ΟΡΘΡΟΣ

Ιερεύς Ευλογητός ο Θεός ημών, πάντοτε, νύν, καί αεί, καί εις τούς αιώνας τών αιώνων.

Αναγνώστης Αμήν.

Ιερεύς Δόξα σοί ο Θεός, δόξα σοί.

Βασιλεύ Ουράνιε, Παράκλητε, το Πνεύμα της Αληθείας, ο Πανταχού Παρών και τα Πάντα Πληρών, ο Θησαυρός των Αγαθών και Ζωής Χορτηγός, ελθέ και σκήνωσον εν ημίν και καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος και σώσον, Αγαθέ τας ψυχάς ημών.

Αναγνώστης Αμήν. Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς (εκ γ»)

Δόξα... Καί νύν...

Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς.

Κύριε, ιλάσθητι ταίς αμαρτίαις ημών,

Δέσποτα, συγχώρησον τάς ανομίας ημίν.

Άγιε, επίσκεψαι καί ίασαι τάς ασθενείας ημών,

ένεκεν τού ονόματός σου.

Κύριε, ελέησον, Κύριε, ελέησον, Κύριε, ελέησον.

Δόξα... Καί νύν...

Πάτερ ημών ο εν τοίς ουρανοίς, αγιασθήτω τό όνομά σου, ελθέτω η βασιλεία σου, γενηθήτω τό θέλημά σου, ώς εν ουρανώ, καί επί τής γής. Τόν άρτον ημών τόν επιούσιον δός ημίν σήμερον, καί άφες ημίν τά οφειλήματα ημών, ώς καί ημείς άφίεμεν τοίς οφειλέταις ημών, καί μή εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από τού πονηρού.

Ιερεύς Ότι σού εστιν η βασιλεία...

Τροπάρια

Σώσον, Κύριε, τόν λαόν σου, καί ευλόγησον τήν κληρονομίαν σου, νίκας τοίς βασιλεύσι, κατά βαρβάρων δωρούμενος, καί τό σόν φυλάττων, διά τού Σταυρού σου πολίτευμα.

Δόξα...

Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ εκουσίως, τή επωνύμω σου καινή πολιτεία, τούς οικτιρμούς σου δώρησαι, Χριστέ ο Θεός, εύφρανον εν τή δυνάμει σου, τούς πιστούς βασιλείς ημών, νίκας χορηγών αυτοίς, κατά τών πολεμίων, τήν συμμαχίαν έχοιεν τήν σήν, όπλον ειρήνης, αήττητον τρόπαιον.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Προστασία φοβερά καί ακαταίσχυντε, μή παρίδης, αγαθή, τάς ικεσίας ημών, πανύμνητε Θεοτόκε, στήριξον ορθοδόξων πολιτείαν, σώζε ούς εκέλευσας βασιλεύειν, καί χορήγει αυτοίς ουρανόθεν τήν νίκην, διότι έτεκες τόν Θεόν, μόνη ευλογημένη.

q Ελέησον ημάς ο Θεός κατά το μέγα ελεός σου, δεόμεθά σου, επάκουσον και ελέησον. Χορός Κύριε, ελέησον (γ»).

q Έτι δεόμεθα υπέρ τών ευσεβών καί ορθοδόξων Χριστιανών.

q Έτι δεόμεθα υπέρ τού Αρχιεπισκόπου ημών,, και πάσης της εν Χριστώ ημών αδελφότητος.

q Ότι ελεήμων και φιλάνθρωπος Θεός υπάρχεις, και σοι την δόξαν αναπέμπομεν, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

Αναγνώστης Αμήν. Εν ονόματι Κυρίου, ευλόγησον, Πάτερ.

Ιερεύς Δόξα τή αγία καί ομοουσίω, καί ζωοποιώ καί αδιαιρέτω Τριάδι, πάντοτε, νύν, καί αεί, καί εις τούς αιώνας τών αιώνων.

Αναγνώστης Αμήν. Δόξα εν υψίστοις Θεώ, καί επί γής ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία (εκ γ»).

Κύριε, τά χείλη μου ανοίξεις, καί τό στόμα μου αναγγελεί τήν αίνεσίν σου (δίς).

Ψαλμός 3

Κύριε τί επληθύνθησαν οι θλίβοντές με πολλοί επανίστανται επ» εμέ

Πολλοί λέγουσιν τή ψυχή μου ουκ έστιν σωτηρία αυτώ εν τώ Θεώ αυτού διάψαλμα

Σύ δέ κύριε αντιλήμπτωρ μου εί δόξα μου καί υψών την κεφαλήν μου

Φωνή μου πρός κύριον εκέκραξα καί επήκουσέν μου εξ όρους αγίου αυτού διάψαλμα

Εγώ εκοιμήθην καί ύπνωσα εξηγέρθην ότι κύριος αντιλήμψεταί μου

Ου φοβηθήσομαι από μυριάδων λαού τών κύκλω συνεπιτιθεμένων μοι

Ανάστα κύριε σώσόν με ο Θεός μου ότι σύ επαταξας πάντας τούς εχθραίνοντάς μοι ματαίως οδόντας αμαρτωλών συνέτριψας

Τού Κυρίου η σωτηρία καί επί τόν λαόν σου η ευλογία σου

Καί πάλιν

Εγώ εκοιμήθην καί ύπνωσα εξηγέρθην ότι κύριος αντιλήμψεταί μου

Ψαλμός 37

Κύριε μή τώ θυμώ σου ελέγξης με μηδέ τή οργή σου παιδεύσης με

ότι τά βέλη σου ενεπάγησάν μοι καί επεστήρισας επ» εμέ τήν χείρά σου

ουκ έστιν ίασις εν τή σαρκί μου από προσώπου τής οργής σου ουκ έστιν ειρήνη

τοίς οστέοις μου από προσώπου τών αμαρτιών μου

ότι αι ανομίαι μου υπερήραν τήν κεφαλήν μου ωσεί φορτίον βαρύ εβαρύνθησαν επ» εμέ

προσώζεσαν καί εσάπησαν οι μώλωπές μου από προσώπου τής αφροσύνης μου

εταλαιπώρησα καί κατεκάμφθην έως τέλους όλην τήν ημέραν σκυθρωπάζων επορευόμην

ότι αι ψύαι μου επλήσθησαν εμπαιγμών καί ουκ έστιν ίασις εν τή σαρκί μου

εκακώθην καί εταπεινώθην έως σφόδρα ωρυόμην από στεναγμού τής καρδίας μου

κύριε εναντίον σου πάσα η επιθυμία μου καί ο στεναγμός μου από σού ουκ εκρύβη

η καρδία μου εταράχθη εγκατέλιπέν με η ισχύς μου καί τό φώς τών οφθαλμών μου καί αυτό ουκ έστιν μετ» εμού

οι φίλοι μου καί οι πλησίον μου εξ εναντίας μου ήγγισαν καί έστησαν καί οι έγγιστά μου από μακρόθεν έστησαν

καί εξεβιάσαντο οι ζητούντες τήν ψυχήν μου καί οι ζητούντες τά κακά μοι

ελάλησαν ματαιότητας καί δολιότητας όλην τήν ημέραν εμελέτησαν

εγώ δέ ωσεί κωφός ουκ ήκουον καί ωσεί άλαλος ουκ ανοίγων τό στόμα αυτού

καί εγενόμην ωσεί άνθρωπος ουκ ακούων καί ουκ έχων εν τώ στόματι αυτού ελεγμούς

ότι επί σοί κύριε ήλπισα σύ εισακούση κύριε ο Θεός μου

ότι είπα μήποτε επιχαρώσίν μοι οι εχθροί μου καί εν τώ σαλευθήναι πόδας μου επ» εμέ εμεγαλορρημόνησαν

ότι εγώ εις μάστιγας έτοιμος καί η αλγηδών μου ενώπιόν μου διά παντός

ότι τήν ανομίαν μου εγώ αναγγελώ καί μεριμνήσω υπέρ τής αμαρτίας μου

οι δέ εχθροί μου ζώσιν καί κεκραταίωνται υπέρ εμέ καί επληθύνθησαν οι μισούντές με αδίκως

οι ανταποδιδόντες κακά αντί αγαθών ενδιέβαλλόν με επεί κατεδίωκον δικαιοσύνην καί απέρριψάν με τόν αγαπητόν ωσεί νεκρόν εβδελυγμένον

μή εγκαταλίπης με κύριε ο Θεός μου μή αποστής απ» εμού

πρόσχες εις τήν βοήθειάν μου κύριε τής σωτηρίας μου

Καί πάλιν

μή εγκαταλίπης με κύριε ο Θεός μου μή αποστής απ» εμού

πρόσχες εις τήν βοήθειάν μου κύριε τής σωτηρίας μου

Ψαλμός 62

Ο Θεός ο Θεός μου πρός σέ ορθρίζω εδίψησέν σοι η ψυχή μου ποσαπλώς σοι η σάρξ μου εν γή ερήμω καί αβάτω καί ανύδρω

ούτως εν τώ αγίω ώφθην σοι τού ιδείν τήν δύναμίν σου καί τήν δόξαν σου

ότι κρείσσον τό έλεός σου υπέρ ζωάς τά χείλη μου επαινέσουσίν σε

ούτως ευλογήσω σε εν τή ζωή μου εν τώ ονόματί σου αρώ τάς χείράς μου

ωσεί στέατος καί πιότητος εμπλησθείη η ψυχή μου καί χείλη αγαλλιάσεως αινέσει τό στόμα μου

ει εμνημόνευόν σου επί τής στρωμνής μου εν τοίς όρθροις εμελέτων εις σέ

ότι εγενήθης βοηθός μου καί εν τή σκέπη τών πτερύγων σου αγαλλιάσομαι

εκολλήθη η ψυχή μου οπίσω σου εμού αντελάβετο η δεξιά σου

αυτοί δέ εις μάτην εζήτησαν τήν ψυχήν μου εισελεύσονται εις τά κατώτατα τής γής παραδοθήσονται εις χείρας ρομφαίας μερίδες αλωπέκων έσονται

ο δέ βασιλεύς ευφρανθήσεται επί τώ Θεώ επαινεσθήσεται πάς ο ομνύων εν αυτώ ότι ενεφράγη στόμα λαλούντων άδικα

Καί πάλιν

εν τοίς όρθροις εμελέτων εις σέ

ότι εγενήθης βοηθός μου καί εν τή σκέπη τών πτερύγων σου αγαλλιάσομαι

εκολλήθη η ψυχή μου οπίσω σου εμού αντελάβετο η δεξιά σου

Δόξα... Καί νύν...

Αλληλούϊα, Αλληλούϊα, Αλληλούϊα, Δόξα σοι ο Θεός

Κύριε, ελέησον. Κύριε, ελέησον. Κύριε, ελέησον.

Δόξα... Καί νύν...

Ψαλμός 87

Κύριε ο Θεός τής σωτηρίας μου ημέρας εκέκραξα καί εν νυκτί εναντίον σου

εισελθάτω ενώπιόν σου η προσευχή μου κλίνον τό ούς σου εις τήν δέησίν μου κύριε

ότι επλήσθη κακών η ψυχή μου καί η ζωή μου τώ άδη ήγγισεν

προσελογίσθην μετά τών καταβαινόντων εις λάκκον εγενήθην ως άνθρωπος αβοήθητος εν νεκροίς ελεύθερος

ωσεί τραυματίαι ερριμμένοι καθεύδοντες εν τάφω ών ουκ εμνήσθης έτι καί αυτοί εκ τής χειρός σου απώσθησαν

έθεντό με εν λάκκω κατωτάτω εν σκοτεινοίς καί εν σκιά θανάτου

επ» εμέ επεστηρίχθη ο θυμός σου καί πάντας τούς μετεωρισμούς σου επ» εμέ επήγαγες διάψαλμα

εμάκρυνας τούς γνωστούς μου απ» εμού έθεντό με βδέλυγμα εαυτοίς παρεδόθην καί ουκ εξεπορευόμην

οι οφθαλμοί μου ησθένησαν από πτωχείας εκέκραξα πρός σέ κύριε όλην τήν ημέραν διεπέτασα πρός σέ τάς χείράς μου

μή τοίς νεκροίς ποιήσεις θαυμάσια ή Ιατροί αναστήσουσιν καί εξομολογήσονταί σοι

μή διηγήσεταί τις εν τάφω τό έλεός σου καί τήν αλήθειάν σου εν τή απωλεία

μή γνωσθήσεται εν τώ σκότει τά θαυμάσιά σου καί η δικαιοσύνη σου εν γή επιλελησμένη

καγώ πρός σέ κύριε εκέκραξα καί τό πρωί η προσευχή μου προφθάσει σε

ίνα τί κύριε απωθείς τήν ψυχήν μου αποστρέφεις τό πρόσωπόν σου απ» εμού

πτωχός ειμι εγώ καί εν κόποις εκ νεότητός μου υψωθείς δέ εταπεινώθην καί εξηπορήθην

επ» εμέ διήλθον αι οργαί σου καί οι φοβερισμοί σου εξετάραξάν με

εκύκλωσάν με ως ύδωρ όλην τήν ημέραν περ ιέσχον με άμα

εμάκρυνας απ» εμού φίλον καί πλησίον καί τούς γνωστούς μου από ταλαιπωρίας

Καί πάλιν

Κύριε ο Θεός τής σωτηρίας μου ημέρας εκέκραξα καί εν νυκτί εναντίον σου

εισελθάτω ενώπιόν σου η προσευχή μου κλίνον τό ούς σου εις τήν δέησίν μου

Ψαλμός 102

Ευλόγει η ψυχή μου τόν κύριον καί μή επιλανθάνου πάσας τάς ανταποδόσεις αυτού

τόν ευιλατεύοντα πάσαις ταίς ανομίαις σου τόν ιώμενον πάσας τάς νόσους σου

τόν λυτρούμενον εκ φθοράς τήν ζωήν σου τόν στεφανούντά σε εν ελέει καί οικτιρμοίς

τόν εμπι πλώντα εν αγαθοίς τήν επιθυμίαν σου ανακαινισθήσεται ως αετού η νεότης σου

ποιών ελεημοσύνας ο κύριος καί κρίμα πάσι τοίς αδικουμένοις

εγνώρ ισεν τάς οδούς αυτού τώ Μωυσή τοίς υιοίς Ισραηλ τά θελήματα αυτού

οικτίρμων καί ελεήμων ο κύριος μακρόθυμος καί πολυέλεος

ουκ εις τέλος οργισθήσεται ουδέ εις τόν αιώνα μηνιεί

ου κατά τάς αμαρτίας ημών εποίησεν ημίν ουδέ κατά τάς ανομίας ημών ανταπέδωκεν ημίν

ότι κατά τό ύψος τού ουρανού από τής γής εκραταίωσεν κύριος τό έλεος αυτού επί τούς φοβουμένους αυτόν

καθ» όσον απέχουσιν ανατολαί από δυσμών εμάκρυνεν αφ» ημών τάς ανομίας ημών

καθώς οικτίρει πατήρ υιούς οικτίρησεν κύριος τούς φοβουμένους αυτόν

ότι αυτός έγνω τό πλάσμα ημών μνήσθητι ότι χούς εσμεν

άνθρωπος ωσεί χόρτος αι ημέραι αυτού ωσεί άνθος τού αγρού ούτως εξανθήσει

ότι πνεύμα διήλθεν εν αυτώ καί ουχ υπάρξει καί ουκ επι γνώσεται έτι τόν τόπον αυτού

τό δέ έλεος τού κυρίου από τού αιώνος καί έως τού αιώνος επί τούς φοβουμένους αυτόν καί η δικαιοσύνη αυτού επί υιούς υιών

τοίς φυλάσσουσιν τήν διαθήκην αυτού καί μεμνημένοις τών εντολών αυτού τού ποιήσαι αυτάς

κύριος εν τώ ουρανώ ητοίμασεν τόν θρόνον αυτού καί η βασιλεία αυτού πάντων δεσπόζει

ευλογείτε τόν κύριον πάντες οι άγγελοι αυτού δυνατοί ισχύι ποιούντες τόν λόγον αυτού τού ακούσαι τής φωνής τών λόγων αυτού

ευλογείτε τόν κύριον πάσαι αι δυνάμεις αυτού λειτουργοί αυτού ποιούντες τό θέλημα αυτού

ευλογείτε τόν κύριον πάντα τά έργα αυτού εν παντί τόπω τής δεσποτείας αυτού ευλόγει η ψυχή μου τόν κύριον

Καί πάλιν

εν παντί τόπω τής δεσποτείας αυτού ευλόγει η ψυχή μου τόν κύριον

Ψαλμός 142

Κύριε εισάκουσον τής προσευχής μου ενώτισαι τήν δέησίν μου εν τή αληθεία σου επάκουσόν μου εν τή δικαιοσύνη σου

καί μή εισέλθης εις κρίσιν μετά τού δούλου σου ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν σου πάς ζών

ότι κατεδίωξεν ο εχθρός τήν ψυχήν μου εταπείνωσεν εις γήν τήν ζωήν μου εκάθισέν με εν σκοτεινοίς ως νεκρούς αιώνος

καί ηκηδίασεν επ» εμέ τό πνεύμά μου εν εμοί εταράχθη η καρδία μου

εμνήσθην ημερών αρχαίων καί εμελέτησα εν πάσι τοίς έργοις σου εν ποιήμασιν τών χειρών σου εμελέτων

διεπέτασα τάς χείράς μου πρός σέ η ψυχή μου ως γή άνυδρός σοι διάψαλμα

ταχύ εισάκουσόν μου κύριε εξέλιπεν τό πνεύμά μου μή αποστρέψης τό πρόσωπόν σου απ» εμού καί ομοιωθήσομαι τοίς καταβαίνουσιν εις λάκκον

ακουστόν ποίησόν μοι τό πρωί τό έλεός σου ότι επί σοί ήλπισα γνώρισόν μοι κύριε οδόν εν η πορεύσομαι ότι πρός σέ ήρα τήν ψυχήν μου

εξελού με εκ τών εχθρών μου κύριε ότι πρός σέ κατέφυγον

δίδαξόν με τού ποιείν τό θέλημά σου ότι σύ εί ο Θεός μου τό πνεύμά σου τό αγαθόν οδηγήσει με εν γή ευθεία

ένεκα τού ονόματός σου κύριε ζήσεις με εν τή δικαιοσύνη σου εξάξεις εκ θλίψεως τήν ψυχήν μου

καί εν τώ ελέει σου εξολεθρεύσεις τούς εχθρούς μου καί απολείς πάντας τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου ότι δούλός σού ειμι εγώ

Καί πάλιν

επάκουσόν μου εν τή δικαιοσύνη σου καί μή εΙσέλθης εις κρίσιν μετά τού δούλου σου (2)

τό πνεύμά σου τό αγαθόν οδηγήσει με εν γή ευθεία

Δόξα... Καί νύν...

Αλληλούϊα, Αλληλούϊα, Αλληλούϊα. Δόξα σοι ο Θεός (εκ γ»).

Η ελπίς ημών, Κύριε, δόξα σοι.

q Εν ειρήνη του Κυρίου δεηθώμεν.

q Υπέρ της άνωθεν ειρήνης, και της σωτηρίας των ψυχών ημών, του Κυρίου δεηθώμεν.

q Υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου, ευσταθείας των αγίων του Θεού Εκκλησιών, και της των πάντων ενώσεως, του Κυρίου δεηθώμεν.

q Υπέρ του αγίου οίκου τούτου, και των μετά πίστεως, ευλαβείας, και φόβου Θεού εισιόντων εν αυτώ, του Κυρίου δεηθώμεν.

q Υπέρ των ευσεβών και ορθοδόξων χριστιανών, του Κυρίου δεηθώμεν.

q Υπέρ του Αρχιεπισκόπου ημών, ____, του τιμίου πρεσβετερίου, της εν Χριστώ διακονίας, παντός του Κλήρου και του Λαού, του Κυρίου δεηθώμεν.

q Υπέρ του ευσεβούς ημών Έθνους, πάσης Αρχής και Εξουσίας εν αυτώ, του κατά ξηράν θάλασσαν και αέρα φιλοχρίστου ημών στρατού, του Κυρίου δεηθώμεν.

q Υπέρ της (πόλεως) ταύτης, πάσης πόλεως και χόρας και των πίστει οικούντων εν αυταίς, του Κυρίου δεηθώμεν.

q Υπέρ ευκρασίας αέρων, ευφορίας των καρπών της γης και καιρών ειρηνηκών, του Κυρίου δεηθώμεν.

q Υπέρ πλεόντων, οδοιπορούντων, νοσούντων, καμνόντων, αιχμαλώτων και της σωτηρίας αυτών, του Κυρίου δεηθώμεν.

q Υπέρ του ρυσθήναι ημάς από πάσης θλίψεως, οργής, κινδύνου και ανάγκης, του Κυρίου δεηθώμεν.

q Αντιλαβού, σώσον, ελέησον και διαφύλαξον ημάς, ο Θεός, τη ση χάριτι.

q Της Παναγίας, αχράντου, υπερευλογημένης, ενδόξου, Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, μετά πάντων των Αγίων μνημονεύσαντες, εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών, Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα. Χορός Σοί Κύριε.

q Ότι πρέπει σοι, πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Χορός Αμήν.

Τή δέ αγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή, μετά τήν Συναπτήν, ψάλλομεν τό, Αλληλούϊα. εκ γ» κατ» Ήχον. λέγοντες πρότερον ένα εκ τών εφεξής Στίχων.

Στίχ. α». Εκ νυκτός ορθρίζει τό πνεύμά μου πρός σέ, ο Θεός, διότι φώς τά προστάγματά σου επί τής γής.

Στίχ. β». Δικαιοσύνην μάθετε, οι ενοικούντες επί τής γής.

Στίχ. γ». Ζήλος λήψεται λαόν απαίδευτον, καί νύν πύρ τούς υπεναντίους έδεται,

Στίχ. δ». Πρόσθες αυτοίς κακά, Κύριε, πρόσθες αυτοίς κακά, τοίς ενδόξοις τής γής.

Καί μετά τό, Αλληλούϊα, ψάλλομεν τούς Τ ρ ι α δ ι κ ο ύ ς Ύ μ ν ο υ ς τού τυχόντος Ήχου.

ΥΜΝΟΙ ΤΡΙΑΔΙΚΟΙ

ΚΑΤ» ΗΧΟΝ

Ψαλλόμενοι εν ταίς νηστίμοις ημέραις, ότε εστιν Αλληόυϊα.

ΗΧΟΣ Α«

Σωματικαίς μορφώσεσι, τών ασωμάτων δυνάμεων, πρός νοεράν καί άϋλον αναγόμενοι έννοιαν, καί τρισαγίω μελωδήματι, τρισυποστάτου θεότητος, εκδεχόμενοι έλλαμψιν, χερουβικώς βοήσωμεν, Άγιος, Άγιος, Άγιος εί ο Θεός.

Δόξα...

Μετά πασών τών ουρανίων Δυνάμεων, χερουβικώς τώ εν υψίστοις βοήσωμεν, τόν Τρισάγιον αναπέμποντες αίνον, Άγιος, Άγιος, Άγιος εί ο Θεός.

Καί νύν...

Εξεγερθέντες τού ύπνου, προσπίπτομέν σοι Αγαθέ, καί τών Αγγέλων τόν ύμνον, βοώμέν σοι Δυνατέ, Άγιος, Άγιος, Άγιος εί ο Θεός, διά τής Θεοτόκου ελέησον ημάς.

ΗΧΟΣ Β»

Άκτισε φύσις, η τών όλων δημιουργός τά χείλη ημών άνοιξον, όπως αναγγέλλωμεν τήν αίνεσίν σου βοώντες, Άγιος, Άγιος, Άγιος εί ο Θεός.

Δόξα...

Τάς άνω δυνάμεις μιμούμενοι οι επί γής, επινίκιον ύμνον προσφέρομέν σοι Αγαθέ, Άγιος, Άγιος, Άγιος εί ο Θεός.

Καί νύν...

Τής κλίνης καί τού ύπνου, εξεγείρας με Κύριε, τόν νούν μου φώτισον, καί τήν καρδίαν καί τά χείλη μου άνοιξον, εις τό υμνείν σε, Αγία Τριά, Άγιος, Άγιος, Άγιος εί ο Θεός, διά τής Θεοτόκου ελέησον ημάς.

ΗΧΟΣ Γ«

Πατέρα άναρχον, Υιόν συνάναρσυναϊδιον, θεότητα μίαν χερουβικώς δοξάσωμεν, Άγιος, Άγιος, Άγιος εί ο Θεός.

Δόξα...

Τριάς ομοούσιε καί αδιαίρετε, Μονάς τρισυπόστατε καί συναϊδιε, σοί ως Θεώ τών Αγγέλων τόν ύμνον κραυγάζομεν, Άγιος, Άγιος, Άγιος εί ο Θεός.

Καί νύν...

Αθρόον ο Κριτής επελεύσεται, καί εκάστου αι πράξεις γυμνωθήσονται, αλλά φόβω κράξωμεν εν τώ μέσω τής νυκτός, Άγιος, Άγιος, Άγιος εί ο Θεός, διά τής Θεοτόκου ελέησον ημάς.

ΗΧΟΣ Δ»

Τόν άναρχόν σου Πατέρα, καί σέ, Χριστέ ο Θεός, καί τό πανάγιόν σου Πνεύμα, χερουβικώς δοξολογείν τολμώντες, λέγομεν, Άγιος, Άγιος, Άγιος εί ο Θεός.

Δόξα...

Ως αι τάξεις νύν τών Αγγέλων εν ουρανώ, καί στάσεις φόβω ανθρώπων επί τής γής, επινίκιον ύμνον προσφέρομέν σοι Αγαθέ, Άγιος, Άγιος, Άγιος εί ο Θεός.

Καί νύν...

Τών νοερών σου λειτουργών, προσφέρειν, οι θνητοί τόν ύμνον τολμώντες, λέγομεν, Άγιος, Άγιος, Άγιος εί ο Θεός, διά τής Θεοτόκου ελέησον ημάς.

ΗΧΟΣ ΠΛ. Α«

Υμνωδίας ο καιρός, καί δεήσεως ώρα, εκτενώς βοήσωμέν σοι τώ μόνω Θεώ, Άγιος, Άγιος, Άγιος εί ο Θεός.

Δόξα...

Εικονίζειν τολμώντες, τά νοερά σου στρατεύματα, Τριάς άναρχε, στόμασιν αναξίοις βοώμέν σοι, Άγιος, Άγιος, Άγιος εί ο Θεός.

Καί νύν...

Ο εν μήτρα παρθενική χωρηθείς, καί τών κόλπων τού Πατρός μη χωρισθείς, σύν Αγγέλοις καί ημάς πρόσδεξαι, Χριστέ ο Θεός, βοώντάς σοι, Άγιος, Άγιος, Άγιος εί ο Θεός, διά τής Θεοτόκου ελέησον ημάς.

ΗΧΟΣ ΠΛ. Β»

Ασωμάτοις στόμασιν, ασιγήτοις τά Εξαπτέρυγα άδουσί σοι τόν τρισάγιον ύμνον, ο Θεός ημών, καί ημείς οι επί γής, αναξίοις χείλεσιν αίνόν σοι αναπέμπομεν, Άγιος, Άγιος, Άγιος εί ο Θεός.

Δόξα...

Παριστάμενα φόβω τά Χερουβείμ, εξιστάμενα τρόμω τά Σεραφείμ, τόν τρισάγιον ύμνον προσφέρει, ασιγήτω φωνή, μεθ» ών καί ημείς βοώμεν οι αμαρτωλοί, Άγιος, Άγιος, Άγιος εί ο Θεός.

Καί νύν...

Τριαδικής μονάδος θεότητα, ασυγχύτω ενώσει δοξάσωμεν, καί τών Αγγέλων τόν ύμνον βοήσωμεν, Άγιος, Άγιος, Άγιος εί ο Θεός, διά τής Θεοτόκου ελέησον ημάς.

ΗΧΟΣ ΒΑΡΥΣ

Ο υψίστη δυνάμει χερουβικώς ανυμνούμενος, καί θεϊκή δόξη αγγελικώς προσκυνούμενος, πρόσδεξαι καί ημάς τούς αμαρτωλούς, αναξίως τολμώντας κραυγάζειν σοι, Άγιος, Άγιος, Άγιος εί ο Θεός.

Δόξα...

Τή απροσίτω Θεότητι, τή εν Μονάδι Τριάδι, τών Σεραφείμ τόν Τρισάγιον αναπέμποντες αίνον, μετά φόβου βοήσωμεν, Άγιος, Άγιος, Άγιος εί ο Θεός.

Καί νύν...

Ως ύπνον τόν όκνον, αποθεμένη ψυχή, διόρθωσιν πρός έγερσιν, δείξον τώ Κριτή, καί εν φόβω βόησον, Άγιος, Άγιος, Άγιος εί ο Θεός, διά τής Θεοτόκου ελέησον ημάς.

ΗΧΟΣ ΠΛ. Δ"

Οράν σε μή τολμώντα τά Χερουβείμ, ιπτάμενα κραυγάζει αλαλαγμώ, τό ένθεον μέλος τής Τρισαγίας φωνής, μεθ» ών καί ημείς βοώμεν οι αμαρτωλοί, Άγιος, Άγιος, Άγιος εί ο Θεός.

Δόξα...

Εις ουρανόν τάς καρδίας έχοντες, Αγγελικήν μιμησώμεθα τάξιν, καί εν φόβω τώ αδεκάστω προσπέσωμεν, επινίκιον ανακράζοντες αίνον, Άγιος, Άγιος, Άγιος εί ο Θεός.

Καί νύν...

Κατακαμπτόμενοι τώ πλήθει, τών ημών, καί μή τολμώντες ατενίσαι τώ ύψει σου, τήν ψυχήν σύν τώ σώματι κλίναντες, μετά Αγγέλων τόν ύμνον βοώμέν σοι, Άγιος, Άγιος, Άγιος εί ο Θεός, διά τής Θεοτόκου ελέησον ημάς.

q Έτι και έτι εν ειρήνη του Κυρίου δεηθώμεν.

q Αντιλαβού, σώσον, ελέησον και διαφύλαξον ημάς, ο Θεός, τη ση χάριτι.

q Της Παναγίας, αχράντου, υπερευλογημένης, ενδόξου, Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, μετά πάντων των Αγίων μνημονεύσαντες, εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών, Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα. Χορός Σοί Κύριε.

q Ότι σον το κράτος και σου εστίν η βασιλεία και η δύναμις και η δόξα, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Χορός Αμήν.

Οι Αναβαθμοί, τό α» Αντίφωνον τού δ» Ήχου.

Οι Αναβαθμοί Αντίφωνον Α»

Εκ νεότητός μου πολλά πολεμεί με πάθη, αλλ» αυτός αντιλαβού, καί σώσον Σωτήρ μου. (Δίς)

Οι μισούντες Σιών, αισχύνθητε από τού Κυρίου, ως χόρτος γάρ, πυρί έσεσθε απεξηραμμένοι. (Δίς)

Δόξα...

Αγίω Πνεύματι, πάσα ψυχή ζωούται, καί καθάρσει υψούται λαμπρύνεται, τή τριαδική Μονάδι ιεροκρυφίως.

Καί νύν...

Αγίω Πνεύματι, αναβλύζει τά τής χάριτος ρείθρα, αρδεύοντα, άπασαν τήν κτίσιν πρός ζωογονίαν.

Ή Τάξις τού Ευαγγελίου

Ιερεύς Τού Κυρίου δεηθώμεν.

Χορός Κύριε, ελέησον.

Ιερεύς Ότι Άγιος εί ο Θεός ημών, και εν αγίοις επαναπαύη, και σοι την δόξαν αναπέμπουμεν, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

Χορός Αμήν.

Πάσα πνοή αινεσάτω τόν Κύριον (εκ γ»).

Ιερεύς Και υπέρ του καταξιωθήναι ημάς της ακροάσεως του αγίου Ευαγγελίου, Κύριον τον Θεόν ημών ικετεύσωμεν.

Χορός Κύριε, ελέησον (γ»).

Ιερεύς Σοφία. Ορθοί, ακούσωμεν τού αγίου Ευαγγελίου.

Ιερεύς Ειρήνη πάσι.

Χορός Καί τώ Πνεύματί σου.

Ιερεύς Εκ τού κατά Ιωάννου αγίου Ευαγγελίου...

Ιερεύς Πρόσχωμεν.

Χορός Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ

Χορός Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.

Ν» Ψαλμός

Ελέησόν με ο Θεός κατά τό μέγα ελεός σου καί κατά τό πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον τό ανόμημά μου

επί πλείον πλύνόν με από τής ανομίας μου καί από τής αμαρτίας μου καθάρισόν με

ότι τήν ανομίαν μου εγώ γινώσκω καί η αμαρτία μου ενώπιόν μού εστιν διά παντός

σοί μόνω ήμαρτον καί τό πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα όπως άν δικαιωθής εν τοίς λόγοις σου καί νικήσης εν τώ κρίνεσθαί σε

ιδού γάρ εν ανομίαις συνελήμφθην καί εν αμαρτίαις εκίσσησέν με η μήτηρ μου

ιδού γάρ αλήθειαν ηγάπησας τά άδηλα καί τά κρύφια τής σοφίας σου εδήλωσάς μοι

ραντιείς με υσσώπω καί καθαρισθήσομαι πλυνείς με καί υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι

ακουτιείς με αγαλλίασιν καί ευφροσύνην αγαλλιάσονται οστά τεταπεινωμένα

απόστρεψον τό πρόσωπόν σου από τών αμαρτιών μου καί πάσας τάς ανομίας μου εξάλειψον

καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός καί πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοίς εγκάτοις μου

μή απορρίψης με από τού προσώπου σου καί τό πνεύμα τό άγιόν σου μή αντανέλης απ» εμού

απόδος μοι τήν αγαλλίασιν τού σωτηρίου σου καί πνεύματι ηγεμονικώ στήρισόν με

διδάξω ανόμους τάς οδούς σου καί ασεβείς επί σέ επιστρέψουσιν

ρύσαί με εξ αιμάτων ο Θεός ο Θεός τής σωτηρίας μου αγαλλιάσεται η γλώσσά μου τήν δικαιοσύνην σου

κύριε τά χείλη μου ανοίξεις καί τό στόμα μου αναγγελεί τήν αίνεσίν σου

ότι ει ηθέλησας θυσίαν έδωκα άν ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις

θυσία τώ Θεώ πνεύμα συντετριμμένον καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουθενώσει

αγάθυνον κύριε εν τή ευδοκία σου τήν Σιων καί οικοδομηθήτω τά τείχη Ιερουσαλημ

τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης αναφοράν καί ολοκαυτώματα τότε ανοίσουσιν επί τό θυσιαστήριόν σου μόσχους

Δόξα... Ήχος πλ. δ"

Τής μετανοίας άνοιξόν μοι πύλας Ζωοδότα, ορθρίζει γάρ τό πνεύμά μου, πρός ναόν τόν άγιόν σου, ναόν φέρον τού σώματος, όλον εσπιλωμένον, αλλ» ως οικτίρμων κάθαρον, ευσπλάγχνω σου ελέει.

Καί νύν... Θεοτοκίοv

Ήχος ο αυτός

Τής σωτηρίας εύθυνόν μοι τρίβους, Θεοτόκε, αισχραίς γάρ κατερρύπωσα, τήν ψυχήν αμαρτίαις, ως ραθύμως τόν βίον μου, όλον εκδαπανήσας, ταίς σαίς πρεσβείαις ρύσαί με, πάσης ακαθαρσίας.

Στίχ. Ελέησόν με ο Θεός κατά τό μέγα ελεός σου καί κατά τό πλήθος τών οικτιρμών σου, εξάλειψον τό ανόμημα μου.

Ιερεύς Σώσον, ο Θεός, τον λαόν σου, και ευλόγησον την κληρονομίαν σου: επίσκεψαι τον κόσμον σου εν ελέει και οιτιρμοίς: ύψωσον κέρας Χριστιανών Ορθοδόξων, και κατάπεμψον εφ ημάς τα ελέη σου τα πλούσια: πρεσβείαις της παναχράντου, Δεσποίνης ημών, Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας: δυνάμει του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού, προστασίαις των τιμίων επουρανίων Δυνάμεων ασωμάτων, ικεσίαις του τιμίου, ενδόξου, προφήτου προδρόμου και βαπτιστού Ιωάννου, των αγίων, ενδόξων, και πανευφήμων Αποστόλων. των εν αγίοις Πατέρων ημών, μεγάλων Ιεραρχών, και Οικουμενικών Διδασκάλων, Βασιλείου του Μεγάλου, Γρηγορίου του Θεολόγου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Αθανασίου και Κυρίλλου, Ιωάννου του Ελεήμονος, πατριαρχών Αλεξανδρείας: Νικολάου του εν Μύροις της Λυκίας, Σπυρίδωνος επισκόπου Τριμυθούντος, και Νεκταρίου της Πενταπόλεως, των θαυματουργών. των αγίων ενδόξων μεγαλομαρτύρων Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, Δημητρίου του Μυροβλύτου, Θεοδώρου του Τήρωνος, και Θεοδώρου του Στρατηλάτου και Μηνά του θαυμαρτουργού, των ιερομαρτύρων Χαραλάμπους και Ελευθερίου: των αγίων, ενδόξων, μεγάλων μαρτύρων Θέκλας, Βαρβάρας, Αναστασίας, Κυριακής Φωτηνής, Μαρίνης: Παρασκευής και Ειρήνης: των αγίων ενδόξων και καλλινίκων Μαρτύρων, των οσίων και θεοφόρων Πατέρων ημών, (ναού), των αγίων και δικαίων θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, (ημέρας), και πάντων σου των Αγίων. ικετεύομέν σε, μόνε πολυέλεε Κύριε, επάκουσον ημών των αμαρτωλών δεομένων σου και ελέησον ημάς.

Χορός Κύριε, ελέησον (ιβ»)

Ιερεύς Ελέει, και οικτιρμοίς, και φιλανθρωπία του μονογενούς σου Υιού, μεθ ου ευλογητός ει, συν τω παναγίω και αγαθώ και ζωοποίω σου Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Χορός Αμήν.

ΩΔΗ ΠΡΩΤΗ

ΩΔΗ ΜΩΫΣΕΩΣ

(Εν τή Εξόδω, Κεφ. ιε»)

Άρδην βυθίσας Φαραώ, Μωσής λέγει.

(Καθ» εκάστην Δευτέραν τής αγίας καί Μ.Τεσσαρακοστής αναγινώσκεται ολόκληρος)

Αρχή: Τώ Κυρίω άσωμεν, ενδόξως γάρ δεδόξασται.

Άσωμεν τώ Κυρίω, ενδόξως γάρ δεδόξασται, ίππον καί αναβάτην έρριψεν εις θάλασσαν.

Βοηθός καί σκεπαστής εγένετό μοι εις σωτηρίαν, ούτός μου Θεός, καί δοξάσω αυτόν, Θεός τού Πατρός μου, καί υψώσω αυτόν.

Κύριος συντρίβων πολέμους, Κύριος όνομα αυτώ.

Άρματα Φαραώ καί τήν δύναμιν αυτού έρριψεν εις θάλασσαν, επιλέκτους αναβάτας τριστάτας κατεπόντισεν εν Ερυθρά, θαλάσση.

Πόντω εκάλυψεν αυτούς κατέδυσαν εις βυθόν ωσεί λίθος.

Η δεξιά σου, Κύριε, δεδόξασται εν ισχύϊ, ή δεξιά σου χείρ, Κύριε, έθραυσεν εχθρούς. Καί τώ πλήθει τής δόξης σου συνέτριψας τούς υπεναντίους.

Απέστειλας τήν οργήνσου, κατέφαγεν αυτούς ωσεί καλάμην.

Καί διά πνεύματος τού θυμού σου διέστη το ύδωρ, επάγη ωσεί τείχος τά ύδατα, επάγη τά κύματα εν μέσω τής θαλάσσης.

Είπεν ο εχθρός, Διώξας καταλήψομαι, μεριώ σκύλα, εμπλήσω ψυχήν μου, ανελώ τή μαχαίρα μου, κυριεύσει η χείρ μου.

Απέστειλας τό πνεύμά σου, εκάλυψεν αυτούς θάλασσα, έδυσαν ωσεί μόλυβδος εν ύδατι σφοδρώ.

Τίς όμοιός σοι εν θεοίς, Κύριε; τίς όμοιός σοι; Δεδοξασμένος εν Αγίοις, θαυμαστός εν δόξαις, ποιών τέρατα.

Εξέτεινας τήν δεξιάν σου, κατέπιεν αυτούς γή.

Ωδήγησας τή δικαιοσύνη σου τόν λαόν σου τούτον, όν ελυτρώσω, παρεκάλεσας τή ισχύϊ σου ειςκατάλυμα άγιόν σου.

Ήκουσαν έθνη, καί ωργίσθησαν, ωδίνες έλαβον κατοικούντας Φιλιστιείμ.

Εις στίχους η»

Τότε έσπευσαν ηγεμόνες» Εδώμ, καί άρχοντες τών Μωαβιτών, έλαβεν αυτούς τρόμος, ετάκησαν πάντες οι κατοικούντες Χαναάν.

Επιπέσοι επ» αυτούς φόβος καί τρόμος, μεγέθει βραχίονός σου απολιθωθήτωσαν.

Εις στίχους ς»

Έως άν παρέλθη ο λαός σου, Κύριε, έως άν παρέλθη ο λαός σου ούτος, όν εκτήσω.

Εισαγαγών καταφύτευσον αυτούς εις όρος κληρονομίας σου, εις έτοιμον κατοικητήριόν σου, ό κατειργάσω, Κύριε, αγίασμα, ό ητοίμασαν αι χείρές σου.

Εις στίχους δ»

Τέλος: Κύριος βασιλεύων τών αιώνων, καί επ» αιώνα, καί έτι.

Ότι εισήλθεν ίππος Φαραώ σύν άρμασι καί αναβάταις εις θάλασσαν, καί επήγαγεν επ» αυτούς Κύριος τό ύδωρ τής θαλάσσης, οί δέ υιοί Ισραήλ επορεύθησαν διά ξηράς έν μέσω τής θαλάσσης.

Δόξα... Καί νύν...

ΩΔΗ ΔΕΥΤΕΡΑ

Ιστέον, ότι η β» Ωδή ουδέποτε στιχολογείται, ειμή εν μόνη τή Μεγάλη Τεσσαρακοστή, μετά δέ τήν Α» στιχολογούμεν αυτήν έως τέλους, (Εις δέ τά Τροπάρια λέγομεν, εν ενί εκάστω)

Δόξα σοι, ο Θεός ημών, δόξα σοι.

ΩΔΗ ΜΩΫΣΕΩΣ

(Εν τώ Δευτερονομίω, Κεφ. λβ», 1)

(Καθ» εκάστην Τρίτην τής αγίας καί Μ.Τεσσαρακοστής αναγινώσκεται ολόκληρος)

Αρχή: Νόμου γραφέντος, αύθις ωδή Μωσέως.

Πρόσεχε, ουρανέ, καί λαλήσω, καί ακουέτω γή ρήματα εκ στόματός μου.

Προσδοκάσθω ως υετός τό από φθεγμά μου, καί καταβήτω ως δρόσος τά ρήματά μου, ως όμβρος επ» άγρωστιν, καί ωσεί νιφετός επί χόρτον.

Ότι τό όνομα Κυρίου εκάλεσα, δότε μεγαλωσύνην τώ Θεώ ημών.

Θεός, αληθινά τά έργα αυτού, καί πάσαι αι οδοί αυτού κρίσις.

Θεός πιστός, καί ουκ έστιν αδικία εν αυτώ, δίκαιος καί όσιος ο Κύριος.

Ημάρτοσαν, ουκ αυτώ τέκνα μωμητά, γενεά σκολιά καί διεστραμμένη, ταύτα Κυρίω ανταποδίδοτε;

Ούτος λαός μωρός, και ουχί σοφός, ουκ αυτός ούτός σου Πατήρ εκτήσατό σε, καί εποίησέ σε, καί έπλασέ σε;

Μνήσθητι ημέρας αιώνος, σύνετε δή, έτη γενεάς γενεών, Επερώτησον τόν πατέρα σου, καί αναγγελεί σοι, τούς πρεσβυτέρους σου, καί ερούσί σοι.

Ότε διεμέριζεν ο Ύψιστος έθνη, ως διέσπειρεν υιούς Αδάμ, έστησεν όρια εθνών κατά αριθμόν Αγγέλων Θεού.

Καί εγενήθη μερίς Κυρίου, λαός αυτού Ιακώβ, σχοίνισμα κληρονομίας αυτού Ισραήλ.

Αυτάρκησεν αυτόν έν τή ερήμω, εν δίψει καύματος, εν γή ανύδρω, εκύκλωσεν αυτόν, καί επαίδευσεν αυτόν, καί διεφύλαξεν αυτόν, ως κόρην οφθαλμού.

