμίας, ως εντεύθεν ποικίλοις περιπαρήναι κακοίς, αλλά σύ Παρθένε θεράπευσον, τώ τής απαθείας φωτί περιβαλούσα.

Ωδή θ' Ο Ειρμός

Ανάρχου Γεννήτορος, Υιός Θεός καί Κύριος, σαρκωθείς εκ Παρθένου ημίν επέφανε, τά εσκοτισμένα φωτίσαι, συναγαγείν τά εσκορπισμένα, διό τήν Πανύμνητον, Θεοτόκον μεγαλύνομεν.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Εμέ τόν κατάκριτον, εμέ τόν αδιόρθωτον, τόν τών σών προσταγμάτων καταφρονήσαντα, καί ταίς τών δαιμόνων απάταις, φρενοβλαβώς εξακολουθούντα, επίστρεψον Κύριε, προσευχαίς τών Αποστόλων σου.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Απόστολοι ένδοξοι, Απόστολοι μακάριοι, μαθηταί τού Σωτήρος, κήρυκες πάνσοφοι, πάσης με λυτρώσασθε βλάβης, πάσης οργής, πάσης αμαρτίας, πάσης περιστάσεως, καί ποικίλης παραβάσεως.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ψυχήν αδιόρθωτον, προσφέρων καί συνείδησιν, συγχωσθείσαν τή ύλη τών παραπτώσεων, καί μεμολυσμένην καρδίαν, καί λογισμόν κατεσπιλωμένον, βοώ σοι φιλάνθρωπε. Οίκτειρόν με τώ ελέει σου.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Απόστολοι Πάναγνε, τόν σόν Υιόν εκήρυξαν, εις τόν σύμπαντα κόσμον, Θεόν καί άνθρωπον, όθεν σύν αυτοίς εκδυσώπει, τή φοβερά ημέρα τής δίκης, ρυσθήναι κολάσεως, τούς πιστώς Σε μεγαλύνοντας.

Κανών τού Αγίου Νικολάου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Λαμπάσι τής χάριτος, θεόφρον φωτιζόμενος, καί φωστήρ ευσεβείας σαφώς γενόμενος, τούς εν πειρασμοίς διασώζεις, τούς εν βυθώ θαλάσσης λυτρούσαι, καί τρέφεις λιμώττοντας, παραδόξως παμμακάριστε.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ως εν Παραδείσω τής τρυφής, νύν αυλιζόμενος, καί την άφραστον δόξαν τρανώς Θεώμενος, εκ τών ουρανίων αψίδων, τούς υμνητάς τούς σούς εποπτεύεις, παθών εκλυτρούμενος, θεοφόρε πανσεβάσμιε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σοφίαν καί δύναμιν, καί Λόγον ενυπόστατον, τού Πατρός Θεομήτορ αγνή συνέλαβες, εκ τών σών αχράντων αιμάτων, τόν εαυτής ναόν προσλαβούσαν, καί τούτω καθ' ένωσιν, ενωθείσαν αδιάρρηκτον.

Απόστιχα τών Αίνων Αποστολικά

Εμεγάλυνας Χριστέ, εν τή οικουμένη τών κορυφαίων Αποστόλων τά ονόματα, έμαθον τών ουρανών τά άρρητα, έδωκαν τοίς επί γής ιάματα, καί αι σκιαί αυτών μόναι, τά πάθη εθεράπευον, ο εξ αλιέων εθαυματούργει, καί ο εξ Ιουδαίων εθεολόγει, τής χάριτος τά δόγματα, δι' ών Εύσπλαγχνε, δός ημίν τό μέγα σου έλεος.

Στίχ. α'. Ενεπλήσθημεν τό πρωϊ τού ελέους σου, Κύριε, καί ηγαλλιασάμεθα καί ηυφράνθημεν έν πάσαις ταίς ημέραις ημών. Ευφρανθείημεν, ανθών ημερών εταπείνωσας ημάς, ετών, ών είδομεν κακά, καί ίδε επί τούς δούλους σου καί επί τά έργα σου, καί οδήγησον τούς υιούς αυτών.

Οι εξ αδίκων πράξεων, πάντοθεν πολεμούμενοι, καί πρός σέ καταφεύγοντες, τόν όντως όντα Θεόν, τήν φωνήν τών σών Μαθητών, προσφέρομέν σοι λέγοντες. Σώσον ημάς, Επιστάτα, απολλύμεθα, δείξον καί νύν τοίς εχθροίς ημών δεόμεθα, ότι σκέπεις λαόν, καί σώζεις εκ κινδύνων, τή πρεσβεία τών Αποστόλων, παρορών αμαρτίας, διά πολλήν αγαθότητα, Κύριε δόξα σοι.

Μαρτυρικόν

Στίχ. β'. Καί έστω η λαμπρότης Κυρίου τού Θεού ημών εφ' ημάς, καί τά έργα τών χειρών ημών κατεύθυνον εφ' ημάς, καί τό έργον τών χειρών ημών κατεύθυνον.

Πάσα πόλις καί χώρα, τιμά υμών τά λείψανα, ώ αθλοφόροι Μάρτυρες, υμείς γάρ νομίμως αθλήσαντες, στέφανον ουράνιον ελάβετε, καί διά τούτο Ιερέων εστέ τό καύχημα, Βασιλέων τό νίκος, Εκκλησιών η ευπρέπεια.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Ότε εκ τού ξύλου σε νεκρόν

Πάντων θλιβομένων η χαρά, καί αδικουμένων προστάτις, καί τών πεινώντων τροφή, ξένων τε παράκλησις, χειμαζομένων λιμήν, ασθενούντων επίσκεψις, καταπονουμένων, σκέπη καί αντίληψις, καί βακτηρία τυφλών, Μήτηρ τού Θεού τού Υψίστου, όθεν σοι προσπίπτομεν πάντες, πάσης ημάς ρύσαι περιστάσεως.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Τήν φωνήν σοι προσάγομεν, τού ληστου καί βοώμέν σοι. Μνήσθητι ημών Σωτήρ, εν τή Βασιλεία σου.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Τά τού κόσμου πληρώματα, διελθόντες Απόστολοι, σκότους τού τής πλάνης βροτούς, ερρύσασθε Πάνσοφοι.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Τή σαγήνη τής χάριτος, εκ βυθού ματαιότητος, ανθρώπους μύσται σοφοί, σαφώς ανειλκύσατε.

Μαρτυρικόν

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Τούς τόν δρόμον τελέσαντας, καί τήν πίστιν τηρήσαντας, τούς Αθλοφόρους Χριστού, συμφώνως υμνήσωμεν.

Δόξα...

Ισουργόν τώ Γεννήτορι, τόν Υιόν σύν τώ Πνεύματι, άπαντες νύν οι πιστοί, εν φόβω δοξάσωμεν.

Καi νύν...

Αποστόλων τό καύχημα, Αθλητών εγκαλλώπισμα, σύ εί Παρθένε αγνή, καί κόσμου διάσωσμα.

Ήχος β'

Ότε εκ τού ξύλου σε νεκρόν

Στίχ. α'. Εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Σώτερ τώ Σταυρώ προσηλωθείς, ήλιος ιδών εσκοτίσθη, από τού φόβου σου, καί τό καταπέτασμα Ναού ερρήγνυτο, η δέ γή κατεσείετο, καί πέτραι ωσαύτως, τρόμω διεσχίζοντο, οράν μή σθένουσαι, κτίστην καί Θεόν επί ξύλου, πάσχοντα αδίκως βουλήσει, καί υπό ανόμων υβριζόμενον.

Στίχ. β'. Ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Όλος καταβέβληται εις γήν, όλος ανετράπη καί κείται, πτώμα εξαίσιον, όφις ο παμπόνηρος, ανυψωθέντος σου, επί ξύλου Φιλάνθρωπε, Αδάμ δέ κατάρας, λύεται καί σώζεται, ο πρίν κατάκριτος, όθεν καί ημείς δυσωπούμεν, σώσον ημάς, οίκτειρον πάντας, καί τής Βασιλείας σου αξίωσον.

Στίχ. γ'. Από φυλακής πρωϊας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωϊας ελπισάτω Ισραήλ επί τόν Κύριον.

Ότε σε ο άνομος λαός, Σώτερ τήν ζωήν τών απάντων, ξύλω ανήρτησε, τότε κτίσις άπασα, φόβω ετρόμαξε, τά τού άδου βασίλεια, και κράτος θανάτου, πάντα εξηφάνισται, θεία δυνάμει σου, τότε καί Αδάμ ο προπάτωρ, χαίρων ανεβόα σοι. Δόξα, τή συγκαταβάσει σου, Φιλάνθρωπε.

Έτερα τής Θεοτόκου, όμοια

Στίχ. δ'. Ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος, καί πολλή παρ' αυτώ, λύτρωσις. καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραήλ έκ πασών τών ανομιών αυτού.

Νεύσον ταίς δεήσεσιν Αγνή, τών σών οικετών, καί παράσχου, πηγάς δακρύων ημίν, ίνα αποπλύνωμεν τών εγκλημάτων ημών, τάς κηλίδας Πανάμωμε, καί σβέσωμεν φλόγα, τού διαιωνίζοντος, καί πικροτάτου πυρός, σύ γάρ τών εξ όλης καρδίας, Σέ τήν τού Δεσπότου Μητέρα, επικαλουμένων τάς δεήσεις πληροίς.

Στίχ. ε'. Αινείτε τόν Κύριον πάντα τά έθνη, επαινέσατε αυτόν, πάντες οι λαοί.

Ζάλη εναντίον λογισμών, καί ταίς τρικυμίαις τού βίου, κλυδωνιζόμενος, πνεύμασιν ατάκτοις τε περιφερόμενος, τού δεινού κοσμοκράτορος, βοώ σοι Παρθένε. Σπεύσον εξελέσθαι με, τών κατεχόντων δεινών, όπως ευχαρίστω καρδία, σού τά μεγαλεία κηρύττω, πάσι τοίς πιστοίς θεοχαρίτωτε.

Στίχ. ς'. Ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού Κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Ίδε τήν ασθένειαν εμήν, καί τήν τής αθλίας ψυχής μου, ταλαιπωρίαν Αγνή, καί τήν τής καρδίας μου, κάκωσιν Δέσποινα, καί βουλάς διασκέδασον, εχθρών αοράτων, τών επεμβαινόντων μοι, καί πολεμούντων δεινώς, σύ γάρ τόν Θεόν τετοκυία, τοίς εν τοίς κινδύνοις τελούσι, δύνασαι παρέχειν απολύτρωσιν.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Ώ τής αγαθότητος τής σής! ώ τής υπέρ νούν ευσπλαγχνίας! ώ τής πολλής ανοχής, καί μακροθυμίας σου, Λόγε προάναρχε! η Παρθένος εκραύγαζεν, ολοφυρομένη, πώς ο ών αθάνατος, θανείν ηγάπησας; μέγα τό μυστήριον βλέπω, όμως προσκυνώ σου τά Πάθη, άπερ εκουσίως καθυπέμεινας.

