ΤΩ ΣΑΒΒΑΤΩ ΕΣΠΕΡΑΣ. ΕΝ ΤΩ ΜΙΚΡΩ ΕΣΠΕΡΙΝΩ

Στιχηρά Αναστάσιμα τής Οκτωήχου

Ήχος α'

Τάς εσπερινάς ημών ευχάς, πρόσδεξαι Άγιε Κύριε, καί παράσχου ημίν άφεσιν αμαρτιών, ότι μόνος εί ο δείξας εν κόσμω τήν Ανάστασιν. (Δίς)

Κυκλώσατε λαοί Σιών, καί περιλάβετε αυτήν, καί δότε δόξαν εν αυτή, τώ Αναστάντι εκ νεκρών, ότι αυτός εστιν ο Θεός ημών, ο λυτρωσάμενος ημάς εκ τών ανομιών ημών.

Δεύτε λαοί υμνήσωμεν, καί προσκυνήσωμεν Χριστόν, δοξάζοντες αυτού τήν εκ νεκρών ανάστασιν. Ότι αυτός εστιν ο Θεός ημών, ο εκ τής πλάνης τού εχθρού τόν κόσμον λυτρωσάμενος.

Δόξα... Καί νύν...

Παρθενική πανήγυρις σήμερον, αδελφοί, σκιρτάτω η κτίσις, χορευέτω η ανθρωπότης, συνεκάλεσε γάρ ημάς η Αγία Θεοτόκος, τό αμόλυντον κειμήλιον τής Παρθενίας, ο λογικός τού δευτέρου Αδάμ Παράδεισος, τό εργαστήριον τής ενώσεως τών δύο φύσεων, η πανήγυρις τού σωτηρίου συναλλάγματος, η παστάς, εν ή ο Λόγος ενυμφεύσατο τήν σάρκα, η όντως κούφη νεφέλη, η τόν επί τών Χερουβείμ μετά σώματος βαστάσασα. Ταίς αυτής ικεσίαις, Χριστέ ο Θεός, σώσον τάς ψυχάς ημών.

Είτα οι χοροί ψάλλουσιν εναλλάξ τά οικεία Απόστιχα, ενταύθα τά τού Σαββάτου εσπέρας.

Τό α' Απόστιχον τού Μεγ. Εσπερινού.

Ήχος α'

Τώ πάθει σου, Χριστέ, παθών ηλευθερώθημεν, καί τή Αναστάσει σου εκ φθοράς ελυτρώθημεν, Κύριε, δόξα σοι.

Καί τά παρόντα προσόμοια τής Θεοτόκου:

Τών ουρανίων Ταγμάτων

Στίχ. Μνησθήσομαι τού ονόματός σου εν πάση γενεά καί γενεά.

Δεδοξασμένη υπάρχεις εν γενεαίς γενεών, Παρθενομήτορ Κόρη, Θεοτόκε Μαρία, τού κόσμου προστασία, τεκούσα σαρκί, τόν Υίόν τού Ανάρχου Πατρός, καί συναϊδιον Πνεύματι αληθώς, όν ικέτευε σωθήναι ημάς.

Στιχ. Άκουσον, θύγατερ, καί ίδε, καί κλίνον τό ούς σου, καί επιλάθου τού λαού σου καί τού οίκου τού Πατρός σου.

Οι συνεχόμενοι θλίψεσιν αδοκήτοις, Αγνή, σέ προστασίαν μόνην, κεκτημένοι Παρθένε, βοώμεν ευχαρίστως, σώσον ημάς, Παναγία Θεόνυμφε, σύ γάρ υπάρχεις τού κόσμου καταφυγή, καί αντίληψις τού γένους ημών.

Στιχ. Τό πρόσωπόν σου λιτανεύσουσιν οι πλούσιοι τού λαού.

Ανεκαινίσθη ο κόσμος εν τή κυήσει σου, Θεοκυήτορ Κόρη, τών πιστών σωτηρία, καί άγρυπνος προστάτις τών ευσεβώς αιτουμένων σε άχραντε, μή διαλείπης πρεσβεύουσα εκτενώς, υπέρ πάντων τών υμνούντων σε.

Δόξα... Καί νύν... Δογματικόν

Νεφέλην σε φωτός αϊδίου, Παρθένε, ο Προφήτης ωνόμασεν, εν σοί γάρ ως υετός επί πόκον, καταβάς ο Λόγος τού Πατρός, καί εκ σού ανατείλας, τόν κόσμον εφώτισε, τήν πλάνην κατήργησε, Χριστός ο Θεός ημών, αυτόν ικετεύουσα εκτενώς, Παναγία δεόμεθα, μή παύση υπέρ ημών, τών αληθή Θεοτόκον ομολογούντων σε.

Απολυτίκιον Ήχος α'

Τού λίθου σφραγισθέντος υπό τών Ιουδαίων, καί στρατιωτών φυλασσόντων τό άχραντόν σου σώμα, ανέστης τριήμερος Σωτήρ, δωρούμενος τώ κόσμω τήν ζωήν. Διά τούτο αι Δυνάμεις τών ουρανών, εβόων σοι Ζωοδότα. Δόξα τή Αναστάσει σου, Χριστέ, δόξα τή βασιλεία σου, δόξα τή οικονομία σου, μόνε Φιλάνθρωπε.

Θεοτοκίον

Τού Γαβριήλ φθεγξαμένου σοι Παρθένε τό Χαίρε, σύν τή φωνή εσαρκούτο ο τών όλων Δεσπότης, εν σοί τή αγία κιβωτώ, ως έφη ο δίκαιος Δαυϊδ, εδείχθης πλατυτέρα τών ουρανών, βαστάσασα τόν Κτίστην σου. Δόξα τώ ενοικήσαντι εν σοί, δόξα τώ προελθόντι εκ σού, δόξα τώ ελευθερώσαντι ημάς διά τού τόκου σου.

ΕΝ ΤΩ ΜΕΓΑΛΩ ΕΣΠΕΡΙΝΩ

Ήχος α'

Τάς εσπερινάς ημών ευχάς, πρόσδεξαι Άγιε Κύριε, καί παράσχου ημίν άφεσιν αμαρτιών, ότι μόνος εί ο δείξας εν κόσμω τήν ανάστασιν.

εμέ υπομενούσι δίκαιοι, έως ου ανταποδώς μοι.

Κυκλώσατε Λαοί Σιών, καί περιλάβετε αυτήν, καί δότε δόξαν εν αυτή τώ αναστάντι εκ νεκρών, ότι αυτός εστιν ο Θεός ημών, ο λυτρωσάμενος ημάς εκ τών ανομιών ημών.

εκ βαθέων εκέκραξά σοι, Κύριε, Κύριε εισάκουσον τής φωνής μου.

Δεύτε Λαοί υμνήσωμεν, καί προσκυνήσωμεν Χριστόν, δοξάζοντες αυτού τήν εκ νεκρών Ανάστασιν, ότι αυτός εστιν ο Θεός ημών, ο εκ τής πλάνης τού εχθρού τόν κόσμον λυτρωσάμενος.

γενηθήτω τά ώτά σου προσέχοντα εις τήν φωνήν τής δεήσεώς μου.

Ευφράνθητε ουρανοί, σαλπίσατε τά θεμέλια τής γής, βοήσατε τά όρη ευφροσύνην, ιδού γάρ ο Εμμανουήλ τάς αμαρτίας ημών, τώ σταυρώ προσήλωσε, καί ζωήν ο διδούς, θάνατον ενέκρωσε, τόν Αδάμ αναστήσας, ως φιλάνθρωπος.

εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Τόν σαρκί εκουσίως σταυρωθέντα δι' ημάς, παθόντα καί ταφέντα, καί αναστάντα εκ νεκρών, υμνήσωμεν λέγοντες, Στήριξον ορθοδοξία τήν Εκκλησίαν σου Χριστέ, καί ειρήνευσον τήν ζωήν ημών, ως αγαθός καί φιλάνθρωπος.

ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Τώ ζωοδόχω σου τάφω, παρεστώτες οι ανάξιοι, δοξολογίαν προσφέρομεν τή αφάτω σου ευσπλαγχνία, Χριστέ ο Θεός ημών, ότι σταυρόν κατεδέξω, καί θάνατον αναμάρτητε, ίνα τώ κόσμω δωρήση τήν Ανάστασιν, ως φιλάνθρωπος.

από φυλακής πρωίας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωίας, ελπισάτω Ισραηλ επί τόν Κύριον.

Τόν τώ Πατρί συνάναρχον, καί συναϊδιον Λόγον, τόν εκ παρθενικής νηδύος προελθόντα αφράστως καί Σταυρόν καί θάνατον δι' ημάς εκουσίως καταδεξάμενον, καί αναστάντα εν δόξη, υμνήσωμεν λέγοντες, ζωοδότα Κύριε δόξα σοι, ο Σωτήρ τών ψυχών ημών.

ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος καί πολλή παρ' αυτώ λύτρωσις' καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραηλ εκ πασών τών ανομιών αυτού.

αινείτε τόν κύριον πάντα τά έθνη επαινέσατε αυτόν πάντες οι λαοί.

ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Θεοτοκίον

Τήν παγκόσμιον δόξαν τήν εξ ανθρώπων σπαρείσαν, καί τόν Δεσπότην τεκούσαν, τήν επουράνιον πύλην, υμνήσωμεν Μαρίαν τήν Παρθένον, τών Ασωμάτων τό άσμα, καί τών πιστών τό εγκαλλώπισμα, αύτη γάρ ανεδείχθη ουρανός, καί ναός τής θεότητος, αύτη τό μεσότοιχον τής έχθρας καθελούσα, ειρήνην αντεισήξε, καί τό βασίλειον ηνέωξε, Ταύτην ούν κατέχοντες, τής πίστεως τήν άγκυραν, υπέρμαχον έχομεν, τόν εξ αυτής τεχθέντα Κύριον. Θαρσείτω τοίνυν, θαρσείτω Λαός τού Θεού, καί γάρ αυτός πολεμήσει τούς εχθρούς ως παντοδύναμος.

Ήχος α'

Τώ πάθει σου Χριστέ, παθών ηλευθερώθημεν, καί τή Αναστάσει σου εκ φθοράς ελυτρώθημεν. Κύριε δόξα σοι.

ο Κύριος εβασίλευσεν, ευπρέπειαν ενεδύσατο, ενεδύσατο Κύριος δύναμιν καί περιεζώσατο.

Αγαλλιάσθω η κτίσις, ουρανοί ευφραινέσθωσαν, χείρας κροτείτω τά έθνη μετ' ευφροσύνης, Χριστός γάρ ο Σωτήρ ημών, τώ Σταυρώ προσήλωσε τάς αμαρτίας ημών, καί τόν θάνατον νεκρώσας, ζωήν ημίν εδωρήσατο, πεπτωκότα τόν Αδάμ παγγενή αναστήσας, ως Φιλάνθρωπος.

καί γάρ εστερέωσεν τήν οικουμένην, ήτις ου σαλευθήσεται.

Βασιλεύς υπάρχων ουρανού καί γής, Ακατάληπτε, εκών εσταύρωσαι διά φιλανθρωπίαν, όν ο Άδης συναντήσας κάτωθεν επικράνθη, καί Δικαίων ψυχαί δεξάμεναι, ηγαλλιάσαντο, Αδάμ δέ ιδών σε τόν Κτίστην εν τοίς καταχθονίοις ανέστη. Ώ τού θαύματος! πώς θανάτου εγεύσατο η τών απάντων ζωή; άλλ' ή ως ηβουλήθη, κόσμον φωτίσαι κραυγάζοντα καί λέγοντα, ο αναστάς εκ τών νεκρών, Κύριε δόξα σοι.

τώ οίκω σου πρέπει αγίασμα, Κύριε εις μακρότητα ημερών.

Γυναίκες μυροφόροι μύρα φέρουσαι, μετά σπουδής καί οδυρμού τόν τάφον σου κατέλαβον, καί μή ευρούσαι τό άχραντον Σώμά σου, παρά δέ τού Αγγέλου μαθούσαι τό καινόν, καί παράδοξον θαύμα, τοίς Αποστόλοις έλεγον, Ανέστη ο Κύριος, παρέχων τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

Θεοτοκίον

Ιδού πεπλήρωται η τού Ησαϊου πρόρρησις, Παρθένος γάρ εγέννησας, καί μετά τόκον, ως πρό τόκου διέμεινας. Θεός γάρ ήν ο τεχθείς, διό καί φύσις εκαινοτόμησεν. Αλλ' ώ Θεομήτορ, ικεσίας σών δούλων, σώ τεμένει προσφερομένας σοι, μή παρίδης, αλλ' ως τόν Εύσπλαγχνον σαίς αγκάλαις φέρουσα, σοίς οικέταις σπλαγχνίσθητι, καί πρέσβευε σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Απολυτίκιον Ήχος α'

Τού λίθου σφραγισθέντος υπό τών Ιουδαίων, καί στρατιωτών φυλασσόντων τό άχραντόν σου Σώμα, ανέστης τριήμερος Σωτήρ, δωρούμενος τώ κόσμω τήν ζωήν, διά τούτο αι Δυνάμεις των ουρανών εβόων σοι ζωοδότα. Δόξα τή Αναστάσει σου Χριστέ, δόξα τή βασιλεία σου, δόξα τή οικονομία σου, μόνε φιλάνθρωπε.

Θεοτοκίον

Τού Γαβριήλ φθεγξαμένου σοι Παρθένε τό Χαίρε, σύν τή φωνή εσαρκούτο ο τών όλων Δεσπότης, εν σοί τή αγία κιβωτώ, ως έφη ο δίκαιος Δαυϊδ, εδείχθης πλατυτέρα τών ουρανών, βαστάσασα τόν Κτίστην σου. Δόξα τώ ενοικήσαντι εν σοί, δόξα τώ προελθόντι εκ σού, δόξα τώ ελευθερώσαντι ημάς διά τού τόκου σου.

ΕΝ ΤΩ ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΩ

Ήχος α'

Ωδή α' Σού η τροπαιούχος

Μίαν τρισυπόστατον αρχήν, τά Σεραφίμ ασιγήτως δοξάζουσιν, άναρχον, αϊδιον, ποιητικήν απάντων, ακατάληπτον, ήν καί πάσα γλώσσα, πιστώς γεραίρει τοίς άσμασιν.

Ίνα τοίς ανθρώποις ενικήν, τήν τριλαμπή σου δηλώσης θεότητα, πλάσας πρίν τόν άνθρωπον, κατά τήν σήν εικόνα διεμόρφωσας, νούν αυτώ, καί λόγον καί πνεύμα δούς, ως φιλάνθρωπος.

Άνωθεν δεικνύς μοναδικόν, θεαρχικαίς εν τρισίν υποστάσεσι, κράτος, Πάτερ έφησας, τώ ισουργώ Υιώ σου, καί τώ Πνεύματι, Δεύτε καταβάντες, αυτών τάς γλώσσας συγχέωμεν.

Θεοτοκίον

Νούς μεν ο αγέννητος Πατήρ, εικονικώς τοίς σοφοίς προηγόρευται, Λόγος δέ συνάναρχος, ο συμφυής Υιός, καί Πνεύμα άγιον, τό εν τή Παρθένω, τού Λόγου κτίσαν τήν σάρκωσιν.

Ωδή γ' Ο μόνος ειδώς

Σύ πάλαι σαφώς τώ Αβραάμ, ως ώφθης τρισυπόστατος, μοναδικόςτε φύσει θεότητος, θεολογίας τό ακραιφνέστατον, τυπικώς ενέφηνας, Καί πιστώς υμνούμέν σε, τόν μονάρχην Θεόν, καί τρισήλιον.

Εκ σού γεννηθείς θεοπρεπώς, αρρεύστως Πάτερ έλαμψε, φώς εκ φωτός, Υιός απαράλλακτος, καί Πνεύμα θείον, φώς εκπεπόρευται, καί μιάς θεότητος, αίγλην τρισυπόστατον, προσκυνούμεν πιστώς καί δοξάζομεν.

Μονάς η Τριάς υπερφυώς, αρρήτως υπέρ έννοιαν, ταίς νοεραίς ουσίαις δοξάζεται, ταίς τρισαγίαις φωναίς, ασίγητον, εκβοώσαις αίνεσιν, αίς συμφώνως υμνείται, καί ημίν τρισυπόστατος Κύριος.

Θεοτοκίον

Εκ σού χρονικώς άνευ σποράς, προήλθεν ο υπέρχρονος, ομοιωθείς ημίν ο ανείδεος, καί μίαν φύσιν καί κυριότητα, τού Πατρός εδίδαξε, καί Υιού, καί Πνεύματος, Θεοτόκε, διό σε δοξάζομεν.

Καθίσματα Ήχος α'

Τόν τάφον σου Σωτήρ

Πατέρα καί Υιόν, προσκυνήσωμεν πάντες, καί Πνεύμα τό ευθές, καί ισότιμον δόξη, Τριάδα τήν άκτιστον, καί υπέρθεον δύναμιν, ήν δοξάζουσι, τών ασωμάτων αι τάξεις, ταύτην σήμερον, καί γηγενείς μετά φόβου, πιστώς ευφημήσωμεν.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Οδήγησον ημάς, εν οδώ μετανοίας, εκκλίνοντας αεί, πρός κακών ανοδίας, καί τόν υπεράγαθον, παροργίζοντας Κύριον απειρόγαμε, ευλογημένη Μαρία, καταφύγιον, απεγνωσμένων ανθρώπων Θεού ενδιαίτημα.

Ωδή δ' Όρος σε τή χάριτι

Λάμψον μοι θεαρχία τρισήλιε λάμψεσι, σών θεουργών μαρμαρυγών, τοίς τής καρδίας οφθαλμοίς, τό κάλλος φαντάζεσθαι, τής υπέρ νούν θεαρχικής σου λαμπρότητος, καί φωτουργού, καί γλυκείας μεθέξεως.

Πρότερον ουρανούς εστερέωσας Κύριε, καί πάσαν δύναμιν αυτών, τώ Λόγω σου τώ παντουργώ, καί Πνεύματι στόματος τώ συμφυεί, μεθ' ών δεσπόζεις τού σύμπαντος, εν τριλαμπεί μοναρχία θεότητος.

Ως έπλασας κατ' εικόνα με σήν καί Ομοίωσιν, θεαρχική παντουργική, Τριάς ασύγχυτε μονάς, συνέτισον, φώτισον, πρός τό ποιείν τό θέλημά σου τό άγιον, τό αγαθόν εν ισχύϊ καί τέλειον.

Θεοτοκίον

Τέτοκας τής Τριάδος τόν ένα Πανάχραντε, θεαρχικώτατον Υιόν, σωματωθέντα δι' ημάς, εκ σού, καί αυγάζοντα τούς γηγενείς, τής τρισηλίου θεότητος, τώ ανεσπέρω φωτί, καί ταίς λάμψεσιν.

Ωδή ε' Ο φωτίσας τή ελλάμψει

Η τόν πρώτον τών Αγγέλων αμέσως διάκοσμον, απροσίτοις τού σού κάλλους ακτίσιν ελλάμπουσα, ταίς σαίς αίγλαις φώτισον, Τριάς η μοναρχικωτάτη, τούς ορθοδόξως σε μέλποντας.

Νύν η φύσις, ενική θεαρχία τρισήλιε, ανυμνεί σε, ήν ουσίωσας δι' αγαθότητα, τών πταισμάτων λύτρωσιν, καί πειρασμών εξαιτουμένη; καί τών δεινών καί τών θλίψεων.

Τόν Πατέρα καί Υιόν, καί τό Πνεύμα τό άγιον, μίαν φύσιν καί θεότητα, πίστει δοξάζομεν, μεριστήν αμέριστον, ενα Θεόν τής αοράτου, καί Ορωμένης τε κτίσεως.

Θεοτοκίον

Ρήσεις πάσαι Προφητών, προδιέγραψαν Άχραντε τόν σόν τόκον, τόν απόρρητον καί ανερμήνευτον, όν ημείς εγνώκαμεν, μυσταγωγόν τής ενιαίας καί τρισηλίου θεότητος.

Ωδή ς' Εκύκλωσεν ημάς

Ισόρροπον τήν δύναμιν ως έχουσα, Τριάς ή υπερούσιος, εν ταυτότητι βουλήσεως μονάς πέφυκας, απλή καί αδιαίρετος, Σύ ούν ημάς, εν τή δυνάμει σου περιφρούρησον. (Δίς)

Σύ πάντας τούς αιώνας τή βουλήσει σου ως αγαθή υπέστησας, εξ ουκ όντων, ακατάληπτε Τριάς, είτα καί τόν άνθρωπον διέπλασας, Αλλά καί νύν, εκ πάσης ρύσαί με περιστάσεως.

Θεοτοκίον

Ηλίου τού αδύτου οίκος γέγονας, τού κτίσαντος καί τάξαντος, τούς φωστήρας τούς μεγάλους πανσθενώς, άρχαντε Παρθένε Θεονύμφευτε, Αλλά καί νύν τής τών παθών με ρύσαι ζοφώσεως.

Καθίσματα Ήχος α'

Τόν τάφον σου Σωτήρ

Τριάδα τήν σεπτήν, καί αμέριστον φύσιν, Προσώποις εν τρισί, τεμνομένην ατμήτως, καί μένουσαν αμέριστον, κατ' ουσίαν θεότητος, προσκυνήσωμεν, οι γηγενείς μετά φόβου, καί δοξάσωμεν, ως ποιητήν καί Δεσπότην, Θεόν υπεράγαθον.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Κυβέρνησον Αγνή, τήν αθλίαν ψυχήν μου, καί οίκτειρον αυτήν, υπό πλήθους πταισμάτων, βυθώ ολισθαίνουσαν, απωλείας πανάμωμε, καί εν ώρα με, τή φοβερά τού θανάτου, σύ εξάρπασον, κατηγορούντων Δαιμόνων, καί πάσης κολάσεως.

Ωδή ζ' Σέ νοητήν Θεοτόκε

Λόγε Θεού, συμφυές απαύγασμα, τού παντοκράτορος Θεού, ως υπέσχου τήν παρά σού θεουργόν ενοίκησιν, ποίησον ως εύσπλαγχνος, σύν τώ Πατρί σου καί τώ Πνεύματι, καί φοβερόν, τοίς Δαίμοσί με δείξον καί πάθεσιν. (Δίς)

Ίνα τής σής, ευσπλαγχνίας Δέσποτα, δείξης τό πέλαγος ημίν, τόν Γιόν σου πρός τήν ημών, πέμψας ταπεινότητα αύθις ανεμόρφωσας πρός τήν αρχαίαν λαμπρότητα, Αλλά καί νύν, τώ θείω με συνέτισον Πνεύματι.

Θεοτοκίον

Ο Χερουβίμ θρόνω εποχούμενος καί τών απάντων Βασιλεύς, εν γαστρί σου παρθενική, ώκησε Πανάχραντε πάντας εκλυτρούμενος εκ τής φθοράς, ως φιλάνθρωπος, Αλλά καί νύν ταίς σαίς πρεσβείαις με περιφρούρησον.

Ωδή η' Θαύματος υπερφυούς

Νεύματι θεουργικώ Κύριε πάντων, τρισυπόστατε καί παντοκράτορ, ουρανούς εξέτει νας ωσεί δέρριν είτα καί γής, απηώρησας τό βάθος, πανσθενεί σου δρακί, Διό καί τούς δούλους σου κραταίωσον, τή αγάπη καί πίστει τή σή φιλάνθρωπε, ίνα σε δοξάζωμεν πόθω εις αιώνας. (Δίς)

Φώτισον θεαρχικόν φώς τούς υμνούντας, τό τρισήλιον φώς τοίς προσώποις, ενιαίον αύθις δέ τή ουσία και πρός τάς σάς, φωτοδότιδας ακτίνας επιβλέπειν αεί, δι' ών χορτασθήσομαι τήν δόξαν σου τήν γλυκείαν, καί φωτουργόν καί πανόλβιον, καί υπερυψώ σε πιστώς εις τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Ύψωσεν εις ουρανούς τήν τών ανθρώπων, προσλαβόμενος φύσιν ατρέπτως, ο Υιός σου πάναγνε Θεοτόκε, υπερβολή αγαθότητος, ρυσάμενος τής πάλαι φθοράς, ώ καί ευχαρίστως αναμέλπωμεν, Ευλογείτω η κτίσις πάσα τόν Κύριον, καί υπερυψούτω εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ' Τύπον τής αγνής

Σώσον ο Σωτήρ τής κτίσεως, τής αισθητής καί νοουμένης τούς δούλους σου, τής τών δυσμενών επιβουλής καί κακώσεως, παναγία Τριάς ομοούσιε, καί φρούρει τήν σήν ποίμνην, διά παντός ανεπιβούλευτον. (Δίς)

Ίνα τόν βυθόν τόν άπειρον, τής ουσιώδους δείξης σου αγαθότητος δέδωκας ημίν επαγγελίας τρισήλιε, καί μονάρχα Θεέ παντοδύναμε, σωστικάς τοίς σοίς δούλοις, άς εκπληρώσαι καταξίωσον.

Θεοτοκίον

Νεύσον ταίς ημών δεήσεσιν ο εν τρισί θεαρχικαίς υποστάσεσι μόνος εις Θεός αληθινός πιστευόμενος, καί παράσχου σοίς δούλοις παράκλησιν πρεσβείαις τής αχράντου, καί πανυμνήτου Θεομήτορος.

Η Υπακοή Ήχος α'

Η τού Ληστού μετάνοια, τόν παράδεισον εσύλησεν, ο δέ θρήνος τών Μυροφόρων τήν χαράν εμήνυσεν, ότι ανέστης Χριστέ ο Θεός, παρέχων τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

ΕΝ ΤΩ ΟΡΘΡΩ

Απολυτίκιον Ήχος α'

Τού λίθου σφραγισθέντος υπό τών Ιουδαίων, καί στρατιωτών φυλασσόντων τό άχραντόν σου Σώμα, ανέστης τριήμερος Σωτήρ, δωρούμενος τώ κόσμω τήν ζωήν, διά τούτο αι Δυνάμεις των ουρανών εβόων σοι ζωοδότα. Δόξα τή Αναστάσει σου Χριστέ, δόξα τή βασιλεία σου, δόξα τή οικονομία σου, μόνε φιλάνθρωπε.

Θεοτοκίον

Τού Γαβριήλ φθεγξαμένου σοι Παρθένε τό Χαίρε, σύν τή φωνή εσαρκούτο ο τών όλων Δεσπότης, εν σοί τή αγία κιβωτώ, ως έφη ο δίκαιος Δαυϊδ, εδείχθης πλατυτέρα τών ουρανών, βαστάσασα τόν Κτίστην σου. Δόξα τώ ενοικήσαντι εν σοί, δόξα τώ προελθόντι εκ σού, δόξα τώ ελευθερώσαντι ημάς διά τού τόκου σου.

Καθίσματα Ήχος α'

Τόν τάφον σου Σωτήρ, στρατιώται τηρούντες, νεκροί τή αστραπή, τού οφθέντος Αγγέλου, εγένοντο κηρύττοντος, Γυναιξί τήν Ανάστασιν, σέ δοξάζομεν, τόν τής φθοράς καθαιρέτην, σοί προσπίπτομεν, τώ αναστάντι εκ τάφου, καί μόνω Θεώ ημών.

Δόξα...

Σταυρώ προσηλωθείς, εκουσίως Οικτίρμον, εν μνήματι τεθείς, ως θνητός Ζωοδότα, τό κράτος συνέτριψας, Δυνατέ τώ θανάτω σου, σέ γάρ έφριξαν, οι πυλωροί οι τού Άδου, σύ συνήγειρας, τούς απ' αιώνος θανέντας, ως μόνος φιλάνθρωπος.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Μητέρα σε Θεού, επιστάμεθα πάντες, Παρθένον αληθώς, καί μετά τόκον φανείσαν, οι πόθω καταφεύγοντες, πρός τήν σήν αγαθότητα σέ γάρ έχομεν, αμαρτωλοί προστασίαν, σέ κεκτήμεθα, εν πειρασμοίς σωτηρίαν τήν μόνην Πανάμωμον.

Τού λίθου σφραγισθέντος

Γυναίκες πρός τό μνήμα παρεγένοντο όρθριαι, καί αγγελικήν οπτασίαν θεασάμεναι έτρεμον, ο τάφος εξήστραπτε ζωήν, τό θαύμα κατέπληττεν αυτάς, διά τούτο απελθούσαι, τοίς μαθηταίς εκήρυττον τήν Έγερσιν. Τόν Άδην εσκύλευσε Χριστός, ως μόνος κραταιός καί δυνατός, καί φθαρέντας συνήγειρε πάντας, τόν τής κατακρίσεως φόβον, λύσας δυνάμει Σταυρού.

Δόξα...

Εν τώ σταυρώ προσηλωθείς η Ζωή τών απάντων, καί εν νεκροίς λογισθείς ο αθάνατος Κύριος, ανέστης τριήμερος Σωτήρ, καί ήγειρας Αδάμ εκ τής φθοράς, διά τούτο αί Δυνάμεις τών ουρανών εβόων σοι ζωοδότα. Δόξα τοίς σοίς παθήμασι Χριστέ, δόξα τή Αναστάσει σου, δόξα τή συγκαταβάσει σου, μόνε φιλάνθρωπε.

Καί νύν...Θεοτοκίον

Τόν τάφον σου Σωτήρ

Μαρία τό σεπτόν, τού Δεσπότου δοχείον, ανάστησον ημάς, πεπτωκότας εις χάος, δεινής απογνώσεως, καί πταισμάτων καί θλίψεων, σύ γάρ πέφυκας, αμαρτωλών σωτηρία, καί βοήθεια, καί κραταιά προστασία, καί σώζεις τούς δούλους σου.

Η Υπακοή Ήχος α'

Η τού Ληστού μετάνοια, τόν παράδεισον εσύλησεν, ο δέ θρήνος τών Μυροφόρων τήν χαράν εμήνυσεν, ότι ανέστης Χριστέ ο Θεός, παρέχων τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

Οι Αναβαθμοί

Αντίφωνον Α'

Εν τώ θλίβεσθαί με, εισάκουσόν μου τών οδυνών, Κύριε σοί κράζω.

Τοίς ερημικοίς, άπαυστος ο θείος πόθος εγγίνεται, κόσμου ούσι τού ματαίου εκτός.

Δόξα... καί νύν...

Αγίω Πνεύματι, τιμή καί δόξα, ώσπερ Πατρί, πρέπει άμα καί Υιώ, διά τούτο άσωμεν τή Τριάδι Μονοκρατορία.

Αντίφωνον Β'

Εις τά όρη τών σών, ύψωσάς με νόμων, αρεταίς εκλάμπρυνον, ο Θεός, ίνα υμνώ σε.

Δεξιά σου χειρί λαβών σύ Λόγε, φύλαξόν με, φρούρησον, μή πύρ με φλέξη τής αμαρτίας.

Δόξα... καί νύν ...

Αγίω Πνεύματι, πάσα η κτίσις καινουργείται, παλινδρομούσα εις τό πρώτον, Ισοσθενές γάρ εστι Πατρί καί Λόγω.

Αντίφωνον Γ'

Επί τοίς ειρηκόσι μοι οδεύσωμεν είς τάς αυλάς τού Κυρίου, ευφράνθη μου τό Πνεύμα, συγχαίρει η καρδία.

Επί οίκον Δαυϊδ, φόβος μέγας, εκεί γάρ θρόνων εκτεθέντων, κριθήσονται άπασαι, αι φυλαί τής γής καί γλώσσαι.

Δόξα... καί νύν...

Αγίω Πνεύματι, τιμήν προσκύνησιν, δόξαν καί κράτος, ως Πατρί τε άξιον, καί τώ Υιώ δεί προσφέρειν. Μονάς γάρ εστιν η Τρίας τη φύσει, αλλ' ου προσώποις.

Προκείμενον

Νύν αναστήσομαι λέγει Κύριος, θήσομαι εν σωτηρίω παρρησιάσομαι εν αυτώ.

Στίχ. Τά λόγια Κυρίου λόγια αγνά.

Κανών Αναστάσιμος

Ωδή α' Ήχος α' Ο Ειρμός

Σού η τροπαιούχος δεξιά, θεοπρεπώς εν ισχύϊ δεδόξασται, αύτη γάρ, Αθάνατε ως πανσθενής υπεναντίους έθραυσε, τοίς Ισραηλίταις, οδόν βυθού καινουργήσασα.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ο χερσίν αχράντοις εκ χοός, θεουργικώς κατ αρχάς διαπλάσας με, χείρας διεπέτασας εν τώ Σταυρώ, εκ γής ανακαλούμενος, τό φθαρέν μου σώμα, ο εκ Παρθένου προσείληφας.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Νέκρωσιν υπέστη δι' εμέ, καί τήν ψυχήν τώ θανάτω προδίδωσιν, ο εμπνεύσει θεία ψυχήν μοι ενθείς, καί λύσας αιωνίων δεσμών, καί συναναστήσας, τή αφθαρσία εδόξασε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε Σώσον ημάς.

Χαίρε η τής χάριτος πηγή, χαίρε η κλίμαξ καί πύλη ουράνιος, χαίρε η λυχνία καί στάμνος χρυσή, καί όρος αλατόμητον, η τόν τώ κόσμω ζωοδότην Χριστόν, κυήσασα.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Χριστός γεννάται, δοξάσατε, Χριστός εξ ουρανών, απαντήσατε, Χριστός επί γής, υψώθητε, Άσατε τώ Κυρίω πάσα η γή, καί εν ευφροσύνη, ανυμνήσατε λαοί, ότι δεδόξασται.

Στίχ. Δόξα σοι ο Θεός ημών δόξα σοι.

Χριστός θεοί με σαρκούμενος, Χριστός με ανυψοί ταπεινούμενος, Χριστός απαθή εργάζεται, πάσχων ο ζωοδότης φύσει σαρκός, όθεν αναμέλπω, χαριστήριον ωδήν, ότι δεδόξασται.

Στίχ. Δόξα σοι ο Θεός ημών δόξα σοι.

Χριστός υψοί με σταυρούμενος, Χριστός συνανιστά με νεκρούμενος, Χριστός μοι ζωήν χαρίζεται, όθεν άδω εν ευφροσύνη χείρας κροτών, τώ Σωτήρι, επινίκιον ωδήν, ότι δεδόξασται.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Θεόν Παρθένε συνέλαβες, Χριστόν εν παρθενία δέ τέτοκας, εκ σού σαρκωθέντα Πάναγνε, ένα τή υποστάσει μονογενή, εν δυσίν ουσίαις, γνωριζόμενον Υιόν, ότι δεδόξασται.

Κανών τής Υπεραγίας Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Σού η τροπαιούχος δεξιά, θεοπρεπώς εν ισχύϊ δεδόξασται, αύτη γάρ, Αθάνατε, ως πανσθενής υπεναντίους έθραυσε, τοίς Ισραηλίταις, οδόν βυθού καινουργήσασα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ποίαν σοι επάξιον ωδήν, η ημετέρα προσοίσει ασθένεια; εθμή τήν χαρμόσυνον, ήν Γαβριήλ ημάς εμυσταγώγησε. Χαίρε Θεοτόκε, Παρθένε Μήτηρ ανύμφευτε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τή Αειπαρθένω καί Μητρί, τού Βασιλέως τών άνω Δυνάμεων, εκ καθαρωτάτης καρδίας πιστοί, πνευματικώς βοήσωμεν, χαίρε Θεοτόκε, παρθένε Μήτηρ ανύμφευτε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Άπειρος η άβυσσος τής σής, ακαταλήπτου κυήσεως Πάναγνε, πίστει αδιστάκτω ούν, εθλικρινώς προσφέρομέν σοι λέγοντες, χαίρε Θεοτόκε παρθένε, Μήτηρ ανύμφευτε.

Ωδή γ' Ο Ειρμός

Ο μόνος ειδώς τής τών βροτών, ουσίας τήν ασθένειαν, καί συμπαθώς αυτήν μορφωσάμενος, περίζωσόν με εξ ύψους δύναμιν, τού βοάν σοι, Άγιος, ο ναός ο έμψυχος, τής αχράντου σου δόξης φιλάνθρωπε.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου Κύριε.

Θεός μου υπάρχων Αγαθέ, πεσόντα κατωκτείρησας, καί καταβήναι πρός με ηυδόκησας, ανύψωσάς με διά σταυρώσεως, τού βοάν σοι, Άγιος, ο τής δόξης Κύριος, ο ανείκαστος εν αγαθότητι.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου Κύριε.

Ζωή ενυπόστατος Χριστέ, υπάρχων καί φθαρέντα με, ως συμπαθής Θεός ενδυσάμενος, εις χούν θανάτου καταβάς Δέσποτα, τό θνητόν διέρρηξας, καί νεκρούς τριήμερος, αναστάς αφθαρσίαν ημφίεσας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Θεόν συλλαβούσα εν γαστρί, Παρθένε διά Πνεύματος, τού Παναγίου έμεινας άφλεκτος, επεί σέ βάτος τώ νομοθέτη Μωσή, φλεγομένη άκαυστα, σαφώς προεμήνυσε, τήν τό πύρ δεξαμένην τό άστεκτον.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Τώ πρό τών αιώνων, εκ Πατρός γεννηθέντι αρρεύστως Υιώ, καί επ' εσχάτων εκ Παρθένου, σαρκωθέντι ασπόρως, Χριστώ τώ Θεώ βοήσωμεν, Ο ανυψώσας τό κέρας ημών, Άγιος εί Κύριε.

Στίχ. Δόξα σοι ο Θεός ημών δόξα σοι.

Τώ επί τών ώμων, τό πλανώμενον πρόβατον άραντι, καί καθελόντι διά ξύλου, τήν αυτού αμαρτίαν, Χριστώ τώ Θεώ βοήσωμεν, ο ανυψώσας τό κέρας ημών, Άγιος εί Κύριε.

Στίχ. Δόξα σοι ο Θεός ημών δόξα σοι.

