Τῌ ΙΣΤ´ ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΜΑΪΟΥ
Μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Θεοδώρου τοῦ Ἡγιασμένου.
ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ
Εἰς τὸ, Κύριε ἐκέκραξα, ψάλλομεν Στιχηρὰ Προσόμοια τῆς Ἑορτῆς γ´ καὶ τοῦ Ὁσίου γ´.
Στιχηρὰ τοῦ Ὁσίου.
Ἦχος πλ. β´. ´Ὅλην ἀποθέμενοι.
Νέφει τὴν ἐπίβασιν, αὑτοῦ τιθεὶς ὡς Δεσπότης, ἐν νεφέλῃ κούφῃ πρίν, καταβὰς εἰς Αἴγυπτον τοὺς ἐκλάμψαντας, ἐκλεκτοὺς προώρισε, τοὺς ἁρπαζομένους, ἐν νεφέλαις ὡς θεόφρονας, μεθ´ ὧν Θεόδωρος, ὁ Ἡγιασμένος Πατὴρ ἡμῶν, ὁ πύργος ὁ ἀκράδαντος, ὁ τὴν ἀρετὴν περιβόητος, ὁ φαεινοτάταις, ἐλλάμψεσιν ἐκλάμπων τοῦ Χριστοῦ, καὶ παῤῥησίᾳ δεόμενος, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Αἴγυπτος ἡ πρότερον, δαιμονικαῖς μαινομένη, τελεταῖς καὶ πάθεσιν, ἀσκητῶν νῦν τάγμασιν ὡραΐζεται, καὶ ποικίλοις κάλλεσιν, ἀρετῆς ἐνθέου, κοσμουμένη διαδείκνυται· ἐν ᾗ διέλαμψε, θείων δωρεῶν ὁ ἐπώνυμος, Θεόδωρος ὁ Ὅσιος, ὁ θεοειδὴς καὶ θεόληπτος, ὁ τὴν θαυμασίαν, ταπείνωσιν μιμούμενος Χριστοῦ, καὶ παῤῥησίᾳ δεόμενος, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Ἄσκησιν ἐγκράτειαν, ὑπομονὴν καρτερίαν, ἀποχὴν κακότητος, ἀρετῆς περίληψιν ἐκ νεότητος, ὁ σοφὸς Θεόδωρος, ἀσκητῶν ὁ μέγας, ὁ θεόφρων ἐπεδείξατο, θερμὸς γενόμενος, θείας ἐραστὴς ἀγαπήσεως, καὶ πάντα τὰ ὁρώμενα, χαίρων ὑπερβὰς ὁ θαυμάσιος, διὰ θεωρίας, ὑψούμενος ὡμίλει τῷ Θεῷ, καὶ παῤῥησίᾳ πρεσβεύει νῦν, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Δόξα... Καὶ νῦν... Τῆς Ἑορτῆς.
Εἰς τὸν Στίχον, Στιχηρὰ τῆς Ἑορτῆς.
Τοῦ Ὁσίου. Ἦχος α´.
Τοῦ λίθου σφραγισθέντος.
Τῆς ἐρήμου πολίτης, καὶ ἐν σώματι ἄγγελος, καὶ θαυματουργὸς ἀνεδείχθης, θεοφόρε πατὴρ ἡμῶν Θεόδωρε, νηστείᾳ, ἀγρυπνίᾳ, προσευχῇ, οὐράνια χαρίσματα λαβών, θεραπεύεις τοὺς νοσοῦντας, καὶ τὰς ψυχὰς τῶν πίστει προστρεχόντων σοι. Δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργούτι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.
Καὶ τῆς Ἑορτῆς.
ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ
Οἱ Κανόνες τῆς Ἑορτῆς καὶ τοῦ Ἁγίου.
Ὁ Κανὼν τοῦ Ἁγίου, οὗ ἡ Ἀκροστιχίς·
Ὑμνῶ Θεοῦ σε δῶρον ἡγιασμένον.
Ποίημα Θεοφάνους.
Ὠδὴ α´. Ἦχος β´.
Ἐν βυθῷ κατέστρωσε ποτέ.