Ως αετός σκεπάσαι νοσσιάν αυτού, καί επί τοίς νεοσσοίς αυτού επεπόθησε, διείς τάς πτέρυγας αυτού, εδέξατο αυτούς, καί ανέλαβεν αυτούς επί τών μεταφρένων αυτού.

Κύριος μόνος ήγεν αυτούς, καί ουκ ήν μετ» αυτών Θεός αλλότριος.

Ανεβίβασεν αυτούς επί τήν ισχύν τής γής, εψώμισεν αυτούς γεννήματα αγρών.

Εθήλασαν μέλι εκ πέτρας, καί έλαιον εκ στερεάς πέτρας.

Βούτυρον βοών, καί γάλα προβάτων, μετά στέατος αρνών καί κριών, υιών ταύρων καί τράγων, μετά στέατος νεφρών πυρού καί αίμα σταφυλής έπιον οίνον.

Καί έφαγεν Ιακώβ, καί ενεπλήσθη, καί απελάκτισεν ο ηγαπημένος, ελιπάνθη, επαχύνθη, επλατύνθη, καί εγκατέλιπε Θεόν τόν ποιήσαντα αυτόν, καί απέστη από Θεού σωτήρος αυτού.

Παρώξυνάν με επ» αλλοτρίοις, καί εν βδελύγμασιν αυτών εξεπίκρανάν με.

Έθυσαν δαιμονίοις, καί ου Θεώ, θεοίς, οίς ουκ ήδεισαν, καινοί πρόσφατοι ήκασιν, ούς ουκ ήδεισαν οι πατέρες αυτών.

Θεόν τόν γεννήσαντά σε εγκατέλιπες, καί επελάθου Θεού τού τρέφοντός σε.

Καί είδε Κύριος, καί εζήλωσε καί παρωξύνθη δι» οργήν υιών αυτού καί θυγατέρων.

Καί είπεν, Αποστρέψω τό πρόσωπόν μου απ» αυτών, καί δείξω τί έσται αυτοίς επ» εσχάτων ημερών, ότι γενεά εξεστραμμένη εστίν, υιοί, οίς ουκ έστι πίστις εν αυτοίς.

Αυτοί παρεζήλωσάν με επ» ου Θεώ, παρώργισάν με εν τοίς ειδώλοις αυτών, κάγώ παραζηλώσω αυτούς επ» ουκ έθνει, επ έθνει ασυνέτω παροργιώ αυτούς.

Ότι πύρ εκκέκαυται εκ τού θυμού μου, καυθήσεται έως άδου κατωτάτου, καταφάγεται γήν καί τά γεννήματα αυτής, φλέξει θεμέλια ορέων.

Συνάξω εις αυτούς κακά, καί τά βέλη μου συντελέσω εις αυτούς.

Τηκόμενοι λιμώ καί βρώσει ορνέων, καί οπισθότονος ανίατος, οδόντας θηρίων εξαποστελώ εις αυτούς, μετά θυμού συρόντων επί τής γής.

Έξωθεν ατεκνώσει αυτούς μάχαιρα, καί εκ τών ταμιείων φόβος, νεανίσκος συν παρθένω, θηλάζων μετά καθεστηκότος πρεσβυτέρου.

Είπα, Διασπερώ αυτούς, παύσω δέ εξ ανθρώπων τό μνημόσυνον αυτών.

Ει μή δι» οργήν εχθρών, ίνα μή μακροχρονίσωσι, καί ίνα μή συνεπιθώνται οι υπεναντίοι, μή είπωσιν, Η χείρ ημώνη υψηλή, καί ουχί Κύριος εποίησε ταύτα πάντα.

Ότι έθνος απολωλεκός βουλήν εστι, καί ουκ έστιν εν αυτοίς επιστήμη, καί ουκ εφρόνησαν συνιέναι.

Ταύτα πάντα καταδεξάσθωσαν εις τόν επιόντα χρόνον.

Πώς διώξεται εις χιλίους, καί δύο μετακινήσουσι μυριάδας, ει μή ο Θεός απέδοτο αυτούς, καί ο Κύριος παρέδωκεν αυτούς;

Ου γάρ εισιν οι θεοί αυτών, ως ο Θεός ημών, οι δέ εχθροί ημών ανόητοι.

Εκ γάρ αμπέλων Σοδόμων η άμπελος αυτών, καί η κληματίς αυτών εκ Γομόρρας, η σταφυλή αυτών, σταφυλή χολής, βότρυς πικρίας αυτοίς.

Θυμός δρακόντων ο οίνος αυτών, καί θυμός ασπίδων ανίατος.

Ουκ ιδού ταύτα πάντα συνήκται παρ» εμοί, καί εσφράγισται εν τοίς θησαυροίς μου;

Εν ημέρα, εκδικήσεως ανταποδώσω, εν καιρώ, όταν σφαλή ο πούς αυτών, ότι εγγύς ημέρα απωλείας αυτών, καί πάρεστιν έτοιμα ημίν.

Ότι κρινεί Κύριος τόν λαόν αυτού, καί επί τοίς δούλοις αυτού παρακληθήσεται.

Είδε γάρ αυτούς παραλελυμένους, καί εκλελοιπότας εν επαγωγή, καί παρειμένους.

Καί είπε Κύριος, Πού εισιν οι θεοί αυτών, εφ» οίς επεποίθεισαν επ» αυτοίς;

Ών τό στέαρ τών θυσιών αυτών ησθίετε, καί επίνετε τόν οίνον τών σπονδών αυτών, Αναστήτωσαν καί βοηθησάτωσαν υμίν, καί γενηθήτωσαν υμών σκεπασταί.

Ίδετε, ίδετε, ότι εγώ ειμι, καί ουκ έστι Θεός πλήν εμού, εγώ αποκτενώ, καί ζήν ποιήσω, πατάξω, καγώ ιάσομαι, καί ουκ έστιν, ός εξελείται εκ τών χειρών μου.

Ότι αρώ εις τόν ουρανόν τήν χείρά μου, καί ομούμαι τή δεξιά μου, καί ερώ, Ζώ εγώ εις τόν αιώνα.

Ότι παροξυνώ ως αστραπήν τήν μάχαιράν μου, καί ανθέξεται κρίματος η χείρ μου, καί ανταποδώσω δίκην τοίς εχθροίς, καί τοίς μισούσί με ανταποδώσω.

Μεθύσω τά βέλη μου αφ» αίματος, καί η μάχαιρά μου φάγεται κρέα, αφ» αίματος τραυματιών, καί αιχμαλωσίας, από κεφαλής αρχόντων εθνών.

Τέλος: Ευφράνθητε, ουρανοί, άμα αυτώ, καί προσκυνησάτωσαν αυτώ πάντες Άγγελοι Θεού.

Ευφράνθητε, έθνη, μετά τού λαού αυτού, καί ενισχυσάτωσαν αυτώ πάντες υιοί Θεού, ότι τό αίμα τών υιών αυτού εκδικείται, καί εκδικήσει καί ανταποδώσει δίκην τοίς εχθροίς, καί τοίς μισούσιν αυτόν ανταποδώσει, καί εκκαθαριεί Κύριος τήν γήν τού λαού αυτού.

Δόξα... Καί νύν...

ΩΔΗ ΤΡΙΤΗ

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΑΝΝΗΣ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΣ ΣΑΜΟΥΗΛ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΟΥ

(Ωδή Βασιλειών Α», Κεφ. Β»)

Θεόν γεραίρει στείρα τίκτουσα ξένως.

(Καθ» εκάστην Τετάρτην τής αγίας καί Μ.Τεσσαρακοστής αναγινώσκεται ολόκληρος)

Αρχή: Άγιος εί, Κύριε, καί σέ υμνεί τό πνεύμά μου.

Εστερεώθη η καρδία μου εν Κυρίω, υψώθη κέρας μου εν Θεώ μου, επλατύνθη επ» εχθρούς μου τό στόμα μου, ευφράνθην εν σωτηρίω σου.

Ότι ουκ έστιν άγιος, ως ο Κύριος, καί ουκ έστι δίκαιος, ως ο Θεός ημών, καί ουκ έστιν άγιος πλήν σου.

Μή καυχάσθε καί μή λαλείτε υψηλά εις υπεροχήν, μηδέ εξελθέτω μεγαλορρημοσύνη εκ τού στόματος υμών.

Ότι Θεός γνώσεων Κύριος, καί Θεός ετοιμάζων επιτηδεύματα αυτού.

Τόξον δυνατών ησθένησε, καί οι ασθενούντες περιεζώσαντο δύναμιν.

Πλήρεις άρτων ηλαττώθησαν, καί οι πεινώντες παρήκαν γήν, ότι στείρα έτεκεν επτά, καί η πολλή εν τέκνοις ησθένησε.

Κύριος θανατοί καί ζωογονεί, κατάγει εις άδου καί ανάγει.

Κύριος πτωχίζει καί πλουτίζει, ταπεινοί καί ανυψοί.

Ανιστά από γής πένητα, καί από κοπρίας εγείρει πτωχόν, τού καθίσαι αυτόν μετά δυναστών λαού, καί θρόνον δόξης κατακληρονομών αυτοίς.

Εις Στίχους η»

Διδούς ευχήν τώ ευχομένω, καί ευλόγησεν έτη δικαίου.

Ότι ουκ ενισχύει εν τή ισχύϊ αυτού, δυνατός ανήρ Κύριος ασθενή ποιήσει τόν αντίδικον αυτού, Κύριος άγιος.

Εις Στίχους ς»

Μή καυχάσθω ο σοφός εν τή σοφία αυτού, καί μή καυχάσθω ο δυνατός εν τή δυνάμει αυτού, καί μή καυχάσθω ο πλούσιος εν τώ πλούτω αυτού,.

Αλλ» ή εν τουτω καυχάσθω ο καυχώμενος, εν τώ συνιείν καί γινώσκειν τόν Κύριον, καί ποιείν κρίμα καί δικαιοσύνην εν μέσω τής γής.

Εις Στίχους δ»

Τέλος: Κύριος ανέβη εις ουρανούς, καί εβρόντησεν, αυτός κρινεί άκρα γής, δίκαιος ών.

Καί δώσει ισχύν τοίς βασιλεύσιν ημών, καί υψώσει κέρας χριστών αυτού.

Δόξα... Καί νύν...

q Έτι και έτι εν ειρήνη του Κυρίου δεηθώμεν.

q Αντιλαβού, σώσον, ελέησον και διαφύλαξον ημάς, ο Θεός, τη ση χάριτι.

q Της Παναγίας, αχράντου, υπερευλογημένης, ενδόξου, Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, μετά πάντων των Αγίων μνημονεύσαντες, εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών, Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα. Χορός Σοί Κύριε.

q Ότι συ ει ο Θεός ημών, και σοι την δόξαν αναπέμπομεν, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Χορός Αμήν.

(Κοντάκιον)

(Οίκος)

Μεσώδια Καθίσματα

ΩΔΗ ΤΕΤΑΡΤΗ

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΑΒΒΑΚΟΥΜ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΟΥ

(Κεφ. γ», Ι)

Τήν τού Λόγου κένωσιν Αββακούμ, φράσον.

(Καθ» εκάστην Πέμπτην τής αγίας καί Μ.Τεσσαρακοστής, αναγινώσκεται ολόκληρος)

Αρχή: Δόξα τή δυνάμει σου, Κύριε.

Κύριε, εισακήκοα τήν ακοήν σου, καί εφοβήθην, Κύριε, κατενόησα τά έργα σου, καί εξέστην.

Εν μέσφ δύο ζώων γνωσθήση, εν τώ εγγίζειν τά έτη επιγνωσθήση, εν τώ παρείναι τόν καιρόν αναδειχθήση, εν τώ ταραχθήναι τήν ψυχήν μου εν οργή, ελέους μνησθήση.

Ο Θεός από θαιμάν ήξει, καί ο Άγιος εξ όρους κατασκίου δασέος.

Εκάλυψεν ουρανούς η αρετή αυτού, καί τής αινέσεως αυτού πλήρης η γή.

Καί φέγγος αυτού ως φώς έσται, κέρατα εν χερσίν αυτού, καί έθετο αγάπησιν κραταιάν ισχύος αυτού.

Πρό προσώπου αυτού πορεύσεται λόγος, καί εξελεύσεται εις παιδείαν κατά πόδας αυτού.

Έστη, καί εσαλεύθη η γή, επέβλεψε, καί ετάκη έθνη.

Διεθρύβη τά όρη βία, ετάκησαν βουνοί αιώνιοι, πορείας αιωνίους αυτού αντί κόπων είδον.

Σκηνώματα Αιθιόπων, πτοηθήσονται καί αι σκηναί γής Μαδιάμ.

Μή εν ποταμοίς ωργίσθης, Κύριε; μή εν ποταμοίς ο θυμός σου: ή εν θαλάσση τό όρμημά σου: ότι επιβήση επί τούς ίππους σου, καί η ιππασία σου σωτηρία.

Εντείνων εντενείς τό τόξον σου επί σκήπτρα, λέγει Κύριος, ποταμών ραγήσεται γή.

Οψονταί σε καί ωδινήσουσι λαοί, σκορπίζων ύδατα πορείας, έδωκεν η άβυσσος φωνήν αυτής, ύψος φαντασίας αυτής.

Επήρθη ο ήλιος, καί η σελήνη έστη εν τή τάξει αυτής, εις φώς βολίδες σου πορεύσονται, εις φέγγος αστραπής όπλων σου.

Εν απειλή ολιγώσεις γήν, καί εν θυμώ πατάξεις έθνη.

Εξήλθες εις σωτηρίαν λαού σου, τού σώσαι τόν χριστόν σου ελήλυθας, έβαλες εις κεφαλάς ανόμων θάνατον, εξήγειρας δεσμούς έως τραχήλου εις τέλος.

Διέκοψας εν εκστάσει κεφαλάς δυναστών, σεισθήσονται εν αυτοίς, διανοίξουσι χαλινούς αυτών, ως ο εσθίων πτωχός λάθρα.

Καί επεβίβασας εις θάλασσαν τούς ίππους σου, ταράσσοντας ύδατα πολλά.

Εφυλαξάμην, καί επτοήθη η καρδία μου, από φωνής προσευχής χειλέων μου, καί εισήλθε τρόμος εις τά οστά μου, καί εν εμοί εταράχθη η ισχύς μου.

Αναπαύσομαι εν ημέρα θλίψεώς μου, τού αναβήναί με εις λαόν παροικίας μου.

Εις Στίχους η»

Διότι συκή ου καρποφορήσει, καί ουκ έσται γεννήματα εν ταίς αμπέλοις.

Ψεύσεται έργον ελαίας, καί τά πεδία ου ποιήσει βρώσιν.

Εις Στίχους ς»

Εξέλιπον από βρώσεως πρόβατα, καί ουχ υπάρξουσι βόες επί φάτναις.

Εγώ δέ εν τώ Κυρίω αγαλλιάσομαι χαρήσομαι επί τώ Θεώ τώ σωτήρί μου.

Εις Στίχους δ»

Τέλος: Κύριος ο Θεός μου δύναμίς μου, καί τάξει τούς πόδας μου εις συντέλειαν.

Καί επί τά υψηλά επιβιβά με, τού νικήσαί με εν τή ωδή αυτού.

Δόξα... Καί νύν...

ΩΔΗ ΠΕΜΠΤΗ

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΗΣΑΪΟΥ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΟΥ

(Κεφ. κς», 9)

Ησαϊου πρόρρησις, ευχή τό πλέον.

(Καθ» εκάστην Παρασκευήν τής αγίας καί Μ.Τεσσαρακοστής αναγινώσκεται ολόκληρος).

Αρχή: Κύριε, ο Θεός ημών, ειρήνην δός ημίν.

Εκ νυκτός ορθρίζει τό πνεύμά μου πρός σέ, ο Θεός, διότι φώς τά προστάγματά σου επί τής γής.

Δικαιοσύνην μάθετε, οι ενοικούντες επί τής γής.

Πέπαυται γάρ ο ασεβής, πάς ός ου μή μάθη δικαιοσύνην επί τής γής, αλήθειαν ου μή ποιήση, αρθήτω ο ασεβής, ίνα μή ίδη τήν δόξαν Κυρίου.

Κύριε, υψηλός σου ο βραχίων, καί ουκ ήδεισαν, γνόντες δέ, αισχυνθήτωσαν.

Ζήλος λήψεται λαόν απαίδευτον, καί νύν πύρ τούς υπεναντίους έδεται.

Κύριε, ο Θεός ημών, ειρήνην δός ημίν, πάντα γάρ απέδωκας ημίν.

Κύριε, ο Θεός ημών, κτήσαι ημάς, Κύριε, εκτός σου άλλον ουκ οίδαμεν, τό όνομα σου ονομάζομεν.

Οι δέ νεκροί ζωήν ου μή ίδωσιν, ουδέ ιατροί ου μή άναστήσουσι, διά τούτο επήγαγες καί απώλεσας, καί ήρας πάν άρσεν αυτών.

Εις στίχους η»

Πρόσθες αυτοίς κακά, Κύριε, πρόσθες αυτοίς κακά τοίς ενδόξοις τής γής.

Κύριε, εν θλίψει εμνήσθημέν σου, εν θλίψει μικρά η παιδεία σου ημίν.

Εις Στίχους ς»

Καί ως η ωδίνουσα εγγίζει τού τεκείν, καί επί τή ωδίνι αυτής εκέκραγεν, ούτως εγενήθημεν τώ αγαπητώ σου.

Διά τόν φόβον σου, Κύριε, εν γαστρί ελάβομεν, καί ωδινήσαμεν, καί ετέκομεν πνεύμα σωτηρίας, ό εποιήσαμεν επί τής γής.

Εις Στίχους δ»

Τέλος: Ου πεσούμεθα, αλλά πεσούνται οι ενοικούντες επί τής γής.

Αναστήσονται οι νεκροί, καί εγερθήσονται οι εν τοίς μνημείοις, καί ευφρανθήσονται οι εν τή γή.

Η γάρ δρόσος η παρά σού ίαμα αυτοίς εστιν, η δέ γή τών ασεβών πεσείται.

Βάδιζε λαός μου, είσελθε εις τό ταμιείόν σου, απόκλεισον τήν θύραν σου, αποκρύβηθι μικρόν όσον όσον, έως άν παρέλθη η οργή Κυρίου.

Δόξα... Καί νύν...

ΩΔΗ ΕΚΤΗ

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΙΩΝΑ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΟΥ

(Κεφ. β», 2)

Εκ θηρός εκραύγαζεν Ιωνάς, λέγων.

Αρχή: Ως τόν προφήτην Ιωνάν, σώσον ημάς, Κύριε.

Εβόησα εν θλίψει μου πρός Κύριον τόν Θεόν μου, καί εισήκουσέ μου, εκ κοιλίας άδου κραυγής μου ήκουσας φωνής μου.

Απέρριψάς με εις βάθη καρδίας θαλάσσης, καί ποταμοί εκύκλωσάν με.

Πάντες οι μετεωρισμοί σου καί τά κύματά σου επ» εμέ διήλθον.

Εις Στίχους η»

Καγώ είπον, Απώσμαι εξ οφθαλμών σου, άρα προσθήσω τού επιβλέψαι με πρός ναόν τόν άγιόν σου;

Περιεχύθη μοι ύδωρ έως ψυχής μου, άβυσσος εκύκλωσέ με εσχάτη, έδυ η κεφαλή μου εις σχισμάς ορέων, κατέβην εις γήν, ής οι μοχλοί αυτής κάτοχοι αιώνιοι.

Εις Στίχους ς»

Καί αναβήτω εκ φθοράς η ζωή μου, πρός σέ, Κύριε, ο Θεός μου.

Εν τώ εκλείπειν εξ εμού τήν ψυχήν μου, τού Κυρίου εμνήσθην, καί έλθοι πρός σέ η προσευχή μου πρός ναόν τόν άγιόν σου.

Εις Στίχους δ»

Τέλος: Φυλασσόμενοι μάταια καί ψευδή, έλεον αυτοίς εγκατέλιπον.

Εγώ δέ μετά φωνής αινέσεως καί εξομολογήσεως θύσω σοι, όσα ηύξάμην αποδώσω σοι εις σωτηρίαν μου τώ Κυρίω.

Δόξα... Καί νύν...

q Έτι και έτι εν ειρήνη του Κυρίου δεηθώμεν.

q Αντιλαβού, σώσον, ελέησον και διαφύλαξον ημάς, ο Θεός, τη ση χάριτι.

q Της Παναγίας, αχράντου, υπερευλογημένης, ενδόξου, Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, μετά πάντων των Αγίων μνημονεύσαντες, εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών, Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα. Χορός Σοί Κύριε.

q Συ γαρ ει ο Βασιλεύς της ειρήνης και Σωτήρ των ψυκών ημών, και σοι την δόξαν αναπέμπομεν, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Χορός Αμήν.

Κοντάκιον

Τή μέν Δευτέρα, τών Αρχαγγέλων

Αρχιστράτηγοι Θεού, λειτουργοί θείας δόξης, τών ανθρώπων οδηγοί, καί αρχηγοί τών Ασωμάτων, τό συμφέρον ημίν αιτήσασθε, καί τό μέγα έλεος, ως τών Ασωμάτων Αρχιστράτηγοι.

Τή δέ Τρίτη, τού Προδρόμου

Προφήτα Θεού, καί Πρόδρομε τής χάριτος, τήν Κάραν τήν σήν, ως ρόδον ιερώτατον, εκ τής γής ευράμενοι, τάς ιάσεις πάντοτε λαμβάνομεν, καί γάρ πάλιν, ως πρότερον, εν κόσμω κηρύττεις τήν μετάνοιαν.

Τή Τετάρτη καί τή Παρασκευή, τού Σταυρού

Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ εκουσίως, τή επωνύμω σου καινή πολιτεία, τούς οικτιρμούς σου δώρησαι, Χριστέ ο Θεός, εύφρανον εν τή δυνάμει σου, τούς πιστούς βασιλείς ημών, νίκας χορηγών αυτοίς, κατά τών πολεμίων, τήν συμμαχίαν έχοιεν τήν σήν, όπλον ειρήνης, αήττητον τρόπαιον.

Τή Πέμπτη, τών Αποστόλων

Τούς ασφαλείς, καί θεοφθόγγους Κήρυκας, τήν κορυφήν τών Μαθητών σου, Κύριε, προσελάβου εις απόλαυσιν, τών αγαθών σου καί ανάπαυσιν, τούς πόνους γάρ εκείνων καί τόν θάνατον, εδέξω υπέρ πάσαν ολοκάρπωσιν, ο μόνος γινώσκων τά εγκάρδια.

Ο Οίκος

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

ΩΔΗ ΕΒΔΟΜΗ

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΤΡΙΩΝ ΠΑΙΔΩΝ

(Δανιήλ, Κεφ. γ»)

Αίνος φλόγα σβέννυσι τών τριών Νέων.

Αρχή: Τών Πατέρων καί ημών θεος, ευλογητός εί.

Ευλογητός εί, Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών, καί αινετόν καί δεδοξασμένον τό όνομά σου εις τούς αιώνας.

Ότι δίκαιος εί επί πάσιν, οίς εποίησας ημίν, καί πάντα τά έργα σου αληθινά, καί ευθείαι αι οδοί σου, καί πάσαι αι κρίσεις σου αληθείς.

Καί κρίματα αληθείας εποίησας κατά πάντα, ά επήγαγες ημίν καί επί τήν πόλιν τήν αγίαν τήν τών Πατέρων ημών Ιερουσαλήμ, ότι εν αληθεία καί κρίσει επήγαγες ταύτα πάντα εφ» ημάς, διά τάς αμαρτίας ημών.

Ότι ημάρτομεν καί ηνομήσαμεν αποστήναι από σού, καί εξημάρτομεν εν πάσι, καί τών εντολών σου ουκ ηκούσαμεν, ουδέ συνετη ρήσαμεν, ουδέ εποιήσαμεν, καθώς ενετείλω ημίν, ίνα εύ ημίν γένηται.

Καί πάντα όσα εποίησας ημίν, καί πάντα οσαεπήγαγες ημίν, εν αληθινή κρίσει εποίησας, καί παρέδωκας ημάς εις χείρας εχθρών ανόμων, εχθίστων αποστατών, καί βασιλεί αδίκω καί πονηροτάτω παρά πάσαν τήν γήν.

Καί νύν ουκ έστιν ημίν ανοίξαι τό στόμα ημών, αισχύνη καί όνειδος εγενήθημεν τοίς δούλοις σου καί τοίς σεβομένοις σε.

Μή δή παραδώ ης ημάς εις τέλος, διά τό όνομά σου τό άγιον, καί μή διασκεδάσης τήν διαθήκην σου, καί μή αποστήσης τό έλεός σου αφ» ημών, διά Αβραάμ τόν ηγαπημένον υπό σού, καί δια Ισαάκ τόν δούλόν σου, καί Ισραήλ τόν άγιόν σου.

Οίς ελάλησας πληθύναι τό σπέρμα αυτών, ως τά άστρα τού ουρανού, καί ως τήν άμμον τήν παρά τό χείλος τής θαλάσσης.

Ότι, Δέσποτα, εσμικρύνθημεν παρά πάντα τά έθνη καί εσμεν ταπεινοί έν πάση γή σήμερον, διά τάς αμαρτίας ημών.

Καί ουκ έστιν εν τώ καιρώ τούτω άρχων, καί προφήτης, καί ηγούμενος, ουδέ ολοκαύτωσις, ουδέ θυσία, ουδέ προσφορά, ουδέ θυμίαμα, ου τόπος τού καρπώσαι ενώπιόν σου, καί ευρείν έλεος.

Αλλ» εν ψυχή συντετριμμένη καί πνεύματι ταπεινώσεως προσδεχθείημεν.

Ως εν ολοκαυτώμασι κριών καί ταύρων, καί ως έν μυριάσιν αρνών πιόνων, ούτω γενέσθω η θυσία ημών ευπρόσδεκτος ενώ, ουκ έστιν πιόν σου σήμερον, καί εκτελείσθω όπισθέν σου, οτι αισχύνη τοίς πεποιθόσιν επί σέ.

Καί νύν εξακολουθούμεν εν όλη καρδία, καί φοβούμεθά σε, καί ζητούμεν τό πρόσωπόν σου, μή καταισχύνης ημάς, Αλλά ποίησον μεθ» ημών κατά τήν επιείκειάν σου, καί κατά τό πλήθος τού ελέους σου.

Εξελού ημάς κατά τά θαυμάσιά σου, καί δός δόξαν τώ ονόματί σου, Κύριε.

Καί εντραπείησαν πάντες οι ενδεικνύμενοι τοίς δούλοις σου κακά, καί καταισχυνθείησαν από πάσης δυναστείας, καί η ισχύς αυτών συντριβείη.

Καί γνώτωσαν ότι συ εί Κύριος, Θεός μόνος καί ένδοξος, εφ» όλην τήν οικουμένην.

Καί ου διέλιπον οι εμβαλόντες αυτούς υπηρέται τού βασιλέως, καίοντες τήν κάμινον νάφθη καί πίσση καί στυππίω καί κληματίδι.

Καί διεχείτο η φλόξ επάνω τής καμίνου επί πήχεις τεσσαράκοντα εννέα, καί διώδευσε, καί ενεπύρισεν ούς εύρε περί τήν κάμινον τών Χαλδαίων.

Ο δε άγγελος Κυρίου συγκατέβη άμα τοίς περί τόν Αζαρίαν εις τήν κάμινον, και εξετίναξε τήν φλόγα τού πυρός εκ τής καμίνου.

Καί εποίησε τό μέσον τής καμίνου ως πνεύμα δρόσου διασυρίζον, καί ουχ ήψατο αυτών καθόλου τό πύρ, ουδέ ελύπησεν, ουδέ παρηνώχλησεν αυτούς.

Τότε οι Τρείς, ως εξ ενός στόματος, ύμνουν καί ευλόγουν καί εδόξαζον τόν Θεόν εν τή καμίνω, λέγοντες.

(Η τών Τριών ύμνησις, ήν ήδον Νέοι)

Εις Στίχους η»

Ευλογητός εί, Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών, καί υπερύμνητος καί υπερυψούμενος εις τούς αιώνας.

Καί ευλογημένον τό όνομα τής δόξης σου τό άγιον, τό υπερύμνητον καί υπερυψούμενον εις τούς αιώνας.

Εις Στίχους ς»

Ευλογημένος εί εν τώ ναώ τής αγίας δόξης σου, ο υπερύμνητος, καί υπερυψούμενος εις τους αιώνας.

Ευλογημένος εί ο βλέπων αβύσσους, ο καθήμενος επί τών Χερουβείμ, ο υπερύμνητος καί υπερυψούμενος εις τούς αιώνας.

Εις Στίχους δ»

Τέλος: Ευλογημένος εί ο επί θρόνου δόξης τής βασιλείας σου, ο υπερύμνητος καί υπερυψούμενος εις τούς αιώνας.

Ευλογημένος εί εν τώ στερεώματι τού ουρανού, ο υπερύμνητος καί υπερυψούμενος εις τούς αιώνας.

Δόξα... Καί νύν...

Αινούμεν, ευλογούμεν, καί προσκυνούμεν τόν Κύριον.

ΩΔΗ ΟΓΔΟΗ

ΥΜΝΟΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΤΡΙΩΝ ΠΑΙΔΩΝ

Τόν Δεσπότην ύμνησον η κτιστών φύσις.

(Τή αγία καί Μ.Τεσσαρακοστή αναγινώσκεται ολόκληρος καθ» εκάστην).

Αρχή: Τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου, τόν Κύριον υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας.

Ευλογείτε, Άγγελοι Κυρίου, ουρανοί Κυρίου, τόν Κύριον, υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας.

Ευλογείτε ύδατα, πάντα τά υπεράνω τών ουρανών, πάσαι αι δυνάμεις Κυρίου, τόν Κύριον, υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας.

Ευλογείτε, ήλιος καί σελήνη, άστρα τού ουρανού, τόν Κύριον, υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας.

Ευλογείτε, φώς καί σκότος, νύκτες καί ημέραι, τόν Κύριον, υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας.

Ευλογείτε, πάς όμβρος καί δρόσος, πάντα τά πνεύματα, τόν Κύριον, υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας.

Ευλογείτε, πύρ καί καύμα, ψύχος καί καύσων, τόν Κύριον, υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας.

Ευλογείτε, δρόσοι καί νιφετοί, πάγοι καί ψύχος, τόν Κύριον, υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας.

Ευλογείτε, πάχναι καί χιόνες, αστραπαί καί νεφέλαι, τόν Κύριον, υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας.

Ευλογείτε, γή, όρη καί βουνοί, καί πάντα τά φυόμενα εν αυτή, τόν Κύριον, υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας.

Ευλογείτε, πηγαί, θάλασσα καί ποταμοί, κήτη, καί πάντα τά κινούμενα εν τοίς ύδασι, τόν Κύριον, υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας.

Εις Στίχους η»

Ευλογείτε, πάντα τά πετεινά τού ουρανού, τά θηρία καί πάντα τά κτήνη, τόν Κύριον, υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας.

Ευλογείτε, υιοί τών ανθρώπων, ευλογείτω Ισραήλ, τόν Κύριον, υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας.

Εις Στίχους ς»

Ευλογείτε, Ιερείς Κυρίου, δούλοι Κυρίου, τόν Κύριον, υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας.

Ευλογείτε, πνεύματα καί ψυχαί Δικαίων, όσιοι καί ταπεινοί τή καρδία, τόν Κύριον, υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας.

Εις Στίχους δ»

Ευλογείτε, Ανανία, Αζαρία καί Μισαήλ, τόν Κύριον, υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας.

Ευλογείτε, Απόστολοι, Προφήται, καί Μάρτυρες Κυρίου, τόν Κύριον, υμνείτε καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας.

Ευλογούμεν Πατέρα, Υιόν, καί Άγιον Πνεύμα, τόν Κύριον, υμνούμεν καί υπερυψούμεν αυτόν εις τούς αιώνας.

Αινούμεν, ευλογούμεν, καί προσκυνούμεν τόν Κύριον, υμνούντες καί υπερυψούντες αυτόν εις τους αιώνας.

Δόξα... Καί νύν...

Ο Ιερεύς: Τήν Θεοτόκον καί Μητέρα τού Φωτός, εν ύμνοις τιμώντες μεγαλύνωμεν.

Μεγαλύνει η ψυχή μου τόν Κύριον, καί ηγαλλίασε τό πνεύμά μου επί τώ Θεώ τώ σωτήρί μου.

Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ, καί ενδοξοτέραν ασυγκρίτως τών Σεραφείμ, τήν αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, τήν όντως Θεοτόκον, σέ μεγαλύνομεν.

Ότι επέβλεψεν επί τήν ταπείνωσιν τής δούλης αυτού, ιδού γάρ από τού νύν μακαριούσί με πάσαι γενεαί,

Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...

Ότι εποίησέ μοι μεγαλεία ο Δυνατός, καί άγιον τό όνομα αυτού, καί τό έλεος αυτού εις γενεάν, καί γενεάν τοίς φοβουμένοις αυτόν.

Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...

Εποίησε κράτος εν βραχίονι αυτού, διεσκόρπισεν υπερηφάνους διανοία καρδίας αυτών.

Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...

Καθείλε δυνάστας από θρόνων, καί ύψωσε ταπεινούς, πεινώντας ενέπλησεν αγαθών, καί πλουτούντας εξαπέστειλε κενούς.

Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...

Αντελάβετο Ισραήλ παιδός αυτού, μνησθήναι ελέους, καθώς ελάλησε πρός τούς πατέρας ημών, τώ Αβραάμ, καί τώ σπέρματι αυτού έως αιώνος.

ΩΔΗ ΕΝΑΤΗ

ΩΔΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

(Εκ τού κατά Λουκάν, Κεφ. α», 47–55)

Τόν Υιόν υμνεί καί Θεόν, Μήτηρ Κόρη.

Τήν Θεοτόκον έν ύμνοις μεγαλύνωμεν.

Μεγαλύνει η ψυχή μου τόν Κύριον, καί ηγαλλίασε τό πνεύμά μου επί τώ Θεώ τώ σωτήρί μου.

Ότι επέβλεψεν επί τήν ταπείνωσιν τής δούλης αυτού, ίδού γάρ, από τού νύν μακαριούσί με πάσαι αι γενεαί.

Ότι εποίησέ μοι μεγαλεία ο Δυνατός, καί άγιον τό όνομα αυτού, καί το έλεος αυτού εις γενεάν, καί γενεάν τοίς φοβουμένοις αυτόν.

Εποίησε Κράτος εν βραχίονι αυτού, διεσκόρπισεν υπερηφάνους διανοία καρδίας αυτών.

Καθείλε δυνάστας από θρόνων, καί ύψωσε ταπεινούς, πεινώντας ενέπλησεν αγαθών, καί πλουτούντας εξαπέστειλε κενούς.

Αντελάβετο Ισραήλ παιδός αυτού, μνησθήναι ελέους, καθώς ελάλησε πρός τούς Πατέρας ημών, τώ Αβραάμ, καί τώ σπέρματι αυτού έως αιώνος.

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΖΑΧΑΡΙΟΥ

ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ

(Λουκ, Κεφ. α» 68)

(Τή αγία καί Μ.Τεσσαρακοστή αναγινώσκεται καθ» εκάστην ολόκληρος).

Αρχή: Ο Ζαχαρίας ευλογεί παιδός τόκον.

Ευλογητός Κύριος ο Θεός τού Ισραηλ, ότι επεσκέψατο καί εποίησε λύτρωσιν τώ λαώ αυτού.

Καί ήγειρε κέρας σωτηρίας ημίν, εν οίκω Δαυίδ τού παιδός αυτού.

Καθώς ελάλησε διά στόματος τών αγίων, τών άπ αιώνος Προφητών αυτού.

Σωτηρίαν εξ εχθρών ημών, καί εκ χειρός πάντων τών μισούντων ημάς.

Ποιήσαι έλεος μετά τών Πατέρων ημών, καί μνησθήναι διαθήκης αγίας αυτού.

Εις Στίχους η»

Όρκον, όν ώμοσε πρός Αβραάμ τόνπατέρα ημών, τού δούναι ημίν αφόβως, εκ χειρός τών εχθρών ημών ρυσθέντας.

Λατρεύειν αυτώ εν οσιότητι καί δικαιοσύνη ενώπιον αυτού, πάσας τάς ημέρας τής ζωής ημών.

Εις Στίχους ς»

Καί σύ, Παιδίον, Προφήτης Υψίστου κληθήση, προπορεύση γάρ πρό προσώπου Κυρίου ετοιμάσαι οδούς αυτού.

Τού δούναι γνώσιν σωτηρίας τώ λαώ αυτού, εν αφέσει αμαρτιών αυτών, διά σπλάγχνα ελέους Θεού ημών.

Εις Στίχους δ»

Εν οίς επεσκέψατο ημάς ανατολή εξ ύψους, επιφάναι τοίς εν σκότει καί σκιά θανάτου καθημένοις.

Τού κατευθύναι τους πόδας ημών εις οδόν ειρήνης.

Δόξα... Καί νύν...

Αξιόν εστιν

q Έτι και έτι εν ειρήνη του Κυρίου δεηθώμεν.

q Αντιλαβού, σώσον, ελέησον και διαφύλαξον ημάς, ο Θεός, τη ση χάριτι.

q Της Παναγίας, αχράντου, υπερευλογημένης, ενδόξου, Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, μετά πάντων των Αγίων μνημονεύσαντες, εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών, Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα. Χορός Σοί Κύριε.

q Ότι σε αινούσι πάσαι αι Δυνάμεις των ουρανών, και σοι την δόξαν αναπέμπουσι, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Χορός Αμήν.

Ει δέ εστι Τεσσαρακοστή, λέγομεν τά Φωταγωγικά κατά τόν τυχόντα Ήχον, τήν δέ συμπλήρωσιν εκάστου (Τριαδικού καί) Φωταγωγικού ποιούμεν ούτω:

Τή Δευτέρα

α». ...Προστασίαις, Κύριε, τών Άσωμάτων, καί σώσόν με.

β». ...Πρεσβείαις, Κύριε, (τού αγίου τού Ναού), καί σώσόν με.

γ». ...Πρεσβείαις, Κύριε, τής Θεοτόκου καί σώσόν με,

Τή Τρίτη

...Πρεσβείαις, Κύριε, τού Προδρόμου, καί σώσόν με.

Τή Τετάρτη καί τή Παρασκευή

...Δυνάμει, Κύριε, τού Σταυρού σου, καί σώσόν με.

Τή Πέμπτη

...Πρεσβείαις, Κύριε, τών Αποστόλων καί τού Ιεράρχου καί σώσόν με.

Τώ Σαββάτω

Λέγομεν αυτό δίς, εν μέν τώ πρώτω

...Πρεσβείαις, Κύριε, τών Άγίων σου καί σώσόν με.

Εν δέ τώ δευτέρω

...Πρεσβείαις, Κύριε, τής Θεοτόκου καί σώσόν με.

ΦΩΤΑΓΩΓΙΚΑ ΚΑΤ» ΗΧΟΝ

Εκ τρίτου ψαλλόμενα

ΗΧΟΣ Α«

Ο τό φώς ανατέλλων Κύριε, τήν ψυχήν μου καθάρισον από πάσης αμαρτίας, προστασίαις τών Ασωμάτων, καί σώσόν με.

ΗΧΟΣ Β»

Τό φώς σου τό αϊδιον, εξαπόστειλον Κύριε, καί φώτισον τά όμματα τά κρυπτά τής καρδίας μου, προστασίαις τών Ασωμάτων, καί σώσόν με.

ΗΧΟΣ Γ«

Εξαπόστειλον τό φώς σου, Χριστέ ο Θεός, καί φώτισον τήν καρδίαν μου, προστασίαις τών Ασωμάτων, καί σώσόν με.

ΗΧΟΣ Δ»

Ο τό φώς ανατέλλων τώ κόσμω σου, τήν εν σκότει ψυχήν μου υπάρχουσαν, από πάσης αμαρτίας καθάρισον, προστασίαις τών Ασωμάτων, καί σώσόν με.

ΗΧΟΣ ΠΛ. Α«

Φωτοδότα Κύριε, εξαπόστειλον τό φώς σου, καί φώτισον τήν καρδίαν μου, προστασίαις τών Ασωμάτων, καί σώσόν με.

ΗΧΟΣ ΠΛ. Β»

Προστασίαις Κύριε τών Ασωμάτων, κατάπεμψον ταίς ψυχαίς ημών, τό φώς σου τό αϊδιον.

ΗΧΟΣ ΒΑΡΥΣ

Προστασίαις Κύριε τών Ασωμάτων, φώς κατάπεμψον ταίς ψυχαίς ημών, διά τό μέγα σου έλεος.

ΗΧΟΣ ΠΛ. Δ"

Φώς υπάρχων Χριστέ, φώτισόν με εν σοί, προστασίαις τών Ασωμάτων, καί σώσόν με.

Α Ι Ν Ο Ι

ΨΑΛΜΟΣ ΡΜΗ» (148)

Αινείτε τόν Κύριον εκ τών ουρανών, αινείτε αυτόν εν τοίς υψίστοις.

Αινείτε αυτόν, πάντες οι Άγγελοι αυτού, αινείτε αυτόν, πάσαι αι δυνάμεις αυτού.

Αινείτε αυτόν, ήλιος καί σελήνη, αινείτε αυτόν, πάντα τά άστρα καί τό φώς.

Αινείτε αυτόν, οι ουρανοί τών ουρανών, καί τό ύδωρ τό υπεράνω τών ουρανών.

Αινεσάτωσαν τό όνομα Κυρίου, ότι αυτός είπε, καί εγενήθησαν, αυτός ενετείλατο, καί εκτίσθησαν.

Έστησεν αυτά εις τόν αιώνα, καί εις τόν αιώνα τού αιώνος, πρόσταγμα έθετο, καί ου παρελεύσεται.

Αινείτε τόν Κύριον εκ τής γής, δράκοντες καί πάσαι άβυσσοι.

Πύρ, χάλαζα, χιών, κρύσταλλος, πνεύμα καταιγίδος, τά ποιούντα τόν λόγον αυτού.

Τά όρη καί πάντες οι βουνοί, ξύλα καρποφόρα, καί πάσαι κέδροι.

Τά θηρία καί πάντα τά κτήνη, ερπετά καί πετεινά πτερωτά.

Βασιλείς τής γής καί πάντες λαοί, άρχοντες καί πάντες κριταί τής γής.

Νεανίσκοι καί παρθένοι, πρεσβύτεροι μετά νεωτέρων, αινεσάτωσαν τό όνομα Κυρίου, οτι υψώθη τό όνομα αυτού μόνου.

Η εξομολόγησις αυτού επί γής καί ουρανού, καί υψώσει κέρας λαού αυτού.

Ύμνος πάσι τοίς οσίοις αυτού, τοίς υιοίς Ισραήλ, λαώ εγγίζοντι αυτώ.

ΨΑΛΜΟΣ ΡΜΘ» (149)

Άσατε τώ Κυρίω άσμα καινόν, η αίνεσις αυτού εν εκκλησία Οσίων.

Ευφρανθήτω Ισραήλ επί τώ ποιήσαντι αυτόν, καί υιοί Σιών αγαλλιάσθωσαν επί τώ βασιλεί αυτών.

Αινεσάτωσαν τό ονομα αυτού εν χορώ , εν τυμπάνω καί ψαλτηρίω ψαλάτωσαν αυτώ.

Ότι ευδοκεί Κύριος εν τώ λαώ αυτού, καί υψώσει πραείς εν σωτηρία.

Καυχησονται όσιοι εν δόξη, καί αγαλλιάσονται επί τών κοιτών αυτών.

Αι υψώσεις τού Θεού εν τώ λάρυγγι αυτών, καί ρομφαίαι δίστομοι εν ταίς χερσίν αυτών.

Τού ποιήσαι εκδίκησιν εν τοίς έθνεσιν, ελεγμούς εν τοίς λαοίς.

Τού δήσαι τούς βασιλείς αυτών εν πέδαις, καί τούς ενδόξους αυτών εν χειροπέδαις σιδηραίς.

Τού ποιήσαι εν αυτοίς κρίμα έγγραπτον, δόξα αύτη έσται πάσι τοίς οσίοις αυτού.

ΨΑΛΜΟΣ ΡΝ» (l^@50)@

Αινείτε τόν Θεόν εν τοίς αγίοις αυτού, αινείτε αυτόν εν στερεώματι τής δυνάμεως αυτού.

Αινείτε αυτόν επί ταίς δυναστείαις αυτού, αινείτε αυτόν κατά τό πλήθος τής μεγαλωσύνης αυτού.

