Πρὸς τὸν ἡγούμενον Νικηφόρον 4 ἀπριλίου 1851

Λαβὼν τὴν ἀπὸ 2 φεβρουαρίου ἐπιστολήν σας ἔλπιζον διὰ νὰ ἀναγνώσω τὴν ἀπάντησιν τοῦ γράμματός μου, ὁποῦ σᾶς ἔστειλα μὲ κάποιον μπογιάρον ῥῶσσον εἰς τὸν ἀπερασμένον μῆνα ἰαννουάριον, ἀλλ’ ἐκ τοῦ ἐναντίου. Βλέπω οὗν, ὄτι τὰ γράμματά μας ἀντικρύσθησαν εἰς τὸν δρόμον. Ἔστω οὕτως. ‘Υμεῖς μὲ ἐπεριμένετε κατὰ τὸν χειμῶνα, ἀλλ’ αἱ περιστάσεις μου μὲ ἐμπόδισαν νὰ έλθῶ εἰς τὴν ἔνδοξον ὑμῶν πόλιν. Ὅσον δὲ ἀνήκει διὰ τὰ ὑποσχεθέντα ἐπιτραχήλιον καὶ ἐπιγονάτιον, ἐνθυμηθῆτε, ὅτι ἐγὼ σᾶς εἶπα θέλω σας τὰ πέμψω τότε, ὅτε θὰ λάβω ἀπὸ Πετρούπολιν νέα ἄμφια. Οὐχ οὕτως, πάτερ; ἀλλ’ ἐπειδὴ μέχρι τοῦ νῦν δέν μοι ἐστάλησαν, δὲν ἡμπορῶ ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον τὸν ἴδιον μὲ ἀναγκαιεῖ νὰ τὸ στείλω. Πρὸς τούτοις ὑμεῖς ζητεῖτε, ἵνα αὐτὰ τὰ ἱερὰ ὁμοῦ μὲ ὑπομανίκια ὦσι ἐκ τῶν καλιτέρων καὶ πρώτης ποιότητος, ἀλλ’ ἐγὼ ὁποῖα ὑποσχέθην, τοιοῦτα καὶ θὰ πέμψω εἰς ἁρμόδιον καιρὸν καὶ παρακαλῶ νὰ μένετε εὐχαριστημένοι εἰς τὰ εὑρισκόμενα καὶ νὰ μὴ ζητεῖτε τὰ ἀνύπαρκτα. Σαπούνιον σᾶς στέλλω δύο μπατμάνια μὲ τὸν ἐγχειρίσαντα σᾶς τὸ γράμμα, τὸν ὁποῖον παρακαλῶ νὰ τὸν ἐγκολπωθῆτε, ἐπεὶ αὐτός ἐστιν ἐκ πλουσίων καὶ ἐντίμων γονέων καὶ καλὸς χριστιανός.