Ὑμνῳδίαις μέλλοντι τὴν σήν, μέλπειν νῦν πανήγυριν, τῶν θεϊκῶν δωρεῶν ὡς ἐπώνυμος, δωρεὰν παράσχου μοι, φωτοφόρων ἐκ θησαυρῶν ἀρυόμενος, τῶν ἀδαπανήτων, χάριτος τῆς θείας Παναοίδιμε.
Μελετῶν τὸν νόμον ἐμμελῶς, Πάτερ τὸν ἁγνότατον, ὅλος ἁγνὸς καὶ καθαρὸς γεγένησαι, τῷ πανάγνω Λόγῳ δέ, ῥυθμιζόμενος, τῆς ἁγνείας λαμπρότατον, σκεῦος ἀνεδείχθης, καὶ ἡγιασμένον παμμακάριστε.
Θεοτοκίον.
Νεκρωθεὶς τῷ κόσμῳ καὶ ζωήν, Πάτερ τὴν ἰσάγγελον, ἐπὶ τῆς γῆς εὐσεβῶς μετερχόμενος, τῷ ἐξανατείλαντι, ἐκ λαγόνων παρθενικῶν ἠκολούθησας, τὸν σταυρὸν ἐπ᾿ ὤμων, ἄρας σου θέοφρον παναοίδιμε.
Ὠδὴ γ´.
Ἐξήνθησεν ἡ ἔρημος.
Ὡς δῶρον ἀγαπώμενον, τῷ Δεσπότῃ Ὅσιε, τὴν σὴν ψυχὴν Θεόδωρε, σεσωσμένην καὶ δι´ ἀσκήσεως, παθῶν ἀπηλλαγμένην προσενήνοχας.
Θεῷ καθιερούμενος, ὑπερέβης Πάνσοφε, τῶν ὁρατῶν τὴν αἴσθησιν, καθαρῷ δὲ νῷ προσωμίλησας, Νοῒ ὑπερτάτῳ παμμακάριστε.
Θεοτοκίον.
Ἐμάκρυνας εἰς ἔρημον, φυγαδεύων ἔνδοξε, τὸν ἐκ Παρθένου λάμψαντα, Θεὸν Λόγον σὺ προσδεχόμενος, ἐν ᾧ καὶ διεσώθης ἀξιάγαστε.
Ὁ Εἱρμός.
«Ἐξηνθησεν ἡ ἔρημος, ὡσεὶ κρίνον Κύριε, ἡ τῶν ἐθνῶν στειρεύουσα, Ἐκκλησία τῇ παρουσίᾳ σου, ἐν ᾗ ἐστερεώθη ἡ καρδία μου».
Κάθισμα. Ἦχος πλ. δ´.
Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον.
Τὰ ἐπίγεια πάντα καταλιπών, καὶ ἐν κόσμῳ ὑπάρχων σωματικῶς, τῷ πνεύματι γέγονας, τῶν Ἀγγέλων συμμέτοχος· τὰ γὰρ παρόντα πάθη, νεκρώσας τοῦ σώματος, τῆς τριάδος ἐδείχθης, θεράπων μακάριε· ὅθεν καὶ νοσούντων, θεραπεύεις τὰ πάθη καὶ λόγῳ τὰ πνεύματα, ἀπελαύνεις τῇ χάριτι, Θεοφόρε Θεόδωρε. Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ, τὴν ἁγίαν μνήμην σου.
Καὶ τῆς Ἑορτῆς.
Ὠδὴ δ´.
Ἐλήλυθας, ἐκ Παρθένου.
Ὁμόσκηνος, Παχωμίῳ τῷ θείῳ γενόμενος, τοὺς τρόπους ἐζήλωσας, Πάτερ θέοφρον Θεόδωρε, τούτου τὴν ἐγκράτειαν, καὶ τὴν ὀρθόδοξον πίστιν ἐκμιμούμενος.
Ὑμνουμένης, βασιλείας καὶ θείας ἐλλάμψεως, ἀξίως τετύχηκας, ὡς γεγονὼς ἐπιτήδειος, Πάτερ καθαρότητι, πρὸς μετοχὴν τῆς ἀφθάρτου ὡραιότητος.
Σκηνώματα, Αἰθιόπων δαιμόνων συστήματα, τὴν σὴν ἐπτοήθησαν, ὑπομονὴν καὶ ταπείνωσιν, καὶ τὴν ἀκατάπαυστον, ἐν ἀγρυπνίαις σου στάσιν Ἀξιάγαστε.