Αινείτε αυτόν εν ήχω σάλπιγγος, αινείτε αυτόν εν ψαλτηρίω καί κιθάρα.

Αινείτε αυτόν εν τυμπάνω καί χορώ, αινείτε αυτόν εν χορδαίς καί οργάνω .

Αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις ευήχοις, αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις αλλαλαγμού, Πάσα πνοή αινεσάτω τόν Κύριον.

Δόξα...

Καί νύν...

ΜΕΓΑΛΗ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ

q Δόξα σοι τώ δείξαντι τό φώς, Δόξα εν υψίστοις Θεώ, καί επί γής ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία.

q Υμνούμέν σε, ευλογούμέν σε, προσκυνούμέν σε, δοξολογούμέν σε, ευχαριστούμέν σοι, διά τήν μεγάλην σου δόξαν.

q Κύριε βασιλεύ, επουράνιε Θεέ, Πάτερ παντοκράτορ, Κύριε Υιέ μονογενές, Ιησού Χριστέ, καί Άγιον Πνεύμα,

q Κύριε ο Θεός, ο αμνός τού Θεού, ο Υιός τού Πατρός, ο αίρων τήν αμαρτίαν τού κόσμου, ελέησον ημάς, ο αίρων τάς αμαρτίας τού κόσμου.

q Πρόσδεξαι τήν δέησιν ημών, ο καθήμενος εν δεξιά τού Πατρός, καί ελέησον ημάς.

q Ότι σύ εί μόνος Άγιος, σύ εί μόνος Κύριος, Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός. Αμήν.

q Καθ» εκάστην ημέραν ευλογήσω σε, καί αινέσω τό όνομά σου εις τόν αιώνα, καί εις τόν αιώνα τού αιώνος.

q Καταξίωσον, Κύριε, εν τή ημέρα ταύτη, αναμαρτήτους φυλαχθήναι ημάς.

q Ευλογητός εί, Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών, καί αινετόν καί δεδοξασμένον τό όνομά σου εις τούς αιώνας. Αμήν.

q Γένοιτο, Κύριε, τό έλεός σου εφ» ημάς, καθάπερ ηλπίσαμεν επί σέ.

q Ευλογητός εί, Κύριε. δίδαξόν με τά δικαιώματά σου (γ»).

q Κύριε, καταφυγή εγενήθης ημίν, εν γενεά καί γενεά,

q Εγώ είπα. Κύριε, ελέησόν με, ίασαι τήν ψυχήν μου, ότι ήμαρτόν σοι.

q Κύριε, πρός σέ κατέφυγον, δίδαξόν με τού ποιείν τό θέλημά σου, ότι σύ εί ο Θεός μου.

q Ότι παρά σοί πηγή ζωής, εν τώ φωτί σου οψόμεθα φώς.

q Παράτεινον τό έλεός σου τοίς γινώσκουσί σε.

Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς (εκ γ»).

Δόξα... Καί νύν... Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς.

Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς.

Δόξα... Καί νύν...

Σοί δόξα πρέπει, Κύριε, ο Θεός ημών, καί σοί τήν δόξαν αναπέμπομεν, τώ Πατρί, καί τώ Υιώ, καί τώ Αγίω Πνεύματι, νύν, καί αεί, καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν.

Ο Αναγνώστης χύμα τό

Δόξα εν υψίστοις Θεώ καί επί γής ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία. Υμνούμεν σε, ευλογούμέν σε, προσκυνούμέν σε, δοξολογούμέν σε, ευχαριστούμέν σοι, διά τήν μεγάλην σου δόξαν. Κύριε Βασιλεύ, επουράνιε Θεέ, πάτερ παντοκράτορ, Κύριε Υιέ μονογενές, Ιησού Χριστέ, καί Άγιον Πνεύμα. Κύριε ο Θεός, ο αμνός τού θεού, ο Υιός τού Πατρός, ο αίρων τήν αμαρτίαν τού κόσμου, ελέησον ημάς, ο αίρων τάς αμαρτίας τού κόσμου. Πρόσδεξαι τήν δέησιν ημών, ο καθήμενος εν δεξιά τού Πατρός, καί ελέησον ημάς. Ότι σύ εί μόνος Άγιος, σύ εί μόνος Κύριος, Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός. Αμήν. Καθ» εκάστην ημέραν ευλογήσω σε, καί αινέσω τό όνομά σου εις τόν αιώνα καί εις τόν αιώνα τού αιώνος. Κύριε, καταφυγή εγενήθης ημίν εν γενεά καί γενεά. Εγώ είπα. Κύριε, ελέησόν με, ίασαι τήν ψυχήν μου, ότι ήμαρτόν σοι. Κύριε, πρός σέ κατέφυγον, δίδαξόν με τού ποιείν τό θέλημά σου, ότι σύ εί ο Θεός μου. Ότι παρά σοί πηγή ζωής. εν τώ φωτί σου οψόμεθα φώς. Παράτεινον τό έλεός σου τοίς γινώσκουσί σε.

Καταξίωσον, Κύριε, εν τή ημέρα ταύτη αναμαρτήτους φυλαχθήναι ημάς. Ευλογητός εί, Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών, καί αινετόν καί δεδοξασμένον τό όνομά σου εις τούς αιώνας. Αμήν. Γένοιτο, Κύριε, τό έλεός σου εφ» ημάς, καθάπερ ηλπίσαμεν επί σέ. Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου. Ευλογητός εί, Δέσποτα, συνέτισόν με τά δικαιώματά σου. Ευλογητός εί, Άγιε, φώτισόν με τοίς δικαιώμασί σου. Κύριε, τό έλεός σου εις τόν αιώνα, τά έργα τών χειρών σου μή παρίδης. Σοί πρέπει αίνος, σοί πρέπει ύμνος, σοί δόξα πρέπει, τώ Πατρί καί τώ Υιώ, καί τώ Αγίω Πνεύματι, νύν, καί αεί, καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν.

Πληρώσωμεν την εωθινήν δέησιν ημών τω Κυρίω.

Αντιλαβού, σώσον, ελέησον και διαφύλαξον ημάς, ο Θεός, τη Ση χάριτι.

Την ημέραν πάσαν, τελείαν, αγίαν, ειρηνικήν και αναμάρτητον, παρά του Κυρίου, αιτησώμεθα.

Άγγελον ειρήνης, πιστόν οδηγόν, φύλακα των ψυχών και των σωμάτων ημών, παρά του Κυρίου αιτησώμεθα.

Συγγνώμην και άφεσιν των αμαρτιών και των πλημμελημάτων ημών, παρά του Κυρίου αίτησώμεθα.

Τα καλά και συμφέροντα ταίς ψυχαίς ημών και ειρήνην τω κόσμω, παρά του Κυρίου αιτησώμεθα.

Τον υπόλοιπον χρόνον της ζωής ημών εν ειρήνη και μετανοία εκτελέσαι, παρά του Κυρίου αιτησώμεθα.

Χριστιανά τα τέλη της ζωής ημών, ανώδυνα, ανεπαίσχυντα, ειρηνικά, και καλήν απολογίαν την επί του φοβερού βήματος του Χριστού αιτησώμεθα.

Της Παναγίας, αχράντου, υπερευλογημένης, ενδόξου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, μετά πάντων των Αγίων μνημονεύσαντες, εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την Ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα.

Ότι Θεός ελέους, οικτιρμών, καί φιλανθρωπίας υπάρχεις, και σοι την δόξαν αναπέμπομεν, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Ειρήνη πάσι. Και τω πνεύματί σου.

Τάς κεφαλάς ημών τω Κυρίω κλίνωμεν. Σοι, Κύριε.

Κύριε, Άγιε, ο εν υψηλοίς...

Σόν γάρ εστι το ελεείν καί σώζειν ημάς, ο Θεός ημών, και σοι την δόξαν αναπέμπομεν, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Απόστικα

Στίχ. α». Ενεπλήσθημεν τό πρωϊ τού ελέους σου, Κύριε, καί ηγαλλιασάμεθα καί ηυφράνθημεν έν πάσαις ταίς ημέραις ημών. Ευφρανθείημεν, ανθών ημερών εταπείνωσας ημάς, ετών, ών είδομεν κακά, καί ίδε επί τούς δούλους σου καί επί τά έργα σου, καί οδήγησον τούς υιούς αυτών.

Στίχ. β». Καί έστω η λαμπρότης Κυρίου τού Θεού ημών εφ» ημάς, καί τά έργα τών χειρών ημών κατεύθυνον εφ» ημάς, καί τό έργον τών χειρών ημών κατεύθυνον.

Δόξα... Καί νύν...

ο ιερεύς λέγει

Αγαθόν τό εξομολογείσθαι τώ Κυρίω, καί ψάλλειν τώ ονόματί σου Ύψιστε. τού αναγγέλλειν τό πρωί τό έλεός σου, καί τήν αλήθειάν σου κατά νύκτα.

Μεθ» ό, Τρισάγιον. Παναγία Τριάς, Πάτερ ημών, Ότι σού εστιν.

Τό Απολυτίκιον τής ημέρας. Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον.

Ο Ιερεύς

Είπωμεν πάντες εξ όλης της ψ υχής και εξ όλης της διανοίας ημών είπωμεν.

Κύριε παντοκράτορ ο Θεός των πατέρων ημών, δεόμεθά Σου, επάκουσον και ελέησον.. Ελέησον ημάς ο Θεός κατά το μέγα ελεός Σου, δεόμεθά Σου, επάκουσον και ελέησον.

Έτι δεόμεθα υπέρ του Αρχιεπισκόπου ημών. Έτι δεόμεθα υπέρ των αδελφών ημών, των ιερέων, ιερομονάχων, ιεροδιακόνων και μοναχών , και πάσης της εν Χριστώ ημών αδελφότητος.

Έτι δεόμεθα υπέρ ελέους, ζωής, ειρήνης, υγείας, σωτηρίας, επισκέψεως, συγχωρήσεως και αφέσεως των αμαρτιών των δούλων του Θεού, πάντων των ευσεβών και ορθοδόξων χριστιανών, των κατοικούντων και παρεπιδημούντων εν τη (κώνη, πόλη) ταύτη, των ενοριτών, επιτρόπων, συνδορομητών και αφειρωτών του αγίου ναού τούτου.

Έτι δεόμεθα υπέρ των μακαρίων και αοιδίμων κτιτόρων της αγίας Εκκλησίας ταύτης, και υπέρ πάντων των προαναπαυσαμένων πατέρων και αδελφών ημών , των ενθάδε ευσεβώς, κειμένων, και απανταχού ορθοδόξων.

Έτι δεόμεθα υπέρ των καρποφορούντων και καλλιεργούντων εν τω αγίω και πανσέπτω ναώ τούτω, κοπιώντων , ψαλλόντων και υπέρ του περιεστώτος λαού, του απεκδεχομένου το παρά Σου μέγα και πλούσιον έλεος.

Ότι ελεήμων και φιλάνθρωπος Θεός υπάρχεις, και σοι την δόξαν αναπέμπομεν , τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

Σοφία. καί ημείς στερεούμεν τούς Βασιλείς. Είτα τό. Δεύτε προσκυνήσωμεν γ». Μετανοίας τρείς καί τήν Π ρ ώ τ η ν Ώραν. Ει δέ εστι Τεσσαρακοστή, μετά τό «Αγαθόν τό εξομολογείσθαι τώ Κυρίω...», καί μετά τό Τρισάγιον, λέγομεν τό παρόν.

Απολυτίκιον

Εν τώ Ναώ εστώτες τής δόξης σου, εν ουρανώ εστάναι νομίζομεν, Θεοτόκε, πύλη επουράνιε, άνοιξον ημίν τήν θύραν τού ελέους σου.

Είτα τό. Κύριε, ελέησον (μ»). Δόξα... Καί νύν... Τήν τιμιωτέραν τών Χερουβείμ... Εν ονόματι Κυρίου, ευλόγησον, Πάτερ.

Ο Ιερεύς

Ο ών ευλογητός, Χριστός ο Θεός ημών, πάντοτε. νύν, καί αεί ...

Καί ημείς λέγομεν τό.

Επουράνιε Βασιλεύ, τούς πιστούς βασιλείς ημών στερέωσον, τήν Πίστιν στήριξον, τά Έθνη πράϋνον, τόν Κόσμον ειρήνευσον, τήν αγίαν Εκκλησίαν (ή Μονήν) ταύτην καλώς διαφύλαξον, τούς προαπελθόντας πατέρας καί αδελφούς ημών έν σκηναίς Δικαίων τάξον, καί ημάς έν μετανοία καί εξομολογήσει παράλαβε, ως αγαθός καί φιλάνθρωπος.

Είθ» ούτω, Μετανοίας μεγάλας (γ»), λέγοντες καθ» εαυτούς, καί τήν προγραφείσαν Ευχήν τού Αγίου Εφραίμ.

Κύριε καί Δέσποτα τής ζωής μου, πνεύμα αργίας, περιεργίας. φιλαρχίας καί αργολογίας μή μοι δώς.

Πνεύμα δέ σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, υπομονής καί αγάπης χάρισαί μοι τώ σώ δούλω.

Ναί, Κύριε Βασιλεύ, δώρησαί μοι τού οράν τά εμά πταίσματα, καί μή κατακρίνειν τόν αδελφόν μου, ότι ευλογητός εί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν.

Μετά δέ ταύτας, ετέρας μικράς ιβ», Μετάνοιαν μεγάλην μίαν, λέγοντες καί τόν τελευταίον Στίχον τής ανωτέρω Ευχής,

Ναί, Κύριε Βασιλεύ, δώρησαί μοι τού οράν τά εμά πταίσματα, καί μή κατακρίνειν τόν αδελφόν μου, ότι ευλογητός εί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν.

Α π ό λ υ σ ι ς

ΨΑΛΜΟΣ ΡΒ» (102)

Ευλόγει, η ψυχή μου, τόν Κύριον

Ευλογητός εί, Κύριε

Ήχος πλ. δ"

Ευλόγει, η ψυχή μου, τόν Κύριον, καί πάντα τά εντός μου τό όνομα τό άγιον αυτού.

Ευλόγει, η ψυχή μου, τόν Κύριον, καί μή επιλανθάνου πάσας τάς ανταποδόσεις αυτού.

Τόν ευϊλατεύοντα πάσας τάς ανομίας σου, τόν ιώμενον πάσας τάς νόσους σου.

Τόν λυτρούμενον εκ φθοράς τήν ζωήν σου, τόν στεφανούντά σε εν ελέει καί οικτιρμοίς.

Τόν εμπιπλώντα εν αγαθοίς τήν επιθυμίαν σου, ανακαινισθήσεται ως αετού η νεότης σου.

Ποιών ελεημοσύνας ο Κύριος, καί κρίμα πάσι τοίς αδικουμένοις.

Εγνώρισε τάς οδούς αυτού τώ Μωϋσή, τοίς υιοίς Ισραήλ τά θελήματα αυτού.

Οικτίρμων καί ελεήμων ο Κύριος, μακρόθυμος καί πολυέλεος, ουκ εις τέλος οργισθήσεται, ουδέ εις τόν αιώνα μηνιεί,

Ου κατά τάς ανομίας ημών εποίησεν ημίν, ουδέ κατά τάς αμαρτίας ημών ανταπέδωκεν ημίν.

Ότι κατά τό ύψος τού ουρανού από τής γής, εκραταίωσε Κύριος τό έλεος αυτού επί τούς φοβουμένους αυτόν.

Καθόσον απέχουσιν ανατολαί από δυσμών, εμάκρυνεν αφ» ημών τας ανομίας ημών.

Καθώς οικτείρει πατήρ υιούς, ωκτείρησε Κύριος τούς φοβουμένους αυτόν, ότι αυτός έγνω τό πλάσμα ημών, εμνήσθη ότι χούς εσμεν.

Άνθρωπος, ωσεί χόρτος αι ημέραι αυτού, ωσεί άνθος τού αγρού, ούτως εξανθήσει.

Ότι πνεύμα διήλθεν εν αυτώ, καί ουχ υπάρξει, καί ουκ επιγνώσεται έτι τόν τόπον αυτού.

Τό δέ έλεος τού Κυρίου από τού αιώνος, καί έως τού αιώνος επί τούς φοβουμένους αυτόν.

Καί η δικαιοσύνη αυτού επί υιοίς υιών, τοίς φυλάσσουσι τήν διαθήκην αυτού, καί μεμνημένοις τών εντολών αυτού τού ποιήσαι αυτάς.

Κύριος εν τώ ουρανώ ητοίμασε τόν θρόνον αυτού, καί η βασιλεία αυτού πάντων δεσπόζει.

Ευλογείτε τόν Κύριον, πάντες οι Άγγελοι αυτού, δυνατοί ισχύϊ, ποιούντες τόν λόγον αυτού, τού ακούσαι τής φωνής τών λόγων αυτού.

Ευλογείτε τόν Κύριον, πάσαι αι δυνάμεις αυτού, λειτουργοί αυτού, οι ποιούντες τό θέλημα αυτού.

Ευλογείτε τόν Κύριον, πάντα τά έργα αυτού, εν παντί τόπω τής δεσποτείας αυτού, ευλόγει, η ψυχή μου, τόν Κύριον.

*

Ήχος β"

Δόξα...

ΨΑΛΜΟΣ ΡΜΕ» (Ι45)

Αίνει, η ψυχή μου, τόν Κύριον, αινέσω Κύριον εν τή ζωή μου, ψαλώ τώ Θεώ μου έως υπάρχω,

Μή πεποίθατε επ» άρχοντας, επί υιούς ανθρώπων, οίς ουκ έστι σωτηρία.

Εξελεύσεται τό πνεύμα αυτού, καί επιστρέψει εις τήν γήν αυτού.

Εν εκείνη τή ημέρα απολούνται πάντες οι διαλογισμοί αυτού.

Μακάριος, ού ο Θεός Ιακώβ βοηθός αυτού, η ελπίς αυτού επί Κύριον τόν Θεόν αυτού.

Τόν ποιήσαντα τόν ουρανόν καί τήν γήν, τήν θάλασσαν καί πάντα τά έν αυτοίς.

Τόν φυλάσσοντα αλήθειαν εις τόν αιώνα, ποιούντα κρίμα τοίς αδικουμένοις, διδόντα τροφήν τοίς πεινώσι.

Κύριος λύει πεπεδημένους, Κύριος σοφοί τυφλούς, Κύριος ανορθοί κατερραγμένους, Κύριος αγαπά δικαίους, Κύριος φυλάσσει τούς προσηλύτους,

Ορφανόν καί χήραν αναλήψεται, καί όδόν αμαρτωλών αφανιεί,

Βασιλεύσει Κύριος εις τόν αιώνα, ο Θεός σου, Σιών, εις γενεάν καί γεγεάν.

Καί νύν...

Ο μονογενής Υιός καί Λόγος τού Θεού, αθάνατος υπάρχων, καί καταδεξάμενος, διά τήν ημετέραν σωτηρίαν, σαρκωθήναυ εκ τής αγίας Θεοτόκου καί αειπαρθένου Μαρίας, ατρέπτως ενανθρωπήσας, σταυρωθείς τε, Χριστέ ό Θεός, θανάτω θάνατον πατήσας, Είς ών τής αγίας Τριάδος, συνδοξαζόμενος τώ Πατρί καί τώ άγίω Πνεύματι, σώσον ημάς.

* * *

Ε ι δ έ ν α ι χ ρ ή ότι τή μεγάλη Τεσσαρακοστή ο υ λ έ γ ο μ ε ν τούς τών Τυπικών Ψαλμούς, αλλά μετά τάς εν τή θ» Ώρα τρείς μεγάλας μετανείας, αρχόμεθα ευθύς τών Μ α κ α ρ ι σ μ ώ ν, ψάλλοντες ένα έ κ α σ τ ο ν αυτών, εις Ήχον πλ. δ», τό, Μνήσθητι Κύριε, όταν έλθης εν τή Βασιλεία σου, ωσαύτως καί μετά τό, Δόξα... καί τό, Καί νύν... ποιούμεν δέ καί μετάνοιαν μικράν μίαν εν εκάστω Μνήσθητι.

ΟΙ ΜΑΚΑΡΙΣΜΟΙ

Ήχος πλ. δ"

Εν τή βασλεία σου μνήσθητί ημών, Κύριε, όταν έλθης εν τή βασιλεία σου,

Μακάριοι οι Πτωχοί τώ πνεύματι, ότι αυτών, εστν η βασιλεια τών ουρανών,

Μακάριοι οι πενθούντες, ότι αυτοί παρακληθήσονται,

Μακάριοι οι πραείς, ότι αυτοί κληρονομήσουσι τήν γήν,

Μακάριοι οι πεινώντες καί διψώντες τήν δικαιοσύνην, ότι αυτοί χορτασθήσονται,

Μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται,

Μακάριοι οι καθαροί τή καρδία, ότι αυτοί τόν Θεόν όψονται.

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται,

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν ή βασιλεία τών ουρανών.

Μακάριοί εστε, όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθ» υμών, ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς έν τοίς ουρανοίς.

Δόξα... Καί νύν...

Μετά ταύτα, ει μέν εστιν, ως είρηται, μεγάλη Τεσσαρακοστή, ενουμένων τών δύο Χορών λέγομεν, γεγωνοτέρα φωνή τό, Μνήσθητι ημών εκ τρίτου, ως έπεται, ποιούντες εν εκάστω καί μετάνοιαν μεγάλην μίαν, Ει δέ μή, λέγομεν αυτό χύμα καί άνευ μετανοιών.

Μνήσθητι ημών, Κύριε, όταν έλθης εν τή βασιλεία σου.

Μνήσθητι ημών, Δέσποτα, όταν έλθης εν τή βασιλεία σου.

Μνήσθητι ημών, Άγιε, όταν έλθης εν τή βασιλεία σου.

Χορός ο επουράνιος υμνεί σε καί λέγει, Άγιος, Άγιος, Άγιος, Κύριος Σαβαώθ, πλήρης ο ουρανός καί ή γή τής δόξης σου.

Στίχ. Προσέλθετε πρός αυτόν, καί φωτίσθητε, καί τά πρόσωπα υμών ου μή καταισχυνθή.

Χορός ο επουράνιος υμνεί σε καί λέγει, Άγιος, Άγιος, Άγιος, Κύριος Σαβαώθ, πλήρης ο ουρανός καί η γή τής δόξης σου.

Δόξα...

Χορός άγίων Αγγέλων καί Αρχαγγέλων, μετά πασών τών επουρανίων Δυνάμεων, υμνεί σε καί λέγει, Άγιος, Άγιος, Άγιος, Κύριος Σαβαώθ, πλήρης ο ουρανός καί η γή τής δόξης σου.

Καί νύν...

Πιστεύω εις ένα Θεόν, Πατέρα, Παντοκράτορα, ποιητήν ουρανού και γης, ορατών τε πάντων και αοράτων.

Και εις έναν Κύριον Ιησούν Χριστόν, τον Υιόν του Θεού τον Μονογενή, τον εκ του Πατρός γεννηθέντα προ πάντων των αιώνων, Φως εκ φωτός, Θεόν αληθινόν εκ Θεού αληθινού γεννηθέντα, ου ποιηθέντα, ομοούσιον τω Πατρί, δι» ου τα πάντα εγένετο, Τον δι» ημάς τους ανθρώπους και διά την ημετέραν σωτηρίαν κατελθόντα εκ των ουρανών και σαρκωθέντα εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου και ενανθρωπήσαντα,Σταυρωθέντα τε υπέρ ημών επί Ποντίου Πιλάτου και παθόντα και ταφέντα, Και αναστάντα τη τρίτη ημέρα κατά τας Γραφάς, Και ανελθόντα εις τους Ουρανούς και καθεζόμενον εκ δεξιών του Πατρός, Και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς, Ου της βασιλείας ουκ έσται τέλος.

Και εις το Πνεύμα το Άγιον, το Κύριον, το Ζωοποιόν , το εκ του Πατρός εκπορευόμενον, το συν Πατρί και Υιώ συμπροσκυνούμενον και συνδοξαζόμενον, το λαλήσαν διά των Προφητών.

Εις Μίαν , Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν, Ομολογώ εν Βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών, Προσδοκώ ανάστασιν νεκρών, Και ζωήν του μέλλοντος αιώνος, Αμήν.

Άνες, άφες, συγχώρησον, ο Θεός, τά παραπτώματα ημών, τά εκούσια καί τά ακούσια, τά εν έργω καί λόγω, τά εν γνώσει καί αγνοία, τά εν νυκτί καί ημέρα, τά κατά νούν καί διάνοιαν, τά πάντα ημίν συγχώρησον, ως αγαθός καί φλάνθρωπος.

Πάτερ ημών... Ότι σού εστιν...

Μεθ» ό:

^{@1. Ει μέν εστι Δεσποτική εορτή, λέγομεν τό ταύτης Κοντάκιον, Ει δέ τύχη καί Άγιος εορταζόμενος εν ταυτώ, λέγεται πρώτον τό τού Αγίου Κοντάκιον, είτα Δοξα... Καί νύν... τό τής Εορτής. @}

^{@2. Τήν Δ» Εβδομάδα τών Νηστειών, τό Κοντάκιον τής Σταυροπροσκυνήσεως, Ουκέτι φλογίνη ρομφαία... @}

^{@3. Τήν Μεγάλην Εβδομάδα, τό Κοντάκιον εκάστης ημέρας, ως είρηται εν τή Α» Ώρα. @}

Τή Μεγάλη Δευτέρα

Κοντάκιον Ήχος πλ. δ«

Ως απαρχάς

Ο Ιακώβ ωδύρετο, τού Ιωσήφ τήν στέρησιν, καί ο γενναίος εκάθητο άρματι, ως βασιλεύς τιμώμενος, τής Αιγυπτίας γάρ τότε ταις ηδοναίς μή δουλεύσας, αντεδοξάζετο παρά τού βλέποντος τάς τών ανθρώπων καρδίας, καί νέμοντος στέφος άφθαρτον.

Τή Μεγάλη Τρίτη

Κοντάκιον Ήχος β»

Τά άνω ζητών

Τήν ώραν ψυχή, τού τέλους εννοήσασα, καί τήν εκκοπήν, τής συκής δειλιάσασα, τό δοθέν σοι τάλαντον, φιλοπόνως έργασαι ταλαίπωρε, γρηγορούσα καί κράζουσα, Μή μείνωμεν έξω τού νυμφώνος Χριστού.

Τή Μεγάλη Τετάρτη

Κοντάκιον Ήχος δ"

Ο υψωθείς

Υπέρ τήν Πόρνην Αγαθέ ανομησας, δακρύων όμβρους ουδαμώς σοι προσήξα, αλλά σιγή δεόμενος προσπίπτω σοι, πόθω ασπαζόμενος, τούς αχράντους σου πόδας, όπως μοι τήν άφεσιν, ως Δεσπότης παράσχης, τών οφλημάτων κράζοντι Σωτήρ, Εκ τού βορβόρου τών έργων μου ρύσαί με.

Κατά δέ τάς λοιπάς εβδομάδας τής Μεγάλης Τεσσαρακοστής λέγομεν καθ» Εκάστην τά εζής Κοντάκια:

α». Τό τής Μεταμορφώσεως.

Ήχος βαρύς.

Επί τού όρους μετεμορφώθης, καί, ως εχώρουν οι Μαθηταί σου, τήν δόξαν σου, Χριστέ ο Θεός, εθεάσαντο, ίνα, όταν σέ ίδωσι σταυρούμενον, τό μέν πάθος νοήσωσιν εκούσιον, τώ δέ κόσμω κηρύξωσιν, ότι σύ υπάρχεις αληθώς, τού Πατρός τό απαύγασμα.

β», Τό Κοντάκιον τής ημέρας [Δευτέρας, Τρίτης κλπ. (ως έπονται)].

γ», Τό Κοντάκιον τού Αγίου τού Ναού.

δ», Τό Μαρτυρικόν τού Ήχου [όρα εν τώ τέλει τού Τριωδίου (Μαρτυρικόν τής ζ» Ωδής)].

ε», Δόξα... Μετά τών Αγίων ανάπαυσον, Χριστέ...

ς», Καί νύν... Προστασία τών Χριστιανών...

Τά καθ» ημέραν Κοντάκια

Τή Δευτέρα, Κοντάκιον τών Ασωμάτων

Ήχος β«

Αρχιστράτηγοι Θεού, λειτουργοί θείας δόξης, τών ανθρώπων οδηγοί, καί αρχηγοί Ασωμάτων, τό συμφέρον ημίν πρεσβεύσατε, καί τό μέγα έλεος, ως τών Ασωμάτων Αρχιστράτηγοι.

Τή Τρίτη, Κοντάκιον τού Τιμίου Προδρόμου

Ήχος β» Τά άνω ζητών

Προφήτα Θεού, και Πρόδρομε τής χάριτος, τήν Κάραν τήν σήν, ως ρόδον ιερώτατον, εκ τής γής ευράμενοι, τάς ιάσεις πάντοτε λαμβάνομεν, καί γάρ πάλιν, ως πρότερον, έν κόσμω κηρύττεις τήν μετάνοιαν.

Τή Τετάρτη καί τή Παρασκευή, Κοντάκιον τού Σταυρού

Ήχος δ«

Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ εκουσίως, τή επωνύμω σου καινή πολιτεία, τούς οικτιρμούς σου δώρησαι, Χριστέ ο Θεός Εύφρανον εν τή δυνάμει σου, τούς πιστούς βασιλείς ημών, νίκας χορηγών αυτοίς, κατά τών πολεμίων, τήν συμμαχίαν έχοιεν την σήν, όπλον ειρήνης, αήττητον τρόπαιον.

Τή Πέμπτη, Κοντάκιον τών Αγίων Αποστόλων

Ήχος β» Αυτόμελον

Τούς ασφαλείς, καί θεοφθόγγους Κήρυκας, τήν κορυφήν τών μαθητών σου, Κύριε, προσελάβου εις απόλαυσιν, τών αγαθών σου καί ανάπαυσιν, τούς πόνους γάρ εκείνων καί τόν θάνατον, εδέξω υπέρ πάσαν ολοκάρπωσιν, ο μόνος γινώσκων τά εγκάρδια.

Καί, τού Αγίου Νικολάου (τή αυτή ημέρα)

Ήχος γ« Η Παρθένος σήμερον

Εν τοίς Μύροις, Άγιε, ιερουργός ανεδείχθης, τού Χριστού γάρ, όσιε, τό Ευαγγέλιον πληρώσας, έθηκας, τήν ψυχήν σου, υπέρ λαού σου, έσωσας, τούς αθώ ους, εκ τού θανάτου, διά τούτο ηγιάσθης, ως μέγας Μύστης, Θεού τής χάριτος.

Τώ Σαββάτω, Κοντάκιον Νεκρώσιμον

Ήχος πλ. δ»

Μετά τών Αγίων άνάπαυσον, Χριστέ, τάς ψυχάς τών δούλων σου, ένθα ουκ έστι πόνος, ου λύπη, ου στεναγμός, αλλά ζωή ατελεύτητος.

Καί τό Μαρτυρικόν Κοντάκιον

Ήχος πλ. δ"

Ως απαρχάς τής φύσεως, τώ Φυτουργώ τής κτίσεως, η οικουμένη προσφέρει σοι, κύριε, τούς θεοφόρους Μάρτυρας, Ταίς αυτών ικεσίαις, εν ειρήνη βαθεία, τήν Εκκλησίαν σου, διά τής Θεοτόκου συντήρησον Πολυέλεε.

Τό δέ παρόν λέγεται καθ Εκάστην (εκτός τού Σαββάτου),

Προστασία τών Χριστιανών ακαταίσχυντε, μεσιτεία, πρός τόν Ποιητήν αμετάθετε, μή παρίδης, αμαρτωλών δεήσεων φωνάς, αλλά πρόφθασον, ως αγαθή, εις τήν βοήθειαν ημών, τών πιστώς κραυγαζόντων σοι, Τάχυνον εις πρεσβείαν, καί σπεύσον εις ικεσίαν, η προστατεύουσα αεί, Θεοτόκε, τών τιμώντων σε.

Κύριε ελέησον (μ»)

Ο εν παντί καιρώ και πάση ώρα εν ουρανώ και επί γης προσκυνούμενος και δοξαζόμενος Χριστός ο Θεός, ο μακρόθυμος, ο πολυέλεος, ο πολυέσπλαγχνος, ο τους δικαίους αγαπών και τους αμαρτωλούς ελεών, ο πάντας καλών προς σωτηρίαν διά της επαγγελίας των μελλόντων αγαθών , αυτός, Κύριε, πρόσδεξαι και ημών εν τη ώρα ταύτη τας εντεύξεις και ίθυνον την ζωήν ημών προς τας εντολάς σου, Τας ψυχάς ημών αγίασον, τα σώματα άγνισον , τους λογισμούς διόρθωσον, τας εννοίας κάθαρον και ρύσαι ημάς από πάσης θλίψεως, κακών και οδύνης, Τείχισον ημάς αγίοις σου Αγγέλοις, ίνα τη παρεμβολή αυτών φρουρούμενοι και οδηγούμενοι καταντήσωμεν εις την ενότητα της πίστεως και εις την επίγνωσιν της απροσίτου σου δόξης, ότι ευλογητός ει εις τους αιώνας των αιώνων, Αμήν.

Κύριε ελέησον (γ»)

Δόξα... Και νυν...

Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ, καί ενδοξοτέραν ασυγκρίτως τών Σεραφείμ, τήν αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, τήν όντως Θεοτόκον, σέ μεγαλύνομεν.

Εν ονόματι Κυρίου, ευλόγησον Πατερ.

Ιερεύς Ο Θεός οικτειρήσαι ημάς, καί ευλογήσαι ημάς, επιφάναι τό πρόσωπον αυτού εφ» ημάς, καί ελεήσαι ημάς.

Καί ποιούμεν τάς τρείς μεγάλας μετανοίας, Καί εάν μέν δέν τελεσθή Προηγιασμένη, αμέσως ο Προεστώς αναγινώσκει τόν Προοιμιακόν καί ούτως άρχεται ο Εσπερινός.

Εάν όμως πρόκειται νά τελεσθή Λειτουργία τών Προηγιασμένων, μετά τό, «Ο Θεός οικτειρήσαι... » λέγομεν, τό

Τρισάγιον, Δόξα... Καί νύν... Παναγία Τριάς... Κύριε, ελέησον (γ»), Δόξα... Καί νύν... Πάτερ ημών... Ότι σού εστιν... Κύριε, ελέησον (ιβ»).

Ο Ιερεύς τήν ακόλουθον Ευχή

Παναγία Τριάς, τό Ομοούσιον κράτος, η αδιαίρετος βασιλεία, η πάντων τών αγαθών αιτία ευδόκησον δή καί επ εμοί τώ αμαρτωλώ, στήριξον, συνέτισον τήν καρδίαν μου, καί πάσαν περίελέ μου τήν βεβηλότητα, φώτισόν μου τήν διάνοιαν, ίνα διά παντός δοξάζω, υμνώ, προσκυνώ καί λέγω Είς Άγιος, είς Κύριος, Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός, Αμήν.

Καί μετ» αυτήν

Είη τό όνομα Κυρίου ευλογημένον από τού νύν, καί έως τού αιώνος (εκ γ»).

Ει δ» ουκ έστι Τεσσαρακοστή, μετά τό, Κύριε ελέησον (μ» ), ευθυς τό, Είη τό όνομα Κυρίου... εκ γ", Δόξα... Καί νύν... Είτα τόν επόμενον ψαλμον τής Τραπέζης.

ΨΑΛΜΟΣ ΛΓ» (33)

Ευλογήσω τόν Κύριον εν παντί καιρώ, διά παντός η αίνεσις αυτού εν τώ στόματί μου.

Εν τώ Κυριω επαινεθήσεται η ψυχή μου, ακουσάτωσαν πραείς καί ευφρανθήτωσαν.

Μεγαλύνατε τόν Κύριον σύν εμοί, καί υψώσωμεν τό όνομα αυτού επί τό αυτό.

Εξεζήτησα τόν Κύριον, καί επήκουσέ μου, καί εκ πασών τών θλίψεών μου ερρύσατό με.

Προσέλθετε πρός αυτόν καί φωτίσθητε, καί τά πρόσωπα υμών ου μή καταισχυνθή,

Ούτος ο πτωχός εκέκραξε, καί ο Κύριος εισήκουσεν αυτού καί εκ πασών τών θλίψεων αυτού έσωσεν αυτόν,

Παρεμβαλεί Άγγελος Κυρίου κύκλω τών φοβουμένων αυτόν, καί ρύσεται αυτούς.

Γεύσασθε καί ίδετε, ότι χρηστός ο Κύριος, μακάριος ανήρ, ός ελπίζει επ» αυτόν.

Φοβήθητε τόν Κύριον πάντες οι άγιοι αυτού, ότι ουκ έστιν υστέρημα τοίς φοβουμένοις αυτόν.

Πλούσιοι επτώχευσαν καί επείνασαν, οι δέ εκζητούντες τόν Κύριον ουκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού.

Δεύτε, τέκνα, ακούσατέ μου, φόβον Κυρίου διδάξω υμάς,

Τίς εστιν άνθρωπος ο θέλων, ζωήν αγαπών, ημέρας ιδείν αγαθάς;

Παύσον τήν γλώσσάν σου από κακού, καί χείλη σου τού μή λαλήσαι δόλον,

Έκκλινον από κακού, καί ποίησον αγαθόν, ζήτησον ειρήνην, καί δίωξον αυτήν,

Οφθαλμοί Κυρίου επί δικαίους, καί ώτα αυτού εις δέησιν αυτών.

Πρόσωπον δέ Κυρίου επί ποιούντας κακά, τού εξολοθρεύσαι εκ γής τό μνημόσυνον αυτών,

Έκέκραξαν οι δίκαιοι, καί ο Κύριος εισήκουσεν αυτών, καί εκ πασών τών θλίψεων αυτών ερρύσατο αυτούς,

Εγγύς Κύριος τοίς συντετριμμένοις τήν καρδίαν, καί τούς ταπεινούς τώ πνεύματι σώσει.

Πολλαί αι θλίψεις τών δικαίων, καί εκ πασών αυτών ρύσεται αυτούς ο Κύριος.

Φυλάσσει Κύριος πάντα τά οστά αυτών, έν εξ αυτών ου συντριβήσεται.

Θάνατος αμαρτωλών πονηρός, καί οι μισούντες τόν δίκαιον πλημμελήσουσι.

Λυτρώσεται Κύριος ψυχάς δούλων αυτού, καί ου μή πλημμελήσουσι πάντες οι ελπίζοντες επ» αυτόν.

Δόξα... Καί νύν... Καί γίνεται Απόλυσις.

Ιστέον ότι τελουμένης τής θείας Λειτουργίας, ει μέν εστι Κυριακή, ή ημέρα Αγίου εορταζομένου, ψάλλονται εκ τών Τυπικών οι Ψαλμοί ρβ» 102 καί ρμε» 145 καί οι Μακαρισμοί, Ει δέ καθημερινή, ψάλλονται τά εξής, Αντίφωνα.

ΑΝΤΙΦΩΝΟΝ Α«

Ήχος πλ. α»

Στίχ. α», Αγαθόν τό εξομολογείσθαι τώ Κυρίω, καί ψάλλειν τώ ονόματί σου, Ύψιστε.

Ταίς πρεσβείαις τής Θεοτόκου, Σώτερ, σώσον ημάς.

Στίχ. β», Τού αναγγέλλειν τό πρωϊ τό έλεός σου, καί τήν αλήθειάν σου κατά νύκτα.

Ταίς πρεσβείαις τής Θεοτόκου...

Στίχ. γ», Ότι ευθύς Κύριος ο Θεός ημών, καί ουκ έστιν άδικία εν αυτώ.

Ταίς πρεσβείαις τής Θεοτόκου...

Δόξα... Καί νύν...

Ταίς πρεσβείαις τής Θεοτόκου...

ΑΝΤΙΦΩΝΟΝ Β«

Ήχος πλ. α»

Στίχ. α», Ο Κύριος εβασίλευσεν, ευπρέπειαν ενεδύσατο, ενεδύσατο ο, Κύριος δύναμιν καί περιεζώσατο.

Πρεσβείαις τών αγίων σου, σώσον ημάς, Κύριε.

Στίχ. β», Καί γάρ εστερέωσε τήν οικουμένην, ήτις ου σαλευθησεται.

Πρεσβείαις τών αγίων σου...

Στίχ. γ», Τώ οίκω σου πρέπει αγίασμα, Κύριε, εις μακρότητα ημερών.

Πρεσβείαις τών αγίων σου...

Δόξα...

Πρεσβείαις τών αγίων σου...

Καί νύν...

Ο μονογενής Υιός καί Λόγος τού Θεού, αθάνατος υπάρχων, καί καταδεξάμενος, διά τήν ημετέραν σωτηρίαν, σαρκωθήναυ εκ τής αγίας Θεοτόκου καί αειπαρθένου Μαρίας, ατρέπτως ενανθρωπήσας, σταυρωθείς τε, Χριστέ ό Θεός, θανάτω θάνατον πατήσας, Είς ών τής αγίας Τριάδος, συνδοξαζόμενος τώ Πατρί καί τώ άγίω Πνεύματι, σώσον ημάς.

ΑΝΤΙΦΩΝΟΝ Γ«

Ήχος β»

Στίχ. α», Δεύτε αγαλλιασώμεθα τώ Κυρίω, αλαλάξωμεν τώ Θεώ τώ Σωτήρι ημών.

Σώσον, ημάς, Υιέ Θεού, ο εν Αγίοις θαυμαστός, ψάλλοντάς σοι, Αλληλούϊα.

Στίχ. β», Προφθάσωμεν τό πρόσωπον αυτού εν εξομολογησε, καί εν ψαλμοίς αλαλάξωμεν αυτώ, ότι Θεός μέγας, Κύριος καί Βασιλευς μέγας επί πάσαν τήν γήν.

Σώσον, ημάς, Υιέ Θεού, ο εν Αγίοις θαυμαστός...

Στίχ. γ», Ότι εν, τή χειρί αυτού τά πέρατα τής γής, καί τά ύψη τών όρεων αυτού εισιν, ότι αυτού εστιν η θάλασσα, καί αυτός εποίησεν αυτήν, καί τήν ξηράν αί χείρες αυτού έπλασαν.

Σώσον, ημάς, Υιέ Θεού, ο εν Αγίοις θαυμαστός...

Δεύτε προσκυνησωμεν καί προσπέσωμμμεν Χριστώ, Σώσον, ημάς, Υιέ Θεού, ο εν, Αγίοις θαυμαστός.

ο β» Χορός συμπληροί τούτο, ψάλλων

ψάλλοντάς σοι, Αλληλούϊα.

Βασιλεύ Ουράνιε, Παράκλητε, το Πνεύμα της Αληθείας, ο Πανταχού Παρών και τα Πάντα Πληρών, ο Θησαυρός των Αγαθών και Ζωής Χορτηγός, ελθέ και σκήνωσον εν ημίν και καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος και σώσον, Αγαθέ τας ψυχάς ημών.

Δόξα εν υψίστοις Θεώ, και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία. (3)

Κύριε, τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσίν σου. (2)

Κύριε, Κύριε, άνοιξον ημίν την θύραν του ελέους σου.

Καιρός του ποιήσαι τω Κυρίω. Δέσποτα Άγιε ευλόγησον.

+ Ευλογητός ο Θεός ημών, πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

Αμην. Εύξαι υπέρ εμού, Δέσποτα Άγιε.

Κατευθύναι Κύριος τα διαβήματα σου εις παν έργον αγαθόν.

Μνήσθητί μου, Δέσποτα Άγιε.

Μνησθείη σου Κύριος ο Θεός εν τη βασιλεία αυτού, πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

Αμήν.

«Κύριε, τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσίν σου.»

Ευλόγησον, Δέσποτα.

+ Ευλογημένη η Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, νυν και αεί τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Εν ειρήνη του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ της άνωθεν ειρήνης, και της σωτηρίας των ψυχών ημών, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου, ευσταθείας των αγίων του Θεού Εκκλησιών, και της των πάντων ενώσεως, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ του αγίου οίκου τούτου, και των μετά πίστεως, ευλαβείας, και φόβου Θεού εισιόντων εν αυτώ, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ των ευσεβών και ορθοδόξων χριστιανών, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ του Πατρός ημών, Αρχιεπισκόπου (τού διένος), του τιμίου πρεσβετερίου, της εν Χριστώ διακονίας, παντός του Κλήρου και του Λαού, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ του ευσεβούς ημών Έθνους, πάσης Αρχής και Εξουσίας εν αυτώ, του κατά ξηράν θάλασσαν και αέρα φιλοχρίστου ημών στρατού, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ της (πόλεως) ταύτης, πάσης πόλεως και χόρας και των πίστει οικούντων εν αυταίς, του Κυρίου δεηθώμεν.Υπέρ ευκρασίας αέρων, ευφορίας των καρπών της γης και καιρών ειρηνηκών, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ πλεόντων, οδοιπορούντων, νοσούντων, καμνόντων, αιχμαλώτων και της σωτηρίας αυτών, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ του ρυσθήναι ημάς από πάσης θλίψεως, οργής, κινδύνου και ανάγκης, του Κυρίου δεηθώμεν.