Απόστιχα Σταυρώσιμα

Σώσόν με Χριστέ Σωτήρ, τή δυνάμει τού Σταυρού, ο σώσας Πέτρον εν τή θαλάσση, καί ελέησόν με ο Θεός.

Στίχ. Α'. Πρός σέ ήρα τούς οφθαλμούς μου, τόν κατοικούντα εν τώ ουρανώ. Ιδού, ως οφθαλμοί δούλων εις χείρας τών κυρίων αυτών, ως οφθαλμοί παιδίσκης εις χείρας τής κυρίας αυτής, ούτως οι οφθαλμοί ημών πρός Κύριον τόν Θεόν ημών, έως ού οικτιρήσαι ημάς.

Τού Σταυρού σου τό ξύλον, Χριστέ ο Θεός, ξύλον ζωής ανέδειξας ημίν, τοίς πιστεύουσιν εις σε, καί δι' αυτού καταργήσας, τόν τό κράτος έχοντα τού θανάτου, εζωοποίησας ημάς, νεκρωθέντας τή αμαρτία, διό βοώμέν σοι. Ευεργέτα τών απάντων, Κύριε δόξα σοι.

Μαρτυρικόν

Στίχ. Β'. Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, ότι επί πολύ επλήσθημεν εξουδενώσεως, επί πλείον επλ ήσθη η ψυχή ημών, τό όνειδος τοίς ευθηνούσι, καί η εξουδένωσις τοίς υπερηφάνοις.

Οι τήν επίγειον απόλαυσιν, μή ποθήσαντες Αθλοφόροι, ουρανίων αγαθών ηξιώθησαν, καί Αγγέλων συμπολίται γεγόνασι, Κύριε πρεσβείαις αυτών, ελέησον καί σώσον ημάς.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Ότε εκ τού ξύλου σε νεκρόν

Βότρυν τόν παμπέπειρον Αγνή, όν αγεωργήτως εν μήτρα εκυοφόρησας, ξύλω ως εώρακας, τούτον κρεμάμενον, θρηνωδούσα ηλάλαζες, καί έκραζες. Τέκνον, γλεύκος εναπόσταξον, όπως η μέθη αρθή, πάσα τών παθών Ευεργέτα, δι' εμού τής σέ τετοκυϊας, σού τήν ευσπλαγχνίαν ενδεικνύμενος.

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Ήχος β'

Σωτηρίαν ειργάσω εν μέσω τής γής, Χριστέ ο Θεός, επί Σταυρού τάς αχράντους σου χείρας εξέτεινας, επισυνάγων πάντα τά έθνη, κράζοντα, Κύριε δόξα σοι.

Τόν ζωοποιόν Σταυρόν, τής σής αγαθότητος, όν εδωρήσω ημίν τοίς αναξίοις Κύριε, σοί προσάγομεν εις πρεσβείαν, σώζε τούς Βασιλείς καί τήν πόλιν σου, ειρηνεύοντας διά τής Θεοτόκου, μόνε φιλάνθρωπε.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Ευσπλαγχνίας

Καθορώσα νεκρούμενον Χριστόν, θρηνωδούσα εβόα η αμνάς καί Παρθένος. Ω μιαιφονίας τόλμημα! Κρύψον σου τό φέγγος νύν ο ήλιος, ο κτίσας γάρ άπαντα, νεκρούται βουλήματι, καί οράται ως κριτός, ο τών Ασωμάτων μόνος Κύριος.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Τήν άχραντον Εικόνα σου, Προσκυνούμεν αγαθέ, αιτούμενοι συγχώρησιν τών πταισμάτων ημών, Χριστέ ο Θεός, βουλήσει γάρ ηυδόκησας σαρκί, ανελθείν εν τώ Σταυρώ, ίνα ρύση ούς έπλασας, εκ τής δουλείας τού εχθρού, όθεν ευχαρίστως βοώμέν σοι. Χαράς επλήρωσας τά πάντα ο Σωτήρ ημών, παραγενόμενος εις τό σώσαι τόν κόσμον.

Ο φωτίσας τά επίγεια διά Σταυρού, καί καλέσας εις μετάνοιαν αμαρτωλούς, μή χωρίσης με τής ποίμνης σου ο ποιμήν ο καλός, αλλά ζήτησόν με, Δέσποτα τόν πλανώμενον, καί τή αγία σου ποίμνη συναρίθμησον, ο μόνος αγαθός καί φιλάνθρωπος.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Υπερδεδοξασμένη υπάρχεις, θεοτόκε Παρθένε, υμνούμέν σε, διά γάρ τού Σταυρού τού Υιού σου, κατεβλήθη ο άδης, καί ο θάνατος τέθνηκε, νεκρωθέντες ανέστημεν, καί ζωής ηξιώθημεν, τόν Παράδεισον ελάβομεν, τήν αρχαίαν απόλαυσιν, διό ευχαριστούντες δοξολογούμεν, ως κραταιόν Χριστόν τόν Θεόν ημών, καί μόνον πολυέλεον.

Μετά τήν γ' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Ως ο ληστής ομολογώ, καί βοώ σοι τώ αγαθώ. Μνήσθητί μου Κύριε, εν τή Βασιλεία σου, καί σύν αυτώ με συναρίθμησον, ο εκουσίως τά πάθη υπέρ ημών καταδεξάμενος.

Μαρτυρικόν

Σέ τόν περιβάλλοντα τόν ουρανόν εν νεφέλαις, έχοντες οι Άγιοι περιβολήν εν τώ κόσμω, τάς βασάνους τών ανόμων υπέμειναν, καί τήν πλάνην τών ειδώλων κατήργησαν. Αυτών ταίς ικεσίαις, ελευθέρωσον τού αοράτου εχθρού, καί σώσον ημάς.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Παρεστώσα τώ Σταυρώ σου, η ασπόρως τεκούσά σε, Χριστέ, καί μή φέρουσα οράν αδίκως πάσχοντα, ωλοφύρετο κλαυθμώ, καί ανεβόα σοι. Πώς πάσχεις ο τή φύσει απαθής, γλυκύτατε Υιέ; υμνώ σου τήν άκραν αγαθότητα.

Κανών Σταυρώσιμος, ού η Ακροστιχίς.

Σταυρού παγέντος, δαιμόνων πίπτει πλάνη, Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος β' Ο Ειρμός

Άτριπτον ασυνήθη, αβρόχως θαλαττίαν ανύσας τρίβον, ο εκλεκτός εβόα Ισραήλ. Τώ Κυρίω άσωμεν, ότι δεδόξασται.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Σταύρωσιν κατεδέξω, καί ήλοις προσεπάγης ατίμως Λόγε, πάντας τιμήσαι θέλων τούς βροτούς, τούς τά σά εκούσια, πάθη δοξάζοντας.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Τείνας Σταυρώ παλάμας, ο τείνας πόλον Σώτερ, καθάπερ δέρριν, ενηγκαλίσω έθνη καί λαούς, τούς τά σά εκούσια, πάθη δοξάζοντας.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Άραντες επί ώμων, Σταυρόν οι αθλοφόροι, τώ σταυρωθέντι, ακολουθήσαι είλοντο Χριστώ, τούτου συμμορφούμενοι, τοίς θείοις πάθεσιν.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ύμνησαν τών Αγγέλων, δυνάμεις κατιδούσαι υμών τούς άθλους, εθρήνησε δαιμόνων δέ πληθύς, νικηφόροι Μάρτυρες, θοειδέστατοι.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ρήσις σεπτού Προφήτου, πεπλήρωται, ρομφαία γάρ τήν καρδίαν τήν σήν διήλθεν, ότε εν Σταυρώ λογχευθέντα Δέσποινα, τόν σόν Υιόν έβλεψας.

Κανών τής Υπεραγίας Θεοτόκου, ού η Ακροστιχίς.

Τούς προστρέχοντας εις σέ σώζε, Παρθένε.

Ο Ειρμός

Δεύτε λαοί άσωμεν

Τόν ευσεβώς, σέ Θεοτόκον κυρίως αγνή, ομολογούντα Άχραντε, ψυχή καί στόματι, χαλεπών εκ κινδύνων, καί νόσων καί πταισμάτων, νύν με διάσωσον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Όλην εν σοί, τών χαρισμάτων τήν άβυσσον, αποκειμένην έγνωμεν, διό προσφεύγοντες, Θεοτόκε προθύμως, τή σκέπη σου τή θεία διασωζόμεθα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Υπέρ ημών, τών σέ υμνούντων δυσώπησον, τόν σαρκωθέντα Πάναγνε, εκ τών αχράντων σου, καί τιμίων αιμάτων, ρυσθήναι εκ πταισμάτων, καί χαλεπών πειρασμών.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σέ οι πιστοί, καύχημα πάντες κεκτήμεθα, καταφυγήν καί στήριγμα, καί αγαλλίαμα, καί ψυχών σωτηρίαν, ελπίδα τε καί τείχος, θεοχαρίτωτε.

Ωδή γ' Ο Ειρμός

Εν πέτρα με τής πίστεως στερεώσας, επλάτυνας τό στόμα μου επ' εχθρούς μου, ευφράνθη γάρ τό πνεύμα μου εν τώ ψάλλειν, ουκ έστιν Άγιος, ως ο Θεός ημών, καί ουκ έστι δίκαιος, πλήν σου Κύριε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ο βότρυς επί ξύλου τής αφθαρσίας, κρεμάμενος, απέσταξε θείον γλεύκος, καρδίας κατευφραίνον τάς τών ανθρώπων, κακίας παύον δέ, τήν μέθην πάντοτε, Ιησούς η λύτρωσις τών ψυχών ημών.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Υψώθης επί ξύλου εθελουσίως, καί πάσαν διαβόλου κακοπραγίαν, κατέρραξας, πεσόντας δέ τούς ανθρώπους, εις τήν απώλειαν, γνώμης στρεβλότητι, Ιησού ανύψωσας, πολυέλεε.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Πυρί τού θείου πόθου προσαναφθέντες, τό πύρ ουκ εδειλίασαν οι γενναίοι, ουκ έπτηξαν τόν θάνατον αθανάτους, αποσκοπούμενοι δωρεάς λήψεσθαι, καί χαράν μή λήγουσαν, καί φώς άδυτον.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Αιμάτων εξ οικείων οι Αθλοφόροι, υπέρλαμπρον επέχρωσαν πορφυρίδα, καί ταύτην στολισάμενοι δεξιά τε, ως σκήπτρον φέροντες, χειρί τόν τώ Κυρίω πάντοτε θείον Σταυρόν, συμβασιλεύουσιν.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Γεραίρουσί σε τάξεις τών Ασωμάτων, τόν πάντων γάρ Δεσπότην σωματοφόρον, εκύησας τόν λύσαντα διά ξύλου, δεσμίους άπαντας, Κόρη Θεόνυμφε, καί πιστούς συνδήσαντα τή στοργή αυτού.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Στερέωσον ημάς εν σοί Κύριε, ο ξύλω νεκρώσας τήν αμαρτίαν, καί τόν φόβον σου εμφύτευσον, εις τάς καρδίας ημών τών υμνούντων Σε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Πρεσβείαις σου Αγνή Θεόν όν έτεκες, παράσχου ευϊλατον σοίς ικέταις, τοίς προστρέχουσι τή σκέπη σου, καί πιστώς προσκυνούσί σου τήν κύησιν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ρημάτων τής εμής ψυχής επάκουσον, Παρθένε δεινώς εκταραττομένης, ήν ειρήνευσον Πανύμνητε, αεί ταύτην κινδύνων διασώζουσα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Όλην μου τήν ζωήν διακυβέρνησον, Παρθένε ελπίς μου καί προστασία, πειρασμών καί περιστάσεων, λυτρουμένη δεινών με Θεονύμφευτε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σοφίαν τού Θεού τήν ενυπόστατον, αγκάλαις ως φέρουσα Θεομήτορ, εξ αγνοίας καί πωρώσεως, λυτρωθήναι ημάς νύν καθικέτευε.

