Гром
Strepitus, fremitus, sonitus, tonitru. Гром барабанов, fragor pulsatorum tympanorum. Ужасный г. оружия, horrendus crepitus armorum (tormentorum). 2) Tonitru, tonitrus; fragor cœli или cœlestis. Как громом пораженный, attonitus. Вдали слышен гром, procul intonat. Страшный г., cœlum omne fragore tonat. Вдруг так загремел г., что..., subito sonitu tanto intonuit, ut... Пораженный громом, fulmine ictus, tactus (о человеке); ictu fulminis percussus (o месте), fulguritus. Гром разит высоты гор, feriunt summos montes fulmina. Все дрожит, содрогается от грома, tonitru concussu tremunt omnia (Lucr.). Бояться, когда гремит г., tonitrua expavescere. Гром не бьет ни в лавровое дерево ни в орла, fulmen lauri fruticem non icit, aquilam non percutit. Г. усиливается, tempestas cum magno fragore tonitribusque invalescit. Это сильно поразило его как громом, hac re gravissime commotus est. 3) Гром в речах, verba elata. В этом сочинении более грому в речах, нежели смысла, huic scripto inest plus jactatio cultus, quam vis. Гром пущать, tormenta mittere, emitttere.