Αντιλαβού, σώσον, ελέησον και διαφύλαξον ημάς, ο Θεός, τη ση χάριτι.

Της Παναγίας, αχράντου, υπερευλογημένης, ενδόξου, Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, μετά πάντων των Αγίων μνημονεύσαντες, εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών, Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα.

Κύριε ο Θεός ημών, Ου το κράτος ανείκαστον και η δόξα ακατάληπτος, Ου το έλεος αμέτρητον και η φιλανθρωπία άφατος, Αυτός Δέσποτα, κατά την ευσπλαχνίαν σου, επίβλεψον εφ» ημάς και επί τον άγιον οίκον τούτον και ποίησον μεθ» ημών, και των συνευχομένων ημίν, πλούσια τα ελέη σου και τους οικτιρμούς σου.

Ότι πρέπει σοι, πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Ηχος πλ. δ"

Στίχ. α». Αγαθόν τό εξομολογείσθαι τώ Κυρίω, καί ψάλλειν τώ ονόματί σου, Ύψιστε.

Ταίς πρεσβείαις τής Θεοτόκου, Σώτερ, σώσον ημάς.

Στίχ. β». Τού αναγγέλλειν τώ πρωί τό έλεός σου, καί τήν αλήθειάν σου κατά νύκτα.

Ταίς πρεσβείαις τής Θεοτόκου...

Στίχ. γ». Ότι ευθύς Κύριος ο Θεός ημών, καί ουκ έστιν αδικία εν αυτώ.

Ταίς πρεσβείαις τής Θεοτόκου...

Δόξα... Καί νύν...

Ταίς πρεσβείαις τής Θεοτόκου...

Έτι και έτι εν ειρήνη του Κυρίου δεηθώμεν.

Αντιλαβού, σώσον, ελέησον και διαφύλαξον ημάς, ο Θεός, τη ση χάριτι.

Της Παναγίας, αχράντου, υπερευλογημένης, ενδόξου, Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, μετά πάντων των Αγίων μνημονεύσαντες, εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών, Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα.

Κύριε, ο Θεός ημών, σώσον τον λαόν σου και ευλόγησον την κληρονομίαν σου, το πλήρωμα της εκκλησίας σου φύλαξον, αγίασον τους αγαπώντας την ευπρέπειαν του οίκου σου. Συ αυτούς αντιδόξασον τη θεϊκή σου δυνάμει και μη εγκατηλίπης ημάς τους ελπίζοντας επί σε.

Ότι σον το κράτος και σου εστίν η βασιλεία και η δύναμις και η δόξα, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Ήχος β"

Στίχ. α». Αίνει, η ψυχή μου, τόν Κύριον, αινέσω Κύριον εν τή ζωή μου, ψαλώ τώ Θεώ μου, έως υπάρχω.

Σώσον ημάς, Υιέ Θεού, ο εν Αγίοις θαυμαστός, ψάλλοντάς σοι. Αλληλούια.

Στίχ. β». Μακάριος, ού ο Θεός Ιακώβ βοηθός αυτού, η ελπίς αυτού επί Κύριον τόν Θεόν αυτού.

Σώσον ημάς, Υιέ Θεού, ο εν Αγίοις θαυμαστός...

Στίχ. γ». Βασιλεύσει Κύριος εις τόν αιώνα, ο Θεός σου, Σιών, εις γενεάν καί γενεάν.

Σώσον ημάς, Υιέ Θεού, ο εν Αγίοις θαυμαστός...

Δόξα... Καί νύν...

Ο Μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού, αθάνατος υπάρχων και καταδεξάμενος διά την ημετέραν σωτηρίαν σαρκοθήναι εκ της αγίας Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, ατρέπτως ενανθρωπήσας, σταυρωθείς τε, Χριστέ ο Θεός, θανάτω θάνατον πατήσας, εις ων της Αγίας Τριάδος, συνδοξαζόμενος τω Πατρί και τω Αγίω Πνεύματι, σώσον ημάς.

Εν ψιλή καθημερινή (άνευ εορτής), ψάλλομεν.

Στίχ. α». Δεύτε αγαλλιασώμεθα τώ Κυρίω, αλαλάξωμεν τώ Θεώ τώ Σωτήρι ημών.

Σώσον ημάς, Υιέ Θεού, ο εν Αγίοις θαυμαστός, ψάλλοντάς σοι. Αλληλούια.

Στίχ. β». Προφθάσωμεν τό πρόσωπον αυτού εν εξομολογήσει, καί εν ψαλμοίς αλαλάξωμεν αυτώ, ότι Θεός μέγας, Κύριος καί Βασιλεύς μέγας επί πάσαν τήν γήν.

Σώσον ημάς, Υιέ Θεού, ο εν Αγίοις θαυμαστός...

Στίχ. γ». Ότι εν τή χειρί αυτού τά πέρατα τής γής, καί τά ύψη τών ορέων αυτού εισιν, ότι αυτού εστιν η θάλασσα, καί αυτός εποίησεν αυτήν, καί τήν ξηράν αι χείρες αυτού έπλασαν.

Σώσον ημάς, Υιέ Θεού, ο εν Αγίοις θαυμαστός...

Δόξα... Καί νύν...

Ο Μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού, αθάνατος υπάρχων και καταδεξάμενος διά την ημετέραν σωτηρίαν σαρκοθήναι εκ της αγίας Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, ατρέπτως ενανθρωπήσας, σταυρωθείς τε, Χριστέ ο Θεός, θανάτω θάνατον πατήσας, εις ων της Αγίας Τριάδος, συνδοξαζόμενος τω Πατρί και τω Αγίω Πνεύματι, σώσον ημάς.

Έτι και έτι εν ειρήνη του Κυρίου δεηθώμεν.

Αντιλαβού, σώσον, ελέησον και διαφύλαξον ημάς, ο Θεός, τη ση χάριτι.

Της Παναγίας, αχράντου, υπερευλογημένης, ενδόξου, Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, μετά πάντων των Αγίων μνημονεύσαντες, εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών, Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα.

Οτάς κοινάς ταύτας και συμφώνους ημίν χαρισάμενος προσευχάς, ο και δυσί και τρισί συμφωνούσιν επί τω ονόματί σου τας αιτήσεις παρέχειν επαγγειλάμενος. Αυτός και νυν των δούλων σου τα αιτήματα προς το συμφέρον πλήρωσον, χορηγών ημίν εν τω παρόντι αιώνι την επίγνωσιν της σης αληθείας και εν τω μέλλοντι ζωήν αιώνιον χαριζόμενος.

Ότι αγαθός και φιλάνθρωπος Θεός υπάρχεις και σοι την δόξαν αναπέμπομεν, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Τάς καθημερινάς, ως Γ» Αντίφωνον ψάλλεται τό Απολυτίκιον τής εορτής ή τό τής ημέρας, προτασσομένου ενός Στίχου εκ τών Αποστίχων τού Εσπερινού ή, ελλείψει τούτων, εκ τών εξής καταχωριζομένων.

Αποστόλων

Στίχ. α». Εις πάσαν τήν γήν εξήλθεν ο φθόγγος αυτού (ή αυτών), καί εις τά πέρατα τής οικουμένης τά ρήματα αυτού (ή αυτών).

Απολυτίκιον τής εορτής ή τό τής ημέρας

Στίχ. β». Οι ουρανοί διηγούνται δόξαν Θεού, ποίησιν δέ χειρών αυτού αναγγέλλει τό στερέωμα.

Απολυτίκιον τής εορτής ή τό τής ημέρας

Ιεραρχών

Στίχ. α». Τό στόμα μου λαλήσει σοφίαν, καί η μελέτη τής καρδίας μου σύνεσιν.

Απολυτίκιον τής εορτής ή τό τής ημέρας

Στίχ. β». Οι ιερείς σου, Κύριε, ενδύσονται δικαιοσύνην, καί οι Οσιοί σου αγαλλιάσονται.

Απολυτίκιον τής εορτής ή τό τής ημέρας

ή

Στίχ. β». Στόμα Δικαίου αποστάζει σοφίαν, χείλη δέ ανδρών επίστανται χάριτας.

Απολυτίκιον τής εορτής ή τό τής ημέρας

Μεγαλομαρτύρων

Στίχ. α». Δίκαιος ως φοίνιξ ανθήσει, καί ωσεί κέδρος η εν τώ Λιβάνω πληθυνθήσεται.

Απολυτίκιον τής εορτής ή τό τής ημέρας

Στίχ. β». Πεφυτευμένος εν τώ οίκω Κυρίου, εν ταίς αυλαίς τού Θεού ημών, εξανθήσει.

Απολυτίκιον τής εορτής ή τό τής ημέρας

Μαρτύρων

Στίχ. α». Θαυμαστός ο Θεός εν τοίς Αγίοις αυτού.

Απολυτίκιον τής εορτής ή τό τής ημέρας

Στίχ. β». Τοίς Αγίοις τοίς εν τή γή αυτού εθαυμάστωσεν ο Κύριος.

Απολυτίκιον τής εορτής ή τό τής ημέρας

Οσίων ανδρών

Στίχ. α». Μακάριος ανήρ, ο φοβούμενος τόν Κύριον.

Απολυτίκιον τής εορτής ή τό τής ημέρας

Στίχ. β». Τίμιος εναντίον Κυρίου ο θάνατος τού Οσίου αυτού.

Απολυτίκιον τής εορτής ή τό τής ημέρας

Μαρτύρων ή Οσίων γυναικών

Στίχ. α». Υπομένων υπέμεινα τόν Κύριον, καί προσέσχε μοι.

Απολυτίκιον τής εορτής ή τό τής ημέρας

Στίχ. β». Έστησεν επί πέτραν τούς πόδας μου, καί κατηύθυνε τά διαβήματά μου.

Απολυτίκιον τής εορτής ή τό τής ημέρας

Του Κυρίου δεηθώμεν.

Δέσποτα Κύριε, ο Θεός ημών, ο καταστήσας εν ουρανοίς τάγματα και στρατιάς Αγγέλων και Αρχαγγέλων, εις λειτουργίαν της σης δόξης, ποίησον συν τη εισόδω ημών είσοδον αγίων Αγγέλων γενέσθαι, συλλειτουργούντων ημίν, και συνδοξολογούντων την σην αγαθότητα. Ότι πρέπει σοι πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τούς αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Ευλόγησον Δέσποτα, την αγίαν είσοδον.

Ευλογημένη η είσοδος των Αγίων σου, πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Σοφία. Ορθοί.

Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν Χριστώ. Σώσον ημάς, Υιέ Θεού, ο εν Αγίοις θαυμαστός, ψάλλοντάς σοι Αλληλούϊα.

ΟΙ ΕΙΣΟΔΙΚΟΙ

Απολυτίκιον τής εορτής ή τό τής ημέρας

Απολυτίκιον τού Ναού

Μνήσθητι, Κύριε, ως αγαθός τ... δούλ... σου καί όσα εν βίω ήμαρτ... συγχώρησον, ουδείς γάρ αναμάρτητος, ει μή σύ ο δυνάμενος καί τ... μεταστ... δούναι τήν ανάπαυσιν.

Κοντάκιον τής ημέρας τής εβδομάδος [ανεύ οιασδήποτε εορτής]

Τή μέν Δευτέρα , τών Αρχαγγέλων

Αρχιστράτηγοι Θεού, λειτουργοί θείας δόξης, τών ανθρώπων οδηγοί, καί αρχηγοί τών Ασωμάτων, τό συμφέρον ημίν αιτήσασθε, καί τό μέγα έλεος, ως τών Ασωμάτων Αρχιστράτηγοι.

Τή δέ Τρίτη, τού Προδρόμου

Προφήτα Θεού, καί Πρόδρομε τής χάριτος, τήν Κάραν τήν σήν, ως ρόδον ιερώτατον, εκ τής γής ευράμενοι, τάς ιάσεις πάντοτε λαμβάνομεν, καί γάρ πάλιν, ως πρότερον, εν κόσμω κηρύττεις τήν μετάνοιαν.

Τή Τετάρτη καί τή Παρασκευή, τού Σταυρού

0 υψωθείς εν τώ Σταυρώ εκουσίως, τή επωνύμω σου καινή πολιτεία, τούς οικτιρμούς σου δώρησαι, Χριστέ ο Θεός. εύφρανον εν τή δυνάμει σου, τούς πιστούς βασιλείς ημών, νίκας χορηγών αυτοίς, κατά τών πολεμίων, τήν συμμαχίαν έχοιεν τήν σήν, όπλον ειρήνης, αήττητον τρόπαιον.

Τή Πέμπτη, τών Αποστόλων.

Τούς ασφαλείς, καί ΘεοφΘόγγους Κήρυκας, τήν κορυφήν τών ΜαΘητών σου, Κύριε, προσελάβου εις απόλαυσιν, τών αγαΘών σου καί ανάπαυσιν. τούς πόνους γάρ εκείνων καί τόν Θάνατον, εδέξω υπέρ πάσαν ολοκάρπωσιν, ο μόνος γινώσκων τά εγκάρδια.

Τώ Σαββάτω, τών Μαρτύρων

Ως απαρχάς τής φύσεως, τώ φύτουργώ τής κτίσεως, η οικουμένη προσφέρει σοι, Κύριε, τούς θεοφόρους Μάρτυρας. Ταίς αυτών ικεσίας, εν ειρήνη βαθεία, τήν Εκκλησίαν σου, διά τής Θεοτόκου συντήρησον, Πολυέλεε.

Του Κυρίου δεηθώμεν.

Ο Θεός ο Άγιος, ο εν αγίοις αναπαυόμενος, ο τρισαγίω φωνή υπό των Σεραφείμ ανυμνούμενος και υπό των Χερουβείμ δοξολογούμενος, και υπό πάσης επουρανίου δυνάμεως προσκυνούμενος ο εκ του μη όντος εις το είναι παραγαγών τα σύμπαντα ο κτίσας τον άνθρωπον κατ» εικόνα σην και ομοίωσιν και παντί σου χαρίσματι κατακοσμήσας, ο διδούς αιτούντι σοφίαν και σύνεσιν, και μη παρορών αμαρτάνοντα, αλλά θέμενος επί σωτηρία μετάνοιαν, ο καταξιώσας ημάς, τους ταπεινούς και αναξίους δούλους σου, και εν τη ώρα ταύτη στήναι κατενώπιον της δόξης του αγίου σου θυσιαστηρίου, και την οφειλομένην σοι προσκύνησιν και δοξολογίαν προσάγειν, Αυτός, Δέσποτα, πρόσδεξαι και εκ στόματος ημών των αμαρτωλών τον Τρισάγιον ύμνον και επίσκεψαι ημάς εν τη χρηστότητί σου. Συγχώρησον ημίν παν πλημμέλημα, εκούσιόν τε και ακούσιον, αγίασον ημών τας ψυχάς και τα σώματα και δος ημίν εν οσιότητι λατρεύειν σοι πάσας τας ημέρας της ζωής ημών, πρεσβείαις της αγίας Θεοτόκου, και πάντων των Αγίων, τον απ» αιώνός σοι ευαρεστησάντων.

Ότι άγιος ει ο Θεός ημών και σοι την δόξαν αναπέμπομεν, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί, και εις τούς αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Άγιος ο Θεός, άγιος ισχυρός, άγιος αθάνατος, ελέησον ημάς. (3)

Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε! Αλληλούϊα!

Τον Σταυρόν σου προσκυνούμεν, Δέσποτα, και την αγίαν σου ανάστασιν δοξάζομεν.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι, και νυν και αεί και εις τούς αιώνας των αιώνων. Αμήν Άγιος αθάνατος, ελέησον ημάς.

Δύναμις.

Άγιος ο Θεός, άγιος ισχυρός, άγιος αθάνατος, ελέησον ημάς.

Κέλευσον, Δέσποτα.

Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.

Ευλόγησον, Δέσποτα, την άνω καθέδραν.

Ευλογημένος ει, ο επί θρόνου δόξης της βασιλείας σου, ο καθήμενος επί των Χεροβείμ, πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Προκείμενον τού Αναγνώσματος

Πρόσχωμεν!

Στιχ.

Σοφία!

Τό Ανάγνωσμα

Πρόσχωμεν!

Ευλόγησον, Δέσποτα, το θυμίαμα.

+ Ευλογητός ο Θεός ημών πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν. θυμίαμά σοι προσφέρομεν, Χριστέ ο Θεός ημών, εις οσμήν ευωδίας πνευματικής, ο προσδεξάμενος εις το υπερουράνιόν σου θυσιαστήριον, αντικατάπεμψον ημίν την χάριν του παναγίου σου Πνεύματος. Αμήν.

Ευλόγησον, Δέσποτα, τον ευαγγελιστήν του αγίου ενδόξου αποστόλου και ευαγγελιστού (τού διένος).

+ Ο Θεός, διά πρεσβειών του αγίου, ενδόξου, αποστόλου και ευαγγελιστού, δώη σοι ρήμα τω ευαγγελιζομένω δυνάμει πολλή, εις εκπλήρωσιν του ευαγγελίου του αγαπητού Υιού αυτού, Κυρίου δε ημών Ιησού Χριστού.

Αμήν. Αμήν. Αμήν. Γένοιτό μοι νυν κατά το ρήμά σου.

Απόστολε Άγιε και ευαγγελιστά, πρέσβευε τω ελεήμονι Θεώ, ίνα πταισμάτων άφεσιν παράσχη ταις ψυχαίς ημών.

+ Ειρήνη σοι τω αναγινώσκοντι. (ουσί)

Αλληλούϊα. Αλληλούϊα. Αλληλούϊα.

Και Στίχοι τού Αναγνώσματος

Του Κυρίου δεηθώμεν.

Έλλαμψον εν ταις καρδίαις ημών, φιλάνθρωπε Δέσποτα, το της σης θεογνωσίας ακήρατον φώς, και τους της διανοίας ημών οφθαλμούς διάνοιξον εις την των ευαγγελικών σου κηρυγμάτων κατανόησιν. Ένθες ημίν και τον των μακαρίων σου εντολών φόβον, ίνα τας σαρκικάς επιθυμίας πάσας καταπατήσαντες, πνευματικήν πολιτείαν μετέλθωμεν, πάντα τα προς ευαρέστησιν την σην και φρονούντες και πράττοντες. Συ γαρ ει ο φωτισμός των ψυχών και των σωμάτων ημών, Χριστέ ο Θεός, και σοι την δόξαν αναπέμπομεν, συν τω ανάρχω σου Πατρί και τω παναγίω και αγαθώ και ζωοποιώ σου Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Σοφία. Ορθοί. Ακούσωμεν του αγίου Ευαγγελίου. + Ειρήνη πάσι.

Και τω πνευματί σου.

Εκ του κατά (τού διένος) αγίου Ευαγγελίου το ανάγνωσμα.

Πρόσχωμεν.

Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.

Τό Ευαγγέλιον

+ Ειρήνη σοι τω ευαγγελιζομένω.

Δόξα σοι, Κύριε, δοξα σοι.

ΟΜΙΛΙΑ

Είπωμεν πάντες εξ όλης της ψυχής και εξ όλης της διανοίας ημών είπωμεν.

Κύριε παντοκράτορ ο Θεός των Πατέρων ημών, δεόμεθά σου, επάκουσον και ελέησον.

Ελέησον ημάς ο Θεός κατά το μέγα ελεός σου, δεόμεθά σου, επάκουσον και ελέησον.

Έτι δεόμεθα υπέρ του Πατρός ημών, Αρχιεπισκόπου (τού διένος).

Έτι δεόμεθα υπέρ των αδελφών ημών, των ιερέων, ιερομονάχων, ιεροδιακόνων και μοναχών, και πάσης της εν Χριστώ ημών αδελφότητος.

Έτι δεόμεθα υπέρ ελέους, ζωής, ειρήνης, υγείας, σωτηρίας, επισκέψεως, συγχωρήσεως και αφέσεως των αμαρτιών των δούλων του Θεού, πάντων των ευσεβών και ορθοδόξων χριστιανών, των κατοικούντων και παρεπιδημούντων εν τη (πόλη) ταύτη, των ενοριτών, επιτρόπων, συνδρομητών και αφειρωτών του αγίου ναού τούτου.

Έτι δεόμεθα υπέρ των μακαρίων και αοιδίμων κτιτόρων της αγίας Εκκλησίας ταύτης, και υπέρ πάντων των προαναπαυσαμένων πατέρων και αδελφών ημών, των ενθάδε ευσεβώς, κειμένων, και απανταχού ορθοδόξων.

Έτι δεόμεθα υπέρ των καρποφορούντων και καλλιεργούντων εν τω αγίω και πανσέπτω ναώ τούτω, κοπιώντων, ψαλλόντων και υπέρ του περιεστώτος λαού, του απεκδεχομένου το παρά σου μέγα και πλούσιον έλεος.

Κύριε ο Θεός ημών, την εκτενή ταύτην ικεσίαν πρόσδεξαι παρά των σων δούλων και ελέησον ημάς κατά το πλήθος του ελέους σου, και τους οικτιρμούς σου κατέπεμψον εφ» ημάς, και επί πάντα τον λαόν σου, απεκδεχόμενον το παρά σου μέγα και πλούσιον έλεος.

Ότι ελεήμων και φιλάνθρωπος Θεός υπάρχεις, και σοι την δόξαν αναπέμπομεν, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Εύξασθε οι Κατηχούμενοι τω Κυρίω. Οι πιστοί, υπέρ των Κατηχουμένων δεηθώμεν. Ίνα ο Κύριος αυτούς ελεήση. Κατηχήση αυτούς τον λόγον της αληθείας. Αποκαλύψη αυτοίς το Ευαγγέλιον της δικαιοσύνης. Ενώση αυτούς τη αγία αυτού Καθολική και Αποστολική Εκκλησία. Σώσον, ελέησον, αντιλαβού, και διαφύλαξον αυτούς, ο Θεός, τη ση χάριτι. Οι Κατηχούμενοι τας κεφαλάς υμών τω Κυρίω κλίνατε.

Κύριε ο Θεός ημών, ο εν υψηλοίς κατοικών, και τα ταπεινά εφορών, ο διά την σωτηρίαν τω γένει των ανθρώπων εξαποστείλας, τον μονογενή σου Υιόν και Θεόν, τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, επίβλεψον επί τους δούλους σου τους Κατηχουμένους, τους υποκεκλικότας σοι τον εαυτών αυχένα, και καταξίωσον αυτούς, εν καιρώ ευθέτω, του λουτρού της παλιγγενεσίας, της αφέσεως των αμαρτιών και του ενδύματος της αφθαρσίας, ένωσον αυτούς τη αγία σου, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία και συγκαταρίθμησον αυτούς τη εκλεκτή σου ποίμνη.

Ίνα και αυτοί συν ημίν δοξάζωσι το πάντιμον και μεγαλοπρεπές όνομά σου, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Όσοι κατηχούμενοι, προέλθετε. Οι Κατηχούμενοι, προέλθετε. Όσοι κατηχούμενοι προέλθετε. Μη τις των κατηχουμένων. Όσοι πιστοί.

Έτι και έτι εν ειρήνη, του Κυρίου δεηθώμεν.

Αντιλαβού, σώσον, ελέησον και διαφύλαξον ημάς, ο Θεός, τη ση χάριτι.

Σοφία.

Ευχαριστούμέν σοι, Κύριε, ο Θεός των δυνάμεων, τω καταξιώσαντι ημάς παραστήναι και νυν τω αγίω σου θυσιαστηρίω και προσπεσείν τοις οικτιρμοίς σου υπέρ των ημετέρων αμαρτημάτων και των του λαού αγνοημάτων. Πρόσδεξαι, ο Θεός, την δέησιν ημών, ποίησον ημάς αξίους γενέσθαι του προσφέρειν σοι δεήσεις και ικεσίας και θυσίας αναιμάκτους υπέρ παντός του λαού σου, και ικάνωσον ημάς, ους έθου εις την διακονίαν σου ταύτην, εν τη δυνάμει του Πνεύματος σου του Αγίου, ακαταγνώστως και απροσκόπτως, εν καθαρώ τω μαρτυρίω της συνειδήσεως ημών, επικαλείσθαί σε εν παντί καιρώ και τόπω, ίνα εισακούων ημών, ίλεως ημίν είης, εν τω πλήθει της σης αγαθότητος.

Ότι πρέπει σοι, πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Έτι και έτι εν ειρήνη, του Κυρίου δεηθώμεν.

Αντιλαβού, σώσον, ελέησον και διαφύλαξον ημάς, ο Θεός, τη ση χάριτι.

Σοφία.

Πάλιν και πολλάκις σοι προσπίπτομεν και σου δεόμεθα, αγαθέ και φιλάνθρωπε, όπως, επιβλέψας επί την δέησιν ημών, καθαρίσης ημών τας ψυχάς και τα σώματα από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος, και δώης ημίν ανένοχον και ακατάκριτον την παράστασιν του αγίου σου θυσιαστηρίου. Χάρισαι δε, ο Θεός, και τοις συνευχομένοις ημίν προκοπήν βίου και πίστεως και συνέσεως πνευματικής, δος αυτοίς πάντοτε, μετά φόβου και αγάπης λατρεύειν σοι, ανενόχως και ακατακρίτως μετέχειν των αγίων σου μυστηρίων, και της επουρανίου σου βασιλείας αξιωθήναι.

Όπως υπό του κράτους σου πάντοτε φυλαττόμενοι, σοι δόξαν αναπέμπωμεν, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Του Κυρίου δεηθώμεν.

Οι τα Χερουβείμ μυστικώς εικονίζοντες, και τη ζωοποιώ Τριάδι τον τρισάγιον ύμνον προσάδοντες, πάσαν την βιοτικήν αποθώμεθα μέριμναν.

Ουδείς άξιος των συνδεδεμένων ταις σαρκικαίς επιθυμίας και ηδοναίς προσέρχεσθαι ή προσεγγίζειν, ή λειτουργείν σοι, Βασιλεύ της δόξης, το γαρ διακονείν σοι μέγα και φοβερόν, και αυταίς ταις επουρανίαις δυνάμεσιν. Αλλ» όμως, διά την άφατον και αμέτρητόν σου φιλανθρωπίαν, ατρέπτως και αναλλοιώτως γέγονας άνθρωπος και αρχιερεύς ημών εχρημάτισας, και της λειτουργικής ταύτης και αναιμάκτου θυσίας την ιερουργίαν παρέδωκας ημίν, ως Δεσπότης των απάντων. Συ γαρ μόνος, Κύριε ο Θεός ημών, δεσπόζεις των επουρανίων και των επιγείων, ο επί θρόνου Χερουβικού εποχούμενος, ο των Σεραφείμ Κύριος, και βασιλεύς του Ισραήλ, ο Μόνος Άγιος και εν αγίοις αναπαυόμενος, σε τοίνυν δυσωπώ τον μόνον αγαθόν και ευήκοον, επίβλεψον επ» εμέ τον αμαρτωλόν και αχρείον δούλόν σου, και καθάρισόν μου την ψυχήν και την καρδίαν από συνειδήσεως πονηράς, και ικάνωσόν με τη δυνάμει του Αγίου σου Πνεύματος, ενδεδυμένον την της ιερατείας χάριν, παραστήναι τη αγία σου ταύτη τραπέζη και ιερουργήσαι το άγιον και άχραντόν σου Σώμα και το τίμιον Αίμα. Σοί γαρ προσέρχομαι, κλίνας τον εμαυτού αυχένα και δέομαί σου, μη αποστρέψης το πρόσωπόν σου απ» εμού, μηδέ αποδοκιμάσης με εκ παίδων σου, αλλ» αξίωσον προσενεχθήναι σοι υπ» εμού του αμαρτωλού και αναξίου δούλου σου τα δώρα ταύτα. Σύ γαρ ει ο προσφέρων και προσφερόμενος και προσδεχόμενος και διαδιδόμενος, Χριστέ ο Θεός ημών, και σοι την δόξαν αναπέμπομεν, συν τω ανάρχω σου Πατρί και τω Παναγίω και αγαθώ και ζωοποιώ σου Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Οι τα Χερουβείμ μυστικώς εικονίζοντες, και τη ζωοποιώ Τριάδι τον τρισάγιον ύμνον προσάδοντες, πάσαν την βιοτικήν αποθώμεθα μέριμναν.(3)

Ως τον βασιλεία των όλων υποδεξόμενοι, ταις αγγελικαίς αοράτως δορυφορούμενον τάξεσιν. Αλληλούϊα. Αλληλούϊα. Αλληλούϊα. (3)

Ευλογητός ο Θεός ημών, πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

Δεύτε, προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν τω βασιλεί ημών Θεώ.

Δεύτε, προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν Χριστώ, τω βασιλεί ημών Θεώ.

Δεύτε, προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν αυτώ Χριστώ, τω βασιλεί και Θεώ ημών.

Ψαλμός 50

Ήμαρτον εις σε Σωτήρ, ως ο άσωτος υιός, δέξαι με Πάτερ μετανοούντα, και ελέησον με ο Θεός.

Κράζω σοι Χριστέ Σωτήρ, του τελώνου την φωνήν, ιλάσθητί μοι, ώσπερ εκείνω και ελέησον με ο Θεός.

Συγχωρήσατέ μοι, αδελφοί και συλλειτουργοί, ή (Συγχώρησόν μοι, αδελφέ και συλλειτουργέ).

Τοις μισούσι και αγαπώσιν ημάς, ο Θεός, συγχώρησον.

Ο Θεός ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ, και ελέησον με. (3)

Έπαρον, Δέσποτα.

Εν ειρήνη επάρατε τας χείρας υμών εις τα άγια και ευλογείτε τον Κύριον.

Ανέβη ο Θεός εν αλαλαγμώ, Κύριος εν φωνή σάλπιγγος.

Ως τον βασιλεία των όλων υποδεξόμενοι.

Πάντων υμών, (και πάντων, των ευσεβών και ορθοδόξων χριστιανών), μνησθείη Κύριος ο Θεός εν τη Βασιλεία Αυτού, πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Μνήσθητι ημών Κύριε, όταν έλθης εν τη βασιλεία σου.

Του Αρχιεπισκόπου ημών ­­(τού διένος) και πάσης της εν Χριστώ ημών αδελφότητος. Του ευσεβους ημών Έθνους και πάσης Αρχής και Εξουσίας εν αυτώ. Του κατά ξηράν, θάλασσαν και αέρα φιλοχρσίστου ημών Στρατού. Των κατοικούντων και παρεπιδημούτων εν τη (πόλη) ταύτη. Των ενοριτών, επιτρόπων, συνδρομητών και αφιερωτών του ιερού ναού τούτου και πάντων ημών των προσελθόντων εις την θείαν μυσταγωγίαν ταύτην.

Των μακαρίων και αοιδίμων κτιτόρων, ανακαινιστών και αφιερωτών του ιερού ναού τούτου, των υπέρ πίστεως και πατρίδος αγωνισαμένων και πεσόντων και πάντων των επ» ελπίδι αναστάσεως, ζωής αιωνίου, κεκοιμημένων πατέρων και αδελφών ημών, μνησθείη Κύριος ο Θεός εν τη βασιλεία αυτού πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

Της ιερωσύνης σου μνησθείη Κύριος ο Θεός εν τη βασιλεία αυτού, πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

Της διακονίας σου μνησθείη Κύριος ο Θεός εν τη βασιλεία αυτού, πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

Ο ευσχήμων Ιωσήφ, από του ξύλου καθελών το άχραντόν σου σώμα, σινδόνι καθαρά ειλήσας και αρώμασιν, εν μνήματι καινώ κηδεύσας απέθετο.

Αγάθυνον, Δέσποτα.

Αγάθυνον κύριε εν τη ευδοκία σου την Σιων και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλημ. Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης αναφοράν και ολοκαυτώματα. Τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν σου μόσχους (3) και ελέησον με ο Θεός.

Μνήσθητί μου, Αδελφέ και συλλειτουργέ.

Της ιερωσύνης σου μνησθείη Κύριος ο Θεός εν τη βασιλεία αυτού, πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

Εύξαι υπέρ εμού, Δέσποτα Άγιε.

+ Πνεύμα άγιον επελεύσεται επί σε, και δύναμις υψίστου επισκιάσει σοι.

Αυτό το Πνεύμα συλλειτουργήσει ημίν πάσας τας ημέρας της ζωής ημών και φωτίσει την σην αιδεσιμότητα.

Μνήσθητί μου, Δέσποτα Άγιε.

Της διακονίας σου μνησθείη Κύριος ο Θεός εν τη βασιλεία αυτού, πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

...Ταις αγγελικαίς αοράτως δορυφορούμενον τάξεσιν. Αλληλούϊα, Αλληλούϊα, Αλληλούϊα.

Πληρώσωμεν την δέησιν ημών τω Κυρίω.

Υπέρ των προτεθέντων τιμίων δώρων, τού Κυρίου δεηθώμεν

Υπέρ του αγίου οίκου τούτου και των μετά πίστεως, ευλαβείας και φόβου Θεού εισιόντων εν αυτώ, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ του ρυσθήναι ημάς από πάσης θλίψεως, οργής, κινδύνου και ανάγκης, του Κυρίου δεηθώμεν.

Αντιλαβού, σώσον, ελέησον και διαφύλαξον ημάς, ο Θεός, τη ση χάριτι.

Την ημέραν πάσαν, τελείαν, αγίαν, ειρηνικήν και αναμάρτητον, παρά του Κυρίου, αιτησώμεθα.

Άγγελον ειρήνης, πιστόν οδηγόν, φύλακα των ψυχών και των σωμάτων ημών, παρά του Κυρίου αιτησώμεθα.

Συγγνώμην και άφεσιν των αμαρτιών και των πλημμελημάτων ημών, παρά του Κυρίου αιτησώμεθα.

Τα καλά και συμφέροντα ταις ψυχαίς ημών και ειρήνην τω κόσμω, παρά του Κυρίου αιτησώμεθα.

Τον υπόλοιπον χρόνον της ζωής ημών εν ειρήνη και μετανοία εκτελέσαι, παρά του Κυρίου αιτησώμεθα.

Χριστιανά τα τέλη της ζωής ημών, ανώδυνα, ανεπαίσχυντα, ειρηνικά, και καλήν απολογίαν την επί του φοβερού βήματος του Χριστού αιτησώμεθα.

Της Παναγίας, αχράντου, υπερευλογημένης, ενδόξου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, μετά πάντων των Αγίων μνημονεύσαντες, εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα.

Κύριε ο Θεός ο παντοκράτωρ, ο μόνος άγιος, ο δεχόμενος θυσίαν αινέσεως παρά των επικαλουμένων σε εν όλη καρδία, πρόσδεξαι και ημών των αμαρτωλών την δέησιν και προσάγαγε τω αγίω σου θυσιαστηρίω, και ικάνωσον ημάς προσενεγκείν σοι δώρα τε και θυσίας πνευματικάς υπέρ των ημετέρων αμαρτημάτων και των του λαού αγνοημάτων. Και καταξίωσον ημάς ευρείν χάριν ενώπιόν σου, του γενέσθαι σοι ευπρόσδεκτον την θυσίαν ημών, και επισκηνώσαι το Πνεύμα της χάριτός σου το αγαθόν εφ» ημάς, και επί τα προκείμενα δώρα ταύτα και επί πάντα τονλαόνσου.

Διά των οικτιρμών του μονογενούς σου Υιού, μεθ» ου ευλογητός ει, συν τω Παναγίω και αγαθώ και ζωοποιώ σου Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

+ Ειρήνη πάσι.

Και τω πνεύματί σου.

Αγαπήσωμεν αλλήλους, ίνα εν ομονοία ομολογήσωμεν.

Πατέρα, Υιόν και Άγιον Πνεύμα, Τριάδα ομοούσιον και αχώριστον.

Αγαπήσω σε, Κύριε, η ισχύς μου, Κύριος στερέωμά μου, και καταφυγή μου, και ρύστης μου.

Ο Χριστός εν μέσω ημών. Και ην, και έστι και έσται.

Τας θύρας, τας θύρας. Εν σοφία πρόσχωμεν.

Πιστεύω εις ένα Θεόν, Πατέρα, Παντοκράτορα, ποιητήν ουρανού και γης, ορατών τε πάντων και αοράτων.

Και εις έναν Κύριον Ιησούν Χριστόν, τον Υιόν του Θεού τον Μονογενή, τον εκ του Πατρός γεννηθέντα προ πάντων των αιώνων. Φως εκ φωτός, Θεόν αληθινόν εκ Θεού αληθινού γεννηθέντα, ου ποιηθέντα, ομοούσιον τω Πατρί, δι» ου τα πάντα εγένετο. Τον δι» ημάς τους ανθρώπους και διά την ημετέραν σωτηρίαν κατελθόντα εκ των ουρανών και σαρκωθέντα εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου και ενανθρωπήσαντα. Σταυρωθέντα τε υπέρ ημών επί Ποντίου Πιλάτου και παθόντα και ταφέντα. Και αναστάντα τη τρίτη ημέρα κατά τας Γραφάς. Και ανελθόντα εις τους Ουρανούς και καθεζόμενον εκ δεξιών του Πατρός. Και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς, Ου της βασιλείας ουκ έσται τέλος.

Και εις το Πνεύμα το Άγιον, το Κύριον, το Ζωοποιόν, το εκ του Πατρός εκπορευόμενον, το συν Πατρί και Υιώ συμπροσκυνούμενον και συνδοξαζόμενον, το λαλήσαν διά των Προφητών.

Εις Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν. Ομολογώ εν Βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών. Προσδοκώ ανάστασιν νεκρών. Και ζωήν του μέλλοντος αιώνος. Αμήν.

Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου, πρόσχωμεν, την αγίαν αναφοράν, εν ειρήνη προσφέρειν.

Έλεον ειρήνης, θυσίαν αινέσεως.

+ Η χάρις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και η αγάπη του Θεού και του Πατρός και η κοινωνία του Αγίου Πνεύματος είη μετά πάντων υμών.

Και μετά του πνεύματός σου.

Άνω σχώμεν τας καρδίας.

Έχομεν πρός τον Κύριον.

Ευχαριστήσωμεν τω Κυρίω.

Άξιον και δίκαιον εστί.

Άξιον και δίκαιον σε υμνείν, σε ευλογείν, σε αινείν, σοι ευχαριστείν, σε προσκυνείν εν παντί τόπω της δεσποτείας σου. Συ γαρ ει Θεός ανέκφραστος, απερινόητος, αόρατος, ακατάληπτος, αεί ων, ωσαύτως ων, συ και ο μονογενής σου Υιός, και το Πνεύμα σου το Άγιον. Συ εκ του μη όντος εις το είναι ημάς παρήγαγες, και παραπεσόντας ανέστησας πάλιν και ουκ απέστης πάντα ποιών, έως ημάς εις τον ουρανόν ανήγαγες, και την βασιλείαν σου, εχαρίσω την μέλλουσαν. Υπέρ τούτων απάντων ευχαριστούμέν σοι, και τω μονογενεί σου Υιώ και τω Πνεύματί σου τω Αγίω. Υπέρ πάντων, ων ίσμεν, και ων ουκ ίσμεν, των φανερών και αφανών ευεργεσιών, των εις ημάς γεγενημένων. Ευχαριστούμεν σοι και υπέρ της λειτουργίας ταύτης, ην εκ των χειρών ημών δέξασθαι καταξίωσας, καίτοι σοι παρεστήκασι χιλιάδες Αρχαγγέλων και μυριάδες Αγγέλων, τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ, εξαπτέρυγα, πολυόμματα, μετάρσια, πτερωτά,

Τον επινίκιον ύμνον άδοντα, βοώντα, κεκραγότα, και λέγοντα,

Άγιος, άγιος, άγιος, Κύριος Σαβοώθ, Πλήρης, ο ουρανός και η γη της δόξης σου. Ωσαννά εν τοις υψίστοις, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου. Ωσσανά ο εν τοις υψίστοις.

Μετά τούτων και ημείς των μακαρίων δυνάμεων, Δέσποτα φιλάνθρωπε, Βοώμεν και λέγομεν, Άγιος ει και πανάγιος, συ και ο μονογενής σου Υιός και το Πνεύμα σου το Άγιον. Άγιος ει και πανάγιος και μεγαλοπρεπής η δόξα σου, Ος τον κόσμον σου ούτως ηγάπησας, ώστε τον Υιόν σου τον μονογενή δούναι, ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόλυται, αλλ» έχη ζωήν αιώνιον. Ός ελθών και πάσαν την υπέρ ημών οικονομίαν πληρώσας, τη νυκτί, η παρεδίδοτο, μάλλον δε εαυτόν παρεδίδου υπέρ της του κόσμου ζωής, λαβών άρτον εν ταις αγίαις αυτού και αχράντοις και αμωμήτοις χερσίν, ευχαριστήσας και ευλογήσας, αγιάσας, κλάσας, έδωκε τοις αγίοις αυτού Μαθηταίς και Αποστόλοις, ειπών

Λάβετε, φάγετε, τούτο μου εστί το Σώμα, το υπέρ υμών κλώμενον εις άφεσιν αμαρτιών. Αμήν.

Ομοίως και το ποτήριον μετά το δειπνήσαι, λέγων

Πίετε εξ» αυτού πάντες, τούτο εστί το Αίμα μου, το της Καινής Διαθήκης, το υπέρ ημών και πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών. Αμήν.

Μεμνημένοι τοίνυν της σωτηρίου ταύτης εντολής, και πάντων των υπέρ ημών γεγενημένων, του σταυρού, του τάφου, της τριημέρου αναστάσεως, της εις ουρανούς αναβάσεως, της εκ δεξιών καθέδρας, της δευτέρας και ενδόξου πάλιν παρουσίας.

Τα Σα εκ των Σων, σοι προσφέρομεν κατά πάντα, και διά πάντα.

Σε υμνούμεν, σε ευλογούμεν, σοι ευχαριστούμεν, Κύριε, και δεόμεθά σου, ο Θεός ημών.

Έτι προσφέρομέν σοι την λογικήν ταύτην και αναίμακτον λατρείαν, και παρακαλούμεν σε και δεόμεθα, και ικετεύομεν. Κατάπεμψον το Πνεύμα σου το Άγιον εφ» ημάς, και επί τα προκείμενα δώρα ταύτα.

Ο Θεός ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ και ελέησον με. (3)

Ευλόγησον, Δέσποτα, τον Άγιον Άρτον.

+ Και ποίησον τον μεν άρτον τούτον, τίμιον Σώμα του Χριστού σου. Αμήν.

Ευλόγησον, Δέσποτα, το Άγιον Ποτήριον.

+ Το δε εν τω ποτηρίω τούτω, τίμιον Αίμα του Χριστού σου. Αμήν.

Ευλόγησον, Δέσποτα, αμφότερα τα Άγια.

+ Μεταβαλών τω Πνεύματί σου τω Αγίω. Αμήν. Αμήν. Αμήν.

Ώστε γενέσθαι τοις μεταλαμβάνουσιν εις νήψιν ψυχής, εις άφεσιν αμαρτιών, εις κοινωνίαν του Αγίου σου Πνεύματος, εις Βασιλίας ουρανών πλήρωμα, εις παρρησίαν την προς σε, μη εις κρίμα η εις κατάκριμα. Έτι προσφέρομέν σοι την λογικήν ταύτην λατρείαν υπέρ των εν πίστει αναπαυσαμένων Προπατόρων, Πατέρων, Πατριαρχών, Προφητών, Αποστόλων, Κηρύκων, Ευαγγελιστών, Μαρτύρων, Ομολογητών, Εγκρατευτών, Διδασκάλων, και παντός πνεύματος δικαίου εν πίστει τετελειωμένου.

Εξαιρέτως της Παναγίας, αχράντου, υπερευλογημένης, ενδόξου, Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας.

Άξιόν εστιν ως αληθώς μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών. Την τιμιοτέραν των Χερουβείμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον, σε μεγαλύνομεν. Ή από τής θ» Ωδής Ειρμού κατά τό Τυπικόν.