Τώ αναγαγόντι, τόν ποιμένα τόν μέγαν εξ άδου Χριστόν, καί τή αυτού ιεραρχία, διά τών Αποστόλων, σοφώς τά έθνη ποιμάναντι, εν αληθεία, τώ θείω πιστοί, Πνεύματι λατρεύσωμεν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Ύπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Τώ εκ τής Παρθένου, σαρκωθέντι ασπόρως βουλήσει Υιώ, καί τήν τεκούσαν μετά τόκον, θεϊκή δυναστεία, αγνήν παρθένον φυλάξαντι, τώ επί πάντων βοώμεν Θεώ, Άγιος εί Κύριε.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Ο μόνος ειδώς τής τών βροτών, ουσίας τήν ασθένειαν, καί συμπαθώς αυτήν μορφωσάμενος, περίζωσόν με εξ ύψους δύναμιν, τού βοάν σοι, Άγιος, ο ναός ο έμψυχος, τής αχράντου σου δόξης φιλάνθρωπε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Νεφέλην σε κούφην αψευδώς, Παρθένε, ονομάζομεν, προφητικαίς επόμενοι ρήσεσιν, ελήλυθε γάρ επί σοί Κύριος, καθελείν Αιγύπτια, πλάνης χειροποίητα, καί φωτίσαι τούς ταύτα λατρεύοντας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Σέ εσφραγισμένην αληθώς, χορός Προφητικός, πηγήν, καί κεκλεισμένην πύλην ωνόμασε, τής παρθενίας τής σής Πανύμνητε, τηλαυγώς τά σύμβολα, ημίν διαγράφοντα, ήν εφύλαξας καί μετά γέννησιν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Νούν τόν υπερούσιον ιδείν, ως θέμις αξιούμενος, ο Γαβριήλ Παρθένε πανάμωμε, περιχαρή σοι φωνήν εκόμισε, τήν τού Λόγου σύλληψιν, εμφανώς μηνύουσαν, καί τόν άφραστον τόκον ηρύττουσαν.

Ωδή δ' Ο Ειρμός

Όρος σε τή χάριτι, τή θεία κατάσκιον, προβλεπτικοίς ο Αββακούμ, κατανοήσας οφθαλμοίς, εκ σού εξελεύσεσθαι, τού Ισραήλ προανεφώνει τόν άγιον, εις σωτηρίαν ημών καί ανάπλασιν.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου Κύριε.

Τίς ούτος, Σωτή ρ, ο εξ Εδώμ αφικόμενος, στεφηφορών εξ ακανθών, πεφοινιγμένος τήν στολήν, εν ξύλω κρεμάμενος; Τού Ισραήλ υπάρχει ούτος ο Άγιος, εις σωτηρίαν ημών καί ανάπλασιν.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου Κύριε.

Ίδετε λαός τών απειθών, καί αισχύνθητε, όν ως κακούργον γάρ υμείς, αναρτηθήναι εν σταυρώ, Πιλάτω ητήσασθε φρενοβλαβώς, θανάτου λύσας τήν δύναμιν, θεοπρεπώς εξανέστη τού μνήματος.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Ξύλον σε Παρθένε τής ζωής επιστάμεθα, ου γάρ τής βρώσεως καρπός, θανατηφόρος τοίς βροτοίς, εκ σού ανεβλάστησεν, αλλά ζωής τής αϊδίου απόλαυσις, εις σωτηρίαν ημών τών υμνούντων σε.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Ράβδος εκ τής ρίζης Ιεσσαί, καί άνθος εξ αυτής Χριστέ, εκ τής Παρθένου ανεβλάστησας, εξ όρους ο αινετός, κατασκίου δασέος, ήλθες σαρκωθείς εξ απειράνδρου, ο άυλος καί Θεός, Δόξα τή δυνάμει σου, Κύριε.

Στίχ. Δόξα σοι ο Θεός ημών, δόξα σοι.

Τίς ούτος ωραίος εξ Εδώμ, καί τούτου τό ερύθημα, τών ιματίων εξ αμπέλου Βοσόρ; Ωραίος, ότι ο Θεός, ως βροτός δέ αίματι, σαρκός, τήν στολήν πεφοινιγμένος. Ώ μελωδούμεν πιστοί. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Στίχ. Δόξα σοι ο Θεός ημών δόξα σοι.

Χριστός τών μελλόντων αγαθών, φανείς αρχιερεύς ημών, τήν αμαρτίαν διεσκέδασε, καί δείξας ξένην οδόν, τώ ιδίω αίματι, εις κρείττονα καί τελειοτέραν, εισέδραμε δέ σκηνήν, πρόδρομος ημών εις τά Άγια.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Τής Εύας τήν πάλαι οφειλήν, απέτισας Πανύμνητε, τώ δι' ημάς φανέντι νέω Αδάμ, ενώσας γάρ εαυτώ, εξ αγνής συλλήψεως, σάρκα νοεράν εμψυχωμένην, εκ σού προήλθε Χριστός, εις τό συναμφότερον Κύριος.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Όρος σε τή χάριτι, τή θεία κατάσκιον, προβλεπτικοίς ο Αββακούμ, κατανοήσας οφθαλμοίς, εκ σού εξελεύσεσθαι, τού Ισραήλ προανεφώνει τόν άγιον, εις σωτηρίαν ημών καί ανάπλασιν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Άκουε θαυμάτων ουρανέ, ενωτίζου δέ η γή, ότι θυγάτηρ χοϊκού, τού πεπτωκότος μέν Αδάμ, Θεού εχρημάτισε, τού εαυτής Δημιουργού τε λοχ εύτρια, εις σωτηρίαν ημών καί ανάπλασιν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Υμνούμεν τό μέγα καί φρικτόν σου μυστή ριον, υπερκοσμίους γάρ λαθών, Ταξιαρχίας επί σέ, ο Ών καταβέβηκεν, ως υετός, ο επί πόκον, Πανύμνητε, εις σωτηρίαν ημών καί ανάπλασιν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Αγίων αγία Θεοτόκε Πανύμνητε, η προσδοκία τών εθνών, καί σωτηρία τών πιστών, εκ σού ανατέταλκεν, ο λυτρωτής καί ζωοδότης καί Κύριος, όν εκδυσώπει σωθήναι τούς δούλους σου.

Ωδή ε' Ο Ειρμός

Ο φωτίσας τή ελλάμψει, τής σής παρουσίας Χριστέ, καί φαιδρύνας τώ Σταυρώ σου, τού κόσμου τά πέρατα, τας καρδίας φώτισον, φωτί τής σής θεογνωσίας, τών ορθοδόξως υμνούντων σε.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου Κύριε.

Τόν ποιμένα τών προβάτων, τόν μέγαν καί Κύριον, Ιουδαίοι διά ξύλου σταυρού εθανάτωσαν, αλλ' αυτός ως πρόβατα νεκρούς, εν άδη τεθαμμένους, κράτους θανάτου ερρύσατο.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου Κύριε.

Τώ Σταυρώ σου τήν ειρήνην, ευαγγελισάμενος, καί κηρύξας αιχμαλώτοις Σωτήρ μου τήν άφεσιν, τόν κρατούντα ήσχυνας, Χριστέ, γυμνόν ηπορημένον, δείξας τή θεία εγέρσει σου.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Τάς αιτήσεις τών πιστώς αιτουμένων, Πανύμνητε, μή παρίδης, αλλά δέχου, καί ταύτας προσάγαγε, τώ Υιώ σου Άχραντε Θεώ, τώ μόνω ευεργέτη, σέ γάρ προστάτιν κεκτήμεθα.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Θεός ών ειρήνης, Πατήρ οικτιρμών, τής μεγάλης Βουλής σου τόν Άγγελον, ειρήνην παρεχόμενον, απέστειλας ημίν, όθεν θεογνωσίας, πρός φώς οδηγηθέντες, εκ νυκτός ορθρίζοντες, δοξολογούμέν σε, Φιλάνθρωπε.

Στίχ. Δόξα σοι ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ώ πλούτος καί βάθος, σοφίας Θεού! τούς σοφούς ο δρασσόμενος Κύριος, τής τούτων πανουργίας ελυτρώσατο ημάς, παθών γάρ εκουσίως, σαρκός εξ ασθενείας, εξ ιδίας ισχύος, ζωοποιός νεκρός εγήγερται.

Στίχ. Δόξα σοι ο Θεός ημών δόξα σοι.

Θεός ών ενούται, σαρκί δι' ημάς, καί σταυρούται καί θνήσκει καί θάπτεται, καί αύθις εξανίσταται, καί άνεισι φαιδρώς, σαρκί σύν τή ιδία, Χριστός πρός τόν Πατέρα, μεθ' ής ήξει καί σώσει, τούς ευσεβώς αυτώ λατρεύοντας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Αγίων αγία, Παρθένε αγνή, τών Άγίων τόν Άγιον τέτοκας, τόν πάντας αγιάζοντα, Χριστόν τόν λυτρωτήν, διό σέ Βασιλίδα καί Δέσποιναν απάντων, ως Μητέρα τού Κτίστου, τών ποιημάτων καταγγέλλομεν.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Ο φωτίσας τή ελλάμψει, τής σής παρουσίας Χριστέ, καί φαιδρύνας τώ Σταυρώ σου, τού κόσμου τά πέρατα, τας καρδίας φώτισον, φωτί τής σής θεογνωσίας, τών ορθοδόξως υμνούντων σε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Ευφραίνονται, ουρανών αι Δυνάμεις, ορώσαί σε, αγάλλονται σύν αυταίς, τών βροτών τά συστήματα, τώ γάρ τόκω ήνωνται τώ σώ, Παρθένε Θεοτόκε, όν επαξίως δοξάζομεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Κνείσθωσαν, πάσαι γλώσσαι βρότειαι καί έννοιαι, πρός έπαινον τού βροτών, αληθώς καλλωπίσματος, η Παρθένος παρέστη σαφώς, δοξάζουσα τούς πίστει, ταύτης υμνούντας τά θαύματα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Δοξάζεται, ύμνος άπας σοφών καί εγκώμιον, τή Παρθένω καί Μητρί, τού Θεού προσφερόμενος, τής γάρ δόξης γέγονεν, αύτη ναός τής υπερθέου, ήν επαξίως δοξάζομεν.

Ωδή ς' Ο Ειρμός

Εκύκλωσεν ημάς εσχάτη άβυσσος, ουκ έστιν ο ρυόμενος, ελογίσθημεν ως πρόβατα σφαγής, σώσον τόν λαόν σου ο Θεός ημών, σύ γάρ ισχύς τών ασθενούντων, καί επανόρθωσις.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου Κύριε.

Τώ πταίσματι τού πρωτοπλάστου Κύριε, δεινώς ετραυματισθημεν, τώ δέ μώλωπι ιάθημεν τώ σώ, ώ υπέρ ημών ετραυματίσθης Χριστέ, σύ γάρ ισχύς τών ασθενούντων, καί επανόρθωσις.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου Κύριε.

Ανήγαγες ημάς εξ άδου Κύριε, τό κήτος χειρωσάμενος, τό παμφάγον Παντοδύναμε, τώ σώ κράτει καθελών αυτού τήν δύναμιν, σύ γάρ ζωή καί φώς υπάρχεις, καί η ανάστασις.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Ευφραίνονται εν σοί, Παρθένε άχραντε, τού γένους οι Προπάτορες, Τήν Εδέμ απολαβόντες διά σού, ήν εκ παραβάσεως απώλεσαν, σύ γάρ αγνή, καί πρό τού τόκου καί μετά γέννησιν.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Σπλάγχνων Ιωνάν, έμβρυον απήμεσεν, ενάλιος θήρ, οίον εδέξατο, τή Παρθένω δέ, ενοικήσας ο Λόγος καί σάρκα λαβών, διελήλυθε φυλάξας αδιάφθορον, ής γάρ, ουχ υπέστη ρεύσεως, τήν τεκούσαν, κατέσχεν απήμαντον.

Στίχ. Δόξα σοι ο Θεός ημών δόξα σοι.

Νούς ών απαθής, καί άϋλος μίγνυται, Χριστός ο Θεός, τώ ανθρωπίνω νοϊ, μεσιτεύοντι, θεία φύσει σαρκός τε παχύτητι, καί όλω μοι, ατρέπτως όλος ήνωται, ίνα σωτηρίαν όλω μοι, τώ πεσόντι ορέξη σταυρούμενος.

Στίχ. Δόξα σοι ο Θεός ημών δόξα σοι.

Πίπτει πτερνισθείς, Αδάμ καί συντρίβεται, ελπίδι ψευσθείς πάλαι θεώσεως, αλλ' ανίσταται, τή ενώσει τού Λόγου θεούμενος, καί πάθει τήν απάθειαν κομίζεται, θρόνω ως Υιός δοξάζεται, συνεδρεύων Πατρί τε, καί Πνεύματι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Κόλπων ουκ εκστάς, ανάρχου Γεννήτορος, εν κόλποις αγνής Κόρης αυλίζεται, καί καθίσταται, ο αμήτωρ απάτωρ σαρκούμενος, ο τής δικαιοσύνης βασιλεύων Θεός, τούτου αγενεαλόγητος, η φρικτή γενεά καί απόρρητος.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Εκύκλωσεν ημάς εσχάτη άβυσσος, ουκ έστιν ο ρυόμενος, ελογίσθημεν ως πρόβατα σφαγής, σώσον τόν λαόν σου ο Θεός ημών, σύ γάρ ισχύς τών ασθενούντων, καί επανόρθωσις.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Παρίστανται δουλοπρεπώς τώ τόκω σου, αι Τάξεις αι ουράνιαι, εκπληττόμεναι αξίως τό τής σής ασπόρου λοχείας Αειπάρθενε, σύ γάρ αγνή καί πρό τού τόκου καί μετά γέννησιν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Σεσάρκωται ο πρίν υπάρχων άσαρκος, ο Λόγος εκ σού Πάναγνε, ο τά σύμπαντα βουλήματι ποιών, ο τών ασωμάτων τά στρατεύματα, παραγαγών εκ τού μή όντος, ως παντοδύναμος.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Νενέκρωται εχθρός τώ ζωηφόρω σου, Καρπώ θεοχαρίτωτε, καί πεπάτηται ο άδης προφανώς, καί οι εν δεσμοίς ηλευθερώθημεν, διό βοώ. Τά πάθη λύσον, τά τής καρδίας μου.

Κοντάκιον Ήχος α'

Όταν έλθης ο Θεός

Εξανέστης ως Θεός εκ τού τάφου εν δόξη, καί κόσμον συνανέστησας, καί η φύσις τών βροτών ως Θεόν σε ανύμνησε, καί θάνατος ηφάνισται, καί ο Αδάμ χορεύει Δέσποτα, καί η Εύα νύν εκ τών δεσμών λυτρουμένη, χαίρει κράζουσα. Σύ εί ο πάσι παρέχων, Χριστέ τήν Ανάστασιν.

Ο Οίκος

Τόν αναστάντα τριήμερον ανυμνήσωμεν, ως Θεόν παντοδύναμον, καί πύλας τού Άδου συντρίψαντα, καί τούς απ' αιώνος εκ τάφου εγείραντα, Μυροφόροις οφθέντα καθώς ηυδόκησε, πρώταις ταύταις τό, Χαίρετε, φήσας, καί Αποστόλοις χαράν μηνύων, ως μόνος ζωοδότης. Όθεν πίστει αι Γυναίκες, Μαθηταίς σύμβολα νίκης ευαγγελίζονται, καί Άδης στενάζει, καί θάνατος οδύρεται, καί κόσμος αγάλλεται, καί πάντες συγχαίρουσι, Σύ γάρ παρέσχες πάσι Χριστέ τήν Ανάστασιν.

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

Σέ νοητήν, Θεοτόκε κάμινον, κατανοούμεν οι πιστοί, ως γάρ Παίδας έσωσε τρείς, ο υπερυψούμενος, όλον με τόν άνθρωπον, εν τή γαστρί σου ανέπλασεν, ο αινετός τών Πατέρων, Θεός καί υπερένδοξος.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου Κύριε.

Έφριξε γή, απεστράφη ήλιος, καί συνεσκότασε τό φώς, διερράγη τό τού Ναού θείον καταπέτασμα, πέτραι δέ εσχίσθησαν, διά σταυρού γάρ ήρται ο δίκαιος, ο αινετός τών Πατέρων Θεός καί υπερένδοξος.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου Κύριε.

Σύ γεγονώς, ωσεί αβοήθητος, καί τραυματίας εν νεκροίς, εκουσίως τό καθ' ημάς, ο υπερυψούμενος, πάντας ηλευθέρωσας, καί κραταιά χειρί συνανέστησας, ο αινετός τών Πατέρων, Θεός καί υπερένδοξος.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Χαίρε πηγή, αειζώου νάματος. Χαίρε παράδεισε τρυφής. Χαίρε τείχος τό τών πιστών. Χαίρε Απειρόγαμε. Χαίρε η παγκόσμιος χαρά, δι' ής ημίν εξανέτειλεν, ο αινετός τών Πατέρων, Θεός καί υπερένδοξος.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Οι Παίδες ευσεβεία συντραφέντες, δυσσεβούς προστάγματος καταφρονήσαντες, πυρός απειλήν ουκ επτοήθήσαν, αλλ' εν μέσω τής φλογός, εστώτες έψαλλον, Ο τών Πατέρων Θεός ευλογητός εί.

Στίχ. Δόξα σοι ο Θεός ημών δόξα σοι.

Πάλαι μέν κατηράθη, τώ τού Άβελ, φοινιχθείσα αίματι, αδελφοκτόνω γή χειρί, θεορρύτω δέ σου αίματι, ευλογείται ραντισθείσα, καί σκιρτώσα βοά. Ο τών Πατέρων Θεός ευλογητός εί.

Στίχ. Δόξα σοι ο Θεός ημών δόξα σοι.

θρηνείτω Ιουδαίων, ο αντίθεος λαός, τό τόλμημα τής αναιρέσεως Χριστού τά δέ έθνη ευφραι νέσθωσαν, καί κροτείτωσαν τάς χείρας, καί βοάτωσαν, ο τών Πατέρων Θεός ευλογητός εί.

Στίχ. Δόξα σοι ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ιδού ταίς Μυροφόροις, εξαστράπτων, ανεβόα Άγγελος, τής Αναστάσεως Χριστού, δεύτε ίδετε τά σύμβολα, τάς σινδόνας, καί τόν τάφον, καί βοήσατε, ο τών Πατέρων Θεός ευλογητός εί.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Σέ νοητήν, Θεοτόκε κάμινον, κατανοούμεν οι πιστοί, ως γάρ Παίδας έσωσε τρείς, ο υπερυψούμενος, όλον με τόν άνθρωπον, εν τή γαστρί σου ανέπλασεν, ο αινετός τών Πατέρων, Θεός καί υπερένδοξος.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Σέ Ιακώβ, Θεοτόκε κλίμακα, προφητικώς κατανοεί, διά σού γάρ επί τής γής, ο υπερυψούμενος, ώφθη τοίς ανθρώποις τε, συνανεστράφη ως αινετός τών Πατέρων, ηυδόκησεν, ο Θεός καί υπερένδοξος.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Χαίρε Σεμνή, τού Αδάμ τό κώδιον, εκ σού προήλθεν ο Ποιμήν, ενδυσάμενος αληθώς, ο υπερυψούμενος όλον με τόν άνθρωπον, δι' ευσπλαγχνίαν ακατάληπτον, ο αινετός τών Πατέρων Θεός, καί υπερένδοξος.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Θέος Αδάμ, εξ αγνών αιμάτων σου, ο προαιώνιος Θεός, εχρημάτισεν αληθώς, όν περ νύν ικέτευε, τόν παλαιωθέντα με, ανακαινίσαι κραυγάζοντα, ο αινετός τών Πατέρων Θεός, καί υπερένδοξος.

Ωδή η' Ο Ειρμός

Εν καμίνω Παίδες Ισραήλ, ως εν χωνευτηρίω, τώ κάλλει τής ευσεβείας, καθαρώτερον χρυσού, απέστιλβον λέγοντες. Ευλογείτε πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου Κύριε.

Ο βουλήσει άπαντα ποιών, ο καί μετασκευάζων, εκτρέπων σκιάν θανάτου, εις αιώνιον ζωήν, τώ πάθει σου Λόγε Θεού, σέ απαύστως πάντα τά έργα, ως Κύριον υμνούμεν, καί υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου Κύριε.

Σύ καθείλες σύντριμμα Χριστέ, καί τήν ταλαιπωρίαν, εν πύλαις καί οχυρώμασι τού άδου, αναστάς εκ τάφου τριήμερος. Σέ απαύστως πάντα τά έργα, ως Κύριον υμνούσι, καί υπερυψούσιν, εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Τήν ασπόρως καί υπερφυώς, εξ αστραπής τής θείας, τεκούσαν τόν μαργαρίτην, τόν πολύτιμον Χριστόν, υμνήσωμεν λέγοντες. Ευλογείτε πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Κανών Σταυροαναστάσιμος

Ο Ειρμός

Θαύματος υπερφυούς η δροσοβόλος, εξεικόνισε κάμινος τύπον, ου γάρ ούς εδέξατο φλέγει Νέους, ώς ουδέ πύρ τής θεότητος, Παρθένου ήν υπέδυ νηδύν, διό ανυμνούντες αναμέλψωμεν, Ευλογείτω η Κτίσις πάσα τόν Κύριον, καί υπερυψούτω, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα σοι ο Θεός ημών δόξα σοι.

Δεύτε Λαοί προσκυνήσωμεν τόν τόπον, εν ώ έστησαν άχραντοι πόδες, καί εν ξύλω θείαι Χριστού παλάμαι ζωοποιαί, εξετάθησαν εις πάντων σωτηρίαν βροτών, καί τάφον ζωής κυκλούντες μέλψωμεν. Ευλογείτω η κτίσις πάσα τόν Κύριον, καί υπερυψούτω εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα σοι ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ήλεγκται τών θεοκτόνων Ιουδαίων, η παράνομος συκοφαντία, όν γάρ πλάνον έφησαν, εξηγέρθη ως δυνατός, μυκτηρίσας τών ανόμων τά σφραγίσματα. Διό γεγηθότες αναμέλψωμεν. Ευλογεί τω η κτίσις πάσα τόν Κύριον, καί υπερυψούτω εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα σοι ο Θεός ημών δόξα σοι.

Τρισίν εν αγιασμοίς θεολογούντες, τής μιάς κυριότητος δόξαν, Σεραφείμ τά άχραντα, μετά δέους δουλοπρεπώς, τρισυπόστατον δοξάζουσι θεότητα, μεθών καί ημείς ευσεβούντες αναμέλψωμεν. Ευλογείτω η κτισις πάσα τόν Κύριον, καί υπερυψούτω εις πάντας τούς αιώνας.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Εν καμίνω Παίδες Ισραήλ, ως εν χωνευτηρίω, τώ κάλλει τής ευσεβείας, καθαρώτερον χρυσού, απέστιλβον λέγοντες. Ευλογείτε πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Τήν παστάδα τήν φωτοειδή, εξ ής ο τών απάντων Δεσπότης, ώσπερ νυμφίος προελήλυθε Χριστός, υμνήσωμεν άπαντες, εκβοώντες. Πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Χαίρε θρόνε ένδοξε Θεού, πιστών χαίρε τό τείχος, δι' ής φώς τοίς εν σκότει, εξανέτειλε Χριστός, τοίς σέ μακαρίζουσι, καί βοώσι. Πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Σωτηρίας αίτιον ημίν, τόν Κύριον τεκούσα, ικέτευε υπέρ πάντων, τών βοώντων εκτενώς, Παρθένε πανύμνητε. Ευλογείτε πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ' Ο Ειρμός

Τύπον τής αγνής λοχείας σου, πυρπολουμένη βάτος έδειξεν άφλεκτος, καί νύν καθημών, τών πειρασμών αγριαίνουσαν, κατασβέσαι αιτούμεν τήν κάμινον, ίνα σέ Θεοτόκε ακαταπαύστως μεγαλύνομεν.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου Κύριε.

Ώ πώς ο λαός ο άνομος, ο απειθής καί πονηρά βουλευσάμενος, τόν αλάστορα καί ασεβή εδικαίωσε, τόν δέ δίκαιον ξύλω κατέκρινε, τόν Κύριον τής δόξης! Όν επαξίως μεγαλύνομεν.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου Κύριε.

Σώτερ ο Αμνός ο άμωμος, ο τήν τού κόσμου αμαρτίαν αράμενος, σέ δοξάζομεν τόν αναστάντα τριήμερον, σύν Πατρί καί τώ θείω σου Πνεύματι, καί Κύριον τής δόξης, θεολογούντες μεγαλύνομεν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Σώσον τόν λαόν σου Κύριε, όν περ εκτήσω τώ τιμίω σου αίματι, κατ' εχθρών ισχύν τώ Βασιλεί χαριζόμενος, καί ταίς σαίς Εκκλησίαις φιλάνθρωπε, βραβεύων τήν ειρήνην, τής Θεοτόκου ταίς εντεύξεσιν.

Κανών Σταυροαναστά σιμος

Ο Ειρμός

Μυστήριον ξένον, ορώ καί παράδοξον! ουρανόν τό Σπήλαιον, θρόνον Χερουβικόν, τήν Παρθένον, τήν φάτνην χωρίον, εν ώ ανεκλήθη ο αχώρnτος, Χριστός ο Θεός, όν ανυμνούντες μεγαλύνομεν.

Στίχ. Δόξα σοι ο Θεός ημών δόξα σοι.

Δεδόξασται τή απορρήτω δυνάμει σου, ο Σταυρός σου Κύριε, σού γάρ τό ασθενές, υπέρ δύναμιν πάσιν εδείχθη, δι' ου δυνατοί μέν, καταβέβληνται εις γήν, καί πτωχοί πρός ουρανόν ανακομίζονται.

Στίχ. Δόξα σοι ο Θεός ημών δόξα σοι.

Νενέκρωται ο αμειδής ημών θάνατος, εκ νεκρών ανάστασιν, σύ γάρ επιφανείς, τοίς εν άδη Χριστέ εδωρήσω. Διό ως ζωήν σε καί ανάστασιν, καί φώς τό ενυπόστατον, υμνούντες μεγαλύνομεν.

Στίχ. Δόξα σοι ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ηάναρχος φύσις καί απεριόριστος, εν τρισί γνωρίζεται, μόναις θεαρχικαίς Υποστάσεσι. Μία θεότης Πατρί, Υιώ τε καί Πνεύματι, εφ' ή ο θεόφρων Βασιλεύς ημών, πεποιθώς σώζεται.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Τύπον τής αγνής λοχείας σου, πυρπολουμένη βάτος έδειξεν άφλεκτος, καί νύν καθημών, τών πειρασμών αγριαίνουσαν, κατασβέσαι αιτούμεν τήν κάμινον, ίνα σέ Θεοτόκε ακαταπαύστως μεγαλύνομεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Ρίζης εκ Δαυϊδ εβλάστησας, προφητικώς Παρθένε τού θεοπάτορος, αλλά καί Δαυϊδ, ως αληθώς σύ εδόξασας, ως τεκούσα τόν προφητευόμενον, τόν Κύριον τής δόξης, όν επαξίως μεγαλύνομεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Άπας εγκωμίων Πάναγνε, νόμος ηττάται τώ μεγέθει τής δόξης σου, αλλά Δέσποινα παρ' ικετών αναξίων μέν, εξ ευνοίας δέ σοι προσφερόμενον, προσδέχου Θεοτόκε, μετ' ευμενείας τό εφύμνιον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Ώ τών υπέρ νούν θαυμάτων σου! σύ γάρ Παρθένε μόνη υπέρ τόν ήλιον, πάσι δέδωκας κατανοείν τό καινότατον θαύμα, Πάναγνε, τής σής γεννήσεως, τό τής ακαταλήπτου. Διό σέ πάντες μεγαλύνομεν.

Αίνοι Ήχος α'

1. Τού ποιήσαι εν αυτοίς κρίμα έγγραπτον. Δόξα αύτη έσται πάσι τοίς οσίοις αυτού.

-- Υμνούμέν σου Χριστέ τό σωτήριον Πάθος, καί δοξάζομέν σου τήν Ανάστασιν.

2. Αινείτε τόν Θεόν εν τοίς Αγίοις αυτού, αινείτε αυτόν εν στερεώματι τής δυνάμεως αυτού.

-- Ο σταυρόν υπομείνας, καί τόν θάνατον καταργήσας, καί αναστάς εκ τών νεκρών, ειρήνευσον ημών τήν ζωήν Κύριε, ως μόνος Παντοδύναμος.

3. Αινείτε αυτόν επί ταίς δυναστείαις αυτού, αινείτε αυτόν κατά τό πλήθος τής μεγαλωσύνης αυτού.

-- Ο τόν άδην σκυλεύσας, καί τόν άνθρωπον αναστήσας, τή αναστάσει σου Χριστέ, αξίωσον ημάς εν καθαρά καρδία, υμνείν καί δοξάζειν σε.

4. Αινείτε αυτόν εν ήχω, σάλπιγγος, αινείτε αυτόν εν ψαλτηρίω καί κιθάρα.

-- Τήν θεοπρεπή σου συγκατάβασιν δοξάζοντες, υμνούμέν σε Χριστέ, ετέχθης εκ Παρθένου, καί αχώριστος υπήρχες τώ Πατρί, έπαθες ως άνθρωπος, καί εκουσίως υπέμεινας σταυρόν, ανέστης εκ τού τάφου, ως εκ παστάδος προελθών, ίνα σώσης τόν κόσμον, Κύριε δόξα σοι.

5. Αινείτε αυτόν εν τυμπάνω καί χορώ, αινείτε αυτόν εν χορδαίς καί οργάνω,

-- Ότε προσηλώθης τώ ξύλω τού σταυρού, τότε ενεκρώθη τό κράτος του εχθρού, η κτίσις εσαλεύθη τώ φόβω σου, καί ο Άδης εσκυλεύθη τώ κράτει σου, τούς νεκρούς εκ τών τάφων ανέστησας, καί τώ Ληστή τόν Παράδεισον ήνοιξας, Χριστέ ο Θεός ημών δόξα σοι.

6. Αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις ευήχοις, αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις αλαλαγμού. Πάσα πνοή αινεσάτω τόν Κύριον.

-- Οδυρόμεναι μετά σπουδής, τό μνήμά σου κατέλαβον αι τίμιαι Γυναίκες, ευρούσαι δέ τόν τάφον ανεωγμένον, καί μαθούσαι παρά τού Αγγέλου, τό καινόν καί παράδοξον θαύμα, απήγγειλαν τοίς Αποστόλοις, ότι ανέστη ο Κύριος, δωρούμενος τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

7. Ανάστηθι, Κύριε, ο Θεός μου, υψωθήτω η χείρ σου, μή επιλάθη τών πενήτων σου εις τέλος.

-- Τήν τών παθών θείαν μωλώπωσιν, σού προσκυνούμεν, Χριστέ ο Θεός, καί τήν εν τή Σιών δεσποτικήν ιερουργίαν, τήν εν τέλει τών αιώνων θεοφανώς γεγενημένην, τούς γάρ εν σκότει καθεύδοντας, Ο Ήλιος εφώτισας τής δικαιοσύνης, πρός ανέσπερον χειραγωγών έλλαμψιν, Κύριε δόξα σοι.

8. Εξομολογήσομαί σοι, Κύριε, εν όλη καρδία μου, διηγήσομαι πάντα τά θαυμάσιά σου.

-- Τό φιλοτάραχον γένος τών Ιουδαίων ενωτίσασθε, Πού εισιν οι Πιλάτω προσελθόντες; είπωσιν οι φυλάσσοντες στρατιώται, πού είσιν αι σφραγίδες τού μνήματος; πού μετετέθη ο ταφείς; πού επράθη ο άπρατος; πώς εσυλήθη ο θησαυρός; τί συκοφαντείτε τήν έγερσιν τού Σταυρωθέντος, παράνομοι Ιουδαίοι; Ανέστη ο εν νεκροίς ελεύθερος, καί παρέχει τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

Εις τήν Λειτουργίαν

ΟΙ ΜΑΚΑΡΙΣΜΟΙ

Μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται.

Διά βρώσεως εξήγαγε, τού Παραδείσου ο εχθρός τόν Αδάμ, διά Σταυρού δέ τόν Ληστήν, αντεισήγαγε Χριστός εν αυτώ. Μνήσθητί μου κράζοντα, όταν έλθης εν τή Βασιλεία σου.

Μακάριοι οι καθαροί τή καρδία ότι αυ τοί τόν Θεόν όψονται.

Προσκυνώ σου τά παθήματα, δοξολογώ καί τήν Ανάστασιν, σύν τώ Αδάμ καί τώ Ληστή, μετά φωνής αναβοώ σοι λαμπράς, Μνήσθητί μου Κύριε, όταν έλθης εν τή Βασιλεία σου.

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Εσταυρώθης αναμάρτητε, καί εν μνημείω κατετέθης εκών, αλλ' εξανέστης ως Θεός, συνεγείρας εαυτώ τόν Αδάμ. Μνήσθητί μου κράζοντα, όταν έλθης εν τή Βασιλεία σου.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Τόν Ναόν σου τόν τού σώματος, τή τριημέρω αναστήσας ταφή, σύν τώ Αδάμ καί τούς εξ Αδάμ, εξανέστησας Χριστέ ο Θεός, Μνήσθητί μου κράζοντας, όταν έλθης εν τή Βασιλεία σου.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Μυροφόροι ήλθον κλαίουσαι, επί τό μνήμά σου Χριστέ ο Θεός, λίαν καί εν λευκοίς, εύρον Άγγελον πρωϊ καθήμενον. Τί ζητείτε; κράζοντα, εξανέστη Χριστός, μή θρηνείτε λοιπόν.

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Οι Απόστολοί σου Κύριε, επί τό όρος, ού ετάξω αυτοίς, παραγενόμενοι Σωτήρ, σέ ιδόντες προσεκύνησαν, ούς καί εξαπέστειλας, εις τά Έθνη διδάσκειν, καί βαπτίζειν αυτούς.

Δόξα...

Τόν Πατέρα προσκυνήσωμεν, καί τόν Υιόν δοξολογήσωμεν, καί τό Πανάγιον ομού, πάντες Πνεύμα ανυμνήσωμεν, κράζοντες καί λέγοντες. Παναγία Τριάς, σώσον πάντας ημάς.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τήν Μητέρα σου προσάγει σοι, ικεσίαν ο λαός σου Χριστέ, ταίς παρακλήσεσιν αυτής, τούς οικτιρμούς σου δός ημίν Αγαθέ, ίνα σέδοξάζωμεν, τόν εκ τάφου ημίν ανατείλαντα.

Ήχος α'

Πανεύφημοι Μάρτυρες

Στίχ. α'. Εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Τά πάντα παρήγαγες, τώ σώ, Λόγω καί τώ Πνεύματι, δι' αγαθότητα Κύριε, είτα πεποίηκας, λογικόν με ζώον, ίνα σου τό άγιον, δοξάζω Παντοδύναμε όνομα, εγώ δέ μάλιστα, τοίς αισχροίς μου έργοις πάντοτε, ατιμάζω, αλλά φείσαι δέομαι.

Στίχ. β'. Ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Γνώθί σου, ταλαίπωρε, ψυχή, τήν θείαν ευγένειαν, καί τήν Πατρίδα τήν άφθαρτον, καί σπεύδε πάντοτε, αγαθοεργίαις, ταύτην καταλήψασθαι, Μηδέν σε τών φθαρτών προσηλώσειε, τής άνω μοίρας εί, τό δέ σώμα γή, καί φθείρεται, μή νικήση τό χείρον τήν κρείττονα.

Στίχ. γ'. Από φυλακής πρωϊας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωϊας ελπισάτω Ισραήλ επί τόν Κύριον.

Δεύρο παναθλία μου ψυχή, πρός τόν υπεράγαθον, θερμοίς τοίς δάκρυσι πρόσελθε, τά πεπραγμένα σοι, πρό τής κρίσεώς σου, πάντα εξαγόρευσον, καί ίλεων τόν Κτίστην ταλαίπωρε, σαυτή απέργασαι, καί συγχώρησιν εξαίτησαι, πρίν τήν θύραν κλείση σοι ο Κύριος.

Έτερα τών Ασωμάτων όμοια

Στίχ. δ'. Ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος, καί πολλή παρ αυτώ, λύτρωσις, καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραήλ έκ πασών τών ανομιών αυτού.

Ασώματοι Άγγελοι Θεού, θρόνω, παριστάμενοι, καί ταίς εκείθεν ελλάμψεσιν καταστραπτόμενοι, καί φωτοχυσίαις αιωνίως λάμποντες, καί φώτα χρηματίζοντες δεύτερα, Χριστώ πρεσβεύσατε, δωρηθήναι ταίς ψυχαίς ημών, τήν ειρήνην καί τό μέγα έλεος.

Στίχ. ε'. Αινείτε τόν Κύριον πάντα τά έθνη, επαινέσατε αυτόν, πάντες οι λαοί.

Αθάνατοι Άγγελοι ζωήν, όντως τήν ανώλεθρον, παρά τής πρώτης δεξάμενοι, ζωής πανόλβιοι, αϊδίου δόξης, καί σεπτοί θεάμονες, σοφίας αϊδίου γεγόνατε, φωτός πληρούμενοι καί λαμπάδες συστρεφόμεναι, αρμοζόντως, επαναδεικνύμενοι.

Στίχ. ς'. Ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού Κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Αρχάγγελοι, Άγγελοι, Αρχαί, θρόνοι, Κυριότητες, τά Σεραφείμ εξαπτέρυγα, καί πολυόμματα, Χερουβείμ τά θεία, τής σοφίας όργανα, Δυνάμεις, Εξουσίαι θειόταται, Χριστώ πρεσβεύσατε, δωρηθήναι ταίς ψυχαίς ημών, τήν ειρήνην καί τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Μαρία τό άμωμον καί νούν, πάντα υπερκείμενον, τής καθαρότητος όχημα, περικρατούμενον, πολλαίς αμαρτίαις, καί στενοχωρούμενον, πρός πλάτος μετανοίας με ίθυνον, πανσθενεστάτη σου προστασία, καί γάρ δύνασαι, οία Μήτηρ, τού πάντα ισχύοντος.

Απόστιχα Κατανυκτικά

Ότι τό πέλαγος πολύ, τών παραπτωμάτων μου Σωτήρ, καί δεινώς βεβύθισμαι ταίς πλημμελείαις μου, δός μοι χείρα σώσόν με, ως τώ Πέτρω ο Θεός καί ελέησόν με.