Ωδή δ' Ο Ειρμός

Ελήλυθας εκ Παρθένου, ου πρέσβυς, ουκ Άγγελος, αλλ' αυτός ο Κύριος σεσαρκωμένος, καί έσωσας, όλον με τόν άνθρωπον, διό κραυγάζω σοι. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Εκρέμασο επί ξύλου, κρεμάσας εν ύδασι, τήν γήν Παντοδύναμε, λόγχη πλευράν ορυττόμενος, αίμά τε σύν ύδατι, εναποστάξας εις πάντων απολύτρωσιν.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Νυγείσης σου τής πλευράς, ιατρεύθη τό άλγος μου, χειρί ραπισθέντος σου, ελευθερίας επέτυχον, χολής γευσαμένου δέ, τής ενηδόνου ερρύσθην Χριστέ βρώσεως.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τοίς τραύμασι τραυματίσαντες, όφιν τόν δόλιον, ιάσθαι τραύματα, τών καρδιών ημών πάντοτε, χάριν αναβλύζοντες, εκ τών πηγών τού Σωτήρος θείοι Μάρτυρες.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ολόσωμον τώ εχθρώ, τήν πληγήν προσηνέγκατε, πληγαίς αιματούμενοι, επί τροχού τε τεινόμενοι, καί τυμπανιζόμενοι, θεοειδείς Αθλόφοροι πανσεβάσμιοι.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σεσάρκωται, εξ αγνών σου αιμάτων ο Ύψιστος, όν βλέπουσα Πάναγνε, ξύλω αδίκως υψούμενον, έστενες δακρύουσα, καί τήν αυτού ευσπλαγχνίαν εμεγάλυνες.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Εισακήκοα τήν ένδοξον οικονομίαν σου Χριστέ ο Θεός, ότι ετέχθης εκ τής Παρθένου, ίνα εκ πλάνης ρύση τούς κραυγάζοντας, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τών τραυμάτων μου Δέσποινα τών τής ψυχής, σαρκός τε νοσημάτων, η Θεόν τεκούσα, λύσιν παράσχου μοι.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ριπιζόμενον πάθεσι καί λογισμοίς, βίου τρικυμίαις, ελπίδι Παρθένε, καί πίστει βεβαίωσον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εκ περιστάσεως ρύσαί με, Μήτερ Θεού, καί ζάλης καί κινδύνων, ταίς σαίς ικεσίαις μόνη Πανύμνητε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Χειμαζόμενον κλύδωνι βιωτικώ, εξάρπασον Παρθένε, πρός τόν σόν λιμένα καθοδηγούσά με.

Ωδή ε' Ο Ειρμός

Ο άνθραξ τώ Ησαϊα, προοφθείς, Ήλιος παρθενικής από γαστρός ανέτειλε, τοίς εν σκότει πεπλανημένοις, καί θεογνωσίας φωτισμόν δωρούμενος.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Δι' οίκτον προσομιλήσας τώ Σταυρώ, Δέσποτα εκ τού βυθού με, τών κακών ανέσπασας, καί ετίμησας συνεδρία τή πατρική, ατιμασθείς θελήματι.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ακάνθαις στεφανωθείς ο στεφανών, άνθεσι πάσα τήν γήν, τήν τών παθών μου άκανθαν, αποτέμνεις ριζόθεν Λόγε, καί εμφυτεύεις μοι τήν σήν επίγνωσιν.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ισχύϊ τού τήν ασθένειαν ημών Άγιοι, εθελοντί περιθεμένου Μάρτυρες, δυναμούμενοι, τών δαιμόνων, τήν δυναστείαν παντελώς ωλέσατε.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Μεγάλως αγωνισάμενοι εν γή Άγιοι, εν ουρανοίς μεγίστην δόξαν εύρατε, καί μεγίστων ημάς κινδύνων, απολυτρούσθε τούς υμάς γεραίροντας.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο νώτοις Χερουβικοίς εν ουρανοίς, θεοπρεπώς ως αληθώς οχούμενος, ταίς αγκάλαις σου εποχείται, καί σταυρωθείς πάντας φθοράς διέσωσε.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Ο τού φωτός χορηγός, καί τών αιώνων ποιητής Κύριος, εν τώ φωτί τών προσταγμάτων, οδήγησον ημάς, εκτός σου γάρ άλλον Θεόν ου γινώσκομεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Όπλον αήττητον, κατά ποικίλων πειρασμών έχοντες, τών δυσμενών πάσης επηρείας, λυτρούμεθα σαφώς, οι σέ Θεοτόκον αεί επιστάμενοι.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νόμου τό πλήρωμα, η ανωτέρα Χερουβείμ τέτοκας, τόν τού Θεού εκ σού σαρκωθέντα, Υιόν μονογενή, όν υπέρ τών δούλων τών σών εκδυσώπησον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τόν τού παντός ποιητήν, εν ταίς αγκάλαις σου Αγνή φέρουσα, τούτον ημίν ταίς σαίς ικεσίαις, ευϊλατον δίδου, τοίς νύν εκ καρδίας, πρός σέ καταφεύγουσιν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Από στενώσεως, καί κατωδύνου μου ψυχής δέησιν, τών οικτιρμών μόνη τή τεκούση, τόν αίτιον Λόγον, προσφέρω ο τάλας, οικτείρασα σώσόν με.

Ωδή ς' Ο Ειρμός

Ήχου ρημάτων δεήσεως, εκ κατωδύνου Δέσποτα ψυχής, επακούσας, τών δεινών με λύτρωσαι, μόνος γάρ εί, τής ημών σωτηρίας αίτιος.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Νώτον παρέχων εις μάστιγας, καί σιαγόνας σου εις ραπισμόν, πρόσωπον δέ Σώτερ, εις εμπτύσματα, έσωσάς με τόν πολλά, αφρόνως σοι πταίσαντα.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ώσπερ αρνίον τού θύεσθαι, ήλθες Χριστέ μου, λύκου νοητού, ιοβόλω δήγματι, τούς θνήξαντας επανάγων πρός ζωήν. Δόξα τή σταυρώσει σου.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νόμους τη ρούντες οι Μάρτυρες, τούς τού Δεσπότου, άνομον βουλήν, παρανόμων παντελώς εξέκλιναν, καί θανόντες, τής ζωής τής μελλούσης έτυχον.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Παραταξάμενοι Άγιοι, πρός εναντίας χαίροντες αρχάς, θείοις όπλοις, ταύτας ετροπώσασθε, καί στεφάνους εκ Θεού, νίκης εκομίσασθε.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ίνα Θεώση τόν άνθρωπον, εκ σού Παρθένε τίκτεται Θεός, καί σταυρούται, καί θανάτου γεύεται, αποκτείνων τόν εμέ, τό πρίν αποκτείναντα.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Εν αβύσσω πταισμάτων κυκλούμενος, τήν ανεξιχνίαστον τής ευσπλαγχνίας σου, επικαλούμαι άβυσσον, Εκ φθοράς ο Θεός με ανάγαγε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σωτηρίας λιμένα γινώσκων σε, πλέων πολυφρόντιδος βίου τήν θάλασσαν, επικαλούμαι Δέσποινα, κυβερνήτιν ψυχής μου γενέσθαι σε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ενεδύθην στολήν κακουχούμενος, Μήτηρ Αειπάρθενε, τής αφροσύνης μου, αλλ' η Θεόν κυήσασα, τής χαράς τόν χιτώνα αντίδος μοι.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ιεράς πολιτείας εκπέπτωκα, αθυμών ο δείλαιος, αλλ' επανάγαγε, ευλογημένη Δέσποινα, προσταγαίς τού Υιού σου ρυθμίζουσα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Συμπαθείας με θείας αξίωσον, η τόν συμπαθέστατον Λόγον κυήσασα, τόν τώ ιδίω αίματι, εκ φθοράς τούς ανθρώπους ρυσάμενον.

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

Αντίθεον πρόσταγμα παρανομούντος, τυράννου μετάρσιον, τήν φλόγα ανερρίπισε, Χριστός δέ εφήπλωσε, θεοσεβέσι Παισί, δρόσον τήν τού Πνεύματος, ο ών ευλογημένος, καί υπερένδοξος.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Πτωθέντα με ήγειρας τή παραβάσει, Σταυρώ ανυψούμενος, η πάντων εξανάστασις, καί πτώσας τόν πτώσαντα, Λόγε πολέμιον, όλον ανενέργητον, νεκρόν υποδεικνύεις. Δόξα τώ κράτει σου.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Τοίς ήλοις εξήλωσας τήν αμαρτίαν, Χριστέ τού προπάτορος, καλάμω δέ τυπτόμενος, υπέγραψας

άπασιν ελευθερίαν βροτοίς. Δόξα τοίς παθήμασι τοίς σοίς, δι' ών μυρίων παθών ερρύσθημεν.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ετέμνοντο σώματα τών μιαιφόνων, χερσίν οι καλλίνικοι, Χριστού Μεγαλομάρτυρες, καί έμενον Πνεύματι Θεού, αχώριστοι, τέμνοντες τόν δόλιον εχθρόν, ανδρείας ξίφει, καί κατασφάττοντες.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ισχύν απροσμάχητον τόν σταυρωθέντα, Χριστόν επαγόμενος, στρατός ο ακατάπληκτος, ολέθριον στράτευμα κατεξωλόθρευσεν, έπαθλον ληψόμενος, ζωήν τήν μακαρίαν τε καί ανώλεθρον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Παλάτιον έμψυχον τού Βασιλέως, καί θρόνος πυρίμορφος, Παρθένε αναδέδειξαι, εν ώ καθεζόμενος πάντας εξήγειρε, τού προτέρου πτώματος βροτούς, καί συνεδρία Πατρός ετίμησε.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εικόνος χρυσής, εν πεδίω Δεειρά λατρευομένης, οι τρείς σου Παίδες κατεφρόνησαν, αθεωτάτου προστάγματος, μέσον δέ πυρός εμβληθέντες, δροσιζόμενοι έψαλλον, Ευλογητός εί ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σταυρώ προσπαγείς, ο εκ σού, σωματωθείς Θεογεννήτρια, Αδάμ διέρρηξε τό χειρόγραφον, όν νύν Παρθένε δυσώπησον, πάσης πονηρίας ρυσθήναι, τούς εν πίστει κραυγάζοντας. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ελπίς αγαθή, προστασία φοβερά υπάρχεις Δέσποινα, καί νύν δεόμεθά σου δωρήσασθαι, τής συμπαθείας τό πέλαγος, πάσι τοίς εις σέ πεποιθόσι, καί τώ Υιώ σου κραυγάζουσιν. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σκοτία δεινή, τή τού βίου συσχεθείς τόν συλλυπούμενον, καί συναλγούντα ου κατέλαβον, τή σή Παρθένε λαμπρότητι, λύσον τήν αχλύν τών πταισμάτων, καί καταύγασον ψάλλοντα. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ωραίαν στολήν, σωτηρίων εντολών διά Βαπτίσματος, αμφιεσάμενος απημαύρωσα, δι' αμελείας ο δείλαιος, νύν δέ σοι προστρέχω Παρθένε, τόν χιτώνα αιτούμενος, τής σωφροσύνης διά σού, πάλιν ενδύσασθαι.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ζωής εκπεσών, ακηράτου μέν τό πρίν ο Αδάμ σέσωσται, δια τού Τόκου σου, νύν δέ Πάναγνε, τόν αρρωστία κρατούμενον, σώσον επιρρώσασα Κόρη, καί αξίωσον ψάλλειν σοι. Ευλογημένη η Θεόν, σαρκί κυήσασα.