Θεοτοκίον.
Ἐν ἐκστάσει, κεφαλαὶ δυναστῶν διεκόπησαν, τῷ φόβῳ τοῦ τόκου σου, Θεογεννῆτορ πανάμωμε· δῆμος τῶν Ὁσίων δέ, ἐθαυμαστώθη ἀξίως θείᾳ χάριτι.
Ὠδὴ ε´.
Μεσίτης Θεοῦ.
Δογμάτων θερμῶς, τῶν σεπτῶν ἐχόμενος διέλυσας, πασῶν τῶν αἱρέσεων, τὰς πεπλανημένας ὑπολήψεις Σοφέ, τῆς Τριάδος τῇ πίστει, περιφρουρῶν τὴν ποίμνην σου.
Ὡς φῶς ἀληθῶς, ἐπὶ γῆς διέπρεψας Θεόδωρε, πολιτείαν ἄμεμπτον, πεπολιτευμένος παναοίδιμε, ἀσκητῶν ἡ τερπνότης, τῶν μοναστῶν τὸ καύχημα.
Θεοτοκίον.
Ῥοαῖς ἀσκητά, τῶν δακρύων ἄρδων τὴν καρδίαν σου, καρποφόρον ἔδειξας, τῷ ἐξανατείλαντι Δεσπότῃ Χριστῷ, ἐκ Παρθένου Ἁγίας, Θεόδωρε πανόλβιε.
Ὠδὴ ς´.
Ἐν ἀβύσσῳ πταισμάτων.
Ὁ λαμπρὸς καὶ θεάρεστος βίος σου, σοὶ τὴν ἐπουράνιον Πάτερ λαμπρότητα, τὴν τῶν Ἁγίων ἔδειξεν, ἐν σκηναῖς οὐρανίοις Θεόδωρε.
Νικητὴς τροπαιοῦχος Θεόδωρε, τῶν τῆς πονηρίας πνευμάτων γεγένησαι, τῷ Παρακλήτῳ Πνεύματι, συνεργῷ κεχρημένος θεόληπτε.
Θεοτοκίον.
Ἡ νεφέλη ἡ κούφη ὑπάρχεις, Ἁγνή, ἧς ἐπικαθήμενος ἦλθεν εἰς Αἴγυπτον, ὁ παντοκράτωρ Κύριος, καὶ φωστῆρας ὁσίους εἰργάσατο.
Ὁ Εἱρμός.
«Ἐν ἀβύσσῳ πταισμάτων κυκλούμενος, τὴν ἀνεξιχνίαστον τῆς εὐσπλαγχνίας σου, ἐπικαλοῦμαι ἄβυσσον· ἐκ φθορᾶς ὁ Θεός με ἀνάγαγε».
Κοντάκιον. Ἦχος β´.
Τὰ ἄνω ζητῶν.
Ἐν οἴκῳ Θεοῦ, ὡς φοῖνιξ σὺ ἐξήνθησας, καρπούς τε αὐτῷ, ἀρετῶν προσενήνοχας, διὰ τῆς ἀσκήσεως, τῆς ἀρίστης Πάτερ Θεόδωρε· ὅθεν καὶ μακαρίζῃ νῦν, ὡς τῶν Ἀσωμάτων ἰσοστάσιος.
Συναξάριον.
Τῇ ΙΣΤ´ τοῦ αὐτοῦ μηνός, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Θεοδώρου τοῦ Ἡγιασμένου.
Στίχοι.
Δῶρον σε θεῖον Θεόδωρε δεικνύει
Ἐν Ἁγίοις Ἅγιος ἡγιασμένε.
Τῇ δέγε ἑνδεκάτῃ Θεόδωρος ἀφίπτατο γαίης.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Ἀλεξάνδρου, ἀρχιεπισκόπου Ἱεροσολύμων.
Στίχοι.
Ἰδὼν τόπους, οὓς εἶδεν ἔνσαρκος Λόγος,
Ἀπεῖλες, Ἀλέξανδρε, καὶ τοῦτον βλέπειν.
Μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Αὐδᾶ, Αὐδιησοῦ, ἐπισκόπου, καὶ τῶν σὺν αὐτοῖς τριάκοντα ὀκτώ, πρεσβυτέρων δέκα ἕξ, Διακόνων ἐννέα, μοναχῶν ἕξ, καὶ παρθένων ἑπτά.
