Воздаваниe
воздаяние. Præstatio. По воздании кому должной чести, honore alicui jure habito, tributo. – Воздается, refertur, redditur, rependitur. Потерпи, тебе воздастся вторицей, expecta, rependeris duplo. 2) Præstatur, tribuitur, habetur. Александр великий желал, чтобы ему божеская честь воздавалась, Alexander magnus postulabat, ut ei divinus honor haberetur. Ему достойное воздается награждение, ei debiia tribuitur merces. Возданный, præstitus, habitus, tributus. Воздаю, solvere, reddere. Долгъ, pecuniam debitam reddere. Этим было воздано неприятелю за избиение Римлян, id pro immolatis Romanis pœnæ hostibus redditum. 3) Referre; vicem reddere; remunerari. 4) Præslare, habere, tribuere. Воздать достойную благодарность, pendere dignas grates. Воздавать должное почтение родителям, parentes merito honore afficere. Воздать благодарение Богу, grates Deo persolvere. – Воздаяние, рræstatio. 5) Compensatio, remuneration. Трудиться без воздаяния, cassum laborem obire; frustra operam consumere. Он достойное за услуги свои получил воздаяние, dignum opera et studio suo tulit, consecutus est præmium. Учинить достойное воздаяние за презрение совета, expetere pœnas spreti consilii. – Воздаятель, qui gratiam refert, qui rependit, retribuit justa. Бог есть всевышний в добрых дел, Deus abundanter retribuit justa pro bonis operibus. Воздаятельница, quæ gratiam refert.