Ωδή η' Ο Ειρμός

Ινδάλματος χρυσού, καταπτύσαντες τρισόλβιοι νεανίαι, τήν απαράλλακτον καί ζώσαν, Θεού εικόνα τεθεαμένοι, μέσον τού πυρός ανέμελπον. Η ουσιωθείσα υμνείτω, τόν Κύριον πάσα Κτίσις, καί υπερυψούτω, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Λαός ο απειθής, αδεώς τε τά παράνομα πάντα πράττων, μέσον ανόμων Οικτίρμον, τόν δικαιούντά σε παρανομούντας, ξύλω ανυψοί σταυρούμενον, όν πάσα κτίσις δοξάζει ως Κύριον, ανυμνολογούσα τήν σήν μακροθυμίαν.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Αιματώσας Χριστέ, τούς δακτύλους σου εν ξύλω προσηλωμένος, τό δαίμοσιν αίμα προσαγόμενον τοις πάλαι, επ' απωλεία τών προσαγομένων έπαυσας, όθεν σε δοξάζει, η σύμπασα κτίσις, Θεέ τών όλων, ανυμνολογούσα τήν σήν μακροθυμίαν.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ναμάτων ζωτικών, όντες έμπλεοι οι Μάρτυρες τούς χειμάρρους, τούς τής απάτης απεξήραναν, θείοις ρείθροις τοίς τών αιμάτων, πίστει ακλινεί κραυγάζοντες. Η ουσιωθείσα υμνείτω τόν Κύριον πάσα κτίσις, καί υπερυψούτω εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Η άπειρος πληθύς, τών αιμάτων υμών άγιοι, ασεβείας τό πύρ κατέσβεσε, καί Ελλήνων τήν πολύθεον έλυσε πλάνην, πάντας δέ πιστούς εφώτισε μελωδούντας. Υμνείτω τόν Κύριον πάσα κτίσις, καί υπερυψούτω εις πάντας τούς αιώνας.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η άμωμος αμνάς, Προφητών τε καί Μαρτύρων η ωραιότης, ώσπερ αμνόν σε αναρτώμενον επί ξύλου θεασαμένη, έκλαιε πικρώς καί έλεγεν. Η ουσιωθείσα υμνείτω τόν Κύριον πάσα κτίσις, καί υπερυψούτω εις πάντας τούς αιώνας.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Τόν εν καμίνω τού πυρός, τών Εβραίων τοίς Παισί συγκαταβάντα, καί τήν φλόγα εις δρόσον, μεταβαλόντα, Θεόν, υμνείτε τά έργα ως Κύριον, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εξασθενεί μου νύν ο νούς, εις τά βάθη εμπεσών τής ατιμίας, ως εντεύθεν ποικίλοις περιπαρήναι κακοίς, αλλά σύ με Παρθένε θεράπευσον, τώ τής απαθείας φωτί περιβαλούσα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Πύργον ισχύος ασφαλή, καί κρηπίδα καί φρουράν καί προστασίαν, κεκτημένοι σε πάντες, διασωζόμεθα νύν, υμνούντες τόν τόκον, σου Πάναγνε, καί υπερυψούντες εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Αθανασίας διαυγή, επιστάμεθα πηγήν σε Θεοτόκε, ως τεκούσαν τόν Λόγον τού αθανάτου Πατρός, τόν πάντας θανάτου λυτρούμενον, τούς υπερυψούντας αυτόν εις τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ρείθρον ιάσεων ημίν, αενάως τοίς πιστοίς αγνή πηγάζεις, ού τήν άφθονον χάριν απαρυόμενοι, σού υμνούμεν τόν τόκον Πανάχραντε, καί υπερυψούμεν εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ' Ο Ειρμός

Απορεί πάσα γλώσσα, ευφημείν πρός αξίαν, ιλιγγιά δέ νούς καί υπερκόσμιος, υμνείν σε Θεοτόκε, όμως αγαθή υπάρχουσα, τήν πίστιν δέχου, καί γάρ τόν πόθον οίδας, τόν ένθεον ημών, σύ γάρ Χριστιανών εί προστάτις, σέ μεγαλύνομεν.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ίνα τυπώση πάλαι, Ισαάκ σού τό πάθος, δεσμείται Λόγε, λύεται δεθέντος δέ, προβάτου αντιτύπου, εν φυτώ Σαβέκ αφέσεως, καί απελύθη, τής ακουσίως τότε, θυσίας αληθούς, σού δέ εθελουσίως τυθέντος, κακών ερρύσθημεν.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ωραίος κάλλει, παρά τούς υιούς τών ανθρώπων, Χριστέ υπάρχων, κάλλος ουκ εκέκτησο, ουδέ είδος εν τώ πάσχειν, ξύλω τού Σταυρού κρεμάμενος, καί καλλωπίζων, τήν αμορφίαν πάσαν τού γένους τών βροτών. Δόξα τή ευσπλαγχνία σου μόνε, εύσπλαγχνε Κύριε.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σιών τής άνω ώφθητε, οικήτορες θείοι, καί τών Αγγέλων Μάρτυρες ισάγγελοι, ως όντες συμπολίται, καί τήν Εκκλησίαν Άγιοι τών πρωτοτόκων, περιφανώς φαιδρύνετε, λάμποντες φωτί θείω, καί μαρτυρίου στεφάνω, καλλωπιζόμενοι.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ηγαπημένοι φίλοι, τού ημάς παραδόξως πεφιληκότος, ρύσασθε φιλίας με δολίας, τής πρός σάρκα, άγιοι Κυρίου Μάρτυρες, αγιασμόν τε καί φωτισμόν, καί λύσιν πταισμάτων χαλεπών, πάσι τοίς εκτελούσι τήν μνήμην υμών αιτήσασθε.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φωστήρων κάλλος δρόμου, τού συνήθους απέστη, ότε σε είδεν Ήλιε τής δικαιοσύνης, επηρμένον επί τού Σταυρού θελήματι, η δέ Παρθένος, σύν μαθητή παρθένω, ηλάλαζε πικρώς. Οίμοι! αναβοώσα, τί τούτο τό ξένον θέαμα;

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Τόν εκ Θεού Θεόν Λόγον, τόν αρρήτω σοφία, ήκοντα καινουργήσαι τόν Αδάμ, βρώσει φθορά πεπτωκότα δεινώς, εξ αγίας Παρθένου, αφράστως σαρκωθέντα δι' ημάς, οι πιστοί Ομοφρόνως, εν ύμνοις μεγαλύνομεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Θεομακάριστε Κόρη, τήν ελπίδα μου πάσαν, προθύμως ανατίθημι εν σοί, σώσόν με Μήτηρ τής όντως ζωής, καί τρυφής αϊδίου, πλησθήναι καθικέτευσον Αγνή, τόν εν πίστει καί πόθω, σέ ύμνοις μεγαλύνοντα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Επιφανείσα Παρθένε, τής ψυχής μου τόν ζόφον, φωτός σου ταίς αϋλοις αστραπαίς, αύγασον, πύλη τού θείου φωτός, καί τρυφής αιωνίου, πλησθήναι καταξίωσον Αγνή, τόν εν πίστει καί πόθω, σέ ύμνοις μεγαλύνοντα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νενοσηκότας ορώσα, καί ψυχήν καί τό σώμα, καί βεβλημένους πάθεσι δεινοίς, τή ευσπλαγχνία σου Δέσποινα, θεραπεύσασα λύσον, τών νύν παρενοχλούντων λυπηρών, ίνα πάντες σε ύμνοις, απαύστως μεγαλύνομεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εν τή γαστρί σου σκηνώσας, εκ γαστρός πρό αιώνων, Πατήρ όνπερ εγέννησεν, Υιός τέλειος γέγονεν άνθρωπος, καί πηγήν χαρισμάτων, σέ Θεομήτορ, έδειξεν ημίν, τοίς πιστώς προσκυνούσι, τήν άφραστόν σου γέννησιν.

Απόστιχα τών Αίνων Σταυρώσιμα

Σταυρωθήτω έκραζον, οι τών σών χαρισμάτων αεί εντρυφώντες, καί κακούργον αντ' ευεργέτου, ητούντο λαβείν οι τών δικαίων φονευταί, εσιώπας δέ Χριστέ φέρων αυτών τήν προπέτειαν, παθείν θέλων, καί σώσαι ημάς, ως φιλάνθρωπος.

Στίχ. α'. Ενεπλήσθημεν τό πρωϊ τού ελέους σου, Κύριε, καί ηγαλλιασάμεθα καί ηυφράνθημεν έν πάσαις ταίς ημέραις ημών. Ευφρανθείημεν, ανθών ημερών εταπείνωσας ημάς, ετών, ών είδομεν κακά, καί ίδε επί τούς δούλους σου καί επί τά έργα σου, καί οδήγησον τούς υιούς αυτών.

Εκουσίως πτωχεύσας, τήν πτωχείαν τού Αδάμ, Χριστέ ο Θεός, ήλθες επί γής, εκ Παρθένου σαρκωθείς, καί Σταυρόν κατεδέξω, ίνα ημάς ελευθερώσης, εκ τής δουλείας τού εχθρού, Κύριε δόξα σοι.

Μαρτυρικόν

Στίχ. β'. Καί έστω η λαμπρότης Κυρίου τού Θεού ημών εφ' ημάς, καί τά έργα τών χειρών ημών κατεύθυνον εφ' ημάς, καί τό έργον τών χειρών ημών κατεύθυνον.