Στίχοι.
Ἄμφω πρὸ τῶν σῶν, Αὐδᾶ Μάρτυς, ὀμμάτων,
Τομεὺς κεφαλῆς καὶ βραβεὺς θείου στέφους.
Ἐκδοὺς ἑαυτὸν Αὐδιησοῦς τῷ ξίφει,
Ὁρᾷν Ἰησοῦν ἠξιώθη τὸν μέγαν.
Τοὺς ἱερεῖς σου Σῶτερ ἔκτεινε ξίφος,
Τὴν Ἱερὰν σου μὴ προδόντας ἀξίαν.
Τοὺς τρισσάκις τρεῖς Λευΐτας τετμημένους,
Στέφει Θεὸς δὶς ὡς ἀθλητολευΐτας.
Εἰ παρθένων ἔδωκεν ἑπτάδα ξίφει,
Πῶς οὐ παρέξει καὶ Μοναχῶν ἑξάδα;
Εἰ Παρθενων ἔδωκεν ἑπτάδι στέφος,
Πῶς οὐ παρέξει καὶ Μοναχῶν ἑξάδι;
Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Ἰσαάκιος, Συμεὼν καὶ Βαχθισόης πυρὶ τελειοῦνται.
Στίχοι.
Πρὸς ἕν πῦρ ἐκπνέουσι τρεῖς ὁμοφρώνως,
Ἰσαάκιος, Συμεών, Βαχθισόης.
Οἱ Ἅγιοι Ἀββάδες, οἱ ἐν τῇ μονῇ τοῦ ἁγίου Σάββα, ὑπὸ τῶν Βλεμμύων ξίφει τελειοῦνται.
Στίχοι.
Σοὺς Σῶτερ ἄρνας ὡς ὁδοῦσι ταῖς σπάθαις,
Μάνδρας ἔσω κτείνουσιν εἰσδύντες λύκοι.
Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Παπυλῖνος ξίφει τελειοῦται.
Στίχοι.
Ὁ Παπυλῖνος θραῦσιν εὑρὼν ἐκ ξίφους,
Πύλας πλάνης ἔθραυσε καὶ θεοὺς ἅμα.
Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Πέτρος, ὁ ἐν Βλαχέρναις, βουνεύροις τυφθείς, τελειοῦται.
Στίχοι.
Ἄσειστος ὄντως πίστεως Πέτρος πέτρα,
Πρὸς ὃν τὰ νεῦρα πάπυροι τὸ τοῦ λόγου.
Ὁ Ἅγιος Νικόλαος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.
Στίχοι.
Ὁ Νικόλαος, ἐκλιπὼν σκιὰν βίου,
Πρὸς ἄσκιον μετῆλθε φωτὸς χωρίον.
Μνήμη τῆς Ἁγίας Εὐφημίας πλησίον τοῦ νεωρίου λιμένος εἰς τὴν ἁγίαν Δύναμιν.
Ὁ Ἅγιος Νεομάρτυς Νικόλαος ὁ ἐκ Μετζόβου, ὁ ἐν Τρικκάλοις μαρτυρήσας, πυρὶ τελειοῦται.
Στίχοι.
Ἵν´ ἐκφύγῃς πῦρ τῆς γεένης, παμμάκαρ,
Τὸ πῦρ ὑπέστης, Νικόλαε εὐθύφρον.
Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.
Ὠδὴ ζ´.
Ἀντίθεον πρόσταγμα.
Γνωστῶς ἐπεπόθησας, ὡς ὁ θεόπτης, Θεοῦ τὴν λαμπρότητα, θεάσασθαι Θεόδωρε· διὸ τὰ ὁρώμενα πάντα κατέλιπες· γνόφον ὑπεισδύνας δὲ ὁρᾶν, κατηξιώθης τὸν ἀκατάληπτον.
Ἰὸν σὺ τοῦ ὄφεως τοῦ ψυχοψθόρου, παμμάκαρ Θεόδωρε, μηδαμῶς προσηκάμενος, τὸ τούτου μνημόσυνον Πάτερ ἀπώλεσας, μνήμην ἀκατάπαυστον Θεοῦ, ἐν σῇ καρδίᾳ σοφῶς κτησάμενος.