Στίχ. Α'. Πρός σέ ήρα τούς οφθαλμούς μου, τόν κατοικούντα εν τώ ουρανώ. Ιδού, ως οφθαλμοί δούλων εις χείρας τών κυρίων αυτών, ως οφθαλμοί παιδίσκης εις χείρας τής κυρίας αυτής, ούτως οι οφθαλμοί ημών πρός Κύριον τόν Θεόν ημών, έως ού οικτιρήσαι ημάς.

Ότι εννοίαις πονηραίς, καί έργοις καταδεδίκασμαι Σωτήρ, λογισμόν μοι δώρησαι, επιστροφής ο Θεός, ίνα κράζω, Σώσόν με, Ευεργέτα αγαθέ, καί ελέησόν με.

Μαρτυρικόν

Στίχ. Β'. Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, ότι επί πολύ επλήσθημεν εξουδενώσεως, επί πλείον επλ ήσθη η ψυχή ημών, τό όνειδος τοίς ευθηνούσι, καί η εξουδένωσις τοίς υπερηφάνοις.

Τή πρεσβεία Κύριε, πάντων τών Αγίων, καί τής Θεοτόκου, τήν σήν ειρήνην δός ημίν, καί ελέησον ημάς, ως μόνος οικτίρμων.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Τών ουρανίων Ταγμάτων τό αγαλλίαμα, τών επί γής ανθρώπων, κραταιά προστασία, άχραντε Παρθένε, σώσον ημάς, τούς εις σέ καταφεύγοντας, ότι εν σοί τάς ελπίδας μετά Θεόν, Θεοτόκε ανεθέμεθα.

Μετά τήν α' Στιχολογίαν τού ψαλτηρίου

Καθίσματα Κατανυκτικά Ήχος α'

Εν ανομίαις συλληφθείς εγώ ο άσωτος, ου τολμώ ατενίσαι εις τό ύψος τού ουρανού, αλλά θαρρών εις τήν φιλανθρωπίαν σου, κράζω, ο Θεός ιλάσθητί μοι, καί σώσόν με.

Ει ο δίκαιος μόλις σώζεται, εγώ πού φανούμαι ο αμαρτωλός; τό βάρος καί τόν καύσωνα τής ημέρας ουκ εβάστασα, τοίς περί τήν ενδεκάτην ώραν, συναρίθμησόν με, ο Θεός, καί σώσόν με.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Άχραντε Θεοτόκε, η εν ουρανοίς ευλογημένη, καί επί γής δοξολογουμένη, χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν έτερα Καθίσματα

Τόν τάφον σου Σωτήρ

Αγκάλας πατρικάς, διανοίξαί μοι σπεύσον, ασώτως τόν εμόν, κατηνάλωσα βίον, εις πλούτον αδαπάνητον, αφορών των οικτιρμών σου Σωτήρ, νύν πτωχεύουσαν, μή υπερίδης καρδίαν, σοί γάρ, Κύριε, εν κατανύξει κραυγάζω, Ήμαρτόν σοι σώσόν με.

Τό βήμά σου φρικτόν, καί η κρίσις δικαία, τά έργα μου δεινά, αλλ' αυτός Ελεήμον, προφθάσας με διάσωσον, καί κολάσεως λύτρωσαι, ρύσαι Δέσποτα, τής τών ερίφων μερίδος, καί αξίωσον, εκ δεξιών σού με στήναι, Κριτά δικαιότατε.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Κυβέρνησον Αγνή, τήν αθλίαν ψυχήν μου, καί οίκτειρον αυτήν, υπό πλήθους πταισμάτων, βυθώ ολισθαίνουσαν, απωλείας Πανάμωμε, καί εν ώρα με, τή φοβερά τού θανάτου, ελευθέρωσον, κατηγορούντων δαιμόνων, φρικτής αποφάσεως.

Μετά τήν γ' Στιχολογίαν Καθίσματα έτερα

Τόν τάφον σου Σωτήρ

Αφρόνως από σού, μακρυνθείς Πανοικτίρμον, ασώτως τόν εμόν, εδαπάνησα βίον, δουλεύων τοίς πάθεθεσι, τοίς αλόγοις εκάστοτε, αλλά δέξαι με, ταίς τών Αγγέλων πρεσβείαις, Πάτερ εύσπλαγχνε, ώσπερ τόν Άσωτον παίδα, καί σώσόν με δέομαι.

Μαρτυρικόν

Αθλήσεως καύχημα, καί στεφάνων αξίωμα, οι ένδοξοι Αθλοφόροι, περιβέβληνταί σε Κύριε, καρτερία γάρ αικισμών, τούς ανόμους ετροπώσαντο, καί δυνάμει θεϊκή, εξ ουρανού τήν νίκην εδέξαντο, Αυτών ταίς ικεσίαις, ελευθέρωσον τού αοράτου εχθρού Σωτήρ, καί σώσόν με.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Τόν τάφον σου Σωτήρ

Αϋλων Στρατιών, υπερέχουσα Κόρη, καί Τάξεις ουρανών, υπερβαίνουσα μόνη, επάξιον τήν αίνεσιν, παρ' αυτών δέχη Πάναγνε, αλλά πρέσβευε, τώ σώ Υιώ σύν Αγγέλοις, τού ρυσθήναί με, τής τών παθών τυραννίδος, τόν μόνον κατάκριτον.

Κανών Κατανυκτικός ποίημα Ιωσήφ, ού η Ακροστιχίς.

Τών πταισμάτων μου τόν ρύπον πλύνον, Λόγε, Ιωσήφ.

Ήχος α' Ωδή α' Ο Ειρμός

Σού η τροπαιούχος δεξιά, θεοπρεπώς εν ισχύϊ δεδόξασται, αύτη γάρ, Αθάνατε, ως πανσθενής υπεναντίους έθραυσε, τοίς Ισραηλίταις, οδόν βυθού καί νουργήσασα.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Τών αμαρτιών μου τήν πληθύν, κατά τό πλήθος Χριστέ τού ελέους σου, δέομαι, εξάλειψον, καί λογισμόν επιστροφής μοι δώρησαι, όπως σου δοξάζω τήν υπέρ νούν αγαθότητα.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ώφθης διά σπλάγχνα οικτιρμών, επί τής γής σωματούμενος άνθρωπος, όθεν υπέρ άνθρωπον, Λόγε Θεού, ημαρτηκότα δέξαι με, νύν εν μετανοία, τοίς οικτιρμοίς σου προσπίπτοντα.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νέκρωσιν μιμούμενοι Χριστού, τού εκουσίως παθόντος καί θάνατον, πάθη υπεμεί νατε, πολυειδή καί θάνατον αοίδιμοι, όθεν αθανάτου, ζωής ετύχετε μάρτυρες.

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Πύρ ένδον αγάπης θεϊκής, περιφανώς περιφέροντες μάρτυρες, πύρ ουκ επτοήθητε, αλλά θερμαίς τών πόνων επιδόσεσι, τής πολυθεϊας, τήν ύλην πάσαν εφλέξατε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τάξεις Ασωμάτων σύν ημίν, σέ ανυμνούσι, Παρθένε πανύμνητε, τόν γάρ απερίληπτον, εν σή γαστρί σωματωθέντα τέτοκας, μείνασα παρθένος, ως πρό τού τόκου Θεόνυμφε.

Κανών τών Ασωμάτων

Ποίημα Θεοφάνους, έχων Ακροστιχίδα

«Θεοφάνους ο πρώτος Αγγέλων ύμνος»

Ο Ειρμός

Σού η τροπαιούχος δεξιά, θεοπρεπώς εν ισχύϊ δεδόξασται, αύτη γάρ, Αθάνατε, ως πανσθενής υπεναντίους έθραυσε, τοίς Ισραηλίταις, οδόν βυθού καινουργήσασα.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Θρόνω παριστάμενοι φαιδρώς, τώ τού Δεσπότου, πανάγιοι Άγγελοι, τόν Πατρί συνάναρχον, καί τής αυτού μεγάλης βουλής Άγγελον, λόγον μοι εμπνεύσαι, υμάς υμνούντι, πρεσβεύσατε.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Έσοπτρα φωτός θεαρχικού, καί τρισηλίου λαμπάδος τήν έλλαμψιν, πάσαν εισδεχόμενα, ως εφικτόν, τά τών Αγγέλων τάγματα, πρώτον εννοήσας, ο Νούς ο θείος υπέστησεν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο διακοσμήσας ως Θεός, ταξιαρχίας τών άνω δυνάμεων, μήτραν απειρόγαμον, τών Σεραφείμ υψηλοτέραν ώκησε, τήν σήν Θεοτόκε, καί σάρξ ατρέπτως εγένετο.

Ωδή γ' Ο Ειρμός

Ο μόνος ειδώς τής τών βροτών, ουσίας τήν ασθένειαν, καί συμπαθώς αυτήν μορφωσάμενος, περίζωσόν με εξ ύψους δύναμιν, τού βοάν σοι, Άγιος, ο ναός ο έμψυχος, τής αχράντου σου δόξης, Φιλάνθρωπε.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ανάνηψον δεύρο, ώ ψυχή, καί βόησον τώ κτίστη σου, τώ τά κρυπτά σου πάντα γινώσκοντι, καί μετανοίας καρπούς επίδειξαι, όπως ελεήση σε, ο οικτίρμων Κύριος, καί πυρός αιωνίου λυτρώσηται.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ιλάσθητι μόνε Αγαθέ, ιλάσθητι καί σώσόν με, ως ο Τελώνης φόβω κραυγάζω σοι, εσμόν πταισμάτων επισυρόμενος, καί κατακαμπτόμενος, βάρει παραπτώσεων, καί αισχύνης αμέτρου πληρούμενος.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σοφία καί γνώσει αληθεί, οι Μάρτυρες πληρούμενοι, Ελληνικήν σοφίαν εμώραναν, τόν σοφιστήν τε κακίαν ώλεσαν, καί στερρώς αθλήσαντες, επαξίως έλαβον, τούς τής νίκης στεφάνους γηθόμενοι.

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Μονάδα μέν φύσει αθληταί, Τριάδα τοίς προσώποις δέ, ομολογούντες, πλάνην πολύθεον, ενθέω πίστει εξηφανίσατε, καί φωστήρες ώφθητε, πάντων καταυγάζοντες, τάς καρδίας ακτίσι τής χάριτος.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Αγία Θεόνυμφε αγνή, αγίως απεκύησας, τόν εν Αγίοις αναπαυόμενον, Υιόν καί Λόγον, Πατρί συνάναρχον, τόν καθαγιάζοντα εν Αγίω Πνεύματι, τούς αυτόν ευσεβώς αγιάζοντας.

Κανών τών Ασωμάτων

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Φωτί θεουργώ τά Σεραφείμ, αμέσως πλησιάζοντα, καί πολλαχώς αυτού εμπιπλάμενα, ταίς πρωτοδότοις σαφώς ελλάμψεσι, πρωτουργώς λαμπρύνονται, καί ως φώτα δεύτερα, χρηματίζουσι θέσει θεούμενα.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Αγγέλων λαμπρότητας υμνείν, προθύμως εφιέμενοι, τήν δι' αυτών θεόθεν βοήθειαν, χορηγουμένην πιστοί, αιτήσωμεν, νοός καθαρότητι, καί πανάγνοις στόμασι, καί τευξόμεθα τούτων ελλάμψεως.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νούν τόν υπερούσιον ιδείν, ως θέμις αξιούμενος, ο Γαβριήλ, Παρθένε πανάμωμε, περιχαρή σοι φωνήν εκόμισε, τήν τού Λόγου σύλληψιν, εμφανώς μηνύων σοι, καί τόν άφραστον τόκον κηρύττων σου.

Ωδή δ' Ο Ειρμός

Όρος σε τή χάριτι, τή θεία κατάσκιον, προβλεπτικοίς ο Αββακούμ, κατανοήσας οφθαλμοίς, εκ σού εξελεύσεσθαι, τού Ισραήλ προανεφώνει τόν Άγιον, εις σωτηρίαν ημών καί ανάπλασιν.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Τίνι σε, ψυχή μου, ομοιώσω ταλαίπωρε, εργαζομένην τά δεινά, καί μή ποιούσαν τά καλά; επίστρεψον βόησον, τώ διά σέ εθελουσίως πτωχεύσαντι, Καρδιογνώστα οικτείρησον σώσόν με.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ώρισας μετάνοιαν, Σωτήρ επιστρέφουσιν, ήν μοι παράσχου αγαθέ, πρό τής τού βίου τελευτής, διδούς μοι κατάνυξιν καί στεναγμόν, ώσπερ τή Πόρνη τό πρότερον, καταφιλούση τά ίχνη σου Δέσποτα.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ναμάτων τού Πνεύματος, πλησθέντες οι Μάρτυρες, ύδατος ζώντος ποταμοί, ώφθησαν νεύσει θεϊκή, καί πλάνης εξήραναν, τούς θολερούς Χριστέ χειμάρρους εν Πνεύματι, καί τών πιστών διανοίας κατήρδευσαν.

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Μεγάλως οι θείοι, ηγωνίσαντο Μάρτυρες, πύρ γάρ καί ξίφος καί δεινήν, πάσαν υπήνεγκαν ποινήν, Αυτών παρακλήσεσι, Λόγε Θεού, μεγίστης ρύσαι κολάσεως, καί αιωνίου τούς πίστει υμνούντάς σε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο πάλαι Πατρός εξ αγεννήτου, Υιός γεννηθείς, γέννησιν έσχε χρονικήν, εκ σού Παρθένε γεννηθείς, τόν χρόνιον πόλεμον τών γηγενών, εξάραι θέλων ως εύσπλαγχνος, ο ημερών τε καί χρόνων επέκεινα.

Κανών τών Ασωμάτων

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι θρόνοι τόν πρώτον συμπληρούντες διάκοσμον, καί Χερουβείμ καί Σεραφείμ, ταίς τής θεότητος αυγαίς, αμέσως ελλάμπονται, θεουργικαίς Ιεραρχίαις δεχόμενοι, καί μελωδούσι, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Υμνούσι τρισάριθμον μονάδα θεότητος, τριαδικοίς αγιασμοίς, ακαταπαύστοις εν φωναίς, τρανούντα τό άχραντον, τά Σεραφείμ θεολογίας μυστήριον, καί τήν ορθόδοξον πίστιν διδάσκοντα.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σοφίας τήν χύσιν, καί τό πλάτος τής γνώσεως, τής ενιαίας καί απλής, αυτοσοφίας ευλαβώς, Χερουβείμ δεχόμενα, τοίς εφεξής θεομιμήτως παρέχουσι, διαπορθμεύοντα, τού τοίς τήν έλλαμψιν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο πάσης επέκεινα, νοούμενος κτίσεως, τής υπέρ νούν ζωαρχικής, ζωοπλαστίας αληθώς, εκτελών τεράστια, παρθενικαίς ηγλαϊσμένην φαιδρότησι, τήν σήν γαστέρα κατώκησεν Άχραντε.

Ωδή ε' Ο Ειρμός

Ο φωτίσας, τή ελλάμψει τής σής παρουσίας Χριστέ, καί φαιδρύνας τώ Σταυρώ σου τού κόσμου τά πέρατα, τάς καρδίας φώτισον φωτί, τής σής θεογνωσίας, τών ορθοδόξως υμνούντων σε.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Υπέπεσα, τών παθών τή φθορά, καί πτοούμαί σου τό δίκαιον δικαστήριον, δίκαιε Κύριε, διό ικετεύω σε, ενίσχυσόν με τού ποιήσαι, πράξεις καλάς δικαιούσας με.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Τά άδηλα, καί τά κρύφια, σύ τής καρδίας μου επίστασαι, ο Θεός μου καί Πλάστης καί Κύριος, μή ούν κατακρίνης με εν ώρα κρίσεως, ηνίκα έρχη τού κρίναι τά σύμπαντα.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι Άγιοι, ομιλούντες πυρί, τό διάπυρον εδείκνυον, τής ενθέου αυτών αγαπήσεως, όθεν δροσιζόμενοι, τή προσδοκία τών μελλόντων, οι θεοφόροι ηγάλλοντο.

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νευρούμενοι, αγαθών τή ελπίδι οι Μάρτυρες, υπέφερον σπαραγμούς τών μελών καρτερώτατα, καί τόν πολυμήχανον νευραίς, τής τούτων ανενδότου υπομονής εναπέπνιξαν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ρητορεύον, ου δυνήσεται στόμα τού τόκου σου, τό άρρητον διηγήσασθαι θαύμα, Θεόνυμφε, τόν γάρ ανερμήνευτον τίκτεις, καί φέρεις εν αγκάλαις, χειρί κρατούντα τά σύμπαντα.

Κανών τών Ασωμάτων

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Πόθω θείω, πυρπολούμεναι αι Κυριότητες, Εξουσίαι, αι Δυνάμεις, αι τάξεις αι δεύτεραι, ασιγήτοις στόμασι, θεαρχικήν υμνολογούσι, μίαν ουσίαν καί δύναμιν.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ρυθμίζονται, Αρχαγγέλων αι τάξεις τώ Πνεύματι, καί Αγγέλων, καί Αρχών σύν απείροις στρατεύμασι, μίαν τρισυπόστατον, φωτιστικήν ουσίαν σέβειν, περιφανώς διδασκόμεναι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ωραιώθης, υπέρ πάσαν Αγγέλων ευπρέπειαν, τόν γάρ τούτων Ποιητήν, συλλαβούσα καί Κύριον, Θεομήτορ άχραντε, σωματωθέντα απορρήτως, εκ σών αιμάτων εκύησας.

Ωδή ς' Ο Ειρμός

Εκύκλωσεν ημάς εσχάτη άβυσσος, ουκ έστιν ο ρυόμενος, ελογίσθημεν ως πρόβατα σφαγής, σώσον τόν λαόν σου ο Θεός ημών, σύ γάρ ισχύς τών ασθενούντων, καί επανόρθωσις.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Υπάρχων ιατρός Χριστέ ιάτρευσον, τά πάθη τής καρδίας μου, καί απόπλυνον παντός με μολυσμού, ρείθροις Ιησού μου κατανύξεως, ίνα υμνώ καί μεγαλύνω τήν ευσπλαγχνίαν σου.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Πλανώμενον οδοίς τής απωλείας με, καί βόθροις παραπτώσεων, περιπίπτοντα επίστρεψον Χριστέ, καί πρός απλανείς τρίβους εισάγαγε, σού τών σεπτών δικαιωμάτων, ίνα δοξάζω σε.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι λίθοι αληθώς οι πολυτίμητοι, τοίς λίθοις συγχωννύμενοι, ουκ η ρνήσαντο τήν πέτραν τής ζωής, ουδέ τοίς γλυπτοίς λίθοις επέθυσαν, οι ευκλεείς καί στεφηφόροι Κυρίου Μάρτυρες.

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νεώσαντες ψυχάς αρότρω Πίστεως, τόν άσταχυν οι Μάρτυρες τής αθλήσεως, εν Πνεύματι Θεού, τόν εκατοστεύοντα εξήνθησαν, καί τής τρυφής τής μακαρίας κατηξιώθησαν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Πυρίνων Λειτουργών τό πύρ κυήσασα, εφάνης παναμώμητος, καί τής κτίσεως απάσης πρωτουργός, πάναγνε Παρθένε, υπερέχουσα, εν γυναιξίν ευλογημένη Θεοχαρίτωτε.

Κανών τών Ασωμάτων

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τά τάγματα, τών Ασωμάτων Κύριε, τώ θρόνω παριστάμενα τώ τής δόξης σου, φωναίς αγγελικαίς, ταίς ακαταπαύστοις σέ γεραίρουσι, σύ γάρ ισχύς τούτων υπάρχεις, Χριστέ, καί ύμνησις.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι πρόσωπον τό σόν ορώντες Άγγελοι, τό κάλλος τό αμήχανον, τήν υπέρθεον ευπρέπειαν τής σής, θείας αγλαϊας, εκλαμπρύνονται, σύ γάρ αυτών καί φώς υπάρχεις, καί αγαλλίαμα.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σεσάρκωται ο πρίν υπάρχων άσαρκος, ο Λόγος εκ σού Πάναγνε, ο τά σύμπαντα θελήματι ποιών, ο τών Ασωμάτων τά στρατεύματα, παραγαγών εκ του μή όντος, ως παντοδύναμος.

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

Σέ νοητήν, Θεοτόκε, κάμινον, κατανοούμεν οι πιστοί, ως γάρ Παίδας έσωσε τρείς, ο υπερυψούμενος, όλον με τόν άνθρωπον εν τή γαστρί σου ανέπλασεν, ο αινετός τών Πατέρων Θεός, καί υπερένδοξος.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Λέοντας πρίν, Δανιήλ εφίμωσε, σύνοικον έχων αρετήν, τούτον ζήλωσον, ώ ψυχή, καί τόν ωρυόμενον πάντοτε ως λέοντα, καί συλλαβείν σε βουλόμενον, τή πρός Θεόν ανανεύσει αεί, άπρακτον ποίησον.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Υπερβολή, ασωτείας, Κύριε, ψυχήν ερρύπωσα δεινώς, υπερβάλλουσαν ούν Χριστέ, έχων αγαθότητα, δέξαι, ως τόν Άσωτον, καί μελωδούν τά με οίκτειρον, ο αινετός τών Πατέρων Θεός, καί υπερένδοξος.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νόμω Χριστού, ευσθενώς ρωννύμενοι, τών ανομούντων τάς βουλάς, εξηφάνισαν ανδρικώς, οι ακαταγώνιστοι Μάρτυρες, νομίμως τε, τελειωθέντες δέ έμελπον, ο αινετός τών Πατέρων Θεός, καί υπερένδοξος.

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι θεαυγείς, τού Κυρίου Μάρτυρες, πεπυρσευμένοι τώ φωτί τής Τριάδος περιφανώς, σκότος τών κολάσεων, πλάνης τήν ομίχλην τε, διεληλύθατε μέλποντες, ο αινετός τών Πατέρων Θεός, καί υπερένδοξος.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νόμοι εν σοί, φύσεως καινίζονται, τόν νομοδότην γάρ Χριστόν, δίχα νόμων τών σαρκικών τίκτεις, Παναμώμητε, πάσιν απολύτρωσιν, νομοθετούντα τοίς μέλπουσιν, ο αινετός τών Πατέρων Θεός, καί υπερένδοξος.

Κανών τών Ασωμάτων

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Άναρχον φώς, σύ υπάρχεις Δέσποτα, φωτός εκλάμψας εκ Πατρός, τών Αγγέλων τάς στρατιάς, φώτα κατεσκεύασας, έσοπτρα δεχόμενα, τήν αστραπήν σου τήν άδυτον, ο αινετός τών Πατέρων Θεός, καί υπερένδοξος.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Γένος βροτών, ο τών όλων Κύριος, επιστασίαις εμφανώς, περισώζεις αγγελικαίς, τούτους γάρ επέστησας πάσι τοίς πιστεύουσι, καί ορθοδόξως υμνούσί σε, τόν αινετόν τών Πατέρων Θεόν, καί υπερένδοξον.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Γλώσσα καί νούς, ουκ ισχύει Δέσποτα, τών σών θαυμάτων εξειπείν, καί τών έργων τό ευπρεπές, σύ γάρ κατηγλάϊσας, πάσαν διακόσμησιν τών ουρανίων Δυνάμεων, ο αινετός τών Πατέρων Θεός, καί υπερένδοξος.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εκ σού Σεμνή, ο Υιός σεσάρκωται, ο πρίν αμήτωρ εκ Πατρός, καί απάτωρ τό καθ' ημάς δι' ημάς γενόμενος, ώ καί νύν λατρεύουσι τών Ασωμάτων αι φάλαγγες, ως αινετόν τών Πατέρων Θεόν, καί υπερένδοξον.

Ωδή η' Ο Ειρμός

Εν καμίνω Παίδες Ισραήλ, ως εν χωνευτηρίω, τώ κάλλει τής ευσεβείας, καθαρώτερον χρυσού, απέστιλβον λέγοντες, Ευλογείτε πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Λυτρωτά μου εύσπλαγχνε Χριστέ, τής νύν με κατεχούσης ομίχλης αμαρτιών τε, καί παντοίων πειρασμών, λύτρωσαι κραυγάζοντα, Ευλογείτε πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Όταν μέλλης έρχεσθαι Χριστέ, εν δόξη κρίναι κόσμον, τή στάσει τών εκλεκτών σου συναρίθμησον καμέ, βοώντα καί λέγοντα, Ευλογείτε πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Γής αγίας Μάρτυρες σοφοί, επέβητε, εν γή γάρ μεγάλως αγωνισάμενοι, ουρανίαν ζωήν ειλήφατε μέλποντες, Ευλογείτε πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Εκδυθέντες σώμα τό φθαρτόν, στολήν αθανασίας, ως Μάρτυρες νικηφόροι επενδύσασθε Χριστώ, εξ ύψους κραυγάζοντες, Ευλογείτε πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ιεραί σε πόρρωθεν φωναί, γενήσεσθαι Μητέρα τού πάντα τεκτηναμένου, προκατήγγειλαν Θεού, ώ μέλπομεν Άχραντε, Ευλογείτε πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Κανών τών Ασωμάτων

Ειρμός ο Αυτός

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Λαμπομένας καί πλησιφαείς, Αγγέλων στρατηγίας, ακτίσι τής τρισηλίου ωραιότητος πιστοί, μιμούμενοι μέλψωμεν, Ευλογείτε πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, και υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ως πηγαία πάντων τών καλών, η θεαρχικωτάτη, παράγει θεία δυνάμει, φώτα δεύτερα τό φώς, τό πρώτον δεχόμενα, καί βοώντα, Πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νούς ο πρώτος καί δημιουργός, υπερκοσμίους νόας, Αγγέλων υπερουσίως υπεστήσατο αυτώ, σαφώς πλησιάζοντας καί βοώντας, Πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Υπέρ λόγον τόν εκ τού Πατρός, τεχθέντα πρό αιώνων, αφράστως σεσαρκωμένον, απεγέννησας ημίν, Παρθένε πανάμωμε, ώ βοώμεν, Πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ' Ο Ειρμός

Τύπον τής αγνής λοχείας σου, πυρπολουμένη βάτος έδειξεν άφλεκτος, καί νύν καθημών, τών πειρασμών αγριαίνουσαν, κατασβέσαι αιτούμεν τήν κάμινον, ίνα σέ Θεοτόκε, ακαταπαύστως μεγαλύνωμεν.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ώσπερ Χαναναία κράζω σοι, Ελέησόν με Λόγε, ψυχήν γάρ κέκτημαι, ταίς δαιμονικαίς επιφοραίς κινδυνεύουσαν, καί αφρόνως τά άθεσμα πράττουσαν, καί μή αισθανομένην, τού θείου φόβου σου, Μακρόθυμε.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Στήσον επί πέτραν Κύριε, τάς τής ψυχής μου βάσεις, τών προσταγμάτων σου, καί τόν αναιδώς υποσκελίζειν με θέλοντα, υποσκέλισον όφιν καί ρύσαί με, τής τούτου κακουργίας, ως αγαθός καί πολυέλεος.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ήδη παρελθόντες Μάρτυρες, τών πειρασμών τό ύδωρ τό ανυπόστατον, καί τών αικισμών τών χαλεπών τό κλυδώνιον, πρός λιμένα σαφώς κατηντήσατε, τής άνω Βασιλείας, θείας γαλήνης απολαύοντες.

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Φέγγους ανεσπέρου, Μάρτυρες, φωτοειδείς γενόμενοι ηξιώθητε, καί εν Εκκλησία πρωτοτόκων ευφραίνεσθαι καί Αγγέλων χοροίς συναγάλλεσθαι, μεθών τόν Ζωοδότην, υπέρ ημών καθικετεύσατε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φέρεις τόν τά πάντα φέροντα, καί γαλουχείς τόν πάσι τροφήν παρέχοντα, μέγα καί φρικτόν, τό υπέρ νούν σου μυστήριον, κιβωτέ τού σεπτού αγιάσματος, Παρθένε Θεοτόκε, όθεν σε πίστει μακαρίζομεν.

Κανών τών Ασωμάτων

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Μύστας τής αρρήτου δόξης σου, τούς ασωμάτους Νόας, Σώτερυπέστησας, καί νύν δι' αυτών, τόν σόν λαόν διαφύλαξον, τόνπίστεισοι καί πόθω προσφεύγοντα, ίνα σε τόν Δεσπότην, ακαταπαύστως μεγαλύνωμεν.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νέμεις τής ειρήνης Άγγελον, περιφρουρούντα, Παντοκράτορ, τήν ποίμνην σου, (τής ειρήνης γάρ καί τής αγάπης σύ αίτιος), καί τήν έμφρονα πίστιν φυλάττοντα, καί πάσας τάς αιρέσεις, τή σή δυνάμει καταλύοντα.

Στίχ. Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Όλος γλυκασμός υμνούμενος, τών ουρανίων τήν γλυκείαν φαιδρότητα καταφύτευσον, εν Εκκλησίαις σου, Δέσποτα, καί τήν εύτακτον δίδου κατάστασιν, ίνα σε τόν Σωτήρα ακαταπαύστως μεγαλύνωμεν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Στίφη τών Αγγέλων, Πάναγνε, νύν ασιγήτως τόν σόν τόκον γεραίρουσι, ταίς γάρ τάξεσιν επιστατούντα θεώμενοι, ταίς αυ τών θυμηδίαις εμπίπλανται, καί σέ τήν Θεοτόκον ακαταπαύστως μεγαλύνουσιν.

Απόστιχα Κατανυκτικά

Άλλος σε κόσμος, ψυχή, αναμένει καί Κριτής, τά σά μέλλων δημοσιεύειν κρυπτά καί δεινά, μή ούν εμμείνης τοίς ώδε, αλλά πρόφθασον βοώσα τώ Κριτή, ο Θεός ιλάσθητί μοι, καί σώσόν με.

Στίχ. α'. Ενεπλήσθημεν τό πρωϊ τού ελέους σου, Κύριε, καί ηγαλλιασάμεθα καί ηυφράνθημεν έν πάσαις ταίς ημέραις ημών, Ευφρανθείημεν, ανθών ημερών εταπείνωσας ημάς, ετών, ών είδομεν κακά, καί ίδε επί τούς δούλους σου καί επί τά έργα σου, καί οδήγησον τούς υιούς αυτών.

Μή αποδοκιμάσης με Σωτήρ μου, τή ραθυμία τής αμαρτίας συνεχόμενον, διέγειρόν μου τόν λογισμόν πρός μετάνοιαν, καί τού σού αμπελώνος εργάτην δόκιμον ανάδειξόν με, δωρούμενός μοι τής ενδεκάτης ώρας τόν μισθόν, καί τό μέγα έλεος.

Μαρτυρικόν

Στίχ. β'. Καί έστω η λαμπρότης Κυρίου τού Θεού ημών εφ' ημάς, καί τά έργα τών χειρών ημών κατεύθυνον εφ' ημάς, καί τό έργον τών χειρών ημών κατεύθυνον.

Τούς Αθλοφόρους τού Χριστού, δεύτε λαοί άπαντες τιμήσωμεν, ύμνοις καί ωδαίς πνευματικαίς, τούς φωστήρας τού κόσμου, καί κήρυκας τής πίστεως, τήν πηγήν τήν αέναον, εξ ής αναβλύζει τοίς πιστοίς τά ιάματα, Αυτών ταίς ικεσίαις, Χριστέ ο Θεός ημών, τήν ειρήνην δώρησαι τώ κόσμω σου, καί ταίς ψυχαίς ημών τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Τών ουρανίων ταγμάτων

Αγιωτέρα αγίων πασών Δυνάμεων, τιμιωτέρα πάσης κτίσεως, Θεοτόκε, Δέσποινα τού κόσμου, σώσον ημάς, τόν Σωτήρα κυήσασα, από πταισμάτων μυρίων, ως αγαθή, καί κινδύνων ταίς πρεσβείαις σου.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Διά βρώσεως εξήγαγε, τού Παραδείσου ο εχθρός τόν Αδάμ, διά Σταυρού δέ τόν ληστήν, αντεισήγαγε Χριστός εν αυτώ, Μνήσθητί μου κράζοντα, όταν έλθης εν τώ βασιλεία σου.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Κατανύξεως πηγήν μοι δώρησαι, τή ευσπλαγχνία σου, Χριστέ ο Θεος, παντός με ρύπου τών κακών, τών αμέτρων εκκαθαίρουσαν, καί τής βασιλείας σου, ευεργέτα, μέτοχόν με ποίησον.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Τών Αγγέλων σου τά τάγματα, εις ικεσίαν σοι κινούμεν Χριστέ, σώσον οικτείρησον ημάς, δι' αυτών ως υπεράγαθος, πάντα παρορών ημών, τά εν γνώσει, καί αγνοία πταίσματα.

Μαρτυρικόν

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Τών αιμάτων υμών, Άγιοι, τοίς οχετοίς τόν νοητόν Φαραώ, εναπεπνίξατε σαφώς, νύν δέ βλύζετε θαυμάτων κρουνούς, πέλαγος ξηραίνοντας νοσημάτων. όθεν μακαρίζεσθε.

Δόξα...

Τόν Πατέρα προσκυνήσωμεν, καί τόν Υιόν δοξολογήσωμεν, καί τό Πανάγιον πιστοί, πάντες Πνεύμα ανυμνήσωμεν, κράζοντες καί λέγοντες, Παναγία Τριάς, σώσον πάντας ημάς.

Καί νύν... Θεοτοκίον.

Η τεκούσα φώς τό άχρονον, εσκοτισμένην τήν ψυχήν μου αεί, ταίς τών δαιμόνων προσβολαίς, φωταγώγησον, Πανάμωμε, καί πυρός τού μέλλοντος, μεσιτείαις θείαις ελευθέρωσον.

Ήχος α'

Τών ουρανίων Ταγμάτων

Στίχ. α'. Εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Αμαρτημάτων πελάγει περιαντλουμενος, καί εν βυθώ πταισμάτων, συνεχόμενος όλως, βοώ σοι τώ Δεσπότη. Τών χαλεπών, καί ποικίλων με λύτρωσαι, πειρατηρίων τού βίου, καί τού πυρός τού ασβέστου, Υπεράγαθε.

Στίχ. β'. Ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Βεβυθισμένος υπάρχων εξ απογνώσεως, καί πονηρίας πλήρης, λογισμών εναντίων, πρός σέ μου τάς ελπίδας, Λόγε Θεού, ανεθέμην ο άθλιος, από εχθρών αοράτων, καί Ορατών, επιθέσεώς με λύτρωσαι.

Στίχ. γ'. Από φυλακής πρωϊας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωϊας ελπισάτω Ισραήλ επί τόν Κύριον.

Κατοικτειρήσας ο Κτίστης άπαν τό ποίημα, διά φιλανθρωπίας, καί αφάτου πτωχείας, ο αίρων τήν τού κόσμου, Λόγε Θεού, αμαρτίαν ως εύσπλαγχνος, άρον καμού τό φορτίον, καί τόν κλοιόν, τόν βαρύτατον ελάφρυνον.

Έτερα τού Προδρόμου

Πανεύφημοι Μάρτυρες

Στίχ. δ'. Ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος, καί πολλή παρ' αυτώ, λύτρωσις. καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραήλ έκ πασών τών ανομιών αυτού.

Προφήτα θαυμάσιε Χριστού, Βαπτιστά καί Πρόδρομε, τήν ξηρανθείσαν καρδίαν μου, τοίς ατοπήμασι, ποταμούς δακρύων, αενάως ποίησον, προχέειν δυσωπώ σε πρεσβείαις σου, όπως σωζόμενος, διά σού ο πολυώδυνος, μεγαλύνω τόν σέ μεγαλύναντα.

Στίχ. ε'. Αινείτε τόν Κύριον πάντα τά έθνη, επαινέσατε αυτόν, πάντες οι λαοί.

Προφήτα μακάριε πρός σέ, τάς ελπίδας πάσας μου, καί τήν ζωήν ανατίθημι, τής προσδοκίας μου, ο Χριστόν βαπτίσας, Ιησούν τήν άβυσσον, τόν αίροντα τού κόσμου τά πταίσματα, τούτον ικέτευε, Ιωάννη τήν καρδίαν μου, δυσωπώ σε, καθάραι καί σώσαί με.

Στίχ. ς'. Ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού Κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Ο κήρυξ τής χάριτος Χριστού, ο πάσι μετάνοιαν, προκαταγγείλας τοίς έθνεσι, τήν παναθλίαν μου, καί πεπωρωμένην, ψυχήν, θείε Πρόδρομε, προσμένειν μετανοία ευόδωσον, καί τά θελήματα, τού Κυρίου πράττειν πάντοτε, ίνα πίστει καί πόθω δοξάζω σε.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Φωτός ενδιαίτημα Αγνή, μόνη εχρημάτισας, τού εκ Πατρός αναλάμψαντος, όθεν κραυγάζω σοι. Τήν εσκοτισμένην, ψυχήν μου τοίς πάθεσι, φωτί τών αρετών καταφαίδρυνον, καί εν σκηνώμασι, φωτεινοίς σου κατασκήνωσον, εν ημέρα τής κρίσεως Άχραντε.

Απόστιχα Κατανυκτικά

Ότι τό πέλαγος πολύ, τών παραπτωμάτων μου Σωτήρ, καί δεινώς βεβύθισμαι ταίς πλημμελείαις μου, δός μοι χείρα, σώσόν με, ως τώ Πέτρω ο Θεός, καί ελέησόν με.

Στίχ. Α'. Πρός σέ ήρα τούς οφθαλμούς μου, τόν κατοικούντα εν τώ ουρανώ. Ιδού, ως οφθαλμοί δούλων εις χείρας τών κυρίων αυτών, ως οφθαλμοί παιδίσκης εις χείρας τής κυρίας αυτής, ούτως οι οφθαλμοί ημών πρός Κύριον τόν Θεόν ημών, έως ού οικτιρήσαι ημάς.

Ότι εννοίαις πονηραίς, καί έργοις καταδεδίκασμαι Σωτήρ, λογισμόν μοι δώρησαι, επιστροφής ο Θεός, ίνα κράζω. Σώσόν με, Ευεργέτα αγαθέ, καί ελέησόν με.