Υπέρ Χριστού παθόντες μέχρι θανάτου, ώ Αθλοφόροι Μάρτυρες, ψυχάς μέν έχετε εις ουρανούς εν χειρί Θεού, καί κατά κόσμον όλον, δορυφορείται υμών τά λείψανα. Ιερείς καί βασιλείς προσκυνούσι, καί λαοί πάντες επαγαλλόμενοι, συνηθως βοώμεν. Ύπνος τίμιος εναντίον Κυρίου, ο θάνατος τών Οσίων αυτού.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Ότε εκ τού ξύλου σε νεκρόν

Ότε εν Σταυρώ σε η Αμνάς, άρνα τόν οικείον εώρα, κατακεντούμενον, ήλοις, ωλοφύρετο εκπληττομένη σφοδρώς, καί δακρύουσα έλεγε. Πώς θνήσκεις, Υιέ μου, θέλων τό χειρόγραφον τού πρωτοπλάστου Αδάμ, ρήξαι, καί θανάτου λυτρώσαι, άπαν τό ανθρώπινον, δόξα, τή οικονομία σου Φιλάνθρωπε.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Τήν φωνήν σοι προσάγομεν, τού Ληστού καί βοώμέν σοι. Μνήσθητι ημών Σωτήρ, εν τή Βασιλεία

σου.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Σταυρωθείς Αναμάρτητε, εν Κρανίω συνέθλασας, κάραν τού δολίου εχθρού, καί κόσμον διέσωσας.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Εξερρίζωσας Δέσποτα, τής κακίας τήν άκανθαν, στέφος εκών ακανθών, φορέσας Μακρόθυμε.

Μαρτυρικόν

Συντριβόμενοι Μάρτυρες, τού εχθρού συνετρίψατε, πάσαν τήν πλάνην σαφώς, καί στέφος εδέξασθε.

Δόξα...

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Ραντισμώ θείου αίματος, οι πιστοί φωτιζόμενοι, μίαν εν Προσώποις τρισί, θεότητα σέβομεν.

Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Ως αρνίον κρεμάμενον, επί ξύλου Πανάμωμε, βλέπουσα Χριστόν, εν κλαυθμώ, αυτόν εμεγάλυνες.

Ήχος β

Ότε εκ τού ξύλου σε νεκρόν

Στίχ. α'. Εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Όταν εν τή δόξη σου Χριστέ, έλθης μετ' Αγγέλων αγίων, κρίναι τά σύμπαντα, ότε παραστήσονται, γυμνοί σοι άπαντες, αποδούναι ών έπραξαν, τήν απολογίαν, τότε τοίς προβάτοις με, σύνταξον Λόγε τοίς σοίς, λύσιν παρασχών μοι ενταύθα, τών πλημμελημάτων μου πάντων, ών περ εν τώ βίω επλημμέλησα.

Στίχ. β'. Ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Ρήξον τάς σειράς μου τών παθών, ξήρανον ψυχής σηπεδόνας, μόνε φιλάνθρωπε, δώρησαί μοι δάκρυα τής κατανύξεως, τήν καρδίαν μου φώτιτισον, τήν εσκοτισμένην, λύτρωσαί με δέομαι εκ περιστάσεως, ζάλης, συμφορών εναντίων, καί εκ πειρασμών πολυτρόπων, τού δεινού εχθρού καί κοσμοκράτορος.

Στίχ. γ'. Από φυλακής πρωϊας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωϊας ελπισάτω Ισραήλ επί τόν Κύριον.

Λάβε ώ ψυχή μου κατά νούν, τήν φοβερωτάτην εκείνην, ώραν τής κρίσεως, ότε τρόμος λήψεται, τήν κτίσιν άπασαν, καί καθίση ο Ύψιστος εν θρόνω αστέκτω, λόγον εισπραξάμενος, τών πεπραγμένων ημίν, σπεύσον, διαλλάγηθι ένθεν τώ, κριτή τών όλων βοώσα. Ήμαρτόν σοι Κύριε, καί σώσόν με.

Έτερα τής Θεοτόκου όμοια

Στίχ. δ'. Ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος, καί πολλή παρ' αυτώ, λύτρωσις. καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραήλ έκ πασών τών ανομιών αυτού.

Όλος εκ νεότητος εγώ, πάθεσιν αισχύνης δουλεύσας, καί ασωτία πολλή, τέλεον ημαύρωσα, τό κατ' εικόνα Θεού, καί πτοούμαι Πανύμνημνητε, τήν μέλλουσαν δίκην, ότε παραστήσομαι τώ σώ Υιώ καί Θεώ, νύν ούν, πρό τού τέλους μοι δίδου, κάθαρσιν Αγνή τών παθών μου, καί πλημμελημάτων απολύτρωσιν.

Στίχ. ε'. Αινείτε τόν Κύριον πάντα τά έθνη, επαινέσατε αυτόν, πάντες οι λαοί.

Φρίττω τό κριτήριον Αγνή, καί τήν τού πυρός τιμωρίαν, τήν αιωνίζουσαν, καί τήν απαραίτητον, όντως απόφασιν, τόν βρυγμόν τών οδόντων τε, καί τού ακοιμήτου, σκώληκος Πανάμωμε, τήν αγριότητα, όθεν, εν όδύνη καρδίας, σέ καθικετεύω Παρθένε, τής φρικτής με ρύσαι κατακρίσεως.

Στίχ. ς'. Ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού Κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Ότε τών τού σώματος μελών, μέλλη η ψυχή μου βιαίως, διαχωρίζεσθαι, τότε μοι παράστηθι, και τών ασάρκων εχθρών, τάς βουλάς διασκέδασον, καί τούτων τάς μύλας, σύντριψον ζητούντων με, καταπιείν αφειδώς, όπως ακωλύτως διέλθω, τούς εν τώ αέρι εστώτας, άρχοντας τού σκότους, Θεονύμφευτε.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Παρήλθεν η σκιά τού νόμου, τής χάριτος ελθούσης, ως γάρ η βάτος ουκ εκαίετο καταφλεγομένη, ούτω Παρθένος έτεκες, καί Παρθένος έμεινας, αντί στύλου πυρός, δικαιοσύνης ανέτειλεν Ήλιος, αντί Μωϋσέως Χριστός, η σωτηρία τών ψυχών ημών.

Απόστιχα Μαρτυρικά

Τών αγίων μαρτύρων, πρεσβευόντων υπέρ ημών, καί τόν Χριστόν υμνούντων, πάσα πλάνη πέπαυται, καί τών ανθρώπων τό γένος, πίστει διασώζεται.

Στίχ. Θαυμαστός ο Θεός εν τοίς αγίοις αυτού ο Θεός Ισραήλ αυτός δώσει δύναμιν καί κραραίωσιν τώ λαώ αυτού ευλογητός ο Θεός.

Χοροί μαρτύρων αντέστησαν, τοίς τυράννοις λέγοντες. Ημείς στρατευόμεθα τώ Βασιλεί τών δυνάμεων, ει καί πυρί καί βασάνοις αναλώσητε ημάς, ουκ αρνούμεθα τής Τριάδος τήν δύναμιν.

Στίχ. Τοίς Αγίοις τοίς εν τή γή αυτού εθαυμάστωμεν πάντα τά θέλημα αυτού εν αυτοίς.

Μεγάλη η δόξα, ήν εκτήσασθε Άγιοι διά τής Πίστεως! ου μόνον γάρ εν τώ πάσχειν τόν εχθρόν ενικήσατε, αλλά καί μετά θάνατον πνεύματα απελαύνετε, ασθενούντας θεραπεύετε, ψυχών καί σωμάτων ιατροί, πρεσβεύσατε πρός Κύριον, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Νεκρώσιμον

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Ως άνθος μαραίνεται, καί ως όναρ παρέρχεται, καί διαλύεται πάς άνθρωπος, πάλιν δέ ηχούσης τής σάλπιγγος, νεκροί ως εν συσσεισμώ, πάντες αναστήσονται, πρός τήν σήν υπάντησιν, Χριστέ ο Θεός, τότε Δέσποτα, ούς μετέστησας εξ ημών, εν ταίς τών αγίων σου κατάταξον σκηναίς, τά πνεύματα τών σών δούλων Χριστέ.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Τήν πάσαν ελπίδα μου, εις σέ ανατίθημι, Μήτηρ τού φωτός, φύλαξόν με υπό τήν σκέπην σου.

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Μαρτυρικά

Ο φαιδρύνας τούς Αγίους σου υπέρ χρυσόν, καί δοξάσας τούς Οσίους σου ως αγαθός, υπ' αυτών δυσωπούμενος Χριστέ ο Θεός, τήν ζωήν ημών ειρήνευσον ως φιλάνθρωπος, καί τήν ευχήν κατεύθυνον, ως θυμίαμα, ο μόνος εν Αγίοις αναπαυόμενος.

Αθλοφόροι Κυρίου, μακαρία η γή, η πιανθείσα τοίς αίμασιν υμών, καί άγιαι αι σκηναί, αι δεξάμεναι τά πνεύματα υμών, εν σταδίω γάρ τόν εχθρόν εθριαμβεύσατε καί Χριστόν μετά παρρησίας εκηρύξατε. Αυτόν ως αγαθόν ικετεύσατε, σωθήναι δεόμεθα τάς ψυχάς ημών.

Απόστολοι Μάρτυρες, καί Προφήται, Ιεράρχαι, Όσιοι καί Δίκαιοι, οι καλώς τόν αγώνα τελέσαντες, καί τήν πίστιν τηρήσαντες, παρρησίαν έχοντες πρός τόν Σωτήρα, υπέρ ημών αυτόν ως αγαθόν ικετεύσατε, σωθήναι δεόμεθα τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Πάντα υπέρ έννοιαν, πάντα υπερένδοξα, τά σά Θεοτόκε μυστήρια! τή αγνεία εσφραγισμένη, καί παρθενία φυλαττομένη, Μήτηρ εγνώσθης αψευδής, Θεόν τεκούσα αληθινόν, αυτόν ικέτευε σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Μετά τόν Άμωμον

Καθίσματα έτερα

Σέ τόν περιβάλλοντα, τόν ουρανόν εν νεφέλαις, έχοντες οι Άγιοι περιβολήν εν τώ κόσμω, τάς βασάνους τών ανόμων υπέμειναν, καί τήν πλάνην τών ειδώλων κατήργησαν. Αυτών ταίς ικεσίαις καί ημάς ελευθέρωσον, τού αοράτου εχθρού. Σωτήρ, καί σώσον ημάς.

Νεκρώσιμα

Ευσπλαγχνίας υπάρχουσα

Ο νεκρών καί τών ζώντων ως Θεός, εξουσίαν απάντων εσχηκώς Ζωοδότα, πρόσχες ταίς δεήσεσι τών δούλων σου, δείξόν σου τά σπλάγχνα τά φιλάνθρωπα, καί δίδου τήν άφεσιν ψυχαίς, άς μετέστησας, επ' ελπίδι τή εις σέ, ο δι' ευσπλαγχνίαν υπεράγαθος.