Του Αγίου Ιωάννου, προφήτου προδρόμου και Βαπτιστού, των αγίων ενδόξων και πανευφήμων Αποστόλων, (του αγίου της ημέρας) ου και την μνήμην επιτελούμεν, και πάντων σου των Αγίων, ων ταις ικεσίαις επίσκεψαι ημάς, ο Θεός. Και μνήσθητι πάντων των κεκοιμημένων, επ» ελπίδι αναστάσεως, ζωής αιωνίου [ώδε λέγονται τά ονόματα τών κεκειμνμένων] και ανάπαυσον αυτούς, ο Θεός ημών, όπου επισκοπεί το φως του προσώπου σου. Έτι παρακαλούμέν σε, μνήσθητι, Κύριε, πάσης επισκοπής ορθοδόξων, των ορθοτομούντων τον λόγον της σης αληθείας, παντός του πρεσβυτερίου, της εν Χριστώ διακονίας και παντός ιερατικού και μοναχικού τάγματος. Έτι προσφέρομέν σοι την λογικήν ταύτην λατρείαν υπέρ της οικουμένης, υπέρ της αγίας σου Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, υπέρ των εν αγνεία και σεμνή πολιτεία διαγόντων, υπέρ των πιστοτάτων και φιλοχρίστων ημών Βασιλέων, παντός του παλατίου και του στρατοπέδου αυτών. Δος αυτοίς, Κύριε, ειρηνικόν το Βασίλειον, ίνα και ημείς, εν τη γαλήνη αυτών, ήρεμον και ησύχιον βίον διάγωμεν, εν πάση ευσεβεία και σεμνότητι.

Εν πρώτοις, μνήσθητι, Κύριε, του Αρχιεπισκόπου ημών, ον χάρισαι ταις αγίαις σου Εκκλησίαις εν ειρήνη, σώον, έντιμον, υγιά, μακροημερεύοντα, και ορθοτομούντα τον λόγον της σης αληθείας.

Και ων έκαστος κατά διάνοιαν έχει, και πάντων και πασών.

Και πάντων και πασών.

+ Μέγα το όνομα της Αγίας Τριάδος, πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Μνήσθητι, Κύριε, της πόλεως ταύτης, εν η παροικούμεν και πάσης πόλεως και χώρας και των πίστει οικούτων εν αυταίς. Μνήσθητι, Κύριε, πλεόντων, οδοιπορούντων, νοσούντων, καμνόντων, αιχμαλώτων και της σωτηρίας αυτών. Μνήσθητι, Κύριε, των καρποφορούντων και καλλειρυούντων εν ταις αγίαις σου Εκκλησίαις και μεμνημένων και πενήτων και επί πάντας ημάς τα ελέη σου εξαπόστειλον.

Και δος ημίν εν ενί στόματι και μιά καρδία, δοξάζειν και ανυμνείν το πάντιμον και μεγαλοπρεπές όνομά σου, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Και έσται τα ελέη του μεγάλου Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, μετά πάντων υμών.

Και μετά του πνεύματός σου.

Πάντων των αγίων μνημονεύσαντες, έτι και έτι εν ειρήνη του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ των προσκομισθέντων και αγιασθέντων τιμίων δώρων, του Κυρίου δεηθώμεν.

Όπως ο φιλάνθρωπος Θεός ημών, ο προσδεξάμενος αυτά εις το άγιον και υπερουράνιον και νοερόν αυτού θυσιαστήριον εις οσμήν ευωδίας πνευματικής, αντικαταπέμψη ημίν την θείαν Χάριν και την δωρεάν του Αγίου Πενύματος δεηθώμεν.

Υπέρ του ρυσθήναι ημάς από πάσης θλίψεως, οργής, κινδύνου και ανάγκης, του Κυρίου δεηθώμεν.

Αντιλαβού, σώσον, ελέησον και διαφύλαξον ημάς, ο Θεός, τη ση χάριτι.

Την ημέραν πάσαν, τελείαν, αγίαν, ειρηνικήν και αναμάρτητον, παρά του Κυρίου, αιτησώμεθα.

Άγγελον ειρήνης, πιστόν οδηγόν, φύλακα των ψυχών και των σωμάτων ημών, παρά του Κυρίου αιτησώμεθα.

Συγγνώμην και άφεσιν των αμαρτιών και των πλημμελημάτων ημών, παρά του Κυρίου αιτησώμεθα.

Τα καλά και συμφέροντα ταις ψυχαίς ημών και ειρήνην τω κόσμω, παρά του Κυρίου αιτησώμεθα.

Τον υπόλοιπον χρόνον της ζωής ημών εν ειρήνη και μετανοία εκτελέσαι, παρά του Κυρίου αιτησώμεθα.

Χριστιανά τα τέλη της ζωής ημών, ανώδυνα, ανεπαίσχυντα, ειρηνικά, και καλήν απολογίαν την επί του φοβερού βήματος του Χριστού αιτησώμεθα.

Την ενότητα της πίστεως και την κοινωνίαν του Αγίου Πνεύματος αιτησάμενοι, εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα.

Σοι παρακατατιθέμεθα την ζωήν ημών άπασαν και την ελπίδα, Δέσποτα φιλάνθρωπε, και παρακαλούμέν σε και δεόμεθα και ικετεύομεν, καταξίωσον ημάς μεταλαβείν των επουρανίων σου και φρικτών μυστηρίων ταύτης της ιεράς και πνευματικής τραπέζης, μετά καθαρού συνειδότος, εις άφεσιν αμαρτιών, εις συγχώρισιν πλημμελημάτων, εις Πνεύματος Αγίου κοινωνίαν, εις Βασιλείας ουρανών κληρονομίαν, εις παρρησίαν την προς σε, μη εις κρίμα η εις κατάκριμα.

Και καταξίωσον ημάς, Δέσποτα, μετά παρρησίας, ακατακρίτως, τολμάν επικαλείσθαι σε τον επουράνιον Θεόν Πατέρα, και λέγειν.

Πάτερ ημών, ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το ονομά σου, ελθέτω η Βασιλεία σου, γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ και επί της γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δός ημίν σήμερον, και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις αφειλέταις ημών. Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.

Ότι σου έστιν η Βασιλεία και η δύναμις και η δόξα, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

+ Ειρήνη πάσι.

Και τω πνεύματί σου.

Τας κεφαλάς ημών τω Κυρίω κλίνωμεν.

Σοι, Κύριε.

Ευχαριστούμέν σοι, Βασιλεύ αόρατε, ο τη αμετρήτω σου δυνάμει τα πάντα δημιούργησας και τω πλήθει του ελέους σου εξ ουκ όντων εις το είναι παραγαγώντα συμπάντα. Αυτός Δέσποτα, ουρανόθεν έπιδε επί τους υποκεκλικότας τας εαυτών κεφαλάς. Ου γαρ έκλιναν σαρκί και αίματι, αλλά σοι, τω φοβερώ Θεώ. Συ ουν, Δέσποτα, τα προκείμενα πάσιν ημίν εις αγαθόν εξομάλισον, κατά την εκάστου ιδίαν χρείαν, τοις πλέουσι σύμπλευσον, τοις οδοιπορούσι συνόδευσον, τους νοσούντας ίασαι, ο ιατρός των ψυχών και των σωμάτων ημών.

Χάριτι και οικτιρμοίς και φιλανθρωπία του μονογενούς σου Υιού, μεθ» ου ευλογητός ει, συν τω παναγίω και αγαθώ και ζωοποιώ σου Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνον. Αμήν.

Πρόσχες, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός ημών, εξ αγίου κατοικητηρίου σου, και από θρόνου δόξης της Βασιλείας σου, και ελθέ εις το αγιάσαι ημάς, ο άνω τω Πατρί συγκαθήμενος και ώδε ημίν αοράτως συνών. Και καταξίωσον τη κραταιά σου χειρί μεταδούναι ημίν του αχράντου Σώματός σου και του τιμίου Αίματος και δι» ημών παντί τω λαώ.

Ο Θεός ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ και ελέησον με. (3)

Πρόσχωμεν

Τα Άγια τοις Αγίοις.

Εις άγιος, εις Κύριος, Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός. Αμήν.

Κοινωνικόν τής ημέρας τής εβδομάδος [ανεύ οιασδήποτε εορτής]

Τή Δευτέρα (τών Ασωμάτων)

Ο ποιών τούς Αγγέλους αυτού πνεύματα, καί τούς λειτουργούς αυτού πυρός φλόγα. Αλληλούϊα.

Τή Τρίτη (τού Προδρόμου)

Εις μνημόσυνον αιώνιον έσται δίκαιος. Αλληλούϊα.

Τή Τετάρτη (τής Θεοτόκου)

Ποτήριον σωτηρίου λήψομαι, καί τό όνομα Κυρίου επικαλέσομαι. Αλληλούϊα.

Τή Πέμπτη (τών Αγ. Αποστόλων)

Εις πάσαν τήν γήν εξήλθεν ο φθόγγος αυτών, καί εις τά πέρατα τής οικουμένης τά ρήματα αυτών. Αλληλούϊα.

Τή Παρασκευή (Σταυρώσιμον)

Εσημειώθη εφ» ήμάς τό φώς τού προσώπου σου. Αλληλούϊα..

ή

Σωτηρίαν ειργάσω εν μέσω τής γής, Χριστέ ο Θεός. Αλληλούϊα.

Τώ Σαββάτω (Νεκρώσιμον)

Μακάριοι, ούς εξελέξω καί προσελάβου, Κύριε, καί τό μνημόσυνον αυτών εις γενεάν καί γενεάν. Αλληλούϊα.

Μέλισον, Δέσποτα, τον άγιον Άρτον.

Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος, και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος, και μηδέποτε δαπανώμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.

Πλήρωσον, Δέσποτα, το άγιον Ποτήριον.

Πλήρωμα ποτηρίου πίστεως, Πνεύματος Αγίου. Αμήν.

Ευλόγησον, Δέσποτα, το Ζέον.

+ Ευλογημένη η ζέσις των Αγίων σου, Κύριε, πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Ζέσις πίστεως, πλήρης Πνεύματος Αγίου. Αμήν.

Πιστεύω, Κύριε, και ομολογώ ότι συ ει αληθώς ο Χριστός, ο Υιός του Θεού του ζώντος, ο ελθών εις τον κόσμον αμαρτωλούς σώσαι, ων πρωτός ειμί εγώ. Έτι πιστεύω, ότι τούτο αυτό εστί το αχράντον Σώμα σου και τούτο αυτό εστί το τίμιον Αίμα σου. Δέομαι ουν σου, ελέησόν με και συγχώρισον μοι τα παραπτώματά μου, τα εκούσια και τα ακούσια, τα εν λόγω, τα εν έργω, τα εν γνώσει και αγνοία, και αξίωσόν με ακατακρίτως μετασχείν των αχράντων σου μυστηρίων, εις άφεσιν αμαρτιών, και εις ζωήν αιώνιον. Αμήν.

Ιδού Βαδίζω προς θείαν Κοινωνίαν

Πλαστουργέ, μη φλέξης, με τη μετουσία,

Πυρ γαρ υπάρχεις τους αναξίους φλέγον.

Αλλ» ουν κάθαρον εκ πάσης με κηλίδος.

Του Δείπνου σου του μυστικού, σήμερον, Υιέ Θεού, κοινωνόν με παράλαβε, ου μη γαρ τοις εχθροίς σου το μυστήριον είπω, ου φίλημά σοι δώσω, καθάπερ ο Ιούδας, αλλ» ως ο ληστής ομολογώ σοι, Μνήσθητί μου, Κύριε, εν τη βασιλεία σου.

Θεουργόν Αίμα φρίξον, άνθρωπε βλέπων,

Άνθραξ γαρ εστί τους αναξίους φλέγων,

Θεού το Σώμα, και θεοί με, και τρέφει,

Θεοί το πνεύμα, τον δε νουν τρέφει ξένως.

Έθελξας πόθω με Χριστέ, και ηλλοίωσας τω θείω σου έρωτι, αλλά κατάφλεξον πυρί αϋλω τας αμαρτίας μου, και εμπλησθήναι της εν σοι τρυφής καταξίωσον, ίνα τας δύο σκιρτών μεγαλύνω, Αγαθέ, παρουσίας σου.

Εν ταις λαμπρότησι των αγίων σου, πως εισελεύσομαι ο ανάξιος. Εάν γαρ τολμήσω συνεισελθείν εις τον νυμφώνα, ο χιτών με ελέγχει, ότι ουκ έστι του γάμου, και δέσμιος εκβαλούμαι υπό των Αγγέλων, καθάρισον, Κύριε, τον ρύπον της ψυχής μου, και σώσόν με, ως φιλάνθρωπος.

Δέσποτα φιλάνθρωπε, Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Θεός μου, μη εις κρίμά μοι γένοιτο τα Άγια ταύτα, διά το ανάξιον ειναί με, αλλ» εις κάθαρσιν και αγιασμόν ψυχής τε και σώματος, και εις αρραβώνα μελλούσης ζωής και βαλιλείας. Εμοί δε το προσκολλάσθαι τω Θεώ αγαθόν εστί, τίθεσθαι εν τω Κυρίω την ελπίδα της σωτηρίας μου.

Του Δείπνου σου του μυστικού, σήμερον, Υιέ Θεού, κοινωνόν με παράλαβε, ου μη γαρ τοις εχθροίς σου το μυστήριον είπω, ου φίλημά σοι δώσω, καθάπερ ο Ιούδας, αλλ» ως ο ληστής ομολογώ σοι, Μνήσθητί μου, Κύριε, εν τη βασιλεία σου.

Αδελφέ, και συλλειτουργέ, συγχώρησόν μοι τω αμαρτωλώ. (Συγχωρήσατέ μοι, αδελφοί και πατέρες, τω αμαρτωλώ.)

Της ιερωσύνης σου μνησθείη Κύριος ο Θεός εν τη βασιλεία αυτού πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

Ο Θεός ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ, και ελέησον με. (3)

Ιδού προσέρχομαι Χριστώ τω αθανάτω βασιλεί και Θεώ ημών. Μεταδίδοταί μοι ___ τω αναξίω Πρεσβυτέρω, το τίμιον και πανάγιον Σώμα του Κυρίου και Θεού, και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, εις άφεσίν μου αμαρτιών, και εις ζωήν αιώνιον. Αμήν.

Διάκονε, πρόσελθε.

Ιδού προσέρχομαι Χριστώ τω αθανάτω βασιλεί και Θεώ ημών. Μετάδος μοι, Δέσποτα ___ τω αναξίω Διακόνω, το τίμιον και πανάγιον Σώμα του Κυρίου και Θεου, και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, εις άφεσίν μου αμαρτιών, και εις ζωήν αιώνιον.

Μεταδίδοταί σοι ___ τω ευλαβεστάτω Διακόνω, το τίμιον και πανάγιον Σώμα του Κυρίου και Θεού, και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, εις άφεσίν σου αμαρτιών, και εις ζωήν αιώνιον.

Έτι μεταδίδοταί μοι ___ τω αναξίω Πρεσβυτέρω, το τίμιον και πανάγιον Αίμα του Κυρίου και Θεού, και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, εις άφεσίν μου αμαρτιών, και εις ζωήν αιώνιον.

Τούτο ήψατο των χειλέων μου, και αφελεί Κύριος πάσας τας ανομίας μου και τας αμαρτίας μου περικαθαριεί.

Διάκονε, έτι πρόσελθε.

Μετάδος μοι Δέσποτα ___ τω αναξίω Διακόνω, το τίμιον και πανάγιον Αίμα του Κυρίου και Θεου, και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, εις άφεσίν μου αμαρτιών, και εις ζωήν αιώνιον.

Μεταδίδοταί σοι ___ τω ευλαβεστάτω Διακόνω, το τίμιον και πανάγιον Αίμα του Κυρίου και Θεού, και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, εις άφεσίν σου αμαρτιών, και εις ζωήν αιώνιον. Αμήν.

Τούτο ήψατο των χειλέων σου, και αφελεί Κύριος πάσας τας ανομίας σου, και τας αμαρτίας σου περικαθαριεί.

Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι, προσκυνήσωμεν άγιον, Κύριον Ιησούν, τον μόνον αναμάρτητον. Τον Σταυρόν σου, Χριστέ, προσκυνούμεν και την αγίαν σου ανάστασιν υμνούμεν και δοξάζομεν, συ γαρ ει Θεός ημών, εκτός σου άλλον ουκ οίδαμεν, το όνομά σου ονομάζομεν. Δεύτε πάντες οι πιστοί προσκυνήσωμεν την του Χριστού αγίαν ανάστασιν, ιδού γαρ ήλθε διά του Σταυρού, χαρά εν όλω τω κόσμω, διά παντός ευλογούντες τον Κύριον, υμνούμεν την ανάστασιν αυτού. Σταυρόν γαρ υπομείνας δι» ημάς, θανάτω θάνατον ώλεσεν.

Φωτίζου, φωτίζου, η νέα Ιερουσαλήν, η γαρ δόξα Κυρίου επί σε ανέτειλε.

Χόρευε νυν, και αγάλλου Σιών, συ δε αγνή, τέρπου Θεοτόκε, εν τη εγέρσει του τόκου σου.

Ω θείας, ω φίλης, ω γλυκυτάτης σου φωνής, μεθ» ημών αψευδώς γαρ, επηγγείλω έσεσθαι, μέκρι τερμάτων αιώνος Χριστέ, ην οι πιστοί, άγκυραν ελπίδος, κατέχοντες αγαλλόμεθα.

Ω Πάσχα το μέγα, και ιερώτατον Χριστέ, ω σοφία και Λόγε, του Θεού και δύναμις, δίδου ημίν εκτυπώτερον σου μετασχείν, εν τη ανεσπέρω ημέρα της βασιλείας σου.

Απόπλυνον, Κύριε, τα αμαρτήματα των ενθάδε μνημονευθέντων δούλων σου τω αίματί σου τω αγίω πρεσβείαις της Θεοτόκου και πάντων σου των Αγίων. Αμήν

Μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης προσέλθετε.

Μεταλαμβάνει ο δούλος του Θεού ___ σώμα και αίμα Χριστού εις άφεσιν αμαρτιών και ζωήν αιώνιων. Αμήν.

+ Σώσον, ο Θεός, τον λαόν σου και ευλόγησον την κληρονομίαν σου.

Είδομεν το φως το αληθινόν, ελάβομεν Πνεύμα επουράνιον, εύρομεν πίστιν αληθή, αδιαίρετον Τριάδα προσκυνούντες, αύτη γαρ ημάς έσωσεν.

Ύψωσον, Δέσποτα.

Υώθητι επί τους ουρανούς ο Θεός και επί πάσαν την γην η δόξα σου. (3)

+ Ευλογητός ο Θεός ημών, Πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Ορθοί, μεταλαβόντες των θείων, αγίων, αχράντων, αθανάτων, επουρανίων και ζωοποιών, φρικτών του Χριστού μυστηρίων, αξίως ευχαριστήσωμεν τω Κυρίω.

Αντιλαβού, σώσον, ελέησον και διαφύλαξον ημάς ο Θεός, τη ση χάριτι.

Την ημέραν πάσαν, τελείαν, αγίαν, ειρηνικήν και αναμάρτητον αιτησάμενοι, εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών, Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα.

Ευχαριστούμεν σοι, Δέσποτα φιλάνθρωπε, ευεργέτα των ψυχών ημών, ότι και τη παρούση ημέρα κατηξίωσας ημάς των επουρανίων σου και αθανάτων μυστηρίων. Ορθοτόμησον ημών την οδόν, στήριξον πάντας ημάς εν τω φόβω σου, φρούρησον ημών την ζωήν, ασφάλισαι ημών τα διαβήματα, ευχαίς και ικεσίαις της ενδόξου Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, και πάντων των αγίων σου.

Ότι συ ει ο αγιασμός ημών, και σοι την δόξαν αναπέμπομεν τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Εν ειρήνη προέλθωμεν.

Του Κυρίου δεηθώμεν.

Ο ευλογών τους ευλογούντάς σε, Κύριε και αγιάζων τους επί σοι πεποιθότας, σώσον τον λαόν σου και ευλόγισον την κληρονομίαν σου. Το πλήρωμα της Εκκλησίας σου φύλαξον, αγίασον τους αγαπώντας την ευπρέπειαν του οίκου σου. Συ αυτούς αντιδόξασον τη θεϊκή σου δυνάμει και μη εγκαταλίπης ημάς τούς ελπίζοντας επί σε. Ειρήνην τω κόσμω σου δώρησαι, ταις Εκκλησίαις σου, τοις ιερεύσι, τοις άρχουσιν ημών, τω στρατώ και παντί τω λαώ σου. Ότι πάσα δόσις αγαθή και παν δώρημα τέλειον άνωθέν εστι καταβαίνον εκ σου του Πατρός των φώτων, και σοι την δόξαν και ευχαριστίαν και προσκύνησιν αναπέμπομεν τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον από του νυν και έως του αιώνος. (3)

Το πλήρωμα του Νόμου και των Προφητών, αυτός υπάρχων, Χριστέ ο Θεός ημών, ο πληρώσας πάσαν την πατρικήν οικονομίαν, πλήρωσον χαράς και ευφροσύνης τας καρδίας ημών πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Του Κυρίου δεηθώμεν.

+ Ευλογία Κυρίου και έλεος Αυτού έλθοι εφ» ημάς, τη αυτού θεία χάριτι και φιλανθρωπία πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Δόξα σοι Χριστέ ο Θεός, η ελπίς ημών, δόξα σοι.

(Ο αναστάς εκ νεκρών) Χριστός ο αληθινός Θεός ημών, ταις πρεσβείαις της παναχράντου και παναμώμου αγίας αυτού μητρός, δυνάμει του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού, προστασίαις των τιμίων επουρανίων δυνάμεων ασωμάτων, ικεσίαις του τιμίου, ενδόξου, προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου, (Προφήτου) των αγίων, ενδόξων και πανευφήμων Αποστόλων, (Αποστόλου) των εν αγίοις πατέρων ημών μεγάλων ιεραρχών και οικουμενικών διδασκάλων, (Ιεράρχου) του εν αγίοις πατρός ημών Ιωάννου Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Χρυσοστόμου, των αγίων ενδόξων και καλλινίκων Μαρτύρων, (Μάτυρος) των οσίων και θεοφόρων Πατέρων ημών, (Οσίου) των αγίων και δικαίων θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, (ημέρας) και πάντων των Αγίων, ελέησαι και σώσαι ημάς, ως αγαθός και φιλάνθρωπος και ελεήμων Θεός.

Δι» ευχών των αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Θεός ημών, ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν.

+ Η Αγία Τριάς διαφυλάξοι πάντα υμάς.

Ευλογία Κυρίου και έλεος επί σε.

Χριστούγεννα

Ο εν σπηλαίω γεννηθείς, και εν φάτνη ανακλιθείς διά την ημών σωτηρίαν...

Περιτομήν

Ο εν τη ογδόν ημέρα σαρκί περιτμηθήναι καταδεξάμενος διά την ημών σωτηρίαν...

Θεοφάνεια

Ο εν Ιορδάνη υπό Ιωάννου βαπτισθήναι καταδεξάμενος διά την ημών σωτηρίαν...

Υπαπαντήν

Ο εν αγκάλαις του δικαίου Συμεών βασταχθήναι καταδεξάμενος διά την ημών σωτηρίαν...

Κυρ. Βαίων

Ο επί πώλου όνου καθεσθήναι καταδεξάμενος διά την ημών σωτηρίαν...

μέκρι Μ. Τετάρτη

Ερχόμενος ο Κύριος επί το εκούσιον Πάθος διά την ημών σωτηρίαν...

Μ. Πέμπτη

Ο δι» υπερβάλλουσαν αγαθότητα οδόν αρίστην την ταπείνωσιν υποδείξας, εν τω νίψαι τους πόδας των Μαθητών, και μέκρι Σταυρού ταφής συγκαταβάς ημίν...

Αγίον Παθών

Ο εμπτυσμούς, και μάστιγας, και κολαφισμούς, και Σταυρού και θάνατον υπομείνας διά την του κόσμου σωτηρίαν...

Μ. Παρασκευή

Ο δι» ημάς τους ανθρώπους και διά την ημετέραν σωτηρίαν τα φρικτά πάθη, και τον ζωοποιόν Σταυρού, και την εκούσιον ταφήν σαρκί καταδεξάμενος...

Πάσχα

Ο αναστάς εκ νεκρών...

Αναλήψεως

Ο εν δόξη αναληφθείς αφ» ημών εις τους ουρανούς, και εν δεξιά καθίσας του Θεού και Πατρός...

Πεντηκοστή

Ο εν είδει πυρίνων γλωσσών ουρανόθεν καταπέμψας το πανάγιον Πνεύμα επί τους αγίους αυτού Μαθητάς και Αποστόλους...

Μεταμόρφωσιν

Ο εν τω όρει τω θαβώρ μεταμορφωθείς εν δόξη ενώπιον των αγίων αυτού Μαθητών και Αποστόλων...

Ύψωσιν του Τιμίου Σταυρού

Ο αναστάς εκ νεκρών...

Βασιλεύ Ουράνιε, Παράκλητε, το Πνεύμα της Αληθείας, ο Πανταχού Παρών και τα Πάντα Πληρών, ο Θησαυρός των Αγαθών και Ζωής Χορτηγός, ελθέ και σκήνωσον εν ημίν και καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος και σώσον, Αγαθέ τας ψυχάς ημών.

Δόξα εν υψίστοις Θεώ, και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία. (3)

Κύριε, τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσίν σου. (2)

Κύριε, Κύριε, άνοιξον ημίν την θύραν του ελέους σου.

Καιρός του ποιήσαι τω Κυρίω. Δέσποτα Άγιε ευλόγησον.

+ Ευλογητός ο Θεός ημών, πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

Αμην. Εύξαι υπέρ εμού, Δέσποτα Άγιε.

Κατευθύναι Κύριος τα διαβήματα σου εις παν έργον αγαθόν.

Μνήσθητί μου, Δέσποτα Άγιε.

Μνησθείη σου Κύριος ο Θεός εν τη βασιλεία αυτού, πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

Αμήν.

«Κύριε, τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσίν σου.»

Ευλόγησον, Δέσποτα.

+ Ευλογημένη η Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, νυν και αεί τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Εν ειρήνη του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ της άνωθεν ειρήνης, και της σωτηρίας των ψυχών ημών, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου, ευσταθείας των αγίων του Θεού Εκκλησιών, και της των πάντων ενώσεως, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ του αγίου οίκου τούτου, και των μετά πίστεως, ευλαβείας, και φόβου Θεού εισιόντων εν αυτώ, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ των ευσεβών και ορθοδόξων χριστιανών, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ του Πατρός ημών, Αρχιεπισκόπου (τού διένος), του τιμίου πρεσβετερίου, της εν Χριστώ διακονίας, παντός του Κλήρου και του Λαού, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ του ευσεβούς ημών Έθνους, πάσης Αρχής και Εξουσίας εν αυτώ, του κατά ξηράν θάλασσαν και αέρα φιλοχρίστου ημών στρατού, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ της (πόλεως) ταύτης, πάσης πόλεως και χόρας και των πίστει οικούντων εν αυταίς, του Κυρίου δεηθώμεν.Υπέρ ευκρασίας αέρων, ευφορίας των καρπών της γης και καιρών ειρηνηκών, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ πλεόντων, οδοιπορούντων, νοσούντων, καμνόντων, αιχμαλώτων και της σωτηρίας αυτών, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ του ρυσθήναι ημάς από πάσης θλίψεως, οργής, κινδύνου και ανάγκης, του Κυρίου δεηθώμεν.

Αντιλαβού, σώσον, ελέησον και διαφύλαξον ημάς, ο Θεός, τη ση χάριτι.

Της Παναγίας, αχράντου, υπερευλογημένης, ενδόξου, Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, μετά πάντων των Αγίων μνημονεύσαντες, εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών, Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα.

Κύριε ο Θεός ημών, Ου το κράτος ανείκαστον και η δόξα ακατάληπτος, Ου το έλεος αμέτρητον και η φιλανθρωπία άφατος, Αυτός Δέσποτα, κατά την ευσπλαχνίαν σου, επίβλεψον εφ» ημάς και επί τον άγιον οίκον τούτον και ποίησον μεθ» ημών, και των συνευχομένων ημίν, πλούσια τα ελέη σου και τους οικτιρμούς σου.

Ότι πρέπει σοι, πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Ταις πρεβείαις της Θεοτόκου, Σώτερ, σώσον ημάς. (3)

Έτι και έτι εν ειρήνη του Κυρίου δεηθώμεν.

Αντιλαβού, σώσον, ελέησον και διαφύλαξον ημάς, ο Θεός, τη ση χάριτι.

Της Παναγίας, αχράντου, υπερευλογημένης, ενδόξου, Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, μετά πάντων των Αγίων μνημονεύσαντες, εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών, Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα.

Κύριε, ο Θεός ημών, σώσον τον λαόν σου και ευλόγησον την κληρονομίαν σου, το πλήρωμα της εκκλησίας σου φύλαξον, αγίασον τους αγαπώντας την ευπρέπειαν του οίκου σου. Συ αυτούς αντιδόξασον τη θεϊκή σου δυνάμει και μη εγκατηλίπης ημάς τους ελπίζοντας επί σε.

Ότι σον το κράτος και σου εστίν η βασιλεία και η δύναμις και η δόξα, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Σώσον ημάς Υιέ Θεού, ο αναστάς εκ νεκρών (ο εν Αγίοις θαυμαστός) ψάλλοντάς σοι, Αλληλούϊα. (3)

Δόξα Πατρί και Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Ο Μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού, αθάνατος υπάρχων και καταδεξάμενος διά την ημετέραν σωτηρίαν σαρκοθήναι εκ της αγίας Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, ατρέπτως ενανθρωπήσας, σταυρωθείς τε, Χριστέ ο Θεός, θανάτω θάνατον πατήσας, εις ων της Αγίας Τριάδος, συνδοξαζόμενος τω Πατρί και τω Αγίω Πνεύματι, σώσον ημάς.

Έτι και έτι εν ειρήνη του Κυρίου δεηθώμεν.

Αντιλαβού, σώσον, ελέησον και διαφύλαξον ημάς, ο Θεός, τη ση χάριτι.

Της Παναγίας, αχράντου, υπερευλογημένης, ενδόξου, Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, μετά πάντων των Αγίων μνημονεύσαντες, εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών, Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα.

Οτάς κοινάς ταύτας και συμφώνους ημίν χαρισάμενος προσευχάς, ο και δυσί και τρισί συμφωνούσιν επί τω ονόματί σου τας αιτήσεις παρέχειν επαγγειλάμενος. Αυτός και νυν των δούλων σου τα αιτήματα προς το συμφέρον πλήρωσον, χορηγών ημίν εν τω παρόντι αιώνι την επίγνωσιν της σης αληθείας και εν τω μέλλοντι ζωήν αιώνιον χαριζόμενος.

Ότι αγαθός και φιλάνθρωπος Θεός υπάρχεις και σοι την δόξαν αναπέμπομεν, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Του Κυρίου δεηθώμεν.

Δέσποτα Κύριε, ο Θεός ημών, ο καταστήσας εν ουρανοίς τάγματα και στρατιάς Αγγέλων και Αρχαγγέλων, εις λειτουργίαν της σης δόξης, ποίησον συν τη εισόδω ημών είσοδον αγίων Αγγέλων γενέσθαι, συλλειτουργούντων ημίν, και συνδοξολογούντων την σην αγαθότητα. Ότι πρέπει σοι πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τούς αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Ευλόγησον Δέσποτα, την αγίαν είσοδον.

Ευλογημένη η είσοδος των Αγίων σου, πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Σοφία. Ορθοί.

Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν Χριστώ. Σώσον ημάς, Υιέ Θεού, ο αναστάς εκ νεκρών, (ο εν Αγίοις θαυμαστός) ψάλλοντάς σοι Αλληλούϊα.

Του Κυρίου δεηθώμεν.

Ο Θεός ο Άγιος, ο εν αγίοις αναπαυόμενος, ο τρισαγίω φωνή υπό των Σεραφείμ ανυμνούμενος και υπό των Χερουβείμ δοξολογούμενος, και υπό πάσης επουρανίου δυνάμεως προσκυνούμενος ο εκ του μη όντος εις το είναι παραγαγών τα σύμπαντα ο κτίσας τον άνθρωπον κατ» εικόνα σην και ομοίωσιν και παντί σου χαρίσματι κατακοσμήσας, ο διδούς αιτούντι σοφίαν και σύνεσιν, και μη παρορών αμαρτάνοντα, αλλά θέμενος επί σωτηρία μετάνοιαν, ο καταξιώσας ημάς, τους ταπεινούς και αναξίους δούλους σου, και εν τη ώρα ταύτη στήναι κατενώπιον της δόξης του αγίου σου θυσιαστηρίου, και την οφειλομένην σοι προσκύνησιν και δοξολογίαν προσάγειν, Αυτός, Δέσποτα, πρόσδεξαι και εκ στόματος ημών των αμαρτωλών τον Τρισάγιον ύμνον και επίσκεψαι ημάς εν τη χρηστότητί σου. Συγχώρησον ημίν παν πλημμέλημα, εκούσιόν τε και ακούσιον, αγίασον ημών τας ψυχάς και τα σώματα και δος ημίν εν οσιότητι λατρεύειν σοι πάσας τας ημέρας της ζωής ημών, πρεσβείαις της αγίας Θεοτόκου, και πάντων των Αγίων, τον απ» αιώνός σοι ευαρεστησάντων.

Ότι άγιος ει ο Θεός ημών και σοι την δόξαν αναπέμπομεν, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί, και εις τούς αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Άγιος ο Θεός, άγιος ισχυρός, άγιος αθάνατος, ελέησον ημάς. (3)

Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε! Αλληλούϊα!

Τον Σταυρόν σου προσκυνούμεν, Δέσποτα, και την αγίαν σου ανάστασιν δοξάζομεν.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι, και νυν και αεί και εις τούς αιώνας των αιώνων. Αμήν Άγιος αθάνατος, ελέησον ημάς.

Δύναμις.

Άγιος ο Θεός, άγιος ισχυρός, άγιος αθάνατος, ελέησον ημάς.

Κέλευσον, Δέσποτα.

Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.

Ευλόγησον, Δέσποτα, την άνω καθέδραν.

Ευλογημένος ει, ο επί θρόνου δόξης της βασιλείας σου, ο καθήμενος επί των Χεροβείμ, πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Προκείμενον τής ημέρας

Πρόσχωμεν!

Στιχ.

Σοφία!

Τό ανάγνωσμα

Πρόσχωμεν!

Ευλόγησον, Δέσποτα, το θυμίαμα.

+ Ευλογητός ο Θεός ημών πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν. θυμίαμά σοι προσφέρομεν, Χριστέ ο Θεός ημών, εις οσμήν ευωδίας πνευματικής, ο προσδεξάμενος εις το υπερουράνιόν σου θυσιαστήριον, αντικατάπεμψον ημίν την χάριν του παναγίου σου Πνεύματος. Αμήν.

Ευλόγησον, Δέσποτα, τον ευαγγελιστήν του αγίου ενδόξου αποστόλου και ευαγγελιστού (τού διένος).

+ Ο Θεός, διά πρεσβειών του αγίου, ενδόξου, αποστόλου και ευαγγελιστού, δώη σοι ρήμα τω ευαγγελιζομένω δυνάμει πολλή, εις εκπλήρωσιν του ευαγγελίου του αγαπητού Υιού αυτού, Κυρίου δε ημών Ιησού Χριστού.

Αμήν. Αμήν. Αμήν. Γένοιτό μοι νυν κατά το ρήμά σου.

Απόστολε Άγιε και ευαγγελιστά, πρέσβευε τω ελεήμονι Θεώ, ίνα πταισμάτων άφεσιν παράσχη ταις ψυχαίς ημών.

+ Ειρήνη σοι τω αναγινώσκοντι. (ουσί)

Αλληλούϊα. Αλληλούϊα. Αλληλούϊα.

Του Κυρίου δεηθώμεν.

Έλλαμψον εν ταις καρδίαις ημών, φιλάνθρωπε Δέσποτα, το της σης θεογνωσίας ακήρατον φώς, και τους της διανοίας ημών οφθαλμούς διάνοιξον εις την των ευαγγελικών σου κηρυγμάτων κατανόησιν. Ένθες ημίν και τον των μακαρίων σου εντολών φόβον, ίνα τας σαρκικάς επιθυμίας πάσας καταπατήσαντες, πνευματικήν πολιτείαν μετέλθωμεν, πάντα τα προς ευαρέστησιν την σην και φρονούντες και πράττοντες. Συ γαρ ει ο φωτισμός των ψυχών και των σωμάτων ημών, Χριστέ ο Θεός, και σοι την δόξαν αναπέμπομεν, συν τω ανάρχω σου Πατρί και τω παναγίω και αγαθώ και ζωοποιώ σου Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Σοφία. Ορθοί. Ακούσωμεν του αγίου Ευαγγελίου. + Ειρήνη πάσι.

Και τω πνευματί σου.

Εκ του κατά (τού διένος) αγίου Ευαγγελίου το ανάγνωσμα.

Πρόσχωμεν.

Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.

Τό Ανάγνωσμα

+ Ειρήνη σοι τω ευαγγελιζομένω.

Δόξα σοι, Κύριε, δοξα σοι.

ΟΜΙΛΙΑ

Είπωμεν πάντες εξ όλης της ψυχής και εξ όλης της διανοίας ημών είπωμεν.

Κύριε παντοκράτορ ο Θεός των Πατέρων ημών, δεόμεθά σου, επάκουσον και ελέησον.

Ελέησον ημάς ο Θεός κατά το μέγα ελεός σου, δεόμεθά σου, επάκουσον και ελέησον.

Έτι δεόμεθα υπέρ του Πατρός ημών, Αρχιεπισκόπου.

Έτι δεόμεθα υπέρ των αδελφών ημών, των ιερέων, ιερομονάχων, ιεροδιακόνων και μοναχών, και πάσης της εν Χριστώ ημών αδελφότητος.

Έτι δεόμεθα υπέρ ελέους, ζωής, ειρήνης, υγείας, σωτηρίας, επισκέψεως, συγχωρήσεως και αφέσεως των αμαρτιών των δούλων του Θεού, πάντων των ευσεβών και ορθοδόξων χριστιανών, των κατοικούντων και παρεπιδημούντων εν τη (πόλη) ταύτη, των ενοριτών, επιτρόπων, συνδρομητών και αφειρωτών του αγίου ναού τούτου.

Έτι δεόμεθα υπέρ των μακαρίων και αοιδίμων κτιτόρων της αγίας Εκκλησίας ταύτης, και υπέρ πάντων των προαναπαυσαμένων πατέρων και αδελφών ημών, των ενθάδε ευσεβώς, κειμένων, και απανταχού ορθοδόξων.

Έτι δεόμεθα υπέρ των καρποφορούντων και καλλιεργούντων εν τω αγίω και πανσέπτω ναώ τούτω, κοπιώντων, ψαλλόντων και υπέρ του περιεστώτος λαού, του απεκδεχομένου το παρά σου μέγα και πλούσιον έλεος.

Κύριε ο Θεός ημών, την εκτενή ταύτην ικεσίαν πρόσδεξαι παρά των σων δούλων και ελέησον ημάς κατά το πλήθος του ελέους σου, και τους οικτιρμούς σου κατέπεμψον εφ» ημάς, και επί πάντα τον λαόν σου, απεκδεχόμενον το παρά σου μέγα και πλούσιον έλεος.

Ότι ελεήμων και φιλάνθρωπος Θεός υπάρχεις, και σοι την δόξαν αναπέμπομεν, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Εύξασθε οι Κατηχούμενοι τω Κυρίω. Οι πιστοί, υπέρ των Κατηχουμένων δεηθώμεν. Ίνα ο Κύριος αυτούς ελεήση. Κατηχήση αυτούς τον λόγον της αληθείας. Αποκαλύψη αυτοίς το Ευαγγέλιον της δικαιοσύνης. Ενώση αυτούς τη αγία αυτού Καθολική και Αποστολική Εκκλησία. Σώσον, ελέησον, αντιλαβού, και διαφύλαξον αυτούς, ο Θεός, τη ση χάριτι. Οι Κατηχούμενοι τας κεφαλάς υμών τω Κυρίω κλίνατε.

Κύριε ο Θεός ημών, ο εν υψηλοίς κατοικών, και τα ταπεινά εφορών, ο διά την σωτηρίαν τω γένει των ανθρώπων εξαποστείλας, τον μονογενή σου Υιόν και Θεόν, τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, επίβλεψον επί τους δούλους σου τους Κατηχουμένους, τους υποκεκλικότας σοι τον εαυτών αυχένα, και καταξίωσον αυτούς, εν καιρώ ευθέτω, του λουτρού της παλιγγενεσίας, της αφέσεως των αμαρτιών και του ενδύματος της αφθαρσίας, ένωσον αυτούς τη αγία σου, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία και συγκαταρίθμησον αυτούς τη εκλεκτή σου ποίμνη.

Ίνα και αυτοί συν ημίν δοξάζωσι το πάντιμον και μεγαλοπρεπές όνομά σου, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Όσοι κατηχούμενοι, προέλθετε. Οι Κατηχούμενοι, προέλθετε. Όσοι κατηχούμενοι προέλθετε. Μη τις των κατηχουμένων. Όσοι πιστοί.

Έτι και έτι εν ειρήνη, του Κυρίου δεηθώμεν.

Αντιλαβού, σώσον, ελέησον και διαφύλαξον ημάς, ο Θεός, τη ση χάριτι.

Σοφία.

Σύ, Κύριε, κατέδειξας ημίν τό μέγα τούτο τής σωτηρίας μυστήριον, σύ κατηξίωσας ημάς τούς ταπεινούς καί αναξίους δούλους σου, γενέσθαι λειτουργούς τού αγίου σου θυσιαστηρίου, σύ ικάνωσον ημάς, τή δυνάμει τού Αγίου σου Πνεύματος, εις τήν διακονίαν ταύτην, ίνα, ακατακρίτως στάντες ενώπιον τής αγίας δόξης σου, προσάγωμέν σοι θυσίαν αινέσεως, σύ γάρ εί ο ενεργών τά πάντα εν πάσι. Δός, Κύριε, καί υπέρ τών ημετέρων αμαρτημάτων, καί τών τού λαού αγνοημάτων, δεκτήν γενέσθαι τήν θυσίαν ημών, καί ευπρόσδεκτον ενώπιόν σου.

Ότι πρέπει σοι, πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Έτι και έτι εν ειρήνη, του Κυρίου δεηθώμεν.

Αντιλαβού, σώσον, ελέησον και διαφύλαξον ημάς, ο Θεός, τη ση χάριτι.

Σοφία.

Ο Θεός, ο επισκεψάμενος εν ελέει καί οικτιρμοίς τήν ταπείνωσιν ημών, ο στήσας ημάς τούς ταπεινούς, καί αμαρτωλούς, καί αναξίους δούλους σου, κατενώπιον τής αγίας δόξης σου λειτουργείν τώ αγίω σου θυσιαστηρίω, σύ, ενίσχυσον ημάς, τή δυνάμει τού Αγίου σου Πνεύματος, εις τήν διακονίαν ταύτην καί δός ημίν λόγον εν ανοίξει του στόματος ημών, εις τό επικαλείσθαι τήν χάριν τού Αγίου σου Πνεύματος επί τών μελλόντων προτίθεσθαι δώρων.

Όπως υπό του κράτους σου πάντοτε φυλαττόμενοι, σοι δόξαν αναπέμπωμεν, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Του Κυρίου δεηθώμεν.

Οι τα Χερουβείμ μυστικώς εικονίζοντες, και τη ζωοποιώ Τριάδι τον τρισάγιον ύμνον προσάδοντες, πάσαν την βιοτικήν αποθώμεθα μέριμναν.