Μαρτυρικόν

Στίχ. Β'. Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, ότι επί πολύ επλήσθημεν εξουδενώσεως, επί πλείον επλ ήσθη η ψυχή ημών, τό όνειδος τοίς ευθηνούσι, καί η εξουδένωσις τοίς υπερηφάνοις.

Η εν σταδίω υμών ομολογία, Άγιοι, τών δαιμόνων κατέπτηξε τήν δύναμιν, καί τής πλάνης τούς ανθρώπους ηλευθέρωσε, διό καί τάς κεφαλάς αποτεμνόμενοι εκράζετε. Γενέσθω Κύριε, η θυσία τών ψυχών ημών, ευπρόσδεκτος ενώπιόν σου, ότι σέ ποθήσαντες, κατεφρονήσαμεν τής προσκαίρου ζωής φιλάνθρωπε.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Αμαρτωλών τάς δεήσεις προσδεχομένη, καί θλιβομένων στεναγμόν μή παρορώσα, πρέσβευε τώ εξ αγνών λαγόνων σου, σωθήναι ημάς, Παναγία Παρθένε.

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Κατανυκτικά

Ήχος α'

Εν ανομίαις συλληφθείς, εγώ ο άσωτος, ου τολμώ ατενίσαι εις τό ύψος τού ουρανού, αλλά θαρρών εις τήν φιλανθρωπίαν σου, κράζω, ο Θεός ιλάσθητί μοι, καί σωσόν με.

Ει ο δίκαιος μόλις σώζεται, εγώ πού φανούμαι ο αμαρτωλός; τό βάρος καί τόν καύσωνα τής ημέρας ουκ εβάστασα, τοίς περί τήν ενδεκάτην ώραν, συναρίθμησόν με ο Θεός, καί σώσόν με.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Άρρηκτον τείχος κεκτημένοι πιστοί, τήν Θεοτόκον Μαρίαν, δεύτε προσπέσωμεν αυτή, παρρησίαν γάρ έχει πρός τόν τεχθέντα εξ αυτής, τού πρεσβεύειν καί σώζειν από οργής, καί θανάτου τάς ψυχάς ημών.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν, έτερα

Τό τάφον σου Σωτήρ

Αγκάλας πατρικάς, διανοίξαί μοι σπεύσον, ασώτως τόν εμόν κατηνάλωσα βίον, εις πλούτον αδαπάνητον, αφορών τών οικτιρμών σου Σωτήρ, νύν πτωχεύουσαν, μή υπερίδης καρδίαν, σοί γάρ, Κύριε, εν κατανύξει κραυγάζω. Ημάρτηκα, σώσόν με.

Τό βήμά σου φρικτόν, καί η κρίσις δικαία, τά έργα μου δεινά, αλλ' αυτός, Ελεήμον, προφθάσας με διάσωσον, καί κολάσεως λύτρωσαι, ρύσαι, Δέσποτα, τής τών ερίφων μερίδος, καί αξίωσον, εκ δεξιών σού με στήναι, Κριτά δικαιότατε.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον, όμοιον

Απόθου, ώ ψυχή, ραθυμίας τόν ύπνον, καί άναψον φαιδράν, μετανοίας λαμπάδα, καί έξελθε νύν χαίρουσα, τής τού βίου συγχύσεως, εις απάντησιν τού αθανάτου Νυμφίου. Δέξαι, λέγουσα, καί μή απώση με, Λόγε, λιταίς τής τεκούσης σε.

Μετά τήν γ' Στιχολογίαν, έτερα

Τόν τάφον σου Σωτήρ

Ο πάλαι ταίς ροαίς, Ιορδάνου βαπτίσας, τήν κάθαρσιν παντός, Ιωάννη τού κόσμου, πολλοίς με βυθιζόμενον, πλημμελήμασιν έλκυσον, καί απόπλυνον, από παντοίας κηλίδος, τόν φιλάνθρωπον, διά παντός ικετεύων, ως πρέσβυς ευπρόσδεκτος.

Μαρτυρικόν

Τού λίθου σφραγισθέντος

Ως καλοί στρατιώται ομοφρόνως πιστεύσαντες, τάς απειλάς τών, τυράννων μή πτοουμενοι, Άγιοι, προσήλθετε προθύμως τώ Χριστώ, αράμενοι τόν τίμιον Σταυρόν, καί τελέσαντες τόν δρόμον, εξ ουρανού τήν νίκην εδέξασθε. Δόξα τώ ενισχύσαντι υμάς, δόξα τώ στεφανώσαντι, δόξα τώ δωρουμένω δι' υμών, πάσιν ιάματα.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Τόν τάφον σου Σωτήρ

Νηδύϊ μητρική, Ιωάννης σκιρτήσας, φερόμενον Αγνή, τόν Θεόν εν γαστρί σου, επέγνω θεία χάριτι, καί πιστώς προσεκύνησεν, αλλά δέομαι, σύν τώ Προδρόμω, Παρθένε, καθικέτευσον, όν εσωμάτωσας Λόγον, σωθήναι, τόν δούλόν σου.

Κανών Κατανυκτικός, ού η Ακροστιχίς.

(άνευ τών Θεοτοκίων)

Δέχοις τεούς δε, τούς εμούς λόγους, Ιωσήφ

Ωδή α' Ήχος α' Ο Ειρμός

Ωδήν επινίκιον, άσωμεν πάντες, Θεώ τώ ποιήσαντι, θαυμαστά τέρατα, βραχίονι υψηλώ, καί σώσαντι τόν Ισραήλ, ότι δεδόξασται.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Δουλούμενος πάθεσι, τής αμαρτίας, προσπίπτω σοι Κύριε, όπως αποδείξης με, τούτων ελεύθερον, δοξάζοντά σου εκτενώς, τήν αγαθότητα.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Επλήγην ο άθλιος, τής αμαρτίας, ρομφαία καί τέθνηκα, καί ορών με. κείμενον, εχθρός αγάλλεται, ο αναστήσας τούς νεκρούς, ζώωσον, σώσόν με.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Χοροί εδοξάσθησαν, τών αθλοφόρων, σεπτοίς αυτών μέλεσι, τόν Χριστόν δοξάσαντες, σάρκα φορέσαντα, καί διά πάθους τήν φθοράν εξαφανίσαντα.

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι πύργοι καί πρόμαχοι, τής Εκκλησίας, οι ένδοξοι μάρτυρες, προσβολαίς ακλόνητοι, εχθρού διέμειναν. Αυτών πρεσβείαις ο Θεός, ζώωσον πάντας ημάς.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Ως θρόνος πυρίμορφος, φέρεις τόν κτίστην, ως έμψυχος θάλαμος, καί τερπνόν παλάτιον, τόν βασιλέα χωρείς, γενόμενον όπερ εσμέν, δίχα τροπής καί φυρμού.

Έτερος κανών τού Προδρόμου, ού η Ακροστιχίς.

Φωνής άκουσον τών βοώντων σοι Μάκαρ. Ιωσήφ.

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Φωνή εχρημάτισας, τού Λόγου, Μάκαρ, διό τάς φωνάς ημών, άς πρός σέ ποιούμεθα, προσδέχου Πρόδρομε, ελευθερών ημάς κακών, τή μεσιτεία σου.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ως όρθρος ως ήλιος, εξανατείλας, φωτίζεις τά πέρατα, καί σκοτίζεις πνεύματα, τά πονηρότατα, διό τόν ζόφον τής εμής, ψυχής απέλασον.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Νεκροίς τήν ζωήν ημών, ελευσομένην, εκήρυξας Πρόδρομε, διό καί τα νεκρούντα με πάθη θανάτωσον, δείξον θείας κοι νωνόν, Μάκαρ λαμπρότητος.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Η μόνη τόν άχρονον, Υιόν εν χρόνω, τεκούσα σαρκούμενον, Παναγία Δέσποινα, πάντα τά χρόνια, τής παναθλίας μου ψυχής, πάθη θεράπευσον.

Ωδή γ' Ο Ειρμός

Λίθον όν απεδοκίμασαν, οι οικοδομούντες, ούτος εγενήθη, εις κεφαλήν γωνίας, αυτός εστιν η πέτρα, εν ή εστερέωσε, τήν Εκκλησίαν ο Χριστός, ήν εξ εθνών εξηγοράσατο.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ίδε τήν εμήν ασθένειαν, ο φορέσας ταύτην, ίδε τής ψυχής μου, τήν δεινήν αμορφίαν, πρόσχες τή φωνή μου, Χριστέ πολυέλεε, καί μεταποίησον αυτής, τό ειδεχθές, εις ευμορφίαν Σωτήρ.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Σώσον Ιησού τόν άσωτον, σώσόν με τόν μόνον, σού τούς σωτηρίους, παραβάντα νόμους, καί πάσαν αμαρτίαν, αλόγως τελέσαντα, καί υπαχθέντα λογισμοίς, σού Αγαθέ αλλοτριούσί με.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τάξις Ασωμάτων Άγιοι, τήν υμών ανδρείαν, όντως κατεπλάγη, πώς εν τώ σταδίω, αθλούντες παραδόξως, καί πίπτοντες σώμασιν, ασάρκους πάντας δυσμενείς, θεία ροπή κατηδαφίσατε.

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Έτι τών πληγών τοίς αίμασι, περιηνθισμένοι, έτι τών αιμάτων τώ λύθρω Αθλοφόροι, σταζόμενοι Κυρίω, παρέστητε χαίροντες, τώ αθανάτω Βασιλεί, νικητικώς καταστεφόμενοι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Τίκτεις, όν Πατήρ εγέννησε, πάντων πρό αιώνων, τρέφεις τόν τροφέα, πείραν ανδρός μή γνούσα, Παράδοξον τό θαύμα! και νόν τό μυστήριον, θεοχαρίτωτε! διό πάσα πιστών ψυχή δοξάζει σε.

Κανών τού Προδρόμου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Στείρας εξ ακάρπου Πρόδρομε, ιερώς βλαστήσας, ώφθης καρποφόρος, γεωργίαις θείαις, διό μου τήν καρδίαν, παντοίων στειρεύουσαν, εύτεκνον ποίησον καλών, όπως πιστώς αεί δοξάζω σέ.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Άρτω ουρανίω στήριξον, τήν εμήν καρδίαν, Μάκαρ, παρειμένην, ταίς πονηραίς μελέταις, καί δίδου μοι προθύμως, ποιείν τά θελήματα, τού πανοικτίρμονος Θεού, όπως πιστώς αεί δοξάζω σε.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Κόσμου αμαρτίαν αίροντα, τόν Αμνόν κηρύξας, τών αμαρτιών μου, τό βαρύ φορτίον, μακάριε Προφήτα, ελάφρυνον δέομαι, κατάνυξίν μοι χορηγών, ρύπου παθών αποκαθαίρουσαν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Όλον τόν Αδάμ εφόρεσεν, εκ σού Θεοτόκε, όλος σαρκοφόρος, προελθών ο Λόγος. Αυτόν ούν, Θεοτόκε, δυσώπει με ρύσασθαι, εκ πειρασμών παντοδαπών, καί τού πυρός τού αιωνίζοντος.

Ωδή δ' Ο Ειρμός

Εν Πνεύματι προβλέπων, προφήτα Αββακούμ, τήν τού Λόγου σάρκωσιν, εκήρυττες βοών. Εν τώ εγγίζειν τά έτη επιγνωσθήση, εν τώ παρείναι τόν καιρόν αναδειχθήση, δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Όν έδωκάς μοι πλούτον, εσκόρπισα κακώς, εκτελών τά άτοπα, καί γέγονα γυμνός, ενδεδυμένος τά έργα τής ατιμίας, διό βοώ σοι. Καταφαίδρυνον στολαίς με, θεία κατανύσσων με χάριτι.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Υπήχθην απονοία, καί πέπτωκα δεινώς, καί εις γήν κατάκειμαι, ανίατα νοσών, ανάστησόν με τών πεπτωκότων η στάσις, καί επί πέτραν σωτηρίου μετανοίας, στήριξον Χριστέ τήν καρδίαν μου.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σταυρώ τόν υψωθέντα, μιμούμενοι Χριστόν, ομιλούντες μάστιξιν, ηγάλλοντο ομού, οι Αθλοφόροι, καί τών αιμάτων τοίς όμβροις, πολυθεϊας αναστείλαντες χειμάρρους, ρείθρα Ιαμάτων πηγάζουσι.

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Διέπλευσαν αβρόχως, βασάνων τό σφοδρόν, καί πικρόν κλυδώνιον, οι θείοι Αθληταί, τή κυβερνήσει τής σωτηρίου ελπίδος, καί πρός τούς άνω, προσωρμίσθησαν λιμένας, πάσης θυμηδίας πληρούμενοι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Εξέστησαν ορώσαι, Αγγέλων στρατιαί, πώς ο αθεώρητος, μορφή τή καθημάς, εκ σού ωράθη, Παρθένε Θεοκυήτορ, όν εκδυσώπει σωτηρίας αξιώσαι, πάντας τούς πιστώς σε δοξάζοντας.

Κανών τού Προδρόμου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Υφάνας σωτηρίου, ιμάτιον σαυτώ, τή γυμνώσει σώματος, Κυρίου Βαπτιστά, γεγυμνωμένον πάσης αγαθοεργίας, επένδυσόν με δυσωπώ δικαιοσύνης, καί αγαλλιάσεως ένδυμα.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Σταγόνα σωτηρίας, επόμβρισον καμοί, τηκομένω Πρόδρομε, αυχμώ τών ηδονών, ο καταδύσας εν ταίς ροαίς Ιορδάνου, τρυφής χειμάρρουν, Ιησούν τόν ζωοδότην, όπως κατά χρέος δοξάζω σε.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ουκ Άγγελος ου πρέσβυς, διέσωσεν ημάς, αλλ' αυτός ο Κύριος, ελθών επί τής γής, ού τάς ευθείας οδούς ητοίμασας, Μάκαρ, όν νύν δυσώπει, υποδείξαί μοι τήν τρίβον, τήν πρός Βασιλείαν εισάγουσαν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Ναός ηγιασμένος εδείχθης τού Θεού, τού εν σοί οικήσαντος, Παρθένε, υπέρ νούν, Αυτόν δυσώπει αμαρτιών, ημάς ρύπου αποκαθάραι, όπως οίκος γνωρισθώμεν, καί κατοικητήριον Πνεύματος.

Ωδή ε' Ο Ειρμός

Τήν σήν ειρήνην δός ημίν, Υιέ τού Θεού, άλλον γάρ εκτός σου Θεόν ου γινώσκομεν, τό όνομά σου ονομάζομεν, ότι Θεός ζώντων, καί τών νεκρών υπάρχεις.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Επλήσθην παραπτώσεων, πολλών καί χαλεπών, Δέσποτα οικτίρμον μακρόθυμε, οικτείρησόν με τόν κατάκριτον, καί μή με απορρίψης από τού σού προσώπου.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Τελώνην εδικαίωσας, στενάξαντα, Χριστέ, τούτον ούν καγώ εκμιμούμενος, τύπτω τό στήθος, καί κραυγάζω σοι. Ιλάσθητί μοι, μόνε εύσπλαγχνε καί οικτίρμον.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι άγιοί σου, Κύριε, φωστήρες απλανείς, ώφθησαν τής πλάνης, διώκοντες νύκτα βαθείαν, καί φωτίζοντες, τήν Οικουμένην πάσαν, θαυμάτων δαδουχίαις.

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Υπέρτιμοι ως λίθοι σε, τήν πέτραν τής ζωής, Δέσποτα, ποθούντες οι Μάρτυρες, διά βασάνων κυλιόμενοι, πάσαν οικοδομίαν, κατέστρεψαν τής πλάνης.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Εν δύω ταίς θελήσεσι, τόν ένα τής σεπτής, τέτοκας Τριάδος, Πανάχραντε, φέροντα μίαν τήν υπόστασιν, όν εκτενώς δυσώπει, πάντας ημάς σωθήναι.

Κανών τού Προδρόμου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Τήν έρημον κατώκησας, ως πάλαι Ηλιού, Πρόδρομε Χριστού, διό τήν καρδίαν μου, ερημωθείσαν πλημμελήμασιν, επιμελεία θεία, βελτίωσον Παμμάκαρ.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ως στύλος απερίτρεπτος, καί βάσις τών πιστών, μέγιστος Χριστού, γενόμενος, Πρόδρομε, τόν λογισμόν μου σαλευόμενον, ταίς μηχαναίς τού πλάνου, απερίτρεπτον δείξον.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Νεκροί ευηγγελίσθησαν, τό φώς τό εκ Φωτός, λάμψαν επί γής, φωτί σου, μακάριε, καί οι εν σκότει εφωτίσθημεν, διό καταύγασόν με, δεινώς αμαυρωθέντα.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Βασίλισσαν Παρθένον σε, κηρύττει ο Δαυϊδ, άχραντε Αγνή, διό ικετεύω σε, τής ουρανίου Βασιλείας με, ποίησον κληρονόμον, ίνα σε μακαρίζω.

Ωδή ς' Ο Ειρμός

Τόν Προφήτην Ιωνάν, εκμιμούμενος βοώ. Τήν ζωήν μου, Αγαθέ, ελευθέρωσον φθοράς, καί σώσόν με, Σωτήρ τού κόσμου, κράζοντα. Δόξα σοι.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Συνετρίβη τά οστά, τής αθλίας μου ψυχής, καί τώ βάρει τών πολλών, κατεκάμφθην, ηδονών, βοήθει μοι, Χριστέ, η μόνη πάντων βοήθεια.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Εν πελάγει τών δεινών, καί τή ζάλη τών παθών, εμπεσών αναβοώ. Παντοδύναμε Χριστέ, ανάγαγε, τή κραταιά σου χειρί, καί σώσόν με.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Μυριόλεκτος πληθύς, τών αγίων αθλητών, μυριάδας νοητών, κατεπάτησαν εχθρών, καί ήνωνται, ταίς μυριάσι τών ουρανίων Νόων.

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι ξηράναντες βυθόν, αθεϊας αθληταί, τόν χειμάρρουν τής τρυφής, εκληρώσασθε, διό, ξηράνατε, τάς διεκχύσεις τής αμαρτίας μου.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Αγιάσματος σκηνή, δεδειγμένη, Μαριάμ, μιανθείσαν ηδοναίς, τήν αθλίαν μου ψυχήν, αγίασον, καί θείας δόξης μέτοχον ποίησον.

Κανών τού Προδρόμου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ο μετάνοιαν εν γή, καταγγείλας, Βαπτιστά, μετανοίας μοι οδούς, οδηγούσας με πρός φώς, υπόδειξον, καί τών βαράθρων τή πλάνης ρύσαί με.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ως τήν άβυσσον ροαίς, καταδύσας ποταμού, τάς αβύσσους τών εμών, αποξήρανον παθών, παρέχων μοι, δακρύων όμβρους, Πρόδρομε, κήρυξ Χριστού.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Νοσημάτων ψυχικών, καί παθών τών σαρκικών, τών τού βίου δυσχερών, καί παντοίων πειρασμών, καί θλίψεων, διάσωσόν με, Κυρίου Πρόδρομε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Τήν Μητέρα τού Θεού, καί καλήν εν γυναιξί, δυσωπώ σε εκτενώς, μή παρίδης με, Αγνή, αλλ' οίκτειρον, καί πάσης βλάβης σώον συντήρησον.

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

Τούς εν καμίνω παίδάς σου Σωτήρ, ουχ ήψατο, ουδέ παρηνώχλησε τό πύρ, τότε οι Τρείς ως εξ ενός στόματος, ύμνουν καί ευλόγουν λέγοντες. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Υπομονήν εξήσκησεν Ιώβ, καί έμεινε, πάσαις προσβολαίς τού πονηρού ακλόνητος, καθάπερ πύργος ο γενναίος, τούτον ζήλου πάντοτε, καί μηδαμώς, ώ ψυχή, οκλάσης εν τοίς δεινοίς.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Σωματικαίς ηττήθην ηδοναίς, καί γέγονα άλογος, υπάρχων λογικός. Λόγε Θεού, ο διά λόγου Πόρνην σώσας, σώσόν με τόν δείλαιον, ίνα υμνών ευλογώ, τήν σήν αγαθότητα.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Λελυτρωμένοι Μάρτυρες σοφοί, τώ Αίματι τού σαρκί παθόντος δι' ημάς, υπέρ αυτού προθύμως είλεσθε, κενώσαι τά οικεία αίματα, διό απαύστως αυτώ συμβασιλεύετε.

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οικοδομία άθλων ιερών, παλάτιον ώφθητε Σοφοί περιχαρές, εν ώ Χριστός επανεπαύσατο, ο μόνος Βασιλεύς καί Κύριος, ο πρός μονάς ουρανών, μεταβιβάσας υμάς.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Εκ γενεών πασών σε ο Χριστός, Πανύμνητε, μόνην ηρετίσατο αυτώ, οία σεμνήν καί καθαράν εις κατοικίαν, καί εκ σού ως ήλιος, εξανατείλας τήν γήν, πάσαν εφώτισεν.

Κανών τού Προδρόμου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ως παλαιάς καί νέας γεγονώς, πανάριστε, ένδοξος μεσίτης, Βαπτιστά, μεσίτευσον παλαιωθέντα αμαρτίαις, όλον καινουργήσαί με, τόν καινουργόν τού παντός, εκδυσωπών Ιησούν.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Νομοθετών μετάνοιαν εν γή, επέφανας, Πρόδρομε Χριστού καί Βαπτιστά, ήν εκτελείν πάντας ενίσχυσον ευχαίς σου, όπως λυτρωθείημεν, εκ τών αμέτρων κακών, ών πλημμελούμεν αεί.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Σύ τήν στενήν διώδευσας οδόν, εγκράτειαν πάσαν μετερχόμενος Σοφέ, καί πλατυσμώ, θεωριών τών φανωτάτων, όλως κατηγλάϊσαι, ών εντρυφάν καί ημάς δίδου, Χριστόν δυσωπών.

Τριαδικόν

Στίχ. Αγία Τριάς ο Θεός ελέησον καί σώσον ημάς.

Ο μοφυή τριάδα οι πιστοί, δοξάζομεν άναρχον Πατέρα καί Υιόν, Πνεύμα ευθές, ισοβασίλειον ουσίαν, μίαν κυριότητα, μίαν αρχήν, καί ζωήν, ζωοποιούσαν ημάς.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Ικετηρίαν άχραντε Θεώ, προσάγαγε, όπως παραβλέψηται, ημών τά πταίσματα, καί τάς αμέτρους αμαρτίας, καί διαιωνίζοντος ελευθερώση ημάς, πυρός κολάζοντος.

Ωδή η' Ο Ειρμός

Όν φρίττουσιν Άγγελοι, καί πάσαι Στρατιαί, ως κτίστην καί Κύριον, υμνείτε Ιερείς, δοξάσατε Παίδες, ευλογείτε λαοί, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιωνας.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Γυμνόν με ειργάσατο, παντοίων αρετών, ο όφις ο δόλιος, κακίστη συμβουλ ή, στολαίς εναρέτοις καταφαίδρυνον νύν, ο γυμνώσας τούτου, Σωτήρ μου τήν κακίαν.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ο κρίναι ερχόμενος, τό γένος τών βροτών, Κριτά δικαιότατε, εν ώρα φοβερά, κατάκριτον όντα, μή εκπέμψης με, εις πύρ τό τής γεέννης, αλλ' οίκτειρον καί σώσον.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Υμάς παναοίδιμοι, Κυρίου Αθληταί, ου θλίψις, ου κίνδυνος, ου ξίφος, ουδέ πύρ εχώρισεν, όλως τής αγάπης Χριστού, τού δι' ευσπλαγχνίαν, ημάς ηγαπηκότος.

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σαρκί συμπλεκόμενοι, ασάρκω δυσμενεί, αυτόν κατεβάλετε, γενναίοι Αθληταί, καί σύν Ασωμάτοις συγχορεύετε, ιώμενοι πάθη, ψυχών τε καί σωμάτων.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Ως κρίνον κοιλάσι, τού βίου ευρηκώς, εν σοί κατεσκήνωσεν, ο πάντων φυτουργός, οσμαίς εναρέτοις καί σεμνότητος νύν, κατευωδιάζων, ημάς Θεογεννήτορ.

Κανών τού Προδρόμου

Ο Ειρμός

Τόν τούς υμνολόγους εν καμίνω, διαφυλάξαντα Παίδας, καί τήν βροντώσαν κάμινον, μεταβαλόντα εις δρόσον, Χριστόν τόν Θεόν υμνείτε, καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Μόνος υπέρ πάντας πλημμελήσας, τούς επί γής γεννηθέντας, μόνος γεγένημαι, παραβάτης τών σών νόμων, Κύριε, διό με διά τού Προδρόμου, οικτείρησον καί σώσον.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Άγγελος τοίς τρόποις ανεδείχθης, Βαπτιστά Ιωάννη, βουλής τόν Άγγελον τής μεγάλης κηρύττων τοίς πέρασι, διό σε ανυμνολογούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Κάραν εκτμηθείς αδίκως, Μάκαρ, ο καταδύσας τήν κάραν, Χριστού εν ύδασιν, ενδυνάμωσον πάντας πρεσβείαις σου, τού πλάνου συμπατείν τήν κάραν, τήν όντως ολεθρίαν.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Άπασι τάς τρίβους τάς φερούσας, πρός τάς θείας εισόδους, Μάκαρ, υπόδειξον, εν αυταίς, όπως περιπατήσαντες, νυμφώνος θείου κληρονόμοι, γενώμεθα ευχαίς σου.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Ρύσαί με ατόπου αμαρτίας, καί φλογός τής γεέννης, σκότους κολάζοντος, καί βρυγμού τών οδόντων, καί σκώληκος, Παρθένε, μόνη προστασία, τού γένους τών ανθρώπων.

Ωδή θ' Ο Ειρμός

Τήν φωτοφόρον νεφέλην, εν ή ο πάντων Δεσπότης, ως υετός εξ ουρανού, επί πόκον κατήλθε, καί εσαρκώθη δι' ημάς, γενόμενος άνθρωπος ο άναρχος, μεγαλύνωμεν πάντες, ως Μητέρα τού Θεού ημών αγνήν.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ιδού καιρός μετανοίας, καί καθαράς εργασίας, ιδού ημέρα του φωτός, επεργάζου τά έργα, φεύγε τό σκότος τών παθών, τόν ύπνον εκδίωξον, τής κακίστης ραθυμίας, ψυχή μου, όπως γένη θείου φέγγους κοινωνός.

Στίχ. Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι.

Ως ο Τελώνης στενάζω, ώσπερ η Πόρνη δακρύω, ως ο Ληστής αναβοώ, Μνήσθητί μου, οικτίρμον, καί ως ο Άσωτος υιός, κραυγάζω τό, Ήμαρτον, προσπίπτω σοι, ώσπερ η Χαναναία, Ελεήμον, μή παρίδης με, Χριστέ.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σωματικών παθημάτων, καί ψυχικών συντριμμάτων, ώφθητε όντως ιατροί, παραδόντες τό σώμα πρός αικισμούς καρτερικώς, πρός βίαιον θάνατον, πανεύφημοι Αθληταί τού Κυρίου, διά τούτο μακαρίζεσθε αεί.

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ηλιακών λαμπηδόνων, εναπαστράψασα πλέον, η καρτερία τών σοφών, τού Χριστού Αθλοφόρων, σκότους τόν άρχοντα σαφώς, ηφάνισαν χάριτι, καί έλυσαν αθεϊας τήν νύκτα, καί καρδίας κατεφώτισαν πιστών.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Φωτιστικαίς λαμπηδόσι, τού ανατείλαντος Λόγου, εκ τής αγίας σου γαστρός, Θεοτόκε Παρθένε, καί καταυγάσαντος τής γής τά πέρατα, φώτισον τήν ψυχήν μου, ηδονών αμαυρώσει σκοτισθείσαν, ίνα πίστει σε υμνώ.

Κανών Τού Προδρόμου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ιδού ο λύχνος ο φαίνων, τοίς εν τώ σκότει τού βίου, η καλλικέλαδος ιδού χελιδών, η τό έαρ πάσι μηνύουσα Χριστόν, ο μέγιστος Πρόδρομος, μεσίτης τε παλαιάς καί τής νέας, ού πρεσβείαις φυλαττόμεθα αεί.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ως τού νυμφίου σε φίλον, νυνί προβάλλομαι πρέσβυν, έχων πληθύν αμαρτιών, βοώ σοι, Βαπτιστά, Αποκοπήν μοι τών χρεών, Παμμάκαρ πρυτάνευσον, καί άναψον τής ψυχής μου τόν λύχνον, εσβεσμένον αμελεία παντελώς.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Σύν ασωμάτοις Αγγέλοις, σύν τοίς σεπτοίς Αποστόλοις, σύν Αθλοφόροις ιεροίς, σύν Προφήταις, Προφήτα, τόν υπεράγαθον Θεόν, ικέτευε πάντοτε, τυχείν ημάς αγαθών αιωνίων, τούς πλουτούντάς σε προστάτην αγαθόν.

Στίχ. Βαπτιστά τού Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ηχελιδών η ωραία, η αηδών η τιμία, περιστερά η παγκαλής, η φιλέρημος τρυγών, ο τού Κυρίου Βαπτιστής, ερήμου τό βλάστημα, τήν έρημον ακαρπία, ψυχήν μου γεγονυίαν, δείξον γόνιμον καλών.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Φέρεις τον φέροντα πάντα, χερουβικός ώσπερ θρόνος, τρέφεις τόν τρέφοντα ημάς, όν απαύστως δυσώπει, Θεοχαρίτωτε αγνή, σεισμού καταπτώσεως, αλώσεως, καί παντοίας ανάγκης, σού τήν ποίμνην εκλυτρώσασθαι αεί.

Απόστιχα Κατανυκτικά τών Αίνων

Ήχος α'

Άλλος σε κόσμος, ψυχή, αναμένει, καί Κριτής, τά σά μέλλων δημοσιεύειν κρυπτά καί δεινά, μή ούν εμμείνης τοίς ώδε, αλλά πρόφθασον βοώσα τώ Κριτή, ο Θεός ιλάσθητί μοι, καί σώσόν με.

Στίχ. α'. Ενεπλήσθημεν τό πρωϊ τού ελέους σου, Κύριε, καί ηγαλλιασάμεθα καί ηυφράνθημεν έν πάσαις ταίς ημέραις ημών. Ευφρανθείημεν, ανθών ημερών εταπείνωσας ημάς, ετών, ών είδομεν κακά, καί ίδε επί τούς δούλους σου καί επί τά έργα σου, καί οδήγησον τούς υιούς αυτών.

Μή αποδοκιμάσης με, Σωτήρ μου, τή ραθυμία τής αμαρτίας συνεχόμενον, διέγειρόν μου τόν λογισμόν πρός μετάνοιαν, καί τού σού αμπελώνος εργάτην δόκιμον ανάδειξόν με, δωρούμενός μοι τής ενδεκάτης ώρας τόν μισθόν, καί τό μέγα έλεος.

Στίχ. β'. Καί έστω η λαμπρότης Κυρίου τού Θεού ημών εφ' ημάς, καί τά έργα τών χειρών ημών κατεύθυνον εφ' ημάς, καί τό έργον τών χειρών ημών κατεύθυνον.

Μαρτυρικόν

Ούτοι οι Στρατιώται τού Βασιλέως τού μεγάλου, αντέστησαν τοίς δόγμασι τών τυράννων, γενναίως κατεφρόνησαν τών βασάνων, καί τήν πλάνην πάσαν πατήσαντες, αξίως στεφανωθέντες, αιτούνται παρά τού Σωτήρος ειρήνην, καί ταίς ψυχαίς ημών τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Πανεύφημοι μάρτυρες

Παρθένε πανύμνητε Μωσής, τό εν σοί μυστήριον, προφητικοίς είδεν όμμασι, βάτον τήν άφλεκτον, είπερ καιομένην, πύρ γάρ τής θεότητος, τήν μήτραν σου, Αγνή, ου κατέφλεξε. Διό αιτούμέν σε, ως Μητέρα τού Θεού ημών, τήν ειρήνην τώ κόσμω δωρήσασθαι.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Διά βρώσεως εξήγαγε τού Παραδείσου ο ε χθρός τόν Αδάμ, διά Σταυρού δέ τόν Ληστήν, αντεισήγαγε Χριστός εν αυτώ, Μνησθητί μου κράζοντα, όταν έλθης εν τή Βασιλεία σου.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Καθ' εκάστην αμαρτάνοντα, καί παραβαί νοντα τάς σάς εντολάς, επίστρεψόν με ο Θεός, καί κολάσεως εξάρπασον, όπως σού τήν άφατον, ευσπλαγχνίαν δοξάζω, Φιλάνθρωπε.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Λύχνος ώφθης, θείε Πρόδρομε, προπορευόμενος αδύτου φωτός, τού εκ νεφέλης φωτεινής, ανατείλαντος αρρήτως ημίν. Τούτον ούν ικέτευε, καταυγάσαι ψυχάς τών τιμώντων σε.

Μαρτυρικόν

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Υπομείναντες πολύπλοκα, βάσανα Μάρτυρες πανεύφημοι, επουρανίων αγαθών, εν υψίστοις ηξιώθητε, όθεν μακαρίζεσθε, υπό πάντων ανθρώπων εκάστοτε.

Δόξα...

Τόν Πατέρα προσκυνήσωμεν, καί τόν Υιόν δοξολογήσωμεν, καί τό πανάγιον πιστοί, πάντες Πνεύμα ανυμνήσωμεν, Μνήσθητί μου κράζοντες, ομοούσιε Τριάς, καί Μονάς ο Θεός.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Μετά τόκον αειπάρθενος, ως πρό τού τόκου εφυλάχθης, Αγνή, Θεόν γεννήσασα σαρκί, όν δυσώπει σαρκικών ημάς, Άχραντε λυτρώσασθαι, ψυχικών τε παθών ικετεύομεν.

Ήχος α'

Πανεύφημοι μάρτυρες υμάς.

Στίχ. α'. Εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Παλάμας αχράντους σου Χριστέ, ξύλου ήπλωσας, καί τούς δακτύλους ημάτωσας, θέλων λυτρώσασθαι, τών θείων χειρών σου, τό έργον φιλάνθρωπε, Αδάμ τόν παραβάσει κρατούμενον, εις τά βασίλεια, τού θανάτου, όν καί ήγειρας, εξουσία τή παντοδυνάμω σου.

Στίχ. β'. Ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Σταυρώ προσηλούμενος Χριστέ, ο Θεός ως άνθρωπος, ανθρώπων φύσιν εθέωσας, καί τόν αρχέκακον, θανατώσας όφιν, ημάς ηλευθέρωσας, αράς τής εκ τού ξύλου ως εύσπλαγχνος, αρά γενόμενος, καί τώ Κόσμω παρεχόμενος, ευλογίαν, καί τό μέγα έλεος.

Στίχ. γ'. Από φυλακής πρωϊας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωϊας ελπισάτω Ισραήλ επί τόν Κύριον.

Ο πάσης επέκεινα τιμής, χρηματίζων Δέσποτα, ατιμασθήναι ηυδόκησας, τόν επονείδιστον, υποστάς Οικτίρμον, εν τώ ξύλω θάνατον, δι' ού αθανασίαν ετρύγησε, γένος ανθρώπινον, καί ζωήν τήν πρίν απείληφε, σού θανόντος, σαρκί παντοδύναμε.

Στίχ. δ'. Ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος, καί πολλή παρ' αυτώ, λύτρωσις, καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραήλ έκ πασών τών ανομιών αυτού.

Ο δύνης με λύτρωσαι πικράς, τών ποδών μου Πάναγνε, καί τών γονάτων παρέσεως, άρθρων τε θραύσεως, καί αρμών χειρών τε, καί ποδών εκλύσεως, καί βλάβης διαφόρων ρευμάτων δέ, εν πάσι τούτοις με, ακηλίδωτον φυλάττουσα, εν αγάπη, του Θεού καί πλάστου μου.

Στίχ. ε'. Αινείτε τόν Κύριον πάντα τά έθνη, επαινέσατε αυτόν, πάντες οι λαοί.

Υπέκυψα πάθεσι δεινοίς, ο δεινός καί πέπραχα, αισχύνης έργα πανάσωτα, εξ ών καί έτι νύν, φαντασία τούτων, καί αισχρά με είδωλα, κλονούσιν, αλλοιούσι, καί τρέπουσι, πρός ηδυπάθειαν, τών αυτών εν τή αισθήσει μου, τής καρδίας, αλλά σύ με σώσον, Αγνή.

Στίχ. ς'. Ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού Κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Ο βίος μου, Πάναγνε, πολλών, πειρασμών ανάπλεως, εκ τών πολλών κακών γέγονεν, ών επλημμέλησα, αλλά σύ κακείνων, καί τούτων με λύτρωσαι, καί δός μοι νύν καί βίον απρόσκοπον, καί λόγον σώφρονα, ίνα πίστει μακαρίζω σε, καί δοξάζω τό θείόν σου όνομα.

Δόξα... Καί νύν...

Σταυροθεοτοκίον, όμοιον

Σφαγήν σου τήν άδικον, Χριστέ, η Παρθένος βλέπουσα, οδυρομένη εβόα σοι. Τέκνον γλυκύτατον, πώς αδίκως πάσχεις; Πώς τώ ξύλω κρέμασαι, ο πάσαν γήν κρεμάσας τοίς ύδασι; Μή λίπης μόνην με, ευεργέτα πολυέλεε, τήν Μητέρα καί δούλην σου δέομαι.

Απόστιχα Σταυρώσιμα

Σταυρός κατεπάγη εν Κρανίω, καί ήνθησεν ημίν αθανασίαν, εκ πηγής αενάου, τής πλευράς τού Σωτήρος.

Στίχ. Α'. Πρός σέ ήρα τούς οφθαλμούς μου, τόν κατοικούντα εν τώ ουρανώ. Ιδού, ως οφθαλμοί δούλων εις χείρας τών κυρίων αυτών, ως οφθαλμοί παιδίσκης εις χείρας τής κυρίας αυτής, ούτως οι οφθαλμοί ημών πρός Κύριον τόν Θεόν ημών, έως ού οικτιρήσαι ημάς.