Μνήσθητι Κύριε, ως αγαθός τών δούλων σου, καί είτι εν βίω, ήμαρτον συγχώρησον, ουδείς γάρ αναμάρτητος, ειμή σύ ο δυνάμενος, καί τοίς μεταστάσι, δούναι τήν ανάπαυσιν.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Μήτηρ αγία, η τού αφράστου φωτός, αγγελικοίς σε ύμνοις τιμώντες, ευσεβώς μεγαλύνομεν.

Κανών εις πάντας τούς Αγίους

Ωδή α' Ήχος β' Ο Ειρμός

Τήν Μωσέως ωδήν, αναλαβούσα βόησον ψυχή. Βοηθός καί σκεπαστής, εγένετό μοι εις σωτηρίαν, ούτός μου Θεός, καί δοξάσω αυτόν.

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Διωγμούς χαλεπούς, καί αικισμούς σφοδρούς καρτερικώς, ενεγκόντες Αθληταί, πάσαν τήν πλάνην εκ τών περάτων, σθένει θεϊκώ εδιώξατε.

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι Θεού λειτουργοί, καί Ιεράρχαι φέγγει νοητώ, απαστράπτοντες σαφώς, πρός φώς ωδήγησαν ευσεβείας, πάντων ευσεβών τά πληρώματα.

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Υπερήφανον νούν, ταπεινωθέντες Όσιοι καλώς, κατεκλίνατε εις γήν, καί υψωθέντες ενθέοις τρόποις, πάσι ταπεινοίς βοηθείτε αεί.

Νεκρώσιμον

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Λαμπροτάτου φωτός, καί αιωνίου δείξον κοινωνούς, ευφροσύνης ως Θεός, ούς περ μετέστησας τών προσκαίρων, δούλους σου πιστούς, ο Θεός ημών.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Αι ασκήσει στερρώς, ηγωνισμέναι καί αθλητικώς, καθελούσαι τόν εχθρόν, σεμναί Γυναίκες Θεοκυήτορ, σέ περιεστώσαι, ευφραίνονται.

Κανών εις Κοιμηθέντας ού η Ακροστιχίς.

Τοίς τεθνεώσι δεύτερον πλέκω μέλος.

Ο Ειρμός

Τώ τήν άβατον

Τώ θανάτω σου, καταπατήσας θάνατον, θείας ζωής ανέβλυσας αϊδιότητα, ήν παράσχου αγαθέ, ταίς τών κοιμηθέντων ψυχαίς, ταίς τών Μαρτύρων σου, πρεσβείαις άφεσιν, πταισμάτων χαριζόμενος.

Στίχ. Πρεσβείαις τών Μαρτύρων σου ανάπαυσον, Κύριε, τάς ψυχάς τών δούλων σου.

Ο τό πλούσιον, αεί πηγάζων έλεος, τοίς ευσεβώς φιλάνθρωπε προσδεχομένοις σε, εν τώ οίκω σου Χριστέ, εν τή θαυμαστή σου σκηνή, τόπον ανέσεως παράσχου Δέσποτα, τοίς δούλοις σου ως εύσπλαγχνος.

Στίχ. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Ισχυρότατος, κατά θανάτου γέγονας, όθεν αυτόν εδέσμευσας, ημάς ρυσάμενος, καί νύν ρύσαι τής αυτού, τούς κεκοιμημένους φθοράς ως υπεράγαθος, τής σής ελλάμψεως, τήν μέθεξιν δωρούμενος.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Στερεώσασα, τήν κλονουμένην φρένα μου, Μήτηρ Θεού βεβαίωσον, θείοις προστάγμασι, τού τεχθέντος εκ τής σής, καθηγιασμένης γαστρός, καί καταργήσαντος, τού άδου Δέσποινα, τό ζοφερόν βασίλειον.

Ωδή γ' Ο Ειρμός

Στειρωθέντα μου τόν νούν, καρποφόρον ο Θεός ανάδειξόν με, γεωργέ τών καλών, φυτουργέ τών αγαθών, τή ευσπλαγχνία σου.

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Πυρωθέντες τώ πυρί, τής αγάπης τού Χριστού οι Αθλοφόροι, τών βασανων τήν πυράν, δροσισμώ τού παντουργού, έσβεσαν Πνεύματος.

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Αγιώτατοι Χριστού, Ιεράρχαι καί σεπτοί, Οσίων δήμοι, υπέρ πάντων ημών, τόν φιλάνθρωπον Θεόν, εκδυσωπήσατε.

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ιερώτατος χορός, τών ενθέων Προφητών εμεγαλύνθη, καί Γυναίων πληθύς, εναθλήσασα στερρώς, δόξης επέτυχον.

Νεκρώσιμον

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νεκρωθείς επί Σταυρού, εδωρήσω τοίς θνητοίς αθανασίαν, ής τυχείν τούς πρός σέ, καταξίωσον Χριστέ, μεταχωρήσαντας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μετά πάντων Προφητών, καί Γυναίων ιερών, Θεόν Παρθένε, τόν τεχθέντα εκ σού, δυσώπει εκτενώς, τού οικτειρήσαι ημάς.

Κανών εις Κοιμηθέντας

Ο Ειρμός

Εν πέτρα με τής πίστεως στερέωσας, επλάτυνας τό στόμα μου επ' εχθρούς μου, ευφράνθη γάρ τό πνεύμα μου εν τώ ψάλλειν, ουκ έστιν Άγιος, ως ο Θεός ημών, καί ουκ έστι δίκαιος, πλήν σου Κύριε.

Στίχ. Πρεσβείαις τών Μαρτύρων σου ανάπαυσον, Κύριε, τάς ψυχάς τών δούλων σου.

Ταίς τής σής ωραιότητος λαμπηδόσιν, αυγάζεσθαι τούς πίστει κεκοιμημένους, ευδόκησον ο πλούσιος εν ελέει, μετά Μαρτύρων σου, σύ γάρ ο Θεός ημών, καί ουκ έστι δίκαιος, πλήν σου Κύριε.

Στίχ. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Εν τόποις αναψύξεως, ως οικτίρμων, εν χώρα Αβραάμ τε τού εκλεκτού σου, αξίωσον αυλίζεσθαι τούς σούς δούλους, τούς σοί κραυγάζοντας. Σύ εί ο Θεός ημών, καί ουκ έστι δίκαιος, πλήν σου Κύριε.

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Θαλάμοις ουρανίοις περιπολεύειν, φρονίμοις ταίς παρθένοις συνεισελθόντας, υπόδεξαι τούς δούλους σου λαμπαδούχους, ούς περ μετέστησας, τώ σώ βουλήματι, εκ τών προσκαίρων Δέσποτα, μόνε φιλάνθρωπε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νεκρωθέντα, καί πρός γήν με αποστραφέντα, ανέστησας τεκούσα τόν ζωοδότην, ανήγαγες εξ άδου με κατωτάτου, τόν Θεοτόκον σε πίστει δοξάζοντα, καί τιμώντα Πάναγνε, σέ τήν Πανύμνητον.

Ωδή δ' Ο Ειρμός

Τήν εκ Παρθένου σου γέννησιν, ο Προφήτης προβλέπων, ανεκήρυττε βοών. Τήν ακοήν σου ακήκοα καί εφοβήθην, ότι από θαιμάν, καί εξ όρους αγίου, κατασκίου επεδήμησας Χριστέ.

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι τού Χριστού τά παθήματα, ευκλεείς Αθλοφόροι, μιμησάμενοι καλώς, κατατεινόμενοι έχαιρον, πολλαίς βασάνοις, τάς αιωνιζούσας αντιδόσεις σκοπούντες, ών τυχόντες, μακαρίζονται αεί.

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νόμους τηρούντες τού Πνεύματος, Ιεράρχαι προφρόνως, επωκείλατε λαούς, ως κυβερνήται πανάριστοι, πρός θείον όρμον, καί μετατεθέντες εκ τών κάτω θορύβων, πρός γαλήνην μετηνέχθητε ζωής.

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Γής παρεπίδημοι ώφθητε, μεταθέντες Πατέρες, τό πολίτευμα υμών εν ουρανοίς, καθώς γέγραπται, ευσεβοφρόνως, καί σαρκός τά πάθη, χαλινώσαντες πόνοις εγκρατείας, τή δυνάμει τού Χριστού.

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νέκρωσιν θείαν ποθήσασαι, τήν ζωήν τήν αγήρω, προξενούσαν αληθώς, διά βασάνων καί θλίψεων, καί εγκρατείας, τίμιαι Γυναίκες, ηξιώθητε ταύτης, δυσωπούσαι τόν Χριστόν υπέρ ημών.

Νεκρώσιμον

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ην μετεβίβασας Κύριε, τών προσκαίρων τού βίου, πολυάριθμον πληθύν, εν ορθοδόξω λατρεύσασαν, Λόγε τή πίστει, πάση σωζομένων, τή πληθύϊ συνάψας, αιωνίου καταξίωσον ζωής.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Όρος κατάσκιον βλέπει σε, αρεταίς ο Προφήτης, Θεοτόκε Αββακούμ, εξ ού επέφανεν ανθρώποις ο Θεός, αφράστως αρετή, καλύψας ουρανούς, καί τό γένος ανθρώπων, διασώσας εκ φθοράς.

Κανών εις Κοιμηθέντας

Ο Ειρμός

Υμνώ σε, ακοήν γάρ Κύριε, εισακήκοα καί εξέστην, έως εμού ήκεις γάρ, εμέ ζητών τόν πλανηθέντα, διό τήν πολλήν σου αγαθότητα, τήν εις εμέ δοξάζω πολυέλεε.

Στίχ. Πρεσβείαις τών Μαρτύρων σου ανάπαυσον, Κύριε, τάς ψυχάς τών δούλων σου.

Ελπίδι, καί αγάπη ζήσαντας, καί φρονήματι ορθοδόξω, τής υπέρ νούν δόξης σου αξίωσον τούς σούς οικέτας Χριστέ, τή πολλή φιλανθρωπία σου, τών ευκλεών Μαρτύρων ταίς δεήσεσιν.

Στίχ. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Ως έχων, τής τρυφής αέναον, τόν χειμάρρουν αεί ποτίζεις, τούς εκλεκτούς Κύριε, μεθ' ών καί νύν τούς μεταστάντας Χριστέ, τή αφάτω ευσπλαγχνία σου, παρά τό ύδωρ θρέψον τής αφέσεως.

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Σύ ζώντων, κυριεύεις Δέσποτα, καί θανάτου εξουσιάζεις. Σύ τούς εκ γής χώματι, δυνάμει σου εξανέστησας, διό τούς πρός σέ μεταφοιτήσαντας, εν ταίς αυλαίς σου Σώτερ κατασκήνωσον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ιάσω, τό τής Εύας σύντριμμα, καί τήν πάλαι ταλαιπωρίαν, τόν κτίστην γάρ τέτοκας, τούς πτώματι καταρραγέντας ημάς, ανορθώσαι τόν δυνάμενον, Θεογεννήτορ μόνη Μητροπάρθενε.

Ωδή ε' Ο Ειρμός

Τήν αχλύν τής ψυχής μου, Σωτήρ μου διασκεδάσας, τώ φωτί τών εντολών σου καταύγασόν με, ως μόνος τής ειρήνης Βασιλεύς.