Θεοτοκίον.
Ἁγίων τὸν Ἅγιον τὸν ἐν Ἁγίοις, ἐπαναπαυόμενον ἁγίως ἀπεκύησας, Παρθένε πανάμωμε, δι´ εὐσπλαγχνίαν πολλήν, ἄνθρωπον γενόμενον ἐκ σοῦ, σωματωθέντα τὸν πρὶν ἀσώματον.
Ὠδὴ η´.
Κάμινος ποτέ.
Σὺ φωτοειδής, φωτὶ τῷ φανοτάτῳ, προσομιλήσας ἐναπέφηνας, παμμάκαρ Θεόδωρε, τῇ ἑνώσει τῇ ἀμείνονι, ὑπερφυῶς θεούμενος, κράζων νῦν· Εὐλογεῖτε, πάντα τὰ ἔργα τὸν Κύριον.
Μάρτυς γεγονώς, στεῤῥὸς πρὸς ἁμαρτίαν, μέχρις αἱμάτων ἀνθιστάμενος, θέοφρον Θεόδωρε, τῷ στεφάνῳ τῆς ἀθλήσεως, σὴν κορυφὴν ἐκόσμησας, κράζων νῦν· Εὐλογεῖτε, πάντα τὰ ἔργα τὸν Κύριον.
Θεοτοκίον.
Ἔφανεν ἡμῖν, ἐκ σοῦ Θεογεννῆτορ, δικαιοσύνης φαιδρὸς Ἥλιος, φωτίζων τὰ πέρατα, λαμπηδόσι τῆς θεότητος, σωματωθεὶς ὁ Ὕψιστος· ὃν περ νῦν ἀνυμνοῦμεν, πάντα τὰ ἔργα ὡς Κύριον.
Ὁ Εἱρμός.
«Κάμινος ποτέ, πυρὸς ἐν Βαβυλῶνι, τὰς ἐνεργείας διεμέριζε, τῷ θείῳ προστάγματι, τοὺς Χαλδαίους καταφλέγουσα, τοὺς δὲ πιστοὺς δροσίζουσα, ψάλλοντας· Εὐλογεῖτε, πάντα τὰ ἔργα τὸν Κύριον».
Ὠδὴ θ´.
Ἀνάρχου Γεννήτορος.
Νῦν οὐ δι´ αἰνίγματος, σοὶ ὁ Χριστὸς ὀπτάνεται, πρὸς δὲ πρόσωπον μᾶλλον ὁρᾶται πρόσωπον, τῇ τῆς ἀληθείας ἐμφάσει, τῶν τῆς σκιᾶς λυθέντων ἐσόπτρων, δωρεῶν ἐπώνυμε, τοῦ Σωτῆρος καὶ Θεοῦ ἡμῶν.
Ὁ πόθος ὁ θεῖος σου, πεπλήρωται Θεόδωρε, οἷα φθάσας τὸ τέλος, ὁ δι´ ἀσκήσεως, πόῤῥωθεν ἑώρας συντόνως, οὗ καὶ τυχὼν ἐφέσεως ἔστης, ἀσκητῶν τὸ καύχημα, μοναζόντων ἡ εὐπρέπεια.
Θεοτοκίον.
Νοσήσας τὸ φθείρεσθαι, παρακοῇ ὁ πρῶτος Ἀδάμ, διὰ σοῦ Θεομῆτορ ἀνακεκαίνισται· σὺ γὰρ σαρκωθέντα τεκοῦσα, χωρὶς φθορᾶς τὸν ἄφθαρτον Λόγον, φθορὰν ἐξωστράκισας, ἀφθαρσίαν δὲ ἐξήνθησας.
Ὁ Εἱρμός.
«Ἀνάρχου Γεννήτορος, Υἱὸς Θεὸς καὶ Κύριος, σαρκωθεὶς ἐκ Παρθένου ἡμῖν ἐπέφανε, τὰ ἐσκοτισμένα φωτίσαι, συναγαγεῖν τὰ ἐσκορπισμένα· διὸ τὴν πανύμνητον, Θεοτόκον μεγαλύνομεν».
Ἐξαποστειλάριον τῆς Ἑορτῆς.
Καὶ τὰ λοιπά, ὡς σύνηθες.
Καὶ Ἀπόλυσις.