Гордость
Superbia. Берется также в хорошую сторону, напр. благород. г., arrogantia, insolentia; animus inflatus (только в дур. сторону) fastidium, fastus (гордое обращение с другими, неуважение к ним), gloria (чем гордимся, на чем основываем свою гордость). – Иметь гор., superbum esse; superbia efferri; sublali animi esse. Иметь несносную гордость, intoleranter se jactare. Делать что по гордости, superbia facere aliquid. Оставить, отложить гордость, superbiam abjicere, ponere, spiritus remittere. Унизить чью гор., superbiam alicqjus retundere. Брать, принимать что за гордость, aliquid in superbiam accipere. Это показывает гордость, когда кто говорит, superbum est dicere aliquem. Несносная гордость, haud toleranda arrogantia. Речь, исполненная гордости, sermo arrogantiæ plenus. Гордый, горд, superbus, tumidus, inflatus ac tumens; insolens, arrogans; insolentia inflatus. Так. одно inflatus. Быть гордому, superbum или arrogantem esse, superbia efferri. Сделаться несносно гордым, haud tolerandam sibi sumere arrogantiam. Гордый вид, superbus vultus. Употреблять гордые слова, superba loqui. Гордый павлин, pavo superbus. Гордая поступь, gressus superbi. Делать кого гордым, aliquem superbum facere; spiritus alicui afferre. Люди прегордые, homines insolentissimi.