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σέ ποθούντες οικτίρμον, εμίσησαν πάντα κόσμον, οι γενναίοι Αθλοφόροι, προσομιλούντες βασάνοις, απαρνήσει τής σαρκός.

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ιεράρχαι Προφήται, καί Όσιοι θεοφόροι, ταίς τού Πνεύματος ακτίσι, φωταγωγούντες τήν κτίσιν, σκότος λύετε παθών.

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι όσιοι Πατέρες, Προφήται καί Ιεράρχαι, καί αοίδιμοι Γυναίκες, σοί τώ Δεσπότη τών όλων, ευηρέστησαν Χριστώ.

Νεκρώσιμον

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ικετεύομεν Σώτερ, ούς εξ ημών προσελάβου, εν τώ χορώ τών εκλεκτών σου κατασκηνώσας, μετόχους δείξον κρείττονος ζωής.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Παναγία Παρθένε, τό καύχημα τών Μαρτύρων, καί Οσίων καί Δικαίων, πάσης ημάς τυραννίδος, εξελού τών πειρασμών.

Κανών εις Κοιμηθέντας

Ο Ειρμός

Ο τού φωτός χορηγός, καί τών αιώνων ποιητής Κύριος, εν τώ φωτί τών σών προσταγμάτων, οδήγησον ημάς, εκτός σου γάρ άλλον Θεόν ού γινώσκομεν.

Στίχ. Πρεσβείαις τών Μαρτύρων σου ανάπαυσον, Κύριε, τάς ψυχάς τών δούλων σου.

Νενεκρωμένους ημάς, καί τεθειμένους εν φρουρά, ήγειρας εκ ζοφερών τού άδου κευθμώνων, αρπάσας αγαθέ, καί δέίξας αγίων Μαρτύρων στρατεύματα.

Στίχ. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Διά τό σώσαι ημάς, ως παραγέγονας Χριστέ, δέξαι νύν, τούς ευσεβώς πρός σέ μεταστάντας, καί κόλποις Αβραάμ, καί μετά Λαζάρου αυτούς κατασκήνωσον.

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Έλυσας Δέσποτα, τόν χρόνιόν μου καί μακρόν πόλεμον, τόν πρίν πρός σέ, μεσίτης καί πρέσβυς ειρήνης γεγονώς, καί νύν τούς σούς δούλους, οικτείρας ανάπαυσον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Υπό τήν σκέπην σου, οι πεποιθότες επί σοί, ζήσονται. Μήτηρ Θεού, τόν γάρ ζωοδότην εγέννησας ημίν, τόν ζωοποιούντα, τά πάντα βουλήματι.

Ωδή ς' Ο Ειρμός

Βυθώ αμαρτημάτων, συνέχομαι Χριστέ, καί τρικυμία τού βίου χειμάζομαι, αλλ' ώσπερ τόν Ιωνάν εκ τού θηρός, καμέ τών παθών ανάγαγε, καί διάσωσον Σωτήρ.

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Στερρότητι καρδίας, εχθρόν οι αθληταί, καταπαλαίσαντες, τούτον κατέβαλον, καί έλαβον νίκης στέφος εκ Θεού, διό εκτενώς πρεσβεύουσι, τού σωθήναι νύν ημάς.

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Χριστού τούς Ιεράρχας, τιμήσωμεν πιστώς, καί τούς Οσίους αυτού μακαρίσωμεν, σωζόμενοι ταίς δεήσεσιν αυτών, εκ πάσης οργής καί θλίψεως, καί κακίας τού εχθρού.

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ενήθλησε Γυναίων, ο ένθεος χορός, καί εν ασκήσει Θεόν εθεράπευσε, καί έτυχε Βασιλείας ουρανών. Αυτών προσευχαίς τόν κόσμον σου, σώσον μόνε Ιησού.

Νεκρώσιμον

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ο πλάσας ζωοδότα, τόν άνθρωπον εκ γής, τούς εξ ημών μεταστάντας ανάπαυσον, τήν άφεσιν παρεχόμενος αυτοίς Χριστέ, τών κακών ως εύσπλαγχνος, καί οικτίρμων Ιησού.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Αγία Θεοτόκε, αγίασον ημών, τούς λογισμούς, καί τό φρόνημα στήριξον, καί σώσον εκ τών βελών τού πονηρού, ατρώτους ημάς δοξάζοντας, σού τό έλεος αγνή.

Κανών εις Κοιμηθέντας

Ο Ειρμός

Εν αβύσσω πταισμάτων κυκλούμενος, τήν ανεξιχνίαστον τής ευσπλαγχνίας σου, επικαλούμαι άβυσσον, εκ φθοράς ο Θεός με ανάγαγε.

Στίχ. Πρεσβείαις τών Μαρτύρων σου ανάπαυσον, Κύριε, τάς ψυχάς τών δούλων σου.

Τής αφράστου καί θείας λαμπρότητος, ένθα τών Μαρτύρων χοροί καταξίωσον, ούς από γής μετέστησας, παντουργώ σου βουλήσει φιλάνθρωπε.

Στίχ. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Ελλαμφθήναι τώ κάλλει τής δόξης σου, τούς καταλιπόντας τόν βίον αξίωσον, καί πρός τό φώς σου Δέσποτα, μετακεχωρηκότας τό άφραστον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ρυομένη προθύμως επίφανον, τούς προσκαλουμένους σε, Πάναγνε Δέσποινα, η τόν Χριστόν γεννήσασα, τόν ζωής καί θανάτου δεσπόζοντα.

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

Τά Χερουβείμ μιμούμενοι, Παίδες εν τή καμίνω, υπέψαλλον βοώντες. Ευλογητός εί ο Θεός, ότι εν αληθεία καί κρίσει επήγαγες, ταύτα πάντα, διά τάς αμαρτίας ημών, ο υπερύμνητος, καί δεδοξασμένος, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Υπομονή κατέβαλον, οι Άγιοι τόν Βελίαρ, υπενεγκόντες πάσαν πείραν βασάνων χαλεπών, ότι εν αληθεία τόν Θεόν ηγάπησαν, τόν παθόντα διά τάς αμαρτίας ημών. Αυτών προσευχαίς, σώσον πάντας Λόγε, πειρασμών καί κινδύνων.

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Φωτοειδείς Ιεράρχαι, καί Όσιοι καί Προφήται, καί Ιερομαρτύρων η αξιάγαστος πληθύς, καί Γυναικών αγίων, άγιος κατάλογος, εν ασκήσει καί αθλήσει λάμψας φαιδρώς, υπέρ ημών αεί, δέησιν ποιείσθε, όπως ελεηθώμεν.

Νεκρώσιμον

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ένθα οδύνη πέφευγε, στεναγμός τε καί λύπη, όπου τό φώς εκλάμπει, Χριστέ, τού σού προσώπου, ένθα αγίων δήμοι, νύν περιχορεύουσι, τάξον πάντας τούς μεταστάντας αφ' ημών, τά πταίσματα αυτών, πάντα παραβλέψας, ως μόνος ελεήμων.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μετά μαρτύρων άχραντε, καί Οσίων Πατέρων, καί Προφητών πασών τε, τών οσίων Γυναικών, τόν εν αγίοις μόνον επαναπαυόμενον, εκδυσώπει ημάς καθαγιάσαι αγνή, αγίαις εν φωναίς, τούς δοξολογούντας, αυτόν εις τούς αιώνας.

Κανών εις Κοιμηθέντας

Ο Ειρμός

Αντίθεον πρόσταγμα παρανομούντος, τυράννου μετάρσιον, τήν φλόγα ανερρίπισε, Χριστός δέ εφήπλωσε, θεοσεβέσι Παισί, δρόσον τήν τού Πνεύματος, ο ών ευλογημένος, καί υπερένδοξος.

Στίχ. Πρεσβείαις τών Μαρτύρων σου ανάπαυσον, Κύριε, τάς ψυχάς τών δούλων σου.

Ο ών καταβέβηκας, επί τό σώσαι, τό πάλαι πλανώμενον, ανθρώπων γένος Κύριε, διό σε οι Μάρτυρες, αεί καθικετεύουσι, τούτους ούς μετέστησας εκ γής, εν γή πραέων, Σώτερ ανάπαυσον.

Στίχ. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Νεκρώσει τήν νέκρωσιν, απετινάξω, εν νεκροίς ελεύθερος, αυτός μόνος γενόμενος, καί νύν τής νεκρώσεως, τής αμαρτίας Δέσποτα, λύτρωσαι τούς δούλους σου, δεικνύς, καί κληρονόμους, τής Βασιλείας σου.

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Πολλή σου καί άφατος, η ευσπλαγχνία, αμέτρητος άβυσσος, η τής φιλανθρωπίας σου, πταισμάτων ούν άφεσιν, τοίς μεταστάσι Χριστέ δίδου, καί τή χάριτι τή σή κεκαθαρμένους, αυτούς ανάδειξον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Λυχνία γεγένησαι, τής θείας δόξης, απαύγασμα φέρουσα, Παρθένε διά Πνεύματος, ημίν φανερούμενον, καί τήν τού άδου αχλύν, φέγγει τής θεότητος αυτού, εξαφανίζον θεοχαρίτωτε.

Ωδή η' Ο Ειρμός

Τόν εν τή βάτω Μωσή, τής Παρθένου τό θαύμα, εν Σιναίω τώ όρει, προτυπώσαντα ποτέ, υμνείτε ευλογείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ρεύσαν τό αίμα υμών, καθηγίασε πάσαν, Αθλοφόροι τήν κτίσιν, καί εξήρανε σαφώς, τήν χύσιν τής απάτης, καί τών πιστών τάς ψυχάς, κατήρδευσε πλουσίως.

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ώφθη χορός Ασκητών, Ιερέων τε δήμος, καί Γυναίων αγίων, Προφητών τε ευκλεών, ομότιμος Αγγέλων, αγγελικώς επί γής, εν Πνεύματι βιώσας.

Νεκρώσιμον

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ούς εξ ημών Ιησού, προσελάβου εν κόλποις, Αβραάμ κατατάξας, μετά πάντων εκλεκτών, ανάπαυσον, παρέχων, αμαρτημάτων αυτοίς, ως πανοικτίρμων λύσιν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Θεοκυήτορ αγνή, μετά πάντων Μαρτύρων, Προφητών καί οσίων, καί αγίων Γυναικών, καί Ιερομαρτύρων, κατοικτειρήσαι ημάς, τόν Σωτήρα δυσώπει.

Κανών εις Κοιμηθέντας

Ο Ειρμός

Κάμινος ποτέ, πυρός εν Βαβυλώνι, τάς ενεργείας διεμέριζε, τώ θείω προστάγματι, τούς Χαλδαίους καταφλέγουσα, τούς δέ πιστούς δροσίζουσα, ψάλλοντας, Ευλογείτε, πάντα τά έργα τόν Κύριον.

Στίχ. Πρεσβείαις τών Μαρτύρων σου ανάπαυσον, Κύριε, τάς ψυχάς τών δούλων σου.