Ουδείς άξιος των συνδεδεμένων ταις σαρκικαίς επιθυμίας και ηδοναίς προσέρχεσθαι ή προσεγγίζειν, ή λειτουργείν σοι, Βασιλεύ της δόξης, το γαρ διακονείν σοι μέγα και φοβερόν, και αυταίς ταις επουρανίαις δυνάμεσιν. Αλλ» όμως, διά την άφατον και αμέτρητόν σου φιλανθρωπίαν, ατρέπτως και αναλλοιώτως γέγονας άνθρωπος και αρχιερεύς ημών εχρημάτισας, και της λειτουργικής ταύτης και αναιμάκτου θυσίας την ιερουργίαν παρέδωκας ημίν, ως Δεσπότης των απάντων. Συ γαρ μόνος, Κύριε ο Θεός ημών, δεσπόζεις των επουρανίων και των επιγείων, ο επί θρόνου Χερουβικού εποχούμενος, ο των Σεραφείμ Κύριος, και βασιλεύς του Ισραήλ, ο Μόνος Άγιος και εν αγίοις αναπαυόμενος, σε τοίνυν δυσωπώ τον μόνον αγαθόν και ευήκοον, επίβλεψον επ» εμέ τον αμαρτωλόν και αχρείον δούλόν σου, και καθάρισόν μου την ψυχήν και την καρδίαν από συνειδήσεως πονηράς, και ικάνωσόν με τη δυνάμει του Αγίου σου Πνεύματος, ενδεδυμένον την της ιερατείας χάριν, παραστήναι τη αγία σου ταύτη τραπέζη και ιερουργήσαι το άγιον και άχραντόν σου Σώμα και το τίμιον Αίμα. Σοί γαρ προσέρχομαι, κλίνας τον εμαυτού αυχένα και δέομαί σου, μη αποστρέψης το πρόσωπόν σου απ» εμού, μηδέ αποδοκιμάσης με εκ παίδων σου, αλλ» αξίωσον προσενεχθήναι σοι υπ» εμού του αμαρτωλού και αναξίου δούλου σου τα δώρα ταύτα. Σύ γαρ ει ο προσφέρων και προσφερόμενος και προσδεχόμενος και διαδιδόμενος, Χριστέ ο Θεός ημών, και σοι την δόξαν αναπέμπομεν, συν τω ανάρχω σου Πατρί και τω Παναγίω και αγαθώ και ζωοποιώ σου Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Οι τα Χερουβείμ μυστικώς εικονίζοντες, και τη ζωοποιώ Τριάδι τον τρισάγιον ύμνον προσάδοντες, πάσαν την βιοτικήν αποθώμεθα μέριμναν.(3)

Ως τον βασιλεία των όλων υποδεξόμενοι, ταις αγγελικαίς αοράτως δορυφορούμενον τάξεσιν. Αλληλούϊα. Αλληλούϊα. Αλληλούϊα. (3)

Ευλογητός ο Θεός ημών, πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι προσκυνήσωμεν άγιον, Κύριον Ιησούν, τον μόνον αναμάρτητον. Τον Σταυρόν σου, Χριστέ, προσκυνούμεν και την αγίαν σου ανάστασιν υμνούμεν και δοξάζομεν, συ γαρ ει Θεός ημών, εκτός σου άλλον ουκ οίδαμεν, το όνομά σου ονομάζομεν. Δεύτε πάντες οι πιστοί προσκυνήσωμεν την του Χριστού αγίαν ανάστασιν, ιδού γαρ ήλθε διά του Σταυρού, χαρά εν όλω τω κόσμω, διά παντός ευλογούντες τον Κύριον, υμνούμεν την ανάστασιν αυτού. Σταυρόν γαρ υπομείνας δι» ημάς, θανάτω θάνατον ώλεσεν.

Δεύτε, προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν τω βασιλεί ημών Θεώ.

Δεύτε, προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν Χριστώ, τω βασιλεί ημών Θεώ.

Δεύτε, προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν αυτώ Χριστώ, τω βασιλεί και Θεώ ημών.

Ψαλμός 50

Ήμαρτον εις σε Σωτήρ, ως ο άσωτος υιός, δέξαι με Πάτερ μετανοούντα, και ελέησον με ο Θεός.

Κράζω σοι Χριστέ Σωτήρ, του τελώνου την φωνήν, ιλάσθητί μοι, ώσπερ εκείνω και ελέησον με ο Θεός.

Συγχωρήσατέ μοι, αδελφοί και συλλειτουργοί, ή (Συγχώρησόν μοι, αδελφέ και συλλειτουργέ).

Τοις μισούσι και αγαπώσιν ημάς, ο Θεός, συγχώρησον.

Ο Θεός ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ, και ελέησον με. (3)

Έπαρον, Δέσποτα.

Εν ειρήνη επάρατε τας χείρας υμών εις τα άγια και ευλογείτε τον Κύριον.

Ανέβη ο Θεός εν αλαλαγμώ, Κύριος εν φωνή σάλπιγγος.

Ως τον βασιλεία των όλων υποδεξόμενοι.

Πάντων υμών, (και πάντων, των ευσεβών και ορθοδόξων χριστιανών), μνησθείη Κύριος ο Θεός εν τη Βασιλεία Αυτού, πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Μνήσθητι ημών Κύριε, όταν έλθης εν τη βασιλεία σου.

Του Αρχιεπισκόπου ημών ­­___ και πάσης της εν Χριστώ ημών αδελφότητος. Του ευσεβους ημών Έθνους και πάσης Αρχής και Εξουσίας εν αυτώ. Του κατά ξηράν, θάλασσαν και αέρα φιλοχρσίστου ημών Στρατού. Των κατοικούντων και παρεπιδημούτων εν τη (πόλη) ταύτη. Των ενοριτών, επιτρόπων, συνδρομητών και αφιερωτών του ιερού ναού τούτου και πάντων ημών των προσελθόντων εις την θείαν μυσταγωγίαν ταύτην.

Των μακαρίων και αοιδίμων κτιτόρων, ανακαινιστών και αφιερωτών του ιερού ναού τούτου, των υπέρ πίστεως και πατρίδος αγωνισαμένων και πεσόντων και πάντων των επ» ελπίδι αναστάσεως, ζωής αιωνίου, κεκοιμημένων πατέρων και αδελφών ημών, μνησθείη Κύριος ο Θεός εν τη βασιλεία αυτού πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

Της ιερωσύνης σου μνησθείη Κύριος ο Θεός εν τη βασιλεία αυτού, πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

Της διακονίας σου μνησθείη Κύριος ο Θεός εν τη βασιλεία αυτού, πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

Ο ευσχήμων Ιωσήφ, από του ξύλου καθελών το άχραντόν σου σώμα, σινδόνι καθαρά ειλήσας και αρώμασιν, εν μνήματι καινώ κηδεύσας απέθετο.

Αγάθυνον, Δέσποτα.

Αγάθυνον κύριε εν τη ευδοκία σου την Σιων και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλημ. Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης αναφοράν και ολοκαυτώματα. Τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν σου μόσχους (3) και ελέησον με ο Θεός.

Μνήσθητί μου, Αδελφέ και συλλειτουργέ.

Της ιερωσύνης σου μνησθείη Κύριος ο Θεός εν τη βασιλεία αυτού, πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

Εύξαι υπέρ εμού, Δέσποτα Άγιε.

+ Πνεύμα άγιον επελεύσεται επί σε, και δύναμις υψίστου επισκιάσει σοι.

Αυτό το Πνεύμα συλλειτουργήσει ημίν πάσας τας ημέρας της ζωής ημών και φωτίσει την σην αιδεσιμότητα.

Μνήσθητί μου, Δέσποτα Άγιε.

Της διακονίας σου μνησθείη Κύριος ο Θεός εν τη βασιλεία αυτού, πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

...Ταις αγγελικαίς αοράτως δορυφορούμενον τάξεσιν. Αλληλούϊα, Αλληλούϊα, Αλληλούϊα.

Πληρώσωμεν την δέησιν ημών τω Κυρίω.

Υπέρ των προτεθέντων τιμίων δώρων, τού Κυρίου δεηθώμεν

Υπέρ του αγίου οίκου τούτου και των μετά πίστεως, ευλαβείας και φόβου Θεού εισιόντων εν αυτώ, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ του ρυσθήναι ημάς από πάσης θλίψεως, οργής, κινδύνου και ανάγκης, του Κυρίου δεηθώμεν.

Αντιλαβού, σώσον, ελέησον και διαφύλαξον ημάς, ο Θεός, τη ση χάριτι.

Την ημέραν πάσαν, τελείαν, αγίαν, ειρηνικήν και αναμάρτητον, παρά του Κυρίου, αιτησώμεθα.

Άγγελον ειρήνης, πιστόν οδηγόν, φύλακα των ψυχών και των σωμάτων ημών, παρά του Κυρίου αιτησώμεθα.

Συγγνώμην και άφεσιν των αμαρτιών και των πλημμελημάτων ημών, παρά του Κυρίου αιτησώμεθα.

Τα καλά και συμφέροντα ταις ψυχαίς ημών και ειρήνην τω κόσμω, παρά του Κυρίου αιτησώμεθα.

Τον υπόλοιπον χρόνον της ζωής ημών εν ειρήνη και μετανοία εκτελέσαι, παρά του Κυρίου αιτησώμεθα.

Χριστιανά τα τέλη της ζωής ημών, ανώδυνα, ανεπαίσχυντα, ειρηνικά, και καλήν απολογίαν την επί του φοβερού βήματος του Χριστού αιτησώμεθα.

Της Παναγίας, αχράντου, υπερευλογημένης, ενδόξου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, μετά πάντων των Αγίων μνημονεύσαντες, εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα.

Κύριε ο Θεός ημών, ο κτίσας ημάς καί αγαγών εις τήν ζωήν ταύτην, ο υποδείξας ημίν οδούς εις σωτηρίαν, ο χαρισάμενος ημίν ουρανίων μυστηρίων αποκάλυψιν, σύ εί ο θέμενος ημάς εις τήν διακονίαν ταύτην έν τή δυνάμει τού Πνεύματός σου τού Αγίου, Ευδόκησον δή, Κύριε, τού γενέσθαι ημάς διακόνους τής καινής σου Διαθήκης, λειτουργούς τών αγίων σου Μυστηρίων, πρόσδεξαι ημάς προσεγγίζοντας τώ αγίω σου θυσιαστηρίω, κατά τό πλήθος τού ελέους σου, ίνα γενώμεθα άξιοι τού προσφέρειν σοι τήν λογικήν ταύτην καί αναίμακτον θυσίαν υπέρ τών ημετέρων αμαρτημότων, καί τών τού λαού αγνοημάτων, ήν προσδεξάμενος εις τό άγιον, υπερουράνιον καί νοερόν σου θυσιαστήριον εις οσμήν ευωδίας, αντικατάπεμψον ημίν τήν χάριν τού Αγίου σου Πνεύματος, Επίβλεψον εφ» ημάς, ο Θεός, καί έπιδε επί τήν λατρείαν ημών ταύτην, καί πρόσδεξαι αυτήν, ως προσεδέξω Άβελ τά δώρα, Νώε τάς θυσίας, Αβραάμ τάς ολοκαρπώσεις, Μωϋσέως καί Ααρών τάς ιερωσύνας, Σαμουήλ τάς ειρηνικός. Ως προσεδέξω εκ τών αγίων σου Αποστόλων τήν αληθινήν ταύτην λατρείαν, ούτω καί εκ τών χειρών ημών τών αμαρτωλών πρόσδεξαι τά Δώρα ταύτα, έν τή χρηστότητί σου, Κύριε, ίνα, καταξιωθέντες λειτουργείν αμέμπτως τώ αγίω σου θυσιαστηρίω, εύρωμεν τόν μισθόν τών πιστών καί φρονίμων οικονόμων, εν τή ημέρα τή φοβερά τής ανταποδόσεώς σου τής δικαίας.

Διά των οικτιρμών του μονογενούς σου Υιού, μεθ» ου ευλογητός ει, συν τω Παναγίω και αγαθώ και ζωοποιώ σου Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

+ Ειρήνη πάσι.

Και τω πνεύματί σου.

Αγαπήσωμεν αλλήλους, ίνα εν ομονοία ομολογήσωμεν.

Πατέρα, Υιόν και Άγιον Πνεύμα, Τριάδα ομοούσιον και αχώριστον.

Αγαπήσω σε, Κύριε, η ισχύς μου, Κύριος στερέωμά μου, και καταφυγή μου, και ρύστης μου.

Ο Χριστός εν μέσω ημών. Και ην, και έστι και έσται.

Τας θύρας, τας θύρας. Εν σοφία πρόσχωμεν.

Πιστεύω εις ένα Θεόν, Πατέρα, Παντοκράτορα, ποιητήν ουρανού και γης, ορατών τε πάντων και αοράτων.

Και εις έναν Κύριον Ιησούν Χριστόν, τον Υιόν του Θεού τον Μονογενή, τον εκ του Πατρός γεννηθέντα προ πάντων των αιώνων. Φως εκ φωτός, Θεόν αληθινόν εκ Θεού αληθινού γεννηθέντα, ου ποιηθέντα, ομοούσιον τω Πατρί, δι» ου τα πάντα εγένετο. Τον δι» ημάς τους ανθρώπους και διά την ημετέραν σωτηρίαν κατελθόντα εκ των ουρανών και σαρκωθέντα εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου και ενανθρωπήσαντα. Σταυρωθέντα τε υπέρ ημών επί Ποντίου Πιλάτου και παθόντα και ταφέντα. Και αναστάντα τη τρίτη ημέρα κατά τας Γραφάς. Και ανελθόντα εις τους Ουρανούς και καθεζόμενον εκ δεξιών του Πατρός. Και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς, Ου της βασιλείας ουκ έσται τέλος.

Και εις το Πνεύμα το Άγιον, το Κύριον, το Ζωοποιόν, το εκ του Πατρός εκπορευόμενον, το συν Πατρί και Υιώ συμπροσκυνούμενον και συνδοξαζόμενον, το λαλήσαν διά των Προφητών.

Εις Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν. Ομολογώ εν Βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών. Προσδοκώ ανάστασιν νεκρών. Και ζωήν του μέλλοντος αιώνος. Αμήν.

Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου, πρόσχωμεν, την αγίαν αναφοράν, εν ειρήνη προσφέρειν.

Έλεον ειρήνης, θυσίαν αινέσεως.

+ Η χάρις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και η αγάπη του Θεού και του Πατρός και η κοινωνία του Αγίου Πνεύματος είη μετά πάντων υμών.

Και μετά του πνεύματός σου.

Άνω σχώμεν τας καρδίας.

Έχομεν πρός τον Κύριον.

Ευχαριστήσωμεν τω Κυρίω.

Άξιον και δίκαιον εστί.

Ο ών, Δέσποτα, Κύριε Θεέ, Πάτερ Παντοκράτορ προσκυνητέ, άξιον ως αληθώς, καί δίκαιον καί πρέπον τή μεγαλοπρεπεία τής αγιωσύνης σου, σέ αινείν, σέ υμνείν, σέ ευλογείν, σέ προσκυνείν, σοί ευχαριστείν, σέ δοξάζειν τόν μόνον όντως όντα Θεόν, καί σοί προσφέρειν εν καρδία συντετριμμένη, καί πνεύματι ταπεινώσεως τήν λογικήν ταύτην λατρείαν ημών, ότι σύ εί ο χαρισάμενος ημίν τήν επίγνωσιν τής σής αληθείας, Καί τίς ικανός λαλήσαι τάς δυναστείας σου; ακουστάς ποιήσαι πάσας τάς αινέσεις σου; ή διηγήσασθαι πάντα τά θαυμάσιά σου εν παντί καιρώ; Δέσποτα τών απάντων, Κύριε ουρανού καί γής, καί πάσης κτίσεως, ορωμένης τε καί ουχ ορωμένης, ο καθήμενος επί θρόνου δόξης, καί επιβλέπων αβύσσους, άναρχε, αόρατε, ακατάληπτε, απερίγραπτε, αναλλοίωτε, ο Πατήρ τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, τού μεγάλου Θεού καί Σωτήρος, τής ελπίδος ημών, ός εστιν εικών τής σής αγαθότητος, σφραγίς ισότυπος, εν εαυτώ δεικνύς σέ τόν Πατέρα, Λόγος ζών, Θεός αληθινός, η πρό αιώνων σοφία, ζωή, αγιασμός, δύναμις, τό φώς τό αληθινόν, παρ» ού τό Πνεύμα τό άγιον εξεφάνη, τό τής αληθείας Πνεύμα, τό τής υιοθεσίας χάρισμα, ο αρραβών τής μελλούσης κληρονομίας, η απαρχή τών αιωνίων αγαθών, η ζωοποιός δύναμις, η πηγή τού αγιασμού, παρ» ού πάσα κτίσις λογική τε καί νοερά, δυναμουμένη, σοί λατρεύει, καί σοί τήν αϊδιον αναπέμπει δοξολογίαν, ότι τά σύμπαντα δούλα σά, Σέ γάρ αινούσιν Άγγελοι, Αρχάγγελοι, θρόνοι, Κυριότητες, Αρχαί, Εξουσίαι, Δυνάμεις, καί τά πολυόμματα Χερουβείμ, Σοί παρίστανται κύκλω τά Σεραφείμ, έξ πτέρυγες τώ ενί, καί έξ πτέρυγες τώ ενί, καί ταίς μέν δυσί κατακαλύπτουσι τά πρόσωπα εαυτών, ταίς δέ δυσί τούς πόδας, καί ταίς δυσί πετόμενα, κέκραγεν έτερον πρός τό έτερον, ακαταπαύστοις στόμασιν, ασιγήτοις δοξολογίαις.

Τον επινίκιον ύμνον άδοντα, βοώντα, κεκραγότα, και λέγοντα,

Άγιος, άγιος, άγιος, Κύριος Σαβοώθ, Πλήρης, ο ουρανός και η γη της δόξης σου. Ωσαννά εν τοις υψίστοις, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου. Ωσσανά ο εν τοις υψίστοις.

Μετά τούτων τών μακαρίων Δυνάμεων, Δέσποτα φιλάνθρωπε, καί ημείς οι αμαρτωλοί βοώμεν καί λέγομεν, Άγιος εί, ως αληθώς, καί πανάγιος, καί ούκ εστι μέτρον τή μεγαλοπρεπεία τής αγιωσύνης σου, καί όσιος εν πάσι τοίς έργοις σου, ότι εν δικαιοσύνη καί κρίσει αληθινή πάντα επήγασες ημίν, πλάσας γάρ τόν άνθρωπον, χούν λαβών από τής γής, καί εικόνι τή σή, ο Θεός, τιμήσας, τέθεικας αυτόν εν τώ Παραδείσω τής τρυφής, αθανασίαν ζωής, καί απόλαυσιν αιωνίων αγαθών, εν τή τηρήσει τών εντολών σου, επαγγειλάμενος αυτώ, αλλά παρακούσαντα σού τού αληθινού Θεού, τού κτίσαντος αυτόν, καί τή απάτη τού όφεως υπαχθέντα, νεκρωθέντα τε τοίς οικείοις αυτού παραπτώμασιν, εξωρίσας αυτόν εν τή δικαιοκρισία σου, ο Θεός, εκ τού Παραδείσου εις τόν κόσμον τούτον, καί απέστρεψας εις τήν γήν εξ ής ελήφθη, οικονομών αυτώ τήν εκ παλιγγενεσίας σωτηρίαν, τήν εν αυτώ τώ Χριστώ σου, ου γάρ απεστρόφης τό πλάσμα σου εις τέλος, ό εποίησας, αγαθέ, ουδέ επελάθου έργου χειρών σου, αλλ» επεσκέψω πολυτρόπως, διά σπλάγχνα ελέους σου, Προφήτας εξαπέστειλας, εποίησας δυνάμεις διά τών Αγίων σου, τών καθ» εκάστην γενεάν ευαρεστησάντων σοι, ελάλησας ημίν διά στόματος τών δούλων σου τών Προφητών, προκαταγγέλλων ημίν τήν μέλλουσαν έσεσθαι σωτηρίαν, νόμον έδωκας εις βοήθειαν, Αγγέλους επέστησας φύλακας, Ότε δέ ήλθε τά πλήρωμα τών καιρών, ελάλησας ημίν εν αυτώ τώ Υιώ σου, δι» ού καί τούς αιώνας εποίησας, ός, ών απάγαυσμα τής δόξης σου, καί χαρακτήρ τής υποστόσεώς σου, φέρων τε τά πάντα τώ ρήματι τής δυνάμεως αυτού, ουχ αρπαγμόν ηγήσατο τό είναι ίσα σοί τώ Θεώ καί Πατρί, αλλά, Θεός ών προαιώνιος, επί τής γής ώφθη, καί τοίς ανθρώποις συνανεστρόφη, καί εκ Παρθένου αγίας σαρκωθείς, εκένωσεν εαυτόν, μορφήν δούλου λαβών, σύμμορφος γενόμενος τώ σώματι τής ταπεινώσεως ημών, ίνα ημάς συμμόρφους ποιήση τής εικόνος τής δόξης αυτού, Επειδή γάρ δι» ανθρώπου η αμαρτία εισήλθεν εις τόν κόσμον, καί διά τής αμαρτίας ο θάνατος, ηυδόκησεν ο μονογενής σου Υιός, ο ών εν τοίς κόλποις σού τού Θεού καί Πατρός, γενόμενος εκ γυναικός, τής αγίας Θεοτόκου καί αειπαρθένου Μαρίας, γενόμενος υπό νόμον, κατακρίναι τήν αμαρτίαν εν τή σαρκί αυτού, ίνα οι εν τώ Αδάμ αποθνήσκοντες, ζωοποιηθώσιν εν αυτώ τώ Χριστώ σου, καί εμπολιτευσάμενος τώ κόσμω τούτω, δούς προστόγματα σωτηρίας, αποστήσας ημάς τής πλάνης τών ειδώλων, προσήγαγε τή επιγνώσει σού τού αληθινού Θεού καί Πατρός, κτησάμενος ημάς εαυτώ λαόν περιούσιον, βασίλειον ιεράτευμα, έθνος άγιον, καί καθαρίσας εν ύδατι, καί αγιάσας τώ Πνεύματι τώ αγίω, έδωκεν εαυτόν αντάλλαγμα τώ θανάτω, εν ώ κατειχόμεθα, πεπραμένοι υπό τήν αμαρτίαν, καί κατελθών διά τού Σταυρού εις τόν, Άδην, ίνα πληρώση εαυτού τά πάντα, έλυσε τάς οδύνας τού θανάτου, καί αναστάς τή τρίτη ημέρα, καί οδοποιήσας πάση σαρκί τήν εκ νεκρών Ανάστασιν, καθότι ουκ ήν δυνατόν κρατείσθαι υπό τής φθοράς τόν αρχηγόν τής ζωής, εγένετο απαρχή τών κεκοιμημένων, πρωτότοκος εκ τών νεκρών, ίνα ή αυτός τά πάντα εν πάσι πρωτεύων, καί ανελθών εις τούς ουρανούς, εκάθισεν εν δεξιά τής μεγαλωσύνης σου εν υψηλοίς, ός καί ήξει, αποδούναι εκάστω κατά τά έργα αυτού, Κατέλιπε δέ ημίν υπομνήματα τού σωτηρίου αυτού πάθους ταύτα, ά προτεθείκαμεν ενώπιόν σου, κατά τάς αυτού εντολάς, Μέλλων γάρ εξιέναι επί τόν εκούσιον, καί αοίδιμον καί ζωοποιόν αυτού θάνατον, τή νυκτί, ή παρεδίδου εαυτόν υπέρ τής τού κόσμου ζωής, λαβών άρτον επί τών αγίων αύτού καί αχράντων χειρών, καί αναδείξας σοι τώ Θεώ καί Πατρί, ευχαριστήσας, ευλογήσας, αγιάσας, κλάσας.

Έδωκε τοίς αγίοις αυτού Μαθηταίς καί Αποστόλοις, ειπών, Λάβετε, φάγετε. Τούτο μου εστί το Σώμα, το υπέρ υμών κλώμενον εις άφεσιν αμαρτιών. Αμήν.

Ομοίως καί το ποτήριον εκ τού γεννήματος τής αμπέλου λαβών, κεράσας, ευχαριστήσας, ευλογήσας, αγιάσας.

Έδωκε τοίς αγίοις αυτού Μαθηταίς καί Αποστόλοις, ειπών, Πίετε εξ αυτού πάντες. Τούτο εστί τό Αίμα μου, το της Καινής Διαθήκης, το υπέρ ημών και πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών. Αμήν.

Τούτο ποιείτε εις τήν εμήν ανάμνησιν, οσάκις γάρ άν εσθίητε τόν Άρτον τούτον, καί τό Ποτήριον τούτο πίνητε, τόν εμόν θάνατον καταγγέλλετε, τήν εμήν Ανάστασιν ομολογείτε, Μεμνημένοι ούν, Δέσποτα, καί ημείς τών σωτηρίων αυτού Παθημάτων, τού ζωοποιού Σταυρού, τής τριημέρου Ταφής, τής εκ νεκρών Αναστάσεως, τής εις ουρανούς Ανόδου, τής εκ δεξιών σού τού Θεού καί Πατρός Καθέδρας, καί τής ενδόξου καί φοβεράς δευτέρας αυτού Παρουσίας.

Τα Σα εκ των Σων, σοι προσφέρομεν κατά πάντα, και διά πάντα.

Σε υμνούμεν, σε ευλογούμεν, σοι ευχαριστούμεν, Κύριε, και δεόμεθά σου, ο Θεός ημών.

Διά τούτο, Δέσποτα, Πανάγιε καί ημείς οι αμαρτωλοί καί ανάξιοι δούλοι σου οι καταξιωθέντες λειτουργείν τώ αγίω σου θυσιαστηρίω, ου διά τάς δικαιοσύνας ημών (ου γάρ εποιήσαμέν τι αγαθόν επί τής γής), αλλά διά τά έλέη σου καί τούς οικτιρμούς σου, ούς εξέχεας πλουσίως εφ» ημάς, θαρρούντες προσεγγίζομεν τώ αγίω σου θυσιαστηρίω, καί προθέντες τά αντίτυπα τού αγίου Σώματος καί Αίματος τού Χριστού σου, σού δεόμεθα, καί σέ παρακαλούμεν, Άγιε, Αγίων, ευδοκία τής σής αγαθότητος, ελθείν τό Πνεύμά σου τό Άγιον εφ» ημάς, καί επί τα προκείμενα Δώρα ταύτα, καί ευλογήσαι αυτό, καί αγιάσαι, καί αναδείξαι.

Ο Θεός ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ και ελέησον με. (3)

Ευλόγησον, Δέσποτα, τον Άγιον Άρτον.

+ Τόν μέν Άρτον τούτον, αυτό τό τίμιον Σώμα τού Κυρίου, καί Θεού, καί Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού. Αμήν.

Ευλόγησον, Δέσποτα, το Άγιον Ποτήριον.

+ Τό δέ Ποτήριον τούτο, αυτό τό τίμιον Αίμα τού Κυρίου, καί Θεού, καί Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού. Αμήν.

Ευλόγησον, Δέσποτα, αμφότερα τα Άγια.

+ Τό εκχυθέν υπέρ τής τού κόσμου ζωής καί σωτηρίας. Αμήν. Αμήν. Αμήν.

Ημάς δέ πάντας, τούς εκ τού ενός Άρτου καί τού Ποτηρίου μετέχοντας, ενώσαις αλλήλοις εις ενός Πνεύματος Αγίου κοινωνίαν, καί μηδένα ημών εις κρίμα, ή εις κατάκριμα ποιήσαις μετασχείν τού αγίου Σώματος, καί Αίματος τού Χριστού σου, αλλ» ίνα εύρωμεν έλεον καί χάριν μετά πάντων τών, Αγίων, τών απ» αιώνός σοι ευαρεστησάντων, Προπατόρων, Πατέρων, Πατριαρχών, Προφητών, Αποστόλων, Κηρύκων, Ευαγγελιστών, Μαρτύρων, Ομολογητών, Διδασκάλων, καί παντός πνεύματος δικαίου εν πίστει τετελειωμένου.

Εξαιρέτως της Παναγίας, αχράντου, υπερευλογημένης, ενδόξου, Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας.

Επi σοί χαίρει, Κεχαριτωμένη, πάσαη κτίσις. Αγγέλων τό σύστημα καί ανθρώπων τό γένος, ηγιασμένε ναέ καί παράδεισε λογικέ, παρθενικόν καύχημα, εξ ής Θεός εσαρκώθη καί παιδίον γέγονεν, ο πρό αιώνων υπάρχων Θεός ημών, τήν γάρ σήν μήτραν θρόνον εποίησε, καί τήν σήν γαστέρα πλατυτέραν ουρανών απειργάσατο. Επί σοί χαίρει, Κεχαριτωμένη, πάσα η κτίσις δόξα σοι.

Τού αγίου Ιωάννου, Προφήτου, Προδρόμου καί Βαπτιστού, τών αγίων ενδόξων καί πανευφήμων Αποστόλων, τού αγίου (τού δείνος), ού καί τήν μνήμην επιτελούμεν, καί πάντων σου τών Αγίων, ών ταίς ικεσίαις επίσκεψαι ημάς, ο Θεός, Καί μνήσθητι πάντων τών προκεκοιμημένων επ» ελπίδι αναστάσεως ζωής αιωνίου (καί μνημονεύει ενταύθα ονομαστί καί ών βούλεται τεθνεώτων), καί ανάπαυσον αυτούς, όπου επισκοπεί τό φώς τού προσώπου σου, Έτι σού δεόμεθα, Μνήσθητι, Κύριε, τής Αγίας σου Καθολικής καί Αποστολικής Εκκλησίας, τής από περάτων έως περάτων τής οικουμένης, καί ειρήνευσον αυτήν, ήν περιεποιήσω τώ τιμίω Αίματι τού Χριστού σου, καί τόν άγιον Οίκον τούτον στερέωσον μέχρι τής συντελείας τού αιώνος, Μνήσθητι, Κύριε, τών τά Δώρά σοι ταύτα προσκομισάντων, καί υπέρ ών, καί δι» ών, καί εφ» οίς αυτά προσεκόμισαν, Μνήσθητι, Κύριε, τών καρποφορούντων, καί καλλιεργούντων εν ταίς αγίαις σου Εκκλησίαις καί μεμνημένων τών πενήτων, Άμειψαι αυτούς τοίς πλουσίοις σου καί επουρανίοις χαρίσμασι, χάρισαι αυτοίς αντί τών επιγείων, τά επουράνια, αντί τών προσκαίρων, τά αιώνια, αντί τών φθαρτών, τά άφθαρτα, Μνήσθητι, Κύριε, τών εν ερημίαις, καί όρεσι, καί σπηλαίοις, καί ταίς οπαίς τής γής, Μνήσθητι, Κύριε, τών εν παρθενία, καί ευλαβεία καί ασκήσει, καί σεμνή πολιτεία διαγόντων, Μνήσθητι, Κύριε, πάσης αρχής καί εξουσίας, ούς εδικαίωσας βασιλεύειν επί τής γής, Χάρισαι αυτοίς βαθείαν καί αναφαίρετον ειρήνην, λάλησον εις τήν καρδίαν αυτών αγαθά υπέρ τής Εκκλησίας σου καί παντός τού λαού σου, ίνα εν τή γαλήνη αυτών ήρεμον καί ησύχιον βίον διάγωμεν, εν πάση ευσεβεία καί σεμνότητι, Τούς αγαθούς, εν τή αγαθότητί σου διατήρησον, Τούς πονηρούς, αγαθούς ποίησον εν τή χρηστότητί σου, Μνήσθητι, Κύριε, τού περιεστώτος λαού, καί τών δι» ευλόγους αιτίας απολειφθέντων, καί ελέησον αυτούς καί ημάς, κατά τό πλήθος τού ελέους σου, Τά ταμεία αυτών έμπλησον παντός αγαθού, τάς συζυγίας αυτών εν ειρήνη καί ομονοία διατήρησον, τά νήπια έκθρεψον, τήν νεότητα παιδαγώγησον, τό γήρας περικράτησον, τούς ολιγοψύχους παραμύθησαι, τούς εσκορπισμένους επισυνάγαγε, τούς πεπλανημένους επανάγαγε, καί σύναψον τή Αγία σου Καθολική, καί Αποστολική Εκκλησία, Τούς οχλουμένους υπό πνευμάτων ακαθάρτων ελευθέρωσον, τοίς πλέουσι σύμπλευσον, τοίς οδοιπορούσι συνόδευσον, χηρών πρόστηθι, ορφανών υπεράσπισον, αιχμαλώτους ρύσαι, νοσούντας ίασαι. Τών εν βήμασι, καί μετάλλοις, καί εξορίαις, καί πικραίς δουλείαις, καί πάση θλίψει καί ανάγκη καί περιστάσει όντων, μνημόνευσον, ο Θεός, καί πάντων τών δεομένων τής μεγάλης σου ευσπλαγχνίας, καί τών αγαπώντων ημάς καί τών μισούντων, καί τών εντειλαμένων ημίν τοίς αναξίοις εύχεσθαι υπέρ αυτών, Καί παντός τού Λαού σου μνήσθητι, Κύριε, ο Θεός ημών, καί επί πάντας έκχεον τό πλούσιόν σου έλεος, πάσι παρέχων τά πρός σωτηρίαν αιτήματα, Καί ών ημείς ουκ εμνημονεύσαμεν, δι» άγνοιαν ή λήθην, ή πλήθος ονομάτων, αυτός μνημόνευσον, ο Θεός, ο ειδώς εκάστου τήν ηλικίαν, καί τήν προσηγορίαν, ο ειδώς έκαστον εκ κοιλίας μητρός αυτού, Σύ γάρ εί, Κύριε, η βοήθεια τών αβοηθήτων, η ελπίς τών απηλπισμένων, ο τών χειμαζομένων σωτήρ, ο τών πλεόντων λιμήν, ο τών νοσούντων ιατρός, Αυτός τοίς πάσι τά πάντα γενού, ο ειδώς έκαστον, καί τό αίτημα αυτού, οίκον, καί τήν χρείαν αυτού, Ρύσαι, Κύριε, τήν πόλιν καί χώραν ταύτην, καί πάσαν πόλιν, καί χώραν, από λιμού, λοιμού, σεισμού, καταποντισμού, πυρός, μαχαίρας, επιδρομής αλλοφύλων, καί εμφυλίου πολέμου.

Εν πρώτοις, μνήσθητι, Κύριε, του Αρχιεπισκόπου ημών, ον χάρισαι ταις αγίαις σου Εκκλησίαις εν ειρήνη, σώον, έντιμον, υγιά, μακροημερεύοντα, και ορθοτομούντα τον λόγον της σης αληθείας.

Και ων έκαστος κατά διάνοιαν έχει, και πάντων και πασών.

Και πάντων και πασών.

+ Μέγα το όνομα της Αγίας Τριάδος, πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Μνήσθητι, Κύριε, πάσης Επισκοπής Ορθοδόξων, τών ορθοτομούντων τόν λόγον τής σής αληθείας, Μνήσθητι, Κύριε, κατά τό πλήθος τών οικτιρμών σου, καί τής εμής αναξιότητος, συγχώρησόν μοι πάν πλημμέλημα εκούσιόν τε καί ακούσιον, καί μή διά τάς εμάς αμαρτίας κωλύσης τήν χάριν τού Αγίου σου Πνεύματος από τών προκειμένων Δώρων, Μνήσθητι, Κύριε, τού Πρεσβυτερίου, τής εν Χριστώ Διακονίας, καί παντός ιερατικού Τάγματος, καί μηδένα ημών καταισχύνης τών κυκλούντων τό αγιόν σου θυσιαστήριον, Επίσκεψαι ημάς εν τή χρηστότητί σου, Κύριε, επιφάνηθι ημίν εν τοίς πλουσίοις σου οικτιρμοίς, ευκράτους καί επωφελείς τούς αέρας ημίν χάρισαι, όμβρους ειρηνικούς τή γή πρός καρποφορίαν δώρησαι. Ευλόγησον τόν στέφανον τού ενιαυτού τής χρηστότητός σου, παύσον τά σχίσματα τών Εκκλησιών, σβέσον τά φρυάγματα τών εθνών, τάς τών αιρέσεων επαναστόσεις ταχέως κατάλυσον, τή δυνάμει τού Αγίου σου Πνεύματος, Πάντας ημάς πρόσδεξαι εις τήν βασιλείαν σου, υιούς φωτός καί υιούς ημέρας αναδείξας, Τήν σήν ειρήνην, καί τήν σήν αγάπην χάρισαι ημίν, Κύριε ο Θεός ημών, πάντα γάρ απέδωκας ημίν.

Και δος ημίν εν ενί στόματι και μιά καρδία, δοξάζειν και ανυμνείν το πάντιμον και μεγαλοπρεπές όνομά σου, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Και έσται τα ελέη του μεγάλου Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, μετά πάντων υμών.

Και μετά του πνεύματός σου.

Πάντων των αγίων μνημονεύσαντες, έτι και έτι εν ειρήνη του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ των προσκομισθέντων και αγιασθέντων τιμίων δώρων, του Κυρίου δεηθώμεν.

Όπως ο φιλάνθρωπος Θεός ημών, ο προσδεξάμενος αυτά εις το άγιον και υπερουράνιον και νοερόν αυτού θυσιαστήριον εις οσμήν ευωδίας πνευματικής, αντικαταπέμψη ημίν την θείαν Χάριν και την δωρεάν του Αγίου Πενύματος δεηθώμεν.

Υπέρ του ρυσθήναι ημάς από πάσης θλίψεως, οργής, κινδύνου και ανάγκης, του Κυρίου δεηθώμεν.

Αντιλαβού, σώσον, ελέησον και διαφύλαξον ημάς, ο Θεός, τη ση χάριτι.

Την ημέραν πάσαν, τελείαν, αγίαν, ειρηνικήν και αναμάρτητον, παρά του Κυρίου, αιτησώμεθα.

Άγγελον ειρήνης, πιστόν οδηγόν, φύλακα των ψυχών και των σωμάτων ημών, παρά του Κυρίου αιτησώμεθα.

Συγγνώμην και άφεσιν των αμαρτιών και των πλημμελημάτων ημών, παρά του Κυρίου αιτησώμεθα.

Τα καλά και συμφέροντα ταις ψυχαίς ημών και ειρήνην τω κόσμω, παρά του Κυρίου αιτησώμεθα.

Τον υπόλοιπον χρόνον της ζωής ημών εν ειρήνη και μετανοία εκτελέσαι, παρά του Κυρίου αιτησώμεθα.

Χριστιανά τα τέλη της ζωής ημών, ανώδυνα, ανεπαίσχυντα, ειρηνικά, και καλήν απολογίαν την επί του φοβερού βήματος του Χριστού αιτησώμεθα.

Την ενότητα της πίστεως και την κοινωνίαν του Αγίου Πνεύματος αιτησάμενοι, εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα.

Ο Θεός ημών, ο Θεός τού σώζειν, σύ ημάς δίδαξον ευχαριστείν σοι αξίως υπέρ τών ευεργεσιών σου, ών εποίησας, καί ποιείς μεθ» ημών, Σύ, ο Θεός ημών, ο προσδεξόμενος τα Δώρα ταύτα, καθάρισον ημάς από παντός μολυσμού σαρκός καί πνεύματος, καί δίδαξον επιτελείν αγιωσύνην εν φόβω σου, ίνα εν καθαρώ τώ μαρτυρίω τής συνειδήσεως ημών, υποδεχόμενοι τήν μερίδα τών αγιασμότων σου, ενωθώμεν τώ αγίω Σώματι καί Αίματι τού Χριστού σου, Καί υποδεξάμενοι αυτά αξίως, σχώμεν τόν Χριστόν, κατοικούντα εν ταίς καρδίαις ημών, καί γενώμεθα ναός τού Αγίου σου Πνεύματος, Ναί, ο Θεός ημών, καί μηδένα ημών ένοχον ποιήσης τών φρικτών σου τούτων καί επουρανίων Μυστηρίων, μηδέ ασθενή ψυχή καί σώματι, εκ τού αναξίως αυτών μεταλαμβάνειν, αλλά δός ημίν μέχρι τής εσχάτης ημών αναπνοής, αξίως υποδέχεσθαι τήν μερίδα τών αγιασμάτων σου, εις εφόδιον ζωής αιωνίου, εις απολογίαν ευπρόσδεκτον, τήν επί τού φοβερού βήματος τού Χριστού σου, όπως άν καί ημείς μετά πάντων τών Αγίων, τών απ» αιώνός σοι ευαρεστησάντων, γενώμεθα μέτοχοι τών αιωνίων σου αγαθών, ών ητοίμασας τοίς αγαπώσί σε, Κύριε.

Και καταξίωσον ημάς, Δέσποτα, μετά παρρησίας, ακατακρίτως, τολμάν επικαλείσθαι σε τον επουράνιον Θεόν Πατέρα, και λέγειν.

Πάτερ ημών, ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το ονομά σου, ελθέτω η Βασιλεία σου, γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ και επί της γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δός ημίν σήμερον, και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις αφειλέταις ημών. Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.

Ότι σου έστιν η Βασιλεία και η δύναμις και η δόξα, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

+ Ειρήνη πάσι.

Και τω πνεύματί σου.

Τας κεφαλάς ημών τω Κυρίω κλίνωμεν.

Σοι, Κύριε.

Δέσποτα Κύριε, ο Πατήρ τών οικτιρμών, καί Θεός πάσης παρακλήσεως, τούς υποκεκλικότας σοι τάς εαυτών κεφαλάς ευλόγησον, αγίασον, φρούρησον, οχύρωσον, ενδυνάμωσον, από παντός έργου πονηρού απόστησον, παντί δέ έργω αγαθώ συναψον, καί καταξίωσον ακατακρίτως μετασχείν τών αχράντων σου τούτων καί ζωοποιών Μυστηρίων, εις άφεσιν αμαρτιών, εις Πνεύματος Αγίου κοινωνίαν.

Χάριτι και οικτιρμοίς και φιλανθρωπία του μονογενούς σου Υιού, μεθ» ου ευλογητός ει, συν τω παναγίω και αγαθώ και ζωοποιώ σου Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνον. Αμήν.

Πρόσχες, Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Θεός ημών, εξ άγίου κατοικητηρίου σου, καί από θρόνου δόξης τής βασιλείας σου, καί ελθέ εις τό αγιάσαι ημάς, ο άνω τώ Πατρί συγκαθήμενος καί ώδε ημίν αορότως συνών, καί καταξίωσον τή κραταιά σου χειρί μεταδούναι ημίν τού αχράντου Σώματός σου, καί τού τιμίου Αίματος, καί δι» ημών παντί τώ Λαώ.

Ο Θεός ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ και ελέησον με. (3)

Πρόσχωμεν

Τα Άγια τοις Αγίοις.

Εις άγιος, εις Κύριος, Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός. Αμήν.

Μέλισον, Δέσποτα, τον άγιον Άρτον.

Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος, και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος, και μηδέποτε δαπανώμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.

Πλήρωσον, Δέσποτα, το άγιον Ποτήριον.

Πλήρωμα ποτηρίου πίστεως, Πνεύματος Αγίου. Αμήν.

Ευλόγησον, Δέσποτα, το Ζέον.

+ Ευλογημένη η ζέσις των Αγίων σου, Κύριε, πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Ζέσις πίστεως, πλήρης Πνεύματος Αγίου. Αμήν.

Πιστεύω, Κύριε, και ομολογώ ότι συ ει αληθώς ο Χριστός, ο Υιός του Θεού του ζώντος, ο ελθών εις τον κόσμον αμαρτωλούς σώσαι, ων πρωτός ειμί εγώ. Έτι πιστεύω, ότι τούτο αυτό εστί το αχράντον Σώμα σου και τούτο αυτό εστί το τίμιον Αίμα σου. Δέομαι ουν σου, ελέησόν με και συγχώρισον μοι τα παραπτώματά μου, τα εκούσια και τα ακούσια, τα εν λόγω, τα εν έργω, τα εν γνώσει και αγνοία, και αξίωσόν με ακατακρίτως μετασχείν των αχράντων σου μυστηρίων, εις άφεσιν αμαρτιών, και εις ζωήν αιώνιον. Αμήν.

Ιδού Βαδίζω προς θείαν Κοινωνίαν

Πλαστουργέ, μη φλέξης, με τη μετουσία,

Πυρ γαρ υπάρχεις τους αναξίους φλέγον.

Αλλ» ουν κάθαρον εκ πάσης με κηλίδος.

Του Δείπνου σου του μυστικού, σήμερον, Υιέ Θεού, κοινωνόν με παράλαβε, ου μη γαρ τοις εχθροίς σου το μυστήριον είπω, ου φίλημά σοι δώσω, καθάπερ ο Ιούδας, αλλ» ως ο ληστής ομολογώ σοι, Μνήσθητί μου, Κύριε, εν τη βασιλεία σου.

Θεουργόν Αίμα φρίξον, άνθρωπε βλέπων,

Άνθραξ γαρ εστί τους αναξίους φλέγων,

Θεού το Σώμα, και θεοί με, και τρέφει,

Θεοί το πνεύμα, τον δε νουν τρέφει ξένως.

Έθελξας πόθω με Χριστέ, και ηλλοίωσας τω θείω σου έρωτι, αλλά κατάφλεξον πυρί αϋλω τας αμαρτίας μου, και εμπλησθήναι της εν σοι τρυφής καταξίωσον, ίνα τας δύο σκιρτών μεγαλύνω, Αγαθέ, παρουσίας σου.

Εν ταις λαμπρότησι των αγίων σου, πως εισελεύσομαι ο ανάξιος. Εάν γαρ τολμήσω συνεισελθείν εις τον νυμφώνα, ο χιτών με ελέγχει, ότι ουκ έστι του γάμου, και δέσμιος εκβαλούμαι υπό των Αγγέλων, καθάρισον, Κύριε, τον ρύπον της ψυχής μου, και σώσόν με, ως φιλάνθρωπος.

Δέσποτα φιλάνθρωπε, Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Θεός μου, μη εις κρίμά μοι γένοιτο τα Άγια ταύτα, διά το ανάξιον ειναί με, αλλ» εις κάθαρσιν και αγιασμόν ψυχής τε και σώματος, και εις αρραβώνα μελλούσης ζωής και βαλιλείας. Εμοί δε το προσκολλάσθαι τω Θεώ αγαθόν εστί, τίθεσθαι εν τω Κυρίω την ελπίδα της σωτηρίας μου.