Άρρηκτον τείχος ημίν εστιν, ο τίμιος Σταυρός ο τού Σωτήρος, εν αυτώ γάρ πεποιθότες, σωζόμεθα πάντες.

Μαρτυρικόν

Στίχ. Β'. Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, ότι επί πολύ επλήσθημεν εξουδενώσεως, επί πλείον επλ ήσθη η ψυχή ημών, τό όνειδος τοίς ευθηνούσι, καί η εξουδένωσις τοίς υπερηφάνοις.

Ώ τής καλής υμών πραγματείας Άγιοι! ότι αίματα εδώκατε καί ουρανούς εκληρονομήσατε, καί πρός καιρόν πειρασθέντες, αιωνίως αγάλλεσθε, όντως καλόν υμών τό εμπόρευμα! φθαρτά γάρ καταλιπόντες, τά άφθαρτα απελάβετε, καί σύν Αγγέλοις χορεύοντες, υμνείτε απαύστως Τριάδα ομοούσιον.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Πανεύφημοι Μάρτυρες

Ρομφαία δι' ήλθεν ώ Υιέ, (η Παρθένος έλεγεν, επί τού ξύλου ως έβλεψε, Χριστόν κρεμάμενον), τήν εμήν καρδίαν, καί σπαράττει Δέσποτα, ως πάλαι Συμεών μοι προέφησεν, αλλά ανάστηθι, καί συνδόξασον, Αθάνατε, τήν Μητέρα, καί δούλην σου δέομαι.

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα Ήχος α'

Σώσον, Κύριε, τόν λαόν σου, καί ευλόγησον τήν κληρονομίαν σου, νίκας τοίς Βασιλεύσι, κατά βαρβάρων δωρούμενος, καί τό σόν φυλάττων, διά τού Σταυρού σου πολίτευμα.

Σταυρωθέντος σου Χριστέ, ανηρέθη η τυραννίς, επατήθη η δύναμις τού εχθρού, ούτε γάρ Άγγελος, ουκ άνθρωπος, αλλ' αυτός ο Κύριος έσωσας ημάς. Δόξα σοι.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Οι τήν σήν προστασίαν κεκτημένοι, Άχραντε, καί ταίς σαίς ικεσίαις τών δεινών εκλυτρούμενοι, τώ Σταυρώ τού Υιού σου, εν παντί φρουρούμενοι, καταχρέως σε πάντες, ευσεβώς μεγαλύνομεν.

Μετα τήν β' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Τού λίθου σφραγισθέντος

Τού Σταυρού σου τό ξύλον προσκυνούμεν φιλάνθρωπε, ότι εν αυτώ προσηλώθης, η ζωή τών απάντων. Παράδεισον ηνέωξας Σωτήρ, τώ πίστει προσελθόντι σοι Ληστή, καί τρυφής κατηξιώθη, ομολογών σοι, Μνήσθητί μου, Κύριε. Δέξαι ώσπερ εκείνον καί ημάς, κραυγάζοντας. Ημάρτομεν πάντες, τή ευσπλαχγνία σου, μή υπερίδης ημάς.

Τόν τάφον σου Σωτήρ

Τό όπλον τού Σταυρού, εν πολέμοις εδείχθη, ποτέ τώ ευσεβεί, Βασιλεί Κωνσταντίνω, αήττητον τρόπαιον, κατ εχθρών διά πίστεως. Τούτο τρέμουσιν, αι εναντίαι δυνάμεις. Τούτο γέγονε, καί τών πιστών σωτηρία, καί Παύλου τό καύχημα.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθετοκίον

Ώ θαύματος καινού! ώ φρικτού μυστηρίου! (εβόα η Αμνάς, καί πανάμωμος Κόρη, εν ξύλω ως εώρακεν, απλωθέντα τόν Κύριον), ο τά σύμπαντα, εν τή δρακί περιφέρων, πώς κατάκριτος, υπό κριτών παρανόμων, σταυρώ κατακρίνεται;

Μετά τήν γ' Στιχολογίαν Καθίσματα

Τόν τάφον σου Σωτήρ

Απλώσας εν Σταυρώ, τάς παλάμας Οικτίρμον, τά έθνη τά μακράν από σού γεγονότα, συνήγαγες δοξάζειν σου, τήν πολλήν αγαθότητα, αλλ' επίβλεψον, επί τήν σήν κληρουχίαν, καί κατάβαλε, τούς καθ ημών πολεμίους, Σταυρώ τώ τιμίω σου.

Μαρτυρικόν

Τάς αλγηδόνας τών Αγίων, άς υπέρ σού έπαθον, δυσωπήθητι, Κύριε, καί πάσας ημών τάς οδύνας, ίασαι, Φιλάνθρωπε, δεόμεθα.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθετοκίον

Τόν τάφον σου, Σωτήρ

Η άσπιλος Αμνάς, τόν Αμνόν καί Ποιμένα, κρεμάμενον νεκρόν, επί ξύλου ορώσα, εν δάκρυσιν εκραύγαζε, μητρικώς αλαλάζουσα. Πώς υμνήσω σου, τήν υπέρ λόγον, Υιέ μου, συγκατάβασιν, καί τά εκούσια πάθη, Θεέ υπεράγαθε;

Κανών Σταυρώσιμος, ού η ακροστιχίς.

Σταυρώ σέσωσμαι τού παθόντος Δεσπότου. ο Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος α'

Ο Ειρμός Χριστός γεννάται

Πικράς δουλείας ρυσθείς Ισραήλ, τήν άβατον διήλθεν ως ήπειρον, εχθρόν δέ ορών ποντούμενον, ύμνον τώ ευεργέτη άδει Θεώ, τώ τερατουργούντι, βραχίονι υψηλώ, ότι δεδόξάσται.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Σταυρώ Χριστέ αναρτώμενος, ανύψωσας πεσόντα τόν άνθρωπον, καί πάσαν εχθρού κατέρραξας, Λόγε τήν δυναστείαν, όθεν τό σόν πάθος αναμέλπω, τού παθόντος καί παθών, λυτρωσαμένου με.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Τής δόξης Κύριος πέφυκας, ο δόξη στεφανώσας τόν άνθρωπον, ακάνθαις, διό κατέστεψαι, τήν ακανθοφορούσαν φύσιν ημών, όπως απεργάση, καρποφόρον φυτουργέ, ενθέων πράξεων.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Αγίων δήμος, πανάγιος, νομίμως εναθλήσας τήν σύμπασαν, αιμάτων αγίοις ρεύμασι, κτίσιν καθαγιάσας τάς εναγείς, δαίμοσι θυσίας, φερομένας εν Θεώ Πατρί, ηφάνισαν.

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Υμών πανάγιοι Μάρτυρες, τά νέφη τών βασάνων ουκ έκρυψαν, τά καρτερικά παλαίσματα, όθεν υπέρ Ηλίου μαρμαρυγάς, ένδοξοι οράσθε, απαστράπτοντες σαφώς, αίγλην σωτήριον.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ρομφαία Πάναγνε τέτρωσαι, τό πάθος τού Υιού σου ως έβλεψας, αυτόν τή λόγχη νυττόμενον, καί τήν εν Παραδείσω κωλυτικήν, είργοντα ρομφαίαν, μή διδούσαν τοίς πιστοίς, τήν θείαν είσοδον.

Κανών τής Υπεραγίας Θεοτόκου, έχων Ακροστιχίδα, κατ Αλφάβητον.

Ο Ειρμός

Σού η τροπαιούχος δεξιά, θεοπρεπώς εν ισχύϊ δεδόξασται, αύτη γάρ, Αθάνατε, ως πανσθενής υπεναντίους έθραυσε, τοίς Ισραηλίταις, οδόν βυθού καινουργήσασα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Αγιόν σε τέμενος ευρών, ο υπεράγιος Λόγος εσκήνωσεν, Άχραντε, εν μήτρα σου, αγιασμόν καί φωτισμόν καί λύτρωσιν, τών αμαρτημάτων, τοίς σέ τιμώσι δωρούμενος.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Βότρυν η τεκούσα τής ζωής, αναπηγάζοντα οίνον σωτήριον, μέθη σκοτισθέντα με, αμαρτιών, ως συμπαθής σωφρόνισον, καί πρός μετανοίας, οδούς ευθείας εισάγαγε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Γνώμη ολισθαίνοντα αεί, καί λογισμοίς πονηροίς εξελκόμενον, καί δελεαζόμενον φρενοβλαβώς, καί τοίς εχθροίς ευχείρωτον, όλον γεγονότα, μή υπερίδης με, Δέσποινα.

Ωδή γ' Ο Ειρμός

Τώ πρό τών αιώνων

Μή εν τή σοφία, καί τώ πλούτω καυχάσθω θνητός τώ αυτού, αλλά τή πίστει τού Κυρίου, ορθοδόξως κραυγάζων, Χριστώ τώ Θεώ, καί μέλπων αεί. Επί τήν πέτραν τών σών εντολών, στήριξόν με Δέσποτα.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ώ ρυξάν σου χείρας, Ιησού μου, καί πόδας οι άνομοι, τού τή παλάμη απορρήτως, διαπλάσαντος πρώην, Χριστέ ο Θεός, τόν άνθρωπον, καί διά πάθους, παθών καί φθοράς, πάντας απαλλάξαντος.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Στήτω ανεβόα, Ιησούς η σελήνη καί ήλιος, τήν εν Σταυρώ προδιαγράφων, τού παθόντος Δεσπότου, σαρκί τών φωστήρων έκλειψιν, διού τού σκότους αρχαί πονηραί, παρεδειγματίσθησαν.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Έφερον προθύμως, αλγηδόνας οι άγιοι μάρτυρες, τώ τραυματούσθαι τόν Βελίαρ, τραυματίζοντες όφιν στερρώς, όθεν τών ψυχών ημών, τάς αλγηδόνας ιώνται αεί, θείαις επινεύσεσι.

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Στήλας τών Δαιμόνων, καί ναούς εδαφίσαντες μάρτυρες, υπομονή τε καί ανδρείαν, εαυτούς παραδόξως, ναούς ηγείρατε άγιοι, χωρητικούς τού Πατρός, καί Υιού, καί αγίου Πνεύματος.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ώρα τή τού Πάθους, τόν ωραίον εν κάλλει εισβλέψασα, είδος, Παρθένε, ουδέ κάλλος κεκτημένον, εβόας πικρώς, Αγνή, αλαλάζουσα. Οίμοι! πώς πάσχεις Υιέ, εκ παθών, πάντας θέλων ρύσασθαι.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμος

Ο μόνος ειδώς τής τών βροτών, ουσίας τήν ασθένειαν, καί συμπαθώς αυτήν μορφωσάμενος, περίζωσόν με εξ ύψους δύναμιν, τού βοάν σοι, Άγιος ο ναός ο έμψυχος, τής αφράστου σου δόξης Φιλάνθρωπε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Δεσπότην τεκούσα τού παντός, καί πάντων ούσα Δέσποινα, τής δεσποτείας νύν με εξάρπασον, τών ακαθάρτων παθών πανάμωμε, εμαυτόν αθλίως γάρ, τούτοις κατεδούλωσα, ραθυμία καί γνώμης στρεβλότητι.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Έχουσα αεί τό συμπαθές, ως μόνη συμπαθέστατον, καί αγαθόν κυήσασα Κύριον, ασυμπαθή με όντα καί άσπλαγχνον, μοχθηρία φύσεως, μή παρίδης, Άχραντε, αλλ' επίστρεψον σαίς παρακλήσεσι.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ζάλης με ατόπων λογισμών, κινδύνων τε καί θλίψεων, καί πειρασμών, Παρθένε, εξάρπασον, καί πρός λιμένας, ενθέους ίθυνον, καί γαλήνης πλήρωσον, τήν εμήν διάνοιαν, ικετεύω σε, μόνη Πανύμνητε.

Ωδή δ' Ο Ειρμός

Ράβδος εκ τής ρίζης Ιεσσαί

Ακήκοε πάλαι Αββακούμ, Χριστέ, σού ο θαυμάσιος, τήν ακοήν καί φόβω έκραζεν. Από θαιμάν ο Θεός, καί ο Αγιος ήξεις, όρους εκ δασέος κατασκίου, τού σώσαι σού τούς χριστούς, δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Στίγματα καί μώλωπας Χριστέ, υπήνεγκας σταυρούμενος, τούς τής καρδίας μου ιώμενος, χολής εγεύσω πικράς, ενηδόνου γεύσεως, τήν φθοροποιόν εξαίρων βλάβην, εν ξύλω δέ προσπαγείς, ξύλου τήν κατάραν ηφάνισας.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Μακράν απωσθέντα από σού, τά έθνη ανυψούμενος, επί Σταυρού πλησίον είλκυσας, κατήλλαξας δέ ημάς τώ Πατρί, Μακρόθυμε, μέσον εμβαλών, οία Μεσί της σαυτόν, καί μέσον τής γής, πάθος ενεγκών επονείδιστον.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Αιμάτων θαλάσση μυστική, υμών θεομακάριστοι, σύν τοίς αυτού πάσι στρατεύμασιν, ο νοητός Φαραώ εμπεσών απώλετο, όθεν εν χαρά υμείς σωθέντες, επαγγελίας πρός γήν, ουρανοπολίται γεγόνατε.

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ισχύϊ νευρούμενοι Χριστού, τό πάθος τό μακάριον, πάθη ποικίλα ανεδέξαντο, εν τή τιμία σαρκί, διά τούτο παύουσι πάθη τών ψυχών καί τών σωμάτων, τών ευφημούντων αυτούς, καί μακαριζόντων εκάστοτε.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τήν άδικον βλέπουσα σφαγήν, Χριστέ, η σέ Κυήσασα, οδυρομένη ανεβόα σοι. Δικαιοκρίτα Υιέ, πώς αδίκως κέκρισαι, θέλων δικαιούν τούς παραβάσει, κατακριθέντας τό πρίν, καί πρός τήν φθοράν ολισθήσαντας;

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Όρος σε τή χάριτι, τή θεία κατάσκιον, προβλεπτικοίς ο Αββακούμ, κατανοήσας οφθαλμοίς, εκ σού εξελεύσεσθαι, τού Ισραήλ προανεφώνει τόν Άγιον, εις σωτηρίαν ημών καί ανάπλασιν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ήλιον ολόφωτε, νεφέλη κυήσασα, δικαιοσύνης Ιησούν, τόν φωτοδότην καί Θεόν, ψυχήν μου καταύγασον, τήν εν νυκτί τής αμαρτίας υπάρχουσαν, καί ηδονών αμαυρώσει τυφλώττουσαν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Θήράς με δαιμόνων, καί φθοράς εξάρπασον, επιζητούντων με αεί, κακοποιήσαι δολερώς, ετοίμη βοήθεια Χριστιανών, τών θλιβομένων ανάψυξις, Θεοκυήτορ πανάμωμε Δέσποινα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ισχύς μου καί ύμνησις, υπάρχει ο Κύριος, όν εξ αιμάτων σου αγνών εκυοφόρησας, Αγνή, αυτόν ούν ικέτευε διά παντός, αγνόν ψυχή τε καί σώματι, συντηρηθήναι, Παρθένε, τόν δούλόν σου.

Ωδή ε' Ο Ειρμός

Θεός ών ειρήνης

Τό φώς σου τό άδυτον, λάμψον Χριστέ, ταίς καρδίαις τών πίστει υμνούντων σε, ειρήνην παρεχόμενος, ημίν τήν υπέρ νούν, όπως εξ αγνωσίας, νυκτός πρός τήν ημέραν, εντολών σου τρέχοντες, δοξολογώμέν σε Φιλάνθρωπε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ο ήλιος Σώτερ, γυμνούται φωτός, επί ξύλου γυμνόν σε θεωμενος, κρεμάμενον τόν ύδασι κρεμάσαντα τήν γήν, πέτραι δέ επί πέτραν, ως ήσθοντο αρθέντα, διερράγησαν φόβω, καί τά θεμέλια σεσάλευται.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Υψώθης εν ξύλω, καί ήλοις παγείς, ηματώθης δακτύλους, μακρόθυμε, καί λόγχης διατρήσεσιν ενύγης τήν πλευράν, ιώμενος τό τραύμα Αδάμ, όπερ υπέστη, τή πλευρά υπακούσας, καί παρακούσας τού ποιήσαντος.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Παράδεισος ώφθη, μαρτύρων πληθύς, τής ζωής μέσον έχων τό ξύλον Χριστόν, δι' όν τόν επονείδιστον γενναίω λογισμώ, θάνατον υποστάντες, τόν βρώσει τούς Γενάρχας θανάτωσαντα όφιν, θεία δυνάμει εθανάτωσαν.

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Αιμάτων σταγόσι, Χριστού αθληταί, αθεϊας βυθόν εξηράνατε, καί θείαις αναβλύσεσι θαυμάτων ιερών, παθών τάς αναβλύσεις, ψυχών τε καί σωμάτων αποπαύετε, όθεν αξιοχρέως μακαρίζεσθε.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φαμβείται εν ξύλω, ορώσα Χριστόν, υψωθέντα βουλήσει η άμεμπτος, καί κλαίουσα εκραύγαζεν. Υιέ μου καί Θεέ, ωδίνας εν τώ τίκτειν λαθούσα, νύν οδύνας υπομένω αδίκως, υπό ανόμων σταυρουμένου σου.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Ο φωτίσας τή ελλάμψει, τής σής παρουσίας Χριστέ, καί φαιδρύνας τώ Σταυρώ σου, τού κόσμου τά πέρατα, τάς καρδίας φώτισον φωτί, τής σής θεογνωσίας, τών ορθοδόξως υμνούντων σε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Καρποφόρον αρετών, τήν ψυχήν μου ανάδειξον, τούς ακάρπους λογισμούς μου, Παρθένε, διώκουσα, καί τάς συμπνιγούσας με, προρρίζους τέμνουσα ακάνθας, τής αμαρτίας, πανάχραντε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Λόγον θείον δι' Αγγέλου, εν μήτρα εχώρησας, υπέρ λόγον Θεοτόκε, αυτόν ούν δυσώπησον, εξ αλόγων πράξεων, καί ηδονών θανατηφόρων, ελευθερώσαι τούς δούλους σου.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μαράνασα τώ βλαστώ σου, τήν ξύλω βλαστήσασαν αμαρτίαν, τής καί σαρκός μου φρονήματα μάρανον, παθών ορμήματα, καί τρικυμίας εναντίας, όπως υμνώ σε, Πανύμνητε.

Ωδή ς' Ο Ειρμός

Σπλάγχνων Ιωνάν

Όλος εκ παθών, αμέτρων συνέχομαι, καί κήτει κακών συγκαταπέπτωκα, αλλ' ανάγαγε, εκ φθοράς ο Θεός με, ως πρίν Ιωνάν, καί εν πίστει τήν απάθειάν μοι δώρησαι, όπως εν φωνή αινέσεως, αληθείας τε πνεύματι θύσω σοι.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ότε Μωϋσής, τάς χείρας επέτασεν, εις ύψος τό σόν πάθος εικόνιζε, τού τανύσαντος επί ξύλου παλάμας, καί τού πονηρού, διολέσαντος τό κράτος τό ολέθριον, όθεν Λυτρωτήν ειδότες σε, καί Σωτήρα υμνούμεν, φιλάνθρωπε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Νέκρωσιν αρθείς, εν ξύλω υπέμεινας, καί τόν νεκρωτήν ημών ενέκρωσας, καί εζώωσας, τών χειρών σου, Χριστέ τό πλαστούργημα, τήν πλευράν δέ ορυττόμενος εξέβλυσας, δύο ποταμούς αφέσεως, τοίς θελήσεσι δύο υμνούσί σε.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τίμιος υμών, ο θάνατος Άγιοι, ενώπιον νύν Κυρίου γέγονε, τού τιμήσαντος, τοίς τιμίοις αυτού πάντας πάθεσι, καί τόν άτιμον Βελίαρ καταισχύναντος, πάσαις προσβολαίς κολάσεων, κατεάξαι ημάς μηχανώμενον.

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Όλη τή ψυχή, πρός όλα χωρήσαντες, τά είδη σοφοί, τά τών κολάσεων, όλην εύρατε, συμμαχούσαν υμίν τήν βοήθειαν, τού δι' όλου τό ανθρώπινον φορέσαντος, όθεν μεληδόν τεμνόμενοι, καί πυρί ομιλούντες ηγάλλεσθε.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σταύρωσιν τήν σήν, η Πάναγνος βλέπουσα, εβόα, Υιέ, τί τό ορώμενον, ξένον θέαμα; ο τά πάθη νοσούντων ιώμενος, πώς τό πάθος υπομένεις τό καινότατον, τί σοι οι εχθροί απέδωκαν, ευεργέτα, ανθ' ών ευηργέτηνται;

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Εκύκλωσεν ημάς εσχάτη άβυσσος, ουκ έστιν ο ρυόμενος, ελογίσθημεν ως πρόβατα σφαγής, σώσον τόν λαόν σου ο Θεός ημών, σύ γάρ ισχύς, τών ασθενούντων καί επανόρθωσις.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νενέκρωται εχθρός, τώ ζωηφόρω σου, καρπώ, θεοχαρίτωτε, καί πεπάτηται ο άδης προφανώς, καί οι εν δεσμοίς ηλευθερώθημεν, διό βοώ. Τά πάθη λύσον, τά τής καρδίας μου.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ξενούμενον Θεού, διά φαυλότητα, καί πόρρω καθιστάμενον, Παναμώμητε, οικείωσον αυτώ, ξένη μεσιτεία σου, Θεόνυμφε, όπως υμνώ, τά μεγαλεία τής δυναστείας σου.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο άχρονος Υιός, εν χρόνω γέγονεν, εκ σού αποτικτόμενος, όν ικέτευε τά χρόνια, Αγνή, πάθη θεραπεύσαι τής καρδίας μου, καί πρός ζωήν, τήν αιωνίαν καθοδηγήσαί με.

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

Οι Παίδες ευσεβεία

Υπήλθον ως νυμφώνα, τής καμίνου τήν φλόγα τήν άστεκτον, οι δι' ευσέβειαν ποτέ, Παίδες άγιοι δειχθέντες Θεού, καί συμφώνως ανυμνούντες, ύμνον έμελπον, ο τών Πατέρων Θεός, ευλογητός εί.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Δεσπότης ών εκ δούλου, κατεδέξω Ιησού μου ράπισμα ελευθερώ σαί με ζητών, δουλωθέντα τώ αλάστορι, τώ Σταυρώ δέ προσπαγείς, σώζεις με μέλποντα, ο τών Πατέρων Θεός, ευλογητός εί.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Εσείσθη πάσα κτίσις, σταυρουμένου σου, εύσπλαγχνε Κύριε, λόγχη τρωθέντος σου εχθρός, ολοσώματον εδέξατο πληγήν, ο δέ πληγείς Αδάμ υγίωται, αναβοών, ο Θεός, ευλογητός εί.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σταυρώ τετειχισμένος, Αθλοφόρων ο στρατός ο ένθεος, τάς παρατάξεις τού εχθρού εξηφάνισεν εν χάριτι, καί τής νίκης εκβοών, στεφάνους είληφεν, ο τών Πατέρων Θεός, ευλογητός εί.

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Πυρός δυνατωτέραν, κεκτημένοι Αθληταί προαίρεσιν, ου κατεφλέχθητε πυρί ομιλούντες, αλλ' εφλέξατε δυσσεβείας πονηράν ύλην, κραυγάζοντες, ο τών Πατέρων Θεός, ευλογητός εί.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ο Τόκος σου Παρθένε, τούς αιώνας παραδόξως έτεκε, καί υψωθείς εν

τώ Σταυρώ, τούς πεσόντας συνανύψωσε, καί βοώντας ουρανού πολίτας έδειξεν, ο τών Πατέρων Θεός, ευλογητός εί.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Σέ νοητήν Θεοτόκε κάμινον, κατανοούμεν οι πιστοί, ως γάρ Παίδας έσωσε τρείς, ο υπερυψούμενος, κόσμον ανεκαίνισεν εν τή ο γαστρί σου ολόκληρον, αινετός τών Πατέρων, Θεός καί υπερένδοξος.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Πύλη φωτός, πύλας μοι διάνοιξον, τής μετανοίας φωταυγείς, τάς εισόδους τών ηδονών, είργουσα πρεσβείαις σου, καί αποδιώκουσα τάς πονηράς ενθυμήσεις μου, όπως υμνώ καί δοξάζω, τήν σήν άμαχον δύναμιν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ρύπον ψυχής, εξ απροσεξίας μου, τόν προστριβέντα μοι δεινώς, ταίς ρανίσι σών οικτιρμών, Πάναγνε, απόπλυνον, καί τής διανοίας μου τό οπτικόν αποκάθαρον, ίνα φωναίς ασιγήτοις, υμνώ τά μεγαλεία σου.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σύ τήν Πηγήν, τής ζωής κυήσασα, θανατωθέντα με δεινώς, ταίς δαιμόνων επαγωγαίς, Άχραντε Πανάμωμε, ζώωσον πρεσβείαις σου, τώ σώ Υιώ αναμέλποντα. Ο αινετός τών Πατέρων, Θεός καί υπερένδοξος.

Ωδή η' Ο Ειρμός

Θαύματος υπερφυούς

Τέρατος υπερφυούς έδειξε τύπον, η πυρένδροσος κάμινος, πάλαι, τό γάρ πύρ ουκ έφλεξε νέους Παίδας, Χριστού δηλούν, τήν ασπόρως εκ Παρθένου θείαν Γέννησιν, διό ανυμνούντες αναμέλψωμεν. Ευλογείτω η κτίσις πάσα τόν Κύριον, καί υπερυψούτω, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Τέταται επί σταυρού εθελουσίως, ο εν πνεύματι ουρανόν τείνας, ήλοις προσηλούται δέ, εξηλώσαι επιποθών, διαθέσεις εμπαθείς τού πρωτοπλάστου Αδάμ, διό ανυμνούντες αναμέλψωμεν. Ευλογείτω η κτίσις πάσα τόν Κύριον, καί υπερυψούτω, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ότε σε ζωής τήν πέτραν επί πέτραν, λιθοκάρδιος ύψωσε δήμος, όρη εκλονίσθησαν, γή εσείσθη, Λόγε Θεού, καί ψυχαί σεσαλευμέναι, εστηρίχθησαν πρός θείαν ζωήν, μέλπουσαι πάντοτε. Ευλογείτω η κτίσις πάσα τόν Κύριον, καί υπερυψούτω, εις πάντας τούς αιώνας.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ύφαναν καταστολήν σωτηριώδη, εαυτοίς σοφώς οι Αθλοφόροι, εν γυμνώσει σώματος εναθλούντες καρτερικώς, καί νιφάδας αικισμών υποδεχόμενοι, διό ανυμνούντες αναμέλπουσιν. Ευλογείτω η κτίσις πάσα τόν Κύριον, καί υπερυψούτω, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Όνυξιν ανηλεώς οι Αθλοφόροι, σπαραττόμενοι, και ανενδότως μεληδόν κοπτόμενοι, καί αικίαις παντοδαπαίς ομιλούντες, τοίς ξοάνοις ουκ επέθυσαν, ανδρείας πιστοίς στήλαι δέ ώφθησαν, Ευλογείτε Χριστόν τά έργα κραυγάζοντες, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ίνα σέ παραπικραίνων άφρων δήμος, ως υπέλαβεν εκ γής εξάρη, άτεκνος γεγένημαι καί δονούμαι, καί μητρικώς τήν καρδίαν οδυνώμαι, η Απείρανδρος εβόα ποτέ, σταυρώ Ορώσά σε υψωθέντα, μεθ' ής η κτίσις δοξάζει σε, πάντων λυτρωτά, Ιησού εις τούς αιώνας.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Εν καμίνω παίδες Ισραήλ, ως εν χωνευτηρίω, τώ κάλλει τής ευσεβείας, καθαρώτερον χρυσού, απέστιλβον λέγοντες, Ευλογείτε πάντα τά έργα Κυρίου, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τυραννεί με πρόσληψις παθών, δαιμόνων επήρειαι, αλλ' έχων καταφυγήν σε διασώζομαι, τώ σώ Υιώ μέλπων, Άχραντε. Ευλογείτε πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Υπερτέρα ούσα ουρανών, υπέρτερον τόν νούν μου τής ύλης, καί τών εν βίο παραπτώσεων, Αγνή, ανάδειξον μέλποντα. Ευλογείτω η κτίσις πάσα, τόν Κύριον υμνείτω, καί υπερυψούτω, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φωτοδότην τέξασα Θεόν, ολόφωτε Παρθένε, τά όμματα τής καρδίας μου, καταύγασον φωτί Θεού επι γνώσεως, όπως ψάλλω. Πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ' Ο Ειρμός

Μυστήριον ξένον

Απόρρητον τό τής Παρθένου μυστήριον, ουρανός γάρ αύτη, καί θρόνος χερουβικός, καί φωσφόρος παστάς ανεδείχθη, Χριστού τού Θεού τού παντοκράτορος, αυτήν ευσεβώς, ως Θεοτόκον μεγαλύνομεν.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ως είδέ σε πάλαι, εν ξύλω κρεμάμενον, τόν τήν γήν κρεμάσαντα, Σώτερ επί υδάτων απείρων, Ληστής ο ευγνώμων, πιστώς ανεβόα σοι τό, Μνήσθητι, μεθ' ού ευσεβώς, σού τά παθήματα δοξάζομεν.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Σταυρούμενος έσεισας γής τά θεμέλια, λόγχη εκκεντούμενος, βλύζεις αθανασίας σταγόνας, αίμά τε ύδωρ, δι' ών τό άνθρώπινον εκάθηρας, παθών Ιησού, όν επαξίως μεγαλύνομεν

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ηγάλλοντο εν ταις βασάνοις οι Άγιοι, εαυτούς προτρέποντες, ώσπερ επί τρυφήν οι γενναίοι, Στώμεν εκβοώντες, ιδού ως ανέωγε τό στάδιον, Χριστός τούς στεφάνους νύν προτείνει, οίς ηγάπησε.

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Φαιδρύνεται πάσα, πιστών η ομήγυρις, τούς άθλους γεραίρουσα πάντων τών αηττήτων Μαρτύρων, τούς μυρίους πόνους, δι' ών τής απόνου ηξιώθησαν, τρυφής καί ζωής, καί αϊδίου απολαύσεως.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φιλάνθρωπον Λόγον, αρρήτως κυήσασα, όν ορώσα πάσχοντα, Κόρη, υπέρ άνθρωπον βουλήσει. Τί τούτο; εβόας, Θεός απαθής, πάθος υφίσταται, παθών όπως ρύσηται, τούς πίστει προσκυνούντας αυτόν.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Τύπον τής αγνής λοχείας σου, πυρπολουμένη βάτος έδειξεν άφλεκτος, καί νύν καθ' ημών τών πειρασμών αγριαίνουσαν, κατασβέσαι αιτούμεν τήν κάμινον, ίνα σε Θεοτόκε, ακαταπαύστως μεγαλύνωμεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Χαίροις η χαράν κυήσασα. Χαίρε τήν λύπην μόνη εξαφανίσασα. Χαίρε η τά νέφη τών ψυχών, εκδιώκουσα, καί φωτί νοητώ καταυγάζουσα, τούς πίστει σε καί πόθω, Θεοκυήτορ μεγαλύνοντας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ψύξον τών παθών μου, Πάναγνε, τάς διεκχύσεις πάσας, καί αποξήρανον τών αμαρτιών μου, τόν βυθόν τόν αμέτρητον, η σωτήριον όμβρον γεννήσασα, καί ποταμόν ειρήνης, καί ευσπλαγχνίας μέγα πέλαγος.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ώφθης ιατρείον άμισθον, τραυματισθείσι πάσι καί τήν απόγνωσιν, Άχραντε, νοσούσι, καί λιμήν θαλαττεύουσιν, εν πελάγει τού βίου σωτήριος, εν ώ πάς καταφεύγων, πίστει σωζόμενος δοξάζει σε.

Απόστιχα τών Αίνων, Σταυρώσιμα

Ήχος α'

Σέ τόν εν ξύλω προσπαγέντα, καί ζωήν ημίν παρεσχηκότα, ως Σωτήρα καί Δεσπότην, υμνούμεν απαύστως.

Στίχ. α'. Ενεπλήσθημεν τό πρωϊ τού ελέους σου, Κύριε, καί ηγαλλιασάμεθα καί ηυφράνθημεν έν πάσαις ταίς ημέραις ημών, Ευφρανθείημεν, ανθών ημερών εταπείνωσας ημάς, ετών, ών είδομεν κακά, καί ίδε επί τούς δούλους σου καί επί τά έργα σου, καί οδήγησον τούς υιούς αυτών.

Διά τού Σταυρού σου Χριστέ, μία ποίμνη γέγονεν, Αγγέλων καί ανθρώπων, καί μία Εκκλησία, ουρανός καί η γή αγάλλεται, Κύριε δόξα σοι.

Μαρτυρικόν

Στίχ. β'. Καί έστω η λαμπρότης Κυρίου τού Θεού ημών εφ' ημάς, καί τά έργα τών χειρών ημών κατεύθυνον εφ' ημάς, καί τό έργον τών χειρών ημών κατεύθυνον.

Υμάς πανεύφημοι μάρτυρες, ου θλίψις, ου στενοχωρια, ου λιμός, ου διωγμός, ουδέ μάστιγες, ου θυμός θηρών, ου ξίφος, ουδέ πύρ απειλούν, χωρίσαι Θεού δεδύνηνται, πόθω δέ μάλλον τώ πρός αυτόν, ως εν αλλοτρίοις αγωνισάμενοι σώμασι, τήν φύσιν ελάθετε, θανάτου καταφρονήσαντες, όθεν καί επαξίως τών πόνων υμών, μισθόν εκομίσασθε, ουρανών Βασιλείας κληρονόμοι γεγόνατε, απαύστως πρεσβεύσατε υπέρ τών ψυχών ημών.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Τών ουρανίων ταγμάτων

Τώ σώ Σταυρώ παρεστώσα, Λόγε Θεού η αμνάς, καί άμωμός σου Μήτηρ, θρηνωδούσα εβόα. Πώς θνήσκεις, ώ Υιέ μου, επί σταυρού; οίμοι φώς μου γλυκύτατον!. πού σου τό κάλλος νύν έδυ τό τής μορφής, τό ωραίον παρά πάντας βροτούς;

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Διά βρώσεως εξήγαγε, τού Παραδείσου ο εχθρός τόν Αδάμ, διά Σταυρού δέ τόν Ληστήν, αντεισήγαγε Χριστός εν αυτώ, Μνήσθητί μου κράζοντα, όταν έλθης εν τή Βασιλεία σου.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Επονείδιστον υπέμει νας, πάθος, Χριστέ, καί τά ονείδη ημών, πάντα αφείλω αγαθέ, καί τής άνω Βασιλείας ημάς, κοι νωνούς ανέδειξας, προσκυνούντας τήν σήν συγκατάβασιν.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Τού Αδάμ Χριστέ τήν γύμνωσιν, σύ περιστέλλων εγυμνώθης σαρκί, καί ανυψώθης εν σταυρώ, ανυψών ημάς εκ βάθους κακών, όθεν σου δοξάζομεν, τήν αγίαν, Λόγε, συγκατάβασιν.

Μαρτυρικόν

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Τοίς αγίοις υμών τραύμασι, πληθύν δαιμόνων τραυματίσαντες, πάντων ανθρώπων τάς πληγάς, καί τά τραύματα πανεύφημοι μάρτυρες, εν χάριτι, καθ' εκάστην αεί θεραπεύετε.

Δόξα...

Τόν Πατέρα προσκυνήσωμεν, καί τόν Υιόν δοξολογήσωμεν, καί τό πανάγιον πιστοί, πάντες Πνεύμα ανυμνήσωμεν, κράζοντες καί λέγοντες. Τριάς αγία, σώσον τάς ψυχάς ημών.

Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Παρεστώσα Παναμώμητε, εν τώ Σταυρώ καί καθορώσα Χριστόν, προσηλωμένον σαρκικώς, αλαλάζουσα εκραύγαζες. Πού σου έδυ, εύσπλαγχνε, νύν τό κάλλος όντως τό ανέκφραστον.

Ήχος α'

Πανεύφημοι Μάρτυρες

Στίχ. α'. Εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Απόστολοι ένδοξοι Χριστού, μαθηταί θεόκλητοι, τής οικουμένης διδάσκαλοι, ευρόντες Κύριον, τόν Θεού μεσίτην, καί ανθρώπων πέλοντα, αυτώ θεοπρεπώς εκολλήθητε, καί ως Θεόν αυτόν, καί ως άνθρωπον παντέλειον, εν τώ κόσμω σαφώς εκηρύξατε.

Στίχ. β'. Ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Απόστολοι πάνσοφοι ψυχής, τής εμής τήν άνοιαν, αποτινάξαι πρεσβεύσατε, ως χρηματίσαντες, τής σοφίας όντως, μύσται καί εκφάντορες, τό φώς τού Παρακλήτου ανάψαντες, καί καταπρήσαντες, τό σαθρόν τής διανοίας μου, μακαρίζειν υμάς αξιώσατε.

Στίχ. γ'. Από φυλακής πρωϊας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωϊας ελπισάτω Ισραήλ επί τόν Κύριον.

Θεόπται Απόστολοι ψυχήν, τήν εμήν φωτίσατε, εσκοτισμένην τοίς πάθεσιν, οι τόν περίγειον, διδαχαίς ενθέοις, κόσμον καταυγάσαντες, καί σκότος τών ειδώλων μειώσαντες, καί νύν πρεσβεύσατε, δωρηθήναι ταίς ψυχαίς ημών, τήν ειρήνην καί τό μέγα έλεος.

Έτερα τού αγίου Νικολάου

Τών ουρανίων ταγμάτων

Στίχ. δ'. Ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος, καί πολλή παρ' αυτώ, λύτρωσις, καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραήλ έκ πασών τών ανομιών αυτού.

Τής Εκκλησίας τά άνθη περιϊπτάμενος, ως νεοσσός τής άνω, καλιάς τών Αγγέλων, Νικόλαε τρισμάκαρ, κράζεις αεί, πρός τόν Θεόν υπέρ πάντων ημών, τών εν ανάγκαις κινδύνων καί πειρασμών, καί λυτρούσαι ταίς πρεσβείαις σου.