Έδειξας ημίν, τού δυσμενούς θανάτου, τάς διεξόδους ως αθάνατος, τή θεία δυνάμει σου, τάς εισόδους δέ εγνώρισας, τάς τής ζωής αθάνατε, ής περ οι Μάρτυρές σου, νύν επαξίως επέτυχον.

Στίχ. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Κάλλους νοητού, τού σού κατατρυφήσαι, τούς μεταστάντας καταξίωσον, τό αίσχος τό δύσμορφον, εκκαθαίρων, ως φιλάνθρωπος, τής αμαρτίας Δέσποτα, μόνος γάρ ανεδείχθης, τής αμαρτίας ελεύθερος.

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Ώρθωσας ημάς, Χριστέ τούς πεπτωκότας, εις χούν θανάτου, τώ θανάτω σου ζωήν χαριζόμενος, καί τρυφήν τήν ατελεύτητον, καί χαρμονήν αϊδιον, ής νύν τούς μεταστάντας, ως ελεήμων αξίωσον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μέγα καί φρικτόν, υπάρχει Θεομήτορ, τής σής λοχείας τό μυστήριον, Θεόν γάρ εγέννησας, όν ο θάνατος ουκ έστεξε, καί τάφος ου διέλυσεν, όθεν σε Παναγία, πάντα τά έθνη δοξάζομεν.

Ωδή θ' Ο Ειρμός

Τήν υπερφυώς σαρκί, συλλαβούσαν εν γαστρί, τόν εκ Πατρός αχρόνως, προεκλάμψαντα Λόγον, εν ύμνοις ασιγήτοις, μεγαλύνωμεν πιστοί.

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ισχυροί κατά παθών, δυνατοί κατά εχθρών, φανέντες Αθλοφόροι, απηνέγκατε νίκην, αθλήσαντες νομίμως, καί στεφθέντες εκ Θεού.

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ως Θεού Ιερουργοί, καί Ποιμένος τού καλού, μιμηταί γεγονότες, εποιμάνατε αυτού, τά θρέμματα οσίως, Ιεράρχαι ευκλεείς.

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σύν οσίοις Ασκηταίς, καί Προφήταις ιεροίς, τιμήσωμεν Γυναίων, αθλησάντων τά πλήθη, καί τών εν ασκήσει, καθελόντων τόν εχθρόν.

Νεκρώσιμον

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Η πανένδοξος Χριστέ, τών Οσίων σου πληθύς, απαύστως δυσωπεί σε. Ούς μετέστησας πίστει, μετόχους αιωνίου, δείξον Κύριε ζωής.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φιλοικτίρμονα Θεόν, η κυήσασα σαρκί, μετά πάντων Αγίων, καθικέτευε αεί, κινδύνων ημάς σώσαι, Μητροπάρθενε αγνή.

Κανών εις Κοιμηθέντας

Ο Ειρμός

Η τόν πρό Ηλίου φωστήρα, τόν Θεόν εξανατείλαντα, σωματικώς ημίν επιδημήσαντα, εκ λαγόνων παρθενικών, αφράστως σωματώσασα, ευλογημένη πάναγνε, σέ Θεοτόκε μεγαλύνομεν.

Στίχ. Πρεσβείαις τών Μαρτύρων σου ανάπαυσον, Κύριε, τάς ψυχάς τών δούλων σου.

Έχων εξουσίαν καί ζώντων, καί νεκρών ζωαρχικώτατε, τοίς από γής πρός σέ μεταφοιτήσασι, κληρουχίαν εν ουρανοίς, παράσχου καί λαμπρότητα, τήν τών αγίων Δέσποτα, καί τών ενδόξων Αθλοφόρων σου.

Στίχ. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Λόγος ών ο πάλαι, τό είναί μοι διδούς ζωαρχικώτατε, καί τό εύ είναι πάλιν χαριζόμενος, εν τοίς κόλποις τοίς ορεκτοίς, Αβραάμ τού προπάτορος, τούς μεταστάντας δούλους σου, ως ελεήμων κατασκήνωσον.

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Όλος χρηματίζεις Σωτήρ μου, γλυκασμός φωτοειδέστατος, όλος υπάρχεις έφεσις ακόρεστος, τόν χειμάρρουν τόν τής τρυφής, καί ύδωρ τής αφέσεως, τούς κοιμηθέντας πότισον, ακαταπαύστως σέ δοξάζοντας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σε τήν Θεοτόκον αξίως, οι πιστοί νύν μακαρίζομεν, τοίς θεοπνεύστοις λόγοις σου επόμενοι, σύ γάρ μόνη τοίς επί γής, Θεόν εκυοφόρησας, τόν τού θανάτου λύσαντα, τήν δυναστείαν Μητροπάρθενε.

Στιχηρά τών Αίνων Μαρτυρικά

Στίχ. Αινείτε αυτόν εν ήχω σάλπιγγος, αινείτε αυτόν εν ψαλτηρίω καί κιθάρα.

Τόν Σταυρόν τού Χριστού, λαβόντες οι άγιοι Μάρτυρες, όπλον ακαταγώνιστον, πάσαν τού διαβόλου τήν ισχύν κατήργησαν, καί λαβόντες στέφος ουράνιον, τείχος ημίν γεγόνασιν, υπέρ ημών αεί πρεσβεύοντες.

Στίχ. Αινείτε αυτόν εν τυμπάνω καί χορώ, αινείτε αυτόν εν χορδαίς καί οργάνω.

Τών αγίων σου τά πλήθη, δυσωπούσί σε Χριστέ, ελέησον Σωτήρ τάς ψυχάς ημών.

Στίχ. Αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις ευήχοις, αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις αλαλαγμού. Πάσα πνοή αινεσάτω τόν Κύριον.

Πάσα πόλις καί χώρα, τιμά υμών τά λείψανα, ώ αθλοφόροι Μάρτυρες, υμείς γάρ νομίμως αθλήσαντες, στέφανον ουράνιον ελάβετε, καί διά τούτο Ιερέων εστέ τό καύχημα, Βασιλέων τό νίκος, Εκκλησιών η ευπρέπεια.

Νεκρώσιμον

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσελάβου, Κύριε.

Οίμοι οίον αγώνα έχει η ψυχή, χωριζομένη εκ τού σώματος! οίμοι πόσα δακρύει τότε, καί ουχ υπάρχει ο ελεών αυτήν! πρός τούς Αγγέλους τά όμματα ρέπουσα, άπρακτα καθικετεύει, πρός τούς ανθρώπους τάς χείρας εκτείνουσα, ουκ έχει τόν βοηθούντα. Διό αγαπητοί μου αδελφοί, εννοήσαντες ημών τό βραχύ τής ζωής, τοίς μεταστάσι τήν ανάπαυσιν, παρά Χριστού αιτησώμεθα, καί ταίς ψυχαίς ημών τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Ότε εκ τού ξύλου

Όλην τήν ζωήν μου εν κακοίς, καταδαπανήσας ο τάλας, νύν κατελείφθην Αγνή, πάσης όλος έρημος, αγαθής πράξεως, προσεγγίζοντα βλέπων δέ, τόν θάνατον, οίμοι! τρέμω τό τό κριτήριον τού σού Υιού καί Θεού, ού περ εξελού με Παρθένε, καί πρό τής ανάγκης εκείνης, Δέσποινα επίστρεψον, καί σώσόν με.

Απόστιχα τών Αίνων

Ότε εκ τού ξύλου σε νεκρόν

Ρύμην τού θανάτου καί φθοράν, σού τώ ζωηφόρω θανάτω, καθείλες Δέσποτα, πάσι δέ επήγασας, ζωήν αιώνιον, καί νεκροίς εξανάστασιν, Σωτήρ εδωρήσω, όθεν σου δεόμεθα, καί νύν ανάπαυσον, πίστει τούς πρός σέ μεταστάντας, καί τής αθανάτου σου δόξης, τούτους καταξίωσον, Φιλάνθρωπε.

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Ίνα τούς ανθρώπους κοινωνούς, θείας βασιλείας εργάση, Σταυρόν υπέμεινας, θάνατον εκούσιον, καταδεξάμενος, διά τούτο δεόμεθα, τή σή ευσπλαγχνία, μετόχους ανάδειξον τής βασιλείας σου, πίστει τούς πρός σέ μετασταντας, καί τού γλυκυτάτου σου κάλλους, τούτους καταξίωσον, Φιλάνθρωπε.

Στίχ. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Σώσαι τό σόν πλάσμα βουληθείς, τής οικονομίας τό όντως, βαθύ μυστήριον, χαίρων εξετέλεσας ως υπεράγαθος, καί τιμής εξηγόρασας, τόν σύμπαντα κόσμον, αίματι τιμίω σου, διό δεόμεθα, πίστει τούς πρός σέ μεταστάντας, μετά τών αγίων απάντων, τής απολυτρώσεως αξίωσον.

Στίχ. Καί τό μνημόσυνον αυτών, εις τόν αιώνα δοξάσαντα.

Τρόμω, τώ φρικτώ καί φοβερώ, θρόνω σου Χριστέ παρεστώτες, οι απ' αιώνος νεκροί, ψήφον αναμένουσι, τήν σήν δικαίαν Σωτήρ, καί τήν θείαν εκδέχονται δικαιοκρισίαν, τότε φείσαι Δέσποτα, Σώτερ τών δούλων σου, πίστει τών πρός σέ μεταστάντων, καί τής αϊδίου τρυφής σου, καί μακαριότητος αξίωσον.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Δεύτε τήν Μητέρα τού φωτός, ύμνοις ασιγήτοις βοώντες, πάντες δοξάσωμεν, αύτη γάρ εκύησε τήν σωτηρίαν ημών, καί τό χαίρε προσάξωμεν, ως μόνη τεκούση, πάντων αρχαιότατον, τόν πρό αιώνων Θεόν. Χαίροις η τήν Εύαν τεκούσα, πάλιν αναπλάσαντα. Χαίροις, άχραντε Παρθένε απειρόγαμε.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Τήν φωνήν σοι προσάγομεν, τού Ληστού καί βοώμέν σοι. Μνήσθητι ημών Σωτήρ, εν τή Βασιλεία σου.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Τού Χριστού τά παθήματα, μιμησάμενοι Μάρτυρες, πάθη ποικίλα βροτών, αεί θεραπεύετε.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Σύν Προφήταις Απόστολοι, σύν Οσίοις Διδάσκαλοι, τώ πάντων Δημιουργώ, καλώς ευηρέστησαν.

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Μετά πάντων ανάπαυσον, τών Αγίων σου Κύριε, ούς προσελάβου πιστούς, δεόμεθα δούλους σου.

Δόξα...

Ώ τριάς ομοούσιε, τούς υμνούντάς σε οίκτειρον, εκ τών σκανδάλων εχθρού, πάντας λυτρουμένη αεί.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τάς δεήσεις τών δούλων σου, μή παρίδης Πανάμωμε, σώζουσα ημάς εκ πολλών πταισμάτων καί θλίψεων.