Του Δείπνου σου του μυστικού, σήμερον, Υιέ Θεού, κοινωνόν με παράλαβε, ου μη γαρ τοις εχθροίς σου το μυστήριον είπω, ου φίλημά σοι δώσω, καθάπερ ο Ιούδας, αλλ» ως ο ληστής ομολογώ σοι, Μνήσθητί μου, Κύριε, εν τη βασιλεία σου.

Αδελφέ, και συλλειτουργέ, συγχώρησόν μοι τω αμαρτωλώ. (Συγχωρήσατέ μοι, αδελφοί και πατέρες, τω αμαρτωλώ.)

Της ιερωσύνης σου μνησθείη Κύριος ο Θεός εν τη βασιλεία αυτού πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

Ο Θεός ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ, και ελέησον με. (3)

Ιδού προσέρχομαι Χριστώ τω αθανάτω βασιλεί και Θεώ ημών. Μεταδίδοταί μοι ___ τω αναξίω Πρεσβυτέρω, το τίμιον και πανάγιον Σώμα του Κυρίου και Θεού, και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, εις άφεσίν μου αμαρτιών, και εις ζωήν αιώνιον. Αμήν.

Διάκονε, πρόσελθε.

Ιδού προσέρχομαι Χριστώ τω αθανάτω βασιλεί και Θεώ ημών. Μετάδος μοι, Δέσποτα ___ τω αναξίω Διακόνω, το τίμιον και πανάγιον Σώμα του Κυρίου και Θεου, και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, εις άφεσίν μου αμαρτιών, και εις ζωήν αιώνιον.

Μεταδίδοταί σοι ___ τω ευλαβεστάτω Διακόνω, το τίμιον και πανάγιον Σώμα του Κυρίου και Θεού, και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, εις άφεσίν σου αμαρτιών, και εις ζωήν αιώνιον.

Έτι μεταδίδοταί μοι ___ τω αναξίω Πρεσβυτέρω, το τίμιον και πανάγιον Αίμα του Κυρίου και Θεού, και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, εις άφεσίν μου αμαρτιών, και εις ζωήν αιώνιον.

Τούτο ήψατο των χειλέων μου, και αφελεί Κύριος πάσας τας ανομίας μου και τας αμαρτίας μου περικαθαριεί.

Διάκονε, έτι πρόσελθε.

Μετάδος μοι Δέσποτα ___ τω αναξίω Διακόνω, το τίμιον και πανάγιον Αίμα του Κυρίου και Θεου, και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, εις άφεσίν μου αμαρτιών, και εις ζωήν αιώνιον.

Μεταδίδοταί σοι ___ τω ευλαβεστάτω Διακόνω, το τίμιον και πανάγιον Αίμα του Κυρίου και Θεού, και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, εις άφεσίν σου αμαρτιών, και εις ζωήν αιώνιον. Αμήν.

Τούτο ήψατο των χειλέων σου, και αφελεί Κύριος πάσας τας ανομίας σου, και τας αμαρτίας σου περικαθαριεί.

Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι, προσκυνήσωμεν άγιον, Κύριον Ιησούν, τον μόνον αναμάρτητον. Τον Σταυρόν σου, Χριστέ, προσκυνούμεν και την αγίαν σου ανάστασιν υμνούμεν και δοξάζομεν, συ γαρ ει Θεός ημών, εκτός σου άλλον ουκ οίδαμεν, το όνομά σου ονομάζομεν. Δεύτε πάντες οι πιστοί προσκυνήσωμεν την του Χριστού αγίαν ανάστασιν, ιδού γαρ ήλθε διά του Σταυρού, χαρά εν όλω τω κόσμω, διά παντός ευλογούντες τον Κύριον, υμνούμεν την ανάστασιν αυτού. Σταυρόν γαρ υπομείνας δι» ημάς, θανάτω θάνατον ώλεσεν.

Φωτίζου, φωτίζου, η νέα Ιερουσαλήν, η γαρ δόξα Κυρίου επί σε ανέτειλε.

Χόρευε νυν, και αγάλλου Σιών, συ δε αγνή, τέρπου Θεοτόκε, εν τη εγέρσει του τόκου σου.

Ω θείας, ω φίλης, ω γλυκυτάτης σου φωνής, μεθ» ημών αψευδώς γαρ, επηγγείλω έσεσθαι, μέκρι τερμάτων αιώνος Χριστέ, ην οι πιστοί, άγκυραν ελπίδος, κατέχοντες αγαλλόμεθα.

Ω Πάσχα το μέγα, και ιερώτατον Χριστέ, ω σοφία και Λόγε, του Θεού και δύναμις, δίδου ημίν εκτυπώτερον σου μετασχείν, εν τη ανεσπέρω ημέρα της βασιλείας σου.

Απόπλυνον, Κύριε, τα αμαρτήματα των ενθάδε μνημονευθέντων δούλων σου τω αίματί σου τω αγίω πρεσβείαις της Θεοτόκου και πάντων σου των Αγίων. Αμήν

Μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης προσέλθετε.

Μεταλαμβάνει ο δούλος του Θεού ___ σώμα και αίμα Χριστού εις άφεσιν αμαρτιών και ζωήν αιώνιων. Αμήν.

+ Σώσον, ο Θεός, τον λαόν σου και ευλόγησον την κληρονομίαν σου.

Είδομεν το φως το αληθινόν, ελάβομεν Πνεύμα επουράνιον, εύρομεν πίστιν αληθή, αδιαίρετον Τριάδα προσκυνούντες, αύτη γαρ ημάς έσωσεν.

Ύψωσον, Δέσποτα.

Υώθητι επί τους ουρανούς ο Θεός και επί πάσαν την γην η δόξα σου. (3)

+ Ευλογητός ο Θεός ημών, Πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Ορθοί, μεταλαβόντες των θείων, αγίων, αχράντων, αθανάτων, επουρανίων και ζωοποιών, φρικτών του Χριστού μυστηρίων, αξίως ευχαριστήσωμεν τω Κυρίω.

Αντιλαβού, σώσον, ελέησον και διαφύλαξον ημάς ο Θεός, τη ση χάριτι.

Την ημέραν πάσαν, τελείαν, αγίαν, ειρηνικήν και αναμάρτητον αιτησάμενοι, εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών, Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα.

Ευχαριστούμέν σοι, Κύριε, ο Θεός ημών, επί τή μεταλήψει τών αγίων, αχρόντων, αθανότων, καί επουρανίων σου Μυστηρίων, ά έδωκας ημίν επ» ευεργεσία, καί αγιασμώ, καί ιάσει τών ψυχών καί τών σωμάτων ημών, Αυτός, Δέσποτα τών απάντων, δός γενέσθαι ημίν τήν κοινωνίαν τού αγίου Σώματος καί Αίματος τού Χριστού σου, εις πίστιν ακαταίσχυντον, εις αγάπην ανυπόκριτον, εις πλησμονήν σοφίας, εις ίασιν ψυχής καί σώματος, εις αποτροπήν παντός εναντίου, εις περιποίησιν τών εντολών σου, εις απολογίαν ευπρόσδεκτον, τήν επί τού φοβερού βήματος τού Χριστού σου.

Ότι συ ει ο αγιασμός ημών, και σοι την δόξαν αναπέμπομεν τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Εν ειρήνη προέλθωμεν.

Του Κυρίου δεηθώμεν.

Ο ευλογών τους ευλογούντάς σε, Κύριε και αγιάζων τους επί σοι πεποιθότας, σώσον τον λαόν σου και ευλόγισον την κληρονομίαν σου. Το πλήρωμα της Εκκλησίας σου φύλαξον, αγίασον τους αγαπώντας την ευπρέπειαν του οίκου σου. Συ αυτούς αντιδόξασον τη θεϊκή σου δυνάμει και μη εγκαταλίπης ημάς τούς ελπίζοντας επί σε. Ειρήνην τω κόσμω σου δώρησαι, ταις Εκκλησίαις σου, τοις ιερεύσι, τοις άρχουσιν ημών, τω στρατώ και παντί τω λαώ σου. Ότι πάσα δόσις αγαθή και παν δώρημα τέλειον άνωθέν εστι καταβαίνον εκ σου του Πατρός των φώτων, και σοι την δόξαν και ευχαριστίαν και προσκύνησιν αναπέμπομεν τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Ο θυσίαν αινέσεως καί λατρείαν ευάρεστον, τήν λογικήν ταύτην καί αναίμακτον θυσίαν προσδεχόμενος παρά τών επικαλουμένων σε έν όλη καρδία Χριστέ ο Θεος ημών, ο, Αμνός καί Υιός τού Θεού, ο αίρων τήν αμαρτίαν τού κόσμου, ο μόσχος ο άμωμος, ο μή δεχόμενος αμαρτίας ζυγόν καί τυθείς δι» ημάς εκών, ο μελιζόμενος καί μή διαιρούμενος, ο εσθιόμενος καί μηδέποτε δαπανώμενος, τούς δέ εσθίοντας αγιάζων, ο εις ανάμνησιν τού εκουσίου Πάθους σου, καί τής ζωοποιού τριημέρου Εγέρσεώς σου, κοινωνούς ημάς αναδείξας τών αρρήτων καί αναδείξας τών αρρήτων καί επουρανίων καί φρικτών σου Μυστηρίων, τού αγίου σου Σώματος καί τού τιμίου σου Αίματος, τήρησον ημάς τούς δούλους σου, τούς διακόνους, τούς άρχοντας ημών, τόν στρατόν, καί τόν περιεστώτα λαόν, εν τώ σώ αγιασμώ, Καί δός ημίν εν παντί χρόνω καί καιρώ μελετάν τήν σήν δικαιοσύνην, όπως, πρός τό σόν θέλημα οδηγηθέντες καί τά ευάρεστά σοι ποιήσαντες, άξιοι γενώμεθα καί τής εκ δεξιών σου παραστάσεως, όταν ελεύση κρίναι ζώντας καί νεκρούς, Τούς εν αιχμαλωσία αδελφούς ημών ανάρρυσαι, τούς εν ασθενεία επίσκεψαι, τούς έν κινδύνοις θαλάσσης κυβέρνησον, καί τάς προαναπαυσαμένας ψυχάς επ» ελπίδι ζωής αιωνίου ανάπαυσον, όπου επισκοπεί τό φώς τού προσώπου σου, καί πάντων τών δεομένων τής σής βοηθείας επάκουσον, ότι σύ εί ο δοτήρ τών αγαθών, και σοί τήν δόξαν αναπέμπομεν, σύν τώ ανάρχω σου Πατρί, και τώ παναγίω καί αγαθώ και ζωοποιώ σου Πνεύματι, νύν, καί αεί, καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν.

Είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον από του νυν και έως του αιώνος. (3)

Ήνυσται καί τετέλεσται, όσον εις τήν ημετέραν δύναμιν, Χριστέ, ο Θεός ημών, τό τής σής οικονομίας μυστήριον, έσχομεν γάρ τού θανάτου σου τήν μνήμην, είδομεν τής Αναστάσεώς σου τόν τύπον, ενεπλήσθημεν τής ατελευτήτου σου ζωής, απηλαύσαμεν τής ακενώτου σου τρυφής, ής καί εν τώ μέλλοντι αιώνι πάντας ημάς καταξιωθήναι ευδόκησον, χάριτι τού ανάρχου σου Πατρός, καί τού αγίου καί αγαθού, καί ζωοποιού σου Πνεύματος, νύν, καί αεί καί εις τούς αιώνας τών αιώνων.

Του Κυρίου δεηθώμεν.

+ Ευλογία Κυρίου και έλεος Αυτού έλθοι εφ» ημάς, τη αυτού θεία χάριτι και φιλανθρωπία πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Δόξα σοι Χριστέ ο Θεός, η ελπίς ημών, δόξα σοι.

(Ο αναστάς εκ νεκρών) Χριστός ο αληθινός Θεός ημών, ταις πρεσβείαις της παναχράντου και παναμώμου αγίας αυτού μητρός, δυνάμει του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού, προστασίαις των τιμίων επουρανίων δυνάμεων ασωμάτων, ικεσίαις του τιμίου, ενδόξου, προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου, των αγίων, ενδόξων και πανευφήμων Αποστόλων, των εν αγίοις πατέρων ημών μεγάλων ιεραρχών και οικουμενικών διδασκάλων, του εν αγίοις πατρός ημών Βασιλείου Αρχιεπισκόπου Καισαρίας τού Μεγάλου, των αγίων ενδόξων και καλλινίκων Μαρτύρων, των οσίων και θεοφόρων Πατέρων ημών, των αγίων και δικαίων θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, (ημέρας) και πάντων των Αγίων ? ελέησαι και σώσαι ημάς, ως αγαθός και φιλάνθρωπος και ελεήμων Θεός.

Δι» ευχών των αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Θεός ημών, ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν.

+ Η Αγία Τριάς διαφυλάξοι πάντα υμάς.

Ευλογία Κυρίου και έλεος επί σε.

Χριστούγεννα

Ο εν σπηλαίω γεννηθείς, και εν φάτνη ανακλιθείς διά την ημών σωτηρίαν...

Περιτομήν

Ο εν τη ογδόν ημέρα σαρκί περιτμηθήναι καταδεξάμενος διά την ημών σωτηρίαν...

Θεοφάνεια

Ο εν Ιορδάνη υπό Ιωάννου βαπτισθήναι καταδεξάμενος διά την ημών σωτηρίαν...

Υπαπαντήν

Ο εν αγκάλαις του δικαίου Συμεών βασταχθήναι καταδεξάμενος διά την ημών σωτηρίαν...

Κυρ. Βαίων

Ο επί πώλου όνου καθεσθήναι καταδεξάμενος διά την ημών σωτηρίαν...

μέκρι Μ. Τετάρτη

Ερχόμενος ο Κύριος επί το εκούσιον Πάθος διά την ημών σωτηρίαν...

Μ. Πέμπτη

Ο δι» υπερβάλλουσαν αγαθότητα οδόν αρίστην την ταπείνωσιν υποδείξας, εν τω νίψαι τους πόδας των Μαθητών, και μέκρι Σταυρού ταφής συγκαταβάς ημίν...

Αγίον Παθών

Ο εμπτυσμούς, και μάστιγας, και κολαφισμούς, και Σταυρού και θάνατον υπομείνας διά την του κόσμου σωτηρίαν...

Μ. Παρασκευή

Ο δι» ημάς τους ανθρώπους και διά την ημετέραν σωτηρίαν τα φρικτά πάθη, και τον ζωοποιόν Σταυρού, και την εκούσιον ταφήν σαρκί καταδεξάμενος...

Πάσχα

Ο αναστάς εκ νεκρών...

Αναλήψεως

Ο εν δόξη αναληφθείς αφ» ημών εις τους ουρανούς, και εν δεξιά καθίσας του Θεού και Πατρός...

Πεντηκοστή

Ο εν είδει πυρίνων γλωσσών ουρανόθεν καταπέμψας το πανάγιον Πνεύμα επί τους αγίους αυτού Μαθητάς και Αποστόλους...

Μεταμόρφωσιν

Ο εν τω όρει τω θαβώρ μεταμορφωθείς εν δόξη ενώπιον των αγίων αυτού Μαθητών και Αποστόλων...

Ύψωσιν του Τιμίου Σταυρού

Ο αναστάς εκ νεκρών...

Ευλογητός ο Θεός ημών, πάντοτε, νύν, καί αεί, καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν.

Δεύτε, προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν τω βασιλεί ημών Θεώ.

Δεύτε, προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν Χριστώ, τω βασιλεί ημών Θεώ.

Δεύτε, προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν αυτώ Χριστώ, τω βασιλεί και Θεώ ημών.

Ψαλμός 103

Ευλόγει η ψυχή μου, τόν Κύριον· Κύριε ο Θεός μου εμεγαλύνθης σφοδρα.

Εξομολόγησιν καί μαγαλοπρέπειαν ενεδύσω, αναβαλλόμενος φώς ως ιμάτιον.

Εκτείνων τον ουρανόν ωσεί δέρριν, ο στεγάζων εν ύδασιν τά υπερώα αυτού.

Ο τιθείς νέφη τήν επίβασιν αυτού, ο περιπατών επί πτερύγων ανέμων.

Ο ποιών τούς Αγγέλους αυτού πνεύματα, καί τούς λειτουργούς αυτού πυρός φλόγα.

Ο θεμελιών τήν γήν επί τήν ασφάλειαν αυτής, ου κλιθήσεται εις τόν αιώνα τού αιώνος.

Άβυσσος ως ιμάτιον το περιβόλαιον αυτού, επί τών ορέων στήσονται ύδατα.

Από επιτιμήσεώς σου φεύξονται, από φωνής βροντής σου δειλιάσουσιν.

Αναβαίνουσιν όρη, καί καταβαίνουσι πεδία εις τόπον, όν εθεμελίωσας αυτά.

Όριον έθου, ό ου παρελεύσονται, ουδέ επιστρέψουσι καλύψαι την γήν.

Ο εξαποστέλλων πηγάς εν φάραγξιν, ανάμεσον τών ορέων διελεύσονται ύδατα.

ποτιούσι πάντα τά θηρία τού αγρού, προσδέξονται όναγροι εις δίψαν αυτών.

Επ Αυτά τά πετεινά τού ουρανού κατασκηνώσει· εκ μέσου τών πετρών δώσουσι φωνήν.

Ποτίζων όρη εκ τών υπερώων αυτού· από καρπού τών έργων σου χορτασθήσεται η γή.

Ο εξανατέλλων χόρτον τοίς κτήνεσι, καί χλόην τή δουλεία τών ανθρώπων.

Τού εξαγαγείν άρτον εκ τής γής· καί οίνος ευφραίνει καρδίαν ανθρώπου.

Τού ιλαρύναι πρόσωπον εν ελαίω· κα ί άρτος καρδίαν ανθρώπου στηρίζει.

Χορτασθήσεται τα ξύλα τού πεδίου, αι κέδροι τού Λιβάνου, άς εφύτευσας.

Εκεί στρουθία εννοσσεύσουσι, τού ερωδιού η κατοικία ηγείται αυτών.

Όρη τά υψηλά ταίς ελάφοις, πέτρα καταφυγή τοίς λαγωοίς.

Εποίησε σελήνην εις καιρούς· ο ήλιος έγνω τήν δύσιν αυτού.

Έθου σκότος, καί εγένετο νύξ· εν αυτή διελεύσονται πάντα τά θηρία τού δρυμού.

Σκύμνοι ωρυόμενοι τού αρπάσαι, καί ζητήσαι παρά τώ Θεώ βρώσιν αυτοίς.

Ανέτειλεν ο ήλιος, καί συνήχθησαν, καί εις τάς μάνδρας αυτών κοιτασθήσονται.

Εξελεύσεται άνθρωπος επί τό έργον αυτού, καί επί τήν εργασίαν αυτού έως εσπέρας.

Ως εμεγαλύνθη τά έργα σου, Κύριε· πάντα εν σοφία εποίησας· επληρώθη η γή τής κτίσεώς σου.

Αύτη η θάλασσα η μεγάλη καί ευρύχωρος· εκεί ερπετά ών ουκ έστιν αριθμός, ζώα μικρά μετά μεγάλων.

Εκεί πλοία διαπορεύονται· δράκων ούτος, όν έπλασας εμπαίζειν αυτή.

Πάντα πρός σέ προσδοκώσι, δούναι τήν τροφήν αυτών εις εύκαιρον· δόντος σου αυτοίς συλλέξουσιν.

Ανοίξαντός σου τήν χείρα, τά σύμπαντα πλησθήσονται χρηστότητος· αποστρέψαντος δέ σου τό πρόσωπον, ταραχθήσονται.

Αντανελείς τό πνεύμα αυτών, καί εκλείψουσι, και εις τόν χούν αυτών επιστρέψουσιν.

Εξαποστελείς τό πνεύμα σου, καί κτισθήσονται, καί ανακαινιείς τό πρόσωπον τής γής.

Ήτω η δόξα Κυρίου εις τούς αιώνας· ευφρανθήσεται Κύριος επί τοίς έργοις αυτού.

Ο επιβλέπων επί τήν γήν, καί ποιών αυτήν τρέμειν· ο απτόμενος τών ορέων, και καπνίζονται.

Άσω τώ Κυρίω εν τή ζωή μου, ψαλώ τώ Θεώ μου έως υπάρχω.

Ηδυνθείη αυτώ η διαλογή μου, εγώ δέ ευφρανθήσομαι επί τώ Κυρίω.

Εκλείποιεν αμαρτωλοί από τής γής, καί άνομοι, ώστε μη υπάρχειν αυτούς. Ευλόγει, η ψυχή μου, τον Κύριον.

Καί πάλιν

Ο ήλιος έγνω τήν δύσιν αυτού· έθου σκότος, καί εγένετο νύξ.

Ως εμεγαλύνθη τά έργα σου, Κύριε· πάντα εν σοφία εποίησας.

Δόξα... Καί νύν ...

Αλληλούϊα, Αλληλούϊα, Αλληλούϊα. Δόξα σοι ο Θεός (εκ γ»).

Η ελπίς ημών, Κύριε, δόξα σοι.

Εν ειρήνη του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ της άνωθεν ειρήνης, και της σωτηρίας των ψυχών ημών, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου, ευσταθείας των αγίων του Θεού Εκκλησιών, και της των πάντων ενώσεως, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ του αγίου οίκου τούτου, και των μετά πίστεως, ευλαβείας, και φόβου Θεού εισιόντων εν αυτώ, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ των ευσεβών και ορθοδόξων χριστιανών, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ του Αρχιεπισκόπου ημών,­­­____, του τιμίου πρεσβετερίου, της εν Χριστώ διακονίας, παντός του Κλήρου και του Λαού, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ του ευσεβούς ημών Έθνους, πάσης Αρχής και Εξουσίας εν αυτώ, του κατά ξηράν θάλασσαν και αέρα φιλοχρίστου ημών στρατού, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ της (πόλεως) ταύτης, πάσης πόλεως και χόρας και των πίστει οικούντων εν αυταίς, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ ευκρασίας αέρων, ευφορίας των καρπών της γης και καιρών ειρηνηκών, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ πλεόντων, οδοιπορούντων, νοσούντων, καμνόντων, αιχμαλώτων και της σωτηρίας αυτών, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ του ρυσθήναι ημάς από πάσης θλίψεως, οργής, κινδύνου και ανάγκης, του Κυρίου δεηθώμεν.

Αντιλαβού, σώσον, ελέησον και διαφύλαξον ημάς, ο Θεός, τη ση χάριτι.

Της Παναγίας, αχράντου, υπερευλογημένης, ενδόξου, Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, μετά πάντων των Αγίων μνημονεύσαντες, εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών, Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα.

Κύριε, οικτίρμον καί ελεήμον, μακρόθυμε καί πολυέλεε, ενώτισαι τήν προσευχήν ημών καί πρόσχες τή φωνή τής δεήσεως ημών, Ποίησον μεθ» ημών σημείον εις αγαθόν, οδήγησον ημάς εν τή οδώ σου, τού πορεύεσθαι εν τή αληθεία σου, εύφρανον τάς καρδίας ημών, εις τό φοβείσθαι τό όνομά σου τό άγιον, διότι μέγας ει σύ καί ποιών θαυμάσια, Σύ Θεός μόνος καί ουκ έστιν όμοιός σοι εν θεοίς, Κύριε, δυνατός ει εν ελέει καί αγαθός εν ισχύϊ, εις τό βοηθείν καί παρακαλείν καί σώζειν πάντας τούς ελπίζοντας εις τό όνομά Σου τό άγιον.

Ότι πρέπει σοι πάσα δόξα, τιμή καί προσκύνησις, τώ Πατρί καί τώ Υιώ καί τώ Αγίω Πνεύματι, νύν καί αεί καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν.

Μεθ» ό κλείεται εντελώς η» Ωραία Πύλη, ο Αναγνώστης αναγινώσκει μεγαλοφώνως τά «Πρός Κύριον» ήτοι τό ΙΗ» (18ον) Κάθισμα τού ψαλτηρίου.

Καθ» όν χρόνον αναγινώσκεται τό Πρώτον Κάθισμα τού Ψαλτηρίου, ο Ιερεύς κάμνει τρείς μετανοίας πρό τής Αγίας Τραπέζης, ανοίγει τό Αρτοφόριον, καί θυμιάσας τά Δώρα, απλώνει τό Αντιμήνσιον και θέτει τό Δισκάριον επ Αυτού, Αφού μεταφέρη τόν Αμνόν επ Αυτού, καλύπτει μέ τόν Αστερίσκον καί ένα κάλυμμα, τότε, προηγουμένου τού θυμιατού, απέρχεται εις τήν Πρόθεσιν, και εναποθέτει τό Δισκάριον, φέρον τόν Αμνόν.

Κατόπιν βάζει οίνον καί ύδωρ εις τό Αγιον Ποτήριον καί καλύπτει αυτό, καί μετά ταύτα, διά τού Αέρος αμφότερα τά σκεύη, Εις κάθε πράξιν λέγει απλώς τό: «Δι Ευχών τών Αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός, ελέησον καί σώσον ημάς.»

ΠΡΩΤΗ ΣΤΑΣΙΣ ΤΟΥ ΚΑΘΙΣΜΑΤΟΣ

ΨΑΛΜΟΣ ΡΙΘ» 119

Πρός Κύριον εν τώ θλίβεσθαί με εκέκραξα, καί εισήκουσέ μου, Κύριε, ρύσαι τήν ψυχήν μου από χειλέων αδίκων καί από γλώσσης δολίας, Τί δοθείη σοι, καί τί προστεθείη σοι πρός γλώσσαν δολίαν, Τά βέλη τού δυνατού ηκονημένα, σύν τοίς, άνθραξι τοίς ερημικοίς, Οίμοι! ότι η παροικία μου εμακρύνθη, κατεσκήνωσα μετά τών σκηνωμάτων Κηδάρ, πολλά παρώκησεν η ψυχή μου, Μετά τών μισούντων τήν ειρήνην ήμ ην ειρηνικός, όταν ελάλουν αυτοίς, επολέμουν με δωρεάν.

ΨΑΛΜΟΣ ΡΚ» 120

Ήρα τούς οφαθμούς μου εις τά όρη, όθεν ήξει η βοήθειά μου, Η βοήθειά μου παρά Κυρίου τού ποιήσαντος τόν ουρανόν καί τήν γήν, Μή δώης εις σάλον τόν πόδα σου, μηδέ νυστάξει ο φυλάσσων σε, Ιδού ου νυστάξει, ουδέ υπνώσει ο φυλάσσων τόν, Ισραήλ, Κύριος φυλάξει σε, Κύριος σκέπη σοι επί χείρα δεξιάν σου, Ημέρας ο ήλιος ου συγκαύσει σε, ουδέ η σελήνη τήν νύκτα, Κύριος φυλάξει σε από παντός κακού, φυλάξει τήν ψυχήν σου ο Κύριος, Κύριος φυλάξει τήν είσοδόν σου, καί τήν έξοδόν σου, από τού νύν καί έως τού αιώνος.

ΨΑΛΜΟΣ ΡΚΑ» 121

Ευφράνθην επί τοίς ειρηκόσι μοι, Εις οίκον Κυρίου πορευσόμεθα, Εστώτες ήσαν οι πόδες ημών εν ταίς αυλαίς σου, Ιερουσαλήμ, Ιερουσαλήμ οικοδομουμένη ως πόλις, ής η μετοχή αυτής επί τό αυτό, Εκεί γάρ ανέβησαν αι φυλαί, φυλαί Κυρίου, μαρτύριον τώ Ισραήλ, τού εξομολογήσασθαι τώ ονόματι Κυρίου, Ότι εκεί εκάθισαν θρόνοι εις κρίσιν, θρόνοι επί οίκον Δαυϊδ, Ερωτήσατε δή τά εις ειρήνην τήν Ιερουσαλήμ καί ευθηνία τοίς αγαπώσί σε, Γενέσθω δή ειρήνη εν τή δυνάμει σου, καί ευθηνία εν ταίς πυργοβάρεσί σου, Ένεκα τών αδελφών μου καί τών πλησίον μου, ελάλουν δή ειρήνην περί σού, Ένεκα τού οίκου Κυρίου τού Θεού ημών, εξεζήτησα αγαθά σοι.

ΨΑΛΜΟΣ ΡΚΒ» 122

Πρός σέ ήρα τούς οφθαλμούς μου, τόν κατοικούντα εν τώ ουρανώ, Ιδού ως οφθαλμοί δούλων εις χείρας τών κυρίων αυτών ως οφθαλμοί παιδίσκης εις χείρας τής κυρίας αυτής, ούτως οι οφθαλμοί ημών πρός Κύριον τόν Θεόν ημών, έως ου οικτερήσαι ημάς, Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, ότι επί πολύ επλήσθημεν εξουδενώσεως, Επί πλείον επλήσθη η ψυχή ημών, τό όνειδος τοίς ευθηνούσι, καί η εξουδένωσις τοίς υπερηφάνοις.

ΨΑΛΜΟΣ ΡΚΓ» 123

Ει μή ότι Κύριος ήν εν ημίν, ειπάτω δή Ισραήλ, ει μή ότι Κύριος ήν εν ημίν, εν τώ επαναστήναι ανθρώπους εφ» ημάς, άρα ζώντας άν κατέπιον ημάς, Εν τώ οργισθήναι τόν θυμόν αυτών εφ» ημάς, άρα τό ύδωρ άν κατεπόντισεν ημάς, Χείμαρρον διήλθεν η ψυχή ημών, άρα διήλθεν η ψυχή ημών τό ύδωρ τό ανυπόστατον, Ευλογητός Κύριος, ός ουκ έδωκεν ημάς εις θήραν τοίς οδούσιν αυτών, Η ψυχή ημών ως στρουθίον ερρύσθη εκ τής παγίδος τών θηρευόντων, Η παγίς συνετρίβη, καί ημείς ερρύσθημεν, Η βοήθεια ημών εν ονόματι Κυρίου τού ποιήσαντος τόν ουρανόν καί τήν γήν.

Δόξα Πατρί καί Υιώ καί Αγίω Πνεύματι, καί νύν καί αεί καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν.

Αλληλούϊα, Αλληλούϊα, Αλληλούϊα, δόξα σοι ο Θεός, (3)

Κύριε, ελέησον, Κύριε, ελέησον, Κύριε, ελέησον.

Δόξα Πατρί καί Υιώ καί Αγίω Πνεύματι, καί νύν καί αεί καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν.

Έτι καί έτι εν ειρήνη τού Κυρίου δεηθώμεν.

Αντιλαβού, σώσον, ελέησον καί διαφύλαξον ημάς, ο Θεός, τή σή χάριτι.

Τής παναγίας, αχράντου, υπερευλογημένης, ενδόξου, δεσποίνης ημών Θεοτόκου καί αειπαρθένου Μαρίας, μετά πάντων τών αγίων μνημονεύσαντες, εαυτούς καί αλλήλους καί πάσαν τήν ζωήν ημών Χριστώ τώ Θεώ παραθώμεθα.

Κύριε, μή τώ θυμώ σου ελέγξης ημάς, μηδέ τή οργή σου παιδεύσης ημάς, αλλά ποίησον μεθ» ημών κατά τήν επιείκειάν σου, ιατρέ καί θεραπευτά τών ψυχών ημών, οδήγησον ημάς επί λιμένα θελήματός σου, φώτισον τούς οφθαλμούς τών καρδιών ημών, εις επίγνωσιν τής σής αληθείας, καί δώρησαι ημίν τό λοιπόν τής παρούσης ημέρας ειρηνικόν καί αναμάρτητον, καί πάντα τόν χρόνον τής ζωής ημών, πρεσβείαις τής αγίας Θεοτόκου, καί πάντων τών Αγίων σου. Ότι σόν τό κράτος, καί σού εστιν η Βασιλεία καί η δύναμις καί η δόξα τού Πατρός καί τού Υιού καί τού Αγίου Πνεύματος, νύν καί αεί καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν.

ΣΤΑΣΙΣ ΔΕΥΤΕΡΑΤΟΥ ΚΑΘΙΣΜΑΤΟΣ

ΨΑΛΜΟΣ ΡΚΔ» 124

Οι πεποιθότες επί Κύριον, ως όρος Σιών, ου σαλευθήσεται εις τόν αιώνα ο κατοικών Ιερουσαλήμ, Όρη κύκλω αυτής, καί ο Κύριος κύκλω τού λαού αυτού από τού νύν καί έως τού αιώνος, Ότι ουκ αφήσει Κύριος τήν ράβδον τών αμαρτωλών επί τόν κλήρον τών δικαίων, όπως άν μή εκτείνωσιν οι δίκαιοι εν ανομίαις χείρας αυτών, Αγάθυνον, Κύριε, τοίς αγαθοίς καί τοίς ευθέσι τή καρδία, Τούς δέ εκκλίνοντας εις τάς στραγγαλιάς απάξει Κύριος μετά τών εργαζομένων τήν ανομίαν, ειρήνη επί τόν Ισραήλ.

ΨΑΛΜΟΣ ΡΚΕ» 125

Εν τώ επιστρέψαι Κύριον τήν αιχμαλωσίαν Σιών, εγενήθημεν καί ωσεί παρακεκλημένοι, Τότε επλήσθη χαράς τό στόμα ημών, η γλώσσα ημών αγαλλιάσεως, Τότε ερούσιν εν τοίς έθνεσιν, Εμεγάλυνε Κύριος τού ποιήσαι μετ» αυτών, Εμεγάλυνε Κύριος τού ποιήσαι μεθ» ημών, εγενήθημεν ευφραινόμενοι, Επίστρεψον, Κύριε, τήν αιχμαλωσίαν ημών, ως χειμάρρους εν τώ νότω, Οι σπείροντες εν δάκρυσιν, εν αγαλλιάσει θεριούσι, Πορευόμενοι επορεύοντο καί έκλαιον, βάλλοντες τά σπέρματα αυτών, Ερχόμενοι δέ ήξουσιν εν αγαλλιάσει, αίροντες τά δράγματα αυτών.

ΨΑΛΜΟΣ ΡΚΣΤ» 126

Εάν μή Κύριος οικοδομήση οίκον, εις μάτην εκοπίασαν οι οικοδομούντες, Εάν μ ή Κύριος φυλάξ η πόλιν, εις μάτην ηγρύπνησεν ο φυλάσσων, Εις μάτην υμίν εστι τό ορθρίζειν, Εγείρεσθε μετά τό καθήσθαι οι εσθίοντες άρτον οδύνης, Όταν δώ τοίς αγαπητοίς αυτού ύπνον, ιδού η κληρονομία Κυρίου, υιοί, ο μισθός τού καρπού τής γαστρός, Ωσεί βέλη εν χειρί δυνατού, ούτως οι υιοί τών εκτετιναγμένων, Μακάριος ός πληρώσει τήν επιθυμίαν αυτού εξ αυτών, ου καταισχυνθήσονται, όταν λαλώσι τοίς εχθροίς αυτών εν πύλαις.

ΨΑΛΜΟΣ ΡΚΖ» 127

Μακάριοι πάντες οι φοβούμενοι τόν Κύριον, οι πορευόμενοι εν ταίς οδοίς αυτού, Τούς πόνους τών καρπών σου φάγεσαι, καί καλώς σοι έσται, Η γυνή σου ως άμπελος μακάριος ει, ευθηνούσα εν ταίς κλίτεσι τής οικίας σου, Οι υιοί σου ως νεόφυτα ελαιών κύκλω τής τραπέζης σου, Ιδού ούτως ευλογηθήσεται άνθρωπος ο φοβούμενος τόν Κύριον, Ευλογήσαι σε Κύριος εκ Σιών, καί ίδοις τά αγαθά Ιερουσαλήμ πάσας τάς ημέρας τής ζωής σου, Καί ίδοις υιούς τών υιών σου, Ειρήνη επί τόν Ισραήλ.

ΨΑΛΜΟΣ ΡΚΗ» 128

Πλεονάκις επολέμησάν με εκ νεότητός μου, ειπάτω δή Ισραήλ, Πλεονάκις επολέμησάν με εκ νεότητός μου, καί γάρ ουκ ηδυνήθησάν μοι, Επί τόν νώτόν μου ετέκταινον οι αμαρτωλοί, εμάκρυναν τήν ανομίαν αυτών, Κύριος δίκαιος συνέκοψεν αυχένας αμαρτωλών, Αισχυνθήτωσαν καί αποστραφήτωσαν εις τά οπίσω πάντες οι μισούντες Σιών, Γενηθήτωσαν ωσεί χόρτος δωμάτων, ός πρό τού εκσπασθήναι εξηράνθη, ού ουκ επλήρωσε τήν χείρα αυτού ο θερίζων, καί τόν κόλπον αυτού ο τά δράγματα συλλέγων, Καί ουκ είπον οι παράγοντες, Ευλογία Κυρίου εφ» υμάς, ευλογήκαμεν υμάς έν ονόματι Κυρίου.

Δόξα Πατρί καί Υιώ καί Αγίω Πνεύματι, καί νύν καί αεί καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν.

Αλληλούϊα, Αλληλούϊα, Αλληλούϊα, δόξα σοι ο Θεός, (3)

Κύριε, ελέησον, Κύριε, ελέησον, Κύριε, ελέησον.

Δόξα Πατρί καί Υιώ καί Αγίω Πνεύματι, καί νύν καί αεί καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν.

Έτι καί έτι εν ειρήνη τού Κυρίου δεηθώμεν.

Αντιλαβού, σώσον, ελέησον καί διαφύλαξον ημάς, ο Θεός, τή σή χάριτι.

Τής παναγίας, αχράντου, υπερευλογημένης, ενδόξου, δεσποίνης ημών Θεοτόκου καί αειπαρθένου Μαρίας, μετά πάντων τών αγίων μνημονεύσαντες, εαυτούς καί αλλήλους καί πάσαν τήν ζωήν ημών Χριστώ τώ Θεώ παραθώμεθα.

Κύριε, ο Θεός ημών, μνήσθητι ημών τών αμαρτωλών καί αχρείων δούλων σου, εν τώ επικαλείσθαι ημάς τό άγιον καί προσκυνητόν όνομά σου, καί μή καταισχύνης ημάς από τής προσδοκίας τού ελέους σου, αλλά χάρισαι ημίν, ο Θεός, πάντα τά πρός σωτηρίαν αιτήματα, καί αξίωσον ημάς αγαπάν, καί φοβείσθαί σε εξ όλης τής καρδίας ημών, καί ποιείν εν πάσι τό θέλημά σου, Ότι αγαθός καί Φιλάνθρωπος Θεός υπάρχεις καί σοί τώ Πατρί καί τώ Υιώ καί τώ Αγίω τήν δόξαν αναπέμπομεν, Πνεύματι, νύν καί αεί καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν.

ΣΤΑΣΙΣ ΤΡΙΤΗ ΤΟΥ ΚΑΘΙΣΜΑΤΟΣ

ΨΑΛΜΟΣ ΡΚΘ» 129

Εκ βαθέων εκέκραξά σοι, Κύριε, Κύριε, εισάκουσον τής φωνής μου, Γενηθήτω τά ώτά σου προσέχοντα εις τήν φωνήν τής δεήσεώς μου, Εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε, τίς υποστήσεται; Ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν, Ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον, Από φυλακής πρωϊας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωϊας, ελπισάτω Ισραήλ επί τόν Κύριον, Ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος, καί πολλή παρ» αυτώ λύτρωσις, καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραήλ εκ πασών τών ανομιών αυτού.

ΨΑΛΜΟΣ ΡΛ» 130

Κύριε, ουχ υψώθη η καρδία μου, ουδέ εμετεωρίσθησαν οι οφθαλμοί μου, ουδέ επορεύθην εν μεγάλοις, ουδέ εν θαυμασίοις υπέρ εμέ, Ει μή εταπεινοφρόνουν, αλλά ύψωσα τήν ψυχήν μου, ως τό απογεγαλακτισμένον επί τήν μητέρα αυτού, ως ανταποδώσεις επί τήν ψυχήν μου, Ελπισάτω Ισραήλ επί τόν Κύριον από τού νύν καί έως τού αιώνος.

ΨΑΛΜΟΣ ΡΛΑ» 131

Μνήσθητι, Κύριε, τού Δαυϊδ, καί πάσης τής πραότητος αυτού, Ως ώμοσε τώ Κυρίω, ηύξατο τώ Θεώ Ιακώβ, Ει εισελεύσομαι εις σκήνωμα οίκου μου, ει αναβήσομαι επί κλίνης στρωμνής μου, Ει δώσω ύπνον τοίς οφθαλμοίς μου, καί τοίς βλεφάροις μου νυσταγμόν, καί ανάπαυσιν τοίς κροτάφοις μου, Έως ου εύρω τόπον τώ Κυρίω, σκήνωμα τώ Θεώ Ιακώβ, Ιδού ηκούσαμεν αυτήν εν Εφραθά, εύρομεν αυτήν εν τοίς πεδίοις τού δρυμού, Εισελευσόμεθα εις τά σκηνώματα αυτού, προσκυνήσομεν εις τόν τόπον, ου έστησαν οι πόδες αυτού, Ανάστηθι, Κύριε, εις τήν ανάπαυσίν σου, σύ, καί η κιβωτός τού αγιάσματός σου, Οι ιερείς σου ενδύσονται δικαιοσύνην, καί οι όσιοί σου αγαλλιάσονται, Ένεκεν Δαυϊδ τού δούλου σου μή αποστρέψης τό πρόσωπον τού χριστού σου, Ώμοσε Κύριος τώ Δαυϊδ αλήθειαν, καί ου μή αθετήσει αυτήν, Εκ καρπού τής κοιλίας σου θήσομαι επί τού θρόνου σου, Εάν φυλάξωνται οι υιοί σου τήν διαθήκην μου, καί τά μαρτύριά μου ταύτα, ά διδάξω αυτούς, καί οι υιοί αυτών εως τού αιώνος καθιούνται επί τού θρόνου σου, Ότι εξελέξατο Κύριος τήν Σιών, ηρετίσατο αυτήν εις κατοικίαν εαυτώ, Αύτη η καταπαυσίς μου εις αιώνα αιώνος, ώδε κατοικήσω, ότι ηρετισάμην αυτήν, Τήν θύραν αυτής ευλογών ευλογήσω, τούς πτωχούς αυτής χορτάσω άρτων, Τούς ιερείς αυτής ενδύσω σωτηρίαν, καί οι όσιοι αυτής αγαλλιάσει αγαλλιάσονται, Εκεί εξανατελώ κέρας τώ Δαυϊδ, ητοίμασα επί λύχνον τώ χριστώ μου, Τούς εχθρούς αυτού ενδύσω αισχύνην, δέ αυτόν εξανθήσει τό αγίασμά μου.

ΨΑΛΜΟΣ ΡΛΒ» 132

, Ιδού δή τί καλόν, ή τί τερπνόν, αλλ» ή τό κατοικείν αδελφούς επί τό αυτό, Ως μύρον επί κεφαλής τό καταβαίνον επί πώγωνα, τόν πώγωνα τού Ααρών, τό καταβαίνον επί τήν ώαν τού ενδύματος αυτού, Ως δρόσος Αερμών, η καταβαίνουσα επί τά όρη Σιών, ότι εκεί ενετείλατο Κύριος τήν ευλογίαν, ζωήν εως τού αιώνος.

ΨΑΛΜΟΣ ΡΛΓ» 133

Ιδού δή ευλογείτε τόν Κύριον, πάντες οι δούλοι Κυρίου, οι εστώτες εν οίκω Κυρίου, εν αυλαίς οίκου Θεού ημών, Εν ταίς νυξίν επάρατε τάς χείρας υμών εις τά άγια, καί ευλογείτε τόν Κύριον, Ευλογήσαι σε Κύριος εκ Σιών, ο ποιήσας τόν ουρανόν καί τήν γήν.

Δόξα Πατρί καί Υιώ καί Αγίω Πνεύματι καί νύν καί αεί καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν.

Αλλ ηλούϊα, Αλληλούϊα, Αλληλούϊα, δόξα σοι ο Θεός, (2) Αλληλούϊα, Αλληλούϊα, Αλληλούϊα, δόξα σοι ο Θεός, Η ελπίς ημών, Κύριε, δόξα Σοι.

Έτι καί έτι εν ειρήνη τού Κυρίου δεηθώμεν.

Αντιλαβού, σώσον, ελέησον καί διαφύλαξον ημάς, ο Θεός, τή σή χάριτι.

Τής παναγίας, αχράντου, υπερευλογημένης, ενδόξου, δεσποίνης ημών Θεοτόκου καί αειπαρθένου Μαρίας, μετά πάντων τών αγίων μνημονεύσαντες, εαυτούς καί αλλήλους καί πάσαν τήν ζωήν ημών Χριστώ τώ Θεώ παραθώμεθα.

