Вопросительный
Interrogatus. Местоимение вопросительное, pronomen interrogativum. Знак вопросительный, signum interrogations. Вопросительная, signum interrogationis. Вопросный, – пункты, id, de quo quæritur; partes, capita quæstionis. Вопрос, interrogatio, quæstio; interrogatiuncula, quæstiuncula небольшой, незначительный вопрос); captio (злонамеренный); quæstio, disceptatio (ученый или спорный). – Сделать кому вопрос, aliquem rogare, interrogare. Отвечать на вопрос, quærenti или interroganti respondere. Предложить (спорный) вопрос, quæstionem ponere proponere; de quo disceptatur ponere. Исследовать, discutere. Разобрать, pешить, dissolvere. Выходит вопрос, quæritur; quæstio или disceptatio oritur, exsistit. Теперь вопрос, nunc id agitur. Это еще вопрос, может ли cиe сделаться, quæritur etiam, num hoc fieri possit. Пристать к кому с вопросом, aliquem interrogando urgere. Вопрошаю, rogare, interrogare aliquem. О чем, aliquid; quærere aliquid ex, ab или de aliquo. Я хочу спросить у тебя только два слова, paucis te volo. Вопрошаюсь, rogari, interrogari, quaeri; disputari. Вопрошается, какая этому причина, quæritur, quænam sit hujus rei causa. Boпpoшение, rogatio, interrogatio. Вопрошенный, rogatus, interrogatus.