Στίχ. ε'. Αινείτε τόν Κύριον πάντα τά έθνη, επαινέσατε αυτόν, πάντες οι λαοί.

Τών αθεάτων τά κάλλη περιερχόμενος, τήν φοβεράν αγίων, κατενόησας δόξαν, Άγιε εκείνην, όθεν ημίν, τά ουράνια λόγια, τών αειζώων εκεί νων θεωριών, εμφανίζεις ιερώτατε.

Στίχ. ς'. Ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού Κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Τής ιεράς διπλοϊδος τήν ωραιότητα, ταίς πρακτικαίς ειργάσω, αρεταίς λαμπροτέραν, Πάτερ θεοφόρε, όθεν ημίν, ιερουργείς τά τεράστια, τών αοιδίμων εκείνων θεωριών, τών δεινών ημάς λυτρούμενος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Θεοκυήτορ Παρθένε καί απειρόγαμε, η τόν Θεόν τεκούσα, επ' εσχάτων τών χρόνων, καί πάλιν μετά τόκον, ως αληθώς, ανεδείχθης Παρθένος αγνή, θρόνος καί πύλη καί τράπεζα μυστική, καί λυχνία φωτεινόμορφος.

Απόστιχα Αποστολικά

Ήχος α'

Η τών Αποστόλων παναρμόνιος λύρα, εξ αγίου Πνεύματος κινουμένη, τάς τών στυγη ρών δαιμόνων τελετάς κατήργησε, καί τόν ένα Κύριον κηρύξασα, έθνη ελυτρώσατο τής πλάνης τών ειδώλων, καί προσκυνείν εδίδαξε Τριάδα ομοούσιον.

Τών ουρανίων ταγμάτων

Στίχ. Α'. Πρός σέ ήρα τούς οφθαλμούς μου, τόν κατοικούντα εν τώ ουρανώ. Ιδού, ως οφθαλμοί δούλων εις χείρας τών κυρίων αυτών, ως οφθαλμοί παιδίσκης εις χείρας τής κυρίας αυτής, ούτως οι οφθαλμοί ημών πρός Κύριον τόν Θεόν ημών, έως ού οικτιρήσαι ημάς.

Πέτρον καί Παύλον συμφώνως ανευφημήσωμεν, Λουκάν, Ματθαίον, Μάρκον, Ιωάννην, Ανδρέαν, θωμάν, Βαρθολομαίον, Σίμωνα τόν Κανανίτην, Ιάκωβον, Φίλιππον, καί τήν ομήγυριν πάσαν τών Μαθητών, επαξίως ευφημήσωμεν.

Μαρτυρικόν

Στίχ. Β'. Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, ότι επί πολύ επλήσθημεν εξουδενώσεως, επί πλείον επλήσθη η ψυχή ημών, τό όνειδος τοίς ευθηνούσι, καί η εξουδένωσις τοίς υπερηφάνοις.

Πανεύφημοι μάρτυρες υμάς, ουχ η γή κατέκρυψεν, αλλουρανός υπεδέξατο, υμίν ηνοίγησαν, Παραδείσου πύλαι, καί εντός γενόμενοι, του ξύλου τής ζωής απολαύετε, Χριστώ πρεσβεύοντες, δωρηθήναι ταίς ψυχαίς ημών, τήν ειρήνην καί τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Παρθένε πανύμνητε, Μωσής, τό εν σοί μυστήριον, προφητικοίς είδεν όμμασι, βάτον μή φλέγεσθαι, καίπερ καιομένην, πύρ γάρ τής θεότητος, τήν μήτραν σου, Αγνή, ου κατέφλεξε, διό αιτούμέν σε, ως Μητέρα τού Θεού ημών, τήν ειρήνην τώ κόσμω σου δώρησαι.

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Αποστολικά

Ήχος α'

Οι σοφοί τής οικουμένης αλιείς, εκ Θεού λαβόντες τό συμπαθές, πρεσβεύσατε καί νύν υπέρ ημών τών βοώντων, Κύριε, σώσον τό λαόν καί τήν πόλιν σου, καί τών συνεχόντων δεινών ελευθέρωσον, διά τών Αποστόλων τάς ψυχάς ημών.

Τού λίθου σφραγισθέντος

Τή σαγήνη τού λόγου τάς πλοκάς τών ρητόρων, οι αλιείς τώ καλάμω τού Σταυρού ανατρέψαντες, εφώτισαν τά έθνη ευσεβώς, δοξάζειν σε Θεόν αληθινόν, διό σοι τώ ενδυναμώσαντι αυτούς βοώμεν, Δόξα τώ Πατρί καί τώ Υιώ, δόξα τώ ομοουσίω Πνεύματι, δόξα τώ δι' αυτών φωτίσαντι τόν κόσμον.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Συλλαβούσα αφλέκτως, τό πύρ τής θεότητος, καί τεκούσα ασπόρως, πηγήν ζωής τόν Κύριον, κεχαριτωμένη Θεοτόκε, περίσωζε τούς σέ μεγαλύνοντας.

Μετα τήν β' Στιχολογίαν

Έτερα Καθίσματα Αποστολικά

Τόν τάφον σου Σωτήρ

Τάς σάλπι γγας Χριστού, τάς ευήχους εν ύμνοις, τιμήσωμεν Πιστοί, τούς σοφούς Αποστόλους, τούς ίππους τούς ταράξαντας, αθεϊας τήν θάλασσαν, καί ελκύσαντας, ως εκ βυθού τούς ανθρώπους, πρός τόν ένθεον, τής σωτηρίας λιμένα, τού Πνεύματος χάριτι.

Τό φώς τό εκ φωτός, προεκλάμψαν αχρόνως, εν χρόνω σαρκικώς, τοίς εν γή επεφάνη, καί κόσμον κατεφώτισε, δι' ημών Παμμακάριστοι, όθεν άπαντες, οι διδαχαίς υμών θείαις, φωτιζόμενοι, τήν ιεράν υμών μνήμην, τιμώμεν, Απόστολοι.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Προστάτιν πρός Θεόν, κεκτημένοι σε πάντες, προστρέχομεν σεμνή, τώ αγίω ναώ σου, αιτούμενοι βοήθειαν, παρά σού Αειπάρθενε, ρύσαι ούν ημάς, τής τών δαιμόνων κακίας, καί εξάρπασον, εκ καταδίκης φρικώδους, τούς σέ μακαρίζοντας.

Μετά τήν γ' Στιχολογίαν

Έτερα Καθίσματα τού αγίου Νικολάου

Τόν τάφον σου Σωτήρ

Τοίς Μύροις παροικών, αισθητώς, Ιεράρχα, τώ μύρω νοητώς, τώ τού Πνεύματος ώφθης, χρισθείς, Πάτερ Νικόλαε, καί τοίς μύροις θαυμάτων σου, κατεμύρισας, μύρον αέναον χέων, τούς μυρίσαι σου, μεμυρισμένοιςεν ύμνοις, τήν μνήμην εθέλοντας.

Μαρτυρικόν

Τούς Μάρτυρας Χριστού, ικετεύσωμεν πάντες, αυτοί γάρ τήν ημών, σωτηρίαν αιτούνται, καί πόθω προσέλθωμεν, πρός αυτούς μετά πίστεως, ούτοι νέμουσι, τών ιαμάτων τήν χάριν, ούτοι φάλαγγας, αποσοβούσι δαιμόνων, ως φύλακες τής Πίστεως.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Οι θείοι μαθηταί, καί Απόστολοι, Κόρη, ενθέοις διδαχαίς, ανεκήρυξαν πάσι, τήν άφραστόν σου γέννησιν, Θεοτόκε πανάχραντε, σέ διδάξαντες, τού προσκυνείσθαι αξίως, αλλ' αιτούμέν σε, σύν τούτοις αίτει σωθήναι, τούς πίστει τιμώντάς σε.

Κανών τών αγίων Αποστόλων

Ωδή α' Ήχος α' Ο Ειρμός

Σού η τροπαιούχος δεξιά, θεοπρεπώς εν ισχύϊ δεδόξασται, αύτη γάρ Αθάνατε, ως πανσθενής υπεναντίους έθραυσε, τοίς Ισραηλίταις, Οδόν βυθού καινουργήσασα.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Θείαις φωτιζόμενοι αυγαίς, τής τρισηλίου ελλάμψεως ένδοξοι, θέσει χρηματίζετε, όντως θεοί, θεοειδείς Απόστολοι, όθεν κατά χρέος, υμάς εν πίστει γεραίρομεν.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Λόγου τού φανέντος επί γής, δι' ευσπλαγχνίαν παχύτητι σώματος, άριστοι διάκονοι, καί τών αυτού, εκπληρωταί προστάξεων, πίστει γεγονότες, αεί τιμάσθε Απόστολοι.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ταίς φωτιστικαίς μαρμαρυγαίς, τού παναγίου αοίδιμοι Πνεύματος, όλον με φωτίσατε, αμαρτιών εν σκότει καλυπτόμενον, καί πρός μετανοίας, οδόν σοφώς οδηγήσατε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η τών Αποστόλων χαρμονή, Θεογεννήτορ πανάμωμε Δέσποινα, Μήτηρ ως υπάρχουσα, τού εν αυτοίς θεοπρεπώς λαλήσαντος, σύν αυτοίς δυσώπει, πυρός γεέννης ρυσθήναί με.

Κανών τού αγίου Νικολάου, ού η Ακροστιχις.

Σοί, Νικόλαε, πρώτον εισφέρω μέλος εγώ Ιωσήφ.

Ο Ειρμός

Ωδήν επινίκιον άσωμεν πάντες, Θεώ τώ ποιήσαντι θαυμαστά τέρατα, βραχίονι υψηλώ, καί σώσαντι τόν Ισραήλ, ότι δεδόξασται.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Στεφάνοις κοσμούμενος δικαιοσύνης, καί θρόνω τής χάριτος, παρεστώς Νικόλαε, τούς υμνωδίαις σε, νύν καταστέφοντας πιστώς, σώζε πρεσβείαις σου.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ο χάριν δεξάμενος τών ιαμάτων, παμμάκαρ Νικόλαε, τής ψυχής μου τραύματα, ευχαίς σου ίασαι, καί συμβαινόντων πειρασμών, ρύσαι πρεσβείαις σου.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ισχύϊ Νικόλαε τής σής πρεσβείας, όλην παρειμένην μου, τήν ψυχήν ανόρθωσον, τοίς πλημμελήμασι, καί τών τού βίου δυσχερών, πάντας διάσωσον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νοός μου Πανάμωμε τάς αμαυρώσεις, φωτί σου απέλασον, καί τού σκότους ρύσαί με, τού αιωνίζοντος, όπως υμνώ διηνεκώς, τά μεγαλείά σου.

Ωδή γ' Ο Ειρμός

Ο μόνος ειδώς τής τών βροτών, ουσίας τήν ασθένειαν, καί συμπαθώς αυτήν μορφωσάμενος, περίζωσόν με εξ ύψους δύναμιν, τού βοάν σοι. Άγιος, ο ναός ο έμψυχος, τής αφράστου σου δόξης Φιλάνθρωπε.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ο μόνος αόρατος Θεός, ωράθη σωματούμενος, καί μαθητάς υμάς εξελέξατο, εις πάντα κόσμον αυτού τό όνομα, καί τήν υπερκόσμιον, δόξαν καταγγέλλοντας, παμμακάριστοι θείοι Απόστολοι.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σοί μόνω ημάρτηκα Χριστέ, σοί μόνω επλημμέλησα, καί τήν ψυχήν κακώς κατεμόλυνα, τώ σώ ελέει κάθαρον σώσόν με, έχων δυσωπούντάς σε, μόνε ευδιάλλακτε, Ιησού, τούς σοφούς Αποστόλους σου.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Πικρίας παθών καί λογισμών, καί πάσης αμαρτίας με, ως συμπαθείς Απόστολοι ρύσασθε, τή μετανοία καταγλυκαίνοντες, τήν εμήν διάνοιαν, ως τόν θείον φέροντες, γλυκασμόν εν καρδία πανεύφημοι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μετά τών αϋλων Λειτουργών, Παρθένε απειρόγαμε, μετα πασών τών άνω Δυνάμεων, μετά Μαρτύρων καί Αποστόλων Χριστού, όν περ εσωμάτωσας, εξ αγνών αιμάτων σου, εκδυσώπει σωθήναι τούς δούλους σου.

Κανών τού Αγίου Νικολάου

Ο Ειρμός

Στερεωθήτω η καρδία μου, εις τό θέλημά σου Χριστέ ο Θεός, ο εφ' υδάτων ουρανόν στερεώσας τόν δεύτερον, καί εδράσας εν τοίς ύδασι, τήν γήν Παντοδύναμε.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Αρχιερέων εγκαλλώπισμα, ευωδία θεία τού Πνεύματος, ταίς μυριπνόοις σου ευχαίς, τά δυσώδη απέλασον, τής καρδίας μου, Νικόλαε σοφέ, πάθη δέομαι.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Εν αμελεία διεξάγων μου, τήν ζωήν ο τάλας πτοούμαί σου, τό δικαστήριον Χριστέ, εν ώ μή κατακρίνης με, Νικολάου μεσιτείαις ιεραίς δυσωπούμενος.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Πεποικιλμένος θεία χάριτι, Ιεράρχα πάτερ Νικόλαε, από ποικίλων πειρασμών, καί κινδύνων με διάσωσον, προσφυγόντα σου τή σκέπη, τή σεπτή παμμακάριστε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ρύσαί με πάσης περιστάσεως, και πολλών σκανδάλων τού όφεως, καί αιωνίζοντος πυρός, καί τού σκότους Πανάμωμε, η τό φώς αποκυήσασα, βροτοίς τό ανέσπερον.

Ωδή δ' Ο Ειρμός

Όρος σε τή χάριτι, τή θεία κατάσκιον, προβλεπτικοίς ο Αββακούμ, κατανοήσας οφθαλμοίς, εκ σού εξελεύσεσθαι, τού Ισραήλ προανεφώνει τόν Άγιον, εις σωτηρίαν ημών καί ανάπλασιν.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Θαλάσσας αθέου απιστίας ταράξαντες, ταίς επιβάσεσιν υμών, ίπποι θεόλεκτοι Χριστού, εχθρόν εβυθίσατε τόν νοητόν, καί βυθισθέντες ειλκύσατε, πρός σωτηρίαν ανθρώπους Απόστολοι.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Δοχεία τού Πνεύματος τών θείων ελλάμψεων, τήν σκοτισθείσάν μου ψυχήν, καί δεκτικήν παντοδαπών, παθών χρηματίζουσαν, τώ φωτισμώ τής μετανοίας λαμπρύνατε, θεομακάριστοι θείοι Απόστολοι.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νεφέλαι τό ύδωρ τής ζωής επομβρίσαντες, τήν χερσωθείσαν μου ψυχήν, τή αυχμηρία τών παθών, ενθέως αρδεύσατε, καί αρετών βλαστάνειν στάχυν ποιήσατε, σωτηριώδη, Απόστολοι ένδοξοι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Προφήται, Απόστολοι, πανένδοξοι Μάρτυρες, σύν τή Μητρί τού Λυτρωτού, εκδυσωπείτε εκτενώς, όπως λυτρωθείημεν, αμαρτιών καί αιωνίου κολάσεως, καί πειρασμών καί κινδύνων καί θλίψεων.

Κανών τού Αγίου Νικολάου

Ο Ειρμος

Εν πνεύματι προβλέπων Προφήτα Αββακούμ, τήν τού Λόγου σάρκωσιν εκήρυττες βοών, Εν τώ εγγίζειν τά έτη επιγνωσθήση, εν τώ παρείναι τόν καιρόν αναδειχθήση, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ως πάντων προσταγμάτων, Θεού εκπληρωτής, συντηρείν ευόδωσον πρεσβείαις σου ημάς, νομοθεσίας πρός σωτηρίαν φερούσας, καί ρύσαι πάντων πειρασμών επερχομένων, πάτερ Ιεράρχα Νικόλαε.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Τόν δρόμον σου τελέσας, οσίως εν Χριστώ, τάς οδούς κατεύθυνον ημών τάς πρός αυτόν, όπως φεύγοντες τάς ανοδίας τού πλάνου, πρόςσωτηρίαν καταντήσωμεν τελείαν, Πάτερ θεοφόρε Νικόλαε.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ο πάσας μεθοδείας, κοιμήσας τού εχθρού, θείαις εγρηγόρσεσι, Νικόλαε σοφέ, επαγρυπνούντας, καί τόν Θεόν ανυμνούντας, καί σέ μεσίτην πρός αυτόν προβαλλομ ένους, πάντας ημάς Πάτερ χαρίτωσον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νοήσας ο Προφήτης, εν Πνεύματι Θεού, όρος σε προέγραψε, κατάσκιον Αγνή, τούς εκτακέντας φλογμώ πολλών εγκλημάτων, σαίς ευπροσδέκτοις μεσιτείαις, Θεοτόκε νύν επισκιάζουσαν χάριτι.

Ωδή ε' Ο Ειρμός

Ο φωτίσας τή ελλάμψει τής σής παρουσίας Χριστέ, καί φαιδρύνας τώ Σταυρώ σου τού κόσμου τά πέρατα, τάς καρδίας φώτισον, φωτί τής σής θεογνωσίας, τών ορθοδόξως υμνούντων σε.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σταλάζοντα γλυκασμόν, καί τερπνήν αγαλλίασιν, εδείχθητε παναοίδιμοι όρη Απόστολοι, τήν πικρίαν άπασαν τού διαβόλου καθελόντες, καί τούς πιστούς ενηδύνοντες.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ερχόμενον αλλοτρίως, Χριστόν εις τά ίδια, επέγνωτε, καί γνησίως αυτώ εκολλ ήθητε, εκ τού αλλοτρίου με διό, λυτρώσατε τής βλάβης, θείοι τού Λόγου Απόστολοι.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τά κρύφια τής ψυχής μου, θεράπευσον τραύματα, ικεσίαις ιεραίς τών εν κόσμω, τήν θείαν σου κηρυξάντων έλευσιν, καί τά παθήματα Οικτίρμον, καί τήν εκ τάφου ανάστασιν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μετά πάντων Ασωμάτων, όν περ εσωμάτωσας, Θεόν Λόγον Θεοτόκε Παρθένε ικέτευε, εξ αλόγων πράξεων, καί ηδονών θανατηφόρων, ελευθερώσαι τούς δούλους σου.

Κανών τού Αγίου Νικολάου

Ο Ειρμός

Τό φαεινόν ημίν εξανάτειλον, φώς τό απροσιτον, τοίς ορθρίζουσιν επί τά κρίματα, τών εντολών σου, Δέσποτα φιλάνθρωπε, Χριστέ ο Θεός ημών.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Εν ταίς αυλαίς Κυρίου πεφύτευσαι, πάτερ Νικόλαε, ως κατάκαρπος ελαία, χάριτι καθιλαρύνων, πάντων νύν τά πρόσωπα, ελαίω τών πόνων σου.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ικετηρίαν νύν Πάτερ ποίησον, υπέρ τών δούλων σου, όπως άφεσιν πταισμάτων λάβωμεν, καί συνεχούσης θλίψεως ρυσθείημεν, καί πάσης στενώσεως.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Σέ τόν θερμόν προστάτην, πρός Κύριον καθικετεύομεν, μή εάσης ημάς Άγιε απροστατεύτους, αλλά τή συνήθει σου πρεσβεία περίσωσον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φωτοειδές Χριστού Κόρη, τέμενος, θεοχαρίτωτε, τού Πατρός, Υιού καί Πνεύματος, ταίς προσευχαίς σου οίκους ημάς ποίησον, τά όσια πράττοντας.

Ωδή ς' Ο Ειρμός

Εκύκλωσεν ημάς εσχάτη άβυσσος, ουκ έστιν ο ρυόμενος, ελογίσθημεν ως πρόβατα σφαγής, σώσον τόν λαόν σου ο Θεός ημών, σύ γάρ ισχύς τών ασθενούντων καί επανόρθωσις.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Δικτύοις λογικοίς εσαγηνεύσατε, τά έθνη πρός επίγνωσιν, τού γνωσθέντος εις ανάπλασιν βροτών, ώ θεομακάριστοι Απόστολοι, όν εκτενώς υπέρ τού κόσμου καθικετεύσατε.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ψυχή μου ταπεινή ψυχή ταλαίπωρε, ψυχή αμετανόητε, μετανόησον καί βόησον Χριστώ. Ήμαρτον ιλάσθητι, φιλάνθρωπε, ταίς προσευχαίς τών Αποστόλων, ως υπεράγαθος.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ο πάλαι Ισραήλ πηγάσας ύδατα, εκ πέτρας παντοδύναμε, διαλύσας μου τήν πώρωσιν Χριστέ, φέρειν οχετούς δακρύων ποίησον, ταίς προσευχαίς τών Αποστόλων ως πολυέλεος.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Παρθένε τόν εκ σού δι' αγαθότητα, τεχθήναι ευδοκήσαντα, εκδυσώπησον ως Πλάστην καί Θεόν, σώσαι πειρασμών καί περιστάσεων, τούς επί σοί τή Παναγία, αεί ελπίζοντας.

Κανών τού Αγίου Νικολάου

Ο Ειρμός

Τόν Προφήτην Ιωνάν, εκμιμούμενος βοώ, Τήν ζωήν μου Αγαθέ, ελευθέρωσον φθοράς, καί σώσόν με, Σωτήρ τού κόσμου, κράζοντα, Δόξα σοι.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Έχων πλήθος οικτιρμών, τήνπληθύν μου τών κακών, απομείωσον, σοφέ, κυβερνών μου τήν ζωήν, τοίς κύμασι, τής αμαρτίας χειμαζομένην αεί.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ρωμαλέως τόν εχθρόν, κατεπάτησας Σοφέ, όν συντρίβειν καί ημάς, σαίς ενίσχυσον ευχαίς, Νικόλαε, τούς σέ προστάτην, θείον πλουτήσαντας.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ως τών Μύρων γεγονώς, αληθής αρχιερεύς, ευωδίασον ημών, τάς αισθήσεις τής ψυχής, τά βλάπτοντα, δυσώδη πάθη, Πάτερ διώκων αεί.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μεγαλεία σοι Χριστός, εποιήσατο Αγνή, όν ικέτευε αεί, μεγαλύναι εν εμοί, τά πλούσια, αυτού ελέη, θεοχαρίτωτε.

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

Σέ νοητήν, Θεοτόκε κάμινον, κατανοούμεν οι πιστοί, ως γάρ Παίδας έσωσε τρείς, ο υπερυψούμενος, όλον με τόν άνθρωπον, εν τή γαστρί σου ανέπλασεν, ο αινετός τών Πατέρων, Θεός καί υπερένδοξος.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Πηγή ζωής, Ιησούς ο Κύριος, υπάρχων ώσπερ ποταμούς, επαφήκε τούς Μαθητάς, νάμασιν αρδεύοντας, πάσαν τήν υφήλιον, θεογνωσίας καί μέλποντας, ο αινετός τών Πατέρων, Θεός καί υπερένδοξος.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Πύρ νοητόν, εν καρδία φέροντες, τήν θείαν χάριν τού Χριστού, ενεπρήσατε Μαθηταί, ύλην αθεότητος, όθεν τά υλώδη μου, βοώντος πάθη συμφλέξατε, ο αινετός τών Πατέρων, Θεός καί υπερένδοξος.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τής τού πυρός, τιμωρίας ρύσαί με, ταίς ικεσίαις ο Θεός, τών ενδόξων σου Μαθητών, καί μή απορρίψης με, από τού προσώπου σου, εν μετανοία κραυγάζοντα, ο αινετός τών Πατέρων, Θεός καί υπερένδοξος.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φθοροποιών, εξελού με Κύριε, αμαρτημάτων καί παθών, ο αφθόρως αποτεχθείς, εκ τής Θεομήτορος, πάσιν αφθαρσίαν τε, τοίς μελωδούσι δωρούμενος, ο αινετός τών Πατέρων, Θεός καί υπερένδοξος.

Κανών τού Αγίου Νικολάου

Ο Ειρμός

Τούς εν καμίνω Παίδάς σου Σωτήρ, ουχ ήψατο, ουδέ παρηνώχλησε τό πύρ, τότε οι Τρείς ως εξ ενός στόματος, ύμνουν καί ευλόγουν λέγοντες, Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ερειστική πρεσβεία σου σοφέ, καρδίας μου έρεισον τάς βάσεις ασφαλώς, πέτρα Θεού τών εντολών τών φανωτάτων, σώζων απερίτρεπτον, μεθοδειών βλαβερών, τού αρχεκάκου εχθρού.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Λύσιν ημίν τών αμαρτιών πρυτάνευσον, πάντων τε τών τού βίου δυσχερών, καί πειρασμών τών επερχομένων, ιερέ Νικόλαε, πάντων προστάτα πιστων, καί Αρχιερέων έρεισμα.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ο κατακρύψας δούλος πονηρός τό τάλαντον, ο εις εργασίαν αγαθέ απείληφεν, εγώ υπάρχω, καί πτοούμαι τό εκεί κριτήριον, εν ώ Θεέ τού παντός μή κατακρίνης με.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σέ Παναγία άχραντε αγνή, οι δούλοί σου, πάντοτε, ημέρας καί νυκτός, συντετριμμένη διανοία δυσωπούμεν, Λύτρωσιν αμαρτημάτων τών πολλών, λιταίς σου δίδου ημίν αγαθή.

Ωδή η' Ο Ειρμός

Εν καμίνω Παίδες Ισραήλ, ως εν χωνευτηρίω, τώ κάλλει τής ευσεβείας, καθαρώτερον χρυσού, απέστιλβον λέγοντες. Ευλογείτε πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ως ακτίνας Ήλιος ημάς, εξήπλωσεν ο μέγας, εις πάσαν τήν οικουμένην, καταυγάζοντας πιστούς βοώντας, Απόστολοι. Ευλογείτε πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ως ποιμένες όντες λογικοί, ως άρνες τού Ποιμένος, ως θρέμματα τού Αμνού, καί λυτρωτού ημών Θεού, θεόπται Απόστολοι, νοητού με λύκου ρυσθήναι, πρεσβεύσατε απαύστως, καί τής τών ερίφων οδυνηράς μερίδος.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Παναθλία στέναξον ψυχή, καί βόησον Κυρίω. Ήμάρτηκα υπέρ πάντας, καί ηνόμησα δεινώς, καθάρισον σώσόν με, ως τήν πόρνην, ως τόν Τελώνην, ως τόν Ληστήν, Οικτίρμον, ταίς τών Αποστόλων πρεσβείαις ευπροσδέκτοις.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σύν Αγγέλοις Μήτερ τού Θεού, καί σύν τοίς Αποστόλοις, καί Μάρτυσι καί Προφήταις, εκδυσώπησον Χριστόν, σώσαι τούς κραυγάζοντας. Ευλογείτε πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Κανών τού Αγίου Νικολάου

Ο Ειρμός

Ον φρίττουσιν Άγγελοι, καί πάσαι στρατιαί, ως Κτίστην καί Κύριον, υμνείτε Ιερείς, δοξάσατε Παίδες, ευλογείτε λαοί, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Εν όρει ιστάμενος τών θείων αρετών, τοίς πέρασι γνώριμος θαυμάτων υψηλών, Νικόλαε ώφθης, επιδείξεσιν, όθεν πάσα γλώσσα, τιμά σε εις αιώνας.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Γευσάμενος Όσιε τού θείου γλυκασμού, πικρίαν εμίσησας παντοίων ηδονών, εξ ών ημάς ρύσαι, ικετεύων Χριστόν, επανισταμένους, κινδύνους καταπαύειν.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ως στύλος ακράδαντος καί έρεισμα πιστών, αεί με κλονούμενον τού βίου τοίς κακοίς, καί ταίς τών δαιμόνων επιπνεύσεσι, στήριξον παμμάκαρ, Νικόλαε ευχαίς σου.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ιάτρευσον δέομαι τά πάθη τής εμής, καρδίας κυήσασα τόν πάντων Ιατρόν, καί τής τών δικαίων δείξον μέτοχον, Παρθένε μερίδος, Χριστόν εκδυσωπούσα.

Ωδή θ' Ο Ειρμός

Τύπον τής αγνής λοχείας σου, πυρπολουμένη βάτος έδειξεν άφλεκτος, καί νύν καθ' ημών, τών πειρασμών αγριαίνουσαν, κατασβέσαι αιτούμεν τήν κάμινον, ίνα σε, Θεοτόκε, ακαταπαύστως μεγαλύνωμεν.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Θείαι τού αγίου Πνεύματος, καί φωταυγείς λαμπάδες αποδεικνύμενοι, εφωτίσατε, ταίς φωταυγείαις, μακάριοι, τού σεπτού καί πανσόφου κηρύγματος, πάσαν τήν οικουμένην, σκότος ειδώλων εκμειώσαντες.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Θεία τής αμπέλου κλήματα, τής νοητής υπάρχοντες, θείους βότρυας, εβλαστήσατε, αναπηγάζοντας ένδοξοι, τόν σωτήριον οίνον, Απόστολοι, διό με εκ τής μέθης, τών ηδονών απολυτρώσατε.

Στίχ. Άγιοι Απόστολοι τού Χριστού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τρέμω εννοών ο άθλιος, τό φοβερόν εκείνο, Χριστέ μου, βήμά σου, πράξεις γάρ αισχράς καί ρυπαράς νύν περίκειμαι, καί πρό δίκης υπάρχω κατάδικος, διό με ταίς πρεσβείαις, τών Αποστόλων σου οικτείρησον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μόνη τούς βροτούς εθέωσας, σωματωθέντα Λόγον αποκυήσασα, όν ικέτευε, σύν Αποστόλοις καί Μάρτυσι, Παναγία Παρθένε Θεόνυμφε, υπέρ ημών τών πίστει, μακαριζόντων καί τιμώντων σε.

Κανών τού Αγίου Νικολάου

Ο Ειρμός

Τήν φωτοφόρον νεφέλην, εν ή ο πάντων Δεσπότης, ως υετός εξ Ουρανού, επί πόκον κατήλθε, καί εσαρκώθη δί ημάς, γενόμενος Άνθρωπος, τήν Άχραντον μεγαλύνομεν πάντες, ως Μητέρα τού Θεού ημών αγνή.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ως τού Χριστού Ιεράρχην, καί φωτοβόλον αστέρα, ως τών θαυμάτων αυτουργόν, ως πηγήν ιαμάτων, ως τόν εν λύπαις βοηθόν, ως πρέσβυν θερμότατον, τών καλούντων εν ανάγκαις σε Πάτερ, ευφημούμεν μελωδίαις ιεραίς.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Σέ τόν ποιμένα τόν μέγαν, καί μιμητήν κατά πάντα, τού αρχιποίμενος Χριστού, εκτενώς δυσωπούμεν, εξ υψωμάτων ιερών, Νικόλαε ποίμανον τούς δούλους σου, εκλυτρούμενος πάντων, τών τού βίου δυσχερών διηνεκώς.

Στίχ. Άγιε Ιεράρχα τού Χριστού Πρέσβευε υπέρ ημών.

Ήδη τό τέλος εγγίζει, τί αμελείς, ώ ψυχή μου; τί ου σπουδάζεις τώ Θεώ, ευαρέστως δουλεύσαι; σπεύσον ανάνηψον λοιπόν, καί κράξον, Φιλάνθρωπε οικτείρησον, Νικολάου πρεσβείαις, κυβερνών μου τήν ζωήν εν αγαθοίς.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φώς η τεκούσα τό θείον, εσκοτισμένον με πάσαις, ταίς μεθοδείαις τού εχθρού, καί ραθύμως βιούντα, καί παροργίζοντα Θεόν, Πανάμωμε φώτισον, οδηγούσα πρός καλάς εργασίας, ως αιτία ούσα πάντων τών καλών.

Απόστιχα Αποστολικά

Ήχος α

Η τών Αποστόλων παναρμόνιος λύρα, εξ αγίου Πνεύματος κινουμένη, τάς τών στυγερών δαιμόνων τελετάς κατήργησε, καί τόν ένα Κύριον κηρύξασα, έθνη ελυτρώσατο τής πλάνης τών ειδώλων, καί προσκυνείν εδίδαξε Τριάδα ομοούσιον.

Τών ουρανίων ταγμάτων

Στίχ. α'. Ενεπλήσθημεν τό πρωϊ τού ελέους σου, Κύριε, καί ηγαλλιασάμεθα καί ηυφράνθημεν έν πάσαις ταίς ημέραις ημών. Ευφρανθείημεν, ανθών ημερών εταπείνωσας ημάς, ετών, ών είδομεν κακά, καί ίδε επί τούς δούλους σου καί επί τά έργα σου, καί οδήγησον τούς υιούς αυτών.

Πέτρον καί Παύλον συμφώνως ανευφημήσωμεν, Λουκάν, Ματθαίον, Μάρκον, Ιωάννην, Ανδρέαν, Θωμάν, Βαρθολομαίον, Σίμωνα τόν Κανανίτην, Ιάκωβον, Φίλιππον, καί τήν ομήγυριν πάσαν τών Μαθητών, επαξίως ευφημήσωμεν.

Μαρτυρικόν

Στίχ. β'. Καί έστω η λαμπρότης Κυρίου τού Θεού ημών εφ' ημάς, καί τά έργα τών χειρών ημών κατεύθυνον εφ' ημάς, καί τό έργον τών χειρών ημών κατεύθυνον.

Αγαλλιάσθε Μάρτυρες εν Κυρίω, ότι τόν αγώνατόν καλόν ηγωνίσασθε, αντέστητε βασιλεύσι, καί τυράννους ενικήσατε, πύρ καί ξίφος ουκ επτοήθητε, θηρών αγρίων κατεσθιόντων τά σώματα υμών, Χριστώ μετά Αγγέλων τήν υμνωδίαν αναπέμποντες, τούς απ' ουρανών στεφάνους εκομισασθε, αιτήσασθε δωρηθήναι ειρήνην τώ κόσμω, καί ταίς ψυχαίς ημών τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Τών ουρανίων ταγμάτων

Προφητικώς τήν Παρθένον ανευφημήσωμεν, στάμνον χρυσήν τού μάννα, ακατάφλεκτον βάτον, καί τράπεζαν, καί θρόνον, λυχνίαν χρυσήν, τό λαμπάδιον έχουσαν, καί αλατόμητον όρος, καί κιβωτόν, αγιάσματος καί πύλην Θεού.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Διά βρώσεως εξήγαγε, τού Παραδείσου ο εχθρός τόν Αδάμ, διά Σταυρού δέ τόν ληστήν, αντεισήγαγε Χριστός εν αυτώ, μνήσθητί μου κράζοντα, όταν έλθης εν τή Βασιλεία σου.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Οι τά πέρατα φωτίσαντες, θείαις ακτίσι, τών δογμάτων υμών, τόν σκοτασμόν τής πονηράς, ασεβείας διελύσατε, καί πρός φώς τό άδυτον, μεταβάντες αεί μακαρίζεσθε.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Τού Πατρός τήν ενυπόστατον, σχόντες σοφίαν μαθηταί τού Χριστού, πάντας σοφίζουσαν υμάς, τή μωρία τού κη ρύγματος, κόσμον εφωτίσατε, καί πρός γνώσιν θείαν μετηγάγετε.

Μαρτυρικόν

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Τάς βασάνους υπομείναντες, καθάπερ άσαρκοι Χριστού αθληταί, πάντας ασάρκους δυσμενείς, κατά κράτος ενικήσατε, όθεν μακαρίζεσθε, υπό πάντων ανθρώπων εκάστοτε.

Δόξα...

Τήν Τριάδα προσκυνήσωμεν, σύν τώ Πατρί, Υιόν, καί Πνεύμα τό ζών, τήν αδιαίρετον πιστοί, καί αχώριστον καί σύνθρονον, Μονάδα κραυγάζοντες. Άγιος εί Θεέ τρισάγιε.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Μακαρίζομέν σε Πάναγνε, ως προεφήτευσας Αγνή, Θεόν γάρ εκυοφόρησας, χορός Αποστόλων όν εκήρυξε, μεθ' ών ημίν αίτησαι, τών πταισμάτων λύτρωσιν πανάμωμε.

Ήχος α'

Τών ουρανίων ταγμάτων

Στίχ. α'. Εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Ξύλω τό πρίν ο Προπάτωρ, θανάτου γεύεται, ξύλω δέ νύν τιμίω, πάς πιστός εκλυτρούται, θανάτου καταδίκης, πάσα πνοή, ανυμνούντες δοξάσωμεν, τόν σταυρωθέντα βουλήσει υπέρ ημών, καί φωτίσαντα τά πέρατα.

Στίχ. β'. Ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Πεπωρωμένος καρδίαν, καί λογισμοίς πονηροίς, απεγνωσμένος όλος, καί κατακεκριμένος, υπάρχων εκβοώ σοι. Λόγε Θεού, τά κρυφή μοι εγκλήματα, καί τάς ατάκτους κινήσεις τών λογισμών, καταπράϋνον ως εύσπλαγχνος.

Στίχ. γ'. Από φυλακής πρωϊας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωϊας ελπισάτω Ισραήλ επί τόν Κύριον.

Εν τώ Σταυρώ σου Οικτίρμον, Χριστέ καυχώμεθα, καί εν αυτώ τήν πλάνην, τού εχθρού εκπορθούντες, υμνούμέν σε απαύστως, ότι ημών, τό σωτήριον Εύσπλαγχνε, τής γής εν μέσω ειργάσω ως αγαθός, εκουσίως υψωθείς εν αυτώ.

Έτερα Στιχηρά τής Θεοτόκου, όμοια

Στίχ. δ'. Ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος, καί πολλή παρ' αυτώ, λύτρωσις, καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραήλ έκ πασών τών ανομιών αυτού.

Σέ σωτηρίαν μου πάντοτε, επιγράφομαι, εν σοί θαρρώ σωθήναι, παναγία Παρθένε, εκ πάσης ούν με βλάβης, φθοράς καί παθών, ανελπίστου κακίας τε, καί εξαιρέτως εκ γνώμης ανηλεούς, φιλαργύρου τε εξάρπασον.

Στίχ. ε'. Αινείτε τόν Κύριον πάντα τά έθνη, επαινέσατε αυτόν, πάντες οι λαοί.

