Дичаю
дичею. Hominum consuetudinem fugere, lucifugum fieri; consuetudine hominum abhorrere cœpisse. Он, живя в уединении, дичать начинает, seorsim, solus vivens, vitam segregem ducens consuetudinem hominum fugere incipit. – Дичина, дичинка, feræ (дикие звери). Мясо дичины, саrо ferina, саrо aprugna, саrо cervina. Отзываться дичиной, saporem ferinum habere. В этой стране много дичины, hæc loca feris abundant. – Дичусь, adspectum соnventumque hominum fugere; lucifugum esse. Он дичится от меня, præsente me, plane confunditur, confuse agit, confuse loquitur. – Дичь, feræ. Черная дичь, apri. Красная, cervi. Большая, feræ majores. Малая, feræ minores. b) Pennigeræ, aves sylvestres. 2) A consuetudine hominum abhorrentes, hominum congressum fugientes. 3) Nugæ, ineptiæ.