Ο τοίς ασιγήτοις ύμνοις καί απαύστοις δοξολογίαις υπό τών αγίων δυνάμεων ανυμνούμενος, πλήρωσον τό στόμα ημών τής αινέσεώς σου, τού δούναι μεγαλωσύνην τώ ονόματί σου τώ αγίω, καί δός ημίν μερίδα καί κλήρον μετά πάντων τών φοβουμένων σε εν αληθεία καί φυλασσόντων τάς εντολάς σου, πρεσβείαις τής αγίας Θεοτόκου καί πάντων τών αγίων σου, Ότι σύ ει ο Θεός ημών, Θεός τού ελεείν καί σώζειν, τώ Πατρί καί τώ Υιώ καί τώ καί σοί τήν δόξαν αναπέμπομεν, Αγίω Πνεύματι, νύν καί αεί καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν.

Οι χοροί ταπεινή τή φωνή ψάλλουσι τό, Κύριε εκέκραξα..., εις ήχον τού Ιδιομέλου τού Τριωδίου.

ΨΑΛΜΟΣ ΡΜ» 140

Ψαλμός 140

Κύριε εκέκραξα πρός σέ, εισάκουσόν μου, εισάκουσόν μου, Κύριε. Κύριε, εκέκραξα πρός σέ, εισάκουσόν μου· πρόσχες τή φωνή τής δεήσεώς μου, εν τώ κεκραγέναι με πρός σέ· εισάκουσόν μου, Κύριε.

Κατευθυνθήτω η προσευχή μου, ως θυμίαμα ενώπιόν σου· έπαρσις τών χειρών μου θυσία εσπερινή· εισάκουσόν μου, Κύριε.

Ο Ιερεύς ή ο Διάκονος (εάν ή) εξερχόμενος θυμιά κατά τήν τάξιν όλον τόν ναόν.

Θού, Κύριε, φυλακήν τώ στόματί μου, καί θύραν περιοχής περί τά χείλη μου.

Μή εκκλίνης τήν καρδίαν μου εις λόγους πονηρίας, τού προφασίζεσθαι προφάσεις εν αμαρτίαις.

Σύν ανθρώποις εργαζομένοις τήν ανομίαν, καί ου μή συνδυάσω μετά τών εκλεκτών αυτών.

Παιδεύσει με δίκαιος εν ελέει, καί ελέγξει με· έλαιον δέ αμαρτωλού μή λιπανάτω τήν κεφαλήν μου.

Ότι έτι καί η προσευχή μου εν ταίς ευδοκίαις αυτών· κατεπόθησαν εχόμενα πέτρας οι κριταί αυτών.

Ακούσονται τά ρήματά μου, ότι ηδύνθησαν· ωσεί πάχος γής ερράγη επί τής γής, διεσκορπίσθη τά οστά ημών παρά τόν άδην.

Ότι πρός σέ, Κύριε, Κύριε, οι οφθαλμοί μου· επί σοί ήλπισα, μή αντανέλης τήν ψυχήν μου.

Φύλαξόν με από παγίδος ής συνεστήσαντό μοι, καί από σκανδάλων τών εργαζομένων τήν ανομίαν.

Πεσούνται εν αμφιβλήστρω αυτών οι αμαρτωλοί, κατά μόνας ειμί εγώ, έως άν παρέλθω.

Ψαλμός 141

Φωνή μου πρός Κύριον εκέκραξα, φωνή μου πρός Κύριον εδεήθην.

Εκχεώ εναντίον αυτού τήν δέησίν μου, τήν θλίψίν μου ενώπιον αυτού απαγγελώ.

Εν τώ εκλείπειν εξ εμού τό πνεύμά μου, καί σύ έγνως τάς τρίβους μου.

Εν οδώ ταύτη, ή επορευόμην, έκρυψαν παγίδα μοι.

Κατενόουν εις τά δεξιά, καί επέβλεπον, ότι ουκ ήν ο επιγινώσκων με.

Απώλετο φυγή απ» εμού καί ουκ έστιν ο εκζητών τήν ψυχήν μου.

Εκέκραξα πρός σέ, Κύριε· είπα· Σύ εί η ελπίς μου, μερίς μου εί εν γή ζώντων.

Πρόσχες πρός τήν δέησίν μου, ότι εταπεινώθην σφόδρα. Ρύσαί με εκ τών καταδιωκόντων με, ότι εκραταιώθησαν υπέρ εμέ.

Ήχος ___

Εξάγαγε εκ φυλακής τήν ψυχήν μου, τού εξομολογήσασθαι τώ ονόματί σου.

10 Στιχ.

Εμέ υπομενούσι δίκαιοι, έως ου ανταποδώς μοι.

9 Στιχ.

Εκ βαθέων εκέκραξά σοι, Κύριε, Κύριε εισάκουσον τής φωνής μου.

8 Στιχ.

Γενηθήτω τά ώτά σου προσέχοντα εις τήν φωνήν τής δεήσεώς μου.

7 Στιχ.

Εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται; ότι παρά σοί ο ιλασμός εστιν.

6 Στιχ.

Ένεκεν τού ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τόν λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τόν Κύριον.

5 Στιχ.

Από φυλακής πρωίας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωίας, ελπισάτω Ισραηλ επί τόν Κύριον.

Ψάλλονται επίσης και τού Μηναίου Προσόμοια τέσσαρα τού Αγίου τής επαύριον ή τού κατά τήν ημέραν εορταζομένου αγίου, ει τύχοι τοιούτος, προτασσομένων τών καταλλήλων στίχων.

4 Στιχ.

Ότι παρά τώ Κυρίω τό έλεος καί πολλή παρ» αυτώ λύτρωσις» καί αυτός λυτρώσεται τόν Ισραηλ εκ πασών τών ανομιών αυτού.

Ψαλμός 116

3 Στιχ.

Αινείτε τόν κύριον πάντα τά έθνη επαινέσατε αυτόν πάντες οι λαοί.

2 Στιχ.

Ότι εκραταιώθη τό έλεος αυτού εφ» ημάς, καί η αλήθεια τού κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

1 Στιχ.

Ψαλλομένου τού Δοξαστικού, ανοίγονται τά Βημόθυρα καί εξέρχονται τήςβορείουΠύλης ο Διάκονος καίο Ιερεύς (ήμόνος ο Ιερεύς), μετά θυμιατού, και προηγουμένου λαμπαδούχου γίνεται η μικρά Είσοδος.

Εάν όμως ειναι εορτή ως π, χ, τού Αγ, Χαραλάμπους, τών Τεσσαράκοντα Μαρτύρων ή άλλη τις, καθώς καί τήν Μεγάλην εβδομάδα, τότε ο Διάκονος ή ο Ιερεύς εισοδεύει μετά τού ιερού Ευαγγελίου.

Δόξα...

Δοξαστικόν

Καί νύν...

Θεοτοκίον

Τού Κυρίου δεηθώμεν

Εσπέρας καί πρωϊ καί μεσημβρίας, αινούμεν, ευλογούμεν, ευχαριστούμεν καί δεόμεθά σου, Δέσποτα τών απάντων, Φιλάνθρωπε, Κύριε, Κατεύθυνον τήν προσευχήν ημών, ως θυμίαμα ενώπιόν σου, καί μή εκκλίνης τάς καρδίας ημών εις λόγους, ή εις λογισμούς πονηρίας, αλλά ρύσαι ημάς εκ πάντων τών θηρευόντων τάς ψυχάς ημών, ότι πρός σέ, Κύριε, Κύριε, οι οφθαλμοί ημών, καί επί σοί ηλπίσαμεν, μή καταισχύνης ημάς, ο Θεός ημών, Ότι πρέπει σοι πάσα δόξα, τιμή καί προσκύνησις, τώ Πατρί καί τώ Υιώ καί τώ αγίω Πνεύματι, νύν καί αεί καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν.

Ευλόγησον Δέσποτα, την αγίαν είσοδον.

Ευλογημένη η Είσοδος τών Αγίων σου, πάντοτε, νύν καί αεί καί εις τούς αιώνας τών αιώνων.

Σοφία, Ορθοί.

Φώς ιλαρόν αγίας δόξης αθανάτου Πατρός, ουρανίου, αγίου, μάκαρος, Ιησού Χριστέ, ελθόντες επί τήν ηλίου δύσιν, ιδόντες φώς εσπερινόν, υμνούμεν Πατέρα, Υιόν, καί άγιον Πνεύμα, Θεόν, Αξιόν σε εν πάσι καιροίς υμνείσθαι φωναίς αισίαις, Υιέ Θεού, ζωήν ο διδούς, διό ο κόσμος σέ δοξάζει.

Εσπέρας.

Προκείμενον

Σοφία.

Πρόσχωμεν.

Ανάγνωσμα

Προκείμενον

Κέλευσον!

Ο ιερεύς κρατών λαμπάδα ανημμένην καί θυμιατόν εξηρτημένον, ίσταται έμπροσθεν τής Αγίας Τραπέζης καί σφραγίζων διά τής λαμπάδος σταυροειδώς, εκφωνεί:

Σοφία, Ορθοί.

Είτα ο Ιερεύς, στρεφόμενος πρός τόν λαόν καί ιστάμενος επί τής Ωραίας Πύλης, εκφωνεί:

+ Φώς Χριστού φαίνει πάσι.

Και ευλογών διά τής λαμπάδος σταυροειδώς, επανέρχεται εν τώ Ιερώ.

Σοφία, Πρόσχωμεν.

Ανάγνωσμα

+ Ειρήνη σοι.

Σοφία.

Ο ιερεύς, ευθύς μετά τό τέλος τού αναγνώσματος, ιστάμενος πρό τής αγίας Τραπέζης καί θυμιών ελαφρώς, ψάλλει σεμνώς καί κατανυκτικώς.

Κατευθυνθήτω η προσευχή μου, ως θυμίαμα ενώπιόν σου, έπαρσις τών χειρών μου, θυσία εσπερινή.

Ο ιερεύς ερχόμενος εις τό νότιον μέρος τής Αγίας Τραπέζης καί θυμιών λέγει εκφώνως.

Στίχ α». Κύριε, εκέκραξα πρός σέ, εισάκουσόν μου, εισάκουσόν μου, Κύριε, Κύριε, εκέκραξα πρός σέ, εισάκουσόν μου, πρόσχες τή φωνή τής δεήσεώς μου εν τώ κεκραγέναι με πρός σέ.

Κατευθυνθήτω η προσευχή μου, ως θυμίαμα ενωπιόν σου, έπαρσις τών χειρών μου, θυσία εσπερινή.

Ο ιερεύς ερχόμενος εις τό όπισθεν μέρος τής αγίας Τραπέζης καί θυμιών λέγει εκφώνως.

Στίχ, β». Θού, Κύριε, φυλακήν τώ στόματί μου, καί θύραν περιοχής περί τά χείλη μου.

Κατευθυνθήτω η προσευχή μου, ως θυμίαμα ενωπιόν σου, έπαρσις τών χειρών μου, θυσία εσπερινή.

Ο ιερεύς ερχόμενος εις τό βόρειον μέρος τής αγίας Τραπέζης καί θυμιών λέγει εκφώνως.

Στίχ, γ». Μή εκκλίνης τήν καρδίαν μου εις λόγους πονηρίας τού προφασίζεσθαι προφάσεις εν αμαρτίαις.

Κατευθυνθήτω η προσευχή μου, ως θυμίαμα ενωπιόν σου, έπαρσις τών χειρών μου, θυσία εσπερινή.

Ο ιερεύς ερχόμενος έμπροσθεν τής αγίας Τραπέζης λέγει εκφώνως.

Δόξα Πατρί καί Υιώ καί Αγίω Πνεύματι καί νύν καί αεί καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν.

Κατευθυνθήτω η προσευχή μου, ως θυμίαμα ενωπιόν σου, έπαρσις τών χειρών μου, θυσία εσπερινή.

Ο Ιερεύς ευρισκόμενος ήδη έμπροσθεν τής Αγίας Τραπέζης επαναλαμβάνει.

Κατευθυνθήτω η προσευχή μου.

Εξελθών δέ εις τήν Ωραίαν Πύλην, θυμιά τήν εικόνα τού Δεσπότου Χριστού ψάλλων.

ως θυμιάμα ενώπιόν σου.

Ακολούθως δέ θυμιά τάς λοιπάς εικόνας, τόν Ναόν και τόν λαόν, ενώ ο χορός ψάλλει τό υπόλοιπον.

Έπαρσις τών χειρών μου, θυσία εσπερινή.

Είτα, εάν μέν ειναι μνήμη εορταζομένου Αγίου, αναγινώσκεται ο Απόστολος καί τό Ευαγγέλιον τής εορτής κατά τήν συνήθη τάξιν.

Ο Διάκονος εξελθών (ή ο Ιερεύς έμπροσθεν τής αγίας Τραπέζης ιστάμενος), λέγει τήν Εκτενή.

ΕΚΤΕΝΗΣ

Είπωμεν πάντες εξ όλης της ψυχής και εξ όλης της διανοίας ημών είπωμεν.

Κύριε παντοκράτορ ο Θεός των Πατέρων ημών, δεόμεθά σου, επάκουσον και ελέησον.

Ελέησον ημάς ο Θεός κατά το μέγα ελεός σου, δεόμεθά σου, επάκουσον και ελέησον.

Έτι δεόμεθα υπέρ του Πατρός ημών, Αρχιεπισκόπου____.

Έτι δεόμεθα υπέρ των αδελφών ημών, των ιερέων, ιερομονάχων, ιεροδιακόνων και μοναχών, και πάσης της εν Χριστώ ημών αδελφότητος.

Μέχρι τούδε μόνον, κατά τήν τάξιν τού Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Κύριε, ο Θεός ημών, τήν εκτενή ταύτην ικεσίαν πρόσδεξαι παρά τών σών δούλων, καί ελέησον ημάς κατά τό πλήθος τού ελέους σου, καί τούς οικτιρμούς σου κατάπεμψον εφ» ημάς, καί επί πάντα τόν λαόν σου, τόν απεκδεχόμενον τό παρά σού πλούσιον έλεος, Ότι ελεήμων καί Φιλάνθρωπος Θεός υπάρχεις, καί σοί τώ Πατρί, καί τώ Υιώ καί τώ τήν δόξαν αναπέμπομεν, Αγίω Πνεύματι, νύν καί αεί καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν.

Εύξασθε οι Κατηχούμενοι τω Κυρίω. Οι πιστοί, υπέρ των Κατηχουμένων δεηθώμεν. Ίνα ο Κύριος αυτούς ελεήση. Κατηχήση αυτούς τον λόγον της αληθείας. Αποκαλύψη αυτοίς το Ευαγγέλιον της δικαιοσύνης. Ενώση αυτούς τη αγία αυτού Καθολική και Αποστολική Εκκλησία. Σώσον, ελέησον, αντιλαβού, και διαφύλαξον αυτούς, ο Θεός, τη ση χάριτι. Οι Κατηχούμενοι τας κεφαλάς υμών τω Κυρίω κλίνατε.

Ο Θεός, ο Θεός ημών, ο κτίστης καί δημιουργός τών απάντων, ο πάντας θέλων σωθήναι καί εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν, επίβλεψον επί τούς δούλους σου τούς Κατηχουμένους, καί λύτρωσαι αυτούς τής παλαιάς πλάνης καί τής μεθοδείας τού αντικειμένου, καί προσκάλεσαι αυτούς εις τήν ζωήν τήν αιώνιον, Φωτίζων αυτών τάς ψυχάς καί τά σώματα, καί συγκαταριθμών αυτούς τή λογική σου ποίμνη, εφ» ήν τό όνομά σου τό άγιον επικέκληται. Ίνα και αυτοί συν ημίν δοξάζωσι το πάντιμον και μεγαλοπρεπές όνομά σου, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Και εξαπλοί τό Ειλητόν συγχρόνως ως και εν τή τού Ι. Χρυσοστόμου Λειτουργία.

Όσοι Κατηχούμενοι, προέλθετε, μή τις τών Κατηχουμένων.

Όσοι πιστοί,

Έτι, καί έτι εν ειρήνη τού Κυρίου δεηθώμεν.

Αντιλαβού, σώσον, ελέησον, καί διαφύλαξον ημάς, ο Θεός, τή σή χάριτι.

Σοφία.

Ο Θεός, ο μέγας καί αινετός, ο τώ ζωοποιώ τού Χριστού σου θανάτω εις αφθαρσίαν ημάς εκ φθοράς μεταστήσας, σύ πάσας ημών τάς αισθήσεις τής εμπαθούς νεκρώσεως ελευθέρωσον, αγαθόν ταύταις ηγεμόνα τόν ένδοθεν λογισμόν επιστήσας, καί οφθαλμός μέν απέστω παντός πονηρού βλέμματος, ακοή δέ λόγοις αργοίς ανεπίβατος, η δέ γλώσσα καθαρευέτω ρημάτων απρεπών, Άγνισον ημών τά χείλη, τά αινούντά σε, Κύριε, τάς χείρας ημών ποίησον, τών μέν φαύλων απέχεσθαι πράξεων, ενεργείν δέ μόνα τά σοί ευάρεστα, πάντα ημών τά μέλη, καί τήν διάνοιαν, τή σή κατασφαλιζόμενος χάριτι, Ότι πρέπει σοι πάσα δόξα, τιμή, καί προσκύνησις, τώ Πατρί, καί τώ Υιώ, καί τώ αγίω Πνεύματι, νύν καί αεί καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν.

Έτι, καί έτι εν ειρήνη τού Κυρίου δεηθώμεν.

Αντιλαβού, σώσον, ελέησον, καί διαφύλαξον ημάς, ο Θεός, τή σή χάριτι.

Σοφία.

Δέσποτα Άγιε, υπεράγαθε, δυσωπούμέν σε, τόν εν ελέει πλούσιον, ίλεων γενέσθαι ημίν τοίς αμαρτωλοίς, καί αξίους ημάς ποιήσαι τής υποδοχής τού μονογενούς σου Υιού, καί Θεού ημών, τού Βασιλέως τής δόξης, Ιδού γάρ τό άχραντον αυτού Σώμα, καί τό ζωοποιόν Αίμα, κατά τήν παρούσαν ώραν εισπορευόμενα, τή μυστική ταύτη προτίθεσθαι μέλλει Τραπέζη, υπό πλήθους στρατιάς ουρανίου αοράτως δορυφορούμενα, ών τήν μετάληψιν ακατάκριτον ημίν δώρησαι, ίνα, δι» Αυτών τό τής διανοίας όμμα καταυγαζόμενοι, υιοί φωτός καί ημέρας γενώμεθα, Κατά τήν δωρεάν τού Χριστού σου, μεθ» ου ευλογητός εί σύν τώ παναγίω, καί αγαθώ, καί ζωοποιώ σου Πνεύματι, νύν, καί αεί καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν.

Καί ψάλλεται υπό τού χορού αργώς καί κατανυκτικώς εις ήχον πλ. δ» Αντί τού χερουβικού τό επόμενον, όπερ αναγινώσκει και ο ιερεύς μυστικώς (εκ γ») έμπροσθεν τής αγίας Τραπέζης προσκυνών τρίς, μετά τού διακόνου.

Νύν αι Δυνάμεις τών ουρανών σύν ημίν αοράτως λατρεύουσιν, Ιδού γάρ εισπορεύεται ο Βασιλεύς τής δόξης.

Εδώ διακόπτεται ο ύμνος, Γίνεται η είσοδος εν απολύτω σιγή, τού Ιερέως φέροντος τόν Αέρα επί τής κεφαλής καί κρατών τά Άγια, Διότι τά Δώρα ειναι προηγιασμένα, ο λαός γονατίζει ευλαβώς, εγείρεται δέ όταν εναποτίθενται επί τής Αγίας Τραπέζης.

Ο χορός ψάλλων, εξακολουθεί τό διακοπέν μέλος:

Ιδού θυσία μυστική, τετελειωμένη, δορυφορείται, Πίστει καί πόθω προσέλθωμεν, ίνα μέτοχοι ζωής αιωνίου γενώμεθα, Αλληλούϊα.

ΤΑ ΠΛΗΡΩΤΙΚΑ

Πληρώσωμεν την εσπερινήν δέησιν ημών τω Κυρίω.

Υπέρ των προτεθέντων καί προαγιασθέντων τιμίων δώρων, τού Κυρίου δεηθώμεν

Όπως ο φιλάνθρωπος Θεός ημών, ο προσδεξάμενος αυτά εις το άγιον και υπερουράνιον και νοερόν αυτού θυσιαστήριον εις οσμήν ευωδίας πνευματικής, αντικαταπέμψη ημίν την θείαν Χάριν και την δωρεάν του Αγίου Πενύματος δεηθώμεν.

Υπέρ του ρυσθήναι ημάς από πάσης θλίψεως, οργής, κινδύνου και ανάγκης, του Κυρίου δεηθώμεν.

Αντιλαβού, σώσον, ελέησον και διαφύλαξον ημάς, ο Θεός, τη ση χάριτι.

Την εσπέραν πάσαν, τελείαν, αγίαν, ειρηνικήν και αναμάρτητον, παρά του Κυρίου, αιτησώμεθα.

Άγγελον ειρήνης, πιστόν οδηγόν, φύλακα των ψυχών και των σωμάτων ημών, παρά του Κυρίου αιτησώμεθα.

Συγγνώμην και άφεσιν των αμαρτιών και των πλημμελημάτων ημών, παρά του Κυρίου αιτησώμεθα.

Τα καλά και συμφέροντα ταις ψυχαίς ημών και ειρήνην τω κόσμω, παρά του Κυρίου αιτησώμεθα.

Τον υπόλοιπον χρόνον της ζωής ημών εν ειρήνη και μετανοία εκτελέσαι, παρά του Κυρίου αιτησώμεθα.

Χριστιανά τα τέλη της ζωής ημών, ανώδυνα, ανεπαίσχυντα, ειρηνικά, και καλήν απολογίαν την επί του φοβερού βήματος του Χριστού αιτησώμεθα.

Την ενότητα της πίστεως και την κοινωνίαν του Αγίου Πνεύματος αιτησάμενοι, εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα.

Ο τών αρρήτων καί αθεάτων Μυστηρίων Θεός, παρ» ώ οι θησαυροί τής σοφίας καί τής γνώσεως οι απόκρυφοι, ο τήν διακονίαν τής Λειτουργίας ταύτης αποκαλύψας ημίν καί θέμενος ημάς τούς αμαρτωλούς διά τήν πολλήν σου φιλανθρωπίαν, εις τό προσφέρειν σοι δώρά τε καί θυσίας υπέρ τών ημετέρων αμαρτημάτων, καί τών τού λαού αγνοημάτων, αυτός, αόρατε Βασιλεύ, ο ποιών μεγάλα καί ανεξιχνίαστα, ένδοξά τε καί εξαίσια, ων ουκ έστιν αριθμός, έπιδε εφ» ημάς τούς αναξίους δούλους σου, τούς τώ αγίω σου τούτω θυσιαστηρίω, ως τώ Χερουβικώ σου παρισταμένους θρόνω, εφ» ω ο μονογενής σου Υιός καί Θεός ημών, διά τών προκειμένων φρικτών επαναπαύεται Μυστηρίων, Καί πάσης ημάς καί τόν πιστόν σου λαόν ελευθερώσας ακαθαρσίας, αγίασον πάντων ημών τάς ψυχάς καί τά σώματα, αγιασμώ αναφαιρέτω, ίνα, εν καθαρώ συνειδότι, ανεπαισχύντω προσώπω, καί πεφωτισμένη καρδία, τών θείων τούτων μεταλαμβάνοντες Αγιασμάτων, καί υπ» Αυτών ζωοποιούμενοι, ενωθώμεν αυτώ τώ Χριστώ τώ σου, τώ αληθινώ Θεώ ημών, ειπόντι, ο τρώγων μου τήν Σάρκα, καί πίνων μου τό Αίμα, εν εμοί μένει, καγώ εν αυτώ, όπως ενοικούντος εν ημίν καί εμπεριπατούντος τού Λόγου σου, Κύριε, γενώμεθα ναός τού παναγίου καί προσκυνητού σου Πνεύματος, λελυτρωμένοι πάσης διαβολικής μεθοδείας, εν πράξει, ή λόγω, ή κατά διανοιαν ενεργουμένης, καί τύχωμεν τών επηγγελμένων ημίν αγαθών, σύν πάσι τοίς Αγίοις σου, τοίς απ» Αιώνος σοι ευαρεστήσασιν.

Και καταξίωσον ημάς, Δέσποτα, μετά παρρησίας, ακατακρίτως, τολμάν επικαλείσθαι σε τον επουράνιον Θεόν Πατέρα, και λέγειν.

Πάτερ ημών, ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το ονομά σου, ελθέτω η Βασιλεία σου, γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ και επί της γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δός ημίν σήμερον, και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις αφειλέταις ημών. Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.

Ότι σου έστιν η Βασιλεία και η δύναμις και η δόξα, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

+ Ειρήνη πάσι.

Και τω πνεύματί σου.

Τας κεφαλάς ημών τω Κυρίω κλίνωμεν.

Σοι, Κύριε.

Ο Θεός, ο μόνος αγαθός καί εύσπλαγχνος, ο εν υψηλοίς κατοικών καί τά ταπεινά εφορών, έπιδε ευσπλάγχνω όμματι επί πάντα τόν λαόν σου, καί φύλαξον αυτόν, καί αξίωσον πάντας ημάς ακατακρίτως μετασχείν τών ζωοποιών σου τούτων Μυστηρίων, Σοί γάρ τάς εαυτών υπεκλίναμεν κεφαλάς, απεκδεχόμενοι τό παρά σού πλούσιον έλεος, Χάριτι καί οικτιρμοίς καί φιλανθρωπία τού μονογενούς σου Υιού, μεθ» ου ευλογητός εί, σύν τώ παναγίω καί αγαθώ καί ζωοποιώ σου Πνεύματι, νύν καί αεί καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν.

Χάριτι και οικτιρμοίς και φιλανθρωπία του μονογενούς σου Υιού, μεθ» ου ευλογητός ει, συν τω παναγίω και αγαθώ και ζωοποιώ σου Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνον. Αμήν.

Πρόσχες, Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Θεός ημών, εξ αγίου κατοικητηρίου σου, καί από θρόνου δόξης τής Βασιλείας σου, καί ελθέ εις τό αγιάσαι ημάς, ο άνω τώ Πατρί συγκαθήμενος, καί ώδε ημίν αοράτως συνών, καί καταξίωσον τή κραταιά σου χειρί μεταδούναι ημίν τού αχράντου Σώματός σου, καί τού τιμίου σου Αίματος, καί δι» ημών παντί τώ λαώ.

Ο Ιερεύς κεκαλυμμένων όντων τών θείων Δώρων, βαλών τάς χειρας υπό κάτω τού Αέρος, άπτεται τού ζ ωοποιού Αρτου μετ Ευλαβείας καί φόβου πολλού.

Πρόσχωμεν.

Τά προηγιασμένα Αγια τοίς Αγίοις.

Είς Άγιος, είς Κύριος, Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός. Αμήν.

Γεύσασθε καί ίδετε, ότι χρηστός ο Κύριος, Αλληλούϊα.

Η ΚΛΑΣΙΣ ΚΑΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Ψαλλομένου τού Κοινωνικού, ο Ιερεύς αποκαλύψας τά Άγια μελίζ ει τόν άγιον άρτον.

Μέλισον, Δέσποτα, τόν Άγιον Άρτον.

Ο δέ Ιερεύς μελίζων αυτόν εις τέσσαρα τμήματα μετά προσοχής καί ευλαβείας λέγει.

Μελίζεται καί διαμερίζεται ο Αμνός τού Θεού, ο μελιζόμενος, καί μή διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος, καί μηδέποτε δαπανώμενος, αλλά τούς μετέχοντας αγιάζων.

Πλήρωσον, Δέσποτα, τό άγιον Ποτήριον.

Καί ρίπτει τό τεμάχιον έχον ΙΣ (Ιησούς) εντός τού αγίου Ποτηρίου λέγων.

Πλήρωμα ποτηρίου, πίστεως, πνεύματος αγίου. Αμήν.

Ευλόγησον, δέσποτα, τό Ζέον.

Ευλογημένη η ζέσις τών Αγίων σου, πάντοτε, νύν καί αεί καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν.

Ο Διάκονος εκχέων εν τώ αγίω Ποτηρίω σταυροειδώς, λέγει.

Ζέσις πίστεως, πλήρης Πνεύματος αγίου. Αμήν.

Ποιεί σχήμα πρός τόν λαόν, κατόπιν, προσερχόμενος ο Ιερεύς ίνα κοινωνήση λέγει τώ Διακόνω ή τώ συλλειτουργώ.

Αδελφέ, και συλλειτουργέ, συγχώρησόν μοι τω αμαρτωλώ, (Συγχωρήσατέ μοι, αδελφοί και πατέρες, τω αμαρτωλώ, )

Της ιερωσύνης σου μνησθείη Κύριος ο Θεός εν τη βασιλεία αυτού πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

Ο Θεός ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ, και ελέησον με, (3)

Ιδού προσέρχομαι Χριστώ τω αθανάτω βασιλεί και Θεώ ημών, Μεταδίδοταί μοι ___ τω αναξίω Πρεσβυτέρω, το τίμιον και πανάγιον Σώμα του Κυρίου και Θεού, και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, εις άφεσίν μου αμαρτιών, και εις ζωήν αιώνιον. Αμήν.

Διάκονε, πρόσελθε.

Ιδού προσέρχομαι Χριστώ τω αθανάτω βασιλεί και Θεώ ημών, Μετάδος μοι, Δέσποτα ___ τω αναξίω Διακόνω, το τίμιον και πανάγιον Σώμα του Κυρίου και Θεου, και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, εις άφεσίν μου αμαρτιών, και εις ζωήν αιώνιον.

Μεταδίδοταί σοι ___ τω ευλαβεστάτω Διακόνω, το τίμιον και πανάγιον Σώμα του Κυρίου και Θεού, και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, εις άφεσίν σου αμαρτιών, και εις ζωήν αιώνιον.

Έτι μεταδίδοταί μοι ___ τω αναξίω Πρεσβυτέρω, το τίμιον και πανάγιον Αίμα του Κυρίου και Θεού, και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, εις άφεσίν μου αμαρτιών, και εις ζωήν αιώνιον.

Τούτο ήψατο των χειλέων μου, και αφελεί Κύριος πάσας τας ανομίας μου και τας αμαρτίας μου περικαθαριεί.

Διάκονε, έτι πρόσελθε.

Μετάδος μοι Δέσποτα ___ τω αναξίω Διακόνω, το τίμιον και πανάγιον Αίμα του Κυρίου και Θεου, και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, εις άφεσίν μου αμαρτιών, και εις ζωήν αιώνιον.

Μεταδίδοταί σοι ___ τω ευλαβεστάτω Διακόνω, το τίμιον και πανάγιον Αίμα του Κυρίου και Θεού, και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, εις άφεσίν σου αμαρτιών, και εις ζωήν αιώνιον. Αμήν.

Τούτο ήψατο των χειλέων σου, και αφελεί Κύριος πάσας τας ανομίας σου, και τας αμαρτίας σου περικαθαριεί.

ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ

Μετά φόβου Θεού, πίστεως καί αγάπης προσέλθετε.

Αμήν. Ευλογημένος ο Ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου, Θεός Κύριος καί επέφανεν ημίν.

Όταν τελειώσει η μετάληψις τών πιστών, ο Ιερεύς ευλογών τόν λαόν, εκφωνεί μεγαλοφώνως.

Σώσον, ο Θεός, τόν λαόν Σου, καί ευλόγησον τήν κληρονομίαν σου.

Ο χορός ψάλλει (αντί τού ""Είδομεν τό φώς»), τό εξής:

Ευλογήσω τόν Κύριον εν παντί καιρώ διά παντός η αίνεσις αυτού εν τώ στόματί μου, Άρτον ουράνιον, καί ποτήριον ζωής γεύσασθε καί ίδετε ότι χρηστός ο Κύριος, Αλληλούϊα, Αλληλούϊα, Αλληλούϊα.

Υψώθητι επί τούς ουρανούς, ο Θεός, καί επί πάσαν τήν γήν η δόξασου.

Καί ο μέν Διάκονος, λαμβάνων παρά τού Ιερέως τό άγιον Δισκάριον σύν τοίς λοιποίς, απέρχεται εις τήν αγίαν Πρόθεσιν καί αποθέτει αυτά.

Ο δέ Ιερεύς προσκυνήσας λέγει μυστικώς πρό τής αγίας Τραπέζης.

Ευλογητός, ο Θεός ημών.

Καί λαβών τό άγιον Ποτήριον, κεκαλυμμένον λέγει.

Πάντοτε νύν καί αεί καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν.

Καί ευθύς ο Ιερεύς απέρχεται εις τήν αγίαν Πρόθεσιν, αφήνει τό άγιον Ποτήριον, επιστρέφει εις τήν αγίαν Τράπεζαν, καί διπλοί τό Αντιμηνσίον.

Ορθοί, Μεταλαβόντες τών θείων, αγίων, αχράντων, αθανάτων, επουρανίων καί ζωοποιών φρικτών τού Χριστού Μυστηρίων, αξίως ευχαριστήσωμεν τώ Κυρίω.

Αντιλαβού, σώσον, ελέησον, καί διαφύλαξον ημάς, ο Θεός, τή σή χάριτι.

Τήν εσπέραν πάσαν, τελείαν, αγίαν, ειρηνικήν καί αναμάρτητον αιτησάμενοι, εαυτούς καί αλλήλους καί πάσαν τήν ζωήν ημών Χριστώ τώ Θεώ παραθώμεθα.

Ευχαριστούμέν σοι τώ Σωτήρι τών όλων Θεώ επί πάσιν οίς παρέσχου ημίν αγαθοίς, καί επί τή μεταλήψει τού αγίου Σώματος καί Αίματος τού Χριστού σου, Καί δεόμεθά σου, Δέσποτα Φιλάνθρωπε, φύλαξον ημάς υπό τήν σκέπην τών πτερύγων σου, καί δός ημίν μέχρι τής εσχάτης ημών αναπνοής, επαξίως μετέχειν τών αγιασμάτων σου, εις φωτισμόν ψυχής καί σώματος, εις βασιλείας ουρανών κληρονομίαν.

Ο Ιερεύς, λαμβάνει τό άγιον Ευαγγέλιον, ποιεί δι» Αυτού Σταυρόν καί αποτίθησιν αυτό επί τού διπλωθέντος ήδη Αντιμηνσίου.

Ότι σύ ει ο αγιασμός ημών, καί σοί τήν δόξαν αναπέμπομεν, τώ Πατρί, καί τώ Υιώ καί τώ Αγίω Πνεύματι, νύν καί αεί καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν.

Εν ειρήνη προέλθωμεν.

Τού Κυρίου δεηθώμεν.

Κύριε, ελέησον (γ» ), Δέσποτα άγιε, ευλόγησον.

(Στάς πρό τής Δεσποτικής εικόνος τού Χριστού) Δέσποτα Παντοκράτορ, ο πάσαν τήν κτίσιν εν σοφία δημιουργήσας, ο διά τήν άφατόν σου πρόνοιαν καί πολλήν αγαθότητα, αγαγών ημάς εις τάς πανσέπτους ημέρας ταύτας, πρός καθαρισμόν ψυχών καί σωμάτων, πρός εγκράτειαν παθών, πρός ελπίδα αναστάσεως, ο διά τεσσαράκοντα ημερών πλάκας χειρίσας τά θεοχάρακτα γράμματα τώ θεράποντί σου Μωσεί, παράσχου καί ημίν, Αγαθέ, τόν αγώνα τόν καλόν αγωνίσασθαι, τόν δρόμον τής νηστείας εκτελέσαι, τήν πίστιν αδιαίρετον τηρήσαι, τάς κεφαλάς τών αοράτων δρακόντων συνθλάσαι, νικητάς τε τής αμαρτίας αναφανήναι, καί ακατακρίτως φθάσαι προσκυνήσαι καί τήν αγίαν Ανάστασιν, Ότι ηυλόγηται καί δεδόξασται τό πάντιμον καί μεγαλοπρεπές όνομά σου, τού Πατρός καί τού Υιού καί τού Αγίου Πνεύματος, νύν καί αεί καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν.

Είη τό όνομα Κυρίου ευλογημένον από τού νύν, καί έως τού αιώνος. (3)

Ο δέ Ιερεύς απέρχεται εις τήν αγίαν Πρόθεσιν καί αναγινώσκει τήν ευχήν ταύτην.

Κύριε, ο Θεός ημών, ο αγαγών ημάς εις τάς πανσέπτους ημέρας ταύτας, καί κοινωνούς ημάς ποιήσας τών φρικτών σου Μυστηρίων, σύναψον τή λογική σου ποίμνη, καί κληρονόμους ανάδειξον τής Βασιλείας σου, νύν καί αεί καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν.

Τού Κυρίου δεηθώμεν.

Κύριε ελέησον.

+ Ευλογία Κυρίου καί έλεος έλθοι εφ» υμάς, τή Αυτού θεία Χάριτι καί φιλανθρωπία, πάντοτε νύν καί αεί καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν.

ΑΠΟΛΥΣΙΣ

Δόξα σοι, Χριστέ ο Θεός, η ελπίς ημών, δόξα σοι.

Χριστός ο αληθινός Θεός ημών, ταίς πρεσβείαις τής παναχράντου καί παναμώμου αγίας αυτού Μητρός, δυνάμει τού τιμίου καί ζωοποιού Σταυρού, προστασίαις τών τιμίων επουρανίων Δυνάμεων Ασωμάτων, ικεσίαις τού τιμίου, ενδόξου προφήτου, Προδρόμου καί Βαπτιστού Ιωάννου, τών αγίων ενδόξων καί καλλινίκων Μαρτύρων, τών Οσίων καί θεοφόρων Πατέρων ημών, (τού αγίου του Ναού), τών αγίων καί δικαίων θεοπατόρων Ιωακείμ καί Αννης, (τού Αγίου τής ημέρας) καί πάντων τών Αγίων, ελεήσαι καί σώσαι ημάς ως αγαθός καί Φιλάνθρωπος.

Κατά δέ τήν διάρκειαν τής αναγνώσεως τών ψαλμών ο Ιερεύς διανέμει τό Αντίδωρον.

ΨΑΛΜΟΣ ΛΓ» 33

Ευλογήσω τόν Κύριον εν παντί καιρώ, διά παντός η αίνεσις αυτού εν τώ στόματί μου, Εν τώ Κυρίω επαινεθήσεται η ψυχή μου, ακουσάτωσαν πραείς, καί ευφρανθήτωσαν, Μεγαλύνατε τόν Κύριον σύν εμοί, καί υψώσωμεν τό όνομα αυτού επί τό αυτό, Εξεζήτησα τόν Κύριον, καί επήκουσέ μου, καί εκ πασών τών θλίψεών μου ερρύσατό με, Προσέλθετε πρός αυτόν, καί φωτίσθητε, καί τά πρόσωπα υμών ου μή καταισχυνθή, Ούτος ο πτωχός εκέκραξε, καί ο Κύριος εισήκουσεν αυτού, καί εκ πασών τών θλίψεων αυτού έσωσεν αυτόν, Παρεμβαλεί άγγελος Κυρίου κύκλω τών φοβουμένων αυτόν, καί ρύσεται αυτούς, Γεύσασθε καί ίδετε ότι χρηστός ο Κύριος, μακάριος ανήρ, ός ελπίζει επ» Αυτόν, φοβήθητε τόν Κύριον, πάντες οι άγιοι αυτού, ότι ουκ έστιν υστέρημα τοίς φοβουμένοις αυτόν, Πλούσιοι επτώχευσαν καί επείνασαν, οι δέ εκζητούντες τόν Κύριον ουκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού, Δεύτε, τέκνα, ακούσατέ μου, φόβον Κυρίου διδάξω υμάς, Τίς εστιν άνθρωπος ο θέλων ζωήν, αγαπών ημέρας ιδείν αγαθάς; Παύσον τήν γλώσσάν σου από κακού, καί χείλη σου τού μή λαλήσαι δόλον, Έκκλινον από κακού καί ποίησον αγαθόν, ζήτησον ειρήνην, καί δίωξον αυτήν, Οφθαλμοί Κυρίου επί δικαίους, καί ώτα αυτού εις δέησιν αυτών, Πρόσωπον δέ Κυρίου επί ποιούντας κακά, τού εξολοθρεύσαι εκ γής τό μνημόσυνον αυτών, Εκέκραξαν οι δίκαιοι καί ο Κύριος εισήκουσεν αυτών, καί εκ πασών τών θλίψεων αυτών ερρύσατο αυτούς, Εγγύς Κύριος τοίς συντετριμμένοις τήν καρδίαν καί τούς ταπεινούς τώ πνεύματι σώσει, Πολλαί αι θλίψεις τών δικαίων, καί εκ πασών αυτών ρύσεται αυτούς ο Κύριος, φυλάσσει Κύριος πάντα τά οστά αυτών, έν εξ αυτών ου συντριβήσεται, θάνατος αμαρτωλών πονηρός, καί οι μισούντες τόν δίκαιον πλημμελήσουσι, Λυτρώσεται Κύριος ψυχάς δούλων αυτού, καί ου μή πλημμελήσουσι πάντες οι ελπίζοντες επ» αυτόν.

ΨΑΛΜΟΣ ΡΜΔ» 144

Υψώσω σε, ο Θεός μου, ο Βασιλεύς μου καί ευλογήσω τό όνομά σου εις τόν αιώνα, καί εις τόν αιώνα τού αιώνος, Καθ» Εκάστην ημέραν ευλογήσω σε, καί αινέσω τό όνομά σου εις τόν αιώνα, καί εις τόν αιώνα τού αιώνος, Μέγας Κύριος καί αινετός σφόδρα, καί τής μεγαλωσύνης αυτού ουκ έστι πέρας, Γενεά καί γενεά επαινέσει τά έργα σου, καί τήν δύναμίν σου απαγγελούσι, Τήν μεγαλοπρέπειαν τής δόξης τής αγιωσύνης σου λαλήσουσι, καί τά θαυμάσιά σου διηγήσονται, Καί τήν δύναμιν τών φοβερών σου ερούσι, καί τήν μεγαλωσύνην σου διηγήσονται, Μνήμην τού πλήθους τής χρηστότητός σου εξερεύξονται, καί τή δικαιοσύνη σου αγαλλιάσονται, Οικτίρμων καί ελεήμων ο Κύριος, μακρόθυμος καί πολυέλεος, Χρηστός ο Κύριος τοίς σύμπασι, καί οι οικτιρμοί αυτού επί πάντα τά έργα αυτού, Εξομολογησάσθωσάν σοι, Κύριε, πάντα τά έργα σου, καί οι όσιοί σου ευλογησάτωσάν σε, Δόξαν τής βασιλείας σου ερούσι, καί τήν δυναστείαν σου λαλήσουσι, Τού γνωρίσαι τοίς υιοίς τών ανθρώπων τήν δυναστείαν σου, καί τήν δόξαν τής μεγαλοπρεπείας τής βασιλείας σου, Η βασιλεία σου βασιλεία πάντων τών αιώνων, καί η δεσποτεία σου εν πάση γενεά καί γενεά, Πιστός Κύριος εν πάσι τοίς λόγοις αυτού, καί όσιος εν πάσι τοίς έργοις αυτού, Υποστηρίζει Κύριος πάντας τούς καταπίπτοντας, καί ανορθοί πάντας τούς κατερραγμένους, Οι οφθαλμοί πάντων εις σέ ελπίζουσι, καί σύ δίδεις τήν τροφήν αυτών εν ευκαιρία, Ανοίγεις σύ τήν χείρά σου, καί εμπιπλάς πάν ζώον ευδοκίας, Δίκαιος Κύριος εν πάσαις ταίς οδοίς αυτού, καί όσιος εν πάσι τοίς έργοις αυτού, Εγγύς Κύριος πάσι τοίς επικαλουμένοις αυτόν, πάσι τοίς επικαλουμένοις αυτόν εν αληθεία, θέλημα τών φοβουμένων αυτόν ποιήσει, καί τής δεήσεως αυτών εισακούσεται, καί σώσει αυτούς, φυλάσσει Κύριος πάντας τούς αγαπώντας αυτόν, καί πάντας τούς αμαρτωλούς εξολοθρεύσει, Αίνεσιν Κυρίου λαλήσει τό στόμα μου, καί ευλογεί τω πάσα σάρξ τό όνομα τό άγιον αυτού εις τόν αιώνα καί εις τόν αιώνα τού αιώνος.

Δι» Ευχών τών αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Θεός ημών, ελέησον ημάς.

Αμήν.