Επικαλούμαί σε πάλιν, Παρθένε Δέσποινα, κατά τού πάθους τούτου, τής φιλοχρηματίας, καί γάρ θηρός αγρίου αυτής τάς ορμάς, αληθώς πλέον δέδοικα, φιλαργυρία γάρ πράγμασι καί μικροίς, φειδομένοις τούτων κρίνεται.

Στίχ. ς'. Ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού Κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Ιλαρωτάτη προθέσει, καί διαθέσει χρηστή, πρός τούς πτωχούς καί ξένους, καί πενήτων τά πλήθη, οράν με καθ' εκάστην, ισχύν κραταιάν, Θεοτόκε χορήγησον, ακτημοσύνην ασπάσασθαι τώ Θεώ, οικειώσαι δυναμένηνμε.

Δόξα... Καί νύν...

Σταυροθεοτοκίον, όμοιον

Αναρτηθέντα ως είδεν, επί Σταυρού τόν Αμνόν, η άμωμος Παρθένος, θρηνωδούσα εβόα. Γλυκύτατον μου Τέκνον, τί τό καινόν, καί παράδοξον θέαμα; πώς ο κατέχων τά πάντα εν τή δρακί, ε πί ξύλου προσηλώθης σαρκί;

Απόστιχα Σταυρώσιμα

Σταυρός κατεπάγη εν κρανίω, καί ήνθησεν ημίν αθανασίαν, εκ πηγής αενάου, τής πλευράς τού Σωτήρος.

Στίχ. Α'. Πρός σέ ήρα τούς οφθαλμούς μου, τόν κατοικούντα εν τώ ουρανώ. Ιδού, ως οφθαλμοί δούλων εις χείρας τών κυρίων αυτών, ως οφθαλμοί παιδίσκης εις χείρας τής κυρίας αυτής, ούτως οι οφθαλμοί ημών πρός Κύριον τόν Θεόν ημών, έως ού οικτιρήσαι ημάς.

Άρρηκτον τείχος ημίν εστιν, ο τίμιος Σταυρός ο τού Σωτήρος, εν αυτώ γάρ πεποιθότες, σωζόμεθα πάντες.

Μαρτυρικόν

Στίχ. Β'. Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, ότι επί πολύ επλήσθημεν εξουδενώσεως, επί πλείον επλ ήσθη η ψυχή ημών, τό όνειδος τοίς ευθηνούσι, καί η εξουδένωσις τοίς υπερηφάνοις.

Τή πρεσβεία Κύριε, πάντων τών Αγίων, καί τής Θεοτόκου, τήν σήν ειρήνην δός ημίν, καί ελέησον ημάς, ως μόνος Οικτίρμων.

Δόξα... Καί νύν...

Σταυροθεοτοκίον Πανεύφημοι Μάρτυρες

Τήν γεύσιν τήν πάλαι τού Αδάμ, τήν πικράν εγλύκανας, χολήν καί όξος γευσάμενος, τέκνον γλυκύτατον, υψωθείς εν ξύλω, ως κριτός ο δίκαιος, διό με φαρμαχθείσαν τώ πάθει σου, γλύκανον Δέσποτα, αναστάς ως παντοδύναμος, η Παρθένος έλεγε δακρύουσα.

Μετά τήν α' Στιχολογίαν, Καθίσματα

Ήχος α'

Σώσον, Κύριε, τόν λαόν σου, καί ευλόγησον τήν κληρονομίαν σου, νίκας τοίς Βασιλεύσι, κατά βαρβάρων δωρούμενος, καί τό σόν φυλάττων, διά τού Σταυρού σου πολίτευμα.

Σταυρωθέντος σου Χριστέ, ανηρέθη η τυραννίς, επατήθη η δύναμις τού εχθρού, ούτε γάρ Άγγελος, ουκ άνθρωπος, αλλ' αυτός ο Κύριος, έσωσας ημάς, δόξα σοι.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Τόν τάφον σου Σωτήρ

Σταυρώ σου τούς εχθρούς, τροπωσάμενος Σώτερ, διάλυσον αυτών, τάς αιρέσεις ως κόνιν, τό κέρας δέ ανύψωσον, τής σεπτής Εκκλησίας σου, στήσον, Κύριε, τήν καθ' ημών τούτων ζάλην, καί ειρήνευσον, τών Ορθοδόξων τά πλήθη, ευχαίς τής Τεκούσης σε.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν, Καθίσματα

Τού λίθου σφραγισθέντος

Τού Σταυρού σου τό ξύλον, προσκυνούμεν φιλάνθρωπε, ότι εν αυτώ προσηλώθης, η ζωή τών απάντων. Παράδεισον ηνέωξας Σωτήρ, τώ πίστει προσελθόντι σοι Ληστή, καί τρυφής κατηξιώθη, ομολογών σοι, Μνήσθητί μου Κύριε, δέξαι ώσπερ εκείνον καί ημάς, κραυγάζοντας. Ημάρτομεν πάντες, τή ευσπλαγχνία σου, μή υπερίδης ημάς.

Τόν τάφον σου Σωτήρ

Τό όπλον τού Σταυρού, εν πολέμοις εδείχθη, ποτέ τώ ευσεβεί, Βασιλεί Κωνσταντίνω, αήττητον τρόπαιον, κατ εχθρών διά πίστεως. Τούτο τρέμουσιν αι εναντίαι δυνάμεις, τούτο γέγονε, καί τών πιστών σωτηρία, καί Παύλου τό καύχημα.

Δόξα... Καί νύν...

Σταυροθεοτοκίον, όμοιον

Ορώσά σε νεκρόν, καί γυμνόν επί ξύλου, τιτρώσκομαι δεινώς, καί δονούμαι τά σπλάγχνα, Υιέ μου υπεράγαθε, καί Θεέ παντοδύναμε, η πανάμωμος, εν στεναγμοίς ανεβόα, ήν υμνήσωμεν, ως τού Κυρίου Μητέρα, καί πίστει δοξάσωμεν.

Μετά τήν γ' Στιχολογίαν, Καθίσματα

Τόν τάφον σου Σωτήρ

Σταυρώ προσηλωθείς, εκουσίως Οικτίρμον, εθέωσας ημών, τήν φθαρείσαν ουσίαν, καί τόν ανθρωπόλεθρον, εθανάτωσας δράκοντα, αλλά στηριξον, ορθοδοξία τόν κόσμον καί κατάβαλε, αιρετικών τάς επάρσεις, Σταυρώ τώ τιμίω σου.

Μαρτυρικόν

Αθλήσεως καύχημα, καί στεφανων αξίωμα, οι ένδοξοι Αθλοφόροι, περιβέβληνταί σε Κύριε, καρτερία γάρ αικισμών, τούς ανόμους ετροπώσαντο, καί δυνάμει θεϊκή, εξ ουρανού τήν νίκην εδέξαντο. Αυτών ταίς ικεσίαις, δώρησαι ημίν ο Θεός τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Τόν τάφον σου Σωτήρ

Η άσπιλος Αμνάς, τόν Αμνόν καί Ποιμένα, ορώσα εν Σταυρώ, ως αμνόν εσφαγμένον, τάς όψεις διεσπάραττε, καί θρηνούσα εφθέγγετο. Ώ τολμήματος, τών μιαιφόνων Εβραίων, καί τής θείας σου, μακροθυμίας, Υιέ μου, καί γάρ θέλων πέπονθας.

Ωδή α' Ήχος α' Ο Ειρμός

Τώ βοηθήσαντι Θεώ, εν Αιγύπτω τώ Μωσή, καί δι' αυτού τόν Φαραώ, πανστρατιά βυθίσαντι, επινίκιον ωδήν άσωμεν. Ότι δεδόξασται.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Παθείν ηνέσχου δι' ημάς, ο τή φύσει απαθής, καί σταυρωθείς μετά ληστών, τόν αρχέκακον εχθρόν, εθανάτωσας Λόγε καί έσωσας, τούς ανυμνούντάς σε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ανατολή ανατολών, χρηματίζων πρός δυσμάς, τής απωσμένης Ιησού, ήλθες φύσεως ημών, όν ο ήλιος βλέπων κρεμάμενον, τό φώς συνέστειλεν.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Θάνατον πρόξενον ζωής, αιωνίου Αθληταί, ανταλλαξάμενοι καλώς, βασιλείας ουρανών ηξιώθητε, όθεν δοξάζεσθε, καί μακαρίζεσθε.

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι τά παθήματα Χριστού, μιμησάμενοι καλώς, πάθη ιάσθε τών βροτών, χειρουργία μυστική, καί διώκετε λόγω τά πνεύματα, άγιοι Μάρτυρες.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ώσπερ αμνόν επί Σταυρού, καθορώσα η Αμνάς, αναρτηθέντα τόν Χριστόν, αλαλάζει καί βοά. Πού σου έδυ τό κάλλος μακρόθυμε, Υιέ προάναρχε;

Κανών τής Υπεραγίας Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εν τώ πελάγει τών δεινών, καί τή ζάλη τών παθών, κλυδωνιζόμενος εγώ, τήν σήν άχραντε Σεμνή, επικαλούμαι γαλήνην, διάσωσόν με, λιμήν γάρ εί τών πιστών.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Προκαθαρθείσα τήν ψυχήν, θείου Πνεύματος φωτί, όλον εδέξω εν γαστρί, τό απαύγασμα Πατρός, διό τον ζόφον μου λύσον τού πταίσματος, Παρθένε άχραντε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σέ τήν ουράνιον σκηνήν, καί αγίαν κιβωτόν, εν ή τόν οίκον εαυτού, ωκοδόμησε Χριστός, καί ιλαστήριον έδειξεν εις σωτηρίαν, ημών μεγαλύνομεν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σύ εί τού γένους τών βροτών, ασφαλής καταφυγή, τείχος καί σκέπη καί λιμήν, καί προστάτις κραταιά, εν μοχθηροίς τού βίου πανύμνητε, Θεογεννήτρια.

Ωδή γ' Ο Ειρμός

Στερεωθήτω η καρδία μου, εις τό θέλημά σου Χριστέ ο Θεός, ο εφ' υδάτων ουρανόν, στερεώσας τόν δεύτερον, καί εδράσας εν τοίς ύδασι, τήν γήν Παντοδύναμε.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Επί Σταυρού παλάμας ήπλωσας, καί δακτύλους θείους ημάτωσας, έργον χειρών σου τόν Αδάμ, φονικής χειρός Δέσποτα, εκλυτρούμενος, ως μόνος αγαθός καί φιλάνθρωπος.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Πλευράν ενύγης λόγχη Δέσποτα, ανορθών πλευράς τό ολίσθημα, ξύλω υψώθης τόν ποτέ, ναυαγήσαντα ξύλου καρπώ, πρός Παράδεισον εισάγων, σύν Ληστή τώ ευγνώμονι.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τής Εκκλησίας τά στηρίγματα, τά τής ευσεβείας προπύργια, τούς καθαιρέτας τού εχθρού, τού Κυρίου τούς Μάρτυρας, διανοία καθαρά, μελωδικώς ανυμνήσωμεν.

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οίά περ θεία όντες κλήματα, νοητής αμπέλου οι Μάρτυρες, βότρυας ήνεγκαν σαφώς, καρτερίας προχέοντες οίνον, πάντων τάς καρδίας, τών πιστών κατευφραίνοντα.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ευλογημένος τής κοιλίας σου, ο καρπός Παρθένε πανύμνητε, ο τούς φθαρέντας τώ καρπώ, διά ξύλου Σταυρού αυτού, αφθαρσίας καταστήσας, κοινωνούς θεία χάριτι.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Στερέωσον Κύριε, τήν Εκκλησίαν σου, ήν εκτήσω τή δυνάμει τού Σταυρού σου, εν ώ εχθρόν εθριάμβευσας, καί εφώτισας τήν Οικουμένην.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εν τώ φωτί Δέσποινα, τώ τού Υιού σου, τό ζοφώδες τών εμών αγνοημάτων, μετά δακρύων σού δέομαι, διασκέδασον τή σή πρεσβεία.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ως έχουσα Πανάχραντε, θαυμάτων άβυσσον, καί πηγήν ιαμάτων, ταίς πρεσβείαις σου απόσμηξον, πάντα ρύπον τής εμής ψυχής, τόν εξ αμαρτίας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τόν άρρητον τόκον σου, ευλογημένη προσκυνούμεν, εις πρεσβείαν σε καλούντες, δυσώπησον Αγνή πάσης ανάγκης λυτρωθήναι, τούς σέ ανυμνούντας.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ελπίδων σε πλήρωμα, καί θείαν σκέπην, προστασίαν, καί ημέραν σωτηρίας, κεκτήμεθα, Μήτηρ τού Λόγου, λάμψον ημίν φώς τής μετανοίας.

Ωδή δ' Ο Ειρμός

Εισακήκοα Κύριε τήν ακοήν σου, καί εφοβήθην, κατενόησα τά έργα σου, (ο Προφήτης έλεγε), καί εδόξασά σου τήν δύναμιν.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Νομοθέτης ών δίκαιος, μετά ανόμων κατελογίσθης, επί ξύλου αναρτώμενος, ευεργέτα Κύριε, πάντας δικαιώσαι βουλόμενος.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Αι δυνάμεις εξέστησαν, αι τών Αγγέλων, επί Σταυρού σε, θεασάμεναι υψούμενον, καί τού σκότους Ήλιε, τάς αρχάς δυνάμει τροπούμενον.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ιαμάτων χαρίσματα, εκ τών τού Πνεύματος χαρισμάτων, απαντλήσαντες οι μάρτυρες, πάντων αναπαύουσι, πάθη ψυχοφθόρα εν χάριτι.

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νυσταγμόν απωσάμενοι, τής αμελείας οι αθλοφόροι, εγρηγόρσει θείας πίστεως, τών θηρών εκοίμισαν τάς ορμάς, καί χαίροντες ήθλησαν.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Οίμοι τέκνον! Πώς βλέψω σε, επί τού ξύλου ανηρτημένον, καί αδίκως θανατούμενον, τόν ζωήν παρέχοντα; Η Παρθένος κλαίουσα έλεγεν.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Κατενόησα Παντοδύναμε τήν σήν οικονομίαν, καί μετά φόβου εδόξασά σε Σωτήρ.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ιλαστήριον ακαταίσχυντον, τήν πρεσβείαν σου πάντες, αγνή Παρθένε, οι πιστοί κεκτήμεθα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Θεόν Αγνή Λόγον εν μήτρα σου, αφράστως συλλαβούσα, Θεόν σωτήρα, τίκτεις τού γένους ημών.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Απροσμάχητον τείχος έχοντες, τήν σήν σκέπην Παρθένε, τών αοράτων, εχθρών λυτρούμεθα.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Πεπτωκότας αμαρτήμασι, διανάστησον Κόρη, ευλογημένη, ελπίς γάρ εί τών πιστών.

Ωδή ε' Ο Ειρμός

Τό φαεινόν ημίν εξανάτειλον, φώς τό αϊδιον, τοίς ορθρίζουσιν, επί τά κρίματα τών εντολών σου, Δέσποτα φιλάνθρωπε, Χριστέ ο Θεός ημών.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Επί Σταυρού σαρκί ανυψούμενος, έθνη εκάλεσας, μή ειδότα σε, πρός σήν επίγνωσιν, Κριτά τών όλων, μόνε ευσυμπάθητε, Χριστέ ο Θεός ημών.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Σού πρός κριτήριον στάντος άδικον, δίκαιε Κύριε, δεδικαίωται ο πρίν κατάκριτος Αδάμ, καί κράζει. Δόξα τή Σταυρώσει σου, μακρόθυμε Κύριε.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ώσπερ Παράδεισος θεοφύτευτος, ώφθητε μάρτυρες, πάθη τίμια, ως άνθη εύοσμα προσκεκτημένοι, οίς ευωδιάζεται, πιστών ψυχή άπασα.

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τά ευθαλέστατα καί κατάκαρπα, δένδρα τής πίστεως, τόν αθάνατον καρπόν ανθήσαντα, τά τής κακίας ρίζας ανασπάσαντα, υμνούμεν τούς μάρτυρας.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ράβδος η έντιμος η βλαστήσασα, κλάδον αμάραντον, ανυψούμενον αυτόν ως έβλεπεν επί τού ξύλου, Δέσποτα, εκραύγαζε, μή άτεκνον δείξης με.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Εκ νυκτός ορθρίζοντες υμνούμέν σε Χριστέ, τόν τώ Πατρί συν άναρχον, καί Σωτήρα τών ψυχών ημών, Τήν ειρήνην τώ κόσμω παράσχου φιλάνθρωπε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Κραταιάν σε αντίληψιν, Αειπάρθενε υπάρχουσαν, εν πειρασμοις καί θλίψεσι, καί δειναίς αμαρτίαις, εύροιμεν εύκαιρον βοήθειαν.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τά τών Αγγέλων στρατεύματα, ως τόν Κτίστην τών απάντων, υπερφυώς κυήσασαν, καί Παρθένον μείνασαν, Θεοτόκε ανυμνούσί σε αεί.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εν τή πηγή τών ιαμάτων σου, καί τοίς ρείθροις τών θαυμάτων σου, τόν μολυσμόν απόπλυνον, τόν εκ τής αμαρτίας, προστριβέντα μοι πανάμωμε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τόν ιλασμόν τών ψυχών ημών, εν νηδύϊ συλλαβούσα Αγνή, σωτηρίαν τέτοκας, τοίς εν πίστει απλέτω, Θεοτόκον σε δοξάζουσιν.

Ωδή ς' Ο Ειρμός

Τόν Προφήτην διέσωσας, εκ τού κήτους φιλάνθρωπε, καμέ τού βυθού τών πταισμάτων, ανάγαγε δέομαι, τροπάρια.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ο τιμής πάσης ύπερθεν, ατιμίαν υπήνεγκας, Σταυρώ προσπαγείς τούς ανθρώπους, τιμήσαι βουλόμενος.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Υπογράφεις μοι άφεσιν, τώ καλάμω τυπτόμενος, καταδουλωθέντι τώ πλάνω, Χριστέ ο Θεός ημών.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Διά πόνων αθλήσεως, πρός τήν άπονον άγιοι, μετέβητε λήξιν αρρήτου, χαράς αξιούμενοι.

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Επυρώθητε άνθραξι, τής Χριστού αγαπήσεως, όθεν τώ πυρί ομιλούντες, εμείνατε άφλεκτοι.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μετά τόκον Πανάμωμε, ως πρό τόκου διέμεινας, Θεόν γάρ εκύησας ξύλω, τόν άνθρωπον σώσαντα.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Σύν τώ Ιωνά βοώμεν σοι Κύριε, μετά φωνής αινέσεως δεόμενοι, ανάγαγε εκ φθορός τήν ζωήν ημών.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τών αλγεινών παθών μου τά συντρίμματα, εν τώ συνδέσμω Δέσποινα, τής πρεσβείας σου θεράπευσον, καί τήν ρώσίν μοι δώρησαι.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Όλος συλληφθείς πολλοίς ατοπήμασι, καί συληθείς τόν νούν, αμαρτίαις πολλαίς, τή σκέπη σου καταφεύγω, διάσωσόν με.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Πάντες αδιστάκτω πίστει σε Πάναγνε, εκδυσωπούμεν Παρθένε, τών επταισμένων ημίν δώρησαι λύσιν, ως Μήτηρ Θεού.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ως του νοητού Ηλίου πανάμωμε, αναδειχθείσα όχημα, φωταγώγησον, τούς εν νυκτί, αγνωσίας καθεύδοντας.

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

Η κάμινος Σωτήρ εδροσίζετο, οι Παίδες δέ χορεύοντες έψαλλον. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Σταυρούμενος τήν κτίσιν εσάλευσας, νεκρούμενος τόν όφιν ενέκρωσας. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ποτίζεται χολή ο Μακρόθυμος, πηγάζων μοι γλυκασμόν σωτήριον, τή ενηδόνω βρώσει στερηθέντι, Παραδείσου τής τρυφής.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι Μάρτυρες ξεόμενοι όνυξι, νεκρώσεως τό πάθος απέθεντο, καταστολήν δέ θείαν, εκ Θεού εκομίσαντο.

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τοίς πάθεσι τό πάθος τό άχραντον, μιμούμενοι καλλίνικοι Μάρτυρες, τούς αικισμούς ραδίως, τών εχθρών υπεμείνατε.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σταυρούμενον ορώσα τόν Κύριον, η άμεμπτος Θεοτόκος έλεγεν. Οίμοι! Υιέ πώς θνήσκεις, η ζωή καί ελπίς τών πιστών.,

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Ο εν τή βάτω οφθείς, εν πυρί τώ Νομοθέτη, καί τόν τόκον τής αειπαρθένου εν αυτή προτυπώσας, ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εν πειρασμοίς βοηθόν, εν κινδύνοις σωτηρίαν, σέ Δέσποινα επιστάμενοι, πιστώς εκβοώμεν. Ευλογημένος Πάναγνε, ο καρπός τής κοιλίας σου.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τόν τής ζωής χορηγόν, ως τεκούσα Θεοτόκε, ανάστησον νεκρωθέντα με, δειναίς αμαρτίαις, Ευλογητός εί κράζοντα, ο Θεός τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Θεός εκ σού προελθών, ελυτρώσατο τήν φύσιν τής κατάρας, καί ιάσατο τάς πάντων οδύνας. Ευλογημένος Πάναγνε, ο καρπός τής κοιλίας σου.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Χαίρε χαρά τών πιστών, καίλυτήριον λύπης. Χαίρε πάντων ιλαστήριον, τών πίστει βοώντων. Ευλογημένη άχραντε, Θεοτόκε πανύμνητε.

Ωδή η' Ο Ειρμός

Τόν τούς υμνολόγους εν καμίνω, διασώσαντα Παίδας, καί τήν βροντόφλογον μεταβαλόντα, κάμινον εις δρόσον, Χριστόν τόν Θεόν υμνείτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ότε τώ Σταυρώ Σώτερ επάγης, εκλονείτο η κτίσις, ήλιος έπαυσε τάς ακτίνας, καί πέτραι εσχίζοντο, καί άδης Σώτερ εγυμνούτο, μή φέρων σου τό κράτος.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Υπέρ καταδίκων απωσμένων, καταδίκης ηνέσχου, υπέρ τού γύμνωσιν υποστάντος, γυμνός ξύλω κρέμασαι, Οικτίρμον, Μέγα σου τό κράτος, καί η φιλανθρωπία.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι τών Ασωμάτων συμπολίται, οι Χριστού στρατιώται, Σταυρόν ως θωρακα ενδυσάμενοι, πρός τόν αντίπαλον χωρούσι, καί τούτων ωραίοις, ποσί καταπατούσιν.

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ίσταντο εν μέσω τού σταδίου, τοίς μοχλοίς οι γενναίοι μέλη συνθλώμενοι, καί τήν δόμησιν αναμοχλεύοντες τής πλάνης, καί τούς δαιμόνων βωμούς εδαφίζοντες.

Σταυροθεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η τών ουρανών υψηλοτέρα, υψωθέντα εν ξύλω, καί καταράσσοντα τάς υψώσεις, εχθρού θεωρήσασα, τόν μόνον ύψιστον, ανύμνει Χριστόν μεγαλοφώνως.

Κανών τής Θεοτόκου

Ο Ειρμός

Ύπνον σοι προσφέρομεν τών ασωμάτων, ώσπερ οι Παίδες εν τή καμίνω, καί υμνούντες λέγομεν, ευλογείτε πάντα τά έργα Κύριου τόν Κύριον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ιλέωσαι τόν εύσπλαγχνον Θεόν καί Λόγον, Θεοκυήτορ υπέρ τών πίστει, ασιγήτως βοώντων. Ευλογείτε πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Καθάρσιον έχοντες τήν σήν πρεσβείαν, οι εμπαγέντες βυθώ πταισμάτων, Θεοτόκε βοώμεν. Ευλογείτε πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σέ πάντες καταφύγιον εν περιστάσει, καί συμμαχίαν καί προστασίαν, κεκτημένοι βοώμεν. Ευλογείτε πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Αχλύς κυμάτων δεινών συνταράττει με, διό προστρέχω εν τώ λιμένι, τής σής πρεσβείας κραυγάζων. Ευλογείτε πάντα τά έργα Κυρίου τόν

Κύριον.

Ωδή θ' Ο Ειρμός

Σέ ήν περ είδε Μωϋσής, ακατάφλεκτον βάτον, καί κλίμακα έμψυχον, ήν ο Ιακώβ τεθέαται, καί πύλην ουράνιον, διής διήλθε Χριστός ο Θεός ημών, ύμνοις, Μήτερ αγνή, μεγαλύνομεν.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ώ! πώς λαός ο απειθής, παραδίδωσι Σταυρώ, τόν μόνον μακρόθυμον, εθελοντί πτωχεύσαντα, καί πάθος δεξάμενον, καί απαθείας πρόξενον γενόμενον, πάσι τοίς εξ Αδάμ ολισθήσασιν.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Σταύρωσιν άτιμον Χριστέ, κατεδέξω εν σαρκί, τιμήσαι βουλόμενος, ατιμασθέντα πάθεσιν, αλόγοις τόν άνθρωπον, καί τό αρχαίον κάλλος απολέσαντα, δόξα τή υπέρ νούν ευσπλαγχνία σου.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ήλιε άδυτε Χριστέ, τούς ορθρίζοντας πρός σέ, καί σκότος κολάσεως, παραδραμόντας νεύσει σου, εις φέγγος ωδήγησας τής σής, αρρήτου δόξης καί λαμπρότητος, φώτισον ούν ημάς ταίς αυτών προσευχαίς.

Στίχ. Άγιοι τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Φάλαγξ μαρτύρων ιερών, μυριάδας νοητών, εχθρών ετροπώσαντο, καί μυριάσιν ήνωνται αγίων Δυνάμεων, καί τά μύρια πάθη τών ψυχών ημών, νεύσει παντουργική θεραπεύουσιν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φέγγει Παρθένε τού εκ σού, ανατείλαντος σαρκί, τόν νούν μου καταύγασον, καί τήν καρδίαν φώτισον, τό σκότος διώκουσα τής αμαρτίας, καί τής ραθυμίας μου, άπασαν τήν αχλύν απελαύνουσα.

Κανών τής Θεοτόκου

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Έχουσα πλήθος συμπαθές, καί πλουσίους οικτιρμούς, τά πάθη καί τραύματα, τού σώματος καί μώλωπας, καί τάς οδύνας θεράπευσον Δέσποινα, δούλου τού σού, όπως κατά χρέος δοξάζω σε.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σέ ως τόν Λόγον τού Πατρός, συλλαβούσαν εν γαστρί, καί τούτον κυήσασαν, υπέρ φύσιν πάναγνε, καί Παρθένον μεί νασαν, δοξολογώ ευχαρίστως, κράζων σοι. Χαίρε αμαρτωλών η βοήθεια.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μόνη υπάρχεις απλανής, οδηγία τών πιστών, καί τρίβος σωτήριος, εις ευθείαν ημάς άγουσα, οδόν ουράνιον, τής Βασιλείας τού μόνου Θεού, Άχραντε, η ελπίς τών ψυχών ημών.

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σύ τόν ουράνιον ημίν, εγεώργησας στάχυν, καί τρέφεις πανάμωμε, καί πρεσβεύεις πάντοτε, καί σώζεις εκ θλίψεως καί κινδύνων, καί παρέχεις άπασιν, ιλασμόν αμαρτιών τοίς υμνούσί σε.

Απόστιχα τών Αίνων, Σταυρώσιμα

Ήχος α'

Σέ τόν εν ξύλω προσπαγέντα, καί ζωήν ημίν παρεσχηκότα, ως Σωτήρα, καί Δεσπότην, υμνούμεν απαύστως.

Στίχ. α'. Ενεπλήσθημεν τό πρωϊ τού ελέους σου, Κύριε, καί ηγαλλιασάμεθα καί ηυφράνθημεν έν πάσαις ταίς ημέραις ημών. Ευφρανθείημεν, ανθών ημερών εταπείνωσας ημάς, ετών, ών είδομεν κακά, καί ίδε επί τούς δούλους σου καί επί τά έργα σου, καί οδήγησον τούς υιούς αυτών.

Διά τού Σταυρού σου Χριστέ, μία ποίμνη γέγονεν, Αγγέλων καί ανθρώπων, καί μία Εκκλησία, ουρανός καί η γή αγάλλεται, Κύριε δόξα σοι.

Μαρτυρικόν

Στίχ. β'. Καί έστω η λαμπρότης Κυρίου τού Θεού ημών εφ' ημάς, καί τά έργα τών χειρών ημών κατεύθυνον εφ' ημάς, καί τό έργον τών χειρών ημών κατεύθυνον.

Τούς Αθλοφόρους τού Χριστού, δεύτε λαοί άπαντες τιμήσωμεν, ύμνοις καί ωδαίς πνευματικαίς, τούς φωστήρας τού κόσμου, καί κήρυκας τής Πίστεως, τήν πηγήν τήν αέναον, εξ ής αναβλύζει τοίς πιστοίς τά ιάματα. Αυτών ταίς ικεσίαις, Χριστέ ο Θεός ημών, τήν ειρήνην δώρησαι τώ κόσμω σου, καί ταίς ψυχαίς ημών τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Πανεύφημοι Μάρτυρες

Υψώθης Οικτίρμον εν Σταυρώ, ως αρνίον άκακον, εθελουσίως σφαττόμενος, τέκνον γλυκύτατον, (εν κλαυθμώ εβόα, η Αμνάς η άσπιλος, ορώσα επί ξύλου τόν Κύριον), εγώ δέ πίμπραμαι, τήν καρδίαν καί τιτρώσκομαι, αλλ' υμνώ σου τό άμετρον έλεος.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Διά βρώσεως εξήγαγε, τού Παραδείσου ο εχθρός τόν Αδάμ, διά Σταυρού δέ τόν Ληστήν, αντεισήγαγε Χριστός εν αυτώ. Μνήσθητί μου κράζοντα, όταν έλθης εν τή Βασιλεία σου.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Σταυρωθείς ο αναμάρτητος, τάς αμαρτίας πάντων ήρας Χριστέ, καί λογχευθείς σου τήν πλευράν, σωτηρίας κρουνούς έβλυσας, αίματος καί ύδατος αναπλάττων, τούς συντετριμμένους φθορά.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Επί ξύλου καθηλούμενος, εθελουσίως Ιησού ο Θεός, άπαν εξήλωσας Αδάμ, εμπαθές Οικτίρμον νόημα, τραύμασι τιμίοις δέ, τών δαιμόνων, πληθύν ετραυμάτισας.

Μαρτυρικόν

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Οι τά Πάθη μιμησάμενοι, τού εκουσίως πεπονθότος σαρκι, Μάρτυρες ένδοξοι αεί, πάθη παύετε δυσίατα, νόσους τε διώκετε, τών ανθρώπων, ισχύϊ τού Πνεύματος.

Δόξα...

Ισοδύναμον ομότιμον, σέ τήν Τριάδα ονομάζομεν, Πατέρα άναρχον Θεόν, καί Υιόν καί Πνεύμα άγιον, μίαν τρισυπόστατον, θεαρχίαν, πιστώς μεγαλύνοντες.

Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Τώ Σταυρώ σε καθηλούμενον, ως εθεάσατο Χριστέ ο Θεός, η σέ κυήσασα σαρκί, θρηνωδούσα απεφθέγγετο. Τί σοι ανταπέδωκεν, ώ Υιέ μου, δήμος ο αχάριστος;

Ήχος α'

Πανεύφημοι Μάρτυρες

Στίχ. α'. Εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

Ξύλου βρώσει τέθνηκα ποτέ, συμβουλία όφεως, συνεπαρθείς καί εξόριστος, τής θείας δόξης σου, γεγονώς ο τάλας, διό τεθανάτωμαι, υπό τής αμαρτίας ο δείλαιος, λοιπόν Φιλάνθρωπε, σύ ως μόνος ευδιάλλακτος, Παραδείσου, οικήτορα ποίησον.

Στίχ. β'. Ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

Πάντα καταλείψασα ψυχή, εννοού τήν ώραν σου, τήν τελευταίαν καί πρόσεχε, σαυτή, πρός έξοδον, ετοιμαζομένη, όπως μή αιφνίδιος, ελθών σε καταλάβη ο θάνατος, ευρών ανέτοιμον, τώ Κυρίω ούν αείποτε, γρηγορούσα, προσεύχου καί δάκρυε.

Στίχ. γ'. Από φυλακής πρωϊας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωϊας ελπισάτω Ισραήλ επί τόν Κύριον.

Νέκρωσον τό φρόνημα παθών, τών παρενοχλούντων με, καί τάς ατάκτους κινήσεις μου, Θεέ προάναρχε, θεία εξουσία, πράϋνον ως εύσπλαγχνος, παρέχων μοι πταισμάτων τήν άφεσιν, ως ευδιάλλακτος, ως οικτίρμων καί φιλάνθρωπος, διά πλούτον, τής σής αγαθότητος.

Έτερα τής Θεοτόκου, όμοια

Στίχ. δ'. Ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος, καί πολλή παρ' αυτώ, λύτρωσις, καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραήλ έκ πασών τών ανομιών αυτού.

Αγία Θεόνυμφε αγνόν, σεμνόν με καί σώφρονα, πράον ησύχιον κόσμιον, ευθή καί όσιον, αληθή ανδρείον, φρόνιμον μακρόθυμον, χρηστόν επιεική τε καί μέτριον, άμεμπτον άμωμον, ανεπίληπτόν τε ποί ησον, καί πρός τούτοις Παραδείσου μέτοχον.

Στίχ. ε'. Αινείτε τόν Κύριον πάντα τά έθνη, επαινέσατε αυτόν, πάντες οι λαοί.

Υπέκκαυμα γέγονα αισχράς, ασωτίας Άχραντε, εφευρετής παραπτώσεων, παθών διδάσκαλος, οδηγός λαγνείας, ασελγείας πρόξενος, δεινής ακολασίας συνήγορος, καί έτι τούτων γάρ, ταίς εννοίαις ενηδύνομαι, αλλά πάσης απωλείας ρύσαί με.

Στίχ. ς'. Ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ' ημάς, καί η αλήθεια τού Κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

Δεινώς με χειμάζουσι δεινοί, αμαρτίας χείμαρροι, ωδίνες άδου κυκλούσί με, παγίς θανάτου δέ, ψυχικού προφθάνει, ελεήμον Δέσποινα, βοώ σοι μετ' οδύνης καρδίας μου. Σπεύσον εξάρπασον, εκ θανάτου απογνώσεως, καί εξ άδου, νύν τής απωλείας με.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Τήν παγκόσμιον δόξαν, τήν εξ ανθρώπων σπαρείσαν, καί τόν Δεσπότην τεκούσαν, τήν επουράνιον πύλην, υμνήσωμεν Μαρίαν τήν παρθένον, τών Ασωμάτων τό άσμα, καί τών πιστών τό εγκαλλώπισμα. Αύτη γάρ ανεδείχθη ουρανός, καί ναός τής θεότητος. Αύτη τό μεσότοιχον τής έχθρας καθελούσα, ειρήνην αντεισήξε, καί τό βασίλειον ηνέωξε. Ταύτην ούν κατέχοντες, τής πίστεως τήν άγκυραν, υπέρμαχον έχομεν, τόν εξ αυτής τεχθέντα Κύριον. Θαρσείτω τοίνυν, θαρσείτω λαός τού Θεού, καί γάρ αυτός πολεμήσει τούς εχθρούς, ως παντοδύναμος.

Απόστιχα Μαρτυρικά

Η εν σταδίω υμών ομολογία Άγιοι, τών δαιμόνων κατέπτηξε τήν δύναμιν, καί τής πλάνης τούς ανθρώπους ηλευθέρωσε, διό καί τάς κεφαλάς αποτεμνόμενοι, εκράζετε. Γενέσθω, Κύριε, η θυσία τών ψυχών ημών, ευπρόσδεκτος ενώπιόν σου, ότι σέ ποθήσαντες, κατεφρονήσαμεν τής προσκαίρου ζωής φιλάνθρωπε.

Στίχ. Θαυμαστός ο Θεός εν τοίς αγίοις αυτού ο Θεός Ισραήλ αυτός δώσει δύναμιν καί κραραίωσιν τώ λαώ αυτού ευλογητός ο Θεός.

Ώ τής καλής υμών πραγματείας Άγιοι! ότι αίματα εδώκατε, καί ουρανούς εκληρονομήσατε, καί πρός καιρόν πειρασθέντες, αιωνίως αγάλλεσθε, όντως καλόν υμών τό εμπόρευμα! φθαρτά γάρ καταλιπόντες, τά άφθαρτα απελάβετε, καί σύν Αγγέλοις χορεύοντες, υμνείτε απαύστως, Τριάδα ομοούσιον.

Αυτόμελον

Στίχ. Τοίς Αγίοις τοίς εν τή γή αυτού εθαυμάστωμεν πάντα τά θέλημα αυτού εν αυτοίς.

Πανεύφημοι μάρτυρες υμάς, ουχ η γή κατέκρυψεν, αλλ' ουρανός ύπεδέξατο, υμίν ηνοίγησαν, Παραδείσου πύλαι, καί εντός γενόμενοι, τού ξύλου τής ζωής απολαύετε, Χριστώ πρεσβεύοντες, δωρηθήναι ταίς ψυχαίς ημών, τήν ειρήνην καί τό μέγα έλεος.

Νεκρώσιμον

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Ποία τού βίου τρυφή διαμένει λύπης αμέτοχος; ποία δόξα έστηκεν επί γής αμετάθετος; πάντα σκιάς ασθενέστερα, πάντα ονείρων απατηλότερα, μία ροπή, καί ταύτα πάντα θάνατος διαδέχεται. Αλλ' εν τώ φωτί Χριστέ τού προσώπου σου, καί τώ γλυκασμώ τής σής ωραιότητος, ούς εξελέξω ανάπαυσον ως φιλάνθρωπος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Χαίροις παρ' ημών αγία Θεοτόκε Παρθένε, τό σεπτόν κειμήλιοναπάσης τής οικουμένης, η λαμπάς η άσβεστος, τό χωρίον τού αχωρήτου, ο ναός ο ακατάλυτος. Χαίροις εξ ής Αμνός ετέχθη, ο αίρων τήν αμαρτίαν τού κόσμου.

