Πρὸς τὸν πατριάρχην Ἀντιοχείας Μεθόδιον 13 μαρτίου 1846

Τὸ ἀπὸ 18 τοῦ παρελθόντος ὀκτωβρίου μηνὸς ἀκριβόν μοι γράμμα τῆς μακαριότητός σας ὁμοῦ μὲ τὴν γνωστὴν ὑμῖν μετάφρασιν καὶ κατάλογον μετὰ τὴν ἀπὸ ἄγιον ὄρος ἐπιστροφήν μου εἰς Κωνσταντινούπολιν τῇ 9 τοῦ φεβρουαρίου μηνὸς ἀσμένως ἠξιώθην, τὸ ὁποῖον τόσον ἐχαροποίησεν τὴν ψυχήν μου, ὤστε πρῶτον μετ’ εὐλαβείας ἀσπασθεὶς τὴν ὑπογραφὴν ὑμῶν εἶπον ἐν τῇ ἐκστάσει μου: «Εὐχαριστῶ σοι, Κύριε, ὁ μακροημερεύων τὸν μακαριώτατον εἰς παρηγορίαν πολλῶν τε καὶ τῆς ἐμῆς ἀναξιότητος. Ἐγὼ δὲ ἐχάρην τὸ περισσότερον διότι αὐτό μοι ἐπανέλαβεν τὴν μακαρίαν σας καὶ τὴν πατρικὴν ἀγάπην. Ἡ μακαριότης σας λυπεῖσθε, ὅτι ἐγὼ ἀνελπίστως ἀνεχώρησα ἀπὸ τὴν πολυπαθῆ Συρίαν. Ἄχ σᾶς βεβαιώνω, μακαριώτατε, πόσον μᾶλλον ἐλυπήθην ἐγὼ ἀδημονῶν εἰς τὰς περιστάσεις τοῦ καιροῦ, αἱ ὁποῖαι μὲ ὑστέρησαν τῆς παρηγορίας τοῦ νὰ ἀξιωθῶ καὶ τῆς ἐκ δευτέρου αὐτῆς μακαρίας εὐχῆς καὶ εὐλογίας. Κατὰ τὸν ἀπερασμένον χρόνον ἔλαβον τὴν ἄδειαν, ὥστε ἀπὸ Σίναιον ὄρος νὰ ἐπιστρέψω διὰ μέσον Παλαιστίνης, Συρίας καὶ Ἀνατολῆς διὰ τὸ ἅγιον ὄρος, ἀλλ’ ὅμως ἡ ἐν Αἰγύπτῳ ἄργητά μου καὶ αἱ εἰδήσεις τῆς πανόλης καὶ ἀνησυχία τῆς Συρίας μὲ ἐβίασαν πάλιν διὰ νὰ ἀλλάξω τὸν πλάνον τῆς ὁδοιπορίας μου καὶ νὰ ἐφελκυσθῶ βιαίως πως ὡς ἀπὸ μαγνίτην τινα διὰ τό ἅγιον ὄρος, ὅπου εὗρον πολλὰ ἄξια περιεργίας ἀπὸ τὴν ἔντευξιν τῆς μακαριότητός της ἔμεινον ἀπαραγόρητος. Ἄχ! Τί νὰ γίνῃ; ἡ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου παρομοιάζει μὲ ἕνα κουβαρὰ, ἐπάνω εἰς τὸ ὁποῖον τυλείγουν καὶ ἄσπραις καὶ μαύραις κορδέλαις. Μακαριώτατε, δὲν ἐφευρίσκω λόγον ἄξιον διὰ νὰ ἐκφρασθῶ τὰς ταπεινάς μου εὐχαριστήσεις πρὸς τὴν μακαριότητά της διὰ τὰ ἀποσταλμένα μοι χειρογράμματα. Καὶ τί νὰ ἀνταποδώσω τῇ μακαριότητί της ἔξω ἀπὸ μίαν ψυχὴν πλήρην υἱικῆς ἀγάπης καὶ εἰλικρινείας.