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Μαρτυρικά Ήχος α'

Τού λίθου σφραγισθέντος

Ως καλοί στρατιώται ομοφρόνως πιστεύσαντες, τάς απειλάς τών τυράννων μή πτοούμενοι Άγιοι, προσήλθετε προθύμως τώ Χριστώ, αράμενοι τόν τίμιον Σταυρόν, καί τελέσαντες τόν δρόμον, εξ ουρανού τήν νίκην ελάβετε. Δόξα τώ ενισχύσαντι υμάς, δόξα τώ στεφανώσαντι, δόξα τώ ενεργούντι δι' υμών, πάσιν ιάματα.

Τάς αλγηδόνας τών Αγίων, άς υπέρ σού έπαθον, δυσωπήθητι Κύριε, καί πάσας ημών τάς οδύνας, ίασαι φιλάνθρωπε δεόμεθα.

Τούς μάρτυρας Χριστού, ικετεύσωμεν πάντες, αυτοί γάρ τήν ημών, σωτηρίαν αιτούνται, καί πόθω προσέλθωμεν, πρός αυτούς μετά πίστεως, ούτοι βρύουσι, τών ιαμάτων τήν χάριν, ούτοι φάλαγγας, αποσοβούσι δαιμόνων, ως φύλακες τής πίστεως.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Τού Γαβριήλ φθεγξαμένου σοι Παρθένε τό Χαίρε, σύν τή φωνή εσαρκούτο, ο τών όλων Δεσπότης, εν σοί τή αγία κιβωτώ, ως έφη ο δίκαιος Δαυϊδ, εδείχθης πλατυτέρα τών ουρανών, βαστάσασα τόν Κτίστην σου. Δόξα τώ ενοικήσαντι εν σοί, δόξα τώ προελθόντι εκ σού, δόξα τώ ελευθερώσαντι ημάς διά τού τόκου σου.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν, Καθίσματα

Μαρτυρικόν

Αθλήσεως καύχημα, καί στεφάνων αξίωμα, οι ένδοξοι αθλοφόροι, περιβέβληνταί σε Κύριε, καρτερία γάρ αικισμών, τούς ανόμους ετροπώσαντο, καί δυνάμει θεϊκή, εξ ουρανού τήν νίκην εδέξαντο, αυτών ταίς ικεσίαις, δώρησαι ημίν τό μέγα σου έλεος.

Έτερα Νεκρώσιμα

Τό τού θανάτου κράτος, Χριστέ κατήργησας, καί αφθαρσίαν τοίς επί γής επήγασας, καί οι εις σέ πιστεύοντες ου θνήσκουσιν, αλλά ζώσιν εν σοί. Ανάπαυσον ούν Κύριε, τάς ψυχάς τών δούλων σου, καί κατάταξον αυτούς μετά τών Αγίων σου, πρεσβείαις τής Θεοτόκου, χαριζόμενος αυτοίς τά ελέη σου.

Τόν τάφον σου Σωτήρ

Εν τόπω φωτεινώ, εν χορώ τών δικαίων, ανάπαυσον Σωτήρ, τούς πρός σέ μεταστάντας, εις σέ γάρ φιλάνθρωπε, τάς ελπίδας ανέθεντο. Δέξαι δέησιν, υπέρ πατέρων καί τέκνων, καί δικαίωσον, ών εκτελούμεν τήν μνήμην, ως ών πολυέλεος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Θαύμα θαυμάτων, Κεχαριτωμένη, εν σοί θεωρούσα η κτίσις αγάλλεται, συνέλαβες γάρ ασπόρως, καί έτεκες αφράστως, όν ταξιαρχίαι Αγγέλων οράν ου δεδύνηνται, αυτόν Θεοτόκε ικέτευε, υπέρ τών ψυχών ημών.

Κανών εις Προφήτας καί Μάρτυρας, ού η Ακροστιχίς εν τή θ' Ωδή. Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος α' Ο Ειρμός

Σού η τροπαιούχος δεξιά, θεοπρεπώς εν ισχύϊ δεδόξασται, αύτη γάρ αθάνατε, ως πανσθενής υπεναντίους έθραυσε, τοίς Ισραηλίταις, Οδόν βυθού καινουργήσασα.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Χερσίν ωμοιώθης Προφητών, ο τή χειρί σου συνέχων τά πέρατα, τούτων παρακλήσεσι, τό τών εμών αμαρτιών χειρόγραφον, Λόγε διαρρήξας, εχθρού χειρών με εξάρπασον.

Στίχ. Αγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Θείων επιλάμψεων τόν νούν, προφητικώς δεκτικόν εργασάμενοι, φώς εχρηματίσατε, τήν νοητήν ανατολήν κηρύττοντες, ένδοξοι Προφήται, φωταγωγοί τών ψυχών ημών.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Αίμασιν υμών αθλητικοίς, πολυθεϊας ξηράναντες πέλαγος, τών ανομιών ημών, τούς ποταμούς ξηράνατε μακάριοι, θείαις επομβρίαις, τών ιερών προσευχών υμών.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Νέφος αθλητών φωτοειδές, τόν εκ Παρθένου νεφέλης εκλάμψαντα, Ήλιον δυσώπησον, τά σκοτει νά νέφη, τών καρδιών ημών εναποδιώξαι, καί τής γεέννης λυτρώσασθαι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Γνώμη ολισθαίνονται αεί, καί λογισμοίς πονηροίς εξελκόμενον, καί δελεαζόμενον, φρενοβλαβώς δέ, τοίς εχθροίς ευχείρωτον, όλον γεγονότα, μή υπερίδης με Δέσποινα.

Κανών Νεκρώσιμος, ού η Ακροστιχίς.

Πιστώς θανούσιν πρώτον ύμνον προσφέρω.

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Πρεσβείαις τών Μαρτύρων σου ανάπαυσον, Κύριε, τάς ψυχάς τών δούλων σου.

Πύλας τού θανάτου καί μοχλούς, τώ σώ θανάτω συντρίψας, αθάνατε, πύλας αναπέτασον, τής υπέρ νούν αθανασίας Δέσποτα, τοίς κεκοιμημένοις, πρεσβείαις τών αθλοφόρων σου.

Στίχ. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Ίνα τής ενθέου σου ζωής, αξιωθώμεν κατήλθες πρός θάνατον, τούτου προνομεύσας δέ, τούς θησαυρούς, ημάς εκείθεν είλκυσας, νύν δέ ζωοδότα, τούς μεταστάντας ανάπαυσον.

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Σύ μου τό φθαρτόν τε καί θνητόν, αναλαβών αφθαρσίαν ενέδυσας, καί πρός ατελεύτητον, διαγωγήν καί μακαρίαν ύψωσας, ένθα ως οικτίρμων, ούς προσελάβου ανάπαυσον.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τήν κυοφορήσασαν πιστοί, τόν εκ Θεού Θεόν Λόγον υμνήσωμεν, αύτη γάρ η Πάναγνος, οδός ζωής τοίς τεθνεώσι γέγονεν, ήν ως θεοδόχον καί Θεοτόκον δοξάζομεν.

Ωδή γ' Ο Ειρμός

Ο μόνος ειδώς τής τών βροτών, ουσίας τήν ασθένειαν, καί συμπαθώς αυτήν μορφωσάμενος, περί βοάν ζωσόν με εξ ύψους δύναμιν, τού σοι, Άγιος, ο ναός ο έμψυχος, τής αχράντου σου δόξης φιλάνθρωπε.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Δοχεία τού Πνεύματος σοφοί, Προφήται χρηματίσαντες, τήν πρός ημάς τού Λόγου κατάβασιν, φαεινοτάτως διετρανώσατε, διό δυσωπήσατε, φωτισμόν καί έλεος, δωρηθήναι τοίς πίστει τιμώσιν υμάς.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Πλαξί καρδιών υμών σοφοί, τόν νόμον τόν σωτήριον, εγγεγραμμένον πίστει εσχήκατε, διό τώ νόμω τής αμαρτίας με, χαλεπώς τροπούμενον, θείαις παρακλήσεσι, θεηγόροι Προφήται λυτρώσασθε.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Φρύαγμα τυράννων δυσσεβές, γενναίως συνετρίψατε, πρός τόν Θεόν υψούμενοι μάρτυρες, διό κραυγάζω, κατεπαιρόμενον, καί σοβαρευόμενον, κατ' εμού τόν δράκοντα, ταίς υμών ικεσίαις συντρίψατε.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Θείων παθημάτων κοινωνοί, μελλούσης βασιλείας τε, αδιαδόχου μάρτυρες ένδοξοι, παθών σαρκός με απολυτρώσασθε, καί γεέννης ρύσασθε, καί μελλούσης κρίσεως, ταίς υμών πρός τόν Κτίστην δεήσεσιν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σκηνή πλατυτέρα ουρανών, λαόν σου συνερχόμενον, εν τή σκηνή σόυ ταύτη υμνήσαί σε, σκηνών αϋλων μέτοχον ποίησον, τή θερμή δεήσει σου, τή πρός Χριστόν όν έτεκες, τόν Δεσπότην απάντων καί Κύριον.

Κανών εις Κοιμηθέντας

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Πρεσβείαις τών Μαρτύρων σου ανάπαυσον, Κύριε, τάς ψυχάς τών δούλων σου.

Ως μόνος υπάρχων αγαθός, καί μόνος πολυέλεος, τούς ευσεβώς πρός σέ εκδημήσαντας, εν ουρανίαις σκηναίς ανάπαυσον, ένθα η ανέκφραστος, χαρά καί απόλαυσις, ένθα νέφος Μαρτύρων ευφραί νεται.

Στίχ. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Σύ μόνος εφάνης επί γής, Σωτήρ μου αναμάρτητος, ο αμαρτίας αίρων ως εύσπλαγχνος, τού κόσμου τούτου τών μεταστάντων πιστώς, τάς ψυχάς ανάπαυσον, εν αυλαίς Αγίων σου, εν τρυφή Παραδείσου φιλάνθρωπε.

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Θανάτου τό κράτος καθελών, ζωήν τήν ατελεύτητον, πάσι πιστοίς επήγασας, Δέσποτα, εν ταύτη τούτους τούς εκδημήσαντας, ευσεβώς κατάταξον, παρορών τά πταίσματα, συγχωρών αμαρτίας Αθάνατε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ασπόρως συνέλαβες Αγνή, τόν Λόγον τόν αϊδιον, σωματικώς ημίν ομιλήσαντα, τόν τού θανάτου τήν ισχύν λύσαντα, καί ζωήν πηγάσαντα, καί θνητοίς ανάστασιν, τή αυτού ευσπλαγχνία παρέχοντα.

Ωδή δ' Ο Ειρμός

Όρος σε τή χάριτι, τή θεία κατάσκιον, προβλεπτικοίς ο Αββακούμ, κατανοήσας οφθαλμοίς, εκ σού εξελεύσεσθαι, τού Ισραήλ προανεφώνει τόν Άγιον, εις σωτηρίαν ημών καί ανάπλασιν.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Λαμπάδες εν Πνεύματι, ζωής λόγον φαίνουσαι, καί τά πληρώματα τής γής, φωταγωγούσαι μυστικώς, Προφήται ωράθητε, διό βοώ. Ευχαίς ημών συντηρήσατε, τήν τής ψυχής μου λαμπάδα ακοίμητον.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ως πλήρεις ναμάτων, ζωηρρύτων τού Πνεύματος, αναφανέντες ποταμοί, καί καταρδεύοντες τήν γήν, Προφήται θεσπέσιοι, τήν τώ αυχμώ κατατακείσαν καρδίαν μου, καταδροσίσατε ταύτην πανεύφημοι.

Μαρτυρικόν

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Αιμάτων πανεύφημοι, ρανίσι τούς άνθρακας, εναποσβέσαντες σοφοί, τής αθεϊας αθληταί, τοίς πεπυρωμένοις με, τού πονηρού καταφλεγόμενον βέλεσι, καταδροσίσατε δρόσω τού Πνεύματος.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Μαρτύρων Χριστέ μου, τάς λιτάς προσδεξαμενος, εναθλησάντων υπέρ σού, καί νικησάντων τόν εχθρόν, εχθρών ορωμένων με, ως αγαθός, καί αοράτων εξάρπασον, επιζητούντων αεί θανατώσαι με.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ναόν σε τής δόξης, επιστάμενοι Άχραντε, εν τώ ναώ σου τώ σεπτώ, συναθροιζόμενοι πιστώς, τήν σήν εξαιτούμεθα, θεοπρεπώς αγνή Παρθένε βοήθειαν, καί τή σεπτή σου πρεσβεία σωζόμεθα.

Κανών εις κοιμηθέντας

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Πρεσβείαις τών Μαρτύρων σου ανάπαυσον, Κύριε, τάς ψυχάς τών δούλων σου.

Νεκρώσας τόν άδην, αηττήτω δυνάμει σου, ο λογισθείς εν τοίς νεκροίς, μόνος ελεύθερος Χριστέ, ψυχάς ελευθέρωσον, τών ευσεβών τής εν αυτώ κατακρίσεως, ταίς τών αγίων μαρτύρων δεήσεσιν.

Στίχ. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Ο πάντων υπάρχων, ως Δεσπότης αντάξιος, τούς εξ Αδάμ τής σής σφαγής, λύτρον εδέξω καί τιμήν, διό σου δεόμεθα, τών οικτιρμών τούς μετασταντας ανάπαυσον, τήν τών πταισμάτων παρέχων συγχώρησιν.

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Υπέστης Σωτήρ μου, τήν εν τάφω κατάθεσιν, καί τούς εν τάφοις κατοικείν, κατακριθέντας γηγενείς, νεκρούς εξανέστησας, νύν δέ ζωής τής αϊδίου, αξίωσον τούς μεταστάντας, ως μόνος φιλάνθρωπος.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σέσωσται τό γένος, τών ανθρώπων τώ τόκω σου, σύ γάρ εκύησας ημίν, τήν ενυπόστατον ζωήν, θανάτου καθαίρεσιν καί πρός ζωήν εργαζομένην επάνοδον, Θεογεννήτορ πανάμωμε Δέσποινα.

Ωδή ε' Ο Ειρμός

Ο φωτίσας τή ελλάμψει, τής σής παρουσίας Χριστέ, καί φαιδρύνας τώ Σταυρώ σου, τού κόσμου τά πέρατα, τάς καρδίας φώτισον φωτί, τής σής θεογνωσίας, τών ορθοδόξως υμνούντων σε.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι τού Νόμου τή σκιά, ευσεβώς διαπρέψαντες, καί τό φέγγος τής ενθέου, μηνύσαντες χάριτος, τής σκιάς με ρύσασθε, θανατηφόρου αμαρτίας, Θεού Προφήται πανένδοξοι.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Επορθρίσας πρός Θεόν, εκ νυκτός θεαυγέστατε, Ησαϊα, εφωτίσθης, καί φώς εχρημάτισας, διό ικετεύω σε, τήν σκοτισθείσάν μου καρδίαν, σαίς προσευχαίς φωταγώγησον.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τεινόμενοι καί τό σώμα, ποιναίς συντριβόμενοι, πανεύφημοι αθλοφόροι, Θεόν εδοξάσατε, τοίς οικείοις μέλεσιν, όν ικετεύσατε τυχείν με, δόξης ενθέου μακάριοι.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Συλλαβείν με εν γαστρί, διανοίας τόν φόβον σου, καί κυήσαι σωτηρίας σου, πνεύμα αξίωσον, διά τών Μαρτύρων σου, τών ολικώς σε ποθησάντων, Λόγε Θεού υπεράγαθε.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μητέρα σε τού τά πάντα, βουλήσει ποιήσαντος, γινώσκοντες τώ ναώ σου, τώ θείω προστρέχομεν, εν αυτώ αιτούμενοι, τή μεσιτεία σου Παρθένε, λύσιν σφαλμάτων κομίσασθαι.

Κανών εις κοιμηθέντας

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Πρεσβείαις τών Μαρτύρων σου ανάπαυσον, Κύριε, τάς ψυχάς τών δούλων σου.

Ιώμενος τόν ιόν τού θανάτου, τόν θάνατον κατεδέξω, καί θανάτου τό κέντρον ημαύρωσας, αλλ' αυτός ανάπαυσον, ούς προσελάβου ζωοδότα, ταίς τών Μαρτύρων δεήσεσιν.

Στίχ. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Νεκρώσεως καί φθοράς, τούς ανθρώπους απήλλαξας, τά πνεύματα τών πιστώς, μεταστάντων κατάταξον, εν σκηναίς Αγίων σου, όθεν απέδρα πάσα λύπη, καί ευφροσύνη πεφύτευται.

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Παράδεισον τώ σύν σοί, κρεμασθέντι ως ήνοιξας, νύν προσδέχου τάς ψυχάς, τών πρός σέ διά πίστεως, μεταστάντων Δέσποτα, διδούς αυτοίς εν Εκκλησία, τών πρωτοτόκων αυλίζεσθαι.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ρυομένη τούς εν σοί, τής ελπίδος τήν άγκυραν, κατέχοντας, πρός λιμένα τού θείου θελήματος, ευμενώς οδήγησον, τή μητρική σου παρρησία, ευλογημένη Πανάμωμε.

Ωδή ς' Ο Ειρμός

Εκύκλωσεν ημάς εσχάτη άβυσσος, ουκ έστιν ο ρυόμενος, ελογίσθημεν ως πρόβατα σφαγής, σώσον τόν λαόν σου ο Θεός ημών, σύ γάρ ισχύς τών ασθενούντων καί επανόρθωσις.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Πελάγει με τού βίου κινδυνεύοντα, καί κήτει προσριπτούμενον αμαρτίας, αναμάρτητε Χριστέ, ως τόν Ιωνάν εκ φθοράς εξάρπασον, καί πρός ζωής γαληνοτάτους, λιμένας ίθυνον.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Χορός προφητικός καθικετεύει σε, οι Νόμω διαλάμψαντες, τόν πρό Νόμου θεραπεύσαντες Χριστόν, σέ τόν εν αυτοίς αναπαυόμενον, αμαρτιών πάσι παράσχου, λύσιν ως εύσπλαγχνος.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Κυκλούμενοι ποιναίς καί μαστιγώσεσι, Χριστόν ουκ εξηρνήσασθε, παμμακάριστοι, διό με τού εχθρού, ταίς επαγωγαίς περικυκλούμενον, ταίς πρός Θεόν υμών πρεσβείαις, απολυτρώσασθε.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τών άθλων καλλοναίς ωραϊζόμενοι, τή πάντων ωραιότητι, πλησιάζετε οπλίται τού Χριστού, όθεν δυσωπώ τής διανοίας μου, τό ακαλλές καθωραϊσαι, θείαις δεήσεσιν.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μαρία καθαρόν τού Λόγου σκήνωμα, παθών εναποκάθαρον, τήν καρδίαν μου καί σκεύος καθαρόν, Πνεύματος τού θείου αποτέλεσον, ίνα υμνώ καί μεγαλύνω, σέ τήν Πανύμνητον.

Κανών εις κοιμηθέντας

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Πρεσβείαις τών Μαρτύρων σου ανάπαυσον, Κύριε, τάς ψυχάς τών δούλων σου.

Ως εύπλαγχνος τοίς μεταστάσι δώρησαι, πταισμάτων τήν συγχώρησιν, τήν αιώνιον απόλαυσιν διδούς, ένθα καταλάμπει τού προσώπου σου, ο φωτισμός, καί καταυγάζει, τούς αθλοφόρους σου.

Στίχ. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Τώ αίματι τώ εκ πλευράς σου ρεύσαντι, τόν κόσμον ηλευθέρωσας, τούς εν πίστει μεταστάντας ούν πρός σέ, ρύσαι τή δυνάμει τών παθημάτων σου, σύ γάρ τιμήν, τήν υπέρ πάντων, σεαυτόν δέδωκας.

Στίχ. Καί τό μνημόσυνον αυτών, εις τόν αιώνα δοξάσαντα.

Ο πλάσας με χερσίν αχράντοις πρότερον, καί πνεύμα χαρισάμενος, καί πρός γήν καταπεσόντα χαλεπώς, πάλιν αναπλάσας ωραιότερον, νύν τάς ψυχάς, τών μεταστάντων, αυτός ανάπαυσον.

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Νυμφώνά σου τόν φωτοφόρον Κύριε, σκηνώσαι καταξίωσον, τούς εν πίστει κοιμηθέντας τή εις σέ, τούτων παρορών τά αμαρτήματα, ως αγαθός, καί ελεήμων, καί πολυέλεος.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Υμνούμέν σε, ευλογημένη Άχραντε, δι' ής ημίν ανέτειλε, τοίς εν σκότει τού θανάτου καί σκιά, τής δικαιοσύνης άδυτος Ήλιος, σύ γάρ ημίν τής σωτηρίας, πρόξενος γέγονας.

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

Σέ νοητήν, Θεοτόκε κάμινον, κατανοούμεν οι πιστοί, ως γάρ Παίδας έσωσε τρείς, ο υπερυψούμενος, όλον με τόν άνθρωπον, εν τή γαστρί σου ανέπλασεν, ο αινετός τών Πατέρων, Θεός καί υπερένδοξος.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Τών Προφητών, δυσωπεί σε Κύριε, ο ιερώτατος χορός, ευλογίαις πνευματικαίς, πάντας επευλόγησον τούς δοξολογούντας σε, καί εν αινέσει κραυγάζοντας, ο αινετός τών Πατέρων, Θεός καί υπερένδοξος.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι τού πυρός, φύσιν εκνικήσαντες, επουρανίω δροσισμώ, θείοι Παίδες εκ τού πυρός, τού διαιωνίζοντος, ρύσασθέ με ψάλλοντα, καί εν αινέσει κραυγάζοντα, ο αινετός τών Πατέρων, Θεός καί υπερένδοξος.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Μαρτυρικαίς, νίκαις κλεϊζόμενοι, δόξης ετύχετε Θεού, αιωνίου δόξης ημάς, όθεν αξιώσατε, Μάρτυρες πανένδοξοι, τούς ευσεβώς αναμέλποντας, ο αινετός τών Πατέρων, Θεός καί υπερένδοξος.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Οι τάς ορμάς, τών λεόντων παύσαντες, τή πρός τόν Κύριον ορμή, τόν ορμώντα νύν κατ εμού, δράκοντα πατάξατε Μάρτυρες, καί σώσατε ευσεβοφρόνως βοώντά με, ο αινετός τών Πατέρων, Θεός καί υπερένδοξος.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Πρός τόν εκ σού, γεννηθέντα Κύριον, γενού μεσίτης Αγαθή, τής γεέννης καί τού πυρός, όπως με λυτρώσηται, καί καταξιώση με τής βασιλείας κραυγάζοντα, ο αινετός τών Πατέρων, Θεός καί υπερένδοξος.

Κανών εις κοιμηθέντας

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Πρεσβείαις τών Μαρτύρων σου ανάπαυσον, Κύριε, τάς ψυχάς τών δούλων σου.

Μαρμαρυγαίς, τής αχράντου δόξης σου, περιαυγάζεσθαι Χριστέ, τούς εκ ζάλης τής κοσμικής, πρός σέ εκδημήσαντας, πάντας καταξίωσον, μετά Μαρτύρων κραυγάζειν σοι, ο αινετός τών Πατέρων, Θεός καί υπερένδοξος.

Στίχ. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Νέος Αδάμ, αληθώς γενόμενος, ο τού Αδάμ δημιουργός, τήν κατάραν τήν τού Αδάμ, μόνος εξηφάνισας, όθεν σου δεόμεθα, τούς μεταστάντας ανάπαυσον, εν τή τρυφή τού Παραδείσου Χριστέ, ως μόνος εϋσπλαγχνος.

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Ο τήν ημών, φυσικήν ασθένειαν, μόνος γινώσκων ως Θεός, αγαθός τε καί συμπαθής, πάντας ούς μετέστησας, ένθα φώς τό άδυτον, επισκοπεί τού προσώπου σου, τάξον Χριστέ, ο τών Πατέρων, Θεός καί υπερένδοξος.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νόμου σκιαί, καί τά πρίν αινίγματα, τώ σώ παρήλθον τοκετώ Θεομήτορ, σύ γάρ ημίν τό τής θείας χάριτος, φέγγος εξανέτειλας, δι' ού τής πρίν εκλυτρούμεθα, αράς, Αγνή, ανυμούντες, Θεόν τόν υπερένδοξον.

Ωδή η' Ο Ειρμός

Εν καμίνω Παίδες Ισραήλ, ως εν χωνευτηρίω, τώ κάλλει τής ευσεβείας, καθαρώτερον χρυσού, απέστιλβον ψάλλοντες. Ευλογείτε πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Πειρασθέντες καί διά Χριστόν, αδίκως διωχθέντες Προφήται, εκ πειρασμών τε καί κολάσεων ημάς, λυτρώσασθε μέλποντας. Ευλογείτε πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ως δοχεία θείων δωρεών, Προφήται θεηγόροι πρεσβεύσατε, καταγώγια ημάς γενέσθαι τού Πνεύματος, τούς βοώντας. Πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Μαρτυρικόν

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Δεσμευθέντες πάσαν τού εχθρού, ελύσατε κακίαν, διό με πεπεδημένον, αμαρτήμασι σοφοί, λυτρώσατε Μάρτυρες, μελωδούντα. Πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φωτοδότην τέξασα Θεόν, ολόφωτε Παρθένε, τά όμματα τής καρδίας μου, καταύγασον φωτί, Θεού επιγνώσεως, εις τό μέλπειν. Πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Κανών είς κοιμηθέντας

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Πρεσβείαις τών Μαρτύρων σου ανάπαυσον, Κύριε, τάς ψυχάς τών δούλων σου.

Παραστάτας Σώτερ δεξιούς, τή πίστει δικαιώσας, πρεσβείαις τών αθλοφόρων, ούς μετέστησας πιστούς, ανάδειξον μέλποντας, Ευλογείτε πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Ρύπον πάντα τών σών οικετών, τής σής φιλανθρωπίας, τή δρόσω τών κοιμηθέντων, αποπλύνας σέ υμνείν, αξίωσον ψάλλοντας. Ευλογείτε πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Ο θανάτου έχων καί ζωής, πάσαν τήν εξουσίαν, τούς πίστει κεκοιμημένους, σής ελλάμψεως τυχείν, ευδόκησον κράζοντας. Ευλογείτε πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σωτηρίας πρόξενος ημίν, καί τής εις απεράντους αιώνας, διαμονής τε καί λαμπρότητος, Αγνή εγένου Πανάμωμε. Σέ υμνούμεν πάντα τά έργα, καί υπερυψούμεν εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ' Ο Ειρμός

Τύπον τής αγνής λοχείας σου, πυρπολουμένη βάτος έδειξεν άφλεκτος, καί νύν καθ' ημών, τών πειρασμών αγριαίνουσαν, κατασβέσαι αιτούμεν τήν κάμινον, ίνα σε Θεοτόκε, ακαταπαύστως μεγαλύνωμεν.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ίνα ιεροίς σκηνώμασι, προδηλωθή Χριστέ, σού η συγκατάβασις, σκεύη εκλεκτά τούς σούς Προφήτας ανέδειξας, δι' αυτών προδηλών τά εσόμενα, δι' ών σε δυσωπούμεν, τούς οικτιρμούς σου ημίν δώρησαι.

Στίχ. Άγιοι Προφήται τού Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ώφθης τοίς Προφήταις Δέσποτα, καθώς εχώρουν βλέπειν σου τήν λαμπρότητα, τούτων προσευχαίς, χωρητικούς ημάς ποίησον, τών εν σοί καθαρών επιλάμψεων, παθών εξ αμαρτίας, αποκαθάρας τάς ψυχάς ημών.

Μαρτυρικά

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Σώμα παραδόντες μάστιξι, τά τών δαιμόνων στίφη κατεμαστίξατε, άπληγον τόν νούν, διατηρήσαντες Μάρτυρες, πληγωθείσαν διό τήν καρδίαν μου, τώ βέλει τής κακίας, ταίς προσευχαίς υμών ιάσασθε.

Στίχ. Άγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Ήλγει διωκτών κακόνοια, τάς εκ πληγών οδύνας υμίν προσφέρουσα, Μάρτυρες σεπτοί, τής ευσεβείας υπέρμαχοι, τής ψυχής μου διό θεραπεύσατε, τάς χαλεπάς οδύνας, καί τής καρδίας μου τά τραύματα.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Φρίττει νοερά στρατεύματα, τό τού Πατρός ορώντα θείον απαύγασμα, σού εν ταίς χερσίν, ανερμηνεύτως κρατούμενον, καί τό σόν κεκτημένον ομοίωμα, ίνα βροτούς Θεώση, Παρθενομήτορ Παναμώμητε.

Κανών εις κοιμηθέντας

Ειρμός ο αυτός

Στίχ. Πρεσβείαις τών Μαρτύρων σου ανάπαυσον, Κύριε, τάς ψυχάς τών δούλων σου.

Φείσαι ως Θεός φιλάνθρωπος, καί ελεήμων τού ιδίου σου πλάσματος, καί ανάπαυσον, εν ταίς σκηναίς τών Αγίων σου, ένθα Μάρτυρες πάντες αγάλλονται, τούς πίστει μεταστάντας, εκ τών προσκαίρων Πολυέλεε.

Στίχ. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Έχων τού ελέους άβυσσον, υπερνικώσαν τά τών δούλων σου πταίσματα, προσδεξάμενος, ούς εξελέξω ανάπαυσον, Αβραάμ εν τοίς κόλποις φιλάνθρωπε, καί μετά τού Λαζάρου, εν τώ φωτί σου κατασκήνωσον.

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Ρύστης καί Σωτήρ γενόμενος, τού τών ανθρώπων γένους διά σταυρώσεως, ούς νύν εξ ημών, ως ευεργέτης μετέστησας, απολαύσεως θείας αξίωσον, καί ζωής ακηράτου, καί ευφροσύνης καί λαμπρότητος.

Θεοτοκίον

Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ώ τών υπέρ νούν θαυμάτων σου! σύ γάρ Παρθένε μόνη, υπέρ τόν ήλιον, πάσι δέδωκας, κατανοείν τό και νότατον, θαύμα Πάναγνε, τής σής γεννήσεως, τό τής ακαταλήπτου, διό σε πάντες μεγαλύνομεν.

Στιχηρά τών Αίνων, Μαρτυρικά

Ήχος α'

Στίχ. Αινείτε αυτόν επί ταίς δυναστείαις αυτού, αινείτε αυτόν κατά τό πλήθος τής μεγαλωσύνης αυτού.

Τούς αθλοφόρους τού Χριστού, δεύτε λαοί άπαντες τιμήσωμεν, ύμνοις καί ωδαίς πνευματικαίς, τούς φωστήρας τού κόσμου, καί κήρυκας τής πίστεως, τήν πηγήν τήν αέναον, εξ ής αναβλύζει τοίς πιστοίς τά ιάματα. Αυτών ταίς ικεσίαις, Χριστέ ο Θεός ημών, τήν ειρήνην δώρησαι τώ κόσμω σου, καί ταίς ψυχαίς ημών τό μέγα έλεος.

Στίχ. Αινείτε αυτόν εν ήχω σάλπιγγος, αινείτε αυτόν εν ψαλτηρίω καί κιθάρα.

Ούτοι οι Στρατιώται τού Βασιλέως τού μεγάλου, αντέστησαν τοίς δόγμασι τών τυράννων, γενναίως κατεφρόνησαν τών βασάνων, καί τήν πλάνην πάσαν πατήσαντες, αξίως στεφανωθέντες, αιτούνται παρά τού Σωτήρος ειρήνην, καί ταίς ψυχαίς ημών τό μέγα έλεος.

Στίχ. Αινείτε αυτόν εν τυμπάνω καί χορώ, αινείτε αυτόν εν χορδαίς καί οργάνω.

Υμάς πανεύφημοι Μάρτυρες, ου θλίψις, ου στενοχωρία, ου λιμός, ου διωγμός, ουδέ μάστιγες, ου θυμός θηρών, ου ξίφος, ουδέ πύρ απειλούν, χωρίσαι Θεού δεδύνηνται, πόθω δέ μάλλον τώ πρός αυτόν, ως εν αλλοτρίοις αγωνισάμενοι σώμασι, τήν φύσιν ελάθετε, θανάτου καταφρονήσαντες, όθεν καί επαξίως τών πόνων υμών, μισθόν εκομίσασθε, ουρανών βασιλείας κληρονόμοι γεγόνατε, απαύστως πρεσβεύσατε υπέρ τών ψυχών ημών.

Στίχ. Αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις ευήχοις, αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις αλαλαγμού. Πάσα πνοή αινεσάτω τόν Κύριον.

Αγαλλιάσθε Μάρτυρες εν Κυρίω, ότι τόν αγώνα τόν καλόν ηγωνίσασθε, αντέστητε βασιλεύσι, καί τυράννους ενικήσατε, πύρ καί ξίφος ουκ επτοήθητε, θηρών αγρίων κατεσθιόντων τά σώματα υμών, Χριστώ μετά Αγγέλων τήν υμνωδίαν αναπέμποντες, τούς απ' ουρανών στεφάνους εκομίσασθε, αιτήσασθε δωρηθήναι ειρήνην τώ κόσμω, καί ταίς ψυχαίς ημών τό μέγα έλεος.

Νεκρώσιμον

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσελάβου, Κύριε.

Έργω Σωτήρ μου δεικνύς, ότι σύ εί η πάντων ανάστασις, λόγω Λόγε Λάζαρον εκ νεκρών εξανέστησας. Τότε μοχλοί συνετρίβησαν, πύλαι δέ άδου συνεταράχθησαν, τότε ύπνος ο τών ανθρώπων θάνατος απεδείκνυτο, αλλ' ο εις τό σώσαι τό πλάσμα σου, καί ουκ εις τό κρίναι παραγενόμενος, ούς εξελέξω ανάπαυσον, ως φιλάνθρωπος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Χαίρε Μαρία Θεοτόκε, ότι έτεκες τόν Βασιλέα, τόν Σωτήρα καί φωστήρα πάντων τών αιώνων.

Τά Απόστιχα τών Αίνων τού Θεοφάνους

Σούς, Χριστέ, δούλους γράψον έν ζώντων βίβλω. Πανεύφημοι Μάρτυρες υμάς.

Σού Σώτερ δεόμεθα τής σής, γλυκείας μεθέξεως, τούς μεταστάντας αξίωσον, καί κατασκήνωσον, ενσκηναίς Δικαίων, εν μοναίς Αγίων σου, καί εν επουρανίοις σκηνώμασι, τή ευσπλαγχνία σου, παρορών τά πλημμελήματα, καί παρέχων αυτοίς τήν συγχώρησιν.

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε.

Ουδείς αναμάρτητος ουδείς, τών ανθρώπων γέγονεν, ειμή σύ μόνε Αθάνατε, διό τούς δούλους σου, ως Θεός οικτίρμων, εν φωτί κατάταξον, σύν ταίς χοροστασίαις Αγγέλων σου, τή ευσπλαγχνία σου, παρορών τά ανομήματα, καί παρέχων αυτοίς τήν συγχώρησιν.

Στίχ. Αί ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Υπέρ τά ορώμενα τά σά, Σώτερ επαγγέλματα! ά οφθαλμός ου τεθέαται, καί ούς ουκ ήκουσε, καί επί καρδίαν, ουκ ανέβη πώποτε, ανθρώπου, δυσωπούμέν σε Δέσποτα, τυχείν ευδόκησον, τούς πρός σέ μεταχωρήσαντας, καί παράσχου ζωήν τήν αιώνιον.

Στίχ. Καί τό μνημόσυνον αυτών, εις τόν αιώνα δοξάσαντα.

Σταυρώ σου γηθόμενοι Σωτήρ, θαρρούντες οι δούλοί σου, πρός σέ μετέστησαν Κύριε, όν νύν αντίλυτρον, τών αυτών πταισματων, ως δεσπότης δώρησαι, εφ ού σου τό ζωήρρυτον έχεας, αίμα καί τιμιον, καί τής δόξης ανεσπέρου σου, απολαύειν τούτους καταξίωσον.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Χριστόν εκδυσώπησον τόν σόν, τόκον Μητροπάρθενε, τήν τών πταισμάτων συγχώρησιν, δούναι τοίς δούλοις σου, τοίς σέ Θεοτόκον, ευσεβώς κηρύξασι, καί λόγω αληθεί δογματίσασι, καί τής λαμπρότητος, τών αγίων καί φαιδρότητος, αξιώσαι εν τή βασιλεία αυτού.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Οι Μακαρισμοί

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

Διά βρώσεως εξήγαγε, τού Παραδείσου ο εχθρός τόν Αδάμ, διά Σταυρού δέ τόν Ληστήν, αντεισήγαγε Χριστός εν αυτώ. Μνήσθητί μου κράζοντα, όταν έλθης εν τή Βασιλεία σου.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

Αθλητών πληθύς αμέτρητος, Αρχιερέων καί σοφών γυναικών, καί Προφητών πανευκλεών, δυσωπεί σε Ιησού ο Θεός, δίδου πάσιν άφεσιν, τών πταισμάτων, ως μόνος φιλάνθρωπος.

Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθυμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Οι τόν δρόμον διανύσαντες, τόν Ιερώτατον Χριστού Ασκηταί, σύν Ιεράρχαις ιεροίς, καί Προφήταις ηξιώθητε, πόλιν τήν ουράνιον, σύν Αγγέλοις, οικείν ευφραινόμενοι.

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

Εν φωτί Χριστέ κατάταξον, τώ ανεσπέρω, ούς μετέστησας, τά παραπτώματα αυτών παραβλέψας, ως οικτίρμων Θεός, όπως σού δοξάζωμεν, Ευεργέτα, τό πλούσιον έλεος.

Δόξα...

Σύν Πατρί τώ προανάρχω σου, καί τώ αγίω Πνεύματι Χριστέ ο Θεός, πάντες δοξάζομεν τήν σήν, φιλανθρωπίαν ανακράζοντες. Μνήσθητι τών δούλων σου, εν τή ώρα τής κρίσεως Κύριε.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ως παλάτιον ευρύχωρον, καί θρόνον δόξης καί νεφέλην φωτός, υμνολογούμέν σε Αγνή, καί δεόμεθα, διάλυσον νέφη τά δεινότατα, καί τά πάθη, Κόρη, τών ψυχών ημών.